Dit doe ik omdat het moet en zal gaan lukken.

In 1977 bestaat mijn halve woning uit een kamer, alkoof, keuken en WC op de gang.
Ik heb geluk gehad.
Ik dans in studio MOVE ON om de hoek, ik zing op het Conservatorium om een andere hoek.
Eind januari 1977. Tien voor vier 's nachts.
Ik word wakker van een luid zwaar geloei.
Ga mijn bed uit. Zie in ramen aan de overkant van de Saenredamstraat vuur weerspiegeld branden ter hoogte van mijn woning.
Bij het licht van de straatlantaarns loop ik naar mijn kachel. Mijn handen voelen een koude kachel. In de keuken voelen mijn handen een koud fornuis.
Ik heb koorts. Hete voeten. Ben mijn focus kwijt.
Is er vuur onder mij of raak ik in shock?
Vluchtweg... Gelukkig slaap ik in januari niet bloot. Ik heb een pyama aan... Voordeur van het slot, de gang op. Bij mijn buurman is de brand begonnen.
Hij loopt zijn voordeur uit en vraagt mij om de brandslang.
Ik ben een danser.
Kom hier, ik draag je naar beneden, zeg ik...
Het gaat.
Kijk naar de video. Vuur doet niets met mij.
Vuur in de ramen van het Amstel Hotel en de huizen aan de andere kant van het water zetten mij "aan".
Ik wordt opgevangen door Erica en Fridtjoff Rooda zodat ik morgen om 10:00 uur op de repetitie zal zijn en kan laten zien hoe groot mijn inzet is.
The Show Must Go On.
En nu krijg ik op mijn 23ste de kans om dat te bewijzen aan iedereen die mij kent. Ik ben een doorzetter.