ผิดไหมถ้ารู้สึกไม่โอเคกับพ่อแม่ และจะจัดการอย่างไรถ้าไม่อยากอกตัญญู | R U OK EP.16
HTML-код
- Опубликовано: 9 сен 2024
- ภาพของคนทั่วไป ครอบครัวคือสถาบันที่อบอุ่นและเป็นที่พึ่งพิง แต่ในขณะเดียวกันภาพความอบอุ่นนี้ก็แยกคนจำนวนหนึ่งออกไปเพราะครอบครัวของเขาไม่ได้เป็นแบบนั้น เด็กบางคนอาจรู้สึกไม่ชอบในสิ่งที่พ่อแม่ปฏิบัติ จนเกิดเป็นความรู้สึกที่ต่อสู้กันอยู่ในจิตใจทั้งความกตัญญูกับความเจ็บปวด
R U OK เอพิโสดสุดท้ายของซีซันแรก ปอนด์ ยาคอปเซ่น และ ดุจดาว วัฒนปกรณ์ จะชวนกันคุยเรื่องละเอียดอ่อนอย่างความรู้สึกไม่โอเคกับพ่อแม่ตัวเอง ที่บางคนกำลังรู้สึกผิดบาปอยู่ในใจที่เกิดความรู้สึกนี้ขึ้น จนสงสัยว่าตัวเองอาจผิดปกติ และถ้าต้องเผชิญหน้ากับความรู้สึกนี้อยู่ทุกเมื่อเชื่อวันจะจัดการอย่างไร
Time index
02:58 คนเรามีสิทธิที่จะโกรธ เกลียด เอือม กับบางคน แม้จะเป็นพ่อแม่ตัวเอง
05:27 สาเหตุที่คนเราจะไม่โอเคกับพ่อแม่
09:45 เคสตัวอย่างการบำบัดของคนที่รู้สึกไม่โอเคกับพ่อแม่
16:06 แนวคิดเรื่องความกตัญญูกับสังคมไทย
23:29 จัดการความรู้สึกนี้อย่างไรถ้าต้องกลับไปเผชิญหน้ากันทุกวัน
อ่าน shownotes ได้ที่ www.thestandar...
---------------
THE STANDARD PODCAST : EYE-OPENING FOR YOUR EARS
พอดแคสต์จากสำนักข่าว THE STANDARD
Website : www.thestandar...
SoundCloud: / thestandardpodcast
Twitter : / thestandardpod
Facebook : / thestandardth
#RUOK #TheStandardPodcast #TheStandardco #TheStandardth
ใครไม่สนิทกับคนในครอบครัวเหมือนเราบ้างอะ
ผมคับ
เหมือนกัน อยากมีครอบครัวใหม่
เป็น
เรา
เราก็ไม่สนิทกับใคร เราใช้ชีวิตเป็นของตัวเอง รักตัวเองให้มาก แค่นี้ก็มีความสุขแล้วค่ะ
ถ้าพ่อแม่ดี ลูกจะอยากเข้าใกล้อยากดูแลโดยไม่ต้องยัดคำว่ากตัญญเข้ามาด้วยซ้ำ
อันนี้ถูกต้องเลย
ถูกต้องครับ
ถูกต้องเลย
จริงค่ะ แค่ไปเยี่ยมยังไม่อยากไปเจอหน้า เพราะเวลาไปหาจะถามหาเงินกับของฝากและหาแนวพูดให้เราดูต่ำต้อย
@@frojanfamilys4302 แม่ทำกับพี่สาวเราแบบนี้เลยค่ะ เรียกร้องจะเอาๆอย่างเดียว บ่นว่าพี่ไม่ส่งตังค์มาให้ทั้งๆที่พี่เราก็มีลูกมีครอบครัวที่ต้องดูแล พอเราบอกไปแบบนั้นแม่ก็ไม่ฟัง แล้วก็เก็บมาด่าเราทีหลังตอนเขาหงุดหงิด จนคิดว่าจะทิ้งให้แม่อยู่กับแฟนสุดรักนักรักหนาของเขาไป
ชีวิตเจริญดีขึ้นเพราะไม่เชื่อพ่อแม่ครับ ตอนเด็กชีวิตบัดซบเพราะครอบครัว
Komson Chai ช่ายเลย
จะออกจากจุดนี้ยังดีคะ คือตอนนี้หนูโดนอยู่ ครอบครัวหรรษา~~~~~
ตอนนี้กำลังโดนอยู่
จริง! เหมือนกัน
เหนื่อยพ่อเเม่บั่นทอนจิตใจ ใช้คำหยาบด่า อยากฆ่าลูกตัวเองให้ตาย
ไปเล่าให้คนอื่นฟังกลายเป็นถูกมองว่าเป็นลูกชั่วครับของงี๊ แต่ไอ้คนที่ประณามเรานี่อยากรู้จังว่ามันจะทนคิดบวกได้นานขนาดไหนถ้าต้องมาเจอแบบที่เราผ่านมา
ใช่
จิงทุกวันนี้เจออยู่
T T
จริงนะ +1
ตอนนี้เป็นนหนัก😭อยากตะโกนใส่พ่อแม่บ้างิยากระบายสิ่งที่คิดให้เขาฟัง อยากพูดให้เค้ารู้ว่าเราลำบากขนาดไหนชีวิตไม่ได้ดีเหมือนลูกชาวบ้านเลย อยากให้เค้ามองเรามีเหตุผลหน่อยอยากตัดกันเลยเเหละเหนื่อยกับทุกอย่างแต่จะหาว่าเป็นลูกอกตัญญูอีก😭
ผู้ใหญ่อาบน้ำร้อนมาก่อน แต่น้ำร้อนที่เข้าใช้มาจากโอ่งดิน แต่น้ำที่เราใช้มาจากฝักบัว พ่อแม่ไม่ได้ถูกเสมอ ความคิดของเขาไม่ได้ดีที่สุด โลกมันเปลี่ยนไปแล้ว
ถูกที่สุด
แน่นอน..ว่าแม่เราก็เป็นเช่นนั้น
ทางออกของเราคือการสอนตัวเอง
ไม่รู้จะทำไงแล้วเหมื่อนกัน...
โอโหคิดใด้ขนาดนี้เลยหรือแต่ก็เอา
เถาะวันหนึ่งน้องจะเข้า
ใจ
จริงค่ะ
คำพูดของใครก็ไม่แทงใจเท่าพ่อแม่
patt .p จริงที่สุดเจ็บปวดไม่รู้สาเหตุ
ชีวิตปรับตัวไม่ให้เหมือนแม่ทำตรงข้ามกับแม่ รู้อยู่คนเดียวว่าจะเป็นคนดีให้ได้ ดีคือดีจริงทั้งภายนอกและภายใน
ใช่
ถูกต้องครับคนอื่นด่าว่าเราไม่เจ็บเท่ากับพ่อแม่ที่ด่าต่อหน้าเราแต่บ้านผมเขาไม่ค่อยด่าว่ากันเท่าไร
ใช่ค่ะ
ใช่จริงๆค่ะ
บางคนมีครอบครัวที่อบอุ่น แต่การกระทำของพ่อแม่บางคน มันทำร้ายลูก เลี้ยงเพื่อใช้งาน กะเลี้ยงด้วยความรัก ความรู้สึกมันต่างกัน สัมผัสมันต่างกัน พ่อแม่ที่รังแกลูกทางจิตใจ ใครไม่เคยเจอ แต่ไม่ใช่มันไม่มีิอยู่จิง
ใช่
เลี้ยงแบบคน กับเลี้ยงแบบหมูหมา ให้ข่าวให้น้ำมันต่างกัน
บางคนก็เลี้ยงไว้หาเงินให้ใช้ค่ะ เงินๆๆๆๆๆๆๆ
ถูกเลี้ยงเพื่อใช้งาน และหาเงินให้ หน้าเงินๆๆๆๆ
เหมือนผมเลย พ่อแม่เลี้ยงไว้ใช้งานอย่างเดียว ช่วยเขาทำงานทุกอย่าง งานบ้านก็ช่วยทำ พอผมไม่มีงานไม่มีเงินให้เขา ก็ว่าผมไม่ดี ไม่รู้จักช่วยเหลือพ่อแม่ อกตัญญู ชอบเอาผมไปเปรียบเทียบกับลูกคนอื่นบ้าง ชอบด่าผมต่อหน้าผู้คน ตั้งแต่อายุ6ขวบ จนตอนนี้ผม25 พ่อแม่ผม ก็ไม่เคยคิดได้เลยว่าพวกเขาทำถูกต้องมั้ย บังคับ ใช้งานหนัก ด่า ไม่สนใจ ไล่ออกจากบ้าน แช่ง โกหก พูดคำหยาบ พูดแซะ เพราะมีครอบครัวแบบนี้ ผมเลยไม่รู้จะปรึกษาใครในวันที่ผมเจอปัญหา จนผมหลงผิด ใช้ยาเสพติด เพื่อที่จะลืมทุกสิ่งที่เลวร้ายที่เกิดขึ้นกับตัวผมลืมทุกสิ่งที่ครอบครัวทำกับผม เพราะผมไม่มีทางออกแล้วจริงๆ เพราะไม่ว่าผมจะทำยังไง เขาก็ไม่เคยมองผมเป็นคนในครอบครัว 😭 และหลายครั้งผมก็คิดจะฆ่าตัวตายเพื่อที่จะจบทุกสิ่งทุกอย่าง เพราะผมไม่มีความสำคัญอะไร มีแต่เงินและชื่อเสียง ที่เขาต้องการ
ไม่โอเคกับแม่มากๆ อะไรที่เขาไม่ชอบเขาจะตัดทิ้งไปเลยโดยไม่สนใจความรู้สึกเราเลย เขาพูดว่าเขาอาบน้ำร้อนมาก่อนเขารู้ดี จะบังคับให้เดินทางในแบบที่เขาชอบ ขัดใจนิดหน่อยก็ตัดลูกตัดแม่ เราไม่มีอิสระทางความคิดเลย ก่อนหน้านี้อยู่บ้านแล้วเหมือนอยู่นรก ไม่มีความสุข
จริงงงที่สุดชอบเม้นนี้ คำว่าพ่อเเม่มันคำ้คอไงเลยทำอะไรไม่ได้
แม่ไม่เข้าใจในสิ่งที่เราเป็น😤😠😡😠😤😠😡😠😤😠😡😤😠😡😡😠😤😤😠😡😡
ใช่เลยค่ะ
เราเองก็เป็น ไม่มีแม้กระทั่งอิสระ
คิดว่าทำดีที่สุดแล้วและจะหยุดทุกอย่างแล้วค่ะ
ฟังแล้วน้ำตาไหลเฉยเลย เพราะเด็กหลายๆคนถูกจองจำด้วยความคิดแบบนี้จริงๆนะคะ 😢
@@Skyfahciel_cielo สู้ๆนะตัว ㅠㅠ
ทุกๆว้นพูดไรไปก็ผิดทั้งนั้น เราพูดพ่อได้ยินก้ด่า ย่าได้ยินด่าขึ้นมาอีก ถามตัวเองว่า กูผิดไรนักหนาวะ ด่ากูจะเป้นจะตาย
ไม่เคยได้ด่าไรสั้งครั้ง ด่าเราทุกวัน เราถาม เกลียดไรกูนักหนา
เสียใจจริงๆ
@@user-dv1fu7gn2j สงสัยต้องหอบปืนเต็มตัวแบบจ่าที่โคราชละคับจึงจะรู้สึก
โคตรจริง บ่นกับตัวเองมาเป็นสิบ ๆ ปี ปรึกษาใครไม่ได้เพราะคนรอบข้างมีแต่ความคิดที่ว่า "ยังไงเขาก็เป็นพ่อแม่นะ"
ว่าเราชั่วอีก
โดนแม่ด่า ใส่อารมณ์ และสั่งให้ทำอะไรก็ต้องทำตลอด จนส่งผลมาถึงตอนโตค่ะ ตอนนี้กลายเป็นคนที่ขาดความมั่นใจ ตัดสินใจอะไรเองไม่เป็น มองโลกในแง่ลบ จนตอนนี้ทำงาน อาการพวกนี้ทำให้มีผลกระทบต่อการทำงานจนรู้สึกเครียดค่ะ ควรแก้ยังไงดีคะ ตอนนี้อยากหนีไปต่างประเทศเพื่อลองหัดใช้ชีวิตเอง และสร้างความมั่นใจให้ตัวเองค่ะ
ค่อยคๆคิดนะค่ะสวดมนต์ไหว้พระ นะค่ะ แผ่เมตตาให้ตัวเองและให้ สรรสัตวฺ ทำสัก3เดือน จะเห็นผลค่ะ จิตใจดีขึ้นคะ
สวดบทจักพรรดิ์ของหลวงปู่ดู่คะ่ ดีมากๆๆๆเปิดหาในยูทูปเลยคะ่
โดนเหมือนกันเลยยย
เปลี่ยนตัวเองสิครับรู้ปัญหาแล้ว
อยากหนีออกจากบ้านหลายครั้งแล้วแต่ไม่กล้า
พ่อแม่เป็นเจ้ากรรมนายเวร... สวดมนต์ไหว้พระอุทิศส่วนกุศลให้... แล้วหาวิธีออกห่างคะ... เพราะยิ่งอยู่ใกล้ยิิ่งทำให้เราทุกข์คะ..
ยิ่งอยู่ใกล้ ยิ่งร้อน จริงๆค่ะ
แม่ไปพูดกับคนอื่ว่าเราไม่ดูแลทอดทิ้งอีก ทั้งที่ซื้อบ้านให้มีรถให้จ่ายเงินให้ เราไม่อยุ่ด้วยบอกเราไม่เลี้ยงดู
น่าจะจริงคะ แม่สร้างปัญหาให้ตอลดๆคะ
สาธุค่ะ
อยู่ใกล้ยิ่งบาป
สังคมไทยกับคำว่ากตัญญูน่าเศร้านะคะ บางทีคุยกับทางบ้านพอวางสายแล้วรู้สึกแย่กับตัวเองมากเลยคะ ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงรู้สึกแบบนี้ เหมือนพอเราพยายามจะอธิบายในสิ่งที่เราคิด สิ่งที่เราเป็น แต่เขากลับมองว่าเราเป็นคนอารมณ์ร้อน หรือเชื่อมันในตัวเองเกินไป ทุกคำพูดของพ่อแม่ที่บอกเรา มันปิดกั้นการใช้ชีวิตของเรา และตัวตนเราให้รู้สึกแย่กับตัวเอง บางทีก็คิดนะว่าเขารักเราจริงรึเปล่า หรือแค่หน้าตาทางสังคม
Yokie Wong โคตรใช่เลยค่ะ กระทืบไลค์รั่วๆ
พ่อแม่แบบนี้เราควรปล่อยให้ท่านอยู่แบบคนหล่ะโลกดีกว่าต่างคนต่างอยู่ ในเมือพ่อแม่ไม่เชื่อใจลูกและไม่เข้าใจที่อย่ากให้เราเข้าใจพ่อแม่ฝ่ายเดียว
ใช่โดนมาแล้วโคตรแย่ๆ
ใช่ค่ะ
โดนอยู่
พ่อแม่คือปุถุชน ทำผิดได้ เห็นผิดได้ ความกตัญญูคืออาวุธของพ่อแม่
แต่ทำไมพระพุทธเจ้าถึงบอกว่า พ่อแม่คือพระอรหันต์ ทั้งๆที่พ่อแม่ก็มีกิเลส มีความอยาก มีดีชั่วปะป่นกันไป บางคนใช้ลูกเพื่อตอบสนองความอยากของตัวเอง
@@Praewptd แม่ของพระพุทธองค์และอีกหลายครอบครัว(ส่วนน้อย)สมควรเรียกว่าพระอรหันต์
แต่สำหรับแม่เรา กับคนอื่นๆส่วนมาก ไม่ค่อยเหมาะอ่ะ เอาบาปบุญคุณโทษมาอ้างตลอดจริงๆ พอแม่ร้องไห้ ทุกคนก็ชี้หน้าหาว่าเราเลว
ไม่กตัญญู ลูกเนรคุณฯ สถานะเหมือนเจ้าหนี้กับลูกหนี้ เค้าร้องไห้เพราะเราสนใจศึกษาธรรมะ? หรือเอามีดมาขู่ เอาน้ำตามาขู่เรา แตะเรา หยิกเรา กระทืบเรา ตบปากเรา
อธิบายไม่เคยฟัง พอไม่ฟังเราก็ต้องขึ้นเสียง กลายเป็นเถียงไปอีก ไม่มีใครเคยห้าม พูดอะไรก็เหมือนเราไม่มีจิตใจ เสียดด้วยคำพูดตลอดเวลา ทนไม่ไหวจริงๆ บางคนก็ไม่สมควรเรียกว่าพระอรหันต์ในบ้าน. สรุปเราไม่กล้าเปิดใจหรือบอกอะไรแม่หรือคนในบ้านเลย แม่กับคนในบ้านทำตัวเหมือนเด็กไม่รู้ภาษีภาษาอ่ะ พอตัวเองทำผิดก็ไม่ยอมรับว่าผิดเหมือนเด็กพึ่งคลอด แล้วชี้หน้าว่าเราผิดอีก? ทำอะไรก็ผิดหมดทุกอย่าง😦😨😨
@@ccuu3703 สู้ๆนะคะ แม่เราก็มีปัญหาทางจิต อารมย์ ความคิดไม่ค่อยปกติ รับมือด้วยยากจนจะเป็น ซึมเศร้าอยู่แล้ว สำหรับเราได้บทเรียนมาเยอะ ส่วนใหญ่จะไม่สนใจ อะไรช่วยได้ก็ช่วย อะไรช่วยไม่ได้ก็ไม่ช่วย
@@Praewptd พระพุทธเจ้าไม่เคยเปรียบพ่อแม่เป็นพระอรหันต์นะคะ เป็นคำแต่งใหม่ พระพุทธเจ้าเปรียบพ่อแม่มากสุดคือเป็นพรหม
@@jasminemalicharoenthamsawa5303 ขอบคุณสำหรับความรู้นะคะ เพราะเคยได้ยินมาตั้งแต่เด็กจนโตว่า ต้องเคารพ พ่อแม่เหมือนพระอรหันต์ เลยทำให้เข้าใจผิดไป
เกลียดการเปิดการ์ด ถ้าไม่ทำตามคือ "อกตัญญู"
เราไม่เชื่อก้อย่ายึดติดครับ
จริง ไอ้คำนี้ใครคิดนะ ใช้คำว่ารับผิดชอบดีกว่า เอะอะก็อกตัญญุู ขัดใจไม่ได้ เวร
+1
จริงค่ะเราว่าสังคมแบบไทยๆของเราเนี่ยชอบสอนให้คนไปตัดสินคนอื่นนะว่าถ้าไม่ทำตามนี้ๆอันเป็นความเชื่อ เป็นค่านิยม อุดมการณ์ของสังคมจะถือว่าไม่ดีชั่วเลวทราม สังคมเราสอนให้มองปรากฏการณ์ต่างๆแบบขาว-ดำซึ่งต้องบอกเลยว่าโลกนี้ไม่มีหรอกค่ะขาวดำมันก็ขาวๆดำๆปนกันไปนั่นแหละ คนเราควรมีทางเลือกนะไม่ทำแบบนี้ก็ไม่ได้แปลว่าผิด เราก็แค่เลือกทางที่เหมาะกับเรา สบายกับเราและไม่เดือดร้อนใครก็พอแล้ว👍👍👍
@@mooknichaporn มึงชั่ว มึงต้องตกนรกไม่มีวันออก บลาๆๆๆ เจอมาเยอะเลย ยิ่งพวกเคร่งศาสนานี่แม่งสาปยิ่งกว่าฤาษีทุรวาส
จริงค่ะถ้าไม่เจอกับตัวเองไม่มีใครจะรับรู้ จนถึงทุกวันนี้เป็นโรคประสาทอ่อนๆ แต่บอกใครไม่ได้เลยว่าป่วยทางจิต เพราะโดนกดดันและแบกความคาดหวังไว้ตลอด คือพ่อแม่ถูกเสมอ บุญคุณ หน้าตา
เป็นรายการที่พูดตรงไปตรงมากับประเด็นต่างๆและเปิดกว้าง กับมุมมองต่างๆ ในสังคมไทยที่ยังยึดติดอยู่. ชอบรายการนี้มาก
ชอบรายการนี้มากๆๆๆ
ฟังแล้วน้ำตาไหล เรากลับมาอยู่บ้านได้ เข้าปีที่ 4 เราไม่มีเงินให้เขาเหมือยเก่า เราพูดรัยไปกะผิดหมด น้อยใจชีวิตมากๆ แต่กะต้องยอมรับ และอดทน รู้บางครั้งว่าเราบาป แต่เรายอมบาปและยอมตายจากบวงกรรมนี้ เกิดชาติไหนกะขอให้หลุดพ้นจากพันธนาการที่เป็นในทุกวันนี้ มันบั่น่ทอนและกัดกินใจเราเหลือเกิน
สู้ๆๆนะค่ะ เราเคยเจอ
@@piraphanthraghapi6908 ขอบคุณนะ 😂😂😂😂
ใช่ เราติดหนี้ เรากับกายเป็นคนอื่นไปเลย ไม่รับเป็นลูกเลยอ่ะ.....พอเราได้ดีอยากเจอเราสะงั้น
เรามันแค่ลูกขอมาเลี้ยง...
@@dommoon5189 เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
แม่ชอบพูดทำร้ายจิตใจ เช่นตั้งแต่มาอยู่ของหาย เพราะเราชอบจัดบ้าน (จัดให้เป็นระเบียบ หลังๆปลง เลยไม่จัดดีกว่า) มากคนมากความ ตอนทะเลาะกันห้ามเถียง เคยพยามอธิบายเรื่องอะไรสักเรื่อง นั่งในรถ หลบเลี่ยงไม่ได้ แม่บอกว่า "มึงไม่ใช่ลูกกู ต่อไปไม่ต้องเรียกว่าแม่" จากนั้นเราก็เก็บทุกอย่างทุกเรื่องที่แม่บ่นมาคิดรวมกัน จนบางทีก็รู้สึก เกลียด ซึ่งมันต้องบาปแน่ คิดว่าเอ้หรือเราจะไม่ใช่ลูกแม่จริงๆ แต่ต้องพยามข่มใจให้ลืม พยามนึกถึงสมัยเด็กที่แม่ดูแล แต่บางเรื่องที่เถียงเราเถียงเพราะเราไม่ผิด ผิดกับน้องชาย ที่แม่รักดูแล ซักผ้ารีดผ้าให้ เตรียมอาหารให้ไปทำงาน ทั้งที่อายุจะสี่สิบละ แม่ทำให้ทุกอย่าง น้องทำอะไรผิด ตะโกนใส่แม่ก็เงียบ ไม่เคยว่า คำว่า ลำเอียง ผุดขึ้นมาในหัวเลย แบบนี้เราควรทำใจที่เกิดมาเป็นผู้หญิงและเป็นพี่ใช่มั้ยคะ
เคยโดนพ่อด่า มึงไม่ใช่ลูกกู ตอน. ป.3 ทุกวันนี้ อายุ 29 ปี คำนั้นก้องยังก้องยุเลย เก็บคำพุดทุกคำที่โดนด่าโดนว่าถึงทุกวันนี้ รวบรวมเป็นความเกลียด เเล้วคิดว่าตัวเองบาป #เหมือนกันเลย 😫😫😫
เป็นเหมือนกันเลย
ตอนเราเด็กๆเราไม่เคยหาหมอ ได้แค่ซื้อยาร้านขายยากิน มีวันนึงเราปวดหูตอนม.4 ว่าจะไปหาหมอ แม่ตะคอกว่าอยากไปก็ไปแต่งตัว ตอนเราลงมาเราได้ยินแม่เราพูดว่า “ไอ้ยุ้งมันโรคจิต อยากให้แม่เสียเงินเลยจะหาหมอ” เดินหนีร้องไห้ตลอดทางจะไม่ไปหาหมอ ตอนนี้เรา 34 แล้ว เรายังจำคำได้ตลอด เรามีพี่ 2 คนแม่ให้พี่เราทั้ง 2 คนทุกอย่าง แต่เราไม่ค่อยได้อะไรเลย
เราเป็นน้องกลับโดนทุกอย่าง
ใช่มากคะ หลังๆคือ รื่อเองก็เก็บเอง
ออกไปใช้ชีวิตคนเดียวครับ
สบายใจที่สุดแล้ว
หลีกเลี่ยงออกมาอยู่ญี่ปุ่น 21 ปีแล้วค่ะ และทั้งๆที่ส่งเงินให้ใช้ตลอด21ปี แต่โดนรุมทึ้งตั้งข้อหาว่าเราทอดทิ้ง 5555555555
@@user-kp1fb9gn5g อยากจะหนีไปแบบนี้บ้างจังเลยค่ะ คงสบายใจสุดๆ
ไปไม่ได้ไม่คนดูแลเค้า
ออกไปล่ะยังมาด่ามาว่า
ฟังแล้วน้ำตาไหล ทุกวันนี้ยังกินยารักษาโรคซึมเศร้าอยู่เลยย รักษามา9เดือนล่ะ ต้นเหตมาจากแม่ล้วนๆ หมอก็จะพูดประมาณนี้แหละ อยากจะทำให้ได้น่ะ แต่มันยากมาก แยกอยู่ก็ไม่ได้ แม่ไม่ค่อยสบาย เราเลยเปงตัวแทนของที่บ้านที่ดูแล มันเลยเป็นปัญหา เคยอยากตาย นั่งร้องไห้คนเดียวบ่อยๆกับคำพูดแค่นิดๆหน่อยๆ ทุกวันนี้ยังพยายามรักษาอยู่ค่ะ
Kolyzzz ตอนนี้เราเป็นอยู่เลยค่ะ น้อยใจกับการกระทำและคำพูดของแม่ รู้สึกแย่ไม่อยากอยู่ เรารู้สึกเหมือนเป็นภาระให้เขา ถ้าไม่มีเราเขาคงสบายกว่านี้ ตอนนี้เราอยากไปหาจิตแพทย์มากเลย แต่ติดหลายๆอย่าง เลยยังไม่มีโอกาสได้ไป ขอถามได้ไหมค่ะ ว่าแนวทางการรักษาเป็นยังไงบ้าง
@@mayykp เราไม่โอเคกับพ่อแม่เลย ทรมานจนอยากฆ่าตัวตาย พ่อแม่ไม่เคยตี เหมือนจะดีแต่ไม่เคยดีกับเราเลย น้องชายกล่อมเราหลายเดือนจนเรายอมไปพบจิตแพทย์ หมอบอกว่าเป็นโรคซึมเศร้าชนิดรุนแรง กินยาแล้วรู้สึกดีขึ้นนะคะ
เราก้อใกล้ๆจะเป็นแระซึมเศร้าเนี่ยไปไหนไม่ได้เหมือนกันแม่ป่วยหนักแต่แม่ก้อทำให้เรารุ้สึกเหมือนเบี้ยล่างของทุกคนบนโลก..ต้องทำตามคำสั่งทุกคนรอบตัว..ไม่ต้องใส่ใจความรุ้สึกตัวเองเลย..
ทุกคนสู้ๆ นะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
เหมือนกันเลยค่ะ กลืนไม่เข้าคายไม่ออก อยากหนีไปใจจะได้ไม่บาปที่เกลียด อยากให้ไกลๆก็ไม่ได้
ขออนุญาติใช้พื้นที่นี้ เเชร์สิ่งที่เจอมาด้วยคนครับ ตั้งแต่จำความได้ ไม่เคยมีความอบอุ่นในครอบครัวเลย ได้ยินแต่เสียงด่าทอ ความหยาบคาย การทุบตี ใช้ความรุนแรง แทบไม่เว้นแต่ละวัน จำได้ แม้แต่วันที่จะต้องสอบ เขาก้อไม่เคยแคร์ ไม่เคยหยุด ไม่เคยได้กำลังใจจากเขาเลย เวลาเหนื่อย ท้อแท้ อย่าได้ถามถึงกำลังใจจากครอบครัว #ไม่มี เพราะมีครอบครัว ก้อเหมือนไม่มี พยายามจะพูด ให้เขาเข้าใจ แต่ไม่เคยสำเร็จเลย จะพูดกับใครเรื่องนี้ก้อไม่ได้ เพราะมันเหมือนกับเอาเรื่องในครอบครัวออกมาพูด มันมีอะไรบางอย่างที่กั้นไว้ คือ ความกตัญญู ความดีคุณธรรม บุญคุณ สิ่งเหล่านี้ ทำให้ เราต้องเป็นฝ่ายถูกกระทำมาตลอด ตั้งแต่เด็กผ่านไป 10 20 30 40 ปี ได้รับความทุกข์ทรมานมาก เวลาที่ต้องเจอเหตุการณ์แย่ๆ ซ้ำแล้ว ซ้ำอีก มันไม่มีทางสะสางได้ ได้พยายามแล้วครับ ตอนนี้ต้องออกมาจากบ้าน ก่อนที่จะทำร้ายตนเองไปกว่านี้ ในใจคิดอยู่ตลอดว่า เราไม่ควรคิดแบบนี้กับเขา เราต้องอภัย แต่ในใจมันพังมาก สุดท้ายเราต้องเยียวยาจิตใจตัวเอง ด้วยธรรมะ ด้วยการนั่งสมาธิ เพราะไม่งั้น คงเสียสติไปแล้ว อยากเป็นกำลังใจให้ทุกคนคนที่เจอความรุนแรงในครอบครัว ให้มีสติมากๆ เพราะถ้าคุณทำอะไรแย่ๆ เช่น ไปติดยาเสพติด นั่นเท่ากับคุณทำลายชีวิตทั้งหมดเลย เพราะสิ่งเลวร้ายที่เกิดขึ้นในครอบครัว มันก้อสามารถทำลายชีวิตคุณได้อยู่แล้ว คุณอย่าซ้ำเติมตัวเองอีก ให้ต่อสู้ และผ่านมันไปให้ได้ ผมไม่ใช่นักจิตวิทยา แต่ผมเชื่อว่า เราทุกคนมีคุณค่า เหตุการณ์อะไร จะเลวร้ายแค่ไหน อย่าให้มันมาทำลายคุณค่า ในการมีชีวิตของเราครับ
อดทนมา 30 ปี
เราทำร้ายตัวเองบ่อยนะ กรีดข้อมือบ้างแหละ ต่อยกำแพงบ้างแหละ ตอนนี้หนู อายุ14 ปี มันอาจจะดูอายุนิดเดียวสำหรับคนอื่น แต่สำหรับหนูไม่เลยค่ะ หนูรู้สึกว่า ตัวเองอยู่มาร้อยกว่าปี หนูไม่รู้ว่าจะต้องทำไงต่อไป หนูคุยก็แล้ว ทำทุกอย่างที่จะทำได้แล้ว หนูหาทางออกไม่เจอแล้ว
@@user-pn4ok4mk9d อย่าทำร้ายตัวเอง ไม่มีประโยชน์ หาอะไรที่มีประโยชน์กับตัวเองทำ ทำไปเรื่อยๆ อย่าให้สิ่งแวดล้อมที่ไม่ดี มาเปลี่ยนเรา เราต้องเข้มแข็ง ฝนไม่ได้ตกทุกวัน จะมีวันที่ดีของเรา ขอให้ตั้งใจทำดีต่อไป
@@xsai6026 ค่ะ 😔😔😔😔😔
ดีใจด้วยคะ่ที่ผ่านจุดเลวร้ายมาได้
อยู่ทีทำงานผมมีความสุขมาก
อยู่บ้านไม่มีความสุขเลย
เหมื่อนเป็นคนสวนเกีนในคอบครัวรู้สื่กแย่มากเจ็บจีดๆบางที
อยากหนีไปไกล้ๆไม่อยากรู้จักใคร
You You กำลังรู้สึกเหมือนกันเลย กลับไปบ้านทีไรร้องไห้น้อยใจตลอด
เหมือนกันน
พ่อแม่:แกเกิดมาก็เป็นภาระว่ะ!
เรา:แล้วจะให้หนูเกิดมาทำไม
พ่อแม่:กูก็ไม่อยากให้มึงเกิดมาอยู่ล่ะ
เรา:นั่งร้องไห้
พ่อแม่:ร้องก็ไป
เศร้าาา
เราไม่ได้ขอว่าอยากเกิดมา ทำจนมีเราแล้วถ้าเลี้ยงเรามาเป็นแบบนี้ จะมีไปทำไมคะ
😂
แม่ของเราเล่าว่าเขาก็เจอแบบนี้แหละ...ตอนที่จะพาเราออกจากบ้านไป ยายก็ด่าประมาณไม่น่าเกิดมาเลย! แม่ก็สวนกลับ หนูก็ไม่ได้อยากเกิดมาแบบนี้ซักหน่อย! (MOM's Story)
ถ้าผมเป็นคุณผมจะออกจากบ้านหางานทำหาที่เช่าอยู่ปล่อยให้ท่านอยู่สองต่อสองจนท่านจะรู้สึกผิดสิ่งตัวเองกระทำกับลูก
ยิ่งฟังแล้วยิ่งขุดปม สมเพศเวทนาตัวเองและครอบครัว
จริงคะ
ใช่เลยส่งเเต่เงินเวลากลับต้องให้เงินเป็นก่อนพอเราไม่ได้ทำเหมือนเดิมเพราะโควิดเราได้เห็นตัวตนกูจะร้องไห้จริงๆเพราะเขารักเงินไม่ใช่เรา
ขอบคุณพ่อแม่นะครับ ที่ทำให้เข้าใจว่า ครอบครัว คือ นรก ตอนนี้มีความสุขมากเลย เพราะหลุดพ้นจากนรกแล้ว
พี่คิดเเบบนั้นหรอเรากำลังคิดเว้ย😢
แม่ปฏิบัติต่อคนอื่นดีมาก เป็นคนสนุกสนาน น่ารักกับคนอื่น แต่กับลูกช่างตรงข้าม เป็นคนที่พูดทิ่มแทงจิตใจ ขี้โมโห เป็นคนที่เวลาพูดกับเราคือการต่อว่า ไม่มีคำพูดดีๆออกมาเลย ทำให้เรารู้สึกว่าเราไม่มีอะไรดีพอเลย พอเราออกมาใช้ชีวิตห่างเค้า เค้ากลับโกรธเราที่เราไม่กลับบ้านบ่อยๆ ทุกคนที่รู้จักแม่เราคงคิดว่าเราเป็นคนเลวร้าย จริงๆจิตใจเรามันตกต่ำมากถ้าอยู่ใกล้แม่
จริงคะ เขาดีกับทุกคน ยกเว้นเรา เพราะรู้ว่า ทำยังไงเราก็รัก
ย้อนมาดูครั้งแรกค่ะ เป็นเรื่องที่ตรงกับตัวเองมากค่ะ และถูกคนอื่นมองว่าเป็นคนก้าวร้าวต่อพ่อแม่ แต่ผ่านมา20ปี และได้ฟังหลายๆรายการ ทำให้รู้ว่า เราต้องคลี่คลายความเชื่อว่า ต้องกตัญญูกับพ่อแม่ได้แล้ว โดยการปล่อยเขาไป ตามวิถีชีวิตของเขา ดูแลเขาแต่ไม่เข้าไปข้องเกี่ยว ทำให้รู้สึกว่าได้ปล่อยวางแล้วค่ะ ขอบคุณรายการนี้ที่ได้ยืนยันความคิดของตัวเองแล้วว่าฉันมีสิทธิ์ที่จะไม่โอเครกับพ่อแม่ ขอบคุณอีกครั้งค่ะ
อยู่ฝรั่งเศสเขาสอนว่าถ้าจะมีลูก ต้องดูแลลูกให้ดี..สิทธิของเด็กจะเยอะมาก..แต่เขาจะไม่มีสอนว่าลูกต้องดูแลพ่อแม่..มันไม่ใช่หน้าที่ลูก..พ่อแม่ต้องดูแล ซับพอร์ตลูกจนตาย...อาจเพราะคนแก่ที่นี่เขามีเงินกเษียณ..และเขาก็ชอบอยู่ใครอยู่มันเคยกล่าวเรื่องลูกต้องกตัญญูพ่อแม่..เลี้ยงดูยามแก่เฒ่า.ปรากฎว่าถูกมองหน้าแบบแปลกๆ..ประมาณเป็นคนเห็นแก่ตัว
ใช่เลย ชอบมากๆ มันคือความจริง ไม่เอาเปรียบลูกด้วยคำว่า กตัญญู
ไม่ไหวเเล้วกดดัน เก็บกฏต้องเดินตามทางที่ปูไว้ เลือกเดินเองไม่ได้เบื่อมาก อยากอธิบายหาว่าเถียงตลอด หัวโบราณมากเหนื่อย
Xulp เหมือนกันเลย
เหมือนกัน
เหมือนกันเลยค่ะ
เหมือนบ้านเราเลย
เราก็ร้องไห้บ่อยมาก
เพราะว่าแม่เราชอบเปรียบเทียบ เรากับคนอื่น
เราเรียนจบมาทำงานไม่ถึงปี แต่ต้องแบกรับหนึ้สินครอบครัวเกือบล้าน เราพยายามบอกครอบครัวว่าเราแบกหนี้ใช้หนี้คนเดียวไม่ไหว ทุกคนในบ้านต้องช่วยกันด้วย แต่สิ่งที่แม่ตอบกลับว่าคือร่ายต่างๆนานาที่ส่งเราเรียนที่ให้เรากิน ตอนนั้นคือร้องไห้เลย พยายามให้แม่ให้เหตุผล สุดท้ายก็จบที่เราอกตัญญู ทิ้งครอบครัว ทั้งทีเราพยายามเพื่อครอบครัว คิดถึงครอบครัวก่อนตลอด ฉันอยากจะหายไปไกลๆ
ไม่ใช่คนทุกคนที่จะเป็นพ่อแม่คน ได้ พ่อแม่สร้างความฉิบหายให้ลูกก็เยอะแยะ
ทุกคนเป็นพ่อแม่ได้ แค่เอากันแล้วท้อง แต่จะเป็นพ่อแม่ที่ดีได้มั้ย อีกเรื่อง
ฉิบหายหนักขึ้นอีกตรงที่พอได้เป็นพ่อแม่คนแล้ว นึกว่าตัวเองเป็นพระอรหันต์นี่แหละ ทำอะไรก็ไม่ผิดถ้าลูกไม่เห็นด้วยก็หาว่าชั่ว 555
แชร์เไว้เผื่อน้องๆกำลังสับสน
อดีต - พ่อแม่ทั้งตีทั้งด่า สั่งห้ามเถียง ห้ามขึ้นเสียง ทำตามผู้ใหญ่ไปเถอะเพราะอาบน้ำร้อนมาก่อน เวลาเถียงลูกแพ้ก็บอกน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปาก รวมถึงสอนให้ใช้เส้นสายเยอะ
ปัจจุบันผมอายุ 30 ปี - พ่อติดการพนันไม่เหลือเงินสักบาท แม่ไม่เคยทำงานมีเงินเก็บไม่มาก คนที่ต้องใช้หนี้ให้พ่อหลายแสน ช่วยออกค่ารักษาให้แม่เปันแสนก็คือผมที่เถียงพ่อแม่ ไม่เชื่อผู้ใหญ่แบบลืมหูลืมตา เลือกเส้นทางอาชีพที่สุจริตไม่พึ่งเส้นสายนี่ละครับ
ไม่ได้อวดแต่ต้องการแชร์ให้เห็นว่า พ่อแม่ก็แค่คนธรรมดา สามารถล้มเหลวในชีวิตได้อย่างง่ายดาย และความกตัญญูก็ไม่ได้ช่วยให้พ่อแม่คุณฟื้นจากความล้มเหลวเลยครับ ทุกอย่างเป็นเรื่องของนิสัยของพ่อแม่ล้วนๆ ต่อให้ลูกประเสริฐขนาดไหนก็หนีความชิบหายไม่พ้นครับ
พ่อขี้เมาเทลาะกับเเม่ตลอดตั้งเเต่เด็กจนโตเเล้วเอาความโกรธมาลงที่เราตีเราตั้งเเต่เด็กจน18ยังไม่จบตอนนี้35คุกคามเราด้วยคำพูดด่าเราเเช่งเราเกลียด
@@malimali6624 ทุกวันนี้ผมก็เจอทวงบุญคุณครับ ถ้ามีกำลังทรัพย์พอ ผมแนะนำให้ซื้อบ้านใหม่แล้วพาคุณแม่ไปอยู่ด้วย หนีให้ห่างจากคนพวกนี้ พบเจอเท่าที่จำเป็นครับ
แค่ระบายให้ฟัง=ผิด ผิดไปหมด...
เคสเราเป็นทางใจไม่ใช่กาย ทำใจไม่ได้ที่แม่เป็นตัวร้ายเหมือนในหนัง กอบโกยหมด
เครียดที่เป็นลูกไม่ดี แต่บั่นทอนจิตใจจนรับไม่ได้ ตัดสินใจตัดเค้าจากชีวิตก่อน ไม่รู้อนาคตจะทำไง ไม่โกรธ แต่รับไม่ได้และถูกบีบว่าหากอยู่ต่อจะโดรเพิ่มจำต้องหนีออกมาตั้งหลักก่อน
มีด้วยหรือที่เเม่กอบ
โกยเอาหมดเอาไปใหน
ตายก็เอาไปไม่ใด้นะแต่ที่เขาอุ้มท้องมา 9-10
และอุ้มดูเลี้ยงดูเฝ้าสอน
ค่อยตอบคำถามที่ลูกอยากรู้อยากเห็นลูกเติม
โตให้วิชาความรู้ไม่เคย
หวังสิ่งตอบแทนจากลูก
แต่พวกคุณที่เข้ามาเม้น
ในรายการนี้ แค่ทำที่พ่อ
แม่ขอร้องให้ทำสิ่งที่ทำให้พ่อแม่ใด้สบายใจ
นั้นพวกคุณยังทำให้เขา
เท่าขี้เล็บไม่ใด้เลยมัน
ต่างที่เขาอดทนเลี้ยง
เราให้เติมโตอีกนะแถมโดนตำนิจากลูกอีกนี้มัน
โครตจะเสียใจเลย
แหละคุณ
@@srinuanwongpanya8277 อ่านแร้วได้สติ ขอบคุณมากๆนะคะ🙏💖
@@srinuanwongpanya8277 บางทีท่านคงเหนื่อยกับงานกับภาระหน้าที่ แร้วก็ความเปนห่วงแระกังวลชีวิตในอนาคตเรามาก😢บวกกับความไม่เข้าใจกัน จริงของคุณพูดค่ะ ท่านทั้ง2รักเรามากที่สุดในโลก ให้สิ่งดีๆในชีวิตเรามากมายโดยที่ไม่หวังสิ่งตอบแทน😭🙏💖แระพวกท่านก็เหนื่อยกะเรามามากจริงๆ ทั้งชีวิต เสียสละชีวิตทั้งชีวิต😢เพื่อให้เรามีความสุข มีอนาคตที่ดี มีสังคมดีๆ มีชีวิตดีๆ เวลาเราเสียใจ ก็มีพ่อแม่ที่ท่านเสียใจไปกับเรามากที่สุด จริงๆคือเสียใจมากยิ่งกว่าที่เราเสียใจอีก เวลาเรามีความสุขประสบความสำเร็จ พวกท่านก็ดีใจภูมิใจยิ่งกว่าเปนตัวพวกท่านเองซะอีก แร้วก็เปนผู้ที่เตรียมความพร้อมทุกอย่างให้ชีสิตเราได้มีคำว่าประสบความสำเร็จอย่างดีที่สุด เสียสละได้สารพัดอย่างเพื่อเรา ใช้เสื้อผ้าเก่าเพื่อให้เรามีเสื้อผ้าใหม่ ใช้รถเก่าเพื่อให้เราได้มีรถใหม่ ทำได้สารพัดอย่างทั้งๆที่เหมือนว่ามันจะยากมากๆ เพื่อให้เราได้มีอนาคตที่ดี ให้เวลาชีวิตของพวกท่านมากขนาดนั้นตั้งแต่ก่อนวันที่เราจะอยู่ในท้องแม่😢เข้าใจแร้วค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ🙏💖
@@srinuanwongpanya8277 คุณรู้จักครอบครัวของเขาหรือ จึงรู้ว่าเค่าอยู่กันยังไง
โดนมากคะถูกคุกคามด้วยคำพูด ความรุนแรง ทางกายภาพ
veera Gee พาจิตตกเนอะ
แม่คุกคามทางคำพูด พ่อพยายามคุกคามทางเพศ มันสุดๆจริงๆนะ
เบื่อสุด ๆ เรื่องแบบนี้ปัจจุบันยังมีอยู่ ไปไหนไม่ได้ มีชีวิตส่วนตัวไม่ได้เลย
เราบอกให้เขาเข้าใจแต่ก็มีแต่หาว่าเถียงละด่าเรา=*=โดนด่าทุกวัน😕
Supawit Mobile พ่อแม่น่าจะเปลี่ยนความคิดและพัฒนาตัวเองให้เข้าใจว่าโลกมันเปลี่ยนไปแค่ไหนแล้วนะ อย่าใช้คำพูดหรูหราสมัยพระเจ้าเหาว่าเพราะรัก ถ้าคุณรักเขาจิงลองย้อนกลับมามองในมุมที่ตัวเองเปนลูกและในวัยเดียวกันตอนที่อายุเท่ากับเขาพ่อแม่ก้อคิดและทำแบบนี้ไม่ใช่เหรอเข้าใจว่าทำไมเขาถึงทำแบบนั้นแล้วมานั่งคุยกันและถ้าลูกยืนยันการตัดสินใจแบบนั้นก้อพร้อมยอมรับการตัดสินใจของเขาและจะยอมรับผลที่จะเกิดขึ้นด้วยกันกะลูก พี่ใช้วิธีนี้กะลูกๆยอมรับเเม่ได้มากขึ้นและเปนด้วยช่วงอายุด้วยคะพอเลย20ไปแล้วเขาก้อดีขึ้นเรื่อยๆเก่งมากเพราะเหตุการณ์ที่ลูกได้เรียนรุ้ด้วยตัวเองและแม่ไม่ซำ้เติมเขา แต่เราก้ออย่าคาดหวังแบบนี้กะพ่อแม่มากนักไม่ไหวก้อห่างออกมาบ้างคะ เลือกคบเพื่อนให้ดีนะคะ(พี่กะแม่ก้อยังไม้โอเคเท่าไหร่นักแต่ด้วยความที่พี่พยายามรักษาดูแลตัวเองให้ดีเพื่อแม่จะได้เห็นและเชื่อมั่นเขาก้อจะน้อยลงคะและเลิกโทษตัวเองด้วยคะว่าเราคงเปนลูกที่ไม่ดี บางทีการที่เราพบเหตุการณ์แบบนี้มันอาจช่วยให้เราดูแลลูกของเราได้ดีในอนาคตก้อได้นะคะ)
@@rungnapatunbutr2020 ว่างขนาดนั้นเลย
ใช่ค่ะ
พ่อแม่บางคนมันเป็นอย่างนั้นแหละผมเคยเจอพ่อแม่แบบนี้จากคนรู้จักมาเป็นอย่างนี้เลย
@@rungnapatunbutr2020 จริงครับถูกต้องที่สุดเลย
อย่าหยุดทำรายการนี้นะครับ ❤️
โดนด่าว่าลูกเลว ลูกอกตัญญู... เพียงเพราะไม่ทำตามที่พ่อวางกรอบให้... 😂 เคยจะฆ่าตัวตายหลายรอบแล้ว ถ้าไม่มีเพื่อนแฟนหรือแม่มาฉุดให้มีสติคือตอนนี้ไม่เหลือแล้ว อาจจะตายไปแล้วก็ได้ 😢
มันต้องผ่านไปด้วยดี เราคนหนึ่งก็เจอเหตุการณ์แบบนี้ สู้ไปพร้อมกันนะ
จริงมาพูดว่าเราแบบเพื่อนให้ไรเราแฟนให้อะไรเราได้ เค้าให้พลังบวกกำลังใจให้เราใช้ชีวิตต่อไป ถไม่มีเพื่อนไม่มีแฟนก็คิดว่าคงเครียดฆ่าตัวตายไปแล้วค่ะ555
อันนี้จริง
สู้ๆนะคะ หนูก็เป็นเหมือนกัน
พ่อแม่ทำให้หนูรู้สึกกลัวการเดินไปโลกที่ใหญ่กว่าเดิม(ครอบครัว)"
ใช่ เราโดนทำร้ายจิตใจตั้งแต่เด็กๆเลย ครอบครัวเป็นสิ่งที่น่ากลัวที่สุด คนที่ไม่ไว้ใจที่สุดคือพ่อแม่ อยู่กับครอบครัวแล้วไม่มีความสุขเลย
ชอบขู่สารพัด ใจคอให้อยู่ด้วยจนตายไปข้างเหรออ้างอันตรายโน่นนี่นั่นบลาๆ
โห่ย ใช่เลย
แต่ไม่อยู่ในบ้านนี้จนตายหรอก ทำงานหาเงินได้จะไปอยู่ที่อื่น อยู่บ้านเป็นโรคประสาทแน่ๆ
บ้านคือที่ที่อบอุ่นสำหรับใครบางคน แต่สำหรับเรา .บ้านคือที่ที่สุดท้ายที่เราเลือกจะกลับ
บางกรณี คนไม่เจอกับตัวเอง ไม่สามารถรู้ได้หรอกครับ เพราะฉะนั้นคนที่เจอเท่านั้น ถึงจะพูดได้ ว่า พ่อ-แม่ ทำเกินไป
เพราะคิดแต่ว่า " กูให้มึงเกิด กูจะทำอะไรกับมึงก็ได้ มึงเป็นสมบัติของกู "
นิสัยคือชอบความสงบ พูดน้อยๆ ชชอบอยู่กับตัวเอง เพราะครอบครัวไม่ได้มีความไว้วางใจในสิ่งที่จะเล่าชอบเอาไปพูด ทำให้ไม่อยากเล่าอะไร และชอบทวงบุญคุณเวลาที่เราไม่ค่อยคุย คือพื้นที่ส่วนตัวบ้างก็ได้เข้าใจว่าเป็นห่วงแต่เราก็ตอบแทนทุกอย่างเงินทองความสุขอื่นๆ แค่กรอบเล็กๆส่วนตัวเหมือนถูกจับจ้องทั้งที่โตมากจนจะแก่แล้ว ทำอะไรไม่ได้ อธิบายก็ไม่ได้ เพราะเค้าอยากรู้เนื่องจากคลอดมาต้องรู้ทุกเรื่อง
เราไม่อยากกลับบ้านเลยมีเเต่เรื่องเงิน
และถ้าจะอ้างว่าพ่อแม่เปนมนุษย์ธรรมดา ใช่ แล้วลูกไม่ใช่มนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งที่จะต้องมานั่งเข้าใจปรับตัวยุ่ฝ่ายเดียวเมี่อไม่ไหวก้อทางออกโดยหนีไปยุ่ที่อื่นสักระยะก้อโดนว่าทอดทิ้งท่าน แล้วจะให้ยุ่ยังไง สามีภรรยาไม่โอเคก้อยังหย่าได้
เห็นด้วย
เราก็เหมือนนกครับที่จะกางปีกออกจากรั้งพ่อแม่จะว่าเราอกกตัญญูหรือเนรคุณก็ชั่งแม่งเพราะพ่อแม่ถ้ารักลูกจริงๆต้องเข้าใจลูกและให้กำลังใจและไม่คาดหวังอะไรมาก
ไม่รู้จะพูดยังไง ขอบคุณที่มาแชร์นะ เราขอบคุณจริงๆอย่างน้อยเราก็รู้สึกว่ามีคนอื่นที่โดนเหมือนเรารู้สึกเหมือนเราก่อนหน้านี้ที่เรายังไม่เคยอ่านความคิดเห็นของคนอื่นเรารู้สึกบาปมากเลยที่คิดแบบนี้รู้สึกทรมานมากเลยขอบคุณอีกครั้งนะคะ
อยากออกมาอยู่คนเดียว ไม่อยากอยู่กับแม่เลย เวลาพูดคุยกับแม่ แม่ชอบฮึดฮัดหงุดหงิดใส่ โดนด่า โดนว่าตลอด มีอะไรเราจะไม่ค่อยรู้พี่ชายจะรู้แค่แม่กับพี่ชาย เราทำอะไรก็ดูผิดไปหมด ทุกคนถูกเสมอ ว่าให้เราผิดตลอด จะระบายให้ใครฟังก็ไม่ได้ ปรึกษาพูดคุยกับพี่ชายทุกอย่างคือแม่ต้องรู้ด้วย บางทีเราไม่ได้ต้องการให้รู้ แค่อยากระบายความรู้สึกระบายอารมณ์ เรารู้สึกอึดอัดมากๆ อยากออกไปอยู่คนเดียว
จริง เหมือนเป็นคนนอก แต่กับพี่น้องอีกคน เหมือนเขารู้กันไม่มีความลับ
โหหหหห.. ทำไมพึ่งจะมาเจอ 😍😍 คือมันใช่มากอะ ใช่ทุกประโยค เขาทำให้เราแย่มาทั้งชีวิตได้แต่ทนๆๆ เขาบอกว่าไม่มีที่ไหนรักและจริงใจกับเราเท่าที่ๆเรียกว่าบ้านกับพ่อแม่หรอก(ทั้งๆที่ในใจ มันไม่ใช่นะ)พอบอกแค่"เหมือนไม่ใช่นะ" ไม่พอใจ แช่งเลย! บอกสักวันนึงจะรู้! เด๋วได้รู้แน่ๆค่อยดู! กระทำเยอะแยมากมายจนเลยคำว่าโกธรว่าเกลียดสบสมมากจนเริ่มจะรังเกลียด สู้กับความรู้สึกไม่โอเคกับเขาแต่บอกห้ามโอเคไม่ได้! สู้จนจะฆ่าตัวตายหลายทีละ ฟังคลิปนี้แล้วแบบบบบ.. โอเคมากเลยอะที่เราไม่รู้สึกโอเคกับเขา ก็ไม่โอเคก็ยอมรับว่าไม่โอเคทำไมต้องพยายามฝืนมาตลอดน้อ(จะตาย) อืมมมมม ป่วยหนักมากจริงๆแระควรไปหาหมอ สบสมจนกลายเป็นคนจิตตกนอนหลับยาก
เหมือนเเม่ฉันเลยจะรอดูเเกสักวันเถอะโหโดยเเช่งทุกครั้งที่กลับไปบ้านเขาตอนนี้เราไม่ติดต่อขออยุ่กับตัวเอง
@@malimali6624 เราเดินออกมาปีนี้ครบ6ปีพอดีค่ะ เพื่อไม่ให้เขาทำร้ายและทำลายเราได้อีก ที่จริงแค่ให้รู้ว่ามีอยู่ตงนั้น(แต่ไม่เคยรู้สึกเลยว่ามี) เดินออกมาเลยไม่รู้สึกแต่ต่างอะไรแม้เวลาเหนื่อยกับข้างนอกมากๆจะไม่มีบ้านให้กลับก็ตาม สู้ๆนะคะ✌️
ผมก็เป็น
สวัสดีค่ะ
เราคนหนึ่งก็เป็นโรคซึมเศร้า(เรื้อรัง)เพราะพ่อเเม่เเละสถาบันครอบครัวค่ะ ในทุกวันนี้ไม่มีความสุขเลยฉันอยากตายฉันพยายามให้ดีในทุกๆเรื่อง เเละ ทุกๆอย่างให้มันดีที่สุด เเต่สุดท้ายเขากับไม่เห็นคุณค่าเรา เราทำอะไรไม่ถูกใจหรืออะไรก็เเล้วเเต่เรามักที่จะถูกด่าทออย่างรุนเเรง ทำร้ายร่ายกาย ตบ ตี กระทืบ ด่าประจานกลางสาธารณะ เรานั้นหาเหตุผลในการมีชีวิตไม่ได้เลย จะมีเเค่กลัวตายกลัวทรมานในการตายเท่านั่นที่รั้งชีวิตที่ตายทั้งของฉันในเเต่ล่ะวันเเต่ละเดือนเเต่ละปี ใครเป็นเหมือนฉันคงเข้าใจว่าทำไม่ถึงไม่โอเคกับพ่อเเม่(เกลียด)ค่ะ
พูดในแง่ของการทวงบุญคุณ หรือความเชื่อที่ว่าเราต้องทดแทนพวกเขา ผมมองว่าการเกิดของเรา เป็นความสุข ความสนุก ความต้องของพวกเขา และเป็นสิ่งที่พวกเขาต้องรับผิดชอบในการกระทำของพวกเขาที่ทำให้เราเกิดมา จะมาบอกว่าอุตส่าห์เลี้ยงดูมาแล้วกดดันให้เราทดแทนพวกเขาไม่ได้ ค่านิยมบ้าบอคอแตก ถ้าหากว่าตนประพฤติปฏิบัติดีกลับลูก คงไม่ต้องมากังวลว่าเขาจะไม่เลี้ยงไม่ทดแทนหรอก มันก็เห็นๆกันอยู่
หนูยังเป็นเด็กอยู่ เป็นทั้งพ่อเเละเเม่ค่ะตอนนั้นเคยจะขับรถชนหนู ตบหน้าหนู ตบหัวหนู
คำพูดรุนเเรง ด่าหนูทุกวัน จนหนูคิดว่าถ้าเกิดมามีพ่อเเม่อย่างนี้ไม่เกิดมาดีกว่า หนูอิจฉาคนที่มีพ่อเเม่ดีๆ อยากโตเร็วๆจะได้ทำงานอยู่คนเดียวได้ พ่อก็เข้าข้างเเต่เเม่
หนูระบายให้เพื่อนสนิทฟัง จนขอเเม่ของเพื่อนสนิทไปอยู่ด้วย เพื่อนสนิทก็ไม่เคยเจอเเบบนี้หรอกพ่อเเม่เขาดี เกลียดพ่อเเม่
เวลาทำอะไรผิดพลาด แม้เล็กๆน้อยๆแม่ด่า ทำร้ายจิตใจมาตั้งแต่เด็กจนโต แม่แทบไม่เคยด่าด้วยเหตุผล ด่าโดยใช้อารมณ์ไม่ถูกใจตลอด จนโตเรารู้สึกเป็นคนขี้กลัว ไม่มีความมั่นใจ ไม่กล้าทำอะไร จนกระทบไปถึงความสัมพันธ์กับคนอื่น เราจะเป็นคนขี้กลัว โลเล ตัดสินใจอะไรไม่เป็น ต้องให้เพื่อนนำทางตลอด จนรู้สึกเป็นคนขี้แพ้ ส่งผลไปถึงเรามักจะทำอะไรเอาใจคนอื่นตลอด แม้เรื่องนั้นจะไม่สมควร เพียงเพราะ ไม่อยากถูกตัดสินว่าเราเป็นคนผิด ไม่อยากโดนด่า ตอนนี้สับสนไปหมด อยากแก้ปัญหาตรงนี้ แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงค่ะ
เราก็คนนึงที่เจอแม่ด่ามาตั้งแต่จำความได้ จนตอนนี้อายุ 46 ก็ยังโดนด่า เคยจะฆ่าตัวตายเพราะทะเลาะกับแม่มาก็ตั้งหลายครั้ง ตอนนี้ก็ได้แต่คิดว่า รอหมดเวรหมดกรรมกันไปข้าง
เราก้เจอนะหนักด้วย จนคนรอบบ้านที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น พูดกันไม่คุยกะเรามองเราไม่ดี ที่เราผิดเถียงแม่ ก็มันไม่ถูกต้องเราก็พูด แม่ชอบแช่งเรา ด่าคำหยาบ เรารับไม่ได้อะ ทุกวันนี้ก็ทนอยู่นะ เราพยายามประคองชีวิตให้ดี พยายามไม่พัง เราถึงขั้นรู้สึกว่า ถ้าแม่เสีย เราจะไม่เสียใจเพราะเค้าทำกะเราไว้เยอะมาก จนคิดว่านี้คืออะไร ชาติที่แล้วเราไปทำอะไร ทุกวันนี้นะ เพื่อนสนิทช่วยมากกว่าคนที่บ้านอีก
กลายเป็นคนเปราะบางทางจิตใจไปเลย ทุกวันนี้ยังกินยารักษาโรคซึมเศร้าอยู่เลย
รักษามา1 ปี 4 เดือนละ แต่ยอมรับมีช่วงขาดยาบ้าง เพราะบางทีเราก็ยอมรับตัวเองไม่ำด้ ต้นเหตุมาจากครอบครัว(แม่) ล้วนๆ ไม่โอเคกับแม่มากๆ ชอบทำร้ายร่างกายด่าทอบั่นทอนเราแทบทุกวัน แต่เราก็ทำอะไรไม่ได้เลย กลืนไม่เข้า คายไม่ออก จนเรียนจบมอปลายแล้วออกมาใช้ชีวิตคนเดียว 3 ปี จนถึงปัจจุบันและรู้ว่าแม่ก็ป่วยเหมือนเราอีก อยากจะหายๆตัดขาดกันไปเลยให้มันจบๆ จะได้ไม่บาปมากกว่า แต่สุดท้ายก็ทำอะไรไม่ได้อยู่ดีอีก
เคยมั้ย..ต่อหน้าท่านพูดกะเรา..อย่างนึง..แต่ลับหลังแกกลับ..ว่าเราด่าเรา..ทั้งๆที่ผมเปนคนที่รักทั้งพ่อและแม่มากๆมาโดยตลอด..อยากให้ท่านมีความสุข..นึกถึงท่านเสมอมา..ทำมัยผมถึงทราบ..เพราะผมได้ยินท่านด่าว่าเราลับหลังจริงๆ..ไม่ได้โกรธท่านนะ..แต่น้อยใจอย่างแรง..เพราะผมเองผิดหวังจากคนรอบข้างเพื่อนฝูงเรื่อง..การหักหลัง..หวังใว้ว่า..จะมีคนที่รักเราจริงใจกะเรามากๆที่สุดนั่นก้อคือพ่อแม่..แต่แกมาเป็นแบบนี้...เพื่อนๆว่าผมควรทำอย่างไรครับ
Kanjawat Alramlers ของผมทั้งโดนต่อว่าต่อหน้าและลับหลังโดนนินทารู้สึกไม่okถ้าง่ายๆคือออกจากที่นั้นและทำให้ตัวเองมีชีวิตที่ดีขึ้นมีครอบครัวเป็นของตัวเองปล่อยให้ท่านอยู่สองต่อสองถ้าไม่ป่วย
เคยรู้สึกว่าโดนหักหลังเหมือนกันตั้งแต่เด็ก เราเป็นเมนส์ครั้งแรกบอกให้แม่รู้ หลังจากนั้นมีงานเลี้ยง แม่ก็ไปบอกคนในหมู่บ้านหมดเลย จนพี่สาวญาติ เอามือมาลูบตรงนั้นจากด้านหลังเพื่อจะดูว่าเรามส่ผ้าอนามัยไหม เลยรู้สึกแย่
ชีวิตล้มเหลวด้านความสัมพันธ์ค่ะ ทุกวันนี้ไม่มีสังคม ไม่มีเพื่อน ไม่มีใครเลย เรารู้สึกเหมือนตัวเองไร้ค่า ไม่ว่าเราจะทำดีแค่ไหนก็ตาม เหนื่อยมากเหลือเกิน
พอมีครอบครัวของตัวเองสุดท้ายก็หย่าร้างกัน พ่อกับแม่แยกกันอยู่ สมัยตอนอยู่ด้วยกันก็ทะเลาะกันให้เราเห็น
ทุกวันนี้ได้แต่อดทน ใช้ชีวิตไป ฝึกจิตใจให้มีสติ และมีความสุขกับสิ่งเล็กๆน้อยๆ เข้าไว้ เพราะเราไม่รู้ว่าจะอยู่ได้นานแค่ไหน ทำหน้าที่ของเราให้เต็มที่ก็พอ
กูดีไม่เคยพอสักอย่าง กูเก่งศิลปะ
กูเป็นช่างแต่งหน้า-ทำผมตอนอายุ14 ทั้งที่ไม่เคยเข้าโรงเรียนสอนเสริมสวย กูเป็นฟิตเนสเทรนเนอร์ ที่กูสอบได้มาเพราะความตั้งใจ กูเป็นนักกีฬาว่ายน้ำเหรียญทอง กูเป็นเด็กนักตนตรีที่ปฎิเสธทุนเรียนต่อทั้งน้ำตา ตอนม.6.....
กูเป็นนักกิจกรรมที่มีเพื่อนมากมาย
กูเรียนจบ ป.ตรีด้วยเกีรตินิยม อันดับ2
กูสอบบรรจุทำงานได้ อันดับ1ในปีนั้น
เพื่อนๆกูทุกคนบอกว่ากูเป็นคนเก่ง...อยากทำ อยากเป็นได้อย่างที่กูเป็น...
มึงรู้มั้ย!!! กูถูกห้ามไม่ให้ทำในสิ่งที่เป็นพรสวรรค์ของกูทุกเรื่อง ให้กูหยุดความเป็นตัวเอง.... บีบบังคับ ให้เป็นแบบนั้นทำแบบนี้..... ตอนนี้ กูกินยาต้านโรคซึมเศร้ามา1 ปี เต็ม....และใช้ชีวิตโง่ๆ กับการสอนหนังสือ และตอบสนองระบบราชการจอมปลอมโกงกิน เลวทราม ชั่วช้าระยำตำบอนแลกกับเงินเดือนเท่าหยิบมือหมา!!....และกูยังต้องกินยาอย่างต่อเนื่อง......แถมยังมีหน้ามาให้กูกู้เงิน...เงินกู้!..ซึ่งกูไม่ได้ใช้สักบาทและกูยังคงต้องผ่อนหนี้ส้นตีนนี้อีก 20ปี!!!....
นี่ใช่ไหม ลูกกตัญญูแบบที่พวกมึงต้องการ!!!....... ตายก็จบกัน กูคิดทุกวัน!!!
365วัน *35 ปี...คิดดูว่ากูเจออะไรมาบ้าง ก็ไม่แปลกหรอกที่กูจะกลายเป็นคนใบ้ ไม่พูดจาและเฉยชากับทุกสิ่ง!!!......นี่ไงสิ่งที่พวกมึงอยากได้.....
กูทำให้ ทั้งที่ชีวิตจิตใจกู บรรลัยไม่เหลือชิ้นดี!....ขอแค่ให้กูหมดกรรมกับพวกมึงในชาตินี้ก็พอ!!
ผมเข้าใจคุณนะ
สู้ๆ นะคะ
เป็นกำลังใจให้นะคะ เข้าใจความรู้สึกแบบนี้ดีค่ะ ตอนนี้เราหลุดพ้นมาแล้ว
เข้าใจเลยค่ะ คล้ายๆกันเป็นกำลังใจให้นะคะ ลองทำในสิ่งที่คุณชอบเช่น การแต่งหน้า เป็นอีกงานนะคะ อาจจะช่วยบำบัดตัวเองได้
เพราะเราก็ทำแบบนี้อยู่ค่ะ
เหมือนคนที่เรารู้จักเลย
อยากให้รายการ วิเคราะห์ วัฒนธรรมความเชื่อคนไทย ที่แบบเป็นอะไรที่ไม่เมคเซนต์ เช่น ระบบอาวุธโส ความเชื่อแปลกๆแบบสุดโต่ง
จริง โคตรเกลียดระบบอาวุโสในประเทศนี้เลย กับคำว่ากตัญญุ อกตัญญุ ใครเป็นคนตั้งวะ
อยากให้คนที่เจอเหตการแบบนี้ รวมกลุ่มกันเป็นลัทธิเล็กๆ
พ่อกับเเม่ป่วยทางจิตค่ะ เลยทำให้เค้าปลูกฝังในสิ่งที่เค้ากำลังป่วยให้เรามีความคิด ทัศนะคติ เป็นในเเบบที่เค้าเปนอยู่ ถ้าเราทำดีมากแค่ไหนถ้าเป็นสิ่งเค้าคิดว่าไม่ดี ไม่ถูกใจ เราก็จะผิดมาก ในสายตาเค้า ดูพูดแซะพูดเหน็บจนเรางงว่าเค้าโตกส่าเค้าเปนพ่อแม่ แต่มีทัศนะคติกับคนอื่นในแง่ลบหมดเลยและต้องการให้เราคิดเห็นแบบเค้า คือร้องไห้ทุกวันเลยค่ะ
ใจมันพังไปแล้ว เลยต้องจบกับครอบครัวปีศาจ
การที่เราแยกออกมาอยู่ข้างนอก คนอื่นและคนในครอบครัว มองว่าเราผิดบาปมาก แต่การที่เราทนอยู่ต่อ มันบั่นทอนจิตใจทั้งเราและคนในครอบครัว แยกก็ผิด อยู่ต่อก็รู้สึกผิด ไล่แล้วไม่ไปก็เหมือนเราหน้าด้าน อยู่ต่อไปก็ลำบากใจ ออกไปก็ลำบากใจ สุดท้ายอยู่ก็ทุกข์ใจอยู่ดี เฮ้ย!! เหนื่อยว่ะ
ออกมาอยู่ข้างนอกแล้วเป็นยังงัยบ้างค่ะ
คนจะเป็นพ่อ เป็นแม่
มีลูกแล้ว พระพุทธเจ้าบอก
ต้องเลี้ยงลูกเอาบุญนะ อย่าคาดหวัง
ลูกไม่ใช่สมบัติของพ่อแม่ จะบังคับลูกไม่ได้
พูดตรงประเด็นทั้งหมด หลายอย่างทำได้แค่เก็บไว้ในใจ พร้อมกับความขมขื่น....ทำได้ดีที่สุด แค่อยู่ห่างๆ และสร้างโลกใบใหม่ให้กับตัวเอง และพยายามไม่คิดถึงมัน
เราออกจากงาน เพื่อเลือกทำตามฝันและเป้าหมาย และเลือกที่จะกลับมาทำความฝันต่อที่บ้าน เพราะคิดว่าจะได้เชฟค่าใช้จ่าย โดยเฉพาะค่าที่พัก แต่แล้ววัน เวลาก็ทำให้รู้ว่าเราคิดผิดที่เลือกกลับมาตั้งหลักที่บ้าน พ่อไม่คุยกับเราเลยและไม่แม้แต่จะมองหน้าเราเลยด้วยซ้ำทั้งๆที่อยู่บ้านหลังเดียวกัน บางครั้งก็พูดให้เรารู้สึกเคว้งคว้างไปอีกเหมือนเราเป็นคนเลว เราก็แค่เลือกทำตามฝันและเป้าหมายและนั่นกลายเป็นว่า เราทำไม่ถูกใจ สรุปว่าเราผิดที่เราเลือกทางเดินของตัวเองเหรอ สรุปว่านี่ชีวิตเราหรือชีวิตใคร
คำว่า กตัญญู มันค้ำคอครับ พ่อแม่สร้างแต่ปัญหาไม่รู้จบ เบื่อหน่าย
43ปีกับการถูกจองจำ กับคำว่ากตัญญูกตเวที กับพ่อ ! วันนี้ปลดล็อคหัวใจตัวเองได้แล้วค่ะ..ขอบคุณที่สุด.. ทุกการกระทำของพ่อยังอยู่และเจ็บปวดในจิตใต้สำนึก อดีตที่เคยตีแม่..อารมณ์ร้าย..และเจ้าชู้สำส่อนไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น ทิ้งให้แม่และเด็กผู้หญิงทั้ง 3คน..ดิ้นรนกับป้าๆน้าๆไปคนละทิศละทางจนเด็กทั้ง3คนก้าวหน้าเติบโต..พ่อเค้ากลับมา..ปัจจุบันแม่เสียไป20กว่าปี..ทำไมคนที่อยู่ดูลูกเติบโตไม่ใช่แม่...แต่กลับเป็นพ่อ!ที่เราให้พร้อมกับความเจ็บปวดอยู่ในใจ..ใช่ค่ะการกระทำของพ่อส่งผลถึงความสัมพันธ์ของเรา..พัง!และล้มเหลวชีวิตคู่..ไม่เคยเชื่อในความรัก เกลียดผู้ชาย ทุกวันนี้เจ็บปวดสุดๆ
เราเป็นคนที่ไม่ค่อยแสดงความรู้สึกด้านความรัก เรารู้สึกว่าการกระทำดีกว่าไหว้ครั้งเดียว เรื่องพึ่งเกิดมาเมื่อวานเลยค่ะ (เมื่อวานวันแม่)ทำไมเรารู้สึกไม่สบายใจเวลาอยู่กับแม่2คน เราจะรู้สึกระแวง กลัว รู้สึกว่าเคาจะว่าเราไหม เราทำอะไรผิดหรือปล่าว ความกลัวระแวงเข้ามาในหัวเราหมด จนตอนนอนเค้าบอกว่าเราไม่รู้จักเคารพเค้า เค้าบอกว่าเราจะทำอะไรก็ไม่เจริญ เพราะเราเป็นคนไม่อินกับศาสนาไม่ค่อยเข้าวัด ตอนเช้าพ่อก็เข้ามาถามว่าเมื่อวานทำไมไม่ไหว้แม่ เรารู้สึกผิดมาก เรารู้สึกไม่อยากที่จะอยู่ ในหัวมีแต่คำว่า ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว ไม่อยากอยู่แล้ว
หลายครั้งฟังคลิปบอกว่า ให้หาเซฟโซน ดังนั้นเราจึงเริ่มตัด เอาตัวเองออกมาจากแม่ พี่น้อง และลูก ถ้าเราไม่ดีพอสำหรับพวกคุณ เราพร้อมถอยแบบตัดขาด 100,% เหมือนไม่รู้จักกัน อยู่ห่างกัน บล็อคเบอร์โทร การติดต่อทั้งหมด เงินที่เราเคยให้ใช้แบบสบายมือ เราตัดเป็น 0 สิ่งที่เราเคยคิดแก้ปัญหาให้ เคยช่วยเหลือ จะจบสิ้นทั้งหมด พูดง่ายๆว่าตัดญาติขาดมิตร ตอนนี้เราเริ่มรู้สึกดีขึ้นกว่าเดิม
ของเราเคสพี่น้อง เข้าใจเลยค่ะ ความรู้สึกที่อะไรคือพี่น้องทะเลาะกัน ทำไมต้องทะเลาะกันหรอ พวกเรา เคย เป็นพี่น้องที่รักกันมาก จนกระทั่งวันนึงมันเกิดขึ้นกับตัวเอง จาก "ธุรกิจในครอบครัว" เรื่องเงินมันหอมหวาน เราทนกับความรู้สึกพังๆหลายปี จนข้างในมันแตกเป็นเสี่ยงๆ เกินเยียวยา วันสุดท้ายคือ บอกเลิกหุ้นส่วนกันตั้งแต่นั้นไม่มองหน้ากันอีกเลย ไม่นานเค้าก็ย้ายออกไปอยู่ข้างนอก ทำให้ไม่ต้องรู้สึกเจ็บอยู่ตลอดเหมือนในคลิป จนถึงตอนนี้ ผ่านไป 3 ปีแล้ว เราก็ยังไม่ได้คุยกันอีกเลย
แม่ ชอบพูดทำร้ายจิตใจ เหมือนเราเกิดมาแย่ แต่เวลาได้เงินใช้ก็จะอารมณ์ดี แต่เวลาอารมณ์ไม่ดีก็จะมาลงที่เรา พูดใส่อารมณ์กับเรา
ผมมีลูก1คน พามาอยู่กับแม่ที่ไม่ได้เลี้ยงผมมา ตอนมีเงินให้ก็ไม่มีอะไร พอไม่มีเงินให้ ด่าผมอย่างกะหมูหมา ผมโดนคำดูถูกดูแคลนเยอะแยะมากมาย ด่าผมเหมือนไม่ใช่ลูก ทะเลาะกัน ผมเคยพูดกับเค้าว่า ก็ผมไม่ใช่ลูกที่เค้าเลี้ยงมา จะมาเข้าใจอะไร "ผมจำได้เลย มีอยู่ครั้งนึงบริษัทลดวันทำงานลง 15วันได้ทำงาน9วันได้เงินไม่ถึง3000 ผมไม่มีเงินให้ ว่าผมจนผมอธิบายเป็นคำพูดไม่ได้เลยว่าความรู้สึกเป็นยังไง ทั้งที่เขารู้อยู่ว่าบริษัทลดวันทำงาน ผมนึกในใจว่าทั้งที่เขารู้ ยังจะมาว่าผมเพื่อ!! มาถึงปัจจุบันก็เหมือนเดิม ผ่านมา7ปี ผมอดทนนะ อดทนเพื่อลูก แต่ผมก็คิดเสมอว่าสักวันมีเงินตั้งตัวเมื่อไหร่ ผมจะออกไปเผชิญโลกกับลูก แค่2คนพ่อลูกก็มีความสุขแล้ว ทุกวันนี้ผมยังเป็นโรคซึมเศร้าอยู่เลย แต่มีลูกคอยดึงสติไว้ไม่ให้มันเลวร้ายไปกว่าเดิม ใครไม่เจอกับตัวคงไม่รู้ว่ามันเจ็บแค่ไหน สุดจะบรรยาย
จริง
บ้างครั้ง จะตายส่ะะด้วย คิดกับตัวเองว่า เกิดมาทำไมเกิดก็เป็นแบบนี้ ด่าทุกวันด่าลงไป โคตร2มาตฐาน บอกกูว่าคนนั่นก็ดีคนนี้ก็ดี บอกว่าให้เรียนเก่งเหมือนลูกข้างบ้าน เคยเห็นตัวตนเค้ารึยัง มันดีกว่ากูยัง ด่าอะไรก็ฟัง พอจะอธิบายก็บอกว่าเถียง พอไม่พูดก็บอกว่าทำหูทวนลม เป็นอะไรหนักหนาว่ะ พ่อแม่คนอื่นยังไมรเป็นแบบนี้เลย ไปโรงเรียนโคตรสนุก พอมาถึงบ้านเท่านั้นแหละ เหมือนตกนรกอ่ะ ด่าทุกวันถ้าไม่ด่าคงไม่หลับ ถ้ากูตายเค้าคงสบายใจเค้าคงไม่ลำบาก #กูตายดีกว่สถ้างั้น ไม่ โอเค กับ พ่อ แม่ (ตัวเอง)
เป็นเหมือนกันค่ะตอนเด็กๆ หลายครอบครัวเป็นแบบนี้แหละ เลยโดนปลูกฝังว่า ต้องอย่าเถียง เถียงนั่นบาป ทำไรไม่เจริญโน่นนี่นั่น ทำให้เราทำอะไรไม่ได้สักอย่าง ฟังอย่างเดียวคิดเองคนเดียว ทุกข์แค่ไหนก็บอกใครไม่ได้
หางานที่มันไกลบ้านครับ ตอนนี้ผมก็กำลังหางานที่มันไกลบ้านแบบอยู่ต่างจังหวัด แล้วใช้ชีวิตส่วนตัว ไปหาพ่อ แม่ แค่ ช่วงเทศกาล แบบนี้ดีที่สุด
เราได้เกรดเยอะ เพราะชอบอยู่โรงเรียนค่ะ ถึงจะหนักหนาสาหัสแค่ไหน ก็ยังดีกว่าที่บ้านเยอะค่ะ
เข้าใจเลย เร่งสปีดเรียนจบไวๆ หางานทำ ออกมาอยู่เอง อย่าหวังสมบัติของพวกเค้า
คิดเหมือนกันเลยค่ะไม่อยากกลับเลยกลับมาละรู้สึกบั่นทอนจิตใจตัวเองอยากหนีออกไปให้ไกลๆจากครอบนี้จนคิดว่าให้กูติดโควิด19ไปเลยจะได้ไม่ต่องเจอ
ผมตอนนี้ผมเริ่มเบื่อกับชีวิตผมไม่อยากใช้ชีวิตอยู่ต่อไปแม่แต่วินาทีเดียวถ้าผมไม่มีเพื่อนผมคงได้ฆ่าตัวตายไปละ พ่อผมเป็นโรคจิตชอบหาเรื่องจับผืด แม่ก็พูดกระทบจิตใจผม แทบทุกครั้ง ทุกอย่าง เป็นมา 5-6ปีจนวันนี้แค่ หายใจผมแม่งยังเบื่อไม่อยากจะทำอะไรสักอย่างเค้าชอบตั้งความหวัง พอผมทำพลาดด่าตี ซ้ำเติมทุกอย่างอะไรแม่งไม่เคยดีพอในสายตาเค้าผมแม่งนอนไม่หลับเดือนนึงสองอาทิตย์เพราะเค้าด่านู่นนี่ พ่อวันๆ พูดแต่จะไปหาเมียใหม่ ผมสุดจะทนแล้วครับ เค้าคิดว่าผมคงไปอยู่ในสังคมไม่ได้ทั้งๆที่ไม่รู้ไรสักอย่างผมเข้ากับคนอื่นได้ดีมาก ผมไม่เถึยงสักคำเวลาเขาด่า เพราะ ผมขี้เกียจเถียง เพราะต่อให้เถียงไปแม่งโครตไร้ประโยชน์ ขอบคุนครับ
เราร้องไห้เกี่ยวกับเรื่องความสัมพันธ์ระหว่างเรากับแม่บ่อยมากแอบร้องไห้อยู่คนเดียว เขาเคยพูดกับคนอื่นว่าไม่อยากมีเรา เราเป็นภาระของเขา เราไม่เคยรู้เลยว่าเขาพูดแบบนี้ออกมาจนน้องสาวเรามาบอก มันจุกมากๆเลย เราจำไม่ได้แล้วว่าแม่บอกรักเราครั้งล่าสุดเมื่อไหร่ เราพยายามเป็นลูกที่ดีตั้งใจเรียนให้เกรดดี
ชอบที่พี่ดุจดาวพูดทุกๆEpเลยค่ะ ทำให้เรามองในมุมของเหตุและผล และเข้าใจทั้งตัวเราและคนอื่นๆมากขึ้นจนบางครั้งสามารถที่จะปลดล็อคจากจุดนั้นได้ หลายครั้งเราอยากหาคำตอบ ถามหลายๆคนแต่ด้วยความที่เราไม่ได้ถามปัญหานั้นจากผู้เชี่ยวชาญ คำตอบที่ได้เลยมักจะไม่ตรงประเด็นหรือสามารถแก้ปัญหาที่เราเผชิญได้อย่างตรงจุด เป็นกำลังใจให้ทำต่อไปค่ะ
ไม่โอเคกับพ่อมากๆ เพราะเค้าทำร้ายจิตใจตั้งแต่เราจำความได้ แต่ทุกวันนี้ต้องอยู่บ้านเดียวกันทุกวัน ฟังถ้อยคำทำร้ายใจบ่อยๆ เพราะเราไปไหมไม่รอด ต้องกลับมาทำงานที่บ้าน หาแฟนก็ไม่ได้ เคยคิดว่าถ้าได้ออกไปจากครอบครัวนี้คงดี แต่ก็เหมอนเราไปไหนไม่รอดเลย
ผมเชื่อว่า มีหลายๆคน ที่ประสบปัญหานี้อยู่ ทั้งๆที่คนๆนั้นอาจจะเป็นคนที่มีศีลธรรม ยึดมั่นในขนบธรรมเนียมประเพณีแต่ดั้งเดิมมาอยู่แล้ว โดยเฉพาะในเรื่องของความกตัญญู
แต่ปัจจัย เงื่อนไข สภาพปัญหาต่างๆของแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกันและซับซ้อนเกินกว่าที่จะเอา แนวคิดในภาพรวมมาเหมารวมว่า คนดีของสังคม จะต้อง OK กับ พ่อแม่ (ผมไม่ใช้คำว่า "กตัญญู"เพราะ "กตัญญู" อาจจะ "ไม่โอเค" ก็ได้)
เราไม่อาจทราบได้ว่า ตอนเด็กๆ คนๆนั้นเคยถูกพ่อแม่ ปฏิบัติอย่างไรด้วย บางครั้งการมีข้าวกิน 3 มื้อ ไม่ได้แปลว่าคุณถูกเลี้ยงดูมาอย่างดี เพราะเด็ก หรือ คนๆหนึ่งไม่ใช่สัตว์เลี้ยงที่แค่ให้อาหารไปตามเวลา แล้วก็ปล่อยให้โตไปตามยถากรรมได้ หากจะต้องมีการ เลี้ยงดูเอาใจใส่ให้ความอบอุ่น แล้วมันจะเกิดขึ้นได้ยากขึ้นไปอีกถ้าครอบครัวนะเป็นครอบครัวที่แตกแยก พ่อแม่แยกทางกันด้วยเหตุผลที่ไม่ปกติ
ปัญหานี้จะหนักมากขึ้น ถ้าครอบครัวนั้นไม่พร้อมเรื่องปัจจัยทางเศรษฐกิจซ้ำไปอีก
และข้าวที่ว่า 3 มื้อนั้น อาจจะเป็นมื้อที่ไปเอาของคนอื่นมากิน เก็บกินจากตู้กับข้าวของบ้านอื่น หรือเพื่อนบ้านสงสารแล้วเมตตาให้
เรื่องนี้แสดงให้เห็นว่าปัจจัยเรื่องความจนความรวยไม่เกี่ยวกับเรื่องของ ความรัก ที่พ่อแม่จะมีให้ต่อลูก ดังนั้น สิ่งที่บรรดาลูกๆได้รับการถ่ายทอดมาตั้งแต่เกิดนั้น มันก็ย่อมเป็นปัจจัย/เงื่อนไขของ "ความกตัญญู" ที่ลูกจะรู้สึกได้ด้วย เราไม่ควรตำหนิ/โทษ ว่าเป็นความผิดของลูกแต่เพียงฝ่ายเดียวเท่านั้น
ผมเชื่อวา คนดี คนมีศีลธรรมทุกคน อยากที่จะแสดงความกตัญญู กับพ่อแม่ทุกท่านแหละครับ
ขนาดคนที่ไม่ใช่พ่อแม่ อาจจะเป็นเด็กเสิร์ฟ เจ้าหน้าที่ที่ให้บริการ คนขายของ คนที่ทำอะไรให้เล็กๆน้อยๆ เขายังขอบคุณและรู้สึกสำนึกในบุญคุณได้
นับประสาอะไรกับพ่อแม่ที่คลอดและให้กำเนิดเขามา ที่เขาจะไม่รู้สึกอยากตอบแทน...
แสดงว่ามันต้องมีปัจจัยอื่น ที่หนักหนาสาหัสมากจนเขาไม่สามารถฝืนความรู้สึก ทำในสิ่งที่ต่อต้านความรู้สึกลึกๆข้างในได้ แม้สังคมจะบอกว่า ควรต้องทำแบบนั้นแบบนี้จึงจะกตัญญู
เพียงแต่ว่าสิ่งที่เขาเจอมา บางครั้งมันทำให้เขาฝืนความรู้สึกตัวเองไม่ได้ แล้วก็ไม่ใช่ว่าทุกคนรอบข้างในสังคมจะเข้าใจความรู้สึกแบบนี้
ดังนั้นเรื่องแบบนี้ มันละเอียดอ่อนเกินกว่าที่คนอื่นจะเข้าใจ คนเหล่านี้ก็เลยเลือกที่จะเงียบและไม่แสดงความคิดเห็นอะไรมากต่อเรื่องนี้ และปล่อยให้เวลา และความคิด มันดำเนินไป แบบไม่ได้ถูกสะสาง อย่างที่ speakers ได้กล่าวไว้
ผมยังรู้สึกทึ่งใน speakers ทั้งสองคนที่ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้ดีมาก เหมือนกับว่าเป็นคนที่เคยประสบปัญหาแบบนี้มาก่อนอยู่เหมือนกัน
ขอบคุณมากครับ ที่กล้าตีแผ่ความรู้สึกเหล่านี้เพื่อแทนความรู้สึกของ คนส่วนน้อยในสังคม
และถ้าคนเหล่านี้ ทำอะไรที่ขัดต่อ ความรู้สึกของสังคมไทยโดยรวม ก็อาจจะถูกมองว่าขบถไปเสียอีก
ผมโชคดีที่ยังพอได้มีโอกาสพบเจอครูบาอาจารย์ที่มีสัมมาทิฎฐิ และท่านเคยให้คำสอนที่มีค่ามากๆในการวางจิตต่อสภาวะแบบที่เกิดขึ้นตามคลิปนี้ คือ
เราทำได้ดีที่สุดก็คือ "ตอบแทนให้ถูกที่ ทำดีให้ถูกคน"
คุณอาจจะไม่ได้ขาดความอบอุ่นอะไร หรืออาจจะขาดก็แล้วแต่
แต่ในชีวิตคุณ คงจะต้องมีใครสักคน ที่ จะต้องรักและห่วงใยคุณจริงๆบ้าง อย่างน้อยก็สัก 1 คนในโลกใบนี้
เพียงแต่ว่าผู้ที่ให้ความรักแก่คุณ คนๆนั้น เค้าอาจจะไม่ใช่พ่อและแม่แท้ๆในสายเลือดของคุณ
ถ้าคุณคิดได้ มันก็ถือว่าไม่ได้เสียหายอะไรนัก ยังดีกว่าไม่มีใครรักและห่วงใยคุณเลย อันนี้ผมว่าโชคร้ายกว่า
ค่อยๆระลึกถึง คนที่เลี้ยงดูเรามาอย่างดีที่สุด ห่วงใยคุณที่สุด คุณจะพบ ความรู้สึก grateful หรือ ความกตัญญู ที่แท้จริงในจิตใจคุณ
ความรู้สึกและสำนึกในจิตเราจะรู้เองครับ ว่าเราควรตอบแทนผู้ใด
ผมเชื่อว่าผู้นั้นก็เปรียบเสมือน"พ่อแม่" เราได้เหมือนกันครับ
ขอให้กำลังใจทุกท่านที่ได้มาฟังคลิปนี้ และขอ ชื่นชมผู้ที่มีส่วนร่วมในการจัดทำคลิปนี้ด้วยนะครับ
กำลังเป็นเลยค่ะ แม่ไม่เชื่อลูกตัวเอง บอกอะไรไม่สนใจ ไม่เคยคิดเลยว่าลูกโตแล้ว อธิบายก็ว่าเถียง ตอนนี้ไม่คุยกับแม่เพราะว่าคุยกันทีไรไม่เคยคุยดีเลย ไม่รู้นะ แต่สำหรับเราคือเราไม่ได้อกตัญญูนะ แต่แค่ไม่อยากมีปัญหา
เราเกลียดครอบครัว แต่ก็ยังต้อง treat พวกเขา เพราะคำว่ากตัญญู.......
เหมือนกัน...
ตอนแรกโดนแม่กระทำ จนตอนหลังทำโรคจิตใส่แม่จนแม่กลัว 5555 เหมือนเลี้ยงหมาจนมันดุ สุดท้ายก็กลัวหมาตัวเองอะ ผ่านมาได้เพราะเปนคนคุยกับตัวเอง เยอะ กว่าจะปรับตัวเองให้ควบคุมตัวเองได้ และมีเหตุผล ต้องผ่านช่วงอายุมาจน วุฒิภาวะมากพอ
สังคมไทย ปลูกฝั่ง กตัญญู ผูกมัดไปตลอดชีวิต แต่พ่อแม่ บางคนทำร้ายลูก รักแบบทาส จำฝั่งใจที่เจ็บปวด
ขอบคุณคลิปนี้มากค่ะที่ทำให้รู้ว่ามันเป็นเรื่องปกติของใครหลายๆคน เราไม่ได้เจอปัญหานี้คนเดียว และขอบคุณสำหรับแนวทางการแก้ไขค่ะ
ของผมนะ แม่ไม่พอใจอะไรแกก็จะไม่พูดกับผม ตอนเด็กนี่ชวนน้องไม่ให้พูดกับผมด้วย พอโตมาทำงานก็ยังมีเหตุการณ์แบบนี้อยู่เรื่อยๆ ตอนทำงานนะตอนเลิกงานนี่แทบไม่อยากกลับบ้านเลย จากที่ผมเป็นคนร่าเริงกับทุกคน กลายเป็นว่าผมกลับบ้านแล้วเงียบทุกอย่าง เคยปรับความคิดตัวเองแล้วคือจะเข้าหา ชวนคุยในเรื่องไร้สาระ ไม่ชวนทะเลาะ แต่ก็เหมือนตบมือข้างเดียว จนผมอยู่บ้านแล้วไม่พูดเลยซะดีกว่า แต่พอไปทำงานก็ร่าเริงเหมือนเดิม
พ่อ/แม่ คือโลกทั้งใบของผมในวัยเด็ก แต่พอพ่อ/แม่ทำลายความเชื่อใจให้หมดไปเรื่อยๆกลายเป็นผมต้องหมดรักไปเลยก็ได้
โดนเหมือนกันครับ ปัญหาที่บ้านเราซับซ้อนมาก ทะเลาะกันทุกวัน จนหย่ากัน ต่างคนต่างมีคนใหม่ พ่อแม่ไม่ได้ผัวเดียวเมียเดียว แต่เรารักพ่อมากกว่าแม่ เพราะพ่ออบรมสั่งสอน ใช้เหตุผลสอนเรา มาตั้งแต่เด็ก แต่กับแม่ความรู้สึกตรงนั้นมันน้อยมาก ด่าเรา ตีเรา สร้างกรอบให้เราตั้งแต่เด็ก พอโตมา เวลาทะเลาะกันเราพูดความในใจที่รู้สึกยังไง มันอึดอัด เวลากลับบ้านมาจนคิดว่า วันนี้แม่จะหาเรื่องอะไรมาด่า มาว่าเราอีก ครอบครัวไม่ใช่สิ่งแรกที่เราคิดถึงเมื่อมีปัญหา เจอแบบนี้ทุกวัน เก็บความในใจมาตลอด เกือบ 30ปี เรา พูดแค่ไม่ถึง5% ของความในใจ แม่เราปริ๊ดแตก จะตัดแม่ตัดลูกอย่างเดียว กูรู้แล้วมึงว่ากูไม่ดี เห้ออ ตอนนี้เรากำลังจะแต่งงาน จะไม่มาร่วมงานแต่ง จะตัดแม่ตัดลูกอย่างเดียว กำลังให้ญาติพี่น้องเคลียร์ให้ เราพูดให้ญาติพี่น้องฟังหมด ให้แกไปบอกแม่อีกที หวังว่าแกจะเข้าใจ และปรับความเข้าใจกับเรา อยากรักแม่ อย่างที่คนเป็นลูกจะรู้สึกรักได้ ตอนนี้เรารักแม่แค่ในฐานะความเป็นแม่กับลูก อยากโทรหาด้วยความคิดถึง อยากให้เงิน อยากทำแบบลูกดีๆเค้าทำกัน แต่เราไม่เคยมีความรู้สึกเหล่านั้นเลย อยากทำจากใจ เราเคยเสแสร้งทำ แต่ทำได้ไม่นาน แล้วเราก็โดนว่าไม่สนใจแม่ ตอนเด็ก เราไม่เคยได้รับความอบอุ่นจากแม่ พอโตขึ้นมา แกอยากได้ความอบอุ่นจากเรา เรายังไม่รู้เลยความอุบอุ่นจากแม่มันเป็นยังไง แล้วเราจะมอบความอบอุ่นที่แกต้องการ อย่างที่เราเต็มใจ ให้ได้ยังไง อยากพบจิตแพทย์เช่นกัน
เราเป็นคนนึงเลยค่ะที่ทำตามคำพูดของพ่อตัวเองโดยไม่รู้ตัว เช่น ถ้าเขาพูดว่าเราทำไม่ได้หรอก จะเอาอะไรไปสู้คนอื่นเขา ลึกๆในตัวเราเองเชื่อเค้าไปแล้ว80%ว่าตัวเองทำไม่ได้ เวลาทำอะไรได้ดีก็ไม่เคยได้รับคำชม มีแต่คำเปรียบเทียบว่าคนนั้นยังทำได้ดีกว่าอีกนะ ทำไมไม่ทำให้ได้เยอะกว่านี้ดีกว่านี้ ทั้งๆที่เราก็คิดว่ามันดีที่สุดสำหรับตัวเราเองแล้วแท้ๆ พอเป็นแบบนี้ก็กลายเป็นว่าเราให้คุณค่ากับตัวเองน้อยมากเลย น้อยจนรู้สึกว่าเกิดมาทำไมก็ไม่รู้ เกิดมาเป็นภาระพวกเขาหรอ เรารู้ว่าเขารักเขาหวังดี แต่สิ่งที่พวกเขาพูดออกมามันบั่นทอนตัวเรามากเลยค่ะ ส่วนหนึ่งคิดว่าคงเป็นเพราะพ่อเราเป็นคนที่ค่อนข้างมีความคิดแบบคนจีนหัวโบราณที่ว่ารักลูกต้องดุด่าว่าตี เขาคิดว่าสิ่งที่เขาพูดมันจะทำให้เราดีขึ้น แต่ไม่รู้เลยเขานั่นแหละเป็นคนที่ทำให้เราอยากตายอยู่ทุกวัน เป็นคนที่ลดคุณค่าความเป็นคนของเราลงไปจนแทบไม่เหลือ เพราะคำพูดไม่คิดของคนที่เป็นพ่อ เราเคยได้ยินเขาพูดเหมือนกับมีลูกเพื่อจะได้ให้มาดูแลตอนแก่ แค่นั้นเลยค่ะ ไม่ได้มีความคิดที่ว่าเราจะไปได้ไกลเลย เราชอบอะไรเขาก็ไม่รู้ อยากทำอะไรเขาก็ไม่รู้ อยากเป็นอะไรเขาก็ไม่รู้ ทั้งๆที่ก็ไม่ได้สนใจแท้ๆ แต่พอเราจะทำในสิ่งที่ชอบกลับโดนบอกว่าจะเอาอะไรไปสู้เขา จะไปทำอะไรได้ เดี๋ยวก็แพ้ หรือล่าสุดหมาดๆเรื่องเลือกสายเรียนต่อม.ปลาย เราบอกเขาว่า เออเนี่ยอยากเรียนศิลป์ภาษานะ แต่วันนั้นเป็นที่เราก็รู้เลยว่าเขาไม่เชื่อในตัวเราเลย เชื่อแต่ตัวเอง เขาถามเราว่าเรียนไปทำไม จบมาทำอะไรได้ ตามเพื่อน ไม่มีหัวคิด โง่ บอกตามตรงว่าไม่โอเคแรงมาก แล้วก็มาจบที่เขาพูดว่าที่เลือกให้เนี่ย หวังดีนะ พ่อที่ไหนเขาไม่หวังดีกับลูกตัวเองบ้าง ที่ทำเนี่ยก็เพื่อตัวแกทั้งนั้น แต่ไม่ถามเราเลยสักคำว่าเราต้องการไหม ความหวังดีของพ่อทำให้เราเป็นทุกข์มากเลยรู้ตัวรึเปล่า เราไม่เคยสบายใจเลยที่จะต้องอยู่บ้านตัวเอง เรารู้สึกลึกๆว่าที่นี่มันไม่ใช่ที่ของเรา ที่ที่เรียกว่าบ้าน แต่ที่นั่นกลับไม่มีพื้นที่ส่วนตัวให้เราเลยแม้แต่นิดเดียว ไม่มีเลย เชื่อมั้ยคะ เรายอมไปรร.ดีกว่าต้องอยู่บ้านหลังนี้เยอะเลยค่ะ เพื่อนที่ไม่สนิทยังรู้จักเราดีกว่าพ่อแท้ๆของเราด้วยซ้ำ น่าเศร้าดีนะคะ เขาพร่ำพูดมาตลอดว่ารู้จักเราดี ทั้งๆที่แทบจะไม่รู้เลยแท้ๆ เขาแค่รู้วิธีที่จะควบคุมเราได้ก็เท่านั้นเอง เขารู้ว่าทำยังไงเราถึงจะทำตามที่เขาบอก ต้องพูดยังไงเราถึงจะทำตามที่เขาพูด แต่เราก็ไม่ได้เกลียดเขา เรารู้ว่าพ่อรักเรา แต่คำพูดและพฤติกรรมของพ่อทำให้เราคิดแบบนี้ อยากจะหนีไปให้ไกลจากบ้านหลังนี้จริงๆ ให้เราได้ใช้ชีวิต เราสัญญาว่าถ้าเริ่มทำงานหาเงินได้จะตอบแทนที่เขาเลี้ยงเรามาอย่างดีแน่นอน ขอร้อง แค่อย่ามากำหนดชีวิตเราด้วยคำว่าใครจ่ายเงินส่งแกเรียนก็พอ ขอแค่นี้เลยจริงๆ อย่ามาก้าวก่ายชีวิตของเราด้วยคำว่าพ่อ
เราชอบโดนพ่อกับแม่ ต่อว่าต่างๆนานาเสียใจจนชิน คำที่จำได้ตั้งแต่เด็กจนทุกวันนี้แม่ด่าว่าเราด้วยคำนี้
แม่ : ถ้ามึงจะเกิดมาเถียงกุแบบนี้ กุแท้งมึงตายในท้องก็ดีแล้ว😢
เราน้อยใจมาก เราย้อนกลับมามองตัวเองตลอดว่าเราก็ดีพอแล้วแต่กับพ่อแม่เราไม่รุเราดีสำหรับท่านรือยัง ถ้าเรามีลูกเราจะไม่พูดคำที่แม่พูดกับเรา แล้วไม่เอาไปพูดกับลูกเด็ดขาด🖤
พูดเรื่องนี้แล้วยิ่งสะกิดใจ พูดให้ใครฟังก็มองว่าเราไม่ดี สุดท้ายเก็บไว้คนเดียวจนเหมือนโรคซึมเศร้าเพราะแม่ ไม่ใช่ใคร
เเม่ชอบหาว่าเราเป็นภาระเเทบทุกวัน เรารู้สึกเเย่ขึ้นทุกวัน เเบบงั้นจะให้เราเกิดมาทำไม55555
เราไม่เลือกเกิดมานะ พ่อแม่ต่างหากที่ทำให้เราเกิดมา เราไม่ได้ขอนะ เอาจริงๆ ถ้าเขามีลูกเขาต้องพร้อมในการเลี้ยงดู
ก็เคยโดนค่ะว่า "KU ไม่น่าให้มึงเกิดมาเลย"
เราก็... ช่วยไม่ได้ค่ะเกิดมาแล้ว 555555555555+
ตอนเด็กๆรักพ่อแม่มาก แต่มีครอบครัว.แล้วมีปัญหาเลิกกัน
แทนที่พ่อแม่จะเข้าใจเรา
ดันตรงกันข้ามเลย.ไม่รู้ว่า
เปลี่ยนจากรักเคารพกลายเป็น
ความเกียจได้ไง กลัวบาป
และกลัวลูกเกียจเรา แต่เราไม่เคยทำกับลูกเราแบบพ่อแม่ทำกับเรานะเรามีแต่เสียสละให้ลูก
เคยโดนแม่ตีเพราะไม่อาบน้ำ และโดนพ่อจับหัวกดน้ำตอนเด็ก ตั้งแต่นั้นมาก็รู้เลยว่าพ่อแม่ไม่ได้รักเราจริง
เรื่องนี้มันละเอียดอ่อนเกินกว่าจะเจียรนัยออกมาเป็นคำพูดได้โดยละเอียดนะ เพราะแต่ละครอบครัวไม่เหมือนกัน บางครอบครัวปัญหาเกิดจากพ่อแม่ บางครอบครัวเกิดจากตัวลูกเอง และต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลเป็นของตัวเองทั้งนั้นซึ่งถ้ามาเจอกันคนละครึ่งทางยอมที่จะรับฟังปัญหาของอีกฝ่ายปัญหาก็จะเบาบางลงได้แน่นอน
***แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นมันไม่มีเหตุบังเอิญหรอก ทุกอย่างมันโยงใยกันมาแล้ว มันถึงมีผลลัพแบบนี้
ขอบคุณมากๆเลยค่ะ อยู่กับอารมณ์มัวๆไม่สะสาง หนีตลอด จนตอนนี้อายุ 27 ตัดสินใจจะไปพบจิตแพทย์แล้วค่ะ
เราเชื่อว่า ทุกอย่างที่เราตัดสินใจ ตั้งใจเรียนตั้งใจทำงานเอง มันมาจากตัวของเราเองทั้งนั้น ชีวิตเจริญเพราะตัวเรา พ่อแม่ไม่ได้ช่วยอะไรเลย มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาไม่ได้ เราจึงมีความเป็นตัวของตัวเองสูงมาก และจะรวยได้ด้วยตัวเอง
ความรู้สึกเหมือนเราคิดเลยว่ามีพ่อแม่เหมือนไม่มี รู้สึกบาปที่คิดแบบนี้กับพ่อแม่ แต่ก็ลังเลในใจว่าสิ่งที่เราคิดบาปจริงไหม ตอนนี้อยากรู้วิธีจัดการกับปัญหาแบบนี้มากๆเลยค่ะ ตั้งแต่เด็กจนโตพ่อแม่ไม่เคยเข้าใจเลยสักครั้ง มีปัญหาอะไรก็ไม่อยากปรึกษาพ่อแม่เพราะพ่อแม่ไม่สามารถแก้ปัญหาให้ได้เลย ไม่เคยปกป้องเราในทางที่ถูกไม่เคยสั่งสอนเราในทางที่ถูกต้อง พูดถึงแต่เรื่องเงินๆๆอย่างเดียว จนเรารู้สึกไม่ชอบเงินเลยในชีวิตนี้ จะปรึกษาใครก็ไม่กล้าพูด เพราะสุดท้ายแล้วใครๆก็บอกว่าเขาคือพ่อแม่น่ะเราต้องกตัญญู
ครูผมมีลูกชายคนนึง ครูเขาก็ตามใจลูกนะ แบบตามใจลูกเรื่องเรียนมากกกก ไม่ดูถูกสถาบันการศึกษาที่ไหนเลย พร้อมสนับสนุนเต็มที่ ทุกสถาบันการศึกษา ต่างกับคนที่เป็นพ่อแม่ผมที่ชอบดูถูก ที่นั่นที่นี่ ดูถูกสาขาวิชา ดูถูกงาน ครูของผมเคยพูดเลย เพียวอย่าดูถูกสถาบันการศึกษา ครูคนนั้นจบโน่นมา จบนี่มา ขอบคุณที่เปลี่ยนมุมมองความคิดผมนะครับ
ขอบคุณมากๆนะคะ podcast นี้ทำให้เราได้เข้าใจตัวเองมากขึ้น ทำให้เรายังประคองสติ ความเชื่อของเราได้อยู่ ถ้าไม่ได้มาฟัง เราอาจจะล้มลงไปแล้ว ขอบคุณมากจริงๆค่ะ ❤
จริงฮะ อยากหนีออกจากที่นี่เพราะอยากมีอิสระแล้วก็อะไรอีกหลายๆอย่าง แบบเมื่อเร็วๆนี้อะฮะ"ตอนแรกเค้าบอกว่าจะไปไหนก็ไป แต่พอโอดี้เก็บของจะไป เค้าก็ด่าไม่ให้ไปไหน แล้วก็อ้างว่าอยู่นี่แหละสบาย"แต่เค้าไม่เข้าใจเลยว่าโอดี้คิดงัย"แบบที่คนบางคนบอกว่าเราบังคับกายใครได้ แต่เราบังคับใจไม่ได้"
ลูกเชื่อว่า ถ้าแม่รู้ว่าสิ่งที่แม่ทำมันทำร้ายลูกซ้ำแล้วซ้ำอีกและลูกเสียใจกับมันมากขนาดไหน แม่จะไม่ทำ ที่แม่เห็นว่าลูกยังยิ้ม ยังอ่อนโยน ดูแล ถามไถ่ เป็นห่วง ลูกต้องรวบรวมพลังลุกขึ้นยืนขึ้นมาครั้งแล้วครั้งเล่า ยืนได้ครั้งนึง ถ้าลูกพลาดร้องขอความช่วยเหลือโชว์ว่าข้างในมันอ่อนแอ ลูกจะล้มลงอีกครั้ง เพราะแม่ไม่ได้ช่วย แม่ซ้ำทำร้าย ลูกเรียนรู้อีกครั้งว่าลูกอ่อนแอไม่ได้ ไม่ว่าจะเจออะไร ลูกต้องเดินต่อไปเองคนเดียวให้ได้ คราวนี้มันสุดทางแล้ว ลูกตัดสินใจเลือกแล้ว ลูกจะสู้เองลำพัง ลูกต้องแกร่ง ลูกต้องผ่านมันไปให้ได้ ลูกจะไม่ร้องขอ ไม่โทษ ไม่อ้าง ลูกจะลุกขึ้นเดินต่อไป ใช้หนึ่งสมองสองมือที่ลูกมี ทำให้ดีที่สุด
คำพูดของเขาทำเราเจ็บมากเราเป็นมะเร็งเขาบอกว่ามันไม่ได้ตายง่ายๆหรอก
บางความรู้สึกมันไม่แฟร์ และกลายเป็นปมในใจ ทำดีไม่ได้ดี ความกตัญญูไม่มีจริง....
Verbal abuse= ผม 61 เเม่ 89
ไม่เปลี่ยนเลย และรู้ว่าไปเปลี่ยนเขาไม่ได้ ขอบคุณสำหรับทุกสิ่ง ไม่เคยลืมบุญคุณ แต่่ไม่โอเคเลย ไม่คุยก็หาว่าเราไปโกรธเขา พอคุย ไม่เคยจบดี ไม่ถูกดูแคลน ก็จะต้องตำหนิ ฉันชนะเสมอ! ไม่อยากอยู่เลย ไปก่อน จะได้รู้ว่า เออ มันนนี้เราจากไปจริงๆแล้ว สบายใจไหมล่ะ? ทุกวันนี้เหมือนตายทั้งเป็น ไม่โอเค ทุกวันนี้กลายเป็นไม่ชอบ ไม่อยากอยู่ด้วย แต่ต้อง เพราะไม่มีใครอยู่ด้วยกับเขา คิดทุกชั่วโมง ว่าวันนึงเขาหายไปจากหน้าเราจะรู้จักเสียใจไหม? ขอตอบเลย ไม่สงสาร เสียใจเฉยๆที่เขาเป็นเเบบนี้ ถ้าเราเป็นคนจิตปรกติไม่ว่า แต่่เราเป็นโรคซึมเศร้ามาเป็นเวลา15ปีแล้วรักษาทุกวันนี้ด้วยยาขาดยาคงไม่ได้มาพิมพ์ตรงนี้ แม่่ไม่โอเค ทั้งๆที่รู้ แต่่มันไม่โอเค Verbal abuse ทุกวัน ไม่ต้องการเจอ ไม่ต้องการคุยด้วยเลย