Ja od kilku lat przeżywam kryzys modowy. Aktualnie jestem na etapie noszenia tego, co nawet mi się podoba, jest mi wygodnie, ale nie do końca czuje się we wszystkich swoich outfitach sobą. W swoich nastoletnich latach bardzo eksperymentowałam z modą, byłam emo, visual kei, gothic lolitą, a aktualnie jestem totalnym basicowym randomem z wyglądu. Odczuwam wewnętrzny zgrzyt, konflikt, pomiędzy tym, że lubię minimalizm, wygodę, oversize, ale też mroczne klimaty i wiktoriańskie koszule.
Mam nadzieję że nie potrwa to długo i nie będziesz się tym przejmować za bardzo. Wiem, że ubrania potrafią “zmęczyć” człowieka, ale koniec końców to…materiał. Nie mówi o tym kim jesteśmy (idk chciałam być pocieszająca czy coś)
U mnie droga do osobistego stylu wyglądała trochę inaczej. Moja mama interesowała się modą, zwykle kupowała mi markowe ubrania dla dzieci które bardziej przypominały basicowe ubrania dla dorosłych tylko w wersji dziecięcej. A koleżanki z klasy maiły bardzo kolorowe urania z merchem z popularnych bajek lub seriali typu Hannah Montana. Bardzo im wtedy zazdrościłam. Po latach wiem że mama mnie dobrze ubierała ale ja się i tak buntowałam XD. Potem bardzo mi się podobała moda alternatywna i zaczęłam interesować się subkulturami. Pamiętam moją fascynację stylem militarnym, punkem i stylem grunge. Długo prosiłam moją mamę by kupiła mi pierwsze glany i pamiętam jaką furorę zrobiły wtedy w szkole. W tamtym czasie dominowała moda na bycie skatem, lub rockowcem. A największy wpływ mój styl wpłynęła zmiana szkoły na plastyk, gdzie już mogłam bardziej zaszaleć z wyglądem. Farbowałam wtedy włosy na różne kolory, zrobiłam sobie tunele i zaczęłam kupować w lumpeksach. Choć bardziej wyrażałam się fryzurą i makijażem niż modą. (Ubierałam się głownie na czarno) Po latach mój styl stał się mniej "alternatywny" a bardziej minimalistyczny z niechlujnego grunge przeszłam na basicowe i bardziej eleganckie kroje. Wciąż wolę ubierać się na czarno i przełamywać strój jakimś rockowym dodatkiem. W modzie lubię kontrasty i akcenty takie jak łączenie eleganckiej sukienki z ciężkimi butami. I mimo to że "to nie jest już modne" staram się być wierna temu co mi się podoba i w czym się dobrze czuję mimo że to już nie jest w głównym nurcie. A może to właśnie dobrze że się w nim nie jest.
U mnie wyglądało to tak: okres dzieciństwa i podstawówki - cokolwiek, gimnazjum - metalówa, liceum - lata 50te. Jestem już na studiach i zostałam przy latach 50tych
Fajny pomysł z podzieleniem swojej modowej drogi na etapy, chodź u mnie wyglądało to inaczej niż u ciebie. Etap pierwszy się pokrywa, ale etap drugi to etap wstydu w moim przypadku, ubieranie tego w czym mogę się ukryć, tylko tego co nie zwróci na mnie uwagi. Etap trzeci to wyzwolenie - odkrywam dawną modę kobiecą i nareszcie dociera do mnie ile mogę przekazać ubraniem. Przez rok zapominam, że istnieją spodnie, chodzę tylko w spódnicach i sukienkach, im bardziej retro tym lepiej. Etap czwarty to zrozumienie czym jest fast fashion i uczenie się materiałów. Odkrywam modę z drugiej ręki, powoli się w nią zagłębiam. Poznaję lepiej historię mody. Etap piąty to rezygnacja z fast fashion. Dociera do mnie jaki moda ma wpływ na środowisko. Przestaję kupować nowe ubrania, poza bielizną, butami itp, wszystko inne to drugi obieg. Cały czas staram się rozwijać swoją wiedzę. Etap 6 to lepsza świadomość własnej estetyki. Każdy zakup oceniam przez pryzmat tego czy ja będę się czuć w tym dobrze - bo moja modowa ikona albo modelka z ig może wyglądać w czymś super, ale ja nie umiałabym się w tym odnaleźć. Etap 6 to nie tylko poszerzanie wiedzy o modzie, ale przede wszystkim lepsze rozumienie swojego poczucia estetyki. Od etapu trzeciego po prostu kieruje się swoim instynktem. I tak sobie drążę temat mody dla siebie, dla własnej przyjemności, szukam i kolekcjonuję ubrania, które są spójnę ze mną, to etap, gdzie starasz się bawić modą, gdzie moda jest dla ciebie, a nie ty dla mody ❤
3 z 4, regularnie pojawiający się stan z 5 XD dodałabym jeszcze jakiś stan określany jako fashion delulu - kolekcjonujesz te perełki, wyszukujesz je, są naprawdę ekstra, jarasz się nimi, ale niektóre są całkowicie od czapy i szafa momentami wygląda jakby miała ewidentne zaburzenia tożsamości 😅
Moja mama mówiła ofiara mody na osoby, którym np. fatalnie w zielonym ale uparcie go noszą bo jest teraz najmodniejszy albo noszą sukienkę, która dodaje im 20 kg wizualnie i jest paskudna tylko dlatego, ze jest modna i od projektanta...
Myślę że jestem między trzecim a czwartym etapem (bardziej w czwartym). Może niebawem będę sam szył ubrania - idę uczyć się na krawca. Super film, super kanał, odkryłem Cię całkiem niedawno i bardzo się z tego cieszę❤️
To takie bardziej etapy interesowania się modom niż osobistego stylu, ale film fajny ofc. Wydaje mi się że materiał o "osobistym stylu" jest niemożliwy bądź bardzo ciężki do zrobienia, gdyż każdy przechodzi własną drogę stylu inaczej, i choć 2 pierwsze etapy wpasowują się w pewnym stopniu do każdego, to już etap 3 może wyglądać u każdego inaczej, choć to co przestawiłaś wpasowuje się chyba w najczęstszy scenariusz tego jak 3 etap wygląda.
nie mam bladego pojęcia na którym etapie jestem - noszę dużo drogich rzeczy, ale tylko dlatego, że szyję je sama, a dobre materiały potrafią kosztować fortunę. mam własny styl, czasami nawet coś zaprojektuję. nie odczuwam już potrzeby dodawania czegoś ciągle do mojej szafy, ale i tak to robię z uwagi na to, że szycie to moje hobby 🤣
Totalnie nie umiem sie umiejscowić w tych etapach. Przechodziłam etapy "obojętne mi", "kocham różowy" i "nie lubię sztruksu mamo" we wczesnym dzieciństwie, potem nagłe zderzenie z rzeczywistością że choć mało mnie obchodzi co mam na sobie to moje otoczenie przywiązuje do tego uwagę. Starałam się przez lata zrozumieć co lubię i co do czego pasuje, przyjmując rady przyjaciółek namawiających mnie na zielone jeansy, mamy podrzucającej rzeczy z drugiej ręki, babci obdarowującej mnie ubraniami zgodnymi z ostatnimi trendami które kupiła a których ostatecznie nie chce. I taką mieszaniną w szafie oraz próbą zrozumienia siebie w połączeniu z niechęcią do wyrzucenia zdatnych do użytku ubrań żyłam do niedawna, aż nie natrafiłam na minimalizm, na koncepcje szafy kapsułowej. Ograniczyłam wiele ubrań wydając je nawet za darmo, skupiłam się na tych kilku nielicznych ciuchach w których czuje sie dobrze (okazało sie że ważny jest kolor i nie, niebieski który grał w niej główne skrzypce to zdecydowanie nie jest to), jak ja, zaczęłam wokół nich planować stylizacje, dokładnie zaplanowałam co zakupić i ile ubrań mogę wyrzucić w zamian. Nagle z trzech par butów nie pasujących prawie do niczego zrobiła się jedna, idealna na niemal każdą okazję. Jestem w trakcie tej drogi i jesze wiele wymian przede mną, ale myślę że za jakiś czas będę w pełni usatysfakcjonowana moją szafą, będę mogła nosić w koło te same ubrania i w każdym z nich czuć się doskonale. I w zasadzie nie szukam dalej. Nie patrze czy to second hand, czy zara, ale zawsze zwracam uwagę czy to nie poliester 😅 a jak będzie deficyt to będę przeszukiwać sklepy w poszukiwaniu ciucha idealnego. A jak zobacze coś pięknego to się sto razy zastanowie czy jest w mojej szafie na to miejsce ^^
Jestem na tym etapie że zaczynam nosić ubrania dla siebie , kiedyś nawet bym nie spojrzała na dzwony a tym bardziej welurowe a teraz czekam aż przyjdzie mi paczuszka 😊
Kiedy skończyłam nosić z Elzą i Anną to chciałam być emo/alternatywką i ubierałam się poprostu na czarno, a jak podrosłam i zaczęło mi brakować kasy to się ubierałam w lumpach i tak się złożyło że zaczęłam słuchać muzyki punkowej i zostałam takim sobie punkiem
zgaduje ze etap 4/3 :) moj styl czerpie inspiracje z jfashion, ale nie do konca wpasowuje sie w jakies konkretne subkultury. czasami ide bardziej w strone himekaji, czasami goth lolita. dopiero pod koniec tamtego roku faktycznie zaczelo mi zalezec na tym co chce faktycznie nosic, a od dziecka podobaly mi sie takie klimaty!
nie mam zielonego pojecia na ktorym etapie jestem, ale chcislam poprostu powiedziec ze mega przyjemnie sie ciebie slucha. Ogladalam wiekszosc twoich filmow (niektore po kilka razy😭), grajac sobie w simsy
@@natalia_lis Gram w czwórkę dosłownie od jej premiery. Byłam wtedy dzieciakiem i ktoś mi pokazał tą gre (nie pamiętam, prawdopodobnie jakaś kuzynka, czy ktoś taki), więc zaczełam w to grać i tak mi zostało. Próbowałam kiedyś grać w 3 cześć ale po dziesięciu latach grania w jedną wersje gry, troche ciężko się odzwyczaić😭
Powiedziałabym, że jestem gdzieś między etapem 3 a 4, ale zasadniczo nie miałam tych conversów, ani nawet nigdy nie chciałam ich kupić, nie powiedziałabym też że moda to moje życie i druga praca, ale obecnie najbardziej pochłaniające mnie hobby. No i nie kupuję cały czas czegoś nowego, bo oprócz kwestii budżetowych jest też kwestia pojemności szafy, a ta zasadniczo jest ograniczona. Zwracam uwagę na materiały, ale dalej zdarza mi się kupować w sieciówkach. Uczę się w vinted (i idzie mi opornie, ale próbuję się przełamać). Powiedziałabym, że mój obecny etap to faza dodatków - zwracanie uwagi na pasujący podkoszulek, biżuterię, skarpetki, apaszki, czasem makijaż itd.
totalnie miedzy 3 a 4. Jestem value oriented consumer i bardzo zalezy mi na jakosci a jednoczesnie szukam okazji na zakup jakiegos ciekawego ubrania zawsze gdy tylko mam okazje. Zajebisty film masz mega duza wiedze i czuc ze znasz sie na tym co mowisz pzdrr
nwm na ktorym jestem ale wiem ze ostatnio weszlam na nowy poziom, trch zaczelam sie przejmowac tym jak wygladam ale wygoda wciaz jest na wyzszym miejscu, szukam kurtki skórzaneji postanowilam pojechac po nia 18km rowerem do lumpa niz kupic kupic slabej jakosci z sieciówki za 200 zł, nie ubieram sie w konkretnym stylu tylko tworze coś własnego, ostatnio kombinuje z rzeczami ktore mam juz w szafie i tworze nowe fity, staram sie swiadomie kupowac ubrania i 20 razy sie zastanowie zanim cos kupie, na zakupy jezdze 3-4 razy w roku i kupuje po 4-5 rzeczy i ewentualnie po drodze dokupuje pojedyncze rzeczy ktore potrzebuje
Jakoś ominęły mnie te etapy, oprócz tego pierwszego. U mnie to bardziej wyglądało tak, że zamiast etapów miałem różne cechy, które pojawiały się w moim stylu i niektóre go opuszczały: 2. Nie lubię długich rękawów (w pierwszej warstwie, czyli bazą są zawsze t-shirty). 3. Nie mam stylu, ale przynajmniej coś do siebie pasuje. xD 4. Lubię czerwone flanele. 5. KOCHAM GLANY 5,5. i ramoneski 6. Nie lubię niebieskich spodni. 7. WSZYSTKO musi do siebie pasować. 8. Eksperymentuję z dodatkami. 9. Zdecydowanie muszę znaleźć balans między pięknem, a wygodą i dodać trochę różnorodności do swojej garderoby, bo do tego momentu nosiłem tylko długie spodnie i zakładałem rękawiczki w lato, a wszystko w mojej szafie było czarne z czerwonymi akcentami. W tym samym czasie, w którym dołączyła ta dziewiąta cecha, uznałem, że w mojej garderobie nie będzie podziału na damską i męską, chociaż bardziej dołączało to do mojego stylu tak stopniowo, powoli się do tego przełamywałem. Aktualnie swój styl mogę opisać po prostu jako alt, bo czasem wyglądam bardziej jak emos, a czasem jak metalowiec, po za tym nie utożsamiam się z żadną subkulturą, moje poglądy są po prostu moje, a muzyki słucham bardzo różnej i tych elementów jakoś nie łączę ze stylem.
gdzie w tej drodze znajduje sie miejsce dla ludzi, ktorzy nie kupuja w sieciowkach, dbaja o material i kupowanie vintage rzeczy, ale nie patrzą na markę? mam wrażenie, że wiele osób zaczynających przygodę z modą jest tym typem i zastanawia mnie, czy taka "obsesja" na punkcie marek high fashion jest czyms nieuniknionym, czy wlasnie lepiej pozostac na tym etapie, bardziej skupic sie na tym, jak cos wyglada, a nie od kogo jest?
Jezu to ja w sumie miałam tak ze zaczęłam ubierać się dla samej siebie, bo po prostu podobało mi sie to w jaki sposób ubierały sie moje koleżanki z klasy. Po jakims czasie stwierdziłam ze bardzo podoba mi sie taka estetyka egirl 😓 (to byl straszny moment w moim zyciu tw ubrania byly tak okropnie dobrane ale nie winie siebie za to, bo to były w sumie eksperymenty młodości) Później stwierdziłam ze hmm podoba mi sie cos takiego bardziej w kolorach brązu itd. Zaczelam interesowac się vintage ubraniami 🫶 ubierałam się wtedy tez bardzo męsko bo zaczelam nienawidzic faktu ze jestem kobietą i tego ze moje ciało sie zmienia, wiec ubierałam bardzo luźne ubrania i obcięłam włosy. Nie wiem jak to sie stało ale później jakos zaczęłam czuć sie lepiej ze sobą i zaczęłam ubierać sie bardziej hippie, a ostatnio zrobiłam diametralne zmiany po tym jak trochę rzeczy w moim życiu tak jak i moje poglądy sie trochę pozmieniały, zaczęłam ubierać sie bardziej gotycko i bardzo dobrze sie w nim czuje 🥳
Świetny film. Nie wiem na którym etapie jestem ale moje ulubione spodnie na teraz to białe "cygaretki" w niebieskie wzory z żurawiami. Mam dużo wzorów w szafie ale kolory raczej wybiórczo dobieram
ja totalnie na 3, ale w sumie na każdym jest coś, co ze mną rezonuje, z czym bym się mogła utożsamić nawet w najmniejszym stopniu w jakimś momencie życia :pp
jakiś niecaly rok temu poznałam jfashion, zaczęłam szukać po lumpach różnyhc rzeczy podobnych i znalazłam szafą koszule w kratkę z mega ładnym kołnierzykiem, teraz połowa mojej szafy to jirai kei
lol, dlaczego nie jestem na ŻADNYM z tych etapów- ubieram się po swojemu, ale nietuzinkowo. Zatrzymałam się na 1 etapie, ale jednak się nie zatrzymałam.
Jestem na etapie trzecim, bo nie wydam na spodnie takiej kasy (poza tym nie nosze spodni). Mysle ze zapomnialas o krawcowych i projektantach. Juz jako dziecko interesowalam sie przerobkami, wszystkie moje ciuchy pochodzily z lumpeksow lub byly po kims, przeszlam tez fale goth, teraz od wielu lat pracuje przy szyciu eleganckich ubran, chodze na pokazy i moi znajomi to 95% modele, fotografowie i projektanci.
Warto uwzględnić że są też osoby które sie ubierają tylko w vintage itp. chodzi że od dziecka łazisz na lumpy z mamą uważam że sporo jest takich osób miedzy innyi ja
ja z etapu idk 2 może 3 przeszłam od razu do 6. Nigdy nie miałam kasy na drogie rzeczy więc luksusowe marki odpadają na starcie ale zawsze chodziłam po lumpach. W pewnym momencie przejmowanie się tym jak wyglądam tak mnie przerosło że totalnie to walnęłam w kąt. Nosze swoje ubrania do podarcie i nie obchodzi mnie to jak wyglądam. Interesuje się modą i stylizacjami ale prędzej swoją pasje wykorzystuje rysując stylizacje niż ubierając je na siebie
szczerze? mega przyjemnie mi sie to oglądało ale totalnie sie w ten schemtat nie wpasowywuje, przezylam etap 1 ale juz na nim nie jestem i mam swoj styl ktory staram sie troche poprawic zeby bardziej wszystko do siebie pasowalo. nigdy nie ubieralam sie modnie czy nie mialam niczego co jest w modzie bo nie czuje tej potrzeby. no i mojego stylu nie widzialam jeszcze nigdy u nikogo, nie widzialam kogos kto ubiera sie tak jak w ogole ja bylabym sie w stanie ubrac. i mowie tu o calym internecie ktory kiedys przeszukiwalam sprawdzajac czy jest ktokolwiek kto wyglada podobnie. ale jesli chodzi o inne osoby ktore znam to one mi juz pasuja do tego schematu
Jestem na etapie 3 😅 5:22-7:44 ok ok zbliżam się do tego etapu 😅 Trochę narcystyczne z mojej strony co powiem ,ale zaczęłam pracować dość luksusowym sklepie odzieżowym dla kobiet 40+, a jedna reguła w sklepie jest że pracownicy ubierają się jak chcią. Dzisiaj rozmawiałam z współpracownikami o modzie itp. więc okazało się że wszystkie są na etapie 1-2 (i zastają na tym etapie) ale kogo klientki ciagle pytają o rady modowe ... mnie! dziwne, przecież jestem tu nowa, nie ogarniającą jeszcze gdzie co jest 😅
Uważam, że sporo osób przeszło przez takie etapy, w tym ja haha. Moim zdaniem schemat bardzo odnoszący się do rzeczywistości, fajnie było o tym posłuchać
Jestem na etapie, w którym w opór dbam o jakość materiałów i o to by pochodziły z możliwie etycznych źródeł. Kupuję rzadko, ale jak kupuje, to coś co naprawdę do mnie przemawia. Unikam logotypów z wyjątkiem czapki yankees 😂, oraz odkryłam, że proste, białe, wiązane buty bez żadnych dodatków rozwiązują większość moich problemów modowych, bo pasują niemal do wszystkiego 😂❤
Nie lubię i nie noszę jeansów, nie chodzę do sieciówek od dawna (jedyną, którą toleruję to Massimo Dutti). O niebo wolę Vansy i Palladium niż Converse. Mam ogrom ubrań, nie niszczę ich, mam tylko takie, które mi się podobają. Nie wariuje na punkcie fast trendów typu limonkowe akcenty, panterka, lateksowe badziewie etc. Lubię rzeczy z prawdziwej skóry i zamszu. Unikam syntetycznych ubrań, butów, torebek, pasków. Moje ulubione style ubierania to klasyka, rock, indiański/bohema. Lubię Twoje filmy, czuć, że jesteś prawdziwa i nie zgrywasz kogoś kim nie jesteś, a to rzadkie w YT.
Mam 14 lat i wydaje mi się że jestem gdzieś między 2 a 3 etapem, generalnie ubieram się w oversize ciuchy bo są wygodne. W sumie już mam tak dopasowaną szafę, że co szafa rano wysra to ubiorę i wygląda to git (bo jeśli mam do wyboru wstać godzinę szybciej żeby wybrać outfit pomalować się itp. to wolę pospać przynajmniej chwile dłużej).
hmm, ja chyba jestem na etapie 3 i nie zamierzam iść do 4. jakis czas zastanawialam sie co wole; mode czy punk. stwierdzialm ze az tak mnie nie jaraja te wszystkie trendy modowe i nie chce kupowac nowych gotowych ubran, wole sama wybierac co chce nosic. kupilam sobie maszyne do szycia by sama przerabiac/szyc ubrania, wiecie diy or die XDD i w sumie fajnie mi z tym
chyba za mało uniwersalne jak dla mnie. mam wrażenie, że tutaj jest mocne połączenie osobistego stylu i mody, a chyba nie jakoś bardzo rzadko to się nie pokrywa i rozchodzi. ogólnie jestem zaskoczona, bo myślałam, że będzie jakoś inaczej mówione xd. w każdym razie, wydaje mi się, że jest co najmniej za duży nacisk na marki i wydatki, potencjalnie może nie jestem w targecie odbiorców. tak typowo przez użyty zwrot, nawet coco chyba szła w inne tory jak mówiła o stylu (chociaż kto ją tam wie). ja trochę mam wrażenie, tak ogólnie, że jakieś te "szczytowe momenty" może mogą nastąpić kilkukrotnie, np. przy wchodzeniu w nowe role w życiu, ale niekoniecznie sobie ewolucję stylu plasuję na kontinuum dużego budżetu, w sensie, potencjalnie, może nawet mniejszość idzie w stronę znaczących wydatków na garderobę. może filmik bardziej dla "światka" i węższej grupy odbiorców, chyba trochę negatywnie odebrałam, bo powstało we mnie wrażenie, że jakiś ten "top" mocno wchodzi w konsumenta marek i znaczących wydatków.
Mi wydaję się że tak jak ty jestem pomiędzy poziomem 3 a 4 oglądam różne pokazy mody głównie interesuje się modą japońską ale lubię eksperymentować z różnymi stylami
Wymieszała bym te etapy, bo u mnie kolejność była inna. Ale dałabym sobie 6. Czuje się źle, że to pisze, kiedy sama mówisz, że jesteś wcześniej, no bo nie bez powodu Cię oglądam. Ale ja przeszłam przez to wszystko. Ubieram się dla siebie, w rzeczy dobrej jakości, czy to co mam dla siebie podoba się komuś czy nie. Przeszłam przez vintage i wydawanie wszystkiego. I teraz planuje na jesień i zimę nie kupić prawie niczego (przez chwilę myślałam, że to 4/5 ale za bardzo mam wywalone)
Wow…mam nadzieję że nie czujesz się źle przez to, że jesteś „dalej” na etapie swojej podróży z osobistym stylem, wypalenie spotyka każdego. Poza tym, moda i ubieranie się to nie są najważniejsze rzeczy na świecie. Ja powoli zaczynam zastanawiać się czy warto przez to wszytko przechodzi, jeśli wiem jaki jest „koniec”- to spotyka wiele osób, ale cóż, chyba już zdecydowałam że chce grać w tą grę. Damn…wyszła mega poważna rozkmina, a filmik miał być czysto humorystyczny. Sorki za to
@@natalia_lis 😅 przygoda była świetna, po prostu czas na nowe zainteresowania. Zaczęłam dziergać pierwszy sweter z alpaki i zamierzam ubrać wszystkich, których znam w zajebiste rzeczy, których nie da się kupić 🫡
aaah ja w mojej dziwnej bluzie holzweiler kupionej za kwotę nie do wytłumaczenia, czuję się wywołana do tablicy fazy 4/5 XDDD jeszcze szczególnie to czekanie aż ktoś pochwali jakąś vintage rzecz na mnie i wtedy mogę powiedzieć „to jest vintage laura ashley z takiego i takiego materiału złapałam na vinted and i love it ✨🌺♥️🤩🍬”
jestem chyba mieszanką kilku etapów i trudno w ogóle stwierdzić czy interesuję się modą. kupuję głównie rzeczy z drugiego obiegu, niektóre modyfikuję sama, ale ogólnie raczej ważniejsza jest dla mnie w tym jakaś idea niż "wyglądanie cool". wolę nie mieć czegoś co mi się podoba, nawet bardzo, jeśli wiem że zostało wyproduktowane nieetycznie albo że cena jest totalnie nieadekwatna do produktu, wyglądanie fajnie jednak nie jest w tym wszystkim AŻ TAK ważne
ja jestem dalej na etapie 1 i nie bardzo chcę levelować XD i tak dalej ubierają mnie rodzice bo chodzę w tym czego inni członkowie mojej rodziny już nie chcą na szczęście szkoła z mundurkami oszczędziła mi fazy 2
szczerze nawet nwm jak określić mój etap, bo jakoś tak po etapie 3 poszłam w diy i szycie własnych rzeczy (głównie przez fascynacje alternatywnymi subkulturami). taki mindset mam trochę chyba 6, ale np nie mam jakiejś wielkiej wiedzy o historii mody czy coś XD
Nie wiem co to za etap, ale jestem w punkcie, gdzie staram się zauważyć, co do mnie pasuje - falbanka, a może bardziej styl elegancki? Niestety zauważyłam, że przed społeczeństwem nie mam odwagi być sobą. W domu coś założę i git, a jak pomyślę, że miałabym w tym czymś wyjść,, blokuje mnie i czuję wstyd 😛😞
myślę, że im jest się starszym, tym pokusa kupowania nowych ubrań słabnie. Mam 33 lata, i dużo większą frajdę sprawia mi wykombinowanie nowych stylizacji z jakichś staroci, których przez długi czas nie nosiłam, bo przecież niemodne, niż z dodawania do szafy nowych elementów. Oczywiście, jak widzę coś naprawdę wyjątkowego z drugiej ręki, to czasem kupię, ale to nie jest już tak, że nie wyobrażam sobie szafy bez tego elementu i czuję, że muszę go mieć. Nie wiem, na jakim etapie jestem - już nie widzę sensu "inwestowania" w drogie ciuchy, przeszłam przez etap starania się, żeby wszystko ze sobą grało, ale żeby było w trendach i żeby chociaż jeden emelent nie był oczywisty. Był maksymalizm i tyle clashprintów, ile byłam w stanie unieść. Teraz zakładam te same ubrania, ale w inny sposób - to chyba dopiero jest mój własny styl, który oscyluje w zalezności od nastroju, teraz już stawia na wygodę, lepiej rozumiem fasony i wiem, co będę nosić, a co jest chwiliwą zachcianką. Nie staram się upodobnić do nikogo. I w sumie dobrze się czuję w swoich ciuchach, a to chyba najważniejsze
Aktualnie przezywam kryzys ubraniowy wiec nie wiem gdzie jestem 🤦♀️ za to jestem ciekawa jak odnosisz sie do stylizowania "modelek" w zaleznosci od typu figury :p chetnie o tym pislucham bo nie wiem w ktora strone sie udać ☺️
Myślę że wchodzę w etap 4... Nie mam jakichś perełek, raczej chłone wiedzę z różnych źródeł (dlatego tu jestem :p) Design jest dla mnie nadal ważniejszy niż jakość, potrzebuje jeszcze czasu żeby odwrócić priorytety. Wiem że znam swój styl, eksperymentuje, uczę się i staram rozwijać popełniając błędy.
Ja swoją przygodę z modą zacząłem od ogarniania jej wpływu na środowisko wiec w sumie nie wiem na jakim etapie jestem ale chyba 3 bo przez oglądanie tego kanału rozglądam się za conversami xDDD
Ja jestem na etapie masowego kupowania ubrań zwracając uwagę na jakość.Moim jedynym problemem jest to, że mam jeszcze opory przed ubieraniem się tak jak chę bo "co ludzie pomyślą" ten lęk jest motywowany toksycznym środowiskiem w szkole
Całkiem zabawny, przyjemny w odbiorze i jednocześnie edukacyjny materiał, ale czuję tu daleko idącą inspirację filmem o tym samym tytule pewnego mniejszego zagranicznego youtubera. Jednak doceniam elementy, które dodałaś od siebie, bo wzbogacają koncept z pierwotnego filmu o wartościowe treści na temat mody
Jestem na etapie po ogarnięciu jakie mniej więcej materiały są "dobre" i po ustaleniu w miarę spójnego podlegającego powolutkiej ewolucji stylu. Dokładniej na etapie, "o ładna rzecz ciekawe jakiej marki i ile Kosz... nevermind"
Nie wiem troszkę bo nie interesują mnie ciuch i nie ubieram się jakoś odstające od reszty ale kiedyś miałam taki etap lubię szukać tańszych rzeczy przecenami itd ale żadko są to lumpy
Tyle tych etapów że nie ogarniam na którym jestem, bo niby mnie nie interesuje moda, ale jednak oglądam większość Twoich filmów 😆
❤️🥹❤️❤️🥹
Etap 8 -> dostępne na rynku ubrania nie spełniają w pełni Twoich wymagań -> zaczynasz tworzyć własną markę ubrań 😅
Ja od kilku lat przeżywam kryzys modowy. Aktualnie jestem na etapie noszenia tego, co nawet mi się podoba, jest mi wygodnie, ale nie do końca czuje się we wszystkich swoich outfitach sobą. W swoich nastoletnich latach bardzo eksperymentowałam z modą, byłam emo, visual kei, gothic lolitą, a aktualnie jestem totalnym basicowym randomem z wyglądu. Odczuwam wewnętrzny zgrzyt, konflikt, pomiędzy tym, że lubię minimalizm, wygodę, oversize, ale też mroczne klimaty i wiktoriańskie koszule.
Mam nadzieję że nie potrwa to długo i nie będziesz się tym przejmować za bardzo. Wiem, że ubrania potrafią “zmęczyć” człowieka, ale koniec końców to…materiał. Nie mówi o tym kim jesteśmy (idk chciałam być pocieszająca czy coś)
zupełnie Cię to nie pocieszy, ale mam to samo nahhh
rozwiązaniem jest ubieranie sie jak pirat
W sumie to super, bo możesz sobie przełączać osobowości za pomocą outfitu
U mnie droga do osobistego stylu wyglądała trochę inaczej. Moja mama interesowała się modą, zwykle kupowała mi markowe ubrania dla dzieci które bardziej przypominały basicowe ubrania dla dorosłych tylko w wersji dziecięcej. A koleżanki z klasy maiły bardzo kolorowe urania z merchem z popularnych bajek lub seriali typu Hannah Montana. Bardzo im wtedy zazdrościłam. Po latach wiem że mama mnie dobrze ubierała ale ja się i tak buntowałam XD. Potem bardzo mi się podobała moda alternatywna i zaczęłam interesować się subkulturami. Pamiętam moją fascynację stylem militarnym, punkem i stylem grunge. Długo prosiłam moją mamę by kupiła mi pierwsze glany i pamiętam jaką furorę zrobiły wtedy w szkole. W tamtym czasie dominowała moda na bycie skatem, lub rockowcem. A największy wpływ mój styl wpłynęła zmiana szkoły na plastyk, gdzie już mogłam bardziej zaszaleć z wyglądem. Farbowałam wtedy włosy na różne kolory, zrobiłam sobie tunele i zaczęłam kupować w lumpeksach. Choć bardziej wyrażałam się fryzurą i makijażem niż modą. (Ubierałam się głownie na czarno) Po latach mój styl stał się mniej "alternatywny" a bardziej minimalistyczny z niechlujnego grunge przeszłam na basicowe i bardziej eleganckie kroje. Wciąż wolę ubierać się na czarno i przełamywać strój jakimś rockowym dodatkiem. W modzie lubię kontrasty i akcenty takie jak łączenie eleganckiej sukienki z ciężkimi butami. I mimo to że "to nie jest już modne" staram się być wierna temu co mi się podoba i w czym się dobrze czuję mimo że to już nie jest w głównym nurcie. A może to właśnie dobrze że się w nim nie jest.
U mnie wyglądało to tak: okres dzieciństwa i podstawówki - cokolwiek, gimnazjum - metalówa, liceum - lata 50te. Jestem już na studiach i zostałam przy latach 50tych
Fajny pomysł z podzieleniem swojej modowej drogi na etapy, chodź u mnie wyglądało to inaczej niż u ciebie.
Etap pierwszy się pokrywa, ale etap drugi to etap wstydu w moim przypadku, ubieranie tego w czym mogę się ukryć, tylko tego co nie zwróci na mnie uwagi.
Etap trzeci to wyzwolenie - odkrywam dawną modę kobiecą i nareszcie dociera do mnie ile mogę przekazać ubraniem. Przez rok zapominam, że istnieją spodnie, chodzę tylko w spódnicach i sukienkach, im bardziej retro tym lepiej.
Etap czwarty to zrozumienie czym jest fast fashion i uczenie się materiałów. Odkrywam modę z drugiej ręki, powoli się w nią zagłębiam. Poznaję lepiej historię mody.
Etap piąty to rezygnacja z fast fashion. Dociera do mnie jaki moda ma wpływ na środowisko. Przestaję kupować nowe ubrania, poza bielizną, butami itp, wszystko inne to drugi obieg. Cały czas staram się rozwijać swoją wiedzę.
Etap 6 to lepsza świadomość własnej estetyki. Każdy zakup oceniam przez pryzmat tego czy ja będę się czuć w tym dobrze - bo moja modowa ikona albo modelka z ig może wyglądać w czymś super, ale ja nie umiałabym się w tym odnaleźć. Etap 6 to nie tylko poszerzanie wiedzy o modzie, ale przede wszystkim lepsze rozumienie swojego poczucia estetyki.
Od etapu trzeciego po prostu kieruje się swoim instynktem. I tak sobie drążę temat mody dla siebie, dla własnej przyjemności, szukam i kolekcjonuję ubrania, które są spójnę ze mną, to etap, gdzie starasz się bawić modą, gdzie moda jest dla ciebie, a nie ty dla mody ❤
3 z 4, regularnie pojawiający się stan z 5 XD dodałabym jeszcze jakiś stan określany jako fashion delulu - kolekcjonujesz te perełki, wyszukujesz je, są naprawdę ekstra, jarasz się nimi, ale niektóre są całkowicie od czapy i szafa momentami wygląda jakby miała ewidentne zaburzenia tożsamości 😅
Myślę że trzeba to dodać i ja chce tam być 😭❤️
Moja mama mówiła ofiara mody na osoby, którym np. fatalnie w zielonym ale uparcie go noszą bo jest teraz najmodniejszy albo noszą sukienkę, która dodaje im 20 kg wizualnie i jest paskudna tylko dlatego, ze jest modna i od projektanta...
Myślę że jestem między trzecim a czwartym etapem (bardziej w czwartym). Może niebawem będę sam szył ubrania - idę uczyć się na krawca. Super film, super kanał, odkryłem Cię całkiem niedawno i bardzo się z tego cieszę❤️
To takie bardziej etapy interesowania się modom niż osobistego stylu, ale film fajny ofc. Wydaje mi się że materiał o "osobistym stylu" jest niemożliwy bądź bardzo ciężki do zrobienia, gdyż każdy przechodzi własną drogę stylu inaczej, i choć 2 pierwsze etapy wpasowują się w pewnym stopniu do każdego, to już etap 3 może wyglądać u każdego inaczej, choć to co przestawiłaś wpasowuje się chyba w najczęstszy scenariusz tego jak 3 etap wygląda.
w sumie jako etap 7 może być sytuacja, kiedy sam/a szyjesz nowe i przerabiasz stare na swój użytek
nie mam bladego pojęcia na którym etapie jestem - noszę dużo drogich rzeczy, ale tylko dlatego, że szyję je sama, a dobre materiały potrafią kosztować fortunę. mam własny styl, czasami nawet coś zaprojektuję.
nie odczuwam już potrzeby dodawania czegoś ciągle do mojej szafy, ale i tak to robię z uwagi na to, że szycie to moje hobby 🤣
Zazdroszczę umiejętności, dla mnie szycie jest niesamowite
@@natalia_lis dziękuję
lmao od 17 lat jestem na pierwszym etapie ale odkąd odkryłam ten kanał poczułam że pora bezpiecznie przejść dalej
Mega się cieszę, że znalazłam Twój kanał 😍😍😍
🥺❤️
Ja jestem na etapie 3. Stawiam głównie na wygodę, ale równocześnie na wyjątkowość ubrań. Dalej udoskonalam swój styl.
Masz conversy CDG? 😅
Totalnie nie umiem sie umiejscowić w tych etapach. Przechodziłam etapy "obojętne mi", "kocham różowy" i "nie lubię sztruksu mamo" we wczesnym dzieciństwie, potem nagłe zderzenie z rzeczywistością że choć mało mnie obchodzi co mam na sobie to moje otoczenie przywiązuje do tego uwagę. Starałam się przez lata zrozumieć co lubię i co do czego pasuje, przyjmując rady przyjaciółek namawiających mnie na zielone jeansy, mamy podrzucającej rzeczy z drugiej ręki, babci obdarowującej mnie ubraniami zgodnymi z ostatnimi trendami które kupiła a których ostatecznie nie chce. I taką mieszaniną w szafie oraz próbą zrozumienia siebie w połączeniu z niechęcią do wyrzucenia zdatnych do użytku ubrań żyłam do niedawna, aż nie natrafiłam na minimalizm, na koncepcje szafy kapsułowej. Ograniczyłam wiele ubrań wydając je nawet za darmo, skupiłam się na tych kilku nielicznych ciuchach w których czuje sie dobrze (okazało sie że ważny jest kolor i nie, niebieski który grał w niej główne skrzypce to zdecydowanie nie jest to), jak ja, zaczęłam wokół nich planować stylizacje, dokładnie zaplanowałam co zakupić i ile ubrań mogę wyrzucić w zamian. Nagle z trzech par butów nie pasujących prawie do niczego zrobiła się jedna, idealna na niemal każdą okazję. Jestem w trakcie tej drogi i jesze wiele wymian przede mną, ale myślę że za jakiś czas będę w pełni usatysfakcjonowana moją szafą, będę mogła nosić w koło te same ubrania i w każdym z nich czuć się doskonale. I w zasadzie nie szukam dalej. Nie patrze czy to second hand, czy zara, ale zawsze zwracam uwagę czy to nie poliester 😅 a jak będzie deficyt to będę przeszukiwać sklepy w poszukiwaniu ciucha idealnego. A jak zobacze coś pięknego to się sto razy zastanowie czy jest w mojej szafie na to miejsce ^^
Mam podobnie 😊👍
Jestem na tym etapie że zaczynam nosić ubrania dla siebie , kiedyś nawet bym nie spojrzała na dzwony a tym bardziej welurowe a teraz czekam aż przyjdzie mi paczuszka 😊
❤️❤️❤️
Jestem chyba na 3 poziomie, ale zatrzymałam się, bo nie lubię kupować drogich ubrań
Kiedy skończyłam nosić z Elzą i Anną to chciałam być emo/alternatywką i ubierałam się poprostu na czarno, a jak podrosłam i zaczęło mi brakować kasy to się ubierałam w lumpach i tak się złożyło że zaczęłam słuchać muzyki punkowej i zostałam takim sobie punkiem
Ten film powstrzymał mnie od kupienia swetra za 7 stów 😂 poczekam aż wskocze na wyższy level i wtedy kupię sweter. Dziękuję ❤😂
Jeeeeej 😭💖😭💖
zgaduje ze etap 4/3 :) moj styl czerpie inspiracje z jfashion, ale nie do konca wpasowuje sie w jakies konkretne subkultury. czasami ide bardziej w strone himekaji, czasami goth lolita. dopiero pod koniec tamtego roku faktycznie zaczelo mi zalezec na tym co chce faktycznie nosic, a od dziecka podobaly mi sie takie klimaty!
nie mam zielonego pojecia na ktorym etapie jestem, ale chcislam poprostu powiedziec ze mega przyjemnie sie ciebie slucha. Ogladalam wiekszosc twoich filmow (niektore po kilka razy😭), grajac sobie w simsy
Omg dziękuję Ci za ten kom i mam mega ważne pytanie…która część simsow ? 😅 (w którą grasz i która jest twoja top?)
@@natalia_lis Gram w czwórkę dosłownie od jej premiery. Byłam wtedy dzieciakiem i ktoś mi pokazał tą gre (nie pamiętam, prawdopodobnie jakaś kuzynka, czy ktoś taki), więc zaczełam w to grać i tak mi zostało. Próbowałam kiedyś grać w 3 cześć ale po dziesięciu latach grania w jedną wersje gry, troche ciężko się odzwyczaić😭
Powiedziałabym, że jestem gdzieś między etapem 3 a 4, ale zasadniczo nie miałam tych conversów, ani nawet nigdy nie chciałam ich kupić, nie powiedziałabym też że moda to moje życie i druga praca, ale obecnie najbardziej pochłaniające mnie hobby. No i nie kupuję cały czas czegoś nowego, bo oprócz kwestii budżetowych jest też kwestia pojemności szafy, a ta zasadniczo jest ograniczona. Zwracam uwagę na materiały, ale dalej zdarza mi się kupować w sieciówkach. Uczę się w vinted (i idzie mi opornie, ale próbuję się przełamać). Powiedziałabym, że mój obecny etap to faza dodatków - zwracanie uwagi na pasujący podkoszulek, biżuterię, skarpetki, apaszki, czasem makijaż itd.
totalnie miedzy 3 a 4. Jestem value oriented consumer i bardzo zalezy mi na jakosci a jednoczesnie szukam okazji na zakup jakiegos ciekawego ubrania zawsze gdy tylko mam okazje. Zajebisty film masz mega duza wiedze i czuc ze znasz sie na tym co mowisz pzdrr
Mam 40 lat i utknąłem na 5, cały czas mi się zdaje, że już wszystko mam, dopóki dopóty 🤣
nwm na ktorym jestem ale wiem ze ostatnio weszlam na nowy poziom, trch zaczelam sie przejmowac tym jak wygladam ale wygoda wciaz jest na wyzszym miejscu, szukam kurtki skórzaneji postanowilam pojechac po nia 18km rowerem do lumpa niz kupic kupic slabej jakosci z sieciówki za 200 zł, nie ubieram sie w konkretnym stylu tylko tworze coś własnego, ostatnio kombinuje z rzeczami ktore mam juz w szafie i tworze nowe fity, staram sie swiadomie kupowac ubrania i 20 razy sie zastanowie zanim cos kupie, na zakupy jezdze 3-4 razy w roku i kupuje po 4-5 rzeczy i ewentualnie po drodze dokupuje pojedyncze rzeczy ktore potrzebuje
Chyba jestem na 3/4 etapie (głównie chyba 3xd)
Jedynego czego nie mam to
Converse
A chciałem właśnie kupić
Jakoś ominęły mnie te etapy, oprócz tego pierwszego. U mnie to bardziej wyglądało tak, że zamiast etapów miałem różne cechy, które pojawiały się w moim stylu i niektóre go opuszczały:
2. Nie lubię długich rękawów (w pierwszej warstwie, czyli bazą są zawsze t-shirty).
3. Nie mam stylu, ale przynajmniej coś do siebie pasuje. xD
4. Lubię czerwone flanele.
5. KOCHAM GLANY
5,5. i ramoneski
6. Nie lubię niebieskich spodni.
7. WSZYSTKO musi do siebie pasować.
8. Eksperymentuję z dodatkami.
9. Zdecydowanie muszę znaleźć balans między pięknem, a wygodą i dodać trochę różnorodności do swojej garderoby, bo do tego momentu nosiłem tylko długie spodnie i zakładałem rękawiczki w lato, a wszystko w mojej szafie było czarne z czerwonymi akcentami.
W tym samym czasie, w którym dołączyła ta dziewiąta cecha, uznałem, że w mojej garderobie nie będzie podziału na damską i męską, chociaż bardziej dołączało to do mojego stylu tak stopniowo, powoli się do tego przełamywałem.
Aktualnie swój styl mogę opisać po prostu jako alt, bo czasem wyglądam bardziej jak emos, a czasem jak metalowiec, po za tym nie utożsamiam się z żadną subkulturą, moje poglądy są po prostu moje, a muzyki słucham bardzo różnej i tych elementów jakoś nie łączę ze stylem.
gdzie w tej drodze znajduje sie miejsce dla ludzi, ktorzy nie kupuja w sieciowkach, dbaja o material i kupowanie vintage rzeczy, ale nie patrzą na markę? mam wrażenie, że wiele osób zaczynających przygodę z modą jest tym typem i zastanawia mnie, czy taka "obsesja" na punkcie marek high fashion jest czyms nieuniknionym, czy wlasnie lepiej pozostac na tym etapie, bardziej skupic sie na tym, jak cos wyglada, a nie od kogo jest?
Jezu to ja w sumie miałam tak ze zaczęłam ubierać się dla samej siebie, bo po prostu podobało mi sie to w jaki sposób ubierały sie moje koleżanki z klasy.
Po jakims czasie stwierdziłam ze bardzo podoba mi sie taka estetyka egirl 😓 (to byl straszny moment w moim zyciu tw ubrania byly tak okropnie dobrane ale nie winie siebie za to, bo to były w sumie eksperymenty młodości)
Później stwierdziłam ze hmm podoba mi sie cos takiego bardziej w kolorach brązu itd. Zaczelam interesowac się vintage ubraniami 🫶 ubierałam się wtedy tez bardzo męsko bo zaczelam nienawidzic faktu ze jestem kobietą i tego ze moje ciało sie zmienia, wiec ubierałam bardzo luźne ubrania i obcięłam włosy.
Nie wiem jak to sie stało ale później jakos zaczęłam czuć sie lepiej ze sobą i zaczęłam ubierać sie bardziej hippie, a ostatnio zrobiłam diametralne zmiany po tym jak trochę rzeczy w moim życiu tak jak i moje poglądy sie trochę pozmieniały, zaczęłam ubierać sie bardziej gotycko i bardzo dobrze sie w nim czuje 🥳
Podobnie definiuję fashion victim:)
Świetny film. Nie wiem na którym etapie jestem ale moje ulubione spodnie na teraz to białe "cygaretki" w niebieskie wzory z żurawiami. Mam dużo wzorów w szafie ale kolory raczej wybiórczo dobieram
ja totalnie na 3, ale w sumie na każdym jest coś, co ze mną rezonuje, z czym bym się mogła utożsamić nawet w najmniejszym stopniu w jakimś momencie życia :pp
jakiś niecaly rok temu poznałam jfashion, zaczęłam szukać po lumpach różnyhc rzeczy podobnych i znalazłam szafą koszule w kratkę z mega ładnym kołnierzykiem, teraz połowa mojej szafy to jirai kei
lol, dlaczego nie jestem na ŻADNYM z tych etapów- ubieram się po swojemu, ale nietuzinkowo. Zatrzymałam się na 1 etapie, ale jednak się nie zatrzymałam.
bez przechodzenia przez wymienione fazy
Chyba jestem na etapie między trzecim a czwartym 👍
Jestem na etapie trzecim, bo nie wydam na spodnie takiej kasy (poza tym nie nosze spodni). Mysle ze zapomnialas o krawcowych i projektantach. Juz jako dziecko interesowalam sie przerobkami, wszystkie moje ciuchy pochodzily z lumpeksow lub byly po kims, przeszlam tez fale goth, teraz od wielu lat pracuje przy szyciu eleganckich ubran, chodze na pokazy i moi znajomi to 95% modele, fotografowie i projektanci.
Offtop ale kocham twój głos, jest przemelodyjny
Trochę Cię kocham ❤
Warto uwzględnić że są też osoby które sie ubierają tylko w vintage itp. chodzi że od dziecka łazisz na lumpy z mamą uważam że sporo jest takich osób miedzy innyi ja
ja z etapu idk 2 może 3 przeszłam od razu do 6. Nigdy nie miałam kasy na drogie rzeczy więc luksusowe marki odpadają na starcie ale zawsze chodziłam po lumpach. W pewnym momencie przejmowanie się tym jak wyglądam tak mnie przerosło że totalnie to walnęłam w kąt. Nosze swoje ubrania do podarcie i nie obchodzi mnie to jak wyglądam. Interesuje się modą i stylizacjami ale prędzej swoją pasje wykorzystuje rysując stylizacje niż ubierając je na siebie
Wow…mega super podejście. Ja wiem że nie to samo co zakupy. Ale dużo zdrowsze wsm
Wchodze w etap 4😊
😎😎😎 zazdroooo
szczerze? mega przyjemnie mi sie to oglądało ale totalnie sie w ten schemtat nie wpasowywuje, przezylam etap 1 ale juz na nim nie jestem i mam swoj styl ktory staram sie troche poprawic zeby bardziej wszystko do siebie pasowalo. nigdy nie ubieralam sie modnie czy nie mialam niczego co jest w modzie bo nie czuje tej potrzeby. no i mojego stylu nie widzialam jeszcze nigdy u nikogo, nie widzialam kogos kto ubiera sie tak jak w ogole ja bylabym sie w stanie ubrac. i mowie tu o calym internecie ktory kiedys przeszukiwalam sprawdzajac czy jest ktokolwiek kto wyglada podobnie. ale jesli chodzi o inne osoby ktore znam to one mi juz pasuja do tego schematu
Jestem na etapie 3 😅
5:22-7:44 ok ok zbliżam się do tego etapu 😅
Trochę narcystyczne z mojej strony co powiem ,ale zaczęłam pracować dość luksusowym sklepie odzieżowym dla kobiet 40+, a jedna reguła w sklepie jest że pracownicy ubierają się jak chcią. Dzisiaj rozmawiałam z współpracownikami o modzie itp. więc okazało się że wszystkie są na etapie 1-2 (i zastają na tym etapie) ale kogo klientki ciagle pytają o rady modowe ... mnie! dziwne, przecież jestem tu nowa, nie ogarniającą jeszcze gdzie co jest 😅
Mega omg chciałabym Cię odwiedzić w sklepie! I to wsm super że jesteś w stanie rozpoznać typu ludzi 😭❤️
@@natalia_lis hahaha Serdecznie zapraszam ❤️ Warszawa na Nowym Świecie
Sklep to Grey Wolf 😘
Uważam, że sporo osób przeszło przez takie etapy, w tym ja haha. Moim zdaniem schemat bardzo odnoszący się do rzeczywistości, fajnie było o tym posłuchać
Zaczynam wchodzić w etap 4 🫠
Trochę etapu 4 .
Nie jestem jakąś ogromną fanką latania po sklepach. Jak coś mi potrzeba to kupuję, oczywiście w granicach rozsądku.
Pominąłem 2 etap, jestem teraz na 3 i boję się ludzi w etapie 4 przez te ceny lol
Saaame 🫣
Jestem na etapie, w którym w opór dbam o jakość materiałów i o to by pochodziły z możliwie etycznych źródeł. Kupuję rzadko, ale jak kupuje, to coś co naprawdę do mnie przemawia. Unikam logotypów z wyjątkiem czapki yankees 😂, oraz odkryłam, że proste, białe, wiązane buty bez żadnych dodatków rozwiązują większość moich problemów modowych, bo pasują niemal do wszystkiego 😂❤
Nie lubię i nie noszę jeansów, nie chodzę do sieciówek od dawna (jedyną, którą toleruję to Massimo Dutti).
O niebo wolę Vansy i Palladium niż Converse.
Mam ogrom ubrań, nie niszczę ich, mam tylko takie, które mi się podobają. Nie wariuje na punkcie fast trendów typu limonkowe akcenty, panterka, lateksowe badziewie etc.
Lubię rzeczy z prawdziwej skóry i zamszu. Unikam syntetycznych ubrań, butów, torebek, pasków. Moje ulubione style ubierania to klasyka, rock, indiański/bohema.
Lubię Twoje filmy, czuć, że jesteś prawdziwa i nie zgrywasz kogoś kim nie jesteś, a to rzadkie w YT.
Mam 14 lat i wydaje mi się że jestem gdzieś między 2 a 3 etapem, generalnie ubieram się w oversize ciuchy bo są wygodne. W sumie już mam tak dopasowaną szafę, że co szafa rano wysra to ubiorę i wygląda to git (bo jeśli mam do wyboru wstać godzinę szybciej żeby wybrać outfit pomalować się itp. to wolę pospać przynajmniej chwile dłużej).
hmm, ja chyba jestem na etapie 3 i nie zamierzam iść do 4. jakis czas zastanawialam sie co wole; mode czy punk. stwierdzialm ze az tak mnie nie jaraja te wszystkie trendy modowe i nie chce kupowac nowych gotowych ubran, wole sama wybierac co chce nosic. kupilam sobie maszyne do szycia by sama przerabiac/szyc ubrania, wiecie diy or die XDD i w sumie fajnie mi z tym
Początek 3, za jego sprawą trafiłam na twój kanał 🫡
chyba za mało uniwersalne jak dla mnie. mam wrażenie, że tutaj jest mocne połączenie osobistego stylu i mody, a chyba nie jakoś bardzo rzadko to się nie pokrywa i rozchodzi. ogólnie jestem zaskoczona, bo myślałam, że będzie jakoś inaczej mówione xd. w każdym razie, wydaje mi się, że jest co najmniej za duży nacisk na marki i wydatki, potencjalnie może nie jestem w targecie odbiorców. tak typowo przez użyty zwrot, nawet coco chyba szła w inne tory jak mówiła o stylu (chociaż kto ją tam wie). ja trochę mam wrażenie, tak ogólnie, że jakieś te "szczytowe momenty" może mogą nastąpić kilkukrotnie, np. przy wchodzeniu w nowe role w życiu, ale niekoniecznie sobie ewolucję stylu plasuję na kontinuum dużego budżetu, w sensie, potencjalnie, może nawet mniejszość idzie w stronę znaczących wydatków na garderobę. może filmik bardziej dla "światka" i węższej grupy odbiorców, chyba trochę negatywnie odebrałam, bo powstało we mnie wrażenie, że jakiś ten "top" mocno wchodzi w konsumenta marek i znaczących wydatków.
Zdecydowanie jestem na etapie 3 (conversy są u mnie w topce rzeczy, które chcę żeby znalazły się w mojej szafie 🤫🤫)
😭❤️😭❤️
Mi wydaję się że tak jak ty jestem pomiędzy poziomem 3 a 4 oglądam różne pokazy mody głównie interesuje się modą japońską ale lubię eksperymentować z różnymi stylami
uwielbiam twoje filmyyy💗
Wymieszała bym te etapy, bo u mnie kolejność była inna. Ale dałabym sobie 6. Czuje się źle, że to pisze, kiedy sama mówisz, że jesteś wcześniej, no bo nie bez powodu Cię oglądam. Ale ja przeszłam przez to wszystko. Ubieram się dla siebie, w rzeczy dobrej jakości, czy to co mam dla siebie podoba się komuś czy nie. Przeszłam przez vintage i wydawanie wszystkiego. I teraz planuje na jesień i zimę nie kupić prawie niczego (przez chwilę myślałam, że to 4/5 ale za bardzo mam wywalone)
Wow…mam nadzieję że nie czujesz się źle przez to, że jesteś „dalej” na etapie swojej podróży z osobistym stylem, wypalenie spotyka każdego. Poza tym, moda i ubieranie się to nie są najważniejsze rzeczy na świecie. Ja powoli zaczynam zastanawiać się czy warto przez to wszytko przechodzi, jeśli wiem jaki jest „koniec”- to spotyka wiele osób, ale cóż, chyba już zdecydowałam że chce grać w tą grę. Damn…wyszła mega poważna rozkmina, a filmik miał być czysto humorystyczny. Sorki za to
@@natalia_lis 😅 przygoda była świetna, po prostu czas na nowe zainteresowania. Zaczęłam dziergać pierwszy sweter z alpaki i zamierzam ubrać wszystkich, których znam w zajebiste rzeczy, których nie da się kupić 🫡
Cześć, chętnie obejrzałbym film o jeansach; gdzie je kupować, na co zwracać uwagę, jaki odcień wybrać, ile powinny kosztować itp.
O daaamn to tutaj nie na jakichś wytycznych, to ultra personalne
Sorki 🥹🫣
@@natalia_lis To w sumie miła odpowiedź, bo pozostaje większa swoboda i mniejsza możliwość gafy. Dzięki! :))
Minimalizm rozwiązał mój problem 👍
aaah ja w mojej dziwnej bluzie holzweiler kupionej za kwotę nie do wytłumaczenia, czuję się wywołana do tablicy fazy 4/5 XDDD jeszcze szczególnie to czekanie aż ktoś pochwali jakąś vintage rzecz na mnie i wtedy mogę powiedzieć „to jest vintage laura ashley z takiego i takiego materiału złapałam na vinted and i love it ✨🌺♥️🤩🍬”
jestem chyba mieszanką kilku etapów i trudno w ogóle stwierdzić czy interesuję się modą. kupuję głównie rzeczy z drugiego obiegu, niektóre modyfikuję sama, ale ogólnie raczej ważniejsza jest dla mnie w tym jakaś idea niż "wyglądanie cool". wolę nie mieć czegoś co mi się podoba, nawet bardzo, jeśli wiem że zostało wyproduktowane nieetycznie albo że cena jest totalnie nieadekwatna do produktu, wyglądanie fajnie jednak nie jest w tym wszystkim AŻ TAK ważne
called out na 4😋
XDD ten film jest cudowny, wlasnie nim mnie zdobylas.
Dosłownie od kilku dni zastanawiam się nad kupieniem conversów comme des garcons XDD dzięki temu wiem na którym jestem etapie
😭❤️😭❤️ kupione już? 😅
Dwa i pół! Wow!
Który etap to ubieranie się tak, żeby małe dziewczynki patrzyły i mówiły "mamo patrz ale ładna pani" 🥺
Ja jestem na etapie 6 :) z tym, że ja stawiam na marki polskie.
Masz suba 🎉❤
O, jestem zdecydowanie na etapie 4 😂
🫰🫰🫰
Zdecydowanie etap 6, wszyscy mają już dość mojego gadania o modzie, choć niektórzy mnie naśladują 😂
😭🫰❤️
ja jestem dalej na etapie 1 i nie bardzo chcę levelować XD i tak dalej ubierają mnie rodzice bo chodzę w tym czego inni członkowie mojej rodziny już nie chcą
na szczęście szkoła z mundurkami oszczędziła mi fazy 2
szczerze nawet nwm jak określić mój etap, bo jakoś tak po etapie 3 poszłam w diy i szycie własnych rzeczy (głównie przez fascynacje alternatywnymi subkulturami). taki mindset mam trochę chyba 6, ale np nie mam jakiejś wielkiej wiedzy o historii mody czy coś XD
Nie wiem co to za etap, ale jestem w punkcie, gdzie staram się zauważyć, co do mnie pasuje - falbanka, a może bardziej styl elegancki? Niestety zauważyłam, że przed społeczeństwem nie mam odwagi być sobą. W domu coś założę i git, a jak pomyślę, że miałabym w tym czymś wyjść,, blokuje mnie i czuję wstyd 😛😞
myślę, że im jest się starszym, tym pokusa kupowania nowych ubrań słabnie. Mam 33 lata, i dużo większą frajdę sprawia mi wykombinowanie nowych stylizacji z jakichś staroci, których przez długi czas nie nosiłam, bo przecież niemodne, niż z dodawania do szafy nowych elementów. Oczywiście, jak widzę coś naprawdę wyjątkowego z drugiej ręki, to czasem kupię, ale to nie jest już tak, że nie wyobrażam sobie szafy bez tego elementu i czuję, że muszę go mieć.
Nie wiem, na jakim etapie jestem - już nie widzę sensu "inwestowania" w drogie ciuchy, przeszłam przez etap starania się, żeby wszystko ze sobą grało, ale żeby było w trendach i żeby chociaż jeden emelent nie był oczywisty. Był maksymalizm i tyle clashprintów, ile byłam w stanie unieść. Teraz zakładam te same ubrania, ale w inny sposób - to chyba dopiero jest mój własny styl, który oscyluje w zalezności od nastroju, teraz już stawia na wygodę, lepiej rozumiem fasony i wiem, co będę nosić, a co jest chwiliwą zachcianką. Nie staram się upodobnić do nikogo. I w sumie dobrze się czuję w swoich ciuchach, a to chyba najważniejsze
Aktualnie przezywam kryzys ubraniowy wiec nie wiem gdzie jestem 🤦♀️ za to jestem ciekawa jak odnosisz sie do stylizowania "modelek" w zaleznosci od typu figury :p chetnie o tym pislucham bo nie wiem w ktora strone sie udać ☺️
Myślę że wchodzę w etap 4... Nie mam jakichś perełek, raczej chłone wiedzę z różnych źródeł (dlatego tu jestem :p) Design jest dla mnie nadal ważniejszy niż jakość, potrzebuje jeszcze czasu żeby odwrócić priorytety. Wiem że znam swój styl, eksperymentuje, uczę się i staram rozwijać popełniając błędy.
Jako ktoś międy 1 i 2, za duże są przepaści między etapami 1 a 2 a 3 żeby to tak po prostu pominąć
Ja swoją przygodę z modą zacząłem od ogarniania jej wpływu na środowisko wiec w sumie nie wiem na jakim etapie jestem ale chyba 3 bo przez oglądanie tego kanału rozglądam się za conversami xDDD
13:04 aspiruję by być kirbym.
Trzymam kciuki
Osobiście mam wrażenie, że z etapu 1 przeskoczyłam odrazu do 4
Zazdro, nie marnowałaś pieniędzy w etapie 2 😭😭😭❤️❤️❤️
Ja jestem na etapie masowego kupowania ubrań zwracając uwagę na jakość.Moim jedynym problemem jest to, że mam jeszcze opory przed ubieraniem się tak jak chę bo "co ludzie pomyślą" ten lęk jest motywowany toksycznym środowiskiem w szkole
Mam tak samo
nigdy nie mialam etapu vintage :d przeszłam z HMowych do HMpremium XD (nie ubieram sie tam, to przyklad)
Etap 3❤
Najwyższy etap to VIP w Dress To Impress, you can't change my mind
Czy to możliwe, że mam 20 lat i dopiero wchodzę w etap drugi XD
Jestem zszokowana że jestem na etapie 4, tylko ludzie nie zwracają się do mnie o porady ponieważ "nie mam pojęcia o ubieraniu się"
Całkiem zabawny, przyjemny w odbiorze i jednocześnie edukacyjny materiał, ale czuję tu daleko idącą inspirację filmem o tym samym tytule pewnego mniejszego zagranicznego youtubera. Jednak doceniam elementy, które dodałaś od siebie, bo wzbogacają koncept z pierwotnego filmu o wartościowe treści na temat mody
1:43 DOSLOWNIE WTEDY PRZESTALEM NOSIC SKINNY LOL
Można powiedzieć że etap 7 można powiedzieć w jednym imieniu i nazwisku: Elton John przynajmniej takie miałem pierwsze skojarzenie XD
Jestem w etapie 5️⃣
👏👏👏
jestem na poczatku 3 etapu
Jestem na etapie po ogarnięciu jakie mniej więcej materiały są "dobre" i po ustaleniu w miarę spójnego podlegającego powolutkiej ewolucji stylu.
Dokładniej na etapie, "o ładna rzecz ciekawe jakiej marki i ile Kosz... nevermind"
100% 👏👏👍👍🔝🔝🔝🙂fase 6 😂😂
Noszę prezenty odzieżowe. ;)
Co to znaczy?
@@natalia_lis Mąż i rodzina kupują mi ubrania. Zwykle trafiają w mój gust. :)
Fajne
Nie wiem troszkę bo nie interesują mnie ciuch i nie ubieram się jakoś odstające od reszty ale kiedyś miałam taki etap lubię szukać tańszych rzeczy przecenami itd ale żadko są to lumpy
Jestem na etapie 4
Uważam, że to straszne uogólnienia pokazane w stereotypowy sposób
jestem na etapie 3