Ayrıldığın sevgilinle barışırsın JEON Jungkook 1/2 *AÇIKLAMADA*

HİKAYE
Dersin bitmesiyle derin bir nefes almıştım. Başımın ağrısını biraz olsun gidermek amacıyla alnıma baskı uyguladım fakat daha çok ağrımasından başka bir işe yaramamıştı. Bakışlarım sınıfta gezinirken gözüme jeon takıldı. Minji ile gülüşerek sohbet ediyorlardı. Hissettiğim rahatsızlığı görmezden gelmeye çalıştım. O defter 2 ay önce kapanmıştı. Jeon ve ben bitmiştik. Benden ayrılan oydu ve aramızdaki şeyin tamamen bitmesini istemişti. Jeon benim tarafıma bile bakmamıştı. Bütün dikkati minjinin üzerindeydi. Onları daha fazla izlemek istemediğim için kafamı sıraya gömdüm. Çok geçmeden kafama yediğim sert darbe ile ellerimi acıyan yere koydum. Yüzümü buruşturarak kafamı kaldırdığımda sungmi elindeki topla sırıtarak bana bakıyordu.
Sg: bir şey mi var?
Gülerek söylediği şeye karşılık kaşlarımı çattım. Salak mı bu
y/n: kafama top attın
sg: vallamı? Kafanı koruyacağını sanmıştım. Onu yapamayacak kadar acizmişsin.
Ne saçmalıyordu bu. Gerçekten hiçbir şey anlamıyordum ama sınıfın yarısı gülüşüyordu. Demek onlar anlıyorlar bu salağın dilinden.
y/n: siktir git
Fısıldayarak söylediğim şeyi duymuş olacak ki ben tekrar kafamı sıraya koyamadan dibimde bitti. Baş ağrımdan dolayı zaten sinirliydim bide bunula uğraşmak istemiyordum.
Sg: duyamadım.
Suratı ciddileşmiş kaşlarını çatmıştı. Kolumdan tuttuğu gibi beni sertçe oturduğum yerden kaldırdı.
y/n: duyarsın sanmıştım. Duyamayacak kadar sağırmışsın. Dur tekrar edeyim. Siktir git!
Kulağına bağırarak söylediğim şeyle iyice deliye dönmüştü. Beni tahtaya doğru fırlatırken dengede durmaya çalışıyordum. Jeon. Jeon neredeydi. Sınıfın köşesinde oturmuş olanları izliyordu. minji sungminin önüne geçmiş beni korumaya çalışmıştı.
Mj: kafayı mı yedin sen!
Sungmi onu da omuzundan sertçe ittirmişti. O sıra ayağa kalkan jeon sungmine sert bir bakışa atmış minjinin önüne geçmişti. Bu muydu yani. Bu kadar mıydı jeon. Sungminin bana bir şey yapmasını umursamıyor minjiyi ittirdi diye kahraman mı kesiliyordu. Beni artık hiç mi sevmiyordu.
Jk: bence gitsen iyi edersin.
Sungmi burnundan solumuş bana attığı sert bakışla sınıftan ayrılmıştı. Jeon minjiye dönmüş iyi olup olmadığını sorduktan sonra yanıma gelmeye başlamıştı. Yerde öylece ona bakıyordum. Kırgındım. Beni bu kadar umursamaması canımı yakmıştı. Ve kıskançlıktan kavruluyordum. Jeon yerden kalkmam için elini uzatmış gözlerimin içine bakmıştı. Bir eline bir de bana bakan gözlere baktım. Gözlerim dolmaya başlarken jeonun elini görmezden gelmiş hızla yağa kalkmıştım. Jeon bu haraketlime derin bir nefes vermiş hala gözlerimin içine bakıyordu. Yanından geçip çantamı aldığım gibi sınıftan çıkmıştım. Beni artık bu kadar mı sevmiyordu. Kendimden nefret ediyordum. O beni sevmiyordu ama ben hala ona deli gibi aşıktım…
Okuldan çıktığım anda telefonum çalmaya başladı. Annem arıyordu. Gözyaşlarımı yanaklarımdan temizleyip aramayı cevapladım.
y/n: anne okuldayım şuan sonra konuşsak olur mu?
Telefonun karşısından gelen hıçkırık sesi ile boğazım düğümlenmişti.
y/n: anne?
Annem hıçkırarak konuşmaya çalışıyordu.
A: y-y/n
y/n: anne noldu?
İyice meraklanmaya başlamıştım.
A: y-y/n k-kardeşin.
Annemim kesik kesik kurduğu cümle sinirlerimi iyice bozmuştu. Birden jeon yanımda belirmiş bana bakıyordu. Derin aldığı nefeslerden koştuğunu anlamıştım. Jeonun gözleri benle kulağımdaki telefonla gidip gelirken annemin sesi beynimin içinde çınlamaya başladı.
A: k-kardeşin kaza geçirdi. Ş-şehir hastanesindeyiz.
Gözlerim hızla dolarken sabit bir şekilde jeona bakıyordum. Kai kaza mı geçirmişti. Daha 7 yaşındaki küçük bedeni kaza mı geçirmişti. Telefon ellerimden kayıp giderken gözyaşlarım çoktan firar etmişti bile. jeonun sorgulayan bakışları açıklama bekler gibiydi.
Jk: y/n? İyi misin? Noldu?
Hıçkırarak ağlamaya başlamıştım. Bacaklarım vücudumu taşıyamazken kendimi yere bıraktım. Jeon beni tutmaya çalışırken yaşananları anlamaya çalışıyordu.
Jk: y/n! Noldu?
Ardı ardına sorduğu sorulara hıçkırıklarım arasında cevap verebilmiştim.
y/n: kai,k-kai kaza geçirmiş. Şehir hastanesindelermiş. Jeon lütfen gidelim.
Jeon gözleri sonuna kadar açık dediklerimi algılamaya çalışıyormuş gibi bakıyordu. Kısa bir zaman sonra başıyla beni onaylamış hızla çantamı benden almış beni yerden kaldırmıştı. Gözyaşlarım hala yanaklarımdan süzülürken kendimi tamamen jeona bıraktım. Bana camdan atla dese camdan atlayacak durumdaydım şu an. Minjinin arkamızdan jeoan seslendiğini duyabiliyordum ama jeon arkasını dönüp bakmadı bile. Arabaya bindiğimizde hıçkırıklarım sessizliği bozuyordu…
Annem ağlamaktan uyuya kalmıştı. Bense duvara yaslanmış ağlayarak oturuyordum. Ameliyathaneden ne bir doktor çıkıyor ne bir hemşire giriyordu. Geldiğimizden beri 2 saat geçmişti. Tek bildiğim durumunun ağır olduğuydu. Yanımda hissettiğim haraketlilik ile ölü gözlerimi çevirdim. Jeon yanımda oturmuş yüzümü inceliyordu.
y/n: istersen gidebilirsin. Burada bizimle beklemek zorunda değilsin.
DEVAM EDECEK
nasıl olmuş?