🍷Jeon Jungkook Ile Hayal Et - Bir Gece Yarısı Yurttan Kaçarken Sana Takıntılı Olan Mafyayla Karşılaşırsın- 🍷 JJK × Amaris 🍷 Aurora'nın Kaleminden 🍷 Şarkıyla okumanızı tavsiye ederim 🍷Keyifli Okumalar! 🍷JJK- 26 Amaris - 18 Parmak uçlarıma minik minik basarak yurt kapısına vardığımda derin bir nefes alarak boştaki elimle kapı kulpunu indirdim. Elimdeki kaskı düşürmemek adına daha sıkı kavrayıp sessiz olmaya dikkat ederek minik bir adım attım merdivene. Başımı dışarıya doğru uzatarak defalarca kez ettiğim kolaçanı tekrardan ettikten sonra ikinci adımımı da atarak kendimi tamamiyle dışarıya attım. Arkamdan sessizce kapanan büyük yurt kapısına ikinci bir kez dönmeden büyük adımlarla birlikte merdivenlerden inmeye başladım. Elimde kaskım ve motorumun anahtarı, bir gece yarısı çıkmıştım her zaman ki gibi yurttan. Etrafı zifiri bir karanlık bürümüştü. Yurttaki tüm herkes derin bir uykudaydı. Buna dışardaki güvenliklerde dahil. Bahçenin çıkış kapısına olabildiğince sessiz ve hızlı bir şekilde yürüyordum. Bahçe kapısının yanındaki sandalyelerde uyuyan güvenlikler her zaman ki gibi iş başındaydı. Nasıl bir sistemdi bu böyle? Uyayan güvenliklere göz devirerek içimdeki dalga geçme huyuna bir son verdim. Şuan dalga geçmek yerine yapılacak daha önemli işlerim vardı. Uyuyan güvenlikleri son bir kez bakış attıktan sonra bahçe kapısına tamamen vararak eski kapıyı gıcırdatmamaya dikkat ederek ittirdim tüm gücümle. Kapı hafifçe aralandığında oluşan o minik aradan ince bedenimi geçirerek sonunda kendimi dışarı atmayı başarabilmiştim. Arkamdan kapıyı aynı şekilde kapattıktan hemen sonra zafer gülümsemesi sunarak köşede duran motoruma koşmaya başladım. Motor bahçe duvarının hemen yanında duruyordu. O yöne doğru koşuyordum var gücümle. Her ne kadar yakalanma ihtimalim olmasada temkinli olmalıydım yinede. Yanına vardığım motoruma gülümsedim. Elimdeki kaskı aceleyle başıma geçirerek saçlarımı aradan çıkardım. Motoru duvar dibinden çektiğim gibi anahtarını takarak çalıştırdım. Bacaklarımı dikkatli bir şekilde yerleştirmenin ardından bedenimi tamamiyle oturttum. Ellerimi iki yana koyarak gaza bastığımda rahat bir nefes alabilmiştim. Motoru, büyük bir hızla yurttan uzaklaşmak adına şehre inen yokuş yola bıraktım. Kaldığım yurt büyük bir dağın tepesindeydi. Evet büyük bir dağın tepesine kurulmuş kuytu ve çizgi filmlerdeki cadının malikanesi gibi bir yerdi. Korkutucu görünüyordu. Çokta eski bir yetiştirme yurduydu burası. Kendimi bildim bileli hep bu yurttaydım. Ailemi hiç görmemiş ve hiç tanımamıştım. "Kimsesiz ve öksüz" kavramının tanımı gibiydim. Küçüklüğümden beri hep tek başıma olmuştum. Hep kimsesiz bir kız çocuğu olarak büyümüştüm. Bu yurda nasıl geldiğime dair bir fikrim yoktu. 5 yaşımdan sonrasını hatırlıyordum, öncesi yoktu. Şimdide her gece olduğu gibi sokaklara belkide kendimi ait hissettiğim yere doğru yol alıyordum. 16 yaşımdan bu zamana kadar yani yaklaşık 2 yıldır bu rutin benim için tekrarlanıyordu. Sokaklara ve geceye karışmak. İçimdeki motor ve özgürlük tutkusunun hiçbir zaman önüne geçemedim. Hep cesurca olan hareketlerde bulunmak ve özgürlüğüm için yaşamak istedim. Herkesin kendini özgür hissettiği veya özgür duyduğu an farklıdır. Kimisi özgürlüğünü bir kitapta bulurken kimisi bir müzikte bulur. Benim için özgürlük ise motor ve tutku. Motorlara karşı her zaman bir sevgim vardı. Bu sevgim, bir motorcu çetesine katılacak kadar büyümüştü. Tam 2 yıl önce katılmıştım o çeteye. Bugün. Minik minik yanan şehrin ışıklarına doğru son sürat ilerlerken yüzüme ve bedenime çarpan soğuk hava iyi hissettiriyordu. Yüzümde minik bir tebessüm oluştu. Her zaman ki gibi gideceğim yer uzak bir mesafede değildi. Bu yönden şanslıydım. Yavaş yavaş şehir merkezine yaklaşıyordum. Etrafımda çok insan görünmüyordu. Evine çekilmiş olmalıydı çoğu kişi. Karşıma çıkan sokakla sağa doğru dönerek dar bir yola girdim. Bu yolun iki tarafıda binalarla çevriliydi. Ara sokakta bulunduğu için kimse geçmezdi buradan. Yolun sonuna doğru geldiğimde bu sefer de sola doğru dönerek motorcuların bulunduğu sokağa doğru sürdüm. Bozuk olan bir sokak lambasından başka hiçbir şekilde aydınlatma yoktu. Köpekler havlıyordu. Her ne kadar alışmış olsamda tırsmıyor değildim. Motorumun hızını yavaşlatmaya başladım. Yavaş yavaş varıyordum. Gittiğim yolun başında daha eski ve yıkık binalar belirdiğinde daha da yavaşlattım hızımı. Bu sokaktaki en son binaya doğru vardığımda motoru tamamen durdurarak kenara çektim. Bugün motor yarışı olmayacaktı. Bu sebeple motorumun kalabalık bir yer yerine burada durması daha mantıklıydı. Kaskımıda çıkardıktan sonra motora yerleştirerek kilitledim güvenlik açısından. Kimsenin bu sokaklara gelmeyeceğini biliyordum ama risk almamalıydım. Derin bir nefes alarak saçlarımı karıştırdım. Gecenin soğukluğu yüzüme vuruyordu. Binanın arka tarafına ulaşmak için yavaş ve temkinli bir şekilde dolanmaya başladım. "Yıldızlar ne kadar da güzel parlıyor." Dedim kendi kendime. Yüzümdeki tebessümle başımı saniyelik kaldırarak geceyi minikte olsa aydınlatan yıldızlara baktım. Küçüklükten bu yana yıldızları hep tek arkadaşlarım olarak görmüştüm ki bu hala da öyle. Tebessüm etmeye devam ederek başımı geri indirdiğimde varmam gereken yere yaklaşmıs olduğumu fark etmemle, adımlarımı daha da hızlandıracakken gelen çığlık ve bağırış sesleriyle duraksadım hemen. Yüzüm yavaş yavas ciddiyete büründü. Neler oluyordu? Sessiz olmaya dikkat ederek duvara daha da yapıştım. Ses yakından geliyordu. Duvarın en baş noktasına doğru süründüğümde yavaşça başımı uzattım karanlık olduğunu umursamayarak. Gözlerim yıkılmış evlerin arasından tek bir sokak lambasının yandığı evin önünde durduğunda bakışlarım gördüklerimle büyüdü. "Yanağına değdirdiğin o parmaklarını teker teker kıracağım, Sikik herif!" Gelen ikinci bir acı dolu inleme sesiyle ağzım şaşkınlıkla aralandı. Yüzüne inen ikinci bir yumrukla ağzından ve burnundan fışkıran kanlarla kalbimin hızlandığını hissettim. Jungkook ekibinde olduğum grup liderini, Jahyon'u kan içinde bırakırken adamları ise onu her iki yanından tutuyordu. Duymaya başladığım şoktan ve korkudan kalakalmıştım adeta. "Oruspu çocuğu!"
Devam 1 Nefes almasına izin dahi vermeden ikinci bir yumruğu yüzüne indirdi. Ağzıyla burnunun yer değiştirdiğine emindim. Elimle ağzımı kapattığım sırada Jeon'un elleri yakasını kavradı. Burnuna sertçe bir kafa atmasıyla ağzımdan kaçan minik çığlığa engel olamadım. Ağzımı bir hışımla kapatarak tamamiyle duvara yaslandım. Bu yöne baktıklarına emindim. Jeon'u ilk kez böylesine sinirli ve şiddet uygularken görmek beni fazlasıyla korkutmuştu. Kalbim hızla çarpıyor midem kasılıyordu. "Jeon'un burada ne işi var ki?" Kendi kendime kısık bir şekilde fısıldadım. Nefeslerim sıkılaşmıştı. Jeon'u görmeyeli bir haftadan fazla oluyordu. Onu günler sonra böyle göreceğimi tahmin dahi etmemiştim. Beni takip ettirdiğini anlamış olmalıydım. Sıkıntıya soluduktan sonra buradan uzaklaşmak için adım atmaya hazırladım kendimi. Beni burada görseydi gerçekten hiç iyi şeyler olmayacaktı. Arkamı o tarafa dönerek duvarın gölgesinde kalan alandan yürümeye başlayacaktım ki giydiğim tişörtün, çıplak bıraktığı belimde hisettiğim soğuk el ile kalakaldım. Bedenim kaskatı kesildi. Ağzımdaki elim yavaş yavaş kendini salarken gözlerim fal taşı gibi açıldı. Belimdeki eli kendini daha da sıkılaştırdığında derince yutkundum. Daha adım dahi atmamışken bana bu kadar hızlı ulaşamazdı değil mi? "Amaris." Dedi derinden çıkan sesiyle. Nefesini ensemde ve boynumda hissediyordum. En önemlisi o olduğuna emin olmuştum. Hadi ama Amaris ondan baska kimse senin belinden kavramaya cüret edemezdi. Arkamı dönersem eğer, göreceğim o yüz ifadesini sevip sevmeyeceğimden bile emin değildim. Ensemden boynuma doğru nefesini verdi. Tüylerim nefesiyle diken diken olurken belimden tamamiyle kavrayarak ona doğru dönmemi sağladı. Saşkınlık hâlâ etkisini sürdürüyor olmalıydı ki hareket edemiyordum. Ciddiyete bürünmüş olan yüzü ve sıkı olan nefesleri beni daha da korkutuyordu. Tepkisizce gözlerime bakan gözleriyle hafifçe titrediğimi hissediyorum. Daha önce hiç bu kadar ürperdiğimi hatırlamıyorum. "Amaris..." Diye fısıldadı tekrardan. Kaşları yavaşça havalandı. "Jeon..." Dedim onun gibi. Dudaklarım kendiliğinden aralanmıştı, ki ben bunun mümkün olacağını bile düşünmüyordum. Sıkıntıyla soluduktan sonra kaşlarını indirerek gözlerini yüzümde gezdirmeye başladı. Tam da o anda gözleri dudağımda durdu. Morortısı geçmemiş olan dudağımda. Şimdi her şey daha açık ve anlaşılır geliyordu. "Ben..." Diye devam ettim. Ama o cümlemin sonu getiremedim. Şuan neden burada olduğumu soracaktı ve üstelik öfkeliydi. Ona verecek bir cevabım var mıydı ki? "Neden beni dinlemiyorsun?" Diye sordu sakin bir şekilde. Boştakı eli yanağıma geldi. Baş parmağıyla hafifçe dudağımdaki yarayı okşadı. Evet, tahmin ettiğim gibiydi. Yüzünün aksine ses tonu sakin çıkmıştı ama bu beni hala da korkutuyordu. Dedikleriyle gözleri tekrardan gözlerimi buldu. Yavaşça gözlerimi kaçırdım. "Neden bana söylemedin?" Dedi devamı niteliğinde. Ne diyeceğimi bilmediğim için tekrardan sessiz kaldım... Jeon. Jeon Jungkook. Yıllar önceydi. Yine bir gece yarısı mekana gelmek için yola çıkmıştım. O zamanlar daha on altı yaşındaydım. Ehliyetsiz motor kullanıyordum ki hala da öyle. Yaşadığım dikkat dağınıklığı sonucu herkesin tanıyıp, ölümüne korktuğu mafya lideri Jeon Jungkook'un arabasına çarpmıştım. Hafif bir çizik oluşmuştu arabada. O gece ölümüne korkmuştum ki beni polise vermesini bekliyordum. Ama o beni polise vermemişti garip bir şekilde. O günden sonra hayatıma dahil olmuştu. Bu zamana kadar. Anlam veremediğim bir şekilde hem benden uzak duruyor hemde bir o kadar da yakın oluyordu. Onu hergün göremesemde varlığını soyut olarak hissediyordum. Hep onun tarafından izleniyor ve korunuyor gibiydim. Bu günlerce böyle sürmüştü ve sürmeye devam da ediyordu. Birkaç hafta öncesine kadar aramız normaldi. Ta ki ben katıldığım bir yarışta kendimi ciddi bir şekilde yaraladıktan sonra. Yurttaki hiç kimse benden şüphelenmiyordu. Sessiz, sakin kendi halinde bir kızdım onların gözünde. Ama öyle değildi. Sıkı bir yurt değildi. Bu sebeple bu zamana kadar hiç bir şekilde yakalanmadım. Yaralandığımı bile fark etmemişlerdi. Jeon yaralandığımı öğrendikten sonra bana karşı daha sert ve korumacı bir kişiliğe sahip oldu. Bana defalarca kez, yarışı hatta motora binmemi yasaklasada onu umursamayıp devam etmiştim. En son ki yarışımda ise kaybettiğim için grup liderinden azar işitmiş, üstelik dudağımı patlatacak şekilde sert bir tokat yemiştim. Birkaç gündür uğramıyordum buralara. Bugün gelme kararı almam doğru muydu bilmiyorum. Neden burada olduğunu anlamam kısa bir süre mi alsada şimdi olacaklar hakkında hiçbir fikrim yoktu. Dudağımda gezinen parmağı durduğunda sinirle soluduğunu hissetmiştim. Elini yanağımdan tamamen çekmesiyle kaçırdığım bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. Gözleri duyduğu öfkeden parlıyordu. Sakinleşmek istercesine derince soludu. Giydiği takım elbise kanlar içindeydi. Saçları dağınıktı. Sinirli bir o kadar da yorgun görünüyordu. "Zarar verdiğini bana neden söylemedin? Üstelik sana burayı yasakladığımı hatırlıyorum. Neden beni ciddiye almıyorsun?" Beni korkutmamak için sakin kaldığının farkındaydım. Belimdeki eli az önce göre daha hafif tutmaya başladı. "Sorularımı duymazlıktan gelme Amaris. Şuan duyduğum sinir ve öfke, kendime zarar vermemi sağlayacak kadar fazla. Bana cevap ver." Diye devem etti. Sesi hafiften yükselmişti. Üstelik gözleri ateş saçarcasına bakıyordu artık bana. Dedikleriyle tuttuğum nefesimi yavaşça bıraktım. "O herifin eli sana nasıl kalkabilir Amaris? Buna nasıl izin verebilirsin?! O herifi öldürmemek için elimden geleni yapıyorum sonra ne görüyorum? Bakıyorum Amaris hiçbir şey olmamış gibi yine kendi ayaklarıyla o herife gelmiş." Bir adım daha atarak bana iyice yaklaştı. Ses tonu gitgide yükseliyor duyduğu öfke büyüyordu. "Buna nasıl izin verebilirsin?! Cevap ver bana! O Sikik herife hiçbir şey olmamış gibi nasıl gelebilirsin?! Günler önce o motoru elinden almalıydım. Günler önce buraya gelmeni engellediğim halde gelmeye devam eden seni daha sert uyarmalıymışım demek ki?! Hata bende!" Sesi tam anlamıyla insanı korkutacak derecede yükseldiğinde ondan ayrılmak adına iki adım geriye çekildim. Dediklerinde haklıydı ama bu bana karışma hakkını vermiyordu. "Benim buraya verdiğim bir emek var Jeon. O emeği hemen silemem! Üstelik o fazlasıyla pişman olduğunu belirtti. Yaptığının bedelini gruptan atılmakla ödeyecek zaten!" Dedim onun gibi sesimi yükselterek. Bana hayretler içerisinde baktı. "Ama şu da varki senin bana karışma hakkın yok!" Oluşmaya başlayan öfkemin önüne geçemiyordum. Haklıydı. Hemde çok haklıydı. Buraya geri gelmem belkide aptalcaydı ama yılardır verdiğim emeği hiçe sayamazdım. Grup liderininde bulunduğu konumdan alındığını biliyordum. Pişmanda olduğunu da. Ama bu pişmanlığın fayda etmeyeceğini herkes biliyordu. Bu konuda Jeon'a hak veriyordum ama onun bana karışma hakkı yoktu. Onunla aramızda hiçbir bağ yoktu. Tek bildiğim yıllarca beni takip ettirmesi ve korumaya çalışmasıydı. Son birkaç haftayı saymazsak aramızda yoğun bir konuşma ve ilgi geçmemişti. Şimdi ise beni kısıtlamasına ve sahiplenmesine anlam veremiyordum. Dediğim son cümleden sonra gözleri anlam veremediğim bir şekilde durgunlaştı. Çene kası gerildi. "Seni koruma ve sana karışma hakkım var Amaris!"
Devam 2 "HAYIR YOK! YILLARDIR PEŞİMDE OLMANA ANLAM VEREMİYORUM JEON! ARAMIZDA HİÇBİR BAĞ YOKKEN BENI KORUYUP KUŞATMANA BIR ANLAM VEREMİYORUM! BANA YASAKLAR KOYMANA VE HER HAREKETIME KARIŞMANA DA ANLAM VEREMİYORUM!" Daha fazla bağırmamla sinirli yüzünde bir tebessüm oluştu. Açtığım arayı kapatarak dibime girdi. Gözlerimin tam için bakmaya başladı. "Senin hiçbir şeyin olmayabilirim Amaris. Bu senin için böyle olabilir. Ama benim için değil. Sen benim bu hayattaki tüm her şeyimsin. Kendimi seni korumakla yükümlü hissediyorum. Sana kimsenin yaklaşmasına haz edemezken, o piçin sana zarar vermesine dayanamam." Kalbim kurduğu cümlelerle gereğinden fazla atmaya başladı. Kalbime yanlış anlamış olduğumuzu nasıl açıklayabilirdim? Genç bir o kadarda olgun bir adamın kimsesiz bir genç kızı koruma çabasıydı değil mi bu? Kalbim işte bunu anlamalıydı. "Sana karışma hakkım yoktur belki. Yıllar önce bir genç kızın hayatımın bir parçası olacağını bende bilmiyordum. Cesur ve gözü kara bir genç kızı koruma göreviyle yanıp tutuştuğumu bende bilmiyordum. Ve kendimi tutamayıp seni her şekilde korumak istememe engel olamıyorum. Ben senin hayatının bir parçası değilim belki. Ama sen benim hayatımın merkezindesin. O geceden sonra hayatımın bir merkezi haline geldin ve ben buna hiçbir şekilde engel olmak istemedim. Kalbim buna engel olmak istemedi." Tutulan nutkumla sadece gözlerine bakmaya devam ettim. Gözlerinde belli belirsiz bir hüzün vardı. Neyin nesiydi bu hüzün? Elini kaldırarak yanağıma hafifçe koydu. Baş parmağıyla dudağımı okşamasıyla gözlerim saniyelik parmağına kayıp tekrardan gözlerinde durdu. "Bu doğru mu bilmiyorum. Çok küçüktün seni tanıdığımda. Seni ilk gördüğümde çok şaşırdığımı hatırlıyorum. Nasıl motor kullanabildiğini ve bu cesaretinin nerden geldiğini hiçbir şekilde anlayamadım. Hala da öyle. Öyle karmaşık, öyle çözülemeyensin ki kendimi o karmaşıklığın içinde kaybolurken bulmak istiyorum. O ruhuna kendimden bir şey katmak istiyorum." Derin bir şekilde soluduktan sonra devam ettirdi konuşmasını. "Bu nasıl gidecek bilmiyorum. Zaman geçecek ve kendi ayaklarının üstünde tamamiyle kaldığın zamanlara geleceksin. Her şeyin farkına daha iyi varacaksın. Duyguların, hislerin belkide hayatın tamamiyle değişmiş olacak. Ama benim emin olduğum tek bir şey var. Sadece bilipte kendime yediremediğim bir şey var. Bir gün hayatından çıkmak zorunda kalacağım. En zoru ise bunun bana cehennemi yaşatacağı. Bir yandan büyümeni çok istiyorum bir yandanda büyümemeni. Kendi ayakları üzerinde durmaya devam eden bir Amaris göreceğim ki bu benim için en güzel şey. Bir yandanda artık kendi hayatını tamamiyle kurmuş ve hayatına yeni insanlar alan Amaris göreceğim. Bana artık hiçbir şekilde ihtiyacı olmayan bir Amaris göreceğim. İşte bu canımı yakıyor. Hayatından bir gün çıkıp gitme düşüncesi beni acıtıyor. Kendime hakim olamıyorum." Kalbim delirmiş gibi göğüs kafesime çarpmış duruyordu. O kadar hızlı ve o kadar yoğun çarpıyordu ki yutkunamıyordum. Şuan daha iyi anlıyordum neyin ne olduğunu. Bana ne demek istediğini. Ne olacağını. Amacını. En önemlisi kalbim neden bu kadar hızlı çarptığını anlıyordu. Yanağımda gezinen eli hafifçe duraksadı. Yüzüme doğru eğildi yavaşça. "Ben sana dokunmaya korkuyorken o herifin eli senin yanağına değiyor. Sana zarar veriyor. Sen söyle bana. Böyle bir durum karşısında nasıl sakin kalabilirim? Hım?" Buruk bir şekilde tebessüm etti. "Sen yaklaşmamı istemedikçe sana yaklaşmamaya çalışacağım. Kendime hakim olmaya çalışacağım. Sana karışmayacağım. Sadece benimle gelmeni istiyorum bugün. Dudağın kötü görünüyor." Az önceki ateş püskürten Jeon'dan eser yoktu. Hisettiğim tek şey şefkat ve hüzündü. Kalbim gereğinden fazla atmaya devam ediyordu. Şuan ki hisettiğim şeyler kesinlikle daha önce hissetmediğim şeylerdi. Hayatımda ilk kez bu kadar karmakarışık hissediyordum. Belkide dediği gibi hep karmakarışık ve ne hissettiğini bilmeyen bir kızdım. Bu sefer olacaklara izim vermeliydim. Yavaşça başımı salladım dediklerine karşılık olarak. ... Önüne geldiğim oturma odasının koltuğuna oturdum onun gibi. Bakışlarım onu bulduğunda elindeki çantayı açarak içerisinden yara kremi ve ilaçlı pamuk çıkardı. Elindeki çantayı tekrardan kenara koyarak bana baktı. Gözlerimiz kesiştiğinde tebessüm ederek yanıma yanaştı yavaşça. Elindeki kremi önümüzdeki minik sehpaya bıraktıktan sonra pamuğu yavaşça dudağıma yaklaştırdı. Diğer elini de çeneme çıkartarak destekledi. Pamuğu hafifçe yara olan yere bastırmasıyla dudaklarımdan acılı bir inleme firar etti. Üflediğini hissetmemle kalbim yine çarpmaya başladı. "Yurt görevlileri yarayı fark etmedi mi?" Dedi sakince. Başımı sağa sola salladım. "Bugün için endişelenmene gerek yok. Yarın yurda geri döndüğünde sorun olmayacak." Elindeki pamuğu tekrardan o noktaya hafifçe bastırdı. Acısı diniyordu yavaşça. Bakışlarım ona döndürdüm. Yarama odaklanmış bir şekilde pamuğu nazikçe bastırıyordu. Gözlerim çatık kaşlarından yavaşça dudaklarına kaydı. Onu öpmek istiyor olamazdım değil mi? Yurda dönmek fikri bile mideme krampların girmesine sebep olmuştu. Dediklerinden sonra ona olan duygularımın farkına varmış olamazdım değil mi? Kalbime onun bana merhamet ettiğini bu duygunun aşk olmadığını açıklamalıydım. Olgun bir mafyanın genç bir kıza aşık olması biraz imkansız gibiydi. Yoksa benim için öyle miydi? Dudaklarına tutunmamak için kendimi tuttum. Pamuğu çekip kremi sürmeye başlamıştı. Yıllardır ona uzaktım ve şuan yakın olmam fazlasıyla garip geliyordu bana. Belki de gerçek onu hiç görememiştim.Onun kalbini hiç görememişim. Ona hep bir yabancıymış gibi yaklaşmıştım. Kremi sürdükten sonra çantaya yerleştirdi ve bana döndü. Benden uzağa çekilmesini bekliyordum ama onun yakınlığı ve çenemdeki eli oynamadı bile. Gözleri gözlerimde kesiştiğinde kalbim olabildiğince hızlandı. Gözlerimdeki gözlerinde anlam veremediğim bir şekilde yoğun bakıyordu. Yavaş yavaş dudaklarıma yaklaşmasıyla kalbim firara hazırlanıyordu. Neden bu kadar yakına geliyordu ki? Gözleri yavaşça dudaklarıma kaydığında nefesimi tuttum hemencecik. Beni öpmek mi istiyordu? Dudaklarımız arasında milimlik kalacak şekilde durdu. Nefeslerimiz birbirine karışırken tırnaklarımı sertçe avuçlarım arasında sıktığım koltuğa geçirdim. "Kendime hakim olmalıyım." Diye fısıldadı dudaklarıma doğru. Dudakları dudaklarımı es geçerek yanağımda durdu Yanağıma tüy kadar hafif bir öpücük kondurduktan sonra geriye çekildi. Neden kendine hakim olmak istiyordu ki? Gözlerim hayal kırıklığıyla gözlerinde durduğunda belli etmemek adına bakışlarımı kaçırdım. Beni öpmek istemesine rağmen kendine hakim olmak istiyordu. Peki neden? Neydi bunun sebebi? Aramızdaki yaş farkı veya hisettiği farklılıklar mı? Büyük bir hayal kırıklığı ile aramıza mesafe koymak adına kenara kaydım. Önüme dönerek kalbimin az önce yaşadığı heyecanı yatıştırmak için solumaya başladım. "Amaris." İsmimi seslenmesiyle ona dönmeden araladım dudaklarımı. "Efendim?" Dedim normal bir şekilde. Üstüme alınmam doğal mıydı? "Uyumak ister misin?" Diye sordu aynı ses tonuyla. Başımı istemsizce sallamamla ayaklanmam bir oldu. Bedenim benden bağımsız hareket ediyor gibiydi. Ayaklandığım gibi onunda ayaklandığını hissettim. Elimde hisettiğim el ile ona doğru döndüğümde donuk yüzüyle karşı karşıya gelmem bir oldu. "Amaris? Bir sorun yok değil mi?" Dedi. Gözlerine dalmamaya çalışarak başımı sağa sola salladım. "Hayır sorun yok. Kalacağım odayı gösterir misin? Uykum var." "Öyle diyorsan öyledir. Tabiikide. Gel benimle." ...
Devam 3 ... Yattığım büyük, çift kişilik yatakta sağa sola dönüp duruyordum. Hemde saatlerce. Bunun sebebi ise üzerimde bıraktığı etkiydi. Kendime hakim olmalıyım cümlesi defalarca kez beynimde dönüp durdu. Ve bu hala devam da ediyor. Bunu deme sebebini sormaya sebepsizce çekinmiştim ve şimdide bunun pişmanlığını yaşıyordum. Etraf kapkaranlıktı ve ben düşüncelerimde boğulmak üzereydim. Sağ kolumun üzerinden defalarca kez yaptığım gibi sol kolumun üzerine döndüm. Buna daha fazla katlanamayacağım için oflayarak yattığım yerden doğruldum. Ayaklarımı sarkıtarak yere bastıktan sonra giydiğim uzun tişörtü düzelterek kapıya doğru ilerlemeye başladım. "Sadece odasına bakıp geleceğim. Evet. Sadece bu kadar." Kendi kendimi tembihlediğim sırada varmış olduğum kapıyı sessizce aralayarak kendimi odadan dışarı attım. Odası odamın hemen yanındaydı. Odasını görmem bile kalbimi hızlandırmaya yetiyordu. Parmak uçlarıma minik minik basarak kapısının önünü doğru yürüyordum ki birden bire açılmasıyla kalakaldım. Bakış açıma girdiği çıplak üst bedeniyle yutkunmam zaman aldı. Altında bel hizasında duran gri bir eşofman üstünde ise hiçbir şey yoktu. Saçları dağınıktı ve gözleri uykusuzluktan hafifçe kızarmıştı. Sigara karışık kokusu burnuma doluştuğunda onu baştan aşağı süzmeyi bırakarak yüzene baktım. Karşılaşmamızı beklemiyor gibiydi. Mükemmel zamanlama. "Amaris..." Dedi sigara yüzünden çatlamış sesiyle. Toparlanmak adına boğazımı temizledim. "Bir sorun yok değil mi?" Telaşlı çıkan sesiyle karanlıkta ayırt ettiğim gözlerine doğru tebessüm etmeye çalıştım. "Hayır sorun yok. Ben..." Cümlemi tamamlayamadığım için yüzümdeki gülümseme soldu. Neyi bahene edecektim ki? Cümlemi tamamlamak adına bahane bulamadığım için kalakalmıştım öylece. Duygularımı fazlasıyla belli ettiğimin farkındaydım. Benden bir cevap bekliyordu fakat ben gözlerine çoktan dalmıştım. "Ben...Yalnız uyumaktan korkuyorum. Oda arkadaşım olmadan uyuyamam genellikle. Aynı odada yatabilir miyiz?" Aklıma gelen fikri hemen sunmak iyi bir fikir miydi orası muammaydı. Vereceği cevabı merak ettiğim için yüzüne odaklandım. Dudaklarında minik bir tebessüm mü oluşmuştu? Kapının aralığından çekilerek bedenime bir adım yaklaştı. Elini kaldırarak saçlarımı hafifçe okşamasıyla kaskatı kesildim. "Korkuyorsan tabikide kalabiliriz. Senin kaldığın odaya geçelim. Orada ki kanepe iş görür." Dediğinde kaşlarım çatıldı. Kanepede mi uyuyacaktı? "Kanepe mi? Sen kanepede mi uyuyacaksın?" "Evet. Yeni bir yatak kurmamıza gerek yok." Dediğinde uğradığım ikinci bir hayal kırıklığıyla başımı salladım yavaşça. Aynı yatakta yatmakla ilgili bir düşünceye kapılmam saçmaydı. Bunu istemeyeceğini düşünmemiştim. Kendi odasının kapısını kapattıktan sonra elimden tutarak benim kaldığım odaya yöneldi. Elimdeki eline kaydı gözlerim. Bu kadar çabuk heyecanlanan bir kız olduğumu kesinlikle bilmiyordum. Odanın içine tamamiyle girdikten sonra arkamızdan kapı kapandı. Elimi bırakmadan yatağa yönelmesiyle yüzümün düştüğünü hissedebiliyordum. Elimdeki eli hafifçe gevşediğinde bedenimi yatağa doğru hafifçe ittirdi. İkiletmeden yatağa doğru uzanarak yerleştim iyice. Üzerime örtüyü çektikten sonra geriye doğru adım atacakken elini daha sıkı kavrayarak buna izin vermedim. Kalbimin emri buydu. Bu hareketimle hafifçe duraksadı. "Gitme." Diye fısıldadım. "Beraber uyumak istiyorum. Sıkıca sarılarak." Diye devam ettirdim cümlemi. Bunu demeyi bende beklemiyordum. Gözleri şoka uğramış gibi hafifçe açıldı. Elindeki elimi daha sıkı bir hale getirerek kendime doğru çektim. "Buna gerçekten çok ihtiyacım var." Odanın karanlık olmasına rağmen onu ayırt etmekte güçlük çekmiyordum. Önce bir şey demeden bir kaç dakika duraksadı. Daha sonra yüzünde beliren minik tebessümle yatağa doğru yaklaşarak yanıma uzandı. Bedenimi kolları arasına alması saniyeler sürmüştü. Göğsüne sığınarak başımı boynuna doğru gömdüğümü o kadar hızlı gerçekleştirmiştim ki ne zaman bu pozisyona geldiğimizi bile anlamamıştım. Sigara karışık kokusunu derince içime çekmeye başladım. "Korku bahaneydi. Seninle uyumak istedim." Birden bire yaptığım itirafla tepkisini ölçmek için gömüldüğüm göğsünden başımı kaldırdım. Başıma yaslı çenesini çekerek yüzüme eğildi. "Beni zorluyorsun."
Devam 4 Diye fısıldadı yüzüme doğru. Belime sarılı elinden biri saçlarıma karıştığında yüzüne bakmaya devam ettim. "Senden uzaklaştıkça senin bana yaklaşman, senin kokunu solumamak için verdiğim mücadeleye savaş açman, kollarımda olman zorluyor beni." Anlamadığımı belli eden gözlerle ona bakmaya devam ettim. Yüzüme biraz daha eğilerek alnını alnıma yasladığında nefesini yüzüme verdi. "O kadar masum o kadar saf bir güzelliğe sahipsin ki sana dokunmaya korkuyor bu adam. Seni tek bir hareketiyle incitmemek için kırk takla atıyor." Kalbim yine delirmiş gibi çarpmaya başladı. O ise bu halime sadece tebessüm etmekle yetindi. "En önemlisi bu adam sana olan bağlılığını azaltmak için elinden gelen mücadeleyi veriyor. Yoksa kendini artık tutamayacağını biliyor." Bedenime sarılı olan kollarını korkarcasına sıkılaştırdı. Saçlarımdaki eli daha yoğun hissetirmeye başladı kendini. "Kalbim seni kendine istiyor. Buna nasıl engel olabilirim? Diye fısıldadı yüzüme doğru. Kurduğu cümleyle gözlerim büyüdü. Yanlış mı anlamıştım? "Ona değil karışmak onun hayatına girme hakkın yokken bile nasıl bu kadar cesur olabiliyorsun diye sordum kalbime. O ise defalarca kez aynı cevabı verdi bana. Onu istiyorum dedi." "Jeon..." Duyduğum saşkınlıktan ve heyecandan sadece adını fısıldayabilmiştim. O ise tebessüm etmeye devam ediyordu. "Ve bugün sen son noktayı koyarak daha çok tetikledin beni. Nasıl davranmam gerektiğini sen öğret bana. Bugün bana, bana karışma hakkın yok dediğin zaman ise kendimi tutamadım. Aynı şekilde şuan kollarımda olmanada kendimi tutamıyorum. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Sana karşı duyduğum takıntı derecesine gelmiş olan duygularımın üstünü örtmek istiyorum. Diyorum ki kendime onun çok daha güzel yılları olacak. Onun hayatına çok daha güzel insanlar girecek. Kendi karanlık hayatına tutsak etme onu. Ama yapamadım. Kendime engel olamıyorum." Karanlığı bozan gözlerine daha çok gömüldü gözlerim. Parlayan gözlerine. Dediklerini yeni yeni anlıyordum. Bana anlatmak istediklerini, neden uzak durmak istediğini, bana olan tutumunu yeni yeni anlıyordum. Gözlerim yavaş yavaş dolmaya başladığında dudaklarımda minik tebessüm oluştu. Bir elimi yanağına doğru çıkartarak okşadım hafifçe. "Beni öpmeni bekledim." Diye fısıldadım. Dudaklarına biraz daha yaklaşarak boğazımı temizlememle gülüşü solarak dudakları ciddi bir hal aldı. "Pişman olmanı istemiyorum." Dediğinde tebessüm etmeye devam ettim. "Senden asla pişmanlık duymayacağım ki. Bugün sana dediklerim ani bir sinirle oldu. Inan bana. Sana yaklaşmak için delirdiğimin şuan farkına varıyorum." Dedim ona karşılık olarak. Dudaklarına yaklaşabildiğim kadar yaklaştığımda geriye çekildi hafifçe. "Pişman olmanı istemiyorum yinede." Dediğinde başımı sağa sola sallayarak gülümsemeye devam ettim. "Pişman olmayacağım. Her şeyimle senin olmak istiyorum." Dudaklarına tekrardan yaklaşarak aramızdaki mesafeyi kapattım. Faha fazla beklemek istemezcesine dudaklarımızı büyük bir tutkuyla birleştirdiğinde daha çok yapıştım tenine. AYLAR SONRA Çalan kapı ile gülümseyerek kapıya doğru koştum. Yüzümdeki gülümsemeyi silmeden çalan kapıyı aceleyle açtığımda bakış açıma giren beden ile kucağına atlamam bir oldu. Bedenimi kalçalarımdan kavrayarak desteklediğinde daha sıkı sarıldım boynuna. Kapıyı tek ayağıyla kapatarak evde büyük bir yankı yapmasını sağladı. Bedenimi güçlü kollarıyla sıkıca sardı. Başını boynuma doğru gömerek derince kokladığında gülüşumü saklayamadım. Adımlarını salona doğru ilerletti. "Çok mu özledin beni?" Diye sordu tatlı bir şekilde. Başımı sallayarak saçlarına öpücükler kondurdum. "Bende seni çok özledim." Bedenimi daha sıkı sararak salona girdiğinde en yakın koltuğa oturarak arkaya doğru yasladı. Başımı saçlarından kaldırarak ellerimi düğmeleri açık olan gömleğinin açıkta bıraktığı göğsünde gezdirdim. Bu hareketimle gülümsemesi devam ederken kalçalarımı hafifçe sıktı. "Yaramazlık yok. Tatlı tatlı uyuyacağız bu gece." Dediğinde seslice kıkırdayarak başımı sağa sola salladım. "Hayır tabikide. Bana dövme yapacağına dair söz vermiştin. Unuttun mu?" Dedim gülüşümün arasından. Hafifçe yaklaşarak dudaklarıma büyük bir öpücük kondurdu. "Tertemiz tenine bir şey değdirmek istemiyorum ama." "Jeongguk-ah lütfen! küçük bir dövme." Israr etmeye başlamamla kalçalarımı sıkarak boynumdan öptü. "Minik bir dövme sadece. Fazlası yok." Başımı hızlıca sallayarak boynuna sıkıca sarılmamla onunda kolları belimi sardı. Mutluyduk. Yeni bir sayfa açmıştık. En önemlisi sorunların üstesinden gelmek için elimizden geleni yapmıştık. O gecenin üzerinden aylar geçmişti. Beraber yaşamaya başlamamız aldığımız en doğru karardı. SON
Hikaye gercekten guzel hisettirdi kahramanlari kendi yerime koyarak düşündüm diyerleri gibi o kadar hazla uygunsuz icerik icermiyordu kitabi ciksa alirdim gercekten tek kelime ile mükemmel olmus eline emegine saglik 🤍🌟
Oyayayaayayyayayyyyy mükemmeelldiii kısa bir film izledim sanki onun gibiydi ellerine sağlıkkk güzeliimmmm🌸💗 hem gerilme hem romantizm yasadim pdjapsjsdhdbks
@@evrem2189 teşekkür ederim, çünkü ciddi anlamda beğendiğim bir kurgu olduğu zaman yorum yapmadan geçemiyorum, ne zaman böyle bir yorum alsam mutlu oluyorum 💜
Senin ficlerinde en sevdiğim şey birinci olarak arada boşluk koymadan kitap etkisini bana hissettirmen ve uzuun uzuun yazman gerçekten arada cok cok boşluk bırakıp az yazanları sevmiyorum ama sen fazla fazla ve uzun yazıyorsun ve bana sanki kitap okuyormuş gibi hissettiriyorsun anlatımın da cok guzel seviliyorsunn❤
Ya bu nasıl bir hikaye ya bayıldım bayıldım bittim öldüm çoooooooooooooooooooooooooooooooooook güzel olmuş tekrar tekrar okuyacağım hikayelere girer❤❤❤❤❤
🍷Jeon Jungkook Ile Hayal Et - Bir Gece Yarısı Yurttan Kaçarken Sana Takıntılı Olan Mafyayla Karşılaşırsın-
🍷 JJK × Amaris
🍷 Aurora'nın Kaleminden
🍷 Şarkıyla okumanızı tavsiye ederim
🍷Keyifli Okumalar!
🍷JJK- 26 Amaris - 18
Parmak uçlarıma minik minik basarak yurt kapısına vardığımda derin bir nefes alarak boştaki elimle kapı kulpunu indirdim. Elimdeki kaskı düşürmemek adına daha sıkı kavrayıp sessiz olmaya dikkat ederek minik bir adım attım merdivene. Başımı dışarıya doğru uzatarak defalarca kez ettiğim kolaçanı tekrardan ettikten sonra ikinci adımımı da atarak kendimi tamamiyle dışarıya attım. Arkamdan sessizce kapanan büyük yurt kapısına ikinci bir kez dönmeden büyük adımlarla birlikte merdivenlerden inmeye başladım. Elimde kaskım ve motorumun anahtarı, bir gece yarısı çıkmıştım her zaman ki gibi yurttan. Etrafı zifiri bir karanlık bürümüştü. Yurttaki tüm herkes derin bir uykudaydı. Buna dışardaki güvenliklerde dahil. Bahçenin çıkış kapısına olabildiğince sessiz ve hızlı bir şekilde yürüyordum. Bahçe kapısının yanındaki sandalyelerde uyuyan güvenlikler her zaman ki gibi iş başındaydı. Nasıl bir sistemdi bu böyle? Uyayan güvenliklere göz devirerek içimdeki dalga geçme huyuna bir son verdim. Şuan dalga geçmek yerine yapılacak daha önemli işlerim vardı. Uyuyan güvenlikleri son bir kez bakış attıktan sonra bahçe kapısına tamamen vararak eski kapıyı gıcırdatmamaya dikkat ederek ittirdim tüm gücümle. Kapı hafifçe aralandığında oluşan o minik aradan ince bedenimi geçirerek sonunda kendimi dışarı atmayı başarabilmiştim. Arkamdan kapıyı aynı şekilde kapattıktan hemen sonra zafer gülümsemesi sunarak köşede duran motoruma koşmaya başladım. Motor bahçe duvarının hemen yanında duruyordu. O yöne doğru koşuyordum var gücümle. Her ne kadar yakalanma ihtimalim olmasada temkinli olmalıydım yinede. Yanına vardığım motoruma gülümsedim. Elimdeki kaskı aceleyle başıma geçirerek saçlarımı aradan çıkardım. Motoru duvar dibinden çektiğim gibi anahtarını takarak çalıştırdım. Bacaklarımı dikkatli bir şekilde yerleştirmenin ardından bedenimi tamamiyle oturttum. Ellerimi iki yana koyarak gaza bastığımda rahat bir nefes alabilmiştim. Motoru, büyük bir hızla yurttan uzaklaşmak adına şehre inen yokuş yola bıraktım. Kaldığım yurt büyük bir dağın tepesindeydi. Evet büyük bir dağın tepesine kurulmuş kuytu ve çizgi filmlerdeki cadının malikanesi gibi bir yerdi. Korkutucu görünüyordu. Çokta eski bir yetiştirme yurduydu burası. Kendimi bildim bileli hep bu yurttaydım. Ailemi hiç görmemiş ve hiç tanımamıştım. "Kimsesiz ve öksüz" kavramının tanımı gibiydim. Küçüklüğümden beri hep tek başıma olmuştum. Hep kimsesiz bir kız çocuğu olarak büyümüştüm. Bu yurda nasıl geldiğime dair bir fikrim yoktu. 5 yaşımdan sonrasını hatırlıyordum, öncesi yoktu. Şimdide her gece olduğu gibi sokaklara belkide kendimi ait hissettiğim yere doğru yol alıyordum.
16 yaşımdan bu zamana kadar yani yaklaşık 2 yıldır bu rutin benim için tekrarlanıyordu.
Sokaklara ve geceye karışmak.
İçimdeki motor ve özgürlük tutkusunun hiçbir zaman önüne geçemedim. Hep cesurca olan hareketlerde bulunmak ve özgürlüğüm için yaşamak istedim. Herkesin kendini özgür hissettiği veya özgür duyduğu an farklıdır. Kimisi özgürlüğünü bir kitapta bulurken kimisi bir müzikte bulur. Benim için özgürlük ise motor ve tutku. Motorlara karşı her zaman bir sevgim vardı. Bu sevgim, bir motorcu çetesine katılacak kadar büyümüştü. Tam 2 yıl önce katılmıştım o çeteye. Bugün.
Minik minik yanan şehrin ışıklarına doğru son sürat ilerlerken yüzüme ve bedenime çarpan soğuk hava iyi hissettiriyordu. Yüzümde minik bir tebessüm oluştu. Her zaman ki gibi gideceğim yer uzak bir mesafede değildi. Bu yönden şanslıydım. Yavaş yavaş şehir merkezine yaklaşıyordum. Etrafımda çok insan görünmüyordu. Evine çekilmiş olmalıydı çoğu kişi. Karşıma çıkan sokakla sağa doğru dönerek dar bir yola girdim. Bu yolun iki tarafıda binalarla çevriliydi. Ara sokakta bulunduğu için kimse geçmezdi buradan. Yolun sonuna doğru geldiğimde bu sefer de sola doğru dönerek motorcuların bulunduğu sokağa doğru sürdüm. Bozuk olan bir sokak lambasından başka hiçbir şekilde aydınlatma yoktu. Köpekler havlıyordu. Her ne kadar alışmış olsamda tırsmıyor değildim. Motorumun hızını yavaşlatmaya başladım. Yavaş yavaş varıyordum. Gittiğim yolun başında daha eski ve yıkık binalar belirdiğinde daha da yavaşlattım hızımı. Bu sokaktaki en son binaya doğru vardığımda motoru tamamen durdurarak kenara çektim. Bugün motor yarışı olmayacaktı. Bu sebeple motorumun kalabalık bir yer yerine burada durması daha mantıklıydı. Kaskımıda çıkardıktan sonra motora yerleştirerek kilitledim güvenlik açısından. Kimsenin bu sokaklara gelmeyeceğini biliyordum ama risk almamalıydım. Derin bir nefes alarak saçlarımı karıştırdım. Gecenin soğukluğu yüzüme vuruyordu. Binanın arka tarafına ulaşmak için yavaş ve temkinli bir şekilde dolanmaya başladım.
"Yıldızlar ne kadar da güzel parlıyor."
Dedim kendi kendime. Yüzümdeki tebessümle başımı saniyelik kaldırarak geceyi minikte olsa aydınlatan yıldızlara baktım. Küçüklükten bu yana yıldızları hep tek arkadaşlarım olarak görmüştüm ki bu hala da öyle. Tebessüm etmeye devam ederek başımı geri indirdiğimde varmam gereken yere yaklaşmıs olduğumu fark etmemle, adımlarımı daha da hızlandıracakken gelen çığlık ve bağırış sesleriyle duraksadım hemen. Yüzüm yavaş yavas ciddiyete büründü. Neler oluyordu?
Sessiz olmaya dikkat ederek duvara daha da yapıştım. Ses yakından geliyordu. Duvarın en baş noktasına doğru süründüğümde yavaşça başımı uzattım karanlık olduğunu umursamayarak. Gözlerim yıkılmış evlerin arasından tek bir sokak lambasının yandığı evin önünde durduğunda bakışlarım gördüklerimle büyüdü.
"Yanağına değdirdiğin o parmaklarını teker teker kıracağım, Sikik herif!"
Gelen ikinci bir acı dolu inleme sesiyle ağzım şaşkınlıkla aralandı. Yüzüne inen ikinci bir yumrukla ağzından ve burnundan fışkıran kanlarla kalbimin hızlandığını hissettim.
Jungkook ekibinde olduğum grup liderini, Jahyon'u kan içinde bırakırken adamları ise onu her iki yanından tutuyordu. Duymaya başladığım şoktan ve korkudan kalakalmıştım adeta.
"Oruspu çocuğu!"
Devam 1
Nefes almasına izin dahi vermeden ikinci bir yumruğu yüzüne indirdi. Ağzıyla burnunun yer değiştirdiğine emindim. Elimle ağzımı kapattığım sırada Jeon'un elleri yakasını kavradı. Burnuna sertçe bir kafa atmasıyla ağzımdan kaçan minik çığlığa engel olamadım. Ağzımı bir hışımla kapatarak tamamiyle duvara yaslandım. Bu yöne baktıklarına emindim. Jeon'u ilk kez böylesine sinirli ve şiddet uygularken görmek beni fazlasıyla korkutmuştu. Kalbim hızla çarpıyor midem kasılıyordu.
"Jeon'un burada ne işi var ki?"
Kendi kendime kısık bir şekilde fısıldadım. Nefeslerim sıkılaşmıştı. Jeon'u görmeyeli bir haftadan fazla oluyordu. Onu günler sonra böyle göreceğimi tahmin dahi etmemiştim. Beni takip ettirdiğini anlamış olmalıydım.
Sıkıntıya soluduktan sonra buradan uzaklaşmak için adım atmaya hazırladım kendimi. Beni burada görseydi gerçekten hiç iyi şeyler olmayacaktı. Arkamı o tarafa dönerek duvarın gölgesinde kalan alandan yürümeye başlayacaktım ki giydiğim tişörtün, çıplak bıraktığı belimde hisettiğim soğuk el ile kalakaldım. Bedenim kaskatı kesildi. Ağzımdaki elim yavaş yavaş kendini salarken gözlerim fal taşı gibi açıldı. Belimdeki eli kendini daha da sıkılaştırdığında derince yutkundum. Daha adım dahi atmamışken bana bu kadar hızlı ulaşamazdı değil mi?
"Amaris."
Dedi derinden çıkan sesiyle. Nefesini ensemde ve boynumda hissediyordum. En önemlisi o olduğuna emin olmuştum. Hadi ama Amaris ondan baska kimse senin belinden kavramaya cüret edemezdi. Arkamı dönersem eğer, göreceğim o yüz ifadesini sevip sevmeyeceğimden bile emin değildim. Ensemden boynuma doğru nefesini verdi. Tüylerim nefesiyle diken diken olurken belimden tamamiyle kavrayarak ona doğru dönmemi sağladı. Saşkınlık hâlâ etkisini sürdürüyor olmalıydı ki hareket edemiyordum. Ciddiyete bürünmüş olan yüzü ve sıkı olan nefesleri beni daha da korkutuyordu. Tepkisizce gözlerime bakan gözleriyle hafifçe titrediğimi hissediyorum. Daha önce hiç bu kadar ürperdiğimi hatırlamıyorum.
"Amaris..."
Diye fısıldadı tekrardan. Kaşları yavaşça havalandı.
"Jeon..."
Dedim onun gibi. Dudaklarım kendiliğinden aralanmıştı, ki ben bunun mümkün olacağını bile düşünmüyordum. Sıkıntıyla soluduktan sonra kaşlarını indirerek gözlerini yüzümde gezdirmeye başladı. Tam da o anda gözleri dudağımda durdu. Morortısı geçmemiş olan dudağımda. Şimdi her şey daha açık ve anlaşılır geliyordu.
"Ben..."
Diye devam ettim. Ama o cümlemin sonu getiremedim. Şuan neden burada olduğumu soracaktı ve üstelik öfkeliydi. Ona verecek bir cevabım var mıydı ki?
"Neden beni dinlemiyorsun?"
Diye sordu sakin bir şekilde. Boştakı eli yanağıma geldi. Baş parmağıyla hafifçe dudağımdaki yarayı okşadı. Evet, tahmin ettiğim gibiydi. Yüzünün aksine ses tonu sakin çıkmıştı ama bu beni hala da korkutuyordu. Dedikleriyle gözleri tekrardan gözlerimi buldu. Yavaşça gözlerimi kaçırdım.
"Neden bana söylemedin?"
Dedi devamı niteliğinde. Ne diyeceğimi bilmediğim için tekrardan sessiz kaldım...
Jeon.
Jeon Jungkook.
Yıllar önceydi.
Yine bir gece yarısı mekana gelmek için yola çıkmıştım. O zamanlar daha on altı yaşındaydım. Ehliyetsiz motor kullanıyordum ki hala da öyle. Yaşadığım dikkat dağınıklığı sonucu herkesin tanıyıp, ölümüne korktuğu mafya lideri Jeon Jungkook'un arabasına çarpmıştım. Hafif bir çizik oluşmuştu arabada. O gece ölümüne korkmuştum ki beni polise vermesini bekliyordum. Ama o beni polise vermemişti garip bir şekilde. O günden sonra hayatıma dahil olmuştu.
Bu zamana kadar.
Anlam veremediğim bir şekilde hem benden uzak duruyor hemde bir o kadar da yakın oluyordu. Onu hergün göremesemde varlığını soyut olarak hissediyordum. Hep onun tarafından izleniyor ve korunuyor gibiydim. Bu günlerce böyle sürmüştü ve sürmeye devam da ediyordu.
Birkaç hafta öncesine kadar aramız normaldi. Ta ki ben katıldığım bir yarışta kendimi ciddi bir şekilde yaraladıktan sonra.
Yurttaki hiç kimse benden şüphelenmiyordu. Sessiz, sakin kendi halinde bir kızdım onların gözünde. Ama öyle değildi. Sıkı bir yurt değildi. Bu sebeple bu zamana kadar hiç bir şekilde yakalanmadım. Yaralandığımı bile fark etmemişlerdi.
Jeon yaralandığımı öğrendikten sonra bana karşı daha sert ve korumacı bir kişiliğe sahip oldu. Bana defalarca kez, yarışı hatta motora binmemi yasaklasada onu umursamayıp devam etmiştim. En son ki yarışımda ise kaybettiğim için grup liderinden azar işitmiş, üstelik dudağımı patlatacak şekilde sert bir tokat yemiştim.
Birkaç gündür uğramıyordum buralara. Bugün gelme kararı almam doğru muydu bilmiyorum.
Neden burada olduğunu anlamam kısa bir süre mi alsada şimdi olacaklar hakkında hiçbir fikrim yoktu.
Dudağımda gezinen parmağı durduğunda sinirle soluduğunu hissetmiştim. Elini yanağımdan tamamen çekmesiyle kaçırdığım bakışlarımı tekrardan ona çevirdim. Gözleri duyduğu öfkeden parlıyordu. Sakinleşmek istercesine derince soludu. Giydiği takım elbise kanlar içindeydi. Saçları dağınıktı. Sinirli bir o kadar da yorgun görünüyordu.
"Zarar verdiğini bana neden söylemedin? Üstelik sana burayı yasakladığımı hatırlıyorum. Neden beni ciddiye almıyorsun?"
Beni korkutmamak için sakin kaldığının farkındaydım. Belimdeki eli az önce göre daha hafif tutmaya başladı.
"Sorularımı duymazlıktan gelme Amaris. Şuan duyduğum sinir ve öfke, kendime zarar vermemi sağlayacak kadar fazla. Bana cevap ver."
Diye devem etti. Sesi hafiften yükselmişti. Üstelik gözleri ateş saçarcasına bakıyordu artık bana. Dedikleriyle tuttuğum nefesimi yavaşça bıraktım.
"O herifin eli sana nasıl kalkabilir Amaris? Buna nasıl izin verebilirsin?! O herifi öldürmemek için elimden geleni yapıyorum sonra ne görüyorum? Bakıyorum Amaris hiçbir şey olmamış gibi yine kendi ayaklarıyla o herife gelmiş."
Bir adım daha atarak bana iyice yaklaştı. Ses tonu gitgide yükseliyor duyduğu öfke büyüyordu.
"Buna nasıl izin verebilirsin?! Cevap ver bana! O Sikik herife hiçbir şey olmamış gibi nasıl gelebilirsin?! Günler önce o motoru elinden almalıydım. Günler önce buraya gelmeni engellediğim halde gelmeye devam eden seni daha sert uyarmalıymışım demek ki?! Hata bende!"
Sesi tam anlamıyla insanı korkutacak derecede yükseldiğinde ondan ayrılmak adına iki adım geriye çekildim. Dediklerinde haklıydı ama bu bana karışma hakkını vermiyordu.
"Benim buraya verdiğim bir emek var Jeon. O emeği hemen silemem! Üstelik o fazlasıyla pişman olduğunu belirtti. Yaptığının bedelini gruptan atılmakla ödeyecek zaten!"
Dedim onun gibi sesimi yükselterek. Bana hayretler içerisinde baktı.
"Ama şu da varki senin bana karışma hakkın yok!"
Oluşmaya başlayan öfkemin önüne geçemiyordum.
Haklıydı. Hemde çok haklıydı.
Buraya geri gelmem belkide aptalcaydı ama yılardır verdiğim emeği hiçe sayamazdım. Grup liderininde bulunduğu konumdan alındığını biliyordum. Pişmanda olduğunu da. Ama bu pişmanlığın fayda etmeyeceğini herkes biliyordu. Bu konuda Jeon'a hak veriyordum ama onun bana karışma hakkı yoktu. Onunla aramızda hiçbir bağ yoktu. Tek bildiğim yıllarca beni takip ettirmesi ve korumaya çalışmasıydı. Son birkaç haftayı saymazsak aramızda yoğun bir konuşma ve ilgi geçmemişti. Şimdi ise beni kısıtlamasına ve sahiplenmesine anlam veremiyordum. Dediğim son cümleden sonra gözleri anlam veremediğim bir şekilde durgunlaştı. Çene kası gerildi.
"Seni koruma ve sana karışma hakkım var Amaris!"
Devam 2
"HAYIR YOK! YILLARDIR PEŞİMDE OLMANA ANLAM VEREMİYORUM JEON! ARAMIZDA HİÇBİR BAĞ YOKKEN BENI KORUYUP KUŞATMANA BIR ANLAM VEREMİYORUM! BANA YASAKLAR KOYMANA VE HER HAREKETIME KARIŞMANA DA ANLAM VEREMİYORUM!"
Daha fazla bağırmamla sinirli yüzünde bir tebessüm oluştu. Açtığım arayı kapatarak dibime girdi. Gözlerimin tam için bakmaya başladı.
"Senin hiçbir şeyin olmayabilirim Amaris. Bu senin için böyle olabilir. Ama benim için değil. Sen benim bu hayattaki tüm her şeyimsin. Kendimi seni korumakla yükümlü hissediyorum. Sana kimsenin yaklaşmasına haz edemezken, o piçin sana zarar vermesine dayanamam."
Kalbim kurduğu cümlelerle gereğinden fazla atmaya başladı. Kalbime yanlış anlamış olduğumuzu nasıl açıklayabilirdim? Genç bir o kadarda olgun bir adamın kimsesiz bir genç kızı koruma çabasıydı değil mi bu? Kalbim işte bunu anlamalıydı.
"Sana karışma hakkım yoktur belki. Yıllar önce bir genç kızın hayatımın bir parçası olacağını bende bilmiyordum. Cesur ve gözü kara bir genç kızı koruma göreviyle yanıp tutuştuğumu bende bilmiyordum. Ve kendimi tutamayıp seni her şekilde korumak istememe engel olamıyorum. Ben senin hayatının bir parçası değilim belki. Ama sen benim hayatımın merkezindesin. O geceden sonra hayatımın bir merkezi haline geldin ve ben buna hiçbir şekilde engel olmak istemedim. Kalbim buna engel olmak istemedi."
Tutulan nutkumla sadece gözlerine bakmaya devam ettim. Gözlerinde belli belirsiz bir hüzün vardı. Neyin nesiydi bu hüzün? Elini kaldırarak yanağıma hafifçe koydu. Baş parmağıyla dudağımı okşamasıyla gözlerim saniyelik parmağına kayıp tekrardan gözlerinde durdu.
"Bu doğru mu bilmiyorum. Çok küçüktün seni tanıdığımda. Seni ilk gördüğümde çok şaşırdığımı hatırlıyorum. Nasıl motor kullanabildiğini ve bu cesaretinin nerden geldiğini hiçbir şekilde anlayamadım. Hala da öyle. Öyle karmaşık, öyle çözülemeyensin ki kendimi o karmaşıklığın içinde kaybolurken bulmak istiyorum. O ruhuna kendimden bir şey katmak istiyorum."
Derin bir şekilde soluduktan sonra devam ettirdi konuşmasını.
"Bu nasıl gidecek bilmiyorum. Zaman geçecek ve kendi ayaklarının üstünde tamamiyle kaldığın zamanlara geleceksin. Her şeyin farkına daha iyi varacaksın. Duyguların, hislerin belkide hayatın tamamiyle değişmiş olacak. Ama benim emin olduğum tek bir şey var. Sadece bilipte kendime yediremediğim bir şey var. Bir gün hayatından çıkmak zorunda kalacağım. En zoru ise bunun bana cehennemi yaşatacağı. Bir yandan büyümeni çok istiyorum bir yandanda büyümemeni. Kendi ayakları üzerinde durmaya devam eden bir Amaris göreceğim ki bu benim için en güzel şey. Bir yandanda artık kendi hayatını tamamiyle kurmuş ve hayatına yeni insanlar alan Amaris göreceğim. Bana artık hiçbir şekilde ihtiyacı olmayan bir Amaris göreceğim. İşte bu canımı yakıyor. Hayatından bir gün çıkıp gitme düşüncesi beni acıtıyor. Kendime hakim olamıyorum."
Kalbim delirmiş gibi göğüs kafesime çarpmış duruyordu. O kadar hızlı ve o kadar yoğun çarpıyordu ki yutkunamıyordum.
Şuan daha iyi anlıyordum neyin ne olduğunu.
Bana ne demek istediğini.
Ne olacağını.
Amacını.
En önemlisi kalbim neden bu kadar hızlı çarptığını anlıyordu.
Yanağımda gezinen eli hafifçe duraksadı. Yüzüme doğru eğildi yavaşça.
"Ben sana dokunmaya korkuyorken o herifin eli senin yanağına değiyor. Sana zarar veriyor. Sen söyle bana. Böyle bir durum karşısında nasıl sakin kalabilirim? Hım?"
Buruk bir şekilde tebessüm etti.
"Sen yaklaşmamı istemedikçe sana yaklaşmamaya çalışacağım. Kendime hakim olmaya çalışacağım. Sana karışmayacağım. Sadece benimle gelmeni istiyorum bugün. Dudağın kötü görünüyor."
Az önceki ateş püskürten Jeon'dan eser yoktu. Hisettiğim tek şey şefkat ve hüzündü.
Kalbim gereğinden fazla atmaya devam ediyordu.
Şuan ki hisettiğim şeyler kesinlikle daha önce hissetmediğim şeylerdi.
Hayatımda ilk kez bu kadar karmakarışık hissediyordum. Belkide dediği gibi hep karmakarışık ve ne hissettiğini bilmeyen bir kızdım.
Bu sefer olacaklara izim vermeliydim.
Yavaşça başımı salladım dediklerine karşılık olarak.
...
Önüne geldiğim oturma odasının koltuğuna oturdum onun gibi. Bakışlarım onu bulduğunda elindeki çantayı açarak içerisinden yara kremi ve ilaçlı pamuk çıkardı. Elindeki çantayı tekrardan kenara koyarak bana baktı. Gözlerimiz kesiştiğinde tebessüm ederek yanıma yanaştı yavaşça. Elindeki kremi önümüzdeki minik sehpaya bıraktıktan sonra pamuğu yavaşça dudağıma yaklaştırdı. Diğer elini de çeneme çıkartarak destekledi. Pamuğu hafifçe yara olan yere bastırmasıyla dudaklarımdan acılı bir inleme firar etti. Üflediğini hissetmemle kalbim yine çarpmaya başladı.
"Yurt görevlileri yarayı fark etmedi mi?"
Dedi sakince. Başımı sağa sola salladım.
"Bugün için endişelenmene gerek yok. Yarın yurda geri döndüğünde sorun olmayacak."
Elindeki pamuğu tekrardan o noktaya hafifçe bastırdı. Acısı diniyordu yavaşça. Bakışlarım ona döndürdüm. Yarama odaklanmış bir şekilde pamuğu nazikçe bastırıyordu. Gözlerim çatık kaşlarından yavaşça dudaklarına kaydı.
Onu öpmek istiyor olamazdım değil mi?
Yurda dönmek fikri bile mideme krampların girmesine sebep olmuştu.
Dediklerinden sonra ona olan duygularımın farkına varmış olamazdım değil mi?
Kalbime onun bana merhamet ettiğini bu duygunun aşk olmadığını açıklamalıydım. Olgun bir mafyanın genç bir kıza aşık olması biraz imkansız gibiydi. Yoksa benim için öyle miydi? Dudaklarına tutunmamak için kendimi tuttum. Pamuğu çekip kremi sürmeye başlamıştı.
Yıllardır ona uzaktım ve şuan yakın olmam fazlasıyla garip geliyordu bana.
Belki de gerçek onu hiç görememiştim.Onun kalbini hiç görememişim. Ona hep bir yabancıymış gibi yaklaşmıştım. Kremi sürdükten sonra çantaya yerleştirdi ve bana döndü. Benden uzağa çekilmesini bekliyordum ama onun yakınlığı ve çenemdeki eli oynamadı bile. Gözleri gözlerimde kesiştiğinde kalbim olabildiğince hızlandı. Gözlerimdeki gözlerinde anlam veremediğim bir şekilde yoğun bakıyordu. Yavaş yavaş dudaklarıma yaklaşmasıyla kalbim firara hazırlanıyordu. Neden bu kadar yakına geliyordu ki? Gözleri yavaşça dudaklarıma kaydığında nefesimi tuttum hemencecik.
Beni öpmek mi istiyordu?
Dudaklarımız arasında milimlik kalacak şekilde durdu. Nefeslerimiz birbirine karışırken tırnaklarımı sertçe avuçlarım arasında sıktığım koltuğa geçirdim.
"Kendime hakim olmalıyım."
Diye fısıldadı dudaklarıma doğru. Dudakları dudaklarımı es geçerek yanağımda durdu Yanağıma tüy kadar hafif bir öpücük kondurduktan sonra geriye çekildi.
Neden kendine hakim olmak istiyordu ki?
Gözlerim hayal kırıklığıyla gözlerinde durduğunda belli etmemek adına bakışlarımı kaçırdım. Beni öpmek istemesine rağmen kendine hakim olmak istiyordu. Peki neden? Neydi bunun sebebi? Aramızdaki yaş farkı veya hisettiği farklılıklar mı? Büyük bir hayal kırıklığı ile aramıza mesafe koymak adına kenara kaydım. Önüme dönerek kalbimin az önce yaşadığı heyecanı yatıştırmak için solumaya başladım.
"Amaris."
İsmimi seslenmesiyle ona dönmeden araladım dudaklarımı.
"Efendim?"
Dedim normal bir şekilde. Üstüme alınmam doğal mıydı?
"Uyumak ister misin?"
Diye sordu aynı ses tonuyla. Başımı istemsizce sallamamla ayaklanmam bir oldu. Bedenim benden bağımsız hareket ediyor gibiydi. Ayaklandığım gibi onunda ayaklandığını hissettim. Elimde hisettiğim el ile ona doğru döndüğümde donuk yüzüyle karşı karşıya gelmem bir oldu.
"Amaris? Bir sorun yok değil mi?"
Dedi. Gözlerine dalmamaya çalışarak başımı sağa sola salladım.
"Hayır sorun yok. Kalacağım odayı gösterir misin? Uykum var."
"Öyle diyorsan öyledir. Tabiikide. Gel benimle."
...
Devam 3
...
Yattığım büyük, çift kişilik yatakta sağa sola dönüp duruyordum. Hemde saatlerce. Bunun sebebi ise üzerimde bıraktığı etkiydi.
Kendime hakim olmalıyım cümlesi defalarca kez beynimde dönüp durdu. Ve bu hala devam da ediyor. Bunu deme sebebini sormaya sebepsizce çekinmiştim ve şimdide bunun pişmanlığını yaşıyordum. Etraf kapkaranlıktı ve ben düşüncelerimde boğulmak üzereydim. Sağ kolumun üzerinden defalarca kez yaptığım gibi sol kolumun üzerine döndüm. Buna daha fazla katlanamayacağım için oflayarak yattığım yerden doğruldum. Ayaklarımı sarkıtarak yere bastıktan sonra giydiğim uzun tişörtü düzelterek kapıya doğru ilerlemeye başladım.
"Sadece odasına bakıp geleceğim. Evet. Sadece bu kadar."
Kendi kendimi tembihlediğim sırada varmış olduğum kapıyı sessizce aralayarak kendimi odadan dışarı attım. Odası odamın hemen yanındaydı. Odasını görmem bile kalbimi hızlandırmaya yetiyordu. Parmak uçlarıma minik minik basarak kapısının önünü doğru yürüyordum ki birden bire açılmasıyla kalakaldım. Bakış açıma girdiği çıplak üst bedeniyle yutkunmam zaman aldı. Altında bel hizasında duran gri bir eşofman üstünde ise hiçbir şey yoktu. Saçları dağınıktı ve gözleri uykusuzluktan hafifçe kızarmıştı. Sigara karışık kokusu burnuma doluştuğunda onu baştan aşağı süzmeyi bırakarak yüzene baktım. Karşılaşmamızı beklemiyor gibiydi. Mükemmel zamanlama.
"Amaris..."
Dedi sigara yüzünden çatlamış sesiyle. Toparlanmak adına boğazımı temizledim.
"Bir sorun yok değil mi?"
Telaşlı çıkan sesiyle karanlıkta ayırt ettiğim gözlerine doğru tebessüm etmeye çalıştım.
"Hayır sorun yok. Ben..."
Cümlemi tamamlayamadığım için yüzümdeki gülümseme soldu. Neyi bahene edecektim ki? Cümlemi tamamlamak adına bahane bulamadığım için kalakalmıştım öylece. Duygularımı fazlasıyla belli ettiğimin farkındaydım. Benden bir cevap bekliyordu fakat ben gözlerine çoktan dalmıştım.
"Ben...Yalnız uyumaktan korkuyorum. Oda arkadaşım olmadan uyuyamam genellikle. Aynı odada yatabilir miyiz?"
Aklıma gelen fikri hemen sunmak iyi bir fikir miydi orası muammaydı. Vereceği cevabı merak ettiğim için yüzüne odaklandım. Dudaklarında minik bir tebessüm mü oluşmuştu? Kapının aralığından çekilerek bedenime bir adım yaklaştı. Elini kaldırarak saçlarımı hafifçe okşamasıyla kaskatı kesildim.
"Korkuyorsan tabikide kalabiliriz. Senin kaldığın odaya geçelim. Orada ki kanepe iş görür."
Dediğinde kaşlarım çatıldı. Kanepede mi uyuyacaktı?
"Kanepe mi? Sen kanepede mi uyuyacaksın?"
"Evet. Yeni bir yatak kurmamıza gerek yok."
Dediğinde uğradığım ikinci bir hayal kırıklığıyla başımı salladım yavaşça. Aynı yatakta yatmakla ilgili bir düşünceye kapılmam saçmaydı. Bunu istemeyeceğini düşünmemiştim. Kendi odasının kapısını kapattıktan sonra elimden tutarak benim kaldığım odaya yöneldi. Elimdeki eline kaydı gözlerim.
Bu kadar çabuk heyecanlanan bir kız olduğumu kesinlikle bilmiyordum.
Odanın içine tamamiyle girdikten sonra arkamızdan kapı kapandı. Elimi bırakmadan yatağa yönelmesiyle yüzümün düştüğünü hissedebiliyordum. Elimdeki eli hafifçe gevşediğinde bedenimi yatağa doğru hafifçe ittirdi. İkiletmeden yatağa doğru uzanarak yerleştim iyice. Üzerime örtüyü çektikten sonra geriye doğru adım atacakken elini daha sıkı kavrayarak buna izin vermedim. Kalbimin emri buydu. Bu hareketimle hafifçe duraksadı.
"Gitme."
Diye fısıldadım.
"Beraber uyumak istiyorum. Sıkıca sarılarak."
Diye devam ettirdim cümlemi. Bunu demeyi bende beklemiyordum. Gözleri şoka uğramış gibi hafifçe açıldı. Elindeki elimi daha sıkı bir hale getirerek kendime doğru çektim.
"Buna gerçekten çok ihtiyacım var."
Odanın karanlık olmasına rağmen onu ayırt etmekte güçlük çekmiyordum. Önce bir şey demeden bir kaç dakika duraksadı. Daha sonra yüzünde beliren minik tebessümle yatağa doğru yaklaşarak yanıma uzandı. Bedenimi kolları arasına alması saniyeler sürmüştü. Göğsüne sığınarak başımı boynuna doğru gömdüğümü o kadar hızlı gerçekleştirmiştim ki ne zaman bu pozisyona geldiğimizi bile anlamamıştım. Sigara karışık kokusunu derince içime çekmeye başladım.
"Korku bahaneydi. Seninle uyumak istedim."
Birden bire yaptığım itirafla tepkisini ölçmek için gömüldüğüm göğsünden başımı kaldırdım. Başıma yaslı çenesini çekerek yüzüme eğildi.
"Beni zorluyorsun."
Devam 4
Diye fısıldadı yüzüme doğru. Belime sarılı elinden biri saçlarıma karıştığında yüzüne bakmaya devam ettim.
"Senden uzaklaştıkça senin bana yaklaşman, senin kokunu solumamak için verdiğim mücadeleye savaş açman, kollarımda olman zorluyor beni."
Anlamadığımı belli eden gözlerle ona bakmaya devam ettim. Yüzüme biraz daha eğilerek alnını alnıma yasladığında nefesini yüzüme verdi.
"O kadar masum o kadar saf bir güzelliğe sahipsin ki sana dokunmaya korkuyor bu adam. Seni tek bir hareketiyle incitmemek için kırk takla atıyor."
Kalbim yine delirmiş gibi çarpmaya başladı. O ise bu halime sadece tebessüm etmekle yetindi.
"En önemlisi bu adam sana olan bağlılığını azaltmak için elinden gelen mücadeleyi veriyor. Yoksa kendini artık tutamayacağını biliyor."
Bedenime sarılı olan kollarını korkarcasına sıkılaştırdı. Saçlarımdaki eli daha yoğun hissetirmeye başladı kendini.
"Kalbim seni kendine istiyor. Buna nasıl engel olabilirim?
Diye fısıldadı yüzüme doğru. Kurduğu cümleyle gözlerim büyüdü. Yanlış mı anlamıştım?
"Ona değil karışmak onun hayatına girme hakkın yokken bile nasıl bu kadar cesur olabiliyorsun diye sordum kalbime. O ise defalarca kez aynı cevabı verdi bana. Onu istiyorum dedi."
"Jeon..."
Duyduğum saşkınlıktan ve heyecandan sadece adını fısıldayabilmiştim. O ise tebessüm etmeye devam ediyordu.
"Ve bugün sen son noktayı koyarak daha çok tetikledin beni. Nasıl davranmam gerektiğini sen öğret bana. Bugün bana, bana karışma hakkın yok dediğin zaman ise kendimi tutamadım. Aynı şekilde şuan kollarımda olmanada kendimi tutamıyorum. Nasıl davranacağımı bilmiyorum. Sana karşı duyduğum takıntı derecesine gelmiş olan duygularımın üstünü örtmek istiyorum. Diyorum ki kendime onun çok daha güzel yılları olacak. Onun hayatına çok daha güzel insanlar girecek. Kendi karanlık hayatına tutsak etme onu. Ama yapamadım. Kendime engel olamıyorum."
Karanlığı bozan gözlerine daha çok gömüldü gözlerim. Parlayan gözlerine.
Dediklerini yeni yeni anlıyordum.
Bana anlatmak istediklerini, neden uzak durmak istediğini, bana olan tutumunu yeni yeni anlıyordum. Gözlerim yavaş yavaş dolmaya başladığında dudaklarımda minik tebessüm oluştu. Bir elimi yanağına doğru çıkartarak okşadım hafifçe.
"Beni öpmeni bekledim."
Diye fısıldadım. Dudaklarına biraz daha yaklaşarak boğazımı temizlememle gülüşü solarak dudakları ciddi bir hal aldı.
"Pişman olmanı istemiyorum."
Dediğinde tebessüm etmeye devam ettim.
"Senden asla pişmanlık duymayacağım ki. Bugün sana dediklerim ani bir sinirle oldu. Inan bana. Sana yaklaşmak için delirdiğimin şuan farkına varıyorum."
Dedim ona karşılık olarak. Dudaklarına yaklaşabildiğim kadar yaklaştığımda geriye çekildi hafifçe.
"Pişman olmanı istemiyorum yinede."
Dediğinde başımı sağa sola sallayarak gülümsemeye devam ettim.
"Pişman olmayacağım. Her şeyimle senin olmak istiyorum."
Dudaklarına tekrardan yaklaşarak aramızdaki mesafeyi kapattım. Faha fazla beklemek istemezcesine dudaklarımızı büyük bir tutkuyla birleştirdiğinde daha çok yapıştım tenine.
AYLAR SONRA
Çalan kapı ile gülümseyerek kapıya doğru koştum. Yüzümdeki gülümsemeyi silmeden çalan kapıyı aceleyle açtığımda bakış açıma giren beden ile kucağına atlamam bir oldu. Bedenimi kalçalarımdan kavrayarak desteklediğinde daha sıkı sarıldım boynuna. Kapıyı tek ayağıyla kapatarak evde büyük bir yankı yapmasını sağladı. Bedenimi güçlü kollarıyla sıkıca sardı. Başını boynuma doğru gömerek derince kokladığında gülüşumü saklayamadım. Adımlarını salona doğru ilerletti.
"Çok mu özledin beni?"
Diye sordu tatlı bir şekilde. Başımı sallayarak saçlarına öpücükler kondurdum.
"Bende seni çok özledim."
Bedenimi daha sıkı sararak salona girdiğinde en yakın koltuğa oturarak arkaya doğru yasladı. Başımı saçlarından kaldırarak ellerimi düğmeleri açık olan gömleğinin açıkta bıraktığı göğsünde gezdirdim. Bu hareketimle gülümsemesi devam ederken kalçalarımı hafifçe sıktı.
"Yaramazlık yok. Tatlı tatlı uyuyacağız bu gece."
Dediğinde seslice kıkırdayarak başımı sağa sola salladım.
"Hayır tabikide. Bana dövme yapacağına dair söz vermiştin. Unuttun mu?"
Dedim gülüşümün arasından. Hafifçe yaklaşarak dudaklarıma büyük bir öpücük kondurdu.
"Tertemiz tenine bir şey değdirmek istemiyorum ama."
"Jeongguk-ah lütfen! küçük bir dövme."
Israr etmeye başlamamla kalçalarımı sıkarak boynumdan öptü.
"Minik bir dövme sadece. Fazlası yok."
Başımı hızlıca sallayarak boynuna sıkıca sarılmamla onunda kolları belimi sardı.
Mutluyduk.
Yeni bir sayfa açmıştık.
En önemlisi sorunların üstesinden gelmek için elimizden geleni yapmıştık.
O gecenin üzerinden aylar geçmişti.
Beraber yaşamaya başlamamız aldığımız en doğru karardı.
SON
Yurttan kacan hemde motorcu olan kizin verdigi vibe mukemmel gercektende hayal ettigim gibi ciktiii😻
Ne zaman böyle birini buluruz bilmiyor ama Jk gibisini asla bulamayacağımızz
Ay aşırı iyi kalbimi bıraktım yemin ederim karakterle aynı hisleri yaşadım
Hikaye gercekten guzel hisettirdi kahramanlari kendi yerime koyarak düşündüm diyerleri gibi o kadar hazla uygunsuz icerik icermiyordu kitabi ciksa alirdim gercekten tek kelime ile mükemmel olmus eline emegine saglik 🤍🌟
Aww kurguya kalbimi teslim ettimm. Gerçekten aşırı beğendim, ellerine sağlık bebişim 🐣
Ayyy ağlicam çok güzeldiii çıldırıyorum ellerine emeğine sağlık bebeğim💋
Daha çok beğeni hak ediyor mükkemel olmuş balimmmm🫶
Abi bi basın gidin yaa bu kızın hikayeleri mükemmellll❤❤❤
💋
Oyayayaayayyayayyyyy mükemmeelldiii kısa bir film izledim sanki onun gibiydi ellerine sağlıkkk güzeliimmmm🌸💗 hem gerilme hem romantizm yasadim pdjapsjsdhdbks
Okuyacak hayal et kalmadı kii lütfen ata bilirmisinnn🤧
Bu denli uzunlukta TB'lere bayiliyorum ve harika olmus ellerine sağlık
@@gamzehelli350 Teşekkür ederimmm
@@AurorasssJ1 rica ederimmm
Senin beğendiğin hikayeler gerçekten güzel oluyor
@@evrem2189 teşekkür ederim, çünkü ciddi anlamda beğendiğim bir kurgu olduğu zaman yorum yapmadan geçemiyorum, ne zaman böyle bir yorum alsam mutlu oluyorum 💜
Senin ficlerinde en sevdiğim şey birinci olarak arada boşluk koymadan kitap etkisini bana hissettirmen ve uzuun uzuun yazman gerçekten arada cok cok boşluk bırakıp az yazanları sevmiyorum ama sen fazla fazla ve uzun yazıyorsun ve bana sanki kitap okuyormuş gibi hissettiriyorsun anlatımın da cok guzel seviliyorsunn❤
@@Oylesinebiriistw 💋
Ay telefon göstermemiş Allah'ın belası pusuda bekliyordumm
Ya bu nasıl bir hikaye ya bayıldım bayıldım bittim öldüm çoooooooooooooooooooooooooooooooooook güzel olmuş tekrar tekrar okuyacağım hikayelere girer❤❤❤❤❤
@@melekmiraysuTüzer Beğenmene sevindimm
@@AurorasssJ1 💗🎀
Yaaaa bu niyeee bu kadar mükemmel yaaa💕💕duygulandim♥️♥️Eline emeğine sağlık helinimmm💞💞
harika ötesi olmuş hahaha beğendim
bu kizin hikayeleri bi baska ya uzun zamandiraboneyim sana mukemmelsinn
Teşekkür ederimmm
@@AurorasssJ1 ne demekk bal kupuu
asırı iyii rica etsem 2. bölüm yaparmısınnn
Üzgünüm 2. Bölüm yok
@@AurorasssJ1 olsunn sorun degilll
Ayyyyyy❤❤❤❤ aktiflikkk şükür
Off çok geciktim.Ellerine sağlık hikaye müq olmuş aşko❤❤❤
Neden smut yok
Smut barındırmak istemedim bu kurguda
Pek smut yazan birisi değilim zaten:)
Hemen geldimmmm okuyalim bakalim
Off döktürmüşsün yine
işte gelddiii❤️❤️
ay cok guzel olmus😘
YAAAAAAA CPK SİRİN
Oha ohaa müükemmell olmuş uzun zamandır böyle bi kurgu hayal ediyordum kk çoksel olmuş ellerine saglıkk :) ~zoey
@@JiKook_Minggukie Teşekkür ederimmm
@@AurorasssJ1 Rica ederim. Helin aramız bozuk mu?
@@JiKook_Minggukie Öyle mi düşünüyorsun?
@@AurorasssJ1 Eskisinden daha soguk gibisin.. Umarım yanlış anlamışımdır
@@JiKook_Minggukie Ah yanlış anlamadin
Bazı sebeplerden dolayı biraz kırılmış olabilirim ama şuan sorun yok
İyiyiz diyelim
Yine ve yine harikaydıııı
Yiaaaa kurgu çok iyii
Oha çko iiiiiiiiiiii
Erkenciyim ln
Heeyyoooo geldimmkee
Ellerine sağlık
Emeğine sağlık
Askımmm çok iyi olmuş
Çok hızlı okudun
@@AurorasssJ1 evet boşuna o kadar wattpad okumadık tabii
@@AynuraMesimova Anladımm
Neden yorumum siliniyor??
Bende bilmiyorum ki
Spam mi yedik acaba yine
Sonuna yt yorun silme yaz
@@AurorasssJ12 kere yazmama rağmen hemde ya
@@AurorasssJ1inşallah öyle birşey değildir
@@evrem2189 Bende 2 yorumun da gözüküyorr
@@AurorasssJ1nasıl yaaa bende gözükmüyor off neyse gozikuyorsa problem yok
Bestim gelmişşş(ciddiyim artık bestim sensin hayalimdeki yazarı buldum wpşzğwözğe) 💜🥹🥹
Emeğine sağlık,mükemmeldi.