തികച്ചും ശരിയാണ് സർ.. അലക്സാണ്ടർ ചക്രവർത്തി അവസാനം തന്നെ ശവപ്പെട്ടിയിൽ കിടത്തുമ്പോൾ രണ്ടു കൈകളും പുറത്തിടണം എന്നു പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നു. എത്രയേറെ രാജ്യങ്ങൾ കൈയടക്കിയിട്ടും വെറും കൈയോടെ ആണ് താൻ പോകുന്നത് എന്ന് ജനങ്ങളെ അറിയിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലോ അത് ...
Sir, with all due respect, I tend to disagree with you here. I guess, happiness is when you have the provision to have means and opportunities to harmlessly live the life you want. In that we humans learned to save/accumulate in preparation for a rainy day. But it appears, we only have limited provisions and resources including time. Causing stress. If we learn to live a life, confirming and accepting each one’s limits, may be it can be less stressful. But is that the right thing to do? Should humanity push the limits and grow, or should we stay a cave man? Without that tendency to grow further, should we ever had figured out the spiritual tools we have now? And how can we be limited when we ourselves are God incarnated? Shouldn’t we find a way to realise that potential, while harmlessly enjoy the opportunity to be here now, in this form?
നാരായണ 🙏നമസ്തേ സർ 🙏
മറ്റുള്ളവരുടെ മനസ്സിനെ ശുദ്ധീകരിക്കാൻ സാറിന്റെ ഈ വീഡിയോ കൾ ക്ക് വളരെ വളരെ സാധിക്കുന്നുണ്ട്. നന്ദി സാർ നന്ദി.
നമസ്കാരം ജി🙏
😊🎉
Sir പണ്ഡിതനായ kathayezhuthukaran ആണ്. കേട്ടാലും മതിവരാത്ത വാക്കുകൾ
വളരെ നല്ല അറിവ്..🎉🎉
വളരെ അർത്ഥവത്തായ അറിവ്. നന്ദി സർ 🙏
🙏🏼
Namaste Sir ❤❤❤
🙏🏼🙏🏼🙏🏼💐
തികച്ചും ശരിയാണ് സർ.. അലക്സാണ്ടർ ചക്രവർത്തി അവസാനം തന്നെ ശവപ്പെട്ടിയിൽ കിടത്തുമ്പോൾ രണ്ടു കൈകളും പുറത്തിടണം എന്നു പറഞ്ഞത് ഓർക്കുന്നു. എത്രയേറെ രാജ്യങ്ങൾ കൈയടക്കിയിട്ടും വെറും കൈയോടെ ആണ് താൻ പോകുന്നത് എന്ന് ജനങ്ങളെ അറിയിക്കാൻ വേണ്ടി ആയിരുന്നല്ലോ അത് ...
🙏🙏🙏🙏🙏
അത്യാഗ്രഹം എല്ലാം വെട്ടിപ്പിടിക്കാനുള്ള കൈക്കലാക്കാനുള്ള ആർത്തി ഒഴിവാക്കുക. മിതത്വം ശീലിക്കുക ഉള്ളതു കൊണ്ട് തൃപ്തിപ്പെടുക. സുഖം സന്തോഷം
💓🙏🏻😊
Sir, thank you for your informations❤
നമ്മൾ പരിമിതിയിൽ ജീവിക്കുമ്പോഴും, മറ്റുള്ളവർ അപരിമിതിയുമായി വന്നവരാണെങ്കിൽ? 🤔
Sir, with all due respect, I tend to disagree with you here.
I guess, happiness is when you have the provision to have means and opportunities to harmlessly live the life you want. In that we humans learned to save/accumulate in preparation for a rainy day.
But it appears, we only have limited provisions and resources including time. Causing stress.
If we learn to live a life, confirming and accepting each one’s limits, may be it can be less stressful.
But is that the right thing to do? Should humanity push the limits and grow, or should we stay a cave man?
Without that tendency to grow further, should we ever had figured out the spiritual tools we have now?
And how can we be limited when we ourselves are God incarnated?
Shouldn’t we find a way to realise that potential, while harmlessly enjoy the opportunity to be here now, in this form?
🙏🙏🙏❤️
🙏🙏🙏
🙏
🙏🙏🙏