[Wesley #7] Usprawiedliwienie a uświęcenie cz4:potępienie i moc grzechu vs ofiarowanie i doskonałość

Zapis audio czwartkowego (10-10-2024) zebrania Zboru w Bielawie. W naszej serii rozważań odnośnie tego co ludzie wiedzieli na temat ewangelii od stworzenia świata, jesteśmy na etapie Reformacji i rozpoczynamy nowy podtemat - odnośnie "prawdy szafarskiej" (głównej nauki) jaką Pan w owym okresie przekazał przez Johna Wesleya, czyli, że Boska miłość jako istota uświęcenia jest Boskim ideałem dla ludu Pańskiego.
Podczas tego zebrania kontynuowaliśmy rozważanie kontrastów pomiędzy zakresami i skutkami usprawiedliwienia oraz uświęcenia - w kwestii potępienia i mocy grzechu w kontraście do ofiarowania człowieczeństwa i doskonałości nowego stworzenia, oraz pokoju z Bogiem w kontraście do pokoju Bożego. Czym jest każde z nich? W jaki sposób jest uzyskiwane? Co powoduje?
Ilustracją do serii jest zdjęcie autorstwa Adama Carra: "Pomnik Johna Wesleya wykonany przez Paula Raphaela Montforda, znajdujący się w Melbourne" - en.wikipedia.o...
Jeśli ktoś byłby chętny, to może wziąć udział wspólnie z nami w rozważaniach na żywo, czy to przez telefon, czy przez internet. Spotykamy się w czwartki od około 19:00 do około 21:00, oraz w niedziele od około 10:00 do około 13:00. Szczegóły jak się połączyć na zebranie są tutaj: zborbielawa.pl/...
Akapit z książki, którą wykorzystujemy do pomocy w rozważaniu:
"(41) Ofiarował też swoją czaszę - nauki obalające wszystkie inne, przeciwne jego szafarskiej doktrynie. W nadmiernym podkreślaniu swej szafarskiej prawdy w zarysie pokazującym w pełni uświęconych jako bezgrzesznych był słaby i w sporach spotykała go oczywista porażka. Jednak w konfliktach na temat realności drugiego etapu łaski - uświęcenia, jako całkowicie różnego od usprawiedliwienia i wychodzącego poza nie, którego podstawą jest miłość bezinteresowna - skutecznie odpierał i obalał wszelkie ataki. Na podstawie odrębnego i różnego używania w Biblii słów usprawiedliwienie oraz uświęcenie dowodził, iż słowa te nie oznaczają tego samego, jak utrzymywali niektórzy. Wykazywał to także na podstawie faktu, że to pierwsze następuje tylko przez wiarę, natomiast to drugie - przez wiarę i dobre uczynki. Dowodził tego na podstawie kontrastu między tymi dwoma doświadczeniami z Rzym. 5:1,2. Wykazywał to na podstawie faktu, że usprawiedliwienie jest natychmiastowym dziełem Boga dla nas, a uświęcenie, po rozpoczęciu się, jest dziełem Boga w nas, trwającym całe życie. Argumentował, że to pierwsze jest jedną z podstawowych spraw dla chrześcijanina, natomiast to drugie dotyczy doskonałości chrześcijanina, jak pokazuje Żyd. 6:1,2. Dowodził, że usprawiedliwienie usuwa potępienie i moc grzechu, natomiast uświęcenie dotyczy ofiarowania człowieczeństwa oraz doskonałości nowego stworzenia; że to pierwsze daje pokój z Bogiem, a to drugie - pokój Boży; że to pierwsze oznacza wyrzeczenie się grzechu i prawe postępowanie, a to drugie - wyrzeczenie się siebie i świata oraz stanie się pod każdym względem takim, jak Chrystus. Te wyraźne różnice pozwalały mu obalać wszelkie argumenty łączące te dwa akty, a później dwa stany, w jeden. Z drugiej strony dowodził, że miłość bezinteresowna jest podstawą uświęcenia, ponieważ jest łaską konieczną, wszechogarniającą, nieprzemijającą i największą (1 Kor. 13:1-13); ponieważ jej osiągnięcie jest celem całego postępowania Boga z nami i ponieważ jej oparciem są pozostałe wielkie łaski (1 Tym. 1:5); ponieważ świadczy ona o naszym spłodzeniu z Ducha (Rzym. 5:5; 1 Jana 4:7), o posiadaniu przez nas życia (1 Jana 3:14), o naszym synostwie u Boga (1 Jana 4:7) oraz o naszej doskonałości charakteru (1 Jana 2:5; 4:12), gdy już zostanie w nas skrystalizowana (Filip. 3:13-16; 1 Piotra 5:10). W ten sposób, pomimo wszystkich przeciwników, był w stanie obronić swą szafarską prawdę, obalając wszelkie ataki podejmowane przeciwko niej."