E tam Ola, nie ma co żałować przeszłości, że lepiej by było jakbyś tam została.. Podjęłaś NAJLEPSZĄ dla siebie decyzję w oparciu o informacje i uczucia jakie, WTEDY miałaś. Żałowanie przeszłości sprawia, że tracimy ZAUFANIE do samego siebie i wszystkie decyzje, które mamy do podjęcia "na TERAZ" i w PRZYSZŁOŚCI, mogą zachwiać PEWNOŚCIĄ siebie. Jaką decyzję się nie podejmuje, należy WIERZYĆ i UFAĆ, że jest ona dla nas najlepsza :)
Tak jak na końcu filmu powiedziałam, cieszę się że pojechałam i spróbowałam. Dziś jestem szczęśliwa tutaj i dobrze, że się to tak potoczyło :) Ale masz rację, na tamten moment podjęłam dla siebie najlepszą decyzję z wiedzą którą WTEDY miałam :)
@@olaolur Akurat doskonale Cię rozumiem, bo też miałem "przygodę" z Anglią po studiach i wróciłem z wrażeniem, że sobie nie poradziłem.. Jak się okazuje była to lekcja pokory, która uświadomiła mi, że jakie masz nastawienie wewnątrz to takie się zamanifestuje na zewnątrz. Z czasem się okazało, że w Polsce da się zarabiać lepiej niż tam ;) Pozdrawiam!
Pozdro z Cambridgeshire;) Faktycznie poczatki pobytu za granica byly baaardzo trudne, ale po jakims czasie wlasnie poznaje sie ludzi to w pracy, to na zajeciach, to na portalu randkowym:D i sie zycie powoli zmienia. Czasem mysle, ze moglam dac szanse Polsce i wlasnie, moje zycie w kraju bylo takie, jaka ja bylam, ale za kazdym razem jak odwiedzam, to czuje, ze ja juz tam nie naleze. Ze juz nie umiem przelknac zmierzlej ekspedientki czy trabienia na kogos na drodze. Choc do Polskich przyjaciol teskno, wiadomo.
Ja juz dwa lata jestem w USA, praca na staly etat, poznalam w miare duza ludzi, aczkolwiek te znajomosci sa przelotne, tylko how are you w biurze teoszke sie pogada, ale nic poza praca... bardzo teskno Do moich przyjaciol w Polsce... jednak latwiej poznaje sie przyjaciol w szkole, im starszy czlowiek tym ciezej, bo kazdy ma swoja rodzine
Ja od zawsze mówiłam i uważałam, że nie chce wyjeżdżać z Polski i że tutaj żyje mi się najlepiej. Niestety od jakiegoś czasu sytuacja w naszym kraju sprawia, że coraz częściej myślę o wyjeździe. Jestem już starsza i po mału kończę swoją edukację, chociaż ciągnie mnie na kolejne kierunki magisterki to jednak myślę o przyszłości. O tej przyszłości, w której założę rodzinę, będę miała dzieci i chociażby w trosce o ich dobro zaczęłam się zastanawiać czy pozostać w naszej Polsce czy znaleźć dom gdzieś indziej.
Mam to samo. Od zawsze czułam, że Polska to moje miejsce i nie musiałam wyjeżdżać, żeby przekonać się, że będę tęsknić za ojczyzną, jednak teraz też coraz częściej myślę czy jeszcze trochę i sytuacja w kraju mnie do tego nie zmusi ze względu, że w Polsce po prostu nie będzie bezpiecznie. Jest to przerażające, bo wiem że chce żyć i mieć rodzinę w Polsce. Jest mi bardzo przykro jak patrzę co się dzieje w polityce :(
Jedz i sproboj byś nie żałowała majac 40 lat że nie pojechalas.nie każdy się do tego nadaje i nie można generalizować. Ja spróbowałem i wiem że najlepiej czuję się na swoich starych smieciach. Jeszcze pół roku i wracam. Jak to mój znajomy powiedział. Jeśli po roku czujesz że się odnajdujesz to działaj w tym dalej. jak nie to szukaj innego miejsca albo też wróć. Nikt Ci tego nie zabroni a komentarze ludzi ze przyjechała z zagranicy to wiesz gdzie można je schować. Trzymaj się cieplo
Ja mam tak z twórcami na RUclips, że niektórych potrafiłam oglądać latami a teraz już nie jestem w stanie i myślę, że jest to oznaką tego, że ja się zmieniłam, ale też że oni się zmienili.
Mega takie autorefleksje! Szacun dla Ciebie za ten filmik i ten, który komentujesz oczywiście.. Jasne, że z czasem zmieniają się poglądy. Jak to powiedziała Jola Szymańska w jednym ze swoich ostatnich filmów: (odpowiadając na hejterski komentarz) "Jestem dumna, że moje poglądy się zmieniły. Współczuję Ci jeśli Twoje się wcale nie zmieniają wraz z biegiem lat". Generalnie uważam, że umiejętność przyznania się przed samą sobą i powiedzenia na głos "nie ogarniam, nie ogarnę, nie jestem na tyle silny/a" jest okazem dojrzałości.. Ja zaś zamiast nagrywać filmy na YT to sporo piszę, mam całe mnóstwo swoich zapisek, prowadziłam pamiętnik od 13 roku życia aż do czasów studiów.. i także mam mega cringe kiedy to wszystko czytam😅 ale to super wspomnienia! Fajny ten format filmików. Chętnie obejrzę kolejny z tej serii. Fajnie jeśli będzie się pojawiało takich więcej. Mam nadzieję, że nagrasz niebawem znowu taki odnośnie skomentowania swojego innego starego filmu😁
hej ;) też jestem z Tychów i też wyjechałam do Anglii zaraz po studiach (może kojarzysz Southend- 1h od Londynu). ja zostałam, chociaż wiem dobrze o czym mówisz z samotnością i wypełnianiem sobie czasu zakupami, wycieczkami itd, bo miałam taki okres, że też czułam się bardzo sama. teraz jest inaczej. od jakiegoś już czasu mieszkam w Devon, mam tu faceta, znajomych, pracę, możliwości, kupilismy tu dom i w sumie całe moje dorosłe i samodzielne życie spędziłam w Anglii. to tutaj czuje się u siebie, a kiedy jestem w Polsce tęsknię za Anglia, chociaż oczywiście brakuje mi tu rodziny i przyjaciół z Polski. pamiętam, że na początku byłam Anglia zafascynowana i też zakochana w niezaleznosci, później wciąż kochałam niezależność, ale Anglii miałam dość i wydawało mi się ze w Polsce wszystko jest lepsze. dopiero po około 3 latach przyszedł czas rownowagi. zdecydowanie zgadzam się z Tobą w kwestii przyciągania: to kim i czym się otaczamy zależy od Nas samych. kiedy zmieniłam swoje nastawienie i zaczęłam skupiać się na rozwoju osobistym i zawodowym, zmieniło się moje życie, poznałam nowych ludzi, kariera zaczęła nabierać tempa a ja w końcu zaczęłam odczuwać szczęście i takie ' dobrze to robisz' uczucie. w Anglii jest mój dom, ale wiem, co to znaczy przyjechać tu i byc zdanym na siebie i samotnym, i większej samotności jak tej z początków emigracji nie znam. uff... dlugie to wyszło, ale mam nadzieję, że przeczytasz ;)
Fajnie wspominam czasy/filmiki Twojego życia w UK, wszystkie VLOGMASki, byłem zawsze na bieżąco. Też te filmiki zainspirowały mnie i podbudowały do przeprowadzki do Londynu, również dużo mi pomogłaś, opowiadając o życiu tam w DM, za co jestem wdzięczny ❤️ Ale jak to mówią „wszędzie dobrze ale w domu najlepiej” 😇
Oglądałem w "tedy" tą wypowiedź i do tej pory się z nią zgadzam. Wróciliśmy synek rośnie, życie się toczy, nie chcę tych funtów.. jak chcecie to sobie tam siedźcie tłumacząc sobie, że "warto" ps. z tym stanem umysłu? Nie, to nie jest stan umysłu. Jesteś zadowolona z życia, uśmiechnięta i wyluzowana, zapomniałaś o tamtych trudnych emocjach... podsumowując dobrze, żę wróciłaś... Pozdrawiam.
Jestem z Tobą od vlogmasow z Anglii. 🖤 Fajnie, ze jesteś w stanie weryfikować i wyciągać wnioski z „dawnej” siebie. Tez miałam niejedną przygodę z zagranicą i tak jak mówisz. Mierzyłam nisko wiec tak tez wyglądało tam moje życie. Myślę, ze w moim przypadku dużą rolę grał wiek i to, że nie chciałam zawalić studiów w PL więc wracałam.
Kazdy chyba ma taki etap... Ja po studiach tez mialam takie chwile... Tylko ja pojechalam na wakacje do Wrocławia. I tam siedzac w pieknym Wroclawiu stwierdziłam ze choćbym uciekła na drugi koniec swiata a nie tylko Polski to nie ucieknie od siebie, od tego co czuje i co mysle... Wrocilam. Spojrzalam wtedy na siebie przez oczy nowego faceta, ktory byl zafascynowany mną, moim wykształceniem, moim charakterem, zasadami...itd I mimo ze nam sie nie udalo, to zmienilo moje myślenie. Doceniłam siebie i swoje zycie 😜
Mieszkam już w trzecim zagranicznym kraju, mam od paru lat sporo doświadczeń z bardzo różnymi kulturami. Wszędzie było inaczej, wszędzie było na swój sposób ciężko (oczywiście najprościej i najmilej w kraju latynowskim ;D). W planie mam kolejny kraj, z jeszcze trochę innej beczki :) Faktem jest, że akurat teraz jest ciężko, mam dziwne doświadczenie, bo myślałam że za trzecim razem będzie najprościej, a wychodzi na to, że akurat teraz jest mi najtrudniej i mam zupełnie nowe doświadczenie i przemyślenia :) Znam problemy dotyczące standardu i tych wszystkich rzeczy, których brak....rodziny, sklepów, produktów, jedzenia. Ze znajomymi cierpię trochę mniej, bo jestem nauczona być z dala od mojego miasta i wszystkiego co dobrze znane - już od 16 roku życia. (tak mnie nosi :D) Więc umiem na odległość i próbować wypracowywać te nowe kontakty - im starsi jesteśmy jest coraz trudniej - to prawda. Ale wracając do zagranicy. Jest czasem cholernie ciężko. Wiadomo, że można sobie poradzić zawsze i wszędzie, ale wiadomo - nie zawsze to jest tego warte! Mimo wszystko fajnie czasem zaryzykować, tak jak Ty to zrobiłaś. A przecież jeśli wrócimy, to nie jest absolutnie żadna porażka! (Niektórzy tak uważają - że jak ktoś wraca szybciej niż nie wiem po roku, to jakby na tarczy (???)). Uważam że każdy wyjazd z kraju, nawet na krótki czas może nas niesamowicie wiele nauczyć o sobie, o innych i o całym świecie. Zmienia perspektywy, nieodwracalnie rozszerza horyzonty. Podziwiam każdego, kto się odważył, to jest zawsze wielkie wyzwanie, nawet jeśli wyjedziemy na troszeczkę :) A jeśli ktoś nigdy nie chce wyjeżdżać - równie cudownie! Wszyscy mamy swoje priorytety :) Pamiętam ten stary filmik, bo oglądałam go po moim drugim wyjeździe i tak się porównywałam wtedy jak inne były nasze doświadczenia, ja dostałam w dupę solidnie dopiero za trzecim razem :D Mimo wszystko warto było :D
Właśnie od razu pomyślałam o Tobie jak teraz słuchałam Oli :D Zrób też taki filmik, jestem ciekawa twoich przemyśleń jako tej drugiej strony, która wyjechała i jednak została :)
zdecydowanie nagraj swoje doświadczenia. Jestem od 2 msc w UK i zastanawiam sie co dalej robic z zyciem, ciekawi mnie, co ciebie skłoniło do zostania :)
Bardzo podoba mi się to w jaki sposób odnosisz się do własnych słabości i przekonań. Kurczę, jakie to fajne, że człowiek może wciąż się zmieniać i rozwijać :)
Przyjechałem do Polski 2 lata temu ,ale faktycznie rok tam byłem przez zdalne naucznie ,obecnie też w domu .Mogę powiedzieć ,że na prawde ciężko jest czasami w cudzym kraju ,a doma czuję siebie dużo lepiej,ale póki się nie poddaje )poznałem kilka miłych osób,dużo lepeiej rozmawiam po polsku ,więc myślę,że uda się tutej się odnaleść.pozdrawiam
Bardzo dobry film - cieszę się i brawo za odwagę, że nagrałaś filmik i mówisz, że coś mogłaś zrobić lepiej, że może popełniłaś gdzieś błąd ale teraz nie zatajasz i nie odcinasz się od tego. Oczywiście błąd wcale nie musiał być błedem bo tak naprawdę w tamtym momencie wykorzystałaś wszystko co mogłaś aby pójść naprzód, tam gdzie będzie ci lepiej, więc nie ma sensu też obwinianie siebie samej. Chciałabym wyjechać za granicę. Niestety zrobiłam się bojaźliwa znów, z wiekiem. I sytuacja na świecie jest ciężka, aby zmieniać życie pakując walizki.
Ola, pamiętam jak oglądałam twoje vlogi z UK. Wtedy ja byłam w Niemczech. Pamiętam jak obejrzałam twój film, w którym mówiłaś, że wróciłaś do Polski. Mocno zaczęłam się zastanawiać i... wróciłam 1,5roku temu! Też myślę, że może się poddałam, że mogłam poddać inną decyzję. Ale teraz jest mi dobrze! Niestety po ostatnich sytuacjach w Polsce, też zaczełam się zastanawiać, czy czasem nie wyjechać. Zobaczymy co przyniesie przyszłość.
Bardzo ciekawy film ❤ Ja też zauważyłam, że na przestrzeni lat totalnie zmieniniają się poglądy u człowieka, to jest niesamowite. W dodatku popełniało się masę błędów...
To racja ... ja mieszkałam sama w Niemczech (gdzie zaczynałam wszytsko sama ) teraz wyprowadziłam się do Austrii i znów od początku i tak to racja jest ciężko samemu ... ogarniać sprawy , nic się nie wie , nikt w niczym nie doradzi ... ale powiem tak mimo , ze jest ciężko to ma się doświadczenie życiowe i jest się zmuszonym do walki (co leży w moim charakterze ) sama satysfakcja , ze poradziłam sobie w jakiejś sytuacji jest warta , wszystkich niedogodności 😌 warto otwierać swoje perspektywy i takie doświadczenia właśnie poszerzają nam widok , nie jest to dla każdego, nie każdy poradzi sobie z samotnością ale polecam bo są to sytuacje , które nas wiele uczą . Zapraszam tez do mnie i pozdrawiam cieplutko! 💛
Cześć, pamiętam Cię z "placu" chociaż nie kolegowalysmy się dobrze, bo jestem od Ciebie młodsza i po podstawówce wychalam z rodzicami właśnie do Anglii. Jestem tu już od 13 lat i jako ciekawostkę powiem że poznałam tu różnych ludzi, pracowałam w różnych miejscach, studiowałam. Aktualnie mam kilku wspaniałych przyjaciół, ale to są i zawsze byli Polacy. Wraz z nimi doszliśmy do wniosku że koniec końców my zawsze jesteśmy trochę inni, potrzebujemy ludzi wokół nas, mamy inna mentalność... Dlatego mimo tego ze boję się mieszkać w Polsce, bo nie mam o wieku rzeczach pojęcia to czuję ogromną ekscytacje na mysl o tym że kiedyś spróbuję tam żyć, pomiędzy swoimi. I może nie będę odczuwać już tej dziwnej odmienności, samotności. Pozdrawiam ;)
Zgadzam sie z tym co powiedzialaś odnośnie naszego nastawienia, stanu umysłu i wiedzy przed wyjazdem, od tego faktycznie sporo zależy. Poza tym zazwyczaj jest niestety tak, że idealizujemy miejsca w których nas nie ma i działa to w obie strony. Kiedy mieszkamy za granica i cos jest nie tak zawsze gdzies z tylu glowy mamy myśl, ze w Polsce byloby latwiej i dla wielu osob faktycznie jest. Nie kazdy chce mieszkac/ bedzie potrafil sie odnalezc za granica, to bardzo indywidualna kwestia. Z kolei kiedy mieszkamy w Polsce i napotykamy jakieś trudności na swojej drodze zazwyczaj wyjazd za granice jawi nam się w samych superlatywach, a niestety rzeczywistość jest jaka jest. Sam wyjazd niczego nie zmieni, trzeba też cos od siebie dać i przede wszystkim sporo poswięcić. Bo po wyjeździe zazwyczaj ludzie stykaja sie z masa problemow ktorym rowniez musza podołać.
Olu, pamiętam jak oglądałam ten filmik dwa lata temu, i miałam podobne przemyślenia, jak masz teraz :) a zarazem sporo wyrozumiałości i świadomości, że to, co zostało powiedziane na temat mieszkania zagranicą, jest właśnie efektem punktu startowego wtedy. I to dotyczy wszystkich - łatwo by mi było oceniać kogoś innego ze swojej własnej perspektywy osoby, która wyjechała raz na wymianę, drugi raz w ramach projektu z pracy, i trafiając w super fajne grupy ludzi. Tylko co taka ocena by mi dała? Poczucie się lepiej kosztem innych? Co by zmieniła w ich życiu? Ludzi obok trzeba ciągnąć do góry, a nie oceniać, nie będąc samemu w ich sytuacji :) nie zawsze to jest łatwe, samemu trzeba mieć sporo energii, a jej zasoby przecież nie są nieograniczone. Ale warto próbować :)
Oczywiście, że człowiek w trakcie życia zmienia poglądy i zdanie na dany temat nie raz i nie dwa. A dzieje się to poprzez nabieranie doświadczenia, dorastanie, zmianę sytuacji życiowej itp. itd. Ja od dawna, gdy przedstawiam komuś swoje stanowisko na dany temat, zaznaczam, że nie NA PEWNO, NIGDY, bądź ZAWSZE coś tam, ale TERAZ myślę tak i tak... :D Robię sobie swoistą furtkę na przyszłość :D
Przyjechalam do Londynu kolo 2 lat temu na studia mgr. I pamietam ten filmik! Ale pamietam ze oprocz przerazenia tym Londynem i Anglia i tym wszystkim bylam mega zdeterminowana i nadal jestem. Nie planuje wracac. Tez niestety traktuje powrot jak swojego rodzaju porazke- ale niepotrzebnie jak sadze. Z czasem jest latwiej ale to jest trudne doswiadczenie- wiem ze duzo mnie to kosztowalo ale tez niesamowicje duzo sie nauczylam o samej sobie. Ja osobiscie polecam te decyzje mimo tych wszystkich niedogodnosci! PS. Sama ostatnio tez odwazylam sie tworzyc kanal o tym jakby kogos temat interesowal- zapraszam serdecznie :)
Kurcze, mialam w tym tygodniu podobne przemyślenia jak przeczytałam kartkę z pamiętnika sprzed 5 lat. Ileż tam było autosabotazu 😅 Dobrze mieć się do czego odnieść. Chociażby po to, aby przybić sobie pionę za rozwój. Bardzo ciekawy film! Pozdrawiam :)
Jako osoba mieszkająca za granicą i mająca kontakt z wieloma innymi obcokrajowcami tutaj widzę właśnie taką tendencję do narzekania a nic nie robienia. Moja sytuacja jak wiesz jest zupełnie inna, emigrowałam za miłością :D. Było mi o wiele łatwiej bo nie byłam sama, sprawy w urzędach ogarniał na początku Gokhan. Jednak jakoś już od początku podeszłam do tej przeprowadzki jak do jakieś misji i wbijałam sobie do głowy przez około rok, że tam nie będzie tak jak tutaj. To ja będę obca, to ja muszę się przystosować i jak odetnę się od ludzi i fajnych wydarzeń to będzie mi tam źle. Pojechałam więc do Turcji bez żadnych oczekiwań, z pełną akceptacją tego co będzie i nastawieniem, że muszę sobie dać radę. I kurczę, jest mi tutaj super. Czasami dalej nie ogarniam toku myślenia Turków, ale czuję się częścią tego kraju i tych ludzi. Przesiąkłam Turcją i nie wyobrażam sobie wyprowadzki stąd. Myślę, że najważniejsze na emigracji jest nieodcinanie się od ludzi, dawanie im szansy plus nie oczekiwanie od wszystkich jakiś głębszych relacji. Na to trzeba czasu. Jako widz jakoś nigdy nie podchodziłam do twórców na zasadzie: "powiedziałeś kiedyś w takim filmie jakąś swoją opinię, to jak śmiesz ją zmieniać?!" Zwykle sprawdzam czas publikacji, zresztą sama po sobie wiem ile razy zmieniam swoje zdanie i opinię i nie szokuje mnie to, że np Ty Ola masz dzisiaj inne zdanie na temat emigracji. Raczej szokowałoby mnie to gdybyś ciągle trwała w tym stanie myślowym co kiedyś. Każdy z nas dorasta, ewoluuje i się zmienia. :)
Oglądałam Twoje filmy o życiu w Londynie, kiedy sama zastanawiałam się, czy tam nie pojechać. Pamiętam te historie o współlokatorach, mieszkaniach, ale nie przekonały mnie, pomyślałam sobie, że chyba szukałaś w nieodpowiednich miejscach mieszkań. Ale dzięki Tobie obmyśliłam sobie inny plan, jak do tego wyjazdu podejść. Od początku chodziłam na spotkania z jednej grupy na Facebooku, która zrzeszała dziewczyny z zagranicy mieszkające w Londynie, tam poznałam super osoby, dużo studentek, albo osoby tuż po studiach robiące ciekawe rzeczy, mieszkania szukałam na jednej grupie na Facebooku, którą poleciła mi znajoma z tych spotkać i od razu wylądowałam w kreatywnie zrobionym mieszkaniu w super miejscu z samymi Angielkami. Co prawda Anglia mi się nie spodobała, wróciłam po pół roku do Polski na studia, które wcześniej zawiesiłam. lepiej
I jeszcze chciałam dodać, że ta moja historia z szukaniem znajomych i mieszkań pokazuje, że trzeba jasno wyznaczyć sobie czego się chce/potrzebuje i do tego uporczywie dążyć. Ja chciałam poznać ciekawych ludzi, mieszkać w fajnym miejscu, chodzić w hipsterskie miejsca (xD) i mimo tego, że wydawało się to niemożliwe (np. ze względu na wysokie ceny lepszych pokojów), to akurat te rzeczy mi się udały. :)
Ola! Ludzie się zmieniają, potwierdzam! A bardziej ich przekonania i myślenie. Na przestrzeni lat mamy kontakt z taką ilością osób i tyle ciężkich chwil i bogatych sytuacji doświadczamy, że nie ma opcji pozostać takim samym człowiekiem. Każdy ma prawo zmienić zdanie! Każdy ma prawo dojść do innych wniosków! Nie dajmy się zamknąć w klatce, każdy popełnia błędy, sztuką i odwaga jest się do nich przyznać j kroczyć swoją drogą. Trzymaj się i rób co musisz by być szczęśliwą, to Ty będziesz żyła ze swoimi decyzjami, nikt inny! Buźka! 😘
Dobrze jest czasem wrócić do tego co było kiedyś i skonfrontować dawna siebie, zobaczyć co się zmieniło :) ja kiedyś nadużywałam słowa nigdy zawsze teraz staram się ich unikać. Ps czekam z niecierpliwością na foodboka 🥘🥘😋 i pozdrawiam ☺️
Mówisz że myślisz, żeby wyjechać.. a co na to Twoja druga połówka? Podziela to/wspiera Cię w tym? Może jeśli faktycznie oboje wyjedziecie, tak jak mówiłaś, będzie łatwiej zbudować coś z kimś :)
A ja pamiętam jak rok temu wpadłam na Twój filmik. Byłam wtedy w Londynie i zgadzałam się w 100% z tym co mówiłaś wtedy w filmiku... Sama teraz się zastanawiam czy nie nagrać podobnego filmu do Twojego, mówiąc o MOICH PRZEMYŚLENIACH o życiu za granicą.
Film o tym dlaczego nie chcesz już mieszkać za granica zapadł mi w pamięci na dobre. Jestem na prawdę bardzo młodym człowiekiem i bardzo wcześnie podjąłem decyzje o wyjeździe z kraju. Po tym jak obejrzałem tamten film coś się zmieniło. Uświadomiłaś mi pare rzeczy. Aczkolwiek zdążyłem już zauważyć, że warto podejmować spontaniczne decyzje, pozwolić by los napisał scenariusz. Trochę jak taki włóczykij ale uważam ze młode osoby na prawdę nie maja nic do stracenia. Torbę można spakować z dnia na dzień. Jak i w jedna stronę tak i w druga.
O ja, to już 5 lat? Pamiętam jak wygrałam kartkę pocztową z Londynu od Ciebie ❤️ Ciekawy jest też taki powrót do przeszłości, choć to takie niewygodne odczucie 😃.
Oglądałam i ten pierwszy film o mieszkaniu w Londynie i już wtedy byłam zdziwiona podobieństwem Twoich przeżyć w Londynie do moich. Nie wiem czy to jest kwestia tego, ze tez jestem mega wrażliwcem i byłam dość mocno zagubiona w tamtym czasie, ale ilość ludzi, którzy niestety byli na dnie i potrafili tylko na to dno ciągnąć, była przerażająca. U mnie minęło 5 lat od pobytu tam, ale nie potrafię wspominać tego czasu pozytywnie. Odkąd jestem w Polsce każda płaszczyzna mojego życia się polepszyła. Zgadzam się, ze jacy jesteśmy w środku, to przyciągamy, ale naprawdę jest coś na rzeczy jeśli chodzi o patologie w Londynie.
Ile miałaś wtedy lat i ile masz teraz? *Dotarłam do momentu jak mówisz że wyjechałaś po studiach i trochę szok :D Wyglądasz na 16 lat na tym filmie nie na po studiach :)
Teraz, gdy widzę i porównuję rozwój polityki wirowej w różnych krajach, cieszę się, że mieszkam w Polsce. Można narzekać, ale w innych krajach jest gorzej. Poza tym, widać, że całe zło wypełza z Zachodu.
Ee tam ja bylam z narzeczonym 3 lata w NL i mimo tego co kiedys mowilismy to nadal podtrzymujemy swoje zdanie o wyjazdach na stale 😁 takie gdybanie co teraz bym mogla, co bym zrobila siedzac w cieplutkim mieszkaniu jaki ma sens ? Przeciez nawet z pozytywnym nastawieniem moglabys trafic podobnie 😁 Bylo,minelo, po co zyc przeszloscia ?
Kochana juz dawno Cie nie slyszalam, a co moglabym dodac, bo oczywiscie znam ten temat od podszewki...Z emigracja to jest tak, ze bardzo duzo zalezy od domu w ktorym mieszkasz... juz zapomnialas jak bylo na sherach?.. mialas takie poglady bo po prostu nie bylo mozliwosci mieszkac samemu i stworzyc warunki godne do mieszkania i rozwoju osobistego... moze gdybys znalazla partnera w tamtym czasie i zamieszkalibyscie razem to inaczej wszystko by wygladalo...Dom i panowanie nad tym co sie dzieje w domu to bardzo duzo ...Dom pozwala odzyskac spokoj i realizowac swoje cele ( we wszystkich dziedzinach)...Ja do dzis znam ludzi co mieszkaja na sherach w Londynie po 10 lat i uwazaja to za normalnosc (?).... I teraz zastanow sie jakby to bylo wrocic na ta kupe, z brudna kuchnia :) w Polsce odzyskalas wolnosc bo po prostu zamieszkalas z kims kogo kochasz... i problem ten przestal Cie dotyczyc...
@@hidden1878 chyba mnie nie zrozumiales... mieszkanie samemu zagranica i wynajmowanie mieszkania na poczatku nie jest mozliwe, chyba ze ktos jest bogaty i chce sobie zrobic inwestycje....szczegolnie londyn jest drogi gdzie najem kawalerki to ponad 1200 funtow... ludzie napalaja sie na zagranice, ale prawda jest taka , ze nie maja jak mieszkania utrzymac, bo zycie jest bardzo drogie... dlatego emigruja i zyja po 5-6 osob w domu i ni jak sie rozwijaja....bo bardziej sie stresuja codziennoscia domowa ( i tym dziwnym faktem mieszkania z obcymi ) niz mysleniem o swojej przyszlosci
Coś w tym jest. Przez okres studiów i po mieszkałam z różnymi osobami. Zawsze były to osoby nieprzypadkowe, dobrze mi znane, takie z którymi można było usiąść w kuchni i niepostrzeżenie przegadać 3 godziny. Ale w końcu przychodzi taki moment, gdzie dzielenie mieszkania z innymi ludźmi zaczyna zawadzać, choćby były nie wiem jak sympatyczne. Także nie dziwię się ludziom, którzy są przez sytuację finansową skazani na mieszkanie z obcymi, że źle się czują funkcjonując w takiej rzeczywistości. To jest koszt psychiczny, którego się nie bierze pod uwagę, decydując na taką formułę wyjazdu/emigracji zagranicę. A tak naprawdę to ten koszt jest ogromny!
@@martajacak3248 Do tego Ola zapomniala takze powiedziec o tym, ze po powrocie do Polski odnalazla sens , bo wkocu miala pieniadze na mieszkanie i samochod... Polska nie taka zla ale jak sie przyjezdza z gotowka w kieszeni to wszystko jest takie piekne.... ciekawe jakby wrocila z pustym workiem,....Po prostu zmienila swoj status z robola, na kogos kto w koncu ma pieniadze i moze poszukac normalnej pracy za lepsze pieniadze niz najnizsza krajowa
obserwuję Twój rozwój, bo oglądałam Twoje filmiki już kilka lat temu (tylko siedzę cicho), ale baaardzo często słuchając Ciebie mam takie "woooow, mam podobną opinię". I w 100% zgadzam się z tym, że opinię można zmieniać, ja nawet uważam, że to wskazane. Skoro z wiekiem nabieramy doświadczeń, jesteśmy coraz mądrzejsi i tak dalej i to pozostawanie w tych samych opiniach jest trochę absurdalne. Skoro 5lat temu mieliśmy jakieś opinię, a teraz jesteśmy mądrzejsi o te 5 lat i nadal mamy takie same opinie to czym się ta mądrość objawia? 🤔 Nie wiem czy wiesz co mam na myśli ;)
No jasne, że trzeba! Jak ze wszystkim można się niezdrowo zapętlić. Tak samo z ćwiczeniami, jedzeniem, piciem i myśleniem. Tak zrozumiałam ten komentarz, że wydawać by się mogło, że ja ciągle tylko pracuję nad sobą i analizuje. Oszalałabym 😄 Warto pamiętać, że ten kanał na YT ma pewną tematykę :)
Ja podobnie pod twoim filmem w którym mówiłaś że juz nigdy nie wyjedziesz, napisalem ze wrocilem z UK i nie chcialbym juz wyjezdzac bo tu jest spoko, po 3,5 roku w pl i wielu doświadczeniach, już pod paru miesiecy co chwile mi chodzi po głowie wyjazd z PL na stałe xD Dziś człowiek jednak docenił to co wtedy się miało.
Uwazam że nie masz racji, Londyn to nie twoje miejsce, nie miałaś energii i chęci do zmian, dzieki zmianie otoczenia może nie miałabyś tylu złych wspomnień ale nadal nie czulabys się tam dobrze, trawa jest zawsze bardziej zielona po 2 stronie ulicy,
Niezaleznie w ktorym kraju mieszkasz. ....Mysle ze w dobie obecnych czasow posiadanie chocby jednej szczerej- dobrej osoby, do ktorej moglibysmy zadzwonic z problemem w srodku nocy to jest niesamowity luksus. Takze nie uzaleznialabym swojej decyzji o wyjezdzie za granice pod katem `przyjaciol`. Samotnosc w Polsce czy w Anglii ... coz za roznica ? To samo z zyciowymi wyborami typu studia. Niestety sami musimy podjac ostateczna decyzje. Moze tematyczne forum naukowe to lepsze miejsce na znalezienie odpowiedzi co/gdzie studiowac niz pytanie cioci ?
Sorry mieszkałaś tylko rok i juz takie zle odczucia ..To chyba żadne kraj nie jest dla ciebie. Ja jestem tu 17 lat i w pierwszym roku nawet nie zdążyłem zatęsknić za polską bo bylem 3 razy na urlopie w pl.. Londyn to najgorsze miejsce na start ludzie cwanikai i wyzysk na maksa. Nigdy bym tam nie zamieszkał.. Do decyzji wujadu trzeba dojrzeć a cos mi się wydaje że jeszcze dzieciak byłaś i cie to przerosło. Nie wieze ze taka laska jak była sama(samotna) ..👍😉pozdrawiam.
E tam Ola, nie ma co żałować przeszłości, że lepiej by było jakbyś tam została.. Podjęłaś NAJLEPSZĄ dla siebie decyzję w oparciu o informacje i uczucia jakie, WTEDY miałaś. Żałowanie przeszłości sprawia, że tracimy ZAUFANIE do samego siebie i wszystkie decyzje, które mamy do podjęcia "na TERAZ" i w PRZYSZŁOŚCI, mogą zachwiać PEWNOŚCIĄ siebie. Jaką decyzję się nie podejmuje, należy WIERZYĆ i UFAĆ, że jest ona dla nas najlepsza :)
Tak jak na końcu filmu powiedziałam, cieszę się że pojechałam i spróbowałam. Dziś jestem szczęśliwa tutaj i dobrze, że się to tak potoczyło :) Ale masz rację, na tamten moment podjęłam dla siebie najlepszą decyzję z wiedzą którą WTEDY miałam :)
@@olaolur Akurat doskonale Cię rozumiem, bo też miałem "przygodę" z Anglią po studiach i wróciłem z wrażeniem, że sobie nie poradziłem.. Jak się okazuje była to lekcja pokory, która uświadomiła mi, że jakie masz nastawienie wewnątrz to takie się zamanifestuje na zewnątrz. Z czasem się okazało, że w Polsce da się zarabiać lepiej niż tam ;) Pozdrawiam!
"nigdy" i "zawsze" , słowa które wyrzuciłam ze swojego słownika 🙈
Pozdro z Cambridgeshire;) Faktycznie poczatki pobytu za granica byly baaardzo trudne, ale po jakims czasie wlasnie poznaje sie ludzi to w pracy, to na zajeciach, to na portalu randkowym:D i sie zycie powoli zmienia. Czasem mysle, ze moglam dac szanse Polsce i wlasnie, moje zycie w kraju bylo takie, jaka ja bylam, ale za kazdym razem jak odwiedzam, to czuje, ze ja juz tam nie naleze. Ze juz nie umiem przelknac zmierzlej ekspedientki czy trabienia na kogos na drodze. Choc do Polskich przyjaciol teskno, wiadomo.
Ja juz dwa lata jestem w USA, praca na staly etat, poznalam w miare duza ludzi, aczkolwiek te znajomosci sa przelotne, tylko how are you w biurze teoszke sie pogada, ale nic poza praca... bardzo teskno Do moich przyjaciol w Polsce... jednak latwiej poznaje sie przyjaciol w szkole, im starszy czlowiek tym ciezej, bo kazdy ma swoja rodzine
Ja od zawsze mówiłam i uważałam, że nie chce wyjeżdżać z Polski i że tutaj żyje mi się najlepiej. Niestety od jakiegoś czasu sytuacja w naszym kraju sprawia, że coraz częściej myślę o wyjeździe. Jestem już starsza i po mału kończę swoją edukację, chociaż ciągnie mnie na kolejne kierunki magisterki to jednak myślę o przyszłości. O tej przyszłości, w której założę rodzinę, będę miała dzieci i chociażby w trosce o ich dobro zaczęłam się zastanawiać czy pozostać w naszej Polsce czy znaleźć dom gdzieś indziej.
"Znaleźć dom gdzieś indziej" - ale ładne sformułowanie!
Nie poddawaj się! Damy wszyscy razem jakoś radę
Mam to samo. Od zawsze czułam, że Polska to moje miejsce i nie musiałam wyjeżdżać, żeby przekonać się, że będę tęsknić za ojczyzną, jednak teraz też coraz częściej myślę czy jeszcze trochę i sytuacja w kraju mnie do tego nie zmusi ze względu, że w Polsce po prostu nie będzie bezpiecznie. Jest to przerażające, bo wiem że chce żyć i mieć rodzinę w Polsce. Jest mi bardzo przykro jak patrzę co się dzieje w polityce :(
Jedz i sproboj byś nie żałowała majac 40 lat że nie pojechalas.nie każdy się do tego nadaje i nie można generalizować. Ja spróbowałem i wiem że najlepiej czuję się na swoich starych smieciach. Jeszcze pół roku i wracam. Jak to mój znajomy powiedział. Jeśli po roku czujesz że się odnajdujesz to działaj w tym dalej. jak nie to szukaj innego miejsca albo też wróć. Nikt Ci tego nie zabroni a komentarze ludzi ze przyjechała z zagranicy to wiesz gdzie można je schować. Trzymaj się cieplo
Ja mam tak z twórcami na RUclips, że niektórych potrafiłam oglądać latami a teraz już nie jestem w stanie i myślę, że jest to oznaką tego, że ja się zmieniłam, ale też że oni się zmienili.
Mega takie autorefleksje! Szacun dla Ciebie za ten filmik i ten, który komentujesz oczywiście.. Jasne, że z czasem zmieniają się poglądy. Jak to powiedziała Jola Szymańska w jednym ze swoich ostatnich filmów: (odpowiadając na hejterski komentarz) "Jestem dumna, że moje poglądy się zmieniły. Współczuję Ci jeśli Twoje się wcale nie zmieniają wraz z biegiem lat". Generalnie uważam, że umiejętność przyznania się przed samą sobą i powiedzenia na głos "nie ogarniam, nie ogarnę, nie jestem na tyle silny/a" jest okazem dojrzałości.. Ja zaś zamiast nagrywać filmy na YT to sporo piszę, mam całe mnóstwo swoich zapisek, prowadziłam pamiętnik od 13 roku życia aż do czasów studiów.. i także mam mega cringe kiedy to wszystko czytam😅 ale to super wspomnienia! Fajny ten format filmików. Chętnie obejrzę kolejny z tej serii. Fajnie jeśli będzie się pojawiało takich więcej. Mam nadzieję, że nagrasz niebawem znowu taki odnośnie skomentowania swojego innego starego filmu😁
hej ;) też jestem z Tychów i też wyjechałam do Anglii zaraz po studiach (może kojarzysz Southend- 1h od Londynu). ja zostałam, chociaż wiem dobrze o czym mówisz z samotnością i wypełnianiem sobie czasu zakupami, wycieczkami itd, bo miałam taki okres, że też czułam się bardzo sama. teraz jest inaczej. od jakiegoś już czasu mieszkam w Devon, mam tu faceta, znajomych, pracę, możliwości, kupilismy tu dom i w sumie całe moje dorosłe i samodzielne życie spędziłam w Anglii. to tutaj czuje się u siebie, a kiedy jestem w Polsce tęsknię za Anglia, chociaż oczywiście brakuje mi tu rodziny i przyjaciół z Polski.
pamiętam, że na początku byłam Anglia zafascynowana i też zakochana w niezaleznosci, później wciąż kochałam niezależność, ale Anglii miałam dość i wydawało mi się ze w Polsce wszystko jest lepsze. dopiero po około 3 latach przyszedł czas rownowagi.
zdecydowanie zgadzam się z Tobą w kwestii przyciągania: to kim i czym się otaczamy zależy od Nas samych. kiedy zmieniłam swoje nastawienie i zaczęłam skupiać się na rozwoju osobistym i zawodowym, zmieniło się moje życie, poznałam nowych ludzi, kariera zaczęła nabierać tempa a ja w końcu zaczęłam odczuwać szczęście i takie ' dobrze to robisz' uczucie. w Anglii jest mój dom, ale wiem, co to znaczy przyjechać tu i byc zdanym na siebie i samotnym, i większej samotności jak tej z początków emigracji nie znam. uff... dlugie to wyszło, ale mam nadzieję, że przeczytasz ;)
Fajnie wspominam czasy/filmiki Twojego życia w UK, wszystkie VLOGMASki, byłem zawsze na bieżąco. Też te filmiki zainspirowały mnie i podbudowały do przeprowadzki do Londynu, również dużo mi pomogłaś, opowiadając o życiu tam w DM, za co jestem wdzięczny ❤️ Ale jak to mówią „wszędzie dobrze ale w domu najlepiej” 😇
nie wierzę, że tyle czasu upłynęło, a ja nadal to jestem, pozdrowionka
Oglądałem w "tedy" tą wypowiedź i do tej pory się z nią zgadzam. Wróciliśmy synek rośnie, życie się toczy, nie chcę tych funtów.. jak chcecie to sobie tam siedźcie tłumacząc sobie, że "warto"
ps. z tym stanem umysłu? Nie, to nie jest stan umysłu. Jesteś zadowolona z życia, uśmiechnięta i wyluzowana, zapomniałaś o tamtych trudnych emocjach... podsumowując dobrze, żę wróciłaś... Pozdrawiam.
"te opinie są często subiektywne" - każda opinia jest ZAWSZE subiektywna, a my jako ludzie cały czas się oceniamy, zapominając o tym
Jestem z Tobą od vlogmasow z Anglii. 🖤 Fajnie, ze jesteś w stanie weryfikować i wyciągać wnioski z „dawnej” siebie. Tez miałam niejedną przygodę z zagranicą i tak jak mówisz. Mierzyłam nisko wiec tak tez wyglądało tam moje życie. Myślę, ze w moim przypadku dużą rolę grał wiek i to, że nie chciałam zawalić studiów w PL więc wracałam.
Kazdy chyba ma taki etap... Ja po studiach tez mialam takie chwile... Tylko ja pojechalam na wakacje do Wrocławia. I tam siedzac w pieknym Wroclawiu stwierdziłam ze choćbym uciekła na drugi koniec swiata a nie tylko Polski to nie ucieknie od siebie, od tego co czuje i co mysle... Wrocilam. Spojrzalam wtedy na siebie przez oczy nowego faceta, ktory byl zafascynowany mną, moim wykształceniem, moim charakterem, zasadami...itd I mimo ze nam sie nie udalo, to zmienilo moje myślenie. Doceniłam siebie i swoje zycie 😜
Mieszkam już w trzecim zagranicznym kraju, mam od paru lat sporo doświadczeń z bardzo różnymi kulturami. Wszędzie było inaczej, wszędzie było na swój sposób ciężko (oczywiście najprościej i najmilej w kraju latynowskim ;D). W planie mam kolejny kraj, z jeszcze trochę innej beczki :) Faktem jest, że akurat teraz jest ciężko, mam dziwne doświadczenie, bo myślałam że za trzecim razem będzie najprościej, a wychodzi na to, że akurat teraz jest mi najtrudniej i mam zupełnie nowe doświadczenie i przemyślenia :) Znam problemy dotyczące standardu i tych wszystkich rzeczy, których brak....rodziny, sklepów, produktów, jedzenia. Ze znajomymi cierpię trochę mniej, bo jestem nauczona być z dala od mojego miasta i wszystkiego co dobrze znane - już od 16 roku życia. (tak mnie nosi :D) Więc umiem na odległość i próbować wypracowywać te nowe kontakty - im starsi jesteśmy jest coraz trudniej - to prawda. Ale wracając do zagranicy. Jest czasem cholernie ciężko. Wiadomo, że można sobie poradzić zawsze i wszędzie, ale wiadomo - nie zawsze to jest tego warte! Mimo wszystko fajnie czasem zaryzykować, tak jak Ty to zrobiłaś. A przecież jeśli wrócimy, to nie jest absolutnie żadna porażka! (Niektórzy tak uważają - że jak ktoś wraca szybciej niż nie wiem po roku, to jakby na tarczy (???)). Uważam że każdy wyjazd z kraju, nawet na krótki czas może nas niesamowicie wiele nauczyć o sobie, o innych i o całym świecie. Zmienia perspektywy, nieodwracalnie rozszerza horyzonty. Podziwiam każdego, kto się odważył, to jest zawsze wielkie wyzwanie, nawet jeśli wyjedziemy na troszeczkę :) A jeśli ktoś nigdy nie chce wyjeżdżać - równie cudownie! Wszyscy mamy swoje priorytety :)
Pamiętam ten stary filmik, bo oglądałam go po moim drugim wyjeździe i tak się porównywałam wtedy jak inne były nasze doświadczenia, ja dostałam w dupę solidnie dopiero za trzecim razem :D Mimo wszystko warto było :D
Oooo pamiętam jak oglądałam tamten film
Ej planuje taki film, ale chyba nie udzwigne tej zenady xD
Właśnie od razu pomyślałam o Tobie jak teraz słuchałam Oli :D Zrób też taki filmik, jestem ciekawa twoich przemyśleń jako tej drugiej strony, która wyjechała i jednak została :)
oo czekam na taki filmik u Ciebie..! 😅
zdecydowanie nagraj swoje doświadczenia. Jestem od 2 msc w UK i zastanawiam sie co dalej robic z zyciem, ciekawi mnie, co ciebie skłoniło do zostania :)
Czekam na Twoj filmik! :)
Bardzo podoba mi się to w jaki sposób odnosisz się do własnych słabości i przekonań. Kurczę, jakie to fajne, że człowiek może wciąż się zmieniać i rozwijać :)
Przyjechałem do Polski 2 lata temu ,ale faktycznie rok tam byłem przez zdalne naucznie ,obecnie też w domu .Mogę powiedzieć ,że na prawde ciężko jest czasami w cudzym kraju ,a doma czuję siebie dużo lepiej,ale póki się nie poddaje )poznałem kilka miłych osób,dużo lepeiej rozmawiam po polsku ,więc myślę,że uda się tutej się odnaleść.pozdrawiam
Bardzo dobry film - cieszę się i brawo za odwagę, że nagrałaś filmik i mówisz, że coś mogłaś zrobić lepiej, że może popełniłaś gdzieś błąd ale teraz nie zatajasz i nie odcinasz się od tego. Oczywiście błąd wcale nie musiał być błedem bo tak naprawdę w tamtym momencie wykorzystałaś wszystko co mogłaś aby pójść naprzód, tam gdzie będzie ci lepiej, więc nie ma sensu też obwinianie siebie samej.
Chciałabym wyjechać za granicę. Niestety zrobiłam się bojaźliwa znów, z wiekiem. I sytuacja na świecie jest ciężka, aby zmieniać życie pakując walizki.
Pamiętam jakby to było wczoraj jak oglądałam te nagranie! Fajna sprawa z takim przeanalizowaniem siebie sprzed lat! Pozdrawiam
Ola, pamiętam jak oglądałam twoje vlogi z UK. Wtedy ja byłam w Niemczech. Pamiętam jak obejrzałam twój film, w którym mówiłaś, że wróciłaś do Polski. Mocno zaczęłam się zastanawiać i... wróciłam 1,5roku temu! Też myślę, że może się poddałam, że mogłam poddać inną decyzję. Ale teraz jest mi dobrze! Niestety po ostatnich sytuacjach w Polsce, też zaczełam się zastanawiać, czy czasem nie wyjechać. Zobaczymy co przyniesie przyszłość.
Bardzo ciekawy film ❤ Ja też zauważyłam, że na przestrzeni lat totalnie zmieniniają się poglądy u człowieka, to jest niesamowite. W dodatku popełniało się masę błędów...
To racja ... ja mieszkałam sama w Niemczech (gdzie zaczynałam wszytsko sama ) teraz wyprowadziłam się do Austrii i znów od początku i tak to racja jest ciężko samemu ... ogarniać sprawy , nic się nie wie , nikt w niczym nie doradzi ... ale powiem tak mimo , ze jest ciężko to ma się doświadczenie życiowe i jest się zmuszonym do walki (co leży w moim charakterze ) sama satysfakcja , ze poradziłam sobie w jakiejś sytuacji jest warta , wszystkich niedogodności 😌 warto otwierać swoje perspektywy i takie doświadczenia właśnie poszerzają nam widok , nie jest to dla każdego, nie każdy poradzi sobie z samotnością ale polecam bo są to sytuacje , które nas wiele uczą . Zapraszam tez do mnie i pozdrawiam cieplutko! 💛
Cześć, pamiętam Cię z "placu" chociaż nie kolegowalysmy się dobrze, bo jestem od Ciebie młodsza i po podstawówce wychalam z rodzicami właśnie do Anglii. Jestem tu już od 13 lat i jako ciekawostkę powiem że poznałam tu różnych ludzi, pracowałam w różnych miejscach, studiowałam. Aktualnie mam kilku wspaniałych przyjaciół, ale to są i zawsze byli Polacy. Wraz z nimi doszliśmy do wniosku że koniec końców my zawsze jesteśmy trochę inni, potrzebujemy ludzi wokół nas, mamy inna mentalność... Dlatego mimo tego ze boję się mieszkać w Polsce, bo nie mam o wieku rzeczach pojęcia to czuję ogromną ekscytacje na mysl o tym że kiedyś spróbuję tam żyć, pomiędzy swoimi. I może nie będę odczuwać już tej dziwnej odmienności, samotności. Pozdrawiam ;)
Zgadzam sie z tym co powiedzialaś odnośnie naszego nastawienia, stanu umysłu i wiedzy przed wyjazdem, od tego faktycznie sporo zależy.
Poza tym zazwyczaj jest niestety tak, że idealizujemy miejsca w których nas nie ma i działa to w obie strony. Kiedy mieszkamy za granica i cos jest nie tak zawsze gdzies z tylu glowy mamy myśl, ze w Polsce byloby latwiej i dla wielu osob faktycznie jest. Nie kazdy chce mieszkac/ bedzie potrafil sie odnalezc za granica, to bardzo indywidualna kwestia.
Z kolei kiedy mieszkamy w Polsce i napotykamy jakieś trudności na swojej drodze zazwyczaj wyjazd za granice jawi nam się w samych superlatywach, a niestety rzeczywistość jest jaka jest. Sam wyjazd niczego nie zmieni, trzeba też cos od siebie dać i przede wszystkim sporo poswięcić. Bo po wyjeździe zazwyczaj ludzie stykaja sie z masa problemow ktorym rowniez musza podołać.
Dokładnie :)
Nie uciekniesz przed sobą!! Dokładnie tak !!
Lata płyną a Ty nic się nie zmieniasz :)
Olu, pamiętam jak oglądałam ten filmik dwa lata temu, i miałam podobne przemyślenia, jak masz teraz :) a zarazem sporo wyrozumiałości i świadomości, że to, co zostało powiedziane na temat mieszkania zagranicą, jest właśnie efektem punktu startowego wtedy. I to dotyczy wszystkich - łatwo by mi było oceniać kogoś innego ze swojej własnej perspektywy osoby, która wyjechała raz na wymianę, drugi raz w ramach projektu z pracy, i trafiając w super fajne grupy ludzi. Tylko co taka ocena by mi dała? Poczucie się lepiej kosztem innych? Co by zmieniła w ich życiu? Ludzi obok trzeba ciągnąć do góry, a nie oceniać, nie będąc samemu w ich sytuacji :) nie zawsze to jest łatwe, samemu trzeba mieć sporo energii, a jej zasoby przecież nie są nieograniczone. Ale warto próbować :)
To jest bardzo ciekawy kontent! Ogromnie zmieniamy się na przestrzeni czasu! Pozdrawiam
Oczywiście, że człowiek w trakcie życia zmienia poglądy i zdanie na dany temat nie raz i nie dwa. A dzieje się to poprzez nabieranie doświadczenia, dorastanie, zmianę sytuacji życiowej itp. itd. Ja od dawna, gdy przedstawiam komuś swoje stanowisko na dany temat, zaznaczam, że nie NA PEWNO, NIGDY, bądź ZAWSZE coś tam, ale TERAZ myślę tak i tak... :D Robię sobie swoistą furtkę na przyszłość :D
O kurczę, właśnie zdałam sobie sprawę jak długo Cię oglądam i ile się przez ten czas pozmieniało.
Przyjechalam do Londynu kolo 2 lat temu na studia mgr. I pamietam ten filmik!
Ale pamietam ze oprocz przerazenia tym Londynem i Anglia i tym wszystkim bylam mega zdeterminowana i nadal jestem. Nie planuje wracac.
Tez niestety traktuje powrot jak swojego rodzaju porazke- ale niepotrzebnie jak sadze.
Z czasem jest latwiej ale to jest trudne doswiadczenie- wiem ze duzo mnie to kosztowalo ale tez niesamowicje duzo sie nauczylam o samej sobie. Ja osobiscie polecam te decyzje mimo tych wszystkich niedogodnosci!
PS. Sama ostatnio tez odwazylam sie tworzyc kanal o tym jakby kogos temat interesowal- zapraszam serdecznie :)
Zarzekałam się, że nigdy nie będę chodzić na siłownię, a teraz na niej pracuję.
xD
Zrobiłaś tyle , ile wtedy mogłaś :) Na ile było Cię psychicznie i fizycznie stać . Tak miało być, taka lekcja.
Kurcze, mialam w tym tygodniu podobne przemyślenia jak przeczytałam kartkę z pamiętnika sprzed 5 lat. Ileż tam było autosabotazu 😅 Dobrze mieć się do czego odnieść. Chociażby po to, aby przybić sobie pionę za rozwój. Bardzo ciekawy film! Pozdrawiam :)
Jako osoba mieszkająca za granicą i mająca kontakt z wieloma innymi obcokrajowcami tutaj widzę właśnie taką tendencję do narzekania a nic nie robienia. Moja sytuacja jak wiesz jest zupełnie inna, emigrowałam za miłością :D. Było mi o wiele łatwiej bo nie byłam sama, sprawy w urzędach ogarniał na początku Gokhan. Jednak jakoś już od początku podeszłam do tej przeprowadzki jak do jakieś misji i wbijałam sobie do głowy przez około rok, że tam nie będzie tak jak tutaj. To ja będę obca, to ja muszę się przystosować i jak odetnę się od ludzi i fajnych wydarzeń to będzie mi tam źle. Pojechałam więc do Turcji bez żadnych oczekiwań, z pełną akceptacją tego co będzie i nastawieniem, że muszę sobie dać radę. I kurczę, jest mi tutaj super. Czasami dalej nie ogarniam toku myślenia Turków, ale czuję się częścią tego kraju i tych ludzi. Przesiąkłam Turcją i nie wyobrażam sobie wyprowadzki stąd. Myślę, że najważniejsze na emigracji jest nieodcinanie się od ludzi, dawanie im szansy plus nie oczekiwanie od wszystkich jakiś głębszych relacji. Na to trzeba czasu.
Jako widz jakoś nigdy nie podchodziłam do twórców na zasadzie: "powiedziałeś kiedyś w takim filmie jakąś swoją opinię, to jak śmiesz ją zmieniać?!" Zwykle sprawdzam czas publikacji, zresztą sama po sobie wiem ile razy zmieniam swoje zdanie i opinię i nie szokuje mnie to, że np Ty Ola masz dzisiaj inne zdanie na temat emigracji. Raczej szokowałoby mnie to gdybyś ciągle trwała w tym stanie myślowym co kiedyś. Każdy z nas dorasta, ewoluuje i się zmienia. :)
Człowiek się zmienia..myśli dziś,że sobie nie poradzi...a po jakimiś czasie..że teraz może sobie nawet poradzi..mentalność umysłu.
Oglądałam Twoje filmy o życiu w Londynie, kiedy sama zastanawiałam się, czy tam nie pojechać. Pamiętam te historie o współlokatorach, mieszkaniach, ale nie przekonały mnie, pomyślałam sobie, że chyba szukałaś w nieodpowiednich miejscach mieszkań. Ale dzięki Tobie obmyśliłam sobie inny plan, jak do tego wyjazdu podejść. Od początku chodziłam na spotkania z jednej grupy na Facebooku, która zrzeszała dziewczyny z zagranicy mieszkające w Londynie, tam poznałam super osoby, dużo studentek, albo osoby tuż po studiach robiące ciekawe rzeczy, mieszkania szukałam na jednej grupie na Facebooku, którą poleciła mi znajoma z tych spotkać i od razu wylądowałam w kreatywnie zrobionym mieszkaniu w super miejscu z samymi Angielkami. Co prawda Anglia mi się nie spodobała, wróciłam po pół roku do Polski na studia, które wcześniej zawiesiłam. lepiej
I jeszcze chciałam dodać, że ta moja historia z szukaniem znajomych i mieszkań pokazuje, że trzeba jasno wyznaczyć sobie czego się chce/potrzebuje i do tego uporczywie dążyć. Ja chciałam poznać ciekawych ludzi, mieszkać w fajnym miejscu, chodzić w hipsterskie miejsca (xD) i mimo tego, że wydawało się to niemożliwe (np. ze względu na wysokie ceny lepszych pokojów), to akurat te rzeczy mi się udały. :)
Weroniki
Dlaczego Anglia Ci się nie spodobała?
Czy tylko ja pamiętam Cię z wyjazdu do ANGLII? BOZEE ale stare czasy i te vlogmasy i wszystko.
Dokładnie również,ja trafiłem,na ten kanał.Pamiętam Ole jak była w Anglii Pozdrawiam😊
Ola! Ludzie się zmieniają, potwierdzam! A bardziej ich przekonania i myślenie. Na przestrzeni lat mamy kontakt z taką ilością osób i tyle ciężkich chwil i bogatych sytuacji doświadczamy, że nie ma opcji pozostać takim samym człowiekiem. Każdy ma prawo zmienić zdanie! Każdy ma prawo dojść do innych wniosków! Nie dajmy się zamknąć w klatce, każdy popełnia błędy, sztuką i odwaga jest się do nich przyznać j kroczyć swoją drogą. Trzymaj się i rób co musisz by być szczęśliwą, to Ty będziesz żyła ze swoimi decyzjami, nikt inny! Buźka! 😘
Jesteś mega pozytywnie szczera 😀 subskrybuje ! 😀
Zgadzam się z dzisiejszą Tobą:) obejrzałam reklamy.
Dobrze jest czasem wrócić do tego co było kiedyś i skonfrontować dawna siebie, zobaczyć co się zmieniło :) ja kiedyś nadużywałam słowa nigdy zawsze teraz staram się ich unikać. Ps czekam z niecierpliwością na foodboka 🥘🥘😋 i pozdrawiam ☺️
Mówisz że myślisz, żeby wyjechać.. a co na to Twoja druga połówka? Podziela to/wspiera Cię w tym? Może jeśli faktycznie oboje wyjedziecie, tak jak mówiłaś, będzie łatwiej zbudować coś z kimś :)
2 Olury naraz czy moze byc cos piekniejszego😋
A ja pamiętam jak rok temu wpadłam na Twój filmik. Byłam wtedy w Londynie i zgadzałam się w 100% z tym co mówiłaś wtedy w filmiku... Sama teraz się zastanawiam czy nie nagrać podobnego filmu do Twojego, mówiąc o MOICH PRZEMYŚLENIACH o życiu za granicą.
Film o tym dlaczego nie chcesz już mieszkać za granica zapadł mi w pamięci na dobre. Jestem na prawdę bardzo młodym człowiekiem i bardzo wcześnie podjąłem decyzje o wyjeździe z kraju. Po tym jak obejrzałem tamten film coś się zmieniło. Uświadomiłaś mi pare rzeczy. Aczkolwiek zdążyłem już zauważyć, że warto podejmować spontaniczne decyzje, pozwolić by los napisał scenariusz. Trochę jak taki włóczykij ale uważam ze młode osoby na prawdę nie maja nic do stracenia. Torbę można spakować z dnia na dzień. Jak i w jedna stronę tak i w druga.
Bardzo fajny filmik, zresztą nie pierwszy na Twoim kanale👍 Jesteś świetna😍😊
Czy tylko ja po Oli filmikach mam tak głębokie rozkminy i przemyślenia? 🙈😂
Jestem ze strefy VIP 😄🧡
Świetnie, że zrobiłaś taki film :) Buziaki!
18:20 i po trzecie - bo cringe :D
O ja, to już 5 lat? Pamiętam jak wygrałam kartkę pocztową z Londynu od Ciebie ❤️ Ciekawy jest też taki powrót do przeszłości, choć to takie niewygodne odczucie 😃.
Tak, to prawda, wszystko jest w naszej głowie;) ale trzeba czasu aby to zrozumiec i mieć potem odwagę przełamać stare schematy
Oglądałam i ten pierwszy film o mieszkaniu w Londynie i już wtedy byłam zdziwiona podobieństwem Twoich przeżyć w Londynie do moich. Nie wiem czy to jest kwestia tego, ze tez jestem mega wrażliwcem i byłam dość mocno zagubiona w tamtym czasie, ale ilość ludzi, którzy niestety byli na dnie i potrafili tylko na to dno ciągnąć, była przerażająca. U mnie minęło 5 lat od pobytu tam, ale nie potrafię wspominać tego czasu pozytywnie. Odkąd jestem w Polsce każda płaszczyzna mojego życia się polepszyła. Zgadzam się, ze jacy jesteśmy w środku, to przyciągamy, ale naprawdę jest coś na rzeczy jeśli chodzi o patologie w Londynie.
Też myślę, że jest coś na rzeczy
Gdziekolwiek pojedziesz nawet inne miasto w tym samym kraju, trzeba poznawać ludzi, być towarzyskim i unikać patoli i to jakoś leci ;)
super pomysł na film
Jejj nowy film. Kiedy coś z kotkami bo tęsknię bardzo 😙✌️😍😸
P. S.
Jestem ze strefy VIP 😁
Ile miałaś wtedy lat i ile masz teraz?
*Dotarłam do momentu jak mówisz że wyjechałaś po studiach i trochę szok :D Wyglądasz na 16 lat na tym filmie nie na po studiach :)
Mowisz o wyjezdzie z partnerem, ze wtedy jest łatwiej. Nie myslalas by wyjechać za granicę z mężem może?
Jestem pełna podziwu ze sama wyjechalas :)
Odkąd ogłosiłaś na ig nowy film siedziałam jak na szpilkach czekając na niego 👀
Ja tak samo , cały czas odświeżałam haha
Ola, pytanie, Czego nauczyło Cię życie w Londynie? Nabyłaś jakiś skilli które przydały cie w pracy w Polsce i pracodawca dzieki temu cię zatrudnił?
Skąd sweter? Jest prześliczny
Teraz, gdy widzę i porównuję rozwój polityki wirowej w różnych krajach, cieszę się, że mieszkam w Polsce. Można narzekać, ale w innych krajach jest gorzej.
Poza tym, widać, że całe zło wypełza z Zachodu.
Ee tam ja bylam z narzeczonym 3 lata w NL i mimo tego co kiedys mowilismy to nadal podtrzymujemy swoje zdanie o wyjazdach na stale 😁 takie gdybanie co teraz bym mogla, co bym zrobila siedzac w cieplutkim mieszkaniu jaki ma sens ? Przeciez nawet z pozytywnym nastawieniem moglabys trafic podobnie 😁 Bylo,minelo, po co zyc przeszloscia ?
Świetny film! Ja nigdy nie wyjechałam na dłużej ale bardzo bym chciała i przez sytuacje w Polsce ta chęć jest coraz większa :(
💙
Kochana juz dawno Cie nie slyszalam, a co moglabym dodac, bo oczywiscie znam ten temat od podszewki...Z emigracja to jest tak, ze bardzo duzo zalezy od domu w ktorym mieszkasz... juz zapomnialas jak bylo na sherach?.. mialas takie poglady bo po prostu nie bylo mozliwosci mieszkac samemu i stworzyc warunki godne do mieszkania i rozwoju osobistego... moze gdybys znalazla partnera w tamtym czasie i zamieszkalibyscie razem to inaczej wszystko by wygladalo...Dom i panowanie nad tym co sie dzieje w domu to bardzo duzo ...Dom pozwala odzyskac spokoj i realizowac swoje cele ( we wszystkich dziedzinach)...Ja do dzis znam ludzi co mieszkaja na sherach w Londynie po 10 lat i uwazaja to za normalnosc (?).... I teraz zastanow sie jakby to bylo wrocic na ta kupe, z brudna kuchnia :) w Polsce odzyskalas wolnosc bo po prostu zamieszkalas z kims kogo kochasz... i problem ten przestal Cie dotyczyc...
Jakoś nie lubie jak się podaje jedyną alternatywe zamieszkanie z facetem.
@@hidden1878 chyba mnie nie zrozumiales... mieszkanie samemu zagranica i wynajmowanie mieszkania na poczatku nie jest mozliwe, chyba ze ktos jest bogaty i chce sobie zrobic inwestycje....szczegolnie londyn jest drogi gdzie najem kawalerki to ponad 1200 funtow... ludzie napalaja sie na zagranice, ale prawda jest taka , ze nie maja jak mieszkania utrzymac, bo zycie jest bardzo drogie... dlatego emigruja i zyja po 5-6 osob w domu i ni jak sie rozwijaja....bo bardziej sie stresuja codziennoscia domowa ( i tym dziwnym faktem mieszkania z obcymi ) niz mysleniem o swojej przyszlosci
@@magdalenag2450 nie zmienia to faktu że posiadanie faceta nie jest jedynym wyjściem.
Coś w tym jest. Przez okres studiów i po mieszkałam z różnymi osobami. Zawsze były to osoby nieprzypadkowe, dobrze mi znane, takie z którymi można było usiąść w kuchni i niepostrzeżenie przegadać 3 godziny. Ale w końcu przychodzi taki moment, gdzie dzielenie mieszkania z innymi ludźmi zaczyna zawadzać, choćby były nie wiem jak sympatyczne. Także nie dziwię się ludziom, którzy są przez sytuację finansową skazani na mieszkanie z obcymi, że źle się czują funkcjonując w takiej rzeczywistości. To jest koszt psychiczny, którego się nie bierze pod uwagę, decydując na taką formułę wyjazdu/emigracji zagranicę. A tak naprawdę to ten koszt jest ogromny!
@@martajacak3248 Do tego Ola zapomniala takze powiedziec o tym, ze po powrocie do Polski odnalazla sens , bo wkocu miala pieniadze na mieszkanie i samochod... Polska nie taka zla ale jak sie przyjezdza z gotowka w kieszeni to wszystko jest takie piekne.... ciekawe jakby wrocila z pustym workiem,....Po prostu zmienila swoj status z robola, na kogos kto w koncu ma pieniadze i moze poszukac normalnej pracy za lepsze pieniadze niz najnizsza krajowa
obserwuję Twój rozwój, bo oglądałam Twoje filmiki już kilka lat temu (tylko siedzę cicho), ale baaardzo często słuchając Ciebie mam takie "woooow, mam podobną opinię". I w 100% zgadzam się z tym, że opinię można zmieniać, ja nawet uważam, że to wskazane. Skoro z wiekiem nabieramy doświadczeń, jesteśmy coraz mądrzejsi i tak dalej i to pozostawanie w tych samych opiniach jest trochę absurdalne. Skoro 5lat temu mieliśmy jakieś opinię, a teraz jesteśmy mądrzejsi o te 5 lat i nadal mamy takie same opinie to czym się ta mądrość objawia? 🤔 Nie wiem czy wiesz co mam na myśli ;)
Czy czasami nie czujesz ,że trzeba odpocząć od autorefleksji? Pytam z czystej ciekawości 😊
No jasne, że trzeba! Jak ze wszystkim można się niezdrowo zapętlić. Tak samo z ćwiczeniami, jedzeniem, piciem i myśleniem.
Tak zrozumiałam ten komentarz, że wydawać by się mogło, że ja ciągle tylko pracuję nad sobą i analizuje. Oszalałabym 😄 Warto pamiętać, że ten kanał na YT ma pewną tematykę :)
❤️❤️❤️
Byłaś rozczarowana Anglią i sobą
"Reaguję na moje stare filmy" - wersja delux.
Ja podobnie pod twoim filmem w którym mówiłaś że juz nigdy nie wyjedziesz, napisalem ze wrocilem z UK i nie chcialbym juz wyjezdzac bo tu jest spoko, po 3,5 roku w pl i wielu doświadczeniach, już pod paru miesiecy co chwile mi chodzi po głowie wyjazd z PL na stałe xD Dziś człowiek jednak docenił to co wtedy się miało.
No to slabo się starasz w Polsce
Ola a co u Ishana i Reginty? Masz z nimi kontakt? Oni byli tacy fajni i pozytywni
Uwazam że nie masz racji, Londyn to nie twoje miejsce, nie miałaś energii i chęci do zmian, dzieki zmianie otoczenia może nie miałabyś tylu złych wspomnień ale nadal nie czulabys się tam dobrze, trawa jest zawsze bardziej zielona po 2 stronie ulicy,
Niezaleznie w ktorym kraju mieszkasz. ....Mysle ze w dobie obecnych czasow posiadanie chocby jednej szczerej- dobrej osoby, do ktorej moglibysmy zadzwonic z problemem w srodku nocy to jest niesamowity luksus. Takze nie uzaleznialabym swojej decyzji o wyjezdzie za granice pod katem `przyjaciol`. Samotnosc w Polsce czy w Anglii ... coz za roznica ? To samo z zyciowymi wyborami typu studia. Niestety sami musimy podjac ostateczna decyzje. Moze tematyczne forum naukowe to lepsze miejsce na znalezienie odpowiedzi co/gdzie studiowac niz pytanie cioci ?
opowiesz coś o małżeństwie?
Ile zarabialas w Londynie? Ja szukam wszędzie tylko nie tam bo boje sie ze ciezko by bylo sie utrzymać nie rezygnując z dobrego standardu życia
@Anna Anna nie pisz bajek
Sorry mieszkałaś tylko rok i juz takie zle odczucia ..To chyba żadne kraj nie jest dla ciebie.
Ja jestem tu 17 lat i w pierwszym roku nawet nie zdążyłem zatęsknić za polską bo bylem 3 razy na urlopie w pl..
Londyn to najgorsze miejsce na start ludzie cwanikai i wyzysk na maksa.
Nigdy bym tam nie zamieszkał..
Do decyzji wujadu trzeba dojrzeć a cos mi się wydaje że jeszcze dzieciak byłaś i cie to przerosło.
Nie wieze ze taka laska jak była sama(samotna) ..👍😉pozdrawiam.
Skąd pierścionek?
z biedronki