Размер видео: 1280 X 720853 X 480640 X 360
Показать панель управления
Автовоспроизведение
Автоповтор
ตอนมัธยมต้นครูนาฏศิลป์ให้ผู้หญิงยืนที่โต็ะแล้วให้เพื่อนผู้ชายเลือกคู่รำเหลือเราเป็นเศษคนสุดท้ายไม่มีคู่ ครูชี้มาที่เรา ที่ยืนอยู่คนเดียวตรงโต๊ะกลางห้องให้เพื่อนๆที่มีคู่มองมา แล้วกับเราว่า "พิจารณาตัวเองได้แล้วน่ะไม่มีใครเอา"
❤❤😮😢คำที่ฝังใจคือ ไอ้เตี้ยครับเกลียดมาก
โหหหหหห แรงมาก ถึงเธอไม่ได้โดนก็ต้องมีคนโดนอยู่ดี เป็นกำลังใจให้นะคะเรื่องมันผ่านมาแล้ว เดินหน้าต่อปาย
@@anattayasinoruk8605 ขอบคุณค่ะ
เรื่องอะไรพวกนี้แม่งเจอในโรงเรียนได้ง่ายมากๆ การทำให้อับอาบต่อหน้าคนอื่นเนี่ย มันเป็นเรื่องนึงที่เวลาไปรร.แม่งต้องลุ้นอะว่ากูจะเจออะไรแบบนี้มั้ย เพราะแม่งเเทบจะเจอได้ตลอด จะกับครูหรือแม้แต่กับเพื่อนก็ตาม มันแย่มากผมค่ดเกลียดเลย☹️
ครูคนนั้นบ้านอยู่ที่ไหนครับ🪓😈
"เธอไม่ควรใช้ความรุนแรงกับเพื่อนนะ" เมื่อก่อนผมเป็นเด็กที่ตัวใหญ่สุดในห้อง แล้วเราเล่นกับเพื่อนแรงมากบางทีเพื่อนร้องให้เลย เราก็โดนเรียกไปคุยแล้วอาจารย์ก็พูดคำนี้ออกมา เป็นคำที่ฝังอยู่ในใจในแง่ที่ดีครับ ปัจจุบันเวลาเราอารมณ์ร้อนขึ้นมา เราจะได้ยินเสียงครูท่านนี้ขึ้นมาทุกที ทำให้เราซอฟลงมากถึงขนาดที่ว่า ปล่อยวางได้เลย
ตอนประถม ครูเปิดเพลงวันแม่ แต่ผมไม่ร้องไห้เหมือนเด็กคนอื่นๆ แล้วถูกลากมารุมด่าว่าเป็นลูก อคตัญญู ตอนม.ต้นก็โดนครูวิทย์ประจานว่าเป็น โรคจิต เพราะว่าแค่เคยมีนิสัยชอบกัดเล็บ (จริงๆก็ไม่ได้สนใจคำพูดพวกนี้หรอก แต่มันก็ฝังใจจนจดจำมาถึงทุกวันนี้)
ครูสิโรคจิตแค่ไม่ร้องให้ก็ว่าอกตัญญูแล้ว แล้วแค่กินเล็บแล้วมันทำไมวะ จากคนที่กินเล็บเหมือนกัน
กัดเล็บมันไม่ดีนะคะน้ำลายอาจเข้าสู่กระแสเลือดได้คะ
ผมเกลียดที่สุดคือ เราเอาเรื่องไปเล่าให้เพื่อนที่ไว้ใจ แต่เขากลับเอาเรื่องของเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง แล้วมาหัวเราะใส่เรา😢
เคยโดนเหมือนกันเลย โคตรเกลียดคนแบบนี้เลย
-"พ่อไม่มีเงินหรอกลูก" แต่สุดท้ายก็ซื้อของที่ตัวเองอยากได้ก่อน แล้วค่อยให้ลูกตามที่เหลือ โดนบ่อยจนตอนหลังไม่ค่อยขอเงินพ่อล่ะ ทั้งๆที่เขาแบ่งกับแม่แล้วว่าหน้าที่ให้เงินค่าขนมเราคือพ่อ บางทีก็บอกให้ใช้เงินเก็บตัวเองไปก่อน...😑-"คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าเหรอ?" คือตอนนั้นเราสนใจด้านจิตวิทยา บวกกับสภาพแวดล้อมตอนนั้นที่โดนเพื่อนบูลลี เลยสงสัยว่าตัวเองเป็นก็เลยเปิดเว็บศึกษาดู แล้วพ่อมาเห็นพอดี แล้วตอนนี้ล่ะเป็นไง จิตแพทย์คือเซฟโซนมากกว่าครอบครัว คำพูดนั้นได้ยินตอนม.ต้น และเราก็มีภาวะที่ทำร้ายตัวเองเป็นระยะๆด้วย สุดท้ายได้หาหมอรักษาจริงๆคือตอนปี3 ช้าจนประสบการณ์ต่างๆมันหล่อหลอมให้เรากลายเป็นคนในวัย30ที่มีบุคลิกภาพแปรปรวนไปแล้ว-แม่บอกกับคนอื่นว่าจริงๆจะพาเราไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่ม.ปลายแล้ว แต่เราไม่ยอมเอง.... wtf! เราที่เรียกร้องว่าอยากหาผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ มีแต่เขาแหล่ะที่ตอนแรกไม่กล้าพาไปเอง จนถึงจุดพีคตอนปี3 แม่ถึงพาเราไป-"ลูกไม่ได้เป็นออทิสติกนะ ถ้าเป็นก็ต้องสังเกตเห็นตั้งแต่เด็กๆแล้วสิ" จริงๆเราน่าจะเป็นแบบที่สังเกตได้ยากค่ะ ซึ่งเรามารู้ตัวตอนโตแล้วว่าที่ผ่านมาคือเรามีหลายอย่างที่เข้าข่ายมาก ทั้งตอนม.ต้นเรามีปัญหาเรื่องการสื่อสาร จนเป็นเหตุให้ถูกบูลลี่ตอนม.ต้น ทั้งลักษณะย้ำคิดย้ำทำ หรือการแสดงอารมณ์ไม่พอใจแบบหมอเมอร์ฟี่ในgood doctor ซึ่งเรามีการแสดงความไม่พอใจแบบนั้นตั้งแต่เด็กๆ หรือตั้งแต่ก่อนจะรู้จักหนังเรื่องนี้ด้วยซ้ำ-"ต้องทำให้ได้สิ" เพื่อนแม่ที่ตอนนั้นได้ทำงานร่วมกัน พยายามฝึกให้เราจับปิเปต แต่ด้วยตอนนั้นเรายังมีอาการแพนิค ทำให้มือสั่น ถึงต้องจับ2มือ แต่เขาก็ไม่ฟัง บอกว่าต้องใช้มือเดียวจับ เพื่ออีกมือจะได้เปิดทิวป์ แล้วจะทำงานได้เร็วขึ้น จนเราร้องไห้ เขาก็ยังไม่หยุดกดดัน เราก็ยิ่งมือสั่น จนสุดท้ายสติแตก ทำร้ายตัวเองต่อหน้าคนอื่น เป็นเหตุการณ์ที่มีอิแพคในแง่ลบกับเรามากๆจนถึงตอนนี้ เพราะปกติเราจะทำร้ายตัวเองโดยไม่ให้ใครเห็น จะเห็นก็ต่อเมื่อเป็นรอยแผลตามแขนตามขาไปแล้ว-"แม่รู้ เพราะตอนเด็กๆเราก็เป็นแบบนี้" ไม่ชอบเลยเพราะเขาตัดสินเราจากที่เขาคลุกคลีกับเราช่วงวัยเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้อยู่กับเราช่วงพีคๆอย่างตอนม.ต้นไง (ก็เข้าใจแม่นะ เพราะเขาจะไปเรียนต่อ) เขาจะเอาตัวเราในวัยเด็กมาตัดสินตัวเราในวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ไม่ได้ ถึงพื้นเพนิสัยอาจจะเหมือนเดิม แต่ความคิดก็ไม่เหมือนเดิมแล้วป่ะ ประสบการณ์ก็หล่อหลอมเรามาในแบบที่เขาแทบจะไม่รู้จักตัวตน ณ ปัจจุบันของเราด้วยซ้ำครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน
เจอแล้วคนที่สังคมที่บ้านเหมือนกัน แบบเทอเลย
คล้ายๆ กันเลยครับ
จริงเลยค่ะ เขาจะไปรู้ได้ไง เขาไม่ได้อยู่กับเราในช่วงพีค
โดนเพื่อนที่เคยสนิทตอนม.3บอกว่า "โง่ขนาดนี้ ยังอยากจะเรียนสถาปัตย์อีกเหรอ" แล้ววันนั้นก็คือร้องไห้จนหายใจไม่ออก จนคิดด้อยค่าตัวเองไปเยอะมาก แต่ตอนนี้ก็สอบติดสถาปัตย์ออกแบบผลิตภัณฑ์ ถึงจะไม่ใช่สาขาที่หวัง แต่ก็ดีใจมากที่ติดคณะนี้ อยากขอบคุณตัวเองมากที่ไม่เคยเปลี่ยนสิ่งที่อยากทำตามคำพูดคนอื่น
ยินดีด้วยนะคะ❤🎉
เพื่อนคนนั้นเขาเป็นไงบ้างตายยัง "มุขนะอย่าด่าผมเลย555"
เก่งมากๆเลยครับ ยินดีด้วย🎉🎉🎉🎉
ผมขอเคารพคุณครับ คุณเป็นคนที่มีความสามารถที่ดีนะ
@@NMMsans ตอนนี้เขาน่าจะรอซิ่วมั้งคะ เราก็ไม่รู้เลย555554445555
เคยโดนลากไปตบตีที่บ้านคนอื่นเรื่องมันมีอยู่ว่า...เราถูก"รุ่นน้องที่เอ็นดู"ใส่ร้าย (เหมือนในละครเลยเนอะ555)ว่าเราขโมยเงินหล่อน ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากได้ (คิดว่าทุกคนอยากได้เงินหล่อนมากมั้ง)พอข่าวไปถึง"แม่"เราก็ถูกลากไปตบบ้านนาง ตอนนั้นเรากลัว เจ็บ เศร้าที่เขาไม่เคยเชื่อใจเรา และเกลียดน้องคนนั้นมาก ทำให้เราเริ่มกลั่นแกล้งน้องเขา ทั้งจิกหัว เตะขา ผลัก หยิก ชน นินทา ถุยน้ำลาย เหยียบมือ,เท้า ไปจนถึงการนำรองเท้านักเรียนไปโยนทิ้ง ฯตอนนั้นเป็นช่วงที่เราอารมณ์ดิ่งขั้นสุด มีอารมณ์รุนแรง พูดจาหยาบคาย บูลลี่ และทำร้ายร่างกายทั้งตัวเองและผู้อื่น เราเครียดมากจนนอนไม่หลับ ไม่อยากอาหาร ซึม ไปหลายเดือนมากกว่าจะดีขึ้น - จากเหตุการณ์นั้นทำให้เรา กลายเป็นคนหน้านิ่ง เฉยชา ไม่แยแสใคร เรากลายเป็นคนคอนโทรลสีหน้าได้ดี แต่กลับกลายเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นไป เวลาหาวน้ำตาไหลเป็นทางเลยค่ะ เพราะแบบนี้ทำไห้เราเป็นคนไร้อารมณ์ ตายด้าน รักและเชื่อใจใครไม่ได้อีกเลย
โอ๋เอ๋นะคะเธอ
ตอนเด็กๆ น่าจะประมาณปอหกมอหนึ่งแม่พาเราไปบ้านญาติ ตอนนั้นเรายังไม่ขาวมากออกแทนๆเลยเพราะเล่นกีฬาที่โรงเรียน ตอนนั้นป้าเรากำลังอุ้มน้องอยู่ เราก็ยืนของเราข้างๆแม่เพราะแม่เล่นกับน้อง แต่ป้าคนนั้นพูดกับเราว่า “ อย่าอยู่ใกล้น้องมาก เดี๋ยวสีตกใส่น้อง “ ยังจำได้จนถึงตอนนี้ ฝังใจมากๆ
มนุษย์ป้า ล้อเลียนสีผิวหรอ
ฉันพร้อมหยุมหัวป้าละหนึ่ง
ถ้าป้าบูลลี่เราเราต้องคิดว่า“เหมือนมึ*ขาวต*ยแหละสั*”แล้วถ้าไม่มีกำลังใจทำอะไรให้จินตนาการว่าเรา'กำลังต่อยป้าคนนั้น'แต่นี้ก็หลีกเลี่ยงปัญหาในเครือญาติได้แล้วคะ
"สีแทน"จริงๆมันก็สวยมากเลยนะคะ คือเรามีเพื่องในห้องคนนึงที่มีผิวสีแทน จริงๆเขาก็ดูเป็นคนที่สวยมากๆคนนึงเลยแหละ ละประเด็นคือ เขาเป็นผู้หญิงที่โชคดีมาก แบบว่าใครมีใครเคยเหยียดสีผิวเขาเลยอ่ะ(เราถึงเราด้วยนะ)
@@Acme_holeเออ ใช่ๆ ห้องเราก็มี ดูอย่างเช่น Jessi สิ สวยมากเลยนะนั่น
ตรงที่ “มึงไม่ได้เป็นออทิสติกหรอก” พี่น่าจะยังตีความไม่ถูก100% ความหมายอีกแบบมันคือ คนเป็นออไปทำอะไรสักอย่างที่ผิด แต่พฤติกรรมดังกล่าว มันก็เกิดจากธรรมชาติ ของเด็กออ ซึ่งคนที่ด่าว่า มึงไม่ได้เป็นออ ก็แปลว่า สิ่งที่ผิดมันไม่ได้เกิดจากธรรมชาติของออ ก็เหลืออย่างเดียว คือเขาตั้งใจทำสิ่งนั้น ซึ่งคนที่ไม่ได้ตั้งใจทำผิด แต่โดนด่าว่าตั้งใจทำผิด มันเจ็บแน่นอน เพราะลำพังแค่เราทำผิดก็แย่พอแล้ว พอถูกเข้าใจว่าเราอยากให้เกิด มันก็เจ็บแบบยกกำลัง2 อะไรทำนองนั้น
ไม่เชิงไม่ถูก แต่ไม่ครบประมาณนี้ เหมือนมองสองด้านแต่จริงๆมันมีด้านที่สามที่สี่อะไรงี้😅
งงอ่ะ
เคยโดนคำว่า จะไปตายที่ไหนก็ไป จากแม่แท้ๆนี่แหละครับ เขาพูดตอนเมาเขาเลยลืม แต่คนฟังมันไม่ลืมนี่แหละครับ😥
อย่าคิดมากเลยนะคะ ชีวิตคุณยังมีความหมายสำหรับบางนะคะ ส่วนตัวเราก็เคยโดนเหมือนกันค่ะ สุดท้ายแล้วก็ยังมีคนรอดูคุณเติบโตอยู่นะคะ อย่าใส่ใจเลยค่ะ
จำได้ว่าครั้งนึงพ่อพูดกับผมว่า "ชีวิตนี้มึงทำอะไรเป็นมั่ง"แต่ผมก็ตีความที่พ่อจะสื่อไปว่า ชีวิตมนุษย์เราทุกคนไม่มีอะไรที่ทำเป็นแต่แรกหรอก ทุกอย่างต้องมีการเรียนรู้ ต้องลองทำมันก่อนนี่แหล่ะที่ฝังอยู่ในใจที่สุด และก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ผมชอบในตัวพ่อและตัวเองมากที่สุด555
ว่าแต่บ้านพ่อคุณอยู่ไหนครับ🪓😈
"วาดเหมือนมังงะมาก" แล้วพอเราทำท่าเหมือนดีใจเขาก็บอกว่า"ไม่ได้ชม" แบบคืออะไรอ่ะ แล้วตอนนั้นเราก็ซึมไปเลย แบบถ้าให้กำลังใจกันไม่เป็นก็ไม่ต้องพูดได้ไหมอ่ะ ฟังแล้วมันเสียความรู้สึกมาก
สงสัยจะได้ออกข่าวแล้วสิเราแต่เป็นคดีฆาตกรรมนะ
"ถ้าคิดได้แค่นี้ก็ตายๆ ไปเหอะ" คำพูดจากแฟนเก่าคนนึง ตอนที่เราดราม่าใส่เขามากๆ ตอนดิ่ง ถึงจะได้ความขอโทษจากเขาหลังจากเลิกมานานมากๆ แต่มันก็ฝังใจมาตลอด
ตอนน่าจะประมาณ ป.2 ครูถามเรียงคนว่าโตไปอยากเป็นอะไรเราตอบว่านักวาดค่ะอะไรก็ได้ที่วาดรูป แล้วครูตอบกลับมาว่า"หรอ ทำไมอยากทำ อาชีพนี้มันได้เงินน้อย" จำได้คร่าวๆ เหมือนครูพูดบอกให้เราไปเป็นหมอ,พยาบาลดีกว่าตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ตอนประถมโดนถามกี่รอบเราก็ตอบเหมือนเดิม แล้วมีอีกครั้งนึงเค้าก็ถามอีก คนอื่นตอบหมอ,ทหาร,ดารา,นักร้อง บลาๆเค้าดูชื่นชมกัน พอเราตอบเค้าก็แทบจะเมินเราไปเลย เราไม่เข้าใจมากๆ ตอนนี้เราก็ยังวาดรูปอยู่ แต่ไม่ได้จริงจังแล้ว ครอบครัวสนับสนุนตลอด ดีขึ้นมาก
ครูเคยบอกว่า วาดรูปน่ะมันสำหรับคนโง่ แล้วเอาไปบอกเด็กคนอื่นว่าอย่าไปทำตามนะ หลังจากนั้นก็โดนล้อมาตลอด ตอนนี้ยังสงสัยอยู่ว่าครูเค้าลืมครูศิลปะรึเปล่า😅และตอนเด็กๆโดนเพื่อนเกือบทุกคนเกลียดแล้วครูเข้าบอกไห้จัดกลุ่มแล้วผมไม่มีกลุ่มพอครูถามว่าทำไมไม่มีกลุ่มพอบอกไปครูเค้าตอบกลับมาว่างั้นก็ปรับตัวดิอย่าโง่ เจ็บเลย นึกได้แค่นี้แล้วแต่ยังมีอีก😅
ครูตัวเงินตัวทองมาก😅
ครูศิลปะอยากจะต่อยไอ่ครูคนนี้เหลือเกิน
ถ้าเป็นเราคงตอบว่า "ศิลปะมันโง่ขนาดนั้นเลยหรอคะ? แล้วสิ่งที่ยุรอบข้างครู ไม่ใช่ศิลปะหรอคะ?"
หนึ่งในสิ่งที่ทำให้โลกนี้โลกนี้สวยงามคือศิลปะเขาวาดกันมาตั้งเเต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์เเล้ว
@@AJP2000 อยากบอกอย่างนั้นเหมือนกันครับแต่ตอนนั้นยังไม่กล้าตอนนี้ก็ยัง😂
ตอนนั้นผม ม.3 แล้วเพื่อนเคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน รวมตัวกันไปเยี่ยมครูที่เคยสอนสมัยประถม ด้วยตอนนั้นฮอร์โมนกำลังสูง สิวเลยขึ้นเยอะหน่อย พอไปหาครู ครูบอกว่าใครเนี่ย น่าเกลียดที่สุดในกลุ่มเลย คำพูดตอนนั้นฝังใจผมมาก ในใจผมบอกกับตัวเองเลยว่า กูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก หลังจากวันนั้นผ่านไป เพื่อนมาชวนอีกกี่ทีก็ไม่ไปอีกเลย
"อยู่คนเดียวมันลำบากนะ" น้าพูดกับพี่ชาย ทั้งๆที่พี่ได้รับการซับพอร์ตจากทุกคน ได้ทุกอย่างที่ต้องการ จากที่คำพูดของน้าจะไปถึงพี่มันดันมาถึงเรา เราเป็นลูกสาวในบ้านคนจีนแบบที่เขารักลูกชายมากกว่าและไม่สนใจเราเลย ปู่ย่าพ่อแม่ให้เหตุผลว่าเด็กผู้หญิงในครอบครัวไม่ได้เรื่องทุกคน คนนู้นหนีไปบ้าง คนนั้นผูกคนตายบ้าง และเหตุผลสุดท้ายคือเขาบอกเราว่า "ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมา อย่าทำตัวให้มันมากนัก"🙂
อันนี้ฝังใจมาก เราไปหาหมอเพื่อใฟ้ขาตรวจอาการแล้วรับยา แล้วที่บ้านก็คือโทรยิกๆเลย ว่าเราจะไปหาหมอทำไมตอนที่เรานั่งอยู่กับหมอ พอเรามาที่รถก็โดนเขาพูดใส่ว่า จะไปหาหมอทำไม สวดมนต์สิ กินอาหารเสริมที่บอกให้กิน นี่เลยบอกว่าหมอเขาวินิจฉัยว่ามันอาจจะเป็นตลอกเลยชีวิตเลยโดนพูดใส่หน้าว่าจะแช่งตัวเองทำไม ให้เป็นตลอดชีวิต ไม่ต้องไปหาเลยหมออ่ะมันมีแต่จะให้จ่ายเงินให้มันน่ะแหละ (ทั้งที่เราใช้สิทธิบัตรทอง จ่ายมากสุดแค่ 30 บาท)จนทุกวันนี้ฝังใจว่าถ้าฉันอยากหาย ก็จะไม่บอกที่บ้านเด็ดขาด เพราะเขาจะไม่สนับสนุนแบบหัวชนฝาแน่ๆ (เราเป็นโรคที่หมอเองก็ยังนะบุไม่ได้เหมือนกัน รักษามาหลายแบบ แต่ยังไม่เคยมีใครเอาไปวินิจฉัยในแลปเลยมีแค่การดูอย่างเดียว จนตอนนี้ทำงานก็นัดหมอเฉพาะทางและเตรียมเข้ารักษาแบบเฉพาะทางแล้วค่ะ และเราจะไม่บอกที่บ้านเด็ดขาด)
เราเป็นเด็กอีสานที่ช่วง ป.1-ป.4 ต้องย้ายไปอยู่บ้านพ่อที่อยู่ภาคกลาง เลยต้องหัดพูดภาษากลางด้วย จนกลายเป็นพูดภาษาอีสานปนไทย คือปกติเราถูกโดนล้อว่าเป็นคนลาว กินข้าวเหนียว เหม็นปลาร้า เป็นประจำ แต่ไม่มีใครล้อเรื่องสำเนียงพูดไทยปนอีสานเลยนะ จนพอป.5 เราย้ายกลับมาอีสาน มาเรียนโรงเรียนแถวบ้านที่ประชากร 95%พูดอีสานกัน แต่เวลาอยู่ในห้องเรียนอาจารย์ที่เป็นคนอีสานเขาจะพูดไทยกับนักเรียน ครั้งหนึ่งตอนเรียนพละ ครูจะเก็บคะแนนโดนให้นักเรียนออกมาแนะนำตัว แล้วสอนเพื่อนออกกำลังกายหนึ่งท่า เราก็ออกไปพูดแบบไทยผสมอีสานนี่แหละ แต่จู่ๆ ครูก็พูดแบบรำคาญ ขึ้นเสียงแล้วชี้หน้าเราว่า "อยากพูดไทยก็พูดไม่เป็น ถ้าพูดไม่ถูกก็ไม่ต้องพูด!" แล้วคือหน้าตาอาจารย์ดูโมโห ดูรำคาญ เรามาก ตอนนั้นแบบ หน้าชา สายตาเพื่อนทั้งชั้นมองเรา บางคนหัวเราะเรา มันรู้สึกแย่มากอะ เราว่าครูนี่เป็นตัวดีเรื่องเป็นผู้นำการบูลลีนักเรียนเลยนะ กูก็พยายามแล้วไหมล่ะ กูต้องขอโทษละกันที่พูดไทยสำเนียงไม่เสนาะหูด้วยไหมอ่ะ แล้วการที่กูพูดไทยไม่คร่อง กูต้องหมดสิทธิ์พูดไทยไปเลยเหรอวะ เป็นส้นตีนอะไรอ่ะ
ตอนป.6เคยโดนคนที่แอบชอบบอกว่า ถ้า(ชื่อเรา)ขาว สูง ผอม ผิวเนียน ผมยาว ตาโต แกจะสวยมากเลยนะ คือคนอื่นคงไม่น่าจะรู้สึกขนาดนั้น แต่สำหรับเราเราเสียใจแล้วก็งงมากอ่ะ ถ้าต้องเปลี่ยนขนาดนั้นต้องเกิดใหม่แล้วนะนั่น เราขาลายแบบเป็นตุ่มเป็นแผลเด็กห้องสี่ชอบมาเรียกเราว่า อิโบล่า อิขาเน่าตาตี่ เป็นฉายาที่เราแม่งโคตรเกลียด แล้วอาจารย์ก็เรียกแบบนั้นด้วย เรารู้สึกแย่จนทุกวันนี้ไม่กล้าออกตากบ้านโดยไม่ใส่กางเกงขายาวเสื้อแขนยาวเลย กระโปรงนักเรียนเรายาวแบบคลุมขาเลยค่ะ เราไม่อยากให้ใครเห็นผิวเรา กลัวเขารังเกียจ🥹
ตอนที่เรารู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าแรกๆ แล้วเรื่องไปถึงที่โรงเรียน มีครูคนนึงบอกว่า"โรคซึมเศร้าก็แค่โรคเรียกร้องความสนใจ"ประโยคนี้พูดหลังหลังเรา เราไม่ได้สนใจเพราะเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจโรคนี้ แต่ประโยคที่ฟังแล้วเสียใจมากๆคือที่ครูบอกว่า"เธอเกิดมาทำไม ครูสงสารพ่อกับแม่เธอจริงๆ"เราแบบ...เห้ยทำไมพูดงี้อ่ะ แต่ก็ทำไรไม่ได้
เคยโดนมาหลายอย่างมากจากคนรอบข้าง1."หน้าเหมือนพระจันทร์เลย" จากเพื่อนประถมคือตอนนั้นเราเริ่มมีสิวขึ้นแล้วมันขึ้นหนักมากแบบเต็มหน้าเลยทั้งสิวเล็กสิวใหญ่ เป็นหลุมบ้างนูนบ้าง ก็โดนมาตลอดจนจบประถมเลย2."ไม่มีคิ้ว คิ้วหายไปไหน" จากญาติๆและครูท่านหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะกรรมพันธุ์แบบแม่เราก็ไม่มีคิ้วเหมือนกัน แล้วเป็นคนที่ไม่มีหน้าม้าไม่มีปอยผมหน้าเลยดูล้านๆโล่งๆ ก็จะโดนตลอดเวลาไปเจอญาติ3."หลักกิโล" อันนี้โดนจากเพื่อนม.ต้น คือเราเป็นตัวเตี้ยคนนึงสูง155แต่น้ำหนักคือ57 มันดูตันมากแล้วยิ่งอยู่แต่กับเพื่อนสูงๆ165+หมดก็โดนแซวงี้ตลอดตอนนี้อายุ18แล้ว ลดน้ำหนักแล้วเปลี่ยนลุคตัดหน้าม้าแล้วใดๆ มั่นใจมากขึ้นหน่อยแต่ก็ยังชอบนึกถึงคำพูดของคนอื่นๆเสมอ ในขณะที่พวกเขาจำไม่ได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ แต่เด็กคนนี้จำได้เสมอ เหตุผลที่เดินห่อไหล่ตลอดหลังค่อมบุคลิกไม่ดี เกิดจากความไม่มั่นใจเหล่านี้ทั้งนั้น ฝากถึงใครหลายๆคนเลยนะอย่าไปพูดตัดความมั่นใจคนอื่น แกอาจพูดออกมาเล่นๆขำๆ แต่คนได้ฟังไม่เคยขำด้วยเลยนะ การที่คนๆนึงจะกลับมามั่นใจได้มันยากมากเลยนะ
วิชาภาษาไทย ครูให้เลือกบทกลอนที่ชอบ แล้วให้บอกเหตุผล ว่าทำไมถึงชอบบทนี้ แล้วอธิบายความหมายของบทนี้ แล้วก็พูดต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง ว่าเธอพูดอะไรของเธอ!! ความหมายมันไม่ถูก ไปเลือกมาใหม่ นั่งลงไปเลย ไม่ต้องพูดแล้ว (เสียงกระแทก) คืองง ..กับเด็ก ป.5 อะนะ แทนที่จะบอกสิ่งที่ถูกอะ กลับบอกให้เลือกมาใหม่ เด็กอะแก กูไม่รู้อะ ไม่รู้ก็ต้องสอนไง พูดถึงแล้วก็อยากหยิกหลัง โกรธอะ
"ถึงเธอจะติดมหาลัยคนแรกของรุ่น แต่เธอก็อาจจะไม่จบก็ได้นะ" อาจารย์มีอคติกับเด็กเยอะมาก โดยเฉพาะกับเด็กที่เข้ามาตอนม.4😂😂😂
เราเคยโดนครูถามว่า “อ่าว ไม่ร้องไห้หรอ” เพราะเราทำงานประดิษฐ์ที่ครูสั่งพลาดแล้วครูก็พูดแบบนี้หลังจากที่ครูพังงานเราแล้ว และบอกให้ไปทำมาใหม่คือตอนนั้นอยู่ ป.3 ตอนครูพังงานรู้สึกเสียใจนิดหน่อยแต่ไม่ได้ถึงขั้นอยากร้องไห้แต่พอครูพูดว่า”อ่าว ไม่ร้องไห้หรอ”เราก็แทบอยากจะร้องไห้ตรงนั้นเลยแต่ยังตาแดงอยู่ไม่ถึงกับร้องไห้แต่ตอนเด็กก็รู้สึกเสียใจอยู่นิดๆนะคนอื่นก็ทำงานพลาดเหมือนกันแต่ครูไม่พูดงี้แต่ก็ดีแล้วล่ะที่คนอื่นไม่โดนจะได้ไม่ต้องเสียใจแบบเราแต่คนอื่นอาจจะโดนแต่เค้าไม่รู้สึกฝังใจแบบเรามั้งเพราะตอนประถมเป็นคนที่ชอบร้องไห้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆแล้วก็ััยังชอบทำงานครูพลาดอีก แต่ตอนนั้นรู้สึกเสียใจจริงๆบางคนอาจจะคิดแบบแม่เรานะว่าโดนแค่นี้คงไม่เป็นไรหรอ คือไม่ได้โอเวอร์นะแต่ตอนนั้นมันฝังใจจริงๆ (จากที่อ่านของคนอื่นของเราดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆสมัยเด็กไปเลย😔)
ตอนป.5โดนรุ่นพี่ป.6ผู้กญิงรุมด่าแล้วก็ผลักมีตบด้วยแต่ผมไม่ทำอะไรพอบอกครู ครูกับผูดว่า"เธอก็แก้ไขเองสิ ใช้สมองคิดบ้าง แล้วเธอไปห้องปกครองด้วย"คือผมได้ไปแต่กลุ่มผญไม่ได้ไปเพราะครูเข้าข้างเด็กเส้น
ถูกบอกเลิกด้วยคำว่า "นายขี้แยเกินไป" ปกติใจแข็ง ไม่ร้องไห้ต่อหน้าใคร แต่จะกลับมาร้องไห้ระบายหรือแสดงด้านอ่อนแอเฉพาะกับคนที่เราไว้ใจเท่านั้น ปัจจุบันไม่กล้าอ่อนแอต่อหน้าใครอีกเลย เก็บความรู้สึกไว้กับตัวเองคนเดียว
กอด ๆ นะคะ คุณสามารถแสดงด้านอ่อนแอต่อหน้าคนอื่นได้นะคะ เพราะทุกคนล้วนอ่อนแอเป็นค่ะ แค่คุณโชคร้ายที่ดันไปเจอคนที่เค้าไม่ได้รักคุณและแคร์คุณมากพอค่ะ ซึ่งมันแปลว่าปัจจุบันคุณโชคดีแล้วค่ะ ที่หลุดพ้นออกมาจากคนแบบนั้นได้ ❤
ขี้เเยเเล้วมันไปหนักkuyคุณหรอคะ เสร่อมาก
เราเป็นเด็กเรียนไม่เก่ง เคยโดนเพื่อนที่ รร พูดว่า “ มึง กูพูดจริงนะ มึงอย่ามีลูกเลยกูสงสารเด็กที่ต้องเกิดมาเป็นลูกมึง เค้าต้องเสียใจมากแน่ๆที่มีแม่โง่ๆอย่างมึง” แล้วก็มีอีกคนพูดขึ้นมาว่า “ โอ้ย อย่าว่าแต่มีลูกเลย ใครจะลดตัวมาคบกับมัน? ผู้หญิงโง่ๆแบบนี้ใครจะมาชอบ555555555555” แล้วพวกเค้าก็ขำกันท่ามกลางเพื่อนหมู่มาก ฝังใจมาก สังคมที่เราอยู่เค้าทั้งเหยียด และ มองว่าเราไม่มีค่าอะไรเลย โดนด่า โดนบู่ลี้ทุกวัน ทั้งจากเพื่อน กับ ครูที่ รร
เราปลอบคนไม่เป็น เราตั้งใจรับฟังเสมอนะ แต่เราไม่รู้ควรพูดอะไรก็เลยบอกสู้ๆ แล้วจะไม่ให้เราพูดอะไรเลยมันดีกว่าจริงๆหรอ
ตอนม.2 เคยโดนครูภาษาไทยถาม "ทำไมหนูโง่จังเลย" ตอนนั้สตั๊นไปเลย ครูที่ทุกคนรักกำลังพูดแบบนั้นกับเรา เราตกใจและอายด้วยเพราะมีเพื่อนผู้ชายนั่งอยู่ด้วยอีกคน ตอนม.2เหมือนกัน ครูคณิตต่างชาติ(ตอนม.ต้นเรียนคณิตเป็นภาษาอังกฤษ)จะเรียกคนที่สอบตกออกไปหน้าห้อง เราก็เป็นหนึ่งในนั้น ระหว่างที่ครูเรียกคนอื่นๆเราฏ้หันไปคุยกับเพื่อน เหมือนว่าดังไปหน่อย ครูก็เลยหันมาว่า แล้วตะโกนถามเราต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้องว่า "ทำไมยูโง่จัง" ตอนนั้นเราอายมาก เราอยากร้องไห้เลย เรารู้ตัวว่าเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง โดนครูทั้งสองท่าตอกย้ำแล้วมันก็โคตรรู้สึกแย่ เราเรียนไม่เก่ง เรารู้อยู่แก่ใจ แล้วครูคณิตที่พูดกับเราแบบนั้นหน้าห้องแล้วเพื่อนก็นั่งฟังอยู่มันโคตรแย่อ่ะ แต่ตอนนี้เราก็คิดว่ามันจริง เราไม่ได้เรียนเก่ง ก็โง่อย่างที่เขาบอก เกรดก็ไม่ดีเหมือนคนอื่นเขา ครูตอกย้ำหนูก็ได้นะ หนูรู้อยู่แล้ว
ตอนป.5 โดนพ่อด่าว่า เห็นแก่ตัว เพราะเราไม่ตักข้าวให้ ตอนนั้นจำได้ว่าวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำ เขายังเดินตามมาตะโกนหน้าห้องน้ำว่า ออกมา ไม่ต้องร้องไห้ ตอนนั้นเราโกรธมาก เราไม่เข้าใจว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอ ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ เขาทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็คนผิดในทุกๆเรื่อง
อันนี้เข้าใจดีเลยค่ะ เพราะเคยโดนคล้อายแบบนี้เหมือนกันแต่ไม่แรงเท่านี้
@@ryota7178่าแต่พ่อคุณอยู่ไหนหรือครับ
@@ryota7178 พอเข้าใจอยู่ครับ ถึงอาจจะไม่ได้โดนล้อแบบนี้ ตอน ม.4 ติด 0 6 ตัว โคตรขายหน้าเพื่อนร่วมห้องอ่ะ
หนูโง่เพราะหนูใช้สมองไปจนหมดกับครูอ่ะค่ะ555+
มีวันนึงครูให้สอบเก็บคะแนน(เป็นวิชาหลักที่สายเราต้องเรียน) บางคนก็ทำไม่ได้เลยตัดสินใจที่จะไม่เขียนคำตอบไปในนั้น พอครูไปตรวจข้อสอบเสร็จในคาบต่อมา เดินเข้าห้องมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด แล้วก็พูดขึ้นประมาณว่า พวกเธอมั่นหน้ามั่นใจมากหรอว่าไม่เขียนแล้วจะได้คะแนนดี แล้วคะแนนที่ออกมาก็แย่มาก ครูผิดหวังกับพวกเธอ ห้องนู้นห้องนี้ยังทำได้ดีกว่า(มันมีอีกหลายคำพูด ถึงจะไม่หยาบแต่แทงใจมากๆ) คือส่วนตัวเขียนไป แต่ก็เข้าใจเพื่อนนะว่าเอ้ยทำไม่ได้ก็ไม่ผิด เราที่เขียนไป ไม่ได้มั่นใจด้วยว่าตัวเองทำได้ คือคำพูดของครูทำเราเสียความมั่นใจมาก จนเอาไปคิดว่าที่เลือกเรียนสายนี้ถูกแล้วหรอ ตัวเองทำเต็มที่พอไหม เก็บความรู้สึกฝืนเรียนวิชาอื่นในวันนั้น ทั้งที่ความรู้สึกมันฝังใจไปแล้ว กลับบ้านไป อยู่ในห้องคนเดียวแล้วก็ร้องไห้ออกมา อยากจะเอาชีทวิชานั้นไปเผา แบบหมดไฟไปเลย พอคาบต่อๆไปของครูเขา จากที่ตอบตลอด เพื่อนในห้องก็บอกว่าเขาอีโก้สูงไม่ชอบเลย แต่เราก็ทำเป็นใจดีสู้เสือ พยายามให้ความสำคัญกับครู แต่พอเจอเหตุการณ์นั้น มันมีอาการdownตลอด เหม่อหรือง่วงนอน ไม่อยากตอบ ไม่อยากรับฟัง จากที่ให้ความสำคัญแต่ดันกลายเป็นว่าเราไม่อยากจะคุยกับเขาแม้แต่พยางค์เดียวเลย ใช้เวลา 1เทอมกว่าจะmove onจากคำพูดนั้นได้ สำหรับเราถือว่าไวมาก ถ้าเราเผลอเกลียดอะไรไปแล้วเราจะกลับมาชอบยากมากเลย หรืออาจจะไม่กลับมาชอบอีกแล้ว แต่สุดท้ายที่มันกลับมาได้ ก็เพราะว่าความชอบในวิชานี้มันอยู่กับเรามาตั้งแต่ประถม จนมัธยมปลายเราก็ตัดสินใจที่จะเลือกมาในทางนี้ กลับไปบอกกับตัวเองเสมอว่า “มึงเลือกเส้นทางได้ถูกแล้ว และมึงก็เต็มที่กับมันมาก ไม่ว่าจะไปทางไหนจงมั่นใจในตัวเอง ถ้าได้ไปก็อย่าหวนกลับมาลังเล แล้วมึงก็ห้ามตายในตลอดการเดินทางของมึง”
ผมอยากให้พี่ทำเรื่องเกี่ยวกับสถาบันครอบครัวอะครับ พวกเรื่องในครอบครัวแบบว่าวิเคราะห์อะไรทำนองนั้นว่าปัญหาต่างๆที่มันเกิดในครอบครัวมันเป็นมาจากอะไรงี้อะครับ มาแชร์ๆความคิดก็ได้ครับ เพราะผมรู้สึกว่าหลายๆอย่างมันเริ่มต้นจากในครอบครัวทั้งนั้นเลย คนอื่นก็มาแชร์ๆกันได้น่ะครับอยากฟังความคิดเห็น
ผมเคยเล่นเกมละเจอคนด่าคนๆนึงทั้งทีเขาไม่ผิด แต่ผมก็พูดปกติ เขาบอกผมว่า ''กูจะพูดไรเรื่องของกู อย่าเสือก'' ผมงงมากช่วยคนก็ผิด
ช่วง ม.1 ผมเรียนแย่มากครับ อาจจะเพราะเพิ่งย้ายที่เรียนด้วยมั้งก็เลยยังไม่ค่อยชิน ปรับตัวไม่ทัน ช่วงนั้นจำได้ว่าถูกคนในครอบครัวด่าว่า"โง่"บ่อยมากครับ โดยเฉพาะพี่สาว ที่เรียนเก่งกว่าผมหลายเท่า แม่งด่ากูโง่ทุกวัน นิดหน่อย คำสองคำก็โง่ จนฝังใจไปแล้วว่าเรามันโง่ เรามันห่วยจริงๆ เลยมีปมด้อยเรื่องความฉลาดจนถึงทุกวันนี้ครับ
หัดค้าขาย เรียนจบป.ตรีครับ พยายามหางานครับเดี๋ยวก็ดีครับ😅😅❤
สู้ๆครับ
มันไม่มีใครโง่หรือฉลาดหรอกครับ มันมีแค่รู้กับไม่รู้ มันก็เท่านั้น
ขอบคุณครับ ทุกวันนี้ต่อให้โดนด่าว่าโง่ ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ มันไม่ไม่โง่หรือฉลาดหรอก แค่บางทีเราไม่รู้ในสิ่งที่ใครบางคนรู้เค้าก็เรียกเราโง่แหละครับ อย่างน้อยถ้าไม่รู้ก็แค่ถามครับ ดีกว่าไม่รู้แล้วเสือกอวดฉลาดแบบพี่สาวผม
เราก็ชอบเพลงเมทัลเหมือนกันนะคือ ก็เป็นเหมือนกัน โดด่าว่าฟังเหี้ยอะไรของมึงเนี้ยฟังแล้วมันจะทำให้มึงงี้หรอ แล้วก็โยนหูฟังหนูทิ้ง(หูฟังพังจ้า)
ครูเจนเก่าส่วนใหญ่ ชอบ Toxic , Bully อันนี้คือเรื่อง จริง 😁👍🏼🤙🏼🎉🎀🕊❤️💚🧡ลองไปฟังครูใหญ่ พรรคก้าวไกลนะพวกคุณครูไดโนเสาร์ทั้งหลาย
แม่เราเป็นคนชอบด่ามากกว่าการให้กำลังใจมากเลย แต่เป็นคนไม่ซีเรียาคำด่าเขามากเพราะโดนมาชินๆและไม่ได้คิดว่าเขาจะคิดตามที่เขาพูดออกมา แต่เขาแค่ซัพพอร์ตเราน้อยมาก ซัพพอร์ตในสิ่งที่เราชอบไม่ได้เลย มักยัดเยียดให้ทำสิ่งที่เขาต้องการ เราท้อมากๆก็เลยไม่ตั้งใจเรียนคำพูดเขาต่อให้เรารับได้มากแค่ไหนแต่สุดท้ายเราก็ยังเสียใจกับทุกๆคำพูดเขาอยู่ดี คำพูดมันก็ซัพพอร์ตเราได้แต่เขาไม่เคยทำมันเลย
ชีวิตเราครับเราต้องเลือกเองพ่อเเม่ไมไ่ด้อยู่กับเราไปตลอดชีวิตถ้าเค้าขู่เรื่องเงินเรากะเเค่หางานพาททามทำค่อยๆทำไปเรียนไปคนทำเยอะเเยะเรากะต้องทำได้เเต่ถ้าเรายังยอมโดนกดอยู่เเบบนี้เรากะไปได้เเค่นี้เเละครับพอเรียนจบกะรอเเเม่ทวงบุญคุญเอาเเล้วเรากะจะงงว่าบุญคุญอะไรขอไรไม่เคยได้บังคับกันตลอด
เรามึเพื่อนคนนึงที่สนิทกันมานานมากๆ เชื่อใจเขามาก แคร์ทุกอย่าง วันนึงเราเผลอกลับไปชอบคนๆนึงแล้วคนนั้นดันเป็นคนที่เพื่อนเราชอบด้วย ตอนนั้นรู้สึกว่าแบบมันอคดอัดมากๆรู้สึกไม่ดีเลยคิดจะบอกออกไปเพื่อปรับความเข้าใจแต่พอบอกไปเขาบอกไม่เป็นแต่เขาโกหกหมด เขาเอาเรื่องทั้งหมดไปบอกกลุ่มเพื่อนๆแล้วรวมหัวแกล้งค่ะ รู้สึกแย่มากๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเลยค่ะ สงสัยอยุ่เหมือนกันว่าเขาทำไปแล้วได้อะไร จนไปรู้ว่า จริงๆตลอดมาเขาแค่มาหาผลประโยชน์ ลับหลังก็นินทา วางแผนแกล้งเรา พยายามก็อบทุกอย่าง พยายามเอาความเชื่อใจทั้งหมดเราไป ค่อยๆทำร้ายจิตใจเราทีนิดจนไม่เหลือ โดนจับได้แล้วก็ยังตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง ในความรู้สึกนั้นมันแย่ๆมากๆ จำฝังใจจน กลายเป็นคนกลัวการเข้าสังคม กลัวคนแปลกหน้า กลัวการมีเพื่อนเลยค่ะ ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยค่ะว่า ทำไมเราต้องมาเจอคนพรรคนี้ด้วย
เราโดนคำพูดแรงๆจากนักร้องคนนึงที่เราชอบ พูดใส่ว่า "ก่อนอื่นต้องแก้ที่ความใจแคบของตัวเอง" ทั้งๆที่แค่มาขอระบายและอยากได้กำลังใจ แต่นักร้องคนนี้นอกจากไม่ยอมให้กำลังใจละยังมาส่งความ Toxic ใส่อีก
ตอนนั้นเรากำลังนั่งเรียนวิชาสุขศึกษาอยู่ เรานั่งของเราปกติเลย อยู่ ๆ ครูเขาก็พูดภาษาอังกฤษว่าช้างดำ แล้วมองหน้าเรา เราก็เลยมองกลับ อยู่ ๆ เขาก็ชี้เด็กคนอื่นแล้วก็พูดเหยียด ประมาณว่า เธอสวยนะ แต่หน้าสิวไปหน่อย / ขี้ก้างแบบนี้ไม่น่ามีแฟน / อ้วนดำ คำสุดท้ายครูชี้มาที่เรา พร้อมกับขำ ส่วนเพื่อนในห้องก็ขำกันดังมาก ตอนนั้นเราแค้นแบบแค้นมาก เวลาเดินไปไหนครูก็จะเรียกเราว่ายัยอ้วน โตมาเราเลยจำฝังใจจนเกลียดหุ่นตัวเอง55
มีอีกเรื่อง ๆ 55555 ช่วงนั้นเป็นช่วงเลือกประธานนักเรียน ครูเขาเลยให้เด็กในห้องช่วยกันคิด รร.เราตัวย่อป.ป สีประจำรร.คือสีเขียว ตอนแรกเรากะจะตั้งว่าป.ป.สีเขียว แต่เรารู้สึกว่ามันธรรมดาไป เราเลยตั้งว่าปีโป้สีเขียว ครูเขาให้คิดนโยบายด้วย เราเลยเขียนว่า" ถ้าน้อง ๆ ทะเลาะกันจะช่วยห้ามและให้นั่งปรับความเข้าใจกัน " ซึ่งเราลืมเขียนให้จบ เพราะตอนนั้นเวลามันเหลือน้อยมาก เราก็เลยเขียนไปแค่นั้น พอครูเรียกเราไปพรีเซ็นต์ เราแค่พูดชื่อพรรคครูก็ติเราแล้ว ว่าทำไมมีความคิดแบบนี้ ปีโป้บ้านเธอสิ หิวหรอ เราก็เลยอธิบายว่ามันมาจากป.ป. ครูเลนถามกลับว่าใครเขาจะไปรู้กับเธอ ตัวก็ใหญ่แต่สมองมีแค่นี้ เราก็เลยพูดนโยบายต่อ " ถ้ามีน้อง ๆ ทะเลาะกันพี่จะคอยไปห้ามและให้ปรับความเข้าใจกัน " เรายังพูดไม่จบเลย ครูก็ถามว่าถ้ามีคนทะเลาะกันก็ต้องห้ามอยู่แล้วปะ เราก็เลยเงียบแล้วพูดข้ออื่นต่อ พอจบคาบนั้นเราก็เลยเงียบแล้วเดินไปเก็บของ มีเพื่อนประมาณสองคนวิ่งมาถามว่าเราหิวปีโป้หรอ พร้อมกับขำ ตอนนั้นเราโคตรเศร้าเลย เราแค่ไม่อยากให้ชื่อพรรคมันจืด แต่เรากลับโดนติและล้อเลียนขนาดนี้เลยหรอ55555555
ครั้งนึงเราเคยลืมสมุดไปรร.แล้วก็โดนครูหาว่า ”ติดผู้ชายจนลืมการเรียน😭“(ครูอังกฤษนะคะ)
ตอนประถมครูภาษาไทยคนนึงถามเรื่องงานที่เด็กๆทำในบ้าน พอถึงตาเราเขาก็ถามแบบคนอื่น เรากำลังอ้าปากตอบ เขาก็พูดแทรกมาว่า"อ่อ คนอย่างเธอคงไม่ทำสินะ" ตอนนั้นเราจุกอกพูดไม่ออกเลย ทั้งๆที่ในหัวเราก็คิดคำพูดไว้แล้วว่าเราทำอะไรบ้างนู่นนี่แล้วตัวครูคนนั้นก็ไม่ได้มาอยู่คอยเฝ้าจับตาเรื่องครอบครัวคนอื่นเลยแท้ๆแต่ทำเป็นรู้ดีมากๆ ฝังใจฝังหัวจนทุกวันนี้ ที่หมันคือแกดันอยู่จนเกษียญอีก😒ปัจจุบันพอย้อนมาคิดแม่งก็อยากจะบอกว่า ถามเองตอบแล้วแล้วจะให้กุตอบทำไมวะ?🤨😂และมีครั้งนึงนางมาช้าได้สักครึ่งชม. ทั้งห้องนั่งเปิดหนังสือรอในห้องเรียนจนง่วงกันหมด(นางเคร่งมากไม่ให้วิ่งเล่นคุยกันเสียงดัง ต้องนั่งนิ่งๆ) เราที่ง่วงด้วยก็เอาหน้าฟุบลงไปกะว่าจะหลับตาสักหน่อย พอนางมาเพื่อนก็เรียกไม่ทัน แถมดันมาทุบโต๊ะใส่อีก คือบอกดีๆก็ได้ สอนก็ไม่ มาก็ช้า ยังจะหงุดหงิดเด็กอีกตอนนั้นเราเป็นเด็กใสๆเงียบๆเรียบร้อยด้วยซ้ำ แต่ดันโดนแบบนี้ ปัจจุบันอีโวเป็นคนละแบบเลย555🤣ประสบการณ์แย่ๆมันทำให้นิสัยเปลี่ยนจริงๆ โหดร้ายจนต้องเข้มแข็งด้วยตัวเอง รู้สึกดีที่เป็นคนเข้มแข็งขึ้น แต่ก็รู้สึกแย่ที่อดีตเราไม่ควรต้องเจอคนแบบนั้นแท้ๆ🥲
โดนคำติดตลกว่าไม่มีน้ำยา เพราะถามกันจังเมื่อไหร่จะมีลูก แล้วเค้าก็บอกสงสัยไม่มีน้ำยาแน่ๆเลย เมื่อก่อนกับคำนี้เฉยๆ จนวันที่มีลูก แล้วถือเคล็ดห้ามบอกใครจน กว่าจะครบสามเดือน คำเดียวฝังใจไปอีกนาน ยิ่งถ้าคนอยากจะมีลูกด้วย แล้วมีไม่ได้ หรือน้องยังไม่มา เจอคำๆนี้เข้าไปคงเศร้า
ตอนประถมโดนครูด่าว่า “หน้าชักโครก” …… คำมันขำแรงจริง ตอนนั้นเพื่อนขำทั้งห้องแต่เราคนโดนเสียใจมาก ที่โดนด่าเพราะครูตำหนิเราเรื่องอะไรสักอย่างแล้วเราทำหน้าบูด แต่ครูตำหนิต่อหน้าเพื่อนทั้งห้องซึ่งเรารับไม่ได้เลยทำหน้าบึ้งใส่ เลยโดนคำนี้ 😢 (น่าจะเรื่องไม่ส่งการบ้านหรืออะไรนี่ละ)
"แค่นี้ก็ร้องไห้แล้ว?"คำพูดนี้ออกมาจากปากพ่อแท้ๆและพี่แท้ๆคืออันนี้เป็นเหตุการณ์นะตอนนั้นเราทำงานวิทย์ไม่เสร็จมีงานค้าง2-3งานแต่ครูบอกว่า"ถ้าใครไม่เสร็จงานห้ามกินข้าว"และพอวันนั้นมีเพื่อนเป็นโรคกระเพาะเลย
ถ้าพี่คนนั้นเขาทำไม่ได้ แล้วเธอจะทำได้หรอ คำนนี้มาจากพี่สาวแท้ๆเราค่ะ เราเล่าให้พี่ฟังว่าอยากเป็นหมอไปช่วยเหลือคนมากๆแต่พี่มาพูดแบบนี้ก็แอบเฟลอยู่ในใจ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครเชื่อในตัวเราเลยค่ะ เล่าให้แม่ให้เพื่อนฟังก็แสดงอาการแบบนี้กันหมดเลย55 เรายอมรับนะคะว่าตอนนี้เราอาจจะยังไม่เก่งพอ แต่อนาคตมันก็ไม่แน่ ไม่อยากให้ใครโดนดูถูกในเรื่องความฝันที่สำคัญมากสำหรับเราอีกเลยค่ะ
ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกค่ะ เป็นคนดีแบบนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว สู้ๆค่ะ เป็นได้แน่ๆ
พวกเขาคงสายตายาวครับ มองการไกล555
@@NMMsans เเขาโดนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับคุณแล้วที่คุณขำเรื่องเขาคุณนี้นิสัยไม่ดีเดินไป
@@user-sg6ud5ce5 ผมว่า เขาตลกคนที่บูลลี่ครับ เขาแค่พูดประชด คนพูดทำตัวเหมือนเป็นคนสายตายาวที่รู้อนาคตของคนอื่น แต่ไม่ได้ตลกกับการทำที่คนโดนเรื่องแบบนี้หรอก
@@marichan8153 ผมเคยโดนเพื่อนร่วมชั้นพูดแบบนี้อ่ะว่า "มึงต้องการไร มันไม่ได้เท่หรอกนะ" เป็นคำที่ทั้งแรงและจุก จนต้องพูดสวนคืนเลย
ตอนนัินอยู่ป.5 รู้สึกไม่โอเคกับครูวิทย์ แบบเครียดแล้วแสดงออกด้วยการหนีไปนอนพยาบาลบ่อยๆ แล้วโดนครูประจำชั้นพูด “เธอเป็นโรคเหรอ” ประมาณว่าเธอเป็นโรคป่วยวิทย์รึป่าว ต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง เรายิ่งรู้สึกแย่มาก และฝังใจกับครู แล้วก็กลับมาร้องไห้ไปโรงเรียนหลังจากที่มันหายไปเป็นปีแล้ว
ผมเคยโดนคำว่า " พยายามให้มากกว่านี้สิ " ทั้งๆที่เราพยายาม มามากๆเเต่เเบบก็ เขาไม่เห็นค่าในสิ่งที่เราทำมาจริงๆ หรอ😢😢😢คือผมอะอยากทำยูทูป เเล้วก็ live จนได้เงินโดเนทมา เเต่เขาก็ไม่เห็นความพยายาม(คนที่พูดคือพ่อเเท้ๆ)
สู้ๆนะคะ ถ้าลองดูไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ก็ลองต่อไปนะคะ ยกตัวอย่างเช่นการวาดรูป เราชอบวาดรูป แต่พอเริ่มไม่สวยเท่าไหร่แต่พอวาดต่อไป เติมไปเรื่อยๆ ตกแต่งเพิ่ม มันก็ออกมาสวยแล้วค่ะ ถึงจะไม่มีคนชมแต่มันถือว่าเป็นการพัฒนาตัวเองที่คนอื่นจะเห็นภายหลังค่ะ
@@marichan8153 ครับผม ขอบคุณมากๆนะครับ
ไปเม้นคริปเกมนึงมาลองไปอ่านดูนะคะ น่าจะเกมFNFมั้งไม่ได้เล่นเกมนานมากกกกกก 😊
สู้ๆครับทำให้คุณพ่อได้รู้ไปเลยว่าลูกตัวเองเก่งแค่ไหน
สมัยประถมเพื่อน(ต่างห้อง)เคยเอางานเราไปช่วยทำแต่เราบอกไม่เป็นไรแต่เพื่อนก้ยังเอาไปพอคาบต่อไปเราไปเรียนกะครูที่เป็นครูผระจำชั้นของเพื่อนเราครูถามว่าเราว่าเอาไปให้เพื่อนทำ ทำไม ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากให้เพื่อนเราทำขนาดนั้น หลังจากคาบนั้นเราไปเรียนกะครูอีกคนนึ่งครูคนนั้นพูดกับเราว่า "ให้คนอื่นทำแล้วมันน่าภูมิใจมากก็เรื่องของเธอ" คือเราไม่ได้อยากให้เพื่อนช่วยแต่เราตอนนั้นปฏิเสธคนไม่เป็นไงง หลังจากนั้นเราแพนิคจากความกดดันจากการพูดตะคอกไปเลยกลัวเวลาโดนเรียกโดนดุ😢
1:16 , 4:54 เหมือนกำหนดอยากให้เดินทางสายกลางยังไงก็ไม่รู้ เพราะผอมไปก็บูลลี่ อ้วนไปก็บูลลี่ ทั้งๆที่นั่นมันก็ตัวของบุคคลเขา เขามีสิทธิที่จะใชช้ชีวิตในแบบของเขา เขาผอมเกินไป อ้วนเกินไป แล้วมันทำไมไปหนักส่วนไหนของใครมิทราบ?3:48 ผมเคยโดนอะไรแบบนี้มาพอๆกันเลย ไม่ว่าจะด้วยการแสดงสีหน้าการโดนดูถูกต่างๆนาๆจากคนที่เรียกว่าครู จนกระทั่งผมพ้นออกมาจากรั้ว รร.เลยได้ข้อสรุปและปมในใจมาข้อนึงว่า " ครูตี ไม่ว่าจะด้วยใช้ไม้เรียวตีมือ หรือฟาดก้นก็ตาม ก็ไม่เจ็บ เท่าครูด่าและดูถูกทำร้ายด้วยคำพูด" เพราะเจ็บทางกายสองสามวันหรือเป็นอาทิตย์มันก็หาย แต่เจ็บทางใจนี่มันเป็นปมฝังใจยันวัยทำงานไปจนตอนแก่เฒ่ามีลูกมีหลาน เลย
จากในครอบครัวพ่อ : วาดแต่แบบนี้ พอจะวาดคนจริงๆทำไม่ได้หรอก (ผมชอบวาดภาพมาก ตั้งแต่เด็กๆ ตอนแรกไม่เคยมีใครว่าเราเลย ละพอเราติดดราก้อนบอล ก็วาดแบบเส้นคม เหลี่ยม ละคือเพื่อนชอบ แต่โดนพ่อบอกแบบนี้ มันอาจไม่แรงนะ แต่เค้าไม่เคยชมผมเลยตั้งแต่ก่อนหน้านี้ละก็มาพูดงี้ใส่อ่ะ จำไม่ลืม พอเวลาจะวาดคนเราก็จะวาดไม่ค่อยออกตามที่เขาบอก เหมือนฝังใจจนเชื่อว่าเราอาจจะทำไม่ได้จริง จากครู : "ต่อไปไม่ต้องมาแล้วนะ"ผมเคยเป็นเด็กที่สอบได้ที่ต้นๆ1-3 ตลอด ป.4 เลยได้ไปเป็นตัวแทนติวแข่งคณิต แต่พอผมเริ่มทำไม่ทัน ไม่เข้าใจก็ยิ่งสะสมไปเรื่อยๆ จนวันนึงครูเอาคนอื่นมาติวด้วยอีก 2 คน ละสักพักก็ไล่เราออกจากการเป็นตัวแทน จากนั้นฝังใจมาก ละในชม.ชอบโดนเรียกถามแต่พอเราตอบผิดรึตอบไม่ได้ก็จะโดนตำหนิ จนฝังใจเกลียดครู เกลียดวิชานี้ จนคณิตที่เคยถนัดไม่พัฒนาขึ้นเลย จนมีปัญหาไปยันมัธยมที่เรียนไม่รู้เรื่องและอคติกับมันไป"ใครเขียนเนี่ย ลบซิ หัวหน้ามาเขียนให้ใหม่" ผมขึ้นม.ต้น ละเป็นเวรเขียนกระดานวันที่ เพราะเคยประกวดคัดลายมือชนะตอนประถม ละโดนสั่งลบตอนเริ่มชม. คือมันเฟลมาก จากนั้นไม่เคยเขียนเลย ทำเวรอย่างอื่นแทน จนตอนนี้มาเเป็นครู ก็ไม่สบายใจเวลาขะเขียนกระดานอยู่ดี
เขาด่าเก่ง กร่างเด็ก เพราะไม่มีเหล็กดัดปาก ทำแบบนั้นขนาดคนดียังต้องบ้าตาย พูดความจริงสุดท้ายต้องรับใช้ระบบสถุน อย่างที่โบราณท่านว่าไว้พอมากหมอมันก็มากความ คนโตเรื่องเยอะแต่ทำไมสมองและความคิดไม่มากตาม ควรให้จิตแพทย์อธิบายพ่อและครูให้เข้าใจ
แม่เคยบอกว่า อยากให้ไปเรียนพิเศษเพิ่มเพราะอยากให้เรามีความสามารถพิเศษค่ะ คือแบบที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นความสามารถอะไรในตัวเราเลยหรอ เราเสียใจมากค่ะ😭
บางที เขาก็อาจจะเห็นความสามารถของคุณแล้วก็ได้ครับ เพียงแต่เขาแค่อยากให้คุณมีความสามารถในด้านอื่นๆบ้าง หรือไม่ก็เป็นแบบที่คุณคิดจริงๆก็ได้
"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง" คือเรากำลังจะขึ้นมอหนึ่งแล้วทุมเทเตรียมสอบห้องที่อยากเข้ามากๆแต่สุดท้ายเราก็มารู้ตอนก่อนวันสอบว่าเขาไม่ได้สมัครให้เราเข้าห้องพิเศษที่เราอยากเข้า (เขาไปสมัครให้ตอนวันที่เรากำลังเรียนอยู่) เพียงเพราะเขาอยากให้เราเข้าอีกห้องเหมือนเพื่อนคนอื่นๆทั้งที่เรายํ้าแล้วยํ้าอีกว่าจะเข้าห้องนี้เพราะประถมก็เรียนสายเดียวกันคือMEPแต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะตามใจเขาเองแทนที่จะดูศักยภาพของเราว่าทำได้ไหมเราโคตรเฟลเลยเกมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาทับตัวเราพอผลวันสอบออกก็รู้กันอยู่ว่าเราไม่ผ่านแน่เพราะเราโง่คณิตกับวิทย์มากแล้วเขาก็ค่อยมาบอกเราทีหลังว่า ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง (พึ่งเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อนมันเป็นประโยคที่รู้สึกเจ็บมาก)😢
พอผมมาคิดดูดีๆ เเต่ก่อนผมก็เคยโดนบูลลี่มาเยอะมาก เเต่เเปลกผมกับนึกคำพูดที่โดนไม่ออกเลย อาจเป็นเพราะตอนนี้เรามาโฟกัสกับตัวเองมากขึ้นเเล้ว พัฒนาตัวเองเเละรักตัวเอง
ผมก็เหมือนเดิมละจำไม่ได้ละว่าเคยเจอคำพูดพวกนี้มั้ยเพราะผมจำเหตุการอะไรไม่ค่อยใด้เท่าไหร่ แต่ที่รู้สึกว่าทำไห้ไม่อยากเรียนเลยคือ "เขียนวิธีทำให้ครบนะ" คือผมเป็นคนที่ทำคณิตแบบเขียนโจทย์แล้วตอบเลย แล้วพอผมถามว่าทำไปทำไมเค้าก็บอกว่ากันการลอกการบ้าน คือเอาจริง ๆ นะท่าจะลอกมันก็ลอกอยู่ดีมั้ยสู้ทำให้คนอยากเรียนคณิตมากขึ้นดีกว่ามั้ย จริง ๆ ผมเป็นคนที่เก่งคณิตนะ ชอบเรียนด้วย แต่คือพอโดนสั่งแบบนี้ทำเอาเกลียดคณิตไปช่วงนึงเลย
คือตอนนี้มันไม่ได้ส่งผลอะไรกับผมแล้วนะ แต่แค่เสียดายว่าเราขาดความรู้คณิตช่วงนึงไป แล้วต้องมาตามเรียนเอง
@@mayumine8106 ครูหลายๆคนก็คิดว่า วิธทำมันสำคัญกว่าโจทย์ ยิ่งในมหาลัย เขาจะสนใจเรื่องวิธีทำ วิธีคิดถึงที่มาที่ไปมากกว่า
ผมเกลียดคำพูดที่บอกว่า "ไม่ช่วยเลย" ช่วยที่ว่าคือเรื่องงานกลุ่ม งานอะไรต่างๆที่ทำร่วมกัน คนอื่นหาว่าผมไม่ช่วยทั้งๆที่ผมก็อยากช่วย ผมไปหาเขาแล้ว เดินตาม ถาม แต่ไม่มีอะไรให้ทำ พออยู่เฉยๆไม่ทำอะไรรอคนมาให้งาน ก็จะมาว่าผมว่า "ไม่ช่วยไรเลย" ผมโคตรเกลียดคำนี้เลย และพอมีงานให้ทำ ตินผมช่วยก็หาว่าทำไม่ได้ ทำไม่ดี ทำเองดีกว่า เอ้าาาาา แล้วจะมาว่ากันทำไมละเนี่ย ผมรู้ตัวว่าทำได้ไม่ดีแต่ขอร้องอยู่เรื่องเดียว อย่าว่าผมไม่ช่วย ขอแค่เนี้ย(แต่ผมไม่ได้บอกเขานะว่าอย่าพูดอันนี้ผมแค่มาบ่นให้ฟังเฉยๆ)
เออจริง กูจะช่วยวาดรูปทีนี่ยิ่งกว่าเถียงกับญาติอีก ทีกับเพื่อนคนนึง “วาดสวยจังเลย”“สวยมาก”ประสาทจะกินรึไง อีเวร
ผมไม่เคยครับ เพราะผมไม่เคยเก็บมาคิดมาจำเพราะผมคิดว่า ผมไม้ได้อะไรเลยจากสิ่งนั้น ถ้าผมได้เงืนจะเก็บไปคิดให้ครับ😂😂
ตอนประถมป.5เราโดนอาจารย์ว่าให้เราว่าเราอวดรวยเราไปเที่ยวนู้นนี้นั้นแสดงเหรอดูคนที่เค้าไม่ได้ไปสิ เราแบบเอ้าคืออาจารย์บอกให้เขียนความทรงจำสิ่งที่มีความสุขที่สุดกับครอบครัว เราก็เลยเขียวว่าเรามีความสุขที่ได้ไปห้างโลตัสกับครอบครัวไปเที่ยวบ้านเกิดคือที่มันมีความสุขมากๆแค่นี้แต่มาว่าเราอวดรวยแล้วมาเปรียบเปรยกับคนอื่นทำไมเราไม่เข้าใจมากๆตอนนั้นมาว่าเราแบบนี้คือเสียความรู้สึกมากเราเลยเกลียดครูคนนี้ไปเลยไม่เข้าใจอารมณ์แก
เจออาจารย์ดูถูกเยอะมากกก ตอนม.ต้นแค่นั่งจับมือจารย์ก็ภาษาไทยว่าเราเป็นเลสเบี้ยนดูถูกเพศอีก ตอนม.ปลายจะจบแล้วเรียนกับอาจารย์วิชาภาษาไทยคนละคนนะ ก็ว่าให้เราว่า เราเป็นเด็กปัญญาอ่อน คืออยู่เงียบๆเฉยก็โดนเอ้าเหมือนอาจารย์จะชอบคนที่เป็นเด็กที่เอาใจอาจารเก่งอาจารย์คนนี้ชอบเด็กแบบนี้มาก เราโคตรเจ็บใจเลยเพราะอาจารย์คนนี้เคยเป็นที่ปรึกษามาก่อน
ครูคือตลกจริงนะ5555 คือแบบ เป็นคนสั่งการบ้านเอง แต่พอส่งครู ครูก็มาบอกว่าขี้อวดซะเอง งงเวอร์ไม่รู้ครูคิดไรอยู่กันแน่
ตอนมัธยมเคยโดนแม่ด่าว่าเกิดมาถ่วงความเจริญไม่น่าเกิดมาเลย จำฝังใจมากค่ะ.😃
ของเราเพิ่งเกิดไม่นานมานี้ค่ะ มีงานกลุ่มนึงต้องส่งภายในวันนั้น แต่ตอนแรกเราเข้าใจผิดว่าเดตไลน์อีก 2-3 วัน งานส่วนของเราเลยยังไม่เสร็จ แต่มันต้องส่งวันนั้นแล้ว เราเลยจำเป็นต้องขอให้เพื่อนคนนึงช่วยดูรูปที่ต้องใส่ลงในงานให้ ช่วยเล็กๆน้อยๆ แล้วเพื่อนก็พูดว่าอะไรสักอย่าง แต่มีคำนึงที่ฝังใจเลยคือ “สงสัยเลยอ่ะว่าโตมายังไง” มันเจ็บมากๆปล. เราเป็นโรคซึมเศร้า เพื่อนก็รู้😢 แต่เราก็ผิดจริงๆแหละค่ะ
เยอะนะทั้งจากคนในครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อน ครู ทุกวันนี้กลายเป็นคนเย็นชาใจดำในสายตาคนอื่นๆไปละ จากพ่อแม่ญาติๆบ่อยมากในวัยเด็กเพราะคิดไม่เหมือนคนอื่นแต่ก็ถูกปฏิบัติต่างจากลูกหลานคนอื่นๆ ทำตัวมีปัญหาภาระ นี่คือได้ยินประจำ จากครูก็ตอน ป.5 ครูมีเก็บเงินค่าชีททุกๆเช้าวันละ 2-5 บาทแต่เราไม่มีครูว่าเราว่า แค่เงินวัน 2-3บาทตอนเช้าเธอไม่มีปัญญาขอพ่อแม่เธอมารึไง แต่ตลกร้ายและซ้ำเติมให้รู้สึกแย่กว่าคือ พอบอกพ่อแม่ถูกว่ากลับมาอีก ค่าอะไรนักหนาไม่มีชีทมันจะเรียนไม่ได้เลยเหรอ แล้วก็ต่อมาก็ได้เงินตอนเช้าบ้างไม่ได้บ้าง ตามปกติในตอนนั้นเราต้องตื่นตี 4 ตี5มาข่วยที่บ้านเตรียมของขายและเที่ยงต้องช่วยขายของถึงจะได้เงินทีละ 5-10 บาทการบ้านเยอะทำจนดึกก็ถูกด่าว่าไม่เคยจ่ายไฟการบ้านอะไรนักหนาพอเฉยๆทำการบ้านต่อถูกด่า ไม่หยุดถูกตี ด่าซ้ำๆซากๆว่า เป็นตัวซวยของบ้าน พอไม่มีงานส่งถูกเรียกผู้ปกครองก็ถูกด่าวนลูป ช่วยงานบ้านอะไรแค่ไหนก็ไม่มีความดีให้เขาเอ่ยถึงพอจบอายุ 17-18 หนีออกจากบ้านเท่าทุกวันนี้นานๆทีติดต่อกัน คนอื่นๆญาติๆชอบพูดชอบบอกว่า ยังไงเขาก็พ่อแม่ถ้าหาได้เยอะไม่ขัดสนก็ส่งให้เขาดูแลเขาบ้าง 😒😥😥 ในวันที่รู้สึกย้ำแย่ดิ่งเหวช่างเคว้งคว้างมืดมนพอดูแลตัวเองได้มันแบบว่า........ อะไรคืออะไรอ่ะ
โดนบอกให้ไปทำศัลยกรรมมองเห็นแต่เสื้อBb big blackถ้าผอม ถ้าดัดฟันพ่อหร่อ แม่สวยแต่ทำไมลูกออกมา..? มีเราอยู่ในรูปทำให้รูปดูน่ากลัวขึ้นผลกระทบจาก beauty standard
เราโดนครูสอนภาษาอังกฤษตอนม.5 พูดว่า "ชื่อน้ำพุแบบเธอน่ะ พ่อแม่คงอยากให้โตมาให้ติดยาใช้มั้ยล่ะ"(ตอนนั้นมีละครแล้วพระเอกชื่อน้ำพุ) เราโกรธมากแต่ทำไรไม่ได้เลยได้แต่ร้องไห้ ทุกวันนี้ก็ไม่ชอบชื่อฉันเอง
ไม่เสมอไปหรอกครับแต่ผมเข้าใจดีสู้ๆนะครับ
6:07 มีเพื่อนคนนึงมาเล่าให้ฟัง มันเป็นผู้ชายนะแต่ตอนเด็กมันหน้าเหมือนผู้หญิงมาก แต่ผิวเค้าคลํ้า แล้วมีป้ทข้างบ้านที่พึ่งย้ายเข้ามาแล้วมาขิงว่า"หนูรู้มั้ยว่าหนูน่ะสวยมากเลยนะ แต่ถ้าขาวกว่านี้จะสวยกว่า ดูลูกป้าสิ ผิวขาวเนียนเหมือนหิมะเลย" ฟังถึงตอนนี้ผมคิดว่าป้าแม่งติดซีรีย์ป่าววะ คำชมมันดูแบบ เออนั่นแหละ แล้วเพื่อนผมมันบอกว่าตอนนั้นมันไม่ได้คิดไรเพราะเด็ก แต่พอมาตอนนี้มันขำก๊ากเลย ถ้าย้อนเวลาได้มันบอกว่าจะย้อนไปบอกป้าว่า"ผมเป็นผู้ชาย" พูดถึงเรื่องหน้าตา เพื่อนผู้ชายตอนอนุบาลผมทุกคนผอมมากแล้วก็หน้าหวานชิหัย มีผมคนเดียวที่ดูสมชายในตอนนั้น มาตอนนี้แต่ละคน กล้ามแขน ซิกแพก รอยสัก แผลที่คิ้ว แม่งเหมือนยากูซ่าเป๊ะ แล้วหันมาดูตัวเอง ผอมแห้ง หน้าไร้สิวไม่มีแผล รอยสักไม่มี สูง170 แม่งเอ้ย
โดนเพื่อนสนิทตอนป.4 ด่าว่า เกย์ เกือบทุกวันจนถึงตอนป.5 ทั้งที่ผมไม่ได้เป็นเกย์อีกครั้งกับ เพื่อนคนเดิม นางบูลลี่น้องผม นางทำเหมือนผมเป็นคนนอก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เสียใจมากคับที่มีเพื่อนแบบนี้ ไม่อยากจะไปรร.ทุกวันนี้ก็เพราะเพื่อนคนนั้น
มีเพื่อนที่ไม่อยากเจอหน้าเหมือนกันค่ะ แต่เพราะเราสนิทกันถ้าตีตัวออกห่างก็ไม่รู้จะไปหหาใครเวลาลำบากเลยทนๆไป
@@marichan8153 ในที่สุดผมก็เจอคนเข้าใจผมซักที
สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้❤❤
ต่อยเลยครับ
@@fake_otakulol ผมก็เคยโดนล้อว่าเป็นเกย์ ตอนสมัยประถมเหมือนกันครับ ทั้งๆที่ ตัวเองก็ไม่ได้เป็น
เเค่นี้ก็ร้องไห้ อ่อนเเอ มันเป็นบ้ามันเป็นจิต จิตๆ โรคจิต ครูเเซะทั้งวัน+นินทา+เพื่อนบูลลี่ ตอนนั้นรู้สึก......มากเเต่ตอนนี้ไม่เเคร์เเล้ว🍃......
ครั้งนึงตอนป.6 เคยโดนด่าว่า"ทำตัวให้มีประโยชน์บ้าง"กับ"อย่าทำตัวโง่ได้ป่ะ" หลังจากนั้นก็ติดในหัวตลอดเลยและก็เคยคิดจะฆ่าตัวตาย
"ใครพูดขอให้มันตาย" เป็นคนพูดจากเพื่อนในห้องเรียนตอนนั้นเราเรียนวิชาสังคมพึ่งเสร็จซึ่งมันต้องเขียนเยอะมากจนมือเาาเป็นแผลแล้ววิชาต่อไปคือสุขขะเราเลยบอกครูไปเล่นๆว่าวันนี้ไม่เขียนได้มั้ย/วันนี้เขียนน้อยๆได้มั้ยแต่ครูเขาไปบอกครูประจำชั้นครูเลยสั่งให้เพื่อนทั้งห้องไปทำความสะอาดห้องประชุม เพื่อนเลยพูดกัน เขาบอกให้เราไปตาย บางคนก็บอกว่าขอให้เป็นใบ้ มันผ่านมาหลายปีแล้วแต่เรายังจำ. เรารู้ว่าเราผิดแต่มันเกินไป เราควรตายหรอ?
พ่อเเม่เราหย่ากันค่ะ เเล้วเเม่เลี้ยงไม่ไหวเลยส่งเราไปอยู่กับผ้าที่อุบลเเล้วเราพูดภาษาพื้นบ้านเเบบเขาไม่ได้ เพื่อนที่โรงเรียนเลยเเกล้งเราต่างๆนาๆ ที่ตราตรึงใจที่สุดคือโดนด่าว่าไอคนไม่มีพ่อ ตอนนั้นเราอยู่เเค่ปอสองเอง เเล้วเราทนอยู่ที่เเบบนั้นมาประมาณสองปี พอมานึกตอนนี้เเล้วตลกมากว่าเขาบุลลี่เราเเกล้งเราเพราะเรื่องเเค่นี้ งงเว่อ
ตอนนั้นตอนประถม ครูภาษาไทยให้ทำงานในคาบละไปส่งที่โต๊ะ แต่เราไม่รู้และเพื่อนก็ไม่ได้บอกเรา เราเลยทำเสร็จแต่ไม่ได้ส่งบนโต๊ะ เพราะเข้าใจว่าให้ส่งในคาบพรุ่งนี้ เราก็เลยรอส่งพรุ่งนี้แทน สรุปวันถัดมาพอถึงคาบครู ครูเรียกให้คนที่ยังไม่ได้ส่งออกไปต่อแถวส่งนาง เราก็ลุกไปส่ง ทีนี้จู่ๆนางก็พูดว่า “ห้ะ ยังไม่ได้ส่งอีเหรอ รู้มั้ยเทอเป็นผญ.คนเดียวที่ยังไม่ได้ส่งงาน “ เราแบบอาไรวะ….. ทีนี้นางก็ด่าเราต่อหน้าเพื่อนๆในชั้น บอกว่าเราหน้าตาดีแต่ทำไมทำตัวโง่ไม่ฉลาดเลย พอเราขอโทษก็บอกว่าไม่ต้องมาขอโทษ ทำตัวแบบนี้ทำไม พอเราหัวเราะเบาๆกลบเกลื่อนก็ด่าเราว่ามันไม่ใช่เรื่องตลกนะ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก คือนางวิจารณ์เราต่อหน้าเพื่อนอะ อายก็อาย แต่ส่วนนึงเราก็รู้ว่าเราผิด
"โตไปไปนั่งขอทานไป"ตอนนั้นครูให้ทำข้อสอบ50ข้อ2หรือ1ชั่วโมงนี้แหละครับเขียนโจทย์ตอบผมทำได้27โดนตีตามข้อ23ทีแล้วโดนด่าแบบนั้นเลย
อยากให้ดังไปทำไมในเมื่อนำหน้าหน้าอย่างเธอก็ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นด้วยซ้ำ( จากเพื่อนที่คิดว่าสนิทกันมา) รู้สึกเจ็บใจมากเลยค่ะ
ตอน ป.6 เป็นสิวเยอะมากสิวอักเสบเเดงเต็มหน้าเวลาไปเรียนตอนเข้าเเถวเพื่อนๆก็ชอบมองห้องอื่นก็มองทำเหมือนรังเกียจ พอขึ้น ม.1ก็โดนอีกโดนว่าหน้าคางคก ไอ้หน้าผี คำพูดจากเพื่อนในห้องนี่เเหละจากอีพวกผญในห้อง ผ่านมา5-6ปีผมยังจำมันได้ถึงทุกวันนี้ สำหรับคนเเบบนี้เลิกคบเลิกรู้จักเป็นได้เเค่สัตว์ร่วมโลก
"อวดฉลาดนะ" คำพูดจากครูอังกฤษ ตอนม.3 ผมรู้ความหมาย แต่แค่สมองเบลอเพราะมันเป็นช่วงติวโอเน็ตตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยพูดผิด ผมผิดขนาดนั้นเลยหรอ"ใช้ชีวิตไปวันๆเนาะ" คำพูดนี้ล่าสุดเลย เมื่อเดือนพฤษภาคม ปีที่แล้ว เขาถามว่าจบแล้วจะไปทำอะไร ผมก็พยายามหาคำตอบให้ตัวเองมาตลอด หาสิ่งที่ชอบแต่ยังไม่เจอ ผมก็เลยบอกไปว่ายังไม่รู้ เขาก็ว่าผมมา มันดูเป็นคำง่ายๆ แต่ผมฝังใจที่สุด ผมคิดเรื่องอนาคตตัวเองทั้งชีวิต ด้วยที่ผมพิการ ผมมีเรื่องในใจเยอะแยะ ผมไม่อยากบอกให้คนรู้จักรู้เรื่องนี้เลย เพราะเขาก็จะบอกว่า "แค่นี้เอง" แต่มันกระทบกับจิตใตผมแรงมากๆ มากจนอธิบายไม่ถูก ตอนนี้แทบทุกๆคืนผมก็นึกถึงคำว่าเขาตลอด ทำให้ชีวิตผมตอนนี้ไม่มีแรงจะทำอะไร ผมทำมันในทุกๆวัน เพื่อให้มันดูเหมือนไม่มีอะไร
วันนั้นครูที่มาเข้าสอนแทนปล่อยช้า แล้วตอนยกเก้าอี้เพื่อนที่นั่งด้านหลังเรากระแทกโต๊ะไม่พอใจ บังเอิญตอนนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนอยู่เลยกำลังชักสีหน้า ครูหันมามองตามเสียงโต๊ะแล้วเห็นเราทำหน้าแบบนั้นเลยเข้าใจผิดว่าเราเป็นคนกระแทกโต๊ะ ครูปล่อยนักเรียนหญิงกลับบ้าน ช่วงนั้นจัดโต๊ะนั่งแบบแยกฝั่งชายหญิงกัน จนเหลือแค่นักเรียนชายกับเราที่นั่งอยู่เดี่ยวๆ ครูก็ด่าเราไปเรื่อยๆ ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเลยว่าครูด่าเราเพราะอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนกระแทกโต๊ะ ประโยคที่จำฝังใจคือ "หน้าตาก็ไม่ดีนิสัยก็ยังจะแย่เหมือนกันอีก" พอจบวันนั้นครูเขาก็ไปบอกว่าเราทำพฤติกรรมไม่ดีให้ครูประจำชั้นทราบ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเราไม่ได้ผิดเราเลยอธิบายครูประจำชั้นไป แต่ครูประจำชั้นกลับบอกเราว่า "ไม่ได้ผิดเราก็ต้องขอโทษ เพราะเขาเป็นคุณครู"
เราเป็นพวกหัวเรื่องเรียนไม่ดี มีตอน ม.4 ส่งการบ้านให้ครูตรวจ พอเดินกลับไปนั่งที่ครูตะโกนพูดมาว่า "ใครช่วยไปดูการบ้านให้มันหน่อยสิ ยิ่งดูโง่ๆ อยู่" เราทั้งโกรธทั้งอาย เลยตะโกนกลับไปว่า "ถ้าฉลาดจะมาเรียนหรอ" จะเดินออกจากห้องแต่เพื่อนดึงไว้ก่อน
"ฉันสอนแค่นี้เธอไม่พอใจหรอ" "กูไม่ได้คุยกับมึงพูดมาก" "รำคาญว่ะ""เธอมาสอนเองสิ""กูต่อยที่เดียวร้องให้ล่ะ""ก็แค่ปากกาป่ะมึงก็ซื้อเองสิ""เป็นไรมากป่ะ""ขี้แงชิบหาย""ไปไกลๆดิเกะกะขวางทาง""กูวาดรูปสวยกว่ามึงอีก"คนเราต้องยิ้มสู้กับทุกสิ่งจะเศร้าแค่ไหนก็ต้องยิ้มสู้ ถึงแม้อยากจะร้องไห้แค่ไหนก็ทำไม่ได้ ไม่อยากให้เขาต้องทุข์กับเราแต่ ดันทำเราเจ็บเกินไป💔✌💧
ผมก็โดนแต่ลืมละ
@@12_ggg สู้ๆนะจ๊ะ
นี่เคยโดนบูลลี่จากคนในโลกออนไลน์ว่า ฟันก็เหยินแบบนี้ใครจะไปเอา โคตรเสียความมั่นใจ จากนั้นเราก็ไม่หาเพื่อนในโลกออนไลน์อีกเลย กลัว ฝังใจมาก
จริงๆเราก็เคยโดนประโยคนึงที่เจ็บถึงทุกวันนี้เลย ถึงแม้ตลอดชีวิตเราจะโดนทำร้ายร่างกายจากเหล่าครูซะมากกว่า คือตอนนั้นเราเข้าค่ายลูกเสือ ตอนป.6 แล้วเราไม่มีเสื้อแขนดำแขนสั้นที่จะเอาไปใส่วันเข้าค่ายเพราะย่ายังไม่ได้ซักผ้า เรามีสีดำน้อยแต่ชอบใส่ แล้วบังเอิญว่าย่าเขามีเสื้อสีดำแต่มันเป็นแขนกุด ฟิวคล้ายๆเสื้อกล้ามแต่ไม่ใช่ แล้วเราเอาไปใส่ทำกิจกรรม ตอนทำกิจกรรมอื่นๆเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ แต่พอถึงกิจกรรมฐานกระซิบเป็นทอดๆตอนแรกเราก็ทำกิจกรรมไปตามปกติจนจบ แต่พอหลังจากที่กำลังจะไปฐานต่อไป อยู่ดีๆครูที่ดูแลฐานนี้ก็เข้ามาตบไหล่หนูแบบแรงมากตบเฉี่ยวมาถึงหน้าเลย แล้วมาว่าหนูว่าใส่เสื้อแบบนี้จะมาโชว์นมหรอ ทั้งที่นมก็ไม่มี คือแบบเสื้อที่เราใส่อยู่ก็เป็นเสื้อย่าเราไม่ใช่เสื้อเรา แถมเราก็กุหส่าใส่เสื้อกล้ามข้างในแล้วด้วย คือตอนแรกจะเถียงกลับแล้ว แต่ครูอีกคนที่อยู่ฐานเดียวกันแทนที่จะมาห้ามปรามแต่ดันเสร่อมาร่วมกันด่าหนูอีก สรุปหนูผิดอะไรอ่ะ😢
หนูอยากให้พี่ทำเรื่อง การบริจาคอวัยวะและร่างกาย ดวงตา และอื่นๆ หรือการวางแผนหลังจากคนเราเสียชีวิตไปแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ #เพราะตอนนี้หนูตัดสินใจทำ แล้วครอบครัวไม่โอเค ทั้งๆที่ร่างกายเป็นของเรา แต่ต้องมานั่งขออนุญาตจากครอบครัวก่อน
เห็นเม้นอื่นๆแล้วเค้าคงโดนหนักกันมากจริงๆเราเป็นคนที่อยู่ในสังคมที่ดีเราชอบทำอะไรครอกครัวก็สนับสนุนครูที่รร.ก็ไม่เคยดูถูกความฝันเราเลย❤
ตอนประถมโดนล้อว่าเป็นเด็ก ออทิสติกเริ่มจากครูบอกว่า เราเล่นกับเด็กๆเป็นออทิสติกหรอ เพื่อนรุ่นเดียวกันไม่มีหรอ(พูดหน้าแถว) ได้ยินทั้งโรงเรียน ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ป.5 เล่นกับเด็ก ป.1 ป.2 เอง หลังจากนั้นไม่พอ เพื่อนรุ่นเดียวกัน น้องๆที่ เล่นด้วยยังมาล้อ ยันจบ ป.6ย้ายโรงเรียนอะ เลยเป็นปมไม่กล้าพูดคุยหรือเล่นกับเด็กหรือเพื่อนนานเลยจนเป็นพวกไม่กล้าพูดกับใครนานอะ แค่ประโยคทักทายนิดๆก็เดินหนีแล้วพูดน้อยจนนับคำได้ว่าอาทิตย์นี้พูดอะไรไปบ้าง จนตอนนี้จบมหาลัยมา เรามีปัญหาเรื่องเข้าสังคมมาก แต่ก็ดีกว่าตอนยังเรียน นิดนึง
ครูเคยบอกว่าอยากจะวาดรูปแต่วาดไม่สวยไปหาทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ยเเละวาดรูปมันช่วยคนได้มั้ยละครูพูดตอนอยู่ ป3รู้สึกขาดความมั่นใจในการวาดรูปน้อยใจมาก😢
ช่างหัวครูแล้วทำสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่าครับ❤❤
ครูพวกนี้หัวโบราณและชอบเสือกอีก ถ้าทำอะไรเเล้วมีความสุขก็ทำไปค่ะ ส่วนวาดรูปนี่มันต้องใช้เวลานะคะ ฝึกฝนเยอะๆนะสู่ๆค่ะถ้าชอบอะไรเเล้วคิดว่าใช่ก็ไปให้สุดค่ะจากคนที่ชอบวาดรูปเหมือนกัน เราเข้าใจคุณค่ะ❤
@@yellqx4752 ตอน ม.ต้น แค่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงก็โดนผู้หญิงที่เป็นเพื่อนร่วมห้องมาว่า เลิกทำตัวแบบนี้เถอะ โรคจิต
@@yellqx4752 จริงมากค่ะครูบางท่านควรไปเรียนมารยาทก่อนมาสอนนักเรียน
"น่าจะตายๆไปนะจะได้ไม่เป็นภาระ" คำพูดจากญาติตอนที่ผมเป็นอัมพาตช่วงล่างแรกๆตอนอายุ15ปี ตอนนี้กายภาพบำบัดจนเดินปกติได้ละ
ของเราคือตอนนั้นเพื่อนพูดคำว่าเด้ออสูแล้วเราก็เลยบอกมันว่าติดมาจากเราหรอเพื่อนก็ตอบมาว่าติดมาจากอีกคนนึงซึ่งเป็นคนที่เราไม่ชอบ(เพื่อนมันก็ไม่ชอบเหมือนกัน)แล้วมันก็บอกว่า”อย่าสำคัญตัวผิดเนอะ”ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากเลยซึ่งเราก็ใช้คำนั้นกับเพื่อนใหม่ค่ะและตอนนั้นเพื่อนมันก็แบบดูเศร้าๆอะค่ะเราเลยรู้สึกว่าเราก็โดนมาทำไมถึงเศร้าอะเรายังผ่านคำพูดนั้นมาได้เลยพอมองกลับไปเรารู้สึกว่าเราใช้ตัวเองเป็นที่ตั้งมากเลยค่ะทั้งที่รู้แท้ๆว่ามันไม่สมควรพูดเลยสักนิดแต่ก็ยังพูดด้วยความไม่ชอบและเกลียดคำพูดนั้น😢
ตอนอ.3เคยโดนครูพูดใส่ว่า "จะจบอยู่แล้วอย่าทำให้ฉันเกลียดเธอไปมากกว่านี้เลย"ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแค่บอกว่าครูตีเจ็บ
มีครั้งนึง เคยจับกลุ่มเพื่อน 3 คน ตอบคำถาม ช่วยกันตอบ ผมปกติเป็นคนเสียงเบา แล้วครูถามคำถามกลุ่มผม ผมก็ตอบ แล้วเพื่อนได้ยิน เพื่อนเลยตอบ ตอนนั้นผ่านมา5 ข้อละแหละ ครูถามว่าทำไมเธอไม่ตอบ แล้วมาหักคะแนนผม มันเลยฝังใจผมมาตลอดเลย
"ทำไมเธอไม่ทำใส่กระดาษ"คือตอนป.3ครูให้ทำโจทย์คณิตแล้วเราลืมเอาสมุดมา แล้วครูก็บอกว่าคาบต่อไปจะพาทำกิจกรรม แล้วพอเพื่อนทำเสร็จทุกคน แล้วครูก็บอกว่า มีคนหนึ่งยังไม่ทำ แล้วก็หันมาหาเรา ทุกคนในห้องหันมาหาเรา โห่ใส่เรา ตอนนั้นสตั้นไปเลย ครูบอกแล้วทำไมไม่ทำใส่กระดาษ? เคนชานา
“ทำไมไม่มาบอกครูก่อน”คือ classmate เรามาพูดกับเราว่าไอนี่เหมือนส่วนนั้นของผู้ชายเลยอ่ะ (ตอนนั้นเราอยู่ป.5)แล้วเราไปเล่าให้แม่ฟังแม่ก้เลยไปว่าครู ครู้เราเอามาด่าจนเราร้องให้แล้วครูก้มาทำเหมือนเค้าถูกเราผิด ตอนนี้ยังงงอยู่เลยว่ากุหรอวะ😅😢
ตัง500ที่ป้าเค้าให้ ให้ย่าเก็บไว้นะจะได้ไม่หาย ปัจจุบันเงินนั้นหายไปในความมืด จำฝังใจเลยว่าห้ามขอกใครก็ตามในบ้านว่าได้ตังได้อั่งเป่า
ตอนประถมคาบสุขศึกษาครูให้เล่นรีๆข้าวสารเรากับเพื่อนผู้ชายอีกคนนึงเป็นคนที่สูงที่สุดเลยมาเป็นประตู มันจะต้องให้เพื่อนเลือกว่าจะไปอยู่ฝั่งไหนสรุปคือเพื่อนไปอยู่ฝั่งอีกคนหมดเลย แล้วเราต้องโดนลงโทษคนเดียวในห้อง เราไม่เคยโกรธเพื่อนเลยนะว่าทำไมไม่เลือกเรา เพราะยิ่งคนไปฝั่งเพื่อนผู้ชายเยอะเป็นเราก็คงไม่เลือกคนที่ไม่มีใครเลือกเสี่ยงโดนลงโทษมากกว่าเหมือนกัน(มั้ง) วันนี้ก็นึกขำทำไมตอนนั้นถึงเสียใจทั้งที่จริงๆมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก😂😂
โดนบูลลี่จากผู้ใหญ่ในซอย เรียกป้าๆบ่อยครั้งเพียงเพราะเราใส่แว่นตา ต่อจากนั้นก็ไม่เคยทักไม่คุยเลยแต่แม่บอกทำไมไม่คุยกับเขาทักเขาบ้างเขาก็แซวตามประสา😏
มาดูคริปนี้แล้วนึกถึงครูหลายคนที่เป็นครูในตอนที่เราเรียนที่ไทย หลายคนเลยที่ทำให้เราฝังใจทั้งคำพูดการกระทำ หนักสุดที่เคยโดนคือครูกระชากผมแล้วผลักไปหน้าห้องและเรียกครูอีกคนมารุมด่าเรา เพียงเพราะเราตีเพื่อนเพื่อป้องกันตัวเนื่องจากถูกเพื่อนดึงผมเรา ครูฟังแต่คนนั้นเพราะคนนั้นเป็นหัวหน้าห้อง เรื่องที่เราพิมพ์คือเกิดตอนป.3 ปัจจุบันครูคนนั้นไม่กล้าสู้หน้าเราเลย
ตอนประถมหนุเคยโดนเพื่อนด่าว่า ''ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง'' พอหนูได้ยินปุ๊ปหนูรุ้สึกเจ็บมากค่ะเพราะตอนที่หนุได้ยินคำนี้หนุก้คิดตามว่าเออมันก้จิงของมัน เราว่าคนอื่นแล้วไม่ดูตัวเองว่าคนอื่นทั้งๆที่เราก็เปนเหมือนมันคำนี้ฝังใจหนูไปถึงกระดูกดำเลยค่ะเวลาหนูจะว่าใครกลับคำๆนี้มันจะโผล่มาในหัวหนูตลอดแล้วหนูก็ต้องคิดตามว่าเอ้ยมันเปนเหมือนเรารึป่าววะทั้งๆที่จริงๆแล้วนิสัยหรือพฤติกรรมของหนูอาจจะไม่เหมือนมันด้วยซํ้า
ตอนป.6 ตอนนั้นเราค่อนข้างเป็นเด็กที่จัดการชีวิตตัวเองไม่ค่อยเป็นระเบียบจัดของใต้โต๊ะจะรกๆหน่อย วันนั้นครูเดินผ่านเห็นกระเป๋าเราครูเลยเรียกมาหน้าหเองแล้วเทของในกระเป๋าลงพื้นแล้วบอก แค่ของในกระเป๋ายังไม่เป็นระเบียบเลยแค่นี้จะไปจัดการชีวิตตัวเองได้ยังไง แล้วไม่รู้พวกนี้เป็นไรพอทำโทษเสร็จแล้วต้องตอบไหว้ขอบคุณด้วยทั้งๆที่ไม่ผิดอะไรเลย แถมวันสุดท้ายของรร.ประถมที่จะได้เจอเพื่อนเป็นครั้งสุดท้ายตอนไปสวัสดีครูแม่งยังมาพูดเรื่องนี้อีก
สำหรับผมเรื่องครูเนี่ย ผมรู้สึกว่าประถมนี่ toxic สุดเลย เจอมาเยอะ เป็นภาพฝังใจที่แย่มากๆ
ด้วยความที่เราเป็นคนตัวเล็กไอเราก็ชอบโดนทักตลอดเลยว่าทำไมตัวเล็กจังอายุเท่าไหร่เนี่ย คือแบบตอนไปโรงบาลก็โดนไปซื้อข้าวอยู่ตลาดใช่ชีวิตโง่ๆธรรมดาๆของกูไปก็โดนคือแบบพวกพี่เป็นไรกันถามกันอยู่ได้ คือมันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเราแปลกแยกอะ บางทีก็สงสัยนะว่ามันแปลกขนาดนั้นเลยหรอเหมือนเราเป็นสิ่งแปลกประหลาดสำหรับพวกเขาอะ
ผมเคยโดนผู้หญิงที่แอบชอบ พูดว่า มึงเลิกยุ่งกูซักทีเถอะ ทักมาทำไม มีอะไร ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้เลย ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าผมทำให้เขา
อาชีพครูเนี้ยะ หลายคนมากนะ คืองงมากมาเป็นครูได้ไง ควรไปตรวจสุขภาพจิตก่อนอะ บอกตรง ๆ
ลุงเคยพูดกับเราว่า "จะวาดรูปก็วาดให้ได้เก่งๆทำให้ได้แบบเขาสิไม่ใช่วาดอะไรไร้สาระ" ตอนนั้นลุงเขาดูโทรทัศน์ที่เปิดเกี่ยวกับว่าเด็กมีความสามารถ(วาดรูปสวยมากนับถือน้องเขาเลย)ทั้งที่อายุยังน้อย ตอนนี้ไม่ได้คิดมากเราจะวาดเพราะมันคือความสุขถ้าหาเงินได้มันก็ดีขึ้นไปอีกแต่ถ้าไม่ก็ขอวาดต่อไปเพราะมันเป็นความชอบของเรา
ตอนมัธยมต้นครูนาฏศิลป์ให้ผู้หญิงยืนที่โต็ะแล้วให้เพื่อนผู้ชายเลือกคู่รำเหลือเราเป็นเศษคนสุดท้ายไม่มีคู่ ครูชี้มาที่เรา ที่ยืนอยู่คนเดียวตรงโต๊ะกลางห้องให้เพื่อนๆที่มีคู่มองมา แล้วกับเราว่า "พิจารณาตัวเองได้แล้วน่ะไม่มีใครเอา"
❤❤😮😢คำที่ฝังใจคือ ไอ้เตี้ยครับเกลียดมาก
โหหหหหห แรงมาก ถึงเธอไม่ได้โดนก็ต้องมีคนโดนอยู่ดี เป็นกำลังใจให้นะคะเรื่องมันผ่านมาแล้ว เดินหน้าต่อปาย
@@anattayasinoruk8605 ขอบคุณค่ะ
เรื่องอะไรพวกนี้แม่งเจอในโรงเรียนได้ง่ายมากๆ การทำให้อับอาบต่อหน้าคนอื่นเนี่ย มันเป็นเรื่องนึงที่เวลาไปรร.แม่งต้องลุ้นอะว่ากูจะเจออะไรแบบนี้มั้ย เพราะแม่งเเทบจะเจอได้ตลอด จะกับครูหรือแม้แต่กับเพื่อนก็ตาม มันแย่มากผมค่ดเกลียดเลย☹️
ครูคนนั้นบ้านอยู่ที่ไหนครับ🪓😈
"เธอไม่ควรใช้ความรุนแรงกับเพื่อนนะ" เมื่อก่อนผมเป็นเด็กที่ตัวใหญ่สุดในห้อง แล้วเราเล่นกับเพื่อนแรงมากบางทีเพื่อนร้องให้เลย เราก็โดนเรียกไปคุยแล้วอาจารย์ก็พูดคำนี้ออกมา เป็นคำที่ฝังอยู่ในใจในแง่ที่ดีครับ ปัจจุบันเวลาเราอารมณ์ร้อนขึ้นมา เราจะได้ยินเสียงครูท่านนี้ขึ้นมาทุกที ทำให้เราซอฟลงมากถึงขนาดที่ว่า ปล่อยวางได้เลย
ตอนประถม ครูเปิดเพลงวันแม่ แต่ผมไม่ร้องไห้เหมือนเด็กคนอื่นๆ แล้วถูกลากมารุมด่าว่าเป็นลูก อคตัญญู ตอนม.ต้นก็โดนครูวิทย์ประจานว่าเป็น โรคจิต เพราะว่าแค่เคยมีนิสัยชอบกัดเล็บ (จริงๆก็ไม่ได้สนใจคำพูดพวกนี้หรอก แต่มันก็ฝังใจจนจดจำมาถึงทุกวันนี้)
ครูสิโรคจิตแค่ไม่ร้องให้ก็ว่าอกตัญญูแล้ว แล้วแค่กินเล็บแล้วมันทำไมวะ จากคนที่กินเล็บเหมือนกัน
กัดเล็บมันไม่ดีนะคะน้ำลายอาจเข้าสู่กระแสเลือดได้คะ
ผมเกลียดที่สุดคือ เราเอาเรื่องไปเล่าให้เพื่อนที่ไว้ใจ แต่เขากลับเอาเรื่องของเราไปเล่าให้คนอื่นฟัง แล้วมาหัวเราะใส่เรา😢
เคยโดนเหมือนกันเลย โคตรเกลียดคนแบบนี้เลย
-"พ่อไม่มีเงินหรอกลูก" แต่สุดท้ายก็ซื้อของที่ตัวเองอยากได้ก่อน แล้วค่อยให้ลูกตามที่เหลือ โดนบ่อยจนตอนหลังไม่ค่อยขอเงินพ่อล่ะ ทั้งๆที่เขาแบ่งกับแม่แล้วว่าหน้าที่ให้เงินค่าขนมเราคือพ่อ บางทีก็บอกให้ใช้เงินเก็บตัวเองไปก่อน...😑
-"คิดว่าตัวเองเป็นโรคซึมเศร้าเหรอ?" คือตอนนั้นเราสนใจด้านจิตวิทยา บวกกับสภาพแวดล้อมตอนนั้นที่โดนเพื่อนบูลลี เลยสงสัยว่าตัวเองเป็นก็เลยเปิดเว็บศึกษาดู แล้วพ่อมาเห็นพอดี แล้วตอนนี้ล่ะเป็นไง จิตแพทย์คือเซฟโซนมากกว่าครอบครัว คำพูดนั้นได้ยินตอนม.ต้น และเราก็มีภาวะที่ทำร้ายตัวเองเป็นระยะๆด้วย สุดท้ายได้หาหมอรักษาจริงๆคือตอนปี3 ช้าจนประสบการณ์ต่างๆมันหล่อหลอมให้เรากลายเป็นคนในวัย30ที่มีบุคลิกภาพแปรปรวนไปแล้ว
-แม่บอกกับคนอื่นว่าจริงๆจะพาเราไปหาจิตแพทย์ตั้งแต่ม.ปลายแล้ว แต่เราไม่ยอมเอง.... wtf! เราที่เรียกร้องว่าอยากหาผู้เชี่ยวชาญด้านนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ มีแต่เขาแหล่ะที่ตอนแรกไม่กล้าพาไปเอง จนถึงจุดพีคตอนปี3 แม่ถึงพาเราไป
-"ลูกไม่ได้เป็นออทิสติกนะ ถ้าเป็นก็ต้องสังเกตเห็นตั้งแต่เด็กๆแล้วสิ" จริงๆเราน่าจะเป็นแบบที่สังเกตได้ยากค่ะ ซึ่งเรามารู้ตัวตอนโตแล้วว่าที่ผ่านมาคือเรามีหลายอย่างที่เข้าข่ายมาก ทั้งตอนม.ต้นเรามีปัญหาเรื่องการสื่อสาร จนเป็นเหตุให้ถูกบูลลี่ตอนม.ต้น ทั้งลักษณะย้ำคิดย้ำทำ หรือการแสดงอารมณ์ไม่พอใจแบบหมอเมอร์ฟี่ในgood doctor ซึ่งเรามีการแสดงความไม่พอใจแบบนั้นตั้งแต่เด็กๆ หรือตั้งแต่ก่อนจะรู้จักหนังเรื่องนี้ด้วยซ้ำ
-"ต้องทำให้ได้สิ" เพื่อนแม่ที่ตอนนั้นได้ทำงานร่วมกัน พยายามฝึกให้เราจับปิเปต แต่ด้วยตอนนั้นเรายังมีอาการแพนิค ทำให้มือสั่น ถึงต้องจับ2มือ แต่เขาก็ไม่ฟัง บอกว่าต้องใช้มือเดียวจับ เพื่ออีกมือจะได้เปิดทิวป์ แล้วจะทำงานได้เร็วขึ้น จนเราร้องไห้ เขาก็ยังไม่หยุดกดดัน เราก็ยิ่งมือสั่น จนสุดท้ายสติแตก ทำร้ายตัวเองต่อหน้าคนอื่น เป็นเหตุการณ์ที่มีอิแพคในแง่ลบกับเรามากๆจนถึงตอนนี้ เพราะปกติเราจะทำร้ายตัวเองโดยไม่ให้ใครเห็น จะเห็นก็ต่อเมื่อเป็นรอยแผลตามแขนตามขาไปแล้ว
-"แม่รู้ เพราะตอนเด็กๆเราก็เป็นแบบนี้" ไม่ชอบเลยเพราะเขาตัดสินเราจากที่เขาคลุกคลีกับเราช่วงวัยเด็ก แต่เขาก็ไม่ได้อยู่กับเราช่วงพีคๆอย่างตอนม.ต้นไง (ก็เข้าใจแม่นะ เพราะเขาจะไปเรียนต่อ) เขาจะเอาตัวเราในวัยเด็กมาตัดสินตัวเราในวัยรุ่นหรือวัยผู้ใหญ่ไม่ได้ ถึงพื้นเพนิสัยอาจจะเหมือนเดิม แต่ความคิดก็ไม่เหมือนเดิมแล้วป่ะ ประสบการณ์ก็หล่อหลอมเรามาในแบบที่เขาแทบจะไม่รู้จักตัวตน ณ ปัจจุบันของเราด้วยซ้ำ
ครอบครัวไม่ใช่เซฟโซน
เจอแล้วคนที่สังคมที่บ้านเหมือนกัน แบบเทอเลย
คล้ายๆ กันเลยครับ
จริงเลยค่ะ เขาจะไปรู้ได้ไง เขาไม่ได้อยู่กับเราในช่วงพีค
โดนเพื่อนที่เคยสนิทตอนม.3บอกว่า "โง่ขนาดนี้ ยังอยากจะเรียนสถาปัตย์อีกเหรอ" แล้ววันนั้นก็คือร้องไห้จนหายใจไม่ออก จนคิดด้อยค่าตัวเองไปเยอะมาก แต่ตอนนี้ก็สอบติดสถาปัตย์ออกแบบผลิตภัณฑ์ ถึงจะไม่ใช่สาขาที่หวัง แต่ก็ดีใจมากที่ติดคณะนี้ อยากขอบคุณตัวเองมากที่ไม่เคยเปลี่ยนสิ่งที่อยากทำตามคำพูดคนอื่น
ยินดีด้วยนะคะ❤🎉
เพื่อนคนนั้นเขาเป็นไงบ้าง
ตายยัง "มุขนะอย่าด่าผมเลย555"
เก่งมากๆเลยครับ ยินดีด้วย🎉🎉🎉🎉
ผมขอเคารพคุณครับ คุณเป็นคนที่มีความสามารถที่ดีนะ
@@NMMsans ตอนนี้เขาน่าจะรอซิ่วมั้งคะ เราก็ไม่รู้เลย555554445555
เคยโดนลากไปตบตีที่บ้านคนอื่นเรื่องมันมีอยู่ว่า...เราถูก"รุ่นน้องที่เอ็นดู"ใส่ร้าย
(เหมือนในละครเลยเนอะ555)
ว่าเราขโมยเงินหล่อน ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากได้
(คิดว่าทุกคนอยากได้เงินหล่อนมากมั้ง)
พอข่าวไปถึง"แม่"เราก็ถูกลากไปตบบ้านนาง ตอนนั้นเรากลัว เจ็บ เศร้าที่เขาไม่เคยเชื่อใจเรา และเกลียดน้องคนนั้นมาก
ทำให้เราเริ่มกลั่นแกล้งน้องเขา ทั้งจิกหัว เตะขา ผลัก หยิก ชน นินทา ถุยน้ำลาย เหยียบมือ,เท้า ไปจนถึงการนำรองเท้านักเรียนไปโยนทิ้ง ฯ
ตอนนั้นเป็นช่วงที่เราอารมณ์ดิ่งขั้นสุด มีอารมณ์รุนแรง พูดจาหยาบคาย บูลลี่ และทำร้ายร่างกายทั้งตัวเองและผู้อื่น เราเครียดมากจนนอนไม่หลับ ไม่อยากอาหาร ซึม ไปหลายเดือนมากกว่าจะดีขึ้น
- จากเหตุการณ์นั้นทำให้เรา กลายเป็นคนหน้านิ่ง เฉยชา ไม่แยแสใคร เรากลายเป็นคนคอนโทรลสีหน้าได้ดี แต่กลับกลายเป็นคนบ่อน้ำตาตื้นไป เวลาหาวน้ำตาไหลเป็นทางเลยค่ะ เพราะแบบนี้ทำไห้เราเป็นคนไร้อารมณ์ ตายด้าน
รักและเชื่อใจใครไม่ได้อีกเลย
โอ๋เอ๋นะคะเธอ
ตอนเด็กๆ น่าจะประมาณปอหกมอหนึ่งแม่พาเราไปบ้านญาติ ตอนนั้นเรายังไม่ขาวมากออกแทนๆเลยเพราะเล่นกีฬาที่โรงเรียน ตอนนั้นป้าเรากำลังอุ้มน้องอยู่ เราก็ยืนของเราข้างๆแม่เพราะแม่เล่นกับน้อง แต่ป้าคนนั้นพูดกับเราว่า “ อย่าอยู่ใกล้น้องมาก เดี๋ยวสีตกใส่น้อง “ ยังจำได้จนถึงตอนนี้ ฝังใจมากๆ
มนุษย์ป้า ล้อเลียนสีผิวหรอ
ฉันพร้อมหยุมหัวป้าละหนึ่ง
ถ้าป้าบูลลี่เราเราต้องคิดว่า“เหมือนมึ*ขาวต*ยแหละสั*”แล้วถ้าไม่มีกำลังใจทำอะไรให้จินตนาการว่าเรา'กำลังต่อยป้าคนนั้น'แต่นี้ก็หลีกเลี่ยงปัญหาในเครือญาติได้แล้วคะ
"สีแทน"จริงๆมันก็สวยมากเลยนะคะ คือเรามีเพื่องในห้องคนนึงที่มีผิวสีแทน จริงๆเขาก็ดูเป็นคนที่สวยมากๆคนนึงเลยแหละ ละประเด็นคือ เขาเป็นผู้หญิงที่โชคดีมาก แบบว่าใครมีใครเคยเหยียดสีผิวเขาเลยอ่ะ(เราถึงเราด้วยนะ)
@@Acme_holeเออ ใช่ๆ ห้องเราก็มี ดูอย่างเช่น Jessi สิ สวยมากเลยนะนั่น
ตรงที่ “มึงไม่ได้เป็นออทิสติกหรอก” พี่น่าจะยังตีความไม่ถูก100%
ความหมายอีกแบบมันคือ คนเป็นออไปทำอะไรสักอย่างที่ผิด แต่พฤติกรรมดังกล่าว มันก็เกิดจากธรรมชาติ ของเด็กออ ซึ่งคนที่ด่าว่า มึงไม่ได้เป็นออ ก็แปลว่า สิ่งที่ผิดมันไม่ได้เกิดจากธรรมชาติของออ ก็เหลืออย่างเดียว คือเขาตั้งใจทำสิ่งนั้น ซึ่งคนที่ไม่ได้ตั้งใจทำผิด แต่โดนด่าว่าตั้งใจทำผิด มันเจ็บแน่นอน เพราะลำพังแค่เราทำผิดก็แย่พอแล้ว พอถูกเข้าใจว่าเราอยากให้เกิด มันก็เจ็บแบบยกกำลัง2 อะไรทำนองนั้น
ไม่เชิงไม่ถูก แต่ไม่ครบประมาณนี้ เหมือนมองสองด้านแต่จริงๆมันมีด้านที่สามที่สี่อะไรงี้😅
งงอ่ะ
เคยโดนคำว่า จะไปตายที่ไหนก็ไป จากแม่แท้ๆนี่แหละครับ เขาพูดตอนเมาเขาเลยลืม แต่คนฟังมันไม่ลืมนี่แหละครับ😥
อย่าคิดมากเลยนะคะ ชีวิตคุณยังมีความหมายสำหรับบางนะคะ ส่วนตัวเราก็เคยโดนเหมือนกันค่ะ สุดท้ายแล้วก็ยังมีคนรอดูคุณเติบโตอยู่นะคะ อย่าใส่ใจเลยค่ะ
จำได้ว่าครั้งนึงพ่อพูดกับผมว่า "ชีวิตนี้มึงทำอะไรเป็นมั่ง"
แต่ผมก็ตีความที่พ่อจะสื่อไปว่า ชีวิตมนุษย์เราทุกคนไม่มีอะไรที่ทำเป็นแต่แรกหรอก ทุกอย่างต้องมีการเรียนรู้ ต้องลองทำมันก่อน
นี่แหล่ะที่ฝังอยู่ในใจที่สุด และก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ทำให้ผมชอบในตัวพ่อและตัวเองมากที่สุด555
ว่าแต่บ้านพ่อคุณอยู่ไหนครับ🪓😈
"วาดเหมือนมังงะมาก" แล้วพอเราทำท่าเหมือนดีใจเขาก็บอกว่า"ไม่ได้ชม" แบบคืออะไรอ่ะ แล้วตอนนั้นเราก็ซึมไปเลย แบบถ้าให้กำลังใจกันไม่เป็นก็ไม่ต้องพูดได้ไหมอ่ะ ฟังแล้วมันเสียความรู้สึกมาก
สงสัยจะได้ออกข่าวแล้วสิเรา
แต่เป็นคดีฆาตกรรมนะ
"ถ้าคิดได้แค่นี้ก็ตายๆ ไปเหอะ" คำพูดจากแฟนเก่าคนนึง ตอนที่เราดราม่าใส่เขามากๆ ตอนดิ่ง ถึงจะได้ความขอโทษจากเขาหลังจากเลิกมานานมากๆ แต่มันก็ฝังใจมาตลอด
ตอนน่าจะประมาณ ป.2 ครูถามเรียงคนว่าโตไปอยากเป็นอะไรเราตอบว่านักวาดค่ะอะไรก็ได้ที่วาดรูป แล้วครูตอบกลับมาว่า"หรอ ทำไมอยากทำ อาชีพนี้มันได้เงินน้อย" จำได้คร่าวๆ เหมือนครูพูดบอกให้เราไปเป็นหมอ,พยาบาลดีกว่าตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก ตอนประถมโดนถามกี่รอบเราก็ตอบเหมือนเดิม แล้วมีอีกครั้งนึงเค้าก็ถามอีก คนอื่นตอบหมอ,ทหาร,ดารา,นักร้อง บลาๆเค้าดูชื่นชมกัน พอเราตอบเค้าก็แทบจะเมินเราไปเลย เราไม่เข้าใจมากๆ ตอนนี้เราก็ยังวาดรูปอยู่ แต่ไม่ได้จริงจังแล้ว ครอบครัวสนับสนุนตลอด ดีขึ้นมาก
ครูเคยบอกว่า วาดรูปน่ะมันสำหรับคนโง่ แล้วเอาไปบอกเด็กคนอื่นว่าอย่าไปทำตามนะ หลังจากนั้นก็โดนล้อมาตลอด ตอนนี้ยังสงสัยอยู่ว่าครูเค้าลืมครูศิลปะรึเปล่า😅
และตอนเด็กๆโดนเพื่อนเกือบทุกคนเกลียดแล้วครูเข้าบอกไห้จัดกลุ่มแล้วผมไม่มีกลุ่มพอครูถามว่าทำไมไม่มีกลุ่มพอบอกไปครูเค้าตอบกลับมาว่างั้นก็ปรับตัวดิอย่าโง่ เจ็บเลย นึกได้แค่นี้แล้วแต่ยังมีอีก😅
ครูตัวเงินตัวทองมาก😅
ครูศิลปะอยากจะต่อยไอ่ครูคนนี้เหลือเกิน
ถ้าเป็นเราคงตอบว่า "ศิลปะมันโง่ขนาดนั้นเลยหรอคะ? แล้วสิ่งที่ยุรอบข้างครู ไม่ใช่ศิลปะหรอคะ?"
หนึ่งในสิ่งที่ทำให้โลกนี้โลกนี้สวยงามคือศิลปะ
เขาวาดกันมาตั้งเเต่ยุคก่อนประวัติศาสตร์เเล้ว
@@AJP2000 อยากบอกอย่างนั้นเหมือนกันครับแต่ตอนนั้นยังไม่กล้าตอนนี้ก็ยัง😂
ตอนนั้นผม ม.3 แล้วเพื่อนเคยอยู่โรงเรียนเดียวกัน รวมตัวกันไปเยี่ยมครูที่เคยสอนสมัยประถม ด้วยตอนนั้นฮอร์โมนกำลังสูง สิวเลยขึ้นเยอะหน่อย พอไปหาครู ครูบอกว่าใครเนี่ย น่าเกลียดที่สุดในกลุ่มเลย คำพูดตอนนั้นฝังใจผมมาก ในใจผมบอกกับตัวเองเลยว่า กูจะไม่มาเหยียบที่นี่อีก หลังจากวันนั้นผ่านไป เพื่อนมาชวนอีกกี่ทีก็ไม่ไปอีกเลย
"อยู่คนเดียวมันลำบากนะ" น้าพูดกับพี่ชาย ทั้งๆที่พี่ได้รับการซับพอร์ตจากทุกคน ได้ทุกอย่างที่ต้องการ จากที่คำพูดของน้าจะไปถึงพี่มันดันมาถึงเรา เราเป็นลูกสาวในบ้านคนจีนแบบที่เขารักลูกชายมากกว่าและไม่สนใจเราเลย ปู่ย่าพ่อแม่ให้เหตุผลว่าเด็กผู้หญิงในครอบครัวไม่ได้เรื่องทุกคน คนนู้นหนีไปบ้าง คนนั้นผูกคนตายบ้าง และเหตุผลสุดท้ายคือเขาบอกเราว่า "ไม่ได้ตั้งใจให้เกิดมา อย่าทำตัวให้มันมากนัก"🙂
อันนี้ฝังใจมาก เราไปหาหมอเพื่อใฟ้ขาตรวจอาการแล้วรับยา แล้วที่บ้านก็คือโทรยิกๆเลย ว่าเราจะไปหาหมอทำไมตอนที่เรานั่งอยู่กับหมอ
พอเรามาที่รถก็โดนเขาพูดใส่ว่า จะไปหาหมอทำไม สวดมนต์สิ กินอาหารเสริมที่บอกให้กิน
นี่เลยบอกว่าหมอเขาวินิจฉัยว่ามันอาจจะเป็นตลอกเลยชีวิตเลยโดนพูดใส่หน้าว่าจะแช่งตัวเองทำไม ให้เป็นตลอดชีวิต ไม่ต้องไปหาเลยหมออ่ะมันมีแต่จะให้จ่ายเงินให้มันน่ะแหละ (ทั้งที่เราใช้สิทธิบัตรทอง จ่ายมากสุดแค่ 30 บาท)
จนทุกวันนี้ฝังใจว่าถ้าฉันอยากหาย ก็จะไม่บอกที่บ้านเด็ดขาด เพราะเขาจะไม่สนับสนุนแบบหัวชนฝาแน่ๆ (เราเป็นโรคที่หมอเองก็ยังนะบุไม่ได้เหมือนกัน รักษามาหลายแบบ แต่ยังไม่เคยมีใครเอาไปวินิจฉัยในแลปเลยมีแค่การดูอย่างเดียว จนตอนนี้ทำงานก็นัดหมอเฉพาะทางและเตรียมเข้ารักษาแบบเฉพาะทางแล้วค่ะ และเราจะไม่บอกที่บ้านเด็ดขาด)
เราเป็นเด็กอีสานที่ช่วง ป.1-ป.4 ต้องย้ายไปอยู่บ้านพ่อที่อยู่ภาคกลาง เลยต้องหัดพูดภาษากลางด้วย จนกลายเป็นพูดภาษาอีสานปนไทย คือปกติเราถูกโดนล้อว่าเป็นคนลาว กินข้าวเหนียว เหม็นปลาร้า เป็นประจำ แต่ไม่มีใครล้อเรื่องสำเนียงพูดไทยปนอีสานเลยนะ
จนพอป.5 เราย้ายกลับมาอีสาน มาเรียนโรงเรียนแถวบ้านที่ประชากร 95%พูดอีสานกัน แต่เวลาอยู่ในห้องเรียนอาจารย์ที่เป็นคนอีสานเขาจะพูดไทยกับนักเรียน ครั้งหนึ่งตอนเรียนพละ ครูจะเก็บคะแนนโดนให้นักเรียนออกมาแนะนำตัว แล้วสอนเพื่อนออกกำลังกายหนึ่งท่า เราก็ออกไปพูดแบบไทยผสมอีสานนี่แหละ แต่จู่ๆ ครูก็พูดแบบรำคาญ ขึ้นเสียงแล้วชี้หน้าเราว่า "อยากพูดไทยก็พูดไม่เป็น ถ้าพูดไม่ถูกก็ไม่ต้องพูด!" แล้วคือหน้าตาอาจารย์ดูโมโห ดูรำคาญ เรามาก
ตอนนั้นแบบ หน้าชา สายตาเพื่อนทั้งชั้นมองเรา บางคนหัวเราะเรา มันรู้สึกแย่มากอะ เราว่าครูนี่เป็นตัวดีเรื่องเป็นผู้นำการบูลลีนักเรียนเลยนะ กูก็พยายามแล้วไหมล่ะ กูต้องขอโทษละกันที่พูดไทยสำเนียงไม่เสนาะหูด้วยไหมอ่ะ แล้วการที่กูพูดไทยไม่คร่อง กูต้องหมดสิทธิ์พูดไทยไปเลยเหรอวะ เป็นส้นตีนอะไรอ่ะ
ตอนป.6เคยโดนคนที่แอบชอบบอกว่า ถ้า(ชื่อเรา)ขาว สูง ผอม ผิวเนียน ผมยาว ตาโต แกจะสวยมากเลยนะ คือคนอื่นคงไม่น่าจะรู้สึกขนาดนั้น แต่สำหรับเราเราเสียใจแล้วก็งงมากอ่ะ ถ้าต้องเปลี่ยนขนาดนั้นต้องเกิดใหม่แล้วนะนั่น เราขาลายแบบเป็นตุ่มเป็นแผลเด็กห้องสี่ชอบมาเรียกเราว่า อิโบล่า อิขาเน่าตาตี่ เป็นฉายาที่เราแม่งโคตรเกลียด แล้วอาจารย์ก็เรียกแบบนั้นด้วย เรารู้สึกแย่จนทุกวันนี้ไม่กล้าออกตากบ้านโดยไม่ใส่กางเกงขายาวเสื้อแขนยาวเลย กระโปรงนักเรียนเรายาวแบบคลุมขาเลยค่ะ เราไม่อยากให้ใครเห็นผิวเรา กลัวเขารังเกียจ🥹
ตอนที่เรารู้ว่าเราเป็นโรคซึมเศร้าแรกๆ แล้วเรื่องไปถึงที่โรงเรียน มีครูคนนึงบอกว่า"โรคซึมเศร้าก็แค่โรคเรียกร้องความสนใจ"ประโยคนี้พูดหลังหลังเรา เราไม่ได้สนใจเพราะเข้าใจว่าไม่ใช่ทุกคนที่จะเข้าใจโรคนี้ แต่ประโยคที่ฟังแล้วเสียใจมากๆคือที่ครูบอกว่า"เธอเกิดมาทำไม ครูสงสารพ่อกับแม่เธอจริงๆ"เราแบบ...เห้ยทำไมพูดงี้อ่ะ แต่ก็ทำไรไม่ได้
เคยโดนมาหลายอย่างมากจากคนรอบข้าง
1."หน้าเหมือนพระจันทร์เลย" จากเพื่อนประถมคือตอนนั้นเราเริ่มมีสิวขึ้นแล้วมันขึ้นหนักมากแบบเต็มหน้าเลยทั้งสิวเล็กสิวใหญ่ เป็นหลุมบ้างนูนบ้าง ก็โดนมาตลอดจนจบประถมเลย
2."ไม่มีคิ้ว คิ้วหายไปไหน" จากญาติๆและครูท่านหนึ่ง อาจจะเป็นเพราะกรรมพันธุ์แบบแม่เราก็ไม่มีคิ้วเหมือนกัน แล้วเป็นคนที่ไม่มีหน้าม้าไม่มีปอยผมหน้าเลยดูล้านๆโล่งๆ ก็จะโดนตลอดเวลาไปเจอญาติ
3."หลักกิโล" อันนี้โดนจากเพื่อนม.ต้น คือเราเป็นตัวเตี้ยคนนึงสูง155แต่น้ำหนักคือ57 มันดูตันมากแล้วยิ่งอยู่แต่กับเพื่อนสูงๆ165+หมดก็โดนแซวงี้ตลอด
ตอนนี้อายุ18แล้ว ลดน้ำหนักแล้วเปลี่ยนลุคตัดหน้าม้าแล้วใดๆ มั่นใจมากขึ้นหน่อยแต่ก็ยังชอบนึกถึงคำพูดของคนอื่นๆเสมอ ในขณะที่พวกเขาจำไม่ได้ว่าเคยพูดอะไรไว้ แต่เด็กคนนี้จำได้เสมอ เหตุผลที่เดินห่อไหล่ตลอดหลังค่อมบุคลิกไม่ดี เกิดจากความไม่มั่นใจเหล่านี้ทั้งนั้น ฝากถึงใครหลายๆคนเลยนะอย่าไปพูดตัดความมั่นใจคนอื่น แกอาจพูดออกมาเล่นๆขำๆ แต่คนได้ฟังไม่เคยขำด้วยเลยนะ การที่คนๆนึงจะกลับมามั่นใจได้มันยากมากเลยนะ
วิชาภาษาไทย ครูให้เลือกบทกลอนที่ชอบ แล้วให้บอกเหตุผล ว่าทำไมถึงชอบบทนี้ แล้วอธิบายความหมายของบทนี้ แล้วก็พูดต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง ว่าเธอพูดอะไรของเธอ!! ความหมายมันไม่ถูก ไปเลือกมาใหม่ นั่งลงไปเลย ไม่ต้องพูดแล้ว (เสียงกระแทก) คืองง ..กับเด็ก ป.5 อะนะ แทนที่จะบอกสิ่งที่ถูกอะ กลับบอกให้เลือกมาใหม่ เด็กอะแก กูไม่รู้อะ ไม่รู้ก็ต้องสอนไง พูดถึงแล้วก็อยากหยิกหลัง โกรธอะ
"ถึงเธอจะติดมหาลัยคนแรกของรุ่น แต่เธอก็อาจจะไม่จบก็ได้นะ" อาจารย์มีอคติกับเด็กเยอะมาก โดยเฉพาะกับเด็กที่เข้ามาตอนม.4😂😂😂
เราเคยโดนครูถามว่า “อ่าว ไม่ร้องไห้หรอ” เพราะเราทำงานประดิษฐ์ที่ครูสั่งพลาดแล้วครูก็พูดแบบนี้หลังจากที่ครูพังงานเราแล้ว และบอกให้ไปทำมาใหม่คือตอนนั้นอยู่ ป.3 ตอนครูพังงานรู้สึกเสียใจนิดหน่อยแต่ไม่ได้ถึงขั้นอยากร้องไห้แต่พอครูพูดว่า”อ่าว ไม่ร้องไห้หรอ”เราก็แทบอยากจะร้องไห้ตรงนั้นเลยแต่ยังตาแดงอยู่ไม่ถึงกับร้องไห้แต่ตอนเด็กก็รู้สึกเสียใจอยู่นิดๆนะคนอื่นก็ทำงานพลาดเหมือนกันแต่ครูไม่พูดงี้แต่ก็ดีแล้วล่ะที่คนอื่นไม่โดนจะได้ไม่ต้องเสียใจแบบเราแต่คนอื่นอาจจะโดนแต่เค้าไม่รู้สึกฝังใจแบบเรามั้งเพราะตอนประถมเป็นคนที่ชอบร้องไห้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆแล้วก็ััยังชอบทำงานครูพลาดอีก แต่ตอนนั้นรู้สึกเสียใจจริงๆบางคนอาจจะคิดแบบแม่เรานะว่าโดนแค่นี้คงไม่เป็นไรหรอ คือไม่ได้โอเวอร์นะแต่ตอนนั้นมันฝังใจจริงๆ (จากที่อ่านของคนอื่นของเราดูเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆน้อยๆสมัยเด็กไปเลย😔)
ตอนป.5โดนรุ่นพี่ป.6ผู้กญิงรุมด่าแล้วก็ผลักมีตบด้วยแต่ผมไม่ทำอะไรพอบอกครู ครูกับผูดว่า"เธอก็แก้ไขเองสิ ใช้สมองคิดบ้าง แล้วเธอไปห้องปกครองด้วย"คือผมได้ไปแต่กลุ่มผญไม่ได้ไปเพราะครูเข้าข้างเด็กเส้น
ถูกบอกเลิกด้วยคำว่า "นายขี้แยเกินไป" ปกติใจแข็ง ไม่ร้องไห้ต่อหน้าใคร แต่จะกลับมาร้องไห้ระบายหรือแสดงด้านอ่อนแอเฉพาะกับคนที่เราไว้ใจเท่านั้น ปัจจุบันไม่กล้าอ่อนแอต่อหน้าใครอีกเลย เก็บความรู้สึกไว้กับตัวเองคนเดียว
กอด ๆ นะคะ คุณสามารถแสดงด้านอ่อนแอต่อหน้าคนอื่นได้นะคะ เพราะทุกคนล้วนอ่อนแอเป็นค่ะ แค่คุณโชคร้ายที่ดันไปเจอคนที่เค้าไม่ได้รักคุณและแคร์คุณมากพอค่ะ ซึ่งมันแปลว่าปัจจุบันคุณโชคดีแล้วค่ะ ที่หลุดพ้นออกมาจากคนแบบนั้นได้ ❤
ขี้เเยเเล้วมันไปหนักkuyคุณหรอคะ เสร่อมาก
เราเป็นเด็กเรียนไม่เก่ง เคยโดนเพื่อนที่ รร พูดว่า “ มึง กูพูดจริงนะ มึงอย่ามีลูกเลยกูสงสารเด็กที่ต้องเกิดมาเป็นลูกมึง เค้าต้องเสียใจมากแน่ๆที่มีแม่โง่ๆอย่างมึง” แล้วก็มีอีกคนพูดขึ้นมาว่า “ โอ้ย อย่าว่าแต่มีลูกเลย ใครจะลดตัวมาคบกับมัน? ผู้หญิงโง่ๆแบบนี้ใครจะมาชอบ555555555555” แล้วพวกเค้าก็ขำกันท่ามกลางเพื่อนหมู่มาก ฝังใจมาก สังคมที่เราอยู่เค้าทั้งเหยียด และ มองว่าเราไม่มีค่าอะไรเลย โดนด่า โดนบู่ลี้ทุกวัน ทั้งจากเพื่อน กับ ครูที่ รร
เราปลอบคนไม่เป็น เราตั้งใจรับฟังเสมอนะ แต่เราไม่รู้ควรพูดอะไรก็เลยบอกสู้ๆ แล้วจะไม่ให้เราพูดอะไรเลยมันดีกว่าจริงๆหรอ
ตอนม.2 เคยโดนครูภาษาไทยถาม "ทำไมหนูโง่จังเลย" ตอนนั้สตั๊นไปเลย ครูที่ทุกคนรักกำลังพูดแบบนั้นกับเรา เราตกใจและอายด้วยเพราะมีเพื่อนผู้ชายนั่งอยู่ด้วยอีกคน ตอนม.2เหมือนกัน ครูคณิตต่างชาติ(ตอนม.ต้นเรียนคณิตเป็นภาษาอังกฤษ)จะเรียกคนที่สอบตกออกไปหน้าห้อง เราก็เป็นหนึ่งในนั้น ระหว่างที่ครูเรียกคนอื่นๆเราฏ้หันไปคุยกับเพื่อน เหมือนว่าดังไปหน่อย ครูก็เลยหันมาว่า แล้วตะโกนถามเราต่อหน้าเพื่อนๆทั้งห้องว่า "ทำไมยูโง่จัง" ตอนนั้นเราอายมาก เราอยากร้องไห้เลย เรารู้ตัวว่าเราเป็นคนเรียนไม่เก่ง โดนครูทั้งสองท่าตอกย้ำแล้วมันก็โคตรรู้สึกแย่ เราเรียนไม่เก่ง เรารู้อยู่แก่ใจ แล้วครูคณิตที่พูดกับเราแบบนั้นหน้าห้องแล้วเพื่อนก็นั่งฟังอยู่มันโคตรแย่อ่ะ แต่ตอนนี้เราก็คิดว่ามันจริง เราไม่ได้เรียนเก่ง ก็โง่อย่างที่เขาบอก เกรดก็ไม่ดีเหมือนคนอื่นเขา ครูตอกย้ำหนูก็ได้นะ หนูรู้อยู่แล้ว
ตอนป.5 โดนพ่อด่าว่า เห็นแก่ตัว เพราะเราไม่ตักข้าวให้ ตอนนั้นจำได้ว่าวิ่งไปร้องไห้ในห้องน้ำ เขายังเดินตามมาตะโกนหน้าห้องน้ำว่า ออกมา ไม่ต้องร้องไห้ ตอนนั้นเราโกรธมาก เราไม่เข้าใจว่าเราผิดขนาดนั้นเลยหรอ ตั้งแต่เด็กจนถึงตอนนี้ เขาทำให้เรารู้สึกว่าตัวเองเป็คนผิดในทุกๆเรื่อง
อันนี้เข้าใจดีเลยค่ะ เพราะเคยโดนคล้อายแบบนี้เหมือนกันแต่ไม่แรงเท่านี้
@@ryota7178่าแต่พ่อคุณอยู่ไหนหรือครับ
@@ryota7178 พอเข้าใจอยู่ครับ ถึงอาจจะไม่ได้โดนล้อแบบนี้ ตอน ม.4 ติด 0 6 ตัว โคตรขายหน้าเพื่อนร่วมห้องอ่ะ
หนูโง่เพราะหนูใช้สมองไปจนหมดกับครูอ่ะค่ะ555+
มีวันนึงครูให้สอบเก็บคะแนน(เป็นวิชาหลักที่สายเราต้องเรียน) บางคนก็ทำไม่ได้เลยตัดสินใจที่จะไม่เขียนคำตอบไปในนั้น พอครูไปตรวจข้อสอบเสร็จในคาบต่อมา เดินเข้าห้องมาด้วยอารมณ์หงุดหงิด แล้วก็พูดขึ้นประมาณว่า พวกเธอมั่นหน้ามั่นใจมากหรอว่าไม่เขียนแล้วจะได้คะแนนดี แล้วคะแนนที่ออกมาก็แย่มาก ครูผิดหวังกับพวกเธอ ห้องนู้นห้องนี้ยังทำได้ดีกว่า(มันมีอีกหลายคำพูด ถึงจะไม่หยาบแต่แทงใจมากๆ) คือส่วนตัวเขียนไป แต่ก็เข้าใจเพื่อนนะว่าเอ้ยทำไม่ได้ก็ไม่ผิด เราที่เขียนไป ไม่ได้มั่นใจด้วยว่าตัวเองทำได้ คือคำพูดของครูทำเราเสียความมั่นใจมาก จนเอาไปคิดว่าที่เลือกเรียนสายนี้ถูกแล้วหรอ ตัวเองทำเต็มที่พอไหม เก็บความรู้สึกฝืนเรียนวิชาอื่นในวันนั้น ทั้งที่ความรู้สึกมันฝังใจไปแล้ว กลับบ้านไป อยู่ในห้องคนเดียวแล้วก็ร้องไห้ออกมา อยากจะเอาชีทวิชานั้นไปเผา แบบหมดไฟไปเลย พอคาบต่อๆไปของครูเขา จากที่ตอบตลอด เพื่อนในห้องก็บอกว่าเขาอีโก้สูงไม่ชอบเลย แต่เราก็ทำเป็นใจดีสู้เสือ พยายามให้ความสำคัญกับครู แต่พอเจอเหตุการณ์นั้น มันมีอาการdownตลอด เหม่อหรือง่วงนอน ไม่อยากตอบ ไม่อยากรับฟัง จากที่ให้ความสำคัญแต่ดันกลายเป็นว่าเราไม่อยากจะคุยกับเขาแม้แต่พยางค์เดียวเลย ใช้เวลา 1เทอมกว่าจะmove onจากคำพูดนั้นได้ สำหรับเราถือว่าไวมาก ถ้าเราเผลอเกลียดอะไรไปแล้วเราจะกลับมาชอบยากมากเลย หรืออาจจะไม่กลับมาชอบอีกแล้ว แต่สุดท้ายที่มันกลับมาได้ ก็เพราะว่าความชอบในวิชานี้มันอยู่กับเรามาตั้งแต่ประถม จนมัธยมปลายเราก็ตัดสินใจที่จะเลือกมาในทางนี้ กลับไปบอกกับตัวเองเสมอว่า “มึงเลือกเส้นทางได้ถูกแล้ว และมึงก็เต็มที่กับมันมาก ไม่ว่าจะไปทางไหนจงมั่นใจในตัวเอง ถ้าได้ไปก็อย่าหวนกลับมาลังเล แล้วมึงก็ห้ามตายในตลอดการเดินทางของมึง”
ผมอยากให้พี่ทำเรื่องเกี่ยวกับสถาบันครอบครัวอะครับ พวกเรื่องในครอบครัวแบบว่าวิเคราะห์อะไรทำนองนั้นว่าปัญหาต่างๆที่มันเกิดในครอบครัวมันเป็นมาจากอะไรงี้อะครับ มาแชร์ๆความคิดก็ได้ครับ เพราะผมรู้สึกว่าหลายๆอย่างมันเริ่มต้นจากในครอบครัวทั้งนั้นเลย คนอื่นก็มาแชร์ๆกันได้น่ะครับอยากฟังความคิดเห็น
ผมเคยเล่นเกมละเจอคนด่าคนๆนึงทั้งทีเขาไม่ผิด แต่ผมก็พูดปกติ เขาบอกผมว่า ''กูจะพูดไรเรื่องของกู อย่าเสือก'' ผมงงมากช่วยคนก็ผิด
ช่วง ม.1 ผมเรียนแย่มากครับ อาจจะเพราะเพิ่งย้ายที่เรียนด้วยมั้งก็เลยยังไม่ค่อยชิน ปรับตัวไม่ทัน ช่วงนั้นจำได้ว่าถูกคนในครอบครัวด่าว่า"โง่"บ่อยมากครับ โดยเฉพาะพี่สาว ที่เรียนเก่งกว่าผมหลายเท่า แม่งด่ากูโง่ทุกวัน นิดหน่อย คำสองคำก็โง่ จนฝังใจไปแล้วว่าเรามันโง่ เรามันห่วยจริงๆ เลยมีปมด้อยเรื่องความฉลาดจนถึงทุกวันนี้ครับ
หัดค้าขาย เรียนจบป.ตรีครับ พยายามหางานครับเดี๋ยวก็ดีครับ😅😅❤
สู้ๆครับ
มันไม่มีใครโง่หรือฉลาดหรอกครับ มันมีแค่รู้กับไม่รู้ มันก็เท่านั้น
ขอบคุณครับ ทุกวันนี้ต่อให้โดนด่าว่าโง่ ก็ไม่รู้สึกอะไรแล้วครับ มันไม่ไม่โง่หรือฉลาดหรอก แค่บางทีเราไม่รู้ในสิ่งที่ใครบางคนรู้เค้าก็เรียกเราโง่แหละครับ อย่างน้อยถ้าไม่รู้ก็แค่ถามครับ ดีกว่าไม่รู้แล้วเสือกอวดฉลาดแบบพี่สาวผม
เราก็ชอบเพลงเมทัลเหมือนกันนะคือ ก็เป็นเหมือนกัน โดด่าว่าฟังเหี้ยอะไรของมึงเนี้ยฟังแล้วมันจะทำให้มึงงี้หรอ แล้วก็โยนหูฟังหนูทิ้ง(หูฟังพังจ้า)
ครูเจนเก่าส่วนใหญ่ ชอบ Toxic , Bully อันนี้คือเรื่อง จริง 😁👍🏼🤙🏼🎉🎀🕊❤️💚🧡ลองไปฟังครูใหญ่ พรรคก้าวไกลนะพวกคุณครูไดโนเสาร์ทั้งหลาย
แม่เราเป็นคนชอบด่ามากกว่าการให้กำลังใจมากเลย แต่เป็นคนไม่ซีเรียาคำด่าเขามากเพราะโดนมาชินๆและไม่ได้คิดว่าเขาจะคิดตามที่เขาพูดออกมา แต่เขาแค่ซัพพอร์ตเราน้อยมาก ซัพพอร์ตในสิ่งที่เราชอบไม่ได้เลย มักยัดเยียดให้ทำสิ่งที่เขาต้องการ เราท้อมากๆก็เลยไม่ตั้งใจเรียนคำพูดเขาต่อให้เรารับได้มากแค่ไหนแต่สุดท้ายเราก็ยังเสียใจกับทุกๆคำพูดเขาอยู่ดี คำพูดมันก็ซัพพอร์ตเราได้แต่เขาไม่เคยทำมันเลย
ชีวิตเราครับเราต้องเลือกเองพ่อเเม่ไมไ่ด้อยู่กับเราไปตลอดชีวิตถ้าเค้าขู่เรื่องเงินเรากะเเค่หางานพาททามทำค่อยๆทำไปเรียนไปคนทำเยอะเเยะเรากะต้องทำได้เเต่ถ้าเรายังยอมโดนกดอยู่เเบบนี้เรากะไปได้เเค่นี้เเละครับพอเรียนจบกะรอเเเม่ทวงบุญคุญเอาเเล้วเรากะจะงงว่าบุญคุญอะไรขอไรไม่เคยได้บังคับกันตลอด
เรามึเพื่อนคนนึงที่สนิทกันมานานมากๆ เชื่อใจเขามาก แคร์ทุกอย่าง วันนึงเราเผลอกลับไปชอบคนๆนึงแล้วคนนั้นดันเป็นคนที่เพื่อนเราชอบด้วย ตอนนั้นรู้สึกว่าแบบมันอคดอัดมากๆรู้สึกไม่ดีเลยคิดจะบอกออกไปเพื่อปรับความเข้าใจแต่พอบอกไปเขาบอกไม่เป็นแต่เขาโกหกหมด เขาเอาเรื่องทั้งหมดไปบอกกลุ่มเพื่อนๆแล้วรวมหัวแกล้งค่ะ รู้สึกแย่มากๆคือมันไม่ใช่เรื่องที่ควรทำเลยค่ะ สงสัยอยุ่เหมือนกันว่าเขาทำไปแล้วได้อะไร จนไปรู้ว่า จริงๆตลอดมาเขาแค่มาหาผลประโยชน์ ลับหลังก็นินทา วางแผนแกล้งเรา พยายามก็อบทุกอย่าง พยายามเอาความเชื่อใจทั้งหมดเราไป ค่อยๆทำร้ายจิตใจเราทีนิดจนไม่เหลือ โดนจับได้แล้วก็ยังตีหน้าซื่อทำเป็นไม่รู้เรื่อง ในความรู้สึกนั้นมันแย่ๆมากๆ จำฝังใจจน กลายเป็นคนกลัวการเข้าสังคม กลัวคนแปลกหน้า กลัวการมีเพื่อนเลยค่ะ ทุกวันนี้ยังสงสัยอยู่เลยค่ะว่า ทำไมเราต้องมาเจอคนพรรคนี้ด้วย
เราโดนคำพูดแรงๆจากนักร้องคนนึงที่เราชอบ พูดใส่ว่า "ก่อนอื่นต้องแก้ที่ความใจแคบของตัวเอง" ทั้งๆที่แค่มาขอระบายและอยากได้กำลังใจ แต่นักร้องคนนี้นอกจากไม่ยอมให้กำลังใจละยังมาส่งความ Toxic ใส่
อีก
ตอนนั้นเรากำลังนั่งเรียนวิชาสุขศึกษาอยู่ เรานั่งของเราปกติเลย อยู่ ๆ ครูเขาก็พูดภาษาอังกฤษว่าช้างดำ แล้วมองหน้าเรา เราก็เลยมองกลับ อยู่ ๆ เขาก็ชี้เด็กคนอื่นแล้วก็พูดเหยียด ประมาณว่า เธอสวยนะ แต่หน้าสิวไปหน่อย / ขี้ก้างแบบนี้ไม่น่ามีแฟน / อ้วนดำ คำสุดท้ายครูชี้มาที่เรา พร้อมกับขำ ส่วนเพื่อนในห้องก็ขำกันดังมาก ตอนนั้นเราแค้นแบบแค้นมาก เวลาเดินไปไหนครูก็จะเรียกเราว่ายัยอ้วน โตมาเราเลยจำฝังใจจนเกลียดหุ่นตัวเอง55
มีอีกเรื่อง ๆ 55555 ช่วงนั้นเป็นช่วงเลือกประธานนักเรียน ครูเขาเลยให้เด็กในห้องช่วยกันคิด รร.เราตัวย่อป.ป สีประจำรร.คือสีเขียว ตอนแรกเรากะจะตั้งว่าป.ป.สีเขียว แต่เรารู้สึกว่ามันธรรมดาไป เราเลยตั้งว่าปีโป้สีเขียว ครูเขาให้คิดนโยบายด้วย เราเลยเขียนว่า" ถ้าน้อง ๆ ทะเลาะกันจะช่วยห้ามและให้นั่งปรับความเข้าใจกัน " ซึ่งเราลืมเขียนให้จบ เพราะตอนนั้นเวลามันเหลือน้อยมาก เราก็เลยเขียนไปแค่นั้น พอครูเรียกเราไปพรีเซ็นต์ เราแค่พูดชื่อพรรคครูก็ติเราแล้ว ว่าทำไมมีความคิดแบบนี้ ปีโป้บ้านเธอสิ หิวหรอ เราก็เลยอธิบายว่ามันมาจากป.ป. ครูเลนถามกลับว่าใครเขาจะไปรู้กับเธอ ตัวก็ใหญ่แต่สมองมีแค่นี้ เราก็เลยพูดนโยบายต่อ " ถ้ามีน้อง ๆ ทะเลาะกันพี่จะคอยไปห้ามและให้ปรับความเข้าใจกัน " เรายังพูดไม่จบเลย ครูก็ถามว่าถ้ามีคนทะเลาะกันก็ต้องห้ามอยู่แล้วปะ เราก็เลยเงียบแล้วพูดข้ออื่นต่อ พอจบคาบนั้นเราก็เลยเงียบแล้วเดินไปเก็บของ มีเพื่อนประมาณสองคนวิ่งมาถามว่าเราหิวปีโป้หรอ พร้อมกับขำ ตอนนั้นเราโคตรเศร้าเลย เราแค่ไม่อยากให้ชื่อพรรคมันจืด แต่เรากลับโดนติและล้อเลียนขนาดนี้เลยหรอ55555555
ครั้งนึงเราเคยลืมสมุดไปรร.แล้วก็โดนครูหาว่า ”ติดผู้ชายจนลืมการเรียน😭“(ครูอังกฤษนะคะ)
ตอนประถมครูภาษาไทยคนนึงถามเรื่องงานที่เด็กๆทำในบ้าน พอถึงตาเราเขาก็ถามแบบคนอื่น เรากำลังอ้าปากตอบ เขาก็พูดแทรกมาว่า
"อ่อ คนอย่างเธอคงไม่ทำสินะ" ตอนนั้นเราจุกอกพูดไม่ออกเลย ทั้งๆที่ในหัวเราก็คิดคำพูดไว้แล้วว่าเราทำอะไรบ้างนู่นนี่
แล้วตัวครูคนนั้นก็ไม่ได้มาอยู่คอยเฝ้าจับตาเรื่องครอบครัวคนอื่นเลยแท้ๆแต่ทำเป็นรู้ดีมากๆ ฝังใจฝังหัวจนทุกวันนี้ ที่หมันคือแกดันอยู่จนเกษียญอีก😒
ปัจจุบันพอย้อนมาคิดแม่งก็อยากจะบอกว่า ถามเองตอบแล้วแล้วจะให้กุตอบทำไมวะ?🤨😂
และมีครั้งนึงนางมาช้าได้สักครึ่งชม. ทั้งห้องนั่งเปิดหนังสือรอในห้องเรียนจนง่วงกันหมด(นางเคร่งมากไม่ให้วิ่งเล่นคุยกันเสียงดัง ต้องนั่งนิ่งๆ) เราที่ง่วงด้วยก็เอาหน้าฟุบลงไปกะว่าจะหลับตาสักหน่อย พอนางมาเพื่อนก็เรียกไม่ทัน แถมดันมาทุบโต๊ะใส่อีก คือบอกดีๆก็ได้ สอนก็ไม่ มาก็ช้า ยังจะหงุดหงิดเด็กอีก
ตอนนั้นเราเป็นเด็กใสๆเงียบๆเรียบร้อยด้วยซ้ำ แต่ดันโดนแบบนี้ ปัจจุบันอีโวเป็นคนละแบบเลย555🤣
ประสบการณ์แย่ๆมันทำให้นิสัยเปลี่ยนจริงๆ โหดร้ายจนต้องเข้มแข็งด้วยตัวเอง รู้สึกดีที่เป็นคนเข้มแข็งขึ้น แต่ก็รู้สึกแย่ที่อดีตเราไม่ควรต้องเจอคนแบบนั้นแท้ๆ🥲
โดนคำติดตลกว่าไม่มีน้ำยา เพราะถามกันจังเมื่อไหร่จะมีลูก แล้วเค้าก็บอกสงสัยไม่มีน้ำยาแน่ๆเลย เมื่อก่อนกับคำนี้เฉยๆ จนวันที่มีลูก แล้วถือเคล็ดห้ามบอกใครจน กว่าจะครบสามเดือน คำเดียวฝังใจไปอีกนาน ยิ่งถ้าคนอยากจะมีลูกด้วย แล้วมีไม่ได้ หรือน้องยังไม่มา เจอคำๆนี้เข้าไปคงเศร้า
ตอนประถมโดนครูด่าว่า “หน้าชักโครก” …… คำมันขำแรงจริง ตอนนั้นเพื่อนขำทั้งห้องแต่เราคนโดนเสียใจมาก ที่โดนด่าเพราะครูตำหนิเราเรื่องอะไรสักอย่างแล้วเราทำหน้าบูด แต่ครูตำหนิต่อหน้าเพื่อนทั้งห้องซึ่งเรารับไม่ได้เลยทำหน้าบึ้งใส่ เลยโดนคำนี้ 😢 (น่าจะเรื่องไม่ส่งการบ้านหรืออะไรนี่ละ)
"แค่นี้ก็ร้องไห้แล้ว?"คำพูดนี้ออกมาจากปากพ่อแท้ๆและพี่แท้ๆ
คืออันนี้เป็นเหตุการณ์นะ
ตอนนั้นเราทำงานวิทย์ไม่เสร็จมีงานค้าง2-3งานแต่ครูบอกว่า"ถ้าใครไม่เสร็จงานห้ามกินข้าว"และพอวันนั้นมีเพื่อนเป็นโรคกระเพาะเลย
ถ้าพี่คนนั้นเขาทำไม่ได้ แล้วเธอจะทำได้หรอ คำนนี้มาจากพี่สาวแท้ๆเราค่ะ เราเล่าให้พี่ฟังว่าอยากเป็นหมอไปช่วยเหลือคนมากๆแต่พี่มาพูดแบบนี้ก็แอบเฟลอยู่ในใจ ตอนนั้นรู้สึกเหมือนว่าไม่มีใครเชื่อในตัวเราเลยค่ะ เล่าให้แม่ให้เพื่อนฟังก็แสดงอาการแบบนี้กันหมดเลย55 เรายอมรับนะคะว่าตอนนี้เราอาจจะยังไม่เก่งพอ แต่อนาคตมันก็ไม่แน่ ไม่อยากให้ใครโดนดูถูกในเรื่องความฝันที่สำคัญมากสำหรับเราอีกเลยค่ะ
ไม่มีใครรู้อนาคตหรอกค่ะ เป็นคนดีแบบนี้ก็ดีแค่ไหนแล้ว สู้ๆค่ะ เป็นได้แน่ๆ
พวกเขาคงสายตายาวครับ
มองการไกล555
@@NMMsans เ
เขาโดนแบบนี้ไม่ใช่เรื่องตลกนะครับคุณแล้วที่คุณขำเรื่องเขาคุณนี้นิสัยไม่ดีเดินไป
@@user-sg6ud5ce5 ผมว่า เขาตลกคนที่บูลลี่ครับ เขาแค่พูดประชด คนพูดทำตัวเหมือนเป็นคนสายตายาวที่รู้อนาคตของคนอื่น แต่ไม่ได้ตลกกับการทำที่คนโดนเรื่องแบบนี้หรอก
@@marichan8153 ผมเคยโดนเพื่อนร่วมชั้นพูดแบบนี้อ่ะว่า "มึงต้องการไร มันไม่ได้เท่หรอกนะ" เป็นคำที่ทั้งแรงและจุก จนต้องพูดสวนคืนเลย
ตอนนัินอยู่ป.5 รู้สึกไม่โอเคกับครูวิทย์ แบบเครียดแล้วแสดงออกด้วยการหนีไปนอนพยาบาลบ่อยๆ แล้วโดนครูประจำชั้นพูด “เธอเป็นโรคเหรอ” ประมาณว่าเธอเป็นโรคป่วยวิทย์รึป่าว ต่อหน้าเพื่อนทั้งห้อง เรายิ่งรู้สึกแย่มาก และฝังใจกับครู แล้วก็กลับมาร้องไห้ไปโรงเรียนหลังจากที่มันหายไปเป็นปีแล้ว
ผมเคยโดนคำว่า " พยายามให้มากกว่านี้สิ " ทั้งๆที่เราพยายาม มามากๆเเต่เเบบก็ เขาไม่เห็นค่าในสิ่งที่เราทำมาจริงๆ หรอ😢😢😢
คือผมอะอยากทำยูทูป เเล้วก็ live จนได้เงินโดเนทมา เเต่เขาก็ไม่เห็นความพยายาม
(คนที่พูดคือพ่อเเท้ๆ)
สู้ๆนะคะ ถ้าลองดูไม่ว่าผลจะเป็นยังไง ก็ลองต่อไปนะคะ ยกตัวอย่างเช่นการวาดรูป เราชอบวาดรูป แต่พอเริ่มไม่สวยเท่าไหร่แต่พอวาดต่อไป เติมไปเรื่อยๆ ตกแต่งเพิ่ม มันก็ออกมาสวยแล้วค่ะ ถึงจะไม่มีคนชมแต่มันถือว่าเป็นการพัฒนาตัวเองที่คนอื่นจะเห็นภายหลังค่ะ
@@marichan8153 ครับผม ขอบคุณมากๆนะครับ
ไปเม้นคริปเกมนึงมาลองไปอ่านดูนะคะ น่าจะเกมFNFมั้งไม่ได้เล่นเกมนานมากกกกกก 😊
สู้ๆครับทำให้คุณพ่อได้รู้ไปเลยว่าลูกตัวเองเก่งแค่ไหน
สมัยประถมเพื่อน(ต่างห้อง)เคยเอางานเราไปช่วยทำแต่เราบอกไม่เป็นไรแต่เพื่อนก้ยังเอาไปพอคาบต่อไปเราไปเรียนกะครูที่เป็นครูผระจำชั้นของเพื่อนเราครูถามว่าเราว่าเอาไปให้เพื่อนทำ ทำไม ทั้งๆที่เราไม่ได้อยากให้เพื่อนเราทำขนาดนั้น หลังจากคาบนั้นเราไปเรียนกะครูอีกคนนึ่งครูคนนั้นพูดกับเราว่า "ให้คนอื่นทำแล้วมันน่าภูมิใจมากก็เรื่องของเธอ" คือเราไม่ได้อยากให้เพื่อนช่วยแต่เราตอนนั้นปฏิเสธคนไม่เป็นไงง หลังจากนั้นเราแพนิคจากความกดดันจากการพูดตะคอกไปเลยกลัวเวลาโดนเรียกโดนดุ😢
1:16 , 4:54 เหมือนกำหนดอยากให้เดินทางสายกลางยังไงก็ไม่รู้ เพราะผอมไปก็บูลลี่ อ้วนไปก็บูลลี่ ทั้งๆที่นั่นมันก็ตัวของบุคคลเขา เขามีสิทธิที่จะใชช้ชีวิตในแบบของเขา เขาผอมเกินไป อ้วนเกินไป แล้วมันทำไมไปหนักส่วนไหนของใครมิทราบ?
3:48 ผมเคยโดนอะไรแบบนี้มาพอๆกันเลย ไม่ว่าจะด้วยการแสดงสีหน้าการโดนดูถูกต่างๆนาๆจากคนที่เรียกว่าครู จนกระทั่งผมพ้นออกมาจากรั้ว รร.เลยได้ข้อสรุปและปมในใจมาข้อนึงว่า " ครูตี ไม่ว่าจะด้วยใช้ไม้เรียวตีมือ หรือฟาดก้นก็ตาม ก็ไม่เจ็บ เท่าครูด่าและดูถูกทำร้ายด้วยคำพูด" เพราะเจ็บทางกายสองสามวันหรือเป็นอาทิตย์มันก็หาย แต่เจ็บทางใจนี่มันเป็นปมฝังใจยันวัยทำงานไปจนตอนแก่เฒ่ามีลูกมีหลาน เลย
จากในครอบครัว
พ่อ : วาดแต่แบบนี้ พอจะวาดคนจริงๆทำไม่ได้หรอก (ผมชอบวาดภาพมาก ตั้งแต่เด็กๆ ตอนแรกไม่เคยมีใครว่าเราเลย ละพอเราติดดราก้อนบอล ก็วาดแบบเส้นคม เหลี่ยม ละคือเพื่อนชอบ แต่โดนพ่อบอกแบบนี้ มันอาจไม่แรงนะ แต่เค้าไม่เคยชมผมเลยตั้งแต่ก่อนหน้านี้ละก็มาพูดงี้ใส่อ่ะ จำไม่ลืม พอเวลาจะวาดคนเราก็จะวาดไม่ค่อยออกตามที่เขาบอก เหมือนฝังใจจนเชื่อว่าเราอาจจะทำไม่ได้จริง
จากครู :
"ต่อไปไม่ต้องมาแล้วนะ"
ผมเคยเป็นเด็กที่สอบได้ที่ต้นๆ1-3 ตลอด ป.4 เลยได้ไปเป็นตัวแทนติวแข่งคณิต แต่พอผมเริ่มทำไม่ทัน ไม่เข้าใจก็ยิ่งสะสมไปเรื่อยๆ จนวันนึงครูเอาคนอื่นมาติวด้วยอีก 2 คน ละสักพักก็ไล่เราออกจากการเป็นตัวแทน จากนั้นฝังใจมาก ละในชม.ชอบโดนเรียกถามแต่พอเราตอบผิดรึตอบไม่ได้ก็จะโดนตำหนิ จนฝังใจเกลียดครู เกลียดวิชานี้ จนคณิตที่เคยถนัดไม่พัฒนาขึ้นเลย จนมีปัญหาไปยันมัธยมที่เรียนไม่รู้เรื่องและอคติกับมันไป
"ใครเขียนเนี่ย ลบซิ หัวหน้ามาเขียนให้ใหม่"
ผมขึ้นม.ต้น ละเป็นเวรเขียนกระดานวันที่ เพราะเคยประกวดคัดลายมือชนะตอนประถม ละโดนสั่งลบตอนเริ่มชม. คือมันเฟลมาก จากนั้นไม่เคยเขียนเลย ทำเวรอย่างอื่นแทน จนตอนนี้มาเเป็นครู ก็ไม่สบายใจเวลาขะเขียนกระดานอยู่ดี
เขาด่าเก่ง กร่างเด็ก เพราะไม่มีเหล็กดัดปาก ทำแบบนั้นขนาดคนดียังต้องบ้าตาย พูดความจริงสุดท้ายต้องรับใช้ระบบสถุน อย่างที่โบราณท่านว่าไว้พอมากหมอมันก็มากความ คนโตเรื่องเยอะแต่ทำไมสมองและความคิดไม่มากตาม ควรให้จิตแพทย์อธิบายพ่อและครูให้เข้าใจ
แม่เคยบอกว่า อยากให้ไปเรียนพิเศษเพิ่มเพราะอยากให้เรามีความสามารถพิเศษค่ะ คือแบบที่ผ่านมาเขาไม่เคยเห็นความสามารถอะไรในตัวเราเลยหรอ เราเสียใจมากค่ะ😭
บางที เขาก็อาจจะเห็นความสามารถของคุณแล้วก็ได้ครับ เพียงแต่เขาแค่อยากให้คุณมีความสามารถในด้านอื่นๆบ้าง หรือไม่ก็เป็นแบบที่คุณคิดจริงๆก็ได้
"ไม่เป็นไรหรอกแค่นี้เอง" คือเรากำลังจะขึ้นมอหนึ่งแล้วทุมเทเตรียมสอบห้องที่อยากเข้ามากๆแต่สุดท้ายเราก็มารู้ตอนก่อนวันสอบว่าเขาไม่ได้สมัครให้เราเข้าห้องพิเศษที่เราอยากเข้า (เขาไปสมัครให้ตอนวันที่เรากำลังเรียนอยู่) เพียงเพราะเขาอยากให้เราเข้าอีกห้องเหมือนเพื่อนคนอื่นๆทั้งที่เรายํ้าแล้วยํ้าอีกว่าจะเข้าห้องนี้เพราะประถมก็เรียนสายเดียวกันคือMEPแต่สุดท้ายเขาก็เลือกที่จะตามใจเขาเองแทนที่จะดูศักยภาพของเราว่าทำได้ไหมเราโคตรเฟลเลยเกมือนโลกทั้งใบถล่มลงมาทับตัวเราพอผลวันสอบออกก็รู้กันอยู่ว่าเราไม่ผ่านแน่เพราะเราโง่คณิตกับวิทย์มากแล้วเขาก็ค่อยมาบอกเราทีหลังว่า ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง (พึ่งเกิดขึ้นเมื่ออาทิตย์ก่อนมันเป็นประโยคที่รู้สึกเจ็บมาก)😢
พอผมมาคิดดูดีๆ เเต่ก่อนผมก็เคยโดนบูลลี่มาเยอะมาก เเต่เเปลกผมกับนึกคำพูดที่โดนไม่ออกเลย อาจเป็นเพราะตอนนี้เรามาโฟกัสกับตัวเองมากขึ้นเเล้ว พัฒนาตัวเองเเละรักตัวเอง
ผมก็เหมือนเดิมละจำไม่ได้ละว่าเคยเจอคำพูดพวกนี้มั้ยเพราะผมจำเหตุการอะไรไม่ค่อยใด้เท่าไหร่ แต่ที่รู้สึกว่าทำไห้ไม่อยากเรียนเลยคือ "เขียนวิธีทำให้ครบนะ" คือผมเป็นคนที่ทำคณิตแบบเขียนโจทย์แล้วตอบเลย แล้วพอผมถามว่าทำไปทำไมเค้าก็บอกว่ากันการลอกการบ้าน คือเอาจริง ๆ นะท่าจะลอกมันก็ลอกอยู่ดีมั้ยสู้ทำให้คนอยากเรียนคณิตมากขึ้นดีกว่ามั้ย จริง ๆ ผมเป็นคนที่เก่งคณิตนะ ชอบเรียนด้วย แต่คือพอโดนสั่งแบบนี้ทำเอาเกลียดคณิตไปช่วงนึงเลย
คือตอนนี้มันไม่ได้ส่งผลอะไรกับผมแล้วนะ แต่แค่เสียดายว่าเราขาดความรู้คณิตช่วงนึงไป แล้วต้องมาตามเรียนเอง
@@mayumine8106 ครูหลายๆคนก็คิดว่า วิธทำมันสำคัญกว่าโจทย์ ยิ่งในมหาลัย เขาจะสนใจเรื่องวิธีทำ วิธีคิดถึงที่มาที่ไปมากกว่า
ผมเกลียดคำพูดที่บอกว่า "ไม่ช่วยเลย" ช่วยที่ว่าคือเรื่องงานกลุ่ม งานอะไรต่างๆที่ทำร่วมกัน คนอื่นหาว่าผมไม่ช่วยทั้งๆที่ผมก็อยากช่วย ผมไปหาเขาแล้ว เดินตาม ถาม แต่ไม่มีอะไรให้ทำ พออยู่เฉยๆไม่ทำอะไรรอคนมาให้งาน ก็จะมาว่าผมว่า "ไม่ช่วยไรเลย" ผมโคตรเกลียดคำนี้เลย และพอมีงานให้ทำ ตินผมช่วยก็หาว่าทำไม่ได้ ทำไม่ดี ทำเองดีกว่า เอ้าาาาา แล้วจะมาว่ากันทำไมละเนี่ย ผมรู้ตัวว่าทำได้ไม่ดีแต่ขอร้องอยู่เรื่องเดียว อย่าว่าผมไม่ช่วย ขอแค่เนี้ย(แต่ผมไม่ได้บอกเขานะว่าอย่าพูดอันนี้ผมแค่มาบ่นให้ฟังเฉยๆ)
เออจริง กูจะช่วยวาดรูปทีนี่ยิ่งกว่าเถียงกับญาติอีก ทีกับเพื่อนคนนึง “วาดสวยจังเลย”“สวยมาก”ประสาทจะกินรึไง อีเวร
ผมไม่เคยครับ เพราะผมไม่เคยเก็บมาคิดมาจำ
เพราะผมคิดว่า ผมไม้ได้อะไรเลยจากสิ่งนั้น ถ้าผมได้เงืนจะเก็บไปคิดให้ครับ😂😂
ตอนประถมป.5เราโดนอาจารย์ว่าให้เราว่าเราอวดรวยเราไปเที่ยวนู้นนี้นั้นแสดงเหรอดูคนที่เค้าไม่ได้ไปสิ เราแบบเอ้าคืออาจารย์บอกให้เขียนความทรงจำสิ่งที่มีความสุขที่สุดกับครอบครัว เราก็เลยเขียวว่าเรามีความสุขที่ได้ไปห้างโลตัสกับครอบครัวไปเที่ยวบ้านเกิดคือที่มันมีความสุขมากๆแค่นี้แต่มาว่าเราอวดรวยแล้วมาเปรียบเปรยกับคนอื่นทำไมเราไม่เข้าใจมากๆตอนนั้นมาว่าเราแบบนี้คือเสียความรู้สึกมากเราเลยเกลียดครูคนนี้ไปเลยไม่เข้าใจอารมณ์แก
เจออาจารย์ดูถูกเยอะมากกก ตอนม.ต้นแค่นั่งจับมือจารย์ก็ภาษาไทยว่าเราเป็นเลสเบี้ยนดูถูกเพศอีก ตอนม.ปลายจะจบแล้วเรียนกับอาจารย์วิชาภาษาไทยคนละคนนะ ก็ว่าให้เราว่า เราเป็นเด็กปัญญาอ่อน คืออยู่เงียบๆเฉยก็โดนเอ้าเหมือนอาจารย์จะชอบคนที่เป็นเด็กที่เอาใจอาจารเก่งอาจารย์คนนี้ชอบเด็กแบบนี้มาก เราโคตรเจ็บใจเลยเพราะอาจารย์คนนี้เคยเป็นที่ปรึกษามาก่อน
ครูคือตลกจริงนะ5555 คือแบบ เป็นคนสั่งการบ้านเอง แต่พอส่งครู ครูก็มาบอกว่าขี้อวดซะเอง งงเวอร์ไม่รู้ครูคิดไรอยู่กันแน่
ตอนมัธยมเคยโดนแม่ด่าว่าเกิดมาถ่วงความเจริญไม่น่าเกิดมาเลย จำฝังใจมากค่ะ.😃
ของเราเพิ่งเกิดไม่นานมานี้ค่ะ มีงานกลุ่มนึงต้องส่งภายในวันนั้น แต่ตอนแรกเราเข้าใจผิดว่าเดตไลน์อีก 2-3 วัน งานส่วนของเราเลยยังไม่เสร็จ แต่มันต้องส่งวันนั้นแล้ว เราเลยจำเป็นต้องขอให้เพื่อนคนนึงช่วยดูรูปที่ต้องใส่ลงในงานให้ ช่วยเล็กๆน้อยๆ แล้วเพื่อนก็พูดว่าอะไรสักอย่าง แต่มีคำนึงที่ฝังใจเลยคือ “สงสัยเลยอ่ะว่าโตมายังไง” มันเจ็บมากๆ
ปล. เราเป็นโรคซึมเศร้า เพื่อนก็รู้😢 แต่เราก็ผิดจริงๆแหละค่ะ
เยอะนะทั้งจากคนในครอบครัว ญาติพี่น้อง เพื่อน ครู ทุกวันนี้กลายเป็นคนเย็นชาใจดำในสายตาคนอื่นๆไปละ จากพ่อแม่ญาติๆบ่อยมากในวัยเด็กเพราะคิดไม่เหมือนคนอื่นแต่ก็ถูกปฏิบัติต่างจากลูกหลานคนอื่นๆ ทำตัวมีปัญหาภาระ นี่คือได้ยินประจำ จากครูก็ตอน ป.5 ครูมีเก็บเงินค่าชีททุกๆเช้าวันละ 2-5 บาทแต่เราไม่มีครูว่าเราว่า แค่เงินวัน 2-3บาทตอนเช้าเธอไม่มีปัญญาขอพ่อแม่เธอมารึไง แต่ตลกร้ายและซ้ำเติมให้รู้สึกแย่กว่าคือ พอบอกพ่อแม่ถูกว่ากลับมาอีก ค่าอะไรนักหนาไม่มีชีทมันจะเรียนไม่ได้เลยเหรอ แล้วก็ต่อมาก็ได้เงินตอนเช้าบ้างไม่ได้บ้าง ตามปกติในตอนนั้นเราต้องตื่นตี 4 ตี5มาข่วยที่บ้านเตรียมของขายและเที่ยงต้องช่วยขายของถึงจะได้เงินทีละ 5-10 บาทการบ้านเยอะทำจนดึกก็ถูกด่าว่าไม่เคยจ่ายไฟการบ้านอะไรนักหนาพอเฉยๆทำการบ้านต่อถูกด่า ไม่หยุดถูกตี ด่าซ้ำๆซากๆว่า เป็นตัวซวยของบ้าน พอไม่มีงานส่งถูกเรียกผู้ปกครองก็ถูกด่าวนลูป ช่วยงานบ้านอะไรแค่ไหนก็ไม่มีความดีให้เขาเอ่ยถึงพอจบอายุ 17-18 หนีออกจากบ้านเท่าทุกวันนี้นานๆทีติดต่อกัน คนอื่นๆญาติๆชอบพูดชอบบอกว่า ยังไงเขาก็พ่อแม่ถ้าหาได้เยอะไม่ขัดสนก็ส่งให้เขาดูแลเขาบ้าง 😒😥😥 ในวันที่รู้สึกย้ำแย่ดิ่งเหวช่างเคว้งคว้างมืดมนพอดูแลตัวเองได้มันแบบว่า........ อะไรคืออะไรอ่ะ
โดนบอกให้ไปทำศัลยกรรม
มองเห็นแต่เสื้อ
Bb big black
ถ้าผอม ถ้าดัดฟัน
พ่อหร่อ แม่สวยแต่ทำไมลูกออกมา..?
มีเราอยู่ในรูปทำให้รูปดูน่ากลัวขึ้น
ผลกระทบจาก beauty standard
เราโดนครูสอนภาษาอังกฤษตอนม.5 พูดว่า "ชื่อน้ำพุแบบเธอน่ะ พ่อแม่คงอยากให้โตมาให้ติดยาใช้มั้ยล่ะ"(ตอนนั้นมีละครแล้วพระเอกชื่อน้ำพุ) เราโกรธมากแต่ทำไรไม่ได้เลยได้แต่ร้องไห้ ทุกวันนี้ก็ไม่ชอบชื่อฉันเอง
ไม่เสมอไปหรอกครับแต่ผมเข้าใจดีสู้ๆนะครับ
6:07 มีเพื่อนคนนึงมาเล่าให้ฟัง มันเป็นผู้ชายนะแต่ตอนเด็กมันหน้าเหมือนผู้หญิงมาก แต่ผิวเค้าคลํ้า แล้วมีป้ทข้างบ้านที่พึ่งย้ายเข้ามาแล้วมาขิงว่า"หนูรู้มั้ยว่าหนูน่ะสวยมากเลยนะ แต่ถ้าขาวกว่านี้จะสวยกว่า ดูลูกป้าสิ ผิวขาวเนียนเหมือนหิมะเลย" ฟังถึงตอนนี้ผมคิดว่าป้าแม่งติดซีรีย์ป่าววะ คำชมมันดูแบบ เออนั่นแหละ แล้วเพื่อนผมมันบอกว่าตอนนั้นมันไม่ได้คิดไรเพราะเด็ก แต่พอมาตอนนี้มันขำก๊ากเลย ถ้าย้อนเวลาได้มันบอกว่าจะย้อนไปบอกป้าว่า"ผมเป็นผู้ชาย" พูดถึงเรื่องหน้าตา เพื่อนผู้ชายตอนอนุบาลผมทุกคนผอมมากแล้วก็หน้าหวานชิหัย มีผมคนเดียวที่ดูสมชายในตอนนั้น มาตอนนี้แต่ละคน กล้ามแขน ซิกแพก รอยสัก แผลที่คิ้ว แม่งเหมือนยากูซ่าเป๊ะ แล้วหันมาดูตัวเอง ผอมแห้ง หน้าไร้สิวไม่มีแผล รอยสักไม่มี สูง170 แม่งเอ้ย
โดนเพื่อนสนิทตอนป.4 ด่าว่า เกย์ เกือบทุกวันจนถึงตอนป.5 ทั้งที่ผมไม่ได้เป็นเกย์อีกครั้งกับ เพื่อนคนเดิม นางบูลลี่น้องผม นางทำเหมือนผมเป็นคนนอก เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้าย เสียใจมากคับที่มีเพื่อนแบบนี้ ไม่อยากจะไปรร.ทุกวันนี้ก็เพราะเพื่อนคนนั้น
มีเพื่อนที่ไม่อยากเจอหน้าเหมือนกันค่ะ แต่เพราะเราสนิทกันถ้าตีตัวออกห่างก็ไม่รู้จะไปหหาใครเวลาลำบากเลยทนๆไป
@@marichan8153 ในที่สุดผมก็เจอคนเข้าใจผมซักที
สู้ๆครับเป็นกำลังใจให้❤❤
ต่อยเลยครับ
@@fake_otakulol ผมก็เคยโดนล้อว่าเป็นเกย์ ตอนสมัยประถมเหมือนกันครับ ทั้งๆที่ ตัวเองก็ไม่ได้เป็น
เเค่นี้ก็ร้องไห้ อ่อนเเอ มันเป็นบ้ามันเป็นจิต จิตๆ โรคจิต ครูเเซะทั้งวัน+นินทา+เพื่อนบูลลี่ ตอนนั้นรู้สึก......มากเเต่ตอนนี้ไม่เเคร์เเล้ว🍃......
ครั้งนึงตอนป.6 เคยโดนด่าว่า"ทำตัวให้มีประโยชน์บ้าง"กับ"อย่าทำตัวโง่ได้ป่ะ" หลังจากนั้นก็ติดในหัวตลอดเลยและก็เคยคิดจะฆ่าตัวตาย
"ใครพูดขอให้มันตาย" เป็นคนพูดจากเพื่อนในห้องเรียนตอนนั้นเราเรียนวิชาสังคมพึ่งเสร็จซึ่งมันต้องเขียนเยอะมากจนมือเาาเป็นแผลแล้ววิชาต่อไปคือสุขขะเราเลยบอกครูไปเล่นๆว่าวันนี้ไม่เขียนได้มั้ย/วันนี้เขียนน้อยๆได้มั้ยแต่ครูเขาไปบอกครูประจำชั้นครูเลยสั่งให้เพื่อนทั้งห้องไปทำความสะอาดห้องประชุม เพื่อนเลยพูดกัน เขาบอกให้เราไปตาย บางคนก็บอกว่าขอให้เป็นใบ้ มันผ่านมาหลายปีแล้วแต่เรายังจำ. เรารู้ว่าเราผิดแต่มันเกินไป เราควรตายหรอ?
พ่อเเม่เราหย่ากันค่ะ เเล้วเเม่เลี้ยงไม่ไหวเลยส่งเราไปอยู่กับผ้าที่อุบลเเล้วเราพูดภาษาพื้นบ้านเเบบเขาไม่ได้ เพื่อนที่โรงเรียนเลยเเกล้งเราต่างๆนาๆ ที่ตราตรึงใจที่สุดคือโดนด่าว่าไอคนไม่มีพ่อ ตอนนั้นเราอยู่เเค่ปอสองเอง เเล้วเราทนอยู่ที่เเบบนั้นมาประมาณสองปี พอมานึกตอนนี้เเล้วตลกมากว่าเขาบุลลี่เราเเกล้งเราเพราะเรื่องเเค่นี้ งงเว่อ
ตอนนั้นตอนประถม ครูภาษาไทยให้ทำงานในคาบละไปส่งที่โต๊ะ แต่เราไม่รู้และเพื่อนก็ไม่ได้บอกเรา เราเลยทำเสร็จแต่ไม่ได้ส่งบนโต๊ะ เพราะเข้าใจว่าให้ส่งในคาบพรุ่งนี้ เราก็เลยรอส่งพรุ่งนี้แทน สรุปวันถัดมาพอถึงคาบครู ครูเรียกให้คนที่ยังไม่ได้ส่งออกไปต่อแถวส่งนาง เราก็ลุกไปส่ง ทีนี้จู่ๆนางก็พูดว่า “ห้ะ ยังไม่ได้ส่งอีเหรอ รู้มั้ยเทอเป็นผญ.คนเดียวที่ยังไม่ได้ส่งงาน “ เราแบบอาไรวะ….. ทีนี้นางก็ด่าเราต่อหน้าเพื่อนๆในชั้น บอกว่าเราหน้าตาดีแต่ทำไมทำตัวโง่ไม่ฉลาดเลย พอเราขอโทษก็บอกว่าไม่ต้องมาขอโทษ ทำตัวแบบนี้ทำไม พอเราหัวเราะเบาๆกลบเกลื่อนก็ด่าเราว่ามันไม่ใช่เรื่องตลกนะ ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มาก คือนางวิจารณ์เราต่อหน้าเพื่อนอะ อายก็อาย แต่ส่วนนึงเราก็รู้ว่าเราผิด
"โตไปไปนั่งขอทานไป"
ตอนนั้นครูให้ทำข้อสอบ50ข้อ2หรือ1ชั่วโมงนี้แหละครับ
เขียนโจทย์ตอบผมทำได้27โดนตีตามข้อ23ทีแล้วโดนด่าแบบนั้นเลย
อยากให้ดังไปทำไมในเมื่อนำหน้าหน้าอย่างเธอก็ไม่มีแม้แต่เสียงสะอื้นด้วยซ้ำ( จากเพื่อนที่คิดว่าสนิทกันมา) รู้สึกเจ็บใจมากเลยค่ะ
ตอน ป.6 เป็นสิวเยอะมากสิวอักเสบเเดงเต็มหน้าเวลาไปเรียนตอนเข้าเเถวเพื่อนๆก็ชอบมองห้องอื่นก็มองทำเหมือนรังเกียจ พอขึ้น ม.1ก็โดนอีกโดนว่าหน้าคางคก ไอ้หน้าผี คำพูดจากเพื่อนในห้องนี่เเหละจากอีพวกผญในห้อง ผ่านมา5-6ปีผมยังจำมันได้ถึงทุกวันนี้ สำหรับคนเเบบนี้เลิกคบเลิกรู้จักเป็นได้เเค่สัตว์ร่วมโลก
"อวดฉลาดนะ" คำพูดจากครูอังกฤษ ตอนม.3 ผมรู้ความหมาย แต่แค่สมองเบลอเพราะมันเป็นช่วงติวโอเน็ตตั้งแต่เช้ายันเย็นเลยพูดผิด ผมผิดขนาดนั้นเลยหรอ
"ใช้ชีวิตไปวันๆเนาะ" คำพูดนี้ล่าสุดเลย เมื่อเดือนพฤษภาคม ปีที่แล้ว เขาถามว่าจบแล้วจะไปทำอะไร ผมก็พยายามหาคำตอบให้ตัวเองมาตลอด หาสิ่งที่ชอบแต่ยังไม่เจอ ผมก็เลยบอกไปว่ายังไม่รู้ เขาก็ว่าผมมา มันดูเป็นคำง่ายๆ แต่ผมฝังใจที่สุด ผมคิดเรื่องอนาคตตัวเองทั้งชีวิต ด้วยที่ผมพิการ ผมมีเรื่องในใจเยอะแยะ ผมไม่อยากบอกให้คนรู้จักรู้เรื่องนี้เลย เพราะเขาก็จะบอกว่า "แค่นี้เอง" แต่มันกระทบกับจิตใตผมแรงมากๆ มากจนอธิบายไม่ถูก ตอนนี้แทบทุกๆคืนผมก็นึกถึงคำว่าเขาตลอด ทำให้ชีวิตผมตอนนี้ไม่มีแรงจะทำอะไร ผมทำมันในทุกๆวัน เพื่อให้มันดูเหมือนไม่มีอะไร
วันนั้นครูที่มาเข้าสอนแทนปล่อยช้า แล้วตอนยกเก้าอี้เพื่อนที่นั่งด้านหลังเรากระแทกโต๊ะไม่พอใจ บังเอิญตอนนั้นเราทะเลาะกับเพื่อนอยู่เลยกำลังชักสีหน้า
ครูหันมามองตามเสียงโต๊ะแล้วเห็นเราทำหน้าแบบนั้นเลยเข้าใจผิดว่าเราเป็นคนกระแทกโต๊ะ ครูปล่อยนักเรียนหญิงกลับบ้าน ช่วงนั้นจัดโต๊ะนั่งแบบแยกฝั่งชายหญิงกัน
จนเหลือแค่นักเรียนชายกับเราที่นั่งอยู่เดี่ยวๆ ครูก็ด่าเราไปเรื่อยๆ ตอนนั้นยังไม่เข้าใจเลยว่าครูด่าเราเพราะอะไร ไม่รู้ด้วยซ้ำว่ามีคนกระแทกโต๊ะ ประโยคที่จำฝังใจคือ "หน้าตาก็ไม่ดีนิสัยก็ยังจะแย่เหมือนกันอีก"
พอจบวันนั้นครูเขาก็ไปบอกว่าเราทำพฤติกรรมไม่ดีให้ครูประจำชั้นทราบ ตอนนั้นเรารู้แล้วว่าเราไม่ได้ผิดเราเลยอธิบายครูประจำชั้นไป แต่ครูประจำชั้นกลับบอกเราว่า "ไม่ได้ผิดเราก็ต้องขอโทษ เพราะเขาเป็นคุณครู"
เราเป็นพวกหัวเรื่องเรียนไม่ดี มีตอน ม.4 ส่งการบ้านให้ครูตรวจ พอเดินกลับไปนั่งที่ครูตะโกนพูดมาว่า "ใครช่วยไปดูการบ้านให้มันหน่อยสิ ยิ่งดูโง่ๆ อยู่" เราทั้งโกรธทั้งอาย เลยตะโกนกลับไปว่า "ถ้าฉลาดจะมาเรียนหรอ" จะเดินออกจากห้องแต่เพื่อนดึงไว้ก่อน
"ฉันสอนแค่นี้เธอไม่พอใจหรอ" "กูไม่ได้คุยกับมึงพูดมาก"
"รำคาญว่ะ"
"เธอมาสอนเองสิ"
"กูต่อยที่เดียวร้องให้ล่ะ"
"ก็แค่ปากกาป่ะมึงก็ซื้อเองสิ"
"เป็นไรมากป่ะ"
"ขี้แงชิบหาย"
"ไปไกลๆดิเกะกะขวางทาง"
"กูวาดรูปสวยกว่ามึงอีก"
คนเราต้องยิ้มสู้กับทุกสิ่งจะเศร้าแค่ไหนก็ต้องยิ้มสู้ ถึงแม้อยากจะร้องไห้แค่ไหนก็ทำไม่ได้ ไม่อยากให้เขาต้องทุข์กับเราแต่ ดันทำเราเจ็บเกินไป💔✌💧
ผมก็โดนแต่ลืมละ
@@12_ggg สู้ๆนะจ๊ะ
นี่เคยโดนบูลลี่จากคนในโลกออนไลน์ว่า ฟันก็เหยินแบบนี้ใครจะไปเอา โคตรเสียความมั่นใจ จากนั้นเราก็ไม่หาเพื่อนในโลกออนไลน์อีกเลย กลัว ฝังใจมาก
จริงๆเราก็เคยโดนประโยคนึงที่เจ็บถึงทุกวันนี้เลย ถึงแม้ตลอดชีวิตเราจะโดนทำร้ายร่างกายจากเหล่าครูซะมากกว่า คือตอนนั้นเราเข้าค่ายลูกเสือ ตอนป.6 แล้วเราไม่มีเสื้อแขนดำแขนสั้นที่จะเอาไปใส่วันเข้าค่ายเพราะย่ายังไม่ได้ซักผ้า เรามีสีดำน้อยแต่ชอบใส่ แล้วบังเอิญว่าย่าเขามีเสื้อสีดำแต่มันเป็นแขนกุด ฟิวคล้ายๆเสื้อกล้ามแต่ไม่ใช่ แล้วเราเอาไปใส่ทำกิจกรรม ตอนทำกิจกรรมอื่นๆเราก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรนะ แต่พอถึงกิจกรรมฐานกระซิบเป็นทอดๆตอนแรกเราก็ทำกิจกรรมไปตามปกติจนจบ แต่พอหลังจากที่กำลังจะไปฐานต่อไป อยู่ดีๆครูที่ดูแลฐานนี้ก็เข้ามาตบไหล่หนูแบบแรงมากตบเฉี่ยวมาถึงหน้าเลย แล้วมาว่าหนูว่าใส่เสื้อแบบนี้จะมาโชว์นมหรอ ทั้งที่นมก็ไม่มี คือแบบเสื้อที่เราใส่อยู่ก็เป็นเสื้อย่าเราไม่ใช่เสื้อเรา แถมเราก็กุหส่าใส่เสื้อกล้ามข้างในแล้วด้วย คือตอนแรกจะเถียงกลับแล้ว แต่ครูอีกคนที่อยู่ฐานเดียวกันแทนที่จะมาห้ามปรามแต่ดันเสร่อมาร่วมกันด่าหนูอีก สรุปหนูผิดอะไรอ่ะ😢
หนูอยากให้พี่ทำเรื่อง การบริจาคอวัยวะและร่างกาย ดวงตา และอื่นๆ หรือการวางแผนหลังจากคนเราเสียชีวิตไปแล้วค่ะ ขอบคุณค่ะ
#เพราะตอนนี้หนูตัดสินใจทำ แล้วครอบครัวไม่โอเค ทั้งๆที่ร่างกายเป็นของเรา แต่ต้องมานั่งขออนุญาตจากครอบครัวก่อน
เห็นเม้นอื่นๆแล้วเค้าคงโดนหนักกันมากจริงๆเราเป็นคนที่อยู่ในสังคมที่ดีเราชอบทำอะไรครอกครัวก็สนับสนุนครูที่รร.ก็ไม่เคยดูถูกความฝันเราเลย❤
ตอนประถมโดนล้อว่าเป็นเด็ก ออทิสติก
เริ่มจากครูบอกว่า เราเล่นกับเด็กๆเป็นออทิสติกหรอ เพื่อนรุ่นเดียวกันไม่มีหรอ(พูดหน้าแถว) ได้ยินทั้งโรงเรียน ซึ่งตอนนั้นเราอยู่ป.5 เล่นกับเด็ก ป.1 ป.2 เอง หลังจากนั้นไม่พอ เพื่อนรุ่นเดียวกัน น้องๆที่ เล่นด้วยยังมาล้อ ยันจบ ป.6ย้ายโรงเรียนอะ เลยเป็นปมไม่กล้าพูดคุยหรือเล่นกับเด็กหรือเพื่อนนานเลย
จนเป็นพวกไม่กล้าพูดกับใครนานอะ แค่ประโยคทักทายนิดๆก็เดินหนีแล้ว
พูดน้อยจนนับคำได้ว่าอาทิตย์นี้พูดอะไรไปบ้าง จนตอนนี้จบมหาลัยมา เรามีปัญหาเรื่องเข้าสังคมมาก แต่ก็ดีกว่าตอนยังเรียน นิดนึง
ครูเคยบอกว่าอยากจะวาดรูปแต่วาดไม่สวยไปหาทำอย่างอื่นดีกว่ามั้ยเเละวาดรูปมันช่วยคนได้มั้ยละครูพูดตอนอยู่ ป3รู้สึกขาดความมั่นใจในการวาดรูปน้อยใจมาก😢
ช่างหัวครูแล้วทำสิ่งที่ตัวเองชอบดีกว่าครับ❤❤
ครูพวกนี้หัวโบราณและชอบเสือกอีก ถ้าทำอะไรเเล้วมีความสุขก็ทำไปค่ะ ส่วนวาดรูปนี่มันต้องใช้เวลานะคะ ฝึกฝนเยอะๆนะสู่ๆค่ะถ้าชอบอะไรเเล้วคิดว่าใช่ก็ไปให้สุดค่ะจากคนที่ชอบวาดรูปเหมือนกัน เราเข้าใจคุณค่ะ❤
@@yellqx4752 ตอน ม.ต้น แค่เป็นคนโลกส่วนตัวสูงก็โดนผู้หญิงที่เป็นเพื่อนร่วมห้องมาว่า เลิกทำตัวแบบนี้เถอะ โรคจิต
@@yellqx4752 จริงมากค่ะครูบางท่านควรไปเรียนมารยาทก่อนมาสอนนักเรียน
"น่าจะตายๆไปนะจะได้ไม่เป็นภาระ" คำพูดจากญาติตอนที่ผมเป็นอัมพาตช่วงล่างแรกๆตอนอายุ15ปี ตอนนี้กายภาพบำบัดจนเดินปกติได้ละ
ของเราคือตอนนั้นเพื่อนพูดคำว่าเด้ออสูแล้วเราก็เลยบอกมันว่าติดมาจากเราหรอเพื่อนก็ตอบมาว่าติดมาจากอีกคนนึงซึ่งเป็นคนที่เราไม่ชอบ(เพื่อนมันก็ไม่ชอบเหมือนกัน)แล้วมันก็บอกว่า”อย่าสำคัญตัวผิดเนอะ”ตอนนั้นเรารู้สึกแย่มากเลยซึ่งเราก็ใช้คำนั้นกับเพื่อนใหม่ค่ะและตอนนั้นเพื่อนมันก็แบบดูเศร้าๆอะค่ะเราเลยรู้สึกว่าเราก็โดนมาทำไมถึงเศร้าอะเรายังผ่านคำพูดนั้นมาได้เลยพอมองกลับไปเรารู้สึกว่าเราใช้ตัวเองเป็นที่ตั้งมากเลยค่ะทั้งที่รู้แท้ๆว่ามันไม่สมควรพูดเลยสักนิดแต่ก็ยังพูดด้วยความไม่ชอบและเกลียดคำพูดนั้น😢
ตอนอ.3เคยโดนครูพูดใส่ว่า "จะจบอยู่แล้วอย่าทำให้ฉันเกลียดเธอไปมากกว่านี้เลย"ทั้งๆที่เราไม่ได้ทำอะไรผิดเลยแค่บอกว่าครูตีเจ็บ
มีครั้งนึง เคยจับกลุ่มเพื่อน 3 คน ตอบคำถาม ช่วยกันตอบ ผมปกติเป็นคนเสียงเบา แล้วครูถามคำถามกลุ่มผม ผมก็ตอบ แล้วเพื่อนได้ยิน เพื่อนเลยตอบ ตอนนั้นผ่านมา5 ข้อละแหละ ครูถามว่าทำไมเธอไม่ตอบ แล้วมาหักคะแนนผม มันเลยฝังใจผมมาตลอดเลย
"ทำไมเธอไม่ทำใส่กระดาษ"
คือตอนป.3ครูให้ทำโจทย์คณิตแล้วเราลืมเอาสมุดมา แล้วครูก็บอกว่าคาบต่อไปจะพาทำกิจกรรม แล้วพอเพื่อนทำเสร็จทุกคน แล้วครูก็บอกว่า มีคนหนึ่งยังไม่ทำ แล้วก็หันมาหาเรา ทุกคนในห้องหันมาหาเรา โห่ใส่เรา ตอนนั้นสตั้นไปเลย ครูบอกแล้วทำไมไม่ทำใส่กระดาษ? เคนชานา
“ทำไมไม่มาบอกครูก่อน”คือ classmate เรามาพูดกับเราว่าไอนี่เหมือนส่วนนั้นของผู้ชายเลยอ่ะ (ตอนนั้นเราอยู่ป.5)แล้วเราไปเล่าให้แม่ฟังแม่ก้เลยไปว่าครู ครู้เราเอามาด่าจนเราร้องให้แล้วครูก้มาทำเหมือนเค้าถูกเราผิด ตอนนี้ยังงงอยู่เลยว่ากุหรอวะ😅😢
ตัง500ที่ป้าเค้าให้ ให้ย่าเก็บไว้นะจะได้ไม่หาย ปัจจุบันเงินนั้นหายไปในความมืด จำฝังใจเลยว่าห้ามขอกใครก็ตามในบ้านว่าได้ตังได้อั่งเป่า
ตอนประถมคาบสุขศึกษาครูให้เล่นรีๆข้าวสารเรากับเพื่อนผู้ชายอีกคนนึงเป็นคนที่สูงที่สุดเลยมาเป็นประตู มันจะต้องให้เพื่อนเลือกว่าจะไปอยู่ฝั่งไหนสรุปคือเพื่อนไปอยู่ฝั่งอีกคนหมดเลย แล้วเราต้องโดนลงโทษคนเดียวในห้อง เราไม่เคยโกรธเพื่อนเลยนะว่าทำไมไม่เลือกเรา เพราะยิ่งคนไปฝั่งเพื่อนผู้ชายเยอะเป็นเราก็คงไม่เลือกคนที่ไม่มีใครเลือกเสี่ยงโดนลงโทษมากกว่าเหมือนกัน(มั้ง) วันนี้ก็นึกขำทำไมตอนนั้นถึงเสียใจทั้งที่จริงๆมันก็ไม่มีอะไรมากหรอก😂😂
โดนบูลลี่จากผู้ใหญ่ในซอย เรียกป้าๆบ่อยครั้งเพียงเพราะเราใส่แว่นตา ต่อจากนั้นก็ไม่เคยทักไม่คุยเลยแต่แม่บอกทำไมไม่คุยกับเขาทักเขาบ้างเขาก็แซวตามประสา😏
มาดูคริปนี้แล้วนึกถึงครูหลายคนที่เป็นครูในตอนที่เราเรียนที่ไทย หลายคนเลยที่ทำให้เราฝังใจทั้งคำพูดการกระทำ หนักสุดที่เคยโดนคือครูกระชากผมแล้วผลักไปหน้าห้องและเรียกครูอีกคนมารุมด่าเรา เพียงเพราะเราตีเพื่อนเพื่อป้องกันตัวเนื่องจากถูกเพื่อนดึงผมเรา ครูฟังแต่คนนั้นเพราะคนนั้นเป็นหัวหน้าห้อง เรื่องที่เราพิมพ์คือเกิดตอนป.3 ปัจจุบันครูคนนั้นไม่กล้าสู้หน้าเราเลย
ตอนประถมหนุเคยโดนเพื่อนด่าว่า ''ว่าคนอื่นไม่ดูตัวเอง'' พอหนูได้ยินปุ๊ปหนูรุ้สึกเจ็บมากค่ะเพราะตอนที่หนุได้ยินคำนี้หนุก้คิดตามว่าเออมันก้จิงของมัน เราว่าคนอื่นแล้วไม่ดูตัวเองว่าคนอื่นทั้งๆที่เราก็เปนเหมือนมันคำนี้ฝังใจหนูไปถึงกระดูกดำเลยค่ะเวลาหนูจะว่าใครกลับคำๆนี้มันจะโผล่มาในหัวหนูตลอดแล้วหนูก็ต้องคิดตามว่าเอ้ยมันเปนเหมือนเรารึป่าววะทั้งๆที่จริงๆแล้วนิสัยหรือพฤติกรรมของหนูอาจจะไม่เหมือนมันด้วยซํ้า
ตอนป.6 ตอนนั้นเราค่อนข้างเป็นเด็กที่จัดการชีวิตตัวเองไม่ค่อยเป็นระเบียบจัดของใต้โต๊ะจะรกๆหน่อย วันนั้นครูเดินผ่านเห็นกระเป๋าเราครูเลยเรียกมาหน้าหเองแล้วเทของในกระเป๋าลงพื้นแล้วบอก แค่ของในกระเป๋ายังไม่เป็นระเบียบเลยแค่นี้จะไปจัดการชีวิตตัวเองได้ยังไง แล้วไม่รู้พวกนี้เป็นไรพอทำโทษเสร็จแล้วต้องตอบไหว้ขอบคุณด้วยทั้งๆที่ไม่ผิดอะไรเลย แถมวันสุดท้ายของรร.ประถมที่จะได้เจอเพื่อนเป็นครั้งสุดท้ายตอนไปสวัสดีครูแม่งยังมาพูดเรื่องนี้อีก
สำหรับผมเรื่องครูเนี่ย ผมรู้สึกว่าประถมนี่ toxic สุดเลย เจอมาเยอะ เป็นภาพฝังใจที่แย่มากๆ
ด้วยความที่เราเป็นคนตัวเล็กไอเราก็ชอบโดนทักตลอดเลยว่าทำไมตัวเล็กจังอายุเท่าไหร่เนี่ย คือแบบตอนไปโรงบาลก็โดนไปซื้อข้าวอยู่ตลาดใช่ชีวิตโง่ๆธรรมดาๆของกูไปก็โดนคือแบบพวกพี่เป็นไรกันถามกันอยู่ได้ คือมันให้ความรู้สึกเหมือนกับว่าเราแปลกแยกอะ บางทีก็สงสัยนะว่ามันแปลกขนาดนั้นเลยหรอเหมือนเราเป็นสิ่งแปลกประหลาดสำหรับพวกเขาอะ
ผมเคยโดนผู้หญิงที่แอบชอบ พูดว่า มึงเลิกยุ่งกูซักทีเถอะ ทักมาทำไม มีอะไร ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้ทำอะไรให้เลย ทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่าผมทำให้เขา
อาชีพครูเนี้ยะ หลายคนมากนะ คืองงมากมาเป็นครูได้ไง ควรไปตรวจสุขภาพจิตก่อนอะ บอกตรง ๆ
ลุงเคยพูดกับเราว่า "จะวาดรูปก็วาดให้ได้เก่งๆทำให้ได้แบบเขาสิไม่ใช่วาดอะไรไร้สาระ" ตอนนั้นลุงเขาดูโทรทัศน์ที่เปิดเกี่ยวกับว่าเด็กมีความสามารถ(วาดรูปสวยมากนับถือน้องเขาเลย)ทั้งที่อายุยังน้อย ตอนนี้ไม่ได้คิดมากเราจะวาดเพราะมันคือความสุขถ้าหาเงินได้มันก็ดีขึ้นไปอีกแต่ถ้าไม่ก็ขอวาดต่อไปเพราะมันเป็นความชอบของเรา