Mam pytanie, czy jest jakaś zasada tworzenia wyrazów? Np od czasownika lavorare, tworzę rzeczownik lavoro, od czasownika affittare tworzę rzeczownik affitto, czy są jakieś zależności dzięki którym lepiej da się zrozumieć włoski? Może jest na ten temat jakiś film? Dziękuję :)
Tak jak w polskim, istnieją również we włoskim reguły słowotworcze, ale można się na nich nieźle przejechać. Dlaczego? Powiem na przykładzie polskiego: np niektore miejsca rodzaju żeńskiego tworzymy za pomocą końcówki -arnia a inne -alnia, a jeszcze inne -nia. Palarnia, pralnia, kuchnia. :) A dlaczego nie kucharnia albo kuchalnia? Przecież jest kucharka, to może być i pralka, ale jest praczka. :) Ja się nie podejmuję tego zebrać w jednym miejscu. Na takie tematy powstają całe tomiska gramatyczne... Dlaczego po wlosku mówi się pizzeria, trattoria z końcówką -eria, ale na inny rodzaj miejsca już np scuola albo posta, to by trzeba wyjaśniać nie reguly, ale wręcz to, jak rozwijał się język. Czyli gramatyka historyczna, co najmniej od łaciny począwszy.. Tych regul jest masa. Lavorare i lavoro, ale leggere i lettura. Dlaczego tak a nie inaczej? Kilometry reguł i wyjaśnień. Najlepiej chyba sprawdzają się reguły dotyczące zdrobnień i zgrubień, choć i tu, podobnie jak w polskim, kierując się tylko znajomością końcówek, można stworzyć śmieszny i niepoprawny wyraz. Ogród i ogródek, zeszyt i zeszycik, ale jeśli ktoś nie jest osłuchany z językiem to może wykombinować np ogródzik, albo zeszytek. Identycznie jest pod tym względem we włoskim. Niewiele można na to poradzić..
Z tego co mi teraz przychodzi do głowy to końcówka -ente, np. semplice - semplicemente, certo - certamente, sicuro - sicuramente itd. Oraz nazwy np. profesji dla r.męskiego i żenskiego, tzn. męski -ore, żeński -ice, np. attore, attrice, scrittore, scrittrice itd.
To jeszcze jedno: procedere - procedura - procedimento, lavorare - lavoro - lavorazione, czyli niektóre rzeczowniki odczasownikowe kończą się na - ento, inne na -zione. Często też z czasownika można zrobić rzeczownik poprzez dodanie rodzajnika il, wtedy mamy nazwy czynności: il mangiare - jedzenie (czynność, nie pokarm), il lavorare - pracowanie, il viaggiare - podróżowanie... itd. Ale to już są sztuczne twory, a nie takie ktore język wykształcił w prehistorii, tylko później, gdy byl już jako tako ukształtowany.
![YoungBoy Never Broke Again - Sneaking [Official Video]](http://i.ytimg.com/vi/1ILUps2zDFU/mqdefault.jpg)
![Liczby po włosku 1-40 [Wyzwanie świąteczne - Dzień 5]](/img/1.gif)
Dziękuję najlepsza pani od wloskiego na świecie
Staram się jak mogę. :) Miłej nauki życzę, i skutecznej. ;)
Dziękuję serdecznie,uwielbiam Pani lekcje.🌹
Dziękuję pięknie i zapraszam serdecznie :)
Fajne i ciekawe.
Grazie mille :)
Dziękuję - świetnie wyjaśnione!
Grazie. Saluti! :)
pani jest mistrzynia swiata
Dziękuję, staram się, aby podać temat w dostępny sposób. :) Życzę miłej nauki!
Mam pytanie, czy jest jakaś zasada tworzenia wyrazów? Np od czasownika lavorare, tworzę rzeczownik lavoro, od czasownika affittare tworzę rzeczownik affitto, czy są jakieś zależności dzięki którym lepiej da się zrozumieć włoski? Może jest na ten temat jakiś film? Dziękuję :)
Tak jak w polskim, istnieją również we włoskim reguły słowotworcze, ale można się na nich nieźle przejechać. Dlaczego? Powiem na przykładzie polskiego: np niektore miejsca rodzaju żeńskiego tworzymy za pomocą końcówki -arnia a inne -alnia, a jeszcze inne -nia. Palarnia, pralnia, kuchnia. :) A dlaczego nie kucharnia albo kuchalnia? Przecież jest kucharka, to może być i pralka, ale jest praczka. :)
Ja się nie podejmuję tego zebrać w jednym miejscu. Na takie tematy powstają całe tomiska gramatyczne... Dlaczego po wlosku mówi się pizzeria, trattoria z końcówką -eria, ale na inny rodzaj miejsca już np scuola albo posta, to by trzeba wyjaśniać nie reguly, ale wręcz to, jak rozwijał się język. Czyli gramatyka historyczna, co najmniej od łaciny począwszy.. Tych regul jest masa. Lavorare i lavoro, ale leggere i lettura. Dlaczego tak a nie inaczej? Kilometry reguł i wyjaśnień.
Najlepiej chyba sprawdzają się reguły dotyczące zdrobnień i zgrubień, choć i tu, podobnie jak w polskim, kierując się tylko znajomością końcówek, można stworzyć śmieszny i niepoprawny wyraz. Ogród i ogródek, zeszyt i zeszycik, ale jeśli ktoś nie jest osłuchany z językiem to może wykombinować np ogródzik, albo zeszytek. Identycznie jest pod tym względem we włoskim.
Niewiele można na to poradzić..
Z tego co mi teraz przychodzi do głowy to końcówka -ente, np. semplice - semplicemente, certo - certamente, sicuro - sicuramente itd. Oraz nazwy np. profesji dla r.męskiego i żenskiego, tzn. męski -ore, żeński -ice, np. attore, attrice, scrittore, scrittrice itd.
@@vacanze-romane dziękuję za odpowiedź :)
To jeszcze jedno: procedere - procedura - procedimento, lavorare - lavoro - lavorazione, czyli niektóre rzeczowniki odczasownikowe kończą się na - ento, inne na -zione. Często też z czasownika można zrobić rzeczownik poprzez dodanie rodzajnika il, wtedy mamy nazwy czynności: il mangiare - jedzenie (czynność, nie pokarm), il lavorare - pracowanie, il viaggiare - podróżowanie... itd. Ale to już są sztuczne twory, a nie takie ktore język wykształcił w prehistorii, tylko później, gdy byl już jako tako ukształtowany.
On occasione del Natale voglio augurare a tutti voi do cuore di passare ił migliore Natale possibile e felice Anno Nuove
Grazie :) Anch'io vorrei augurarti un Buon Natale e un Felice e Bellissimo Anno Nuovo :)