🗝️ Στίχοι 🗝️ [Verse 1: Novel 729] Ανοίγω πανιά για το άγνωστο κι αυτό είναι μια δύσκολη απόφαση Με μια ελπίδα τα μάτια μου να ξεθολώσουν με την απόσταση Έχω μαζί μου τον πόνο του τέλους και την ζεστασιά της αγάπης Ο φόβος δεν έχει αντίλογο όταν μιλάει η φωνή της ανάγκης Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι και πού καταλήγει δε θέλω να μάθω Η ζωή θα μου στείλει στο διάβα μου όσα αντέχω κι αξίζω να πάθω Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε, και τα βουνά με κυκλώνουν Οι στίχοι μου με ελευθερώνουνε γιατί απαντάνε σ' αυτά που σκλαβώνουν Το κύμα ησυχάζει την σκέψη μου, κολλάω την ανάσα στον άνεμο Μπαίνει στο σώμα μου, κλείνω τα μάτια μου και ξεγελάω τον θάνατο Αφήνω τον Ήλιο να πέσει, ν' ανέβει η νύχτα και να με σκεπάσει Αυτή η στιγμή είναι για τις στιγμές που να ζω τη στιγμή είχα ξεχάσει Ο βυθός είναι το παρελθόν μας κι άμα δε βουλιάξουμε, ζούμε στην άγνοια Το παιδί μας φωνάζει απ' τον πάτο συνέχεια μα εμείς το θυμόμαστε σπάνια Φοβόμαστε να του μιλήσουμε, το κλείνουμε μες στην αφάνεια Μα αν δεν ανοίξεις το βίωμα, πώς θα αναπνεύσεις ελεύθερος στην επιφάνεια; [Chorus: Σωκράτης Μάλαμας] Πέφτω στον βυθό Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα [Verse 2: Novel 729] Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο Και κάνουμε κύκλους στα ίδια προβλήματα κι αυτό φαντάζει ανίκητο Μένουμε στάσιμοι μες στην ασφάλεια που μας παρέχει η οικειότητα Κι αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε και δεν ξεφεύγουμε απ' την τοξικότητα Έμαθα πως να πενθώ, πως να φροντίζω και πως να χτυπώ Πώς να βαστώ από τη μουσική όταν δεν έχω από κάπου αλλού να πιαστώ; Ποιοι είναι μαζί μου σε αυτό, πώς να παλεύω για έναν σκοπό; Πώς να διαλύομαι μέσα στο πάθος μου και να μαζεύω κομμάτια μετά να ενωθώ; Σ' όποιο λιμάνι σταμάτησα μεγάλωσα, αγάπησα κι έφυγα Στα πρώτα μίλια που απομακρυνόμουν πάντα αισθανόμουν πως πέθαινα Και ζωντανεύανε μες στο κεφάλι μου οι πιο καλές αναμνήσεις Εκεί αν λυγίσεις απλά θα γυρίσεις με στόχο να τις ξαναζήσεις Η δύναμη του γνώριμου, η αδυναμία του ανώριμου Η στάση του φυγόπονου, η μοναξιά του μονόκλινου Ό,τι μου έδωσες το έχω κάνει κομμάτι μου και ταξιδεύω στο άγνωστο Μ' ένα σακίδιο αναμνήσεις στην πλάτη μου [Chorus: Σωκράτης Μάλαμας] Πέφτω στον βυθό Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα [Outro: Σωκράτης Μάλαμας] Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα
Έτυχε να μιλήσουμε λίγο μετά τη χθεσινή συναυλία. Είσαι πολύ μπροστά για την εποχή που ζούμε. Γράφεις αλήθειες κι όχι παραμύθια. Μακάρι να είσαι πάντα καλά και να οδηγείς τα παιδιά μας σε σωστά μονοπάτια. Μπράβο ρε μάγκα, καλή συνέχεια.....
Ανοίγω πανιά για το άγνωστο Και αυτό είναι μια δύσκολη απόφαση Με μια ελπίδα τα μάτια μου να ξεθολώσουν με την απόσταση Έχω μαζί μου τον πόνο του τέλους Και την ζεστασιά της αγάπης Ο φόβος δεν έχει αντίλογο όταν μιλάει η φωνή της ανάγκης. Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι Και που καταλήγει δεν θέλω να μάθω Η ζωή θα μου στείλει στο διάβα μου Όσα αντέχω και αξίζω να πάθω Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε, και τα βουνά με κυκλώνουν Οι στίχοι μου με ελευθερώνουνε Γιατί απαντάνε σε αυτά που σκλαβώνουν. Το κύμα ησυχάζει την σκέψη μου Κολλάω την ανάσα στον άνεμο Μπαίνει στο σώμα μου Κλείνω τα μάτια μου και ξεγελάω τον θάνατο Αφήνω τον ήλιο να πέσει Να ανέβει η νύχτα και να με σκεπάσει Αυτή η στιγμή είναι για τις στιγμές Που να ζω την στιγμή είχα ξεχάσει. Ο βυθός είναι το παρελθόν μας Και άμα δεν βουλιάξουμε ζούμε στην άγνοια Το παιδί μας φωνάζει απ' τον πάτο συνέχεια Μα εμείς το θυμόμαστε σπάνια Φοβόμαστε να του μιλήσουμε, το κλείνουμε μες την αφάνεια Μα αν δεν ανοίξεις το βίωμα Πως θα αναπνεύσεις ελεύθερος στην επιφάνεια; Πέφτω στο βυθό Κάτω απ' το έδαφος Κάπου μες το πέλαγος Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα Κάτω απ' τα σύννεφα. Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο Και κάνουμε κύκλους στα ίδια προβλήματα Και αυτό φαντάζει ανίκητο Μένουμε στάσιμοι μες την ασφάλεια που μας παρέχει η οικειότητα Και αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε Και δεν ξεφεύγουμε απ' τη τοξικότητα. Έμαθα πως να πενθώ, πως να φροντίζω και πως να χτυπώ Πως να βαστώ από τη μουσική Όταν δεν έχω από κάπου αλλού να πιαστώ Ποιοι είναι μαζί μου σε αυτό Πως να παλεύω για έναν σκοπό Πως να διαλύομαι μέσα στο πάθος μου Και να μαζεύω κομμάτια μετά να ενωθώ. Σ' όποιο λιμάνι σταμάτησα Μεγάλωσα, αγάπησα και έφυγα Στα πρώτα μίλια που απομακρύνομουν Πάντα αισθανόμουν πως πέθαινα Και ζωντανεύανε μες το κεφάλι μου οι πιο καλές αναμνήσεις Εκεί αν λυγίσεις απλά θα γυρίσεις με στόχο να τις ξαναζήσεις. Η δύναμη του γνώριμου, η αδυναμία του ανώριμου Η στάση του φυγόπονου, η μοναξιά του μονόκλινου Ότι μου έδωσες, το έχω κάνει κομμάτι μου Και ταξιδεύω στο άγνωστο Με ένα σακίδιο αναμνήσεις στην πλάτη μου. Πέφτω στο βυθό Κάτω απ' το έδαφος Κάπου μες το πέλαγος. Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα Κάτω απ' τα σύννεφα Πέφτω στο βυθό Κάτω απ' το έδαφος Κάπου μες το πέλαγος Θα 'ρθω να σε βρω Πάνω απ' τα κύματα Κάτω απ' τα σύννεφα.
Φανταστικό τραγούδι πολύ καλή ή συμμετοχή του Μάλαμα. Δυνατό αλλά συνάμα ψυχοπλακωτικο. Διάλεξε κάτι πιο ελαφρύ κάτι πιο διασκεδαστικο. Αυτός είναι ο σκοπός των τραγουδιών,να μάς κάνουν περάσουμε όμορφα και να χαλαρώσουμε.
Καλα οι στίχοι ειναι ψυχεδελικοί, σαν κάθαρση σαν να θεραπευουν το πνέυμα μεσα απο το ταξιδι της Νιρβάνας, λιγο απόκοσμο το τραγουδι μοναδικο εξαιρετικο δημιουργεί εικόνες.....δεν ειναι για ολους
![Seungmin "그렇게, 천천히, 우리(As we are)" | [Stray Kids : SKZ-PLAYER]](http://i.ytimg.com/vi/kAzmhLHePqU/mqdefault.jpg)
Παρουσίαση δίσκου Αθήνα @ΟΑΚΑ
Εισιτήρια εδώ:
www.more.com/music/novel-729-athina/
ΒΙΩΜΑ tour εισιτήρια:
729merch.com/pages/events
🗝️ Στίχοι 🗝️
[Verse 1: Novel 729]
Ανοίγω πανιά για το άγνωστο κι αυτό είναι μια δύσκολη απόφαση
Με μια ελπίδα τα μάτια μου να ξεθολώσουν με την απόσταση
Έχω μαζί μου τον πόνο του τέλους και την ζεστασιά της αγάπης
Ο φόβος δεν έχει αντίλογο όταν μιλάει η φωνή της ανάγκης
Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι και πού καταλήγει δε θέλω να μάθω
Η ζωή θα μου στείλει στο διάβα μου όσα αντέχω κι αξίζω να πάθω
Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε, και τα βουνά με κυκλώνουν
Οι στίχοι μου με ελευθερώνουνε γιατί απαντάνε σ' αυτά που σκλαβώνουν
Το κύμα ησυχάζει την σκέψη μου, κολλάω την ανάσα στον άνεμο
Μπαίνει στο σώμα μου, κλείνω τα μάτια μου και ξεγελάω τον θάνατο
Αφήνω τον Ήλιο να πέσει, ν' ανέβει η νύχτα και να με σκεπάσει
Αυτή η στιγμή είναι για τις στιγμές που να ζω τη στιγμή είχα ξεχάσει
Ο βυθός είναι το παρελθόν μας κι άμα δε βουλιάξουμε, ζούμε στην άγνοια
Το παιδί μας φωνάζει απ' τον πάτο συνέχεια μα εμείς το θυμόμαστε σπάνια
Φοβόμαστε να του μιλήσουμε, το κλείνουμε μες στην αφάνεια
Μα αν δεν ανοίξεις το βίωμα, πώς θα αναπνεύσεις ελεύθερος στην επιφάνεια;
[Chorus: Σωκράτης Μάλαμας]
Πέφτω στον βυθό
Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα
[Verse 2: Novel 729]
Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο
Και κάνουμε κύκλους στα ίδια προβλήματα κι αυτό φαντάζει ανίκητο
Μένουμε στάσιμοι μες στην ασφάλεια που μας παρέχει η οικειότητα
Κι αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε και δεν ξεφεύγουμε απ' την τοξικότητα
Έμαθα πως να πενθώ, πως να φροντίζω και πως να χτυπώ
Πώς να βαστώ από τη μουσική όταν δεν έχω από κάπου αλλού να πιαστώ;
Ποιοι είναι μαζί μου σε αυτό, πώς να παλεύω για έναν σκοπό;
Πώς να διαλύομαι μέσα στο πάθος μου και να μαζεύω κομμάτια μετά να ενωθώ;
Σ' όποιο λιμάνι σταμάτησα μεγάλωσα, αγάπησα κι έφυγα
Στα πρώτα μίλια που απομακρυνόμουν πάντα αισθανόμουν πως πέθαινα
Και ζωντανεύανε μες στο κεφάλι μου οι πιο καλές αναμνήσεις
Εκεί αν λυγίσεις απλά θα γυρίσεις με στόχο να τις ξαναζήσεις
Η δύναμη του γνώριμου, η αδυναμία του ανώριμου
Η στάση του φυγόπονου, η μοναξιά του μονόκλινου
Ό,τι μου έδωσες το έχω κάνει κομμάτι μου και ταξιδεύω στο άγνωστο
Μ' ένα σακίδιο αναμνήσεις στην πλάτη μου
[Chorus: Σωκράτης Μάλαμας]
Πέφτω στον βυθό
Κάτω απ' το έδαφος, κάπου μες στο πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα
[Outro: Σωκράτης Μάλαμας]
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα, κάτω απ' τα σύννεφα
Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο ❤
Έτυχε να μιλήσουμε λίγο μετά τη χθεσινή συναυλία. Είσαι πολύ μπροστά για την εποχή που ζούμε. Γράφεις αλήθειες κι όχι παραμύθια. Μακάρι να είσαι πάντα καλά και να οδηγείς τα παιδιά μας σε σωστά μονοπάτια. Μπράβο ρε μάγκα, καλή συνέχεια.....
Ήρθα εδώ για τον Σωκράτη, έμεινα για το σύνολο. Μπράβο για τον τόσο δυνατό στίχο 👌
Υπέροχο τραγούδι και η παρέμβαση του Μάλαμα αποθεωτική .
Ευχαριστώ τον Θεό που σου δίνει κουράγιο να μεγαλώνεις και να νιώθεις τα παιδιά μας....Σε ευχαριστώ....
Όταν μεγαλώσουν τα παιδάκια μου λίγο παραπάνω, θα είσαι ο πρώτος καλλιτέχνης που θα βάλω να ακούσουν παλίκαρε!
Σε ευχαριστώ!
Ανατριχιασα 🥹
Χτες πήγαμε με τον γιό μου στην συναυλία και μετά το τέλος γνωριστήκαμε. Στην επιστροφή με ρώτησε τι συμβολιζει το 729. 😊
😢😢😢😢
Ελπίδα ότι η γενιά μας δεν είναι μόνο καμένα μυαλά...
#ProtectTheFlame 🔥
επιτελους παναγια μου
❤❤
Έλα επιτέλους νοβελαρααααα
Δεν θα μπορούσα να ζητήσω τίποτα καλύτερο 🖤🔥
Τι έγραψες ρε μονοκλινοοοο παλιιιι ❤
Να και ο Σωκράτης Μάλαμας!!!
Ανοίγω πανιά για το άγνωστο
Και αυτό είναι μια δύσκολη απόφαση
Με μια ελπίδα τα μάτια μου να ξεθολώσουν με την απόσταση
Έχω μαζί μου τον πόνο του τέλους
Και την ζεστασιά της αγάπης
Ο φόβος δεν έχει αντίλογο όταν μιλάει η φωνή της ανάγκης.
Ξεκινάει ένα ακόμα ταξίδι
Και που καταλήγει δεν θέλω να μάθω
Η ζωή θα μου στείλει στο διάβα μου
Όσα αντέχω και αξίζω να πάθω
Οι θάλασσες με ταξιδεύουνε, και τα βουνά με κυκλώνουν
Οι στίχοι μου με ελευθερώνουνε
Γιατί απαντάνε σε αυτά που σκλαβώνουν.
Το κύμα ησυχάζει την σκέψη μου
Κολλάω την ανάσα στον άνεμο
Μπαίνει στο σώμα μου
Κλείνω τα μάτια μου και ξεγελάω τον θάνατο
Αφήνω τον ήλιο να πέσει
Να ανέβει η νύχτα και να με σκεπάσει
Αυτή η στιγμή είναι για τις στιγμές
Που να ζω την στιγμή είχα ξεχάσει.
Ο βυθός είναι το παρελθόν μας
Και άμα δεν βουλιάξουμε ζούμε στην άγνοια
Το παιδί μας φωνάζει απ' τον πάτο συνέχεια
Μα εμείς το θυμόμαστε σπάνια
Φοβόμαστε να του μιλήσουμε, το κλείνουμε μες την αφάνεια
Μα αν δεν ανοίξεις το βίωμα
Πως θα αναπνεύσεις ελεύθερος στην επιφάνεια;
Πέφτω στο βυθό
Κάτω απ' το έδαφος
Κάπου μες το πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα
Κάτω απ' τα σύννεφα.
Το άγνωστο δεν το διαλέγουμε γιατί φοβόμαστε το ασυνήθιστο
Και κάνουμε κύκλους στα ίδια προβλήματα
Και αυτό φαντάζει ανίκητο
Μένουμε στάσιμοι μες την ασφάλεια που μας παρέχει η οικειότητα
Και αυτή είναι η παγίδα που πέφτουμε
Και δεν ξεφεύγουμε απ' τη τοξικότητα.
Έμαθα πως να πενθώ, πως να φροντίζω και πως να χτυπώ
Πως να βαστώ από τη μουσική
Όταν δεν έχω από κάπου αλλού να πιαστώ
Ποιοι είναι μαζί μου σε αυτό
Πως να παλεύω για έναν σκοπό
Πως να διαλύομαι μέσα στο πάθος μου
Και να μαζεύω κομμάτια μετά να ενωθώ.
Σ' όποιο λιμάνι σταμάτησα
Μεγάλωσα, αγάπησα και έφυγα
Στα πρώτα μίλια που απομακρύνομουν
Πάντα αισθανόμουν πως πέθαινα
Και ζωντανεύανε μες το κεφάλι μου οι πιο καλές αναμνήσεις
Εκεί αν λυγίσεις απλά θα γυρίσεις με στόχο να τις ξαναζήσεις.
Η δύναμη του γνώριμου, η αδυναμία του ανώριμου
Η στάση του φυγόπονου, η μοναξιά του μονόκλινου
Ότι μου έδωσες, το έχω κάνει κομμάτι μου
Και ταξιδεύω στο άγνωστο
Με ένα σακίδιο αναμνήσεις στην πλάτη μου.
Πέφτω στο βυθό
Κάτω απ' το έδαφος
Κάπου μες το πέλαγος.
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα
Κάτω απ' τα σύννεφα
Πέφτω στο βυθό
Κάτω απ' το έδαφος
Κάπου μες το πέλαγος
Θα 'ρθω να σε βρω
Πάνω απ' τα κύματα
Κάτω απ' τα σύννεφα.
ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΕΡΕΣ 🔥
Κατάθεση ψυχής και αλήθειας. Υπέροχο ❤️✌️
παμε λιγοο νοβελλ
αγάπη μόνο για εσάς..........❤
ανοιγω πανια απο κρητη για λιμανι γνωριμο !! !! τα λεμε σε 3 ημερες ! Ευχαριστουμε ρε NOVEL
Ρήγος... Μου θυμίζει μουσική από Βίκινγκς, Βαλχάλα, κάτι απόκοσμο.
Μοναδικό 🌙
Η καλύτερη συνεργασία ❤🩹
Μπράβο σας!!! Πολυ όμορφο κομμάτι.... τέλεια μουσική και αληθινός στίχος!!!
Τι να σού πω ρε αδερφέ Είμαι 50 και αλήθεια μέσα από την ψυχή μου........Να σε έχει καλά η Ανωτερη.......
Respect............🎉🎉
μακραν η μεγαλύτερη συνεργασία ελληνα ραππερ με τεραστιο μαλαμα❤
🔥🔥🔥🔥🔥🔥🔥
Ο βυθός είναι το παρελθόν μας....❤
Ανατριχιλα...
Το βάλσαμο στην ψυχή μου ❤️🩹
Η ΤΡΑΓΟΥΔΆΡΑΑΑ ΜΟΥΥ🧿😍
Γράψατε πάλι!!!
🌐... The unknown is the best ...🌐
Fandastikes
με το 2ο κουπλε σου φιλε να ξερες μονο ποσο μου "μιλησες", ποσο με "ταρακουνησες" ....να σαι παντα καλα να γραφεις και να μας τα λες!!!!
Μη σταματάς ποτέ να γράφεις κομμάτια παλικάρι μου σ'ευχαριστούμε που υπάρχεις για να μιλάς στις ταλαιπωρημενες ψυχές μας .
Μπράβο οοοο👏👏👏❤
ΥΣΕ ΟΚΑΛΥ ΤΕΡΟΣ!!!!!❤❤❤❤❤❤❤❤❤🔥❤️🔥🔥
4 μήνες χωρίς εσένα shpirt ime....Me mungon shume....
Δε θα σε ξεχάσω ποτέ. Μακάρι να σε συναντήσω ξανά εκεί ψηλά που βρίσκεσαι..
Απίστευτο τραγούδι!!! Χίλια Μπράβο
Νοβελαρα
Μπράβο στον κκ για την τέλεια μουσική!!!!
Ατόφιος και δυνατός όπως και ο στοίχος σου μεγάλε !!! Πολλά μπράβο 👏🏼
Έπος απλά...
Ευχαριστούμε Νοβελάρα 💜
💯💯💥💥💥💥💥
Α ρε Νοβελ ! Τι φτύνεις ρε ! ❤
Μπράβο!!!
Συγχαρητήρια ρε μαγκες
Το ανοίκειο ♥😥
❤❤❤🔥🔥🔥🔥🔥😳😳😳
🔥🔥🔥🔥🖤🖤🖤🖤🖤
🖤
😍😍😍😍😍😍
❤❤❤
Σωκραταρος
☯️🙏
Μαζί σου ❤
AKREOS OLOS O DISKOS ADERFE
Φανταστικό τραγούδι πολύ καλή ή συμμετοχή του Μάλαμα.
Δυνατό αλλά συνάμα ψυχοπλακωτικο.
Διάλεξε κάτι πιο ελαφρύ κάτι πιο διασκεδαστικο. Αυτός είναι ο σκοπός των τραγουδιών,να μάς κάνουν περάσουμε όμορφα και να χαλαρώσουμε.
απλος ουαου...δεν εχω λογια
Κομματάρα
Ποίημα
Καλα οι στίχοι ειναι ψυχεδελικοί, σαν κάθαρση σαν να θεραπευουν το πνέυμα μεσα απο το ταξιδι της Νιρβάνας, λιγο απόκοσμο το τραγουδι μοναδικο εξαιρετικο δημιουργεί εικόνες.....δεν ειναι για ολους
❤️🔥
Τώρα θέλω bd foxmoor ασε
Νιώθω τυχερός που ξέρω ελληνικά.....
Ρε συ novel αγορι μου τι υπεργαλαξιακη δισκαρα ειναι αυτη;;ποιο κομματι να πιασω και ποιο ν'αφησω;;και παραγωγαρα!!!
TI EINAI AYTO :O ANATPIXILA
Σε κάθε ερωτική θλίψη το γιατρικο μ πω ραπερ εντεχνο έγινα
όλα χάρη στον *Dr OSAVIE* ο φίλος μου είναι περισσότερος
αφοσιωμένος από ποτέ.
Μπύρα αυτο κ η σκέψη της ερωτικής απογοήτευσης το οχι της γυναίκας
.............
Α
ruclips.net/video/Oa2h8FkmmMQ/видео.html
όλα χάρη στον *Dr OSAVIE* ο φίλος μου είναι περισσότερος
αφοσιωμένος από ποτέ.