HTML-код
- Опубликовано: 8 фев 2025
- “โครม!”
เสียงอันเลื่อนลั่นกึกก้อง
ดังขึ้นจากส่วนบนของห้างสรรพสินค้าชื่อดังกลางเมือง
ตามมาด้วยเสียงกระจกแตกดังลั่น
และเสาคอนกรีตที่แตกร้าวพังครืนลงมาราวกับเศษกระดาษ
ฉากตรงหน้าดูเหมือนหลุดมาจากภาพยนตร์หายนะ
แต่ครั้งนี้
…มันคือความจริงที่ไม่มีใครทันตั้งตัว
เป็นเย็นวันศุกร์ที่ผู้คนหลั่งไหลเข้าห้าง
เพื่อจับจ่ายซื้อของและหาอาหารค่ำ
ร้านชาบูที่ตั้งอยู่ชั้นใต้ดินนั้น
คึกคักไปด้วยลูกค้า15ชีวิต
มีทั้งครอบครัว
คู่รัก
และกลุ่มเพื่อนเล็กๆ
ที่เพิ่งเลิกงาน
บ้างก็เหน็ดเหนื่อยจากการประชุมยาว
บ้างก็หิวโซมาตั้งแต่บ่าย
ต่างตั้งใจมาหาเมนูชาบูหม้อไฟร้อนๆให้พอประทังใจ
ทันใดนั้นไฟในร้านกะพริบเหมือนกำลังจะดับ
พนักงานสองสามคนต่างส่งเสียงคุยกันเบาๆด้วยความกังวล
ไฟสำรองจะดับไหมเนี่ย
ปกติไม่ได้เป็นแบบนี้นะ
ยังไม่ทันที่ใครจะตอบคำถาม
พื้นร้านก็สะเทือนแรงเหมือนถูกเขย่า
ผู้คนในร้านชาบูที่กำลังล้อมวงหม้อไฟกันอยู่
ต่างเงยหน้ามองซ้ายขวา
พนักงานบางคนที่กำลังยกถาดของสดก็หยุดชะงักกลางคัน
จู่ๆก็มีกลิ่นไหม้และกลิ่นฝุ่นปูนลอยตามอากาศ
เย็นวูบหนาวแปลกๆแผ่กระจายไปทั่ว
ผนังด้านข้างร้านสั่นไหวจนได้ยินเสียงร้าวเบาๆ
ราวกับเหล็กเสียดกระแทกเนื้อปูนจากชั้นบน
พนักงานชายคนหนึ่งรีบตะโกนขึ้น
ระวัง
เหมือนข้างบนน่าจะมีอะไรพังลงมา
ไม่ทันขาดคำ
เสียงลั่นดัง
โครม
อีกระลอก
สะท้อนกึกก้องไปทั่วชั้นใต้ดิน
ฝ้าเพดานชั้นบนและเสาคอนกรีตบางส่วน
ถล่มลงมาปิดปากทาง
ราวกับขังทุกคนไว้ภายใน
ร้านชาบูสั่นจนโต๊ะเก้าอี้ล้มระเนระนาด
ลูกค้ากรีดร้องชุลมุนวิ่งหนีคนละทิศคนละทาง
เศษปูน
เศษเหล็ก
กระหน่ำตกลงมาไม่หยุด
สภาพรอบตัวดำมืดภายในไม่กี่วินาที
ระบบไฟฟ้าดับมืดสนิท
เหลือเพียงแสงสลัวจากหลอดฉุกเฉิน
สองสามจุดที่กะพริบร่อแร่
ก่อนจะดับวูบไปอย่างโหดร้าย
ทิ้งไว้เพียงความมืดสนิทที่ไร้จุดบ่งบอกทิศทาง
มีเพียงเสียงไอจากผู้คนที่หายใจเอาฝุ่นปูนเข้าไป
เสียงครวญครางด้วยความเจ็บปวด
และเสียงสะอื้นเบาๆสะท้อนก้องไปทั่ว
อากาศขุ่นมัวไปด้วยฝุ่นปูน
กลิ่นเหล็กและควันลอยคลุ้งจนแสบจมูก
พอฝุ่นเริ่มบางลงบ้าง
ทีละคนจึงพอจะมองเห็นเงาตะคุ่มๆของคนข้างๆ
ใครที่ยังมีสติและหาโทรศัพท์ได้
รีบเปิดไฟฉายของมือถือเพื่อส่องดูทิศทาง
ถึงจะมีแสงเล็กน้อย
แต่รอบข้างก็ยังเงียบและหลอนเกินจะบรรยาย
ทุกคน
…เป็นอะไรกันไหม
พนักงานสาวในร้านตะโกนก้อง
พร้อมกับฉายไฟฉายจากโทรศัพท์มือถือไปมา
เธอชื่อเมย์
อายุประมาณยี่สิบกลางๆ
รูปร่างเล็กแต่กระฉับกระเฉง
เธอมักเป็นคนพูดเก่งอยู่แล้ว
คราวนี้น้ำเสียงเธอสั่นเครือ
แต่ยังพยายามประคองสติ
เธอหายใจหอบอย่างชัดเจนเหงื่อซึมตามไรผม
แม้ในห้องที่เต็มไปด้วยฝุ่น
เธอก็ไม่ยอมปล่อยให้มือสั่น
ไอ.แค่กๆ…
ฉันอยู่ตรงนี้
เสียงผู้ชายอีกคนแทรกขึ้นมา
เขาชื่อโอม
ทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยในครัว
อายุราวสามสิบกว่า
ใบหน้ามีรอยแผลถลอกกับฝุ่นจับเต็มแก้ม
เจ้าตัวดูตกใจแต่ก็พยายามฝืนส่งเสียงตอบ
บริเวณโต๊ะหลังสุด
มีสามีภรรยากับลูกชายวัยประถม
ชื่อพี่อรรถ
กับพี่เอื้อง
และน้องต่อ
เด็กชายตัวเล็กที่สวมแว่นหนา
ดูเงียบๆและเกาะขาแม่ไว้แน่น
ต่อ
…ไม่ต้องกลัวนะลูก
อยู่กับพ่อแม่นะ”
เอื้องพยายามปลอบลูกในความมืด
น้ำเสียงเธอสั่นเล็กน้อย
แต่ยังมีความสุขุมในแบบผู้เป็นแม่
ที่ต้องคุมสติเพื่อให้ลูกไม่ตื่นตระหนกมากไปกว่านี้
ใกล้ๆ
กันเป็นกลุ่มเพื่อนสามคน
นั่งหน้าโต๊ะยาวเดิม
แต่ตอนนี้โต๊ะนั้นพังยับ
เหลือแค่ซากล้มเอียง
พวกเขาแลเห็นแสงไฟเล็กน้อยก็รีบยกมือโบก
เฮ้
…ตรงนี้มีคนเจ็บหนักไหม
เราชื่อเตยใครพอช่วยได้บ้างคะ
เสียงผู้หญิงชื่อเตย
อายุประมาณยี่สิบปลายๆสวมแว่นกรอบใส
ผมยาวมัดหางม้าเธอชอบออกทริปเดินป่า
ท่าทางใจแข็งแรง
แต่ตอนนี้ก็มีอาการหวาดกลัวอยู่ไม่น้อย
พวกเรา
…เหมือนจะไม่เป็นไรมาก
แต่ขาเราเจ็บนิดหน่อย
ผู้ชายอีกคนชื่อแดน เพื่อนของเตย
น้ำเสียงสั่นแต่ยังพอฝืนลุกขึ้นยืน
หลังจากเมื่อครู่แทบจะถูกแผ่นปูนแถบ.บนฝ้า
ทับลงมาห่างไม่ถึงศอก
ทุกคนอยู่นิ่งๆก่อนนะคะ
เมย์พยายามส่งเสียงบอก
พนักงานคนอื่นก็ช่วยเรียกชื่อคนในร้านให้แน่ใจว่าครบ15คน
ปรากฏว่าทุกคนยังมีชีวิตอยู่
แต่หลายคนเริ่มมีบาดแผลถลอก
บ้างก็ช้ำและเจ็บตามแขนขา
กองซากกับเงาที่เคลื่อนตัวในความมืด
ขณะที่คนในร้านกำลังตั้งสติ
กองซากปูนและเศษเหล็กเหนือหัว
ก็ส่งเสียงเสียดแหลมขึ้นมาอีก
ชวนให้คิดว่ามันอาจพังลงมาเพิ่มได้ทุกเมื่อ
บรรยากาศรอบข้างเย็นเยียบจนขนลุก
เสียงหายใจของแต่ละคนฟังชัด
ราวกับมันสะท้อนก้องในอุโมงค์แคบๆ
ทันใดนั้น
แสงมือถือของพนักงานชายคนหนึ่ง
ก็กระทบเข้ากับอะไรบางอย่างที่เคลื่อนไหวอยู่ตรงมุมผนัง
เขาเผลอร้อง
เฮ้ย
ด้วยความตกใจ
ทุกคนหันไปมองตาม
อะไรน่ะ
เมย์ถามด้วยเสียงสั่น
ไม่มี
…ไม่มีอะไร
แค่ฉันเห็นเศษผนังมันหล่นลงมาเอง
เขาหันกลับมาพูด
ก่อนจะยกมือปาดเหงื่อที่หน้าผาก
ดูแล้วไม่ได้มั่นใจนัก
แต่ก็ไม่อยากให้คนอื่นตื่นตูมไปมากกว่าเดิม
เมย์ พนักงานสาว
อัธยาศัยดี เป็นคนคล่องแคล่ว
ช่างพูด แม้ว่าจะกลัว
แต่เธอก็พยายามยืนหยัด
เพราะต้องดูแลลูกค้า
และเพื่อนร่วมงาน
โอม.ผู้ช่วยในครัว
อายุราวสามสิบกว่า
มีบุคลิกเงียบขรึมแต่มีน้ำใจ
คอยช่วยพยุงคนเจ็บ
พี่อรรถ
พี่เอื้องกับลูกชาย
น้องต่อ
ครอบครัวเล็กๆ
ที่แวะมาทานชาบู
พ่อแม่พยายามปกป้องลูกอย่างเต็มที่
แต่ตัวเองก็กำลังตกใจไม่แพ้กัน
พี่เมย์ แอบไปหม่ำๆชาบู
ไม่พาพี่ยักษ์ไปด้วยอะ
ขำๆนะคะ@พี่ เพราะยังงัย มินก็คิดว่า เรื่องนี้แต่งขึ้นนะคะ
ขอบคุณมากนะครับ5555
ชอบเสียงคุณวารินพาก
เสียงช่องของผมเป็นเสียง AI นะครับอย่าเพิ่งเข้าใจผิดกันเสียงผมไม่ได้หล่อขนาดนั้นหรอก5555
ขอบคุณค่ะ👍👍💖💖😊😊
ขอบคุณครับ
น้าตาไหลค่ะ😢
ขอบคุณมากนะครับ
ยินดีด้วยจ้าจะติดตามตลอดไปจ้า
ขอบคุณนะครับ
มาแล้วคราฟตื่นมารับฟังคราฟ❤❤❤❤
ขอบคุณครับเมื่อคืนงานไม่เสร็จครับกว่าจะได้ลง
ผมชอบเสียงพากย์นี้จังครับ มันน่าติดตามดีครับ ไว้ฟังตอนกลางวันตอนกลางคืนฟังน่ากลัว
ขอบคุณมากนะครับ
มารายงานตัวครับ👍😊
ขอบคุณนะครับเมื่อคืนดึกมากจริงๆขอโทษด้วยครับ
มาช้าแต่มาชัวร์🥰🥰🥰❤️❤️❤️
ขอบคุณมากนะครับ
เพิ่งเข้ามาติดตาม กำลังย้อนฟังคลิปเก่าๆสนุกทุกเรื่องเลยค่ะ ติดตามกันยาวๆไปค่ะ
ขอบคุณมากนะครับ
มาแล้วๆดึกแค่ไหนก็จะรอครับ
❤❤❤❤🌹🌹🌹🌹😁
ขอบคุณครับ
รับฟังค่ะ
ขอบคุณนะครับ
ตื่นมาก็ตื่นเต้นเลย ปกติจะค่อยๆไต่ระดับ แต่นี่หายงัวเงียเลย❤
ขอบคุณมากครับ
สวัสดีค่ะ❤❤❤❤❤
สวัสดีครับรับฟังให้สนุกนะครับ
สวัสดีครับพี่ มารับชมด้วยครับ❤
ขอบคุณมากครับน้อง
❤❤❤มาแล้วนะครับแอ๊ดดึกเลยนะ
ขอบคุณครับ
😊❤❤❤🎉
ขอบคุณนะครับ
สวัสดีค่ะแอด
ขอบคุณครับ
สนุกมากครับ สนุกทุกเรื่อง ส่วนตัวผม ไม่ค่อยชอบผีแนวป่านายพราน ปอบ กระสือ เท่าไร แจต่ก็สนุกครับ ❤❤
ขอบคุณมากครับ
หดหู่ ในใจมาก เหมือนตัวเองเป็นกู้ภัย ลงไปช่วย15 ชีวิต 😢😢
ขอบคุณมากนะครับ
😍😍😍
ขอบคุณครับ
😊
ขอบคุณนะครับ
ทำไมผู้แต่งใจร้ายจัง น่าจะให้กลุ่มนี้รอดสักกลุ่มนึง
ผู้แต่งค่อนข้างอำมหิตอยู่ครับ5555ผมแต่งเองครับ
@@บันทึกพระจันทร์สีเลือด ผมชอบมากครับ เมื่อก่อนมี ของ สรจักร ทุกเล่ม ตั้งแต่ ผู้แต่งเขาหน้าคว่ำตายในน้ำ ก็ไม่มีหนังสือแนวนี้อีกเลย เสียดายครับ
😮😮😮😮😮😮😮😮
ขอบคุณนะครับ
2.ก.พ.2568/🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌳🌲🌲🌲🌲🧁🧁🍰🎂☕️☕️🥛🍼🍫🍫👄👄🫦🫦🫦
ขอบคุณนะครับ
ร้านชาบู แล้วร้านอื่นล่ะครับ มีคนตายอีกไหม ...
ถ้าเป็นเหตุการณ์จริงผมว่าไม่ต่ำกว่าร้อยครับ
เช้านี้สวัสดีค่ะแอดวารินเมื่อคืนฟังไม่ทันค่ะเลยตื่นมาฟังตอนเช้าตื่นเต้นเดินเรื่องเหมือนมีเรื่องจริงแฝงอยู่นิดๆแอดเก่งจังคะเขียนเองเล่าเองนักเลงพอใช่มั้ยค่ะขอบคุณแอดค่ะ❤❤❤❤❤
ขอบคุณมากครับเขียนเองเล่าเองครับนักเลงพอ555
จริงๆไม่มีใครทำงานช่วยครับเลยต้องทำคนเดียว5555
เราไม่เห็นจิตทศกัณฐ์ตอนที่ 5 เลย
ใจเย็นๆนะครับ
วาริน คือใครครับ เป็นนักเขียนนักประพันธ์ หรือ Fc ที่ส่งเรื่องเล่าไปครับ?
วารินคือผมเองครับ555
@@บันทึกพระจันทร์สีเลือด อ้ออ สวัสดีครับ คุณวาริน แอดมินช่องพระจันทร์สีเลือด ขอบคุณที่วันนี้มาลงให้ได้รับฟังก่อนนอน #ราตรีสวัสดิ์ครับผม.🙏
ยินดีมากครับขอบคุณมากนะครับ
พี่ก็คนวารินจร้า😊❤🎉🎉🎉@@บันทึกพระจันทร์สีเลือด
@@waranyagloor3352 ขอบคุณมากครับคนบ้านเดียวกัน
ชอบตอนนี้ถึงความรักและความช่วยเหลือซึ่งกันและกันแต่ตอนจบมันหดหู่เหลือเกินครับ
@@สายชลมาดี-ฅ9ด ผมคนแต่งยังหดหู่เลยครับ
ฟังไหม่ๆก็โอนะแต่ฟังไปฟังมามันซ้ำซากนะ
ขอบคุณนะครับ
งั้นก็ต้องลองฟังช่องอื่นดูบ้างครับตอนนี้แต่ละช่องก็หลากหลายมีทั้งเหมือนกันและไม่เหมือนเอาที่สบายใจได้เลยครับท่านผู้ฟัง
ถ้าเบื่อช่องอื่นแล้วค่อยมาฟังช่องผมนะครับขอบคุณอีกครั้งครับ🥰🥰🥰🥰