ბატონ სანდროს, მადლობა ამ თემის წამოწევისათვის.ნამდვილად ასეა! ადამიანი თუ პროცესით არ იღებს სიამოვნებას ის არც ცხოვრეობს და მას არა აქვს კარგი შედგეგები ცხოვრებაში. ამის პარალელურად ის უშლის სხვებსაც განვითარდნენ და საზოგადეობისათვის სასარგებლონი გახდნენ. რატომ გვაქვს ქართველებს ასეთი ბრიყვული ტენდენცია ჩვენი შვილი იყოს საუკეთესო?! ალბათ ამით ჩვენ გვინდა აგრესია გადმოვანთხიოთ საზოგადოებაზე, რომელიც ჩვენი ქვეცნობიერი რწმენით ჩვენ გვემუქრება, მეორე მხრივ ჩვენს გასაკეთებელ საქმეებს, რომლიც თვიც ჩვენ არ გვქონდა შვილებს ვაკისრებთ. თუ მოხდა სასწაული დ აშვილმა მშობელს აჯობა არც ეგ მოგვწონს, იმიოტომ რომ ეს ჩვენ არ გავაკეთეთ. ეს მარაზმი სიტუაცია შეფუთულია, ნორმად სიყვარულად ამას ეწოდება ქართული მენტალიეტტი მისი ყველაზე "ბნელი" გამოვლინებით!
გაიხარეთ, ბ. ალექსანდრე! მე ბავშვებთან ვმუშაობ და ცხადზე ცხადია ამ საკითხის სიმწვავე. მეც ხშირად ვეხები ამ საკითხს, მაგრამ ,,,, ვიმრავლებ მხოლოდ განაწყენებულ მშობლებს.
***** ეს ფორმულა მხოლოდ იმ შემთხვევაში იქნება სწორი, თუკი ,ჩემი შეხედულება რეალობაზე', მეტი იქნება ,ჩემ მოლოდინზე', წინააღმდეგ შემთხვევაში პასუხი ,უ-კმაყოფილება' იქნება.
მართალია! მითების გენერირება ხდება არა მარტო ბავშვზე, არამედ ზოგადად სამყაროზეც და ამ პროცეში ქტიურად ჩართულია როგორც ოჯახი ასევე სკოლა. ბავშვობიდანვე ხდება ერთგვარი პერცეფციების შრეების შექნა ბავშვის/ახალგაზრდის ირგვლივ და როდესაც დგება დრო დამოუკიდებელი ცხოვრების, სიტუაციების შეფასების, დასკვნების გამოტანის და შესაბამიად რეაგირებს/მოქმედების, ახალგაზრდა იბნევა, ვერ ართმევს თავს და ხშირ შემთხვევაში ფლუსტრაციაც კი ემართება. მარტო იმას შეხედეთ რამდენი 23-25 გადაცილებული ახალგაზრდა ცხოვრობს მშობლებთან ერთად და თან საკმაოდ კომფორტულადაც, სურვილიც კი არ უჩნდებათ რომ საკუთარი იდივიდუალური სირცის შექმნის. ზოგჯერ მგონია რომ ეს მითებით ბავშვის გაზრდა ერთგვარი შვილის ეგოისტურად მიკუთვნების საშუალებაა, რომელსაც მშობელი ხშირშემთხვევაში გაუაზრებლად აკეთებს.
ასე ვერ გაიგებ, ვისზე როგორ მოქმედებს ვისზე როგორ, ის რომ მოტივაციას აძლევ ბავშვს ზოგ ბავშვზე შეიძლება საოცრად დადებითად იმოქმედოს ხოლო ზოგზე პირიქით, ასევეა ზრდასრულიც ყველას საკუთარი მიდგომა სჭირდება, კონკრეტული გეგმა და ინსტრუქცია არ არსებობს ამისა!
აქვე ჯობს არ დაგვავიწყდეს რომ სწორედ "ამ სასახელო ბავშვების გენერირებამ" მოგვიყვანა აქამდე და შემოგვინახა სამშობლო მისი კულტურულზნეობრივი ფასეულობებით. . სად და ვინ ვიქნებოდით ჩვენ დღეს ქართველები რომ არა ის "სასახელო ბავშვები".. . :) მე ვაგრძელებ სასახელო ბავშვების გენერირებას. . მყავს სამი შვილი.
2:53 წუთზე ამ კაცის ჟესტმა ჩემი სათქმელი თქვა.წადი ცოტა დაიკელი მაინც ტვინში წავიდეს იქნებ და რამე ნორმალური თქვა ჩემო მინისტრო :)) თელასს რატომ უნდა დავურეკო როცა ფულს ვუხდი?
Zura Matchavariani გზის დაგებაშიც იხდი ფულს, სწავლა-განათლებაშიც, სოციალურ დახმარებებშიც და ა.შ მაგრამ სად არის დაგებული გზა? ან განათლებული ბავშვები? ან ნასვამ ნაჭამი ხალხი?
ა რ შეიძლება საკუთარი მოლოდინები, შეხედულელებები, თუ იმედებით, ზოგადად აღებული ნიშნული ჩვენს ცხოვრებაში, მხოლოდ იმის გამო დავწიოთ, რომ შეიძლება ადამიანმა ამ ნიშნულს ვერ მიაღწიოს და უკმაყოფილების გრძნობამ შეაწუხოს. კმაყოფილია გოჭი, როცა ტალახში წვება ან ბევრ საჭმელს მიირთმევს და მისი მოლოდინი და ,იმედები' რასთან არის დაკავშირებული ყველასთვის გასაგებია. ჩვენ ცხოველებისგან მხოლოდ ზნეობრივი ღირებულებებით განვსხვავდებით და ნებისმიერ შემთხვევაში ეს ნიშნული მაღლა უნდა იყოს აწეული. და სწორედ ბავშვობიდან უნდა ხდებოდეს ამ ნიშნულის მაღლა აწევა, რომ ღისეული ადამიანები გახდნენ და მათ არაერთი ვალდებულება აკისრიათ ქვეყნის მშობლების თუ გვერძე მყოფი ადამიანებისადმი. რათქმაუნდა ეს არ არის მარტივი, არ არი მარტივი იყო ღირსეული ადამიანი და ეცადო იცხოვრო მაღალი ზნეობრივი ღირებულებებით.მაგრამ ეს არის ჩვენი ადამიანური ღირსება. რაც შეეხება კმაყოფილების გრძნობას... პირველ რიგში იმის დანახვა და დაფასება უნდა შეგვეძლოს, რაც გაგვაჩნია და ბედნიერებისთვის, (ნამდვილი ბედნიერებისთვის) არც ისე ბევრია საჭირო. ბავშვების უმრავლესობა ოცნებობს პოპულარულობაზე, მაგრამ რაში სჭჲრდებათ ეს იმას ნაკლებად აცნობიერებენ. ზოგი შეიძლება 1000 ლარიან ტელეფონზე, როცა საკუთარი 100 ლარიანი ტელეპონის ტექნიკური მონაცემებიც სავსებით აკმაყოფილებს მის მოთხოვნებს. ჩვენ ყოველთვის გვინდა რაღაც და რაც მეტს ვიღებთ მით მეტი. მთელი ცხოვრება ვაკეთებთ ვქმნით რაღაცას. მთელ ჩვენ შესაძლებლობებს ვწირავთ და ბოლოს როცა ვჩერდებით იმაზე ფიქრს ვიწყებთ ღირდა კი ეს ყველაფერი ამდენენ წვალებად. მთავარი მიზეზი ჩვენი უკმაყოფილების არასწორ ნაბიჯებსა და შეხედულებებშია. ,,ბედნიერების ძიებაში ერთი ნაკლია მისკენ მიდიხარ, მაგრამ ნაბიჯი მაინც გაკლია" ჩვენი დღევანდელი ნაბიჯები ხვალინდელ ადგილს განსაზღვრავს ცხოვრებაში და იმაზე ვფიქრობთ, რამდენად სწორად არის ჩვენნი ნაბიჯები მიმართული?? არი კი ბედნიერება იქ სადათ ვეძებთ??
ქართული საზოგადოების ქრონიკული უკმაყოფილების ძალიან კარგი ახსნაა :)
მაგარია ძაან დიდი სიმართლე დევს რასაც ლაპარაკობს იმაში
ბატონ სანდროს, მადლობა ამ თემის წამოწევისათვის.ნამდვილად ასეა! ადამიანი თუ პროცესით არ იღებს სიამოვნებას ის არც ცხოვრეობს და მას არა აქვს კარგი შედგეგები ცხოვრებაში. ამის პარალელურად ის უშლის სხვებსაც განვითარდნენ და საზოგადეობისათვის სასარგებლონი გახდნენ. რატომ გვაქვს ქართველებს ასეთი ბრიყვული ტენდენცია ჩვენი შვილი იყოს საუკეთესო?! ალბათ ამით ჩვენ გვინდა აგრესია გადმოვანთხიოთ საზოგადოებაზე, რომელიც ჩვენი ქვეცნობიერი რწმენით ჩვენ გვემუქრება, მეორე მხრივ ჩვენს გასაკეთებელ საქმეებს, რომლიც თვიც ჩვენ არ გვქონდა შვილებს ვაკისრებთ. თუ მოხდა სასწაული დ აშვილმა მშობელს აჯობა არც ეგ მოგვწონს, იმიოტომ რომ ეს ჩვენ არ გავაკეთეთ. ეს მარაზმი სიტუაცია შეფუთულია, ნორმად სიყვარულად ამას ეწოდება ქართული მენტალიეტტი მისი ყველაზე "ბნელი" გამოვლინებით!
შესანიშნავი თემა იყო ბატონო ალექსანდრე, თქვენ ნამდვილად სასახელო ხართ
გაიხარეთ, ბ. ალექსანდრე! მე ბავშვებთან ვმუშაობ და ცხადზე ცხადია ამ საკითხის სიმწვავე. მეც ხშირად ვეხები ამ საკითხს, მაგრამ ,,,, ვიმრავლებ მხოლოდ განაწყენებულ მშობლებს.
კმაყოფილება = ჩემს შეხედულებას რეალობაზე - ჩემი მოლოდინი
შესანიშნავი ფორმულაა!
***** ეს ფორმულა მხოლოდ იმ შემთხვევაში იქნება სწორი, თუკი ,ჩემი შეხედულება რეალობაზე', მეტი იქნება ,ჩემ მოლოდინზე', წინააღმდეგ შემთხვევაში პასუხი ,უ-კმაყოფილება' იქნება.
კი, ეგრეც იგულისხმება :) უარყოფითი სიდიდე გამოვა, თუ მოლოდინი>შეხედულებაზე :)
magari kacia swori azrovnebis
ძაან კლასნია
ბენდუქიძე მომწონდა ერთი და მეორე რიგში ცდილობს ეს ადამიანი მოხვედრას რაც მეტ ლექციას ვუსმენ
😍 😘 💋 ❤
თუ ამ ადამიანს მოვუსმენთ და ჩავთვლით რომ სიმართლეს ამბობს მაშინ ქართველი მშობლების 99 % დასახვრეტია !!! :D :D :D არადა მართლა სიმართლეს ამბობს :)
მაგარია
ვაააა ძაან მაგარიააა (y)
მართალია! მითების გენერირება ხდება არა მარტო ბავშვზე, არამედ ზოგადად სამყაროზეც და ამ პროცეში ქტიურად ჩართულია როგორც ოჯახი ასევე სკოლა. ბავშვობიდანვე ხდება ერთგვარი პერცეფციების შრეების შექნა ბავშვის/ახალგაზრდის ირგვლივ და როდესაც დგება დრო დამოუკიდებელი ცხოვრების, სიტუაციების შეფასების, დასკვნების გამოტანის და შესაბამიად რეაგირებს/მოქმედების, ახალგაზრდა იბნევა, ვერ ართმევს თავს და ხშირ შემთხვევაში ფლუსტრაციაც კი ემართება. მარტო იმას შეხედეთ რამდენი 23-25 გადაცილებული ახალგაზრდა ცხოვრობს მშობლებთან ერთად და თან საკმაოდ კომფორტულადაც, სურვილიც კი არ უჩნდებათ რომ საკუთარი იდივიდუალური სირცის შექმნის. ზოგჯერ მგონია რომ ეს მითებით ბავშვის გაზრდა ერთგვარი შვილის ეგოისტურად მიკუთვნების საშუალებაა, რომელსაც მშობელი ხშირშემთხვევაში გაუაზრებლად აკეთებს.
ბ.ალექსანდრე ანჯელინა ჯოლი თუ ?!.))
გენიალური ადამიანია ჩვენი სეხედულებები ემთხვევა ერთმანეთს
კრისტალი იბაზრა
ასე ვერ გაიგებ, ვისზე როგორ მოქმედებს ვისზე როგორ, ის რომ მოტივაციას აძლევ ბავშვს ზოგ ბავშვზე შეიძლება საოცრად დადებითად იმოქმედოს ხოლო ზოგზე პირიქით, ასევეა ზრდასრულიც ყველას საკუთარი მიდგომა სჭირდება, კონკრეტული გეგმა და ინსტრუქცია არ არსებობს ამისა!
აქვე ჯობს არ დაგვავიწყდეს რომ სწორედ "ამ სასახელო ბავშვების გენერირებამ" მოგვიყვანა აქამდე და შემოგვინახა სამშობლო მისი კულტურულზნეობრივი ფასეულობებით. . სად და ვინ ვიქნებოდით ჩვენ დღეს ქართველები რომ არა ის "სასახელო ბავშვები".. . :) მე ვაგრძელებ სასახელო ბავშვების გენერირებას. .
მყავს სამი შვილი.
2:53 წუთზე ამ კაცის ჟესტმა ჩემი სათქმელი თქვა.წადი ცოტა დაიკელი მაინც ტვინში წავიდეს იქნებ და რამე ნორმალური თქვა ჩემო მინისტრო :)) თელასს რატომ უნდა დავურეკო როცა ფულს ვუხდი?
Zura Matchavariani გზის დაგებაშიც იხდი ფულს, სწავლა-განათლებაშიც, სოციალურ დახმარებებშიც და ა.შ მაგრამ სად არის დაგებული გზა? ან განათლებული ბავშვები? ან ნასვამ ნაჭამი ხალხი?
ბოდიალობს
ა რ შეიძლება საკუთარი მოლოდინები, შეხედულელებები, თუ იმედებით, ზოგადად აღებული ნიშნული ჩვენს ცხოვრებაში, მხოლოდ იმის გამო დავწიოთ, რომ შეიძლება ადამიანმა ამ ნიშნულს ვერ მიაღწიოს და უკმაყოფილების გრძნობამ შეაწუხოს. კმაყოფილია გოჭი, როცა ტალახში წვება ან ბევრ საჭმელს მიირთმევს და მისი მოლოდინი და ,იმედები' რასთან არის დაკავშირებული ყველასთვის გასაგებია. ჩვენ ცხოველებისგან მხოლოდ ზნეობრივი ღირებულებებით განვსხვავდებით და ნებისმიერ შემთხვევაში ეს ნიშნული მაღლა უნდა იყოს აწეული. და სწორედ ბავშვობიდან უნდა ხდებოდეს ამ ნიშნულის მაღლა აწევა, რომ ღისეული ადამიანები გახდნენ და მათ არაერთი ვალდებულება აკისრიათ ქვეყნის მშობლების თუ გვერძე მყოფი ადამიანებისადმი. რათქმაუნდა ეს არ არის მარტივი, არ არი მარტივი იყო ღირსეული ადამიანი და ეცადო იცხოვრო მაღალი ზნეობრივი ღირებულებებით.მაგრამ ეს არის ჩვენი ადამიანური ღირსება.
რაც შეეხება კმაყოფილების გრძნობას... პირველ რიგში იმის დანახვა და დაფასება უნდა შეგვეძლოს, რაც გაგვაჩნია და ბედნიერებისთვის, (ნამდვილი ბედნიერებისთვის) არც ისე ბევრია საჭირო. ბავშვების უმრავლესობა ოცნებობს პოპულარულობაზე, მაგრამ რაში სჭჲრდებათ ეს იმას ნაკლებად აცნობიერებენ. ზოგი შეიძლება 1000 ლარიან ტელეფონზე, როცა საკუთარი 100 ლარიანი ტელეპონის ტექნიკური მონაცემებიც სავსებით აკმაყოფილებს მის მოთხოვნებს. ჩვენ ყოველთვის გვინდა რაღაც და რაც მეტს ვიღებთ მით მეტი. მთელი ცხოვრება ვაკეთებთ ვქმნით რაღაცას. მთელ ჩვენ შესაძლებლობებს ვწირავთ და ბოლოს როცა ვჩერდებით იმაზე ფიქრს ვიწყებთ ღირდა კი ეს ყველაფერი ამდენენ წვალებად. მთავარი მიზეზი ჩვენი უკმაყოფილების არასწორ ნაბიჯებსა და შეხედულებებშია.
,,ბედნიერების ძიებაში ერთი ნაკლია
მისკენ მიდიხარ, მაგრამ ნაბიჯი მაინც გაკლია"
ჩვენი დღევანდელი ნაბიჯები ხვალინდელ ადგილს განსაზღვრავს ცხოვრებაში და იმაზე ვფიქრობთ, რამდენად სწორად არის ჩვენნი ნაბიჯები მიმართული?? არი კი ბედნიერება იქ სადათ ვეძებთ??
ხატია ხმელიძე რას ბოდიალობ 😂😂😂
ერთადერთი ხალისი არ აქვთო და კვალიფიკაცია არაფერ შუაშიაო მაგაში ვერ დავეთანხმები
ეს ყლეკაცა