Hikâye bana aittir ve hayal ürünüdür. İzinsiz almayın lütfen. Keyifli okumalar.. -------------- Alnımda hissettiğim soğuklukla gözlerimi açtığımda kafama dayanmış bir silahla karşılaşmayı beklemiyordum. Korkuyla irkilmiş ve hemen ayağa kalkmıştım. Neler olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. En son Jungkook ve Tae bahçeye çıkmışlardı. Uzandığımda uyuyakalmış olmalıydım. İkisin de tepkisizce beni izliyorken salonda hâlâ silahını bana doğrultan adam dahil bir sürü tanımadık yüz vardı. Hafif başım döndüğünde arkamdaki kime ait olduğunu bilmediğim eller beni omuzlarımdan tutmuştu. A- Bay Minho sabırsızlıkla sizi bekliyor, diye fısıldamıştı kulağıma tehditkâr bir ses tonuyla. Ağzımdan kaçan hıçkırığa hâkim olamazken bakışlarım tekrar Jungkook ve Tae'yi bulmuştu. Bana yardım etmeyeceklerini anladığımda dolan gözlerimi saklamak için başımı eğmiştim. Sanırım hayatımın son saatlerini yaşıyordum. Önümdeki adam sonunda silahını indirmiş ve hızla dışarı doğru yürümüştü. Arkamdan omuzlarımı sıkı sıkı kavrayan adam ise beni ittirerek onu takip etmemi sağlıyordu. Dışarı çıktığımızda hemen araçlara binmiş ve yola koyulmuştuk. Hava karardığı için hiçbir şey göremediğim camdan dışarı bakıyordum. Tek bir ışık ya da sokak lambası olmadığı için son derece ıssız bir yerde olduğumuzu anlayabiliyordum. Araba yavaş yavaş hızını artırdığında yanında oturduğum otomatik kapı da açılmaya başlamıştı. İrkilip geri çekildiğim anda ne yapacaklarını fark etmemle tüylerim diken diken olmuştu. Tepki vermeye bile fırsat bulamadan yanımdaki karşı koyamayacağım güçlü eller beni ittirmiş ve süratle giden arabadan düşmeme neden olmuştu. Asfalta savrulup yuvarlanan bedenimin acısını iliklerime kadar hissederken başımı çarpmamak için çabalıyordum. Sonunda bir ağaç gövdesine çarpıp durduğumda sol göğsüme saplanmak üzere olan dal parçası çığlık atmama sebep olmuştu. Kıpırdayacak mecalim kalmamış, bedenimin savrulduğu yerde hareketsizce yatıyordum. Aradan ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama ağrılarım hafiflemeye başlamıştı. Kötü düşmüş olsam da en azından ölümcül bir darbe almamıştım. Derin nefes alıp acıyla başımı kaldırdığımda alnımdan yanağıma doğru süzülüp gelen kanı hissetmiştim. Hafif dokunduğumda yüzümü acıyla ekşitmiştim. Yaralanmıştım ama önemli bir şey değildi. Tamamen kalkmak üzereyken göğsümdeki dal parçasının acısı artıyordu. Derin nefes alıp kendimi hızla geriye çektiğimde acıdan titreyerek yere düşmüştüm. Ölümden son anda kurtulmuş olsam da göğsümün biraz delinmesine sebep olmuştu. Bir süre idare edebilirdim ama mikrop kapmadan dikiş atılması gerekiyordu. Tabii burdan sağ çıkabilirsem... Bir süre dinlendikten sonra şu an yürüyemeyeceğime emin olmuştum. Sabahı beklemenin iyi olacağını düşünüp bir ağacın altına oturmuş ve üzerimdeki penyeyi çıkarıp göğsümdeki yaraya bastırmıştım. Gecenin serinliği biraz üşümeme neden olsa da buna katlanabilirdim. ----------------------- Sabaha gözlerimi duyduğum havlama sesleriyle açmıştım. Böyle ıssız bir yerde köpeğin ne işi olurdu? Ölüp ölmediğimi kontrol etmeye mi gelmişlerdi acaba? Cesedimi mi arıyorlardı? Oturduğum yerden olabildiğinca hızlı bir şekilde doğrulmuştum. Göğsümdeki yaranın acısı bacaklarımı güçsüzleştiriyorken koşmaya çalışıyordum. Hızlı ama aynı zamanda sessiz davranmam gerekiyordu. Birkaç dakika içinde sesler iyice yaklaşmıştı. Bu hayvanların koku duyusu varken sessiz davranmak kesinlikle çözüm değildi. Beni bulmak üzereydiler. Korkudan bacaklarım birbirine dolanmaya başlamıştı. Kalbimin atışlarını tüm göğsümde hissediyordum. Bu kez yakalanırsam gerçekten sonum olurdu. Çalıların arasında gördüğüm dereye kararsızlıkla bakıp hemen kıyısına koşmuştum. Girmeli miydim? Yüzme biliyor olsam da yaralıydım ve bu şekilde yüzeyde kalmak çok zor olacaktı. Saniyeler içinde yakalanacağımı anladığımda kendimi kıyısı bile derin görünen suya hızla atmıştım. Kıyıdan uzaklaşıp derin bir nefes almış ve suya dalmıştım. Nefesimi bir dakikadan fazla tutamayacağımı bildiğim için suyun altından ilerlemeye, burdan uzaklaşmaya çalışıyordum. Birkaç metre ilerleyebilmiş olmama rağmen nefesim kesilmişti bile. Her türlü ölecektim sanırım. Nefes almak için yüzeye çıkmak zorundaydım ama beni görürlerdi. Daha fazla dayanamadığımda başımı sudan çıkarmış ve derin derin nefes almaya başlamıştım. Hemen fark edildiğimi bağırışmaların ve köpek seslerinin artmasından anlamıştım. Hiç beklemeden tekrar dalmış ve ilerlemeye çalışmıştım. Nefesim hızla tükeniyordu. Yüzeye çıkıp yeniden yerimi belli ettirmemek için kendimle savaşıyordum. Genzime su kaçtığını hissedince paniğe kapılmıştım. Giderek dibe çekildiğimi düşünmeye başladığımda belime sarılan kollar beni hızla yüzeye çıkarmıştı. Çıktığım anda derin nefes almış ve öksürmeye başlamıştım. Ciğerlerim içindeki suyu boşaltmak için ardı ardına öksürmeme sebep oluyorken belimdeki kollar beni kıyıya doğru sürüklüyordu. Kurtulmak için çırpınmak istediğimde duyduğum ses bütün bedenimi huzura erdirmişti resmen. Jk- Benim Sun, sakin ol. Jungkook! Mutlulukla gülümsemiş ve başımı geriye doğru yaslamıştım. Bedenim suda süzülürken gözlerimi kapatmış, yüzüme vuran sabah güneşinin tadını çıkarıyordum. Keşke tam bu an hiç bitmeseydi. Küçük, eski tahta iskeleye yaklaştığımızda Jungkook beni sudan çıkarmak için belimden sıkıca kavramış ve yukarı kaldırmıştı. Tae de beni hemen tutup çekmişti. Jungkook'un da çıkmasına yardım ettikten sonra başıma toplanmışlardı. Bana yaklaşan köpeği görünce irkilip hemen yanıma oturan Jungkook'a sokulmuştum. Jk- Köpekleri götürün. Korumalardan biri köpekleri götürdüğünde Jungkook iyi olup olmadığımı kontrol etmeye başlamıştı. Başımı incelemiş ve hemen göğsüme bakmıştı. Sudan dolayı temizlenen yaralar net bir şekilde görünüyordu. Jk- Nasıl oldu bu? Yaran derin mi? Bıçakladılar mı seni?, demişti telaşla göğsümdeki yeniden kanamaya başlayan yaraya bakarak. Sun- Hayır, onlar yapmadı. Derin bir yara değil zaten. Jk- Seni öylece serbest mi bıraktıklar yani? Sun- Süratle giden arabadan atmış olduklarını kastediyorsan, evet beni serbest bıraktılar. Jungkook ve Tae şok içerisinde birbirlerine bakmışlardı. Sun- Neden şaşırıyorsunuz? Beni öldürmek isteyeceklerini kendiniz söylediniz. Jk- Yola çıktığınızda sana hiçbir şey sormadılar mı? Sun- Hayır. Tae- İt herif! Kandırdı bizi! Sun- Ne olduğunu anlamıyorum. Jk- Minho tahmin ettiğimiz gibi seni arıyormuş. Bize ulaştığında senin elimizde olduğunu, gelip alabileceğini söyledik. Bir planımız vardı. Ama ona henüz hiçbir şey anlatmamıştık. Seojun hakkındaki gerçeği öğrenmeleri için seni konuşturmaları gerekiyordu. Ama hiçbir şey sormadan öldürmek istemişler. Tae- Evet. Ve bu demek oluyor ki Minho ve Seojun bize oyun oynuyorlar. Jk- Ne yapacağız şimdi? Tae- Bilmiyorum. Önce onu burdan götürelim, demişti beni işaret ederek. Jungkook ayağa kalkıp beni kucaklamıştı. Şaşırmış olsam da tepki veremeyecek kadar yorgundum. Arabaya bindiğimizde başımı geriye doğru yaslamış ve gözlerimi kapatmıştım. Hissettiğim son şey Jungkook'un ıslak bedenimin üzerine sardığı, misler gibi kokan sıcacık ceketiydi. ----------------------- Belime sarılıp beni kucaklayan kollar uyanmama neden olduğunda gözlerimi yavaşça açmıştım. Vücudum giderek ağırlaşıyor ve kendimi çok bitkin hissetmeme neden oluyordu. Jk- Doktor geldi mi? Tae- Evet, içerde bizi bekliyor. Jungkook içeri girdiğinde direkt merdivenlere doğru yürümüştü. Tae- Doktor salonda. Nereye gidiyorsun? Jk- Odama gelsin. Beni odasına getirdiğinde yatağa bırakmış ve yastığımı düzeltmişti. Bu sırada içeri giren doktor ve Tae de hemen yanıma gelmişlerdi. Doktor yaralarıma bakmaya başladığında aynı zamanda sorular soruyordu. D- Nasıl hissediyorsunuz Bayan Sun?
Sun- Çok yorgunum. D- Yaralarınız derin mi? Sun- Hayır, değil. D- Alnınız ve göğsünüz dışında yaralanan bir yeriniz var mı ? Sun- Hayır. Kafa sallayıp onayladığında yaralarımı incelemeye başlamıştı. D- Alnınızdaki yaraya küçük bir pansuman yapacağım ama göğsünüzdekine dikiş atmamız gerekecek. Ben kafa sallayıp onayladığımda doktor Jungkook'a dönmüştü. D- İzninizle dikiş için yaranın üzerini açmam gerekiyor. Jk- Ben hallederim. Tae- Ben aşağıda bekleyeyim o zaman. Doktorun Jungkook'tan bu tür bir onay almak istemesi garip gelse de düşünmeye fırsat bulamamıştım. Çünkü Jungkook üzerime doğru eğilmiş ve yaramın üzerine bastırdığım tişörtümü kaldırıp atletimi de çıkarmıştı. Sütyenimin sol omzunu biraz indirip yaranın üzerini açmıştı. Jk- Bu kadarı yeterli mi? D- Yeterli. Jungkook yanıma oturmuş, doktorun yaptığı her hareketi dikkatle izliyordu. Yaraya yakın yapılan uyuşturucu iğneden dolayı dikiş esnasında hiçbir şey hissetmeden tavanı izliyor, aynı zamanda Jungkook'a küçük bakışlar atıyordum. Her zamanki soğuk ifadesi ve çatık kaşları varlığını koruyor olsa da yine çok yakışıklı ve çekici görünüyordu. Doktor dikişi bitirdikten sonra alnıma da pansuman yapınca hafif canım acımıştı ama dikişlik bir şey olmamasına seviniyordum. D- Geçmiş olsun Bayan Sun. Uyuşturucunun etkisi geçince birazcık ağrınız olacaktır. Ağrı kesici hap yazacağım. Pansumanın da günde bir kez değişmesi gerekiyor. Sun- Peki, teşekkür ederim. D- Rica ederim, iyi günler. Jungkook doktorla birlikte odadan çıktığında sonunda yalnız kalmıştım. Atletimi giyemeyecek kadar hâlsiz düşmüş olsam da hemen üzerime atmış ve vücudumu bir nebze olsun gizlemek istemiştim. ----------------------- Uyumamak için gözlerimi kapatmamaya çalışırken Jungkook geri dönmüştü. Dolabından çıkardığı tişörtle yanıma geldiğinde doğrulmam için yardım etmişti. Jk- Uyuşturucunun etkisi geçmeden üstünü değiştirelim. Sütyenin kollarını indirdiğinde ne yaptığını anlamadan geri çekilmiştim. Jk- Sadece kollarını çıkaracağım. Kollarını çıkardıktan sonra düşmemesi için elimle desteklediğimde Jungkook tişörtü giymeme yardım etmişti. Beni belimden tutup kendine çektiğinde neye uğradığımı şaşırmıştım. Elini tişörtün altına koyup sütyenimin kopçasını açmış ve çekip çıkarmıştı. Bu yakınlığı ve rahat tavırları iyice gerilmeme neden oluyordu. Jk- Birazdan yemek getirecekler. Hemen yiyip ilacını al ve uyu. Sun- Peki, teşekkür ederim. ----------------------- Sonraki gün hizmetlinin getirdiği kahvaltıyı yaparken Jungkook'u düşünüyordum. Beni kendi odasına getirmiş olmasına rağmen dünden sonra onu hiç görmemiştim. Kafam karışıkken kahvaltımı bitirmiş ve ilacımı almıştım. Doktorun söylediği gibi pansumanı değiştirmek için gereken malzemeleri almış ve banyoya girmiştim. Aynanın önüne geldiğimde Jungkook'un zaten üzerime büyük olan tişörtünü kaldırma gereği duymadan omzuma kadar indirmiştim. Yaranın üzerini açıp hafif hafif pamuğu dokundurmaya başlamıştım. Jk- Sun... Duyduğum sesle irkilip tişörtü hemen düzeltmiştim. Beyaz tişört daha yeni pansumanını yaptığım açık yaraya temas edince kan bulaşmıştı. Jungkook fark edip endişeyle yanıma yaklaştı. Jk- Ne oldu, neden açtın sargıyı? Kanaman mı var yoksa? Sun- Hayır, sadece pansumanı yenileyecektim. Jk- Ben hallederim. Onun için geldim zaten. Cevap vermemi bile beklemeden beni belimden tutup aynanın önüne oturtmuştu. Tişörtü indirip pamuğu birkaç kez daha dokundurmuş ve hızlı bir şekilde yaranın üzerini kapatmıştı. Jk- Odadan çıkma tamam mı? Sun- Tamam. ----------------------- Yatağa uzanmış, pencereden içeri vuran akşam güneşine doğru avuçlarımı açmıştım. Olanları düşünüyor, sessizliğin ve yalnızlığın tadını çıkarıyordum. Kapının aniden açılmasıyla irkilip hafif doğrulmuştum. Jungkook'un yüzündeki gerginlik benim de endişelenmeme neden olmuştu. Sun- Bir sorun mu var? Jk- Minho... Ölmediğini biliyor. Buraya geliyorlar. Seni burdan hemen çıkarmamız lazım. Sun- N-neden? Jk- Ne olacağını bilemeyiz. Saldırgan davranabilirler. Ben korkuyla ayaklandığımda Tae de endişeyle içeri girmişti. Tae- Sun hâlâ burda mı? Jk- Çıkaracağım şimdi. Sun- B-ben tek başıma mı gideceğim? Tae ve Jungkook sessizce birbirlerine bakmışlardı. Sun- Hayır, yapamam. Jk- Hayatın tehlikede olabilir. Sun- Tek başıma gitmek istemiyorum. Lütfen... Sesim sonlara doğru daha kısık çıkmıştı. Çok çaresiz hissediyordum. Gidecek hiçbir yerim yoktu. Jungkook biraz düşünüp telefonunu çıkarmıştı. Jk- Araçları hazırlayın. Burayı derhâl boşaltıyoruz. Konuşmasını duyduğum an korumalardan birine talimat verdiğini hemen anlamıştım. Rahatlamış olsam da vücudum hâlâ titriyordu. Jk- Her şey gayet açık. Minho ile yüzleşmenin hiçbir anlamı olmayacak. Seojun ile bize tuzak kurduklarına şüphe yok. Tae- Haklısın. Hadi o zaman çıkalım. Jungkook bana yaklaştığında bir şeylerin yolunda olmadığını hemen fark etmişti. Jk- İyi misin Sun? Gözlerim dolu hâlde, kıpırdamadan boşluğa bakıyordum. Jk- Sun? Elini yanağıma koyduğunda ağzımdan bir hıçkırık kaçmış, gözümden bir damla yaş düşmüştü. Jungkook diğer eliyle titreyen elimi tutmuştu. Jk- Her şey yolunda. Ben ve Tae buradayız. Endişelenecek bir şey yok. Gözlerine bakarken gözümden bir damla daha yaş düşmüştü. Jk- Sun beni anlıyorsun değil mi? Hafif kafa sallamış ve titreyen ellerimle yanaklarımdaki ıslaklığı silmiştim. Jungkook elimden tuttuğunda hemen evden çıkıp araçlara binmiş ve ordan uzaklaşmıştık. ----------------------- 💜 Beğendiyseniz belirtmeyi unutmayın lütfen.
@Jungkookstoryy okudum ve bayıldım tek kelimeyle bu işi yapıyorsun ayrıca rica ederim ve teşekür ederim benim fikirlerimi göz önünde bulundurman hoşuma gitti
@@yumosna Eun'un kurguda önemli bir rolü yok. Jungkook ile sadece babasından dolayı birlikteydi zaten. Seojun'un planından sonra Jungkook ile bir daha görüşmüyorlar.
Hikâye bana aittir ve hayal ürünüdür. İzinsiz almayın lütfen.
Keyifli okumalar..
--------------
Alnımda hissettiğim soğuklukla gözlerimi açtığımda kafama dayanmış bir silahla karşılaşmayı beklemiyordum. Korkuyla irkilmiş ve hemen ayağa kalkmıştım. Neler olduğunu hatırlamaya çalışıyordum. En son Jungkook ve Tae bahçeye çıkmışlardı. Uzandığımda uyuyakalmış olmalıydım.
İkisin de tepkisizce beni izliyorken salonda hâlâ silahını bana doğrultan adam dahil bir sürü tanımadık yüz vardı. Hafif başım döndüğünde arkamdaki kime ait olduğunu bilmediğim eller beni omuzlarımdan tutmuştu.
A- Bay Minho sabırsızlıkla sizi bekliyor, diye fısıldamıştı kulağıma tehditkâr bir ses tonuyla. Ağzımdan kaçan hıçkırığa hâkim olamazken bakışlarım tekrar Jungkook ve Tae'yi bulmuştu. Bana yardım etmeyeceklerini anladığımda dolan gözlerimi saklamak için başımı eğmiştim. Sanırım hayatımın son saatlerini yaşıyordum.
Önümdeki adam sonunda silahını indirmiş ve hızla dışarı doğru yürümüştü. Arkamdan omuzlarımı sıkı sıkı kavrayan adam ise beni ittirerek onu takip etmemi sağlıyordu.
Dışarı çıktığımızda hemen araçlara binmiş ve yola koyulmuştuk. Hava karardığı için hiçbir şey göremediğim camdan dışarı bakıyordum. Tek bir ışık ya da sokak lambası olmadığı için son derece ıssız bir yerde olduğumuzu anlayabiliyordum.
Araba yavaş yavaş hızını artırdığında yanında oturduğum otomatik kapı da açılmaya başlamıştı. İrkilip geri çekildiğim anda ne yapacaklarını fark etmemle tüylerim diken diken olmuştu. Tepki vermeye bile fırsat bulamadan yanımdaki karşı koyamayacağım güçlü eller beni ittirmiş ve süratle giden arabadan düşmeme neden olmuştu.
Asfalta savrulup yuvarlanan bedenimin acısını iliklerime kadar hissederken başımı çarpmamak için çabalıyordum. Sonunda bir ağaç gövdesine çarpıp durduğumda sol göğsüme saplanmak üzere olan dal parçası çığlık atmama sebep olmuştu. Kıpırdayacak mecalim kalmamış, bedenimin savrulduğu yerde hareketsizce yatıyordum.
Aradan ne kadar zaman geçmişti bilmiyordum ama ağrılarım hafiflemeye başlamıştı. Kötü düşmüş olsam da en azından ölümcül bir darbe almamıştım.
Derin nefes alıp acıyla başımı kaldırdığımda alnımdan yanağıma doğru süzülüp gelen kanı hissetmiştim. Hafif dokunduğumda yüzümü acıyla ekşitmiştim. Yaralanmıştım ama önemli bir şey değildi.
Tamamen kalkmak üzereyken göğsümdeki dal parçasının acısı artıyordu. Derin nefes alıp kendimi hızla geriye çektiğimde acıdan titreyerek yere düşmüştüm. Ölümden son anda kurtulmuş olsam da göğsümün biraz delinmesine sebep olmuştu. Bir süre idare edebilirdim ama mikrop kapmadan dikiş atılması gerekiyordu. Tabii burdan sağ çıkabilirsem...
Bir süre dinlendikten sonra şu an yürüyemeyeceğime emin olmuştum. Sabahı beklemenin iyi olacağını düşünüp bir ağacın altına oturmuş ve üzerimdeki penyeyi çıkarıp göğsümdeki yaraya bastırmıştım. Gecenin serinliği biraz üşümeme neden olsa da buna katlanabilirdim.
-----------------------
Sabaha gözlerimi duyduğum havlama sesleriyle açmıştım. Böyle ıssız bir yerde köpeğin ne işi olurdu? Ölüp ölmediğimi kontrol etmeye mi gelmişlerdi acaba? Cesedimi mi arıyorlardı?
Oturduğum yerden olabildiğinca hızlı bir şekilde doğrulmuştum. Göğsümdeki yaranın acısı bacaklarımı güçsüzleştiriyorken koşmaya çalışıyordum. Hızlı ama aynı zamanda sessiz davranmam gerekiyordu.
Birkaç dakika içinde sesler iyice yaklaşmıştı. Bu hayvanların koku duyusu varken sessiz davranmak kesinlikle çözüm değildi. Beni bulmak üzereydiler.
Korkudan bacaklarım birbirine dolanmaya başlamıştı. Kalbimin atışlarını tüm göğsümde hissediyordum. Bu kez yakalanırsam gerçekten sonum olurdu.
Çalıların arasında gördüğüm dereye kararsızlıkla bakıp hemen kıyısına koşmuştum. Girmeli miydim? Yüzme biliyor olsam da yaralıydım ve bu şekilde yüzeyde kalmak çok zor olacaktı.
Saniyeler içinde yakalanacağımı anladığımda kendimi kıyısı bile derin görünen suya hızla atmıştım. Kıyıdan uzaklaşıp derin bir nefes almış ve suya dalmıştım. Nefesimi bir dakikadan fazla tutamayacağımı bildiğim için suyun altından ilerlemeye, burdan uzaklaşmaya çalışıyordum.
Birkaç metre ilerleyebilmiş olmama rağmen nefesim kesilmişti bile. Her türlü ölecektim sanırım. Nefes almak için yüzeye çıkmak zorundaydım ama beni görürlerdi.
Daha fazla dayanamadığımda başımı sudan çıkarmış ve derin derin nefes almaya başlamıştım. Hemen fark edildiğimi bağırışmaların ve köpek seslerinin artmasından anlamıştım. Hiç beklemeden tekrar dalmış ve ilerlemeye çalışmıştım. Nefesim hızla tükeniyordu.
Yüzeye çıkıp yeniden yerimi belli ettirmemek için kendimle savaşıyordum. Genzime su kaçtığını hissedince paniğe kapılmıştım. Giderek dibe çekildiğimi düşünmeye başladığımda belime sarılan kollar beni hızla yüzeye çıkarmıştı.
Çıktığım anda derin nefes almış ve öksürmeye başlamıştım. Ciğerlerim içindeki suyu boşaltmak için ardı ardına öksürmeme sebep oluyorken belimdeki kollar beni kıyıya doğru sürüklüyordu.
Kurtulmak için çırpınmak istediğimde duyduğum ses bütün bedenimi huzura erdirmişti resmen.
Jk- Benim Sun, sakin ol.
Jungkook! Mutlulukla gülümsemiş ve başımı geriye doğru yaslamıştım. Bedenim suda süzülürken gözlerimi kapatmış, yüzüme vuran sabah güneşinin tadını çıkarıyordum. Keşke tam bu an hiç bitmeseydi.
Küçük, eski tahta iskeleye yaklaştığımızda Jungkook beni sudan çıkarmak için belimden sıkıca kavramış ve yukarı kaldırmıştı. Tae de beni hemen tutup çekmişti. Jungkook'un da çıkmasına yardım ettikten sonra başıma toplanmışlardı. Bana yaklaşan köpeği görünce irkilip hemen yanıma oturan Jungkook'a sokulmuştum.
Jk- Köpekleri götürün.
Korumalardan biri köpekleri götürdüğünde Jungkook iyi olup olmadığımı kontrol etmeye başlamıştı. Başımı incelemiş ve hemen göğsüme bakmıştı. Sudan dolayı temizlenen yaralar net bir şekilde görünüyordu.
Jk- Nasıl oldu bu? Yaran derin mi? Bıçakladılar mı seni?, demişti telaşla göğsümdeki yeniden kanamaya başlayan yaraya bakarak.
Sun- Hayır, onlar yapmadı. Derin bir yara değil zaten.
Jk- Seni öylece serbest mi bıraktıklar yani?
Sun- Süratle giden arabadan atmış olduklarını kastediyorsan, evet beni serbest bıraktılar.
Jungkook ve Tae şok içerisinde birbirlerine bakmışlardı.
Sun- Neden şaşırıyorsunuz? Beni öldürmek isteyeceklerini kendiniz söylediniz.
Jk- Yola çıktığınızda sana hiçbir şey sormadılar mı?
Sun- Hayır.
Tae- İt herif! Kandırdı bizi!
Sun- Ne olduğunu anlamıyorum.
Jk- Minho tahmin ettiğimiz gibi seni arıyormuş. Bize ulaştığında senin elimizde olduğunu, gelip alabileceğini söyledik. Bir planımız vardı. Ama ona henüz hiçbir şey anlatmamıştık. Seojun hakkındaki gerçeği öğrenmeleri için seni konuşturmaları gerekiyordu. Ama hiçbir şey sormadan öldürmek istemişler.
Tae- Evet. Ve bu demek oluyor ki Minho ve Seojun bize oyun oynuyorlar.
Jk- Ne yapacağız şimdi?
Tae- Bilmiyorum. Önce onu burdan götürelim, demişti beni işaret ederek.
Jungkook ayağa kalkıp beni kucaklamıştı. Şaşırmış olsam da tepki veremeyecek kadar yorgundum. Arabaya bindiğimizde başımı geriye doğru yaslamış ve gözlerimi kapatmıştım. Hissettiğim son şey Jungkook'un ıslak bedenimin üzerine sardığı, misler gibi kokan sıcacık ceketiydi.
-----------------------
Belime sarılıp beni kucaklayan kollar uyanmama neden olduğunda gözlerimi yavaşça açmıştım. Vücudum giderek ağırlaşıyor ve kendimi çok bitkin hissetmeme neden oluyordu.
Jk- Doktor geldi mi?
Tae- Evet, içerde bizi bekliyor.
Jungkook içeri girdiğinde direkt merdivenlere doğru yürümüştü.
Tae- Doktor salonda. Nereye gidiyorsun?
Jk- Odama gelsin.
Beni odasına getirdiğinde yatağa bırakmış ve yastığımı düzeltmişti. Bu sırada içeri giren doktor ve Tae de hemen yanıma gelmişlerdi. Doktor yaralarıma bakmaya başladığında aynı zamanda sorular soruyordu.
D- Nasıl hissediyorsunuz Bayan Sun?
Sun- Çok yorgunum.
D- Yaralarınız derin mi?
Sun- Hayır, değil.
D- Alnınız ve göğsünüz dışında yaralanan bir yeriniz var mı ?
Sun- Hayır.
Kafa sallayıp onayladığında yaralarımı incelemeye başlamıştı.
D- Alnınızdaki yaraya küçük bir pansuman yapacağım ama göğsünüzdekine dikiş atmamız gerekecek.
Ben kafa sallayıp onayladığımda doktor Jungkook'a dönmüştü.
D- İzninizle dikiş için yaranın üzerini açmam gerekiyor.
Jk- Ben hallederim.
Tae- Ben aşağıda bekleyeyim o zaman.
Doktorun Jungkook'tan bu tür bir onay almak istemesi garip gelse de düşünmeye fırsat bulamamıştım. Çünkü Jungkook üzerime doğru eğilmiş ve yaramın üzerine bastırdığım tişörtümü kaldırıp atletimi de çıkarmıştı. Sütyenimin sol omzunu biraz indirip yaranın üzerini açmıştı.
Jk- Bu kadarı yeterli mi?
D- Yeterli.
Jungkook yanıma oturmuş, doktorun yaptığı her hareketi dikkatle izliyordu. Yaraya yakın yapılan uyuşturucu iğneden dolayı dikiş esnasında hiçbir şey hissetmeden tavanı izliyor, aynı zamanda Jungkook'a küçük bakışlar atıyordum. Her zamanki soğuk ifadesi ve çatık kaşları varlığını koruyor olsa da yine çok yakışıklı ve çekici görünüyordu.
Doktor dikişi bitirdikten sonra alnıma da pansuman yapınca hafif canım acımıştı ama dikişlik bir şey olmamasına seviniyordum.
D- Geçmiş olsun Bayan Sun. Uyuşturucunun etkisi geçince birazcık ağrınız olacaktır. Ağrı kesici hap yazacağım. Pansumanın da günde bir kez değişmesi gerekiyor.
Sun- Peki, teşekkür ederim.
D- Rica ederim, iyi günler.
Jungkook doktorla birlikte odadan çıktığında sonunda yalnız kalmıştım. Atletimi giyemeyecek kadar hâlsiz düşmüş olsam da hemen üzerime atmış ve vücudumu bir nebze olsun gizlemek istemiştim.
-----------------------
Uyumamak için gözlerimi kapatmamaya çalışırken Jungkook geri dönmüştü. Dolabından çıkardığı tişörtle yanıma geldiğinde doğrulmam için yardım etmişti.
Jk- Uyuşturucunun etkisi geçmeden üstünü değiştirelim.
Sütyenin kollarını indirdiğinde ne yaptığını anlamadan geri çekilmiştim.
Jk- Sadece kollarını çıkaracağım.
Kollarını çıkardıktan sonra düşmemesi için elimle desteklediğimde Jungkook tişörtü giymeme yardım etmişti. Beni belimden tutup kendine çektiğinde neye uğradığımı şaşırmıştım. Elini tişörtün altına koyup sütyenimin kopçasını açmış ve çekip çıkarmıştı. Bu yakınlığı ve rahat tavırları iyice gerilmeme neden oluyordu.
Jk- Birazdan yemek getirecekler. Hemen yiyip ilacını al ve uyu.
Sun- Peki, teşekkür ederim.
-----------------------
Sonraki gün hizmetlinin getirdiği kahvaltıyı yaparken Jungkook'u düşünüyordum. Beni kendi odasına getirmiş olmasına rağmen dünden sonra onu hiç görmemiştim.
Kafam karışıkken kahvaltımı bitirmiş ve ilacımı almıştım. Doktorun söylediği gibi pansumanı değiştirmek için gereken malzemeleri almış ve banyoya girmiştim.
Aynanın önüne geldiğimde Jungkook'un zaten üzerime büyük olan tişörtünü kaldırma gereği duymadan omzuma kadar indirmiştim. Yaranın üzerini açıp hafif hafif pamuğu dokundurmaya başlamıştım.
Jk- Sun...
Duyduğum sesle irkilip tişörtü hemen düzeltmiştim. Beyaz tişört daha yeni pansumanını yaptığım açık yaraya temas edince kan bulaşmıştı. Jungkook fark edip endişeyle yanıma yaklaştı.
Jk- Ne oldu, neden açtın sargıyı? Kanaman mı var yoksa?
Sun- Hayır, sadece pansumanı yenileyecektim.
Jk- Ben hallederim. Onun için geldim zaten.
Cevap vermemi bile beklemeden beni belimden tutup aynanın önüne oturtmuştu. Tişörtü indirip pamuğu birkaç kez daha dokundurmuş ve hızlı bir şekilde yaranın üzerini kapatmıştı.
Jk- Odadan çıkma tamam mı?
Sun- Tamam.
-----------------------
Yatağa uzanmış, pencereden içeri vuran akşam güneşine doğru avuçlarımı açmıştım. Olanları düşünüyor, sessizliğin ve yalnızlığın tadını çıkarıyordum. Kapının aniden açılmasıyla irkilip hafif doğrulmuştum. Jungkook'un yüzündeki gerginlik benim de endişelenmeme neden olmuştu.
Sun- Bir sorun mu var?
Jk- Minho... Ölmediğini biliyor. Buraya geliyorlar. Seni burdan hemen çıkarmamız lazım.
Sun- N-neden?
Jk- Ne olacağını bilemeyiz. Saldırgan davranabilirler.
Ben korkuyla ayaklandığımda Tae de endişeyle içeri girmişti.
Tae- Sun hâlâ burda mı?
Jk- Çıkaracağım şimdi.
Sun- B-ben tek başıma mı gideceğim?
Tae ve Jungkook sessizce birbirlerine bakmışlardı.
Sun- Hayır, yapamam.
Jk- Hayatın tehlikede olabilir.
Sun- Tek başıma gitmek istemiyorum. Lütfen...
Sesim sonlara doğru daha kısık çıkmıştı. Çok çaresiz hissediyordum. Gidecek hiçbir yerim yoktu.
Jungkook biraz düşünüp telefonunu çıkarmıştı.
Jk- Araçları hazırlayın. Burayı derhâl boşaltıyoruz.
Konuşmasını duyduğum an korumalardan birine talimat verdiğini hemen anlamıştım. Rahatlamış olsam da vücudum hâlâ titriyordu.
Jk- Her şey gayet açık. Minho ile yüzleşmenin hiçbir anlamı olmayacak. Seojun ile bize tuzak kurduklarına şüphe yok.
Tae- Haklısın. Hadi o zaman çıkalım.
Jungkook bana yaklaştığında bir şeylerin yolunda olmadığını hemen fark etmişti.
Jk- İyi misin Sun?
Gözlerim dolu hâlde, kıpırdamadan boşluğa bakıyordum.
Jk- Sun?
Elini yanağıma koyduğunda ağzımdan bir hıçkırık kaçmış, gözümden bir damla yaş düşmüştü. Jungkook diğer eliyle titreyen elimi tutmuştu.
Jk- Her şey yolunda. Ben ve Tae buradayız. Endişelenecek bir şey yok.
Gözlerine bakarken gözümden bir damla daha yaş düşmüştü.
Jk- Sun beni anlıyorsun değil mi?
Hafif kafa sallamış ve titreyen ellerimle yanaklarımdaki ıslaklığı silmiştim. Jungkook elimden tuttuğunda hemen evden çıkıp araçlara binmiş ve ordan uzaklaşmıştık.
-----------------------
💜
Beğendiyseniz belirtmeyi unutmayın lütfen.
Çok güzel olmuşşşşş ❤❤
Çok güzel olmuş💜
@@JOKER-t4b çok teşekkür ederimm. ☺️💕
@@Bisan-bts çok teşekkür ederimm. ☺️💕
Şimdide bu bölümün devamını bekliyorum biraz daha uzun yapar mısın çok güzel yazmışsın
@@Damalaaa çok teşekkür ederim. ☺️ Devamını şu an yüklüyorum. Bundan sonra kurguları daha uzun yazmaya çalışacağım. 💕🌸
@Jungkookstoryy okudum ve bayıldım tek kelimeyle bu işi yapıyorsun ayrıca rica ederim ve teşekür ederim benim fikirlerimi göz önünde bulundurman hoşuma gitti
@@Damalaaa çok teşekkür ederim. Beğenmene çok sevindim. ☺️ Rica ederim ne demek. 💕🌸
Aaaaa çok kısa yapıyorsun yaaa biraz uzat lütfennn ve çok güzel olmuş❤
@CelinKrk çok teşekkür ederim. ☺️ Fark etmemiştim. Biraz daha dikkat etmeye çalışırım. 💕
Ahh kalbim durucak galiba başka kanalları izlesemde 3 aydır favori kanalım bu ❤️❤️💕💜💕💕❤️❤️ ellerine sağlık bebeğim devamını bekliyoruz
@@yuqidiary çok teşekkür ederim. ☺️ Devamını şimdi yükledim. 💕🌸
İnanmıyorum bir an youtubeyi bıraktın sandım aşkımmm😢
Bu arada profilimi ve adımi değiştirdim Happy yoongi li biri varya oyum ben aşkıım🥰🥰
@Rotem-c7c evet hatırlıyorum seni. ☺️ Hayır bırakmadım sadece pek vaktim yoktu. 💕
@Jungkookstoryy ❤️
çoookl güzeelllll😊
@@Kookmin_foreverr çok teşekkür ederimmm. ☺️💕
LÜTFEN HEMEN DEVAMINI AT CİDDEN BEKLEYEMEM
@@yumosna yiaa 😄 devamını şu an yüklüyorum. 💕
YENIIIII BOLUMMMM GELSINNNNN
@@97Jungkoo6 şu an yüklüyorummm. 😄💕
Yine ve yine çok güzel 🫶🏻🌸
@Gürel-g8s çok teşekkür ederimm. ☺️💕
ACİL YENİ BÖLÜM, MİNHO ÖLSÜNAAAAAH
@@lara.blchhfsi yeni bölümü şimdi yükledim. 😄💕
@Jungkookstoryy OKUMAYA UÇUYORUMM
@@lara.blchhfsikeyifli okumalarr. ☺️💕
HARİKA💓
@@joohyun-u3i çok teşekkür ederimm. ☺️💕
@Jungkookstoryy 💓💖
Ayaya ilkkk
@suyaskinmuyaskin keyifli okumalarr. 😄💕
Acil devamiii
@JusthukukandNisa devamını şu an yüklüyorum. 💕
bu eun muydu neydi ona ne oldu
@@yumosna Eun'un kurguda önemli bir rolü yok. Jungkook ile sadece babasından dolayı birlikteydi zaten. Seojun'un planından sonra Jungkook ile bir daha görüşmüyorlar.
Ya kısa olmuş ama önemli değil çoooooookkk güzel muhteşem mükemmel ötesi olmuş yine ❤❤❤❤❤❤❤❤
@@SevgiKöse-u1y çok teşekkür ederimm. ☺️ Kurguları bundan sonra biraz daha uzun yazmaya çalışacağım. 💕🌸