dit is het einde, dit doet de deur dicht ... dat was de vibe waar ik in zat en ik zocht het liedje op ... we krijgen altijd maar 1 facet te zien van het afscheid, maar er zijn heel dingen die men bewust verzwijgt, zodat het dood gaan een straf is en de gezonde mensen het idee krijgen dat zij de dans ontsprongen zijn ... dat ik zestig geworden ben is geen wonder maar het bewust omgaan met mijn lichaam, dat al in '83 aangaf dat er iets aan de hand was. Ik ben pas toen beginnen roken en weet nu waarom - de symptomen beginnen hard te lijken op mucoviscidose, wat neerkomt op het indikken van de slijmen, die steeds moeilijker op te hoesten zijn. Omdat het niet een aangeboren afwijking is, heeft het een ontstaansgeschiedenis en dat is ALS. In '95 heb ik een onderzoek laten doen dat moest verklaren waarom ik een vergrote schildklier had en daar kwam onder andere uit dat er iets met mijn nieren aan de hand was, toch werkten ze prima - mijn lichaam is een kanjer in het zich aanpassen aan zaken die wegvallen naarmate de ziekte zich meer laat gelden en het verschil tussen mij en de gemiddelde patiënt is, dat ik heb leren luisteren naar mijn lichaam, ondanks al die wetenschappelijke theorieën die buiten de context zijn ontwikkeld. Ik ben het bewijs dat we een systeem hebben dat veel beter is dan al die therapieën en medicijnen en wat nog beter is, is het feit dat het helemaal persoonlijk is afgesteld, maar dat neemt niet weg dat je rekening moet houden met een korter leven dan hetgeen volgens statistieken te verwachten is. In plaats van een lang leven zou ik kiezen voor een zinvol leven, ik wilde mijn ding kunnen doen tot het licht uitging en ik weiger om een proefkonijn te worden voor wetenschappers, die denken een meerwaarde te zijn op dat, wat er van nature is. Tegen pijn kan ik niet, want dan gaat al je energie naar het wegdenken van de pijn en je functioneert niet meer, dus wat pijnbestrijding betreft, ben ik een fan van het eerste uur. Je moet zaken gaan afwegen, geld is bijvoorbeeld het laatste van je zorgen, wat niet wegneemt dat je minder geld hebt als je niet meer op volle kracht kan meedoen en daar zouden we als maatschappij moeten in meedenken, want nu redt men levens die daarna eindigen in een onbetaalbare schuld. Levenskwaliteit zou top prioriteit moeten zijn en dan moet je niet van euthanasie een strafbaar feit maken, want dat is koren op de molen van degenen die denken dat we nog een schuld hebben af te betalen, terwijl we steeds meer zaken koppelen aan het betalen van een pittig prijskaartje. De humane Codex (je bezit je eigen leven en alleen je eigen leven) zou de basis moeten zijn van ons rechtssysteem, dat nu inconsequent is en het verkeerde beloont en daarom zou ik zelf voorstander zijn voor een hospice dat akkoord gaat met jouw wensen, ik wil rustig kunnen inslapen en niet meer wakker worden in dit lichaam en dit leven, want het wordt me allemaal veel te zwaar. Zaken uit de taboesfeer halen, daar blijk ik goed in te zijn en ik zit hier geen rolletje te spelen, want alles is deel van mijn eigen leven geworden, dat meer geleefd wordt dan dat ik er nog iets over te vertellen heb. Ik kan de zaken niet veranderen, maar wel het systeem van de acceptatie bloot leggen en dat zal deel zijn van het 'werk' dat de Pink Ladies op zich zullen nemen, de dood weer acceptabel maken en zorgen dat iemand echt in rust aan de laatste tocht begint. Leven begint met je eerste ademhaling en eindigt bij de laatste hartslag - ook dit is niet helemaal conform het begrip dat men nu hanteert en zo redt men lichamen, maar daarom geen levens. Jij bent niet de enige die het moet accepteren, ook de mensen met wie je samen leeft en zo is de dood een onbespreekbaar onderwerp geworden hier in huis. Dat neem ik dan mee in mijn redenering, we zijn zo onnatuurlijk gaan leven dat we enkel nog de diagnose van de dokter geloven en al de rest gaan beschouwen zijn als een psychische aandoening. Ik wil absoluut geen uitvaart na mijn dood, want dat leidt alleen maar tot hypocriete taferelen, mensen hadden me moeten helpen en steunen tijdens mijn leven en daarna moeten ze beseffen dat spijt altijd te laat bij het station komt. Ik ga geen basiswerk over de dood schrijven, wil alleen maar de gedachte zijn die mensen aan het denken zet en ik heb zicht op een nieuw leven, maar dat zal pas duidelijk zijn als ik straks kan bewijzen dat ik Karen Kiebooms was in mijn vorige leven en ook daar is één en ander klaargelegd voor het moment dat ik helemaal over gegaan ben. Weer eens wat anders, denk ik dan relativerend, want heel dat dramatiseren maakt het alleen maar erger voor degene die ervoor staat, alsof je je nog moet gaan excuseren ook, mensen zijn echt compleet aan het doordraaien, maar dat moet mijn laatste dagen niet vergallen en ik heb een zesde zintuig gekregen voor al wat fake is. Verdriet is iets wat je zelf moet verwerken en je weet dat je ermee klaar bent als je zonder schuld, spijt of schaamte kan zingen: dit is het einde, dit doet de deur dicht ...
Moge je het goed hebben in het hiernamaals en in een volgend leven, Mark. Je kwam op me over als een mooi/goed mens. Iemand met een goed hart. Sterkte voor zijn ouders, partner en kinderen. Ook zette hij (als één van de weinigen) meer diversiteit van gehandicapten (op tv etc) op de kaart. Nu hij dood is, zal er nóg minder aandacht zijn voor dit thema dan er al was. En hij was een inspiratie om positief te zijn (en er toch nog iets van te maken) ongeacht welk leed je ook moge overkomen.
only the good die young, poehh, een energieke jonge positieve talent, het is nooit eerlijk maar dat is soms ook helaas het leven, ik wil niet rust zacht zeggen als je dat waarschijnlijk totaal nog niet wilde, maar nu zeg ik prettige reis en je bent en zal altijd een inspiratie blijven voor velen, ik heb als vreemdeling toch weer ook uit jouw dood geleerd dat het altijd maar zo vergankelijk en betrekkelijk is en tegelijkertijd zo mooi en waardevol, mijn oprechte condoleances naar zijn vrouw en kinderen en naar zijn vader maurice en de rest van de familie gecondoleerd en sterkte
Wat een fijn mens.Jammer dat zulke mensen veel te vroeg heen gaan.En petje af voor zijn echtgenote.
Ondanks dat ik hem niet ken, ik houd van deze man. Wat een kracht en positiviteit. Baruch dayan ha-emet.
Wat een inspirerend, bijzonder, lief en goed mens was je toch lieve Mark. Wat zal je gemist worden door iedereen die van jou houdt.
Dankjewel voor alle positieve mensen
heel droevig dit terug te zien nu
😭😭😭 echt triest...hij was zo vrolijk sterk optimistisch man. RIP...
Hele mooie persoonlijkheid,,,optimistisch man. RIP
Wat een mooie man mooi mens WoW wat erg zo jong rust zacht 🌸
Indrukwekkend is dit zeg, wens zijn vrouw, kinderen en familie heel veel sterkte.
Treurig dat hij het niet heeft gered .. RIP Marc de Hond...
dit is het einde, dit doet de deur dicht ... dat was de vibe waar ik in zat en ik zocht het liedje op ... we krijgen altijd maar 1 facet te zien van het afscheid, maar er zijn heel dingen die men bewust verzwijgt, zodat het dood gaan een straf is en de gezonde mensen het idee krijgen dat zij de dans ontsprongen zijn ... dat ik zestig geworden ben is geen wonder maar het bewust omgaan met mijn lichaam, dat al in '83 aangaf dat er iets aan de hand was. Ik ben pas toen beginnen roken en weet nu waarom - de symptomen beginnen hard te lijken op mucoviscidose, wat neerkomt op het indikken van de slijmen, die steeds moeilijker op te hoesten zijn. Omdat het niet een aangeboren afwijking is, heeft het een ontstaansgeschiedenis en dat is ALS. In '95 heb ik een onderzoek laten doen dat moest verklaren waarom ik een vergrote schildklier had en daar kwam onder andere uit dat er iets met mijn nieren aan de hand was, toch werkten ze prima - mijn lichaam is een kanjer in het zich aanpassen aan zaken die wegvallen naarmate de ziekte zich meer laat gelden en het verschil tussen mij en de gemiddelde patiënt is, dat ik heb leren luisteren naar mijn lichaam, ondanks al die wetenschappelijke theorieën die buiten de context zijn ontwikkeld. Ik ben het bewijs dat we een systeem hebben dat veel beter is dan al die therapieën en medicijnen en wat nog beter is, is het feit dat het helemaal persoonlijk is afgesteld, maar dat neemt niet weg dat je rekening moet houden met een korter leven dan hetgeen volgens statistieken te verwachten is. In plaats van een lang leven zou ik kiezen voor een zinvol leven, ik wilde mijn ding kunnen doen tot het licht uitging en ik weiger om een proefkonijn te worden voor wetenschappers, die denken een meerwaarde te zijn op dat, wat er van nature is. Tegen pijn kan ik niet, want dan gaat al je energie naar het wegdenken van de pijn en je functioneert niet meer, dus wat pijnbestrijding betreft, ben ik een fan van het eerste uur. Je moet zaken gaan afwegen, geld is bijvoorbeeld het laatste van je zorgen, wat niet wegneemt dat je minder geld hebt als je niet meer op volle kracht kan meedoen en daar zouden we als maatschappij moeten in meedenken, want nu redt men levens die daarna eindigen in een onbetaalbare schuld. Levenskwaliteit zou top prioriteit moeten zijn en dan moet je niet van euthanasie een strafbaar feit maken, want dat is koren op de molen van degenen die denken dat we nog een schuld hebben af te betalen, terwijl we steeds meer zaken koppelen aan het betalen van een pittig prijskaartje. De humane Codex (je bezit je eigen leven en alleen je eigen leven) zou de basis moeten zijn van ons rechtssysteem, dat nu inconsequent is en het verkeerde beloont en daarom zou ik zelf voorstander zijn voor een hospice dat akkoord gaat met jouw wensen, ik wil rustig kunnen inslapen en niet meer wakker worden in dit lichaam en dit leven, want het wordt me allemaal veel te zwaar. Zaken uit de taboesfeer halen, daar blijk ik goed in te zijn en ik zit hier geen rolletje te spelen, want alles is deel van mijn eigen leven geworden, dat meer geleefd wordt dan dat ik er nog iets over te vertellen heb. Ik kan de zaken niet veranderen, maar wel het systeem van de acceptatie bloot leggen en dat zal deel zijn van het 'werk' dat de Pink Ladies op zich zullen nemen, de dood weer acceptabel maken en zorgen dat iemand echt in rust aan de laatste tocht begint. Leven begint met je eerste ademhaling en eindigt bij de laatste hartslag - ook dit is niet helemaal conform het begrip dat men nu hanteert en zo redt men lichamen, maar daarom geen levens. Jij bent niet de enige die het moet accepteren, ook de mensen met wie je samen leeft en zo is de dood een onbespreekbaar onderwerp geworden hier in huis. Dat neem ik dan mee in mijn redenering, we zijn zo onnatuurlijk gaan leven dat we enkel nog de diagnose van de dokter geloven en al de rest gaan beschouwen zijn als een psychische aandoening. Ik wil absoluut geen uitvaart na mijn dood, want dat leidt alleen maar tot hypocriete taferelen, mensen hadden me moeten helpen en steunen tijdens mijn leven en daarna moeten ze beseffen dat spijt altijd te laat bij het station komt. Ik ga geen basiswerk over de dood schrijven, wil alleen maar de gedachte zijn die mensen aan het denken zet en ik heb zicht op een nieuw leven, maar dat zal pas duidelijk zijn als ik straks kan bewijzen dat ik Karen Kiebooms was in mijn vorige leven en ook daar is één en ander klaargelegd voor het moment dat ik helemaal over gegaan ben. Weer eens wat anders, denk ik dan relativerend, want heel dat dramatiseren maakt het alleen maar erger voor degene die ervoor staat, alsof je je nog moet gaan excuseren ook, mensen zijn echt compleet aan het doordraaien, maar dat moet mijn laatste dagen niet vergallen en ik heb een zesde zintuig gekregen voor al wat fake is. Verdriet is iets wat je zelf moet verwerken en je weet dat je ermee klaar bent als je zonder schuld, spijt of schaamte kan zingen: dit is het einde, dit doet de deur dicht ...
Rust in vrede mooie Marc! 🕊
Zelf ook kankerpatient en ik hoop dat ik ook zo positief kan blijven, tot het trieste einde! Enorm veel respect hiervoor. Rust in vrede....
❤
... en nù issie er niet meer .... RIP, Marc. 🥀
Moge je het goed hebben in het hiernamaals en in een volgend leven, Mark. Je kwam op me over als een mooi/goed mens. Iemand met een goed hart. Sterkte voor zijn ouders, partner en kinderen. Ook zette hij (als één van de weinigen) meer diversiteit van gehandicapten (op tv etc) op de kaart. Nu hij dood is, zal er nóg minder aandacht zijn voor dit thema dan er al was. En hij was een inspiratie om positief te zijn (en er toch nog iets van te maken) ongeacht welk leed je ook moge overkomen.
Zo’n mooi mens!
only the good die young, poehh, een energieke jonge positieve talent, het is nooit eerlijk maar dat is soms ook helaas het leven, ik wil niet rust zacht zeggen als je dat waarschijnlijk totaal nog niet wilde, maar nu zeg ik prettige reis en je bent en zal altijd een inspiratie blijven voor velen, ik heb als vreemdeling toch weer ook uit jouw dood geleerd dat het altijd maar zo vergankelijk en betrekkelijk is en tegelijkertijd zo mooi en waardevol, mijn oprechte condoleances naar zijn vrouw en kinderen en naar zijn vader maurice en de rest van de familie gecondoleerd en sterkte
Mooi gesprek.
Rip. dat je bij de Heer mag zijn..sterkte familie
R.I.P❤
R.i.p
rust zacht marc
😭😭 zo jammer Marc. Zoveel pech ook he.
RIP
Rip
Rip 1977 2020
Moedige jongen met ook nog eens een moedige vader in strijd tegen overbodige corona-maatregelen.
R.I.P. en Maurice veel sterkte.
🙏🏻😢🧙♀️
Rust in vrede.
Jammer dat Margriet zoon eng mens is
RIP
Rip