พอเราโดนคนในครอบครัวด่ามากๆเราไม่เคยเถียงไม่เคยแสดงอามรมณ์ออกเพราะไม่อยากให้เขาเสียใจอ่ะแต่ตามวิจัยการทำอย่างนี้อ่ะมันไม่ดีต่อจิต เราบางที่พอจิตแย่มากๆอ่ะblack out ได้เลยอ่ะ "อย่าร้องไห้"คำนี้อ่ะเราโคตรไม่โอเคคือมนุษย์เราสร้างมามีต่อมน้ำตาที่จะมีปติกิริยาจากความรู้สึกมันมีด้วยเหรอเด็กที่สามารถกลั้นได้ขนาดนั้นอ่ะ😢เราแบบต้องคอยเก็บและเดินขึ้นห้องหาข้ออ้างไปนั่งร้องไห้และพยายามไม่ให้เขาได้ยินเพราะเราแคร์เขามากไม่อยากให้เขาเสียใจ
ทั้งนี้ทั้งนั้นทุกอย่างล้วน not all นะ หลายครอบครัวที่ดีอยู่แล้วก็ชื่นชม ดีเยี่ยม และดีต่อไปนะค้าบ❤❤❤❤❤
เห็นด้วยเลยครับ ครอบครัวที่ดีก็มี ครอบครัวที่ไม่ดีก็มี
มึงไปดูช่องสนธิยัง เค้าหวดมึงยับเลยวะ 5555555😂😂😂😂😂55555555😂😂😂😂😂
อันนี้ทำแค่มุมมองฝั่งลูก ลองทำคอนเทนท์กลับกันดูดีมั้ยครับ ว่าถ้าเอาคำถามเดียวกันแต่ไปถามฝั่งพ่อแม่ดูว่าเขาจะมีความคิดแบบไหน อย่างคำพูดไหนที่ลูกพูดแล้วทำให้พ่อแม่เสียใจและจำฝังใจ ผมเชื่อว่าฝั่งลูกก็แรงไม่แพ้กัน การอยู่ใกล้กัน อยู่ด้วยกัน บางทีทำให้มองไม่เห็นความสำคัญจนเผลอพูดทำร้ายใส่กันโดยไม่รู้ตัว
แต่กลับกันบางที ทั้งพ่อแม่ หรือลูก ต่างก็ให้ความสำคัญกับคนอื่น และแคร์คนอื่นมากกว่า
วันนั่นหนูลืมกินยาตอนเช้าพ่อหนูพูดว่า”ไปตายที่ไหนก็ไปไม่กินก็ไม่ต้องกิน”😢🥹
อยากให้พี่ทำเรื่อง"อย่าเปรียบเทียบ"(ไปโบสถ์ครั้งแรกแล้วได้ฟังมาจากโบสถ์แล้วรู้สึกว่าเป็นคำสอนที่ดีมักอย่างเอาพ่อแม่มาฟังด้วยเลย🤣แล้วคิดถึงพี่ขึ้นมาเลยคิดดูว่าความเห็นของพี่และอาจารย์ที่โบสถ์เหมือนกันหรือใกล้เคียงกันหรือไปในทิศทางเดียวกันมากแค่ไหนอยากรู้มากเลยพี่คิดเห็นยังไง)
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะเจอครอบครัวที่ bully กันแรงขนาดนี้มาก่อน ผมอ่านเม้นในคลิปแล้วยังหน้าชาแทนเลย คำพูดแม่งแรงจริง ไม่รักลูกตัวเองรึไง อย่างที่คุณเคยบอกในคลิป บุญคุณพ่อแม่ พ่อแม่บางคนยังรัก หมา แมว กว่าลูกตัวเองอีก ผมเข้ามาดูลิปนี้เปิดโลกมาก
ผมคิดว่าน่าจะเกิดจาก พ่อ แม่ มีวุฒิภาวะไม่มากพอ แล้วดันอยากมีลูก และยังขาดในเรื่องการจัดการอารมณ์ตัดสินใจต่างๆ ที่ไม่ผ่านกระบวนการคิด และ don't give a shit กับคำพูดของตัวเองรวมถึงปัจจัยอื่นๆ เช่น สภาพการเงิน ไม่สู้ดีจึงก่อให้เกิดความเครียด สุดท้ายก็ไปลงที่ลูก, สภาพสังคมไม่ดีพอ, การแสดงพฤติกรรมหรือวาจาก้าวร้าวให้ลูกได้เห็น จนสุดท้ายเขาจำและทำตาม อนาคตข้างหน้า อาจเป็น ฆาตกรโรคจิตได้ เพราะผมเห็นหลายเคส คนส่วนใหญ่ที่เขาเป็น เกิดจากครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนทั้งนั้น
Edmund Kemper ฆาตรกรต่อเนื่อง ที่พลั่งลงมือฆ่/ เพราะเกิดจากครอบครัวไม่ใช่เซฟโซนในวัยเด็ก
โลกแห่งความเป็นจริงครับ
จริงคับ
@@xbiohazardx7312 จริงคั้บ นี่พอ่แม่ก้มีเราตอนเขายัง20ปลายๆกันอยู่ แล้วคือไม่คอนโทรลการพูดตัวเองจริงๆ🥹
"กูน่าจะฆ่ามึงให้ตายตั้งแต่อยู่ในท้อง" เป็นคำที่ผมเสียใจมาก ปัจจุบันผมอยู่ตัวคนเดียวคือตั้งแต่เกิดมาผมยังไม่ได้สัมผัสกับคำว่า"ครอบครัวเลย" พ่อก็ติดคุก
ตอนนี้เครียดเรื่องเกณทหารมาก ขอบคุณพิธาที่ทำให้ผมรู้สึกสบายใจที่จะได้ไม่ต้องไปเกณ ปัจุบันทำงานก็เหนื่อยมากแล้ว อย
สู้ๆครับอ้าย
สู้ๆนะพี่เราจะต้องผ่านกันไปด้วยกันในนี้🤗
ผ่านไปด้วยกันนะคะ😢
สู้ๆนะคะ ขอให้ได้พบความสุขที่แท้จริงในภายภาคหน้านะคะ
แล้วทำไหมไม่ฆ่าละทำเป็นพูดพูดใครก็พูดได้ทำได้แค่นั้นแหละ
รู้สึกบาปทุกครั้งเมื่อเถียงแม่ แต่ต้นเหตุคือคำพูดแย่ๆที่แม่พูดใส่เราก่อน เศร้าอยู่ในใจมากกก รู้สึกแย่มาก
เหมือนเราทุกประการ
จริงครับ อารมณ์มันพาไป
สำหรับผมยอมบาปครับ ผมก็เถียงแม่ต่แม่ชอบพูดไม่ดีกับผมเอาแนวคิดผิดๆมาให้ผม ชาติหน้าเอาจริงๆผมก็ไม่อยากเกิดนะถ้าเลือกได้
1.คำว่า"เรามีหน้าที่เเค่เรียน"(คำพูดจากพ่อ)มันฝังใจผมมาเเค่ผมเป็นห่วงทำไมต้องว่าผมด้วย
2.คำว่า"หาเงินให้ได้ก่อนค่อยมา เถียงพ่อเถียงเเม่"(คำพูดจากพ่อ)[ผมอายุ12ปีเป็นที่ผมอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้จริงๆ เเค่ทำอะไรผิดผมอธิบายก็หาว่าเถียงอีก
“เกิดมาเป็นภาระกูทำไมวะ” เค้าไม่ได้พูดให้ฟัง แต่บังเอิญไปได้ยินตอนโทรไปขอความช่วยเหลือเค้า แล้วเหมือนเค้าพูดออกมาเพราะคิดว่ากดวางสายไปแล้ว🙂
บอกคนพูด ไม่มีปัญญาซืัอถุงยางหรอไง
กอดหัวใจทุกดวงที่เคยโดนทำร้ายนะคะ❤️❤️❤️❤️
ขอบคุณสำหรับคลิปดีๆค่ะ
ขอบคุณมากๆนะครับ
“ไม่ได้เรื่อง เหยียบขี้ไก่ไม่ฝ่อ” หมายถึง คนที่ทำอะไรไม่จริงจัง ไม่ทุ่มเท ไม่เอาการเอางาน ไม่ตั้งใจทำให้ถึงที่สุด โดนพ่อพูดลับหลัง โป๊ะเพราะวันนั้นแม่เปิดโฟนคุยกับพ่อ แล้วพ่อไม่รู้ ต่อหน้าพ่อพูดกับหนูว่า ไม่จำเป็นต้องเรียนเก่งหรอกลูก ไม่ต้องฝืนตัวเองมาก เหนื่อยก็พัก แต่ลับหลังพ่อพูดอีกแบบนี้ ทั้งช็อคทั้งเสียใจ 😔
สู้ๆนะค่ะเตง
คนแก่สมัยก่อนเค้าไม่สนใจ สุขภาพจิตอะครับ ต้องยอมรับเลย
สำหรับผมคำพูดแย่ๆไม่เจ็บเท่า สมัยเรียนประถมเอาผมไปไว้โรงเรียนประจำ ด้วยเหตุผลที่เรารู้สึกได้คือราชการเค้าต้องดื่มต้องฉลองทุกเย็น ช่วงนั้นเด็กมากเมื่อไหร่มีการบ้าน งานประดิษฐ์ โคตรเศร้าไม่มีใครพาทำน้ำตาไหลมองดูงานเพื่อน พอไม่ทำก็โดนตีที่ชั้นเรียน กลับมาหอในก็โดนประจาน เป็นอย่างนี้ตลอด มันทำให้เกลียดครูเกลียดเพื่อนเกลียดโรงเรียน
ทุกวันนี้ปลงแล้ว มีลูกคนนึงไม่เคยปล่อยให้โดดเดี่ยว ครอบครัวต้องอบอุ่น
แค่ผ่านมาบ่น ขอบคุณครับสำหรับพื้นที่
ขอบคุณที่คุณไม่ส่งต่อความรู้สึกแย่แบบที่คุณเจอมาให้ลูกคุณนะครับ เขาจะเติบโตมาเป็นบุคคลที่ดีครับ
เหมือนกันเลยค่ะ ย้ายเราไปเรียนโรงเรียนประจำของรัฐบาล ที่มีทั้งเด็กไป-กลับและนอนหอใน อยู่ใกล้บ้านและแม่มีเงิน แต่กลับส่งเราไปเรียน คุณภาพชีวิตเด็กๆในนั้นน่าสงสารมาก แต่แม่บอกว่า แม่หาโรงเรียนที่ดีที่สุดให้แล้ว ในใจลึกๆก็แอบคิดว่า หรือไม่อยากจะเลี้ยงเราแล้วเปล่า
เป็นซึมเศร้าบางช่วงไม่กินข้าวไม่เก็บห้องไม่อยากทำอะไรเลย พยายามจะใช้ชีวิตในแต่ล่ะวันให้รอดและไม่เป็นภาระคนอื่น แต่แม่พูดว่า "ทำตัวเหมือนโรคจิตเลย ลูกสาวของแม่คนเก่าหายไปไหน" ตอนนั้นได้ยินเเล้วทั้งสตั้นแล้วรู้สึกเฟลมาก
ดีไม่เปนโรคแพนิค กรดไหย้อน โรคกะเพาะด้วย
ของผมลงกายด้วยนะครับ ไม่ได้ลงแค่จิต
ขอบคุณทุกคนที่ออกมาพูด ทำให้เรารู้สึกว่าไม่โดดเดี่ยว เพิ่งรู้ว่า Toxic Parent มีในหลายครอบครัว T^T
" ตอนเด็กมีแต่คนรัก โตมาไม่เห็นมีใครมารุมรักเหมือนตอนเด็กเลย " คำพูดนี้มาจากญาติ ตอนเราฟังแรก ๆ เราไม่ได้คิดอะไรเลย พอเรายิ่งโตขึ้นเราลองมาคิดดู เออ มันก็จริง มันทำให้เราคิดแล้วคิดอีก ไม่ถึงขั้นฝังใจ แต่แค่มันหยุดคิดไม่ได้
3. " ป่านนี้มึงคงไม่ได้เกิดหรอก กุน่าจะทำแท้งไปตั้งแต่สามเดือน " คำพูดนี้มาจากคนเป็นแม่ ตอนนั้นเรากำลังคุยกับยายอยู่ อยู่ ๆ แม่ก็เข้ามาแล้วพูดคำนี้ ตอนนั้นยายกับเรามองหน้ากันเลย เราหน้าชาไปหมด ส่วนยายยิ้มแห้ง เวลาเราเศร้าเรื่องครอบครัวเราชอบเก็บคำพวกนี้มาคิดตลอดเลย ว่าทำไมถึงไม่ทำ
@@jaymq9124 ไม่ตอบกลับไปแล้วทำไมไม่ทำอะเลี้ยงมาจนโตทำไมไม่อยากเกิดเหมือนกัน
จริงนะครับตอนเด็กมีแต่คนรักคนเอ็นดู โตมาอย่างกับเศษขยะชิ้นหนึ่งที่ไม่มีค่าอะไร
“ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกแม่เลย”ตอนนั้นแม่เราใช้ให้ไปตักนํ้าแข็งให้ที่หน้าบ้าน เราก็ว่าจะไปอยู่แต่ตอนนั้นมันมืดแล้วรู้สึกกลัวความมืดก็เลยลุกๆนั่งๆ แม่เราเลยมาบ่นๆและพูดคำนี้ ตอนนั้นเรายังอยู่ป.6อยู่ แต่ตอนนี้ขึ้นม.1แล้ว เราคงจำฝังใจจนโต ถึงแม่พูดแบบรี้เวลาแม่ไม่มีเงินก็มาขอเรายืม บอกว่าเงินเดือนจะออกปลายเดือนตอนนี้เลยมา1สัปดาห์แล้ว😢 แม่ยืมไปทั้งหมด5,500 โดยขอเงินจากบัญชีธนาคารเรา เราว่าจะไม่ให้แต่พอบอกไม่แม่ก็มาบ่นๆเรา บอกว่านี่แม่นะ ก็เลยจำยอม แม่เราก็เป็นคนที่เสียงแหลมมากแสบหู แถมน่ารำคาญเวลาบ่น+ตะโกน จากที่เรารักแม่มากเพราะอยู่กับยายและตาที่toxic แต่ก่อนแม่เราอยู่กรุงเทพเราก็เร้าแม่ให้ย้ายมา แต่ตอนนี้อยากให้ย้ายกลับไปแล้ว😌
ว่าเราลับหลังและมาได้ยินเองกับหู หลายรอบมากพยายามชั่งแม่งแต่ฝังใจมาก ความรักเคารพศรัทธาพังหมดสับสนว่าแบบนี้มันคือรักหรอ รักที่เค้าให้มันคืออะไร ทั้งๆที่เราก็พยายามดูแลบ้านไม่เคยเอาปัญหาเข้าบ้าน แต่แค่ทำให้ไม่ได้ดั่งใจในบางเรื่อง ทำดีสิบครั้งไม่เท่าทำไม่ดีครั้งเดียว นิสัยเปลี่ยนไปเลยกลายเป็นคนเย็นชา ไม่เอาสังคม
“แม่สวยอย่างกับนางฟ้า แต่ลูกหน้าอัปลักษณ์” เป็นคำพูดจากปากแม่เราเองค่ะ
ด่าลูกไม่พอแถมอวยตัวเองไปอีก มั่นหน้าสุด ถามแม่กลับไปเลยค่ะ เอาเกรณฑ์อะไรมาวัดหราว่าตัวเองสวย
ไม่ถามแม่อะหมดไปกี่เเสน
คือเราจะบอกว่าแม่คุณมั่นหน้ามากคะ😅
แม่พี่โครตมั่นหน้าเลยครับ
ที่เคยได้ยิน
1. มีลูกสาวเหมือนมีส้วมอยู่หน้าบ้าน
2. ถ้าไม่มีลูก ป่านนี้สบายไปแล้ว
2 ประเด็นที่กล่าวมา ถามว่าลูกผิดอะไรเพราะลูกไม่ได้เลือกเลยสักข้อ(เกิดมาเป็นเพศอะไร เราก็เลือกไม่ได้ และการไปเกิดในครอบครัวที่จน เราก็เลือกไม่ได้ป่ะวะ)
ทุกวันนี้ลูกเรียนจบ หาเงินสบายชิวๆมีกินมีใช้ อยากเที่ยวไหนได้ไป อยากกินไรได้กิน
ส่วนคนเป็นพ่อที่เอาแต่โทษลูก ตอนนี้เลิกส่งเสียลูกไปตั้งนานแล้ว จนป่านนี้ก็ไม่เห็นจะรวยเลย
ก็ค้นพบว่า ปัญหาของboomerเรื่องนึงเลยคือmindsetชอบโทษคนอื่น เพราะโทษคนอื่นมันง่ายกว่าการทำตัวเองให้ดีด้วยตัวเอง
" คนอย่างมึง ไปผูกคอตายไป " ผมตื่นมาด้วยแรงกระทำต่อตัวผม(น่าจะพ่อเตะ) วันนั้นความรู้สึกแย่มันบ่มเพาะจนถึงเวลาระเบิดออกมา ผมเลยไม่ได้นอนทั้งคืน(โดนรีไทน์) มารู้ภายหลังว่าตัวเองซึมเศร้าตอนโรคนีัเริ่มบูม พ่อว่าผมเป็นโรคตอแหล ทุกวันนี้เหมือนพ่อได้รับกรรมแล้วครับ แม่เสีย พ่อเสียใจมากจนประสาท น้องสาวต้องพาไปหาหมอจิตเวช สะใจมาก ว่าเราเป็นโรคตอแหล สิ่งที่ผมเสียใจมากๆคืออยากให้พ่อตายก่อนแม่ แต่เป็นแม่เข้าใจเรา 2 คนพี่น้องมากๆที่จากไปก่อน
ของผมก็ตอนป.1 แม่ถามว่า ”ไปเรียนเหนื่อยเหนื่อยไหม?“ ผมก็ตอบว่า ”เหนื่อย“ แล้วแม่บอกว่า ”ไปหลังบ้าน เอาเชือกมาผูกคอตๅeไป“ 😢😢
โห เราว่าเราเจอหนักแล้วนะคะ มีคนแย่กว่าเราอีกเหรอ กอดนะคะ เป็น กลจ.ให้ค่ะ
แย่จัดๆผมก็ไม่ต่างจากคุณผมโดนพ่อหลอกให้กู้เงินมาให้ใช้บอกใช้หนี้ไม่ทันแต่หนี้ที่สร้างมาจากเปย์ผู้หญิงกับการพนัน ภาระทุกอย่างโยนมาให้ลูก
มีครั้งนึงเราขับรถไปโรงเรียนแล้วเกิดอุบัติเหตุรถชน บนรถมีน้องอีก2คนอยู่ด้วย เคราะห์ยังดีที่ไม่มีใครเป็นอะไร แต่คำพูดที่ได้รับในเวลาต่อมาคือ "มึงจะพาน้องไปตาย" มันฝังใจเราจนทุกวันนี้ ทุกครั้งที่นั่งบนรถ เราจะเห็นภาพตอนเกิดอุบัติเหตุและคำพูดนั้นตลอด โคตรแย่🥺
สู้ๆนะคะ😊
เคยโดนพ่อด่าว่า”ตอแห_”(ตะคอก) เพราะพ่อเข้าใจผิดนึกว่าเราไปขโมยเงินพ่อไป แต่ก็ไปค้นเจอในกางเกงอีกตัว แม้แต่คำขอโทษจากพ่อก็ไม่มี คำนี้เลยแทงใจดำฝังไว้ในจิตใจมาก พอได้ยินคำนี้ทีไร คือ ใจสั่นน้ำตาไหลเลย มันแบบว่าสะเทือนใจมากจนจิตใจมันไม่ไหวแล้วค่ะ
เราก็เจอแบบนี้โดนให้ไล่ออกจากบ้าน
โดนด่า แซะและดูไม่รักเราเลย
😭
พ่อไม่มีความคิดและนิสัยแย่มาก
“มึงมันโง่ ไม่น่าเกิดมาเป็นลูกกูเลย” เวลาเราทำอะไรไม่ถูกใจพ่อก็ชอบพูดใส่ แต่ตอนใจดีก็บอกว่า “หนูเป็นลูกรักพ่อนะ” ก็รู้ว่าคำไม่ดีก็ไม่ควรจำ แต่มันก็ลบไม่ออกเหมือนกัน
ตอนนั้นเรายังไม่รู้ว่าอยากเป็นอะไรตอนโตขึ้น เเม่เราเลยบอกว่าให้ไปเป็นหมอ เเต่เราก็บอกว่าไม่อยากเป็น เเล้วเเม่พูดเชียร์ให้เรามาเป็นหมอมาหลายปีมากเเล้วจนเราทนไม่ไหว ก็เลยพูดกับเเม่ไปว่าถ้าให้ไปเป็นหมออ่ะ สู้ไปเป็นภาโรงดีกว่า เเม่ก็ช็อคไปสักแปป เเล้วเเม่ก็พูดต่อว่าถ้าหนูไท่ไปเป็นหมอเเล้วใครจะช่วยดูเเลเเม่ตอนเเก่ล่ะ คำพูดนั้นเราจุกนะ ประมาณว่าไม่เป็นหมอมันไม่ตายหรอก ซีเรียสอะไรกับอาชีพหมอขนาดนั้น กะจะใช้เราให้คุ้มใช่มั้ยเนี่ย
เราไม่อยากโตไปเป็น คนที่ใช้คำพูดแย่ๆกับคนอื่น แต่ต้องดูไม่โง่ แม้ว่าจะไม่ได้เป็นแม่ใครหนะ คงต้องคิดถุงคำพูดของตัวเองเยอะๆ เดียวไปทำร้ายใครเขา
'' พยายามเข้ามอที่่ไกลบ้านเพราะผช.'' คำพูดจากแม่ที่รู้สึกแย่มากค่ะ ทั้งที่ๆเราพยายามสุดๆแล้ว แล้วรู้ตัวเองดีว่าไม่สามารถที่จะเอาคะแนนไปสู้ในรอบ3และติดมอใกล้บ้านที่เป็นมอดังได้ เลยพยายามเข้ารอบที่เขาเปิดรับคนที่มีความสามารถและเกรดดี แถมยังเป็นมอที่อยากเข้ามากๆ แต่แม่ไม่เคยถามแล้วบังเอิญแฟนที่มาคบกันทีหลังอยู่มอเดียวกับที่อยากเข้าพอดีแค่นั้นเอง หลังจากนั้นทุกอย่างก็แย่ลง ไม่ว่าจะไปไหนทำไรแม่ก็พูดว่า ทำเพราะใครกันแน่ จากใครกันแน่ ไม่มีแล้วความเชื่อใจไรเลย เกรดเราไม่เคยตก กลับบ้านตรงเวลา เป็นคนเก็บตัวด้วยไม่ออกไปเที่ยว ไปไหนก็บอก
"โตไปอยากเป็นหมอเหมือนพี่ใช่ไหมล่ะ"(พูดตอนเรายังเด็กมากๆ)
"เนี่ยทำไมไม่เรียนสายวิทย์คณิตจะได้เรียนหมอเหมือนพี่"(ตอนเราอยู่มัธยม)
เป็นคำพูดที่พวกญาติๆชอบพูดใส่เรา แต่พ่อแม่ไม่เคยพูดนะ เขารู้ว่าลูกเขาแต่ละคนแตกต่างกัน
พ่อแม่หลายคน พูดแย่ใส่ลูกเพราะคิดว่ายังไงก็ลูกหนีไปจากตนไม่ได้เพราะยังเด็ก แต่พอวันนึงเมื่อลูกพร้อม กางปีกบินหนีออกไปกลับมานั่งตัดพ้อว่าเหงา ทำไมลูกไม่อยากอยู่ด้วย ทำไมมันเนรคุณ
จริงค่ะแม่ชอบไล่ให้ออกไปอยู่ที่อื่นแต่ตอนนี้ยังออกไปไม่ได้ ถ้าโตไปแน่ค่ะ
เราเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกที่จะทุกข์ หรือ สุขกับสิ่งที่เจอมาในชีวิตของเราได้
ในเวลาที่มีตนเองเป็นที่พึ่งสุดท้าย คนที่จะอยู่กับเราจนวันสุดท้ายของชีวิตก็คือตัวเราเอง
มาให้กำลังใจและเชื่อมั่นในตนเองที่เติบโตได้จนถึงทุกวันนี้กันนะ❤️🩹
คนนอกพูดอะไรไม่เจ็บเท่าคนในพูดจริง คนที่เราแคร์ใส่ใจกับความเห็นนั้นที่สุด เฟลเลย
"มีปัญญาเลี้ยงผช. ไม่มีปัญญาเลี้ยงพ่อแม่' แม่ด่าแค่เพราะเราไม่ให้เงินเขา หารู้ไม่ ผช เลี้ยงเราตลอดเลย5555
55555 สุดยอดค่ะ ตอกกลับไปเลย
แม่จะไปรู้อะไร้ สมัยนี้มันไม่ใช่สมัยแม่นะ
ถึงจะต้องคอยเลี้ยงผู้ชายอ่ะ อุ๊ย!!!😁😅
@@SIAM_CAT_89 ต…ตตอบใช่มั้ย นายพิมพ์ตอกอะ;-;
@@chawintornkeeratisunanporn1033 ตอก คือ คำว่า"ตอกหน้า" เขาพิมพ์ถูกเเล้ว เขาเเค่พิมพ์ย่อ
เราตอนอยู่กับครอบครัว จะไม่ค่อยพูดเท่าไหร่ จะพูดนิดเดียว เราพูดไม่เก่ง แต่ตอนอยู่กับเพื่อน อยู่ในสังคม เราก็กล้าแสดงออกนะ พูดเดียงดังฟังชัด แต่พออยู่กับครอบครัว เราแทบไม่กล้าพูดอะไรเลย เพราะกลัวจะโดนด่า โดนว่า (คิดว่าน่าจะเป็นเพราะตอนเด็กเราทำอะไรก็โดนว่าอยู่บ่อยๆ) เหมือนไม่มีใครเลยที่มองเราเป็นคนปกติ หลายครั้งที่โดนด่าว่า"คนปกติเขาไม่ทำหรอก" บางทีก็ชอบเอาเราไปเปรียบเทียบกับคนพี่หรือคนอื่นๆ จนเรารู้สึกว่าเราดีไม่พอที่จะเป็นคนปกติด้วยซ้ำ เหมือนเราเป็นตัวปัญหา ตัวภาระ ทั้งที่เราก็ทำในสิ่งที่พวกเขาต้องการแล้ว ตอนอยู่กับครอบครัวแทบไม่มีความสุขอะ เลยไม่ค่อยอยากอยู่บ้าน ชอบไปอยู่กับสังคมภายนอกที่เราแสดงออกได้เต็มที่มากกว่า พอตอนกลับมาบ้านเราเลยอยากจะอยู่แค่ในห้องสี่เหลี่ยม เล่นออนไลน์หรือหาอะไรทำ เพื่อจะได้ข้ามวันไปแบบเร็วๆ เพราะไม่อยากอยู่ในบ้าน อยากตื่นเช้าแล้วรีบไปโรงเรียนอย่างเร็ว
เข้าใจเลยค่ะ เราก็เจอเหมือนกัน
เราเข้าใจมากๆเลยค่ะ เราเป็นเหมือนคุณเลย ฮึ้บๆนะคะ
อันนี้โครตเจ้บ. ปัจจุบันเป็นยังไงบ้างครับ❤
เป็น กำลังใจให้นะคะ
ตอนนั้นนั่งกินข้าวกันอยู่ เขาก็พูดขึ้นมาว่า “ฝันไปเลยนะเรื่องเรียนม.6อ่ะ”เขาจะให้เราไปเรียนสายอาชีพ เราก็เป็นคนที่เรียนเก่งอันดับต้นๆของห้องเลยนะ ซึ่งเราวางเเผนเอาไว้เเล้วว่าอยากเรียนสายอะไรอยากเรียนต่อมหาลัย เเต่เขาไม่ให้เราเรียน เราร้องไห้ทุกวันเลยช่วงนั้นเราไม่อยากมีชีวิตที่ล้มเหลวเเบบเขา
มีครั้งนึง ไลน์ในเครื่องแม่หายหมดเลย แม่คิดว่าเราเป็นคนทำไลน์หาย เราก็บอกว่าไม่ใช่นะแม่ หนูบังไม่ได้ทำอะไรเลย หนูไม่รู้ แต่แม่ก็ตะคอกกลับมาแล้วพูดคำหยาบใส่ แม่โมโหมาก ชิ้นิ้วด่าใส่เรา แบ่บังคับให้เราพูด พูดว่าเราเป็นคนทำ เรากลัวมากจนร้องไห้ คำด่าของแม่มันน่ากลัวมาก ตัวเราในวัยเด็กนั้นกลัวแม่ไปเลย แม่ตะคอกเสียงดังมาก แต่ก็นะ ดีที่ไม่ฝังใจ แต่ลืมไม่ลง
"ถ้าเขียนช้า ทำงานทำการบ้านช้าขนาดนี้ ไปเรียนโรงเรียนสำหรับเด็ก(ที่ต้องการการดูแล)พิเศษไหม" คำพูดที่จุกมากที่ถูกกล่าวโดยแม่ในตอนที่หนูอยู่ ป.2 - ป.3 รู้สึกแย่มากที่ได้ยินแบบนั้นแต่ก็อดทน ไม่ร้องไห้ออกมา แม้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหนก็ไม่อาจลืมได้ ในทุกวันต้องใช้พลังมากมายเพื่อดันตัวเองให้ทำงานให้ทัน เพื่อเรียนให้ได้เกรดดีๆ ดันตัวเองฝืนตัวเองแม้ตอนป่วยเพราะพ่อแม่ไม่ให้หยุดถ้าป่วยไข้หวัดธรรมดาจนสุดท้ายตอน ป.6 เคยหายใจไม่สะดวก ออกซิเจนเลี้ยงร่างกายไม่พอ หน้ามืด จะล้มลง นิ้วม่วง ครูเลยมาช่วยปฐมพยาบาลเพราะไปทรุดหน้าห้องธุรการของโรงเรียนก่อน สุดท้ายพ่อแม่พาไปหาหมอแล้วได้ยามาแล้วโดนพ่อบ่นว่า "เนี่ย ถ้าซื้อยากินเองถูกกว่าที่หมอจ่ายให้อีก" แต่พ่อลืมไปหรือป่าวคะว่าลูกตัวเองเกือบตายจากการที่ร่างกายกำลังจะขาดออกซิเจนถ้าครูไม่ช่วยปฐมพยาบาลก่อนพ่อแม่จะมาแม้ตอนหลังการได้เกรดดีๆจะทำให้ได้รับคำชมแต่ก็ไม่รู้สึกดีใจกับคำชมเลย มันรู้สึกแค่ ค ว า ม ว่ า ง เ ป ล่ า ความรู้สึกที่ชัดเจนปัจจุบันมีเพียงความโกรธ ความเศร้า เท่านั้น
อีกคำที่เคยได้ยินคือ
"ถ้าลดน้ำหนักนะจะน่ารักกว่านี้อีกนะ" คำพูดที่กล่าวโดยแม่เช่นกัน แม้จะรู้ว่าห่วงสุขภาพ แต่มันทำให้อับอาย ไม่ชอบตัวเอง แม้จะทำเป็นไม่สนใจแต่ก็รู้สึกไม่ดีเลย
เราเป็นคนชอบวาดรูปค่ะ ชอบพวกอนิเมะมังงะไรงี้ พ่อเห็นก็บอก"ไร้สาระ" แล้วเอาผลงานเราไปเปรียบเทียบกะนักวาดระดับประเทศว่า"ดูงานอาจารย์...สิ เขาขายภาพนึงได้เป็นแสนเป็นล้าน เป็นร้อยล้านด้วยซ้ำไป แล้วไอ้ญี่ปุ่นของหนูจะขายได้เท่ากันเชียว ไม่มีใครมาชอบผลงานแบบนี้หรอก" เราท้อเลยค่ะ เขาก็พยายามยัดเยียดให้เราวาดรูปแนวที่เขาต้องการคือลายไทยหรือภาพเหมือน คือเราก็พอวาดได้ แต่มันไม่ได้ชอบเท่าญี่ปุ่น มันไม่ใช่สไตล์เราด้วย มันก็เคยมีครั้งนึงเราเอาผลงานการ์ตูนญี่ปุ่นที่เราวาดให้เขาดู เขาก็บอก"ก็โอเค แต่จะดีกว่านี้ถ้าไปหัดวาดลายไทย" คือเอาแต่ยัดเยียดว่าต้องวาดแบบที่เขาชอบอย่างเดียว เราไม่ใช่ไม่ชอบลายไทยนะ แต่เราชอบวาดการ์ตูนญี่ปุ่นมากกว่ามันมีความสุขกว่า
แม่ชอบพูดว่า “โตไปเอาตัวเองไม่รอดหรอก” พูดกรอกหูตลอด หลายๆอย่างในครอบครัวมันท้อกสิกมาก เค้าเลี้ยงเรามาอยู่ในกรอบมาตลอด แต่หวังให้เราเป็นอีกแบบนึง ที่ต้องมีประสบการณ์ ออกไปสังคมเอาตัวเองให้รอด แต่เวลาขอไปหาประสบการณ์ไกลๆเค้ายังไม่ให้ไปเลย เรื่องเงินก็อีกเรื่องเค้าชอบพูดให้เราต้องมาแบกรับเรื่องค่าใช้จ่ายอยู่ตลอด บ่นตลอดจนเวลาจะใช้เงินทีนึงต้องคิดแล้วคิดอีกคิดจนเครียด จนอายุ22ละก็ยังเป็น
สำหรับผม ผมก็คิดนะว่าผมอยู่ในครอบครัวtoxicมากๆแล้ว แต่พอเห็นแต่ละคอมเม้นในคลิป เช่น เรื่องการที่ไม่ได้ตั้งใจทำให้เกิด , การที่ลูกไม่ได้ดั่งใจตัวเอง , การเปรียบเทียบลูกตัวเองกับคนอื่นๆ และอื่นๆอีกมากมาย สำหรับครอบครัวผม ผมเจอแค่เรื่อง ไม่รับฟังความคิดเห็น และการกระทำที่ไม่ตรงกับปาก ประมาณนั้น ซึ่งสำหรับผมมันเทีียบแทบไม่ได้เลย กับคอมเม้นที่มาจากในคลิป แล้วสำหรับใครเจอปัญหาครอบครัว ผมขอให้ทุกคนผ่านมันไปด้วยดีนะครับ ฮึดสู้เข้าไว้นะอย่าไปคิดสั้นเลย ชีวิตของเรา เรากำหนดมันเองได้ fighting🔥
เคยเรียนปวชมา ตอนแรกคิดว่าจะมีแต่คนแรงๆ แต่เข้าไปก็ช็อคเลยเพราะว่าทุกคนต่างคนต่าง ฟิลเรียนมหาลัย เราได้พึ่งตัวเองเยอะมากตอนนั้น จริงๆ คนไม่ดีมันมีทุกที่แหละ อยู่ที่ตัวเรามากกว่าว่าจะเลือกแบบไหน ปัจจุบันซิ่วมาเรียนสามัญใหม่สองรอบ เรียนม.4 ใหม่ตอนอายุ 19 ก็โดนดูถูกอยู่ คนก็มองว่าเราเกเร ทั้งๆ ที่ความจริงตั้งใจเรียนมาตลอด แต่ถามว่าแคร์ไหมก็ยังคงมีแคร์ แต่ไม่เท่าเมื่อก่อนแล้ว ทุกวันนี้โฟกัสแค่อนาคตตัวเองก็พอ เป็นกำลังใจให้ทุกคนคั้บ🤍
เราก็เป็นอยู่เหมือนกันอยากซิ่วไป ม.4 มาก อาจาร์ผมค่อยเอาเเต่ใจถ้าไม่ฟังที่เราพูดเขาก็สั่งลดโทษ ลุกนั้งเยอะๆ เเล้วตอนซ่อมเเถวคือเเบบสั้งลุกนั้งรวมๆกันเกิน 100เเล้วอ่ะ เอะอะอะไรก็ชอบใช้งานเด็กเจออย่างนี้โครตเกลียดเลย เเล้วเป็นครูประจำชั้นด้วยน่ะประเด็น
@@thanet1080 เอาใจช่วยเลยนะคะ คุณผ่านไปได้แน่นอนค่ะ คุณครูแบบนี้สู้ได้ยากจริงๆ ค่ะ เหมือนเขาใช้อำนาจของเขากดเราได้
"ด้อยพัฒนา" แม่ด่าเราอ่ะ เราร้องไห้เลยตอนนั้น แม่เหมือนทำว่าเราโง่ ไม่ได้พัฒนา ตอนั้นแม่ด่าเราตอนเราลืมเอาการบ้านมา แค่บอกดีๆก็พอก็ได้ แต่มาด่าเราเลย รู้สึกว่าครอบครัวไม่เคยฟังเรา
เคยใช้คำนี้ด่าประเทศมั้ยคะ
@@jellypep6223ให้เขาระบายหน่อย เขาก็เครียด
ระวังตัวด้วยนะคะ ตอนนี้คุณถูกบางกลุ่มคนแขวน ให้เป็นปีศาจ และอาจจะเกิดอันตรายต่อชีวิตและทรัพย์สินของคุณ และครอบครัวที่คุณรัก แนะนำว่า ถ้าเสียหายจนต้องฟ้อง ก็ต้องฟ้องนะคะ อย่ายอมให้ถูกแขวนจนเดือดร้อนนะคะ สู้ๆ
เมื่อก่อนเราก็โดนพ่อด่าตลอด บลูลี่ โมโหอะไรไม่รู้ก็มาลงกับเรา ทะเลาะกับเมียน้อยก็มาด่าเรา ย่าก็บลูลี่ เปรียบเทียบหลานคนนู้นคนนี้ เราร้องไห้เกือบทุบวัน เป็นวัยเด็กที่อยากลืม
แต่ตอนนี้แม่เลิกกับพ่อ เรารู้สึกดีมาก แม่ไม่ด่า แต่จะสอนว่าอันนี้ไม่ดีนะป้องกันอย่างนี้นะ เวลาย่ามาบลูลี่เรา แม่ก็จะปกป้อง และแม่ก็ปรับตัวพูดกับเราเล่นกับเราฟิวเพื่อน เวลามีเรื่องอะไรเราก็จะกล้าคุยกล้าบอกแม่
พ่อแม่ต้องปรับตัวให้เข้ากับลูกยอมรับฟังบ้าง ไม่ใช่บังคับให้เด็กเข้าหาตัวเองทำสิ่งตัวเองต้องการอย่างเดียว
ผ่านมาได้แล้วนะคะ เก่งมากเลย😭👏🏻
สังคมครอบครัวส่วนใหญ่มักจะคาดหวังและสร้างความกดดันให้คนเป็นลูกไม่รู้ตัวเสมอ และมักอ้างว่าเป็นห่วงบ้าง ที่พูดเพราะรักบ้าง ซึ่งบางทีก็คิดว่ามันน่าจะมีคำพูดที่ดีกว่านี้ค่ะ เท่าที่เห็นคือมีหลายๆ คนที่ถูกคำพูดพวกนี้มีอยู่เยอะมากๆ เลย เป็นกำลังใจให้ผ่านพ้นไปให้ได้นะคะ
“แม่จะเลิกกับพ่อละ”แม่พูดทุกวัน มันแบบเลิกกันก็เลิกกันทีเดียวเลยได้มั้ยอย่าบอกลูกแบบนี้
พ่อแม่ชอบบอกด้วยว่าลูกให้เป็นราชการสักคนแต่พี่น้องเราไม่ชอบสายนี้กันหมดเลยแต่แม่ชอบมุ่งมาที่เราให้เราเป็นหมอเราบอกแม่ตลอดว่าอยากเป็นคนทำขนมแต่เค้าก็ไม่ฟัง
“ มึงจะไปตายที่ไหนก็ไป มึงเห็นเชือกนั่นมั้ย เอาไปผูกคอมึงเลย “ คำพูดจากคนที่เป็นแม่ 😢
เอาไปผูกคอแม่ก่อนเลย😔
@@konodioda6026 ใช่แล้ว
โห่ แรงมาก 😢 เป็นกำลังใจให้นะคะ
@@konodioda6026ถูกต้องๆ
แรงมากค่ะส้สู้นะคะ
ที่บ้านพูดเพราะแม่ก็ใจดี แต่แม่ผมโคตรชอบตี อย่างกับคนโรคจิต แค่ไม่ได้จดลงในสมุดจดการบ้าน ตีทุกวันตั้งแต่ป.1-4 บางวันจับผมแก้ผ้าแล้วมาตีหน้าบ้านกลางซอย ถ้ามีคนมาห้ามหรือช่วย ผมก็จะโดนหนักกว่าเดิม ผมเถียงนี่คือ หน้าหันเลยแดงเป็นรอยมืออะ ผมเลยสาบานกับตัวเองว่าถ้ามีลูกผมจะไม่ทำแบบนี้เด็ดขาด
เราโดนไล่ไปตายหลายรอบมาก โดนพ่อพูดดูถูก ทำร้ายจิตใจ ทำร้ายร่างกายบ้าง แต่พอวันต่อมาพ่อกลับทำตัวปกติแบบไม่มีไรเกิดขึ้น เหมือนเรื่องที่ทำกับเราไม่เคยเกิดขึ้น เป็นนี้ตลอดเวลาเขาโมโห เขาจะสาดคำพูดเหี้ยๆใส่เรา มันทบๆกันมาตลอด เขาไม่เคยขอโทษ มีแต่เราขอโทษทั้งๆที่บางครั้งเราไม่ผิด เขาจะรู้มั้ยว่าเราจำได้หมดเลยนะ มันฝังใจพยายามจะลบ พยายามเลิกจำ แม่งก็ทำไม่ได้ว่ะ มันติดในใจอยู่อย่างนั้นตลอด
เหมือนกันเลยแต่ปัจจุบันพ่อเราทำตัวใจดีและทำกวนตีนใส่เราด้วย
เหมือนกันเลย คือไม่ได้เป็นที่รักของพ่อตั้งแต่เด็กโดนว่า ไม่เคย ให้กำลังใจ
😭
ผมโดนเตะ ตบตี ยันมหาลัยครับ ทุกวันนี้ไม่ส่งเสียให้พ่อแม่แล้ว รู้สึกเหมือนได้แก้แค้นสะใจมากๆ
"มึงอยากทำตัวแบบเขาหรอ"โดนทำร้ายใจสุดๆๆๆๆ
ทุกครั้งที่ผู้ปกครองไปรับเกรดที่โรงเรียน "ไปเรียนหรือไปเป็นโสเภณีที่โรงเรียน"พร้อมตบหน้าเรากลางโรงเรียน(การตบไม่เจ็บเท่าคำที่เขาพูดก่อนตบเราอีก)
โอ๋ๆนะคะ บางทีคนที่มองเห็นทุกสิ่งมากที่สุดคือตัวเรา เขาไม่ได้เห็นช่วงเวลาที่คุณตั้งใจหรือเจ็บปวด ถ้าสิ่งที่คุณทำมันเกิดจากตัวความพยายามสูงสุดแล้ว คุณควรจะดีใจมากกว่าที่จะฟังคำพูดของคนที่ไม่เห็นมันค่ะ
ถ้าฟังแล้วรู้สึกไม่ดียังไงก็ขอโทษด้วยนะคะ
เป็นอีพีที่ sensitive มากๆ คนที่เจอ toxic family เจ็บอะ เข้าใจเลย
ตอนเด็กพ่อด่าให้ตาย โตมาแม่ด่าให้ตาย โตมาปัจจุบันเป็นโรคซึมเศร้า ทุกวันนี้ก็อยากตาย แต่แค่ไม่รู้จะตายแบบไหน อยากบอกคนในครอบครัวน่ะว่าอยากตายทุกวันแต่ไม่รู้จะเลือกแบบไหน...
อย่าตายเลยตายไปก็มีเเต่บาปเรารู้ว่าทรมานแต่…เราจะเป็นกำลังใจให้นะ❤
ผมก็เป็นเหมือน ผมนิเป็นสมาธิสั้นกับซึมเศร้ากับออทิสติกเเบบฉลาด ผมก็พมายาม เพราะงั้นคุณก็ควรสู้ ถ้าไม่รู้จะอยู่เพื่อใครก็อยู่เพื่อรอคนที่คุณรัก จากเด็ก14ปี(ม.3)
"ดูมันดิวาดอะไรไม่รู้ไร้สาระ"
คำที่ยังตราตรึงในใจ
เหมือนกัน
เราเคยชอบวาดชอบงานศิลปะ เป็นตัวแทนประกวดงานศิลปะให้รร.ตลอด แล้วก็โดนคำพวกนี้กดหัวจนวันนึงเราก็ไม่วาดอีกเลย พอเวลาผ่านไปเข้ามหาลัยก็เกลียดสิ่งที่ตัวเองต้องเรียนมาก อยากกลับไปวาด แต่ก็วาดไม่ได้แล้ว ทำอะไรก็ไม่ดี กลายเป็นคนไม่มีความสามารถอะไร โง่เง่า ชีวิตพัง ชอบอยู่คนเดียว กลัวการเข้าสังคม เพราะตัวเองไม่มีจุดเด่นอะไร กลัวคนจะพูด กลัวคำพูดคน มันเจ็บปวดมากนะ
เราโดนครอบครัว บอดี้แชมมิ่งตั้งแต่เด็กเลยค่ะ "ปากใหญ่ ปากปริ้น"พร้อมเสียงขำจากคนในบ้าน ตอนเด็กเราไม่ได้คิดอะไรพอเข้าช่วงวัยรุ่นหุ่นเราออกไปทางอวบค่ะ จะโดนว่า "ขาใหญ่แขนใหญ่หน้าใหญ่ ตัวใหญ่เหมือนหมี" เราโดนคำพวกนี้จากปากพ่อแม่และพี่น้องแท้ๆทุกคนจากคนที่ชอบออกไปเที่ยวกับเพื่อนจนตอนนี้ไมกลา้ออกไปไหนเลยออกไปซื้อขนมแถวบ้านเรายังไม่กล้าเลยค่ะ คิดอยู่ตลอด ถ้าเราไปสภาพนี้คนอื่นจะมองยังไงวะกุดูโอเคหรือยังวะทำไมกุใส่ไรก็ไม่สวยเลยวะขาใหญ่จังวะหลายครั้งที่แอบร้องไห้ในห้องนํ้าคนเดียว คำพวกนี้เราไม่เคยได้ยินจากเพื่อนเลยค่ะคนรอบตัวมักจะชมเราเสมอสวยบ้างน่ารักบ้างก็พอจะฮึบได้บ้างแต่สุดท้ายพอกลับบ้านคำพวกนี้มันก็สลายไปเลย:(
กอดๆกันเลยนะคะคุณ เราเข้าใจคุณนะคะบางทีความมั่นใจมันสร้างยากมากกๆ แต่เรากลับโดนพวกคำพูดนี้จนทำให้เราหมดความมั่นใจ เราอยากให้คุณมั่นใจไว้นะคะ เราอาจจะไม่น่ารักในแบบของเขาก้ได้ค่ะ แต่เราเชื่อว่าคุณน่ารักมากแน่ๆเลยค่ะ บางทีคุณอาจจะไม่ต้องสนใจคำพวกนี้มากมาย ลองเก่บมาคิดให้น้อยลงค่ะ เราเคยโดนเหมือนกันค่ะ ตอนนั้นเราก้ไม่มั่นใจเลย เราไม่กล้าที่จะออกจากบ้าน ไม่กล้าแต่งตัวสวยๆแบบคนอื่น เราพยายามลดน้ำหนัก ควบคุมอาหารแบบหนักสุดๆ เวลาว่างขอเราคือกูคริปเขาลดน้ำหนัก เราเก่บมาคิดมากตลอดเลยค่ะ เราต้องออกกำลังกายหนักมากๆจริง ซึ่งเราไม่ชอบเลย เรา รส ว่าตัวเองสวยมากในตอนนั้น แต่เรากลับโดนคำพูดพวกนี้จากคนรอบข้าง เราพยายามเปลี่ยนตัวเองสุดๆ แต่สุดท้ายแล้วเราก็เหนื่อยมาก เราเก้บมาคิดว่าเราทำแบบนี้ไปทำไม พวกที่เขาบลุลี่เราเขาไม่เคย รส เหนื่อยแบบที่เรา รส เราจึงตัดสินใจว่าพอค่ะ เราไม่สนว่าคนอื่นจะมองเรายังไง เราปล่อยค่ะ เรารักตัวเองมากขึ้น สร้างความมั่นใจด้วยตัวเอง จนตอนนี้เราค่อยข้างมั่นใจในตัวเองขึ้นเยอะมากๆค่ะ แต่เราก้ยังไม่ได้กล้าที่จะแต่งตัวสวยๆแบบคนอื่น เพราะกลัวเวลาที่ถูกมอง เพราะงั้นคุณสู้ๆนะคะ มั่นใจในตัวเองเยอะๆค่ะ เราสวยในแบบของตัวเอง
เหมือนกันเลย 😢
เออ..อ่านแต่ละเม้นท์แล้วก็รู้สึกว่า..ก็ครอบครัวแต่ละครอบครัวเ-ยๆแบบนี้..แล้วจะให้ประเทศเจริญได้ยังไง...ก็เหยียดกันตั้งแต่คนที่ไว้ใจและรักที่สุดขนาดนี้...แต่บางการกระทำอาจจะเกิดจากความเสียใจตกใจกะทันหัน เลยเผลอพูดอะไรโดยไม่คิดออกมา...ทั้งๆที่อาจจะเกิดจากความไม่ตั้งใจ...แต่พอเราโตขึ้นเราจะเข้าใจและไม่นำคำนั้นไปพูดกับลูกตัวเอง ครอบครัวตัวเอง ขอให้ทุกคนที่พบเจอก้าวผ่านสิ่งเลวร้ายเหล่านี้ไปให้ได้เจอมากับตัวเองบางทีมันก็ไม่ตั้งใจที่จะพูดมันออกมา รึพูดออกมาโดยความหมายมันกลับไปอีกทาง.ทั้งๆที่แค่เป็นห่วงและรักแหละ..ถ้าคนคิดถึงความรู้สึกผู้อื่นเหมือนว่าถ้าตัวเองโดนจะรู้สึกอย่างไร..มันจะทำให้สิ่งแย่ๆนั้นหมดไป..ขอให้ทุกคนคิดดี ทำดีกันนะ อะไรที่เราไม่ชอบไม่อยากได้ยิน ก็อย่าไปทำกับคนอื่น(คนอื่นก็คือคนทุกคนที่ไม่ใช่ตัวเราเอง)สิ่งที่ทำร้ายเราวันนี้จะได้หมดไป เหมือนที่เราเคยได้ยิน แต่เราก็คิดว่าพ่อคงจะเผลอพูดเพราะความโมโหที่โทรหาแล้วเราไม่รับโทรศัพท์พอรับ เค้าไม่ได้ยินเราจึงได้ยินสิ่งที่เค้าคุยกับญาติเราเต็มๆ..ตอนนั้นเสียใจมากที่สุด..แต่ตอนนี้คิดได้แล้วเพราะเวลาลูกโทรไม่รับเราก็โมโหจนเผลอสบถด่าออกมาดีนะลูกไม่ได้ยินถ้าได่ยินคงรู้สึกเหมือนเรา😅😅😅สิ่งที่เราเจอว่าแย่หลายอย่าง..เราจึงไม่ทำกับลูก....ขอให้ทุกคนคิดแบบนี้..สักวันคนที่คิดแย่ๆทำแย่ๆก็จะหมดไป
ส่วนตัวครอบครัวไม่เคยพูดอะไรแรงๆใส่ แต่ดูคลิปนี้แล้วโคดเจ็บปวดเลย ไม่มีเด็กคนไหนหรือต่อให้โตแล้วก็ไม่สมควรโดนคำพูดหมาๆขาดวุฒิภาวะจากคนที่เรียกว่าครอบครัว
คำพูดว่าแย่แล้ว เจอการกระทำเข้าไปนี่ยิ่งกว่า จำได้ว่าเคยโดนพ่อตบหน้าเพราะแค่ไม่ได้ดั่งใจ ทั้งที่เราก้พูดดีๆแล้วนะ😐 แถมบางทีโดนเอาสายยาง/ไม้บรรทัดเหล็กตีจนเลือดตกยางออก เล็บนิ้วแตก ก็ไม่มีขอโทษซักคำ
หนีออกให้ห่าง ช่างเค้า
0:02 ร้องเพลงเพราะเว่อ🌈💖
"ไปอ่อยเขาเองรึเปล่า" เราโดนเจ้าของร้านขายของชำลวนลามค่ะ ตอนนั้นค่อนข้างดึกพี่เราให้เราไปซื้อมาม่าให้กินเจ้าของร้านตอนนั้นมายืนข้างหลังเราตอนเราเลือกซื้อขนมให้พี่ชายแล้วหอมแก้มเราซึ่งตอนนั้นมันน่ากลัวมาก ในร้านไม่มีคนเลยแล้วดึกมากด้วย เรากลัวมากตอนนั้นเรารีบวิ่งกลับบ้านเลยร้องไห้ด้วยค่ะมะนน่ากลัวจนทนไม่ไหว เราบอกพ่อกับย่า คุณย่าบอกไปซื้อขนมตอนดึกก็สมควรโดนแล้ว(?) คือตอนนั้นรู้สึกแย่มากคือเราก็ไม่ได้อยากเจออะไรแบบนั้น
แบบนั้นโคตรแย่เลย
แสดงว่าอีย่ามันไปเพื่อแลกขนมตอนเด็ก
ดูมาทุกคลิป ♡♡ ชอบจริงๆครับบบ
Fc
พี่❤
อย่าให้แม่ทนไม่ไหวนะ ถ้าเมื่อไหร่แม่ทนไม่ได้ แม่จะไม่อยู่ด้วยนะ มันทำให้เราฝังใจ เสียความมั่นใจเวลาจะทำอะไร เพราะกลัวการทำผิดไปหมด
จำได้ว่าแม่กับยายเคยพูดใส่ว่า "แค่นี้ยังจะขอพัก ที่ให้เกิดมาเพราะจะใช้งานนั้นแหละ" คำนี้ไม่ได้โดนแค่ครั้งเดียวแต่มีหลายครั้งมาก เราแค่บอกว่าพึ่งเลิกเรียนขอนั่งพักนิดหนึ่งยิ่งมีเรียนตั้ง8-9คาบกลับบ้านมาใหม่ๆก็ใช้งานเลย กับเคยโดนคนรอบข้างที่อยู่ในโซนญาติบลูลี่หน้าตาบลูลี่รูปร่างบางจนต้องวิ่งออกมาร้องไห้ ร้องไห้ต่อหน้าก็โดนด่าว่า " เป็นบ้าหรอ ร้องไห้ทำไมแค่แซว " อันนี้คือตาพูด ตอนเราตัดผมสั้นก็โดนรุมแซวว่าทอม พอคบกับผู้หญิงก็โดนแซวจนทำให้รู้สึกไม่ดี คำในใจมีเยอะมากแต่พูดออกไปไม่ได้บางทีร้องไห้กับเรื่องอะไรพวกนี้ไปหลายชั่วโมง บางเรื่องที่เครียดปรึกษาครอบครัวไม่ได้ด้วยซ้ำต้องปรึกษาเพื่อนร้องไห้ต่อหน้าเพื่อนหลายครั้งร้องจนหยุดไม่ได้แค่ออกไปทำอะไรนอกห้องก็จะร้องเพราะมันฝังใจแบบมากๆ บางครั้งโดนเมินจนเสียความรู้สึกแบบที่ว่าไม่ถามหรือห่วงอะไรเราเลยเราจะตายก็ไม่แคร์ หรือบางทีตอนเกรดออกเราได้3.80+ก็โดนเอาไปเปรียบเทียบกับคนอื่น เราพยายามทำทุกอย่างที่ให้เขาพอใจพยายามจนเหนื่อยพยายามจนท้อ จนไม่มีความสุขในสิ่งที่ทำ ขนาดเด็กยังเอาเราไปเปรียบเทียบว่าอ่อนกว่าน้อง อยากพูดออกไปมากๆว่า "หนูเคยทำอะไรให้พอใจมากมั้ยพยายามมาขนาดนี้แล้ว อะไรๆก็เอาไปเปรียบเทียบ เปรียบเทียบก็ได้แหละแต่อย่าใช้คำพูดที่รุนแรงได้มั้ยบางคำมันรุนแรงจนทำให้คิดสั้นได้เลยนะ "
“มึงไม่ใช่ลูกกู กูมีลูกคนเดียว” เขาพูดกับเราตอนเราอายุ 9 ขวบ
“เพราะมึงเป็นคนทำให้ครอบครัวเป็นแบบนี้” เขาพูดกับเราตอนเราอายุ 20
สำหรับเรามันเป็นคำพูดที่เจ็บปวดมาก เรากับแม่ไม่ลงรอยกันตั้งแต่เด็กเพราะเรารู้สึกว่าแม่รักลูกไม่เท่ากัน ในสิ่งที่เรากับพี่ทำเหมือนกัน เราผิดแต่พี่ไม่ผิด ตอนเด็กๆเราเคยเขียนไดอารี่ระบายว่าเขารักลูกไม่เท่ากัน แต่เขากลับด่าเรา ตีเรา ถึงเราจะไม่โอเคกับเขาแค่ไหน ถูกทำร้ายทางจิตใจมานานแค่ไหน แต่ก็ยังรู้สึกเจ็บปวดทุกครั้งที่ได้ยินคำพูดแบบนี้ จนตอนนี้อายุ 27 ก็ยังไม่ชินกับคำพูดเหล่านี้เลย อาจจะปล่อยวางขึ้นได้บ้าง ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองจะต้องดีกับเขามากมายเพราะเขาเป็นแม่ แค่รู้สึกว่าต้องดีกับคนที่ดีกับเราเท่านั้นเอง แต่ก็ไม่ได้คิดร้ายอะไร หวังว่าใครที่คิดจะสร้างครอบครัว ขอให้พร้อมในการที่จะรักและดูแลเด็กคนนึงให้มีสุขภาพจิตที่ดีให้ได้นะ อย่าสร้างบาดแผลไว้ให้เขามากมายเลย สู้ๆนะทุกคน🫶🏻✨
"อย่าสำออย เจ็บเเค่นี้ไม่ตายหรอก" ตอนนั้นเราแค่อนุบาลมันฝังใจเรามากแล้วสถานการณ์ช่วงนั้นมันก็แย่มากเราเลยทำร้ายตัวเองเพื่อระบายความรู้สึกที่ทนมาตลอด
"โง่"กับ"แค่นี้ก็ไม่รู้เรื่อง"เป็นคำพูดที่แม่เราจะชอบใช้ตอนเราไมรู้บางอย่าง ทั้งๆที่รู้ว่าเราแค่12ปี แต่ก็พูดแบบนี้ แทนที่จะให้คำแนะนำให้เรารู้หรือเตือนว่าเราไม่ควรทำ แต่กลับพูดว่าโง่ เราไม่เข้าใจว่าจะพูดแรงทำไมเพราะบางทีเราก็ทำดีที่สุดแล้ว แต่พอเราทำมันล้มแหลวหรือกาบางสิ่งไม่เจอ แม่ก็มักจะว่าเราแบบนั้น มันมีครั้งนึงที่แม่เราอะไรๆที่เราไม่ค่อยเข้าใจก็จะหายใจเข้าออกพูดว่าโง่ใส่เราไว้ก่อน จนเราท้อและรู้สึกอยากหายไปจากโลกนี้แต่เราไม่ทำมันเพราะเรามีเพื่อนเราคอยปลอบอยู่ ในตอนนี้แม่เราก็ยังด่าเราด้วยคำนี้อยู่ แต่ไม่รู้ว่าเราชินกรือใจเรามันปิดคำทุกคำที่เป็นคำพูด,ด่าของแม่ไปแล้ว เราไม้รู้สึกอะไรกับคำด่าแม่เราเลย
ที่ฝังใจไม่ใช่คำพูด แต่เป็นการกระทำ ตอนเด็กพ่อเราชอบเอาไม้เรียวมาฟาดพื้นให้เกิดเสียงเพื่อขู่เราค่ะ ทุกวันนี้แค่เขายกไม้เรียว เราก็กลัวโดยอัตโนมัติแล้วค่ะ🥹
แม่พูดประจำตอนเด็กว่า "ถ้าไม่ใช่ลูกกูทิ้งมึงไว้ข้างทางนานแล้ว" แต่ที่เสียใจจริงๆคือเขาเอาเราไปทิ้งไว้ร้านค้าแถวบ้านแล้วหนีไปกรุงเทพ ย่าต้องเป็นคนเลี้ยงเราจนโตเขาถึงกลับมาอยู่กับเรา
อ่านเเต่ละเม้นแล้วอยากเข้าไปกอดทุกคนจิงๆนะ ถึงตัวเอง ครอบครัวจะไม่ได้เพอร์เฟค เเต่ทุกคนควรมีควรมสุขกับครอบครัวจริงๆอ่ะ 🥹🫶🏻💝💝 สังคมมันโหดร้ายจริงๆนะ
ผมมีจิตใต้สำนึกที่แย่มาก ตัวตนที่แท้จริงแย่ๆ อีกนิดเดียวก็ไม่ต่างจากคนมีปัญหาทางจิต เพราะคำพูดแย่ๆจากครอบครัว มันหยุดคิดไม่ได้ หยุดจำไม่ได้ หยุดรู้สึกไม่ได้ สมองมันนึกอยู่ซ้ำๆ มาตลอดจน 22 ปีแล้ว อดทนมา 10 กว่าปี อดทนที่จะไม่เป็นบ้าและอดทนที่จะไม่ทำให้คนอื่นเป็นทุกข์เพื่อให้ตัวเองรู้สึกดี การเป็นตัวของตัวเองมันเหนื่อยไปไหม
ตอนเด็กเป็นคนกลัวทุกอย่างเลย กลัวจนหลอนจะเป็นบ้า โตมามีแต่ความอยากฆ่าคน(หรือเปล่า) แค่อยากใช้ความรุนแรงต่อคนอื่น เพื่อให้รู้สึกสบายใจขึ้นว่าคนอื่นก็เจ็บเหมือนเรา แบบนี้ไม่ปกติแน่นอน
“มีหมายังดีกว่ามีผม” คำพูดจากแม่ สมัยผมอยู่ ม.ต้น ดีนะที่ผมเติบโตมากับพ่อและป้า ผมเลยไม่ได้คิดมากอะไร แต่มันก็ฝังใจจริง
ตอนอ่านเม้นแต่ละคนมันบีบหัวใจเรามากอะ ทำไมต้องทำร้ายกันขนาดนี้ รวมถึงตัวเราเองด้วยว่าทำไมต้องโดนแบบนี้ พวกคุณเก่งมากที่ผ่านมันมาได้ หลังจากนี้ขอให้เป็นผู้ใหญ่ที่มีคุณภาพกันนะ
ผมเชื่อว่าหลายๆคนถ้าได้ฟังคลิปนี้มันจะเป็นพลังบวกมากๆเลยครับมีหลายๆคำตรงกับตัวเองมีคำหนึ่งผมฟังพี่พูดเเล้วได้กลับไปคิดถึงตัวเองเหมือนกัน ลูกไม่ได้ขอให้ทำให้เกิดมา มันใช่มากเลยดีมากคลิปนี้❤️
"เห็นแก่ตัว" "เหมือนแม่มัน" พ่อกล่าว
จำฝังใจจนทุกวันนี้ ปัจจุบันแทบไม่อยากมองหรือคุยกับพ่อถ้าไม่จำเป็น
ไม่เคยโทษตัวเองหรือขอโทษเราทั้งๆที่ตัวเองก็ไม่ได้ช่วยเลี้ยงดูอะไร มีแต่ย่าที่คอยดูแลเรา
ปล.พ่อแม่เลิกกันไปตั้งแต่อนุบาล แม่เป็นคนไม่ค่อยดีเท่าไหร่
- พ่อเคยพูด "จริงๆอยากได้ลูกชาย ตั้งชื่อรอแล้ว แต่ได้ลูกสาว" ถึงจะเป็นลูกสาว แต่เรารู้ว่าพ่อรักเรามาก เราแค่ยังจำคำพูดนั้นอยู่
- แม่มักพูดว่า "มีลูกเพื่อให้ลูกต้องเลี้ยงแม่ตอนแก่" เป็นคำพูดปกติของพ่อแม่แบบไทยๆอนุรักษ์นิยมจริงๆ
- พี่พูดกับเราว่า "พ่อตายก็เพราะมึง" พี่โทษว่าเราฆ่าพ่อเพราะพ่อทำงานหนักจนไตวายเฉียบพลัน เพื่อให้เราเรียนมหาลัย
ครอบครัวเรามีบ้าน ฐานะพอกินพอใช้ แต่เรารู้สึกว่าจน เราก็พยายามประหยัด พ่อแม่ให้เท่าไหร่ก็ใช้เท่านั้นให้พอ อดบ้าง
ส่วนใหญ่กิน2มื้อต่อวัน เพราะสถาปัตย์ค่าอุปกรณ์การเรียนเยอะมาก (แต่ไม่ได้บอกแม่ เพราะแม่อยากให้เรากินอิ่มอยู่แล้ว)
เราไม่เคยขอเงินเพิ่ม เพราะเรากู้เงินเรียนด้วย ได้ค่าครองชีพรายเดือนและค่าเทอมตั้งแต่มอปลาย ทำให้ตอนนี้มีหนี้ส่วนตัวอีกหลายแสน
- ญาติบางคนก็บูลลี่เรื่องชื่อและรูปร่างหน้าตาสารพัด แถมด่าว่า "โง่ขนาดนี้ เอาตัวไม่รอดหรอก ใช้อะไรไม่ได้เรื่อง"
เรียนหนักเครียดมาก แถมช่วงนั้นป่วยเป็นลมพิษเรื้อรัง ทรมานจนอยากตาย มันกดดันไปหมด..
ปล.เป็นเราเองที่คิดว่าไม่ควรได้เกิดมาเลย พอเกิดมาแล้วดันเกิดเป็นผู้หญิงอีก ดูทุกคนผิดหวังกับเราในทุกเรื่องเลย "ไม่สวยแล้วยังโง่อีก"
Big hag นะคะ เราขอให้ทุกๆวันของคุณเป็นวันที่ดีนะคะ เค้าว่าคุณเก่งมากๆเลยนะ ใครจะว่ายังไงก้ชั่ง เค้าขอเป็น1กำลังใจให้คุณนะคะ วันไหนเหนื่อยก้พักค่ะ ปล่อยวาง พาตัวเองไปเที่ยวไปกินอาหารอร่อยๆ รักตัวเองให้เยอะๆค่ะ มั่นใจในตัวเองเข้าไว้นะคะ 👥👊🏻💪🏻💪🏻✌🏻
@@biure3761 ขอบคุณมากๆเลยนะคะ 🙏🥰 ตอนนี้เราออกมาใช้ชีวิตของตัวเองแล้วรู้สึกดีมากๆ ตัดขาดกับพี่และไม่ติดต่อกันเป็นปีแล้ว มีแค่แม่และแมวอีก2ตัวที่ยังเป็นครอบครัวจริงๆของเรา
เคยโดนพ่อตะคอก ด่าว่าต่างๆ หลายคนในครอบครัวชอบตัดความมั่นใจ เราเลยไม่เคยอยากจะทำอะไรให้เขาเห็น ไม่ค่อยพูด อยู่กับคนอื่นปกติ พูดปกติ คนอื่นเราอยู่ด้วยยังไม่รู้สึกแย่เท่าคนในครอบครัว เราเลยต้องหาที่พึ่งเป็นศิลปิน,เพื่อน คนอื่นๆ ที่ไม่ใช่ครอบครัว ทุกวันนี้เรามีความสุขดีมากๆ เพราะมีศิลปินที่เรารัก เพื่อนที่ดี เป็นเซฟโซนมากๆ
แล้วก็หาเงินให้ได้ก่อนค่อยมาเถียง เราหาเงินได้ แต่เราแค่ไม่บอกเขา ยืมแล้วไม่คืน อ้างบุญคุณ แต่เราไม่ได้ขอเกิดมา
เราได้เกรด 4.00 มาตลอด จนจบม.6 เรารู้ตัวว่าชอบภาษามากกว่า แต่พ่อกับแม่เลยบอกเขาว่าจะเข้าอักษรนะ พ่อกับแม่ไปบอกครู ไปบอกคนแถวบ้านบอกทุกคนว่าเราโง่ เกรดขนาดนี้ควรเรียนหมอ ไม่งั้นเสียดายเกรดเเย่
เป็นลูกผู้ชายรึเปล่า ลูกผู้ชายอะไรทำไมร้องไห้ ลูกผู้ชายอย่าร้องไห้ (คำพูดจากแม่ที่เราคาดหวังว่าเค้าจะเข้าใจเราทั้งที่เค้าก็ผ่านสังคมชายเป็นใหญ่มา สรุปกลับกลายเป็นพ่อซะเองที่คอยบอกเราเสมอว่ามันไม่เกี่ยวหรอก ผู้ชายก็อ่อนแอได้ ร้องไห้ได้เหมือนกันนั่นแหละ เราไม่ใช่หุ่นยนต์ซักหน่อย) คือมันอาจจะดูเบาสำหรับใครหลายคนแต่นี่คือสิ่งที่ทำให้เด็กผู้ชายคนนึงต้องโตมาแล้วกดอารมณ์ของตัวเองไว้ตลอดจนไม่กล้าบอกอะไรใคร ไม่คิดจะระบายจนวันนึงมันระเบิดออกมาก็บอกว่าเราเถียงทำไม ทำไมทำตัวไม่ดี
“คนอย่างมึงจะตายแบบไร้ญาติ ไม่มีใครเอา” เหตุเพราะเรามาอยู่กับแฟนแล้วไม่ค่อยกลับบ้านตัวเอง เข้าใจว่าที่บ้านงอนแต่พูดแบบนี้เกินไป จนตอนนี้เราไม่กลับบ้านอีกเลย ปกติเป็นคนsensitiveกับเรื่องครอบครัวอยู่แล้ว พอได้ยินแบบนี้เสียใจสุดที่ได้ยินจากปากคนในครอบครัว
ก็บอกดิกว่าหนูจะตายคนแถวนี้คงไปหมดแล้วไม่ต้องมาห่วงเรื่องถ้าตายจะมีญาติมาดูรึป่าวหรอก
หนูก็ไม่เผาศพพ่อเหมือนกัน แต่ก่อนหน้านั้นพ่อป่วยก็ให้คนอื่นมาดูแลพ่อเอาแล้วกันนะ
พ่อ แม่ ผมพูดกับผมว่าถ้าไม่มีมึงตอนนี้กูคงสบายไปแล้วแม่มีผมตอนอายุ40++โดยที่เค้าไม่ได้ตั้งใจเพราะอยากมีหรอกหมอก็เคยบอกให้เค้าไปเอาออกจากที่แม่เล่าให้ฟังพวกเค้าเป็นคนหัวโบราณเวลาผมจะอธิบายปัญหาเค้าก็จะหาว่าเทียง จนผมไม่อยากจะเจอใครเลยชีวิตนี้ผมแค่ตั้งใจตั้งเป้าหมายว่าอายุ18จะออกไปใช้ชีวิตข้างนอกออกไปจากห่วงแย่ๆพวกนี้สำหรับผมมันเหมือนตายทั้งเป็น🤕 ขอกำลังใจหน่อยครับผมเริ่มจะหมดไฟในตัวเอง😞
"แม่เหนื่อยกับ (ชื่อเล่น) ทุกเรื่องเลย" คำพูดจากแม่ครับ
> ชื่อ iTiredZ
😢
"อนาคตก็จะเป็นเหมือนแม่มึง" คำพูดจากที่บ้านนั่นแหละ คือช่วงสอบเข้าม.1เราได้โควต้าเรียนต่อ ซึ่งเป็นโควต้าดนตรี เพราะฉะนั้นเวลามีงานเราต้องซ้อมดึก มีวันนึงเราซ้อมจนถึง2ทุ่ม เราก็ต้องให้คนที่บ้านมารับ พอเราขึ้นรถมาเขาก็พูดคำด่าต่างๆตะคอกใส่เรา แล้วมีคำที่เราฝังใจมากๆคือ อนาคตก็จะเป็นเหมือนแม่นั่นแหละ ถึงมันจะไม่แรงแต่มันก็ฝังใจเรามากๆเพราะสิ่งที่เขาสื่อคือ อนาคตแบบแม่เรา คือมีชู้ เรียนจบแค่ม.3แล้วหนีตามผช.
เราก็เป็นเราโดนคนในบ้านบอกว่าว่า"ถ้ามึงยังเป็นแบบนี้ยังทำแบบนี้ยังเป็นแบบนี้ยังโง่แบบนี้ยังควายแบบนี้เดี๋ยวมึงก็เป็นแบบแม่มึง"เราไม่เข้าใจเรากับเค้ามันคนละคนกันนิทำไมต้องเป็นคำนี้ทำไมต้องเอาเรากับคนที่เราเกลียดพอๆกับที่พวกเค้าเกลียดมาใช้กับเราด้วย
ก็มีเยอะอยู่ครับแต่ยังไม่มีคำไหนฝังใจ แต่ตอนนี้ที่เกลียดสุดๆคือคำว่า โตแล้ว นี่แหละ เช่น โตๆกันแล้ว โตแล้วไม่ใช่เด็กบลาๆๆ สำหรับผมเหมือนเขาใช้จำกัดความคิดและการกระทำผมอ่ะ ใช้พร่ำเพรื่อ กักขังไม่ให้ผมทำสิ่งที่ผมอยากทำ เวลาผมเล่นและพูดอะไรเบียวๆหรือไร้สาระก็จะโดนคำนี้ตลอด ผมก็อยากจะผ่อนคลายบ้าง ผมแค่ไม่อยากฝืนตัวเอง ผมอยากกินเป๊ปซี่แต่จะให้ผมกินโออิชิมันก็ไม่ใช่ และผมก็ไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนด้วยและอีกอย่างอีกผมรู้สึกว่าเขาด่าเด็กทางอ้อมด้วย เด็กสมัยนี้เขาก็ดูมีความคิด อะไรถูกหรือผิด แยกแยะได้(บางคน) ย่าผมเป็นคนพูด
ตอนมัธยมปลายเคยมีวันที่ปวดท้องมากๆแล้วบอกแม่ว่า วันนี้หนูไม่ไปรร.ได้มั้ย ปวดท้อง แม่บอกว่า ตอแหล มึงก็แค่ไม่ได้อยากไปรร.นั่นแหละ แล้วเราก็โมโหเลยบอกกลับไปว่า ต้องรอให้ตายก่อนใช่มั้ยถึงจะหยุดอยู่บ้านได้ แม่ตอบกลับมาว่า เออ ถ้ามันจะปวดมากขนาดนั้นก็ตายๆไปเลย สรุปวันนั้นอะ ปวดท้องเมนส์ทั้งวัน ทรมาณมาก ยาก็ไม่มี เสียใจมากอะ
อันนี้ต้องบอกก่อนว่าครั้งล่าสุดที่ขอหยุดเพราะป่วยคือตอนปฐมต้น ครั้งที่หยุดเรียนที่ไม่ได้ขอบางทีคือไข้ขึ้น เป็นโรคกระเพาะ และเป็นให้เขาเห็นก่อนจะขึ้นวันใหม่ที่ต้องไปเรียน
"ก็แค่ก้อนเนื้อก้อนหนึ่ง ตา-ยไปกูก็ไม่เสียดาย"แม่เราพูดตอนเราอายุแค่10ขวบ
และพูดคำหยาบใส่ตลอด .ตอนเด็กประมาณ 6-7ขวบก็เคยโยนเราออกไปนอกบ้านที่มันมืดๆ ล็อคประตูนานเป็นชั่วโมง ทำหลายครั้งจนเราจำฝังใจ
อยากระบาย อยากหาคนเข้าใจ อยากร้องไห้อธิบายเรื่องต่างๆในชีวิต คคนที่ทุกคนคิดถึงอันดับแรกควรเป็นครอบครัว แต่เราไม่เคยทำ หรือพูดเรื่องพวกนี้กับพวกเขาเพราะพวกเขาไม่เคยสนใจหรือปลอบเลยสักครั้ง
ต้องเป็นครอบครัวแบบไหน ถึงทำให้ลูกไปโหยหาความรักจากคนอื่น
ทางนี้ แม่กับพ่อไม่เคยพูดอะไรแย่ๆใส่เลย เขาพร้อมที่จะมีเรากับพี่ค่ะ แต่เราอยากจะเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนในเม้นนี่นะคะ🩷🩷
" ลองมั้ย " เป็นคำที่หนูกลัวที่สุดแม่ไร้หนูให้ไปขายตัวบ้าง ไร้ให้ไปตายบ้าง ซึ้งพอเขาพูดอะไรแบบนี้เสร็จเขาก็จะบอกว่า " ลองมั้ย " ก็เลยยังกลัวจนถึงทุกวันนี้ไม่ว่าจะเป็นคนอื่นที่พูดแบบนี้ก็ตาม พอได้ยินใจมันสั่นไปหมด
คลิปนี้ทำให้รู้ว่า ไม่ได้มีแค่ครอบครัวเราที่toxic ของเราจำคำพูดไม่ค่อยได้ แต่จำการกระทำที่เค้าทุบตี สู้ๆนะคะ
“ ทำอะไรก็ไม่จริงจังสักอย่าง “ เป็นคำพูดที่พ่อพูดกับเราบ่อยๆช่วงนี้ค่ะทั้งที่ตลอดมาตัวเองก็ทำนู่นนี่เพื่อหาความฝันของตัวเองอย่างแลกเลือดเนื้อตัวเอง เวลาได้ยินคำนี้ทีไรท้อทุกทีเลย ไม่เข้าใจรึไงว่าก็คนมันไม่รู้ว่าชอบอะไรจริงๆก็คือไม่ชอบอะ พอไม่ว่างมาทำสิ่งที่อยากทำให้ก็บอกว่าขาดวินัย พอทำอะไรไม่ถูกใจก็จะถูกเปรียบกับน้องว่าน้องดีงั้นงี้แถมเผลอๆเรียกให้น้องเป็นพี่แทนเราด้วย ไม่รู้นะคะอาจจะแค่คิดมากไปเอง แต่สต.ฟังบ่อยจนเอียนแล้วค่ะ
"ใครๆก็ไม่อยากเลี้ยงมึง" "เกิดมาเป็นภาระกูทำไม" "อีลูกเลว" บางครั้งคำๆพวกนี้แม่เราก็พูดบ่อย จนชินแล้วค่ะ แต่หัวใจเราไม่เคยชินเลย เราไม่ตอบเค้าก็เค้นเรา พอตอบก็โดนหาว่าเถียง แค่เราเกิดมาทำอะไรก็ผิดค่ะ...😔
เราเคยโดนแบบว่ามึงไม่น่าเกิดมาเลย เราเลยย้อนกลับไปว่าก็ไม่ได้อยากเกิดมาอยู่แล้ว ในจุดนั้นมันเดือดทั้วคู่แล้วอ่ะ
@@teddyBEAR-qx7uh เคยคิดนะว่าจะทิ้งทุกอย่างแล้วไปแต่ เพื่อน คนเดียวที่ไม่เคยตัดกำลังใจเราเค้าก็ซัพพอร์ตเราแล้วมันก็ดีขึ้น..
@@Waymond.d เหมือนกันเลยค่ะ มีแต่เพื่อนที่ซัพพอร์ตความรู้สึกในทุกๆเรื่อง
@@teddyBEAR-qx7uh ดีเหมือนกันนะคะมีเพื่อนดีๆ เรามีแค่คนเดียวเอง ที่เหลือเค้าก็แค่ตอแหลใส่เรา
@@Waymond.d ต้องเลือกคบคนจริงๆค่ะ บางคนดีก็จริงแต่อยู่ด้วยแล้วอึดอัดก็ไม่โอเค เอาแบบที่คุยทุกเรื่องนี่นับคนได้เหมือนกันค่ะเตง เราเป็นคนชอบเก็บไม่ค่อยพูด อึดอัดมาก😂แต่ก็ชิน
แม่เคยพูดกับเราว่า แม่คอยดูแลเราไม่ไหวแล้วนะ ถ้าจะเป็นแบบนี้อยู่อีกก็เอาเลย อยากจะทำอะไรก็ทำ อยากตายนักก็เอาเลย เราไม่เคยนึกว่าแม่จะพูดคำนี้ออกมา คือเราป่วย เราแค่ต้องการการรักษามันถึงจะหาย เราไม่ได้อยากทำร้ายตัวเองแต่มันห้ามไม่ได้ มันเป็นเรื่องของสารเคมีในสมอง เราแค่ต้องการความรักจากคนในครอบครัว เราคิดว่าแม่คงจะทนไม่ไหวแล้วเลยพูดออกมาตรง ๆ ก็เข้าใจได้นะ คนเรามันก็เหนื่อยกับปัญหาเดิม ๆ ได้อะ แต่ความจริงที่ว่าแม่อยากให้เราตายมากกว่าให้เราหายมันก็เจ็บปวดอยู่ดี
ตอนนั้นแม่ไปดูคลิปนึงที่มีคนนึงบอกว่า ไม่ได้อยากขอให้เกิดมา แต่เขาก็พูดขึ้นมาว่า " คนเขาจะมีอะไรกัน จะเสร่อเกิดมาทำไมล่ะ "
ครอบครัวเอเชียมีเรื่องให้ด่าเยอะมาก ต้องทำคลิปแบบนี้หลายพาร์ทเลยแหละ5555555555555555555555
โชคดีที่ผมเป็นคนความจำสั้น(โคตรๆ) เลยแทบจำอะไรไม่ได้ ทั้งเรื่องดีและไม่ดี บวกกับการสร้างบุคลิกร่างเริงเพื่อลดความรู้สึกแย่ๆ แต่ที่โดนหนักจนฝังใจคือ "มึงไม่ใช่ลูกกู!" พ่อพูดงี้เป็นสิบๆครั้งใส่ผม
ไม่รู้อะ มันเยอะเกินจนจำไม่หมดอะ เเล้วไม่ได้ใช้คำเดียวด้วยแหละ มันเปลี่ยนบริบทไปเรื่อยๆ ตามอารมณ์มัน เอาง่ายๆ ไม่มีคำไหนที่เป็นการให้กำลังใจแม้แต่น้อย ถ้าไม่ bully ก็ใช้คำพูดกดดัน ไม่งั้นก็บั่นทอนจิตใจ ไม่มีคำเฉพาะ แต่ทุกคำที่พูดออกมา ไม่มีดีซักคำอะ 55 โดนมาตั้งแต่ 12 จนปัจจุบัน
รอวันที่เสียงมันจะเงียบนะ เสียงหายไปเลย หายจากโลกนี้ไปเลย คงสบายหู สบายใจมากกว่านี้เยอะ แล้วคงไม่ต้องกินยาที่หมอให้ต่อแล้ว
ครอบครัวไม่เท่าไรหรอก #คนอื่น ตัวปัญหาสำคัญ เนื้อจากผมเป็นคนพิการ ขอพ่อเรียน ลุง ป้าน้า อา ชอบพูดว่า เรียนไปก็ไม่จบ เรียนไปมึงก็ไม่ได้ หางานทำไม่ได้หรอก ไม่ได้แค่ฝังใจนะฝักหุ่น ก้าวผ่านมาได้เรียนจบมีงานทำดูแลตัวเองได้ จนกลับไปย้อน ไปแทงสวนคนพวกนั้นได้
ผมเป็น ผ.ญ. นะอ่าอันนี้ผมก็ไม่เข้าใจว่า ตอนช่วงปิดเทอมเนี่ยคนในบ้านผมต้องการอะไร เข้าใจไหมว่าเรียนหนักมากเสาร์อาทิตย์ก็ต้องไปติวเสริม พอปิดเทอมก็อยากจะพักบ้าง ส่วนตัวคือเป็นเด็กติดเกม เล่นไปได้2วัน วันละน่าจะประมาณ4-5ชม. นอนตอน3ทุ่ม ตอนนั้นผมอยู่ในห้องนอน พ่อผมเดินเข้ามาบอกว่า "เดี๋ยวไปหาอะไรกินนะ จะไปด้วยไหม" ผมก็เลยบอกไปว่าไม่หิว พ่อผมสวนกลับมาเฉยว่า "ทำไมถึงไม่ไป ติดเกมมากหรอ ถ้าจะติดขนาดนี้ไปอยู่แต่กับเกมเลยไป ออกไปจากบ้านกู" ผมก็นิ่งเพราะสับสนว่า แบบแค่นั้นถึงขนาดต้องไล่ออกจากบ้านเลยหรอ ผมเดินออกจากบ้านมาเงียบๆ แล้วโทรหาเพื่อนสนิท แล้วก็บอกไปว่า "ขอไปอยู่บ้าน2-3วันได้ไหมวะมึง" เพื่อนผมถามต่อว่า "ได้นะแต่ ร้องไห้ทำไมอ่ะ" ผมก็เงียบแล้วบอกให้ "มารับเถอะ" ตอนนั้นพ่อผมก็คือตะโกนมาว่า "ไปตายเหอะอยู่ไปก็หนักแผ่นดิน รีบๆกินยานอนหลับไปสิจะได้ตาย" คือพูดเหมือนผมจะไม่กล้าทำ ผมไปบ้านเพื่อนแล้วก็เล่าให้ฟัง บลาๆๆ ตอนที่ผมกลับมาพ่อผมก็ยืนรอหน้าประตู แล้วก็หยิกหัวผมเข้าบ้านพร้อมกับด่า แต่คือผมตอนนั้นแบบ เหมือนจะรู้สึก โล่งๆชิลๆ ไม่รู้เพราะอะไร ตอนนั้นน่าจะเป็นตอนที่ผมเป็น ซึมเศร้า หลังจากนั้นนะ ผมนั่งทบทวนกับตัวเองว่าทำอะไรไม่ดีรึเปล่าถึงโดนแบบนี้ แล้วแม่ผมก็เดินมาดูแล้วก็พูดแบบคิดว่าผมไม่ได้ยินอ่ะ ว่า อยู่เพื่อไรวะ ผมตอนนั้นที่หน้านิ่งจนแปลกคือ นึกเข้าไปใหญ่ วันถัดมาอาการซึมเศร้าชัดมาก คือผม เก็บตัว มือสั่น ตัดสินใจไม่ได้ ปวดหัวจนต้องกุมหัวตัวเอง ไม่อยากทำอะไรทั้งสิ้น นานมาก จนเพื่อนเห็นอาการ แล้วเพื่อนก็ส่งแชทมารัวๆ แต่ผมได้แค่มอง ที่ผมจำได้คือ ผมเอายาเข้าปากแล้วก็หลับเลย ตื่นมาอีกที อยู่ รพ. แต่พอจะลุก ดันลุกไม่ขึ้น แม่ผมบอกว่า ผมหลับไป4วันเต็มๆ
ทะเลาะกับแม่มา5 ปี ก็ยังไม่เคลียร์แต่แม่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น555+ ขอบคุณตัวเองที่ผ่านมาได้ แต่คำที่วนอยู่คือ เธอไม่ใช่ลูกของฉันและไม่สมควรได้อะไรจากฉัน 😅
ของเราไม่ว่าเขาจะไม่พอใจเรื่องอะไรก็ตาม หนึ่งประโยคยอดฮิตที่ออกจากปากของเขาคือการไล่เราออกนอกบ้าน ตอนแรกที่โดนเราก็คิดว่าแค่ประโยคที่ออกมาตอนเขาไม่มีสติ แต่พอโดนเข้าบ่อย ๆ เรากลับคิดว่าสักวันหนึ่งที่เราสามารถอยู่ได้ด้วยตัวเอง เราคงจะไปและไม่มีวันกลับมาอีก
พอเราโดนคนในครอบครัวด่ามากๆเราไม่เคยเถียงไม่เคยแสดงอามรมณ์ออกเพราะไม่อยากให้เขาเสียใจอ่ะแต่ตามวิจัยการทำอย่างนี้อ่ะมันไม่ดีต่อจิต เราบางที่พอจิตแย่มากๆอ่ะblack out ได้เลยอ่ะ
"อย่าร้องไห้"คำนี้อ่ะเราโคตรไม่โอเคคือมนุษย์เราสร้างมามีต่อมน้ำตาที่จะมีปติกิริยาจากความรู้สึกมันมีด้วยเหรอเด็กที่สามารถกลั้นได้ขนาดนั้นอ่ะ😢เราแบบต้องคอยเก็บและเดินขึ้นห้องหาข้ออ้างไปนั่งร้องไห้และพยายามไม่ให้เขาได้ยินเพราะเราแคร์เขามากไม่อยากให้เขาเสียใจ
เห็นด้วยทุกอย่างเลยค่ะ คือ เราก็ไม่ได้อยากจะเกลียดครอบครัวตั้งแต่แรก แต่ครอบครัวเขาทำให้เราเกลียดเอง
แหม่ มันจำไม่ได้อะดิ ครอบครัวไม่เคยพูดอะไรดีๆให้เลย😂
แต่เป็นครอบครัวที่ดีนะ ให้ทักษะความรู้ต่างนาๆ อยากได้อะไรซื้อให้หมด ขอแค่ทำในหน้าที่ ที่ตัวเองควรทำ แล้วก็เป็นครอบครัวที่ จริงจังกับชีวิตลูกๆในบ้านมาก อนาคตเป็นยังไง แต่แค่ไม่เคยชมกันเลย หรือก็คือไม่พูดแต่รู้แหละว่ารัก ไม่งั้นคงไม่เสียอะไรที่ไม่จำเป็นให้หรอก
ไม่คาดหวัง ไม่กดดัน แต่ถ้ามึงไม่ทำ ก็แล้วแต่อนาคตมึง นี้คือสิ่งที่ผมสัมผัสได้จากครอบครัว ที่ถึงผมจะโง่แค่ไหน ขอแค่ตั้งใจ จริงจังกับตัวเองพอ ไม่ได้หวังว่าจะมาดูแลคนอย่างเขาอยู่ละ คือทำไงอะ เขาเตรียมอะไรตอนเขาแก่หมดละ เงินที่เขามี ซื้อชีวิตมนุษย์ได้ ร้อยรอบอะ ผมมีอะไรให้เขาคาดหวังไหม แต่แน่นอน ว่า ต้องหาเงินด้วยตัวเอง ใช้เงินคนอื่นมัน ร้อนไปหน่อย
ช่วงเราขึ้นม.1ใหม่ๆแทนที่เราจะมีความสุขกับชีวิตใหม่ๆสังคมใหม่ๆแต่พอนานๆเข้าก็เริ่มได้ยินคำพูดแย่ๆจากครอบครัวฝั่งญาติๆว่า"อีกหน่อยมันมันแต่งตัวคอสเพลย์บ้าๆบอๆแบบนี้เดี๋ยวก็โดนลากเข้าป่าไปลงแขก""แต่งตัวแบบนี้เดี๋ยวก็ท้องหรอก""แต่งตัวบ้าอะไรเดี๋ยวมึงก็บ้าตามหรอก555" "วาดรูปหรอไม่สวยเลยอ่ะ" พูดออกมาแบบตลกๆเลยอ่ะความคิดที่เค้ากลั่นกรองออกมาจากคนวัย40+นี่ไม่น่าเชื่อว่าคิดแล้วอ่ะ
กราบขอบพระคุณค่ะ🙏🙂
มีสาระประโยชน์
ข้อคิดคติเตือนใจดีมากค่ะ
ที่เราอยู่ในทุกวันนี้ อันนี้ไม่ใช่คนในครอบครัวในไส้จริง ๆ แต่เป็นครอบครัวเสมือน หมายความว่าอยู่กับคนรู้จัก เหมือนเป็นครอบครัวจริง ๆ ปัจจุบันเราเจอแต่คนในครอบครัวที่Toxic เรามาหลาย ๆ เรื่อง ทะเลาะกันหลายครั้งมาก เราพูดออกไปก็หาว่าเราชักแม่น้ำทั้งห้า ไม่เข้าใจ ไม่ทันโลกพอ ประมาณนี้อะค่ะ ซึ่งมันมีคำพูดที่ทำให้เราเหนื่อยใจมาก บอกเลยว่าเราก็ไม่ได้ถูกทั้งหมดค่ะ แต่สิ่งที่พวกเขากระทำบางอย่างทำให้เราเหนื่อยมาก ตรรกะพวกเขาไม่ไหวเลยค่ะ
ตั้งแต่
-เรื่องพูดมึงกู และคำหยาบคาย
อันนี้คือเจอเป็นเรื่องที่เจอในชีวิตประจำวัน เราไม่เคยห้ามไม่เคยบอกว่าให้หยุดพูด แต่พวกเขาพูดเหมือนแจกใบปลิวเลยค่ะ จะใช้ตอนไหนก็ได้ ยิ่งเวลาเราทำอะไรขัดใจเขา ยิ่งหนักกว่าเดิม และพวกเขาบอกว่า กูเป็นคนตรง ๆ นู่นนี่นั่น, กูเป็นอย่างนี้มาก่อนแล้ว, ใช้ได้ไม่ผิด, โคตรเหง้าคนสมัยก่อนก็ใช้กัน แต่พอลองคิดดี ๆ เราไม่เคยด่าเขา เราใช้มั่งไม่ได้เลยละ เเละมีคำนึงที่เขาบอกว่า เป็นลูกคุณหนูหรอ ถึงพูดไม่ได้ กลับกันพอเราแค่ขึ้นเสียงหน่อยเดียว โกรธเป็นฟืนเป็นไฟ
-พูดจาแซะ ดูถูก เล่าเรื่องของเราให้กับบุคคลที่สาม
เราเป็นเกย์ควีนค่ะ เวลามีวงเหล้าหรือวงสนทนาต่าง ๆ ชอบเอาเรื่องเรามาเล่าเป็นเรื่องสนุก เช่น เพศ ความคิด การแต่งตัว เรื่องคนในครอบครัวในไส้ในทางลบ เอาจริง ๆ รู้สึกว่าไม่มีมารยาท เราอายุน้อยกว่า มันเลยทำให้ความอาวุโสของพวกเขากดขี่เราได้ เคยเล่าเรื่องอดีตของแม่เราให้คนอื่นฟัง ในขณะที่เราอยู่ด้วย บอกว่าเดี๋ยวกูจะด่า จะบอกว่าลูกมึงเป็นตุ๊ดเป็นอะไร (เรื่องมีอยู่ว่า แม่เรามางานศพย่าตัวเอง แล้วพวกเขามาคุยกันถึงเรื่องเพศเรา พอแม่เราได้ยินแม่เราก็ปกป้องว่าเป็นผช.เรียบร้อย ซึ่งอันที่จริงคือแม่รู้แล้วค่ะ แต่อยากปกป้อง เลยเป็นที่มาจุดเริ่มต้นของการเรื่องแม่ให้เราฟัง)
-การล้อเล่นที่บางทีเราไม่เล่นด้วย
เอี่ยวมาจากเมื่ิอกี้ค่ะ ชอบว่าเรา แซะเรา เล่าเรื่อง และสิ่งสำคัญที่สุด เรื่องเพศหลายครั้งค่ะ ตอนอายุประมาณสิบปีนิด ๆ เขาเคยยกพวกล้อเราจนร้องไห้ครั้งหนึ่ง แต่พอเอาเรื่องนี้ไปคุยกับยาย(ป้าของพวกเขา) ก็ได้คำตอบกลับมาว่า ก็เขารักก็เลยเล่นด้วย ความรู้สึกเรานี่คือดิ่งลงไปมากกว่าเดิ่มค่ะ
และในปัจจุบันเรื่องล่าสุดเกิิดได้เกืือบปีแล้วค่ะ เวลาเขาชวนเรากินข้าว เราก็บอกว่าไม่กินด้วยน้ำเสียงปกติ สิ่งที่น่างุนงงที่สุดคือ "ไม่แดกก็เรื่องของมึง" แล้วบางทีมีคำสร้อยด้วย จนล่าสุดรีโนเวทบ้าน พวกเขาเลยย้ายมาที่บ้านยาย คอยตรวจงานเป็นพัก ๆ ช่วงหนึ่งในจ.เรามีงานแถวริมน้ำ พากันไปกินข้าว ทั้งหมดนั่งโต๊ะเสร็จสรรพ ถามเราว่ากินข้าวมะ เราตอบไม่กิน ไม่กินอยู่แล้ว แค่เนี้ย เขาสวดเราสอนเราเหมือนทำอะไรผิด งงมาก ตอนเช้ามาปุ๊บสงสัยเขาอัดอั้นเลยมาพูดกับป้าที่นั่งทำงานในบ้านว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นอย่างไง เราก็นั่งแถวนั้นด้วย มีประโยคนึงเราพูดว่า เอ้าก็ชอบพูดเรื่องของมึงไม่ใช่หรอ เขาก็ตอบว่า กูแค่พูดเล่นอะไร เราคิดในใจ ปกติแล้ว เจตนาจริง ๆ มัน ไม่ใช่สิ่งที่เขาพูดออกมาด้วยซ้ำ เราเลยบอกกลับ ใครมาจะเล่นด้วยตลอด และเขาก็ขำ ขำแบบ ตลกในสิ่งที่เราพูดออกมา แต่อันที่จริง ขำแห้ง ขำกลบเกลื่อนค่ะ
และหลาย ๆ อย่าง เช่น
-มีเงิน ถูกทุกอย่าง ให้เราปรับหาเขาตลอด น้อยครั้งที่เขาจะปรับมาหาเรา
-ยายเราหาว่าเราเนรคุณ เพราะเราอยากไปทำงานที่อื่น สาเหตุที่ลาออกคือ เราทำงานกับพวกเขา รายได้เฉลี่ย 150 บาท ทำงานบ้าน ใช้ออกไปทำธุระไม่ก็ซื้อของนอกบ้านรวมถึงอาหารการกิน รับลูกให้พวกเขา วัน ๆ เอาเฉพาะแค่ขับรถทำงานให้เขาก็ปาไป 10 กว่ากิโลแล้วค่ะ บางวัน 20 ต้น ๆ ด้วยซ้ำ (ไม่รวมไป-กลับจากบ้านสู่ที่ทำงาน) ล่าสุดเราพูดว่าลาออกกับเขาอยู่อีกเดือน ก็ให้เงินเด้งเป็น 200-250 บางทีมีนอกเหนืออย่างอื่น อยากออกเพราะเรื่องสุขภาพจิตของตัวเองด้วยค่ะ บางทีต้องมาแบกอารมณ์พวกเขา ลูกพวกเขา ยิ่งทำให้เราทำงานเหนือกว่าเดิม บอกยายก็ไม่เข้าใจ กูลำบากมาก่อน ก็ยังรับได้เลย มึงก็ถือว่าได้เงิน เราคิดอีก มันผิดที่จะทำให้ชีวิตตัวเองดีขึ้น ต้องยอมเท่าไหร่ถึงจะพอ ค่าน้ำมันเฉลี่ยเดือนละ 1,800 ไม่รวมค่าซ่อมมอไซค์แทบทุกเดือน ละอีกอย่างเป็นใคร ๆ ก็อยากมีเงินเก็บ ถามจริงเถอะ... โดนมาซะขนาดนี้คือยังไม่พอ? มีโอกาสที่จะทำให้ชีวิตดีขึ้นก็ทำ ไม่ใช่บอกกูก็ลำบากมาก่อน คัน อยากออกไปข้างนอก สุดท้ายกลับมาจุดเดิม และตรง ๆ อันนี้ไม่หนักกว่าหรอ
ยิ่งไปกว่านั้น คือเรื่องพ่อ ตั้งแต่เราเกิดมา พ่อแทบไม่ได้ความดีกับเรา ตอนเด็กจำความได้ ก็ทิ้งเราให้เรานั่งบนเก้าอี้แถวประชาสัมพันธ์ โกหกว่าเดี๋ยวจะเขาห้องน้ำ สุดท้ายก็ทิ้งเราให้อยู่คนเดียวในรพ. เลี้ยงเราก็ไม่เคย นาน ๆ จะทำความดีกับเรา เล่นการพนันจนขายบ้านขายรถขายหอ จนเราต้องมาอยู่กับคนรู้จัก ยายขอให้พ่อส่งเงิน 1,000 ให้เรา แรก ๆ ก็ส่ง ไม่กี่เดือนถัดมา หายวาบ แถมบางทีโดนคนรู้จักทวงบุญคุณอีก เธอเอ้ย ละมีการบอก เขาคือพ่อ อย่างไงก็คือพ่อ จะดีจะชั่วก็คือพ่อ เพราะมึงเกิดมาเพราะเขา เราแบบฮะ ทำให้เราเกิดมา แต่ไม่เลี้ยงดู รักด้วยความใคร่ ไม่ใช่เพราะวางแผนสร้างครอบครัว ซึ่งทำให้ความรู้สึกเรามันไม่ใช่แล้ว ถึงจะลูกในไส้มีDNA พันธุกรรมเหมือนกัน แต่ความรู้สึกคือเขาไม่ใช่พ่อ เราบอกอีก ไม่แค้นก็เท่าไหร่แล้ว และยายตอบกลับมา มึงไม่มีวันเจริญหรอก เราคิดอีกที ฉันตกต่ำเพราะใคร
-หาว่าเราบ้า เราไปเช็คไอคิว สมรรถนะ ความสามารถ แล้วสรุปได้ว่าเราไอคิว87 ซึ่งถือว่าต่ำกว่าเกณฑ์ มันทำให้เราถูกตีตราว่าบ้าค่ะ ว่าโง่ ฉลาดไม่พอ ตอนแรกก็หนักแล้วค่ะ พอมีการวัดไอคิวปึ๊บ หนักกว่าเดิม
แค่นี้พอค่ะ น้ำจิ้ม มันมีหลายอย่างมากแต่ขอพิมพ์คร่าว ๆ ไว้แค่นี้ค่ะ
คนพูดไม่จำด้วยนะคนฟังจำตลอดไป