Η συγχώρεση των άλλων - π. Νικ. Λουδοβίκος (1 Μαρ 2020)
HTML-код
- Опубликовано: 2 мар 2020
- Η ομιλία έγινε από τον π. Νικόλαο Λουδοβίκο, στο αρχονταρίκι της Ι.Μ. Αγ. Διονυσίου εν Ολύμπω, μετά τη Θεία Λειτουργία.
Για τις ομιλίες του π. Νικόλαου Λουδοβίκου, επισκεφτείτε τη σελίδα
www.pigizois.gr/arxodariki/in...
Η μεγαλύτερη πλάνη που έχουμε είναι ότι δεν βλέπουμε πόσο κοντά μας είναι ο Θεός!😮
Σας ευχαριστούμε πολύ!
''H ζωή αυτή που ζούμε είναι παράλογη, άκρη δε βγάζεις. Ένα μόνο νόημα έχει: να δείξουμε την προαίρεσί μας, τι θέλουμε. Να είμαστε με το Χριστό ή να είναι ο καθένας όπως θέλει.
Το καλό όταν το ξεκινήσει ο άνθρωπος από μικρή ηλικία, αυτό αυξάνει. Αντίθετα, όπως λένε πολλοί, να ζήσω την ζωή μου και βλέπουμε στο μέλλον, στην πραγματικότητα ποτέ δε θα μετανοήσει. Όχι γιατί δε θέλει ο Θεός, αλλά γιατί αυτός δεν μπορεί.
Όσο πιο πολύ ευεργέτης γίνεσαι σε κάποιον, τόσο πιο πολύ ψάχνει να σε εξουθενώσει μέσα του γιατί πρέπει να είναι ταπεινός για να το δεκτεί.
...
Η βασιλεία του Θεού υπάρχει αν είμαι και εγώ εκεί, ειδάλλως δεν υπάρχει για μένα.''
Γή και στάχτη έιμαστε... λέει η Αγία Αικατερίνη μας , αν μπορούσαμε να διώξουμε την ομίχλη απο το μυαλό μας για να δούμε την Αλήθεια , θα μπορούσαμε να σωθούμε .Δοξασμένο το όνομα της !!!
Αν προσεύχομαι να φωτίσει ο ΘΕΟΣ, τον καταφανώς κακό, ταυτόχρονα με την δική μου μετάνοια, που τον κατηγορουσα, έστω δικαίως... Πως κρίνεται αυτή η πράξη... Δηλαδή στοχευω δίπλα... Είναι πονηρό..??? .. Απαντήστε μου αν μπορείτε.. 🎼🎶❤️
Η μετάνοια έρχεται μαζί με την γνώση της προσωπικής αδυναμίας να είναι κανείς καλός απο μόνος του, έτσι παύει να λέει το άτομο οτι δικαίως κατηγορούσε τον άλλο ολόκληρο, ενώ θεωρείς τον εαυτό του απο μόνο του καλό... π.χ αυτός σε έκλεψε... ναι, κακή πράξη, αλλα δεν τον καταδικάζει στο είναι του, κοιτάς τον εν δυνάμει άνθρωπο, δλδ πόσο καλός μπορεί να είναι, και λες πόσο τον αδικεί η πράξη του... και όχι μόνο τον συγχωρείς αλλα σκέπτεσαι οτι για να καταλήξει να κλέβει πόσο άτυχος ήταν (π.χ απο άποψη περίγυρου, παιδικά χρόνια, δυνατότητες παιδείας, είσπραξη καλοκαρδοσύνης απο άλλους, κτλ...) Και αν σκεφτείς που οφείλεις τις όποιες καλές αρχές σου, όταν ξεθυμάνεις μπορεί να σκεφτείς οτι πήρες πολλά παραπάνω στην ζωή απο αυτόν και ηθικά, του χρωστάς επιπλέον... Και αν όχι ως εκεί, τουλάχιστον τον συγχωρείς.
Δεν υπάρχει όμως μερίδιο προσωπικής ευθύνης στη ζωή μας?