Mądrość plus taka barwa głosu i spokój w nim to coś, czego nie spotkałem chyba nigdy aż w takim wydaniu. O Boże, dlaczego to tak piekielnie rzadkie jest?? Unikat.. Sporo widzę, słyszę i czuję, wiem co mówię. Reszta jest ukryta głębiej. Ale czuję, że ogromnie cenna. Cudów w życiu Pani życzę! Wielu. :) Proszę nadal mówić do ludzi, bo ta treść i sposób jej przekazywania jest fantastyczna i na bank bardzo bardzo wielu ludziom pomaga. Pozdrawiam serdecznie.
Jestem borderline. Sama nagrywam o border. Wlasnie montuje 😊Zostałam porzucona tuz po urodzeniu. Pozniej moja adopcyjna ukochana mama pojechała do domu samotnej matki do siostr zakonnych by mnie wziac. Ja bedac grzecznym niemowleciem, wtedy gdy moja mama biol. sie zrzekala praw do mnie o tej godzinie 13:20 zaczelam plakac nie mozna bylo mnie uspokoic ponad godzine. Mama adopcyjna byla nadopiekuncza, mialam co najlepsze, chodzilam na karate na angielski. Mam 35 lat wiec wtedy nie kazdy mogl. Pracowalam pomagalam zrywac jablka w sadzie pomagac przy warzywach. Duzo na komputerze. Czasem nie bylo kasy. Ale dla mnie zawsze. Moj dom byl dobry ale moja mama czasem wyzwalala we mnie cos co przyczynilo sie do borderline. Z tata wiez super pozniej traumy, pogrzeby tata sie troche zalamal, i zmienil na osobe zamknieta introwertyczna, jestem osobą kojarzona na yt w pewnych kregach wiec tak dokladnie nie moge mowic. Obwinianie sie za smierc babci i dziadka w ciagu miesiaca. Depresja u mojej mamy. Trochę tego bylo. Mam rowniez adhd. W szkole nieakceptowana. Pozniej partnerzy narcystyczni. Zmiany religii, zainteresowan, stylow. Uzleznienie od heroiny ponad dekade. Nielegalne rzeczy- wyrok. Nigdy nie kradlam bylam w tamtym czasie wolontariuszka. Bardzo empatyczna jestem. Nadwrazliwa.. Ja akurat lubie border- to slowo. Moze troche gloryfikuje to zaburzenie bo tworzy mnie wyjatkowa. Tylko oby nie cierpiec. Jestem 3 lata czysta. Chodze po wywiadach, informuje przestrzegam, dzialnosc aktywistyczna. Ale walcze o inkluzywny jezyk w uzaleznienach. Mam dwie mamy. To piekne uczucie. Chcialabym tylko nie cierpiec i nie przejmowac sie tak. Jestem W trakcie terapii i podyplomowki coaching z elementami psychologii w terapii uzaleznien. Tysiace planow, a nie wiesz skad to przygaszenie pustka. Zmiany. Zakochiwanie sie. Ryzykowanie. Uzaleznienie to wyeliminiwalo. Teraz wrocilo bpd w calej okazalosci. Z partnerem o osobowosci unikajacej. Bardzo podobaja mi sie Twoje podejscie, duzo w Tobie empatii. Moja terapeutka mowi, ze to co mam z borderline to moje zasoby, zakceptowac, zrobic pozytywny uzytek, tylko opanowac to co sprawia bol. By zwiekszyc komfort zycia. Pakuje sie caly czas w ryzyko. Ale jestem z siebie dumna. I lubie siebie z przeszloscia, ale zmienilam imie, odcielam tamta tozsamosc. Za to tamte przezycia mnie uksztaltowaly. I byly potrzebne. Jestem radykalna skrajna ironiczna placze o byle co, smieje sie na schodach lezac az braknie mi tchu. Gdy powiedzialam ze mam bod, to chlopak przestal do mnie pisac w aplikacji. To bardzo stygmatyzowane. Zwlaszcza przez ruch red pill. Damaged goods nas okreslaja. Damaged Goodness-❤ Pozdrawiam Ola (enka) Uszkodzona Bogini. 😊
@@tomaczo obserwacja w szpitalu 3 miesiace, wczesniej zdiagnozowana przez psychiatre, plus test 600 pytan u psychologa. Jako 17 latka dostalam diagnoze tzw rys border. Dokumentacje wrzucilam w 1 filmie nt. borderline kilka miesiecy temu. Moda na borderline.
Hejt/stygmatyzacja są okropne. Zajęło mi jakiś czas połączenie kropek, że jak gdzieś czytam komentarze o BPD albo artykuły na temat stygmatyzacji to mój nastrój gwałtownie spada. Pozostaje się pocieszyć myślą, iż te komentarze są od osób, które ani nie mają dostatecznej wiedzy, ani nie poszły same na terapię (bo przecież same są oazą psychicznego zdrowia), a ja pracuję nad sobą stale od lat. I nie wrzucam ludzi z żadną diagnozą do jednego worka
Ech nad-wrażliwość to jest straszna rzecz. Męczę się z tym od dzieciaka i wiele bym dał, żeby mieć to w normie, ale nie da się niestety. Ma to też piękne i dobre strony, ale chyba tylko w dobrym świecie.. Fajny materiał i potwierdzam chyba wszystkie w nim słowa, bo ogromnie dużo zgadza się z moim życiem od dziecka. Pewnie byłem na granicy tej linii w życiu i na szczęście jej nie przekroczyłem.. Pozdrawiam :)
Kamila pięknie to przedstawiłaś😍znam od kilku lat jego filmiki i wzruszają mnie, tak wielu ludzi poznałam o podobnych doświadczeniach....pozdrawia serdecznie gestaltystka😊
Pani Kamilo, bardzo dziękuję za ten materiał. W internecie brakuje empatycznego podejścia przy omawianiu zagadnień psychologicznych. Natomiast Pani udało się niezwykle czule przedstawić zaburzenie jako pochodną głębokich ran człowieka. Gratuluję. To prawda, za każdym człowiekiem stoi jakaś historia. A kto nie znajduje w sobie żadnych elementów do pracy nad sobą niech pierwszy rzuci kamień. Swoją drogą mam wrażenie, że coraz więcej osób w wypowiadając się na temat relacji czy zagadnień psychologicznych zbyt pochopnie "diagnozuje" innych, przypisując narcyzm, borderline i inne zaburzenia. Zupełnie jakby wiedza psychologiczna była potrzebna tylko po to, żeby diagnozować innych, a nie siebie. To trochę tak, jak to ujeła Grace w wywiadzie: "próbowałam znajdować ludzi, żeby ich naprawić, bo nie potrafiłam naprawić samej siebie". Pozdrawiam serdecznie
Tak stosunkowo jest młoda psychiatra i psychologia.Wszystkiego nie trzeba wiedzieć.Ale żeby pacjętowi nie na mieszać,robiąc pranie mòzgu.Te dziedziny są bardzo delikatne.Te mogą na mieszać nasi przodkowie.Pozdrawiam serdecznie sympatycznąPanią.❤❤❤
Nawiązując do ostatniego materiału - podoba mi się, jak Pani unika języka "leksykonów", na rzecz próby nazwania sytuacji, zjawisk we właściwy dla siebie sposób. Czując jak ktoś się stara, łatwiej jest być bliżej treści, dziękuję. "I try find people and fix them because I can't fix myself." - (12:13) Nietzsche twierdził jakoby altruizm był egoizmem ludzi słabych, którzy widzą w tym szansę na własne przetrwanie - Pani zdaniem, mógł już wtedy mieć na myśli coś co dziś nazywamy borderline, czy ponosi mnie wyobraźnia? "(...) people can only love to the extent that they've been taught." - (14:45) Pytam we własnym interesie - czy to jest jakiś rodzaj prawdy objawionej i ma to realne umocowanie w każdym z Nas? Odnoszę wrażenie, że czym mniej miłości było w domu, tym bardziej ktoś jej pragnie i tym chętniej ją konsumuje kiedy się pojawi... Świetny kanał, powodzenia i pozdrawiam!
Pytanie nie było skierowane do mnie, ale właśnie pierwszy zacytowane fragment zwrócił również moją uwagę tj. "I try find people and fix them because I can't fix myself." I stało się to dlatego, że gdyby to zdanie brzmiało: "I try find people to fix them because I can't fix myself.", to miałoby to inny sens i niejako druga cześć wypowiedzi byłaby uzasadniona. Jeśli zaś Grace szuka ludzi i próbuje ich "naprawiać", żeby bardziej pasowali do jej modelu "trudnej" osoby, którą wie jak obsługiwać, bo tylko to zna, to znaczyłoby, że jednak spotyka "normalnych"/dobrych ludzi. Jednak sekundę wcześniej powiedziała, że ciąży w stronę trudnych ludzi.
Nie znam tego twierdzenia Nietzschego, ale to zdanie proponuje myślenie o altruizmie jako o strategii przetrwania, to z kolei samo w sobie nie spełnia żadnego z kryteriów diagnostycznych BPD. Chyba nie jest to prawda objawiona. Jest to rodzaj rewizyjnego myślenia na temat ograniczeń nas i naszych bliskich, które pozwala żyć w większym pogodzeniu. Mnóstwo ludzi potrafi kochać bardziej/inaczej niż tak jak byli "uczeni", jeśli to wybiorą lub wkładają wysiłek i się rozwijają :) ale byli i są ludzie, którzy tak walczyli/walczą o przetrwanie, że nie ma tam miejsca na taki przywilej jak zadbanie o kondycję mojej Miłości. A paradoksalnie od tego może się zacząć wyjście z trybu przetrwania. Dziękuję za obecność i komentarz:)
@@kamilakazmierczak "Nietzsche contra Altruism: An Inquiry into the Naturalistic Foundations of Nietzsche's Egoism" - Derrick Nantz pisał o tym dość szeroko. Bernard Reginster opublikował na łamach University of Illinois Press w ramach "History of Philosophy Quarterly" artykuł pod tytułem "Nietzsche on Selflessness and the Value of Altruism". Nie wiem czy są przetłumaczone na polski ale to chyba nie problem w Pani przypadku, polecam!
Niestety są też i relacje gdzie mama ma borderline. Gdzie po drodze był u niej rozwód. Gdzie koleżanki się oddaliły. Gdzie terapia nie zadziałała Gdzie pozostała dorosła córka od której wymaga się bycia wsparciem itp. Nie łatwo być obok tak zaburzonej osoby bez szkód dla siebie samego. Piszę jako córka właśnie.
Grace jest bardzo świadoma, aż za bardzo chciało by się powiedzieć, myślę że jest wyjątkiem wśród "borderów", raczej większośc z nich broni sie przed jakąkolwiek diagnozą a przecież borderline częso (chciałbym wręcz powiedziec 'zazwyczaj') jest współwystepujący z innymi: depresja, nerwica itd itp. Grace nie obwinia za swoje zachowania rodziny/znajomych, nikogo, to ta jej świadomość; a co z ludzmi którzy zdradzają objawy border i obwiniają wszystkich, zwłaszcza skupając się na jednej osobie/grupie, choć w zależności od tego jak potoczy się życie te 'ofiary' które za wszystko obwinia mogą się zmieniać ?, czy to tylko brak samoświadomości/diagnozowania/leczenia/terapii, czy może współwystepowanie innych zaburzeń/problemów ? Grace znajduje kogoś wyrozumiałego, wspaniałą osobę która Ją akceptuje, kocha, i którą sama też obdarza uczuciem. na jak długo to wystarczy ? oby na zawsze, życzmy Im jak najlepiej. teoretycznie z borderami można żyć .. a może właśnie można ze względu na tą świadomość, samoświadomość bordera bo bez niej to mogło by nie być możliwe ? takich trochę pytań, ło rety jak głębokich choć w sumie .. i tak 'po łebkach' i trzeba by głębiej .. może na własnej terapii ... zobaczymy .. :), dziekuję za kolejny ciekawy film.
przepiękny materiał, po ludzku - rozumiem i współczuję ludziom żyjącym na rollercoasterze z powodu BPD, i wiem, że u wielu z nich z powietrza się to nie wzięło :( i daleko mi do stygmatyzacji; ale weź takiej osobie zaufaj, jako przyjacielowi chociażby - bardzo mi przykro, ale nie :( więc tak naprawdę g. z mojego współczucia czy rozumienia
Jeżeli zjawisko jest kłopotliwe dla specjalistów to co ma zrobić strona odbierająca ? Taki tajfun może zatopić każdy statek. Jak takie osoby traktują swoje dzieci ?
Pani Kamilo...ja rozumiem współczucie ale gdzie jest rodzina? Mam wspolczuc komuś takiemu 20 lat ...komuś kto Noe chce pomocy..nie chcę się leczyć...mam wspolczuc.? Już nie potrafię i oczekiwanie tego jest smieszne...mój maz wykończył mnie i syna...nikt już mu nie współczuje
W moim odczuciu dojrzała postawa mieści oba światy: świat mojego zranienia i uszanowania moich uczuć oraz świat zrozumienia, że za zaburzeniem osobowości borderline stoi również zranienie. Rozumiem, że nie zawsze nas na to stać. Nie musi. (Ale stygmatyzację możemy sobie darować zawsze).
@@kamilakazmierczak zrozumienie jest do czasu...ja 20 lat próbowałam zrozumieć...dość...nie można oczekiwać że ktoś będzie wiecznie rozumiał.. albo się leczysz i widać efekty albo do widzenia...nikt nie będzie Sue wyniszczał bo ta druga strona jest biedna...po jakimś czasie wyrozumiałość się konczy
@@magorzatapopiel5182 Być może chodzi o definiowanie słowa "zrozumienie". Byłam w relacji nieromantycznej z taką osobą ponad 25 lat. Byłam, bo już nie jestem. Mimo farmaktoterapii przepisywanej przez psychiatrów i kilku psychoterapii, a także różnych innych konsultacji z psycho specjalistami degrengolada w jej życiu systematycznie się pogłębiała. W mojej ocenie nie podejmowała żadnych faktycznych działań dotyczących jej życia, które mogłyby przynieść jakąkolwiek zmianę. A że była na utrzymaniu męża, nie było czynnika, który zmusiłby ją do przejęcia odpowiedzialności za siebie. Z różnych powodów jemu były tak wygodnie i co czyniło ten związek polem nieustannej walki. Nasza relacja również była dysfunkcyjna i przemocowa. Rozumiem, że przyczyny jej BPD były w jej domu, choć o nim nigdy się nawet nie zająknęła, ale z kolei widoczne problemy życiowe jej rodzeństwa zdradzały, że musiałoby być bardzo ciężko. Z uwagi na konsekwencje jej działań, które poniosłam w pewnym momencie, sama będąc w ekstremalnie trudnej sytuacji - nie potrafię już jej współczuć. Powiem więcej, nie jestem też w stanie robić sobie z tego powodu jakichkolwiek wyrzutów, chyba, że te z gatunku: "Żałuje, że nie żałuję". I jednocześnie rozumiem, że osoby z BPD przeszły wiele i nie jest ich winą, że okoliczności, w jakich się wychowały tak ukształtowały ich osobowość. I równocześnie uważam, że żadna trauma nie usprawiedliwia krzywdzenia innych, a jedynie tłumaczy ich postępowanie. Za to postępowanie ponoszą pełną odpowiedzialność i wcześniej czy później poniosą ich skutki. Co może robić ich otoczenie? Zawsze można się zdystansować i zawsze ma się prawo do ochrony siebie. Na koniec dodam, że kiedy miną uczucia nienawistne, co u mnie trwało całe lata, przestałam mieć potrzebę wytykania jej przypadłości palcem. Ona ma swoją, ja swoją, ma je wielu ludzi. Wg mnie ze względu na siebie, najlepiej zostawić tę osobę na brzegu rzeki, czym nawiązuję do przypowieści o starym mnichu i jego uczniu, z którego ten pierwszy przeniósł na rękach piękną dziewczynę przez rzekę na drugą stroną. Młody mnich, kiedy zostali sami zarzucił mu zgorszenie, a stary w odpowiedzi powiedział: "Widzisz ja przeniosłem ją i zostawiłam na brzegu, a ty cały czas ją niesiesz ze sobą".
Znam kilka przypadków bordeline dzieci które pierwsze tygodnie musiały spędzić w inkubatorze ze względu na zdrowie. Potem wychowywały sie w kochającej rodzine ale mimo wszystko to przymusowe porzucenie przez mamę sprawiło ze ze dziś cierpią na bordeline.
Ja ogolnie obserwuje jedna rzecz...bo mamy w spoleczenstwie zle zalozenie. Mowi sie czesto, ze rodzice wszystko zapewnili i jedno dziecko ok a drugie nie takie. Prawda jest taka, ze jesli z tym jednym dzieckiem nie wszystko jest ok to swiadczy to o tym, ze jednak nie wszystko jest/bylo ok w domu. Oczywiscie sa inne czynniki jakie wplywaja na rozwoj czlowieka ale to co opisuje jest czesto bagatelizowane i ignorowane.
Bordeline to przemoc.Tego nie da się wyleczyć na zasadzie wyłączenia bezpiecznika w mozgu.Wyłączając ten bezpiecznik wyłączasz cały zespół osobowości.Wyłączysz też ekspresję,euforię,radość i kilkadziesiąt pochodnych.Taki człowiek po terapii będzie "grzeczny" ale nie będzie już interesujący dla partnera.Ludzie dobierają się według swoich preferencji i zostawmy ten wybór każdemu z osobna.Bardziej do terapii nadaje się osoba która pragnie wyjść z toksycznego związku
Kamila, wybacz za spoufalanie się, ale muszę to napisać. Nie myślałaś wziąć udział w konkursie miss piękności mężatek? Dodam, że tam nie tylko oceniają wygląd, ale i inteligencję.
Jestem osobą z borderline, która nie miała traumatycznego dzieciństwa, a wręcz wspaniały kochający dom. I po naprawdę wieloletniej analizie uważam, że po prostu od zawsze byłam zbyt wrażliwa, bo innej przyczyny nie widzę. Co prawda wiele razy zostałam za to skrytykowana w internecie i przestałam o tym pisać, bo według wielu każdy zaburzony musiał przeżyć coś traumatycznego…
![[#2024MAMA] BIGBANG (빅뱅) - 뱅뱅뱅 (BANG BANG BANG) + FANTASTIC BABY | Mnet 241123 방송](http://i.ytimg.com/vi/EQsYfiPR9uM/mqdefault.jpg)
Mądrość plus taka barwa głosu i spokój w nim to coś, czego nie spotkałem chyba nigdy aż w takim wydaniu. O Boże, dlaczego to tak piekielnie rzadkie jest?? Unikat.. Sporo widzę, słyszę i czuję, wiem co mówię. Reszta jest ukryta głębiej. Ale czuję, że ogromnie cenna. Cudów w życiu Pani życzę! Wielu. :)
Proszę nadal mówić do ludzi, bo ta treść i sposób jej przekazywania jest fantastyczna i na bank bardzo bardzo wielu ludziom pomaga.
Pozdrawiam serdecznie.
Bardzo dziękuję 🙏🏻
@@kamilakazmierczak ja również za obraz, dźwięk i treść!! 🤗🍀
Dobry wieczór Pani Kamilo 🤝. Dziękuję za Pani pracę I edukację dla nas. Pozdrawiam serdecznie i życzę miłego odsłuchu.
Dziękuję 🙏🏻
Jestem borderline. Sama nagrywam o border. Wlasnie montuje 😊Zostałam porzucona tuz po urodzeniu. Pozniej moja adopcyjna ukochana mama pojechała do domu samotnej matki do siostr zakonnych by mnie wziac. Ja bedac grzecznym niemowleciem, wtedy gdy moja mama biol. sie zrzekala praw do mnie o tej godzinie 13:20 zaczelam plakac nie mozna bylo mnie uspokoic ponad godzine. Mama adopcyjna byla nadopiekuncza, mialam co najlepsze, chodzilam na karate na angielski. Mam 35 lat wiec wtedy nie kazdy mogl. Pracowalam pomagalam zrywac jablka w sadzie pomagac przy warzywach. Duzo na komputerze. Czasem nie bylo kasy. Ale dla mnie zawsze. Moj dom byl dobry ale moja mama czasem wyzwalala we mnie cos co przyczynilo sie do borderline. Z tata wiez super pozniej traumy, pogrzeby tata sie troche zalamal, i zmienil na osobe zamknieta introwertyczna, jestem osobą kojarzona na yt w pewnych kregach wiec tak dokladnie nie moge mowic. Obwinianie sie za smierc babci i dziadka w ciagu miesiaca. Depresja u mojej mamy. Trochę tego bylo. Mam rowniez adhd. W szkole nieakceptowana. Pozniej partnerzy narcystyczni. Zmiany religii, zainteresowan, stylow. Uzleznienie od heroiny ponad dekade. Nielegalne rzeczy- wyrok. Nigdy nie kradlam bylam w tamtym czasie wolontariuszka. Bardzo empatyczna jestem. Nadwrazliwa.. Ja akurat lubie border- to slowo. Moze troche gloryfikuje to zaburzenie bo tworzy mnie wyjatkowa. Tylko oby nie cierpiec. Jestem 3 lata czysta. Chodze po wywiadach, informuje przestrzegam, dzialnosc aktywistyczna. Ale walcze o inkluzywny jezyk w uzaleznienach. Mam dwie mamy. To piekne uczucie. Chcialabym tylko nie cierpiec i nie przejmowac sie tak. Jestem W trakcie terapii i podyplomowki coaching z elementami psychologii w terapii uzaleznien. Tysiace planow, a nie wiesz skad to przygaszenie pustka. Zmiany. Zakochiwanie sie. Ryzykowanie. Uzaleznienie to wyeliminiwalo. Teraz wrocilo bpd w calej okazalosci. Z partnerem o osobowosci unikajacej.
Bardzo podobaja mi sie Twoje podejscie, duzo w Tobie empatii. Moja terapeutka mowi, ze to co mam z borderline to moje zasoby, zakceptowac, zrobic pozytywny uzytek, tylko opanowac to co sprawia bol. By zwiekszyc komfort zycia. Pakuje sie caly czas w ryzyko. Ale jestem z siebie dumna. I lubie siebie z przeszloscia, ale zmienilam imie, odcielam tamta tozsamosc. Za to tamte przezycia mnie uksztaltowaly. I byly potrzebne. Jestem radykalna skrajna ironiczna placze o byle co, smieje sie na schodach lezac az braknie mi tchu.
Gdy powiedzialam ze mam bod, to chlopak przestal do mnie pisac w aplikacji. To bardzo stygmatyzowane. Zwlaszcza przez ruch red pill. Damaged goods nas okreslaja.
Damaged Goodness-❤
Pozdrawiam Ola (enka) Uszkodzona Bogini. 😊
Kochana zdrówka!
jesteś pewna, że to border? Dostałaś diagnozę od kogoś kto ma o tym pojęcie?
@@tomaczo obserwacja w szpitalu 3 miesiace, wczesniej zdiagnozowana przez psychiatre, plus test 600 pytan u psychologa. Jako 17 latka dostalam diagnoze tzw rys border. Dokumentacje wrzucilam w 1 filmie nt. borderline kilka miesiecy temu. Moda na borderline.
@@enkaniezwyciezona7849 nie pytam o dokumentacje tylko patrze na to co piszesz. Border nie napisałby o sobie Bogini, nigdy, stąd moje zastanowienie.
Hejt/stygmatyzacja są okropne. Zajęło mi jakiś czas połączenie kropek, że jak gdzieś czytam komentarze o BPD albo artykuły na temat stygmatyzacji to mój nastrój gwałtownie spada. Pozostaje się pocieszyć myślą, iż te komentarze są od osób, które ani nie mają dostatecznej wiedzy, ani nie poszły same na terapię (bo przecież same są oazą psychicznego zdrowia), a ja pracuję nad sobą stale od lat. I nie wrzucam ludzi z żadną diagnozą do jednego worka
Ech nad-wrażliwość to jest straszna rzecz. Męczę się z tym od dzieciaka i wiele bym dał, żeby mieć to w normie, ale nie da się niestety. Ma to też piękne i dobre strony, ale chyba tylko w dobrym świecie.. Fajny materiał i potwierdzam chyba wszystkie w nim słowa, bo ogromnie dużo zgadza się z moim życiem od dziecka. Pewnie byłem na granicy tej linii w życiu i na szczęście jej nie przekroczyłem.. Pozdrawiam :)
Kamila pięknie to przedstawiłaś😍znam od kilku lat jego filmiki i wzruszają mnie, tak wielu ludzi poznałam o podobnych doświadczeniach....pozdrawia serdecznie gestaltystka😊
Dziękuję! Tak, na jego filmach można dużo poczuć. Pozdrawiam serdecznie 😊
Dziękuję za niezwykle merytoryczne filmy, których jest taki niedobór we współczesnym Internecie. Świetna robota
Taki jest cel. Bardzo dziękuję!
Pani Kamilo, bardzo dziękuję za ten materiał. W internecie brakuje empatycznego podejścia przy omawianiu zagadnień psychologicznych. Natomiast Pani udało się niezwykle czule przedstawić zaburzenie jako pochodną głębokich ran człowieka. Gratuluję.
To prawda, za każdym człowiekiem stoi jakaś historia. A kto nie znajduje w sobie żadnych elementów do pracy nad sobą niech pierwszy rzuci kamień. Swoją drogą mam wrażenie, że coraz więcej osób w wypowiadając się na temat relacji czy zagadnień psychologicznych zbyt pochopnie "diagnozuje" innych, przypisując narcyzm, borderline i inne zaburzenia. Zupełnie jakby wiedza psychologiczna była potrzebna tylko po to, żeby diagnozować innych, a nie siebie. To trochę tak, jak to ujeła Grace w wywiadzie: "próbowałam znajdować ludzi, żeby ich naprawić, bo nie potrafiłam naprawić samej siebie".
Pozdrawiam serdecznie
Cieszę się, że mi się udało! Dziękuję za wartościowy komentarz. Pozdrawiam serdecznie!
Tak stosunkowo jest młoda psychiatra i psychologia.Wszystkiego nie trzeba wiedzieć.Ale żeby pacjętowi nie na mieszać,robiąc pranie mòzgu.Te dziedziny są bardzo delikatne.Te mogą na mieszać nasi przodkowie.Pozdrawiam serdecznie sympatycznąPanią.❤❤❤
Nawiązując do ostatniego materiału - podoba mi się, jak Pani unika języka "leksykonów", na rzecz próby nazwania sytuacji, zjawisk we właściwy dla siebie sposób. Czując jak ktoś się stara, łatwiej jest być bliżej treści, dziękuję.
"I try find people and fix them because I can't fix myself." - (12:13) Nietzsche twierdził jakoby altruizm był egoizmem ludzi słabych, którzy widzą w tym szansę na własne przetrwanie - Pani zdaniem, mógł już wtedy mieć na myśli coś co dziś nazywamy borderline, czy ponosi mnie wyobraźnia?
"(...) people can only love to the extent that they've been taught." - (14:45) Pytam we własnym interesie - czy to jest jakiś rodzaj prawdy objawionej i ma to realne umocowanie w każdym z Nas? Odnoszę wrażenie, że czym mniej miłości było w domu, tym bardziej ktoś jej pragnie i tym chętniej ją konsumuje kiedy się pojawi...
Świetny kanał, powodzenia i pozdrawiam!
Pytanie nie było skierowane do mnie, ale właśnie pierwszy zacytowane fragment zwrócił również moją uwagę tj. "I try find people and fix them because I can't fix myself." I stało się to dlatego, że gdyby to zdanie brzmiało: "I try find people to fix them because I can't fix myself.", to miałoby to inny sens i niejako druga cześć wypowiedzi byłaby uzasadniona. Jeśli zaś Grace szuka ludzi i próbuje ich "naprawiać", żeby bardziej pasowali do jej modelu "trudnej" osoby, którą wie jak obsługiwać, bo tylko to zna, to znaczyłoby, że jednak spotyka "normalnych"/dobrych ludzi. Jednak sekundę wcześniej powiedziała, że ciąży w stronę trudnych ludzi.
Nie znam tego twierdzenia Nietzschego, ale to zdanie proponuje myślenie o altruizmie jako o strategii przetrwania, to z kolei samo w sobie nie spełnia żadnego z kryteriów diagnostycznych BPD.
Chyba nie jest to prawda objawiona. Jest to rodzaj rewizyjnego myślenia na temat ograniczeń nas i naszych bliskich, które pozwala żyć w większym pogodzeniu. Mnóstwo ludzi potrafi kochać bardziej/inaczej niż tak jak byli "uczeni", jeśli to wybiorą lub wkładają wysiłek i się rozwijają :) ale byli i są ludzie, którzy tak walczyli/walczą o przetrwanie, że nie ma tam miejsca na taki przywilej jak zadbanie o kondycję mojej Miłości.
A paradoksalnie od tego może się zacząć wyjście z trybu przetrwania.
Dziękuję za obecność i komentarz:)
@@kamilakazmierczak "Nietzsche contra Altruism: An Inquiry into the Naturalistic Foundations of Nietzsche's Egoism" - Derrick Nantz pisał o tym dość szeroko.
Bernard Reginster opublikował na łamach University of Illinois Press w ramach "History of Philosophy Quarterly" artykuł pod tytułem "Nietzsche on Selflessness and the Value of Altruism". Nie wiem czy są przetłumaczone na polski ale to chyba nie problem w Pani przypadku, polecam!
Niestety są też i relacje gdzie mama ma borderline. Gdzie po drodze był u niej rozwód. Gdzie koleżanki się oddaliły. Gdzie terapia nie zadziałała Gdzie pozostała dorosła córka od której wymaga się bycia wsparciem itp. Nie łatwo być obok tak zaburzonej osoby bez szkód dla siebie samego. Piszę jako córka właśnie.
Tsunami przekazu z resztą ja zawsze tutaj ,poszanowanie człowieka a nie wypunktowanie jego wad jak zwał tak zwał … ta Pani musi być super terapeutka …
🙏
Grace jest bardzo świadoma, aż za bardzo chciało by się powiedzieć, myślę że jest wyjątkiem wśród "borderów", raczej większośc z nich broni sie przed jakąkolwiek diagnozą a przecież borderline częso (chciałbym wręcz powiedziec 'zazwyczaj') jest współwystepujący z innymi: depresja, nerwica itd itp.
Grace nie obwinia za swoje zachowania rodziny/znajomych, nikogo, to ta jej świadomość; a co z ludzmi którzy zdradzają objawy border i obwiniają wszystkich, zwłaszcza skupając się na jednej osobie/grupie, choć w zależności od tego jak potoczy się życie te 'ofiary' które za wszystko obwinia mogą się zmieniać ?, czy to tylko brak samoświadomości/diagnozowania/leczenia/terapii, czy może współwystepowanie innych zaburzeń/problemów ?
Grace znajduje kogoś wyrozumiałego, wspaniałą osobę która Ją akceptuje, kocha, i którą sama też obdarza uczuciem. na jak długo to wystarczy ? oby na zawsze, życzmy Im jak najlepiej. teoretycznie z borderami można żyć .. a może właśnie można ze względu na tą świadomość, samoświadomość bordera bo bez niej to mogło by nie być możliwe ?
takich trochę pytań, ło rety jak głębokich choć w sumie .. i tak 'po łebkach' i trzeba by głębiej .. może na własnej terapii ... zobaczymy .. :), dziekuję za kolejny ciekawy film.
Dziękuję 🌻…
Dla zasięgu 👍
🙏🏻
Ciekawy przykład, obrazowy opis problemu. Tutaj widać, że dziewczyna z filmu przeszła część pracy nad sobą i bardziej rozumie, co się z nią dzieje.
łatwo ich rozpoznać mówiąc„nie”zmieniają swoje nastawienie
przepiękny materiał, po ludzku - rozumiem i współczuję ludziom żyjącym na rollercoasterze z powodu BPD, i wiem, że u wielu z nich z powietrza się to nie wzięło :( i daleko mi do stygmatyzacji; ale weź takiej osobie zaufaj, jako przyjacielowi chociażby - bardzo mi przykro, ale nie :( więc tak naprawdę g. z mojego współczucia czy rozumienia
Tak - dla rozumienia i współczucia, również Tak - dla naszych granic, które oznaczają brak zaufania (by chronić siebie)
Jeżeli zjawisko jest kłopotliwe dla specjalistów to co ma zrobić strona odbierająca ? Taki tajfun może zatopić każdy statek. Jak takie osoby traktują swoje dzieci ?
Tam w tle to prawdziwy storczyk? 😊 Gdzie można dostać? 💜
dzięki
Dzięki!
u jednych diabełek na ramieniu, u innych aniołek na ramieniu, a jeszcze u innych zarówno aniołek, jak i diabełek ....
Pani Kamilo...ja rozumiem współczucie ale gdzie jest rodzina? Mam wspolczuc komuś takiemu 20 lat ...komuś kto Noe chce pomocy..nie chcę się leczyć...mam wspolczuc.? Już nie potrafię i oczekiwanie tego jest smieszne...mój maz wykończył mnie i syna...nikt już mu nie współczuje
W moim odczuciu dojrzała postawa mieści oba światy: świat mojego zranienia i uszanowania moich uczuć oraz świat zrozumienia, że za zaburzeniem osobowości borderline stoi również zranienie.
Rozumiem, że nie zawsze nas na to stać. Nie musi.
(Ale stygmatyzację możemy sobie darować zawsze).
@@kamilakazmierczak zrozumienie jest do czasu...ja 20 lat próbowałam zrozumieć...dość...nie można oczekiwać że ktoś będzie wiecznie rozumiał.. albo się leczysz i widać efekty albo do widzenia...nikt nie będzie Sue wyniszczał bo ta druga strona jest biedna...po jakimś czasie wyrozumiałość się konczy
@@magorzatapopiel5182 Być może chodzi o definiowanie słowa "zrozumienie". Byłam w relacji nieromantycznej z taką osobą ponad 25 lat. Byłam, bo już nie jestem. Mimo farmaktoterapii przepisywanej przez psychiatrów i kilku psychoterapii, a także różnych innych konsultacji z psycho specjalistami degrengolada w jej życiu systematycznie się pogłębiała. W mojej ocenie nie podejmowała żadnych faktycznych działań dotyczących jej życia, które mogłyby przynieść jakąkolwiek zmianę. A że była na utrzymaniu męża, nie było czynnika, który zmusiłby ją do przejęcia odpowiedzialności za siebie. Z różnych powodów jemu były tak wygodnie i co czyniło ten związek polem nieustannej walki. Nasza relacja również była dysfunkcyjna i przemocowa. Rozumiem, że przyczyny jej BPD były w jej domu, choć o nim nigdy się nawet nie zająknęła, ale z kolei widoczne problemy życiowe jej rodzeństwa zdradzały, że musiałoby być bardzo ciężko. Z uwagi na konsekwencje jej działań, które poniosłam w pewnym momencie, sama będąc w ekstremalnie trudnej sytuacji - nie potrafię już jej współczuć. Powiem więcej, nie jestem też w stanie robić sobie z tego powodu jakichkolwiek wyrzutów, chyba, że te z gatunku: "Żałuje, że nie żałuję". I jednocześnie rozumiem, że osoby z BPD przeszły wiele i nie jest ich winą, że okoliczności, w jakich się wychowały tak ukształtowały ich osobowość. I równocześnie uważam, że żadna trauma nie usprawiedliwia krzywdzenia innych, a jedynie tłumaczy ich postępowanie. Za to postępowanie ponoszą pełną odpowiedzialność i wcześniej czy później poniosą ich skutki. Co może robić ich otoczenie? Zawsze można się zdystansować i zawsze ma się prawo do ochrony siebie. Na koniec dodam, że kiedy miną uczucia nienawistne, co u mnie trwało całe lata, przestałam mieć potrzebę wytykania jej przypadłości palcem. Ona ma swoją, ja swoją, ma je wielu ludzi. Wg mnie ze względu na siebie, najlepiej zostawić tę osobę na brzegu rzeki, czym nawiązuję do przypowieści o starym mnichu i jego uczniu, z którego ten pierwszy przeniósł na rękach piękną dziewczynę przez rzekę na drugą stroną. Młody mnich, kiedy zostali sami zarzucił mu zgorszenie, a stary w odpowiedzi powiedział: "Widzisz ja przeniosłem ją i zostawiłam na brzegu, a ty cały czas ją niesiesz ze sobą".
@@magorzatapopiel5182 Niestety na tak poważne zaburzenia jest jedna recepta- uciekać, ale jednocześnie współczuć.
Szkoda że nie jest przetłumaczone na język polski,bo pokolenie 50+ nie uczyło się jezyka angielskiego.
Proszę zainstalować sobie translator na smartfonie, ustawić odpowiednio głośność w komputerze i jakoś pójdzie ...
Znam kilka przypadków bordeline dzieci które pierwsze tygodnie musiały spędzić w inkubatorze ze względu na zdrowie. Potem wychowywały sie w kochającej rodzine ale mimo wszystko to przymusowe porzucenie przez mamę sprawiło ze ze dziś cierpią na bordeline.
Dziękuję za ten komentarz. To jest właśnie ta wąska strefa wyjątków od głównego nurtu myślenia.
Czym skorka nasiaknie za mlodu, tym pachnie na starosc...zazwyczaj...mozna sie zmieniac, pracowac nad soba ale ...ale...
❤❤❤🙏
🙏🏻
Ja ogolnie obserwuje jedna rzecz...bo mamy w spoleczenstwie zle zalozenie. Mowi sie czesto, ze rodzice wszystko zapewnili i jedno dziecko ok a drugie nie takie. Prawda jest taka, ze jesli z tym jednym dzieckiem nie wszystko jest ok to swiadczy to o tym, ze jednak nie wszystko jest/bylo ok w domu. Oczywiscie sa inne czynniki jakie wplywaja na rozwoj czlowieka ale to co opisuje jest czesto bagatelizowane i ignorowane.
"Rodzice wszystko zapewnili" już samo w sobie jest mocno naciągnięte i niezreflektowane.
Bordeline to przemoc.Tego nie da się wyleczyć na zasadzie wyłączenia bezpiecznika w mozgu.Wyłączając ten bezpiecznik wyłączasz cały zespół osobowości.Wyłączysz też ekspresję,euforię,radość i kilkadziesiąt pochodnych.Taki człowiek po terapii będzie "grzeczny" ale nie będzie już interesujący dla partnera.Ludzie dobierają się według swoich preferencji i zostawmy ten wybór każdemu z osobna.Bardziej do terapii nadaje się osoba która pragnie wyjść z toksycznego związku
Marsha Linehan w autobiografii "Życie warte przeżycia" opisała swój przypadek wyjścia z BPD i stworzenia DBT.
Kamila, wybacz za spoufalanie się, ale muszę to napisać. Nie myślałaś wziąć udział w konkursie miss piękności mężatek? Dodam, że tam nie tylko oceniają wygląd, ale i inteligencję.
Nie myślałam. Ja już raz oceniłam moją inteligencję i wynik mnie nie zachęcił dowiadywać się więcej 😕
Jestem osobą z borderline, która nie miała traumatycznego dzieciństwa, a wręcz wspaniały kochający dom. I po naprawdę wieloletniej analizie uważam, że po prostu od zawsze byłam zbyt wrażliwa, bo innej przyczyny nie widzę. Co prawda wiele razy zostałam za to skrytykowana w internecie i przestałam o tym pisać, bo według wielu każdy zaburzony musiał przeżyć coś traumatycznego…
Dziękuję Pani za ten komentarz pokazujący inną perspektywę.