เลห์วิภา

หรือว่ามันต้องมีเมียน้อยจริงๆ
บ่ายวันหนึ่ง
แดดร้อนเปรี้ยงจนแอร์ในบ้านหลังใหญ่
ทำงานหนักเกือบตลอดวัน
โคมไฟแชนเดอเลียร์เหนือห้องโถงวาววับ
แต่กลับให้ความรู้สึกเยือกเย็น
และวังเวงอย่างประหลาดในสายตาของ วิภา
หญิงวัย45ปี ผู้เป็นเจ้าของบ้านหลังนี้
เธอเป็นคนรูปร่างไม่สูงมากนัก
ผมสั้นซอยระดับต้นคอ
หน้าตางดงามในวัยกลางคน
แต่ดวงตาเครียดเขม็ง
บ่งบอกถึงความไม่สบายใจที่กำลังกัดกินภายใน
เธอหยิบปากกาเคาะโต๊ะไม้มะฮอกกานีเป็นจังหวะตุบๆ
สายตามองจอโทรศัพท์สมาร์ตโฟน
ที่วางอยู่ตรงหน้าอย่างไม่ละ
ทำไมโทรหาทุกคนแล้ว
ก็ยังไม่มีใครรับงานสืบสามีฉันได้สักคน
เธอพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงหงุดหงิด
วิภาเป็นผู้หญิงที่มีนิสัยรักศักดิ์ศรี
และหวงทรัพย์สมบัติ
เธอสร้างกิจการทุกอย่างมาด้วยตัวเอง
ส่วนนายรักษา
สามีวัย50ปีของเธอ
แม้จะดูเป็นผู้ชายภูมิฐาน
ร่างสูงใหญ่ไหล่กว้าง
บุคลิกสุขุม
แต่เขาไม่เคยลงแรงเรื่องงานได้เท่าเธอเลย
ทว่าด้วยความเป็นภรรยากับสามี
เธอจึงไม่เคยพูดให้เขาเสียหน้า
อะไรที่เธอทำได้เธอทำเองโดยไม่ปริปากบ่น
แต่พักหลังนี้
พฤติกรรมของนายรักษากลับเปลี่ยนไป
เขาหายตัวไปบ่อยๆกลับบ้านดึก
ปิดเครื่องโทรศัพท์บ้าง
หรือถ้าติดต่อได้ก็มักอ้างว่า ติดประชุม
หรือไปเคลียร์เรื่องโรงงาน
ซึ่งฟังดูไม่น่าเชื่อถือเท่าที่ควร
ยิ่งประกอบกับบรรยากาศในบ้านเริ่มเยือกเย็น
ราวกับสายลมที่พัดผ่านโถงกว้าง
เธอยิ่งแน่ใจว่าเขาอาจนอกใจจริงๆ
จะให้มันมาหลอกกันงั้นเหรอ
คงไม่ง่ายขนาดนั้น
เธอกัดริมฝีปากแน่น
มือกำโทรศัพท์แอบสั่นเล็กน้อย
เพราะโมโหที่ยังหานักสืบที่ไว้ใจไม่ได้สักที
สายแรกเธอโทรหา
ลุงมนัสนักสืบเอกชนมือเก๋า
ที่เพื่อนสนิทของเธอแนะนำ
แต่คิวงานเขาแน่นยาวยืดเกือบครึ่งปี
แถมเป็นคดีใหญ่ๆทั้งนั้น
สายสองเธอได้เบอร์
คุณอุดมวัย35ซึ่งเป็นลูกมือของลุงมนัส
แต่ก็เจอว่าเขาเองก็ติดภารกิจคดีอาชญากรรมใหญ่
ไม่อาจรับงานเธอได้
สายสามเธอพยายามติดต่อ
ชัยวัฒน์หรือชัย
นักสืบอีกคนที่ลุงมนัสแนะนำเป็นขั้นสุดท้าย
ซึ่งดูเหมือนเขาจะว่าง…
แต่ดันหายเงียบไปสองวัน
ไม่ติดต่อกลับ
วิภาขมวดคิ้วแน่น
ในใจก่นด่าอยู่เงียบๆ
ก่อนจะเปิดไดเรกทอรีเบอร์โทรในมือถือไปเรื่อยๆ
เธอยอมรับว่ารำคาญมาก
ที่ไม่มีใครพอจะรับงานได้สักราย
ขณะนั้นเองเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น
ฝ่ายชายอีกคนอ้างตัวว่าชื่อเปี๊ยก
เป็นนักสืบอิสระที่ได้เบอร์เธอมาจากเพื่อน
แต่เธอกลับหวั่นใจ
เพราะเปี๊ยกดูไม่มีโปรไฟล์อะไรที่น่าเชื่อถือ
ฉันไม่กล้าเสี่ยงให้เรื่องมันหลุดออกไป
กลัวจะเสียชื่อเสียง
เธอปฏิเสธเสียงนิ่ง
แล้วตัดสายไปทันที
ในขณะเดียวกัน
โถงบ้านอันกว้างใหญ่ก็เงียบสงัด
มีเพียงเสียงนาฬิกาโบราณตีกังวานในทุกชั่วโมง
และลมจากเครื่องปรับอากาศก็พัดวนจนผ้าม่านชายล่างกระเพื่อมน้อยๆ
สร้างบรรยากาศวังเวงจนวิภารู้สึกขนลุก
เธอรู้สึกเหมือนจะได้ยินเสียงกระซิบตามมุมบ้าน
แต่แน่นอน
มันเป็นเพียงความกังวล
ที่หลอกหลอนจิตใจเธอเอง
คุณวิภา
อยู่ไหมครับ
เสียงของหมู่เทิด
นายตำรวจชั้นประทวน
ผู้สูงวัยที่เคยช่วยงานเธอในร้านทอง
ดังขึ้นตรงทางเข้า
หมู่เทิดเป็นคนค่อนข้างอัธยาศัยดี
ผิวเข้ม มีลักยิ้ม
แต่แววตาดูประสบการณ์โชกโชน
รู้จักกับสามีของเธอ
และยังมีบุญคุณต่อกันมาหลายครั้ง
วิภารีบปาดเหงื่อที่ไม่มีอยู่จริงบนหน้าผาก
ตอบรับอย่างใจดี
อยู่ค่ะหมู่เทิดเข้ามาสิคะ
หมู่เทิดมาพูดคุยเรื่องทั่วไปก่อนเล็กน้อย
แต่ที่ทำให้วิภาหูผึ่งคือบทสนทนา
ที่หมู่เทิดเอ่ยถึงพี่ชายของตนเมฆา
ซึ่งเป็นนักสืบเอกชนมือปราบ
ตัวจริงแม้จะไม่ค่อยโปรโมตตัวเอง
แต่คดีไหนถ้ารับทำก็ได้ผลลัพธ์ดีเสมอ
ถ้าอย่างนั้น
หมู่เทิดช่วยติดต่อเมฆาให้ฉันได้ไหมคะ
ฉันมีเรื่องให้เขาช่วยสืบ…
แต่ต้องปิดเป็นความลับด้วย
ได้ครับคุณวิภา