*Acemi yazar Hiun* TB: Sesiz Kız /Bang Yn/14 /Bang Chan/24 YN 'den Ben Bang Yn. Bu da benim sesiz günlüğüm. Ha bu arada kendimden bahsedeyim. Ben ünlü iş adamı Christopher Bang namı diğer Bang Chan'ın evlatlık kızıyım. Hayatımda ki tek şansım onun babam olması. Onun dışında şansımın pek iyi olduğunu söyleyemem. Neden mi? Herşeyden önce benim sesim yok! Buna bağlı olarak ta okulda zorbalık görüyorum. Bu çok kötü bir şey. Düşünsenize babanızın okulunda zorbalık görüyorsunuz, ve daha da kötüsü müdür bunu bilmesine rağmen hiç bir şey yapamıyor. Sadece beni babama söylemem için tehtit edip duruyor. Hayır anlamıyorum nasıl söyleyeceksem? Bugün okula gitmek istemiyorum. Yine aynı şeyler olacak biliyorum. Offf nerden çıktı bu sınav. Birde bu yetmezmiş gibi zorbalık görüp duruyorum. Diğer yıllar zorbalık o kadar canımı sıkımyordu ama bu sene sınav stresi yüzünden daha da çok canım sıkılıyor. Yatağımda oturmuş bunları düşünürken babam aşağıdan bağırdı: - YN HADİ KALAK KAHVALTI HAZIR! Bu gün okula gitmeyecektim. Kesin kararım buydu. Yorganı üstüme çekip gözlerimi sıkıca kapattım. Ayak sesleri gelince gözlerimi iyice yumup uyuyo taklidi yapmaya başladım. Babam yorganı üstümden çekip: - Hadi YN hanım. Biraz daha uyursanız okula geç kalacaksınız. Dedi. Uyuma işini sürdürünce hafif güldükten sonra: - O zaman bunu sen istedin. Deyip beni gıdıklamaya başladı. Kendimi tutmayıp gülmeye başladım. Sesimin çıktığı kadar gülüyordum. O da gülüyordu. Gıdıklamayı barakıp: - Hadi bu kadar eğlence yeter. Kalk okula geç kalacaksın. Yatağımda oturur pozisyona gelip gözlerinin içine baktım. Ne kadar konuşamasam da o beni anlardı. Yatağa oturup: - YN bir sorunun mu var? Bu son iki haftadır seni zorla okula götürüyorum. Yoksa hasta mısın? Elini anlıma koyup baktıktan sonra: - Hasta da değilsin ne oldu sana? Ah be yavrum keşke konuşabilsen. Derdin ne anlatabilsen. Kolarımı bağlayıp "gitmiyorum" gibi bir bakış attım. Ayağa kalkıp: - Hadi ama geç kaldın. Daha fazla bahane istemiyorum. 5 dakika sonra geri gelicem. Geldiğimde giyinmiş ol. Dedi ve odadan çıktı. İstemeyerek yataktan kalkıp üstümü giyindim. Formam sade ve şıktı. Çantamı da hazırlayıp aşağı indim...
Çantamı boş sandalye atıp masaya oturdum. Babam son olarak ekmekleri masaya koyduktan sonra o da oturdu ve bana bakıp: - Benim kızım yine çok güzel olmuş. Ne giyse yakışıyor bu güzle. Dedi. Onun bu iltifatına karşı hâlâ yüzüm gülmememişti. Morelimin bozuk olduğunu anlamış olacak ki lokmasını yutup: - YN bir sorunun mu var? Sabahtan beri morelin yerlerde resmen. Başımı bir şey yok anlamında salayınca yemek çubuklarını masaya bırakıp: - Hadi ama YN! Yapma böyle. Yabancıya anlatımıyacaksın. Babana anlatacaksın. Tam söylemeye karar vermiştim ki ev telefonu çaldı. Babam sözümü kesip: - Sonra anlatsan olur mu? Başımı olur anlamında salayınca masadan kalkıp telefona yöneldi. Kısa bir arama gerçekleştirip saatine baktıktan sonra: - Geç kalıyoruz. Gitmemiz gerek. Dedi. Onun söylediği üzerine çantamı koluma takıp kapının önünde ayakkabılarımı giymeye başladım. Ayakkabılarımı giyip arabanın önüne gittim. Babam beni arabaya bindirip: - Ben şirkette bugün gitmiyeceğim. Bugün vakıfta ki işlerimi hâl edeceğim. Ondan sonra da toplantım var. Gecikirsem merak etme olur mu? Dedi. Bir şey söylemeden koltukta oturmaya devam ettim. Sıcak bir gülümseme attıktan sonra: - Yemeğini aksatma. Eve gelince yemeğini ye olur mu? Başımı salayıp onayladım. Tam gidecekken kolundan tutup gitmesine izin vermedim. Arabadan inip ona kocaman sarıldım. Başta şaşırıp tepki vermedi. Sonra o da bana sarılıp yanağımdan öptü...
Derin bir nefes alıp arabadan indim. Gitmek istemeyen ayaklarımı zorlayıp okulun bahçesine doğru yürümeye başladım. Zorbalarımı bankların orda görünce onlara görünmeden sınıfa doğru çıkmaya başladım. Önlerinden geçereken en ortada ki beni fark etti: - Hey! Sesiz gelsene! Gitmek istemesem de gitmek zorundaydım. Yoksa benim için kötü olurdu. Yanlarına gittim. Bana bakıp: - Para nerde? Dedi. Elim titreye titreye cüzdanımı cebimden çıkardım. Ona uzatmadan o elimden cüzdanımı çekip aldı. İçine bakıp: - Bu ne benimle dalga mı geçiyorsun? Burda para yok! Dedi. Kafamı hayır anlamında salladım. Kolumdan tutup beni arka bahçeye götürdü. Diğerleri de arkamdan gelmişti. Gözlerimden yaşlar boşalırken kolumdan daha sıkı tutup: - Kızım sen Bang Chan'ın kızısın! Söyle para nerde nereye sakladın? Söyle! Diyip üstümü aramaya başladı. Huylandığım için onu kendimden uzkalaştırdım. Şaşkın bir şekilde bana bakıp: - Beni itiyor musun bide? Gördünüz mü çocuklar bana karşılık verdi? Hepsi bir anda güldü. O da hafif bir şekilde gülüp: - Bakıyorum da senin iyice özgüvenin artmış! Biraz kazan dairesinde kal da kendine gel! Dedi ve kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Kazan dairesinden çok korkuyordum. Oraya bir kere kilitlenmiştim. Çok kötü bir yerdi. Dayansam da beni sürüklemeye devem etti. Kazan dairesinin önüne gelince kilitli olan kapıyı açıp beni içeri attı. Arkamdan gülüp: - Belki aklın başına gelir de bir daha parasız okula gelmesin! Dedi ve kapıyı üstümd kilitleyip gitti. Kapıya koşup kapıya vurmaya başladım. Kapı açılmadı. En sonunda pes edip sırıtımı kapıya dayayıp sesizce ağlamaya başladım...
Artık akşam olmuştu. Kimse okulda görünmüyordu. İçerisi de bayağı bir kararmıştı. Artık tırsmaya başladım. Dizlerimi kendime çekip ağlamaya başladım. Kapıdan kilit açılma sesi gelince kapıya doğru yöneldim. Kapıyı bayan Kang açtı. Okulumuzum müdürü olur kendileri kapıyı açıp: - Seni bir şartla burdan çıkarırım. Babana burda olanlardam bahsetmiyeceksin! Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilm anladın mı beni! He? Tama anlamında başımı salladım. Kapıyı açtığında dışarı çıkıp derin bir nefes aldım. Bayan Kang çoktan gitmişti bile. Eve ağlayarak gittim... ....................................................................................... Eve geldiğimde babam hâla gelmeşti. Artık dayanamadım. Mutfaktan elime bir bıçak alıp banayoya gidip kendimi banayoya kilitledim. Artık dayanamıyordum. Bıçağı bileğimd dayayıp tam kesecekken zilin sesi gelidi. Umursamadan ağlayarak işime geri döndüm. Anahtar sesi geldikten sonra babamın sesi geldi: - YN nerdesin? Dedi. Sesi endişeli geliyordu. Kesik kesik çıkan sesimle ağlamaya devam ettim. Babam banyonun önüne gelip: - YN! Seni misin? Cevap ver! Ayandan kendime baktım. Bu şekilde yaşayamazdım. Ölsem daha iyiydi. Tam bıçağı boynunuma dayayıp kesecekken babamın sesini tekrar işitim: - YN ordaysan lütfen kapıyı aç! Seni merak ediyorum. Dedi. Bir an onu düşündüm. Elimden bıçağı yere bırakıp bütün sinirimi karışmda ki aynadan giderdim. Elimi aynaya geçirip aynayı kırdım. Yere çöküp ağlamaya başladım. Ben yere çökmüş ağlarken o çoktan kapıyı kırmış içeri girmişti bile. Yanıma eğilip bana sarıldı: - Şit! Ağlama geçti. Baban yanında. Dedi. Ağlamaya devem ettim. Eli ile göz yaşlarımı silip kanayan elime bakıp: - Canını bu denli sıkan ne? Okul mu? Seni ölüme sürükleyen ne? Kendimi zorlayıp konuşmaya çalıştım. Zar zor ağzımdan şu söz çıktı: - Ba-baba c-canı-m çok ya-yanıyor. O da göz yaşlarını tutamayıp ağlamaya başladı: - YN konuştun! Konuştun. İlk defa! Dedi. Bir süre bana sarıldıktan sonra ayrıldık. Ona her şeyi anlatım. Söylediği üzgün bir şekilde: - Seni koruyamadım affet- O sözünü bitirmeden ona sarıldım. O da bana sarıldı... *YN'nin sessizliği içimizde olan duyguları dışa vuramamız. Gördüğü zorbalıkta bizim kaygı ve sıkıntılarımız. Böyle bir fic yazmamın sebebi hepimizde olan okul ve not stresi. Özeliklede benim gibi bir LGS öğrencisi için başlı başına bir sorun. Bilirsiniz ki resmen bütün stay'lar Chan'ı babası ve ya derdini paylaştığı bir abi olarak görür. Şahsen bende öyle görüyorum. Kötü oldu bilmiyorum ama umarım benim gibi sınav stresi yaşayan takipçilerim için rahatlatıcı bir fic olmuştur. Kendine iyi bak. Senden daha çok değerli bir şey yok...* ~Hiun
lan -neden heryerdesin sen senin kanlını her yerde gôrüyom aboneliklerime giryom orda sən varsın bildirimlerime giriyom sana yorum yaptığım için sen varsın , izleme geçmişime giriyom senin hikayeni okuduğum için ordada sen varsın what ağghh
![스키즈 방범대 (SKZ Neighborhood Watch) #1｜[SKZ CODE] Ep.61](http://i.ytimg.com/vi/fvgEdZFbbTE/mqdefault.jpg)
![스키즈 방범대 (SKZ Neighborhood Watch) #1｜[SKZ CODE] Ep.61](/img/tr.png)
*Acemi yazar Hiun*
TB: Sesiz Kız
/Bang Yn/14
/Bang Chan/24
YN 'den
Ben Bang Yn. Bu da benim sesiz günlüğüm. Ha bu arada kendimden bahsedeyim. Ben ünlü iş adamı Christopher Bang namı diğer Bang Chan'ın evlatlık kızıyım. Hayatımda ki tek şansım onun babam olması. Onun dışında şansımın pek iyi olduğunu söyleyemem. Neden mi? Herşeyden önce benim sesim yok! Buna bağlı olarak ta okulda zorbalık görüyorum. Bu çok kötü bir şey. Düşünsenize babanızın okulunda zorbalık görüyorsunuz, ve daha da kötüsü müdür bunu bilmesine rağmen hiç bir şey yapamıyor. Sadece beni babama söylemem için tehtit edip duruyor. Hayır anlamıyorum nasıl söyleyeceksem?
Bugün okula gitmek istemiyorum. Yine aynı şeyler olacak biliyorum. Offf nerden çıktı bu sınav. Birde bu yetmezmiş gibi zorbalık görüp duruyorum. Diğer yıllar zorbalık o kadar canımı sıkımyordu ama bu sene sınav stresi yüzünden daha da çok canım sıkılıyor. Yatağımda oturmuş bunları düşünürken babam aşağıdan bağırdı:
- YN HADİ KALAK KAHVALTI HAZIR!
Bu gün okula gitmeyecektim. Kesin kararım buydu. Yorganı üstüme çekip gözlerimi sıkıca kapattım. Ayak sesleri gelince gözlerimi iyice yumup uyuyo taklidi yapmaya başladım. Babam yorganı üstümden çekip:
- Hadi YN hanım. Biraz daha uyursanız okula geç kalacaksınız.
Dedi. Uyuma işini sürdürünce hafif güldükten sonra:
- O zaman bunu sen istedin.
Deyip beni gıdıklamaya başladı. Kendimi tutmayıp gülmeye başladım. Sesimin çıktığı kadar gülüyordum. O da gülüyordu. Gıdıklamayı barakıp:
- Hadi bu kadar eğlence yeter. Kalk okula geç kalacaksın.
Yatağımda oturur pozisyona gelip gözlerinin içine baktım. Ne kadar konuşamasam da o beni anlardı. Yatağa oturup:
- YN bir sorunun mu var? Bu son iki haftadır seni zorla okula götürüyorum. Yoksa hasta mısın?
Elini anlıma koyup baktıktan sonra:
- Hasta da değilsin ne oldu sana? Ah be yavrum keşke konuşabilsen. Derdin ne anlatabilsen.
Kolarımı bağlayıp "gitmiyorum" gibi bir bakış attım. Ayağa kalkıp:
- Hadi ama geç kaldın. Daha fazla bahane istemiyorum. 5 dakika sonra geri gelicem. Geldiğimde giyinmiş ol.
Dedi ve odadan çıktı. İstemeyerek yataktan kalkıp üstümü giyindim. Formam sade ve şıktı. Çantamı da hazırlayıp aşağı indim...
Çantamı boş sandalye atıp masaya oturdum. Babam son olarak ekmekleri masaya koyduktan sonra o da oturdu ve bana bakıp:
- Benim kızım yine çok güzel olmuş. Ne giyse yakışıyor bu güzle.
Dedi. Onun bu iltifatına karşı hâlâ yüzüm gülmememişti. Morelimin bozuk olduğunu anlamış olacak ki lokmasını yutup:
- YN bir sorunun mu var? Sabahtan beri morelin yerlerde resmen.
Başımı bir şey yok anlamında salayınca yemek çubuklarını masaya bırakıp:
- Hadi ama YN! Yapma böyle. Yabancıya anlatımıyacaksın. Babana anlatacaksın.
Tam söylemeye karar vermiştim ki ev telefonu çaldı. Babam sözümü kesip:
- Sonra anlatsan olur mu?
Başımı olur anlamında salayınca masadan kalkıp telefona yöneldi. Kısa bir arama gerçekleştirip saatine baktıktan sonra:
- Geç kalıyoruz. Gitmemiz gerek.
Dedi. Onun söylediği üzerine çantamı koluma takıp kapının önünde ayakkabılarımı giymeye başladım. Ayakkabılarımı giyip arabanın önüne gittim. Babam beni arabaya bindirip:
- Ben şirkette bugün gitmiyeceğim. Bugün vakıfta ki işlerimi hâl edeceğim. Ondan sonra da toplantım var. Gecikirsem merak etme olur mu?
Dedi. Bir şey söylemeden koltukta oturmaya devam ettim. Sıcak bir gülümseme attıktan sonra:
- Yemeğini aksatma. Eve gelince yemeğini ye olur mu?
Başımı salayıp onayladım. Tam gidecekken kolundan tutup gitmesine izin vermedim. Arabadan inip ona kocaman sarıldım. Başta şaşırıp tepki vermedi. Sonra o da bana sarılıp yanağımdan öptü...
Derin bir nefes alıp arabadan indim. Gitmek istemeyen ayaklarımı zorlayıp okulun bahçesine doğru yürümeye başladım. Zorbalarımı bankların orda görünce onlara görünmeden sınıfa doğru çıkmaya başladım. Önlerinden geçereken en ortada ki beni fark etti:
- Hey! Sesiz gelsene!
Gitmek istemesem de gitmek zorundaydım. Yoksa benim için kötü olurdu. Yanlarına gittim. Bana bakıp:
- Para nerde?
Dedi. Elim titreye titreye cüzdanımı cebimden çıkardım. Ona uzatmadan o elimden cüzdanımı çekip aldı. İçine bakıp:
- Bu ne benimle dalga mı geçiyorsun? Burda para yok!
Dedi. Kafamı hayır anlamında salladım. Kolumdan tutup beni arka bahçeye götürdü. Diğerleri de arkamdan gelmişti. Gözlerimden yaşlar boşalırken kolumdan daha sıkı tutup:
- Kızım sen Bang Chan'ın kızısın! Söyle para nerde nereye sakladın? Söyle!
Diyip üstümü aramaya başladı. Huylandığım için onu kendimden uzkalaştırdım. Şaşkın bir şekilde bana bakıp:
- Beni itiyor musun bide? Gördünüz mü çocuklar bana karşılık verdi?
Hepsi bir anda güldü. O da hafif bir şekilde gülüp:
- Bakıyorum da senin iyice özgüvenin artmış! Biraz kazan dairesinde kal da kendine gel!
Dedi ve kolumdan tutup sürüklemeye başladı. Kazan dairesinden çok korkuyordum. Oraya bir kere kilitlenmiştim. Çok kötü bir yerdi. Dayansam da beni sürüklemeye devem etti. Kazan dairesinin önüne gelince kilitli olan kapıyı açıp beni içeri attı. Arkamdan gülüp:
- Belki aklın başına gelir de bir daha parasız okula gelmesin!
Dedi ve kapıyı üstümd kilitleyip gitti. Kapıya koşup kapıya vurmaya başladım. Kapı açılmadı. En sonunda pes edip sırıtımı kapıya dayayıp sesizce ağlamaya başladım...
ayyyyyy cok gzlllk
Artık akşam olmuştu. Kimse okulda görünmüyordu. İçerisi de bayağı bir kararmıştı. Artık tırsmaya başladım. Dizlerimi kendime çekip ağlamaya başladım. Kapıdan kilit açılma sesi gelince kapıya doğru yöneldim. Kapıyı bayan Kang açtı. Okulumuzum müdürü olur kendileri kapıyı açıp:
- Seni bir şartla burdan çıkarırım. Babana burda olanlardam bahsetmiyeceksin! Yoksa olacaklardan ben sorumlu değilm anladın mı beni! He?
Tama anlamında başımı salladım. Kapıyı açtığında dışarı çıkıp derin bir nefes aldım. Bayan Kang çoktan gitmişti bile. Eve ağlayarak gittim...
....................................................................................... Eve geldiğimde babam hâla gelmeşti. Artık dayanamadım. Mutfaktan elime bir bıçak alıp banayoya gidip kendimi banayoya kilitledim. Artık dayanamıyordum. Bıçağı bileğimd dayayıp tam kesecekken zilin sesi gelidi. Umursamadan ağlayarak işime geri döndüm. Anahtar sesi geldikten sonra babamın sesi geldi:
- YN nerdesin?
Dedi. Sesi endişeli geliyordu. Kesik kesik çıkan sesimle ağlamaya devam ettim. Babam banyonun önüne gelip:
- YN! Seni misin? Cevap ver!
Ayandan kendime baktım. Bu şekilde yaşayamazdım. Ölsem daha iyiydi. Tam bıçağı boynunuma dayayıp kesecekken babamın sesini tekrar işitim:
- YN ordaysan lütfen kapıyı aç! Seni merak ediyorum.
Dedi. Bir an onu düşündüm. Elimden bıçağı yere bırakıp bütün sinirimi karışmda ki aynadan giderdim. Elimi aynaya geçirip aynayı kırdım. Yere çöküp ağlamaya başladım. Ben yere çökmüş ağlarken o çoktan kapıyı kırmış içeri girmişti bile. Yanıma eğilip bana sarıldı:
- Şit! Ağlama geçti. Baban yanında.
Dedi. Ağlamaya devem ettim. Eli ile göz yaşlarımı silip kanayan elime bakıp:
- Canını bu denli sıkan ne? Okul mu? Seni ölüme sürükleyen ne?
Kendimi zorlayıp konuşmaya çalıştım. Zar zor ağzımdan şu söz çıktı:
- Ba-baba c-canı-m çok ya-yanıyor.
O da göz yaşlarını tutamayıp ağlamaya başladı:
- YN konuştun! Konuştun. İlk defa!
Dedi. Bir süre bana sarıldıktan sonra ayrıldık. Ona her şeyi anlatım. Söylediği üzgün bir şekilde:
- Seni koruyamadım affet-
O sözünü bitirmeden ona sarıldım. O da bana sarıldı...
*YN'nin sessizliği içimizde olan duyguları dışa vuramamız. Gördüğü zorbalıkta bizim kaygı ve sıkıntılarımız. Böyle bir fic yazmamın sebebi hepimizde olan okul ve not stresi. Özeliklede benim gibi bir LGS öğrencisi için başlı başına bir sorun. Bilirsiniz ki resmen bütün stay'lar Chan'ı babası ve ya derdini paylaştığı bir abi olarak görür. Şahsen bende öyle görüyorum. Kötü oldu bilmiyorum ama umarım benim gibi sınav stresi yaşayan takipçilerim için rahatlatıcı bir fic olmuştur. Kendine iyi bak. Senden daha çok değerli bir şey yok...* ~Hiun
@@Hiun-pov ağlamadım gözüme haklılık kaçtı...
Ai cover olsa bile kaliteli yaaaa❤❤❤
Sesiz Kız severler koşun anket açmış Sesiz Kız kaybediyorr
Yiaa çok güzeldi tek bölüm olmasaydı yine bağımlı olurdum herhalde 😅
Gerçekten çok güzel olmuş ellerine sağlık ♥ ♥ ♥
Çok güzel olmuş wuaaa favori hayal et listeme girdi wuaaa çok gzl olmuş ellerine sağlikkkkkk
Ağğğğğğğğğ çok güzel
Gerçekten çok güzel
Cry for me...
İlk miyim??
lan -neden heryerdesin sen senin kanlını her yerde gôrüyom aboneliklerime giryom orda sən varsın bildirimlerime giriyom sana yorum yaptığım için sen varsın , izleme geçmişime giriyom senin hikayeni okuduğum için ordada sen varsın what ağghh