Καλημέρα 3 Αυγούστου 2024 πτήση με A330-300 της κολο-Swiss απο Ζυρίχη προς Ουάσιγκτον D.C. Μετά απο 8.30 ωρες ταξίδι στα 33000 ποδάρια και ενώ ετοιμάζεσαι να νοιώσεις την άτρακτο να ''ρίξει'' μούρη για να αρχίσει η κάθοδος,νοιώθεις τα αεροπλάνο να επιβραδύνει και την άτρακτο αντί να ρίχνει μούρη,να σηκώνεται πρός τον ουρανό.Βλέπεις στην οθόνη μπροστά σου οτι όντως κάτι δεν πάει καλά αφού το ύψος παραμένει το ίδιο αλλά εχει ελατωθεί η ταχύτητα.Περίεργο.Βλέπεις την πορεία του αεροπλάνου αντί να πηγαίνει προς τον προορισμό να πηγαίνει αντίθετα,πρός άλλη κατεύθυνση.Ξανακοιτάς και βλέπεις οτι το αεροπλάνο έχει κάνει εναν κύκλο.Αν ξέρεις,ΞΕΡΕΙΣ οτι το αεροπλάνο έχει μπει σε holding,αλλά σαν επιβάτης,δεν ξέρεις τον λόγο.Αλλά επειδή δεν εισαι μόνο επιβάτης αλλά και αεροπόρος αρχίζεις να ανησυχείς,όταν ειδικά 2 μέρες πρίν την πτήση είχες ''δει''στο ΜΕΤΕΟ οτι ολη η Ανατολική ακτή θα υπέφερε απο καταιγίδες.Το είχες παραβλέψει όμως,επειδή θα πέρναγες πρώτη σου φορά τον Ατλαντικό,ούτε καν είχες σκεφτεί για τον καιρό εμπρός.Και εκεί που αρχίζουν οι νευρώνες του εγκεφάλου σου να φτιάχνουν σενάρια,εκείνη την στιγμή λοιπόν έρχεται και η κατραπακιά,επιβεβαίωση.Κυρίες και κύριοι,απο τον θάλαμο διακυβέρνησης,σας μιλάει η συγκυβερνήτης ! Οπως παρατηρήσατε έχουμε μειώσει την ταχύτητα μας γιατί αυτή την ώρα το αεροδρόμιο (KIAD Dulles Intl) είναι ΚΛΕΙΣΤΟ λόγω πολύ ισχυρών καταιγίδων που πλήττουν την περιοχή. . . . κάπως ετσι αρχιζει να υγραίνεται η παλάμη του χεριού σου,να σφίγγουν τα δόντια και ο σφυγμός σου να καταλαβαίνεις οτι αρχίζει να επιταχύνει.Και αυτό γίνεται πιο έντονο,οταν καταλαβαίνεις οτι η συγκυβερνήτης απο τον ρυθμό της φωνής της είναι εμφανώς ανχωμένη.Ειδικά οταν αναφέρει οτι τα καύσιμα του αεροπλάνου δεν είναι ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ (ολοι ξέρουμε οτι τα καύσιμα που εχει ενα αεροπλάνο φτάνουν για το ταξίδι ΣΥΝ μία ώρα επιπλέον για διάφορους λόγους ! Και κοιτάς το ρολόι σου και καταλαβαίνεις οτι το αεροπλάνο ισως εχει καύσιμα για 40-45 ακόμα λεπτά.Και όταν νοιώθεις οτι αρχίζει η κάθοδος,το βλέπεις και στην οθόνη μπροστά σου οτι απο 33000 εχει κατέβει στα 20000 ποδάρια,νομίζεις οτι επιτέλους κάτι πάει να γίνει,έρχεται πάλι η πιλότος να σου θυμίσει οτι το αεροδρόμιο είναι ακόμα κλειστό και θα δούμε τι θα κάνουμε.Σκέπτεσαι λοιπόν οτι σε περίπου μισή ωρα θα ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΣ είτε με το καλό είτε με τον άσχημο τρόπο και ψάχνεις να βρείς κανένα αντιανχωτικό χάπι απο τον διπλανο σου,ελα όμως οτι ο διπλανός μου ήταν ενα 4 χρόνο μαυράκι που την είχε πέσει στον ύπνο,αφού επι 7 ώρες περίπου με είχε εξοντώσει στα παιχνίδια και τις ερωτήσεις,τύπου ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ,ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ,ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ, κ.λ.π.Στο μεταξύ κοιτάζω τριγύρω για να δω και τους άλλους δύστυχους επιβάτες,δεν νοιώθω μεγαλη ένταση,σχεδόν φυσιολογικούς τους βλέπω.Αν επιτρεπόταν το κάπνισμα,θα είχαν ανάψει ολοι πούρα ! 😂Κοιτάζω την οθόνη και βλέπω οτι έχουμε πάρει πορεία πρός Ατλαντικό παλι και πάμε μακρυά απο την στεριά,μακρυά απο τα αεροδρόμια της περιοχής.Το άνχος εχει χτυπήσει με δύναμη τον εγκέφαλο μου πλέον.Η γυναίκα μου δίπλα μου δεν δείχνει όμως να εχει ανχωθεί και αυτο με μουρλαίνει.Μην κάνεις έτσι μου λέει,λες να μην ξέρουν την δουλειά τους ? Ούτε και πρώτη τους φορά θα τους έτυχε κάτι τέτοιο,θα το εχουν ξαναπεράσει και άλλες φορες,μου λέει για να με ησυχάσει.Αυτοί λεω μπορεί,εγώ ομως οχι,η πρώτη μου φορα σκέφτομαι που περνάω την ΛΙΜΝΗ και να μου τύχει αυτό ? ? Και που αλλού να κατέβει σκέφτομαι,τα κοντινά αεροδρόμια δεν είναι και τόσο μεγάλα ώστε να χωρέσουν το airbus,ασε που ο καιρος θα είναι ίδιος μέχρι την Φιλαδέλφεια,Βαλτιμόρη σκέφτηκα.Και εκεί ίσως να είχαν κλείσει
.Ξανακοιτώντας στην οθόνη,βλέπω οτι έχουμε κάνει ακόμα ενα μεγάλο κύκλο πάνω απο τον Ατλαντικό και οτι είμαστε 110 μιλια απο το αεροδρόμιο.Αντί να πλησιάζουμε,απομακρυνόμαστε,σκέφτηκα.Υπολογίζω οτι τα 110 μίλια θα χρειαστει με την ταχύτητα που πάμε γύρω στο τεταρτο-εικοσάλεπτο και καταλαβαίνω οτι ο χρόνος εχει μειωθεί σημαντικά.Η ταχύτητα πέφτει και άλλο,πετάμε τώρα στα 13000 ποδάρια με 250 κόμβους,η κατανάλωση έχει μειωθεί αλλα οχι τόσο οσο θα με κάνει να χαρώ ! Στρίβουμε τώρα και βλέπω απο το παράθυρο μακρυά (ξέχασα να αναφέρω οτι καθόμασταν στην μεσαία σειρά οπότε δεν μπορούσα να βλέπω απο το παράθυρο τι γίνεται,κατι που είναι ακόμα πιο ανχωτικό,τουλάχιστον για μένα) τα σύννεφα της καταιγίδας,τεράστιοι,πελώριοι θυσανοσωρείτες,το κλασσικό τους σχήμα.Πήραμε πορεία προς την στεριά ξανά,αυτό είναι καλό σκέφτηκα,κάτι καλό ετοιμάζεται.....και συνεχίζουμε,σχεδόν σιγά-σιγά έχουμε φτάσει τα 10000 ποδάρια και η ταχύτητα παραμένει 250,έχουμε μπει πλέον στην περιοχη της Ουάσιγκτον και ξανακάνουμε αλλο ενα holding πανω απο τα χωράφια.Υποπτεύομαι οτι κάτι ψήνεται.Αυτό που περίμενα όμως απο την αρχη της περιπέτειας δεν το ένοιωσα.Περίμενα να μπούμε στον καιρό,να αρχίσει να κουνάει και να χτυπιέται το μηχάνημα,να σπάνε απο πάνω μας τα ντουλάπια,να πέφτουν οι αποσκευές πάνω στα τσερβέλια μας,αυτό λοιπόν δεν το είδα.Ουτε είδα να πετάμε μέσα στα σύννεφα.Ο καιρός εξω ηταν παραδόξως καταγάλανος και καλοκαιρινός,οι καταιγίδες ναι μεν φαινόντουσαν,αλλα σε αρκετή απόσταση απο εμας.Αν το καλοσκεφτείς,είναι καπως περίεργο.Ξάφνου μια αντρική αυτή την φορά φωνή,ακούγεται απο τα ηχεία,κυρίες και κύριοι σας μιλάει ο κυβερνήτης της πτήσης μας,το αεροδρόμιο έχει ανοίξει ΓΙΑ ΛΙΓΟ ! ! (τι εννοεΊ ο ποιητής ΓΙΑ ΛΙΓΟ ?) οπότε ετοιμαστείτε για την προσγείωση.Ευχαριστώ πολύ και καλά κρασιά.Κάποια αχτίδα φωτός φάνηκε να λαμπυρίζει μπροστά μου και την έπιασα να μην μου φύγει και την χάσω ! Νοιώθω το αεροπλανο να στρίβει και βλέπω απο το μακρυνό παραθυράκι τα χωράφια απο κάτω μας,δρόμους και αυτοκίνητα.Δεν βλέπω σύννεφα και δεν βλέπω να βρέχει,κάτι που το περίμενα,δεδομένων των συνθηκών.Ξανά περίεργο.έχουμε κατέβει πολύ,περίπου 3000-4000 χιλιάδες ποδάρια και ξαφνικα νοιώθω κάποια αόρατη δύναμη να πιάνει το αεροπλάνο και να το χτυπάει σαν χταπόδι.Μόνο για 3-4 δευτερόλεπτα κράτησε,αυτό όμως ήταν αρκετό για να ξυπνήσει τους κοιμισμένους συνεπιβάτες.Τις ζώνες τις φορούσαμε σαν καλά παιδιά που είμαστε,οπότε περιμέναμε την προσγείωση μας.Ξανακοίταξα το παράθυρο,και ειδα οτι είχαμε κατέβει αρκετα χαμηλά και οτι απο στιγμή σε στιγμή θα ακουμπούσαμε τον διάδρομο,όπως και έγινε,εν μέσω χειροκροτημάτων και επιφυμιών,του τύπου,ΜΕΓΑΛΕ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΙΛΟΤΟΣ κ.λ.π βλακείες ! 😂Τελικά είχε δίκιο η γυναίκα μου ! Κατεβαίνοντας απο το αεροπλάνο στο τέρμιναλ,κατευθυνθήκαμε για την παραλαβή των αποσκευών των άλλων επιβατών (ευχαριστουμε την SWISS που εμείς δεν είχαμε βαλίτσες να περιμένουμε,γιατί είχε φροντίσει να μην φτάσουν οι βαλίτσες μας στην Αμερική,πολλώ δε μαλλον στην Ζυρίχη απο την Αθήνα και περιμέναμε στην ξενητειά δυο μέρες με τα ίδια μόνο ρούχα να πάει Δευτέρα για να ανοίξουν τα μαγαζιά) και διαπιστώσαμε οι μόνοι επιβάτες που περίμεναν τις βαλίτσες σε ενα τεράστιο αεροδρόμιο,είμασταν εμείς,καθώτι η μόνη πτήση που είχε προσγειωθεί ήταν η δική μας.Και δεν ήταν ψέμα,το αεροδρόμιο ηταν σχεδόν αδειο ! ! Κατέβηκε και το πλήρωμα,ήρθαν και αυτοί στον ιμάντα,και τους πλησίασα να τους ρωτήσω πως καταφέραμε να περάσουμε την καταιγίδα χωρίς να βραχεί το αεροπλάνο.Σημειωτέον οτι με το που μπήκαμε στο τέρμιναλ,έρριξε καλαπόδια,κεραυνους,αστραπες και οτι εχει σχέση με τροπικη καταιγίδα. Μου είπε οτι βλέποντας απο το ραντάρ την πορεία του φαινόμενου,ενέργησαν ανάλογα,βρήκαν μια τρύπα και μπορέσαμε έτσι να κατέβουμε.! Αλλιως τον ρώτησα,τα καύσιμα ηδη θα ηταν πολυ ελάχιστα.Μου απάντησε αδιάφορα οτι θα προσγειωνόμασταν σε κάποιο αλλο αεροδρόμιο εκεί κοντά ! Εχει ξανασυμβεί,έτσι μου είπε ! Αυτή ήταν η εμπειρία μου πρώτη μου φορά πάνω απο τον Ατλαντικό και ειπα να την μοιραστώ. Τρόμαξα είναι αλήθεια,γιατί άνηκα στον χώρο και ξέρω τι γίνεται και τι εχει γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις απο αλλες πτήσεις.Επίσης το οτι δεν ήμουν παράθυρο,να βλέπω εξω και να αξιολογώ με βάση οτι έβλεπα συνέτεινε στο άνχος.Και στην τελική,εαν δεν οδηγάς ο ίδιος,ποτε δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει αυτός που οδηγάει.. Βέβαια,εμείς δεν καταλήξαμε σε άλλο αεροδρόμιο,αλλα . . 🤩🤩 Ευχαριστώ που με διαβάσατε και εύχομαι καλές προσγειώσεις σε όλους ! ! Καλημέρα
Καλησπέρα, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία - και για τον χρόνο που αφιέρωσες να γράψεις ένα τόσο λεπτομερές σχόλιο! Τέτοιες ιστορίες δείχνουν πόσο πολυδιάστατη εμπειρία μπορεί να είναι η αεροπορική πτήση για τους επιβάτες. Ακούγεται λογικό να αγχώνεται κάνεις σε μια τέτοια κατάσταση, ειδικά όταν βλέπει τις καταιγίδες από ψηλά, δεν έχει παράθυρο για να καταλάβει τι γίνεται και δεν έχει εικόνα της κατάστασης στο cockpit. Οι πτήσεις μερικές φορές μας επιφυλάσσουν ανατροπές, αλλά οσο στερεότυπο και αν ακούγεται, τελικά η εμπιστοσύνη στο πλήρωμα και στις διαδικασίες ασφαλείας, ειδικά σε μεγάλες εταιρείες που παίρνουν πολύ σοβαρά τα θέματα ασφάλειας και εκπαίδευσης των πληρωμάτων τους, ίσως μάς εξασφαλίζει την ηρεμία μας σε τέτοιες στιγμές. Εύχομαι οι επόμενες πτήσεις σου να είναι πιο ήρεμες, χωρίς να αναρωτιεσαι... που θα πάει η βαλίτσα 🤞🤞
@@aeroplanetic Την μια την πηραμε την εκτη ημερα,την αλλη την εβδομη και την τριτη την δωδεκατη,οταν γυρνουσαμε.Ειχαν γυρισει την μιση Αμερικη ! Ευχαριστω !
📌 Άρθρο στο blog: aeroplanetic.gr/divert
Ευχαριστούμε!
Καλημέρα
3 Αυγούστου 2024 πτήση με A330-300 της κολο-Swiss απο Ζυρίχη προς Ουάσιγκτον D.C. Μετά απο 8.30 ωρες ταξίδι στα 33000 ποδάρια και ενώ ετοιμάζεσαι να νοιώσεις την άτρακτο να ''ρίξει'' μούρη για να αρχίσει η κάθοδος,νοιώθεις τα αεροπλάνο να επιβραδύνει και την άτρακτο αντί να ρίχνει μούρη,να σηκώνεται πρός τον ουρανό.Βλέπεις στην οθόνη μπροστά σου οτι όντως κάτι δεν πάει καλά αφού το ύψος παραμένει το ίδιο αλλά εχει ελατωθεί η ταχύτητα.Περίεργο.Βλέπεις την πορεία του αεροπλάνου αντί να πηγαίνει προς τον προορισμό να πηγαίνει αντίθετα,πρός άλλη κατεύθυνση.Ξανακοιτάς και βλέπεις οτι το αεροπλάνο έχει κάνει εναν κύκλο.Αν ξέρεις,ΞΕΡΕΙΣ οτι το αεροπλάνο έχει μπει σε holding,αλλά σαν επιβάτης,δεν ξέρεις τον λόγο.Αλλά επειδή δεν εισαι μόνο επιβάτης αλλά και αεροπόρος αρχίζεις να ανησυχείς,όταν ειδικά 2 μέρες πρίν την πτήση είχες ''δει''στο ΜΕΤΕΟ οτι ολη η Ανατολική ακτή θα υπέφερε απο καταιγίδες.Το είχες παραβλέψει όμως,επειδή θα πέρναγες πρώτη σου φορά τον Ατλαντικό,ούτε καν είχες σκεφτεί για τον καιρό εμπρός.Και εκεί που αρχίζουν οι νευρώνες του εγκεφάλου σου να φτιάχνουν σενάρια,εκείνη την στιγμή λοιπόν έρχεται και η κατραπακιά,επιβεβαίωση.Κυρίες και κύριοι,απο τον θάλαμο διακυβέρνησης,σας μιλάει η συγκυβερνήτης ! Οπως παρατηρήσατε έχουμε μειώσει την ταχύτητα μας γιατί αυτή την ώρα το αεροδρόμιο (KIAD Dulles Intl) είναι ΚΛΕΙΣΤΟ λόγω πολύ ισχυρών καταιγίδων που πλήττουν την περιοχή. . . . κάπως ετσι αρχιζει να υγραίνεται η παλάμη του χεριού σου,να σφίγγουν τα δόντια και ο σφυγμός σου να καταλαβαίνεις οτι αρχίζει να επιταχύνει.Και αυτό γίνεται πιο έντονο,οταν καταλαβαίνεις οτι η συγκυβερνήτης απο τον ρυθμό της φωνής της είναι εμφανώς ανχωμένη.Ειδικά οταν αναφέρει οτι τα καύσιμα του αεροπλάνου δεν είναι ΑΠΕΡΙΟΡΙΣΤΑ (ολοι ξέρουμε οτι τα καύσιμα που εχει ενα αεροπλάνο φτάνουν για το ταξίδι ΣΥΝ μία ώρα επιπλέον για διάφορους λόγους ! Και κοιτάς το ρολόι σου και καταλαβαίνεις οτι το αεροπλάνο ισως εχει καύσιμα για 40-45 ακόμα λεπτά.Και όταν νοιώθεις οτι αρχίζει η κάθοδος,το βλέπεις και στην οθόνη μπροστά σου οτι απο 33000 εχει κατέβει στα 20000 ποδάρια,νομίζεις οτι επιτέλους κάτι πάει να γίνει,έρχεται πάλι η πιλότος να σου θυμίσει οτι το αεροδρόμιο είναι ακόμα κλειστό και θα δούμε τι θα κάνουμε.Σκέπτεσαι λοιπόν οτι σε περίπου μισή ωρα θα ΠΡΟΣΓΕΙΩΘΕΙΣ είτε με το καλό είτε με τον άσχημο τρόπο και ψάχνεις να βρείς κανένα αντιανχωτικό χάπι απο τον διπλανο σου,ελα όμως οτι ο διπλανός μου ήταν ενα 4 χρόνο μαυράκι που την είχε πέσει στον ύπνο,αφού επι 7 ώρες περίπου με είχε εξοντώσει στα παιχνίδια και τις ερωτήσεις,τύπου ΠΩΣ ΣΕ ΛΕΝΕ,ΑΠΟ ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ,ΠΟΣΟ ΧΡΟΝΩΝ ΕΙΣΑΙ, κ.λ.π.Στο μεταξύ κοιτάζω τριγύρω για να δω και τους άλλους δύστυχους επιβάτες,δεν νοιώθω μεγαλη ένταση,σχεδόν φυσιολογικούς τους βλέπω.Αν επιτρεπόταν το κάπνισμα,θα είχαν ανάψει ολοι πούρα ! 😂Κοιτάζω την οθόνη και βλέπω οτι έχουμε πάρει πορεία πρός Ατλαντικό παλι και πάμε μακρυά απο την στεριά,μακρυά απο τα αεροδρόμια της περιοχής.Το άνχος εχει χτυπήσει με δύναμη τον εγκέφαλο μου πλέον.Η γυναίκα μου δίπλα μου δεν δείχνει όμως να εχει ανχωθεί και αυτο με μουρλαίνει.Μην κάνεις έτσι μου λέει,λες να μην ξέρουν την δουλειά τους ? Ούτε και πρώτη τους φορά θα τους έτυχε κάτι τέτοιο,θα το εχουν ξαναπεράσει και άλλες φορες,μου λέει για να με ησυχάσει.Αυτοί λεω μπορεί,εγώ ομως οχι,η πρώτη μου φορα σκέφτομαι που περνάω την ΛΙΜΝΗ και να μου τύχει αυτό ? ? Και που αλλού να κατέβει σκέφτομαι,τα κοντινά αεροδρόμια δεν είναι και τόσο μεγάλα ώστε να χωρέσουν το airbus,ασε που ο καιρος θα είναι ίδιος μέχρι την Φιλαδέλφεια,Βαλτιμόρη σκέφτηκα.Και εκεί ίσως να είχαν κλείσει
.Ξανακοιτώντας στην οθόνη,βλέπω οτι έχουμε κάνει ακόμα ενα μεγάλο κύκλο πάνω απο τον Ατλαντικό και οτι είμαστε 110 μιλια απο το αεροδρόμιο.Αντί να πλησιάζουμε,απομακρυνόμαστε,σκέφτηκα.Υπολογίζω οτι τα 110 μίλια θα χρειαστει με την ταχύτητα που πάμε γύρω στο τεταρτο-εικοσάλεπτο και καταλαβαίνω οτι ο χρόνος εχει μειωθεί σημαντικά.Η ταχύτητα πέφτει και άλλο,πετάμε τώρα στα 13000 ποδάρια με 250 κόμβους,η κατανάλωση έχει μειωθεί αλλα οχι τόσο οσο θα με κάνει να χαρώ ! Στρίβουμε τώρα και βλέπω απο το παράθυρο μακρυά (ξέχασα να αναφέρω οτι καθόμασταν στην μεσαία σειρά οπότε δεν μπορούσα να βλέπω απο το παράθυρο τι γίνεται,κατι που είναι ακόμα πιο ανχωτικό,τουλάχιστον για μένα) τα σύννεφα της καταιγίδας,τεράστιοι,πελώριοι θυσανοσωρείτες,το κλασσικό τους σχήμα.Πήραμε πορεία προς την στεριά ξανά,αυτό είναι καλό σκέφτηκα,κάτι καλό ετοιμάζεται.....και συνεχίζουμε,σχεδόν σιγά-σιγά έχουμε φτάσει τα 10000 ποδάρια και η ταχύτητα παραμένει 250,έχουμε μπει πλέον στην περιοχη της Ουάσιγκτον και ξανακάνουμε αλλο ενα holding πανω απο τα χωράφια.Υποπτεύομαι οτι κάτι ψήνεται.Αυτό που περίμενα όμως απο την αρχη της περιπέτειας δεν το ένοιωσα.Περίμενα να μπούμε στον καιρό,να αρχίσει να κουνάει και να χτυπιέται το μηχάνημα,να σπάνε απο πάνω μας τα ντουλάπια,να πέφτουν οι αποσκευές πάνω στα τσερβέλια μας,αυτό λοιπόν δεν το είδα.Ουτε είδα να πετάμε μέσα στα σύννεφα.Ο καιρός εξω ηταν παραδόξως καταγάλανος και καλοκαιρινός,οι καταιγίδες ναι μεν φαινόντουσαν,αλλα σε αρκετή απόσταση απο εμας.Αν το καλοσκεφτείς,είναι καπως περίεργο.Ξάφνου μια αντρική αυτή την φορά φωνή,ακούγεται απο τα ηχεία,κυρίες και κύριοι σας μιλάει ο κυβερνήτης της πτήσης μας,το αεροδρόμιο έχει ανοίξει ΓΙΑ ΛΙΓΟ ! ! (τι εννοεΊ ο ποιητής ΓΙΑ ΛΙΓΟ ?) οπότε ετοιμαστείτε για την προσγείωση.Ευχαριστώ πολύ και καλά κρασιά.Κάποια αχτίδα φωτός φάνηκε να λαμπυρίζει μπροστά μου και την έπιασα να μην μου φύγει και την χάσω ! Νοιώθω το αεροπλανο να στρίβει και βλέπω απο το μακρυνό παραθυράκι τα χωράφια απο κάτω μας,δρόμους και αυτοκίνητα.Δεν βλέπω σύννεφα και δεν βλέπω να βρέχει,κάτι που το περίμενα,δεδομένων των συνθηκών.Ξανά περίεργο.έχουμε κατέβει πολύ,περίπου 3000-4000 χιλιάδες ποδάρια και ξαφνικα νοιώθω κάποια αόρατη δύναμη να πιάνει το αεροπλάνο και να το χτυπάει σαν χταπόδι.Μόνο για 3-4 δευτερόλεπτα κράτησε,αυτό όμως ήταν αρκετό για να ξυπνήσει τους κοιμισμένους συνεπιβάτες.Τις ζώνες τις φορούσαμε σαν καλά παιδιά που είμαστε,οπότε περιμέναμε την προσγείωση μας.Ξανακοίταξα το παράθυρο,και ειδα οτι είχαμε κατέβει αρκετα χαμηλά και οτι απο στιγμή σε στιγμή θα ακουμπούσαμε τον διάδρομο,όπως και έγινε,εν μέσω χειροκροτημάτων και επιφυμιών,του τύπου,ΜΕΓΑΛΕ ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ Ο ΠΡΩΤΟΣ ΠΙΛΟΤΟΣ κ.λ.π βλακείες ! 😂Τελικά είχε δίκιο η γυναίκα μου ! Κατεβαίνοντας απο το αεροπλάνο στο τέρμιναλ,κατευθυνθήκαμε για την παραλαβή των αποσκευών των άλλων επιβατών (ευχαριστουμε την SWISS που εμείς δεν είχαμε βαλίτσες να περιμένουμε,γιατί είχε φροντίσει να μην φτάσουν οι βαλίτσες μας στην Αμερική,πολλώ δε μαλλον στην Ζυρίχη απο την Αθήνα και περιμέναμε στην ξενητειά δυο μέρες με τα ίδια μόνο ρούχα να πάει Δευτέρα για να ανοίξουν τα μαγαζιά) και διαπιστώσαμε οι μόνοι επιβάτες που περίμεναν τις βαλίτσες σε ενα τεράστιο αεροδρόμιο,είμασταν εμείς,καθώτι η μόνη πτήση που είχε προσγειωθεί ήταν η δική μας.Και δεν ήταν ψέμα,το αεροδρόμιο ηταν σχεδόν αδειο ! ! Κατέβηκε και το πλήρωμα,ήρθαν και αυτοί στον ιμάντα,και τους πλησίασα να τους ρωτήσω πως καταφέραμε να περάσουμε την καταιγίδα χωρίς να βραχεί το αεροπλάνο.Σημειωτέον οτι με το που μπήκαμε στο τέρμιναλ,έρριξε καλαπόδια,κεραυνους,αστραπες και οτι εχει σχέση με τροπικη καταιγίδα.
Μου είπε οτι βλέποντας απο το ραντάρ την πορεία του φαινόμενου,ενέργησαν ανάλογα,βρήκαν μια τρύπα και μπορέσαμε έτσι να κατέβουμε.! Αλλιως τον ρώτησα,τα καύσιμα ηδη θα ηταν πολυ ελάχιστα.Μου απάντησε αδιάφορα οτι θα προσγειωνόμασταν σε κάποιο αλλο αεροδρόμιο εκεί κοντά ! Εχει ξανασυμβεί,έτσι μου είπε !
Αυτή ήταν η εμπειρία μου πρώτη μου φορά πάνω απο τον Ατλαντικό και ειπα να την μοιραστώ.
Τρόμαξα είναι αλήθεια,γιατί άνηκα στον χώρο και ξέρω τι γίνεται και τι εχει γίνει σε τέτοιες περιπτώσεις απο αλλες πτήσεις.Επίσης το οτι δεν ήμουν παράθυρο,να βλέπω εξω και να αξιολογώ με βάση οτι έβλεπα συνέτεινε στο άνχος.Και στην τελική,εαν δεν οδηγάς ο ίδιος,ποτε δεν ξέρεις πως θα αντιδράσει αυτός που οδηγάει..
Βέβαια,εμείς δεν καταλήξαμε σε άλλο αεροδρόμιο,αλλα . . 🤩🤩
Ευχαριστώ που με διαβάσατε και εύχομαι καλές προσγειώσεις σε όλους ! ! Καλημέρα
Καλησπέρα, σε ευχαριστώ που μοιράστηκες αυτή την εμπειρία - και για τον χρόνο που αφιέρωσες να γράψεις ένα τόσο λεπτομερές σχόλιο!
Τέτοιες ιστορίες δείχνουν πόσο πολυδιάστατη εμπειρία μπορεί να είναι η αεροπορική πτήση για τους επιβάτες.
Ακούγεται λογικό να αγχώνεται κάνεις σε μια τέτοια κατάσταση, ειδικά όταν βλέπει τις καταιγίδες από ψηλά, δεν έχει παράθυρο για να καταλάβει τι γίνεται και δεν έχει εικόνα της κατάστασης στο cockpit.
Οι πτήσεις μερικές φορές μας επιφυλάσσουν ανατροπές, αλλά οσο στερεότυπο και αν ακούγεται, τελικά η εμπιστοσύνη στο πλήρωμα και στις διαδικασίες ασφαλείας, ειδικά σε μεγάλες εταιρείες που παίρνουν πολύ σοβαρά τα θέματα ασφάλειας και εκπαίδευσης των πληρωμάτων τους, ίσως μάς εξασφαλίζει την ηρεμία μας σε τέτοιες στιγμές.
Εύχομαι οι επόμενες πτήσεις σου να είναι πιο ήρεμες, χωρίς να αναρωτιεσαι... που θα πάει η βαλίτσα 🤞🤞
@@aeroplanetic Την μια την πηραμε την εκτη ημερα,την αλλη την εβδομη και την τριτη την δωδεκατη,οταν γυρνουσαμε.Ειχαν γυρισει την μιση Αμερικη ! Ευχαριστω !