Wojak radzi: 1. Graj taką postacią jaką chcesz a nie tym czego koniecznie potrzebuje drużyna. To nie mistrzostwa w LoLa, jeśli nie będzie idealnej kompozycji w drużynie, nic się nie dzieje. Grasz tym co lubisz, braki w drużynie będą ciekawym wyzwaniem dla was, oraz polem do popisu dla MG. 2. Opisz w krótki, lecz treściwy sposób swoją postać i jej historię. Nie polecam rozpisywać się z historią, nikt tego nie czyta , a i Wy sami po jakimś czasie zapomnicie, co się przytrafiło waszej postaci jak miała 3 latka. Krótkie opisy, są łatwe do zapamiętania nie tylko dla was, lecz dla MG. 4 graczy to może być 4 kartki do spamiętania. Miejcie że litość dla waszego MG. Spartański opis, spartański duch ;) 3. Nie silcie się na oryginalność. Zaczynajcie grać w miarę prostymi postaciami, z jedną, może dwiema przywarami. Szybko to opanujecie, a w miarę apetytu i trwania kampanii sami ubarwicie swoją postać. Zwróćcie uwagę na filmy, np taki Władca pierścieni. Frodo jest zwykłym hobbitem, prowadzącym proste i wygodne życie. To pierścień odmienia jego los. To pierścień go zmienia i wysyła go w świat. Dodawajcie kolorów postaci w miarę grania, piszcie jej historię na bieżąco. 4. Poczytajcie coś na temat umiejętności waszej postaci. Jak to zaproponowali chłopaki poświećcie czas na zbędne pisanie długiej historii na poznaniu jak np Polować na zwierzęta, grając łowcą. Zadeklarujcie MG, że wasz łowca sprawdza kierunek wiatru, w celu podejście zwierzęcia od zawietrznej, by to zwierzę go nie wyczuło i zbliżajcie się do celu na ugiętych nogach unikając trzaskających patyków i OBSERWUJCIE UŚMIECHAJĄCEGO SIE MG, który w nagrodę za fajne odgrywanie, da wam upolować tego jelenia ;) 5.Nie ciułaj każdego grosza na nową zbroje czy karabin. Poszalej od czasu do czasu, idź na targ i kup sobie coś smakowitego i niech twoja postać też ma coś z życia, sam pewnie się objadasz pizzą grając przy stolę, a twoja postać haruje jak wół, walczy ciągle o życie i żywi się tym co najtańsze. Zaszalejcie od czasu do czasu, weźcie dzień wolny i udajcie się z drużyną na piwo i powspominajcie czego już dokonaliście, powiedzcie coś o sobie swoim towarzyszom, może ich zainteresuje ta śmieszna historia jak wpadłeś do stawu i o mało się nie utopiłeś gdy miałeś 3 latka, co teraz powoduje, że boisz się wody. Niech wasza postać nie będzie wypranym z uczyć automatem do zabijania i zarabiania golda ;)
Uwielbiam umierać na sesjach bo można piękne sceny wtedy zrobić :) , oczywiście nie zdycham na siłę ale jak się zdarzy nawet przez przypadek to fajnie zrobić z tego coś ładnego , bo chodzi przecież o historię a nie tylko o moją postać.
Nie bać się. To chyba najważniejsze. Gdy zaczynałam grać miałam straszne problemy, bo jestem dość nieśmiałym człowiekiem i po prostu bałam się krzyknąć czy porządnie odgrywać. Teraz, mając już jakieś doświadczenie, wiem, że najważniejsze to nie bać się, że ktoś cię wyśmieje bo krzyczysz na sesji, albo masz wysoki głos (albo twoja postać ma), albo nie wyszedł ci jakiś opis bo się zaplątałeś. Gramy w RPGi żeby się bawić, ale nie kosztem innych. I uświadomienie sobie tego znacznie ułatwia odgrywanie. :)
Ja bym jeszcze wspomniał, że ważne jest żeby nauczyć się robić postacie osobno do jednostrzałów, a osobno do kampanii. Bo o ile przy jednostrzałach bardzo fajnie się gra jakimś psychopatą, demonem, czy czymś równie chorym i dziwnym. To zdecydowanie nie polecam takich postaci do kampanii. Granie kimś kogo wybory są dla ciebie irracjonalne jest fajne na chwilę, na dłuższą metę po prostu męczące. Pozdrawiam :P
Ja zazwyczaj piszę jakieś krótkie opowiadania, o tym co robiła moja postać, lub jeśli jest bardziej introwertyczna, jej przemyślenia na temat poszczególnych sytuacji które odbyły się podczas sesji. To mi pomaga, na spokojnie stworzyć sobie w głowie sposób jej zachowań i reakcji w pewnych okolicznościach. Poza tym można się podzielić tym co się naskrobie z MG albo z innymi graczami. Polecam ;)
HAHAHAHAHA Słowik na koniec zajebisty tekst :) Co do porad fajne, ja rozwinąłbym ten chyba Koziego, o tym, żeby odgrywać i odczuwać bohatera a nie ciągle chcieć wygrywać czy osiągać zawsze cele. Czasem robię takie scenariusze w których nie da się osiągnąć celu, lub trzeba wybrać między złem a złem by dotrzeć do celu. Takie doświadczenia powinny wpływać na postaci, szczególnie kiedy są np takim "dobrym" i przeżywanie traumy także fajnie jest odegrać, a nie burczeć, że nie dało się zdobyć tego czy owego. Porażki także są budujące, prawda? Zgadzam się także ze Słowikiem. Drużyna bezkonfliktowa jest mało realna i nuuuudna, lubię jeśli gracze żywo dyskutują czy nawet drą się na siebie, ale jako postaci, nie w realu (to samo się tyczy wyciągania takich akcji do reala) Zajebisty odcinek :)
Ja polecam ruszyć dupę i wstać od stołu co jakiś czas. Wprowadzić dynamikę do ogrywania postaci. Poza samym opisem odegraj drobną scenkę. Jeżeli twoja postać pali właśnie papierosa to udaj, że się zaciągasz, a potem rozgniatasz peta butem. Czasami można całkiem opuścić część opisową, jeżeli odpowiednio wyraźnie to zagrałeś. Ułatwi to wcielenie się w postać, a przy długich nocnych sesjach pomoże powstrzymać senność. :)
Odcinek bardzo mi się podobał. Osobiście żeby dobrze przygotować się do odgrywania postaci przygotowuje dla niej charakterystykę. Taką samą jak w szkole. W czasie pisania mamy czas na przygotowanie sobie opisu wyglądu, charakteru i historię. Mój MG dostaje ode mnie taką charakterystykę i nigdy nie dostałem od niego komentarz że źle odgrywam własną postać. Kiedy już jadę na sesje czytam sobie charakterystykę aby wiedzieć jak ona myśli, co ją gnębi i jak wygląda. Po 2 sesjach przeważnie to zapamiętuje i zostaje mi tylko uzupełnianie o informacje o tym co się działo na sesji. Skoro już wiemy kim gramy i na jakiej podstawie podejmowane działania bohatera są według niego słuszne. Mogę się skupić na samej grze, interakcji z innymi graczami. Czasem się tak zdarza że wczuję się tak w postać że praktycznie zapominam o offtopie i całą sesję rozmawiam z innymi jako postać. Cool? Według mnie tak. Przykładowo: Grając moim bardem, czekając aż MG skończy prowadzić koledze którego postać była w innym miejscu grałem w kości. A stawką była waluta naszych postaci. Sesja upłynęła przyjemnie, nie straciliśmy klimatu i zarobiłem co nieco. A za odgrywanie otrzymaliśmy dodatkowe PD'ki. Polecem
6:07 wypowiedź o śmierci bohatera... mój wojownik(system nieważny) zginął broniąc tym samym rodziny przed nękaniem. i teraz gdy jest o nim wspominane to aż mi się wózka w oku kręci i smutno robi, że już go nie ma..
My zawsze po sesji nie rozchodzimy się od razu tylko dosyć długo o niej rozmawiamy, ale też o tym co zrobić dalej, co nam się podobało, a co nie i wiele innych.
Częstą przypadłością ludzi tworzących postacie jest silenie się na oryginalność. Wymyślają najróżniejsze rasy i najróżniejsze profesje, mieszają istniejące i myślą, że jakiś smoko-paladyno-wampir zrobi na kimkolwiek wrażenie. Niestety, nie zrobi, narazi się co najwyżej na śmieszność. Od wielkości do śmieszności jeden tylko krok; wg mnie najlepszą metodą na oryginalność jest, paradoksalnie, prostota. Naprawdę mało kto gra zwykłym człowiekiem o zwykłych umiejętnościach - chłopem, rzemieślnikiem czy chociażby zwyczajnym, szarym żołnierzem bez błyszczącego oręża czy zbroi z zawijasami. Jak powiedział jeden z panów, ważne jest odgrywanie charakteru, i to właśnie dobrze zarysowana osobowość, w połączeniu z dopasowanym do świata pochodzeniem, stworzy niepowtarzalną postać. I wiarygodną - nie trzeba od razu posuwać się do zaawansowanych schorzeń psychicznych. Na przykład jasno postawione zasady, których postać postanowiła nie przekraczać - i prowokowanie sytuacji, które będą wymagały trudnej decyzji.
Warto ukrywać swoje cechy i wady przed innymi graczami jeśli postacie wcześniej się nie znają. Dodaje to niesamowicie klimatu i jest zaskoczeniem nie tylko dla postaci, ale i dla graczy, co ułatwia odegranie autentycznego zaskoczenia
Co do konfilktów to idealnie pasuje to do G.F. Darwin (świeżych sesji rpg z ich udziałem) i rzeczywiście widac w praktyce jak dużo życia, i "funu" wnosi to do gry :P
Gratuluję ogólnie filmików C: Co do odgrywania: 1. Pogadać też z kimś, kto grał już postacią o danej profesji. Nie chodzi tutaj o kompletne wykorzystanie charakteru danej postaci, ale jeśli ktoś opowie, jak grało mu się np. magiem, gracz będzie mógł lepiej zorientować się, czy podoła stworzeniu postaci i czy będzie umiał ją odegrać. 2. Czytać książki C: Ogólnie czytać, bo to powiększa zasób słownictwa i wiedzę, pomaga również przy pisaniu sesji na forach czy różnego typu chatach internetowych. Jako admin na kilku forach widziałam wiele kart, gdzie interpunkcja bardzo przeszkadzała w zrozumieniu charakteru postaci. Fakt, każdy popełnia błędy, ale nad niektórymi można było tylko usiąść i płakać C: Nie chodzi o to, by być mistrzem, tylko o to, by inni Cię zrozumieli, bo czasem więcej sesji zejdzie na tłumaczeniu, o co graczowi chodziło, niż na samej grze. 3. Korzystać z nieocenionej pomocy internetu. Nie tylko chodzi o czytanie o konkretnym słownictwie - przepaście internetu oferują wiele generatorów map, postaci czy innych rzeczy przydatnych do RPGów. Nie jestem za całkowitym zabieraniem wyglądu postaci z obrazka, ale, że większość osób to wzrokowcy, zobaczenie czegoś może być bardzo pomocne. To moje porady. Liczę na wiele ciekawych filmików C:
Moje postacie zawsze są wzbogacane tzn pytaniami do nich. Najwięcej daje tzn 3wydarzenia które wpłynęły na życie twojej postaci zanim wyruszyła na szlak. Od razu postać nabiera barw.
Potwierdzam, dla początkujących najelpiej zagrać postanią która będzie miała wspólne checy z graczem, póniej w raz rozwojem umiejetności odgrywniania coraz bardziej odchodzić od "grania siebie". I też popieram iż trzeba podchodzić do tego z dystansem, chociaż tutaj zależy jacy są gracze. Ja osobiście jestem osbą która lubi na początku mieć... słąbą rozwinietą postać, dopiero podczas podróży rozwijać ją, to przygoda na jaką się wybrała sprawia jaka postać sie staje, osobiście mi sprawia to ogromną przyjemność jak z zwykłego wieśniaka który był jak ziarenko, powoli zacznya kiełkować, przypierać kolorów aż w końcy staje się bohaterem bądź uzyskuje to czego od początku pragneła. Miło, przynajmniej tak sądze, jest jak gracz minimalnie modyfikuje swój głos, miałam wiele probleów z tym iż dany gracz ma taki sam głos jak postać i... mieszało się to, nie wiedząc kto mówi wychodziły rózne nieporozumienia. Podsumowując, bardzo dobry poradnik dla tych co zaczynają rpg.
Mi się film podobał był ciekawy. A co do porad gram już od 5 lat nie jest to może jakiś szczyt doświadczeń ale myślę ,że już mogę się podzielić paroma pomysłami. Moim zdaniem ważny jest indywidualny cel postaci najlepiej ,żeby był jakoś wpleciony i wynikał z jej historii. Nie można jednak przesadzić bo po prostu stanie się on niewykonalny. Dobrze jest też jeśli taka postać ma jakieś przyzwyczajenia/nałogi. No i najważniejsze trzeba się zżyć ze swoją postacią w tedy gra staje się moim zdaniem najbardziej satysfakcjonująca.
Konflikty w drużynie są super, ale trzeba pamiętać by nie przenosić tych konfliktów do rzeczywistości! :D i dokładnie "co sie dzieje na sesji zostaje na sesji" A kompletnie nie zgadzam się z tym żeby na początku odgrywać postać podobna do siebie samego- w moim przypadku to się kompletnie nie sprawdziło, nudziłam się na sesji. Jednak gdy zagrałam swoim przeciwieństwem, czułam sie jakbym dostała drugie życie :D. Chociaż było to jakieś wyzwanie. I dla początkujących polecam wzorowanie się na postaciach z książek filmów (ich zachowanie, styl bycia). + rekwizyty
1. Konfliktów na sesji zacząłem się troche obawiać, gdy mieliśmy w drużynie graczkę. Potrafiła po sesji przestać się odzywać (albo nawet w czasie) gdy coś jej nie pasowało ;) Generalnie jestem za konfliktami, ale tylko wiemy jak reagują nasi koledzy/koleżanki. 2. Jestem generalnie za odgrywaniem samego siebie na sesji. Przychodzi to naturalnie i jest proste. Tylko pod warunkiem narzucenia schematu na postać pt "Ja jako X". np "Ja jako mag". 3. Wzorowanie się generalnie to troszkę stare podejście i osobiście traktuje je tylko jako szukanie zahaczki na postać. 4. Rekwizyty też spoko, ale do czasu- kiedyś na sesję znajomy przyniósł miecz ;) Generalnie dla mnie rekwizyty tylko w formie handoutów od MG, ewentualnie ozdobników na stół.
Zależnie od kampanii, przy sandbox'ach sprawdza się lepiej : Pracować nad motywami i osobistymi celami bohatera którego tworzymy, dać jakiś określony kierunek jego ambicji. Będziemy wtedy mieli potem dobre podstawy do podejmowania decyzji zgodnych z ideami a nie tylko charakterem postaci.
Radzę początkującym graczom unikać tworzenia postaci w okół jakiejś pojedynczej rzeczy, np konkretnego miecza, wilka - towarzysza itp. Nazbyt często zdarza się, że oną rzecz tracimy już na pierwszej sesji i nagle bez wymarzonego czarnego, skórzanego płaszcza, tudzież daisho po przodkach postać nie ma już dla nas sensu. Weteran bez problemu poradzi sobie z czymś takim, ale początkujący gracz może zupełnie stracić w takiej sytuacji ochotę do dalszej gry taką postacią a w efekcie popsuć zabawę sobie i innym. Drugą rzeczą jest granie postacią, która pasuje do kampanii. Wyobraźmy sobie, że bardzo chcemy zagrać piratem dla epickich bitew morskich i związanego z tym, karaibskiego klimatu. Tymczasem kampania toczy się wśród gór północy a do egzotycznych archipelagów daleko. I znów, weteran pewnie znajdzie ciekawy sposób na odegranie takiej postaci w podobnych okolicznościach przyrody (np 13 wojownik :D), ale początkująca osoba może być zawiedziona, że nie dane mu jest piracić w ciepłych krajach, a przecież po to zrobił tą postać. To samo dotyczy np ogólnego klimatu kampanii, jeżeli GM przygotował political fiction, zabójca trolli może nie być najlepszym wyborem dla początkującego gracza.
+Baniak Baniaka, zaległości już nadrobiono:) Ten kanał to świetna sprawa, Mistrzuje już z 18 lat i szkoda że dużo z tych rzeczy musiałem sam odkryć, ale dużo nowych interesujących rzeczy tez się dowiedziałem. A teraz mam parę pytań. :) 1)Czy zrobisz może odcinek o tym jak zachęcić osoby nielubiące szczególnie Fantastyki i już w ogóle uciekające od horrorów i s-f zachęcić do grania w RPG. Wiem ze nie powinno się nikogo zmuszać, ale jeżeli mamy grupę graczy (z wolnym miejscem) i chcemy kogoś kto nigdy nie miał styczności nawet z planszówkami wciągnąć/zachęcić do gry. to czy można i jest sens to robić? 2) jaka jest przyszłość RPG, twoim zdaniem. Lata lecą a ja mam coraz młodszych graczy. Zastanawiam się jak to będzie kiedy będę miał 80 lat np. pozdrawiam
+Mateusz Qyava dzieki wielkie i ciesze sie ze kanal Ci sie podoba. co do pytan: 1) tematy ustalają widzowie glosowanie na fejsie. tam sami podajecie tematy i sami na nie glosujecie. przy odpowiedniej okazji tam daj temat. moze wygra 2) trudne pytanie. bo czasem mysle czy jest rozrywka dzieci lat 90tych a czasem ze idzie to w dobrym kierunku dzieki roznym zapalencom promujacym to hobby. wiem ze chcialbym by to sie rozwijalo i szerzylo. o to tez sie staram
Wiedzę gracza trzeba oddzielać od wiedzy postaci, ale nie jego motywację /pragnienia. Jeśli byśmy grali ciurą obozową o marzeniach i anbicjach ciury nigdy nie zmienili byśmy profesji ;) trzeba pamiętać że to my gramy i możemy wymyśleć postaci najbardziej szalony cel. Robiąc to co na naszym miejscu chciała by zrobić nasza postać to zabójstwo dla rpg. Od nas zależy żeby znaleźć do tego kroki w realiach świata a do MG by nam to umożliwił (bądź nie, ale ciekawie i przekonująco)
to my kreujemy postacie, więc jeśli wykreujesz ciurę która chce pozostać ciurą, to Twoja decyzja, ale możesz tak zrobić. Jeśli stworzysz ciurę, która chce zostać czarodziejką, to też możesz. To też jest oddzielenie Twojej motywacji od motywacji postaci.
@@BaniakBaniaka :) semantyka, bo to wciąż decyzja osoby. Raz prowadziłem nowego gracza który był żakiem. Miał akurat na wyposażeniu pistolet, i w sytuacji zagrożenia życia nie chciał go użyć mimo że raz to było by naturalne dla każdego, dwa chciał to zrobić jako gracz, ale wnioskował że człowiek nauki powinien być pacyfista. Dla mnie jako mg to było smutne bo widziałem jak męczy się z takim niepotrzebnym założeniem, a dla niego frustrujące mimo że sam sobie to założył.
Odcinek muszę przyznać genialny, nie tylko z powodu niespodzianki ale też przedstawionych treści! Mam jednak nadzieję, że Twoi gracze na stałe nie wygryźli Cię na kamerę, co Baniaku? ;)
Baniaku, a powiedziałbyś coś na temat mapek taktycznych? Chodzi mi po pierwsze o to, że nie wiem jak duże to powinno być, żeby jakoś sensownie się grało (wystarczy kartka A4 czy może większa), a po drugie jak sprawić, żeby gracze eksplorując podziemia nie znali już na samym wejściu układu pomieszczeń.
MrKozak96 Siemasz. Mapka powinna być tak duża, by wszyscy ją odpowiednio widzieli. Możesz zaopatrzyć się w duże arkusze typu flipchart, a jeśli nie masz tablicy to możesz nakleić taką mapę na ścianę. Możesz też trzymać to na stole, ale lepiej by wszyscy widzieli. A drugiego pytania nie rozumiem za bardzo. Nie będą wiedzieli jeśli im nie pokażesz. Miej mapkę pełną u siebie np. za ekranem, ale im rysuj ją na bieżąco. Nie będą znali rozkładu pomieszczeń.
Ok, dzięki. Co do drugiego pytania to chciałem mieć jakby przed sesją przygotowaną mapę podziemii tak, żeby właśnie nie trzeba było jej rysować, ale na to sam już wymyśliłem sposób, tak więc jeszcze raz dzięki.
Co do wzbogacenia rozgrywki bardzo lubię kiedy moi gracze od Neuroshimy zaczynają grzebać w przeszłości. Co to oznacza? Oróż wprowadziłem do mojej sesji tak zwana Kule pamięci. Według mojego wyjaśnienia dla graczy rząd i tajne służby wykorzystywali je do przechowywania ważnych wspomnień danej osoby. Mógł to być właściwie każdy od zwykłego żołnierza który był w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie po wpływowych członków władzy. Wystarczyło wcisnąć guzik i docisnąć kule do czoła a postać traci na chwile przytomność by widzieć oczami i czuć to co czuła dana osoba (w sensie fizycznym XD ) Niestety kule mają limity jak na przykład nie przekazują myśli osoby której wspomnienia zostały przeniesione lub nawet wyrwane siłą. (Jeśli to trochę zbyt science fiction to nawet w podręczniku jest napisane cytuję "Stany miały całkiem nieźle, technologia powoli osiągała poziom tego, co rysowali autorzy w powieściach science fiction" ) No to dzięki tym kulą mam naprawdę niezłe możliwości na przykład gracze odkrywają wspomnienia złoczyńcy którego zabili sesję wstecz (polecam nie przekraczać tego progu maks 1 sesja) i okazuje się ze złoczyńca wcale nie był taki zły a robił wszystko w słusznych zamiarach. Trochę trudno to odpowiednio rozegrać ale jak się uda to efekty są niezapomniane. I tu wprowadziłem drugi smaczek tak zwane punkty WS (wyrzuty sumienia) dają naprawdę pole do popisu wyobraźni można dzięki tym punktom nie tylko doprawić BG o chorobę psychiczną ale jeżeli wasi gracze są rozgarnięci to fajny sposób na wprowadzenie ciężkiego klimatu post-apokalipsy w końcu Postapo to nie tylko naparzanie się z mutantami dzięki tym punktom BG jednego z moich graczy uzależnił się od morfiny. Dobrym przykładem zastosowania tych puntów była moja sesja. Otóż gracze zostali wynajęci przez jakiegoś szlachciura z federacji Appalachów by pozbyli się lub nakłonili do współpracy naukowców z pobliskiego wielopiętrowego centrum medycznego. Pozbyć się nie koniecznie oznacza zabić. Dałem wcześniej graczom do zrozumienia że centrum medyczne jest uważane za nawiedzone.Po przybyciu na miejsce i rozmowach z naukowcami okazało się ze oni sami zabarykadowali wejścia na wyższe piętra budynku bo coś stamtąd wyłaziło. Gracze zostali poproszeni o poszukanie 2 biomedycznych oddziałów które zostały wysłane na wyższe piętra. Oddziały okazały się oczywiście martwe. Po całkiem udanej sesji grozy okazało się ze za wszystkim stoją uwięzieni od ponad 100 lat w kapsułach dzieci i młodociani którzy mieli możliwość korzystania z cybernetycznych ciał surogatów ale barak możliwości wyjścia z Kapsuł lub szpitala. Wszystkie dzieciaki były albo chorzy albo tak ciężko ranni że nie przeżyli by kilku godzin. Dzieci nie zawsze zostają dziećmi a ponad 100 lat uwięzienia nie sprzyja zdrowiu psychicznemu. Postawiłem graczy przed bardzo ciężkim wyborem albo zabić 40 uwięzionych niestabilnych psychicznie dzieci lub odciąć zasilanie do systemów sterujących ciałami surogatami i zaryzykować powtórki całego koszmaru jeśli ktoś spróbował by podłączyć go z powrotem. Kłótnia graczy trwała ponad 30 minut. Powstał podział na 2 obozy rozważenie wszystkich za i przeciw. W końcu postanowili ich zabić. Sytuacja w sumie bez wyjścia naukowcy by nie pomogli bo oni przybyli za technologią dla posterunku i mieli dzieciaki gdzieś, szlachciura tym bardziej ale czy to tak czy siak i tak by dostali by punkty WS. Jak dla mnie w postapo musi być szarość i nie zawsze jest dobre rozwiązanie do danej sytuacji czasem trzeba wybrać mniejsze zło. A jeśli chodzi o odgrywanie postaci ja osobiście lubię postacie z jakimiś dylematami moralnymi. Na przykład jak jestem graczem w neuroshimie moim BG jest cyborg i tu się nasuwa dylemat po pierwsze trudniej mi zaskarbić zaufanie BNów (Moloch i te sprawy) a poza tym czy ja jestem nadal człowiekiem czy po prostu maszyną z bardzo wysoką sztuczną inteligencją która tylko udaje człowieka bo tak jest zaprogramowana. GMowi gały z orbit wylazły jak przedstawiłem mu koncepcie i trochę back-story postaci (wyszło poza kartą postaci jakieś 10 stron A4 XD Nie kazałem mu to oczywiście czytać tylko to dla niego streściłem) A co do filmu naprawdę świetny i pomocny. I mam jeszcze jedno pytanie jaki środek lokomocji można by było przydzielić graczom ponieważ absolutnie nie chcę ich wpychać do czołgu ani żadnego wozu pancernego a potrzebny jest jakiś pojazd do prowadzenia dalszej rozgrywki który nie był by jeżdżąca armatą.
Z dystansem niestety nie raz jest ciężko. Czasem zwyczajnie dobrze jest dobrać osoby do sesji które nie będą niszczyły nam możliwości odgrywania nas, tak jak naprawdę tego chcemy. Zdarzyło mi się grać z graczem który był bardzo agresywny w realu i bardzo podobne postaci odgrywał w sesjach. Przez to grając twardziela było bardzo ciężko mu się postawić w przygodzie, bo nigdy nie miało się pewności czy owy gracz faktycznie przyjmie to jako grę, czy po sesji lub jeszcze w jej trakcie zechce Ci przypierdzielić :P Także niestety czasem bez dobrania odpowiedniej drużyny, nawet mistrz odgrywania może mieć duży problem. Jeśli zaś chodzi o same porady co do odgrywanie to tak jak już to zaznaczyliście, dobrze jest robić wywiad w sprawie tego co może potrafić nasza postać. W moim wypadku często nie chodzi o samą wiedzę i nazewnictwo a bardziej o wcześniejsze przeżycia postaci. Staram się budować jej bogatą historię co polecam każdemu. Dzięki temu zwykłe spotkanie z orkami dalekie jest od prostego zabijmy ich bo są źli. Zamiast tego przywołując wspomnienia gdy nasz bohater w przeszłości podróżował z handlarzami i natrafił na spalone przez orków wioski, widział potworności jakie robią ludziom. Wtedy odgrywanie nawet zwykłej agresji wobec wroga wygląda zupełnie inaczej i jest dużo głębsze.
Ale po co marnować czas na budowanie bogatej historii? Zwykle zaczynasz Nowicjuszem, więc bogata historia dopiero się zaczyna wraz z grą, a to co wcześniej, to zawsze można sobie zaimprowizować, zamiast tracić czas i oddawać się grafomańskim ekscesom na kilka kartek. ;) Kiedyś z jednym Graczem sobie wykoncypowaliśmy w Klanarchii, że nasze postacie mają wspólną przeszłość i dobrze się znają, a że żadnemu z nas nie chciało się siedzieć i pisać jakichś bzdur, to postanowiliśmy improwizować w trakcie gry poprzez docinki i opowieści. Wyszło megazajebiście, bo wychodziły niesamowite rzeczy w momencie, kiedy moja postać do czegoś nawiązywała, a jego postać nagle stwierdzała "wszystko pięknie opowiedziałeś, ale pominąłeś to...".
Mój bohater z dnd jest megalomanem z dużą dozą patetyczności, bo jest stary i potężny zwampiryzowany smok z paladynem zmieszany. Odzyskuje moc i chce udowodnić swoją wielkość poprzez... uratowanie świata. Wszyscy źli będą się go bać. ;)
kaliforniapark Baaaardzo wiele osób o to pyta. Nie jesteśmy spokrewnieni :) jestem po prostu dla niego niedoścignionym ideałem i zawsze będzie dwa kroki za mną :D
Wszystko fajnie. Porady przydatne szczególnie dla nowych graczy, ale... dlaczego oni przy tym tak gestykulują nienaturalnie? Jakby ktoś im kazał tak machać łapami przy każdym słowie, a przecież nie trzeba. ;)
super :) zobaczymy jak wtedy utrzymasz kamienną twarz przed kamerą i co z rączkami będziesz robiła :) Nikt im nie kazał "machać łapami", to nie miłe co napisałaś. Zwykłe nerwy przed kamerą, nie każdy potrafi się opanować. Sugeruję nagrać siebie samego, mówiącego do kamery coś co ma mieć sens i sprawdzić się, wtedy się okaże jak to trudne. Pozdrawiam
Ale, ale! To nie był przytyk. Może nie wyszła mi konstruktywna krytyka, ale pomimo dziwnej gestykulacji odwalili kawał dobrej roboty :) Poza tym wiesz, nie trzeba samemu czegoś robić, żeby ocenić, że coś wygląda nieco nienaturalnie. Oceniam jako widz, a nie twórca. :) Jednak teraz aż mnie korci żeby faktycznie coś nagrać i z ciekawości zobaczyć czy też będę zachowywać się tak nerwowo. Ale pewnie tak... W końcu ja nie mam żadnego doświadczenia z kamerą. :p
Możesz np. zastanowić się co dla drużyny jest cenne i na czym im zależy, to może być cokolwiek. Ważne by to już mieli i przyzwyczaili się do tego - wtedy "ten zły" pojawia się i gracze tracą swój skarb - nie zapomną go dopóki nie odzyskają tego. Jeżeli natomiast chodzi ci o to by zapadł im na długo w pamięć nawet po rozprawieniu się z nim - wymyśl mu jakąś kozacką kwestię, jakąś charakterystyczną cechę jak tik nerwowy czy zajęczą wargę. Narysuj jeśli masz talent lub znajdź podobiznę jeśli masz szczęście. Reszta zależy już od tego jak go odegrasz - ktoś taki zwykle jest pewny siebie i nie powinien rzucać słów na wiatr. Tyle co ci mogę podpowiedzieć.
Derp Strike NIE NIE NIE. Nie ma nic gorszego niż MG, który traktuje każdą rzecz gracza (często tą ukochaną na którą pracował tyle sesji) jako gówniany wstęp do sesji. Ten motyw jest jednorazowy. Godny MG, który nie ma pojęcia o prowadzeniu. To tak jak MG, który oczekuje od gracza stworzenia rodziny, która ma służyć jednorazowemu wrobieniu jej w coś/zabiciu/porwaniu etc Zresztą sam strzeliłeś sobie w stopę mówiąc: "nie zapomną go dopóki nie odzyskają tego." Czyli nie zapamiętają go w ogóle. Kisame888pl To zależy od tego czy chcesz wprowadzić takiego wroga na jednostrzałówkę czy kilka sesji. Na jednostrzałówce najlepiej zagrać na podstawowych emocjach. Niech z początku to będzie towarzysz graczy. Niech zaczną dość szybko dostrzegać jego wady. Tutaj polecam Avatara i Pocahontas. Zwróć uwagę na głównego złego. Idealny schemat na jednostrzałowkę. Na dłuższej przygodzie musisz sie już pobawić w częste spotkania z takim przeciwnikiem. Niech będzie zawsze krok przed BG. Niech frustracja narasta. Zastanów się nad statusem takiego złego. Czy skrzywdził on graczy bezpośrednio, czy jest szefem jakiejś organizacji, a może nawet w niej pracuje? Zwykły nadgorliwy poborca podatkowy, który przyczepi się do nieruchomości graczy może być fajnym przeciwnikiem. Tutaj w sumie wspomnę o braku czarno-białych barw. Czemu przeciwnik musi być zły? Choćby wyżej wspomniany poborca, albo drużyna poszukiwaczy przygód konkurująca z BG w danej okolicy- niech sprząta im od czasu do czasu bardziej ekskluzywne zlecenia. Niech dojdzie do konfrontacji u celu takiego zlecenia. Przykład, który rzuca mi się jako pierwszy do głowy (filmowy) to Szybcy i wściekli 6. Tam jest właśnie pomysł na taką konfrontację (źle zrobiony bo to blockbuster ale jest). Nie nazwiesz chyba takich przeciwników złymi? A są o wiele ciekawsi niż kolejny X z kurwidołka który chce zniszczyć świat/miasto. Który zginie pod koniec sesji, ale zostanie zastąpiony panem Y, który będzie jeszcze groźniejszy. Gracze nie pamiętają, że Pan X miał zajęczą wargę. Gracze nie pamiętają jaki kolor włosów miał jeśli nie nadepnie im na odcisk. Działania nad wyglądem. Troche niespójnie wiem ;)
Alien Stukley Nie bardzo rozumiem dlaczego uważasz że motyw zemsty/kradzieży jest gorszy, 'niegodny', ale już skryptowany antagonista myślący pięć ruchów do przodu (no chyba że faktycznie jesteś w stanie przechytrzyć wszystkich swoich graczy na raz co sesję) jest na miejscu. Szczerze mówiąc nie spodziewałem się takich prymitywnych fandomowych hejtów pod tą serią filmów.
Głównie chodzi o to, ze nie widze powiązania z zadanym pytaniem. Przeciwnik staje sie godny zapamiętania głównie przez to, że okradł graczy? Gdzie tu sens?
Alien Stukley Pytanie jest tak skonstruowane że może mieć dwojaki sens. Albo autorowi chodzi o to by gracze pamiętali o nim podczas rozgrywki i aktywnie dążyli do pokonania antagonisty ALBO by po zakończonej kampanii zapadł graczom na długo w pamięć. Dlatego wstawiłem dwa akapity.
![Kodak Black - Catch Fire [Official Music Video]](http://i.ytimg.com/vi/A4ch-olIuZo/mqdefault.jpg)
Wojak radzi:
1. Graj taką postacią jaką chcesz a nie tym czego koniecznie potrzebuje drużyna.
To nie mistrzostwa w LoLa, jeśli nie będzie idealnej kompozycji w drużynie, nic się nie dzieje. Grasz tym co lubisz, braki w drużynie będą ciekawym wyzwaniem dla was, oraz polem do popisu dla MG.
2. Opisz w krótki, lecz treściwy sposób swoją postać i jej historię.
Nie polecam rozpisywać się z historią, nikt tego nie czyta , a i Wy sami po jakimś czasie zapomnicie, co się przytrafiło waszej postaci jak miała 3 latka. Krótkie opisy, są łatwe do zapamiętania nie tylko dla was, lecz dla MG. 4 graczy to może być 4 kartki do spamiętania. Miejcie że litość dla waszego MG. Spartański opis, spartański duch ;)
3. Nie silcie się na oryginalność.
Zaczynajcie grać w miarę prostymi postaciami, z jedną, może dwiema przywarami. Szybko to opanujecie, a w miarę apetytu i trwania kampanii sami ubarwicie swoją postać. Zwróćcie uwagę na filmy, np taki Władca pierścieni. Frodo jest zwykłym hobbitem, prowadzącym proste i wygodne życie. To pierścień odmienia jego los. To pierścień go zmienia i wysyła go w świat. Dodawajcie kolorów postaci w miarę grania, piszcie jej historię na bieżąco.
4. Poczytajcie coś na temat umiejętności waszej postaci.
Jak to zaproponowali chłopaki poświećcie czas na zbędne pisanie długiej historii na poznaniu jak np Polować na zwierzęta, grając łowcą. Zadeklarujcie MG, że wasz łowca sprawdza kierunek wiatru, w celu podejście zwierzęcia od zawietrznej, by to zwierzę go nie wyczuło i zbliżajcie się do celu na ugiętych nogach unikając trzaskających patyków i OBSERWUJCIE UŚMIECHAJĄCEGO SIE MG, który w nagrodę za fajne odgrywanie, da wam upolować tego jelenia ;)
5.Nie ciułaj każdego grosza na nową zbroje czy karabin.
Poszalej od czasu do czasu, idź na targ i kup sobie coś smakowitego i niech twoja postać też ma coś z życia, sam pewnie się objadasz pizzą grając przy stolę, a twoja postać haruje jak wół, walczy ciągle o życie i żywi się tym co najtańsze. Zaszalejcie od czasu do czasu, weźcie dzień wolny i udajcie się z drużyną na piwo i powspominajcie czego już dokonaliście, powiedzcie coś o sobie swoim towarzyszom, może ich zainteresuje ta śmieszna historia jak wpadłeś do stawu i o mało się nie utopiłeś gdy miałeś 3 latka, co teraz powoduje, że boisz się wody.
Niech wasza postać nie będzie wypranym z uczyć automatem do zabijania i zarabiania golda ;)
Uwielbiam umierać na sesjach bo można piękne sceny wtedy zrobić :) , oczywiście nie zdycham na siłę ale jak się zdarzy nawet przez przypadek to fajnie zrobić z tego coś ładnego , bo chodzi przecież o historię a nie tylko o moją postać.
Nie bać się. To chyba najważniejsze. Gdy zaczynałam grać miałam straszne problemy, bo jestem dość nieśmiałym człowiekiem i po prostu bałam się krzyknąć czy porządnie odgrywać. Teraz, mając już jakieś doświadczenie, wiem, że najważniejsze to nie bać się, że ktoś cię wyśmieje bo krzyczysz na sesji, albo masz wysoki głos (albo twoja postać ma), albo nie wyszedł ci jakiś opis bo się zaplątałeś. Gramy w RPGi żeby się bawić, ale nie kosztem innych. I uświadomienie sobie tego znacznie ułatwia odgrywanie. :)
Ja bym jeszcze wspomniał, że ważne jest żeby nauczyć się robić postacie osobno do jednostrzałów, a osobno do kampanii. Bo o ile przy jednostrzałach bardzo fajnie się gra jakimś psychopatą, demonem, czy czymś równie chorym i dziwnym. To zdecydowanie nie polecam takich postaci do kampanii. Granie kimś kogo wybory są dla ciebie irracjonalne jest fajne na chwilę, na dłuższą metę po prostu męczące.
Pozdrawiam :P
Ja zazwyczaj piszę jakieś krótkie opowiadania, o tym co robiła moja postać, lub jeśli jest bardziej introwertyczna, jej przemyślenia na temat poszczególnych sytuacji które odbyły się podczas sesji. To mi pomaga, na spokojnie stworzyć sobie w głowie sposób jej zachowań i reakcji w pewnych okolicznościach. Poza tym można się podzielić tym co się naskrobie z MG albo z innymi graczami. Polecam ;)
HAHAHAHAHA Słowik na koniec zajebisty tekst :)
Co do porad fajne, ja rozwinąłbym ten chyba Koziego, o tym, żeby odgrywać i odczuwać bohatera a nie ciągle chcieć wygrywać czy osiągać zawsze cele. Czasem robię takie scenariusze w których nie da się osiągnąć celu, lub trzeba wybrać między złem a złem by dotrzeć do celu. Takie doświadczenia powinny wpływać na postaci, szczególnie kiedy są np takim "dobrym" i przeżywanie traumy także fajnie jest odegrać, a nie burczeć, że nie dało się zdobyć tego czy owego. Porażki także są budujące, prawda?
Zgadzam się także ze Słowikiem. Drużyna bezkonfliktowa jest mało realna i nuuuudna, lubię jeśli gracze żywo dyskutują czy nawet drą się na siebie, ale jako postaci, nie w realu (to samo się tyczy wyciągania takich akcji do reala)
Zajebisty odcinek :)
Ja polecam ruszyć dupę i wstać od stołu co jakiś czas. Wprowadzić dynamikę do ogrywania postaci. Poza samym opisem odegraj drobną scenkę. Jeżeli twoja postać pali właśnie papierosa to udaj, że się zaciągasz, a potem rozgniatasz peta butem. Czasami można całkiem opuścić część opisową, jeżeli odpowiednio wyraźnie to zagrałeś.
Ułatwi to wcielenie się w postać, a przy długich nocnych sesjach pomoże powstrzymać senność. :)
Odcinek bardzo mi się podobał.
Osobiście żeby dobrze przygotować się do odgrywania postaci przygotowuje dla niej charakterystykę. Taką samą jak w szkole. W czasie pisania mamy czas na przygotowanie sobie opisu wyglądu, charakteru i historię. Mój MG dostaje ode mnie taką charakterystykę i nigdy nie dostałem od niego komentarz że źle odgrywam własną postać. Kiedy już jadę na sesje czytam sobie charakterystykę aby wiedzieć jak ona myśli, co ją gnębi i jak wygląda. Po 2 sesjach przeważnie to zapamiętuje i zostaje mi tylko uzupełnianie o informacje o tym co się działo na sesji. Skoro już wiemy kim gramy i na jakiej podstawie podejmowane działania bohatera są według niego słuszne. Mogę się skupić na samej grze, interakcji z innymi graczami. Czasem się tak zdarza że wczuję się tak w postać że praktycznie zapominam o offtopie i całą sesję rozmawiam z innymi jako postać. Cool? Według mnie tak.
Przykładowo: Grając moim bardem, czekając aż MG skończy prowadzić koledze którego postać była w innym miejscu grałem w kości. A stawką była waluta naszych postaci.
Sesja upłynęła przyjemnie, nie straciliśmy klimatu i zarobiłem co nieco. A za odgrywanie otrzymaliśmy dodatkowe PD'ki.
Polecem
6:07 wypowiedź o śmierci bohatera... mój wojownik(system nieważny) zginął broniąc tym samym rodziny przed nękaniem. i teraz gdy jest o nim wspominane to aż mi się wózka w oku kręci i smutno robi, że już go nie ma..
My zawsze po sesji nie rozchodzimy się od razu tylko dosyć długo o niej rozmawiamy, ale też o tym co zrobić dalej, co nam się podobało, a co nie i wiele innych.
Częstą przypadłością ludzi tworzących postacie jest silenie się na oryginalność. Wymyślają najróżniejsze rasy i najróżniejsze profesje, mieszają istniejące i myślą, że jakiś smoko-paladyno-wampir zrobi na kimkolwiek wrażenie. Niestety, nie zrobi, narazi się co najwyżej na śmieszność. Od wielkości do śmieszności jeden tylko krok; wg mnie najlepszą metodą na oryginalność jest, paradoksalnie, prostota. Naprawdę mało kto gra zwykłym człowiekiem o zwykłych umiejętnościach - chłopem, rzemieślnikiem czy chociażby zwyczajnym, szarym żołnierzem bez błyszczącego oręża czy zbroi z zawijasami. Jak powiedział jeden z panów, ważne jest odgrywanie charakteru, i to właśnie dobrze zarysowana osobowość, w połączeniu z dopasowanym do świata pochodzeniem, stworzy niepowtarzalną postać. I wiarygodną - nie trzeba od razu posuwać się do zaawansowanych schorzeń psychicznych. Na przykład jasno postawione zasady, których postać postanowiła nie przekraczać - i prowokowanie sytuacji, które będą wymagały trudnej decyzji.
Raz w życiu w Młotku odgrywałem żebraka, całkiem fajna zabawa :P
Warto ukrywać swoje cechy i wady przed innymi graczami jeśli postacie wcześniej się nie znają. Dodaje to niesamowicie klimatu i jest zaskoczeniem nie tylko dla postaci, ale i dla graczy, co ułatwia odegranie autentycznego zaskoczenia
Co do konfilktów to idealnie pasuje to do G.F. Darwin (świeżych sesji rpg z ich udziałem) i rzeczywiście widac w praktyce jak dużo życia, i "funu" wnosi to do gry :P
Gratuluję ogólnie filmików C:
Co do odgrywania:
1. Pogadać też z kimś, kto grał już postacią o danej profesji. Nie chodzi tutaj o kompletne wykorzystanie charakteru danej postaci, ale jeśli ktoś opowie, jak grało mu się np. magiem, gracz będzie mógł lepiej zorientować się, czy podoła stworzeniu postaci i czy będzie umiał ją odegrać.
2. Czytać książki C: Ogólnie czytać, bo to powiększa zasób słownictwa i wiedzę, pomaga również przy pisaniu sesji na forach czy różnego typu chatach internetowych. Jako admin na kilku forach widziałam wiele kart, gdzie interpunkcja bardzo przeszkadzała w zrozumieniu charakteru postaci. Fakt, każdy popełnia błędy, ale nad niektórymi można było tylko usiąść i płakać C: Nie chodzi o to, by być mistrzem, tylko o to, by inni Cię zrozumieli, bo czasem więcej sesji zejdzie na tłumaczeniu, o co graczowi chodziło, niż na samej grze.
3. Korzystać z nieocenionej pomocy internetu. Nie tylko chodzi o czytanie o konkretnym słownictwie - przepaście internetu oferują wiele generatorów map, postaci czy innych rzeczy przydatnych do RPGów. Nie jestem za całkowitym zabieraniem wyglądu postaci z obrazka, ale, że większość osób to wzrokowcy, zobaczenie czegoś może być bardzo pomocne.
To moje porady. Liczę na wiele ciekawych filmików C:
Moje postacie zawsze są wzbogacane tzn pytaniami do nich. Najwięcej daje tzn 3wydarzenia które wpłynęły na życie twojej postaci zanim wyruszyła na szlak. Od razu postać nabiera barw.
Potwierdzam, dla początkujących najelpiej zagrać postanią która będzie miała wspólne checy z graczem, póniej w raz rozwojem umiejetności odgrywniania coraz bardziej odchodzić od "grania siebie". I też popieram iż trzeba podchodzić do tego z dystansem, chociaż tutaj zależy jacy są gracze.
Ja osobiście jestem osbą która lubi na początku mieć... słąbą rozwinietą postać, dopiero podczas podróży rozwijać ją, to przygoda na jaką się wybrała sprawia jaka postać sie staje, osobiście mi sprawia to ogromną przyjemność jak z zwykłego wieśniaka który był jak ziarenko, powoli zacznya kiełkować, przypierać kolorów aż w końcy staje się bohaterem bądź uzyskuje to czego od początku pragneła.
Miło, przynajmniej tak sądze, jest jak gracz minimalnie modyfikuje swój głos, miałam wiele probleów z tym iż dany gracz ma taki sam głos jak postać i... mieszało się to, nie wiedząc kto mówi wychodziły rózne nieporozumienia.
Podsumowując, bardzo dobry poradnik dla tych co zaczynają rpg.
Mi się film podobał był ciekawy. A co do porad gram już od 5 lat nie jest to może jakiś szczyt doświadczeń ale myślę ,że już mogę się podzielić paroma pomysłami. Moim zdaniem ważny jest indywidualny cel postaci najlepiej ,żeby był jakoś wpleciony i wynikał z jej historii. Nie można jednak przesadzić bo po prostu stanie się on niewykonalny. Dobrze jest też jeśli taka postać ma jakieś przyzwyczajenia/nałogi. No i najważniejsze trzeba się zżyć ze swoją postacią w tedy gra staje się moim zdaniem najbardziej satysfakcjonująca.
Konflikty w drużynie są super, ale trzeba pamiętać by nie przenosić tych konfliktów do rzeczywistości! :D i dokładnie "co sie dzieje na sesji zostaje na sesji"
A kompletnie nie zgadzam się z tym żeby na początku odgrywać postać podobna do siebie samego- w moim przypadku to się kompletnie nie sprawdziło, nudziłam się na sesji. Jednak gdy zagrałam swoim przeciwieństwem, czułam sie jakbym dostała drugie życie :D. Chociaż było to jakieś wyzwanie.
I dla początkujących polecam wzorowanie się na postaciach z książek filmów (ich zachowanie, styl bycia).
+ rekwizyty
1. Konfliktów na sesji zacząłem się troche obawiać, gdy mieliśmy w drużynie graczkę. Potrafiła po sesji przestać się odzywać (albo nawet w czasie) gdy coś jej nie pasowało ;) Generalnie jestem za konfliktami, ale tylko wiemy jak reagują nasi koledzy/koleżanki.
2. Jestem generalnie za odgrywaniem samego siebie na sesji. Przychodzi to naturalnie i jest proste. Tylko pod warunkiem narzucenia schematu na postać pt "Ja jako X". np "Ja jako mag".
3. Wzorowanie się generalnie to troszkę stare podejście i osobiście traktuje je tylko jako szukanie zahaczki na postać.
4. Rekwizyty też spoko, ale do czasu- kiedyś na sesję znajomy przyniósł miecz ;) Generalnie dla mnie rekwizyty tylko w formie handoutów od MG, ewentualnie ozdobników na stół.
3. Może i stare podejście, ale sprawdzone. Dla początkujących: działa i pomaga wczuć się w klimat, postać.
Z pewnością :) Zapraszam do wypowiedzenia się na temat mojej wypowiedzi pod wpisem Kisame888pl gdzie troszkę rozwinąłem swoje zdanie ;)
Prawilny poradnik!
Utożsamiam się z Kozim. Mam podobne poczucie humoru xd
Pozdro dla całej ekipy, zajebista robota. Podsycacie mój apetyt na wejście do świata rpg'ów.
Spoko odcinek widać, że zgrana ekipa :)
Świetne! Przyda się, zwłaszcza początkującym :)
Zależnie od kampanii, przy sandbox'ach sprawdza się lepiej :
Pracować nad motywami i osobistymi celami bohatera którego tworzymy, dać jakiś określony kierunek jego ambicji. Będziemy wtedy mieli potem dobre podstawy do podejmowania decyzji zgodnych z ideami a nie tylko charakterem postaci.
Radzę początkującym graczom unikać tworzenia postaci w okół jakiejś pojedynczej rzeczy, np konkretnego miecza, wilka - towarzysza itp. Nazbyt często zdarza się, że oną rzecz tracimy już na pierwszej sesji i nagle bez wymarzonego czarnego, skórzanego płaszcza, tudzież daisho po przodkach postać nie ma już dla nas sensu. Weteran bez problemu poradzi sobie z czymś takim, ale początkujący gracz może zupełnie stracić w takiej sytuacji ochotę do dalszej gry taką postacią a w efekcie popsuć zabawę sobie i innym.
Drugą rzeczą jest granie postacią, która pasuje do kampanii. Wyobraźmy sobie, że bardzo chcemy zagrać piratem dla epickich bitew morskich i związanego z tym, karaibskiego klimatu. Tymczasem kampania toczy się wśród gór północy a do egzotycznych archipelagów daleko. I znów, weteran pewnie znajdzie ciekawy sposób na odegranie takiej postaci w podobnych okolicznościach przyrody (np 13 wojownik :D), ale początkująca osoba może być zawiedziona, że nie dane mu jest piracić w ciepłych krajach, a przecież po to zrobił tą postać. To samo dotyczy np ogólnego klimatu kampanii, jeżeli GM przygotował political fiction, zabójca trolli może nie być najlepszym wyborem dla początkującego gracza.
Zagrałbym u Baniaka :D. Tak czasem się zastanawiam, co powiesz o sytuacji gdy postać gracza, zabija postać drugiego gracza?
Bogdan Płonka uwielbiam takie sytuacje :D nigdy nie bronię przed nimi, są dla mnie najciekawsze. Szczególnie, gdy są rzeczywiście dobrze uzasadnione.
odcinek, MISTRZ!
hoho ktos widze ze ma zaleglosci :)
+Baniak Baniaka, zaległości już nadrobiono:) Ten kanał to świetna sprawa, Mistrzuje już z 18 lat i szkoda że dużo z tych rzeczy musiałem sam odkryć, ale dużo nowych interesujących rzeczy tez się dowiedziałem.
A teraz mam parę pytań. :)
1)Czy zrobisz może odcinek o tym jak zachęcić osoby nielubiące szczególnie Fantastyki i już w ogóle uciekające od horrorów i s-f zachęcić do grania w RPG. Wiem ze nie powinno się nikogo zmuszać, ale jeżeli mamy grupę graczy (z wolnym miejscem) i chcemy kogoś kto nigdy nie miał styczności nawet z planszówkami wciągnąć/zachęcić do gry. to czy można i jest sens to robić?
2) jaka jest przyszłość RPG, twoim zdaniem. Lata lecą a ja mam coraz młodszych graczy. Zastanawiam się jak to będzie kiedy będę miał 80 lat np.
pozdrawiam
+Mateusz Qyava dzieki wielkie i ciesze sie ze kanal Ci sie podoba. co do pytan:
1) tematy ustalają widzowie glosowanie na fejsie. tam sami podajecie tematy i sami na nie glosujecie. przy odpowiedniej okazji tam daj temat. moze wygra
2) trudne pytanie. bo czasem mysle czy jest rozrywka dzieci lat 90tych a czasem ze idzie to w dobrym kierunku dzieki roznym zapalencom promujacym to hobby. wiem ze chcialbym by to sie rozwijalo i szerzylo. o to tez sie staram
Pierwsze obejrzenie: o kurde jakie nerdy, obejrzenie bo zobaczeniu 2m3d: o kurde, jakie nerdy kocham ich! :D
Wiedzę gracza trzeba oddzielać od wiedzy postaci, ale nie jego motywację /pragnienia. Jeśli byśmy grali ciurą obozową o marzeniach i anbicjach ciury nigdy nie zmienili byśmy profesji ;) trzeba pamiętać że to my gramy i możemy wymyśleć postaci najbardziej szalony cel. Robiąc to co na naszym miejscu chciała by zrobić nasza postać to zabójstwo dla rpg. Od nas zależy żeby znaleźć do tego kroki w realiach świata a do MG by nam to umożliwił (bądź nie, ale ciekawie i przekonująco)
to my kreujemy postacie, więc jeśli wykreujesz ciurę która chce pozostać ciurą, to Twoja decyzja, ale możesz tak zrobić. Jeśli stworzysz ciurę, która chce zostać czarodziejką, to też możesz. To też jest oddzielenie Twojej motywacji od motywacji postaci.
@@BaniakBaniaka :) semantyka, bo to wciąż decyzja osoby. Raz prowadziłem nowego gracza który był żakiem. Miał akurat na wyposażeniu pistolet, i w sytuacji zagrożenia życia nie chciał go użyć mimo że raz to było by naturalne dla każdego, dwa chciał to zrobić jako gracz, ale wnioskował że człowiek nauki powinien być pacyfista. Dla mnie jako mg to było smutne bo widziałem jak męczy się z takim niepotrzebnym założeniem, a dla niego frustrujące mimo że sam sobie to założył.
Słowik mistrz!
Odcinek muszę przyznać genialny, nie tylko z powodu niespodzianki ale też przedstawionych treści! Mam jednak nadzieję, że Twoi gracze na stałe nie wygryźli Cię na kamerę, co Baniaku? ;)
Persival Ja ich sam wepchnąłem na siłę przed kamerę by taki odcinek powstał :) nie pchają się tam na pewno.
Baniaku, a powiedziałbyś coś na temat mapek taktycznych? Chodzi mi po pierwsze o to, że nie wiem jak duże to powinno być, żeby jakoś sensownie się grało (wystarczy kartka A4 czy może większa), a po drugie jak sprawić, żeby gracze eksplorując podziemia nie znali już na samym wejściu układu pomieszczeń.
MrKozak96 Siemasz. Mapka powinna być tak duża, by wszyscy ją odpowiednio widzieli. Możesz zaopatrzyć się w duże arkusze typu flipchart, a jeśli nie masz tablicy to możesz nakleić taką mapę na ścianę. Możesz też trzymać to na stole, ale lepiej by wszyscy widzieli.
A drugiego pytania nie rozumiem za bardzo. Nie będą wiedzieli jeśli im nie pokażesz. Miej mapkę pełną u siebie np. za ekranem, ale im rysuj ją na bieżąco. Nie będą znali rozkładu pomieszczeń.
Ok, dzięki. Co do drugiego pytania to chciałem mieć jakby przed sesją przygotowaną mapę podziemii tak, żeby właśnie nie trzeba było jej rysować, ale na to sam już wymyśliłem sposób, tak więc jeszcze raz dzięki.
możesz zrobić kartkę z dziurką :D i nią przesuwać po mapie, tak jakby obszar oświetlany przez pochodnię lub latarnię BG.
Też można. Dzięki.
Gdzie kupiliście brodę :) ?
Filip Radzikowski nie pamiętam... chyba przez Allegro kupiliśmy mu na urodziny :D
Kozi jak wydoroślał xD
Co do wzbogacenia rozgrywki bardzo lubię kiedy moi gracze od Neuroshimy zaczynają grzebać w przeszłości.
Co to oznacza? Oróż wprowadziłem do mojej sesji tak zwana Kule pamięci. Według mojego wyjaśnienia dla graczy rząd i tajne służby wykorzystywali je do przechowywania ważnych wspomnień danej osoby. Mógł to być właściwie każdy od
zwykłego żołnierza który był w nieodpowiednim miejscu w nieodpowiednim czasie po wpływowych członków władzy.
Wystarczyło wcisnąć guzik i docisnąć kule do czoła a postać traci na chwile przytomność by widzieć oczami i czuć to co czuła dana osoba (w sensie fizycznym XD ) Niestety kule mają limity jak na przykład nie przekazują myśli osoby której wspomnienia zostały przeniesione lub nawet wyrwane siłą. (Jeśli to trochę zbyt science fiction to nawet w podręczniku jest napisane cytuję "Stany miały całkiem nieźle, technologia powoli osiągała poziom tego, co rysowali autorzy w powieściach science fiction" ) No to dzięki tym kulą mam naprawdę niezłe możliwości na przykład gracze odkrywają wspomnienia złoczyńcy którego zabili sesję wstecz (polecam nie przekraczać tego progu maks 1 sesja) i okazuje się ze złoczyńca wcale nie był taki zły a robił wszystko w słusznych zamiarach. Trochę trudno to odpowiednio rozegrać ale jak się uda to efekty są niezapomniane. I tu wprowadziłem drugi smaczek tak zwane punkty WS (wyrzuty sumienia) dają naprawdę pole do popisu wyobraźni można dzięki tym punktom nie tylko doprawić BG o chorobę psychiczną ale jeżeli wasi gracze są rozgarnięci to fajny sposób na wprowadzenie ciężkiego klimatu post-apokalipsy w końcu Postapo to nie tylko naparzanie się z mutantami
dzięki tym punktom BG jednego z moich graczy uzależnił się od morfiny. Dobrym przykładem zastosowania tych puntów
była moja sesja. Otóż gracze zostali wynajęci przez jakiegoś szlachciura z federacji Appalachów by pozbyli się lub nakłonili do współpracy naukowców z pobliskiego wielopiętrowego centrum medycznego. Pozbyć się nie koniecznie oznacza zabić.
Dałem wcześniej graczom do zrozumienia że centrum medyczne jest uważane za nawiedzone.Po przybyciu na miejsce i rozmowach z naukowcami okazało się ze oni sami zabarykadowali wejścia na wyższe piętra budynku bo coś stamtąd wyłaziło. Gracze zostali poproszeni o poszukanie 2 biomedycznych oddziałów które zostały wysłane na wyższe piętra. Oddziały okazały się oczywiście martwe.
Po całkiem udanej sesji grozy okazało się ze za wszystkim stoją uwięzieni od ponad 100 lat w kapsułach dzieci i młodociani którzy mieli możliwość korzystania z cybernetycznych ciał surogatów ale barak możliwości wyjścia z Kapsuł lub szpitala.
Wszystkie dzieciaki były albo chorzy albo tak ciężko ranni że nie przeżyli by kilku godzin. Dzieci nie zawsze zostają dziećmi a ponad 100 lat uwięzienia nie sprzyja zdrowiu psychicznemu. Postawiłem graczy przed bardzo ciężkim wyborem
albo zabić 40 uwięzionych niestabilnych psychicznie dzieci lub odciąć zasilanie do systemów sterujących ciałami surogatami i zaryzykować powtórki całego koszmaru jeśli ktoś spróbował by podłączyć go z powrotem. Kłótnia graczy trwała ponad 30 minut. Powstał podział na 2 obozy rozważenie wszystkich za i przeciw. W końcu postanowili ich zabić.
Sytuacja w sumie bez wyjścia naukowcy by nie pomogli bo oni przybyli za technologią dla posterunku i mieli dzieciaki gdzieś, szlachciura tym bardziej ale czy to tak czy siak i tak by dostali by punkty WS. Jak dla mnie w postapo musi być szarość i nie zawsze jest dobre rozwiązanie do danej sytuacji czasem trzeba wybrać mniejsze zło.
A jeśli chodzi o odgrywanie postaci ja osobiście lubię postacie z jakimiś dylematami moralnymi. Na przykład jak
jestem graczem w neuroshimie moim BG jest cyborg i tu się nasuwa dylemat po pierwsze trudniej mi zaskarbić zaufanie BNów (Moloch i te sprawy) a poza tym czy ja jestem nadal człowiekiem czy po prostu maszyną z bardzo wysoką sztuczną inteligencją która tylko udaje człowieka bo tak jest zaprogramowana. GMowi gały z orbit wylazły jak przedstawiłem mu koncepcie i trochę back-story postaci (wyszło poza kartą postaci jakieś 10 stron A4 XD
Nie kazałem mu to oczywiście czytać tylko to dla niego streściłem)
A co do filmu naprawdę świetny i pomocny.
I mam jeszcze jedno pytanie jaki środek lokomocji można by było przydzielić graczom ponieważ absolutnie nie chcę ich wpychać do czołgu ani żadnego wozu pancernego a potrzebny jest jakiś pojazd do prowadzenia dalszej rozgrywki który nie był by jeżdżąca armatą.
Wow, niezły pomysł!
Bardzo spoko filmik :)
Z dystansem niestety nie raz jest ciężko. Czasem zwyczajnie dobrze jest dobrać osoby do sesji które nie będą niszczyły nam możliwości odgrywania nas, tak jak naprawdę tego chcemy. Zdarzyło mi się grać z graczem który był bardzo agresywny w realu i bardzo podobne postaci odgrywał w sesjach. Przez to grając twardziela było bardzo ciężko mu się postawić w przygodzie, bo nigdy nie miało się pewności czy owy gracz faktycznie przyjmie to jako grę, czy po sesji lub jeszcze w jej trakcie zechce Ci przypierdzielić :P Także niestety czasem bez dobrania odpowiedniej drużyny, nawet mistrz odgrywania może mieć duży problem. Jeśli zaś chodzi o same porady co do odgrywanie to tak jak już to zaznaczyliście, dobrze jest robić wywiad w sprawie tego co może potrafić nasza postać. W moim wypadku często nie chodzi o samą wiedzę i nazewnictwo a bardziej o wcześniejsze przeżycia postaci. Staram się budować jej bogatą historię co polecam każdemu. Dzięki temu zwykłe spotkanie z orkami dalekie jest od prostego zabijmy ich bo są źli. Zamiast tego przywołując wspomnienia gdy nasz bohater w przeszłości podróżował z handlarzami i natrafił na spalone przez orków wioski, widział potworności jakie robią ludziom. Wtedy odgrywanie nawet zwykłej agresji wobec wroga wygląda zupełnie inaczej i jest dużo głębsze.
Ale po co marnować czas na budowanie bogatej historii? Zwykle zaczynasz Nowicjuszem, więc bogata historia dopiero się zaczyna wraz z grą, a to co wcześniej, to zawsze można sobie zaimprowizować, zamiast tracić czas i oddawać się grafomańskim ekscesom na kilka kartek. ;)
Kiedyś z jednym Graczem sobie wykoncypowaliśmy w Klanarchii, że nasze postacie mają wspólną przeszłość i dobrze się znają, a że żadnemu z nas nie chciało się siedzieć i pisać jakichś bzdur, to postanowiliśmy improwizować w trakcie gry poprzez docinki i opowieści. Wyszło megazajebiście, bo wychodziły niesamowite rzeczy w momencie, kiedy moja postać do czegoś nawiązywała, a jego postać nagle stwierdzała "wszystko pięknie opowiedziałeś, ale pominąłeś to...".
No Baniak masz zajebistych graczy, są lepsi (w kupie) od Ciebie (ale to chyba jest w każdym RPGu). ;-)
"Słowa Słowika"?
Pytanko będę odgrywał mechanicum śledczego moge zapytać jak
Gdzie dostane taką brodę ?
Mój bohater z dnd jest megalomanem z dużą dozą patetyczności, bo jest stary i potężny zwampiryzowany smok z paladynem zmieszany. Odzyskuje moc i chce udowodnić swoją wielkość poprzez... uratowanie świata. Wszyscy źli będą się go bać. ;)
szukalem poradnika do gta rp ale spoko sie ogladalo xD]
Nikos to Twoj brat? mówi dokładnie jak Ty
kaliforniapark Baaaardzo wiele osób o to pyta. Nie jesteśmy spokrewnieni :) jestem po prostu dla niego niedoścignionym ideałem i zawsze będzie dwa kroki za mną :D
Baniak Baniaka Jaka skromność.
nie bierz tego na serio ;)
Wszystko fajnie. Porady przydatne szczególnie dla nowych graczy, ale... dlaczego oni przy tym tak gestykulują nienaturalnie? Jakby ktoś im kazał tak machać łapami przy każdym słowie, a przecież nie trzeba. ;)
Favitali Vitali pokaż filmik z samym sobą to Ci odpowiem na pytanie :)
Baniak Baniaka Jak będę miała o czym opowiadać i się jakiegoś dorobię to obiecuję pokazać :p
super :) zobaczymy jak wtedy utrzymasz kamienną twarz przed kamerą i co z rączkami będziesz robiła :)
Nikt im nie kazał "machać łapami", to nie miłe co napisałaś. Zwykłe nerwy przed kamerą, nie każdy potrafi się opanować. Sugeruję nagrać siebie samego, mówiącego do kamery coś co ma mieć sens i sprawdzić się, wtedy się okaże jak to trudne.
Pozdrawiam
Ale, ale! To nie był przytyk. Może nie wyszła mi konstruktywna krytyka, ale pomimo dziwnej gestykulacji odwalili kawał dobrej roboty :) Poza tym wiesz, nie trzeba samemu czegoś robić, żeby ocenić, że coś wygląda nieco nienaturalnie. Oceniam jako widz, a nie twórca. :) Jednak teraz aż mnie korci żeby faktycznie coś nagrać i z ciekawości zobaczyć czy też będę zachowywać się tak nerwowo. Ale pewnie tak... W końcu ja nie mam żadnego doświadczenia z kamerą. :p
ten gniewomir jakoś dziwnie wygląda
Mam pytanie. Jak stworzć głównego złega tak by gracze go pamiętali?
Możesz np. zastanowić się co dla drużyny jest cenne i na czym im zależy, to może być cokolwiek. Ważne by to już mieli i przyzwyczaili się do tego - wtedy "ten zły" pojawia się i gracze tracą swój skarb - nie zapomną go dopóki nie odzyskają tego.
Jeżeli natomiast chodzi ci o to by zapadł im na długo w pamięć nawet po rozprawieniu się z nim - wymyśl mu jakąś kozacką kwestię, jakąś charakterystyczną cechę jak tik nerwowy czy zajęczą wargę. Narysuj jeśli masz talent lub znajdź podobiznę jeśli masz szczęście. Reszta zależy już od tego jak go odegrasz - ktoś taki zwykle jest pewny siebie i nie powinien rzucać słów na wiatr. Tyle co ci mogę podpowiedzieć.
Derp Strike NIE NIE NIE. Nie ma nic gorszego niż MG, który traktuje każdą rzecz gracza (często tą ukochaną na którą pracował tyle sesji) jako gówniany wstęp do sesji. Ten motyw jest jednorazowy. Godny MG, który nie ma pojęcia o prowadzeniu. To tak jak MG, który oczekuje od gracza stworzenia rodziny, która ma służyć jednorazowemu wrobieniu jej w coś/zabiciu/porwaniu etc
Zresztą sam strzeliłeś sobie w stopę mówiąc:
"nie zapomną go dopóki nie odzyskają tego."
Czyli nie zapamiętają go w ogóle.
Kisame888pl To zależy od tego czy chcesz wprowadzić takiego wroga na jednostrzałówkę czy kilka sesji.
Na jednostrzałówce najlepiej zagrać na podstawowych emocjach. Niech z początku to będzie towarzysz graczy. Niech zaczną dość szybko dostrzegać jego wady. Tutaj polecam Avatara i Pocahontas. Zwróć uwagę na głównego złego. Idealny schemat na jednostrzałowkę.
Na dłuższej przygodzie musisz sie już pobawić w częste spotkania z takim przeciwnikiem. Niech będzie zawsze krok przed BG. Niech frustracja narasta. Zastanów się nad statusem takiego złego. Czy skrzywdził on graczy bezpośrednio, czy jest szefem jakiejś organizacji, a może nawet w niej pracuje? Zwykły nadgorliwy poborca podatkowy, który przyczepi się do nieruchomości graczy może być fajnym przeciwnikiem. Tutaj w sumie wspomnę o braku czarno-białych barw. Czemu przeciwnik musi być zły? Choćby wyżej wspomniany poborca, albo drużyna poszukiwaczy przygód konkurująca z BG w danej okolicy- niech sprząta im od czasu do czasu bardziej ekskluzywne zlecenia. Niech dojdzie do konfrontacji u celu takiego zlecenia. Przykład, który rzuca mi się jako pierwszy do głowy (filmowy) to Szybcy i wściekli 6. Tam jest właśnie pomysł na taką konfrontację (źle zrobiony bo to blockbuster ale jest). Nie nazwiesz chyba takich przeciwników złymi? A są o wiele ciekawsi niż kolejny X z kurwidołka który chce zniszczyć świat/miasto. Który zginie pod koniec sesji, ale zostanie zastąpiony panem Y, który będzie jeszcze groźniejszy.
Gracze nie pamiętają, że Pan X miał zajęczą wargę. Gracze nie pamiętają jaki kolor włosów miał jeśli nie nadepnie im na odcisk. Działania nad wyglądem.
Troche niespójnie wiem ;)
Alien Stukley
Nie bardzo rozumiem dlaczego uważasz że motyw zemsty/kradzieży jest gorszy, 'niegodny', ale już skryptowany antagonista myślący pięć ruchów do przodu (no chyba że faktycznie jesteś w stanie przechytrzyć wszystkich swoich graczy na raz co sesję) jest na miejscu. Szczerze mówiąc nie spodziewałem się takich prymitywnych fandomowych hejtów pod tą serią filmów.
Głównie chodzi o to, ze nie widze powiązania z zadanym pytaniem. Przeciwnik staje sie godny zapamiętania głównie przez to, że okradł graczy? Gdzie tu sens?
Alien Stukley Pytanie jest tak skonstruowane że może mieć dwojaki sens. Albo autorowi chodzi o to by gracze pamiętali o nim podczas rozgrywki i aktywnie dążyli do pokonania antagonisty ALBO by po zakończonej kampanii zapadł graczom na długo w pamięć. Dlatego wstawiłem dwa akapity.
hahaha jak oni wyglądają teraz XD