Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
ขอโทษี่เรานึกว่าเอาคนนึงมาตัดเป็นสองคนนนะคะ เหมือนกันเกินไปมาก55555555
คือจริงเลย
พี่น้องบางคู่แทบไม่คุยไม่ใช้ชีวิตร่วมกัน เพราะการได้รับการปฏิบัติจากพ่อแม่ที่แตกต่างกัน
ใช่ เรากับพี่แทบไม่ได้คุยกันเลย
จริง
จริงค่ะ ไม่คุยกันมา15ปีอล้ว แทบไม่รู้จักกัน
เราก็เป็นอีกคน
จริงๆแล้ว เราไม่เคยเกลียดพี่น้อง แต่เกลียดคนที่คอยเปรียบเทียบพี่น้องตลอดเวลาเช่น ครูมัธยม โตมาเพิ่งคิดได้ว่าครูแม่งหน้าเกลียดมาก พูดต่อหน้าเราว่าน้องก็เก่งนะแต่สู้พี่ไม่ได้ ไม่เคยจำชื่อเราได้เรียกเราด้วยชือพี่ เฮงซวยจริงครูไทย
อยากให้สองพี่น้องทำคอนเทนต์แบบพี่น้องคุยกันมากขึ้นหรือทำกิจกรรมด้วยกันมากขึ้น เช่น ย้อนวัยเด็ก เล่าวีรกรรมวัยเด็กที่ทำด้วยกัน หรือเล่าเหตุการณ์เดียวกันที่มีภาพจำเหตุการณ์นั้นๆ เป็นคนละมุมเลย ให้พี่ลองทำงานแทนน้อง 1 วัน แล้วน้องก็ทำงานแทนพี่ 1 วัน เป็นต้น
เราเป็นพี่นะ ห่างกัน7ปี แต่ชอบเขินเวลาน้องมาแสดงความรัก จนน้องน้อยใจ 55555สงสัยต้องเปิดใจคุยกันบ้างละ
เราเป็นเหมือนกัน555 เราก็ห่าง7ปีค่ะ น้องชายด้วย
ชื่อคลิปทัชใจมากโดนพูดสอนมาตลอด คือก็ไม่ได้เกลียดอะไรน้องหรอกแค่อยากหยุมหัว5555 ถ้าทำแนวนี้อีกอยากให้พูดถึงเรื่อง“เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง” หน่อยค่ะอยากฟังทั้งในแง่คนเป็น พี่ที่โดนสอน น้องที่ได้รับคิดยังไง ส่วนตัวเราโดนสอนแบบนี้บ่อยๆเคยน้อยใจคิดว่าแม่รักน้องมากกว่ามาแล้ว
เรามีพี่ที่ห่างกันหลายปีมาก เราเคยอยู่ด้วยกันสมัยเด็ก แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่พวกเราก็เจอกันบ้าง คุยกันบ้าง แล้วปัญหาที่เกิดขึ้นคือ การโดนเปรียบเทียบชีวิตเรากับพี่ ครอบครัวชอบเอาชีวิตเราทั้งคู่มาเทียบกันทำให้เรารู้สึกว่าเอามาเทียบทำไมมันคนละคนกัน แบบพี่เป็นงี้เราต้องเป็นงี้ เราเป็นงี้ทำไมพี่ไม่เป็นงี้ อีกเรื่องคือทำไมแม่สนใจเรามากกว่าหรือแม่สนใจพี่มากกว่า พวกเราส่วนมากชอบทะเลาะกันเรื่องแม่เลย แทบจะแหกหน้าอกกัน ปัจจุบันความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นนะ พอคุยกันมากขึ้นก็แบบเก็ทว่าทำไม เพราะเป้าหมายสูงสุดก็อยากให้แม่สบายอะ อธิบายไม่ถูก55+
คอนเท้นดีมากกกก ดูแล้วน้ำตาต้องคลอเบ้า🥹🥺 ชีวิตพี่น้องต้องโดนเปรียบเทียบตลอด ทั้งหน้าตารูปร่าง ความสามารถ พอคนนึงดีอะไรก็จะมีคนแนะนำให้เอาอย่างอีกคน หรือชมอีกคนส่วนอีกคนไม่โดนชม ฯลฯ หลังจากโดนเปรียบเทียบต้องมานั่งปรับทัศนคติตัวเองตลอด และคิดว่าน้องของเราก็คงเคยรู้สึกเหมือนกัน แต่โชคดีที่เราอายุห่างกันแค่2ปี โตเล่นด้วยกันตลอดนอนห้องเดียวกันเลยมีโมเม้นคุยเปิดใจคุยกันบ่อย ไม่ได้รู้สึกห่างกัน แค่มีไม่สบายใจกับคำพูดคนรอบข้างบ้าง เป็นกำลังใจให้คนมีพี่น้องทุกคนค่ะ💖
หน้าเหมือนกันมากกก บอกแฝดก็เชื่ออะ
ไม่เคยเห็นใครยกประเด็นนี้มาพูดเท่าไหร่ดีมากเลยมันทำให้กลับไปคิดอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์พี่น้องของเราคอนเท้นช่องนี้คือดีตลอดเลย😻😻
เรากับพี่ชายห่างกัน 7 ปี พี่ขี้หวงมากจนเรารำคาญ พี่เราก็รำคาญเพราะเราชอบบ่น ทะเลาะกันทุกวัน แต่เมื่อช่วง 4 ปีก่อนพี่ไปเรียนตปท. นอนร้องไห้คิดถึง พี่ก็วีดีโอคอลมาร้องไห้ โทรคุยกันวันละหลายๆชั่วโมงมาก ไม่เคยบอกรักกันแต่มีอะไรซัพพอร์ตกันตลอด เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรากับพี่คือพี่น้องกันจริงๆ ไม่ต้องคุยกันทุกวัน แต่รับรู้การมีอยู่ของกัน และพร้อมซัพพอร์ตกันตลอด
ชอบบ่นให้พี่ฟังเหมือนกัน(⌒o⌒)
เราก็มีพี่น้องที่โดนบังคับให้รักกันค่ะ5555 มีพี่ชายคนนึงห่างกัน10ปี แล้วก็มีแฝดเราอีกคน ไม่สนิทกับพี่ชายเลย แทบไม่คุยกัน ตอนนี้ก็ยังไม่สนิทกันอยู่ดีค่ะ น่าจะเพราะเราสนิทกับแฝดมากกว่าด้วย ตอนเด็กๆพี่ชอบแกล้งเพราะเราชอบเอาเรื่องพี่ไปฟ้องแม่ ก็เลยไม่ถูกกัน พอโตขึ้นมาอีกหน่อย พี่ไปเรียนต่างจังหวัด ก็ยิ่งห่างกันไปอีก แต่แม่จะคอยบอกตลอดว่าให้รักกันนะ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ทั้งๆที่เข้ากันไม่ได้เลย555 ไม่ค่อยรู้จักนิสัยใจคอกันด้วยซ้ำ เวลาถ่ายรูปรวมครอบครัวยืนตัวติดกันยังยากเลยค่ะ5555
เป็นคอนเทนต์ที่ดีมากจริงๆครับ 👍👍👍👍 ทำให่ผมนึกถึงน้องชาย เราห่างกัน5ปีได้ เด็กๆสนิทกันมากเพราะบ้านจนต้องอยุ่ห้องเช่านอนร่วมกันน้องผมมองผมเป็นไอดอลเสมอแม้ผมจะเกเรแล้วชอบแกล้งน้องประจำ โตมาต่างคนต่างมีห้องของตัวเองมีสังคมของตัวเองก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยวันๆนับคำได้ แล้วด้วยความที่ไม่คุยกันเลยจนน้องผมไปหลงละเริงติดเพื่อนจนเข้าสุ่วงจรยาเสพติดรู้อีกทีก็ตอนน้องผมโดนจับเราถึงได้คุยกันมากขึ้นมานิดนึง ##อยากฝากไว้ให้คิดคับพี่น้องมีกันอยุ่ไม่มากรักกันไว้เถอะคับไม่มีใครหวังดีหรือรักเราได้เท่ากับคนในสายเลือด เลือดย่อมเข้มกว่าน้ำเสมอคับ 👍👍❤️
จริงค่ะพี่ๆ เราไม่ได้ไม่รักกันนะ แต่คนรอบตัวทำให้เราไม่รักกัน แต่เราก็รักน้องตลอดนะ ถึงจะน้อยใจมันบ้างก็เถอะ ดูคุยกันได้ในหลายๆ เรื่องมากกว่าพ่อแม่จริงๆ ในฐานะพี่เราก็อยากเปฺ็นที่พึ่งให้น้องนะ เพราะบางครั้งคนเป็นพ่อแม่ก็ไม่เข้าใจลูกหรอก ไม่มีเวลามาใส่ใจด้วย... ปล.ดูพวกพี่แล้วน้ำตาไหลเลย เข้าใจทั้งคู่อ่ะ หนูเป็นคนเซนซิทีฟด้วยล่ะมั้ง😅😅
คอนเทนต์ดีทุกเทปจริงๆครับ ชอบช่องนี้มากกกกก เป็นกำลังใจให้ครับ 🙏🏼🤍
ดูครั้งแรกค่ะ เคยดูพี่จากเทพลีลา รายการดีนะคะ เนื้อหาดี คุยสบายๆเลย
ทางนี้คือเรากับพี่ชายเราห่างกัน 8 ปี แต่ก่อนสนิทกันมากแบบมากๆ แต่เดี๋ยวนี้คือวันๆนึงไม่เจอหน้ากันเลยก็ได้ถึงแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน เขาจะอยู่ในห้องตลอด จะคุยกันต่อเมื่ออยู่ตจว. อยู่ต่อหน้าญาติ ช่องทางติดต่อกันก็ไม่มีเลย มีแค่เบอร์กับไลน์ที่ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันงี้
คอนเทนต์ดีจัดๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะ
ผมรู้สึกเฉยๆทั้งพ่อแม่พี่น้องญาติรึเพื่อน ผมไม่ได้มีอะไร. แต่ชอบอยู่สันโดษ ยิ่งวันรวมญาติผมยิ่งรุ้สึกหน่ายๆ มันแลดูวุ่นวาย ผมใส่ใจตัวเองกับแมวที่เลี้ยง. มีเวลาก้ทำกิจกรรมเพื่อสังคม รู้สึกมันมีความสุขอิสระยังไงไม่รุ้
คลิปดีมากๆๆเลยค่า ขอบคุณที่ทำคลิปดีๆแบบนี้ออกมานะคะ อยากให้มาทำคลิปด้วยกันอีกค่ะ อยากฟังมุมมองด้านอื่นๆค่ะ 😬
ที่ผ่านมากูนึกว่ามึงรักกูมาตลอด รักข้างเดียว เศร้าหวะ
นี่ๆๆคือข่องพี่ชาย ฝากไปตามๆ
ลึกๆแล้วผมว่าทั้งที่ทั้งน้องคู่นี้รักกันมากนะภายนอกอาจจะดูไม่สนิทขนาดนั้นน้องก็ซับพอตพี่ตลอด ยอมเพราะรักไม่ใช่ยอมเพราะกลัว(คหสต)น่ารักดี ลึกๆแล้วที่ทำให้คนมันเกลียดกันไม่ได้น่าจะเป็นความผูกพันธ์และสัญชาติญาณลึกๆในใจเรามากกว่า เกิดมาเป็นพี่น้องกัน อาจจะคนละชีวิตคนละนิสัย แต่เลือกย่อมเข้มกว่าน้ำครับ
ดีมากเลยครับ ผมเป็นลูกคนเดียวนะใฝ่หาความสัมพันธ์แบบพี่น้องแท้ในตอนเด็ก555 แต่ได้เจอตอนมีลูกคนที่สองนี่แหละครับ555
แม่บอกว่ามีกันอยู่สองคนถ้าพ่อแม่ตายไปจะอยู่กับใครในใจฉัน:อยู่กับเพื่อน/อยู่กับใครก็ได้ที่ไม่ใช่แฝด!!
ชอบบ้านกูเองที่เป็นแบบนี้ คอนเทนต์ดีมากครับ นัดพบน่ารัก ♥
คอนเท้นดีมาก หาคอนเท้นมาทำด้วยกันบ่อยๆน้า
นั่งฟังแล้วหัวใจนุ่มฟู แง5555 เห็นแล้วนึกถึงน้องชายตัวเอง เรารู้สึกว่าเราก็รักน้องนะ แต่ก็รู้สึกผิดกับน้องด้วย ปัญหาที่เกิดเป็นปัญหาเดียวกันกับพวกพี่เลย
เป็นกำลังใจให้คุณพี่ชายฮะ
บ้านเราอ่ะ.. ตอนช่วงเราอยู่ม.ต้น เรารู้สึกห่างพี่มาก แต่แบบห่างในที่นี้ไม่ใช่ว่าเป็น gap ของการวางตัวนะ.. เพราะเราก็สนิทระดับที่ใช้คำหยาบพี่ได้เลย แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่เราไม่คลิ๊ก ไม่เป็นตัวเอง ยังไม่มีใครเข้าใจเรา แล้วด้วยความที่แม่จะชอบพูดอ่ะ แบบชอบพูดแบบที่แม่จะพูดกับลูก คือเหมือนเขาไปเดาความคิดพี่แล้วเอามาพูดกับเรา ซึ่งมันมีแต่เรื่องที่ค่อนข้าง Negative มาก เช่น อิจฉาที่เราได้นั่นนี่ ได้ไปเรียนไกลบ้านกว่า ได้เงินไปโรงเรียนเยอะกว่า คือบางอย่างก็ไม่เหมือนแม่เดาความคิดพี่หรอก... เหมือนนางก็อยากบ่นของนางโดยเอาพี่เรามาอ้างมากกว่า พอเจอแบบนี้เยอะมากๆ จนตึงกับพี่ จนเราเริ่มถามจริงจังว่าแบบพูดอย่างงั้นจริงมั้ย ได้คุยกันก็เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ถามว่าความสนิทมันก็เพิ่มระดับนึงแหละ แต่เราก็ยังบอกไม่ได้เลยว่าเรารักพี่เรามั้ย เราแค่แคร์หรือเปล่า เพราะตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรารักตัวเองหรือเปล่า
เป็นเนื้อหาที่เปิดโลก ลูกคนเดียว อย่างผมมากครับแต่ปัญหาที่พี่ผ่านมาแต่ละคน ผมฟังผมเครียดเลยครับ มันแบบมันจริงอ่ะ จริงจนเราเครียดเลย ไม่ใช่คอนเทนต์พี่ไม่ดีนะครับ แต่ปัญหาที่พี่น้องบางครอบครัวต้องเจอ เช่นพี่ๆ แม่งโคตรเครียด
แล้วใดๆคือพี่สองคนหน้าเหมือนกันมากกกก ถ้าผมทรงเดียวกันนี่ใช่เลอ
เราลูกคนเดียวแต่โชคร้ายต้องมาอยู่กับญาติมีคนพี่ 1 ( เกิดปีเดียวกันแต่พี่เกิดต้นปี เราเกิดท้ายปี เรากับพี่เลยเรียนคนละชั้นกัน พี่จะเรียนชั้นที่โตกว่าเราปีนึง )น้อง 1 เท่ากับเราเป็นลูกคนกลางๆ ครอบครัวญาติเราไม่เคร่งเกรดเท่าไหร่เพราะว่าแบบพี่เราก็ไม่ค่อยตั้งใจเท่าไหร่อ่ะ ส่วนทางเราไม่เคร่งเหมือนกัน แต่เราค่อนข้างเคร่ง ( เคร่งเอง ) แล้วพี่เรานิสัยออกแนวนอกกรอบๆ ไม่ตั้งใจเรียน ( ไม่เลย ) ไม่ชอบกินข้าว ขี้เกียจ ส่วนเราก็ตรงข้าม ด้วยความเราอยู่กับครอบครัวที่ทรีดให้เราใช้เหตุผล และ ใช้เวลากับเราเยอะ สอนเราในเรื่องความเป็นผู้ใหญ่ ส่วนทางพี่เรา พ่อแม่เค้างานหนักมาก ทางครอบครัวไม่ค่อยใช้เวลาด้วยกัน ด้วยความที่ทรีดมาไม่เหมือนกันพอมาเจอกันมันเลยแบบเทสไม่ตรงกัน แล้วเราก็แบบโดนเปรียบเทียบตลอดแบบทำให้ได้แบบเราสิแบบนี้ อึดอัดมากๆ พี่น้องทำไมต้องรักกันอ่ะเนอะ น้องชายกับพี่สาวคือแบบพี่ชอบแกล้ง น้องก็ชอบใช้กำลัง ร้องไห้เรื่องทะเลาะกันบ่อยมาก เราคนกลางทำใจเลยค่ะ
ผมมีพี่ชายอายุห่างกัน 7 ปี ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร เหมือนแสงกับเงา เราขอบวาดรูปเพราะพี่วาดให้ดูตอนเด็กๆ จนวันนึงโรคซึมเศร้าก็พาเขาไป ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันเท่าไรเลย :))
เราเป็นพี่ ห่างกับน้อง 10 ปี อยู่คนละบ้าน เพิ่งได้คุยกันจริงๆจังๆ 3-4 ปีนี่เอง แต่รู้สึกว่าเรารักกันมาก เราเปิดใจคุยกันมาก รู้สึกว่าเราอายุห่างกันแค่ไม่กี่ปีเอง และรู้สึกว่าน้องเราเป็นผู้ใหญ่กว่าที่คิด
เราเกิดห่างกับน้อง 11ปี เริ่มสนิทกับน้องตอนน้องม.2 เพราะคิดว่าหลังจากนี้คือไม่ได้แล้ว เราวางแผนว่า เราต้องทำให้เรากับน้องรักกัน ใช้เวลาด้วยกันเยอะๆ จะได้ผูกพันกัน เพราะคิดว่าการมีพี่มีน้อง ถ้าความสัมพันธ์มันดีมันจะเป็นของขวัญของชีวิตเลย เป็นอีกแบบความสัมพันธ์ที่หาคนมาแทนยาก ก่อนหน้านั้นเป็นลูกคนเดียวมา 11ปี มีลูกพี่ลูกน้องที่อายุเท่ากันสนิทมาก ตัวติดกันเหมือนแฝด แต่ลูกพี่ลูกน้องคนนั้นก็มีพี่สาว ซึ่งเรารู้สึกลึกๆว่า ความสัมพันธ์ของเค้ากับพี่สาว ต่างกับความสัมพันธ์ของเค้ากับเรา พอมีน้องของตัวเองขึ้นมามันก็ต่างกันจริงๆ
เราเป็นลูกคนกลางรู้สึกเหมือนต้องเสียสละอยู่ตลอดเวลาเลย งานบ้านที่ไม่มีคนทำเราก็ต้องทำ เวลาน้องทำกับข้าวทำกินคนเดียวไม่มีใครว่า แต่พอเราทำกินคนเดียวโดนหาว่าไม่ทำเผื่อคนอื่น ตอนที่เราไม่ทำงานบ้านทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่โต พอน้องไม่ทำบอกทำวันอื่นก็ได้ สำหรับเรามันไม่ใช่ความเกลียดแต่มันคือความรู้สึกด้านลบที่สะสมมานาน เราคิดว่าถ้ายิ่งอยู่ด้วยกันคงแย่กว่านี้ เลยย้ายออกมาอยู่ไกลๆ รู้สึกว่ารักกันมากขึ้นแบบสบายใจที่มีกันอยู่แต่ไม่เคยคิดถึงหรืออยากกลับไปเลย
ชอบคอนเทนต์นี้นะ มันแบบเออจริง
ส่วนตัว มองพี่ว่าดี อิจฉาพี่ แต่มาคุยอีกที พีกลับอิจฉาเรานะ แปลกดี แต่ก็รักกันนานแล้วแหล่ะ เราก็เข้าใจเขานานแล้ว เขาก็เข้าใจเราด้วย แต่ไม่คิดว่าพี่ที่มีทุกอย่าง จะมีความทุกข์นะ ตอนนี้เลยไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เข้าใจหัวอกหัวใจคนอื่นขึ้นไปอีก
ของเราพี่โลกส่วนตัวสูงมากออกมาจากห้องเวลากินข้าวกับเข้าห้องน้ำทำให้เราห่างกันเลย เเบบไม่คุยกันเค้าเก็บตัวหนักมาก
เราห่างกับน้องคนเล็ก9ปี ทุกวันนี้ไม่คุยกับน้องกับพ่อเลย คุยแต่กับแม่แล้วก็น้องคนกลาง เพราะพ่อรักน้องคนเล็กมากว่าเราทุกเรื่องแล้วให้น้องถูกเสมอ ทำงานได้ก็ต้องซื้อของตามใจน้อง คอยดูแลน้อง น้องทำอะไรไม่ดีเราไม่มีสิทธิ์เตือนไม่มีสิทธิ์ดุ เพราะพ่อจะว่าเรา ตอนนี้ก็ลำบากแค่เรื่องเงินเพราะพ่อไม่ช่วยเราต้องหาเองทั้งหมด ตอนนี้เราเรียนมหาลัยค่าใช้จ่ายก็หมดไปกับค่าเรียนส่วนเรื่องอื่นก็สบายใจดี อยู่ใครอยู่มัน
เรา ที่มีพี่ชายแท้ (ห่าง 5 ปี)คือ ด้วย พี่เป็น พี่ชาย น้องเป็นน้องสาว เนอะ ตอนเด็กๆ ชอบบ่นชอบว่า เราทำอะไรไม่เป็นระเบียบ ใช่ค่ะ พี่ชายเราเจ้าระเบียบระดับนึง บางครั้งก็ ทะเลาะกันบ่อย (ด้วยเราเป็นขี้บ่นไม่ค่อยรับฟังด้วยค่ะ) ซึ่งมันมีช่วงนึง ที่เราแอบ ขโมยเงินไป จากนั้น นั้นแหละค่ะ ด่าทะเลาะกัน หนักมาก (จนต้องแยกกันไปบ้านตาหลายเดือน)จนสุดท้าย ก็กลับมาคืนดี ได้ค่ะด้วยเราโตขึ้น แล้วเข้าใจพี่ชายมากขึ้น เราเลยไม่ค่อยยุ่งกวนกับพี่ชายบ่อย แต่ตอนนี้ ก็คุยกันได้ เริ่มสนิทขึ้น(เรื่องเกม คุยมันเลยค่ะ)พี่ชายสอนให้เรา เราก็ยินดีรับฟังถึงยังไม่เปิดใจ ไม่มากเท่าไร ด้วยความเขินแหละค่ะ แต่ยังไง ก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน (อันนี้ก็แล้วครอบครัวนะคะ ครอบครัวเรา ไม่ค่อยซีเรียสเรื่องเกรด เรื่องเรียนมากเท่าไร(ขอแค่เรียนจบแล้ว มีงานทำอ่ะค่ะ)เรื่องเปรียบเทียบไม่ต้องถาม แม่บอกเรา โดนคนอื่นเปรียบเทียบบ่อย แค่เราไม่เห็น
ตอนเด็กเราก็โดนปลูกฝังมาว่าพี่น้องต้องรักกัน ตอนเด็กก็แอบไม่ค่อยถูกกัน แกล้งกันบ่อยทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เหมือนเราปรับจูนกันได้เร็วกว่า แบบเราเข้าใจกันมากขึ้นแล้วก็มานั่งปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เป็นอีกที่พักทางใจให้แต่ละฝ่าย ถ้าจะบ่นก็จะนั่งรับฟังกัน นี่เลยรู้สึกว่าเออเราก็รักดีนะ
มีลูกพี่ลูกน้อง เป็นพี่สาวแล้วเขาค่อนข้างจะใช้ชีวิตโลกออนไลน์สุดๆ วันนั้นไปบ้านเขาเพราะต้องเยี่ยมญาติแล้วเขาไม่พอใจอะไรไม่รู้ พิมพ์ด่าเราในเฟส ให้คนมารุมด่าเยอะแยะแล้วเราไปเจอถึงเขาจะลบไปแล้วและเรื่องผ่านมานานแล้วก็ไม่สามารถให้อภัยได้เพราะไม่เคยมาขอโทษเรื่องนี้เลย ถึงพ่อแม่เราจะบอกว่าพี่เขาไม่ปกติเป็นพี่น้องต้อง 'รักกัน' แต่ก็ไม่ใช่เรื่องอ่ะ ตอนนี้เลยพยายามเมินเขาไป ไม่ยุ่งอีกต่อไปค่ะ ถ้าเขาคุยด้วยตอนไหนค่อยคุย
เรากับน้องห่างกัน7ปี เมื่อก่อนตีกันบ่อยมากตีแบบตีจริงๆ แต่พอโตขึ้นเหมือนอยู่ดีๆก็เลิกตีแล้วค่อยๆสนิทกันเฉยเลยงงมาก มีไรก็เล่าให้กันฟังตลอด อาจจะเพราะน้องเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้วด้วยแหละ
ตอนเด็กๆพี่ชอบแกล้งเรามากๆ จนเราเกลียดแบบเกลียดไปเลยจำได้ว่าตอนเด็กหลุงจากทำบุญกวดน้ำก็จะอธิษฐานขอตลอดว่าชาติต่อไปขอให้อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย แล้วก็จะไม่ค่อยเอาตัวไปใกล้พี่เพราะไม่ชอบกลัวโดนแกล้ง แต่พอโตมาไม่รู้ทำไมอยู่ดีก็พยายามโทรมาหาอารมณ์เหมือนอยากคุยด้วยเฉยๆ อยากให้เรามาบ้านเขาบ่อยๆโดยเอาหลานมาล่อ อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนนิสัย เป็นงง
เรากับพี่ห่างกับปีเดียว เราเก่งคณิตพี่เก่งอังกฤษ ไม่เคยโดนญาติหรือคนในครอบครัวเปรียบเทียบเลย ความรู้สึกเราคือพี่เป็นคนที่พูดไม่เก่งไม่ค่อยแสดงออกต่อหน้าคนอื่น แต่กับเราเขาเป็นคนที่พูดเก่งมากๆชอบเล่าอะไรให้ฟังเราก็เป็นผู้ฟังที่ดีค่อยฟังคอยตอบ เราเลยมีความรู้สึกอยากปกป้องพี่ตอนมีญาติผู้ใหญ่มาทักละเขาดูอึดอัดใจที่จะคุยด้วยเราก็จะเสนอตัวตอบไปให้ ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่เปิดใจกับเราบ้างมั้ยนะ5555
การบังคับรักในครอบครัวดีครับ แต่จะทำได้หรือป่าวก็อีกเรื่อง ทำได้ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่แปลกอะไร ก็ยังดีกว่าตัวใครตัวมัน มีคำฮิตในยุคนี้ก็คือ family comes first ถ้าปลูกฝังมาดี ต่อให้พี่น้องไม่สนิทกันยังไง แค่ไม่ฆ่าชิงมรดกกันก็พอแล้ว
เราเป็นน้องค่ะ มีพี่ชาย ห่างกัน1 ปี ไม่ได้สอนให้รักกันนะ แต่เขาสอนให้ดูแลกันเขาจะสอนพี่ว่า ถ้าไม่มีพ่อแม่ มันจะมีแค่เรา ดูแลน้องนะแล้วก็สอนเราในฐานะน้อง เป็นน้องต้องเคารพและเชื่อฟังพี่นะ เพราะถ้าไม่มีพ่อแม่ คนที่จะช่วยเราได้ทุกสถานะการณ์ คือพี่เรานะ บ้านเรามีแค่ 4 คน พ่อแม่พี่ชายและเรา ไม่ได้โดนล้อมด้วยญาติๆ
ของผม คู่ผมเป็นคู่ที่แค่มองหน้ากันก็พร้อมใส่กันตลอดอะ แล้วเวลาทะเลาะกันก็จะชอบบอกมึงไม่ใช่พี่กู & น้องกู ซึ่งพอบอกแบบนี้เราก็เหมือนตกลงว่าเวลาอยู่โรงเรียนเราจะทำเป็นไม่รู้จักกัน เจอกันก็จะทำเป็นไม่รู้จักกัน เคยพยายามลดทิฐิตรงนี้แล้วแต่ก็ไม่ช่วยอะไร ตอนนี้ก็เลยต่างคนต่างอยู่
ผมมีพี่ชายหนึ่งคนครับ ผมเป็นน้องชาย ซึ่งตอนเด็กๆผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่า พ่อแม่ผมทำไมต้องยัดทุกสิ่งแย่างให้พี่ชายผมตลอด แต่พอวันนึงผมโตขึ้น ผมได้รับสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับ คือการดูแลจากพี่ชาย พี่ชายคอยช่วยเหลือผมตลอดทุกเรื่อง ไม่ว่าจะงาน หรือเรื่องเงินอะไรก็ตามแต่ แต่ผมไม่เคยอิจฉาพี่ผมเลย ผมยินดีกับทุกสิ่งอย่างที่พี่ผมได้รับ จนทุกวันนี้ผมทำงานหาเงินได้ พี่ชายก็คอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ ขอบคุณพี่มากๆที่คอยช่วยเหลือทักๆเรื่อง 👋
ชื่นชมที่กล้าพูดเรื่องนี้นะ ปัญหาความสัมพันธ์กับคนในครอบครัวเป็นอะไรที่หนักอ่ะ บางคนเป็นปมติดในใจไปจนวันตายยอมรับและให้อภัยกัน คือดีที่สุดแล้ว
ดีมากครับ
เรามีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน แต่แบบมันรู้สึกรักกันเองมั้งมีทะเลาะกันตามวัยแต่พอโตขึ้นก็มีแต่พี่ไปรับไปส่งไปโรงเรียน ไม่เคยโดนเปรียบเทียบนะแม้ว่าพี่จะเก่งแม่งทุกด้านจนติดบอร์ดโรงเรียนส่วนเราวันๆเอาแต่เล่น 55 มันแบบรักกันเองมั้งมีบ้างที่แม่ชอบบอกว่าถ้าไม่มีแม่แล้วให้พี่ดูน้องด้วย แต่ตอนนี้คือพี่ไม่อยู่แล้วอ่ะเค้าทิ้งเราไปแล้ว TT เห็นคลิปนี้แล้วคิดถึงพี่สุดๆ
เรื่องโซฟาคือแบบอ่ยย55555555555555
ฮื่ออออ น้องน่ารักมากกกกก หน้าเหมือนกันไปอี้กกก
ข้างๆคือพี่!!!
@@bangueng เอ้า หนูขอโทษ626252
ผมกับพี่อายุห่างกัน12ปี เป็นเพราะเจนกับสังคมเมื่อก่อนกับตอนนี้ ความคิดบางอย่างต่างกันพอสมควร ช่วงอยู่ด้วยกัน สนิทกันเพราะมีแค่สองคน พอห่างกัน1ปีแล้วมาอยู่ด้วยกันกับกลายเป็นไม่สนิทและเราเองที่อคติกับพี่
ไม่รู้จะทันมั้ย อยากให้คนพี่ลองทำpodcast ดูเพราะเสียวเพราะมาก น่าจะรุ่ง
หน้าตาคล้ายกันมากค่ะ คู่พี่น้อง
เป็นพี่น้องที่เหมือนกันมาก
แบ่งความรักออกมาครึ่งนึง แล้วเปลี่ยนความรักนั้นเป็นความเข้าใจ คือการรักษาทุกความสัมพันธ์ในทุกสถานะกับทุกคน
พึ่งเคยเห็นพี่น้องพี่นอทครับ หน้าเหมือนกันเป็ะเลย
เรารักทั้ง2คนเลยค่ะ ไม่ต้องแย่งกันนะ
พึ่งเคยเห็นพี่ชาย พี่เป็นครั้งแรกเลย น่าเหมือนกันมากเลย ตอนแรกนึกว่าเอารูปตัวเองในอดีต มาแปะ ทำเป็นปกคลิป 555
พึ่งมาดูแล้วมันจริงนะ เรามีน้องสาวห่างกันแค่ 1 ปี โดนเปรียบมาตั้งแต่เด็ก วันเทศกาลต่างๆที่รวมญาติ เข้าโรงเรียนก็เจอครู เจอเพื่อนเปรียบเทียบ ทั้งเรื่องการเรียน กิจกรรม รูปร่างหน้าตา จะเรียนต่อคณะอะไร ยิ่งตอนเด็กๆที่เราไม่เข้าใจ ทำให้รู้สึกว่าบางครั้งมันกลายเป็นการแข่งขันเลย ไปโรงเรียนด้วยกันกลับบ้านพร้อมกัน น้องชอบหลับบนรถตอนขากลับแล้วชอบมาซบเรา แต่เราทะเลาะกันบ่อย พอมาช่วงเราเข้ามหาลัย ก็เริ่มเปลี่ยนแบบ มันเหงาเวลาต้องแยกกัน พอกลับบ้านช่วงวันหยุด เราก็คุยกันมากขึ้น รักษาน้ำใจกันมากขึ้น แล้วก็มาคิดว่าจริงๆ เออ เราก็รักน้องนะ น้องก็รักเรา แต่แค่ที่ผ่านมาเราไม่ค่อยได้คุยกัน
อยากให้น้องดูคลิปนี้เลยอะ เราสภาพจิตใจไม่โอเคตอนนี้ ครั้งสุดท้ายที่คุยกันคือทะเลาะจนตอนนี้ยังไม่ได้คุยกันเลย55555555
คอนเท้นท์ดี
ทำไมฟังแล้วน้ำตาซึมม เพราะเป็นเหมือนกัน 🥺🥺🥺
เราเป็นพี่ ห่างกับน้อง2ปีเเต่โคตรไม่ชอบหน้ามัน มันชอบทำนิสัยเเย่ๆหรือทำตัวไม่มีมารยาทในที่สาธารณะเช่นเเบบ เล่นเสียงดังบนรถรร.เเล้วไปสร้างความรำคาญให้คนอื่นด้วย ละตัวมันก็ตีมึน ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เเละคนส่วนใหญ่รู้ว่าเป็นน้องเราบางทีก็มาเล่ามาบ่นมาฝากบอกอะไรมัน ซึ่งเราไม่ชอบเเต่เราก็พยายามปฏิเสธการคุยเรื่องเเบบนั้นอยู่เเล้ว เเต่ไฝที่หน้าเรากับหน้ามันเเม่งเป็นที่เดียวกัน คนอื่นเห็นก็มาพูดให้เราได้ยิน ซึ่งเเม่งโคตรน่ารำคาญเป็นไปได้เราก็ไม่อยากมีน้องเเบบนี้ อยากจะตัดสายเลือดไปเลย ส่วนญาติๆหรือครูก็จะชอบมาถามมาบอกว่า เป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักกัน เเต่พ่อหรือเเม่ก็ไม่ได้2มาตรฐานยังไงหรอกค่ะ เราไม่ชอบที่มันเป็นตัวมัน เขาก็ยังจะให้รักกันอยู่นั่นเเหละ (มาบ่นเฉยๆค่ะ)
สถานการปัจจุบันผมคือ ผมอะโดนแม่เปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่บ่อยๆ โดนจนล่าสุดตอนนี้อาร์มผมระเบิดออกมาอะ แล้วแม่บอกอะไรผมรู้มั้ย แม่บอกว่าที่เปรียบเทียบคือให้ดูเป็นแบบอย่าง คือผมไม่เข้าใจเลยอะ ดูเป็นแบบอย่างมันต้องเปรียบเทียบขนาดนั้นเลยหรอ แค่ผมขับรถไม่เป็นต้องเอาไปเปรียบเทียบเลยหรอ ผมไม่เข้าใจเลยว่ะ ผมสะสมคำเปรียบเทียบเหล่านี้จนตอนนี้อะ ผมคิดจะฆ่าตัวตายแล้วฆ่าแม่จริงๆแล้วอะ คิดถึงน้องไว้เสมอเพราะผมต้องอยู่เพื่อน้อง ผมต้องคิดเสมอว่าถ้าน้องผมไม่เหลือใครแล้วจะทำยังไง ทำไมเด็กอายุ15อย่างผมต้องมาเจอแม่แบบนี้วะ😭😭
แล้วผมเข้าใจแหละว่าผมเหี้ยอะ งานบ้านไม่เคยช่วย แต่แม่ใช้อะไรผมก็ทำตลอดอะ ผมคิดไว้เสมอเลยเว่ย ว่าน้องผมจะต้องอยู่สบาย ไม่อยากให้โดนแบบผม แม่ง 😭
ดีจังเลยคนมีพี่น้องเนี่ย เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ไม่ได้อยากมีเพิ่มเพราะกลัวว่าจะดูแลค่าใช้จ่ายในอนาคตไม่ไหว เลยมีแค่เราคนเดียวจนโตมา ลูกคนเดียวโดนเทคแคร์ดีมันก็ดีจริงๆนะ แต่มันเหงาอะ มีแต่ลูกของน้องชายแม่ 2 คน ซึ่งมันไม่เหมือนกันอะ เพราะเขาเป็นพี่น้องกันเขาก็รักกันของเขา เราก็เหงาเหมือนเดิมอยู่ดี 555 อยากมีบ้างงงนอกจากเรื่องนี้ก็กดดันอีก เป็นลูกคนเดียว เป็นตัวความหวังของพ่อกับแม่อีก เครียดดด
เราเป็นน้องนะอายุ16-17พี่ชายเรา2คนคนกลางน่าจะ27คนโต30-31 เราก็เป็นคนห้าวๆเพราะมีพี่ชายแถมโตมาก็เป็นเลสด้วย555 เราชอบน้อยใจพี่ชายนะแบบเหมือนเวลาพี่เขาไปไหนก็อยากไปด้วย ไปตั้งวงกับเพื่อนเราก็อยากไปด้วยเพราะเราเป็นคนรักสนุกชอบลุยพอขอไปด้วยก็ไปไม่ได้เพราะพ่อแม่ไม่ให้ไปพี่ชายก็เหมือนจะไม่อยากให้ไปด้วย พ่อแม่ก็ชอบบอกว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้ พี่เขาดูแลเราไม่ได้บ้าง บอกว่าเรายังเด็กอยู่บ้าง บอกว่าเราเป็นผญ.เขามีแต่ผช.จะไปทำไม จนเรานอยมากๆวิ่งขึ้นบ้าน พี่เราก็ได้ไปกับเพื่อน แล้วที่นอยสุดๆเลยคือพอเราโตมาแล้วพ่อแม่ก็ห่วงเราเกินไป ไปติวก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้บอกแต่ว่าเราเป็นผญ. รู้แล่ะว่าเขาห่วงแต่ห่วงแบบนี้กันไม่ให้เราไปเข้าสังคมเลยดีกว่าตอนเด็กๆเราเองที่อยากไปกับพี่ชายเพราะอยากเข้าสังคมกับพวกพี่เขา อยากสนิทกับพี่ชายอยากมีอะไรก็พูดก็ปรึกษากันได้ แต่พอไม่ได้ไปก็เหมือนกับเรากับพี่ห่างกันเลื่อยๆ เราไปไหนแล้วกลับดึกก็เทลาะกับพ่อตลอดว่าทำไมกลับดึกจนเราคิดว่าเราไม่มีอิสระเลย จนช่วงปีนี้พี่เราไปเล่นสงกรานต์แล้วเราขอไปด้วย ตอนแรกกะขอเล่นๆเพราะคิดว่ายังไงคงไม่ได้ไป แต่พอพี่เราให้ไปเราก็ดีใจมาก แต่พอไปก็พูดหยอกเพื่อนและพี่ไม่ได้เพราะเราถูกสอนมาตลอดว่าพี่โตกว่าอีกทั้งเราเคยโดนว่าตอนพูดหยอกพี่ชายว่าอย่าทำแบบนี้เราเลยไม่กล้าพูดหยอกอะไรแกก็เล่นน้ำกินขนมกินข้าวไปแต่เพื่อนพี่ชายก็เข้ามาคุยด้วยบ้าง ถึงอย่างงั้นก็โคตรมาความสุขและสนุกมากๆ มันปลดล็อคความสคิดต่อเรากับพี่บางส่วนได้ แต่ก่อนที่ไม่ค่อยได้พูดกันทักแชทหากัน ก็ทักหากันและก็พูดกับบ่อยขึ้น(เอาจริงเคยคิดว่าพี่ชายไม่รักเพราะเรื่องนี้ด้วย555)
ดีมาก
รู้สึกอบอุ่น
ผมมีน้อง 3 คน น้องสาว 1น้องชาย 2 ส่วนผม เป็นพี่ใหญ่สุด รวมกัน เป็น 4 กุมาร
หล่อ vs น่ารัก
เรากับพี่ก็ไม่สนิทกันเลย พวกเราเติบโตมาแบบพ่อแม่ให้ดูแลตัวเองไม่ค่อยคุยกันปากแข็งกันทั้งบ้าน ต่างคนต่างเงียบใส่กันมายาวนานจะทำอะไรก็ต้องคอยให้แม่สื่อสารให้เพราะไม่กล้าคุยกัน จนวันที่เราทั้งคู่เสียแม่ไปเราได้เปิดใจคุยกันมากขึ้นเพราะเหลือกันแค่สองคนพี่น้อง มันปลดล็อกมากๆพี่เค้าก็แค่คนๆนึง เราก็แค่เด็กคนนึงที่รักแม่มากๆเหมือนกัน โตมา24ปีแล้วพึ่งเคยไปกินข้าวกับพี่ด้วยกันสองคน ได้พูดคุยเรื่องอดีตกันและการวางแผนอนาคต ถ้าแม่เห็นภาพนี้แม่ต้องร้องไห้แน่นอนเพราะลูกหันมาคุยกันแล้วจ้า555555555
ผมที่ไม่ถูกกะพี่ชายมาเป็นเวลา20ปีละครับ อายุห่างกัน1ปี พวกผมไม่เคยเปิดใจคุยกันเลย ผมก็รู้สึกว่าไม่รุ้จะเริ่มคุยยังไงดี อย่างผมเป็นน้องไรงี้ก็ต้องแบบกล้าๆกลัวๆไม่กล้าเริ่มเปิดใจเคลียกันเรื่องต่างๆ แล้วแม่ก็สอนเสมอว่าเป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักกัน ผมก็แบบทำตัวไม่ถูกว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี อยู่บ้านเดียวกันแถบไม่มองหน้ากันเลยครับ
มีพี่ชายอีโก้สูง สูงแบบตัวเองทำผิดก็ไมคิดว่าผิดกูเป้นพี่ กูมีสิทธิ์จะทำ พอพูดตรงๆ ด้วยเหตุผลก็รำคาณ ไม่คุยกัน จนทุกวันนี้ต่างคนต่างอยู่สบายใจกว่าเยอะ คงอยากที่จะทำเหมือนในคลิปที่เปิดใจ สลับกันนี่พูดไรไปก็หูทวนลม ไม่ตั้งใจฟังซักอย่าง เพราะคิดว่าเป็นพี่ไม่ต้องฟังน้อง
แต่สองคนนี้หน้าเหมือนกันจริงงง
หน้าเหมือนกันจนตกใจเลยโอ๊ยยย
เราก็มีพี่สาวอายุห่างกัน 7 ปี ตอนเด็ก ๆ สนิทกันมาก พอเข้าช่วงม.ต้น เริ่มเจอพิษญาติๆ คนในหมู่บ้าน ป้าข้างบ้าน เพราะเราดันอวบ แต่พี่ผอมมาก งงมากว่า อ้วนแล้วเป็นน้องไม่ได้เอ๊าะ น้องจะตัวใหญ่กว่าพี่มันหนักหัวใครวะ ก็พี่มันเอ็นดูอ่ะ บางทีมันซื้อของกินมา 4 5 อย่างละกินไปนิดนึงมันอิ่ม เราดันเป็นพวกเห็นกินเหลือไม่ได้ก็เก็บเรียบมันก็ปกติป่าววะ แล้วบางปมคือ เราสอบได้ที่ 1 ตลอด แม่กับพ่อก็จะฟิลว่า ดีลูกดี เก่ง ยิ้ม แล้วพี่ปกติมันสอบได้ที่ 27 28 30 จากเด็ก 35 คน มีปีนึงพี่เราสอบได้ที่ 13 แม่กับพ่อคือดีใจหนักมาก ซื้อของขวัญให้จนเรานอยด์ แล้วก็ห่างกันไปเรื่อย ๆ จากอะไรหยุมหยิมแบบเนี๊ยะ จนเราพึ่งเรียนจบ พี่เราคือทำงานมั่นคงละ คนก็ยังเปรียบเทียบนะ แต่เรากับพี่ต่างคนต่างโตขึ้นแล้วดันนิสัยเหมือนกัน คิดอะไรเหมือนๆ กัน มองตารู้ใจทำนองนั้น พอกลับมาเจอกันก็คือสนิทกันเหมือนเดิมแล้วสกินชิพกันบ่อยมาก ติ๊งต๊องอ่ะ กอดกัน ดีดดิ้น วี๊ดว๊ายกันอยู่สองคน แต่พอจริงจังก็เข้าโหมดจริงจังกันเลย เวลาเจอผู้ใหญ่ไม่น่ารักก็ผนึกกำลังสู้ไม่เหมือนแต่ก่อน แล้วต่างคนต่างก็ไม่สนใจคนรอบข้างละจะคิดยังไงก็ช่างเค้า เราแฮปปี้พอ#กลับมาสนิทกันได้ยังไง ของเราคือทะเลาะกับแม่แบบที่กูจะออกจากบ้านละ ออกแล้วออกลับขอไม่กลับมาแล้วนะ เพราะถ้าอยู่ต่อคงได้ลาโลกแทน ตอนนั้นคือเริ่มทำร้ายตัวเองแล้ว จิตใจคือย่ำแย่มาก ๆ ในขณะที่พี่สาวและคนรอบข้างไม่มีใครรู้เลย พอพี่สาวกลับมาบ้านมันสัมผัสได้ถึงพลังงานอึมครึมบางอย่างมันก็ถาม คุยกับเราทีกับแม่ทีคือพลิกภาพแม่ในความทรงจำไปเลย แล้วมันก็ร้องไห้มาหาเรามาคุยกับเรา ตอนนั้นเราคือร้องไห้จนไม่มีน้ำตาละ พอเห็นพี่มันร้องไห้มานี่นั่งขำนาง เจ้ร้องทำไม แล้วนี่ก็ขำไปน้ำตาไหลตามไป แล้วก็คุยกัน ตอนนั้นคือที่กลับมาเปิดใจกันจริง ๆ สรุปสุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้งอยู่นะ แม่แกรู้ตัวและยอมปรับ เราเองก็ต้องซ่อมใจซ่อมความรู้สึกไป พ่อก็ได้รับการทรีตจากแม่ที่ดีขึ้น พี่ก็เข้าใจพ่อแม่มากขึ้น เราก็เข้าใจกันมากขึ้น พี่เรามันไม่เคยรู้ว่าเราต้องเจออะไรมา มันเลยไม่เข้าใจบางการกระทำที่เราแสดงออกแล้วคิดว่าเรางี่เง่าไปเอง พอมาเจอเหตุการณ์นี้ก้คือพลิกหมดทุกอย่าง เราเองก็ไม่ได้ต้องเก็บทุกอย่างไว้กับตัวแล้ว แต่พึ่งปลดล็อคไม่กี่เดือนก่อนเอง ตอนนี้ยังอ่อนไหวง่ายอยู่เลย
ที่ว่าพี่น้องต้องรักกันเข้าไว้ น่าจะแบบว่ายังไงๆก็อยู่บ้านเดียวกัน ก็รักๆกันไว้ดีกว่าไม่คุยกัน น่าจะแบบนั้นมากกว่าบังคับรักกันนะ
มันก็เปรียบเทียบจริงๆอะ ยิ่งญาติยิ่งอะไร มาเอาเทียบกับตัวเองละรู้สึกต่ำมาก ญาติเรียนหมอ พี่น้องได้ของดีๆในขณะที่เราขอได้แค่ครั้งเดียว พูดละมันsad
เอาพี่เบสท์ ณัฐสิทธิ์ มานั่งอีกคนก็จะเป็น3 พี่น้อง 5555
พ่อแม่มีบทบาทสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้องมาก ส่วนคนอื่นๆสังคมภายนอกครอบครัวนั้น มีอิทธิพลไม่สูงเท่าบทบาทพ่อแม่นะ (การสื่อสารของพ่อแม่จึงเป็นสิ่งสำคัญ)
เรากับพี่เราตอนเด็กๆนี่ตีกันมากกกก แต่มันมีจุดเปลี่ยนคือตอนพี่เราขึ้นมอปลายด้วยความที่เค้าเรียนเก่ง เค้าสอบเข้าโรงเรียนที่กทม.ระดับท๊อปๆได้ ส่วนเราก็อยู่โรงเรียนเดิม เลยต้องห่างกัน พอไม่เจอหน้าเลยคิดถึง แบบไม่มีคนมาตีกัน55555 เลยรักกันเฉย
นี่เป็นน้องที่ห่างกับพี่8ปี พอเราเริ่มรู้เรื่อง พี่ก็เข้าโรงเรียนประจำที่อีกจังหวัด แล้วหลังจากนั้นก็เจอพี่สองสามปีครั้ง เหมือนเป็นลูกคนเดียวตลอด โมเม้นท์พี่น้องเป็นศูนย์
เป็นน้องที่ จำเป็นต้องเป็นพี่
เรามีพี่ 2 คน พี่สาวคนโตเป็นคนละแม่กับเรา พี่ชายคนรองเป็นคนละพ่อกับเรา เราคนเล็กสุดแทบไม่คุยกับพี่ทั้งสองเลยถ้าพ่อแม่ไม่ให้ไปเรียก เพราะเราไม่รู้จะคุยอะไร เราคุยไม่เก่งมาตั้งแต่เด็กแล้วก็เลยเหมือนต่างคนต่างอยู่ แต่ครอบครัวเราไม่มีการปลุกฝั่งให้รักกัน ก็เลยพากันโตไปคนละแบบ
ผมก็รักกันดีมั้ง เเต่ก็อยู่บ้านด้วยกันเเต่ไม่ค่อยเจอกันอยู่โรงเรียนเดียวกันเเต่เวลาเจอกันก็คุยปกตินะ
ไม่จำเป็นต้องรักกันก็ได้แต่ ควรคุยกันหรือซัพพอตกันบ้างอะไรบ้างครับไม่ใช่ว่าตอนมีเต็มที่ชิบหายเต็มที่กับเพื่อนกับฝูงแต่พอลำบากขาดสนค่อยมานึกถึงพี่น้อง ...
ก่อนเริ่ม ต้องถามก่อนว่านิยามของความรักแบบพี่น้องเป็นแบบไหนกรอบของความรักเป็นยังไง แล้วก็ขึ้นกับผู้สอนหรือคนหล่อหลอมผวกคุณขึ้นมา
กับพี่คนโตห่างกันเกือบ10ปี พึ่งจะได้คุยกับแบบเข้าใจกันตอนพ่อเสียแล้ว การคุยกันมันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นจริงนะ
ผมกับน้องชายอายุห่างกัน 5 ปีเเต่ด้วยความผมเป็นคนตัวเล็ก น้องเป็นคนตัวใหญ่ทำให้ช่วงเล็กๆเราตัวเท่าๆกันเล่นด้วยกันเหมือนเพื่อนกันเลย เสื้อผ้ายัน กกน ก็ใช้ด้วยกัน น้องมันจะเป็นคนที่เข้าหาเเม่มากกว่าผมเลยรู้สึกว่าเเม่รักน้องมากกว่าเพราะว่าเเม่จะซื้ออะไรให้ผมก็ต้องซื้อให้น้องด้วย เเต่เวลาจะซื้ออะไรให้น้องไม่ได้ซื้อให้ ตอนเด็กๆก็รู้สึกงอลๆเเหละจนเเม่ต้องไปซื้อให้ผมด้วยให้มีเหมือนกัน2 คน จนผมไปเรียนมหาลัยเราก็ไม่ค่อยเจอกัน จนน้องก็ออกจากบ้านไปเรียนเหมือนกันนานๆจะกลับบ้านที ไม่ค่อยได้เจอกัน ด้วยความที่น้องผมมันเป็นคนที่พูดเก่งอัธยาศัยดีก็จะทำให้มีคนรู้จักมันเยอะเพื่อนเเม่ก็รู้จักมันหมด ส่วนผมจะพูดก็เเต่คนที่รู้จักเท่านั้น เวลากลับบ้านก็มักจะมีคนทักว่าผมเป็นน้องตลอด ซึ่งหลายๆคนก็เป็นเเบบนี้ แฮร่ๆ ชอบคอนเท้นเเบบนี้
สาธุ
ของผมเป็นพี่สาวด่ากันทุกวันแต่ก็สนิทกันดีมีอะไรแบ่งกันตลอด ถึงผมจะดื้อไปบ้างแต่พี่ผมเป็นห่วงผมมากๆเลย
ผมเป็นน้องนะ ถ้าให้พูดจริงๆ ทะเลาะกับพี่แทบทุกวันแต่ไม่ถึงขั้นต่อยตีกันก็แค่เถียงกันด่ากันเฉยๆ แต่ก็ไม่ได้เกลียดกัน เหมือนอยู่กันแบบเพื่อนมากกว่าพี่น้อง :3ปล.รอใส่เดี่ยว ep.5 อยู่นะคับ
ตอนเด็กเราไม่รักใครเลยแบบพี่ไม่เคยโดนว่าเลยทำอะไรก็ดีไปซะหมดเราพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เก่งเท่าพี่ แล้วเราไม่ชอบขอความช่วยเหลือถ้าไม่ได้จริงๆอีโกสูงเลยไม่ค่อยชอบพี่สาวแกแทบไม่พยายามยังสอบได้ Aก่อนสอบไม่อ่านเข้าร้านเหล้า แต่เราอ่าน1สัปดาห์ยังจำไม่ได้ขนาดตั้งใจเรียนทำการบ้านส่งตลอดคะแนนกลับไม่เคยได้ Aเราเลยไม่ชอบพี่เลย ไม่พยายามก็ดีแทบทุกอย่าง
คือเราอ่ะเป็นน้องคนเล็กห่างกับพี่14ปีกับพี่คนนึงก็ห่าง11ปี(ตอนนี้เรา14)สนิทกันมากคือไม่ค่อยเกรง555คือด้วยอายุห่างกันพอเราโตคนละช่วงกับพี่ ทำให้เเต่คนมีช่วงต้องการความรักจากพ่อเเม่ต่างช่วงกันทำให้ไม่ค่อยชิงดีชิงเด่นกันเเละเมื่อเเม่เราก็เเบบเหมือนเป็นเเม่ที่เข้าใจลูกมากขึ้นเหมือนเป็นเเม่รุ่นใหม่หน่อยๆอ่ะเลยรู้ดีว่าเเบบต้องทำยังไงให้ลูกไม่น้อยใจเเละรู้สึกเท่าเทียมครอบครัวเราเลยค่อนข้างสนิทกันมาก อย่างตอนนี้ก็เเอบมาดูยูทูปตอน7โมงค่ะ55555
เหมือนเห็นคู่ตัวเองเลยค่ะ พี่กับเราก็เป็นประมาณนี้555555
โอยยย นึกว่าเเฝดดด😂😂😂
ขอโทษี่เรานึกว่าเอาคนนึงมาตัดเป็นสองคนนนะคะ เหมือนกันเกินไปมาก55555555
คือจริงเลย
พี่น้องบางคู่แทบไม่คุยไม่ใช้ชีวิตร่วมกัน เพราะการได้รับการปฏิบัติจากพ่อแม่ที่แตกต่างกัน
ใช่ เรากับพี่แทบไม่ได้คุยกันเลย
จริง
จริงค่ะ ไม่คุยกันมา15ปีอล้ว แทบไม่รู้จักกัน
เราก็เป็นอีกคน
จริงๆแล้ว เราไม่เคยเกลียดพี่น้อง แต่เกลียดคนที่คอยเปรียบเทียบพี่น้องตลอดเวลาเช่น ครูมัธยม โตมาเพิ่งคิดได้ว่าครูแม่งหน้าเกลียดมาก พูดต่อหน้าเราว่าน้องก็เก่งนะแต่สู้พี่ไม่ได้ ไม่เคยจำชื่อเราได้เรียกเราด้วยชือพี่ เฮงซวยจริงครูไทย
อยากให้สองพี่น้องทำคอนเทนต์แบบพี่น้องคุยกันมากขึ้นหรือทำกิจกรรมด้วยกันมากขึ้น เช่น ย้อนวัยเด็ก เล่าวีรกรรมวัยเด็กที่ทำด้วยกัน หรือเล่าเหตุการณ์เดียวกันที่มีภาพจำเหตุการณ์นั้นๆ เป็นคนละมุมเลย ให้พี่ลองทำงานแทนน้อง 1 วัน แล้วน้องก็ทำงานแทนพี่ 1 วัน เป็นต้น
เราเป็นพี่นะ ห่างกัน7ปี
แต่ชอบเขินเวลาน้องมาแสดงความรัก จนน้องน้อยใจ 55555
สงสัยต้องเปิดใจคุยกันบ้างละ
เราเป็นเหมือนกัน555 เราก็ห่าง7ปีค่ะ น้องชายด้วย
ชื่อคลิปทัชใจมากโดนพูดสอนมาตลอด คือก็ไม่ได้เกลียดอะไรน้องหรอกแค่อยากหยุมหัว5555 ถ้าทำแนวนี้อีกอยากให้พูดถึงเรื่อง“เป็นพี่ต้องเสียสละให้น้อง” หน่อยค่ะอยากฟังทั้งในแง่คนเป็น พี่ที่โดนสอน น้องที่ได้รับคิดยังไง ส่วนตัวเราโดนสอนแบบนี้บ่อยๆเคยน้อยใจคิดว่าแม่รักน้องมากกว่ามาแล้ว
เรามีพี่ที่ห่างกันหลายปีมาก เราเคยอยู่ด้วยกันสมัยเด็ก แต่หลังจากนั้นก็ไม่ได้อยู่ด้วยกันเลย แต่พวกเราก็เจอกันบ้าง คุยกันบ้าง แล้วปัญหาที่เกิดขึ้นคือ การโดนเปรียบเทียบชีวิตเรากับพี่ ครอบครัวชอบเอาชีวิตเราทั้งคู่มาเทียบกันทำให้เรารู้สึกว่าเอามาเทียบทำไมมันคนละคนกัน แบบพี่เป็นงี้เราต้องเป็นงี้ เราเป็นงี้ทำไมพี่ไม่เป็นงี้ อีกเรื่องคือทำไมแม่สนใจเรามากกว่าหรือแม่สนใจพี่มากกว่า พวกเราส่วนมากชอบทะเลาะกันเรื่องแม่เลย แทบจะแหกหน้าอกกัน ปัจจุบันความสัมพันธ์ก็ดีขึ้นนะ พอคุยกันมากขึ้นก็แบบเก็ทว่าทำไม เพราะเป้าหมายสูงสุดก็อยากให้แม่สบายอะ อธิบายไม่ถูก55+
คอนเท้นดีมากกกก ดูแล้วน้ำตาต้องคลอเบ้า🥹🥺 ชีวิตพี่น้องต้องโดนเปรียบเทียบตลอด ทั้งหน้าตารูปร่าง ความสามารถ พอคนนึงดีอะไรก็จะมีคนแนะนำให้เอาอย่างอีกคน หรือชมอีกคนส่วนอีกคนไม่โดนชม ฯลฯ หลังจากโดนเปรียบเทียบต้องมานั่งปรับทัศนคติตัวเองตลอด และคิดว่าน้องของเราก็คงเคยรู้สึกเหมือนกัน แต่โชคดีที่เราอายุห่างกันแค่2ปี โตเล่นด้วยกันตลอดนอนห้องเดียวกันเลยมีโมเม้นคุยเปิดใจคุยกันบ่อย ไม่ได้รู้สึกห่างกัน แค่มีไม่สบายใจกับคำพูดคนรอบข้างบ้าง เป็นกำลังใจให้คนมีพี่น้องทุกคนค่ะ💖
หน้าเหมือนกันมากกก บอกแฝดก็เชื่ออะ
ไม่เคยเห็นใครยกประเด็นนี้มาพูดเท่าไหร่ดีมากเลยมันทำให้กลับไปคิดอะไรหลายๆอย่างเกี่ยวกับความสัมพันธ์พี่น้องของเราคอนเท้นช่องนี้คือดีตลอดเลย😻😻
เรากับพี่ชายห่างกัน 7 ปี พี่ขี้หวงมากจนเรารำคาญ พี่เราก็รำคาญเพราะเราชอบบ่น ทะเลาะกันทุกวัน แต่เมื่อช่วง 4 ปีก่อนพี่ไปเรียนตปท. นอนร้องไห้คิดถึง พี่ก็วีดีโอคอลมาร้องไห้ โทรคุยกันวันละหลายๆชั่วโมงมาก ไม่เคยบอกรักกันแต่มีอะไรซัพพอร์ตกันตลอด เรารู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเรากับพี่คือพี่น้องกันจริงๆ ไม่ต้องคุยกันทุกวัน แต่รับรู้การมีอยู่ของกัน และพร้อมซัพพอร์ตกันตลอด
ชอบบ่นให้พี่ฟังเหมือนกัน(⌒o⌒)
เราก็มีพี่น้องที่โดนบังคับให้รักกันค่ะ5555
มีพี่ชายคนนึงห่างกัน10ปี แล้วก็มีแฝดเราอีกคน ไม่สนิทกับพี่ชายเลย แทบไม่คุยกัน ตอนนี้ก็ยังไม่สนิทกันอยู่ดีค่ะ น่าจะเพราะเราสนิทกับแฝดมากกว่าด้วย ตอนเด็กๆพี่ชอบแกล้งเพราะเราชอบเอาเรื่องพี่ไปฟ้องแม่ ก็เลยไม่ถูกกัน พอโตขึ้นมาอีกหน่อย พี่ไปเรียนต่างจังหวัด ก็ยิ่งห่างกันไปอีก แต่แม่จะคอยบอกตลอดว่าให้รักกันนะ มีอะไรก็ช่วยเหลือกัน ทั้งๆที่เข้ากันไม่ได้เลย555 ไม่ค่อยรู้จักนิสัยใจคอกันด้วยซ้ำ เวลาถ่ายรูปรวมครอบครัวยืนตัวติดกันยังยากเลยค่ะ5555
เป็นคอนเทนต์ที่ดีมากจริงๆครับ 👍👍👍👍 ทำให่ผมนึกถึงน้องชาย เราห่างกัน5ปีได้ เด็กๆสนิทกันมากเพราะบ้านจนต้องอยุ่ห้องเช่านอนร่วมกันน้องผมมองผมเป็นไอดอลเสมอแม้ผมจะเกเรแล้วชอบแกล้งน้องประจำ โตมาต่างคนต่างมีห้องของตัวเองมีสังคมของตัวเองก็แทบจะไม่ได้คุยกันเลยวันๆนับคำได้ แล้วด้วยความที่ไม่คุยกันเลยจนน้องผมไปหลงละเริงติดเพื่อนจนเข้าสุ่วงจรยาเสพติดรู้อีกทีก็ตอนน้องผมโดนจับเราถึงได้คุยกันมากขึ้นมานิดนึง ##อยากฝากไว้ให้คิดคับพี่น้องมีกันอยุ่ไม่มากรักกันไว้เถอะคับไม่มีใครหวังดีหรือรักเราได้เท่ากับคนในสายเลือด เลือดย่อมเข้มกว่าน้ำเสมอคับ 👍👍❤️
จริงค่ะพี่ๆ เราไม่ได้ไม่รักกันนะ แต่คนรอบตัวทำให้เราไม่รักกัน แต่เราก็รักน้องตลอดนะ ถึงจะน้อยใจมันบ้างก็เถอะ ดูคุยกันได้ในหลายๆ เรื่องมากกว่าพ่อแม่จริงๆ ในฐานะพี่เราก็อยากเปฺ็นที่พึ่งให้น้องนะ เพราะบางครั้งคนเป็นพ่อแม่ก็ไม่เข้าใจลูกหรอก ไม่มีเวลามาใส่ใจด้วย... ปล.ดูพวกพี่แล้วน้ำตาไหลเลย เข้าใจทั้งคู่อ่ะ หนูเป็นคนเซนซิทีฟด้วยล่ะมั้ง😅😅
คอนเทนต์ดีทุกเทปจริงๆครับ ชอบช่องนี้มากกกกก เป็นกำลังใจให้ครับ 🙏🏼🤍
ดูครั้งแรกค่ะ เคยดูพี่จากเทพลีลา รายการดีนะคะ เนื้อหาดี คุยสบายๆเลย
ทางนี้คือเรากับพี่ชายเราห่างกัน 8 ปี แต่ก่อนสนิทกันมากแบบมากๆ แต่เดี๋ยวนี้คือวันๆนึงไม่เจอหน้ากันเลยก็ได้ถึงแม้จะอยู่บ้านเดียวกัน เขาจะอยู่ในห้องตลอด จะคุยกันต่อเมื่ออยู่ตจว. อยู่ต่อหน้าญาติ ช่องทางติดต่อกันก็ไม่มีเลย มีแค่เบอร์กับไลน์ที่ก็ไม่ได้เป็นเพื่อนกันงี้
คอนเทนต์ดีจัดๆๆๆๆๆ ขอบคุณนะคะ
ผมรู้สึกเฉยๆทั้งพ่อแม่พี่น้องญาติรึเพื่อน
ผมไม่ได้มีอะไร. แต่ชอบอยู่สันโดษ ยิ่งวันรวมญาติผมยิ่งรุ้สึกหน่ายๆ มันแลดูวุ่นวาย ผมใส่ใจตัวเองกับแมวที่เลี้ยง. มีเวลาก้ทำกิจกรรมเพื่อสังคม รู้สึกมันมีความสุขอิสระยังไงไม่รุ้
คลิปดีมากๆๆเลยค่า ขอบคุณที่ทำคลิปดีๆแบบนี้ออกมานะคะ อยากให้มาทำคลิปด้วยกันอีกค่ะ อยากฟังมุมมองด้านอื่นๆค่ะ 😬
ที่ผ่านมากูนึกว่ามึงรักกูมาตลอด รักข้างเดียว เศร้าหวะ
นี่ๆๆคือข่องพี่ชาย ฝากไปตามๆ
ลึกๆแล้วผมว่าทั้งที่ทั้งน้องคู่นี้รักกันมากนะภายนอกอาจจะดูไม่สนิทขนาดนั้นน้องก็ซับพอตพี่ตลอด ยอมเพราะรักไม่ใช่ยอมเพราะกลัว(คหสต)น่ารักดี ลึกๆแล้วที่ทำให้คนมันเกลียดกันไม่ได้น่าจะเป็นความผูกพันธ์และสัญชาติญาณลึกๆในใจเรามากกว่า เกิดมาเป็นพี่น้องกัน อาจจะคนละชีวิตคนละนิสัย แต่เลือกย่อมเข้มกว่าน้ำครับ
ดีมากเลยครับ ผมเป็นลูกคนเดียวนะใฝ่หาความสัมพันธ์แบบพี่น้องแท้ในตอนเด็ก555 แต่ได้เจอตอนมีลูกคนที่สองนี่แหละครับ555
แม่บอกว่ามีกันอยู่สองคนถ้าพ่อแม่ตายไปจะอยู่กับใคร
ในใจฉัน:อยู่กับเพื่อน/อยู่กับใครก็ได้ที่ไม่ใช่แฝด!!
ชอบบ้านกูเองที่เป็นแบบนี้ คอนเทนต์ดีมากครับ นัดพบน่ารัก ♥
คอนเท้นดีมาก หาคอนเท้นมาทำด้วยกันบ่อยๆน้า
นั่งฟังแล้วหัวใจนุ่มฟู แง5555 เห็นแล้วนึกถึงน้องชายตัวเอง เรารู้สึกว่าเราก็รักน้องนะ แต่ก็รู้สึกผิดกับน้องด้วย ปัญหาที่เกิดเป็นปัญหาเดียวกันกับพวกพี่เลย
เป็นกำลังใจให้คุณพี่ชายฮะ
บ้านเราอ่ะ.. ตอนช่วงเราอยู่ม.ต้น เรารู้สึกห่างพี่มาก แต่แบบห่างในที่นี้ไม่ใช่ว่าเป็น gap ของการวางตัวนะ.. เพราะเราก็สนิทระดับที่ใช้คำหยาบพี่ได้เลย แต่ก็ยังรู้สึกว่ามันมีบางอย่างที่เราไม่คลิ๊ก ไม่เป็นตัวเอง ยังไม่มีใครเข้าใจเรา แล้วด้วยความที่แม่จะชอบพูดอ่ะ แบบชอบพูดแบบที่แม่จะพูดกับลูก คือเหมือนเขาไปเดาความคิดพี่แล้วเอามาพูดกับเรา ซึ่งมันมีแต่เรื่องที่ค่อนข้าง Negative มาก เช่น อิจฉาที่เราได้นั่นนี่ ได้ไปเรียนไกลบ้านกว่า ได้เงินไปโรงเรียนเยอะกว่า คือบางอย่างก็ไม่เหมือนแม่เดาความคิดพี่หรอก... เหมือนนางก็อยากบ่นของนางโดยเอาพี่เรามาอ้างมากกว่า พอเจอแบบนี้เยอะมากๆ จนตึงกับพี่ จนเราเริ่มถามจริงจังว่าแบบพูดอย่างงั้นจริงมั้ย ได้คุยกันก็เริ่มเข้าใจกันมากขึ้น ถามว่าความสนิทมันก็เพิ่มระดับนึงแหละ แต่เราก็ยังบอกไม่ได้เลยว่าเรารักพี่เรามั้ย เราแค่แคร์หรือเปล่า เพราะตอนนี้เราก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเรารักตัวเองหรือเปล่า
เป็นเนื้อหาที่เปิดโลก ลูกคนเดียว อย่างผมมากครับ
แต่ปัญหาที่พี่ผ่านมาแต่ละคน ผมฟังผมเครียดเลยครับ มันแบบมันจริงอ่ะ จริงจนเราเครียดเลย ไม่ใช่คอนเทนต์พี่ไม่ดีนะครับ แต่ปัญหาที่พี่น้องบางครอบครัวต้องเจอ เช่นพี่ๆ แม่งโคตรเครียด
แล้วใดๆคือพี่สองคนหน้าเหมือนกันมากกกก ถ้าผมทรงเดียวกันนี่ใช่เลอ
เราลูกคนเดียวแต่โชคร้ายต้องมาอยู่กับญาติมีคนพี่ 1 ( เกิดปีเดียวกันแต่พี่เกิดต้นปี เราเกิดท้ายปี เรากับพี่เลยเรียนคนละชั้นกัน พี่จะเรียนชั้นที่โตกว่าเราปีนึง )น้อง 1 เท่ากับเราเป็นลูกคนกลางๆ ครอบครัวญาติเราไม่เคร่งเกรดเท่าไหร่เพราะว่าแบบพี่เราก็ไม่ค่อยตั้งใจเท่าไหร่อ่ะ ส่วนทางเราไม่เคร่งเหมือนกัน แต่เราค่อนข้างเคร่ง ( เคร่งเอง ) แล้วพี่เรานิสัยออกแนวนอกกรอบๆ ไม่ตั้งใจเรียน ( ไม่เลย ) ไม่ชอบกินข้าว ขี้เกียจ ส่วนเราก็ตรงข้าม ด้วยความเราอยู่กับครอบครัวที่ทรีดให้เราใช้เหตุผล และ ใช้เวลากับเราเยอะ สอนเราในเรื่องความเป็นผู้ใหญ่ ส่วนทางพี่เรา พ่อแม่เค้างานหนักมาก ทางครอบครัวไม่ค่อยใช้เวลาด้วยกัน ด้วยความที่ทรีดมาไม่เหมือนกันพอมาเจอกันมันเลยแบบเทสไม่ตรงกัน แล้วเราก็แบบโดนเปรียบเทียบตลอดแบบทำให้ได้แบบเราสิแบบนี้ อึดอัดมากๆ พี่น้องทำไมต้องรักกันอ่ะเนอะ น้องชายกับพี่สาวคือแบบพี่ชอบแกล้ง น้องก็ชอบใช้กำลัง ร้องไห้เรื่องทะเลาะกันบ่อยมาก เราคนกลางทำใจเลยค่ะ
ผมมีพี่ชายอายุห่างกัน 7 ปี ไม่ค่อยสนิทกันเท่าไร เหมือนแสงกับเงา เราขอบวาดรูปเพราะพี่วาดให้ดูตอนเด็กๆ จนวันนึงโรคซึมเศร้าก็พาเขาไป ยังไม่ทันได้คุยอะไรกันเท่าไรเลย :))
เราเป็นพี่ ห่างกับน้อง 10 ปี อยู่คนละบ้าน เพิ่งได้คุยกันจริงๆจังๆ 3-4 ปีนี่เอง แต่รู้สึกว่าเรารักกันมาก เราเปิดใจคุยกันมาก รู้สึกว่าเราอายุห่างกันแค่ไม่กี่ปีเอง และรู้สึกว่าน้องเราเป็นผู้ใหญ่กว่าที่คิด
เราเกิดห่างกับน้อง 11ปี เริ่มสนิทกับน้องตอนน้องม.2 เพราะคิดว่าหลังจากนี้คือไม่ได้แล้ว เราวางแผนว่า เราต้องทำให้เรากับน้องรักกัน ใช้เวลาด้วยกันเยอะๆ จะได้ผูกพันกัน เพราะคิดว่าการมีพี่มีน้อง ถ้าความสัมพันธ์มันดีมันจะเป็นของขวัญของชีวิตเลย เป็นอีกแบบความสัมพันธ์ที่หาคนมาแทนยาก
ก่อนหน้านั้นเป็นลูกคนเดียวมา 11ปี มีลูกพี่ลูกน้องที่อายุเท่ากันสนิทมาก ตัวติดกันเหมือนแฝด แต่ลูกพี่ลูกน้องคนนั้นก็มีพี่สาว ซึ่งเรารู้สึกลึกๆว่า ความสัมพันธ์ของเค้ากับพี่สาว ต่างกับความสัมพันธ์ของเค้ากับเรา พอมีน้องของตัวเองขึ้นมามันก็ต่างกันจริงๆ
เราเป็นลูกคนกลางรู้สึกเหมือนต้องเสียสละอยู่ตลอดเวลาเลย งานบ้านที่ไม่มีคนทำเราก็ต้องทำ เวลาน้องทำกับข้าวทำกินคนเดียวไม่มีใครว่า แต่พอเราทำกินคนเดียวโดนหาว่าไม่ทำเผื่อคนอื่น ตอนที่เราไม่ทำงานบ้านทำเหมือนเป็นเรื่องใหญ่โต พอน้องไม่ทำบอกทำวันอื่นก็ได้ สำหรับเรามันไม่ใช่ความเกลียดแต่มันคือความรู้สึกด้านลบที่สะสมมานาน เราคิดว่าถ้ายิ่งอยู่ด้วยกันคงแย่กว่านี้ เลยย้ายออกมาอยู่ไกลๆ รู้สึกว่ารักกันมากขึ้นแบบสบายใจที่มีกันอยู่แต่ไม่เคยคิดถึงหรืออยากกลับไปเลย
ชอบคอนเทนต์นี้นะ มันแบบเออจริง
ส่วนตัว มองพี่ว่าดี อิจฉาพี่ แต่มาคุยอีกที พีกลับอิจฉาเรานะ แปลกดี แต่ก็รักกันนานแล้วแหล่ะ เราก็เข้าใจเขานานแล้ว เขาก็เข้าใจเราด้วย แต่ไม่คิดว่าพี่ที่มีทุกอย่าง จะมีความทุกข์นะ ตอนนี้เลยไม่เอาตัวเองเป็นศูนย์กลาง เข้าใจหัวอกหัวใจคนอื่นขึ้นไปอีก
ของเราพี่โลกส่วนตัวสูงมากออกมาจากห้องเวลากินข้าวกับเข้าห้องน้ำทำให้เราห่างกันเลย เเบบไม่คุยกันเค้าเก็บตัวหนักมาก
เราห่างกับน้องคนเล็ก9ปี ทุกวันนี้ไม่คุยกับน้องกับพ่อเลย คุยแต่กับแม่แล้วก็น้องคนกลาง เพราะพ่อรักน้องคนเล็กมากว่าเราทุกเรื่องแล้วให้น้องถูกเสมอ ทำงานได้ก็ต้องซื้อของตามใจน้อง คอยดูแลน้อง น้องทำอะไรไม่ดีเราไม่มีสิทธิ์เตือนไม่มีสิทธิ์ดุ เพราะพ่อจะว่าเรา ตอนนี้ก็ลำบากแค่เรื่องเงินเพราะพ่อไม่ช่วยเราต้องหาเองทั้งหมด ตอนนี้เราเรียนมหาลัยค่าใช้จ่ายก็หมดไปกับค่าเรียนส่วนเรื่องอื่นก็สบายใจดี อยู่ใครอยู่มัน
เรา ที่มีพี่ชายแท้ (ห่าง 5 ปี)
คือ ด้วย พี่เป็น พี่ชาย
น้องเป็นน้องสาว เนอะ
ตอนเด็กๆ ชอบบ่นชอบว่า เราทำอะไรไม่เป็นระเบียบ
ใช่ค่ะ พี่ชายเราเจ้าระเบียบระดับนึง บางครั้งก็ ทะเลาะกันบ่อย
(ด้วยเราเป็นขี้บ่นไม่ค่อยรับฟังด้วยค่ะ)
ซึ่งมันมีช่วงนึง ที่เราแอบ ขโมยเงินไป จากนั้น นั้นแหละค่ะ
ด่าทะเลาะกัน หนักมาก
(จนต้องแยกกันไปบ้านตาหลายเดือน)
จนสุดท้าย ก็กลับมาคืนดี ได้ค่ะ
ด้วยเราโตขึ้น แล้วเข้าใจพี่ชายมากขึ้น เราเลยไม่ค่อยยุ่งกวนกับพี่ชายบ่อย แต่ตอนนี้ ก็คุยกันได้ เริ่มสนิทขึ้น
(เรื่องเกม คุยมันเลยค่ะ)
พี่ชายสอนให้เรา เราก็ยินดีรับฟัง
ถึงยังไม่เปิดใจ ไม่มากเท่าไร ด้วยความเขินแหละค่ะ
แต่ยังไง ก็เป็นคนในครอบครัวเดียวกัน (อันนี้ก็แล้วครอบครัวนะคะ ครอบครัวเรา ไม่ค่อยซีเรียสเรื่องเกรด เรื่องเรียนมากเท่าไร
(ขอแค่เรียนจบแล้ว มีงานทำอ่ะค่ะ)
เรื่องเปรียบเทียบไม่ต้องถาม แม่บอกเรา โดนคนอื่น
เปรียบเทียบบ่อย แค่เราไม่เห็น
ตอนเด็กเราก็โดนปลูกฝังมาว่าพี่น้องต้องรักกัน ตอนเด็กก็แอบไม่ค่อยถูกกัน แกล้งกันบ่อยทะเลาะกันบ่อยมาก แต่เหมือนเราปรับจูนกันได้เร็วกว่า แบบเราเข้าใจกันมากขึ้นแล้วก็มานั่งปรึกษากันได้ทุกเรื่อง เป็นอีกที่พักทางใจให้แต่ละฝ่าย ถ้าจะบ่นก็จะนั่งรับฟังกัน นี่เลยรู้สึกว่าเออเราก็รักดีนะ
มีลูกพี่ลูกน้อง เป็นพี่สาวแล้วเขาค่อนข้างจะใช้ชีวิตโลกออนไลน์สุดๆ วันนั้นไปบ้านเขาเพราะต้องเยี่ยมญาติแล้วเขาไม่พอใจอะไรไม่รู้ พิมพ์ด่าเราในเฟส ให้คนมารุมด่าเยอะแยะแล้วเราไปเจอ
ถึงเขาจะลบไปแล้วและเรื่องผ่านมานานแล้วก็ไม่สามารถให้อภัยได้เพราะไม่เคยมาขอโทษเรื่องนี้เลย ถึงพ่อแม่เราจะบอกว่าพี่เขาไม่ปกติเป็นพี่น้องต้อง 'รักกัน' แต่ก็ไม่ใช่เรื่องอ่ะ ตอนนี้เลยพยายามเมินเขาไป ไม่ยุ่งอีกต่อไปค่ะ ถ้าเขาคุยด้วยตอนไหนค่อยคุย
เรากับน้องห่างกัน7ปี เมื่อก่อนตีกันบ่อยมากตีแบบตีจริงๆ แต่พอโตขึ้นเหมือนอยู่ดีๆก็เลิกตีแล้วค่อยๆสนิทกันเฉยเลยงงมาก มีไรก็เล่าให้กันฟังตลอด อาจจะเพราะน้องเริ่มเป็นวัยรุ่นแล้วด้วยแหละ
ตอนเด็กๆพี่ชอบแกล้งเรามากๆ จนเราเกลียดแบบเกลียดไปเลยจำได้ว่าตอนเด็กหลุงจากทำบุญกวดน้ำก็จะอธิษฐานขอตลอดว่าชาติต่อไปขอให้อย่าให้ได้เจอกันอีกเลย แล้วก็จะไม่ค่อยเอาตัวไปใกล้พี่เพราะไม่ชอบกลัวโดนแกล้ง แต่พอโตมาไม่รู้ทำไมอยู่ดีก็พยายามโทรมาหาอารมณ์เหมือนอยากคุยด้วยเฉยๆ อยากให้เรามาบ้านเขาบ่อยๆโดยเอาหลานมาล่อ อยู่ดีๆเขาก็เปลี่ยนนิสัย เป็นงง
เรากับพี่ห่างกับปีเดียว เราเก่งคณิตพี่เก่งอังกฤษ ไม่เคยโดนญาติหรือคนในครอบครัวเปรียบเทียบเลย ความรู้สึกเราคือพี่เป็นคนที่พูดไม่เก่งไม่ค่อยแสดงออกต่อหน้าคนอื่น แต่กับเราเขาเป็นคนที่พูดเก่งมากๆชอบเล่าอะไรให้ฟังเราก็เป็นผู้ฟังที่ดีค่อยฟังคอยตอบ เราเลยมีความรู้สึกอยากปกป้องพี่ตอนมีญาติผู้ใหญ่มาทักละเขาดูอึดอัดใจที่จะคุยด้วยเราก็จะเสนอตัวตอบไปให้ ไม่รู้เหมือนกันว่าพี่เปิดใจกับเราบ้างมั้ยนะ5555
การบังคับรักในครอบครัวดีครับ แต่จะทำได้หรือป่าวก็อีกเรื่อง ทำได้ก็ดี แต่ถ้าไม่ได้ก็ไม่แปลกอะไร ก็ยังดีกว่าตัวใครตัวมัน มีคำฮิตในยุคนี้ก็คือ family comes first ถ้าปลูกฝังมาดี ต่อให้พี่น้องไม่สนิทกันยังไง แค่ไม่ฆ่าชิงมรดกกันก็พอแล้ว
เราเป็นน้องค่ะ มีพี่ชาย ห่างกัน1 ปี ไม่ได้สอนให้รักกันนะ แต่เขาสอนให้ดูแลกัน
เขาจะสอนพี่ว่า ถ้าไม่มีพ่อแม่ มันจะมีแค่เรา ดูแลน้องนะ
แล้วก็สอนเราในฐานะน้อง เป็นน้องต้องเคารพและเชื่อฟังพี่นะ เพราะถ้าไม่มีพ่อแม่ คนที่จะช่วยเราได้ทุกสถานะการณ์ คือพี่เรานะ บ้านเรามีแค่ 4 คน พ่อแม่พี่ชายและเรา ไม่ได้โดนล้อมด้วยญาติๆ
ของผม คู่ผมเป็นคู่ที่แค่มองหน้ากันก็พร้อมใส่กันตลอดอะ แล้วเวลาทะเลาะกันก็จะชอบบอกมึงไม่ใช่พี่กู & น้องกู ซึ่งพอบอกแบบนี้เราก็เหมือนตกลงว่าเวลาอยู่โรงเรียนเราจะทำเป็นไม่รู้จักกัน เจอกันก็จะทำเป็นไม่รู้จักกัน เคยพยายามลดทิฐิตรงนี้แล้วแต่ก็ไม่ช่วยอะไร ตอนนี้ก็เลยต่างคนต่างอยู่
ผมมีพี่ชายหนึ่งคนครับ ผมเป็นน้องชาย ซึ่งตอนเด็กๆผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่า พ่อแม่ผมทำไมต้องยัดทุกสิ่งแย่างให้พี่ชายผมตลอด แต่พอวันนึงผมโตขึ้น ผมได้รับสิ่งที่ผมไม่คิดว่าจะได้รับ คือการดูแลจากพี่ชาย พี่ชายคอยช่วยเหลือผมตลอดทุกเรื่อง ไม่ว่าจะงาน หรือเรื่องเงินอะไรก็ตามแต่ แต่ผมไม่เคยอิจฉาพี่ผมเลย ผมยินดีกับทุกสิ่งอย่างที่พี่ผมได้รับ จนทุกวันนี้ผมทำงานหาเงินได้ พี่ชายก็คอยซัพพอร์ตอยู่ข้างๆตลอดจนถึงปัจจุบันนี้ ขอบคุณพี่มากๆที่คอยช่วยเหลือทักๆเรื่อง 👋
ชื่นชมที่กล้าพูดเรื่องนี้นะ
ปัญหาความสัมพันธ์กับคนในครอบครัว
เป็นอะไรที่หนักอ่ะ
บางคนเป็นปมติดในใจไปจนวันตาย
ยอมรับและให้อภัยกัน คือดีที่สุดแล้ว
ดีมากครับ
เรามีพี่ผู้ชายคนหนึ่งเหมือนกัน แต่แบบมันรู้สึกรักกันเองมั้งมีทะเลาะกันตามวัยแต่พอโตขึ้นก็มีแต่พี่ไปรับไปส่งไปโรงเรียน ไม่เคยโดนเปรียบเทียบนะแม้ว่าพี่จะเก่งแม่งทุกด้านจนติดบอร์ดโรงเรียนส่วนเราวันๆเอาแต่เล่น 55 มันแบบรักกันเองมั้งมีบ้างที่แม่ชอบบอกว่าถ้าไม่มีแม่แล้วให้พี่ดูน้องด้วย แต่ตอนนี้คือพี่ไม่อยู่แล้วอ่ะเค้าทิ้งเราไปแล้ว TT เห็นคลิปนี้แล้วคิดถึงพี่สุดๆ
เรื่องโซฟาคือแบบอ่ยย55555555555555
ฮื่ออออ น้องน่ารักมากกกกก หน้าเหมือนกันไปอี้กกก
ข้างๆคือพี่!!!
@@bangueng เอ้า หนูขอโทษ626252
ผมกับพี่อายุห่างกัน12ปี เป็นเพราะเจนกับสังคมเมื่อก่อนกับตอนนี้ ความคิดบางอย่างต่างกันพอสมควร ช่วงอยู่ด้วยกัน สนิทกันเพราะมีแค่สองคน พอห่างกัน1ปีแล้วมาอยู่ด้วยกันกับกลายเป็นไม่สนิทและเราเองที่อคติกับพี่
ไม่รู้จะทันมั้ย อยากให้คนพี่ลองทำpodcast ดูเพราะเสียวเพราะมาก น่าจะรุ่ง
หน้าตาคล้ายกันมากค่ะ คู่พี่น้อง
เป็นพี่น้องที่เหมือนกันมาก
แบ่งความรักออกมาครึ่งนึง แล้วเปลี่ยนความรักนั้นเป็นความเข้าใจ คือการรักษาทุกความสัมพันธ์ในทุกสถานะกับทุกคน
พึ่งเคยเห็นพี่น้องพี่นอทครับ หน้าเหมือนกันเป็ะเลย
เรารักทั้ง2คนเลยค่ะ ไม่ต้องแย่งกันนะ
พึ่งเคยเห็นพี่ชาย พี่เป็นครั้งแรกเลย น่าเหมือนกันมากเลย ตอนแรกนึกว่าเอารูปตัวเองในอดีต มาแปะ ทำเป็นปกคลิป 555
พึ่งมาดูแล้วมันจริงนะ เรามีน้องสาวห่างกันแค่ 1 ปี โดนเปรียบมาตั้งแต่เด็ก วันเทศกาลต่างๆที่รวมญาติ เข้าโรงเรียนก็เจอครู เจอเพื่อนเปรียบเทียบ ทั้งเรื่องการเรียน กิจกรรม รูปร่างหน้าตา จะเรียนต่อคณะอะไร ยิ่งตอนเด็กๆที่เราไม่เข้าใจ ทำให้รู้สึกว่าบางครั้งมันกลายเป็นการแข่งขันเลย ไปโรงเรียนด้วยกันกลับบ้านพร้อมกัน น้องชอบหลับบนรถตอนขากลับแล้วชอบมาซบเรา แต่เราทะเลาะกันบ่อย พอมาช่วงเราเข้ามหาลัย ก็เริ่มเปลี่ยนแบบ มันเหงาเวลาต้องแยกกัน พอกลับบ้านช่วงวันหยุด เราก็คุยกันมากขึ้น รักษาน้ำใจกันมากขึ้น แล้วก็มาคิดว่าจริงๆ เออ เราก็รักน้องนะ น้องก็รักเรา แต่แค่ที่ผ่านมาเราไม่ค่อยได้คุยกัน
อยากให้น้องดูคลิปนี้เลยอะ เราสภาพจิตใจไม่โอเคตอนนี้ ครั้งสุดท้ายที่คุยกันคือทะเลาะจนตอนนี้ยังไม่ได้คุยกันเลย55555555
คอนเท้นท์ดี
ทำไมฟังแล้วน้ำตาซึมม เพราะเป็นเหมือนกัน 🥺🥺🥺
เราเป็นพี่ ห่างกับน้อง2ปีเเต่โคตรไม่ชอบหน้ามัน มันชอบทำนิสัยเเย่ๆหรือทำตัวไม่มีมารยาทในที่สาธารณะเช่นเเบบ เล่นเสียงดังบนรถรร.เเล้วไปสร้างความรำคาญให้คนอื่นด้วย ละตัวมันก็ตีมึน ทำเป็นไม่รู้เรื่อง เเละคนส่วนใหญ่รู้ว่าเป็นน้องเราบางทีก็มาเล่ามาบ่นมาฝากบอกอะไรมัน ซึ่งเราไม่ชอบเเต่เราก็พยายามปฏิเสธการคุยเรื่องเเบบนั้นอยู่เเล้ว เเต่ไฝที่หน้าเรากับหน้ามันเเม่งเป็นที่เดียวกัน คนอื่นเห็นก็มาพูดให้เราได้ยิน ซึ่งเเม่งโคตรน่ารำคาญเป็นไปได้เราก็ไม่อยากมีน้องเเบบนี้ อยากจะตัดสายเลือดไปเลย ส่วนญาติๆหรือครูก็จะชอบมาถามมาบอกว่า เป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักกัน เเต่พ่อหรือเเม่ก็ไม่ได้2มาตรฐานยังไงหรอกค่ะ เราไม่ชอบที่มันเป็นตัวมัน เขาก็ยังจะให้รักกันอยู่นั่นเเหละ (มาบ่นเฉยๆค่ะ)
สถานการปัจจุบันผมคือ ผมอะโดนแม่เปรียบเทียบกับคนอื่นอยู่บ่อยๆ โดนจนล่าสุดตอนนี้อาร์มผมระเบิดออกมาอะ แล้วแม่บอกอะไรผมรู้มั้ย แม่บอกว่าที่เปรียบเทียบคือให้ดูเป็นแบบอย่าง คือผมไม่เข้าใจเลยอะ ดูเป็นแบบอย่างมันต้องเปรียบเทียบขนาดนั้นเลยหรอ แค่ผมขับรถไม่เป็นต้องเอาไปเปรียบเทียบเลยหรอ ผมไม่เข้าใจเลยว่ะ ผมสะสมคำเปรียบเทียบเหล่านี้จนตอนนี้อะ ผมคิดจะฆ่าตัวตายแล้วฆ่าแม่จริงๆแล้วอะ คิดถึงน้องไว้เสมอเพราะผมต้องอยู่เพื่อน้อง ผมต้องคิดเสมอว่าถ้าน้องผมไม่เหลือใครแล้วจะทำยังไง ทำไมเด็กอายุ15อย่างผมต้องมาเจอแม่แบบนี้วะ😭😭
แล้วผมเข้าใจแหละว่าผมเหี้ยอะ งานบ้านไม่เคยช่วย แต่แม่ใช้อะไรผมก็ทำตลอดอะ ผมคิดไว้เสมอเลยเว่ย ว่าน้องผมจะต้องอยู่สบาย ไม่อยากให้โดนแบบผม แม่ง 😭
ดีจังเลยคนมีพี่น้องเนี่ย เราเป็นลูกคนเดียว พ่อแม่ไม่ได้อยากมีเพิ่มเพราะกลัวว่าจะดูแลค่าใช้จ่ายในอนาคตไม่ไหว เลยมีแค่เราคนเดียวจนโตมา
ลูกคนเดียวโดนเทคแคร์ดีมันก็ดีจริงๆนะ แต่มันเหงาอะ มีแต่ลูกของน้องชายแม่ 2 คน ซึ่งมันไม่เหมือนกันอะ เพราะเขาเป็นพี่น้องกันเขาก็รักกันของเขา เราก็เหงาเหมือนเดิมอยู่ดี 555 อยากมีบ้างงง
นอกจากเรื่องนี้ก็กดดันอีก เป็นลูกคนเดียว เป็นตัวความหวังของพ่อกับแม่อีก เครียดดด
เราเป็นน้องนะอายุ16-17พี่ชายเรา2คนคนกลางน่าจะ27คนโต30-31 เราก็เป็นคนห้าวๆเพราะมีพี่ชายแถมโตมาก็เป็นเลสด้วย555 เราชอบน้อยใจพี่ชายนะแบบเหมือนเวลาพี่เขาไปไหนก็อยากไปด้วย ไปตั้งวงกับเพื่อนเราก็อยากไปด้วยเพราะเราเป็นคนรักสนุกชอบลุยพอขอไปด้วยก็ไปไม่ได้เพราะพ่อแม่ไม่ให้ไปพี่ชายก็เหมือนจะไม่อยากให้ไปด้วย พ่อแม่ก็ชอบบอกว่าเราดูแลตัวเองไม่ได้ พี่เขาดูแลเราไม่ได้บ้าง บอกว่าเรายังเด็กอยู่บ้าง บอกว่าเราเป็นผญ.เขามีแต่ผช.จะไปทำไม จนเรานอยมากๆวิ่งขึ้นบ้าน พี่เราก็ได้ไปกับเพื่อน แล้วที่นอยสุดๆเลยคือพอเราโตมาแล้วพ่อแม่ก็ห่วงเราเกินไป ไปติวก็ไม่ได้ ไปไหนก็ไม่ได้บอกแต่ว่าเราเป็นผญ. รู้แล่ะว่าเขาห่วงแต่ห่วงแบบนี้กันไม่ให้เราไปเข้าสังคมเลยดีกว่าตอนเด็กๆเราเองที่อยากไปกับพี่ชายเพราะอยากเข้าสังคมกับพวกพี่เขา อยากสนิทกับพี่ชายอยากมีอะไรก็พูดก็ปรึกษากันได้ แต่พอไม่ได้ไปก็เหมือนกับเรากับพี่ห่างกันเลื่อยๆ เราไปไหนแล้วกลับดึกก็เทลาะกับพ่อตลอดว่าทำไมกลับดึกจนเราคิดว่าเราไม่มีอิสระเลย จนช่วงปีนี้พี่เราไปเล่นสงกรานต์แล้วเราขอไปด้วย ตอนแรกกะขอเล่นๆเพราะคิดว่ายังไงคงไม่ได้ไป แต่พอพี่เราให้ไปเราก็ดีใจมาก แต่พอไปก็พูดหยอกเพื่อนและพี่ไม่ได้เพราะเราถูกสอนมาตลอดว่าพี่โตกว่าอีกทั้งเราเคยโดนว่าตอนพูดหยอกพี่ชายว่าอย่าทำแบบนี้เราเลยไม่กล้าพูดหยอกอะไรแกก็เล่นน้ำกินขนมกินข้าวไปแต่เพื่อนพี่ชายก็เข้ามาคุยด้วยบ้าง ถึงอย่างงั้นก็โคตรมาความสุขและสนุกมากๆ มันปลดล็อคความสคิดต่อเรากับพี่บางส่วนได้ แต่ก่อนที่ไม่ค่อยได้พูดกันทักแชทหากัน ก็ทักหากันและก็พูดกับบ่อยขึ้น(เอาจริงเคยคิดว่าพี่ชายไม่รักเพราะเรื่องนี้ด้วย555)
ดีมาก
รู้สึกอบอุ่น
ผมมีน้อง 3 คน
น้องสาว 1
น้องชาย 2
ส่วนผม เป็นพี่ใหญ่สุด
รวมกัน
เป็น 4 กุมาร
หล่อ vs น่ารัก
เรากับพี่ก็ไม่สนิทกันเลย พวกเราเติบโตมาแบบพ่อแม่ให้ดูแลตัวเองไม่ค่อยคุยกันปากแข็งกันทั้งบ้าน ต่างคนต่างเงียบใส่กันมายาวนานจะทำอะไรก็ต้องคอยให้แม่สื่อสารให้เพราะไม่กล้าคุยกัน จนวันที่เราทั้งคู่เสียแม่ไปเราได้เปิดใจคุยกันมากขึ้นเพราะเหลือกันแค่สองคนพี่น้อง มันปลดล็อกมากๆพี่เค้าก็แค่คนๆนึง เราก็แค่เด็กคนนึงที่รักแม่มากๆเหมือนกัน โตมา24ปีแล้วพึ่งเคยไปกินข้าวกับพี่ด้วยกันสองคน ได้พูดคุยเรื่องอดีตกันและการวางแผนอนาคต ถ้าแม่เห็นภาพนี้แม่ต้องร้องไห้แน่นอนเพราะลูกหันมาคุยกันแล้วจ้า555555555
ผมที่ไม่ถูกกะพี่ชายมาเป็นเวลา20ปีละครับ อายุห่างกัน1ปี พวกผมไม่เคยเปิดใจคุยกันเลย ผมก็รู้สึกว่าไม่รุ้จะเริ่มคุยยังไงดี อย่างผมเป็นน้องไรงี้ก็ต้องแบบกล้าๆกลัวๆไม่กล้าเริ่มเปิดใจเคลียกันเรื่องต่างๆ แล้วแม่ก็สอนเสมอว่าเป็นพี่น้องกันทำไมไม่รักกัน ผมก็แบบทำตัวไม่ถูกว่าจะแก้ปัญหานี้ยังไงดี อยู่บ้านเดียวกันแถบไม่มองหน้ากันเลยครับ
มีพี่ชายอีโก้สูง สูงแบบตัวเองทำผิดก็ไมคิดว่าผิดกูเป้นพี่ กูมีสิทธิ์จะทำ พอพูดตรงๆ ด้วยเหตุผลก็รำคาณ ไม่คุยกัน จนทุกวันนี้ต่างคนต่างอยู่สบายใจกว่าเยอะ คงอยากที่จะทำเหมือนในคลิปที่เปิดใจ สลับกันนี่พูดไรไปก็หูทวนลม ไม่ตั้งใจฟังซักอย่าง เพราะคิดว่าเป็นพี่ไม่ต้องฟังน้อง
แต่สองคนนี้หน้าเหมือนกันจริงงง
หน้าเหมือนกันจนตกใจเลยโอ๊ยยย
เราก็มีพี่สาวอายุห่างกัน 7 ปี ตอนเด็ก ๆ สนิทกันมาก พอเข้าช่วงม.ต้น เริ่มเจอพิษญาติๆ คนในหมู่บ้าน ป้าข้างบ้าน เพราะเราดันอวบ แต่พี่ผอมมาก งงมากว่า อ้วนแล้วเป็นน้องไม่ได้เอ๊าะ น้องจะตัวใหญ่กว่าพี่มันหนักหัวใครวะ ก็พี่มันเอ็นดูอ่ะ บางทีมันซื้อของกินมา 4 5 อย่างละกินไปนิดนึงมันอิ่ม เราดันเป็นพวกเห็นกินเหลือไม่ได้ก็เก็บเรียบมันก็ปกติป่าววะ แล้วบางปมคือ เราสอบได้ที่ 1 ตลอด แม่กับพ่อก็จะฟิลว่า ดีลูกดี เก่ง ยิ้ม แล้วพี่ปกติมันสอบได้ที่ 27 28 30 จากเด็ก 35 คน มีปีนึงพี่เราสอบได้ที่ 13 แม่กับพ่อคือดีใจหนักมาก ซื้อของขวัญให้จนเรานอยด์ แล้วก็ห่างกันไปเรื่อย ๆ จากอะไรหยุมหยิมแบบเนี๊ยะ จนเราพึ่งเรียนจบ พี่เราคือทำงานมั่นคงละ คนก็ยังเปรียบเทียบนะ แต่เรากับพี่ต่างคนต่างโตขึ้นแล้วดันนิสัยเหมือนกัน คิดอะไรเหมือนๆ กัน มองตารู้ใจทำนองนั้น พอกลับมาเจอกันก็คือสนิทกันเหมือนเดิมแล้วสกินชิพกันบ่อยมาก ติ๊งต๊องอ่ะ กอดกัน ดีดดิ้น วี๊ดว๊ายกันอยู่สองคน แต่พอจริงจังก็เข้าโหมดจริงจังกันเลย เวลาเจอผู้ใหญ่ไม่น่ารักก็ผนึกกำลังสู้ไม่เหมือนแต่ก่อน แล้วต่างคนต่างก็ไม่สนใจคนรอบข้างละจะคิดยังไงก็ช่างเค้า เราแฮปปี้พอ
#กลับมาสนิทกันได้ยังไง ของเราคือทะเลาะกับแม่แบบที่กูจะออกจากบ้านละ ออกแล้วออกลับขอไม่กลับมาแล้วนะ เพราะถ้าอยู่ต่อคงได้ลาโลกแทน ตอนนั้นคือเริ่มทำร้ายตัวเองแล้ว จิตใจคือย่ำแย่มาก ๆ ในขณะที่พี่สาวและคนรอบข้างไม่มีใครรู้เลย พอพี่สาวกลับมาบ้านมันสัมผัสได้ถึงพลังงานอึมครึมบางอย่างมันก็ถาม คุยกับเราทีกับแม่ทีคือพลิกภาพแม่ในความทรงจำไปเลย แล้วมันก็ร้องไห้มาหาเรามาคุยกับเรา ตอนนั้นเราคือร้องไห้จนไม่มีน้ำตาละ พอเห็นพี่มันร้องไห้มานี่นั่งขำนาง เจ้ร้องทำไม แล้วนี่ก็ขำไปน้ำตาไหลตามไป แล้วก็คุยกัน ตอนนั้นคือที่กลับมาเปิดใจกันจริง ๆ สรุปสุดท้ายก็แฮปปี้เอนดิ้งอยู่นะ แม่แกรู้ตัวและยอมปรับ เราเองก็ต้องซ่อมใจซ่อมความรู้สึกไป พ่อก็ได้รับการทรีตจากแม่ที่ดีขึ้น พี่ก็เข้าใจพ่อแม่มากขึ้น เราก็เข้าใจกันมากขึ้น พี่เรามันไม่เคยรู้ว่าเราต้องเจออะไรมา มันเลยไม่เข้าใจบางการกระทำที่เราแสดงออกแล้วคิดว่าเรางี่เง่าไปเอง พอมาเจอเหตุการณ์นี้ก้คือพลิกหมดทุกอย่าง เราเองก็ไม่ได้ต้องเก็บทุกอย่างไว้กับตัวแล้ว แต่พึ่งปลดล็อคไม่กี่เดือนก่อนเอง ตอนนี้ยังอ่อนไหวง่ายอยู่เลย
ที่ว่าพี่น้องต้องรักกันเข้าไว้ น่าจะแบบว่ายังไงๆก็อยู่บ้านเดียวกัน ก็รักๆกันไว้ดีกว่าไม่คุยกัน น่าจะแบบนั้นมากกว่าบังคับรักกันนะ
มันก็เปรียบเทียบจริงๆอะ ยิ่งญาติยิ่งอะไร มาเอาเทียบกับตัวเองละรู้สึกต่ำมาก ญาติเรียนหมอ พี่น้องได้ของดีๆในขณะที่เราขอได้แค่ครั้งเดียว พูดละมันsad
เอาพี่เบสท์ ณัฐสิทธิ์ มานั่งอีกคนก็จะเป็น3 พี่น้อง 5555
พ่อแม่มีบทบาทสำคัญในการสร้างความสัมพันธ์ระหว่างพี่กับน้องมาก ส่วนคนอื่นๆสังคมภายนอกครอบครัวนั้น มีอิทธิพลไม่สูงเท่าบทบาทพ่อแม่นะ (การสื่อสารของพ่อแม่จึงเป็นสิ่งสำคัญ)
เรากับพี่เราตอนเด็กๆนี่ตีกันมากกกก แต่มันมีจุดเปลี่ยนคือตอนพี่เราขึ้นมอปลายด้วยความที่เค้าเรียนเก่ง เค้าสอบเข้าโรงเรียนที่กทม.ระดับท๊อปๆได้ ส่วนเราก็อยู่โรงเรียนเดิม เลยต้องห่างกัน พอไม่เจอหน้าเลยคิดถึง แบบไม่มีคนมาตีกัน55555 เลยรักกันเฉย
นี่เป็นน้องที่ห่างกับพี่8ปี พอเราเริ่มรู้เรื่อง พี่ก็เข้าโรงเรียนประจำที่อีกจังหวัด แล้วหลังจากนั้นก็เจอพี่สองสามปีครั้ง เหมือนเป็นลูกคนเดียวตลอด โมเม้นท์พี่น้องเป็นศูนย์
เป็นน้องที่ จำเป็นต้องเป็นพี่
เรามีพี่ 2 คน พี่สาวคนโตเป็นคนละแม่กับเรา พี่ชายคนรองเป็นคนละพ่อกับเรา เราคนเล็กสุดแทบไม่คุยกับพี่ทั้งสองเลยถ้าพ่อแม่ไม่ให้ไปเรียก เพราะเราไม่รู้จะคุยอะไร เราคุยไม่เก่งมาตั้งแต่เด็กแล้วก็เลยเหมือนต่างคนต่างอยู่ แต่ครอบครัวเราไม่มีการปลุกฝั่งให้รักกัน ก็เลยพากันโตไปคนละแบบ
ผมก็รักกันดีมั้ง เเต่ก็อยู่บ้านด้วยกันเเต่ไม่ค่อยเจอกันอยู่โรงเรียนเดียวกันเเต่เวลาเจอกันก็คุยปกตินะ
ไม่จำเป็นต้องรักกันก็ได้แต่ ควรคุยกันหรือซัพพอตกันบ้างอะไรบ้างครับไม่ใช่ว่าตอนมีเต็มที่ชิบหายเต็มที่กับเพื่อนกับฝูงแต่พอลำบากขาดสนค่อยมานึกถึงพี่น้อง ...
ก่อนเริ่ม ต้องถามก่อนว่านิยามของความรักแบบพี่น้องเป็นแบบไหนกรอบของความรักเป็นยังไง แล้วก็ขึ้นกับผู้สอนหรือคนหล่อหลอมผวกคุณขึ้นมา
กับพี่คนโตห่างกันเกือบ10ปี พึ่งจะได้คุยกับแบบเข้าใจกันตอนพ่อเสียแล้ว การคุยกันมันทำให้ทุกอย่างดีขึ้นจริงนะ
ผมกับน้องชายอายุห่างกัน 5 ปีเเต่ด้วยความผมเป็นคนตัวเล็ก น้องเป็นคนตัวใหญ่ทำให้ช่วงเล็กๆเราตัวเท่าๆกันเล่นด้วยกันเหมือนเพื่อนกันเลย เสื้อผ้ายัน กกน ก็ใช้ด้วยกัน น้องมันจะเป็นคนที่เข้าหาเเม่มากกว่าผมเลยรู้สึกว่าเเม่รักน้องมากกว่าเพราะว่าเเม่จะซื้ออะไรให้ผมก็ต้องซื้อให้น้องด้วย เเต่เวลาจะซื้ออะไรให้น้องไม่ได้ซื้อให้ ตอนเด็กๆก็รู้สึกงอลๆเเหละจนเเม่ต้องไปซื้อให้ผมด้วยให้มีเหมือนกัน2 คน จนผมไปเรียนมหาลัยเราก็ไม่ค่อยเจอกัน จนน้องก็ออกจากบ้านไปเรียนเหมือนกันนานๆจะกลับบ้านที ไม่ค่อยได้เจอกัน ด้วยความที่น้องผมมันเป็นคนที่พูดเก่งอัธยาศัยดีก็จะทำให้มีคนรู้จักมันเยอะเพื่อนเเม่ก็รู้จักมันหมด ส่วนผมจะพูดก็เเต่คนที่รู้จักเท่านั้น เวลากลับบ้านก็มักจะมีคนทักว่าผมเป็นน้องตลอด ซึ่งหลายๆคนก็เป็นเเบบนี้ แฮร่ๆ ชอบคอนเท้นเเบบนี้
สาธุ
ของผมเป็นพี่สาวด่ากันทุกวันแต่ก็สนิทกันดีมีอะไรแบ่งกันตลอด ถึงผมจะดื้อไปบ้างแต่พี่ผมเป็นห่วงผมมากๆเลย
ผมเป็นน้องนะ ถ้าให้พูดจริงๆ ทะเลาะกับพี่แทบทุกวันแต่ไม่ถึงขั้นต่อยตีกันก็แค่เถียงกันด่ากันเฉยๆ แต่ก็ไม่ได้เกลียดกัน เหมือนอยู่กันแบบเพื่อนมากกว่าพี่น้อง :3
ปล.รอใส่เดี่ยว ep.5 อยู่นะคับ
ตอนเด็กเราไม่รักใครเลยแบบพี่ไม่เคยโดนว่าเลยทำอะไรก็ดีไปซะหมดเราพยายามเท่าไหร่ก็ไม่เก่งเท่าพี่ แล้วเราไม่ชอบขอความช่วยเหลือถ้าไม่ได้จริงๆอีโกสูงเลยไม่ค่อยชอบพี่สาวแกแทบไม่พยายามยังสอบได้ Aก่อนสอบไม่อ่านเข้าร้านเหล้า แต่เราอ่าน1สัปดาห์ยังจำไม่ได้ขนาดตั้งใจเรียนทำการบ้านส่งตลอดคะแนนกลับไม่เคยได้ Aเราเลยไม่ชอบพี่เลย ไม่พยายามก็ดีแทบทุกอย่าง
คือเราอ่ะเป็นน้องคนเล็กห่างกับพี่14ปีกับพี่คนนึงก็ห่าง11ปี(ตอนนี้เรา14)สนิทกันมากคือไม่ค่อยเกรง555คือด้วยอายุห่างกันพอเราโตคนละช่วงกับพี่ ทำให้เเต่คนมีช่วงต้องการความรักจากพ่อเเม่ต่างช่วงกันทำให้ไม่ค่อยชิงดีชิงเด่นกันเเละเมื่อเเม่เราก็เเบบเหมือนเป็นเเม่ที่เข้าใจลูกมากขึ้นเหมือนเป็นเเม่รุ่นใหม่หน่อยๆอ่ะเลยรู้ดีว่าเเบบต้องทำยังไงให้ลูกไม่น้อยใจเเละรู้สึกเท่าเทียมครอบครัวเราเลยค่อนข้างสนิทกันมาก อย่างตอนนี้ก็เเอบมาดูยูทูปตอน7โมงค่ะ55555
เหมือนเห็นคู่ตัวเองเลยค่ะ พี่กับเราก็เป็นประมาณนี้555555
โอยยย นึกว่าเเฝดดด😂😂😂