♬ ★ ☆ *DEVAMI 1* Hyun Sean :Jeanette! Jeanette! Yarış başlıyor! Jeanette : Ha? Hyun Sean :Sen hangi alemlerdesin tanrı aşkına Park Jeanette! Acele et ve benimle gel! Jeanette :Tamam... ☆ *Jeanette'den* Duyduklarım karşısında yerimden sıçramış ve hızlı adımlarla Hyun Sean'ı takip etmeye başlamıştım. Biz insan kalabalığı arasından yarış arabasına doğru ulaşmaya çalışırken, hayranlarımın bağırış sesleri yükselmiş ve tezahüratlar artmıştı. Sonunda yarışacağım arabaya vardığımızda, Sean'ın birkaç kontrol yapmasının ardından hızla arabaya binmiş ve çalıştırmıştım. Geriye sadece yarışın başladığını ifade eden patlama sesini duymayı beklemek kalmıştı. *Hyun Sean* : Sana güveniyorum Park Jeanette! Her zamanki gibi- *Jeanette* : Sınırların dışına çıkmalıyım. *Hyun Sean* : Aynen öyle! Ha bu arada; *Jeanette* : Sorun ne? *Hyun Sean* : Şey... Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama... *Jeanette* : Ağzında gevelemeyi kes ve söyle Sean! *Hyun Sean* : Aslında şöyle ki... Senin rakibin Chun Hei değil. Ani bir değişiklik oldu ve,Senin rakibin Chun Barney... *Jeanette* : NE! Sen neler söylüyorsun? Benim onu yenmemi beklemiyorlar değil mi!? *Hyun Sean* : Ne yazık ki herkes senin, onu yenmeni beklentisi içinde... *Jeanette* :Eleanor Baba buna onay verdi mi? *Hyun Sean* : Bunu isteyen zaten onun ta kendisiydi. *Jeanette* :Siz çıldırmış olmalısınız! O adam beni çiğ çiğ yer! *Hyun Sean* : Hadi ama Jeanette! Bunu yapabilirsin, daha önce de yaptın. *Jeanette* :O herif benden 20-30 yaş büyük ve normal olarak benden çok daha tecrübeli! Onu yenmemin neden imkansız olduğunu umarım daha iyi anlamışsındır! Ayrıca... Bundan neden bu kadar geç haberim oluyor? *Hyun Sean* : Ne kadar rekabetçi olduğunu görmek için bir tuzaktı bu... Ve bende ne yazık ki sana bunu söyleyemedim... Yoksa ölebilirdim. *Jeanette* : Ne diyeceğimi bilmiyorum... Lanet olsun! *Hyun Sean* :Gazı kökle ve virajlarda bile asla yavaşlama! Direksiyon kabiliyetini sağlarsan umuyorum ki bu zorlu rekabeti bile kazanabilirsin! Başka şansın yok, kendine acilen yeni bir strateji belirle! *Jeanette* : Başka şansım mı var sanki! *Hyun Sean* : Şimdi benim gitmem gerekiyor... Yapabilirsin Jeanette! *Jeanette* : Umarım...
*DEVAMI 2* ～｡☆ ★ ★ ★ *Jeanette'den* Duyduklarım karşısında büyük bir paniğe kapılmış, nefes almakta zorlanmaya başlamıştım. Ne yapacaktım! Ya yenilirsem? Aklıma birden gelen Taehyung nasihatleri ile tekrardan kendime lanet etmiş, neden onun sözünü dinlemediğimi sorgulamaya başlamıştım. Ancak bu elbette kısa sürmüştü. Çünkü yarış birazdan başlayacaktı, ve ben hala bir strateji belirlememiştim. Derin bir nefes alıp arabanın camından dışarıya bakınmış, ve yarış haritasını gözümün önüne getirmiştim. Şuan ki yarışacağımız yarış alanı, standart bir yarış alanına göre sürüşlerde fazla dikkat ve tecrübe gerektiriyordu. Ve yarışacağım kişiye de bakarsak, işim asla kolay olmayacaktı. Aklıma gelen ani fikirle sinsice sırıtmış ve bazı hesaplamalar yapmıştım. Aslında bakarsak, belki de bu zor rakibi yenebilirdim. Yalnızca risk almaktan korkmamalıydım. Ki bu saatten sonra zaten herşeyi göze almıştım. Peki nasıl mı yenecektim? Araba yarışları tarihinin en zor sürüş stratejisini kullanarak. Evet, bu büyük bir çılgınlık gibi görünüyordu. Çünkü hem ölümcül bir strateji, hem de fazlasıyla riskliydi.Ancak artık kaçışım yoktu. Gerekirse ölecektim, ama asla başarısız olmayacaktım. Son kez aklıma Taehyung'u getirmiş ve acı bir tebessüm sunmuştum. Belki de birazdan ölecektim. Onu son kez görmeden, aşkımı ilan edemeden. Ancak hiçbirşeyi değiştiremezdim, elimde değildi. Başarısızlıkla yaftalanmaktansa ölmeyi tercih ederdim. Ve gerçekten itiraf ediyorum ki, bende yaptığımın ateşle oynamak olduğunu biliyorum. Hatta birazdan insanların şoka gireceğini, ortalığın karışacağının da farkındayım. Ama kendime inanıyorum ki bunu başarabilirim. O lanet olası adamı yenebilirim. Eğer yenemezsem de, zaten kader bana cezamı verecek ve canımı alacaktı. Son kez, yan tarafımda bulunan araca doğru bakışlarımı çevirmiş, ve Chun Harvey ile göz teması kurmuştum. Bana hem alaycı hem de cüretkar bakışlar attığında, bende duruşumu bozmamış ve özgüvenli hareketler ile ona göz kırpmış, göz temasını kesmiştim. Onun bakışlarının hala üzerimde olduğundan emindim. Bu kadar cüretkar, özgüvenli tavırlar sergilemem onu elbette şaşırtmış olmalıydı. Bu duruma fazla aldırış etmemiş, ve son kez planımı aklımdan geçirmiş, patlama sesinin duyulmasını beklemiştim. ☆ Jeanette'den *Yaklaşık 30 saniye sonra sonunda patlama sesini duymamla, el frenini çekmiş ve yarışa başlamıştım.* Daha ilk saniyelerden, Chun Harvey'den ileride olduğumu farkettiğimde küçük bir kahkaha patlatmış ve son hızda yoluma devam etmiştim. Saniyeler sonra Chun Harvey arabamla arasında olan mesafeyi kapatmayı başardığında, sakinliğimi koruyarak gazı köklemiş ve kontrolü ele almayı sağlamaya çalışmıştım; Başarmıştım da. Yavaş yavaş virajlara yaklaştığımızı farkettiğimde, artık o anın geldiğini anlamış, ölümcül stratejimi uygulamaya başlamıştım. Stratejimi uygulamaya daha yeni başlamama rağmen, çığlık sesleri yükselmiş ve insanlar şaşkına dönmeyi başarmıştı. En azından, etrafımızı saran insan topluluğunundan buraya kadar duyulan sesler bunu söylüyordu. İlk viraja sonunda ulaştığımızda;fazlasıyla risk bulunduran bir hareket yapmış, sonucunda onu arkamda bırakmayı başarmıştım. Bunu yapmam sonucunda, içimi bir umut kaplamış ve onu yenebileceğim ihtimalini benimsemeye başlamıştım. İnsanların tezahürat seslerininde artmasına neden olan bu küçük zaferimin ardından,Chun Harvey'in aramızdaki mesafeyi yeniden eşitledini farketmiş, küçük bir yanılsamaya düşmüştüm. Ardından tekrar gazı köklemiş, hızlı direksiyon hareketleri ile onu arkamda bırakmayı tekrar başarmıştım. Ancak bu yine uzun sürmemişti. Resmen bir döngü içerisindeydik. 2. Yani en tehlikeli viraja yaklaştığımızı farkettiğimde, onu beni aniden geçtiğini görmüş, ve artık gerçekten fazlasıyla risk alarak birşeyler yapmam gerektiğinin kanısına varmıştım; 2. Virajdan hızlı geçmek büyük bir çılgınlıktı. Kimse bu güne kadar bunu yapmayı aklından bile geçirmemişti. Ancak başka şansım yoktu. Bunu yapmazsam yarışı düpedüz kaybetmiş olacaktım. Göz göre kendini ele vermek sayılırdı bu. Bu yüzden son kez düşünmüş, ve son hız viraja girmiştim. Virajın başındaydım, ve bir sorun yok gibi görünüyordu. Şu anlık tek sorun insanların durmak bilmeyen çığlıkları ve bana "Yapma!" Diyerek haykırışlarıydı. Duyduğum seslere aldırış etmemeye çalışıp, hızımı kesmeden virajdan geçmeye devam etmiştim. Ve o an gelmişti. *En tehlikeli bölgeye* varmıştım. Bu küçük kıvrımdan yapacağım dönüş, ya beni öldürecek, ya da kutlu bir şekilde yaşatacaktı. Ve... Hızımı asla yapmam gerektiği gibi kesmemiş, yalnızca ellerime işkence eder gibi direksiyonu durmadan döndürmeye başlamıştım. Sonunda 2. Virajın sonuna doğru yaklaştığımda,Chun Harvey'i arkamda bıraktığımı farketmiş küçük bir zafer gülüşü sunmuş, yoluma asla hız kesmeden devam etmiştim. Ancak... Chun Harvey'in delirmişcesine hız yaparak,benim şeritime girdiğini görmemle afallamış ve neyin peşinde olduğunu anlamaya çalışmıştım. Ancak anlam veremiyordum. Şuan sanki bir acemiymişcesine sürüyordu arabasını. Yavaş yavaş bana yetişmeye başlamasıyla gazı köklemiştim, ancak yinede tam anlamıyla onunla aramda fazla bir mesafe bırakamamıştım. Arabasının bana daha da fazlasıyla yaklaşmasına rağmen hala şerit değiştirmediğini gördüğümde, kaşlarımı çatmış ve beni kaza yapmaya zorlamışcasına yaptığı hareketlere karşı korumaya geçmiştim.
*DEVAMI 3* 〜 *Jeanette'den* Yarış artık oldukça garip bir duruma geldiğinde, Chun Harvey'in beni kaza yaptırmaya niyetli olduğundan emin olmuştum. Artık bir yarış içerisinde değil de, bir savaş içerisinde gibiydik. O arabamı yoldan çıkarmak için binbir türlü şey yapıyor, bende kontrolü ele almaya çalışıyordum. Yavaş yavaş 3. Viraj, yani son viraja yaklaşmaya başladığımızda, yarışı kazanma ihtimalim arttığı için içimdeki umutlar daha da yeşermeye başlamıştı. 3. Viraja sonunda ulaştığımızda, hızı yine biraz olsun azaltmamış ve risk almaktan çekinmemiştim. Ancak... Birden arabama son hızla çarpan Chun Harvey'in aracı ile yoldan savrulmuş, ve virajda olmamızında da etkisiyle, tamamen yoldan çıkmıştım. Artık hiç birşey beni kurtaramazdı. Bundan emindim. Direksiyon kabiliyetini tamamen yitirmiştim, elimden birşey gelmiyordu. Son süratle, yolun dışında kalan bariyerlere çarpmıştım. Ölüm anımın geldiğini hafiften sezmiş, ve son olarak sevdiğimin adamın ismini sayıklamaya başlamıştım. Artık vücudumda hissettiğim yoğun acı nedeniyle gözlerimi daha fazla açık tutamayacağım anlamıştım. Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamış, ve sesleri algılayamamaya başlamıştım. Son duyduklarım ise, insanların dehşet verici çığlıkları ve ambulans sesleriydi. Gerisi ise koskocaman bir karanlıktı. * ~DEVAM EDECEK~ *
♬
★
☆
*DEVAMI 1*
Hyun Sean :Jeanette! Jeanette! Yarış başlıyor!
Jeanette : Ha?
Hyun Sean :Sen hangi alemlerdesin tanrı aşkına Park Jeanette! Acele et ve benimle gel!
Jeanette :Tamam...
☆
*Jeanette'den*
Duyduklarım karşısında yerimden sıçramış ve hızlı adımlarla Hyun Sean'ı takip etmeye başlamıştım. Biz insan kalabalığı arasından yarış arabasına doğru ulaşmaya çalışırken, hayranlarımın bağırış sesleri yükselmiş ve tezahüratlar artmıştı.
Sonunda yarışacağım arabaya vardığımızda, Sean'ın birkaç kontrol yapmasının ardından hızla arabaya binmiş ve çalıştırmıştım. Geriye sadece yarışın başladığını ifade eden patlama sesini duymayı beklemek kalmıştı.
*Hyun Sean* : Sana güveniyorum Park Jeanette! Her zamanki gibi-
*Jeanette* : Sınırların dışına çıkmalıyım.
*Hyun Sean* : Aynen öyle! Ha bu arada;
*Jeanette* : Sorun ne?
*Hyun Sean* : Şey... Nasıl söyleyeceğimi bilmiyorum ama...
*Jeanette* : Ağzında gevelemeyi kes ve söyle Sean!
*Hyun Sean* : Aslında şöyle ki... Senin rakibin Chun Hei değil. Ani bir değişiklik oldu ve,Senin rakibin Chun Barney...
*Jeanette* : NE! Sen neler söylüyorsun? Benim onu yenmemi beklemiyorlar değil mi!?
*Hyun Sean* : Ne yazık ki herkes senin, onu yenmeni beklentisi içinde...
*Jeanette* :Eleanor Baba buna onay verdi mi?
*Hyun Sean* : Bunu isteyen zaten onun ta kendisiydi.
*Jeanette* :Siz çıldırmış olmalısınız! O adam beni çiğ çiğ yer!
*Hyun Sean* : Hadi ama Jeanette! Bunu yapabilirsin, daha önce de yaptın.
*Jeanette* :O herif benden 20-30 yaş büyük ve normal olarak benden çok daha tecrübeli! Onu yenmemin neden imkansız olduğunu umarım daha iyi anlamışsındır! Ayrıca... Bundan neden bu kadar geç haberim oluyor?
*Hyun Sean* : Ne kadar rekabetçi olduğunu görmek için bir tuzaktı bu... Ve bende ne yazık ki sana bunu söyleyemedim... Yoksa ölebilirdim.
*Jeanette* : Ne diyeceğimi bilmiyorum... Lanet olsun!
*Hyun Sean* :Gazı kökle ve virajlarda bile asla yavaşlama! Direksiyon kabiliyetini sağlarsan umuyorum ki bu zorlu rekabeti bile kazanabilirsin! Başka şansın yok, kendine acilen yeni bir strateji belirle!
*Jeanette* : Başka şansım mı var sanki!
*Hyun Sean* : Şimdi benim gitmem gerekiyor... Yapabilirsin Jeanette!
*Jeanette* : Umarım...
*DEVAMI 2* ～｡☆
★
★
★
*Jeanette'den*
Duyduklarım karşısında büyük bir paniğe kapılmış, nefes almakta zorlanmaya başlamıştım. Ne yapacaktım! Ya yenilirsem? Aklıma birden gelen Taehyung nasihatleri ile tekrardan kendime lanet etmiş, neden onun sözünü dinlemediğimi sorgulamaya başlamıştım. Ancak bu elbette kısa sürmüştü. Çünkü yarış birazdan başlayacaktı, ve ben hala bir strateji belirlememiştim. Derin bir nefes alıp arabanın camından dışarıya bakınmış, ve yarış haritasını gözümün önüne getirmiştim. Şuan ki yarışacağımız yarış alanı, standart bir yarış alanına göre sürüşlerde fazla dikkat ve tecrübe gerektiriyordu. Ve yarışacağım kişiye de bakarsak, işim asla kolay olmayacaktı. Aklıma gelen ani fikirle sinsice sırıtmış ve bazı hesaplamalar yapmıştım. Aslında bakarsak, belki de bu zor rakibi yenebilirdim. Yalnızca risk almaktan korkmamalıydım. Ki bu saatten sonra zaten herşeyi göze almıştım. Peki nasıl mı yenecektim? Araba yarışları tarihinin en zor sürüş stratejisini kullanarak. Evet, bu büyük bir çılgınlık gibi görünüyordu. Çünkü hem ölümcül bir strateji, hem de fazlasıyla riskliydi.Ancak artık kaçışım yoktu. Gerekirse ölecektim, ama asla başarısız olmayacaktım.
Son kez aklıma Taehyung'u getirmiş ve acı bir tebessüm sunmuştum. Belki de birazdan ölecektim. Onu son kez görmeden, aşkımı ilan edemeden. Ancak hiçbirşeyi değiştiremezdim, elimde değildi. Başarısızlıkla yaftalanmaktansa ölmeyi tercih ederdim. Ve gerçekten itiraf ediyorum ki, bende yaptığımın ateşle oynamak olduğunu biliyorum. Hatta birazdan insanların şoka gireceğini, ortalığın karışacağının da farkındayım.
Ama kendime inanıyorum ki bunu başarabilirim. O lanet olası adamı yenebilirim. Eğer yenemezsem de, zaten kader bana cezamı verecek ve canımı alacaktı.
Son kez, yan tarafımda bulunan araca doğru bakışlarımı çevirmiş, ve Chun Harvey ile göz teması kurmuştum. Bana hem alaycı hem de cüretkar bakışlar attığında, bende duruşumu bozmamış ve özgüvenli hareketler ile ona göz kırpmış, göz temasını kesmiştim. Onun bakışlarının hala üzerimde olduğundan emindim. Bu kadar cüretkar, özgüvenli tavırlar sergilemem onu elbette şaşırtmış olmalıydı. Bu duruma fazla aldırış etmemiş, ve son kez planımı aklımdan geçirmiş, patlama sesinin duyulmasını beklemiştim.
☆
Jeanette'den
*Yaklaşık 30 saniye sonra sonunda patlama sesini duymamla, el frenini çekmiş ve yarışa başlamıştım.*
Daha ilk saniyelerden, Chun Harvey'den ileride olduğumu farkettiğimde küçük bir kahkaha patlatmış ve son hızda yoluma devam etmiştim.
Saniyeler sonra Chun Harvey arabamla arasında olan mesafeyi kapatmayı başardığında, sakinliğimi koruyarak gazı köklemiş ve kontrolü ele almayı sağlamaya çalışmıştım; Başarmıştım da.
Yavaş yavaş virajlara yaklaştığımızı farkettiğimde, artık o anın geldiğini anlamış, ölümcül stratejimi uygulamaya başlamıştım.
Stratejimi uygulamaya daha yeni başlamama rağmen, çığlık sesleri yükselmiş ve insanlar şaşkına dönmeyi başarmıştı. En azından, etrafımızı saran insan topluluğunundan buraya kadar duyulan sesler bunu söylüyordu.
İlk viraja sonunda ulaştığımızda;fazlasıyla risk bulunduran bir hareket yapmış, sonucunda onu arkamda bırakmayı başarmıştım. Bunu yapmam sonucunda, içimi bir umut kaplamış ve onu yenebileceğim ihtimalini benimsemeye başlamıştım. İnsanların tezahürat seslerininde artmasına neden olan bu küçük zaferimin ardından,Chun Harvey'in aramızdaki mesafeyi yeniden eşitledini farketmiş, küçük bir yanılsamaya düşmüştüm. Ardından tekrar gazı köklemiş, hızlı direksiyon hareketleri ile onu arkamda bırakmayı tekrar başarmıştım.
Ancak bu yine uzun sürmemişti. Resmen bir döngü içerisindeydik.
2. Yani en tehlikeli viraja yaklaştığımızı farkettiğimde, onu beni aniden geçtiğini görmüş, ve artık gerçekten fazlasıyla risk alarak birşeyler yapmam gerektiğinin kanısına varmıştım;
2. Virajdan hızlı geçmek büyük bir çılgınlıktı. Kimse bu güne kadar bunu yapmayı aklından bile geçirmemişti. Ancak başka şansım yoktu. Bunu yapmazsam yarışı düpedüz kaybetmiş olacaktım. Göz göre kendini ele vermek sayılırdı bu. Bu yüzden son kez düşünmüş, ve son hız viraja girmiştim.
Virajın başındaydım, ve bir sorun yok gibi görünüyordu.
Şu anlık tek sorun insanların durmak bilmeyen çığlıkları ve bana "Yapma!" Diyerek haykırışlarıydı.
Duyduğum seslere aldırış etmemeye çalışıp, hızımı kesmeden virajdan geçmeye devam etmiştim. Ve o an gelmişti. *En tehlikeli bölgeye* varmıştım. Bu küçük kıvrımdan yapacağım dönüş, ya beni öldürecek, ya da kutlu bir şekilde yaşatacaktı.
Ve... Hızımı asla yapmam gerektiği gibi kesmemiş, yalnızca ellerime işkence eder gibi direksiyonu durmadan döndürmeye başlamıştım.
Sonunda 2. Virajın sonuna doğru yaklaştığımda,Chun Harvey'i arkamda bıraktığımı farketmiş küçük bir zafer gülüşü sunmuş, yoluma asla hız kesmeden devam etmiştim.
Ancak...
Chun Harvey'in delirmişcesine hız yaparak,benim şeritime girdiğini görmemle afallamış ve neyin peşinde olduğunu anlamaya çalışmıştım.
Ancak anlam veremiyordum. Şuan sanki bir acemiymişcesine sürüyordu arabasını.
Yavaş yavaş bana yetişmeye başlamasıyla gazı köklemiştim, ancak yinede tam anlamıyla onunla aramda fazla bir mesafe bırakamamıştım.
Arabasının bana daha da fazlasıyla yaklaşmasına rağmen hala şerit değiştirmediğini gördüğümde, kaşlarımı çatmış ve beni kaza yapmaya zorlamışcasına yaptığı hareketlere karşı korumaya geçmiştim.
*DEVAMI 3*
〜
*Jeanette'den*
Yarış artık oldukça garip bir duruma geldiğinde, Chun Harvey'in beni kaza yaptırmaya niyetli olduğundan emin olmuştum.
Artık bir yarış içerisinde değil de, bir savaş içerisinde gibiydik. O arabamı yoldan çıkarmak için binbir türlü şey yapıyor, bende kontrolü ele almaya çalışıyordum.
Yavaş yavaş 3. Viraj, yani son viraja yaklaşmaya başladığımızda, yarışı kazanma ihtimalim arttığı için içimdeki umutlar daha da yeşermeye başlamıştı.
3. Viraja sonunda ulaştığımızda, hızı yine biraz olsun azaltmamış ve risk almaktan çekinmemiştim.
Ancak...
Birden arabama son hızla çarpan Chun Harvey'in aracı ile yoldan savrulmuş, ve virajda olmamızında da etkisiyle, tamamen yoldan çıkmıştım.
Artık hiç birşey beni kurtaramazdı. Bundan emindim.
Direksiyon kabiliyetini tamamen yitirmiştim, elimden birşey gelmiyordu.
Son süratle, yolun dışında kalan bariyerlere çarpmıştım.
Ölüm anımın geldiğini hafiften sezmiş, ve son olarak sevdiğimin adamın ismini sayıklamaya başlamıştım.
Artık vücudumda hissettiğim yoğun acı nedeniyle gözlerimi daha fazla açık tutamayacağım anlamıştım.
Gözlerim yavaş yavaş kapanmaya başlamış, ve sesleri algılayamamaya başlamıştım.
Son duyduklarım ise, insanların dehşet verici çığlıkları ve ambulans sesleriydi.
Gerisi ise koskocaman bir karanlıktı.
* ~DEVAM EDECEK~ *
@@melodyhubby nerde devami
@@Omur-qg2lnBugün yazmayı düşünüyorum. Hesabı kontrol etmeyi unutma! 🤍
Gerçekten çok güzel yazmışsın 💜
@@BTS_ARMY_SOPE Teşekkürlerr💜
Ben dahil diğer tüm okuyucuların büyük bir heyecanla 2. Bölümü beklediğine emin olabilirsin
Devamını akşama kadar yazmış olacağım, teşekkürler
@@melodyhubby Ne demek
Ama dəvam yok @@melodyhubby
Eleanor ve Park'ı okudun mu? Açıklamada Eleanor yazısını görünce aklıma geldi de 💞
@@Star-Jenniew Evet okudum. Eleanor ismini de ordan esinlenerek kullandım zaten💌
@melodyhubby Nedensizce çok sevindim 💓🥳
Devamı nerde 😢😢😢😢😊
Yorumlara yazmış
Baya iyiydi
😻