Չէմ ուզում որակավորեմ, վիրավորեմ Կարպիսին ու Նարեկին, բայց քննարկում չկա: Պրոֆեսսինալի ու սիրողների իբր թե բանավեճ: Ոչինչ չունեմ Կարպիսի դեմ, բայց դատողությունների պրիմիտիվության մակարդակը просто зашкаливает.
Շատ հետաքրքիր և արդյունավետ զրույց էր ստացվել, Էդգար Էլբակյանը ուղղակի փայլեց իր վերլուծական մտքով և գաղափարներով, ուղղակի կառաջարկեմ, որ զրույցների ընթացում ոչ միայն բարձրաձայնվեն խնդիրները, այլ նաև առաջարկվեն լուծումներ:
Ինչ ճիշտ ու հետաքրքիր է խօսում Էդգար Էլբակյանը, ու կարևորը փաստարկներով 👍։ Իսկ Կարպիսը ոչինչ էլ չգիտի ուղակի առանց որևէ հիմնաւորմամբ ինչոր մտքեր է արտահայտում ու ամենավատը դրանք քարոզումը 😖։
Պարզ հստակ, մի կողմում նստած է մի հայ մարդ ով հասկացել է, որ առանց պատերազմին պատրաստվելու առանց առաջիկա պատերազմին պատրաստվելու ուղղակի չենք լինի, մի պարզ պատճառով՝ սա մերձավոր արևելք է և համաշխարահային կարգ-բան կանոները դեռ էդքան էլ չեն գործում այս տարածաշրջանում ու Աստված գիտի հետո կգործե՞ն թե ոչ։ Իսկ հիմա գնանք մյուս կողմի նստած մարդու ասելիքը փորձենք հասկանանք։ Նա ասում է - մենք որոշող չենք, աշխարհը և մեծերն են որոշում, մեծերը որոշել են որ մենք էս փուլում պետքա հողեր տայինք՝ ուրեմն պետքա տաինք, թե հետո ի՞նչ կլինի մեզ հետ, շատ լավ էլ հասկանում է որ 99 տոկոսով վատ է լինելու եթե որևե փուլում հողերը տաս, բայց դա թաքցնում է միջազգային գործող տարածքային ամբողջականության իրավունքի սկզբունքի անվան տակ։ Ինչո՞ւ, ինչու է թաքցնում, որովհետև ինչվոր մեկը իրեն համոզել է որ եթե աշխարհի մեծերի ասածը չանես ապա 100 տոկոսովա վատ լինելու։ Ինքը նախնտրում է 99 տոկոսանոց վատը 100 ի փոխարեն։ Ես որպես կողքից նայող մարդ, ունկնդիր կուզենայի որ մեր երկրի մեծամասնությունը լիներ Էդգարի նման ոչ թե Կարպիսի, մի պարզ պատճառով։ Էդգարը ելք է տեսնում, պատրեազմին պատրաստվելը դա շատ ավելի լավ ելք է քան Կարպիսի չարյաց փոքրագույն գաղափարախոսությունը։ Որովհետև թշնամու ռազմավարապես և գաղափարապես պլանավորված չարիքը փոքր չի լինում, լինումա ոչնչացնող չարիք։
@@tatevikghumashyan6430 Կարպիսի ասածները հո նոր չեն, էս հաղորդման մեջ։ Առնվազն վերջի եկու տարում լսում ենք։ Գնացեք իրեն հարցրեք, այ սենց բան են գրել, դա ճիշտ է՞ թե ոչ։
Ուղղակի չեմ հասկանում, ո՞նց կարամ միաժամանակ կիսեմ երկու էսքան հակառակ բևեռի կարծիք։ Մեր հասարակական-քաղաքական միտքը երկուսիդ կարիքն էլ ունի։ Իսկ Նարեկ ձեզ, շատ մերսի՜ երկուսին հանդիպեցնելու ու զրույցը լսելու հաճույքը մեզ պատճառելու համար։
Ահա և բնապատկերը մեր երկրի՝ էդգարը փոքրամանության նեկայացուցիչն է, Կարպիսը՝ մեծամասնության ներկայացուցիչը ։ ինքներդ գնահատեք, որն է փրկության ճանապարհը՝ Էդգարը, թե Կարպիսը, ես էդգարի գաղափարն եմ ընդունում։
Շատ հետաքրքիր էր, այսքան երիտասարդ ու այսքան հասուն։ Հաճույքով դիտեցի, քանի որ գրքային չէին խոսում, այլ իսկապես ունեին իրենց սեփական կարծիքը։ Էդգարը ավելի ուժեղ և հիմնային թեզեր էր առաջ քաշում և արգումենտներով ամրապնդում իր թեզերը, մինչդեռ Կարպիսը զգալիորեն թերանում էր։ Ցավոք շատերը մյուս հարցազրույցներում շատ գրքային են խոսում և դիտելը անհնարին է դառնում 😊
Մի փոքր թեմայից շեղվեմ։ Հարցազրույցի ձայնային տեմպ֊հաճախականությունը հիասքանչ է, հենց այս խաղաղաձայն երկխոսությունն է ծնում մշակույթը : Ազգը այս վերբալ ամպլիտուդ է պետք մտցնել... Սա շատ նուրբ, կենսական անհրաժեշտություն է այսօր : Շնորհակալություն :
Էդգարը խոսում է փաստարկված, վերլուծություն անելով ու խորքային ուսումնասիրությունների հենքով, ինչը չի կարելի ասել Կարպիսի մասին: Կներեք, բայց Կարպիսի մոտ զուտ դեմագոգիա է: Տպավորություն է, որ Կարպիսի միջոցով խոսում է Լևոն-նիկոլ տանդեմը:
Ես Կարպիսի փոխարեն նյարդայնացա, հիանալի համբերություն ունի։ Ասենք ինչ է նշանակում Մեծ Հայքը քո հայրենիքն է, թե՞ չէ։ Եթե մինչև այդ գոնե փորձում էի հասկանալ, որն է Էդգարի միտքը, ապա այդ հարցից հետո անլուրջ է թվում։ Իսկ էգոիստ ազգայնականությունը շատ լավ նորարարություն է, որը կարծես հյուրին՝Էդգարին, է բնորոշ։
Մինչև Պարոն Էլբակյանի առաջին փոթքաստը պատկերացում չունեի շատ բաների մասին,ինչը չեմ կարող ասել հիմա։Ավելի խորքային ուսումնասիրության եմ ենթարկում ամեն ինչ ու աշխարհայացքս նկատելիորեն փոխվել է, թե՛ հայրենիքի,թե՛ առհասարակ շատ բաների նկատմամբ։ Հոգաչափ շնորհակալ եմ որ կաք,որ արարում եք.
Առաջին անգամ եմ մեկնաբանություն գրում ու միայն նեղ՝ գիրք շահելու շահադիտական նպատակից ելնելով: Ասի միացնեմ, մի քիչ լսեմ, որ կարողանամ նորմալ բան գրել համ էլ ընթրիք կպատրաստեմ, բայց մնացի մինչև վերջ, մաքրեցի ամբողջ խոհանոցը, սառնարանի բոլոր դարակները լվացի, ընթրիքս էլ չկերա... կարծում եմ լավագույն գնահատական է Ձեր աշխատանքի :) Ասածս ինչ է. ես ահավոր շատ եմ սիրում ուտել ու ահավոր չեմ սիրում տնային գործեր... հաստատ արժանի եմ գրքերից մեկին :)
Էդգարի միտքը լավն էր, պատերազմի ու շատ շատ երևույթների հանդեպ մեր շերտերի տարբերությունները շատ են, տարբեր խմբեր տարբեր երեւույթների հանդեպ ունեն կարծիքների միջև ահռելի տարբերություններ։ Պետք ա գոնե բալանսավորվի մի երևույթի հանդեպ ունենանք գոնե մոտիկ կարծիք։
Պատմաբանը պետք է իմանա, որ հանրույթը ազգ է դառնում ընդհանուր միֆերի, առասպելների և նախնու գիտակցման շնորհիվ։ Ազգերին բնորոշ է յուրայինների (մենք) ու օտարի (նրանք) գիտակցումը։ Ու դա բնորոշ է բոլոր ազգերին։ Էթնիկ ու քաղաքացիական ինքնությունը հակադրելու փորձերը երբեք չեմ հասկացել։ Դու կարող ես լինել լավ քաղաքացի, բայց քեզ պիտի կապեն ինչ-որ բաներ տվյալ ազգի հետ։ Էստեղ գալիս են էդ միֆերը, առասպելները, ավանդույթները, պատմական հիշողությունը :) Էդգարն ասում է՝ պետք է պատրաստ լինենք դիմակայելու մարտահրավերներին և որպես ազգ ու պետություն ձևակերպենք նպատակ։ Կարպիսն ասում է՝ լավ լինենք բոլորի հետ, բայց թե ինչպես ենք արտաքին սպառնալիքներին դիմակայելու, էդպես էլ չի կարողանում ձևակերպել։ Երբ խնդրին նայում ենք որպես տարածքային վեճ, տապալվում ենք։ Սա ինքնության, գոյության պահպանման ու քաղաքակրթական կռիվ է։ Եվ քաղաքակրթությունների բախումը բոլորովին էլ ժամանակավրեպ տեսություն չէ։ Ամեն դեպքում, շնորհակալություն մտածել ստիպող զրույցի համար։
Չգիտեմ ում համար ոնց, բայց սկսեմ Կարպիսից։ Հայերի մի մաս կա, որ սենցա մտածում այսօր մեղսունակ կյանք ունեցի թքած վաղը ինչ կլինի, կամ որտեղ հաց այնտեղ կաց, այս տիպի մարդկանց համարա խոսում ինքը, իրա հարցազրույցները, մենք չենք կարող , անհատը ինչ կարա անի, սպասենք սրանք գնան հետո տենանք ինչ ենք անում։ Այ Էդգարը ուրիշա, յուրահատուկ։ Էդգարին շատ եմ հետևում իրա հարցազրույցները կարդում։ Մարդը փորձումա մի բան անի, մի բան փոխի։ Թե ինչքանովա ստացվում իչնքանով չի ստացվում էտ ուրիշ հարցա։ Բայց մարդը հստակ ունի նպատակ, տեսլական, գիտի ինչ պետքա անի ու համոզվածա իրա ճշմարտացիության մեջ։ Էդգարի նման տղաներ ու աղջիկներ են պետք, որ "հայ մարդուն" սովորացնեն, որ ինքը չի ծնվել ուտել ու քնելու համար։ Էս ամեն ինչի շարունակությունը պետքա լինի ազգայինը դարձնել օրակարգ։ Ես Էդգարին ու Կարպիսին անձամբ չեն ճանաչում։ Բայց ես ունեմ այն համոզմունքը, որ անհատը կարող է անել ավելին քան ինքը մտածումա։
Բարձր մակարդակի ինտելեկտուալ զրույց էր։ Հատուկ շնորհակալություն Կարպիսին ու Էդգարին՝ նշաձողը բարձր պահելու, դիսկուսիան անձնական հարթություն չտեղափոխելու, կոռեկտության ու հնարավորինս գիտահեն (այլ ոչ էմոցիոնալ) հիմնավորեւմներ բերելու համար։ Նման որակի երկխոսություն շատ է պակասում մեր քաղաքական վերնախավին։ Հրաշալի կլիներ, եթե նման ճակատ-ճակատի ազնիվ բանավեճ տեսնեինք այսօրվա հյուրերի գաղափարական ավագների, մասնավորապես՝ երկրի նախկին ղեկավարների միջև։ Կեցցեք։ Մեծագույն հաճույք ստացա։
Две оппозиционные позиции, два диалога с контр аргументами, оформляющая обобщённую мысль, а правда находится ровно посередине. Это и есть та политическая система, которая нужна нашей стране.
@@zharkhari4748 նիուժելի ախր էս էրլի ռսաքածիկը բացի ռսաստանի գովելուց ու հայ ազգին անշնորհակալ ներկայացնելուց ուրիշ բան չասեցին, դրանից էլ вашей стране это нужно если ваша страна россия
@@vote4vote Так же Россия руками же армян ломает Армению. Моя страна не Россия. Если я говорю по-русски это ещё не значит я представляю интересы России. А двухполюсная политическая система, абсолютно воплощение идеологической мысли социума. Если данные силы не управляются извне, а представляют интересы граждан, подкреплены государственными институтами, то на государственную политику не смогут повлиять извне, будь то Россия или Турция или оба вместе взятые.
@@zharkhari4748 какраз армянами представленными в этом диалоге россия ломает Армению и идею собственного государства... Эти два русских агента лишь заняты восхвалением роли России в Армении как будто это Армяне сами виноваты в том, что Россия к ним плохо относиться...
Նախ նշեմ, որ և Էդգարին, և Կարպիսին բացահայտել եմ Նարեկի հաղորդման շրջանակներում։ Էդգարի վերլուծական միտքը մեկ ուրիշ՝ բարձր մակարդակի վրա է, Կարպիսին միշտ փորձել եմ հասկանալ( քանի որ 《հեղափոխականները》 ինչ_ որ ներքին խորը խնդիրներով մարդիկ են).... Այսպես ձևակերպեմ միտքս այս ողջ քննարկման ընթացքում մի մտքի վրա կենտրոնացա, պետք է ամեն ինչ անել, որ Կարպիս չդառնալ ( ամենայն հարգանքով ) այսինքն չլինել մարդ_ընդդիմադիր, ով կարող է ունի գաղափար, բայց ամեն ձևակերպած միտք օդ կրակելու պես է լինում, ամեն ինչից կարող ես կարծիք կազմել, բայց ոչնչից հիմնավորված չկարողանալ խոսել։ Վտանգավոր տեսակ է....
Նարեկ ջանապրես սեղանակիցներիդ համար իսկ Էդգար էլբակյանը հիանալի հիմնավորւմներով զրւցակից է մեծ հայրենասեր գիտնական և դիվանագետ ափսոս ռր նման պոտենցիալի ձեռքւմ չեն լծակները երկիրը պահելւ համար
Հարցազրույցը նայեցի մի ակնկալիքով, որ ուղիղ հարց կհնչի. ո՞վ է Նժդեհը։ Ափսոսում եմ, Նարեկը լավ առիթ բաց թողեց հաղորդումը ամբողջական և իր ֆորմատի մեջ հիշվող ու հետագայում ցիտվող դարձնելու համար։
2 շատ տարբեր մարդկանց տեսակներ, շատ հետաքրքիր էր լսելը :) Իսկ վերջին հարցը ավելի քան դիպուկա, որ անմիջական տարբերությունը ցույց ա տալիս անհատների :) 1 տեսակը` ապրել իմաստավորված, արժեքներով 2 տեսակը` ապրել ապրելու համար, մեկա մեռնելու ես
Հետաքրքիր ա: Տաղավարում հնչեց են միտքը, որ պետք չի անընդհատ ասել, որ Հայաստանը կործանվելու ա՝ մեղադրելով ֆատալիզմի մեջ: Բայց միևնույն ժամանակ մոռացվում ա են փաստը, որ 30 տարի շարունակ հայտնի շրջանակներից միշտ հնչեցվել ա՝ ետ հողերը չեք կարա պահեք, տղա եք պահեք: Բա դա ի՞նչ էր:
Ես, լինելով 19 տարեկան, շատ մեծ հետաքրքրությամբ ու ուշադրությամբ լսեցի 2-ին էլ։ Ես էն սերնդից եմ,որ 2 պատերազմ ա տեսել,ու էն մարդկանցից/աղջիկներից,ով փորձում ա հետևություններ անել ու քննարկել իրավիճակը` լսելով նաև ուրիշներին, մանավանդ բնագավառից։ Շատ հետաքրքիր էր լսել երկուսին էլ` մանավանդ որ նույն կարծիքը չեն կիսում։ Աշխարհայացք ու կարծիք են ձևավորում, սովորացնում են ու զարգացնում։ Շա՜տ հետաքրքիր էր,ապրեք❤️
Ընդհանուր փոթքաստը շատ լավա ստացվել, հյուրերը նույնպես շատ լավն էին, գաղափարապես շատ հագեցած էր: Հավանեցի Կարպիսի կարծիքը Ս. Սարգսյանի հեռանալու մասին. չէի սպասում նրանից :) Բայց համաձայն չեմ հարևանների հետ հարաբերություններ կարգավորելուց, քանի որ չենք շահելու ոչ մի դաշտում՝ ոչ սահմանին իրավիճակի փոփոխություն կլինի, ոչ էլ օրինակ տնտեսության մեջ ինչ-որ փոփոխություն կլինի: Թուրքական թե տեքստիլ ապրանքները, թե գյուղմթերքը առանց բացելու էլ մրցունակ չեն գնային առումով, մի հատ էլ որ սահմանները բացվեն ավելի ցածր գնով կտնեն Հայաստան վնասելով տեղական ապրանքներ արտադրողներին:
Կարպիսի և…, և…-ը (52:00-52:10 վվ.) շատ բան է ասում թե քիրվայական, թե կալբասական աշխարհայացքի մերկապարանոց լինելու մասին։ Հարց է առաջանում` այս դեպքում ի՞նչ նպատակ ունի այս ողջ սոցիալական ստրուկտուրան` հայրենիք, ազգ, ընտանիք, այս ամենը փակենք, գնանք խալվաթ լռվելու՞: Կամ «էգոիստ ազգայնականություն»)))), ազգայնականությունը արդեն իսկ ռացիոնալ սոցիալական էգոիզմ ա, որի նպատակը քո ազգ-տեսակը աշխարհի ազգ-տեսակների մեջ պահպանելն ու ի կատարումն հասցնելն ա, սոցիալական դարվինիզմի զանգվածային դրսևորում, ու այդ հասկացողության կողքին էգոիզմ բառ դնելը խնդալս բերեց))): Էգոիստ ազգայնականության կարպիսյան մեկնաբանությունն էլ էր հետաքրքիր, ստեղծում ես ազգային երազանք, պարտադրում այլոց, մեծամասնությունը դա չի ընկալում ու մեծամասնությանը տալիս ես «կալբաս սիրող» գնահատականը։ Նախ, այդ ազգային երազանքը մեկ կամ մի քանի հոգի չէին ստեղծել, այսինքն դա էլիտայից զանգվածին իջեցված գաղափար չէր, ընդհակառակը, երբ թատերական հրապարակում ազգային երազանքի հետևից էկած մարդկանց պատճառով ասեղ քցելու տեղ չկար, էտ հրամայականով առաջացավ էլիտա, որի ներկայացուցիչներից ոմանք էլ ցայսօր այդ ամենը գլխիվայր են շուռ տալիս ու Կարպիսի ու նմանների շուրթերով հասցնում են իրենց լսարանին))):
Ախպերներ իմ կարծիքով կարիք չկա ընհանրապես քննարկել մեր յուրահատուկ լինել չլինեկը։եթե դուք դա անում եք ուսուցօղական նկատառումօվ,կարելիա մի տեղ հասկանալ։բայց ասեմ որ իմ կարծիքով որում խօրապես վստահ եմ,մենք իրօք յուրահատուկ ազգ ենք,յուրաքանչյուր հային հարցրա ու նա քեզ կասի միլիոն պաստ,միլիոնավոր փաստարկներ քեզ կբերի,անկասկած ու լրիվ օբեկտիվ։ես ինքս ապրում եմ ռուսաստանում ու շփվել եմ ու շփվում եմ ու չեմ տեսել վօրեվե մի ազգ մեզ նման։չկա չես գտնի։ու ես ուղակի մոլորություն չի։հազար մարդու հետ եմ շփվել ու շատ այլ ազգիներ վօրօնք շփվելեն Հայի հետ ու խօրապես ճանաչում են բօլօրնել դա են ասում։խօսքս խելացի մարդկանց մասինա։ինդզ մի անգամ մի ռուս տարեց մարդ շատ կարդացած ու մեծ կյանքի օրից ունեցող մարդ ասեց եղել եմ համարյա ամեն տեղ տեսել ու շփվել եմ շատ ազգերի հետ բայց չեմ տեսել որեվէ մի ազգ նման Հային,ասումա չկա մի ազգ եր ՀԱՅԻ կօղքը կարողանա հավասար կանգնի։ասումա մենք ուղակի մօտիկ անգամ չենք։ու ըտենց դեպքեր ուղակի հաշվել չի լինի։շատ ու շատ։ունիկալ ազգա մեր ազգը։ինչ որ անումա Հայը որ իրա համար սովորականա այլ ազգի գլխի մեջ չի տեղավորվում ուղակի։Հայը օրիգինալա ամեն ինչում։էնքան բաներ կա որ տեսնում ես քո ազգի մեչ որ չես կարա գտնես ուրիշի մեչ։շատ շատ բաներ իմ հետ պատահած իմ աչքով տեսած որ չես կարող տեղավորել ուղակի գրելով։մեզ երեվի պետքա լուծում գտնել ու մեր լավը մեզ ծառայացնենք ու մեր օգտին
Մանկամտություն ա, կարծելով, որ պատերազմը չլինելու դեպքում մենք ստեղ զարգացած տնտեսություն էինք կառուցելու: Սահմանները բաց լինելու դեպքում 90 - ականներին քանդված տնտեսությամբ երկրում 98-ին թեկուզ, թուրքական կապիտալը ներթափանցելով Հայաստան, դու ոչ գյուղատնտեսություն էիր ունենալու, ոչ տեղական արտադրող, ոչ էլ քաղաքաշինություն ու թեթեև արդյունաբերություն: Էլ չեմ ասում դեմոգրաֆիկ նկարագիրը, որը սրընթաց փոխվելու էր: Օդից պնդումներ եք անում, առանց հաշվետու լինելու հետևանքների մասին:
Կենսաբանական տարբերությունների հարցը մի կողմ դրած, եթե մենք համահարթեցնում ենք բոլոր ազգերին որպես գաղափար ու պետություններին որպես այդ գաղափարի արտացոլանք, ապա տրամաբանական հարց ա առաջանում, ապա ինչ կարևոր ա, թե ինչ գույնի ա անձնագիրդ: Էդգարի ասած, Կարպիսի այդպես էլ ամբողջությամբ չընկալված կալբասը այլ վայրերում շատ ավելի շատ ա, ու շատ ավելի շատ համով:
Լավ էր, բայց քիչ էր։ Նարեկ ջան, շնորհակալություն էս գործի համար։ Գաղափարախոսությունների թեման շատ կարեւոր ա ու չբացված առհասարակ։ Մի հատ օրինակ բերեմ. ես Ստեփանավանում եմ մեծացել ու հիմա արդեն մեծ տարիքում աշխատում եմ քաղաքի հետ, ծրագրեր եմ անում։ Ու կա սենց մի հատ կոնֆլիկտ. ինչի ա քաղաքը [դեռ] կրում Շահումյանի անունը, կամ էլ Շահումյանի տուն-թանգարանը մասամբ քողարկված ա «Մշակույթի և ժամանցի կենտրոն» անվան տակ, քանի որ բնակչությունը նեգատիվ ա տրամադրված ու ավելորդ անգամ չեն ուզում Ստյոպի անունը շեշտել։ Էս ժամանակին եղած իդեոլոգների ու գործիչների գնահատականը ու կապը այսօրվա Հայաստանի հետ հետաքրքիր կլիներ լսել Ռիըրենջի եթերում։
Մենք պետք է տարբեր մտքեր ունենանք. դա նորմալ ու անգամ շատ լավ է: Կարևորը սիրենք ու հարգենք իրար։ Միշտ հիշում եմ Սարոյանի` "Հայն ու հայը" ։ Մենք ենք միայն իրար հարազատ, ու պիտի միասնությամբ հզորանանք։
Մեկնաբանություններում տեսա, որ շատ են գրում, որ Էդգարը ավելի ուժեղա, ուղղակի Էդգարը ավելի տրամաբանական ռացիոնալ մտածողա իսկ Կարպսշիկը աբստրակտ զգացողականա ու ինտրովերտ։ Բացի դա Էդգարը մանիպուլացիաներ անելու հակվածություն ունի իսկ Կարպսշիկը ավելի անկեղծա։
Համաձայն եմ ձեզ հետ, որ ուժեղի ու թույլ միջև տարված համեմատականները այդքան էլ տեղին չէին: Մի բանա անհասկանալի, թե ինչի եք անունը էդ ձևով գրել? Ինչ եք ուզում դրանով ասել?
Երկու տիրոջ չես կարող ծառայել։Կամ գնում ես պատերազմի կամ գնում ես խաղաության։Կամել երկուսը միասին։Այսինքն պատերազմի պատրաստվելով գնում ես խաղաղության։Իսկ մենք ոչ պատրաստվեցինք պատերազմի ոչել արժանապատիվ խաղության։Հրաշքի դպասումով ստացանք համապատասխան ցավալի ապտակ։
Մի բան ասե՞մ,,, անկեղծ շնորհակալ եմ Ձեզնից Նարեկ ջան նմանատիպ պոտկաստների համար։ Ես իմ մեջ նկատում եմ բնավորության, սովորույթների, մտածելակերպի փոփոխություններ, որ ժամանակին անիմաստ էր իմ չորկողությանս հետ փոխել։ Հիմա շատ հարցերի շատ ուրիշ տեսակետից եմ նայում ու շատ հարցերի պատասխաններ եմ գտնում, ճիշտ ա դիպլոմայինս գրելու փոխարեն հարցազրույց եմ լսում, բայց չեմ բողոքում😂😂 Հ.գ. Հա ու եթե Նժդեհի գիրքը դեր իր հավատարմին չի գտել եսս այստեղ եմմմմ
Կարպիսն ասում ա մեզ միավորումա լեզուն, կենցաղը... և այլն: Դա միավորումա ժողովրդին, իսկ պետության շուրջ ո՞նց են միավորվում առանց գաղափարի: Եթե ամենակարևորը բարեկեցություննա, էլ ինչի՞ն ա պետք Հայաստան պետություն: Կարող ենք ապրել աշխարհի ցանկացած կետում: Հաջողված պետությունները ստեղծվում են գաղափարի շուրջ: Միայն բարեկեցությունն ու խաղաղությունը քիչա:
Ինչի ե՞ք միֆերին վատ վերաբերվում: Եթե ընդունենք, որ ասենք Քրիստոնեությունը միֆ էր, բայց չէ՞ որ Սիքստինյան Կապելլան այդ միֆի հիման վրա է ստեղծվել: Խի նենց մտածում եք, որ թե շատ սիրելի Թուրքիան կամ ցանկացած այլ պետություն միֆ չունի՞: Դուք ո՞նց եք պատկերացնում անմիֆ հասրակություն: Նիկոլի ասած առանց իզմերն ա հա՞:
Միֆն ու ազգային գաղափարախոսությունը տարբեր բաներ են։ 2020֊ին բոլոր միֆերը ջարդվեցին մեր գլխին, որովհետև 30 տարի միրաժների ու ինքնախաբեության մեջ ենք ապրել։ 88֊ին Արցախի ազատագրումն ու սուվերենությունն էր ազգային գաղափարախոսություն։ Հիմա ո՞րն ա։
Հարգելի@@tatevikghumashyan6430 ինձ համար 30 տարվա միակ ու գլխավոր《միֆը》հեղափոխություն անենք, ու լավ կապրենքն էր ու ամեն ինչ 《թալանչիներն》են մեղավոր, որը ծաղկացրել ու արմատացրել ա ինձ և Ձեզ հայտնի անձը։
@@hovhannessargsian ու հետաքրքիր ա էտ նույն մասան գռզոյի պես թալանչիների պահով նույն ձև չի ասում կան նույն լֆիկի պահով նախկիների ժմկ թալանչի էին հիմա բիզնեսմեն
Ինձ թվումա զուտ միֆը պետք չի խառնել սխալի հետ, այսինքն միֆը մի քիչ էլ պետք ա կպնի իրականությանը որ շատ չհիասթափվես հետո այլ դարձնես ճիշտ։ Գուցե բառերով չեմ կարում բացատրեմ, բայց երբ որ մեր ազգային միֆը դարձնենք որ մնացած ազգերը քյալերի քարավան են, մենք հանճարներ, կամ սրա մոտիկ միֆ, էդ հիմարություն կլինի, ոչ թե միֆ 😂
Տպավորություն է, որ երկուսի հայացքների տարբերության հիմնական պատճառներից մեկը թշնամու նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքի էական տարբերությունն է։ Չեմ պատկերացնում ուղակի ոնց կարելի է պատրաստվել խաղաղ կյանքի ու հարևանություն անելուն, երբ հարևանդ բաց տեքստով միշտ ասել է ու ասում է, որ քեզ պիտի ոչնչացնի։ Կարծես թե Կարպիսը թուրքին չի ճանաչում, դրա համար ցիտեմ թերևս լավագույն ճանաչողին` Նժդեհին. 《Հայութեան մահացու թշնամին` թրքութիւնը կարող է բազում քաղաքական ցուցանակներ փոխել, բայց էապես միշտ էլ է և կը մնայ նոյնը` նենգ, տմարդ, մարդակեր։ Հակառակ ուրիշներին` այդ ցեղի մարդկայնացումը իր թուլութեան մեջ է։ Եթե երբեւիցէ քեզ յաջողուել է մի հատիկ ազնիւ թուրք տեսնել, նշանակում է թէ դու նրան տեսել ես անզօրի, անզէնի, պարտեալի վիճակում》։ Թուրքի հետ հարևանություն կարող ես անել, միայն երբ նա թույլ է ու պարտված, չնայած դրանում էլ խիստ կասկածում եմ, ու սրա հետ համակերպվել է պետք, եթե ուզում ենք գոյատևել էս տարածաշրջանում` պահպանելով մեր ինքնությունը։ էլի Նժդեհից` հիմարություն է անկախ հայրենիքի մասին երազել, երբ նախօրոք նրա պաշտպանության համար չենք սպառազինվել։
Անգլերեն լավ խոսք կա "Respectfully disagree", են բաներիցա որ հայերը պիտի ինտեգրեն իրենց մտածելակերպում, չկա ես ճիշտ եմ դու սխալ։ Պետք է լինի ես հարգում եմ քո տեսակետը, բայց իմ տեսակետը ուրիշ է։ Ցանկալի է նորից իրենց հետ անցկացնել հարցազրույց թեման միտեսակ կիսատ մնաց զգացվում էր որ հանգուցալուծման կարիք ունի։ Նարեկ ջան առաջարկում եմ շաբաթվա մեջ օրեր լինեն բաց քննարկումների մարդիկ գան մասնակցեն քննարկումների։ Համոզված մեր մեջ կան մարդիկ, որ լիքը տարբեր առաջարկներ ունեն ու ամենակարևորը քայլեր են պատրաստ անել և իրենց և շատերի առաջարկները իրագործելու համար, ես անձամբ շատ եմ մտածում երկրի մասին ու շատ հաճելի է որ իմ նման մարդիկ կան որ մտածում են ու ամենակարևորը վերլուծում են խնդիրը կամ խնդիրները տարբեր տեսակետերից։ Իմ կարծիքով կարող եք ավելի շատ մարդկանց ընդգրկող քննարկումներ ունենալ, եթե ունեք այդպիսի միտք։ Շատ շնորհակալություն ձեր կատարած աշխատանքների համար թեթև տեխնիկական խնդիրներ ունեք ձայնի հետ կապված խորհուրդ կտամ HyperX-ի HyperX QuadCast֊ը։ ՀԳ․ Ի վերջո ամենինչ լավ կլինի․․․․ եթե լավ չի ուրեմն դեռ վերջը չի։
Շատ հետաքրքիր էր։ Էլբակյան Էդգարին կարդում/լսում եմ պատերազմի ժամանակ իր "ռազմահոս"֊ներից սկսած, Կարպիս Փաշոյանին առաջին անգամ էի լսում։ Երկուսի ասածների մեջ կա ճշմարտություն. իրար հակադարձում են, բայց միևնույն ժամանակ իրար հավասարակշռում։ Պարադոքս։ Կարծում եմ, քանի դեռ մարդը "կալբասի" կարիքն ունի, քանի դեռ սոված ա ու անապահով, չի կարողանա կարևորել գաղափարը։ Կարիքների բնական նախապատվության պատճառով։ Միակ բանը, որ պետք ա շտկել էս հաղորդման մեջ, ձայնն էր. Էդգարի ձայնը ավելի մաքուր էր լսվում, քան մյուսներինը (բացի նրանից, որ ինքը ավելի սահուն էր մատուցում իր միտքը)։ Շատ եմ ուզում, որ սենց կոնտենտը շատանա ու որակապես աճի հայկական յութուբում։ Շնորհակալություն մտածել ստիպող զրույցի համար։
Карпис совершенно не понимает о чем говорит! Без обид, но он недостойный оппонент Эдгару! Эдгар- очень интеллектуальный человек, одно удовольствие его слушать.
Կարծում եմ տղաներին համեմատել պետք չէ։ Համոզիչ էր, համոզիչ չէր... յուրաքանչյուրս ունենք մեր համոզմունքները։ Ֆոռմատը դեբատ կամ "դուել" չէր (ինչքանով ես հասկացա)։ Պարզապես տարբեր տեսակետներ ունեցող մարդիկ մի սեղանի շուրջ իրենց անկեղծ մտքերն են արտահայտում։ Ու սա էն ա, ինչ պակասում ա մեր հասարակությանը։ Կցանկանայի ավելի շատ նման քննարկումներ լսել։ Իսկապես հետաքրքիր էր 👏
1945-ի պարտությունից հետո Ճապոնիայում սկսվեց մեծ դեպրեսիա։ Թե ինչ պետք ա անեն ապագայում, որ չկրկնեն նույն սխալները։ Ու եկան էն մտքին, որ պետք ա կենտրոնանալ ներքին խնդիրները հասկանալու ու դրանք լուծելու վրա, ու ոչ թե մտածեն գեոպոլիտիկ ամբիցիաներով։ Հետաքրքիր ա, որ Ճապոնիայից են գալիս ներկայումս սաղ աշխարհում կիրառվող կառավարման շատ մեթոդոլգիաներ, Տոյոտայի փորձը ու շատ ուժեղ զարգացավ, պատճառները գտնելու, վեր հանելու ու լուծելու ու էդ պրոցեսները կազմակերպելու կառավարչական մշակույթ։ Ռուս-Շվեդական պարտությունն էլ համանման էֆֆեկտ ունեցավ Շվեդիայի համար, ու նրանք ևս սկսեցին զբաղվել տնային աշխատանքով, ոչ թե մտածել նոր պատերազմների մասին։ Հայաստանը պետք ա կենտրոնանա ներքին խնդիրները լուծելու վրա, Հիմա ամենակարևոր խնդիրն ա, որ Հայաստանի ամեն քաղաք ու գյուղ դառնա նորմալ տեղ, որ մարդ չուզենա փախչի այդտեղից, Հայաստանի ներքին խնդիրների համակողմանի հասկացումն ու լուծումն ա միակ ճանապարհը, որ Հայաստանում մարդ մնա, Հայաստանի իմաստը էս հողի վրա հայ մարդու կոմֆորտ ու որքան հնարավոր է, անհոգ ապրելը, աշխատելը, առհասարակ կյանքը կազմակերպելն է։ Ցանկացած կառավարության խնդիր հային Հայաստանում պահելն ու նպաստավոր պայմաններ ստեղծելն ա, որ էդ մարդը այստեղ անցկացնի իր կյանքը։ Ուժեղ Հայաստանը գյուղում ապրող միայն ծերերը չեն, ու ամեն օր Ռուսաստանից սկայպով նրանց հետ խոսացող երեխաները։ Հայաստանը պարտվեց, որովհետև գաղափարականները մարդկանց հոգսով չէին ապրում, այլ իրանց դրել էին Նապոլիոնի տեղը հողեր էին նվաճում, ու էդ հողերում մարդ չէր ապրում
Մեր պետական համակարգի ղեկավարությունն առ այսօր գաղութի հոգեբանությունով է կառավարում երկիրն։ իսկ քանի որ համայնքներ չունենք սա ուրիշ նշանն է գաղութի հոքեբանություն ունեցող ժողովուրդ։
Always interesting podcasts !!! Both of them had sharp point of views but I agree with The black Tshirt man specially when he said Virtual տառապանք that's typical diaspora virtual patriotism and heroism digital warriors all over social media.
Նարեկ ջան, կոնտենտդ շատ լավն ա, որ կարողանաք ոչ քաղաքականապես բևեռացված մարդկանց հրավիրեք շատ ավելի ուժեղ կլինի: Համ էլ կարողա մի քիչ կտրվենք Ջորդան Պիտերսոնի, Սեմ Հարրիսի և այլ ինտելեկտուալների ալիքներից))) Կրկին անգամ շնորհակալություն:
Մի խոսքով 19-րդ դարի երկրորդ կեսի ֆիդայական հայերասիրությունը ու 21 -րդ դարի ռացիոնալ մտածողությունը բանավիճում են իրար հետ , հաղթում է առաջինը , որովհետև առաջինը ավելի էմոցիոնալ է, տեղ-տեղ սենտիմենտալ, հուզում է մարդկանց։ Ֆիդայական հայերասիրությամբ պետական քաղաքականություն են իրականացնում , պարտվում արտաքին թշնամուն ու ողջ մեղքը փնտրում "լիբերալ պետականասերների " մերժված գաղափարի մեջ
իսկ ոնց հաղթել արտաքին թշնամուն,խաղաղությամբ՞։Թշնամի բառը տեղին եք ասում բայց եթե թշնամու համար քո չլինելը ազգային անվտանգության ու գոյաբանության հարց ա,ինչ՞ կառաջարկեք։Կեղծ խաղաղությանը չհավատալը ֆիդայական կայրենասիրություն չի,ոչ մեկ չի պատրաստվում Արեւմտյան Հայաստանը զենքով հետ գրավել,ուղղակի եթե պատերազմում են քեզ հետ,դու այլ ելք չունես։Թե չէ ոչ մեկ չի ուզում զոհվի ու բոլորն են ուզում բարեկեցիկ երկրում ապրեն,այլ ոչ ներկայիս ժանգոտ,աղքատ,խեղդվող երկրում
Շատ ճիշտ ասացիք։ Շատերը գրում են, թե ֆիդայական մտածողություն ունեցողը ավելի հստակ վերլուծություններ է անում, քանի որ իրականում նույն մտածողությունը ունեն։
Պարտության պատճառը ոչ թե "ֆիդայական հայրենասիրության" հիման վրա վարած քաղաքականությունն էր,այլ ընդակառակը գլոբալիստական ու սպառողական գաղափարներ կրող(կարելիա ասել լևոնական) ուժի կողմից 2018 իշխանության զավթումն էր ու պատերազմի ընթացքում էտ ուժի իշխանության լինելն էր պարտության գլխավոր պատճառը։Նույնիսկ չեմ խոսում պլանավորված դավաճանական քայլերի մասին,չնայած վստսհ եմ,որ մի օր դրանց առկայությունն էլ վերջնակսնապես կապացուցվի։Ու Էդգարի արտահայտած գաղափարները շատ ավելի լայն կոնտեկստ ու բովանդակություն ունեին, ու ձեր նշած "ֆիդայական հայրենասիրությանը" իրանց հանգեցնելը մեղմ ասած էտքան էլ ճիշտ չի,եթե չասեմ աբսուրդա։Էդգարը մարդկանց համար ավելի համուզիչ էր փաստարկված,կշռադատված խոսալու պատճառով,այլ ոչ թե էմոցիոնալ կամ սենտիմենտալ գաղափարներ արտահայտելու։Պարտվողական մտածելակերպն էլ համեմված մազոխիզմի ու ստոկհոլմյան սինդրոմի հետ դա ռացիոնալիզմ չի։Նշեմ նաև որ ռացիոնալ մտածելակերպը դա զուտ 21֊րդ դարին բնորոշ երևույթ չի,19֊րդ դարում էլ ինքը կար,դրա համար մի տեսակ ծիծաղս էկավ "21֊րդ դարի ռացիոնալ մտածողությունը" արտահայտությունը կարդալու ժամանակ,սա վիրավորելու համար չեմ ասում,ուղղակի փաստն եմ արձանագրում։))
Փափուկ բարձի տոնայնություններով մնացինք, որ այս օրն ընկանք: Ասել, որ Հայաստանը չի կործանվի, դարերով մնալու է, ուղղակի գեղեցիկ խոսքեր են։ Չկործանվելու համար համազգային գաղափարախոսություն է պետք ։ Հայը չգիտի ո՞րն է իր ուղին։
Շատ տեղին հյուրեր էին,երեվի ներկա պահին հայ երիտասարդ մտավորականության շրջանում երկու հակադիր տեսակետները պաշտպանող լավագույն ներկայացուցիչներն են ,իրականում թեման շատ ընդարձակ է ,բայց պետք է նշել( համենայնդեպս ես այդպես հասկացա)գլոբալ առումով այստեղ աշխարհընկալման տարբերությունն է ։Հյուրերից մեկի համար կյանքի գլխավոր արժեքն ու իմաստը ՄԱՐԴՆ է ,որն իրավունք ունի ապրել եվ արարել ,իսկ մյուսի համար գլխավորը ԳԱՂԱՓԱՐՆ է ,որը վեր է կանգնած մարդուց եվ նյութականից(հիննվելով այն մտքի վրա ,որ մարդն առանց գաղափար ոչինչ է )։Ով է ճիշտ ով է սխալ թող ամեն մեկն իր համար որոշի ։Միգուցե ճիշտն այդ երկուսի սիմբիոզի մեջ է:Համենայնդեպս հաղորդումը իր հիմնական ֆունկցիան կատարեց ՝ ստիպեց մտածել։
Դուք ասածը չհասկացաք, ասումա քյասիբից չի դա գալիս այլ պետության/էլիտայի դրած խնդրից։ Ադրբեջանը իր քյասիբներին քսիյա տալիս Հայերի վրա, հայերն են իրանց վատ ապրելու պատճառը
@@Heqiat քյասիբիցա գալիս մեր ժողովրդիցա մեր բոլոր խնդիրները, ադրբեջանցի ժող ավելի պատեականամետա իրենց ատելությունը դեպի հայերա ուղղված իսկ մեր ժող դեպի ունեվոր, լավ ապրող խավ
Չարաբաստիկ նոյեմբերի 9ից հետո ամեն օր մեր ընտանիքում երեկոյան, երբ նստում ենք ընթրիքի, ամեն օր նույն բանն ենք կրկնում՝ հաջորդ տարի Արցախում(Ջաբրայիլից Բերձոր, Սղնախից Տոնաշեն)։ Պիտի ապրենք, սովորենք, սովորեցնենք, հասկանանք, ապրենք այն գիտակցումով, որ Արցախը բեռ չի, մեր հայրենիքն է։ Համաձայն եմ Էդգարի բոլոր մտքերի հետ
Ավելի լավ է այսպես իրարամերժ գաղափարների բախում, որը ծնունդ է տալիս որակյալ վերնախավի ձևավորմանը, քան երեկվա ու այսօրվա անձնական, խմբակային շահերի գզվռտոցը։
Վերնագիրն արդեն ունի մարկետինգային մոտիվներ։ Նժդեհական ծրագրավորողները դա մեր «ժամանակակից երիտասարդությունն» է, որոնք բարձր տեղեր հասնելու ճանապարհին հայրենիքին խոստանում են ամեն «անհնար» բան։ Բայց հասնելուց հետո, հրաժարվում են անել «ամենահնարավորը»։ Հրաժարվում են զգալ հայրենիքի դժվարությունները և իրենց ապագան տեսնում են այլ հարթակներում։ Մոռանում են իրենց կողքի շրջափակումը, առօրյա հոգսերը և սավառնում են ծավալապաշտական ամբիցիաներով։ Համամիտ չեմ Կարպիսի այն պնդմանը, որ սխալ է Եվրոպական կրթությունը բերել համադրել մեր ասիական Հայրենիքի կրթությանը։ Կարծում եմ, կրթությունը, գիտությունը չունեն սահմաններ։ Ցանկացած նորի ներմուծում ընդունելի է։ Ուրիշ հարց է, որ չպետք է անտեսել մերը, ազգայինը։
Պետության հիմքում էսպես ասած պատմական հողավաքի գաղափարը դնելով բացառում ենք հասարակության անդամների երջանիկ լինելու իրավունքը։ Մարդիկ Սլովակիա չեն ուզում, մարդիկ ուզում են իրենց իսկ ծննդավայրում ապրեն, ընտանիք կազմեն, երեխա ունենան ու էտ երեխաները ծնողներին պատվով հողին հանձնի ու ոչ հակառակը։ Հայաստան պետության ունիկալությունը դրանում պիտի լինի՝ երջանկության զգացում ապահովի իր քաղաքացուն հայրենիքում ապրելու, այլ ոչ դառնա ատելության, դեպրեսիայի, զոհի ու մահվան խորհրդանիշ։
Առաջին անգամ մեկնաբանություն եմ գրում : Հոգեբանական բռնության ձևա կարպիսանմաններին լսելը : Խորը ներքին խնդիրներ ունեցող , սահմանափակ , սպեկուլյանտ , անհայրենիք , թրքասեր սպեկուլյանտների վառ ներկայացուցիչ էր : Հրգանքս Էդգարի ու Նարեկի նկատմամբ օգնեց , 2 ժամ լևոնա-նիկոլական ֆանատիկի բարբաջանքը հանդուրժել:: Էդգարը խոսում է հստակ հիմնավորումներով , փաստերով , գիտական ուսումնասիրությունների արդյունքներով ու սահմանումներով , վիճակագրական , պատմական , սոցիոլոգիական , կոնսաբանական օրինակներով, հստակ հարցադրումներքվ , ակնհայտ զուգահեռներ տանեով և մատնանշումներ անելով : հայրենիքի համար ապրող , պայքարող մարդու(Էդգար) ու հայրենիք բառի իմաստը անգամ չհասկացող խեղկատակի(կարպիս) զրուց էր :
Էդգարին ու ամբողջ «Հայկական նախագծեր»-ի անդամների հարգանքներս։
Որտեղ տեսնում եմ Էդգարին, դեռ չնայած, չկարդացած լայքում եմ, են որ ՈՒԺԵՂ Ա!!! 👌
Չէմ ուզում որակավորեմ, վիրավորեմ Կարպիսին ու Նարեկին, բայց քննարկում չկա: Պրոֆեսսինալի ու սիրողների իբր թե բանավեճ:
Ոչինչ չունեմ Կարպիսի դեմ, բայց դատողությունների պրիմիտիվության մակարդակը просто зашкаливает.
Շատ լավն էր: Էդգարի պես մտածող տղաներ մեզ շատ են պետք ❤️
Լիովին համաձայն եմ ձեզ հետ
@@annapetrosyan5209 Շատ մտածողներ պետք չէն, շատ գործ անողներ են պետք
Շատ հետաքրքիր և արդյունավետ զրույց էր ստացվել, Էդգար Էլբակյանը ուղղակի փայլեց իր վերլուծական մտքով և գաղափարներով, ուղղակի կառաջարկեմ, որ զրույցների ընթացում ոչ միայն բարձրաձայնվեն խնդիրները, այլ նաև առաջարկվեն լուծումներ:
Ինչ ճիշտ ու հետաքրքիր է խօսում Էդգար Էլբակյանը, ու կարևորը փաստարկներով 👍։ Իսկ Կարպիսը ոչինչ էլ չգիտի ուղակի առանց որևէ հիմնաւորմամբ ինչոր մտքեր է արտահայտում ու ամենավատը դրանք քարոզումը 😖։
Հետաքրքիր էր
Էդգարը ավելի համոզիչ էր ու փաստարկող:
Կարպիսը ուղղակի ընդդիմանում էր առանց փաստարկների :))
3
Kmk3j
Mj
J.
Հարգանքս Էդգար Էլբակյանին! Իրատեսական, բանիմաց, ճկուն հայրենասեր
երկուսին էլ հարգում եմ, բայց Էդգարի գաղափարները ավելի հիմնավորված են ու պատճառահետևանքային կապ ունեցող։
Կարպիսի ի՞նչն եք հարգում
Պարզ հստակ, մի կողմում նստած է մի հայ մարդ ով հասկացել է, որ առանց պատերազմին պատրաստվելու առանց առաջիկա պատերազմին պատրաստվելու ուղղակի չենք լինի, մի պարզ պատճառով՝ սա մերձավոր արևելք է և համաշխարահային կարգ-բան կանոները դեռ էդքան էլ չեն գործում այս տարածաշրջանում ու Աստված գիտի հետո կգործե՞ն թե ոչ։ Իսկ հիմա գնանք մյուս կողմի նստած մարդու ասելիքը փորձենք հասկանանք։ Նա ասում է - մենք որոշող չենք, աշխարհը և մեծերն են որոշում, մեծերը որոշել են որ մենք էս փուլում պետքա հողեր տայինք՝ ուրեմն պետքա տաինք, թե հետո ի՞նչ կլինի մեզ հետ, շատ լավ էլ հասկանում է որ 99 տոկոսով վատ է լինելու եթե որևե փուլում հողերը տաս, բայց դա թաքցնում է միջազգային գործող տարածքային ամբողջականության իրավունքի սկզբունքի անվան տակ։ Ինչո՞ւ, ինչու է թաքցնում, որովհետև ինչվոր մեկը իրեն համոզել է որ եթե աշխարհի մեծերի ասածը չանես ապա 100 տոկոսովա վատ լինելու։ Ինքը նախնտրում է 99 տոկոսանոց վատը 100 ի փոխարեն։ Ես որպես կողքից նայող մարդ, ունկնդիր կուզենայի որ մեր երկրի մեծամասնությունը լիներ Էդգարի նման ոչ թե Կարպիսի, մի պարզ պատճառով։ Էդգարը ելք է տեսնում, պատրեազմին պատրաստվելը դա շատ ավելի լավ ելք է քան Կարպիսի չարյաց փոքրագույն գաղափարախոսությունը։ Որովհետև թշնամու ռազմավարապես և գաղափարապես պլանավորված չարիքը փոքր չի լինում, լինումա ոչնչացնող չարիք։
Ձեր գրածը ոչ թե Կարպիսի ասածն է, այլ ձեր մեկնաբանությունը, ինտերպրետացիան, ձեր ընկալումը իր ասածի վերաբերյալ։
@@tatevikghumashyan6430 Կարպիսի ասածները հո նոր չեն, էս հաղորդման մեջ։ Առնվազն վերջի եկու տարում լսում ենք։ Գնացեք իրեն հարցրեք, այ սենց բան են գրել, դա ճիշտ է՞ թե ոչ։
Ուղղակի չեմ հասկանում, ո՞նց կարամ միաժամանակ կիսեմ երկու էսքան հակառակ բևեռի կարծիք։ Մեր հասարակական-քաղաքական միտքը երկուսիդ կարիքն էլ ունի։ Իսկ Նարեկ ձեզ, շատ մերսի՜ երկուսին հանդիպեցնելու ու զրույցը լսելու հաճույքը մեզ պատճառելու համար։
Ահա և բնապատկերը մեր երկրի՝ էդգարը փոքրամանության նեկայացուցիչն է, Կարպիսը՝ մեծամասնության ներկայացուցիչը ։ ինքներդ գնահատեք, որն է փրկության ճանապարհը՝ Էդգարը, թե Կարպիսը, ես էդգարի գաղափարն եմ ընդունում։
Շատ հետաքրքիր էր, այսքան երիտասարդ ու այսքան հասուն։ Հաճույքով դիտեցի, քանի որ գրքային չէին խոսում, այլ իսկապես ունեին իրենց սեփական կարծիքը։ Էդգարը ավելի ուժեղ և հիմնային թեզեր էր առաջ քաշում և արգումենտներով ամրապնդում իր թեզերը, մինչդեռ Կարպիսը զգալիորեն թերանում էր։ Ցավոք շատերը մյուս հարցազրույցներում շատ գրքային են խոսում և դիտելը անհնարին է դառնում 😊
Մի փոքր թեմայից շեղվեմ։
Հարցազրույցի ձայնային տեմպ֊հաճախականությունը հիասքանչ է, հենց այս խաղաղաձայն երկխոսությունն է ծնում մշակույթը : Ազգը այս վերբալ ամպլիտուդ է պետք մտցնել...
Սա շատ նուրբ, կենսական անհրաժեշտություն է այսօր :
Շնորհակալություն :
Ամեն դեպքում զրույցում Էրգարը առավել հիմնավոր ու հստակ ա։ Կարպիսը չի ձգում:))
Կարպիսը մեր իրականության ամենահետքրքիր ու պրպտուն միտք ունեցող մարդկանցից մեկն է։ Իր պատմական տեքստերը վկա։ Պարզապես մտքերը լավ չի դասավորում ։)
Էդգարը խոսում է փաստարկված, վերլուծություն անելով ու խորքային ուսումնասիրությունների հենքով, ինչը չի կարելի ասել Կարպիսի մասին:
Կներեք, բայց Կարպիսի մոտ զուտ դեմագոգիա է: Տպավորություն է, որ Կարպիսի միջոցով խոսում է Լևոն-նիկոլ տանդեմը:
Ես Կարպիսի փոխարեն նյարդայնացա, հիանալի համբերություն ունի։ Ասենք ինչ է նշանակում Մեծ Հայքը քո հայրենիքն է, թե՞ չէ։ Եթե մինչև այդ գոնե փորձում էի հասկանալ, որն է Էդգարի միտքը, ապա այդ հարցից հետո անլուրջ է թվում։
Իսկ էգոիստ ազգայնականությունը շատ լավ նորարարություն է, որը կարծես հյուրին՝Էդգարին, է բնորոշ։
Մինչև Պարոն Էլբակյանի առաջին փոթքաստը պատկերացում չունեի շատ բաների մասին,ինչը չեմ կարող ասել հիմա։Ավելի խորքային ուսումնասիրության եմ ենթարկում ամեն ինչ ու աշխարհայացքս նկատելիորեն փոխվել է, թե՛ հայրենիքի,թե՛ առհասարակ շատ բաների նկատմամբ։ Հոգաչափ շնորհակալ եմ որ կաք,որ արարում եք.
Առաջին անգամ եմ մեկնաբանություն գրում ու միայն նեղ՝ գիրք շահելու շահադիտական նպատակից ելնելով: Ասի միացնեմ, մի քիչ լսեմ, որ կարողանամ նորմալ բան գրել համ էլ ընթրիք կպատրաստեմ, բայց մնացի մինչև վերջ, մաքրեցի ամբողջ խոհանոցը, սառնարանի բոլոր դարակները լվացի, ընթրիքս էլ չկերա... կարծում եմ լավագույն գնահատական է Ձեր աշխատանքի :) Ասածս ինչ է. ես ահավոր շատ եմ սիրում ուտել ու ահավոր չեմ սիրում տնային գործեր... հաստատ արժանի եմ գրքերից մեկին :)
Լավագույն մեկնաբանությունը ))
Կարպիսը դասական լևոնականա - մակերեսային, չի հաականում շատ շատ բաներ, բայց իրան թվումա, որ ինքը վերջնա, մի խոսքով լևոնական
Անիրատես «իրատեսները»:
Էդգարի միտքը լավն էր, պատերազմի ու շատ շատ երևույթների հանդեպ մեր շերտերի տարբերությունները շատ են, տարբեր խմբեր տարբեր երեւույթների հանդեպ ունեն կարծիքների միջև ահռելի տարբերություններ։ Պետք ա գոնե բալանսավորվի մի երևույթի հանդեպ ունենանք գոնե մոտիկ կարծիք։
Հայաստանում պակասումա հակառակ բեևեռներում գտնվող մարդկանց հետ նման հարցազրույցեր։ Լավ կլինի շարունակական լինի։ Էդգարը ավելի համոզիչ էր։😇,
Պատմաբանը պետք է իմանա, որ հանրույթը ազգ է դառնում ընդհանուր միֆերի, առասպելների և նախնու գիտակցման շնորհիվ։ Ազգերին բնորոշ է յուրայինների (մենք) ու օտարի (նրանք) գիտակցումը։ Ու դա բնորոշ է բոլոր ազգերին։ Էթնիկ ու քաղաքացիական ինքնությունը հակադրելու փորձերը երբեք չեմ հասկացել։ Դու կարող ես լինել լավ քաղաքացի, բայց քեզ պիտի կապեն ինչ-որ բաներ տվյալ ազգի հետ։ Էստեղ գալիս են էդ միֆերը, առասպելները, ավանդույթները, պատմական հիշողությունը :)
Էդգարն ասում է՝ պետք է պատրաստ լինենք դիմակայելու մարտահրավերներին և որպես ազգ ու պետություն ձևակերպենք նպատակ։ Կարպիսն ասում է՝ լավ լինենք բոլորի հետ, բայց թե ինչպես ենք արտաքին սպառնալիքներին դիմակայելու, էդպես էլ չի կարողանում ձևակերպել։
Երբ խնդրին նայում ենք որպես տարածքային վեճ, տապալվում ենք։ Սա ինքնության, գոյության պահպանման ու քաղաքակրթական կռիվ է։ Եվ քաղաքակրթությունների բախումը բոլորովին էլ ժամանակավրեպ տեսություն չէ։
Ամեն դեպքում, շնորհակալություն մտածել ստիպող զրույցի համար։
Edgar Elbakyan👍
Չգիտեմ ում համար ոնց, բայց սկսեմ Կարպիսից։ Հայերի մի մաս կա, որ սենցա մտածում այսօր մեղսունակ կյանք ունեցի թքած վաղը ինչ կլինի, կամ որտեղ հաց այնտեղ կաց, այս տիպի մարդկանց համարա խոսում ինքը, իրա հարցազրույցները, մենք չենք կարող , անհատը ինչ կարա անի, սպասենք սրանք գնան հետո տենանք ինչ ենք անում։ Այ Էդգարը ուրիշա, յուրահատուկ։ Էդգարին շատ եմ հետևում իրա հարցազրույցները կարդում։ Մարդը փորձումա մի բան անի, մի բան փոխի։ Թե ինչքանովա ստացվում իչնքանով չի ստացվում էտ ուրիշ հարցա։ Բայց մարդը հստակ ունի նպատակ, տեսլական, գիտի ինչ պետքա անի ու համոզվածա իրա ճշմարտացիության մեջ։ Էդգարի նման տղաներ ու աղջիկներ են պետք, որ "հայ մարդուն" սովորացնեն, որ ինքը չի ծնվել ուտել ու քնելու համար։ Էս ամեն ինչի շարունակությունը պետքա լինի ազգայինը դարձնել օրակարգ։
Ես Էդգարին ու Կարպիսին անձամբ չեն ճանաչում։ Բայց ես ունեմ այն համոզմունքը, որ անհատը կարող է անել ավելին քան ինքը մտածումա։
Ուղղակի հրաշք էր այս եթերը, չես զգում ոնց է անցնում 2 ժմը
Բարձր մակարդակի ինտելեկտուալ զրույց էր։ Հատուկ շնորհակալություն Կարպիսին ու Էդգարին՝ նշաձողը բարձր պահելու, դիսկուսիան անձնական հարթություն չտեղափոխելու, կոռեկտության ու հնարավորինս գիտահեն (այլ ոչ էմոցիոնալ) հիմնավորեւմներ բերելու համար։
Նման որակի երկխոսություն շատ է պակասում մեր քաղաքական վերնախավին։
Հրաշալի կլիներ, եթե նման ճակատ-ճակատի ազնիվ բանավեճ տեսնեինք այսօրվա հյուրերի գաղափարական ավագների, մասնավորապես՝ երկրի նախկին ղեկավարների միջև։
Կեցցեք։ Մեծագույն հաճույք ստացա։
Կարպիսի ինտելեկտը պլիտուսից ցածրա
Две оппозиционные позиции, два диалога с контр аргументами, оформляющая обобщённую мысль, а правда находится ровно посередине. Это и есть та политическая система, которая нужна нашей стране.
Վաշա ստռանա մած վաշա ռասսիյա չէ՞
@@vote4vote Нет
@@zharkhari4748 նիուժելի ախր էս էրլի ռսաքածիկը բացի ռսաստանի գովելուց ու հայ ազգին անշնորհակալ ներկայացնելուց ուրիշ բան չասեցին, դրանից էլ вашей стране это нужно если ваша страна россия
@@vote4vote Так же Россия руками же армян ломает Армению. Моя страна не Россия. Если я говорю по-русски это ещё не значит я представляю интересы России. А двухполюсная политическая система, абсолютно воплощение идеологической мысли социума. Если данные силы не управляются извне, а представляют интересы граждан, подкреплены государственными институтами, то на государственную политику не смогут повлиять извне, будь то Россия или Турция или оба вместе взятые.
@@zharkhari4748 какраз армянами представленными в этом диалоге россия ломает Армению и идею собственного государства...
Эти два русских агента лишь заняты восхвалением роли России в Армении как будто это Армяне сами виноваты в том, что Россия к ним плохо относиться...
Շատ լավն էր։
Մերսի բանախոսներին!
Նախ նշեմ, որ և Էդգարին, և Կարպիսին բացահայտել եմ Նարեկի հաղորդման շրջանակներում։ Էդգարի վերլուծական միտքը մեկ ուրիշ՝ բարձր մակարդակի վրա է, Կարպիսին միշտ փորձել եմ հասկանալ( քանի որ 《հեղափոխականները》 ինչ_ որ ներքին խորը խնդիրներով մարդիկ են).... Այսպես ձևակերպեմ միտքս այս ողջ քննարկման ընթացքում մի մտքի վրա կենտրոնացա, պետք է ամեն ինչ անել, որ Կարպիս չդառնալ ( ամենայն հարգանքով ) այսինքն չլինել մարդ_ընդդիմադիր, ով կարող է ունի գաղափար, բայց ամեն ձևակերպած միտք օդ կրակելու պես է լինում, ամեն ինչից կարող ես կարծիք կազմել, բայց ոչնչից հիմնավորված չկարողանալ խոսել։ Վտանգավոր տեսակ է....
ընդդիմադիր՝ երկու դ֊ով
@@arminebekaryan6598 շնորհակալություն))
Ամենահետաքրքիր փոդքաստներից👌
Էդգարի ինքնավստահությանը նախանձել կարելի ա, շոումեն ա )))
Կարպիսը հետաքրքիր մտքեր ա առաջ բերում, բայց չի խորանում։
Հավես ա նայել, մերսի 🙂
Հա իրոք, ընդհանրապես չի լարվում, ոնց որ տեսախցիկ չլինի😂
Նարեկ ջան, քույրերը լավ էլ նայում են ))
Նարեկ ջանապրես սեղանակիցներիդ համար իսկ Էդգար էլբակյանը հիանալի հիմնավորւմներով զրւցակից է մեծ հայրենասեր գիտնական և դիվանագետ ափսոս ռր նման պոտենցիալի ձեռքւմ չեն լծակները երկիրը պահելւ համար
մ
Հարցազրույցը նայեցի մի ակնկալիքով, որ ուղիղ հարց կհնչի. ո՞վ է Նժդեհը։
Ափսոսում եմ, Նարեկը լավ առիթ բաց թողեց հաղորդումը ամբողջական և իր ֆորմատի մեջ հիշվող ու հետագայում ցիտվող դարձնելու համար։
2 շատ տարբեր մարդկանց տեսակներ, շատ հետաքրքիր էր լսելը :)
Իսկ վերջին հարցը ավելի քան դիպուկա, որ անմիջական տարբերությունը ցույց ա տալիս անհատների :)
1 տեսակը` ապրել իմաստավորված, արժեքներով
2 տեսակը` ապրել ապրելու համար, մեկա մեռնելու ես
Էդգարի ամենամեծ առավելությունը' շատ գեղեցիկ խոսելն ու մտքերը հետաքրքիր ձեւով արտահայտելը։
Նարեկին' շնորհակալություն։
Հետաքրքիր ա: Տաղավարում հնչեց են միտքը, որ պետք չի անընդհատ ասել, որ Հայաստանը կործանվելու ա՝ մեղադրելով ֆատալիզմի մեջ: Բայց միևնույն ժամանակ մոռացվում ա են փաստը, որ 30 տարի շարունակ հայտնի շրջանակներից միշտ հնչեցվել ա՝ ետ հողերը չեք կարա պահեք, տղա եք պահեք: Բա դա ի՞նչ էր:
Ես, լինելով 19 տարեկան, շատ մեծ հետաքրքրությամբ ու ուշադրությամբ լսեցի 2-ին էլ։ Ես էն սերնդից եմ,որ 2 պատերազմ ա տեսել,ու էն մարդկանցից/աղջիկներից,ով փորձում ա հետևություններ անել ու քննարկել
իրավիճակը` լսելով նաև ուրիշներին, մանավանդ բնագավառից։
Շատ հետաքրքիր էր լսել երկուսին էլ` մանավանդ որ նույն կարծիքը չեն կիսում։ Աշխարհայացք ու կարծիք են ձևավորում, սովորացնում են ու զարգացնում։
Շա՜տ հետաքրքիր էր,ապրեք❤️
Ամեն դեպքում Կարպիսի կողմից խիզախություն էր Էլբակյանի հետ նման թեմայով դեբատի մեջ մտնելը :)
Կեցցես, էդգար: Նման էր պրրոֆեսիոնալ բռնցքամարտիկի կողմից փողոցի կռիվ մղող մարտիկի ծեծին: Կարպիս, չնեղանաս, ինձ ճանաչում ես...
Ընդհանուր փոթքաստը շատ լավա ստացվել, հյուրերը նույնպես շատ լավն էին, գաղափարապես շատ հագեցած էր: Հավանեցի Կարպիսի կարծիքը Ս. Սարգսյանի հեռանալու մասին. չէի սպասում նրանից :) Բայց համաձայն չեմ հարևանների հետ հարաբերություններ կարգավորելուց, քանի որ չենք շահելու ոչ մի դաշտում՝ ոչ սահմանին իրավիճակի փոփոխություն կլինի, ոչ էլ օրինակ տնտեսության մեջ ինչ-որ փոփոխություն կլինի: Թուրքական թե տեքստիլ ապրանքները, թե գյուղմթերքը առանց բացելու էլ մրցունակ չեն գնային առումով, մի հատ էլ որ սահմանները բացվեն ավելի ցածր գնով կտնեն Հայաստան վնասելով տեղական ապրանքներ արտադրողներին:
Դժվար եթեր էր ու հետաքրքիր։
Կարպիսի և…, և…-ը (52:00-52:10 վվ.) շատ բան է ասում թե քիրվայական, թե կալբասական աշխարհայացքի մերկապարանոց լինելու մասին։ Հարց է առաջանում` այս դեպքում ի՞նչ նպատակ ունի այս ողջ սոցիալական ստրուկտուրան` հայրենիք, ազգ, ընտանիք, այս ամենը փակենք, գնանք խալվաթ լռվելու՞:
Կամ «էգոիստ ազգայնականություն»)))), ազգայնականությունը արդեն իսկ ռացիոնալ սոցիալական էգոիզմ ա, որի նպատակը քո ազգ-տեսակը աշխարհի ազգ-տեսակների մեջ պահպանելն ու ի կատարումն հասցնելն ա, սոցիալական դարվինիզմի զանգվածային դրսևորում, ու այդ հասկացողության կողքին էգոիզմ բառ դնելը խնդալս բերեց))):
Էգոիստ ազգայնականության կարպիսյան մեկնաբանությունն էլ էր հետաքրքիր, ստեղծում ես ազգային երազանք, պարտադրում այլոց, մեծամասնությունը դա չի ընկալում ու մեծամասնությանը տալիս ես «կալբաս սիրող» գնահատականը։
Նախ, այդ ազգային երազանքը մեկ կամ մի քանի հոգի չէին ստեղծել, այսինքն դա էլիտայից զանգվածին իջեցված գաղափար չէր, ընդհակառակը, երբ թատերական հրապարակում ազգային երազանքի հետևից էկած մարդկանց պատճառով ասեղ քցելու տեղ չկար, էտ հրամայականով առաջացավ էլիտա, որի ներկայացուցիչներից ոմանք էլ ցայսօր այդ ամենը գլխիվայր են շուռ տալիս ու Կարպիսի ու նմանների շուրթերով հասցնում են իրենց լսարանին))):
Thank you
Մեր օրերում մարդիկ հերոսանում են անգիտակցաբար , հայտնվում են սահմանին ու վերջ ։
Սկսվումա կյանք ու կռիվ պայքարը ։
Ախպերներ իմ կարծիքով կարիք չկա ընհանրապես քննարկել մեր յուրահատուկ լինել չլինեկը։եթե դուք դա անում եք ուսուցօղական նկատառումօվ,կարելիա մի տեղ հասկանալ։բայց ասեմ որ իմ կարծիքով որում խօրապես վստահ եմ,մենք իրօք յուրահատուկ ազգ ենք,յուրաքանչյուր հային հարցրա ու նա քեզ կասի միլիոն պաստ,միլիոնավոր փաստարկներ քեզ կբերի,անկասկած ու լրիվ օբեկտիվ։ես ինքս ապրում եմ ռուսաստանում ու շփվել եմ ու շփվում եմ ու չեմ տեսել վօրեվե մի ազգ մեզ նման։չկա չես գտնի։ու ես ուղակի մոլորություն չի։հազար մարդու հետ եմ շփվել ու շատ այլ ազգիներ վօրօնք շփվելեն Հայի հետ ու խօրապես ճանաչում են բօլօրնել դա են ասում։խօսքս խելացի մարդկանց մասինա։ինդզ մի անգամ մի ռուս տարեց մարդ շատ կարդացած ու մեծ կյանքի օրից ունեցող մարդ ասեց եղել եմ համարյա ամեն տեղ տեսել ու շփվել եմ շատ ազգերի հետ բայց չեմ տեսել որեվէ մի ազգ նման Հային,ասումա չկա մի ազգ եր ՀԱՅԻ կօղքը կարողանա հավասար կանգնի։ասումա մենք ուղակի մօտիկ անգամ չենք։ու ըտենց դեպքեր ուղակի հաշվել չի լինի։շատ ու շատ։ունիկալ ազգա մեր ազգը։ինչ որ անումա Հայը որ իրա համար սովորականա այլ ազգի գլխի մեջ չի տեղավորվում ուղակի։Հայը օրիգինալա ամեն ինչում։էնքան բաներ կա որ տեսնում ես քո ազգի մեչ որ չես կարա գտնես ուրիշի մեչ։շատ շատ բաներ իմ հետ պատահած իմ աչքով տեսած որ չես կարող տեղավորել ուղակի գրելով։մեզ երեվի պետքա լուծում գտնել ու մեր լավը մեզ ծառայացնենք ու մեր օգտին
Մեծ Հա՞յք…
Կներեք, բայց արդեն ժամանակն է երկնքից իջնել։
Կարպիսի իրատեսության կարիքն այսօր շատ է զգացվում։
10:0 հօգուտ Էդգարի
Ժողովուրդ ջան խնդրում ենք կարգավորեք զվուկը
Մանկամտություն ա, կարծելով, որ պատերազմը չլինելու դեպքում մենք ստեղ զարգացած տնտեսություն էինք կառուցելու: Սահմանները բաց լինելու դեպքում 90 - ականներին քանդված տնտեսությամբ երկրում 98-ին թեկուզ, թուրքական կապիտալը ներթափանցելով Հայաստան, դու ոչ գյուղատնտեսություն էիր ունենալու, ոչ տեղական արտադրող, ոչ էլ քաղաքաշինություն ու թեթեև արդյունաբերություն: Էլ չեմ ասում դեմոգրաֆիկ նկարագիրը, որը սրընթաց փոխվելու էր: Օդից պնդումներ եք անում, առանց հաշվետու լինելու հետևանքների մասին:
Բարեւ ձեզ🥰
Հետաքրքիր էր
Карпис Вы напопимнили мне Чехова « Они пили чай и разговаривали о пустяках, а в это время рушились их судьбы»
Կենսաբանական տարբերությունների հարցը մի կողմ դրած, եթե մենք համահարթեցնում ենք բոլոր ազգերին որպես գաղափար ու պետություններին որպես այդ գաղափարի արտացոլանք, ապա տրամաբանական հարց ա առաջանում, ապա ինչ կարևոր ա, թե ինչ գույնի ա անձնագիրդ: Էդգարի ասած, Կարպիսի այդպես էլ ամբողջությամբ չընկալված կալբասը այլ վայրերում շատ ավելի շատ ա, ու շատ ավելի շատ համով:
Լավ էր, բայց քիչ էր։ Նարեկ ջան, շնորհակալություն էս գործի համար։ Գաղափարախոսությունների թեման շատ կարեւոր ա ու չբացված առհասարակ։ Մի հատ օրինակ բերեմ. ես Ստեփանավանում եմ մեծացել ու հիմա արդեն մեծ տարիքում աշխատում եմ քաղաքի հետ, ծրագրեր եմ անում։ Ու կա սենց մի հատ կոնֆլիկտ. ինչի ա քաղաքը [դեռ] կրում Շահումյանի անունը, կամ էլ Շահումյանի տուն-թանգարանը մասամբ քողարկված ա «Մշակույթի և ժամանցի կենտրոն» անվան տակ, քանի որ բնակչությունը նեգատիվ ա տրամադրված ու ավելորդ անգամ չեն ուզում Ստյոպի անունը շեշտել։ Էս ժամանակին եղած իդեոլոգների ու գործիչների գնահատականը ու կապը այսօրվա Հայաստանի հետ հետաքրքիր կլիներ լսել Ռիըրենջի եթերում։
Մենք պետք է տարբեր մտքեր ունենանք. դա նորմալ ու անգամ շատ լավ է: Կարևորը սիրենք ու հարգենք իրար։ Միշտ հիշում եմ Սարոյանի` "Հայն ու հայը" ։ Մենք ենք միայն իրար հարազատ, ու պիտի միասնությամբ հզորանանք։
Մեկնաբանություններում տեսա, որ շատ են գրում, որ Էդգարը ավելի ուժեղա, ուղղակի Էդգարը ավելի տրամաբանական ռացիոնալ մտածողա իսկ Կարպսշիկը աբստրակտ զգացողականա ու ինտրովերտ։ Բացի դա Էդգարը մանիպուլացիաներ անելու հակվածություն ունի իսկ Կարպսշիկը ավելի անկեղծա։
Համաձայն եմ ձեզ հետ, որ ուժեղի ու թույլ միջև տարված համեմատականները այդքան էլ տեղին չէին: Մի բանա անհասկանալի, թե ինչի եք անունը էդ ձևով գրել? Ինչ եք ուզում դրանով ասել?
Բարև ձեզ սկսել եմ լսել ձեր փոդկաստները վերջապես Հայկական յութուբում որակյալ կոնտենտ,շատ հետաքրքիր և ռացիոնալ։
Երկու տիրոջ չես կարող ծառայել։Կամ գնում ես պատերազմի կամ գնում ես խաղաության։Կամել երկուսը միասին։Այսինքն պատերազմի պատրաստվելով գնում ես խաղաղության։Իսկ մենք ոչ պատրաստվեցինք պատերազմի ոչել արժանապատիվ խաղության։Հրաշքի դպասումով ստացանք համապատասխան ցավալի ապտակ։
Շատ ստացված էր👍👍👍
Մի բան ասե՞մ,,, անկեղծ շնորհակալ եմ Ձեզնից Նարեկ ջան նմանատիպ պոտկաստների համար։ Ես իմ մեջ նկատում եմ բնավորության, սովորույթների, մտածելակերպի փոփոխություններ, որ ժամանակին անիմաստ էր իմ չորկողությանս հետ փոխել։ Հիմա շատ հարցերի շատ ուրիշ տեսակետից եմ նայում ու շատ հարցերի պատասխաններ եմ գտնում, ճիշտ ա դիպլոմայինս գրելու փոխարեն հարցազրույց եմ լսում, բայց չեմ բողոքում😂😂
Հ.գ. Հա ու եթե Նժդեհի գիրքը դեր իր հավատարմին չի գտել եսս այստեղ եմմմմ
Էդգար👍🏽
Կարպիսն ասում ա մեզ միավորումա լեզուն, կենցաղը... և այլն: Դա միավորումա ժողովրդին, իսկ պետության շուրջ ո՞նց են միավորվում առանց գաղափարի: Եթե ամենակարևորը բարեկեցություննա, էլ ինչի՞ն ա պետք Հայաստան պետություն: Կարող ենք ապրել աշխարհի ցանկացած կետում: Հաջողված պետությունները ստեղծվում են գաղափարի շուրջ: Միայն բարեկեցությունն ու խաղաղությունը քիչա:
Կարպիսի մասերն առաջ տալով ավելի բովանդակային է մնում հաղորդումը :Դ #sorrynotsorry
Ուղղակի մեծ խնդրանք՝ հաճախ հավաքեք էս մտածող մարդկանց իրար գլխի։
Karpisi (LTP-i) gaghaparhe hayeri patmakan #1 tshnamine.
Էս էն դեպքն ա , որ առանց նայելու հավանում ես ✌️ էն տարբերակն ա որ էս երկու երիտասարդի ոսկե միջինը լավագույն օրինակելին կլինի գալիք սերնդի համար))
Էդգար
Ինչի ե՞ք միֆերին վատ վերաբերվում: Եթե ընդունենք, որ ասենք Քրիստոնեությունը միֆ էր, բայց չէ՞ որ Սիքստինյան Կապելլան այդ միֆի հիման վրա է ստեղծվել: Խի նենց մտածում եք, որ թե շատ սիրելի Թուրքիան կամ ցանկացած այլ պետություն միֆ չունի՞: Դուք ո՞նց եք պատկերացնում անմիֆ հասրակություն: Նիկոլի ասած առանց իզմերն ա հա՞:
ինձ հետաքրքեց Ձեր տեսակետը
Միֆն ու ազգային գաղափարախոսությունը տարբեր բաներ են։ 2020֊ին բոլոր միֆերը ջարդվեցին մեր գլխին, որովհետև 30 տարի միրաժների ու ինքնախաբեության մեջ ենք ապրել։ 88֊ին Արցախի ազատագրումն ու սուվերենությունն էր ազգային գաղափարախոսություն։ Հիմա ո՞րն ա։
Հարգելի@@tatevikghumashyan6430 ինձ համար 30 տարվա միակ ու գլխավոր《միֆը》հեղափոխություն անենք, ու լավ կապրենքն էր ու ամեն ինչ 《թալանչիներն》են մեղավոր, որը ծաղկացրել ու արմատացրել ա ինձ և Ձեզ հայտնի անձը։
@@hovhannessargsian ու հետաքրքիր ա էտ նույն մասան գռզոյի պես թալանչիների պահով նույն ձև չի ասում կան նույն լֆիկի պահով նախկիների ժմկ թալանչի էին հիմա բիզնեսմեն
Ինձ թվումա զուտ միֆը պետք չի խառնել սխալի հետ, այսինքն միֆը մի քիչ էլ պետք ա կպնի իրականությանը որ շատ չհիասթափվես հետո այլ դարձնես ճիշտ։
Գուցե բառերով չեմ կարում բացատրեմ, բայց երբ որ մեր ազգային միֆը դարձնենք որ մնացած ազգերը քյալերի քարավան են, մենք հանճարներ, կամ սրա մոտիկ միֆ, էդ հիմարություն կլինի, ոչ թե միֆ 😂
Տպավորություն է, որ երկուսի հայացքների տարբերության հիմնական պատճառներից մեկը թշնամու նկատմամբ ունեցած վերաբերմունքի էական տարբերությունն է։ Չեմ պատկերացնում ուղակի ոնց կարելի է պատրաստվել խաղաղ կյանքի ու հարևանություն անելուն, երբ հարևանդ բաց տեքստով միշտ ասել է ու ասում է, որ քեզ պիտի ոչնչացնի։ Կարծես թե Կարպիսը թուրքին չի ճանաչում, դրա համար ցիտեմ թերևս լավագույն ճանաչողին` Նժդեհին. 《Հայութեան մահացու թշնամին` թրքութիւնը կարող է բազում քաղաքական ցուցանակներ փոխել, բայց էապես միշտ էլ է և կը մնայ նոյնը` նենգ, տմարդ, մարդակեր։ Հակառակ ուրիշներին` այդ ցեղի մարդկայնացումը իր թուլութեան մեջ է։ Եթե երբեւիցէ քեզ յաջողուել է մի հատիկ ազնիւ թուրք տեսնել, նշանակում է թէ դու նրան տեսել ես անզօրի, անզէնի, պարտեալի վիճակում》։
Թուրքի հետ հարևանություն կարող ես անել, միայն երբ նա թույլ է ու պարտված, չնայած դրանում էլ խիստ կասկածում եմ, ու սրա հետ համակերպվել է պետք, եթե ուզում ենք գոյատևել էս տարածաշրջանում` պահպանելով մեր ինքնությունը։ էլի Նժդեհից` հիմարություն է անկախ հայրենիքի մասին երազել, երբ նախօրոք նրա պաշտպանության համար չենք սպառազինվել։
Կարպիսը ասումա պետքա հետները ախպերություն անենք, ուրախ երջանիկ ապրենք
Էդգարն ավելի համոզիչ էր
Անգլերեն լավ խոսք կա "Respectfully disagree", են բաներիցա որ հայերը պիտի ինտեգրեն իրենց մտածելակերպում, չկա ես ճիշտ եմ դու սխալ։ Պետք է լինի ես հարգում եմ քո տեսակետը, բայց իմ տեսակետը ուրիշ է։ Ցանկալի է նորից իրենց հետ անցկացնել հարցազրույց թեման միտեսակ կիսատ մնաց զգացվում էր որ հանգուցալուծման կարիք ունի։ Նարեկ ջան առաջարկում եմ շաբաթվա մեջ օրեր լինեն բաց քննարկումների մարդիկ գան մասնակցեն քննարկումների։ Համոզված մեր մեջ կան մարդիկ, որ լիքը տարբեր առաջարկներ ունեն ու ամենակարևորը քայլեր են պատրաստ անել և իրենց և շատերի առաջարկները իրագործելու համար, ես անձամբ շատ եմ մտածում երկրի մասին ու շատ հաճելի է որ իմ նման մարդիկ կան որ մտածում են ու ամենակարևորը վերլուծում են խնդիրը կամ խնդիրները տարբեր տեսակետերից։ Իմ կարծիքով կարող եք ավելի շատ մարդկանց ընդգրկող քննարկումներ ունենալ, եթե ունեք այդպիսի միտք։ Շատ շնորհակալություն ձեր կատարած աշխատանքների համար թեթև տեխնիկական խնդիրներ ունեք ձայնի հետ կապված խորհուրդ կտամ HyperX-ի HyperX QuadCast֊ը։
ՀԳ․ Ի վերջո ամենինչ լավ կլինի․․․․ եթե լավ չի ուրեմն դեռ վերջը չի։
Շատ հետաքրքիր էր։ Էլբակյան Էդգարին կարդում/լսում եմ պատերազմի ժամանակ իր "ռազմահոս"֊ներից սկսած, Կարպիս Փաշոյանին առաջին անգամ էի լսում։ Երկուսի ասածների մեջ կա ճշմարտություն. իրար հակադարձում են, բայց միևնույն ժամանակ իրար հավասարակշռում։ Պարադոքս։ Կարծում եմ, քանի դեռ մարդը "կալբասի" կարիքն ունի, քանի դեռ սոված ա ու անապահով, չի կարողանա կարևորել գաղափարը։ Կարիքների բնական նախապատվության պատճառով։
Միակ բանը, որ պետք ա շտկել էս հաղորդման մեջ, ձայնն էր. Էդգարի ձայնը ավելի մաքուր էր լսվում, քան մյուսներինը (բացի նրանից, որ ինքը ավելի սահուն էր մատուցում իր միտքը)։
Շատ եմ ուզում, որ սենց կոնտենտը շատանա ու որակապես աճի հայկական յութուբում։ Շնորհակալություն մտածել ստիպող զրույցի համար։
Ես Նարեկի բարությունից ու հումորից եմ ուզում, որ կարողանամ Կարպիսի ու Էդգարի միջև կոնֆլիկտները տենց ջրեմ ))))
Ամեն ինչ լավա, բայց նախ ձայնի համար որակյալ միկրոֆոններա պետք, հետո լավ : Անպայման Ավետիք Չալաբյանի հետ պոդքաստ արա: Նորանոր հաջողություններ:
ruclips.net/video/CXk1qK8hWeQ/видео.html արդեն կա
Արդեն եղել է )))
Էդգար Էլբակյան.դու հայտնագործություն ես
Карпис совершенно не понимает о чем говорит! Без обид, но он недостойный оппонент Эдгару! Эдгар- очень интеллектуальный человек, одно удовольствие его слушать.
👍🏻👍🏻👍🏻
Էդգար ջան Նժդեհի գիրքը ինձ ուղարկի էլի, փող չկա որ առնեմ☺😁
էս ինչ սիրո խոստովանւթյուն էր ։
Կարծում եմ տղաներին համեմատել պետք չէ։ Համոզիչ էր, համոզիչ չէր... յուրաքանչյուրս ունենք մեր համոզմունքները։ Ֆոռմատը դեբատ կամ "դուել" չէր (ինչքանով ես հասկացա)։ Պարզապես տարբեր տեսակետներ ունեցող մարդիկ մի սեղանի շուրջ իրենց անկեղծ մտքերն են արտահայտում։ Ու սա էն ա, ինչ պակասում ա մեր հասարակությանը։ Կցանկանայի ավելի շատ նման քննարկումներ լսել։ Իսկապես հետաքրքիր էր 👏
1945-ի պարտությունից հետո Ճապոնիայում սկսվեց մեծ դեպրեսիա։ Թե ինչ պետք ա անեն ապագայում, որ չկրկնեն նույն սխալները։
Ու եկան էն մտքին, որ պետք ա կենտրոնանալ ներքին խնդիրները հասկանալու ու դրանք լուծելու վրա, ու ոչ թե մտածեն գեոպոլիտիկ ամբիցիաներով։
Հետաքրքիր ա, որ Ճապոնիայից են գալիս ներկայումս սաղ աշխարհում կիրառվող կառավարման շատ մեթոդոլգիաներ, Տոյոտայի փորձը ու շատ ուժեղ զարգացավ, պատճառները գտնելու, վեր հանելու ու լուծելու ու էդ պրոցեսները կազմակերպելու կառավարչական մշակույթ։
Ռուս-Շվեդական պարտությունն էլ համանման էֆֆեկտ ունեցավ Շվեդիայի համար, ու նրանք ևս սկսեցին զբաղվել տնային աշխատանքով, ոչ թե մտածել նոր պատերազմների մասին։
Հայաստանը պետք ա կենտրոնանա ներքին խնդիրները լուծելու վրա, Հիմա ամենակարևոր խնդիրն ա, որ Հայաստանի ամեն քաղաք ու գյուղ դառնա նորմալ տեղ, որ մարդ չուզենա փախչի այդտեղից, Հայաստանի ներքին խնդիրների համակողմանի հասկացումն ու լուծումն ա միակ ճանապարհը, որ Հայաստանում մարդ մնա, Հայաստանի իմաստը էս հողի վրա հայ մարդու կոմֆորտ ու որքան հնարավոր է, անհոգ ապրելը, աշխատելը, առհասարակ կյանքը կազմակերպելն է։
Ցանկացած կառավարության խնդիր հային Հայաստանում պահելն ու նպաստավոր պայմաններ ստեղծելն ա, որ էդ մարդը այստեղ անցկացնի իր կյանքը։
Ուժեղ Հայաստանը գյուղում ապրող միայն ծերերը չեն, ու ամեն օր Ռուսաստանից սկայպով նրանց հետ խոսացող երեխաները։
Հայաստանը պարտվեց, որովհետև գաղափարականները մարդկանց հոգսով չէին ապրում, այլ իրանց դրել էին Նապոլիոնի տեղը հողեր էին նվաճում, ու էդ հողերում մարդ չէր ապրում
Մեր պետական համակարգի ղեկավարությունն առ այսօր գաղութի հոգեբանությունով է կառավարում երկիրն։ իսկ քանի որ համայնքներ չունենք սա ուրիշ նշանն է գաղութի հոքեբանություն ունեցող ժողովուրդ։
Edgary ujex txaya💪
Always interesting podcasts !!! Both of them had sharp point of views
but I agree with The black Tshirt man specially when he said Virtual տառապանք that's typical diaspora virtual patriotism and heroism digital warriors all over social media.
Diasporain chkpnek.
Նարեկ ջան, կոնտենտդ շատ լավն ա, որ կարողանաք ոչ քաղաքականապես բևեռացված մարդկանց հրավիրեք շատ ավելի ուժեղ կլինի: Համ էլ կարողա մի քիչ կտրվենք Ջորդան Պիտերսոնի, Սեմ Հարրիսի և այլ ինտելեկտուալների ալիքներից))) Կրկին անգամ շնորհակալություն:
Մի խոսքով 19-րդ դարի երկրորդ կեսի ֆիդայական հայերասիրությունը ու 21 -րդ դարի ռացիոնալ մտածողությունը բանավիճում են իրար հետ , հաղթում է առաջինը , որովհետև առաջինը ավելի էմոցիոնալ է, տեղ-տեղ սենտիմենտալ, հուզում է մարդկանց։ Ֆիդայական հայերասիրությամբ պետական քաղաքականություն են իրականացնում , պարտվում արտաքին թշնամուն ու ողջ մեղքը փնտրում "լիբերալ պետականասերների " մերժված գաղափարի մեջ
իսկ ոնց հաղթել արտաքին թշնամուն,խաղաղությամբ՞։Թշնամի բառը տեղին եք ասում բայց եթե թշնամու համար քո չլինելը ազգային անվտանգության ու գոյաբանության հարց ա,ինչ՞ կառաջարկեք։Կեղծ խաղաղությանը չհավատալը ֆիդայական կայրենասիրություն չի,ոչ մեկ չի պատրաստվում Արեւմտյան Հայաստանը զենքով հետ գրավել,ուղղակի եթե պատերազմում են քեզ հետ,դու այլ ելք չունես։Թե չէ ոչ մեկ չի ուզում զոհվի ու բոլորն են ուզում բարեկեցիկ երկրում ապրեն,այլ ոչ ներկայիս ժանգոտ,աղքատ,խեղդվող երկրում
Շատ ճիշտ ասացիք։ Շատերը գրում են, թե ֆիդայական մտածողություն ունեցողը ավելի հստակ վերլուծություններ է անում, քանի որ իրականում նույն մտածողությունը ունեն։
Պարտության պատճառը ոչ թե "ֆիդայական հայրենասիրության" հիման վրա վարած քաղաքականությունն էր,այլ ընդակառակը գլոբալիստական ու սպառողական գաղափարներ կրող(կարելիա ասել լևոնական) ուժի կողմից 2018 իշխանության զավթումն էր ու պատերազմի ընթացքում էտ ուժի իշխանության լինելն էր պարտության գլխավոր պատճառը։Նույնիսկ չեմ խոսում պլանավորված դավաճանական քայլերի մասին,չնայած վստսհ եմ,որ մի օր դրանց առկայությունն էլ վերջնակսնապես կապացուցվի։Ու Էդգարի արտահայտած գաղափարները շատ ավելի լայն կոնտեկստ ու բովանդակություն ունեին, ու ձեր նշած "ֆիդայական հայրենասիրությանը" իրանց հանգեցնելը մեղմ ասած էտքան էլ ճիշտ չի,եթե չասեմ աբսուրդա։Էդգարը մարդկանց համար ավելի համուզիչ էր փաստարկված,կշռադատված խոսալու պատճառով,այլ ոչ թե էմոցիոնալ կամ սենտիմենտալ գաղափարներ արտահայտելու։Պարտվողական մտածելակերպն էլ համեմված մազոխիզմի ու ստոկհոլմյան սինդրոմի հետ դա ռացիոնալիզմ չի։Նշեմ նաև որ ռացիոնալ մտածելակերպը դա զուտ 21֊րդ դարին բնորոշ երևույթ չի,19֊րդ դարում էլ ինքը կար,դրա համար մի տեսակ ծիծաղս էկավ "21֊րդ դարի ռացիոնալ մտածողությունը" արտահայտությունը կարդալու ժամանակ,սա վիրավորելու համար չեմ ասում,ուղղակի փաստն եմ արձանագրում։))
Փափուկ բարձի տոնայնություններով մնացինք, որ այս օրն ընկանք: Ասել, որ Հայաստանը չի կործանվի, դարերով մնալու է, ուղղակի գեղեցիկ խոսքեր են։ Չկործանվելու համար համազգային գաղափարախոսություն է պետք ։
Հայը չգիտի ո՞րն է իր ուղին։
Շատ տեղին հյուրեր էին,երեվի ներկա պահին հայ երիտասարդ մտավորականության շրջանում երկու հակադիր տեսակետները պաշտպանող լավագույն ներկայացուցիչներն են ,իրականում թեման շատ ընդարձակ է ,բայց պետք է նշել( համենայնդեպս ես այդպես հասկացա)գլոբալ առումով այստեղ աշխարհընկալման տարբերությունն է ։Հյուրերից մեկի համար կյանքի գլխավոր արժեքն ու իմաստը ՄԱՐԴՆ է ,որն իրավունք ունի ապրել եվ արարել ,իսկ մյուսի համար գլխավորը ԳԱՂԱՓԱՐՆ է ,որը վեր է կանգնած մարդուց եվ նյութականից(հիննվելով այն մտքի վրա ,որ մարդն առանց գաղափար ոչինչ է )։Ով է ճիշտ ով է սխալ թող ամեն մեկն իր համար որոշի ։Միգուցե ճիշտն այդ երկուսի սիմբիոզի մեջ է:Համենայնդեպս հաղորդումը իր հիմնական ֆունկցիան կատարեց ՝ ստիպեց մտածել։
@@samyeng5641 եվ որն է?
Միայն ԼՂԻՄ-ըհայրենիք ընդունելով, ընդունում ես, որ քո հայրենիքը քո համար որոշել են ԽՍՀՄ տարիներին: )))))
Նարեկ ջան, ամեն ինչ շատ լավ ա, միայն թե խնդրում եմ, ձայնը ուղղեք էլի։ Կարպիսի ձայնը գրեթե չէր լսվում կամ կողմնակի աղմուկով էր լսվում։
Հայ քյասիբի ու ադրբեջանցի քյասիբի համեմատությունը լավն էր, մեր քյասիբների 90 % աբիժնիկ, նախանձ են
Դուք ասածը չհասկացաք, ասումա քյասիբից չի դա գալիս այլ պետության/էլիտայի դրած խնդրից։ Ադրբեջանը իր քյասիբներին քսիյա տալիս Հայերի վրա, հայերն են իրանց վատ ապրելու պատճառը
@@Heqiat քյասիբիցա գալիս մեր ժողովրդիցա մեր բոլոր խնդիրները, ադրբեջանցի ժող ավելի պատեականամետա իրենց ատելությունը դեպի հայերա ուղղված իսկ մեր ժող դեպի ունեվոր, լավ ապրող խավ
@@armyan5556 պետությունն ու էլիտաներն են "քյասիբին" տրամադրում
թուրքական կապիտալը կլցվի Հայաստան ,լավ կապրենք ,մերձեցում թրքացում ,կարեւորը որտեղ հաց այնտեղ կաց Հայաստանը կդառնա արդեն հայրենիք ցավոք
Չարաբաստիկ նոյեմբերի 9ից հետո ամեն օր մեր ընտանիքում երեկոյան, երբ նստում ենք ընթրիքի, ամեն օր նույն բանն ենք կրկնում՝ հաջորդ տարի Արցախում(Ջաբրայիլից Բերձոր, Սղնախից Տոնաշեն)։ Պիտի ապրենք, սովորենք, սովորեցնենք, հասկանանք, ապրենք այն գիտակցումով, որ Արցախը բեռ չի, մեր հայրենիքն է։ Համաձայն եմ Էդգարի բոլոր մտքերի հետ
Էդգարը ճշմարիտ ա, վստահ ու կիրթ: Հարգանքներս
Ավելի լավ է այսպես իրարամերժ գաղափարների բախում, որը ծնունդ է տալիս որակյալ վերնախավի ձևավորմանը, քան երեկվա ու այսօրվա անձնական, խմբակային շահերի գզվռտոցը։
Ձայնագրության որակը լավը չէ. գիրքը մի կողմ
Վերնագիրն արդեն ունի մարկետինգային մոտիվներ։ Նժդեհական ծրագրավորողները դա մեր «ժամանակակից երիտասարդությունն» է, որոնք բարձր տեղեր հասնելու ճանապարհին հայրենիքին խոստանում են ամեն «անհնար» բան։ Բայց հասնելուց հետո, հրաժարվում են անել «ամենահնարավորը»։ Հրաժարվում են զգալ հայրենիքի դժվարությունները և իրենց ապագան տեսնում են այլ հարթակներում։ Մոռանում են իրենց կողքի շրջափակումը, առօրյա հոգսերը և սավառնում են ծավալապաշտական ամբիցիաներով։
Համամիտ չեմ Կարպիսի այն պնդմանը, որ սխալ է Եվրոպական կրթությունը բերել համադրել մեր ասիական Հայրենիքի կրթությանը։ Կարծում եմ, կրթությունը, գիտությունը չունեն սահմաններ։ Ցանկացած նորի ներմուծում ընդունելի է։ Ուրիշ հարց է, որ չպետք է անտեսել մերը, ազգայինը։
Պետության հիմքում էսպես ասած պատմական հողավաքի գաղափարը դնելով բացառում ենք հասարակության անդամների երջանիկ լինելու իրավունքը։ Մարդիկ Սլովակիա չեն ուզում, մարդիկ ուզում են իրենց իսկ ծննդավայրում ապրեն, ընտանիք կազմեն, երեխա ունենան ու էտ երեխաները ծնողներին պատվով հողին հանձնի ու ոչ հակառակը։ Հայաստան պետության ունիկալությունը դրանում պիտի լինի՝ երջանկության զգացում ապահովի իր քաղաքացուն հայրենիքում ապրելու, այլ ոչ դառնա ատելության, դեպրեսիայի, զոհի ու մահվան խորհրդանիշ։
Արի գուշակեմ. բանակում չես ծառայել, հիմա էլ երկրից դուրս նստա՞ծ ես։
@@armanhigh9913 ճիշտ չեք գուշակում, զբաղվեք Ձեր գործով ու մի զբաղվեք գուշակությամբ, հաստատ Ձերը չի դա:
Համաձայնեմ ըսածիդ ու վերի շարլաթաններունն ալ ականջ մի կախեր
Առաջին անգամ մեկնաբանություն եմ գրում :
Հոգեբանական բռնության ձևա կարպիսանմաններին լսելը : Խորը ներքին խնդիրներ ունեցող , սահմանափակ , սպեկուլյանտ , անհայրենիք , թրքասեր սպեկուլյանտների վառ ներկայացուցիչ էր :
Հրգանքս Էդգարի ու Նարեկի նկատմամբ օգնեց , 2 ժամ լևոնա-նիկոլական ֆանատիկի բարբաջանքը հանդուրժել::
Էդգարը խոսում է հստակ հիմնավորումներով , փաստերով , գիտական ուսումնասիրությունների արդյունքներով ու սահմանումներով , վիճակագրական , պատմական , սոցիոլոգիական , կոնսաբանական օրինակներով, հստակ հարցադրումներքվ , ակնհայտ զուգահեռներ տանեով և մատնանշումներ անելով :
հայրենիքի համար ապրող , պայքարող մարդու(Էդգար) ու հայրենիք բառի իմաստը անգամ չհասկացող խեղկատակի(կարպիս) զրուց էր :
👏👏👏 լավ ֆորմատ ա
Կարպիսը իր ընկճվածության պատճառով չկարողացավ հասցնել իր միտքը։ Շատ ռացիոնալ ա մտածում, բայց չկարացավ ճիշտ ձևակերպի խոսքը։