Pro Beanus School prezentuje: "Rola czekolady na lekcji matematyki"

Gdy po raz pierwszy ( z 10 lat temu) przyniosłam 6 tabliczek czekolady na lekcję matematyki chciałam podzielić się z uczniami nowopoznanym zadaniem ze Szkoły Edukacji. Zadaniem praktycznym, w ramach, którego wchodzący do klasy uczeń nim usiądzie do stolika musi zdecydować, przy którym przypadnie mu największa porcja. Umiejętność obliczania, jaką część uczestnik dostanie, jest ściśle związana ze znajomością ułamków i jest praktycznym ćwiczeniem gdzie, w przypadku prawidłowego wyboru stolika przez każdego członka klasy pojawia się nagroda wspólnego zjedzenia 6 czekolad.
Nie każdy, za pierwszym razem jest gotowy na dokonanie prawidłowego wyboru. Można się czuć zaskoczonym zastaną sytuacją, niekoniecznie ze względu na różną liczbę osób siedzących przy różnej ilości czekolad i niekoniecznie też na trudności rachunkowe. Presja związana z obecnością biesiadników przy stołach potrafi wyłączyć myślenie i zmusić do przypadkowego wyboru, byle by tylko się znaleźć wśród siedzących. Wspólne omówienie rachunków decydujących o prawidłowym postępowaniu nie tylko rozbudza chęć ponowienia próby, ale i mobilizuje zespół do współdziałania. Grupa uczestników przed salą prowadzi ożywioną dyskusję przewidując gdzie mogą siedzieć obecni w sali i gdzie powinni usiąść kolejni wylosowani wchodzący. Uczniowie bez nadzoru nauczyciela analizują przed wejściem różne przypadki ucząc się wzajemnie.
Po kolejnych próbach zapał nie gaśnie. Każdy zaczyna czuć odpowiedzialność za swój wybór. Łatwo zaobserwować ostrożność w obliczeniach. Niektórzy dla pewności zapisują rachunki, inni wykonują rysunki. Zauważam rosnącą wzajemną wyrozumiałość dla błędu, nikt się nie obraża, nie złości. Jest zgoda na ustalone zasady decyzyjności tylko osoby wchodzącej, „fair play” i spokojne, racjonalne wyjaśnienia w przypadku błędu. Lekcja matematyki jest jednocześnie sprawdzianem i lekcją funkcjonowania jednostki oraz zespołu podczas „ciężkiej pracy” i podczas świętowania szczęśliwego finału.
Wspólne przeżycia czynią nas dojrzalszymi. Praktyka wymusza nieprzewidywalne warunki, a my przez doświadczenie oswajamy się z codziennością.