Varduhi Vardanyan - Karot Վարդուհի Վարդանյան - Կարոտ Вардуи Варданян - карот

Поделиться
HTML-код
  • Опубликовано: 3 окт 2024
  • ԿԱՐՈՏ
    Խոսք ՝ Մանե Հակոբյան,
    Երաժշտություն՝ Ազատ Հակոբյան
    Հեռանում և թողնում եմ տունը իմ`
    Տանելով լոկ հուշեր, մուժեր անհիմն:
    Սահելով տարիները կմարեն,
    Իմ հոգու սուրբ կանթեղը կվառեն:
    Այն, որ կարոտն է հայի,
    Այն սրտեր է հուզում ամայի,
    Թև տալիս իմ հոգուն
    Եվ ուժ` իմ աչքերին:
    Դողում է սիրտը իմ,
    Ինձ կանչում է երկիրը հին:
    Կարոտի լուռ ձայնով
    Անրջում եմ տունը իմ:
    Քաոս է իմ հոգում.
    Արցունքներն են ինձ ամոքում,
    Մտքերով միշտ հածում,
    Հայ կարոտն եմ իմ կոծում…
    Հեռավոր իմ երկիր, հող հայրենի,
    Իմ փափագ` գեղալանջ գոռ լեռների,
    Գարունքիդ ծաղկունքով կուզեի այրվել,
    Քո կիզող արևով կուզեի վառվել:
    Պաղ ջրերիդ կարկաչով,
    Կռունկիդ երամի կանչով
    Դառնայի փարվեի,
    Սուրբ հողն իմ համբուրեի:
    Դողում է սիրտը իմ,
    Ինձ կանչում է երկիրը հին:
    Կարոտի լուռ ձայնով
    Անրջում եմ տունը իմ:
    Քաոս է իմ հոգում.
    Արցունքներն են ինձ ամոքում,
    Մտքերով միշտ հածում,
    Հայ կարոտն եմ իմ կոծում…
    Թող ճառագի հույսը հայի,
    Վերածնվի հավատ,
    Որ դառնան հայրենիք
    Կարոտով, լույս կարոտով
    Դողում է սիրտը իմ
    Դողում է սիրտը իմ,
    Ինձ կանչում է երկիրը հին:
    Կարոտի լուռ ձայնով
    Անրջում եմ տունը իմ:
    Քաոս է իմ հոգում.
    Արցունքներն են ինձ ամոքում,
    Մտքերով միշտ հածում,
    Հայ կարոտն եմ իմ կոծում…

Комментарии • 5