Lęk przed bliskością
HTML-код
- Опубликовано: 18 ноя 2017
- Po przeczytaniu książki "Struggle for Intimacy" postanowiłam nagrać filmik o lęku przed bliskością. Co za tym lękiem się kryje i z czym musimy się zmagać w dorosłości? Jakie są konsekwencje wychowywania nas przez toksycznych rodziców? Tego dowiecie się z wideo. zapraszam
Kontakt: dariazukowska@vp.pl
Facebook: / dariazukowskapsycholog
Blog: dariazukowska.wixsite.com/dar... 
Хобби
Dziewczyna Kmicica z Potopu! Uderzające podobieństwo! ☺️
By dotknąć mojego mężczyzny bez lęku, musiało minąć 1,5 roku bycia razem. Bałam się go przytulić, kiedy przyjechał pomnie na dworzec. Stałam jak kołek i czułam się przestraszona. Za każdym razem mówiłam sobie że przy następnym spotkaniu przytulę go, bo chciałam! bardzo chciałam,i co wychodizło? to samo... kołek przerażony na srodku peronu.
Daria dziekuje.spadłaś mi z nieba dosłownie.Byłam ślepa a Ty dajesz mi wielkie wsparcie.
mam 35 lat i jestem sam, dokładnie to wszystko prawda, dzieciństwo miałem trudne,ojciec skatował mamę na moich oczach jak miałem 7 lat, bił nas wszystkich, mam rodzeństwo starsze, wszyscy jesteśmy sami.
bardzo mi przykro :(
Witaj w klubie. Ja pamiętam jak stałam między ojcem matka a nożem może jako 8 latka, u mnie siostra jest w małżeństwie, brat po nieudanych związkach, rozwód- sam, ja też kilka złych relacji, bezpieczniej nie ryzykować. Bez terapii chyba nie ruszy.
Jakie to okropnie prawdziwe.. wciąż próbuje się tego wyzbyć
Nie ma sensu z tym walczyć. Trzeba nauczyć się z tym żyć. Wewnetrzna walka z samym sobąspowoduje jeszcze większą frustrację.
dziękuję Ci Daria za ten film, bardzo ważny temat, pozdrawiam cie
Pani Dario dziękuję za wyczerpujący wykład. Pozdrawiam.
Ten film był dla mnie inspiracją kilka miesięcy temu,dzięki której mogłam napisać pierwsze zdanie i odpowiedzieć sobie czym jest dla mnie lęk przed bliskością. Gratuluję Pani sukcesu jako terapeutki
bardzo wzruszył mnie Twój komentarz,dziękuję za niego
Nie Oczekiwac nic od nikogo. Dokladnie tak bylo ze mna przez wiele lat. jestem ddd. Matka narycstyczna.
W jakis magiczny sposob chyba intuicyjnie nauczylam sie niczego nie oczekiwac i liczyc tylko na siebie.
To co mnie umocnilo I pozwolilo zdystansowac sie do matki kosztowalo mnie Potem wiele cierpienia.
tak, przedstawilas moj problem
Wypisz wymaluj mój przypadek. Związek, to akurat dla mnie najmniejszy problem, bo jeśli nie chcę być w związku, to nie jestem, ale to przekłada się również na moje relacje w pracy i z całym otoczeniem. Obudowuję się murem, bo nie potrafię zaufać większości ludzi. Nawet zdecydowałam się na psychoterapię, ale wciąż zero rezultatów. Fobia społeczna jest straszna.
Naprowadziłaś mnie na refleksje na ten temat swoimi poprzednimi filmami. W sensie na to że jest taka blokada przed bliskością we mnie, jakby zablokowaną ekspresją którą buduję relację, rozładowuje emocje a także buduję je. Czyli kreowanie chwil. Nie potrafię tego. Jestem zamknięty, spięty praktycznie wszędzie. Nie potrafiłem się nawet bardziej wyluzować w 3 letnim związku pomimo, że byliśmy ze sobą blisko.
Rozumiem o czym mówisz ❤️
Dziękuję
Sześć lat temu, wtedy nie wiedziałem co się dzieje ze mną, dopiero w tym roku udałem się na terapię, i wszystko rozjaśniło się
Wszystko co Pani mówi jest prawdą o mnie,słucham i płaczę, bo nie moglam zrozumieć co się że mną dzieje,co jest nie tak.Dziecinstwo (mama nas z tatą zostawiłem,jak mialam 6 lat)Dziękuję ❤❤❤❤
❤️
W sedno Skarbie ❣️😘
Gdzie się zaczynam, a gdzie kończę.... Poznaję to, dopiero od kilku lat..
Większość z tego jest prawdą w moim przypadku, ale dziwi mnie dlaczego cierpię na to mimo, że miałam normalną rodzine, dwójkę rodziców, żadnego problemu z alkoholem, nikt nikogo nie bił, nie było przemocy fizycznej, psychicznej chyba też nie... a mimo to mam z tym problem?
Dopiero od niedawna zaczęłam szukać informacji na ten temat w internecie, cały czas myślałam, że to tylko moje głupie humory, coś co siedzi w mojej głowie, nie sądziłam, że inne osoby cierpią na to samo i jest nawet nazwa tego... zauważyłam schemat, każdy mój poprzedni związek kończył się przez to... wycofywanie się, unikanie kontaktu, ignorowanie, „niby zależy, ale zostaw mnie w spokoju”. Tamte związki okazały się jednak tymczasowymi zauroczeniami, ale teraz jestem naprawdę rozdarta, bo znalałam miłość swojego życia. Kocham go najmocniej, nigdy nie sądziłam, że kiedyś kogoś tak bardzo pokocham, bo pomimo pełnej rodziny nie wierzyłam, że prawdziwa miłość istnieje albo istnieje, ale nie dla mnie.
Owszem byłam wcześniej w toksycznym związku, wieczne awantury, kłótnie o coś co nigdy się nie wydarzyło, tylko jego wymysły w głowie. Wieczne zrzucanie winy na mnie, że potem za wszystko co złe brałam odpowiedzialność na siebie, uważałam, że to ze mną jest coś nie tak, przez miesiące milczałam, nic nikomu nie mówiłam, dusiłam to w sobie... aż w końcu się otworzyłam i wyjawiłam prawdę, przez co było mi dużo łatwiej zerwać... ale mój standardowy numer aby się ulotnić, kiedy zaczęły pojawiać się te lęki był taki, że tak odpychałam od siebie chłopaka, stawałam się tak specjalnie nieznośna żeby to on zostawił mnie i żebym nie czuła wyrzutów sumienia, że to ja zerwałam... działo się tak już przed toksycznym związkiem... Teraz jestem znowu w związku, tylko różnica jest taka, że naprawdę kogoś kocham i jestem przerażona swoimi lękami... na początku przez kilka miesięcy było super, te „dziwne myśli” pojawiały się głównie przed okresem, tłumaczyłam sobie, że to PMS... teraz uderzyły mnie już nie w czasie PMS i zaczęłam panikować... boje się, że to zepsuje nasz związek a ja znowu spanikuje i się „ulotnie” a nie chce tego.
Planujemy razem przyszłość, chce tego, wiem to i jestem przekonana co do niego, ale jednocześnie boje się i obawiam się, że za chwile znowu zacznę się ukrywać, unikać kontaktu aż z czasem wszystko się rozpadnie...
Bardzo dziękuję Ci za ten szczery komentarz, jest mi to bardzo dobrze znane. Pozdrawiam Cię serdecznie, Daria
Powiem że i tak cię podziwiam że masz lęk przed bliskością a byłaś w kilku zwiszkach. Ja nie wiem jak to jest być w innym zwiazku. Przez 20 lat tylko jeden. Czasami chcialbym zobaczyć dla porównania bo tkwię w toksycznej relacji. Też mam podobne przemyślenia że nic się złego w rodzinie nie działo poza nadopiekuńczością i wycofanym ojcem co na pewno wplynelo na mnie.
to wszystko prawda - dda.
Ależ to było zajebiste. To ja (DDD) i moja partnerka (DDA) w skrócie. Tylko, że ja zacząłem ze sobą pracować (wewn. dziecko, rozważam też psychoterapię ), a moja żona nie widzi potrzeby pracy nad sobą. Może nie ten czas. Pozdro.
👍👍👏🏆
Ja tak mam.
Ja się tego boję od poznania kolegi, który mnie przytulał, mimo iż się bałam. Od tego czasu boję się bliskości. U dziewczyn tego nie widać, ale u chłopaków tak. Może też dlatego, bo z chłopakami nie mam za bardzo kontaktu.
Bardzo dobry materiał do przemyśleń. Czy mając wiedzę o problemie można samemu sobie poradzić? Na terapię nie mam szans
:( moje finanse wspomagają innych.
Dziękuję. Powiem wyłącznie o sobie, ja nie potrafiłam sobie samej pomóc, zwłaszcza z zaburzeniami lękowymi, depresją i objawem psychosomatycznym.
Pozdrawiam Cię serdecznie,
Daria
@@dariazukowskapsychologkliniczn dzięki za odpowiedź, jest trudno. Pozdrawiam serdecznie:)
na szczęście sam sobie poradziłem z tym wszystkim - autoterapia ;] niestety trwało to długo ;/ ale pieniądze zostały w kieszeni ;D
W jaki sposób jakbym mogła wiedzieć.?
uuuuu wiedza, praktyka długie długie lata,
@@MarcelinaiKasia121 czasami lepiej iść do terapeuty jest trochę szybciej, ale i tak trzeba samemu
25.04.2018 KOSZALIN manifestacja STOP ALIENACJI RODZICIELSKIEJ godz.12:00 Urzad Miasta - Sądy
Daria, moim zdaniem nie ma sensu walczyć z tym lękiem. Mam 32 lata i od kilku lat jestem singlem, bo nie potrafię wchodzić w bliskie relacje i - szczerze mówiąc - nie wiem czy chcę dopuszczać kogoś blisko do siebie. Pragnę bliskości, intymności, ale nie chcę znowu zostać zdradzony, oszukany, zraniony. W przeszłości byłem najdotkliwiej oszukiwany przez bliskie mi osoby: rodziców, rodzeństwo, dziewczyny. I koniec końców zostawałem sam, a taka samotność jest najdotkliwsza, bo czujesz się opuszczony przez najbliższych, zostawiony sam ze sobą. Czy to jest normalne? No czy to jest kurwa normalne!?
Walczyć ze swoim lękiem na pewno nie ma sensu, zrozumieć i wrócić do wewnętrznego dziecka ma ogromny sens
@@dariazukowskapsychologklinicznco mi da powrót do wewnętrznego dziecka? Dalej będę samotnym stulejarzem, ale uspokoję skrzywdzone, zdradzone przez najbliższych dziecko i będę spokojniejszy?
@@wojfer87 mam podobnie, ale zaczelam prace z wewnetrznym dzieckiem i to dziecko uleczam teraz. Te rany skrzywdzenia, odrzucenia, zdradzenia mozna wyleczyc taka wlasnie praca. Terapia to podstawa
@@wojfer87 jak bedziesz dalej obwinial wszystkich wokol to tak, do konca zycia zostaniesz sam. Odpusc, uwolnij, przebacz innym i sobie. Pozdrawiam
Czy moja mama mówiąc do mnie w dziecinstwie/dorastaniu takie oto rzeczy: dlaczego nie mozesz byc jak inne dziewczyny w twoim wieku?, dlaczego inne matki mają dobre relacje z córkami a ty mnie nie szanujesz? , musisz schudnąć itp byla toksyczna? Dodam ze nigdy nie pasowały jej relacje z chłopakami, często mnie kontrolowala, nagadala wśród swoich znajomych ze musze brać narkotyki bo słucham metalu i mam dziwne plakaty. Do tej pory mimo że mam swoją córkę mam z nią trudne relacje. Często mi mówi ze jestem zła córka, tata musi stawać między mną a nią. Jak się z nią zgadzam to jest idealna gorzej już jak mam.inne zdanie . Dodam że mam problemy w związku mój partner mi mówi ze ja jak nie mam kłótni w domu to nie mogę żyć. Jak się poklocimy to się właśnie boje ze go stracę i nie jest ważny powód kłótni. Czy to przez moje dzieciństwo? Prosze o pomoc.
Ewelina zapraszam na sesję: dariazukowska@vp.pl.
Pozdrawiam,
Daria
Film naprawdę super, ale co jakiś czas musiałam go zamieniać na inny. Myślę, że jest tu potrzebne trochę więcej energii, ale dziękuję za pomoc! Teraz już rozumiem...
Taka jestem:)
Rozumiem ^^
W takich filmach lepiej jak nie ma energii. Tu nie ma się z czego cieszyć. Podoba mi się spokój pokora, powaga
Niektóre z nas niestety nigdy nie znajdą partnera a wszystko dzięki psychicznym opiekunom.
TAKyslisz? A nie myślałaś o terapi?
Ok ,jak już wiemy co jest przyczyną,naszego zachowania i przyciągania niedostępnych emocjonalnie ludzi ,czy jest szansa na kontynuowanie związku i zdrową relację?
też jestem ciekawa
Nie ma. Jest tak samo jak przed. Teraz po prostu wiesz dlaczego tak jest. I tyle.
jest! mnie się udało, bardzo długa droga 10 lat mi to zajęło, powiem tylko ze warto, bo jakość życia jest zupełnie inna, bez porównania wszędzie, pozdrawiam
Mam 24lata od dziecka jestem chorobliwie nieśmiały do dziewczyn nigdy bez stresu i lęku nie rozmawiałem z zadną dziewczyną dłużej niż 10minut nigdy nie miałem dziewczyny i nie wyobrażam sobie żeby ktokolwiek sie mną zainteresował oprócz lęku przed bliskością mam depresje nerwice natręctw tiki nerwowe zaburzenia osobowości w dzieciństwie byłem katowany bity przez własnego ojca
Mam podobnie z mężczyznami, też byłam bita i dręczona psychicznie przez ojca.
😢
Czy można coś na to zaradzić?
Terapia :)