Tej choroby Polacy obawiają się najbardziej. Czy słusznie? | 7 metrów pod ziemią
HTML-код
- Опубликовано: 13 ноя 2023
- Gościem odcinka jest Anna Kupiecka, założycielka Fundacji OnkoCafe - Razem Lepiej.
Więcej na temat kampanii „Tylko dwa słowa”: tylkodwaslowa.pl
Dane statystyczne przytaczane podczas rozmowy pochodzą z badania opinii społecznej, które zostało przeprowadzone przez Centrum Badawczo-Rozwojowe Biostat na reprezentatywnej próbie 1000 respondentów przy wykorzystaniu metody badawczej CATI w sierpniu 2022 roku. Z wynikami badania można zapoznać się tutaj: tylkodwaslowa.pl/wp-content/u...
Lista organizacji pozarządowych, będących źródłem rzetelnej wiedzy na temat leczenia nowotworów:
- Fundacja „Gwiazda Nadziei"
- Polskie Amazonki Ruch Społeczny
- Fundacja Onkologiczna Nadzieja
- Fundacja OnkoCafe - Razem Lepiej
- Stowarzyszenie Pomocy Chorym na Mięsaki i Czerniaki Sarcoma
- Fundacja Życie
- Fundacja Rak’n’Roll. Wygraj Życie!
Materiał zawiera lokowanie kampanii „Tylko Dwa Słowa”.
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
Mój Instagram: / rafal_gebura
Mój Facebook: / 7metrowpodziemia
Mój TikTok: h / rafal_gebura
Moja książka: alt.pl/sklep/otworz-oczy-rafa...
Współpraca komercyjna: rafalgebura.com | management.rafal.gebura@gmail.com
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
„7 metrów pod ziemią” w formie podcastów:
🎙Spotify 👉 spoti.fi/2UsCz7w
🎙Apple Podcasts 👉 apple.co/2Ksv7ER
- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -
„7 metrów pod ziemią” to internetowe wywiady o tematyce społecznej. Zaciszna atmosfera garażu sprawia, że rozmówcy wyznają prawdę, na którą nie zdobyliby się w telewizyjnym studiu. Rozmawia Rafał Gębura.
🎥 Wideo: Grzegorz Skonecki
🎵 Oprawa muzyczna: Nice Guys Studio
🎞 Produkcja: Press Play
Kiedy wywiad z kobietą chorą na endometriozę? To bardzo ważny temat bo średnio zdiagnozowanie jej wynosi w Polsce 10 lat. Po 10 latach choroby zwykle macica nadaje się już tylko do usunięcia. Mało tego leczenie nie jest finansowane i laparoskopia endometriozy kosztuje średnio od 30 tys do 60 tys zł. Tylko że operacje trzeba cyklicznie powtarzać bo żadne usg ani MRI nie wykryje jej we wczesnym stadium:(
Oj tak, choruję na endometriozę i uważam że temat powinien być nagłaśniany. To BARDZO poważna choroba która wpływa na cały organizm a jej leczenie jest kosmicznie drogie oczywiście nierefundowane
Leczenie endometriozy jest darmowe w Polsce
@@martynaa7463... Życzę ci dużo siły.
@@mateuszkowalski125 proszę w takim razie namiary na specjalistę od endometriozy który przyjmuje i wykonuje sonovaginografię na nfz. Taka wizyta prywatnie to np w moim przypadku 600 zł co kilka miesięcy. Do tego fizjoterapia uroginekologiczna 150 zł za wizytę i inne wydatki. Nie mówiąc już o operacjach
@@mateuszkowalski125gdzie niby? Wszędzie ceny wysokości od 30 do 60 tysięcy. Na NFZ wycinają za darmo całą macicę a nie sądzę że kobiety chcą być pozbawione kobiecości:) Jesteś tylko mężczyzną który nie ma pojęcia co mówi.
Proszę o odcinek o migrenie! Jest to potworna choroba rozwalająca całe życie, szczególnie jak się ma ataki co 2 dzień...niewiele Polaków ma pojęcie z czym zmaga się osoba z tą straszna chorobą, która sprawia że jest się całkowicie niepełnosprawnym, wyłączonym z życia a niestety nie ma na nią stopnia niepełnosprawności
Taak!!!
Podbijam
Tak!
Tak
U mnie migreny minęły,
myślę, że fakt picia wody z solą Kłodawską pomogła.
Brałam po osiem Nurofenów forte,
Potem leki przy padaczce,
też nie pomogło.
Myślę, że ilość wody jest bardzo ważna, ale z solą Kłodawską.
Im więcej wiemy, tym więcej możemy pomóc. Nasza większa świadomość, to czasem szansa na życie i zdrowie innych osób i jestem tego przykładem. W jednej rozmowie z moją ciocią powiedziała mi, że już od wielu lat choruje na HCV, zaświeciła mi się lampka w głowie, że właśnie u Pana na kanale widziałam o tym film, wróciłam do niego, skontaktowałam się ze szpitalem banach w Warszawie i po badaniach ciocia dostała się na terapię lekową. Dzisiaj jest już wolna od wirusa, wiele objawów ustąpiło, jej samopoczucie i ogólny komfort zycia uległy poprawie. W szpitalu po analizie wyników cioci, powiedziano jej, że to był ostatni dzwonek na podjęcie leczenia i że gdyby czekała jeszcze rok, mogło to być tragiczne w skutkach. Bardzo Panu dziękuję Panie Rafale za Pana pracę, pośrednio uratował Pan życie mojej cioci
Mieszkam w Kanadzie. Rok temu przeszlam przez raka piersi. Zwyciesko i wyjatkowo ulgowo dzieki bardzo wczesnemu wykryciu - lumpektomia bez chemii, bez radiacji, tylko 5 lat leczenia hormonalnego.Ale nie dlatego pisze. Uderzylo mnie podejscie lekarzy, z ktorymi pani Anna miala do czynienia.Ja tutaj bylam wspoldecydentka w wyborze drog leczenia, oczywiscie w granicach rozsadku, po doglebnych dyskusjach z chirurgiem i onkologiem i po wlasnych poszukiwaniach w necie.Na spotkaniu z radiologiem powiedzialam "Musimy podjac decyzje", a on na to " Nie , to pani musi podjac decyzje, to jest pani cialo i pani zdrowie.Moim obowiazkiem jest udzielic pani jak najdokladniejszych informacji i w miare moznosci odpowiedziec na wszelkie pytania" Potem dal mi tydzien do namyslu. Dwa lata temu, bedac z wizyta w Polsce wyladowalam w jednym z warszawskich szpitali z blokada jelita cienkiego.Przyzwyczajona do podejscia kanadyjskiego zaczelam grzecznie, ale stanowczo domagac sie informacji na temat wlasnego stanu i leczenia.Blad! Pan profesor na obchodzie nakrzyczal na mnie i prawie wyprosil ze szpitala. Chirurg - bostwo na piedestale. Tylko najmlodsi lekarze wykazali zrozumienie. Moze teraz juz inaczej ich ksztalca? A moze odbywali staze za granica i widzieli inne podejscie? Moze zmiana pokoleniowa poprawi te sytuacje, czego wszystkim zainteresowanym serdecznie zycze.
To sie chyba jeszcze długo nie zmieni.Uważaja sie za bogów ale jak leczenie nie działa mówią że decyduje ten na górze.Mają manie wielkości i tłumaczenie czegokolwiek pacjentowi uważają za zbędne a niech jeszcze pacjent spróbuje myśleć i pytać to już furia do kwadratu.
@@sylwiazak9677u mnie zataili że mam kompletnie zniszczone kolana, pewien profesor z Bydgoszczy powiedzial "no przecież nic ci nie jest, czego jeszcze chcesz" po czym w Niemczech od razu powiedzieli że mam nieuleczalna wadę i naprawienie tego syfu z polski będzie wymagać 3 dużych operacji pod rząd. Czuję ogromną różnice po samym usunięciu źle zrobionego więzadła i jak się okazało bez więzadła też mogę funkcjonować. Tylko szkoda że przez olewanie choroby w Polsce obecnie nie mogę używać schodów, nie mogę biegać, ani nic dźwigać.
Hej jak hormony wpłynęły na twoje ciało ? Może głupie pytanie ale chodzi mi czy przytyłaś np
Nie, nie przytylam i ogolnie w sensie "estetycznym" nic sie nie zmienilo.Mam inne objawy uboczne, ale b.lagodne. Uszy do gory, powodzenia!@@liwianowak4294
Rafał
❤💛🌞💛💛
Ile lat jest pani po chemioterapii?
@@synergyenergy. miałam w 2011/2012 roku
❤ 14:57
@@145zaba dziękuję za odpowiedź i pozdrawiam serdecznie
Najlepszy prowadzacy na świecie.. Inni sie powinni uczyć od tego Pana
Szanuje rozmowce stara się zrozumieć nie orzerywa. Jest delikatny. Porównajcie sobie klarenbacha albo kłeczka. Ja rozumiem że to są dwie całkiem różne konwencję i tematy. Ale kurcze dziennikarstwo powinno się opierać na jakiś tych samych standardach.
Kłeczka?! to funkcjonariusz a nie dziennikarz 😮
Bardzo Dziękuje za ten wywiad.
Chociaż nie choruje to rozmowa jest bardzo pokrzepiająca.
Wykonuje pan świetna prace
wspaniały gość po przejściach który opowiada o trudnych przeżyciach paskudnej choroby która drąży nie tylko ciało ale też umysł. duzo sił dla tej pani i zdrowia.pozdrawiam
Bardzo ważny temat. Sama najbardziej bałam się zachorowania na raka. Usłyszałam diagnozę jak miałam dopiero 29 lat, w rodzinie nikt nie chorował, zdrowo się odżywiałam, nie mam mutacji genetycznych, jestem wysportowana Rak piersi lewej, prawdopodobnie po stosowaniu przez długi okres talku pod lewą pachę, talku przeznaczonego dla niemowląt pewnej bardzo znanej firmy miał w sobie azbest, głośna sprawa, puder został wycofany z rynku w tym roku, ze Stanów Zjednoczonych i Kanady już w 2020 roku. Przeszłam chemioterapię, operacje i radioterapię, początki były ciężkie, ale z pomocą rodziny dałam radę i teraz jestem zdrowa. Życie po raku nigdy nie będzie takie jak przed, będzie inne, w mojej sytuacji bardziej świadome, dojrzalsze, jeszcze bardziej przywiązuję wagę do tego, co wkładam do koszyka, co nakładam na swoje ciało, czym się odżywiam, w czasach gdzie liczy się tylko pieniądz a nie nasze zdrowie jest to bardzo trudne
Mam pytanie czemu stosowałaś talk pod lewą pachę? Z tego co wyczytałem to sąd w Missouri przyznał 22 kobietom 4,7 mld dolarów odszkodowania. Będziesz składała pozew?
@@Zlotousty talk pomaga jak sie cwiczy - zapobiega potliwosci oraz odpazeniom.
Można prosić chociaż o pierwszą literę nazwy tej firmy?
@@Silveryyyy johnson&johnson
Wybaczcie niedyspozycję głosową 🤷♂
Zdrowia panie Rafale 🙏🏻
Widziałam, że ktoś polecił wywiad w związku z inną chorobą, to ja też mam podobny temat godny uwagi. To jest dość świeża kwestia w ginekologii, mało specjalistów ma na ten temat świadomość.
Istnieje hormon AMH, który informuje o pozostałej ilości komórek jajowych w jajnikach (jak wiadomo, rodzimy się już z tymi komórkami i w ciągu życia są stopniowo zużywane).
Proste badanie krwi może pokazać poziom tego hormonu, a innymi słowy: czy wszystko jest OK, czy może teraz/ w przyszłości kobieta będzie miała problem z zajściem w ciążę.
Niestety, często w tym badaniu wynik bywa niepokojący. Ja sama w wieku 29 lat dowiedziałam się, że mam rezerwę na poziomie przeciętnej, 40-letniej kobiety i mogę mieć poważny problem z zajściem w ciążę. A normalnie miesiączkuję, jestem pod stałą kontrolą lekarzy i generalnie "wszystko u mnie OK".
Wiem, że nie jestem sama z takim problemem...
Koszt takiego badania to ok. 175zł, a wykonane odpowiednio wcześniej (np. w wieku 20-25 lat), może dać informację, że nie ma na co czekać z decyzją o dziecku i w konsekwencji uchronić przed walką z niepłodnością/ bezpłodnością. (Oczywiście po niekorzystnym wyniku dalsza diagnostyka jest wskazana, bo to nie jest jedyny czynnik świadczący o możliwości zajścia w ciążę. Niemniej, w przypadku rezerwy jajnikowej NIE MA możliwości jej zwiększenia/ poprawienia - jest jaka jest i dalej będzie wyłącznie spadać. Dlatego tak ważne jest wczesne wykrycie, ZANIM rezerwa spadnie poniżej określonego poziomu, ponieważ później nie można już tego naprawić.)
Chciałabym, żeby młode kobiety usłyszały o tym badaniu. Gdyby ktoś powiedział mi o tym 5 lat temu, to pewnie miałabym już dwójkę dzieci i nie obawiała się, czy uda mi się zostać matką. Niecałe 200zł - cóż to jest w porównaniu do kosztów leczenia nie(bez)płodności...
(PS Bo wiem, że ludzie się przyczepią. Nie mówię, że każda kobieta chce/ powinna mieć dzieci, to indywidualna sprawa. Niemniej, większość kobiet planuje zostać matkami, toteż informacja o grożącej nie(bez)płodności w przyszłości najpewniej będzie dla nich kluczowa.)
Zdarza się, nic nie poradzisz, ale i tak chętnie wysłuchaliśmy. Fajnie, że wróciłeś do starego formatu 🎉 W razie wątpliwości zawsze możesz wstawić sondę 😉 Sama kiedyś w komentarzach podawałam kilka profesji/" kategorii" osób z którymi chętnie bym posłuchała rozmowy, ale niestety nigdy żadna z nich nie pojawiła się na kanale 😢
Zdrówka życzę
Zdrowia 🩷
Rozmowa pokrzepiająca, ale muszę się pożalić. Mam 24 lata, bóle prawej strony brzucha. Jestem totalnie olewana. Na USG nic nie wyszło, więc stwierdzili, że zmyślam. Jak proszę o badania to słyszę tylko, że jestem młoda i powinnam zająć się życiem, a nie szukaniem chorób. Skierowania na tomograf nikt nie chce dać, bo po co. To mnie kompletnie załamało. Każą się badać i szybko leczyć, ale jak człowiek chce to nie ma nawet takiej możliwości bo jest zbywany.
Pierwszy raz jak poszłam do lekarza z bólem nogi, co się później okazało nowotworem, to usłyszałam, że mam zmienić dyscyplinę sportową i nie biegać jak chomik w kołowrotku. Poszłam do innego i dostałam skierowanie na MRI. Także trzymam kciuki, konsekwentnie szukaj innego lekarza, który nie zlekceważy Twojego przypadku. Dużo zdrówka!
Żeby prywatnie zrobić tomografię może być skierowanie od internisty też prywatnego. Ja tak zrobiłam, wiem, że koszt kilkaset złotych, ale warto. Albo się uspokoisz, albo zaczniesz odpowiednie leczenie.
Pani Alicjo, proszę się nie poddawać. Przy badaniach obrazowych, takich jak USG ważna jest jakość sprzętu, ale i doświadczenie lekarza wykonującego i opisującego badanie. Może warto powtórzyć badanie na dobrym sprzęcie i u dobrego specjalisty. W Warszawie jeśli chodzi o USG jamy brzusznej polecam dra Elwertowskiego - wykrył mi bardzo rzadką przypadłość, która przez lata powodowała ogromne bóle. Byłam badana wcześniej wielokrotnie, również w szpitalach. Dopiero to USG u tego specjalisty wyjaśniły przyczynę. Pozdrawiam.
To zrób prywatnie tomografie, chyba nie szkoda tych kilkuset złotych?
@@sprr1443 tomografii bez skierowania nie zrobisz. Nawet prywatnie
Wspaniały gość po wielkich przejściach.Dokładnie wiem o czym Pani mówi. Kto nie przeszedł żadnej choroby,nie jest tego w stanie zrozumieć.Poruszyła Pani bardzo ważny temat,który dotyka wiele ludzi.Pani Anno,życzę zdrowia,jest Pani cudowną osobą.Pozdrawiam.
Artykuł o endometriozie jest jak najbardziej godny uwagi. Trzeba nagłaśniać tą sprawę bo najgorzej to usłyszeć "Taka Pani uroda"
Wiem o czym mowa, mi usuneli tarczyce i tez słyszałam "ooo to tylko tarczyca".
Pani Anno, dziękuję. Wywiad, którego Pani udzieliła jest fenomenalny. Jest po prostu ludzki. Opowiedziała Pani w sposób ludzki o swoich przeżyciach wplatając w to fachową i profesjonalną wiedzę na każdy najważniejszy temat związany z chorobą nowotworową. Muszę przyznać, że jestem szczerze wzruszona tym jak fantastyczny kierunkowskaz stanowi Pani wypowiedź w tym programie. Jako lekarz i przede wszystkim jako człowiek, niezmiernie Pani dziękuję za wszelkie działania które Pani podejmuje wraz z fundacją i za to, że zdecydowała się Pani o tym opowiedzieć.
Pozdrawiam serdecznie.
Mega pozytywna Pani i bardzo ciekawy wywiad.
Sama jestem po strumektomii z powodu nowotworu złośliwego. Badanie his-pat odebrałam 2 stycznia 2020 roku i wychodząc z nim z gabinetu wybuchłam płaczem. Obcy ludzie przed gabinetem pocieszali. Do dziś mam ciarki jak to sobie przypominam. Skończyłam radioterapię, badam się kontrolnie i póki co jest ok. Strach i niewiedza była przeogromna, zresztą strach pozostał do dziś...
Z przyjemnością słucha się tak dociekliwego wywiadu z tak inteligentną kopalnią wiedzy na tak ważny i codzienny temat.
Cóż więcej. Poproszę o część drugą i może trzecią, by nakreślić fundamenty wiedzy o raku. To ogromna wiedza, a myślę że każdemu człowiekowi prędzej czy później potrzebna
Przeraża mnie to, że teraz pacjent idąc do niby "lekarza" musi sam wiedzieć więcej niż prawdopodobnie on... plus oczywiście należy mieć pieniądze... :(
Bardzo mądra Pani, życzę dla Pani dużo zdrówka! Dziękuję za ten wywiad . Moja babcia 14 lat temu miała pierwszego raka , rok temu nastąpił nawrót na bliźnie po mastektomii.. lekarze 14 lat temu zostawili tam kawałek węzła chłonnego.. tylko dlatego pojawiła się wznowa bo przestała brać herceptynę.. profesor z Wrocławskiego Hirszfelda powiedział babci 3 lata temu na kontroli, że po co bierze .. rak już nie powróci.. i powrócił po jakimś czasie od odstawienia leku. W tym momencie jest po 15 chemii . Bierze dożylnie teraz herceptynę . Mam nadzieję, że będzie dobrze . Życzę zdrówka dla wszystkich którzy toczą tę nie równą walkę ! ❤
Mój tata walczył z rakiem 7 miesięcy ,do końca byliśmy z nim cała rodzina widziałam że nikt nie potrafi z tatą rozmawiać wszyscy mieli blokadę jakoś,strach...tez sie balam ale niedawalam tacie tego odczuc,wszędzie z nim jeździłam jak z dzieckiem i jako jedyna cały czas mu mówiłam: nieboj się, jestem z tobą, zaopiekuje się tobą.Kocham cie,żartami podchodziłam do zmiany jego wyglądu że teraz wygląda jak młodzieniaszek. Ostatnie dni jak tata leżał na oiomie ,był w śpiączce,pochyliłam się nad nim i powiedziałam :Bądź spokojny, odpocznij,zaopiekuje się mama i siostra,jeszcze będziemy wszyscy razem..Tacie leciały łzy po policzku ,jak wyszłam płakałam jak dziecko ale niedalam tacie tego do końca odczuć ze jest mi smutno niechcialm żeby czuł się winny tylko odszedł spokojny . Tata po 2 dniach od tego wydarzenia zmarł...miał 56 lat .w tym roku 2 lata jak go niema .
Przykre bardzo podziwiam za mądrość i siłę którą Pani miała w obliczu nieszczęścia ❤
Pracowałam dla fundacji, pomagającej osobom z nowotworami i podejście polskich lekarzy to jest nieporozumienie! "Wlejemy w panią chemię... Aaa, nie pomogła? To proszę pisać testament" - tak się traktuje pacjentów onkologicznych. Ani słowa o nowoczesnych lekach czy terapiach! Ponadto, moja ś.p. koleżanka zmarła, bo lekarze nie powiedzieli jej o specjalistycznych terapiach, które już wtedy istniały
Bo nie ma nowoczesnych leków, leki są po to żeby ktos na nich zarobił a nie żeby kogoś wyleczyć.
Nie tylko w onkologii mają takie podejście...praktycznie można spotkać takich lekarzy we wszystkich specjalizacjach. Przykre to bardzo. Sama nieraz czytam artykuły naukowe, które bardziej mi pomagają niż wizyta u lekarza. Inną kwestią jest to, że nie aktualizują właśnie swojej wiedzy na bieżąco. A przypomnę, że jest to ich obowiązkiem.
Dużo zdrówka Rafał.
A wywiad jak zawsze genialny, ważny temat i trzeba o nim mowic!
To proszę sobie wyobrazić... Człowiek w wieku niespełna 45 lat zachorował na glejaka. Dwoje dzieci , glejak 4 stopnia. Chemia i radio terapia, po pół roku zmarł 😭 Polska współczesna rok 2023 i brak perspektywicznego leczenia.... Nic się nie zmieniło od tamtego czasu. 🫥
Nie tyłko w Polsce nie ma leku na glejaka w 4 stopniu. Nigdzie na Świecie nie znajdziesz takiego leku. Glejak 4 stopnia, to wyrok śmierci. Średnia długość przeżycia od zdiagnozowania, to 1 rok.
Współczuję miejmy nadzieję że sytuacja w Polsce się zmieni jak najszybciej
@@proroczy_grafit Niestety rokowanie nowotworów złośliwych w bardzo małym stopniu zależy od dostępnych metod leczenia, czy to tych bardziej klasycznych czy nowszych. To stopień zaawansowania jest jednym z najważniejszych czynników, a wspomniany tutaj 4 stopień oznacza już obecność przerzutów odległych czyli bardzo przykrą sytuację. Dlatego najważniejsza jest PROFILAKTYKA i wczesne wykrywanie. Badajmy się, chodźmy do lekarzy, korzystajmy z programów przesiewowych. Wcześnie wykryte nowotwory są w dużej ilości przypadków wyleczalne. Oczywiście, są nowotwory, których wczesne wykrycie często graniczy z cudem przez to jak późno dają jakiekolwiek objawy (przykładem może być rak trzustki) ale sprawdzajmy to co się da
ale glejak a rak piersi to są kompletnie inne choroby i sytuacje. Nie można tego porównywać, proszę zauważyć , że cały wywiad jest na temat leczenia RAKA piersi a nie nowotworów głowy i tego jak rozwinęło się jego leczenie.
Jeden z " najgorszych" nowotworów od diagnozy do śmierci przeważnie mija 18 miesięcy,nie znam przypadku i nie słyszałam o wyleczeniu 😢 glejak to wyrok,po operacji odrasta bardziej " złośliwy" wszystko to wiem z doświadczenia rodzinnego niestety
Dziś jest 10 lat od diagnozy i operacji mojego męża na raka nerki. Właśnie pojechał na konsultację a radiologiem interwencyjnym - 10 lat później, to już jego ostatnia konsultacja! Jest nadzieja jak ktoś ma raka zdiagnozowanego wcześnie. Świetny wywiad. ❤
Według mnie najgorszą chorobą jaka może spotkać człowieka to stwardnienie zanikowe boczne. 0 % szans na wyzdrowienie. Zawsze kończy się śmiercią. Choroba postępująca. Max 3 lata życia. Ale najgorszą rzeczą jest to, iż chory jest cały organizm prócz mózgu - osoba do ostatnich chwil jest w pełni świadoma co z nią się dzieje
Przyjaciolka to miała. Zyla 4 miesiace od diagnozy. Miała 52 lata. Zgoda ze to potworna choroba.
Steven Hawking żył długo
Żył długo bo.mial KASĘ
Świetny merytoryczny wywiad! Brawo Pani Aniu 👏👏👏
Chylę czoła przed Pani wiedzą, a Prowadzącemu dziękuję za ten wywiad.
A najlepsze jest to, że w Polsce większość nowoczesnych i sprawdzonych terapii nie refunduje się. Tak więc płaćcie Polacy dalej na konkordaty, na TVP z podatków i na Rydzyka i inne organizacje, na muzea bohaterów polskich i nieudanych powstań….. a tak naprawdę to najstraszniejszą chorobą jest głupota!
Nie tylko TVP i Rydzyk bo tvn też... jak już wymieniasz to wszystkich
@@xyz-ep7dq taa? TVN z podatków polskich? Acha…..
Moja mama w swoje urodziny zrobiła sobie prezent w postaci usg i mammografii, wtedy również dowiedziała się o raku piersi. Do teraz wspomina, że jest to najlepszy prezent jaki mogła sobie podarować, bo dzięki szybkiemu rozpoznaniu jest dalej wśród nas.
Naprawdę super wywiad na bardzo ważny temat i wykonywany w bardzo fascynujący sposób, dzięki wielkie!😍🥰
Wspaniała rozmowa, wspaniała kobieta. Życzę jak najlepiej. Mam wrażenie, że obecny system zdrowia zrzuca odpowiedzialność za leczenie na pacjenta. Od diagnozy, badań i leczenia. A laik nie musi i nie może znać się na wszystkim. To lekarze -którzy bywają wspaniali i zaangażowani- powinni pacjentom wskazywać drogę. I nie oczekuję niańczenia, ale mało kto, kto trafił do poczekalni w poradni specjalistycznej czuje się tam "dobrze" i pewnie . Wszystko wiedzieć i na wszystko mieć kasę jest nie możliwe. Ale życzę nam wszystkim zdrowia lub chorowania w luksusowych warunkach.
Dziękuję za interesujący wywiad i pozdrawiam serdecznie ❤️❤️❤️
Jestem przed radioterapia szyi. Boje się bardzo. CZEKA MNIE 33 DNI NASWIETLAN. SAM LEKARZ POWIEDZIAŁ ZE BEDZIE TO DLUGIE I TRUDNE. WSZYSTKIE EMOCJE O KTORYCH ROZMAWIACIE SA MI BLISKIE.
Żaneto zastanów się proszę, radioterapia może być bardzo szkodliwa. Są inne naturalne sposoby leczenia. Jak już zaczniesz może nie być odwrotu, myślę że radioterapia bardzo niszczy organizm. Przemysł farmaceutyczny zarabia na tym miliardy. Są różne ksiazki na temat naturalnego leczenia. Na co chorujesz? Pozdrawiam
Dziękuję za ten wywiad ❤
Dziękuję za ten wywiad i za wielką kultuŕę prowadzacego. Pani Ania przecudowna kobieta, dobrze mieć przy sobie takiego Anioła.Jej energia i znajomość problmu bezcenna. Serdecznie pozdrawiam i jeszcze raz dziękuje za rozmowę.
Cudowna kobieta!!!! Genialny wywiad. Bardzo dziękuję Wam obojgu! Rzeczowo, konkretnie, bardzo pomocne.
Źródło wiedzy i wsparcia że warto zawalczyć w tej trudnej sytuacji. Przekazuje film dalej. Pozdrawiam 😘
Moja najstarsza córka dwa razy oddała swoje długie włosy dla fundacji Rak and roll ❤️❤️❤️
Dziekuje za ten wywiad i za motywacje 💪 ❤ 🎀
Ale skąd ludzie mają wiedzieć o tych wszystkich terapiach?
Mój tata zmarł na chłoniaka 4listopada tego roku. 1,5m przed śmiercią nie miał żadnych objawów-pracował zawodowo fizycznie. Miał 65lat. Nie mogę się z tym pogodzić…;(
Wyrazy współczucia 😢
dziękuje za tak wazny odcinek!
Pozdrawiam wszystkich słuchaczy dziekuje ❤😊
Dziękuję za tak dużo informacji ❤
Podzieliłam się z wieloma przyjaciółmi.
Serdecznie pozdrawiam 😊
Dziękuję ❤
Bardzo, bardzo ważna rozmowa!!!!
Droga pani Moniko .Pytała pani o wyklad na temat migreny. Ja I moja kolezanka obie przechodzilysmy ja bardzo ciężko . Tabletki przeciwbólowe używałyśmy bardzo często a potem od neurologa specjalne od migreny i nic nie pomagało . Dowiedziałam się o pani pielęgniarce , która miała specjalna maszynę do gruntownego ( wodnego ) oczyszczania jelita grubego . Dowiedziałam się wtedy ze jak jelito grube jest zanieczyszczone ( od leków , supplementow oprysków warzyw i owoców , chemikaliów itp) wtedy zaczynaja się wszystkie choroby . Pojechalaysmy z moja koleżanka i miałyśmy odbyć 10 takich oczyszczających zabiegów . Po 3 przeszły wszystkie bóle migrenowe . Od 15 lat nigdy nie powróciły . Dziele się tym ze może ktoś z państwa kiedyś to zastosuje i otrzyma pomoc . Tego serdecznie życzę . Ja te zabiegi miałam za oceanem ale wiem ze tez są wykonywane w Polsce . Życzę zdrowia .
Bardzo dobry wywiad i wyjątkowo wartościowy. Ta Pani jest lepsza od lekarzy :) dużo zdrowia i wszystkiego naj !!!
Moja prababcia miala raka piersi, byka po mastektomii i dożyła 94lat❤️
swietny wywiad !
Chylę czoła tej Pani! Podziwiam za siłę i chęć niesienia pomocy innym!
Świetne rozmowy z równie wspaniałymi gośćmi.
Moja mama w ciagu 10 lat choruje na 3 nowotwór 😢 najpierw był złośliwy piersi, potem jajnika a obecie walczymy z nowotworem złośliwym kości 😢 bardzo ciężka choroba, ktora dotyka całą rodzinę
Bardzo współczuję. W miesiąc okazało się że mama miała raka złośliwego. Z szyjki macicy przerzuty na kości, węzły chłonne, płuca i wątrobę. Zmarła. Życzę dużo zdrowia i wytrwałości ❤
Jesteście bardzo silni, a najważniejsze doceniać każdą chwile. Warto szukać pomocy w terapii. Trzymam kciuki za mamę i całą waszą rodzine.
Mój tato też miał raki złośliwe- rak prostaty oraz raka żołądka
Właśnie przeżywam leczenie Mamy. Dziękuję za ten wywiad.
Dziękuję za temat. Dziękuję za gościa ❤. Gratulacje dla prowadzącego ❤
kiedy odcinek o boreliozie przewlekłej?
Choroba daje z latami wiele objawów, które są bardzo często rozpoznawane i leczone jako inne choroby. Polecam zagłębić się w temat i uświadomić ludzi 😊
Bardzo potrzebna i świetna rozmowa!
Skąd pacjent ma wiedzieć o jakie badania pytać, absurd. To obowiązkiem lekarza jest poinformowanie o tym.
Wielki szacunek dla Pani i to co Pani robi dla innych ❤
Tak to jest : .my zmądrzeliśmy i ciagle sie uczymy a większość lekarzy pozostala na tym samym poziomie.
Pod innym filmem pisałam o NZJ - chorujacych na nieswoiste zapalenia jelit jest wg szacunków na rok 2022 ok 100 tys w Polsce. Proszę o film o tej tematyce. NZJ dotyka mlodych ludzi, u mnie diagnoza w 2020 r w wieku 34 lat - po wielu latach bez diagnozy. Być może warto byłoby zaprosić kogoś z J-elity lub Jelito w ogniu.
Dziękuję za dzisiejszy odcinek.
Pozdrawiam
Edyta
Immunoterapia 15 000 zł
Też mam na imię Edyta i też choruje na nzj, colitos ulcerosa konkretnie, od 16 r. ż, obecnie mam 40. Od 2 lat w pełnej remisji, otrzymuje refundowany lek biologiczny o nazwie Entivio. Jestem bardzo zadowolona z leczenia, odżyłam. Jelita mam całe, bez żadnej operacji.
Dodam tylko, że jak zaczynałam chorować, to zachorowalność była na poziomie 1/100.000.
@@edytap1316 Cześć, miło Cię poznać 🤗 ja akurat choruję na Leśniowskiego-Crohna. Leczenia biologicznego jeszcze nie miałam, ale już wiele dobrego o tym słyszałam. Jestem na grupie FB dla osób chorujących na NZJ. Dużo zdrowia życzę i nieustającej remisji 🤗 pozdrawiam Edyta
Ja jestem w trakcie diagnostyki raka piersi i również w moje 42 urodziny trafiłam na pierwsza wizytę do onkologa taki zbieg okoliczności .
Chcemy wywiad o nerwicy lękowej 🫵
To można wyleczyć, przeżyłem nerwice raka i cukrzycę da się da.
Był już taki wywiad.
Mam endomedrioze … na szczęście wykryta na baaardzo wczesnym etapie ( dzięki mojej wspaniałej Pani doktor jak rowniez dzięki temu, ze badam się co pół roku - cytologia, badania krwii, usg piersi. Wiem, ze dużo dziewczyn, kobiet jest diagnozowana dopiero kiedy jest naprawdę zle. Niestety operacja nie gwarantuje, ze choroba nie powróci… boli Cię dosłownie wszystko. Wiem, ze operacja usunięcia ognisk endomedrialnych może kosztować nawet do 65 tysięcy złotych. Myśle, ze ten temat powinien zostać poruszony aby więcej kobiet mogło dowiedzieć się, ze jest coś takiego i reagować dużo wczesniej.
nowotwór nie jest najgorszy. Najgorszy jest udar. Leżenie latami w łóżku i bycie ciężarem dla rodziny przeważnie dzieci. Nie ma nic gorszego .Strach przed nowotworem to egoizm bo boisz się śmierci .Śmierć nie jest straszna, straszna jest bezradność.
Dużo w tym prawdy. Mój tata w tym roku doznał rozległego udaru lewostronnego. Intelektualnie i osobowościowo to inny człowiek. Cudem go odratowali, bo szybko rozpoznałam niespecyficzne pierwsze objawy udaru, a tutaj czas ma olbrzymie znaczenie. Kilka dni na OIOMie, wszystkie możliwe infekcje zaliczył, ale żyje. To jest najważniejsze. Codzienny trud, brak środków, konieczność uczęszczania na rehabilitację prywatną u neurologopedy, utrata pracy i przejście na rentę, trudność w akceptacji niedomogi intelektualnej, zasobu słownego, brak celów, początki depresji. Zmiana życia dla chorego i dla rodziny o 180 stopni. Uwierzę, że zrozumie tylko ten, kto przeszedł przez to samo.
@@Bella_Evella Dlatego właśnie uważam udar za cos gorszego od raka. Dla mnie nie ma nic gorszego jak być ciężarem dla własnych dzieci. Moje dzieciaki mają przykazane żeby mnie nie ratować, jak będzie wybór ja warzywo lub śmierć wybieram to drugie.
No...a może to 2 mega poważne sprawy? Co znaczy " nie jest najgorszy"? Chyba nigdy nie miales bliskiego z rakiem, są lzejsze odmiany a są takie gdzie jako bliski juz nie masz ochoty zyc, nie rozumiesz ten osoby w bolu, jej bolu, swojego bolu, odklejasz się od świata patrząc na cierpienie drugiej osoby, gdzie morfina juz czasem nie usmierza bolu, a kolejne terapie tylko osłabiają kogoś a nie cofają raka. Po co tak stopniować cierpienie
@@Kela89 mój ojciec umarł na białaczkę więc ....
Pierwsza powinna byc profilaktyka, samobadanie, badania przesiewowe. A ja w mojej pracy niestety czesto spotykam sie z tzw "zamiataniem"
objawow pod
dywan.
Wszystko fajnie ale dlaczego to pacjent musi mówić lekarzowi a nie lekarz pacjentowi . To chore
Panie Rafale, zaręczam - niemalże każda kobieta widząc krew wydobywającą się z sutków (bez znanego powodu), ma w głowie automatycznie odpalone syreny alarmowe.
To nie jest coś, co "przeciętny człowiek by zignorował". :)
Oby miała Pani rację!
Bardzo przydatny wywiad ❤ tak tylko dopowiem, bo uważam, że każdy powinien o tym wiedzieć, że warto sprawdzić jaką ma się polisę na życie i co konkretnie jest w niej zawarte, może wymaga ona konsultacji z kimś kto się tym zajmuje na codzień i ewentualne odświeżenie jej, bo co rusz wchodzą coraz to nowsze i lepsze produkty. Jeżeli się nie ma takiej polisy to warto takową wykupić. Są na rynku finansowym świetne produkty, które mogą bardzo pomóc w leczeniu nowotworów, ale niestety bardzo dużo osób nawet nie wie o istnieniu takich produktów. Człowiek ma wtedy większy komfort i spokój, gdy nie musi martwić się skąd i w jaki sposób zdobyć pieniądze na leczenie. Z drugiej strony jest to też zabezpieczenie finansowe dla rodziny w razie śmierci, zwłaszcza gdy osoba, która zmarła miała jakieś zobowiązania finansowe (np. kredyty), które mimo śmierci muszą zostać uregulowane.
Lepiej o 5 lat za wcześnie niż o 5 minut za późno, bo gdy zachorujemy to nic już niestety nie zdziałamy, więc warto pomyśleć o tym zawczasu.
Gdyby ktoś był zainteresowany i chciał się dowiedzieć jakie produkty są obecnie na rynku to zapraszam do odwiedzenia mojego kanału- w opisie jest podany adres do kontaktu.
Bardzo ciekawa rozmowa, niezwykle wartosciowa w obecnych czasach. Pani Ania też musiała znaleźć w sobie ogrom siły, żeby przez to przejsć, nawet, jesli nie było jej na początku, podziwiam. Ciekawi mnie tylko, czy takie ładne włosy można jeszcze, po chemii, odbudować, czy to już tylko trzeba wydawać kupę kasy na zabiegi estetyczne.
Wasz kanał wygląda mi też ciekawie, lubię takie mądre materiały, zwłaszcza, jesli dotyczą kwestii zdrowia, psychiki czy natury. 😊😊 A czy znajdę u Was też odpowiedzi na takie trudne, życiowe pytania? - Jak np. to, czy możemy wyjsć z dosć trudnych okresów życia, jeżeli na niezawodne wsparcie możemy liczyć tylko ze swojej własnej strony? Albo czy może uwierzyć w sukces ktos, kto nigdy tych sukcesów nie osiągnął?- i czy ta wiara nie będzie wówczas zwykłą naiwnoscią?
Jestem właściwie na bieżąco z chorobą nowotworowa. Choc to nie nowotwor piersi. Moja ciocia jest chora. I jestem przerażona opieszałością lekarzy. Od prawie 7 miesięcy ciocia jezdzi na onkologie do Gliwic i do dziś nie rospoczeto leczenia!!!!! To nie do pomyślenia, wszędzie trąbią że wcześniej rozpoznany rąk jest wyleczalny, jak ? Skoro w PL przez tyle miesięcy odsyłają a na takie czy inne badania, nie rozpoczynając żadnego leczenia. Czy ma jakieś znaczenie że nowotwór został szybko zdjagnizowany skoro przez tyle miesięcy nic się nie robi?
Jestem w szoku, i jednocześnie przerażona. Też czekamy na wynik biopsji u taty (swoją drogą miał być do 4 tyg, wyniku dalej nie ma, przedłużyli do 6 tyg) obawiam się złośliwego i pewnie też Gliwice nas będą czekały ale po Twojej wypowiedzi to mam wątpliwości... 😮 A rozmawiał ktoś lub sama ciocia z lekarzami? Miała konsylium przeprowadzone? Jakiś powód musi być, że jeszcze żadnego leczenia nie wprowadzili 😮
GOD bless you !!! dla Prowadzącego gratulacje
Johny. Ksiądz który źył z glejakiem na pełnej petardzie. To wspaniały człowiek który walczył o chospicjum . Na yt jest. Wyprodukowali film JOHNY
Hospicjum!
Bardzo dobry i żetelny wywiad, pozdrawiam Państwa serdecznie.
Bardzo ważny temat! Ja jestem po dwóch biopsjach i podejrzeniu raka liściastego. Niebawem kolejna wizyta kontrolna…
A jaki poziom Witaminy D 3 ma pani?
Musi być poziom wysoki
W Anglii jest 100-200
U nas 60 to już poziom toksyczny.
Ja już mam 109 i wyniki białaczkowe -neutropenia poprawiły mi się.
Jestem zdrowa.
@@mariakaras627oo super ze wspomniałaś o tym!! ludzie są jak barany bez swego mózgu i jak widza kitel to jak świątynia która na końcu "mówi zrobiliśmy juz wszystko, zostalo pani 4 mce". Szkoda że lekarzą nie wolno mówić o innym leczeniu które często skróci leczenie
Feedback dla autora: Panie Rafale, z opisu, tytułu itd nie wywnioskowałem o jakiej chorobie jest ten film chociaż na początku przykuł moją uwagę - idę więc dalej :)
P.S Lubię bardzo filmy 7MPZ. Powodzenia!
Trzeba mówić, głosić i uczyć profilaktyki przeciwnowotworowej a nie promować chemioterapię w tak nachalny i manipulacyjny sposób, który jest nie do zaakceptowania.
Poozdrawiam
Dokładnie sw slowa ,,to nie jest dla ludzi "a wspierając taka osobę jest najlepiej jak jest przy niej ktoś bliski i najlepiej się nic nie odzywać ,poprostu być...nic więcej .
Odpowiadając na pytanie z początku odcinka. Jakiejkolwiek choroby neurologicznej związanej z mózgiem.
Aktualnie mam chorobę reumatologiczną - zapalanie wielomięśniowe. Mam spore trudności z poruszaniem, więc wiem jak to jest być na wózku, czy 24/7 w łóżku. Na szczęście aż tak ciężkie objawy mam rzadko i zazwyczaj po prostu wolno chodzę, problem z schodami/wstawanie. Ale tego tak szczerze mówiąc się nie boję.
Zrządzeniem losu co 6 tygodni odwiedzam oddział neurologiczny, mimo że choroby neurologicznej nie mam, są tam programy immunoglobulin, na które się kwalifikuję. W każdym razie w życiu przemknęłam przez kilka różnych oddziałów. Żaden mnie tak nie przeraził jak neurologiczny (do tego jest tam część udarowa). Moje 24/7 w łóżku, gdzie umiesz ruszać tylko dłońmi/stopami? Ciężko, ale możesz czytać książki, oglądać filmy, rozmawiać z ludźmi. Jak był covid, to ze szpitala brałam udział w zajęciach i pisałam inżynierkę. Serio, na stoliku pielęgniarka kładła mi laptop, na brzuszku miałam podstawkę z myszką i klawiaturę i śmigałam (wszystkie były bardzo zdeterminowane mi pomóc, kochałam je za to).
Jak widzę osobę, która nie poznaję swojej rodziny, nie potrafi się podpisać, nie rozumie co się wokół niej dzieje, ogarnia mnie strach. I to są zbyt często młode osoby. I często brak możliwości poruszania to tylko dodatek. Mój mózg pozwalał mi się uczyć (co kocham), odbierać i poznawać świat, pracuje zdalnie jako programistka. Jeśli bym go straciła? Dla mnie skończyło by się jakiekolwiek życie.
W szpitalu poznałam wiele historii. Nie ma co się licytować która choroba gorsza. Ale nawet jak byłam chwilowo na onkologii, widok osób z rakiem mnie tak nie poruszył. W wielu z nich widziałam determinacje, brały z życia garściami, bo mogło być one znacznie krótsze. Miały w sobie taką mądrość nie z tego świata, jakby poznały wartość życia. I wykorzystują ją by spędzić te czas z rodziną, miały swoje listy marzeń. Wszystko jednak z czystą głową i zrozumieniem. Wiele się od nich nauczyłam.
Czasem myślę o takiej Andżelice, z którą przez pewien czas dzieliłam sale. na neurologii. Nie znałam jej naprawdę. A chciałabym, bo z opowieści rodziny wydawała się świetną osobą. Ja znałam ją tylko jako dziewczynę z wiecznie nieobecnym wzrokiem, której często na prośbę rodziny czytałam wieczorami, gdy byłyśmy same na sali. Mam nadzieję, że lekarze wtedy się mylili i chociaż trochę udało się odzyskać jej dawne ja. Bo tamtego dnia, jak żegnała się z rodziną i pojechała na uczelnie, nie wiedziała, że to była prawdopodobnie jej ostatnia świadoma z nimi interakcja. Że zarówna ona, jak i jej rodzina zostanie uwięziona w pewnym limbo. Niby żyję, ale jednak nie.
Nie zapomnie też kilku pacjentów, z którymi przez lata się mijałam, znałam z imienia, a z każdym razem ich stan się pogorszał. Jeden mężczyzna, Pan Henryk, który za każdym razem witał mnie szerokim uśmiechem i zdawał raport, jak to jego córka sobie świetnie radzi, któregoś pobytu, mnie po prostu nie poznał. I nie tylko mnie.
Błagam nie odbierajcie tego jako jakieś bagatelizowanie raka. Mam w tym wszystkim bardzo mieszane uczucie, ale to moje szczere doświadczenia. Nie zawsze nasze odczucia muszą być racjonalne. Jak coś lekarzom mignęło w mojej tomografii brzucha i czekałam na wyniki rezonansu, nie denerwowałam się tak, jak gdy czekałam na rutynowy rezonans głowy. To jest taki mój demon niestety. Coś czego się boję. Sama, pisząc te słowa, mam trochę mętlik, bo nigdy tych uczuć nie próbowałam jakoś uporządkować. Ale może kiedyś warto.
Mama w 2006 roku miała zdiagnozowany złośliwy nowotwór hormonozależny piersi. Stadium 4te. Zdarzył się cud i żyje bez nawrotu.
Niestety obciążenie genetyczne. U mnie też pół roku temu pojawił się guzek hormonozależny. Jak to lekarka powiedziała "Jak nie zniknie a będzie rosnąć to będziemy się martwić". Także za pół roku się dowiem. Tyle czasu czekam na USG.
Czekam na temat fobii spolecznej.
Depresji którą niestety mam😢 W sumie to nowotwory też mnie przerazają
❤❤❤
Pierwszy materiał którego nie byłam w stanie obejrzeć. Niestety hasło rak piersi jest mi bardzo bliskie. Moja babcia dwukrotnie pokonała tę chorobę ma obecnie 90 lat. Ja musiałam w wieku 28 lat usuwać gruczolako-włókniaka. Podejrzewam że fajny materiał - na pewno bardzo ważny temat
Bardzo wartościowy i potrzebny wywiad🤌🏼
A propos rozmowy z chorym - ks. Kaczkowski mam wrażenie, że był/jest w tym mistrzem... ❤
Ksiądz Kaczkowski...to był prawdziwy KAPŁAN ! 😊😊
Co powiecie na odcinek z osobą która przeżyła nde?
Ja się najbardziej obawiam choroby Alzheimera lub Parkinsona - czyli sytuacji, że będę sprawna fizycznie, ale stracę kontakt ze swoim ja. A na drugim miejscu rak trzustki - szybko postępuje i słabo postępuje.
Szybko postępuje i słabo daje się leczyć*
Nic dodac, nic ujac. Wszystko zostalo powiedziane.
Wszystko spoko ... Tylko niestety w życiu to tak nie wygląda kolorowo. I nie zawsze można trafić szybko do odpowiedniego lekarza który pokieruje dalej . Taka jest niestety rzeczywistość życia w Polsce. Zanim usłyszy się diagnozę często jest już za późno na cokolwiek ...
Przechodziliśmy przez to ale na szczęście nam się udało trafić do odpowiedniego lekarza dzięki znajomościom - aż boje się pomyśleć co by było gdybyśmy trafili tam 2 tyg później
💔
Jestem osobą niepełnosprawną i pani na korytarzu chciała za mnie pobrać numerek do lekarza. Dlaczego tak łatwo jest odzierać kogoś z godności i sprawczości? Dlaczego tak łatwo jest odbierać komuś coś czego samemu sobie by się nie odebrało? Nienawidzę swojego życia i mam wszystkiego serdecznie dosyć. Dlaczego nie wróciłem z Łotwy i Japonii a mój były znajomy, który na mnie nasrał tak? Tak bardzo mi przykro z powodu życia. Chciałbym dostać się na Europejskie Nagrody Filmowe. Szukam pracy, lecz nie mam siły jej szukać. Chciałbym pojechać z CV np. na kasę do piekarnii, ale skończył mi się tusz w drukarce i nie umiem wymienić. Ja też bardzo rzadko mam siłę wysyłać e-maile. Nie mam matury, musiałbym teraz zdawać 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę, staram się żyć i robić całą masę rzeczy, np. czytać "Lalkę" czy uczyć się do egzaminu zawodowego. Chciałbym powalczyć o wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej chodziłem na UKSW. Mam głębokie zaburzenia osobowości i leczę się prawie 10 lat. Ja mam 25 lat i jeszcze śpię u rodziców, ostatnio mi powiedzieli, że nie mogę jechać sam na wakacje zagranicę, oni są toksyczni. Ja wszystko w życiu musiałem wywalczyć, nawet robienie sobie obiadu. Nie jestem nauczony niczego potrzebnego do dorosłego życia. Facet z CFT mi napisał, że nie nadaję się do pracy w jednostce naukowej, wcześniej pisząc, że ewentualnie może zobaczyć czy przygotuje mi stanowisko. Znam historię o maturzyście, który dostał się do CBK. Nawet walczę o to by ubierać się jak chcę bo rodzice się wpierdalają.
Doktor od Fizyki Ogólnej I z którym miałem ten przedmiot na UKSW wspierał mnie i lubił, ale mimo wszystko dziwił się i nie umiał zrozumieć, że chodzę jako wolny słuchacz na uczelnię nie mając matury. Odpowiadałem mu, że syty głodnego nie zrozumie i na tym się kończyła nasza rozmowa na ten temat. Nie mam dziś psychoterapii i jestem już wykończony, załamany i zmęczony, jest mi bardzo przykro i smutno z powodu całego życia. Teraz musiałbym zdawać całą maturę od nowa i tak do usranej śmierci, 8 przedmiotów za 400 zł. Nie wiem czy mam na to wszystko siłę w tym roku, w 2018 nie miałem Mam 25 lat, śpię jeszcze u rodziców bo mi się życie zesrało, nie mam pracy, ale szukam i nie mam prawa jazdy. Czuję się jak gówno. Nigdy nie byłem sam na wakacjach zagranicą, tanie bilety lotnicze są do 200 zł. Mam toksycznych rodziców, nigdy w życiu nie byłem na imprezie u kogoś w domu. Jestem osobą niepełnosprawną fizycznie oraz mam w tej chwili epizod zaburzenia dysocjacyjnego, muszę iść do psychiatry prywatnie. Muszę walczyć nawet o ciuchy czy obiad. Chciałbym mieć normalne życie i staram wygrzebać się z tego bagna jakie zgotowali mi rodzice. Nie wiem czy to moja wina czy ich, wiem, że nie walczyłem. Chciałbym iść kiedyśna taką normalną randkę, która nie musi zaczynać i kończyć się seksem. Teraz staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, ale jeszcze tego nie zrobiłem. Chciałbym polecieć do Włoch. Moja siostra mnie zapytała po co wyciągam książkę jak nie będę jej czytał. Czy to problem, że próbuję? To mnie ogromnie zabolało.
Mam 25 lat i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy bo nienawidzę tego domu. Poszukuję pracy i staram się o miejsce na wolne słuchanie Fizyki na UW, wcześniej tak robiłem na UKSW. Dzisiaj nigdzie nie pojechałem. Nie mam matury i stwierdzam fakt, że przystępuję do "doktoratu z ochujenia". Muszę radykalnie zmienić swoje życie, staram się uczyć chociaż nie mam siły, czytam, próbuję montować materiał do radio gdzie pracuję ochotniczo. Codziennie płaczę z powodu życia jakie mam i tego, że nie mam nic w więku 25 lat. To wszystko moja wina, staram się robić rzeczy z swojej codziennej listy rzeczy do zrobienia,czy np. zrobić sobie bułkę w jajku na śniadanie kiedy psychicznie nie mam siły. Wydaję mi się, że mam dobre umiejętności społecznie, rozmawiam z obcymi ludźmi na ulicy. W domu musiałem wywalczyć sobie nawet zrobienie obiadu samemu, jestem w kolejce na mieszkanie socjalne. Ostatnio zobaczyłem podcast o 30 - latkach którzy nigdy się nie całowali, ja się całowałem, miziałem, ale nigdy nie uprawiałem seksu. Nie chcę być na miejscu tych facetów za pięć lat, praca, studia,czy wolne słuchanie to także doświadczenia społeczne, trzeba ryzykować randki, seks, odrzucenie, świat jest dla nas. Bałem się iść na psychoterapię grupową bo tam wszyscy będą gadać o seksie i związkach. Co weekend walczę o "one night stand", Tinder i chatruletki, nigdy nie byłem na randce. Przez swoich toksycznych rodziców nigdy nawet nie byłem na domówce. Walczę i staram się dalej. Za chwilę minię dziesięć lat mojej psychoterapii. Nigdy nawet "malinki nie miałem". Przez pięć lat mi się wydawało, że kogoś mam. Teraz nawet nie mam do kogo iść na imprezę.
Mam wrażenie, że przez 3/4 życia siedziałem przy komputerze i telefonie. Mam siebie dość i jestem nikim. Dziś powiedziałem do Taty, że go w danym momencie ignoruje. Mam epizod zaburzenia dysocjacyjnego, mam dosyć tego domu i jest mi bardzo przykro. Wypaliłem prawdę i nie mam go za co przepraszać. Jestem prawdomówny bo tak działa dysocjacja. On mnie zrównał z gównem i mówił mi, że jestem koślawy i że jakby chciał to by mi wpierdolił. Przez 10 minut grzebał siostrze w słodyczach i przestawiał i cały czas gadał, nie miałem ochoty go słuchać. A może ja po prostu czasami wypalam, że mam dość i może to to znaczy? Nie panuję nad tym, mam zaburzenia psychiczne. Mam 25 lat i nie mam nic, nie mam matury, nie mam pracy, Tata nazwał mnie frajerem, nie mam prawa jazdy i śpię u rodziców, mentalnie mieszkam na ulicy i zaprojektowałem sobie w głowę poczucie obcości. Staram się zerwać z swoim poprzednim życiem, ale jest mi bardzo ciężko. Siostra uważa, że jestem rozpieszczony i niczego w życiu nie przeżyłem, przeszedłem przez piekło i bałem się nawet robienia obiadu, zawsze chciałem być niezależny i nie miałem siły walczyć. Od prawie dekady mam zaburzenia psychiczne i jestem osobą niepełnosprawną. Szukam pracy, chcę zdać maturę, walczę o zmiany w życiu towarzyskim. Nigdy nie chciałem tak żyć. Mój były znajomy który na mnie nasrał zwiedził bardzo dużo z znajomymi w swoim życiu zwiedził świat. Ja nie mam nic, mój żal zostanie z mną do końca życia. Jestem osobą rozpieszczoną, jestem tragiczny, a Tata obraża się o wszystko, mam to po nim.
Za każdym razem jak moja siostra wychodzi do chłopaka to po prostu płaczę, bo nigdy u nikogo nie nocowałem ani nigdy nie byłem na imprezie u kogoś. Chciałbym budzić się co weekend w innym łóżku. Bardzo mocno walczę o seks i nie wychodzi i walczę dalej. Do sierpnia 2021 bałem się, że kobieta zobaczy w mnie zalęknione i zaryczane dziecko. Mogłem zacząć dopiero od czerwca 2018. Już nigdy nie będę uprawiać seksu mając 20 lat, to tak cholernie boli.
Pani mówi o ważnych rzeczach o poznaniu choroby, leczenia, wsparciu chorych na nią. Jednak dla mnie mówi to w agresywny sposób i z pretensajmi, że jak ludzie nie wiedzą jak się raka leczy, że nie potrafią dać wsparcia. Ciekawe czy ona bez doświadczenia osobistego czy osoby chorej w jej bliskim otoczeniu dajmy na to łuszczycę, reumatyzm tak świetnie zna metody diagnoz i lecznia tych chorób?
Jakiej choroby się obawiam? Powrotu dżumy, co raczej się nie powinno wydarzyć no ale jednak.
❤
Chemioterapia jest zdecydowanie nadużywana, są przecież nowoczesne leki ale nie każdy lekarz je stosuje . Szczególnie przy raku piersi są takie nowotwory, które doskonale reagują na leki , a chemioterapia jest niepotrzebna a w związku z tym szkodliwa. Nie wiem czy trzeba to tłumaczyć ludziom , bo jak sama Pani powiedziała pacjent nie ma wpływu na lekarza... To lekarze powinni się edukować.
Poruszyl mnie ten watek o psychice, bardzo ważne. Moja mam ma raka, ja chorobe przewleklą, duzo rzeczy się pokrywa. W przypadku choroby przewleklej pewnie kazdy uslyszal - dasz rade, od tego sie nie umiera, to nie rak...a czy to nie ogranicza zycia i nie boli? W przypadku raka- to racja ze lekarze tylko w wiekszosci sucho komunikuja cos, pielegniarki sa milsze, nie tlumacza jak beda wygladaly naswietlania, jaka dieta, musisz sie leczyc, nie uprzedza o skutkach ubocznych...niektorzy lekarze sa zloci ale inni potrafili krzyczec (!) Na mame jak pytala o ewentualne skutki uboczne. Po diagnozie lekarz nie dal mamie karty onkopacjenta, wygrzebal jakis nr do szpitala i prosze zadzwonic...dla niektorych to chyba zadna roznica czy diagnozuja raka czy katar :/
no niestety. Niektórzy lekarze tacy są. Niektórzy są świetni a inni? Mój onkolog (będę go zmieniać) tak lajtowo podchodzi do tematu, że to szok.
Nie do końca wiem jak się na to kwalifikuje pacjentki, ale od jakiegoś czasu istnieje system paxman. Podczas chemioterapii zakładany jest na głowę pacjentki taki "kask", który mrozi cebulki włosowe i zapobiega to ich wypadaniu. Tym sposobem moja mama zachowała swoje włosy. Cierpiała, wiem, bo było jej tak zimno, że nie pomagało kilka koców, ale mówi że było warto ❤️❤️❤️ nie wiem czemu tak mało mówi się o tej metodzie. Może nie każdy pacjent się kwalifikuje albo może nie są powszechnie dostępne w szpitalach.
Udar.i paraliż
O czym Pani mówi?! Mało kogo stać na nowe metody leczenia i dostęp do dobrych placówek.
👌♥️
Wszystko się zgadzs.Ta sama choroba , ta sama chemia ( 16 kursów ) , mastektomia i 20 naświetleń...Nawet imię mamy takie same.... Leczę się nadal hormony przez 5 lat i nowy program lekowy w którym biorę udział od września....To JEST do przeżycia , wiem że jest to choroba długoterminowa, co 2 tygodnie morfologia żeby sprawdzić jak ten nowy lek na mnie działa.Nigdy nie powiem że WYGRAŁAM z rakiem, bo nie wiem co mnie w życiu czeka , nie wysuwam daleko idących wniosków... teraz jest dobrze i oby tak zostało jak najdłużej.Ta choroba i leczenie NAPRAWDĘ nie jest aż tak straszna jak o tym opowiadają.Jest fo przejścia , leczenie teraz jest zupełnie inne niż nawet 8 lat temu ...pozdrawiam.😊