Het leuke en intelligente aan deze dispositie is dat je verwacht dat er een een A-majeur-akkoord klinkt (a-cis-e-fis-a-cis) maar er vervolgens toch een onverwachte wending door de dis1 ontstaat en het weer opgelost wordt door een B-myxolidisch-septiemakkoord. Heerlijk en ingenieus!!
Dus als de tonen van een nummer van de Rolling Stones ook in een kerktoonladder passen, dan noemen we dat nummer ook ineens frygisch of dorisch? En dan daarbij, noem mij eens middeleeuwse muziek waarin een dergelijk "mixolydisch septiemakkoord" met toegevoegde none voorkomt? Dus kom maar weer met beide beentjes op de vloer, hier klinkt een dominant-septiemakkoord met toegevoegde none, dus het is een groot none-akkoord.
"Dus als de tonen van een nummer van de Rolling Stones ook in een kerktoonladder passen, dan noemen we dat nummer ook ineens frygisch of dorisch?" Hoezo zouden we het niet zo noemen? Ik ken verschillende analyses in popmuziek van hogerejaars uit mijn opleiding waarbij de kerktoonladders onomstotelijk in voorkomen. En dan daarbij, noem mij eens middeleeuwse muziek waarin een dergelijk "mixolydisch septiemakkoord" met toegevoegde none voorkomt? Oké, daar moet ik je gelijk in geven, hier is wel enige sprake van tonaliteit, bij motieven is dat vrij lastig, omdat de oorspronkelijke motieven uit modale melodieën zijn ontleend. Vandaar dat ik je geen ongelijk kan geven dat er sprake is van een groot none-akkoord.
Het leuke en intelligente aan deze dispositie is dat je verwacht dat er een een A-majeur-akkoord klinkt (a-cis-e-fis-a-cis) maar er vervolgens toch een onverwachte wending door de dis1 ontstaat en het weer opgelost wordt door een B-myxolidisch-septiemakkoord. Heerlijk en ingenieus!!
Een B-myxolyidisch septiemakkoord? Geraaskal!
Ja maar da's toch geen geraaskal?
Hier is sprake van B-myxolidisch: b cis dis (e) fis (gis) a (b) cis.
En septiem omdat er een a blij klinkt.
Dus als de tonen van een nummer van de Rolling Stones ook in een kerktoonladder passen, dan noemen we dat nummer ook ineens frygisch of dorisch? En dan daarbij, noem mij eens middeleeuwse muziek waarin een dergelijk "mixolydisch septiemakkoord" met toegevoegde none voorkomt? Dus kom maar weer met beide beentjes op de vloer, hier klinkt een dominant-septiemakkoord met toegevoegde none, dus het is een groot none-akkoord.
"Dus als de tonen van een nummer van de Rolling Stones ook in een kerktoonladder passen, dan noemen we dat nummer ook ineens frygisch of dorisch?" Hoezo zouden we het niet zo noemen? Ik ken verschillende analyses in popmuziek van hogerejaars uit mijn opleiding waarbij de kerktoonladders onomstotelijk in voorkomen.
En dan daarbij, noem mij eens middeleeuwse muziek waarin een dergelijk "mixolydisch septiemakkoord" met toegevoegde none voorkomt?
Oké, daar moet ik je gelijk in geven, hier is wel enige sprake van tonaliteit, bij motieven is dat vrij lastig, omdat de oorspronkelijke motieven uit modale melodieën zijn ontleend.
Vandaar dat ik je geen ongelijk kan geven dat er sprake is van een groot none-akkoord.
Prachtig !