คนแบบนี้ลืมคิดไปว่าบางทีความสำเร็จมันมาจากจุดเล็กๆได้ ไม่ได้มีอะไรperfectตั้งแต่ต้นหรอก ความสม่ำเสมอและการได้เรียนรู้ปัญหาระหว่างทาง นั่นแหละจะนำไปสู่ความสำเร็จที่วาดไว้ ขั้นแรก set a small goal ก่อนค่ะ ค่อยๆไต่ระดับไป อย่าจินตนาการหรือวาดฝันไว้สูงมากอาจจะทำให้กดดันหรือล้มเลิกไปก่อน
Alljit แอปพลิเคชันเพื่อหัวใจ 💓
พร้อมเป็นพื้นที่ปลอดภัยสำหรับคุณ พูดคุยระบาย เรียนรู้วิธีฮีลตัวเอง กับ Alljit ฟรี
ดาวน์โหลดของ iOS
apps.apple.com/th/app/alljit/id1549529345?l=th
ดาวน์โหลดของ Android
play.google.com/store/apps/details?id=com.alljit
กำลังเป็นแบบนี้เลย มีอะไรต้องทำ แต่กลัวที่จะทำมัน กลัวจะออกมาไม่ดี แล้วเวลาก็ล่วงเลยไป สรุปทำไม่เสร็จ มีปัญหาตามมา
เราเป็น
ฉันก็เป็นค่ะ
Lazy Perfectionist ตรงกับตัวผมเลย พึ่งจะรู้จากบทความนี้ เป็นแบบนี้มาโดยตลอดจนเครียดสะสมหดหู่กับชีวิตนอนไม่หลับ นอนไม่เต็มอิ่ม ทำอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันไม่สำเร็จสักอย่าง มีข้ออ้างตลอดแล้วมานั่งหดหู่โทษตัวเอง เอาใหม่ได้สักแปปก็กลับมาเหมือนเดิม ฟุ่งซ่าน โปรเจคมากมาย แต่ไม่กล้าทำคิดว่าตัวเองทำไม่ได้ บางอย่างก็ลงมือทำแล้วคิดว่ามันต้องเป็นแบบที่คิดแต่กลับไม่ใช่ก็เลยเฟล กลัวทำไม่ดีเท่าเขา กลัวทำแล้วผิดพลาด ชอบดูถูกตัวเอง กลัวล้มเหลวโดนดูถูกด่าว่า กลัวไปซะทุกอย่าง วนลูปมาเป็น10ๆปี ตอนนี้ชีวิตแย่มาก แต่คนอื่นดูเผินๆไม่เป็นอะไร ขอบคุณสำหรับบทความที่ดีครับ
ผิดบ้างก็ได้ค่ะ เดี๋ยวก็จะคิดได้ว่าถูกคืออะไร เอาเรื่องขำๆ เรานะ ย้ายมาห้องพักใหม่ ไปปั่นผ้าห่ม มาตาก ผ้าห่มตก เอาไปซักใหม่ แล้วไม่อบ คิดว่าคงแห้ง สุดท้ายไม่แห้งเหม็นเปรี้ยว เอาไปปั่น ซักไหม อบแห้ง คนละร้าน กับที่ไปครั้งแรก เจอเครื่องอบไม่แห้ง มาตากใหม่ สงสัยจะเหม็นอีกรอบ แต่ก็คิดในแง่ดีว่า เออ ต่อไปเราจะได้แบกไปร้านนั้น ที่มีที่อบ แล้วอบด้วยเลย สรุปหมดไป 180 บาท ยังไม่สำเร็จเลยค่ะ ขำๆ ต่อไปเราจะได้รู้ว่าอะไรคือถูก คือหลายเรื่องในชีวิตนะคะ ไม่ใช่แค่เรื่องที่เล่าขำๆ นี้ เป็นกำลังใจให้ค่ะ
@@foam30 ขอบคุณมากเลยครับ มันอยู่ที่ความคิดจริงๆ เพราะความกลัวจะไม่ดีจะไม่เพอเฟก ผิดพลาดโดนดูถูกด่าว่าอับอาย กลัวไปต่างๆนานาเลยเสียโอกาสไปหลายอย่างเลยครับ เคยเจอสินค้าที่อยากทำหลายๆอย่างที่เขาทำขายกัน เราทำได้ดีกว่าเขา แต่ตอนนั้นไม่กล้าขายคิดว่ามันไม่สวยไม่ดีใครจะซื้อเลยล้มเลิก แต่มาเห็นคนอื่นๆเขาขายกันได้ทั้งที่มันก็ไม่ได้สมบูณร์แบบเลย เป็นคนคิดมากจนเกินไปกังวล ต่อไปจะปรับความคิดใหม่ครับ ทำให้ดีที่สุดของเรา ไม่ต้องไปวัดกับใคร ค่อยๆพัฒนาปรับปรุงไป อายุก็ไม่น้อยแล้วด้วยครับ บางเรื่องก็ต้องขอใช้คำว่าชั่งแ...ร่ง ขอบคุณนะครับ
@@Bighal_Hahahahaha นี่เริ่มเล่นกีต้าร์ครั้งแรก มันก็ไม่เป็นเพลงหรอกค่ะ ที่บ้านตะโกนด่าด้วยซ้ำ หัดไปเรื่อยๆ ก็เป็นเพลง เล่นช้าบ้าง ผิดบ้าง ร้องเบาบ้าง ก็ฟังคอมเมนท์มาปรับปรุง จากที่เปิดยูทูปไว้เพราะเคยลงในคอมแล้วรุ่นพี่ลบไดร์ฟผิด เพลงที่หัดเล่นหายหมด ก็เลยมาลงในยูทูป ใส่ๆ ไป โดนตำหนิ โดนว่า ถ้าหยาบคายก็ไม่รับ (แต่ในช่องตัวเองไม่มีใครตำหนิหยาบๆ นะคะ โชคดีไป55) ถ้าแนวทางดีก็ปรับปรุง จากช่องที่ว่าเปิดไปงั้นๆ แหละ ก็มีคนติดตาม 100 กว่าคนแล้วค่ะ ทั้งที่ก็ไม่ได้ดีอะไร ลงมือทำ มันมีผิดพลาด มีกังวลอยู่แล้วค่ะ แต่ถ้าไม่ทำ คือ ไม่เกิดอะไรเลย มันต้องหาทางของตัวเองดูค่ะ
@@foam30 ขอบคุณครับ ดีมากเลย บางทีก็แคร์คนมากไปจนไม่กล้าทำอะไร😅
ลองศึกษาเรื่อง ADHD ในผู้ใหญ่ดูนะคะ
ประสบปัญหานี้มาเกือบ 10 ปี ตั้งแต่สมัยมัธยมจนถึงช่วงหลังเรียนจบมหาลัย ตอนนี้เรารู้สึกว่าอาการนี้มันกำลังเริ่มดีขึ้นจากเมื่อก่อนมากๆเลยค่ะ เมื่อก่อนเป็นคนเยอะ โลกหมุนรอบตัวเอง ทุกอย่างต้องเป๊ะ คนนั้นต้องเป็นอย่างนี้ คนนี้ต้องเป็นอย่างนั้น ทุกอย่างต้องได้ดั่งใจ ทำตัวเป็นไม้บรรทัด ชอบตัดสินคนอื่น แล้วก็ขี้อิจฉา ต้องเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่นตลอดเวลา ต้องดีต้องเก่ง ไม่งั้นแพ้ ถ้าอะไรผิดแผนนิดๆหน่อยๆ ทุกอย่างก็จะถูกรีเซ็ตทั้งหมด (หรือไม่ก็ระเบิดบึ้มไปเลย)
แต่ระหว่างนั้นตัวเองก็หยิบจับอะไรไม่เป็นชิ้นเป็นอันสักอย่าง ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยเปื่อย อันนี้ไม่สวยเลยอะ พรุ่งนี้ค่อยทำใหม่แล้วกัน (สรุปโปรเจคนั้นก็ไม่ได้ทำต่อ) วีคนี้ใช้เวลาไปหมดแล้ว งั้นค่อยเริ่มใหม่วันจันทร์ละกัน เป็นวันแห่งการเริ่มต้น อยากเริ่มต้นอะไรดีๆแบบเพอร์เฟค (ทั้งๆที่วันนั้นเป็นวันศุกร์ มีเวลาอีกตั้งสองวัน แต่ไม่ทำอะไรเลย เพื่อออ) ชอบตั้งเป้าหมายเว่อร์วังอลังการแบบที่ตัวเองทำไม่ไหว แล้วก็เฟล
ถึงจุดนึง (ที่ระเบิดบึ้มไปแล้ว) ก็มานั่งด่านั่งว่าตัวเอง ว่าความล้มเหลวทั้งหมดนี้ มันก็เป็นเพราะเรานั่นแหละ ที่ไม่ได้เรื่อง บางครั้งก็มีแอบไปโทษคนอื่นอีก แล้วก็เอาหล่ะ ไม่เป็นไร เริ่มใหม่ ตั้งเป้าหมายแบบเท่แบบคูลที่สารรูปตัวเองเอาไม่อยู่ แล้วก็พัง วนลูปซ้ำซาก ชีวิตไม่มีเป้าหมาย วุ่นวายยุ่งเหยิงมาตลอดเกือบ 10 ปี จริงๆตอนนี้ก็ยังเป็นอยู่ แต่ไม่หนักเหมือนเมื่อก่อน
เริ่มแรก เราทำความรู้จักตัวเองก่อน ยอมรับตัวเองว่าเราต้องมีผิดพลาดบ้างนะ และไม่สามารถเพอร์เฟคได้ตลอดเวลา คือมึงไม่ใช่เครื่องจักร มึงเป็นมนุด กินขี้ปี้นอน อะไรที่มันไม่เป๊ะ ก็ผ่อนปรนบ้าง (ที่ไม่ใช่เผา) และที่สำคัญ ความขี้เกียจ แก้ได้ด้วยการลงมือทำเท่านั้น ใครจะไปรู้จักตัวเองดีเท่าตัวเราเอง เรารูั ว่าเรื่องนี้ เราขี้เกียจแน่ๆ ไม่อยากทำชัวร์ เลยชิงลงมือตัดหน้าจิตใต้สำนึกไปก่อน แบบเราขี้เกียจล้างจานมาก โคตรเกลียดเลย แก้ปัญหาโดยการ ตื่นเช้ามา ชิงล้างก่อนเลย ขี้เกียจแค่ไหนก็เดินไปล้าง ปัจจุบันก็ยังเกลียดอยู่ แล้วก็โคตรขี้เกียจเลย แต่ก็เดินไปล้างทุกเช้า5555555
อย่างที่สอง เลิกเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น และเริ่มทำอะไรใหม่ๆที่ความกลัวไม่ประสบความสำเร็จเคยฉุดรั้งเราเอาไว้ ถ้ามันล้มเหลว ไม่เป็นไปดั่งใจหวัง เราเฟลได้นะ แต่เราจะไม่ฟีบ ไม่เหลวเป๋ว จมอยู่กับมันทั้งวันจนไม่เป็นอันทำอะไร ช่างแม่งมันบ้าง ใครมันจะประสบความสำเร็จไปซะทุกอย่างวะ 😂
อย่างที่สาม สำหรับเรา อันนี้ได้ผลมาก และเราชอบมาก ไม่รู้ไปจำมาจากไหน แต่อยากแนะนำ
รู้สึกอัดอั้น รู้สึกไม่มั่นคง วิตกกังวล ไม่สบายใจยังไงให้เขียนระบายลงในกระดาษ
อันนี้มันทำให้เราได้ทบทวนตัวเองได้ถี่ถ้วนขึ้น และทำให้เรารู้จักการปลอบประโลมตัวเอง ให้อภัยกับความผิดพลาดของตัวเองเป็น บางครั้งมันไม่มีใครรับรู้ถึงความผิดพลาดของตัวเราหรอก เพราะฉะนั้น เราต้องใจดีกับตัวเราเองบ้าง ไม่ต้องเข้มงวดอะไรขนาดน้าน
จริงๆมีอีกหลายปัจจัยที่ทำให้เรามีอาการดีขึ้นจากสภาวะนี้ แต่หลักๆก็มีอย่างที่พิมพ์บอก คือพิมพ์ยาวที่สุด ยาวมากกว่าคอมเมนท์ทั้งหมดที่เคยพิมพ์ในรอบ 3 ปีที่ผ่านมาซะอีก 😂 คือเห็นว่ามีคนที่เป็นแบบเราเยอะมากเลยอะ เป็นกำลังใจให้ทุกคน และตัวเราเองผ่านมันไปได้นะคะ 🙏🏻
ขอบคุณที่ แชร์ประสบการณ์ดีๆและวิธีรับมือเบื้องต้นครับ ผมในวัย20ปี เป็นแบบนี้เลยครับ
เปลี่ยนแปลงไปด้วยกันครับ💪🏻
ขแบคุณทีีทาแชร์กันนะคะ ตอนนี้เรียนมหาลัยอยู่และประสบกับภาวะนี้อยู่ 😭 รู้สึกมันแก้ยากจริงๆแต่ซักวันจะแก้ได้!!!💪🏻
😅
เป็นมาจะ 10 ปี แล้วเหมือนกัน ตอนนี้มันหนักสุดๆ ตื่นมาก็ปวดหัวทุกวัน เพราะคิดเยอะ พ่อแม่ก็แก่แล้ว เพื่อนๆก็เรียนจบกันหมด ทุกๆคนรอบตัวหวังกับเราให้เราลงมือทำอะไรสักอย่างสักที เรามีข้อดีอยู่หนึ่งอยากคือชอบจินตนาการ และศึกษาวิธีการทำมาแล้วในทุกขั้นตอน แต่เราไม่ทำมันเพราะขั้นตอนมันเยอะ และเราขี้เกียจ แล้วก็กลัวว่าทำมันออกมาจะไม่ดีพอที่เราตั้งเป้าไว้ และก็กลัวว่าลงทุนไปแล้วมันจมกลัวว่าจะไม่มีทุนมาทำมันต่อ เราไม่รู้จะทำยังไงดี ตื่นมาก็ขี้เกียจแล้ว จะลุกไปอาบน้ำก็ยากมาก
เราขอแนะนำคนที่กำลังฟังหัวข้อนี้ : หาคุณมีสภาวะนี้กับตัวเองอยู่ให้ดึงตัวเองกลับมาให้มากที่สุด อย่าปล่อยให้ตัวเองเป็นไปตามอารมณ์นั้น เราคือคนที่ตรงกับหัวข้อนี้ เราละเลยและบ่อยให้เวลาผ่านไปปล่อยให้สิ่งนั้นเกิดขึ้นเรื่อยๆ จนมันยากมากที่จะดึงคนที่ ไม่ขี้เกียจกับมาก่อนหน้านี้ยากมาก มันคือภัยเงียบที่อันตรายมากค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ข้อมูลนะคะ💖
Perfectionist จะเลือกทำสิ่งที่ตัวเองชอบ แต่ถ้ามีสิ่งที่ไม่ชอบมาสะกิด ก็จะไม่อยากทำ ไม่พร้อมที่จะทำ และถ้าคิดอยากทำหลายๆอย่าง ก็จะเกิดความลังเลว่าจะทำอะไรก่อนดี คิดวางแผนเยอะจนไม่ได้ลงมือทำซะที
ใช่เรา เป็นแบบนี้เลย
แบบนั้นแล้วจะแก้ให้ทำอะไรสักอย่างได้ยังไงครับ
เขียนกระดานค่ะ ตั้งไว้ให้เห็น อย่าคิดแค่ในหัว มันจะจางไวมาก ตั้งไว้ 5-10 ได้ 3 ข้อ คือยังไงก็ได้ทำ ทุกวันเสาร์ ซักผ้า ถูห้อง โทรคุยกับแม่ เพื่อน น้อง ระบายเรื่องงาน ให้คำปรึกษาน้อง ส่วนวันอาทิตย์ ได้ทำตลอดค่ะ ออกกำลังกาย กินข้าว ขัดห้องน้ำ อาบน้ำ อ่านภาษาญี่ปุ่น ใน 1 วัน ก็มีช่วงพักค่ะ (แต่วันที่เป็นประจำเดือนจะนอนพักค่ะ ถือว่าพักรายเดือน) จ-ศ ทำงานถึง 2-3 ทุ่มค่ะ ส่วนอ่านหนังสือ อ่านตอนนั่งรถ ถ้าสมัยอยู่เมือง ก็อ่านบน BTS 25 นาที ได้4-10 หน้า แต่พอย้ายมาอยู่ต่างจังหวัด 7 นาทีถึง อ่านได้แค่ 2-3 หน้า เพราะระยะทางใกล้ ก็ยังอ่านค่ะ ค่อยๆ สะสมไปเรื่อยๆ ตอนนี้อ่าน ชีวิตเรามีแค่ 4,000 สัปดาห์ แนะนำหนังสือจัดการเวลาค่ะ และแนะนำว่าอย่าดูซีรี่ย์ หรือเล่นเกมส์เป็นกิจกรรมแรกๆ ก่อนทำอย่างอื่น ไม่งั้นไหลยาว ไม่ได้ทำอย่างอื่นต่อค่ะ มันเพลิน ติดๆ ไป55
จะลองทำดูครับ
การไม่เริ่มดูซีรี่ย์กิจกรรมแรกอันนี้จริง ไปๆมาๆไหลจนไม่อยากทำอะไรเลย จนตอนนี้เลี่ยงซีรีส์ไปเลยจนกว่าจะอยากดูมากๆจริงๆ
@@jazineLifestyle มันชอบตัดตอนจบที่สนุก ให้เราติดตาม เคยดูวันศุกร์หลังเลิกงาน ถึงเช้าวันเสาร์เลยค่ะ ตี 5 ตกใจนอนทีเดียวเช้าเลย555
จริงเลยครับการเขียนบันทึกสิ่่งที่ต้องทำช่วยได้ แต่ผมยังไม่มีวินัยเท่าที่ควร ลืมบ้างขี้เกียจเขียนบ้าง วันไหนไม่ได้ลิสรายการงานวันนั้นเละเลย วันไหนที่ได้เขียนแล้วได้ดูทำตามลิส งานเสร็จไปหลายงานเลยบางทีก็ไม่หมดแต่่ก็ได้ทำตามลิสแล้วติ๊กถูกงานสำเร็จรู้สึกดีเลยครับ
ทุกอย่างต้องสมบูรณ์แบบไม่ต้องการให้เกิดการผิดพลาด ข้อผิดพลาดเล็กๆน้อยๆที่คนอื่นมองข้าม เป็นเรื่องไม่น่าพอใจ น่าหงุดหงิด ไม่ได้ผัดวันประกันพรุ่งนะครับ แต่ปล่อยผ่านคุณภาพงานไม่ได้ ต้องการให้ทุกอย่างเป็นไปตามเป้าหมายที่วางไว้ ถ้ามันยังดีได้มากกว่านี้ ก็จะทำให้ดีที่สุด ทำได้ไม่ดีหรือมีคนอื่นที่ทำได้ดีกว่า ก็จะไม่ทำครับ
กลัวความผิดพลาด กลัวว่าทำออกมาแล้วจะไม่เพอร์เฟค ทำไปแล้วไม่เป็นไปตามที่คาดหวัง แม้ผิดพลาดนิดเดียว ก็หงุดหงิดไม่อยากทำแล้ว
เรากำลังเป็นเลยค่ะ และคิดว่าน่าจะเริ่มเป็นตั้งแต่ม.ปลาย ตอนม.4 เรียนได้ 4.00 เกรดดีตลอด เราพยายามทำทุกอย่างให้ออกมาดีมากๆ อ่านหนังสือเยอะมาก จนมาถึงช่วงม.6 รู้สึกไม่อยากทำอะไรเลย ความรู้สึกกระตือรือร้นมันหายไป เกิดข้อผิดพลาดหลายอย่างมาก คิดโทษตัวเองตลอด จนขึ้นมหาลัยวางแพลนอยากพัฒนาตัวเองให้ดีขึ้น แต่พอหลุดออกจากแพลนปุ๊บ ก็จะกลายเป็นโทษตัวเอง คิดอยากย้อนเวลาไปแก้ไขตลอด พอจะลุกขึ้นสู้อีก ก็จะกลับวนมาลูปเดิม ส่วนตัวตั้งเป้าหมายตัวเองไว้สูงจริง😢 เช่นอยากสอบได้เต็ม และมักกังวลก่อนสิ่งที่จะเกิดขึ้น สิ่งนึงที่เห็นชัดเจนมาก คือ งานเดดไลน์แล้วแต่ไม่กระตือรือร้นเลย ทั้งที่แต่ก่อน กลัวทำงานไม่เสร็จ กลัวส่งไม่ตรงเวลามาก แต่ตอนนี้เริ่มเฉยฉา😢
- อะไรที่ทำแล้วมันไม่สมบูรณ์แบบ ไม่ได้ตามที่คาดหวังก็ไม่อยากทำ ไม่ยอมลงมือทำสักที
- บางอย่างบางทีตามเนื้องานก็ไม่ได้ผิดไม่จำเป็นต้องแก้ แต่เป็นตัวเราที่ไม่ยอมตัวเอง ต้องแก้ให้ได้แก้อยู่อย่างนั้นให้มันเหมือนกัน ต้องให้เหมือนกันทุกจุดให้เป็นแพทเทิร์นเดียวกัน งานเสร็จช้าไม่เป็นไร แต่งานต้องเพอร์เฟค (ในแบบของเรา)
เป็นมาตลอดหลายปี รู้ตัวนะ แต่มันเฉื่อยชาจนทำให้ผลัดวันประกันพรุ่งไปเรื่อยๆ แล้วรู้สึกแย่กับตัวเอง เป็นวงจรอุบาทวนลูป สำคัญคือความกลัวความล้มเหลวจนไม่กล้าลงมือทำอะไร พยายามแก้ไขปรับปรุงตัวเองหลายครั้ง แต่ยังติดหล่มอยู่
ควรจะพาตัวเองไปอยู่ในสภาพแวดล้อมที่คนแอคทีพค่ะ ทำอะไรที่เรารู้สึกสนุก ช่วยได้เยอะมาก
เป็นแต่เด็กเลยค่ะ เพราะแม่ดุมาก หากทำอะไรผิดพลาด จะโดนตำหนิหนักมาก จนทำให้เป็นคนทำไรช้า หนักมากๆเข้า ก็ไม่ทำซะเลย ใช้ชีวิตเรื่อยมาจนถึงช่วงสัก 30 กว่าๆ (ใกล้ 40) กลับไปอ่านงานเก่าๆของตัวเองที่เขียนส่งเจ้านายสมัยทำงานใหม่ๆ มองเห็นจุดที่อยากแก้ใหม่เยอะเลย ทั้งๆที่ตอนนั้นก็คิดว่า มันสมบูรณ์แบบแล้ว
จึงเข้าใจว่า "มันจะไม่มีงานที่ดีที่สุด" มันจะแค่ "ดีที่สุดสำหรับตอนนั้นเท่านั้น" หลังจากนั้น เลยไม่ได้คิดมาก แค่คิดให้รอบคอบ (ไม่ใช่คิดมาก-คิดวน) แล้วลงมือทำเลย ให้งานเสร็จ เพื่อให้คนอื่นเขารับไม้ต่อ และ process จะได้หมุนไปได้
สุดท้ายนี้ "ชีวิตของคน เป็นกระบวนการเรียนรู้สิ่งต่างๆไปทุกๆวัน หลายอย่างที่ทำผิด เพราะเราแค่ไม่มีทักษะ + ประสบการณ์ ไม่ใช่ว่าเราไม่เอาไหน" และถ้าเมื่อไหร่เหนื่อยกายเหนื่อยใจ ก็พักค่ะ พอดีขึ้น ค่อยว่ากันใหม่
เป็นหนักจนชีวิตหายไปหลายปีเลยค่ะ😢 เพราะมีปมตอนเด็กๆว่าทำอะไรผิดพลาดแม้แต่เล็กน้อยจะโดนพ่อดุแรงใช้เสียงดังมากจนเราติดกลัวความผิดพลาด แต่ตอนนี้พยายามเปลี่ยนมายเซ็ทตัวเองใหม่ให้ใจดีกับตัวเองชมตัวเองเวลาตัวเองทำอะไรพลาดเราก็บอกว่าไม่เป็นไรและก็พยายามใหม่นะ ตอนนี้สภาพจิตใจก็ดีขึ้นมากว่าแต่ก่อนละแต่ก็ยังเป็นพวกเครียดง่ายอยู่ดี😅
ฟังหนังสือเสียงกล้าที่จะถูกเกลียด แนะนำ
ตรงมากที่สุดเท่าที่เคยฟังมาเลยค่ะ มันคือ Lazy Perfectionist นี่เอง สมัยเรียนเป็นคนเป๊ะมาก เขียนผิดตัวหนึ่งฉีกทิ้ง อะไรที่รู้ว่าจะทำออกมาไม่ดีก็จะไม่ทำ รีรอไปเรื่อยๆ ผัดวันประกันพรุ่ง จนต้องถูกบีบคั้นจากเดดไลน์ถึงจะทำ ซึ่งมันก็ออกมาไม่ดีอย่างที่คิดจริงๆ แล้วคนประเภทนี้จะชอบจินตนาการมากกว่าลงมือทำจริงๆ ค่ะ เมื่อก่อนโกรธมากเวลาแม่ชอบบอกว่าเราเป็นคนขี้เกียจ ขี้เบื่อ หมดไฟง่าย รู้สึกรับไม่ได้ พอมาตอนนี้มันจริงทุกคำเลยค่ะ เลยปล่อยใจ ทำเท่าที่ทำได้ ใครเก่งกว่าก็ให้เขาทำไป คนเรามีความถนัดไม่เท่ากัน อะไรที่ไม่อยากทำทุกวันนี้ใช้วิธีฝืนทำเอาค่ะ แบบทำไปก่อน ทำให้มันเสร็จ ดีไม่ดีค่อยว่ากันไม่งั้นไม่ได้ทำ 5555555 ซึ่งตอนนี้ก็ดีขึ้นค่ะ แพลนที่วางไว้ไม่ค้างเติ่งเหมือนเมื่อก่อนแล้ว รู้สึกดีกับตัวเองขึ้นเยอะมากๆ ขอบคุณที่มาทอล์คเรื่องนี้นะคะ มีประโยชน์มากเลยค่ะ ฟังแล้วเข้าใจตัวเองขึ้นเยอะ รู้สึกมีเพื่อนร่วมชะตากรรมที่ต้องสู้ไปด้วยกัน ฮึบบ!
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์กันนะคะ🩷
คนที่บอกว่าเป็นข้ออ้างของคนขี้เกียจมันไม่ตลกนะ
มันมีอยู่จริงๆ ติดความสมบูรณ์แบบ ถ้าทำไม่ดี ก็ไม่อยากทำ นอนคิดเยอะแยะ ว่าจะทำอะไรบ้าง มันต้องออกมาแบบนี้ ออกมาตามที่หวัง แต่พอเจอปัจจัยต่างๆที่ทำให้มันกระทบ และไม่เป็นตามนั้น ก็นอยด์บ่อยๆ 😂 มันเลยไม่อยากทำ เราเป็นคนที่ตอนเด็กเก่งมาก แต่พอทำอยู่คนเดียว โตมาเลยไม่ทำละงี้ 😂
ใช่ค่ะ สำหรับบางคนแล้วถ้าล้มเหลวมันมีราคาที่ต้องจ่าย
ตอนแรกคิดว่าเป็นซึมเศร้าไม่อยากทำอะไร แต่ความเป็นจริงคือตัวเราคาดหวังที่จะต้องทำให้ดี ความจะต้องสมบูรณ์แบบมันบั่นทอน สุดท้ายก็หมดเอนเนอร์จี้ lazy perfectionist มันตรงสุดๆ🥹😩
เราก็เป็นแบบนี้อยู่เหมือนกันค่ะ เหมือนมันคาดหวังว่าจะทำเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ดีเท่าที่จะทำได้ แต่สุดท้ายก็ไม่ลงมือทำให้เสร็จสักที ไม่รู้ว่าทำไม แล้วยิ่งเวลาผ่านไปเรื่อยๆ เราก็ยิ่งดันตัวเองกลับมาได้ยากขึ้น ไม่อยากเป็นคนผัดวันประกันพรุ่งเลย;-;
กำลังเป็นอยู่เลยค่ะ เป็นมา 10 ปีแล้ว กลัวพลาด กลัวผิดหวัง กลายเป็นชีวิตถอยหลังลงคลองมาเรื่อยๆ ขอบคุณมากนะคะ ที่ทำคลิปนี้ออกมา จะเอาไปปรับใช้ดูค่ะ ❤😊
เป็นทุกอย่างเลยค่ะ รู้ว่าต้องทำ วางแผนเรียบร้อย แต่พอถึงเวลาก็ไม่ทำ ทั้งที่ความจริงปกติเราสามารถทำได้ง่ายๆ ด้วยซ้ำ มีข้ออ้างตลอด จนเริ่มหมดความเชื่อถือตัวเองไปเรื่อยๆ
ขอบคุณตัวเองที่มาฟังคลิปนี้ ขอบคุณาำหรับคำแนะนำดีๆด้วยนะคะ ฟังแล้วได้แต่ก้มหน้ายอมรับทุกๆข้อ เป็นหมดทุกอย่างเลย
Lazy perfectionist นี่นอกจากจะทำให้เราหมดไฟง่ายๆ ยังทำให้เราสมาธิสั้นลงด้วยค่ะ ช่วงม.ปลายเราสามารถอ่านหนังสือและเขียนแพลนเนอร์ได้ทุกวันเลย ทำจนเป็นนิสัย เป๊ะๆๆ แต่พอเริ่มโตขึ้น งานอะไรๆก็ไม่ค่อยได้ดั่งใจ มันก็เริ่มไม่อยากทำ อะไรๆก็ไม่เป๊ะ ควบคุมไม่ได้สักอย่าง มันทำให้หัวเสียมากๆจนไม่อยากจะทำอะไรเลย สุดท้ายก็สะสมๆเรื่อย มันแย่จริงๆค่ะ ทุกคนอย่าเป็นเลยนะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit และมาแชร์กันนะคะ🫶🏻
แอดเป็นกำลังใจให้เสมอน้าาา มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ตรงกับเรามากๆ อาจไม่ตรง 100% มีบางจุดที่เราเป็นหนักกว่านี้ด้วย ดีใจที่ได้เข้ามาฟังคลิปนี้ แล้วก็ได้เห็นว่ามีคนเป็นเหมือนกันเยอะเลย
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ🫶🏻💖
เราก็นิสัยแบบนี้ค่ะ แต่เพิ่มเติมคือชอบเพ้อฝันเห็นภาพตัวเองประสบความสำเร็จนู้นนี่ แต่กลับผัดวันประกันพรุ่งประจำำำำำ พอหมดวันก็จะผิดหวังกับตัวเองและสัญญาว่าคราวหน้า คราวหน้า คราวหน้า จะทำแน่นอน สรุปไม่ได้ทำ😢 ฟังคลิปนี้คือเริ่มมีไฟแล้วค่ะ ขอบคุณนะคะ❤
แอดเป็นกำลังใจให้น้า❤
เป็นอยู่บ่อยๆค่ะ ตอนแรกไม่รู้ว่ามันเรียกชื่อว่าอาการอะไร พอฟังเลยรู้ว่าเราอาจอยู่ในอการ Lazy Perfectionist นึกว่าตัวเองไม่เก่งไม่เอาไหนเลยเมื่อเทียบงานตัวเองกับคนอื่นทีเฟอร์เฟค ก็ขาดความมั่นใจไป เหมือนเราพยายามสร้างผลงานอะไรบ้างอย่างทุ่มแรงและเวลาไป แต่ไม่ออกมาดีเฟอร์เฟคสมบูรณ์แบบเท่าที่เราคาดหวังไว้มันก็เฟลน้อยใจตัวเองค่ะ ไม่ค่อยกล้าโชว์ผลงานตัวเองให้คนอื่นเห็นเพราะกลัวมันไม่ดีพอไม่สมบูรณ์ในสายตาคนอื่น จนเริ่มไม่กล้าทำงานบ้างอย่างให้เสร็จแล้วผลักวันไปเรื่อยๆ ทั้งที่จริงเราอาจตั้งความหวังสูงกับตัวเองมากไปแทนที่จะทำทุกย่างไปตามความสามารถตัวเองหรือยอมรับในเป้าหมายบนพื้นฐานก่อน จะลองสู้ๆและพยายามปรับมุมมองตัวเองดูนะคะ เป็นกำลังใจให้คนอื่นที่เจออาการแบบนี้เช่นกัน จะบอกว่าคุณไม่ใช่คนๆเดี่ยวที่เป็นแบบนี้ค่ะ ✌
🫶🏻🫶🏻
เห็น lazy perfectionist ครั้งแรกตอนตัวเองเล่นควิซแล้วได้ต้นอ่อนพืชมา 😂 คำอธิบายจริงมาก เราไม่กล้าจนกลัวจนแพนิคจน give up ชีวิตไปเลย เป็นมานานหลายปี อยากเลิกเป็นเหมือนกัน
เป็นเลยค่ะตอนนี้ รู้สึกทุกอย่างน่าเบื่อมาก ไม่มีเอเนอร์จี้อะไรใดๆ ที่อยากจะทำสิ่งใหม่ๆ เพราะด้วยข้อจำกัดของตัวเองหลายๆ อย่าง แค่ตื่นนอนเรายังทำไม่ได้เลย เราเคยลองตั้งเป้าหมายเล็กๆแล้วว่าจะทำอันนี้ในวันนี้สุดท้ายก็ไม่ได้ทำอยู่ดี หาข้ออ้างให้ตัวเองไปหมด ผลัดวันประกันพรุ่ง และก็รู้และเข้าใจตัวเองตลอดว่าการที่เราเป็นแบบนี้จะส่งผลแย่อย่างไร แต่เราก็ไม่เคยทำได้สักที🥹
มันเป็นความรู้สึกที่ ถ้าเราทำให้ดีไม่ได้ เราก็ไม่อยากจะทำมัน
มันคือนิสัยที่เราต้องการจะทำทุกอย่างให้ได้ร้อยเปอเซ็นต์ หรือร้อยยี่สิบเปอเซ็นต์
ถ้าทำแล้วไม่ได้ร้อย ไม่ทำมันก็ได้ 🥲
มันไม่ใช่ขี้เกียจจะทำสิ่งนั้น แต่มันกลายเป็นขี้เกียจเพราะเราจะต้องทำมันให้ได้ร้อย
แล้วจะขัดใจถ้าเราทำอะไรแล้วมันไม่เต็มร้อย
บางคนก็บอกว่าถ้างั้นก็ทำไปสิ ทำไปก่อน ได้ครับ
แต่ด้วยนิสัยที่เป็นคนเสพย์ติดความเต็มร้อย มันเลยย้อนแย้งในตัวเอง คิดไปคิดมาสุดท้าย ไม่ทำ 😮💨
💙💙
เราน่าจะเป็นเลยค่ะ ย้อนกลับไปตั้งแต่ก่อนมีโควิด เราเริ่มเบิร์นเอาท์ จริงๆ นี่ก็เพิ่งรู้จักศัพท์นี้ตอนนั้นเหมือนกัน มันเริ่มจากหมดไฟ ไม่อยากทำอะไร รู้ว่าถ้าไม่รีบกระเตื้องตัวเองอนาคตต้องแย่แน่ๆ ก็พยายามดึงตัวเองสารพัดวิธีแต่ก็วนลูปเดิม พยายามแต่ไม่สำเร็จ แล้วก็ยิ่งดิ่งๆ แต่ไม่รู้เป็นความโชคดีหรือโชคร้ายที่ช่วงนั้นต่อให้เราไม่ทำอะไร ก็ยังมีเงินเก็บให้ประทังชีวิต เราก็อยู่กับตัวเองจนโควิดผ่านไปเราก็ยังเหมือนเดิม มีช่วงหลังที่ฟังคลิปพัฒนาตนเองเยอะๆ ก็เริ่มช่วยได้บ้าง แต่ก็ไม่ใช่ปุบปับนะคะ เหมือนค่อยๆ สะสมมากกว่า เราฟังเยอะมาก แต่ที่เปลี่ยนที่สุดน่าจะเป็นการเขียนเวลาชีวิตว่าเหลืออยู่เท่าไหร่ จากนั้นก็เริ่มใส่ใจตัวเอง จากการออกกำลังกายก่อน แต่แรกๆ ก็มีทำบ้างหยุดบ้าง ยาวค่ะ ถ้าจะเล่า มันมีจุดไขว้เขวระหว่างทางเยอะมาก สรุปเลย ตอนนี้ก็ยังไม่ได้กลับมาเต็มที่ร้อยเปอร์เซ็นต์ แต่ก็ทำอะไรเสร็จเป็นชิ้นเป็นอันได้แล้ว แบบพอกล้อมแกล้ม ถึงผลลัพธ์มันจะไม่เปรี้ยงปร้าง แต่ก็ดีกว่าช่วงหลายปีที่ผ่านมามาก ขอบคุณคอนเทนต์ดีๆ ที่ทำให้เราได้คิดทบทวนตัวเองค่ะ 🙏
ขอบคุณมากครับ หลังๆ มีอาการนี้โดยไม่รู้ตัว เริ่มเอาตัวเองไปเทียบกับคนที่สำเร็จหรือความสำเร็จของตัวเองในอดีต แล้วทำให้ไม่อยากลงมือทำอะไร หรือเลื่อนสิ่งที่จำเป็นต้องทำ หนีไปทำอย่างอื่นก่อน จนชีวิตไม่ก้าวหน้าไปไหน คลิปนี้เหมือนกระจกสะท้อนตัวเองมาก และได้คำแนะนำดีๆ มาปรับใช้ด้วย ขอบคุณอีกครั้งครับ
ยินดีมากๆเลยค่ะ ขอบคุณที่เข้ามาฟังช่อง Alljit น้า🫶🏻💙
มันตรงกับเรามากๆแบบทุกสเตปเลยอะ ตั้งแต่มัธยมจนมามหาลัยแบบแทบจะทุกเรื่องเลย วางแพลนทุกอย่างแต่ไม่มีแรงผลักดันมากพอสุดท้ายก็รอจนมันต้องทำแบบเลี่ยงไม่ได้ถึงจะลงมือทำ จนก็นอยกับตัวเองแล้วมาผิดหวังกับผลลัพธ์
ขอบคุณคลิปนี้ค่ะ ที่มำให้รู้จักกับ lazy perfectionist เหมือนที่เราเป็นอยู่มาตลอด ตั้งแต่สมัยเรียนมัธยมเลย เพราะสมัยประถม เป็นเด็กเก่งมากๆ คนรอบข้างรวมถึงตัวเองจะตั้งมาตรฐานไว้สูง แต่พอโตมาเรื่อยๆ โลกมันไม่ได้ง่ายเหมือนเดิม ยิ่งพอได้ยินว่า ไม่สนใจ deadline คือเราเลย 🥲 เฉยชาสุดๆ ไม่ใช่แค่กับงานหลัก แต่มาถึงงานอดิเรก มีช่วงนึงที่เกิดขึ้นสะสมมากๆค่ะ จนรู้สึกว่า ไม่มีอะไรที่น่าสนใจทำอีกแล้ว ความรู้สึกนี้อันตรายมากๆค่ะ เพราะฉะนั้นต้องรีบรู้จักตัวเอง ทำความเข้าใจแล้วก็ค่อยๆฮีลใจขึ้นมาเรื่อยๆ ทุกอย่างเริ่มต้นใหม่ได้ ฟังจบแล้วมีแรงฮึบขึ้นมาไม่ยอมให้ตัวเองเบื่อหนือขี้เกียจเลยค่ะ เหมือนเข้าใจตัวเองแล้ว
💖💖
❤❤❤ขอบคุนนะคะ ฟังแล้วน้ำตาไหล บางที่เราต้องกลับมารักตัวเอง ไม่ผัดวันประกันพพุ่งอีก
ขอบคุณมากๆ เลยนะคะ ตบตีกับตัวเองอยู่ตั้งนาน กดดันเพราะไม่ชอบที่เราเป็นแบบนี้ แต่ก็ไม่เข้าใจว่าทำไมแก้ไม่ได้สักที ตอนนี้เข้าใจตัวเองมากขึ้นแล้วค่ะ รู้แล้วว่าต้องทำยังไงที่จะรักและใจดีกับตัวเองบ้าง
ยินดีมากๆเลยค่ะ แอดส่งกำลังใจให้น้าาา💙
ผมเป็นนะ แต่ไม่ได้ขี้เกียจ ทุกวันจะทำตามลิสที่ตัวเองเขียนไว้ได้ปกติ แต่บางอย่างที่ลิสต์ไว้ มันทำตามแผนไม่ได้ เพราะสิ่งแวดล้อมและสภาพร่างกายไม่ไหว ลิสต์นั้นก็จะค้างไว้ แต่เราจะเห็นทุกวัน รอจังหวะทุกอย่างพร้อม ลิสต์นั้นก็จะสำเร็จเองโดยอัตโนมัติ ผมทำแบบนี้ทุกวัน แก่แล้ว เราไปเร่งตัวเองแบบช่วงหนุ่มๆไม่ได้ และเพราะการไปเร่งตัวเองในวัยหนุ่มนั่นหล่ะทำให้ทำงานไม่หลับไม่นอนทุกอย่างต้องดีต้องเร็ว ส่งผลทำให้มีโรคประจำตัวแพ้ภูมิตัวเองในปัจจุบัน แต่ก็ต้องขอบคุณโรคนี้ เพราะทำให้รู้จักจังหวะชีวิตของตัวเราจริงๆ ว่าควรทำอะไรเมื่อไหร่จังหวะไหน ทุกวันนี้แม้จะมีโรคประจำตัว แต่มีความสุขกว่าสมัยหนุ่มมากครับ😊
กำลังเป็นสภาวะนี้อยู่เลย และไม่ชอบตัวเองที่เป็นแบบนั้น เพราะชอบความสมบูรณ์แบบ ความเป็นที่หนึ่ง พอตัวเองเกิดสภาวะนี้บ่อยๆ ผมก็กดดันตัวเอง โทษตัวเอง จนตอนนี้เข้าสู่สภาวะซึมเศร้า ไม่มีแรงผลักดันจะทำอะไรเลยตอนนี้ และด้วยความที่เป็นคนมีจินตนาการสูงมาก ทำให้มีแนวคิดหลุดโลกบ่อยๆ ทำให้ขัดแย้งกับตัวเอง และก็วนลูปเดิม ขี้เกียจและ ผิดหวังกับตัวเอง
กอดๆน้า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
@@alljit2899 ฟังช่องนี้แล้วเตือนสติดีครับ สบายใจ สงบ
เราเป็นแบบนี้มาประมาณครึ่งปีแล้วค่ะ ดีใจที่ได้มาฟังคลิปนี้ ขอบคุณที่แชร์นะคะ ช่วยฮีลใจได้เยอะเลยค่ะ ชอบประโยคที่บอกว่า “อย่าลืมให้อภัยตัวเอง” และ “ความไม่สมบูรณ์แบบก็เป็นส่วนหนึ่งของเรา” ทัชใจสุดๆค่ะ
เราคงลืมไปว่า อันดับแรก เราควรยอมรับตัวเอง และเข้าใจในสิ่งที่ตัวเองเป็นก่อน ถึงจะก้าวข้ามสิ่งที่เรากังวลได้
เป็นกำลังใจให้ตัวเอง และเพื่อนๆที่กำลังเจอสภาวะนี้นะคะ ✌🏻
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ แอดเป็นกำลังใจให้เสมอน้า💙
ชอบน้ำเสียงของทั้งคู่มากเลยค่ะ สบายหูมาก ฟังเพลินเลย😊
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ🫶🏻
Lazy Perfectionist ใช่เลยเราเป็นแบบนี้เลยคือถ้าคิดว่าจะทำอะไรใด้ไม่ดีเราจะไม่อยากทำมันหรือไม่ทำเลยความรู้สึกแบบนี้มันเป็นมากขึ้นเลื่อย ขนาดที่ว่านั่งมองงานตัวเองอยู่สามวันไม่ทำเพราะคิดว่าตัวเองจะทำมันไม่ดีย้้ำคิดย้ำทำรู้ตัวอีกทีก็ถึงวันที่ต้องส่งงานแล้ว เราจะส่งงานช้าผิดนัดส่งงานลูกค้าบ่อยมากเราไม่ชอบที่ตัวเองเป็นแบบนี้เลย...และบ่อยคร้ังที่เราไม่พอใจกับงานตัวเองแต่พอส่งงานลูกค้ากลับชอบแบบนี้มั้งที่ยังให้เรายังมีลูกค้า..ปล.เราเป็นฟรีแลนซ์
มันตรงแบบสุดๆเลย😢 อยากเปลี่ยนพฤติกรรมมาก เพราะล่าสุดก็ร้องไห้เพราะเครียดกับอะไรแบบนี้มากๆ คาดหวังไว้สูง แต่ขาด passion ให้การทำต่อ ล้ากับการทำงาน แล้วยิ่งโดน comment จากหัวงาน มันยิ่งทำให้เราคิดมากคิดเยอะ โทษตัวเองว่าทำไมไม่เต็มที่ให้มากกว่านี้
ที่พูดมาเข้าข่ายผมหมดเลยแต่ที่ผ่านอาจจะเพราะเคยทุ่มเทให้ออกมาดีที่สุดกับการทำงานแต่ผลลัพธ์ที่ได้มันไม่ได้มีใครเห็นคุณค่า ล้มเหลวซ้ำๆจนมันไม่อยากทำอะไรต่อ แต่ในใจยังมีความอยากทำอยากพัฒนาอยู่ตลอด แต่พอทำอะไรได้ไม่ดีพอก็เฟลอีกก็วนลูปไปเรื่อย
กอดๆน้า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ชอบการนำเสนอของช่องนี้มาก ให้สาระความรู้และการให้เกียรติกันระหว่างผู้ร่วมสนทนา... หลายๆช่องนำเสนอแบบกากๆเกรียนใช้ภาษาที่ไม่น่าฟัง จนน่าสะอิดสะเอียน ทั้งๆที่เนื้อหาสาระน่าสนใจ ขอชื่นชมจากใจจริงครับ
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ❤️
ของเราเกิดจากการ Burnout เลยค่ะ เพราะทำงานหนัก และเจอความเครียดและแรงกดดันสูงมากมาก่อน พยายามจะปรับจากการตั้งโกลเล็กๆให้สำเร็จ เพราะชอบเวลาทำอะไรสำเร็จตามเป้า หล่อเลี้ยงใจด้วยความสำเร็จเล็กๆอยู่ค่ะ
ขอบคุณคลิปนี้เลย เป็นแบบนี้แต่ไม่รู้ว่ามันคืออะไร บังเอิญเจอคลิปนี้ทำให้เข้าใจตัวเอง รู้ทันตัวเองเลย ขอบคุณคอนเทนต์ดีดีค่า❤
💖💖
เห็นตอนแรก ไม่กล้าฟังเลยค่ะ รู้เลยว่าจะตรงกับตัวเอง แต่ตัดใจเข้ามาฟังเพื่อหาทางแก้ไข ✌️✌️✌️
แอดเป็นกำลังใจให้น้า💙💙
อย่ากลัว “อดีตที่น่าอาย” ค่ะ ยอมรับไปเลยว่าเดี๋ยวมันจะต้องโดนล้อแน่ๆ ชิงซ้อมล้อตัวเองไปก่อนเลยหนึ่งแมช พองานออกมาน่าอายจริงๆมันแอบกลายเป็นเรื่อง ‘ไม่ได้เกินคาดเท่าไหร่หนิ‘ ไปเฉยเลย อายก้อายดิวะ แต่ทำเสร็จละ แก้ได้ค่อยแก้รอบหน้า แก้ไม่ได้ก็ทนอายไป วันข้างหน้ายังมีเรื่องน่าอายรออยู่อีกเพียบ
พึ่งเข้าใจว่าตัวเองเป็น lazy perfectionist เมื่อก่อนเป็นคนขยันมาก ตื่นเช้ามาทำหลายๆอย่างใช้ชีวิตสุดๆ แต่ช่วง1-2ปีมานี้รู้สึก ไม่ตื่นเต้นกับอะไร สาเหตุหลักน่าจะเป็นเพราะตั้งเป้าเข้ามหาลัยที่ชอบไว้3ที่แต่สอบไม่ติดสักที่ดิ่งๆสุดเกือบไม่เรียนต่อ(จริงๆตอนนี้ก็สึกว่าทำไมไม่ดร็อปแล้วค่อยสอบใหม่)ละมาเรียนไกลบ้าน ที่บ้านไม่ซัพพอร์ต ทำพาทไทม์ไปด้วย เริ่มต้นใหม่ทุกอย่าง สาขาที่เรียนไม่ได้อยู่ในหัวด้วยซ้ำ ต้องนอนดึกตื่นเช้า สอบไม่ผ่านบ่อย จนตอนนี้ลามมาเรื่องเล็กๆ เช่น ไม่จัดห้อง ไปเรียนสาย ไม่ใช้สกินแคร์ ไม่ทำกับข้าว ไม่ซักรองเท้า หลายอย่างมากๆ พยายามปรับตัวสังคมที่ทำงานและเพื่อนดีมากๆแต่มีเราเองที่ไม่ดีพอ
ส่วนตัวคิดว่าบริหารเวลาได้ไม่ดีพอเกิดความเหนื่อยล้าสะสม ต้องไปนอนต่อที่ม. บางครั้งนอนเป็น10ชม.ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุก
ตารางเวลาคือ
เรียน8.00-16.00-17.00 แล้วแต่วัน
ทำพาทไทม์ต่อ 18.00-23.00
ขับรถกลับถึงที่พัก23.30
อาบน้ำเข้านอน 1.00 กว่าๆ
บางวันท่องศัพท์ หรือมีสอบ จะอ่านสัก30น.-1ชม.
และมีบางวันที่อยากเล่นเกมไถฟีดดูยูทูป3.00
ตื่น7.00เตรียมตัวไปเรียนลูปแบบนร้ทุกวันเหนื่อยสุดๆแต่ทำอะไรไม่ได้😔
เราเก่งมากๆเลยนะคะ อย่าลืมชื่นชมตัวเองบ้างอย่าตำหนิหรือด้อยค่าในตัวเอง ลองจัดกิจวัตรในแต่ละวัน หาเวลาพักจากเรื่องต่างๆและตั้งเป้าหมายเล็กๆน้อยๆให้ตัวเองนะคะ แอดเป็นกำลังใจให้เสมอน้า🩷
บางสิ่งบางอย่างเราเคยทำมันได้นะคะ
แต่เดี๋ยวนี้ทำไมทำไม่ได้ แต่มันก็ไม่มีแรงผลักดันในการทำอีก สุดท้ายแล้วเรากลายเป็นคนผลัดวันประกันพรุ่ง ไม่อยากเป็นแบบนั้น แต่เราก็ต้องต่อสู้กับตัวเองต่อไป เป็นกำลังใจให้ทุกๆ คนค่ะ 😊
💖💖
เป็นอยู่ค่ะ ปกติเป็นคนที่ต้องทำอะไรแล้วสมบูรณ์แบบ เช่น ถ่ายภาพสินค้าแล้วต้องจัดองค์ประกอบทำอะไรตกแต่งให้สวยหรู แต่ว่าถ้าทำแล้วยังไม่เป๊ะดั่งใจ ก็จะไม่ยอมเอาสินค้านั้นลงขายค่ะ ในขณะที่ร้านอื่นแค่ถ่ายภาพดำๆมืดๆ เขาก็ลงขายไปได้ ทำให้เราลงสินค้าช้ามากหรือบางทีก็ทิ้งงานค้างไว้จนไม่ได้ลงขายค่ะ
แอดเป็นกำลังใจให้นะคะ💙
เป็นบ่อยมาก คิดๆๆแล้วเหนื่อย แต่เป็นคนที่ทำอะไรเต็มที่ ทำแล้วต้องดีต้องเริ่ด ไม่งั้นจะไม่ลงมือ เหนื่อยก่อนตลอด55555555555 สับสนวุ่นวายกับตัวเอง คอนเท้นนี้คือใช่มากเลยค่ะ😍
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit และขอบคุณที่มาแชร์กันนะคะ💙
ตอนนี้เป็นอยู่ค่ะ อยากเขียนงานที่ทำอยู่ให้ดี แต่คิดว่ามันไม่ดีพอสักที หลายเดือนแล้ว จนตอนนี้เริ่มเฉื่อยชากับเดทไลน์ เริ่มดูถูกตัวเอง เมื่อก่อนไม่เป็นแบบนี้ มีลิสแพลนในสมองตลอด และจะพยายามทำจนสำเร็จ ต่างจากคนที่ทำอะไรง่ายๆ คิดไม่มาก ค่อยๆแก้ไขให้ดี แต่เรากลับต้องดีตั้งแต่ครั้งแรกๆ ทำไมเป็นคนแบบนี้นะ
ลองเขียนแพลนเนอร์ในแต่ละวันดูดีไหมคะ อะไรที่เราคิดเอาไว้ในหัวก็ให้หยิบออกมาเป็นตัวหนังสือใส่สมุดไว้ ที่ผ่านมาแอดเชื่อว่าเราพยายามทำอย่างดีแล้วนะคะ อย่าลืมชื่นชมตัวเองในทุกๆวัน ให้กำลังใจตัวเองเยอะๆ แอดเชื่อว่าเราทำได้แน่นอน💗
@@alljit2899 ขอบคุณค่ะ ได้ลองทำตามคำแนะนำอยู่ค่ะ จะเขียนภาพรวมเป็นข้อๆ แล้วค่อยๆ ทำให้จบที่ละข้อ จะพยายามนะคะ ขอบคุณที่มาตอบคอมเมนต์นะคะ :)
อาการแบบนี้ เป็นอาการเริ่มต้นของโรคซึมเศร้านะ ใครเป็นแบบนี้ให้รีบดึงตัวเองออกมาให้ไวเลยครับ
💙
ตอนนี้ก็เป็นอยู่แหละ เบื่อทุกสิ่งทุกอย่าง การบ้าน dead line เป็นยังไงแทบไม่สน ส่งไม่เคยตรงเวลาแต่ก็แทบจะไม่รู้สึกอะไร เบื่อแม้แต่การกินข้าวหรือออกจากห้องไปหาของกินจนเหลือแค่วันละมื้อ จากคนไม่เคยโดดเรียนก็โดดเรียนเพราะขี้เกียจ ตอนนอนก็ไม่อยากจะลุกไม่อยากจะตื่นจนแทบจะเป็นการจำศีลละ พยายามหาสื่อบันเทิงมาทำมากมายเพื่อไม่ให้เบื่อ ไม่ว่าจะดูอนิเมะ เล่นเกม อ่านการ์ตูน ฟังเพลง วาดรูป หาคลิปดู แต่ก็เริ่มเบื่อทุกอย่างอย่างรวดเร็วอยู่ดี ไม่มีแรงจูงใจอะไรในการใช้ชีวิตเหลือนอกจากความคิดที่อยากเรียนให้จบไปทำงานหาเงินใช้คืนพ่อแม่ญาติพี่น้องที่ส่งเสียมาแล้วค่อยตาย แต่แค่จะผลักดันตัวเองให้เรียนให้จบก็มีแต่คำว่าน่าเบื่อเต็มไปหมดละ
หาคู่แข่ง - เป็น solution นึงที่เอาเพื่อน ๆ ในกลุ่มที่สนใจในเรื่องเดียวกัน เช่น
ต้องเรียน ต้องสอบ course online มันแข่งกันเรียน แข่งกันสอบ ได้ความรู้ที่สนใจ และสนุกในการสลับกันถ่มถุย
ก่อนหน้านี้จะไปสอบ คะแนนเต็ม 120 ผ่าน 60 แต่เราตั้งเป้าหมายไว้ 100 เพราะอยากได้คะแนนเยอะๆ อ่านหนังสือสอบล่วงหน้าประมาณ 1 เดือน หลังเลิกงาน ทุกวันจะอ่านหนังสือ เสาร์อาทิตย์ไปคาเฟ่ ร้านกาแฟ อ่านหนังสือ กลับมาห้องอ่านหนังสือ วางแผนทุกอย่างเป๊ะๆ วันนี้ต้องทำอะไรบ้าง ต้องได้อะไรบ้าง เพื่อไปถึงวันนี้เราจะได้อะไรบ้าง ทุกอย่างถูกวางไว้หมดแล้ว จนสุดท้ายควาทเหนื่อยสะสม ความเครียด ความกดดัน ทั้งจากงานทั้งจากการอ่านหนังสือ ผลักเราเข้าสู่ภาวะเบิร์นเอ้าท์ คือ ไม่ทำอะไรเลย ไม่อยากคุยกับใคร ไม่อยากไปทำงาน ไม่อยากอ่านหนังสือทั้งๆ ที่มันเป็นสิ่งที่เราชอบมากๆ แล้วไม่ใช่ว่าไม่ชอบแล้ว ยังคงชอบอยู่ แต่มันแค่ยังไม่อยากทำอะไรเลย ณ เวลานั้น สรุปคือ เกือบจะประสาทกิน ต้องค่อยๆ คุยกับเพื่อน ปรับความคิดในเข้ารูปเข้ารอย เราอาจจะจมกับความคิดว่าต้องเก่ง ต้องทำให้ได้ดีเพราะสังคมที่เราอยู่ปัจจุบันมีแต่คนเก่งเต็มไปหมด แต่เราลืมคิดไปว่าคนเหล่านั้น อายุมากกว่าเราเป็น 10 ปี เราไม่ฉุกคิดเลยว่าเราได้แค่นี้มันดีแค่ไหน ไม่ต้องทำให้ได้เท่าเค้า ณ ตอนนี้ ไม่ appreciate สิ่งที่ตนเองมี เห็นเขาเก่ง อยากเก่งให้ได้แบบเค้า จนตัวเองจะตายเอา แต่ตอนนี้คิดได้แล้วก็ถือว่าดี แต่ยังไม่กลับมาเป็นตัวเองแบบสมบูรณ์ที่สุด แต่ถือว่าเป็นบทเรียนที่สำคัญมาก❤ ขอบคุณที่มาพูดเรื่องนี้นะคะ
เป็นอยู่บ่อยครั้งเลยครับ พอมีพฤติกรรมแบบนี้มันมักจะมี ความเครียดและหดหู่ตามมาหายหลังพอรู้ว่าเราไม่สามารถทำมันได้คือซึมเลย เรารู้ตัวเองแค่ว่าเป็นพวกชอบผลัดวันประกันพรุ่งและยังขี้เกียจด้วย แต่พอมารู้จักบทความนี้คือแบบมันตรงตัว พอเวลานอนสมองก็จะแล่นกว่าตอนเช้า คิดวางแผนต่างๆนาๆตื่นมาก็ไม่ได้ทำตามแผนพอจะนอนต่อกลับมาคิดถึงแผนที่วางไม่สำเร็จก็เริ่มรู้สึกผิดกับตัวเอง มันวนไปอย่างงี้สองสามครั้ง มีความรู้สึกเริ่มเบื่อกับกิจกรรมที่ทำอยู่ด้วย เวลาผ่านไปเราก็เริ่มจัดการตัวเองแบบเดียวกับที่พวกพี่ๆในบทความนี้ทำกันมันเข้าท่ากว่าที่เคยทำ กว่าจะจัดการตัวเองได้ใช้เวลาพอสมควร
เก่งมากๆแล้วค่ะแอดเชื่อว่าเราจะทำได้แน่นอน เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ💖
กำลังเป็นอยู่เลย แล้วก็สงสัยมากว่าตัวเองเป็นอะไร มันขี้เกียจ ไม่อยากทำอะไรไปหมดเลย 😢 ขอบคุณมากนะคะสำหรับอีพีนี้❤
ยินดีมากๆเลยค่ะ มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
ในที่สุดก็เจอแล้ว อาการที่ผมเป็น ผมดำดิ่งมาก โปรเจคเต็มหัวจะทำโน้นนี้นั้น แต่แบบขี้เกียจไม่อยากทำอะไร มันรู้สึกเบื่อหน่าย มันรู้สึกไม่มีพลัง อะไร
แอดเป็นกำลังใจให้น้า🫶🏻🫶🏻
นี่ก็เป็นทำงานศิลปะพอมีส่วนนึงไม่สวยเราก็ไม่อยากทำพอจะทำก็นิดๆหน่อยไม่ทำจริงจังจนจะสองเดือนแล้วมันก็ยังไม่เสร็จ พอเริ่มสวยก็ไปต่อได้ พอกลับมาไม่สวยก็วนมาลูปเดิม
คิดว่าน่าจะเป็นอยู่นะ คือเราจะตั้งเป้าให้ตัวเองค่อนข้างสูง สูงแบบเกินไป คาดหวังกับชีวิตตัวเองเยอะ เราจะต้องหางานทำเพื่อให้ได้เงินเยอะๆนะ ก็จะตั้งใจหางานๆๆ สมัครไปทุกที่ที่อยากไป แต่ไม่มีแม้แต่การโทรเรียก จนรู้สึกว่า มันผิดพลาดที่อะไร ทั้งที่เราทำงานได้ดีในที่ปัจจุบันนะ เรายังเก่งไม่พอหรอ จนรู้สึกนอยไปเลย ไม่หาแล้ว เราคงเก่งไม่พอ ก็ปล่อยจอยไปได้พักนึง แล้วก็เหมือนพยายามดีดตัวขึ้นมาอีกครั้งพร้อมคำถามว่าทำไมวะ หรือเราต้องเรียนเสริม พอคิดได้แบบนั้นก็หาเรียนตอนนั้น เดี๋ยวนั้น พลังมาพร้อม 1 วันเรียนได้ 3-4 บท ดูทุกคลิป พอเริ่มวันที่2-3 เริ่มข้าม เริ่มหมดแรง แต่ก็ฝืนจนเรียนจบได้ แล้วยิ่งเบื่องานที่ทำอยู่ รู้สึกไม่มีอะไรเลย มีแต่เดิมๆ ก็จะพยายามหาอะไรทำอยู่ตลอดเวลา พอหา ทำ แล้วก็เบื่อ วนลูปอยู่แบบนี้ในทุกๆวัน รู้สึกรำคาญตัวเองมากก จากที่เป็นคนอยู่ในกรอบบางทีก็เริ่มผลัดวันประกันพรุ่ง บทเอนเนอร์จี้มันจะมาก็มา นึกอยากจะไปก็ไป แล้วมันทำให้เราเสียสุขภาพจิตอ่ะ มันนอย มันเบื่อ มันขี้เกียจ แต่เป้าหมายไม่ต่ำลงเลย เวลารีแคปแต่ละเดือนของตัวเองว่าได้อะไรบ้าง ผ่านมาครึ่งปีไม่มีอะไรเป็นชิ้นเป็นอัน เป้าหมายที่ตั้งไว้ก็ยังไปไม่ถึง มันทำให้เรารู้สึกไม่พอใจตัวเองที่เมื่อไหร่จะประสบความสำเร็จอ่ะ เมื่อไหร่จะทำได้อ่ะ แต่บางอย่างก็พยายามกระเตื้องตัวเองสุดๆ แต่ก็ผ่านไปได้แบบเหนื่อย 😩
แอดเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ ขอบคุณที่มาแชร์กันน้า💙💙
@@alljit2899 ขอบคุณที่ทำคอนเท้นดีๆออกมานะคะ มันทำให้รู้สึกเราสามารถกล้าที่จะเล่าเรื่องของตัวเองให้คนไม่รู้จักฟัง 🥺
ฟังแล้วใจสั่นเลย มันตรงกับตัวเรามากๆ รู้สึกกับตัวเองแบบนั้นจริงๆ
พึ่งรู้ว่าตัวเองอยู่ในภาวะนี้เลยค่ะ น่าจะเริ่มตอนป.4 จนตอนนี้ม.2 เป็นเรื่อยๆแต่ก็ดีขึ้นเพราะเพื่อน ตอนมีเพื่อนคืออยากทำพร้อมกันต่างคนต่างช่วยกันทำ แต่ตอนนี้แยกย้ายกันไปเลยทำให้มันเริ่มมาอีก
เขียนงานไม่ได้เพราะไม่ชอบลายมือตัวเอง งานอดิเรกไม่สามารถเพลิดเพลินไปกับมันได้อีกแล้ว สุดท้ายก็ไม่อยากเริ่มต้นทำอะไรต่ออีกเลย
ความชอบทั้งหมดเริ่มน่าเบื่อ ความสุขไม่กี่อย่างตอนนี้คือเพื่อนกับเพลง ซึ่งก็เป็นความสุขที่อยู่ไม่นานเท่าไหร่
อยากเปลี่ยนตัวเองมากแต่ไม่รู้จะทำยังไงจนตอนนี้ยอมรับมันไปแล้วว่าแก้ไม่ได้เพราะคอดว่ามันเป็นนิสัยติดตัวไปแล้ว
ผมชอบช่วง ความเบื่อมากครับ
ในส่วนของผมเองมีวิธีแก้ให้ดีขึ้น ก็คือ เก็บห้อง ทำความสะอาด จัดมุมใหม่ หรือ ไปเที่ยวพักผ่อนต่างที่เพื่อ Charge Battery 🔋ชีวิต 😊
ช่วงเวลาแบบนั้นทำให้ผมมีความคิด ไอเดีย ที่ดีต่อตัวผมเอง 🎉❤
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์กันนะคะ💗
เคยให้คำปรึกษา น้องในทีมคนนึง ให้เค้าลองตั้งจากเป้าหมายเล็กๆก่อน เค้าเลยตั้งจากเป้าหมายที่เล็กสุดๆแบบไม่สามารถเล็กกว่านี้ได้แล้ว แต่สุดท้ายเค้าก็ไม่ทำ สุดท้ายเค้าก็failกับตัวเองหนักกว่าเดิม แบบนี้ควรแก้หรือให้คำปรึกษาต่อยังงัยดีครับ
จริงๆเราทำได้แค่แนะนำเท่านั้นค่ะ ไม่ว่าเราจะแนะนำเขากี่วิธีก็ตามแต่หากเขาเลือกที่จะไม่ทำ หรือยังไม่เริ่มเปลี่ยนแปลงจากเขาเอง เราก็ทำอะไรไม่ได้น้า เราได้แค่อยู่เคียงข้างและคอยรับฟังเท่านั้นค่ะ💙
ดีจังเลยครับ ฟังละเพิ่งเข้าใจตัวเองมากขึ้น
เพิ่งเข้าใจตัวอย่าง ขอบคุณนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ💙
เป็นมา 4-5ปีแล้ว อยากจะหลุดวังวนแบบนี้เหมือนกัน แต่ก็กลับมาที่เดิมตลอดเลย
เพิ่งเจอคำตอบที่หามานาน
🤍🤍
🤍🤍🤍
คนแบบนี้ลืมคิดไปว่าบางทีความสำเร็จมันมาจากจุดเล็กๆได้ ไม่ได้มีอะไรperfectตั้งแต่ต้นหรอก ความสม่ำเสมอและการได้เรียนรู้ปัญหาระหว่างทาง นั่นแหละจะนำไปสู่ความสำเร็จที่วาดไว้ ขั้นแรก set a small goal ก่อนค่ะ ค่อยๆไต่ระดับไป อย่าจินตนาการหรือวาดฝันไว้สูงมากอาจจะทำให้กดดันหรือล้มเลิกไปก่อน
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมากๆนะคะ💙
@@alljit2899 ❤️
My perfectionism seems to be my only imperfection.
Nice quote
เมื่อก่อนก็เป็นแบบนี้เลย ถ้าทำไดเไม่สุด ก็ไม่อยากทำ แต่เดี๋ยวนี้เอาแค่ฝึกร้องเพลงวันละนิด เต้นวันละหน่อย ฝึกดนตรีต่อเนื่องก็พอใจแล้ว ให้เก่งแค่ไหนถ้าไม่ลงมือทำ ไม่ฝึกฝน มันก็ไม่มีประโยชน์หรอกนะ ค่อยๆ ทำไปดีสุด
💙💙
ขาดข้อมูลต่าง ๆ ที่หาเองได้ครบ ต่อเนื่อง ขาดช่วง...
ขาดพลังจากร่างกายที่พังสะสมเสริมจากสาเหตุตนที่ทำแล้วไม่ดีพอ สิ่งแวดล้อมที่เหนต่างซ้ำ ๆ รึขาดคนใดที่มาส่งเสริมเติมสนับสนุนในสิ่งที่ยังไม่ถึง...
ขาดความกลมกลืน รึนิสัยของคนที่ไม่ลงรอยเหตุผล รึเหตุการณ์...
ขาดสมองที่สามารถแล่นได้ต่อเนื่อง รึมีสิ่งใดมาชงักความคิดต่าง ๆ โดยไม่สร้างสรรค์... ของทุกสิ่งอย่างที่สร้างวาง ลงหลัก ปักหมุดได้ตรงตามเรื่องนั้นเรื่องใด ...
เข้าใจอะไรผิดปะคะ ความขี้เกียจ กับความสมบูรณ์แบบ มันไปด้วยกันไม่ได้
สาเหตุ1ในนั้น ของความสมบูรณ์แบบ ที่เชื่อมโยงกัน ในแต่ละคน ที่มีปริมาณที่ต่างกันในความ ๆ ด้านที่เปนแบบนั้น แบบนี้คัช
Set มันออกมาในสถานที่ ที่เรามองเห็นทุกวัน
แรกๆมันจะฝืนมาก แต่ถ้าทำแบบนี้สม่ำเสมอ
จนเป็นสัน…..ได้ มันจะไม่รู้สึกกดดัน
ไม่รู้สึกเหนื่อย เพราะเราเต็มใจทำมัน
และเราจะภาคภูมิใจในตัวเอง
ที่เราทำมันสำเร็จค่ะ ❤
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมากๆเลยนะคะ❤️❤️
เป็นนะ .. แต่ภูมิใจกับสิ่งที่เป็น เพราะมันคือสไตล์ / แต่ก็คิดเหมือนกันนะ ว่าจริง ๆ แล้วเราไม่ได้อยากเป็นแบบนี้หรอก เพราะบางทีไลฟ์สไตล์มันก็ทำให้เราต้องเป็นอยู่แบบนี้ ไม่ว่าจะด้วยเพราะตัวเราเอง หรือคนรอบข้าง และสิ่งแวดล้อมก็ตาม
Thanks!
ขอบคุณนะคะ🫶🏻💖
ชอบเป็นแบบ อยากทำ แต่ถ้าไม่พร้อมหรือไม่มีแรงใจก็ไม่ทำซะงั้น แต่พอเห็นสิ่งใดๆหนึ่งๆคือมันจะมีความรู้สึกอยากทำ อยากได้ แบบฉันทำได้ๆ แต่จริงๆไม่ทำ
สังเกตจากตอนเด็กได้การบ้านจะขก.ทำ เพราะไม่มีความอยากทำ แต่งานมันกลับเสร็จได้เพราะการเป็นการบ้าน ถ้าไม่โดนบังคับส่งก็คือ งานจะแย่ และไม่เดิน😅
เหมือนงานบ้าน ถ้ากวาดๆแต่ไม่สะอาด เรียบร้อย ก็ไม่กวาดดีกว่า😂 คือไม่ชอบทำหลายๆครั้ง แต่ชอบทำครั้งเดียวดีๆ เช่นกันกับล้างจาน จะล้างครั้งเดียว/วัน
เข้าใจมากๆเลยค่ะ เหมือนกำลังนั่งฟังชีวิตตัวเองอยู่เลยค่ะ ถ้ารู้สึกว่าไม่พร้อม ไม่เก่งพอจะทำหรือทำแล้วเราจะไม่ได้ผลลัพธ์ดีจะชอบผลัดไปก่อน เดี๋ยวค่อยทำ หรือไม่ก้ไม่ทำไปเลย 😢
ปล.เพิ่งเคยฟังช่องนี้เป็นคลิปแรกค่ะ ชอบโทนเสียงของทั้งคู่มากค่ะ ฟังสบายมากๆฟังแล้วสบายใจสุดๆ เดี้ยวจะตามไปฟังคลิปอื่นต่อนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง alljit นะคะ รูปดิสคุณฮีลใจเรามากเลย แอดมินชอบซามอยด์มากๆ ค่ะ 🥰🥰
เป็นแบบนี้เลยค่ะ ตอนแรกนึกว่าตัวเองแค่ขี้เกียจ แต่จริงๆทุกครั้งที่จะเริ่มทำอะไรก็จะคิดถึงผลลัพธ์ในแง่ร้ายไปก่อนจนไม่ได้ลงมือทำ ฟังแล้วรู้สึกปลดล็อคเลยค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ💖
มีทางรักษามัยครับ เป็นอยู่ มันกระทบชีวิตประจำวันมากครับ
12:31 I รับมือกับความขี้เกียจ
15:11 I รับมือกับการเป็น Lazy perfectionist
ขี้เกียจฟังจนจบสินะ 555+
ได้ข้อคิดเลยว่า บางทีอะไรบางอย่างมันก็คืออยู่ที่ความเบื่อนี่เอง เราไม่อยากทำก็เพราะเบื่อ กลับกันถ้าสนุกก็จะทำ ก็คงต้องหาวิธีแก้เบื่อของแต่ละคนให้เจอจริงๆ 😊
ขอบคุณสำหรับความคิดเห็นมากๆเลยนะคะ🩷
สมัยเรียนมหาลัย เราเรียนจิตรกรรม ด้วยความที่ติด perfeactionist ในการทำงาน ค่อนข้างใช้เวลาการทำงานนานกว่าจะได้แต่ละผลงาน แต่เราติดปัญหาตรงที่ เราเป็นเด็กไปกลับบ้าน ไม่ได้อยู่หอแบบเพื่อน ทั้งยังต้องช่วยแม่ขายของ เลยไม่มีเวลาให้งานเท่าที่ควร เหมือนกับช่วงเป็นเฟรชชี่แรกๆ พอเริ่มขึ้นชั้นปีสูงๆ เวลาในการทำงานมันไม่สามารถบาลานซ์เวลาการใช้ชีวิตได้ เราแทบไม่ไปทำงาน รู้ตัวเองเสมอ แต่ขอพักก่อน จนกระทั่งต้องมาไฟล้นก้นทุกๆงาน หนักสุดๆคือธีสิส ทั้งที่เหลืออีกเทอมเดียวแล้ว แต่เราต้องไปทำงานหาเงินเพื่อมาซื้ออุปกรณ์ทำงาน ตอนนั้นเครียดมากๆ ตื่นเย็นขี่รถไปทำงานหาเงิน เลิกเที่ยงคืนตีหนึ่งมาทำงานต่อที่ตึก ร้องไห้แทบทุกวัน งานไม่เดิน จนอาจารย์ที่ปรึกษาเรียกมาคุย ว่าจะให้ดรอป ถ้าไม่ดรอป ก็มาทำงานกับอ. ขาดเหลือถ้าพอช่วยได้จะช่วย จะคุยกับครอบครัวให้ด้วย เพราะอ.อยากให้เรามีเวลากับงานจริงๆ เราจึงคุยจริงจังกับที่บ้าน จนลาออกจากพาร์ทไทม์และใช้เวลาแค่สองเดือนที่เหลือพาตัวเองจบพร้อมเพื่อนจนได้ หลังจากจบมา ได้สามปีแล้ว นับได้เลยมีแค่ไม่ถึง10 ครั้งที่กลับมาวาดรูป เพราะรู้สึกว่า ถ้าไม่มีเวลา จะไม่กลับไปทำงานศิลปะอีกแล้ว 🥺
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์กันนะคะ🫶🏻🩷
ตัดอารมณ์เชิงลบให้ไว ชีวิตจะดีขึ้นแน่นอนค่ะ
💙💙
ใช่ที่สุดเลยค่ะ ขอบคุณมากๆนะคะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ🫶🏻💖
ขอบคุณนะคะที่รวบรวม จัดเตรียม ข้อมูลน่ารักๆ จึ้งๆ มาแชร์กันค่ะ ❤
ขอบคุณที่เข้ามาฟัง Alljit นะคะ🫶🏻💙
10:20 กายพร้อม ใจพร้อม เราทำได้
แอดเป็นกำลังใจให้นะคะ💙💙
ขอบคุณนะค้าบ ผมน้ำตาไหลครับ. T T
กอดๆน้าา🥺
ก็คิดอยู่ว่าตัวเองเป็นอะไร กระจ่างเลยค่ะ
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
รู้สึกเป็นแบบนี้เลยค่ะ
มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
กำลังต่อสู้กับธีสิส อยู่เลยค่ะ ด้วยความlazy
แอดเป็นกำลังใจให้เสมอน้า💙
ไม่เป็นไรนะตัวเรา ภาวนาให้ตัวเองและทุกๆคน มีความสุขนะ
🫶🏻💖
โครงการพันแปดร้อยล้านเต็มหัวเลยค่ะ เหลือแค่ลงมือทำ ไม่มีใครมาบังคับเลยขี้เกียจ งานประจำก็ทำแค่3วัน คิดว่าจะเรียนภาษาเพิ่มก็ขี้เกียจ เพราะเปิดคอมปุ๊บดูแต่ซีรี่ย์ แรงเฉื่อยเยอะมากค่ะ
Thank you so much🤍🤍🤍
🫶🏻🫶🏻🫶🏻
เจอปัญหานี้เหมือนกันค่ะ และก็รู้ว่ามันมาจากตัวเรา
แอดเป็นกำลังใจให้น้า มีเรื่องอะไรไม่สบายใจมาระบายที่แอป Alljit ได้นะคะ💙
โอ้มายก้อด เพิ่งรู้ว่ามันมีชื่อเรียกด้วยค่ะ เป็นมาตลอดเลยค่ะ 😭
เป็น เรื่องการออกกำลังกาย
แอดเป็นกำลังใจให้นะคะ🩷
ชอบ..ตรงไม่จำเป็นต้องสมบูรณ์แบบในทุกเรื่องก้ได้
🫶🏻🫶🏻🫶🏻
ก่อนมันจะรู้สึกขี้เกียจ คือมันมาจากความรู้สึกท้อจากการที่มีปัจจัยภายนอกเข้ามาทำให้มันไม่สำเร็จก่อน เช่น เราตั้งใจเคลียงาน เคลียตารางทุกอย่างให้พร้อมทำงานของเราแล้ว แต่คนที่ทำงานก่อนหน้าเรานั้นจัดการงาสได้ไม่ตรงตามเวลา เลยเอฟเฟกกะเรา เลยทำให้แพลนเรารวน พังไปหมด ละท้อละ หมดกำลังใจจะทำไป
แต่ก็นั่นแหละ เราต้องยอมรับให้ได้ก่อนว่า ทุกสิ่งล้วนไม่แน่นอน มันคือความธรรมดาของชีวิต มันไม่สามารถควบคุมได้ทุกอย่าง ใจเราต้องปล่อยวางให้ได้ก่อน…. ซึ่งเราก็พยายามฝึกอยู่ค่ะ ยากเหลือเกินน กับการวางใจให้ไม่เครียดไม่วิตกกะสิ่งเหล่านี้
ขอบคุณที่เข้ามาแชร์ประสบการณ์นะคะ🫶🏻💙
เป็นแบบนี้เลยค่ะ เพราะเข้าใจว่าตัวเองมีศักยภาพทำได้แค่ไหน แต่ไม่ว่าคนนอกบ้านจะยอมรับและชื่นชมมากแค่ไหน แต่ไม่เคยดีพอสำหรับพ่อแม่อยู่ดี หรือกำลังทำตามขั้นตอนที่คิดไว้อย่างเป็นลำดับขั้นและรอบคอบ แต่มีคอมเม้นทั้งๆที่มันยังไม่ถึงผลลัพธ์ด้วยซ้ำ ว่าทำไมไม่ทำงั้นทำงี้ แบบนี้ไม่ดีหรอก ทั้งๆที่เค้าไม่ได้เก่งกว่าเรา จนเราไม่สามารถทำได้ตามความPerfectของเรา ...จบที่เกียร์ว่างค่ะ จะด่าว่าขี้เกียจ โง่ก็เอาเหอะ ทำยังไงก็ไม่ดีอยู่แล้วจะเหนื่อยทำทำไม🤷♂️ แต่คนนอกบ้านเสียดายศักยภาพเราไม่หยุดเลยค่ะ😂 แต่สุขภาพจิตมันสู้ไม่ไหวจริงๆ
กอดๆน้า แอดเป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ🫶🏻💙
@@alljit2899 ขอบคุณค่า😊
ขอบคุณมากๆเลยนะคะ เพิ่งได้มาฟังจากช่องครั้งแรกเลย ❤ โดนหลายจุดมากๆ ตอนนี้เราก็กำลังพยายามดูแลใจตัวเองอยู่ค่ะ
ขอบคุณที่เข้ามาฟังนะคะ เป็นกำลังใจให้นะคะ 🥰
เจอคลิปนี้ใน x เลยลองมาฟัง ปีนี้หนูซิ่วอยู่บ้าน เหมือนจะไม่เครียดแต่เอาจริงๆหนูคิดเรื่องนี้ทุกเวลาจริงๆ ใจมันก็อยากทำอยากอ่านหนังสือนะ มันไม่ใช่ความขี้เกียจแบบที่เราไม่อยากทำแบบตอนเด็กๆ แต่แค่พอหนูรู้สึกว่าจะทำอะไรสักอย่างมันก็คิดนำไปก่อน มันยิ่งทำให้ไม่อยากทำ ไม่รู้จะอธิบายยังไงคือมันไม่ใช่แบบว่าเห้ยไม่อยากอ่านเลยนอนเล่นดีกว่าเล่นโทรศัพท์ชิวๆ แต่มันคือต่อให้นอนเล่นหนูก็ยังคิดอยู่เหมือนแต่แค่ไม่ได้ไปทำมัน คิดไปคิดมาในเมื่อไม่ว่าทางเราไหนเราก็คิดอยู่ดี แต่ลองลงมือทำก่อนดีกว่าไม่ได้ทำ ปีหน้าหนูจะมา recap ชีวิตตัวเองอีกรอบจากเม้นนี้ เจอกันปีหน้าจากตัวชั้นเอง
แอดส่งกำลังใจให้เสมอนะคะ อย่าลืมกลับมา recap ด้วยน้า💙
ฮือ relateกับเทปนี้มากๆ ชอบตั้งเป้าหมายไว้สูงๆพอทำไม่ได้ก็มานอยกับตัวเอง 😢
กอดๆๆนะคะ🫶🏻🫶🏻
@@alljit2899 🫶💖
ขอบคุณมากๆเลยครับ กำลังอยู่ในจุดนี้แล้วไม่รู้เลยว่าต้องจัดการยังไง ขอบคุณที่ช่วยดึงขึ้นมานะครับ❤❤❤❤❤
ยินดีมากๆเลยค่ะ เป็นกำลังใจให้เสมอนะคะ💙💙