tuğba karademir, berûz

ipek mendillere sarıp saklamak istediğim sözlerin pek güzel sahibi, sevgili ablacığım Tuğba Karademir'e teşekkürlerimle 🤍
*
hayatımda aşka yer yok şükran. olsaydı bilirdim. olsaydı mutlaka bilirdim ama yok. hayatımda bana bile yer yok be şükran. fazlalığım kendi hayatımda. aşk diyorduk. doğru. içimde aşka dair bir heves ve arzu da kalmadı ki. kalp çarpan düşler kurmuyorum. hülyalı ilk gençlik mazide kaldı. benim bir kavgam var şükran. toyken kavgam aşktı herkes gibi. şimdi kendimle dövüşüyorum. derdim benimle şükran yanlış anlama nolur. insan bazen böyle olur diyorsun deme şükran. insan böyle olursa telafisi yoktur.
kuşların nereye gittiğini merak etmiyorum artık. avcuma kaç dut sığar merak etmiyorum. hiç rüya görmediğim uykularımda bile neden dişlerimi sıktığımı da. annemi bile merak etmiyorum artık şükran yanlış anlama. bahçesinde büyüdüğümüz o kargacık evi yıkmışlar yerinde ne var merak etmiyorum. içimde göz kırpan küçük bir kuzey yıldızı vardı, yönümü onunla tayin eder, evimi onunla aydınlatırdım. o yıldız ne olduysa ışığını yitirdi şükran. kaybolmak, karanlıkta kalmak da sorun değil. o yıldıza bakmayı seviyordum ben şükran. ben de göz kırpardım ona bazen. göz kırpmaktaki çocukluğu bilirsin. ben artık bilmiyorum.
beni anlıyorsun değil mi? yaşıyor olmak beni öldürecek şükran. senin ismini beş bin kere sayıklasam ne çıkar. ismin içi su dolmuş hava kaçırmış bi can yeleği. ismin beni kurtarmıyor beni artık hangi kayık hangi sal kurtarabilir. ben iflah olmam şükran.
benim içimde çapalarla tırpanlarla meșalelerle boğazıma yürüyen öfkeli bir kalabalık var. ne istiyorlar bu öfke neye ne çıkar şükran. sen bana bakma, ben ne dediğimi biliyorum. yine de sen bana bakma şükran. senin yüzünde dün doğmuş süt kokulu bir çocuk var. o çocuk ağlasın istemem her şeye rağmen.
konuşuyorum öyle işte aldırma şükran. boğulmadan hemen önceki nefes bu başımı su üstünde tutmaya da çalışmıyorum içgüdüsel bir refleks de adına adı her neyse. ilenme bilenme öfkelenme kimseye hele ki kendine. kimse kimseyi bu hale getiremez. vaziyetim benim eserim şükran. birine parmak sallayacaksan yumruk savuracaksan o benim. gülme şükran. sen gülünce.
(...)
öyle işte. nasılsın demiştin değil mi. yaşıyoruz yaşamaksa bu. kara göründü mü görünecek mi diye dört gözle ufka bakan bir tayfa değil artık kalbim, karaya çoktan vurmuş bir balina. kimseler onu bulmasın diye dualarla. yaşamak buysa. neyse. çakmağın var mı? sigaran? önce sigara mı sorulur, yapma. ateş varsa kül edecek bir şey muhakkak bulunur. dur gülme şükran. sen gülünce.
Tuğba Karademir

[@ikrakeyiff1]

yaşıyor olmak beni öldürecek şükran

[@ipekkesici4442]

bu sesss nedir ablaaa 😻

[@cansukamis2127]

Bir temmuz akşamı yorgunsun rüzgar serin serin eserken kapının önünde oturup düşüncelere dalmak

[@nurilhaan]

🤍