Ja mam w rodzinie kuzyna, mial wypadek gdy byl dzieckiem, spadl z lozka na glowke, przyjechal lekarz, podal dziecku silny lek w formie zastrzyku, sa teraz skutki uboczne, nastapila i jest po dzis dzien pewna forma ze tak sie wyrażę uposledzenia, u niego nie ma znaczenia ze moze miec znow nieprzyjemny kontakt z Policja, areszt itp. On odczuwa potrzeby, nie analizuje konsekwencji, pewne zmysly ma uspione lub wylaczone, robi to co robi, tak jego umysl funkcjonuje. Dlatego kara smierci dla takich osob to "ZUPELNA POMYLKA", dla przestepcow z problemami umyslowymi powinno sie stworzyc osrodki zamkniete, gdzie maja dobre i wygodne zycie, ale koniecznie musza byc izolowani. Dla nich karcer wiezienny to pomylka bo to przemoc a nie przyniesie zamierzonych rezultatow. Chodzi o normalnosc, milosc i zrozumienie pewnych mechanizmow. To tak jakby znecac sie na kims bo ma z niski wzrost, tak na przykladzie. (A061)
A masz może jakieś rady jak pomóc osobie własnie z takimi problemami tak żeby polepszyć to?Mam przypadek upośledzenia lekkiego chce w jakis sposob pomoc ale nie wiem jak
Niestety. Mimo iż starałem się wszystko robić co mogłem, ostatecznie skończyłem w szkole specjalnej. Natomiast po gimnazjum specjalnym, udało mi się pójść do technikum zawodowego, ale po 9 miesiąc zrezygnowałem, poziom był dla mnie absurdalny. Udało mi się ledwo skończyć szkołę zawodową zaocznie, ale przynajmniej normalną. Mój ojciec tez ma ten problem, ale w znacznie gorszym stopniu. Osobiście staram się ciągle pracować nad moim umysłem, ale i tak ciężko jest dopasować się do społeczeństwa, że sam fakt że posiadam prace, jest więcej niż zadowalający, ale mimo wszystko walczę z coraz większa depresją co mnie niszczy. Nie wiem czy tutaj pomoże mi psychiatra, raczej nie da się naprawić uszkodzonego mózgu. To jest tak irytujące, tak frustrujące, tak bolesne, że zaczynam mieć myśli samobójcze ;/
Kioto, czy próbowałeś doszukiwać się u siebie bardziej nieneurotypowości, na przykład zaburzeń spektrum autyzmu, lub ADHD, niż rozumieć swój umysł jako niepełnosprawny? Pozdrawiam!
Kiedyś próbowałam pozbawić się życia z podobnego powodu, jest to bardzo trudne i się przestraszyłam w ostatniej chwili. Potem terapia grupowa, poznałam ludzi z wielkimi problemami emocjonalnymi i życiowymi i stwierdzilam że każdy ma swoją drogę niepowtarzalną i nie musi być taki jak wszyscy. Już nie pamiętam u kogo przeczytałam "Jednostka jako jednostka zawsze wyrasta ponad przeciętność". Tak, szanujmy się i nasze życie, doceniajmy to, że poznaliśmy ten świat i jego barwy. Ale depresja uniemożliwia ich widzenie, więc radziłabym poszukać dobrego psychiatry i włączyć leki nowej generacji, które wyciągają, a nie mają skutków ubocznych jak te stare. Trzeba też zadbać o dobry sen calonocny, tyle godzin ile indywidualnie potrzebujesz, tutaj świetny jest chlorprothixen, najpierw w maleńkich dawkach, z dużym zapasem czasu na sen, początkowo jakieś nawet 10 godz. Czasem trzeba przetestować trochę leków żeby trafić na właściwy czy też właściwe. Ale warto, zaręczam z perspektywy lat. Przyszedłeś na ten świat i masz prawo na nim być taki jaki jesteś, a odbieram Cię jako bardzo pozytywnego człowieka. Znam Twoje problemy z własnych doświadczeń i wiem, że wyniszczają, upokarzają, a świat prawie nigdy nie wybacza. Ale bywa. Mnie pomógł kiedyś bardzo mądry i prawdziwie wierzący Człowiek, bylo wtedy bardzo źle w moim życiu. Potem już walczylam sama i jakoś to jest. Przyjaciólki książki i takie podkasty mi pomagają. Teraz mam ten komfort ze juz nie musze pracować i odeszlo 80% stresu. Dobry psychiatra powinien pomóc, a mózg nie taki zły z tego, co piszesz. I nie katuj się. Poszukaj słów śpiewanych przez Grechutę w piosence "Żyj" - koniecznie. Trzymam kciuki za Twoją siłę i nadzieję.
Szanowne Panie, od 2013 roku nie używa się już terminu "upośledzony umysłowo" a "niepełnosprawny intelektualnie", a najbardziej poprawne nazewnictwo to "osoba z niepełnosprawnością intelektualną". Proszę sięgnąć do nowszych opracowań dotyczących tej tematyki. Pozdrawiam!
Ja mam w rodzinie kuzyna, mial wypadek gdy byl dzieckiem, spadl z lozka na glowke, przyjechal lekarz, podal dziecku silny lek w formie zastrzyku, sa teraz skutki uboczne, nastapila i jest po dzis dzien pewna forma ze tak sie wyrażę uposledzenia, u niego nie ma znaczenia ze moze miec znow nieprzyjemny kontakt z Policja, areszt itp. On odczuwa potrzeby, nie analizuje konsekwencji, pewne zmysly ma uspione lub wylaczone, robi to co robi, tak jego umysl funkcjonuje. Dlatego kara smierci dla takich osob to "ZUPELNA POMYLKA", dla przestepcow z problemami umyslowymi powinno sie stworzyc osrodki zamkniete, gdzie maja dobre i wygodne zycie, ale koniecznie musza byc izolowani. Dla nich karcer wiezienny to pomylka bo to przemoc a nie przyniesie zamierzonych rezultatow. Chodzi o normalnosc, milosc i zrozumienie pewnych mechanizmow. To tak jakby znecac sie na kims bo ma z niski wzrost, tak na przykladzie. (A061)
Nigdy nie myślałem o więźniach w taki sposób ,że może tam być własnie taka osoba.Dziękuje za rozjaśnienie i pozdrawiam
@@xdxxdx6937 Skoro oni we wiezieniu sie nie zmienia, to nalezy myslec o innych rozwiazaniach.
@@finetdeux2499 zgadzam sie ludzkie czyny nie są zero jedynkowe że jak ktoś zabił to zawsze z premedytacją świadomie itp
@@xdxxdx6937 Masz pelna racje, widze to po kuzynie wlasnie.
A masz może jakieś rady jak pomóc osobie własnie z takimi problemami tak żeby polepszyć to?Mam przypadek upośledzenia lekkiego chce w jakis sposob pomoc ale nie wiem jak
Niestety. Mimo iż starałem się wszystko robić co mogłem, ostatecznie skończyłem w szkole specjalnej. Natomiast po gimnazjum specjalnym, udało mi się pójść do technikum zawodowego, ale po 9 miesiąc zrezygnowałem, poziom był dla mnie absurdalny. Udało mi się ledwo skończyć szkołę zawodową zaocznie, ale przynajmniej normalną. Mój ojciec tez ma ten problem, ale w znacznie gorszym stopniu. Osobiście staram się ciągle pracować nad moim umysłem, ale i tak ciężko jest dopasować się do społeczeństwa, że sam fakt że posiadam prace, jest więcej niż zadowalający, ale mimo wszystko walczę z coraz większa depresją co mnie niszczy. Nie wiem czy tutaj pomoże mi psychiatra, raczej nie da się naprawić uszkodzonego mózgu. To jest tak irytujące, tak frustrujące, tak bolesne, że zaczynam mieć myśli samobójcze ;/
Kioto, czy próbowałeś doszukiwać się u siebie bardziej nieneurotypowości, na przykład zaburzeń spektrum autyzmu, lub ADHD, niż rozumieć swój umysł jako niepełnosprawny? Pozdrawiam!
I tak piszesz?
Tak dobrze to opisalas ze trudno uwierzyc ze masz jakis problem. Piekna polszczyzna.
Opisałeś siebie bardzo wnikliwie i emocjonalnie, nie wierze, że masz niższy poziom inteligencji.
Kiedyś próbowałam pozbawić się życia z podobnego powodu, jest to bardzo trudne i się przestraszyłam w ostatniej chwili. Potem terapia grupowa, poznałam ludzi z wielkimi problemami emocjonalnymi i życiowymi i stwierdzilam że każdy ma swoją drogę niepowtarzalną i nie musi być taki jak wszyscy. Już nie pamiętam u kogo przeczytałam "Jednostka jako jednostka zawsze wyrasta ponad przeciętność". Tak, szanujmy się i nasze życie, doceniajmy to, że poznaliśmy ten świat i jego barwy. Ale depresja uniemożliwia ich widzenie, więc radziłabym poszukać dobrego psychiatry i włączyć leki nowej generacji, które wyciągają, a nie mają skutków ubocznych jak te stare. Trzeba też zadbać o dobry sen calonocny, tyle godzin ile indywidualnie potrzebujesz, tutaj świetny jest chlorprothixen, najpierw w maleńkich dawkach, z dużym zapasem czasu na sen, początkowo jakieś nawet 10 godz. Czasem trzeba przetestować trochę leków żeby trafić na właściwy czy też właściwe. Ale warto, zaręczam z perspektywy lat. Przyszedłeś na ten świat i masz prawo na nim być taki jaki jesteś, a odbieram Cię jako bardzo pozytywnego człowieka. Znam Twoje problemy z własnych doświadczeń i wiem, że wyniszczają, upokarzają, a świat prawie nigdy nie wybacza. Ale bywa. Mnie pomógł kiedyś bardzo mądry i prawdziwie wierzący Człowiek, bylo wtedy bardzo źle w moim życiu. Potem już walczylam sama i jakoś to jest. Przyjaciólki książki i takie podkasty mi pomagają. Teraz mam ten komfort ze juz nie musze pracować i odeszlo 80% stresu. Dobry psychiatra powinien pomóc, a mózg nie taki zły z tego, co piszesz. I nie katuj się. Poszukaj słów śpiewanych przez Grechutę w piosence "Żyj" - koniecznie. Trzymam kciuki za Twoją siłę i nadzieję.
Szanowne Panie, od 2013 roku nie używa się już terminu "upośledzony umysłowo" a "niepełnosprawny intelektualnie", a najbardziej poprawne nazewnictwo to "osoba z niepełnosprawnością intelektualną". Proszę sięgnąć do nowszych opracowań dotyczących tej tematyki. Pozdrawiam!
Ma pani racje ja mam lekie ito jest genetyczne.moje dzieci tak mają
Syn pracuję jako osoba szpszątająca.
aplauz. Bardzo dziekuje
To co zrobić z dziećmi/dorosłymi którzy są upośledzeni ?. Zabijać ich, życie tylko dla "normalnych".
ja która nauczyła się sama czytać bez pomocy dorosłych w wieku 5lat XD