Ja mimo wszystko zachęcam do rozpoczęcia mistrzowania od systemów opartych na większej improwizacji! :) Ja co prawda zaczynałem od dużej ilości przygotowań, ciężkich mechanik i pisaniu scenariuszy, ale widzę po znajomych, którzy rozpoczynali od innych gier, że szybciej budują warsztat, dobre nawyki, zaangażowanie w rozgrywkę, rzadziej się wypalają i często lepiej się bawią niż wiele osób przy swoich początkach mistrzowania. Rozwiązuje to sporo problemów, o których wspominaliście: dziury w scenariuszu, ryzyko ograniczenia swobody graczom, czy tłumienie kreatywności przez mechanikę. Dodatkowo rozdziela to mocniej odpowiedzialność za historię na wszystkich, zmniejsza stres, czy presję bycia kreatywnym, nie trzeba pamiętać zasad złożonych mechanik. Podręczniki temu dedykowane mają też zazwyczaj więcej narzędzi, paliwa do fikcji i porad, aby fabuła się napędzała samoistnie (np. systemy na mechanice Powered by the Apocalypse). Warto tylko zasygnalizować osobom grającym, że "wspólnie wymyślamy pewne rzeczy". Ostatecznie wszystko jednak rozbiega się o preferencje i co kto lubi. Najważniejsze - warto po prostu zacząć mistrzować i nie zrażać się drobnymi potknięciami! Lanwook
Wiadomo, na wszystko jest miejsce, ja prowadzę i bardziej i mniej przygotowane scenariusze zależnie od tego ile mam czasu na przygotowanie. A Improwizacja to bardzo ważna umiejętnosć, którą zawsze warto rozwijać bo nie wiadomo kiedy sięprzyda :) / Marcin
Fajny materiał, zresztą jak zawsze. Kozak. Co do settingu: Ja bym powiedział, że łatwy system pomiędzy 2d20 a YZE jest każdy system wywodzący się z Blades in the Dark (Forged in the Dark). Chociaż tutaj w większości jest problem, że są to systemy improwizacyjne. Jeżeli mamy początkujących graczy to improwizacja może okazać się problematyczna, bo może zamykać i sesja okaże się sztywna albo za bardzo się rozejdzie. Z drugiej strony impro fajnie rozwija w każdą stronę. Nie mniej jednak pod względem mechaniki- nie mam tam dużo i jest potencjalnie prosta... Chyba, że gramy Mountain Home... Co do stylu prowadzenia: To się wykształca samo. Dobrze jest podpatrzeć co kto robi, ale bardzo źle jest kopiować. To my mamy się czuć swobodnie w prowadzeniu, a nie robić copy pastę. Ale czy da się przypisać jakiś rodzaj prowadzenia? Nie koniecznie. Na pewno być rozróżnił parę dróg: historia kampanii, side story, czy pomiędzy. Kolejna: trzymamy się mechanik, robimy homebrew, używamy mechaniki jako drogowskazu. Kolejne: bardziej narracyjne, więcej walki, czy pomiędzy. Ale to też nie wyczerpuje tematu. Co do prowadzenia graczy: Ja zazwyczaj przygotowuje świat i to co chcę zawrzeć, co tam się dzieje w tym świecie. Ale nie ma szczegółów takich, które łatwo zawalić. Wtedy nawet kiedy gracz odwali coś nieprzewidywalnego, wtedy jest to improwizacja według pewnej konwencji. Zależy tez jak prowadzimy sesję i jakich mamy graczy. Jeżeli umawiamy się na wspólne przeżywanie danej historii, np. horror to wtedy czasem ciężko dać im całkowicie wolną rękę, żeby klimat się nie rozsypał. Ale to też kwestia czy gracz stwierdzi "eeee, lecimy coś nie związanego z historią" czy gra pod historię. Ja jestem zwolennikiem, że historię piszą razem gracze grając w nasz scenariusz, a nie jak w grze komputerowej- Jest przygotowana gra i grasz ramach zamkniętego świata. Kwestia dopasowania tego do teamu. Co do inspiracji: U mnie jest to cały proces. Główny zamysł zazwyczaj pojawia się z moich snów, jakiegoś filmu, książki, pasty z neta albo po prostu obserwacji otoczenia. Następnie wchodzi muzyka, która wprowadza klimat. Zazwyczaj jednym słowem inspirą moją są emocje albo konkretny efekt, który chce osiągnąć. Swoją drogą bardzo lubię robić smaczki w sesjach- tj. wprowadzać elementy rzeczywistości do świata fikcyjnego. Kiedyś dodałem postać historyczną- Tarare, najgłodniejszego człowieka świata, w sesji horror w stylu Circus. Co do atmosfery: Przede wszystkim muzyka. Tu się zgodzę z Marcinem - długi ambientowy utwór potrafi nadać atmosferę, ale i zmulić, więc trzeba uważać. Ja jestem zwolennikiem muzyka na scenę albo muzyka na emocje, które chcemy wywołać. A propos muzyki warto dawać muzykę kontrastową- jest coś strasznego, dajcie muzykę delikatnie wesołą. O dziwo dobrze dobrane zwiększy efekt niż muzyka dublująca emocje. Ja uwielbiam zabawę światłem- wystarczy żarówka z temu RGB zarządzalna. Ja używam 3-4. Zrobić gotowe sceny i robi robotę. Półmrok w trakcie koszmaru? Robi swoje. Do tego dziecięca kołysanka, spokojna. Bajka. No i oczywiście aktorstwo, voice acting, więcej rozgrywania postaciami i ich emocjami, poczynaniami, zachowaniem a nie opisami. Opis tez ważny, ale czasem potrafi przyćmić cała reszta, balans jest ważny. Łatwiej wejść wtedy w atmosferę jako postać, wczuć się w scenę. Co do humoru: To jest ważne. Przede wszystkim pamiętajmy, że spotykamy się towarzysko, ale przy RPG. Jeżeli wskoczyło coś co rozśmieszyło graczy, dajmy im czas. Szczególnie przy horror- są to sposoby na odreagowanie. Ale za dużo faktycznie może rozwalić skupienie i atmosferę. Ale nie można też ucinać moim zdaniem bo wchodzi kiepska atmosfera. Co do humoru w samej sesji- jeżeli umiemy powinniśmy coś zawsze włożyć, jakiś smaczek bądź nie, bo zawsze to rozluźnia- a przecież po to gramy, żeby było przyjemnie. Więcej grzechów nie pamiętam xD
W mistrzowaniu bardzo dużo funu czerpię z przygotowania, na które poświęcam grubo ponad 3h na sesję, nawet jeśli korzystam z gotowych scenariuszy (kto powiedział że nie można ich trochę zmienić albo rozbudować). Dlatego też lubię systemy gdzie jest dużo lore takie jak Warhammer, Cthulhu czy Świat Mroku - zawsze można coś doczytać, gdzieś umieścić jakiś smaczek, który ładnie się układa w całość z resztą uniwersum.
Hej, ja też czasem korzystam z gotowych scenariuszy, niektóe są fajne i lubię opowiedzieć taką historię wraz z zmoimi graczami żeby zobaczyć co z tego wyjdzie :) / Marcin
Dobra to zacznę tak: Robicie bardzo dobrą robotę ponieważ jako osoba nienawidząca podcastów (Co wiecei ze spotkania) obejrzałem u Was właśnie drugi podcast :) Co do materiału: Jako MG z 13 lat doświadczenia powiem, że nie zgodzę się z opinią, że D&D jest złe jako pierwszy system. Jest banalnie proste rzucasz k20, dodajesz modyfikatory i musisz przebić ST które ustalił MG. Nic dodać nic ująć. Z mojej strony powiem, że na pierwszy system wybierz taki, który podoba się Tobie i twoim graczom pod względem lore, świata przedstawionego czy gatunku. Mechaniki zawsze idzie się nauczyć i im więcej sesji tym mniej spoglądania do podręcznika więc akurat mechaniką bym się najmniej przejmował przy wyborze tym bardziej, że większość podręczników mówi, że na spokojnie można ją zamieniać pod dana grupę czy kampanię. Przygotowanie sesji To już zależy jak się kto z tym czuje. Ja osobiście z typowego nadprepersa przeszedłem do stylu punktowego. Mianowicie wymyślając sesję wyznaczam główne jej punkty od wprowadzenia do walki z finalnym bossem, pisze npc na poszczególne punkty i tworze starcia lecz robię to na tyle uniwersalnie, aby gracze mieli wiele dróg dojścia do następnego punktu głównego. To co pomiędzy punktami improwizuje reagując na działania graczy ale w taki sposób by ukierunkowywać ich do celu. Ciężko dać mi tu konkretny przykład chociaż taki kontrowersyjny mam: Gracze zbagatelizowali wroga i poszli gdzieś indziej omijając konfrontacje z nim, w następnej wiosce dowiedzieli się o ludobójstwie i brutalnym morderstwie ich ulubionego npc co triigeruje ich na danego wroga, a jednocześnie na główny punkt sesji. Oczywiście mogą się okazać bezduszni i to olać to wtedy improwizuje dalej opierając się na ich decyzjach. Inspiracja do sesji U mnie wszystko często nawet ułożenie dziur w serze, który mam na kanapce Atmosfera na sesji Tutaj jestem słaby ponieważ moją wadą jest to, ze wymyślona scena w mojej głowie wygląda tak , że ma ciary, a po przedstawieniu jej graczom jest już tylko normalna.... lecz jeśli jestem umówiony z graczami na konkretny setting to tez chce by się wczuli i współtworzyli klimat sesji, a nie, że east to kolejna rzecz na głowie MG, ponieważ gdy gracze nie czują klimatu i go nie oddają to największe starania MG tego nie zmienią. Humor na sesji Pozwalam, często sam nie wytrzymuje ze śmiechu. Nawet jak jakiś gag czy żart sytuacyjny niszczy klimat sesji to pozwalam ponieważ spotykamy się by się dobrze bawić, niż na silę udawać powagę. Reszty podpunktów nie pamiętam lecz mogę dodac, że w tym wszystkim chodzi tylko i wyłącznie o dobrą zabawę i spotkanie z przyjaciółmi niż odgrywanie czegoś na siłę. Aktualnie prowadzę 3 kampanie z 2 różnymi ekipami. D&D ze stalą ekipa i to jest coś co dobrze znamy i się bawimy, Wrath and Glory z członkami pierwszej ekipy, z którymi mamy czas jak pełna nie może się zebrać do D&D - tutaj i ja i gracze uczymy się systemu podczas grania (Oczywiście przed graniem przeczytałem podręcznik), i ostatnia to kampania w Fabula Ultima na discordzie ze wspaniała (chociaż trochę rozlatującą się ekipa) gdzie i ja i gracze uczymy się systemu i jak wyżej poczytałem przed wszystkim poderek :) OStatnia rada dla nowych MG: Jeśli po sesji Ty i gracze są zadowoleni to poprowadziłeś sesje dobrze, nawet jak zapomniałeś o połowie handotów czy zasad mechanicznych :) Jak ktoś ma do mnie pytania to można tutaj lub na dsc Gram Przygody pod tym samym nickiem :)
"świeczki są dobrym pomysłem na sesję" Sesja wampira: MG : Drodzy gracze, rzućcie na Rotschrek. Gracze fail. MG: wpadacie w szał strachu. Rzucacie się do panicznej ucieczki. Koniec sesji. I cyk, fajrant. Pora na CSa.
@@GramPrzygody Kocham i nienawidzę - pomijając rzeczy które wymieniłeś mówiąc dlaczego to lubisz ... to u mnie dochodzi jeszcze jedna rzecz... "bo ja zrobię to lepiej " XD
Ja mimo wszystko zachęcam do rozpoczęcia mistrzowania od systemów opartych na większej improwizacji! :)
Ja co prawda zaczynałem od dużej ilości przygotowań, ciężkich mechanik i pisaniu scenariuszy, ale widzę po znajomych, którzy rozpoczynali od innych gier, że szybciej budują warsztat, dobre nawyki, zaangażowanie w rozgrywkę, rzadziej się wypalają i często lepiej się bawią niż wiele osób przy swoich początkach mistrzowania.
Rozwiązuje to sporo problemów, o których wspominaliście: dziury w scenariuszu, ryzyko ograniczenia swobody graczom, czy tłumienie kreatywności przez mechanikę. Dodatkowo rozdziela to mocniej odpowiedzialność za historię na wszystkich, zmniejsza stres, czy presję bycia kreatywnym, nie trzeba pamiętać zasad złożonych mechanik. Podręczniki temu dedykowane mają też zazwyczaj więcej narzędzi, paliwa do fikcji i porad, aby fabuła się napędzała samoistnie (np. systemy na mechanice Powered by the Apocalypse). Warto tylko zasygnalizować osobom grającym, że "wspólnie wymyślamy pewne rzeczy".
Ostatecznie wszystko jednak rozbiega się o preferencje i co kto lubi.
Najważniejsze - warto po prostu zacząć mistrzować i nie zrażać się drobnymi potknięciami!
Lanwook
Wiadomo, na wszystko jest miejsce, ja prowadzę i bardziej i mniej przygotowane scenariusze zależnie od tego ile mam czasu na przygotowanie. A Improwizacja to bardzo ważna umiejętnosć, którą zawsze warto rozwijać bo nie wiadomo kiedy sięprzyda :) / Marcin
Fajny materiał, zresztą jak zawsze. Kozak.
Co do settingu:
Ja bym powiedział, że łatwy system pomiędzy 2d20 a YZE jest każdy system wywodzący się z Blades in the Dark (Forged in the Dark). Chociaż tutaj w większości jest problem, że są to systemy improwizacyjne. Jeżeli mamy początkujących graczy to improwizacja może okazać się problematyczna, bo może zamykać i sesja okaże się sztywna albo za bardzo się rozejdzie. Z drugiej strony impro fajnie rozwija w każdą stronę. Nie mniej jednak pod względem mechaniki- nie mam tam dużo i jest potencjalnie prosta... Chyba, że gramy Mountain Home...
Co do stylu prowadzenia:
To się wykształca samo. Dobrze jest podpatrzeć co kto robi, ale bardzo źle jest kopiować. To my mamy się czuć swobodnie w prowadzeniu, a nie robić copy pastę. Ale czy da się przypisać jakiś rodzaj prowadzenia? Nie koniecznie. Na pewno być rozróżnił parę dróg: historia kampanii, side story, czy pomiędzy. Kolejna: trzymamy się mechanik, robimy homebrew, używamy mechaniki jako drogowskazu. Kolejne: bardziej narracyjne, więcej walki, czy pomiędzy. Ale to też nie wyczerpuje tematu.
Co do prowadzenia graczy:
Ja zazwyczaj przygotowuje świat i to co chcę zawrzeć, co tam się dzieje w tym świecie. Ale nie ma szczegółów takich, które łatwo zawalić. Wtedy nawet kiedy gracz odwali coś nieprzewidywalnego, wtedy jest to improwizacja według pewnej konwencji. Zależy tez jak prowadzimy sesję i jakich mamy graczy. Jeżeli umawiamy się na wspólne przeżywanie danej historii, np. horror to wtedy czasem ciężko dać im całkowicie wolną rękę, żeby klimat się nie rozsypał. Ale to też kwestia czy gracz stwierdzi "eeee, lecimy coś nie związanego z historią" czy gra pod historię. Ja jestem zwolennikiem, że historię piszą razem gracze grając w nasz scenariusz, a nie jak w grze komputerowej- Jest przygotowana gra i grasz ramach zamkniętego świata. Kwestia dopasowania tego do teamu.
Co do inspiracji:
U mnie jest to cały proces. Główny zamysł zazwyczaj pojawia się z moich snów, jakiegoś filmu, książki, pasty z neta albo po prostu obserwacji otoczenia. Następnie wchodzi muzyka, która wprowadza klimat. Zazwyczaj jednym słowem inspirą moją są emocje albo konkretny efekt, który chce osiągnąć. Swoją drogą bardzo lubię robić smaczki w sesjach- tj. wprowadzać elementy rzeczywistości do świata fikcyjnego. Kiedyś dodałem postać historyczną- Tarare, najgłodniejszego człowieka świata, w sesji horror w stylu Circus.
Co do atmosfery:
Przede wszystkim muzyka. Tu się zgodzę z Marcinem - długi ambientowy utwór potrafi nadać atmosferę, ale i zmulić, więc trzeba uważać. Ja jestem zwolennikiem muzyka na scenę albo muzyka na emocje, które chcemy wywołać. A propos muzyki warto dawać muzykę kontrastową- jest coś strasznego, dajcie muzykę delikatnie wesołą. O dziwo dobrze dobrane zwiększy efekt niż muzyka dublująca emocje. Ja uwielbiam zabawę światłem- wystarczy żarówka z temu RGB zarządzalna. Ja używam 3-4. Zrobić gotowe sceny i robi robotę. Półmrok w trakcie koszmaru? Robi swoje. Do tego dziecięca kołysanka, spokojna. Bajka. No i oczywiście aktorstwo, voice acting, więcej rozgrywania postaciami i ich emocjami, poczynaniami, zachowaniem a nie opisami. Opis tez ważny, ale czasem potrafi przyćmić cała reszta, balans jest ważny. Łatwiej wejść wtedy w atmosferę jako postać, wczuć się w scenę.
Co do humoru:
To jest ważne. Przede wszystkim pamiętajmy, że spotykamy się towarzysko, ale przy RPG. Jeżeli wskoczyło coś co rozśmieszyło graczy, dajmy im czas. Szczególnie przy horror- są to sposoby na odreagowanie. Ale za dużo faktycznie może rozwalić skupienie i atmosferę. Ale nie można też ucinać moim zdaniem bo wchodzi kiepska atmosfera. Co do humoru w samej sesji- jeżeli umiemy powinniśmy coś zawsze włożyć, jakiś smaczek bądź nie, bo zawsze to rozluźnia- a przecież po to gramy, żeby było przyjemnie.
Więcej grzechów nie pamiętam xD
Dzięki Adrian za mega komentarz! :) / Marcin
Również dziękuję za materiał 🙂
Dzięki Robert! :) / Marcin
Hej
Pozdrawiam Marcina :) ja zacząłem 28 lat temu tez w KC pobrane z MiM jako MG…to były czasy, teraz tez są - zasuwam w wfrp4
Dzięki! Fajnie spotkać zimka :D / Marcin
fajni jesteście
Dzięki! :) / Marcin
W mistrzowaniu bardzo dużo funu czerpię z przygotowania, na które poświęcam grubo ponad 3h na sesję, nawet jeśli korzystam z gotowych scenariuszy (kto powiedział że nie można ich trochę zmienić albo rozbudować). Dlatego też lubię systemy gdzie jest dużo lore takie jak Warhammer, Cthulhu czy Świat Mroku - zawsze można coś doczytać, gdzieś umieścić jakiś smaczek, który ładnie się układa w całość z resztą uniwersum.
Hej, ja też czasem korzystam z gotowych scenariuszy, niektóe są fajne i lubię opowiedzieć taką historię wraz z zmoimi graczami żeby zobaczyć co z tego wyjdzie :) / Marcin
Dobra to zacznę tak: Robicie bardzo dobrą robotę ponieważ jako osoba nienawidząca podcastów (Co wiecei ze spotkania) obejrzałem u Was właśnie drugi podcast :)
Co do materiału:
Jako MG z 13 lat doświadczenia powiem, że nie zgodzę się z opinią, że D&D jest złe jako pierwszy system. Jest banalnie proste rzucasz k20, dodajesz modyfikatory i musisz przebić ST które ustalił MG. Nic dodać nic ująć. Z mojej strony powiem, że na pierwszy system wybierz taki, który podoba się Tobie i twoim graczom pod względem lore, świata przedstawionego czy gatunku. Mechaniki zawsze idzie się nauczyć i im więcej sesji tym mniej spoglądania do podręcznika więc akurat mechaniką bym się najmniej przejmował przy wyborze tym bardziej, że większość podręczników mówi, że na spokojnie można ją zamieniać pod dana grupę czy kampanię.
Przygotowanie sesji
To już zależy jak się kto z tym czuje. Ja osobiście z typowego nadprepersa przeszedłem do stylu punktowego. Mianowicie wymyślając sesję wyznaczam główne jej punkty od wprowadzenia do walki z finalnym bossem, pisze npc na poszczególne punkty i tworze starcia lecz robię to na tyle uniwersalnie, aby gracze mieli wiele dróg dojścia do następnego punktu głównego. To co pomiędzy punktami improwizuje reagując na działania graczy ale w taki sposób by ukierunkowywać ich do celu. Ciężko dać mi tu konkretny przykład chociaż taki kontrowersyjny mam: Gracze zbagatelizowali wroga i poszli gdzieś indziej omijając konfrontacje z nim, w następnej wiosce dowiedzieli się o ludobójstwie i brutalnym morderstwie ich ulubionego npc co triigeruje ich na danego wroga, a jednocześnie na główny punkt sesji. Oczywiście mogą się okazać bezduszni i to olać to wtedy improwizuje dalej opierając się na ich decyzjach.
Inspiracja do sesji
U mnie wszystko często nawet ułożenie dziur w serze, który mam na kanapce
Atmosfera na sesji
Tutaj jestem słaby ponieważ moją wadą jest to, ze wymyślona scena w mojej głowie wygląda tak , że ma ciary, a po przedstawieniu jej graczom jest już tylko normalna.... lecz jeśli jestem umówiony z graczami na konkretny setting to tez chce by się wczuli i współtworzyli klimat sesji, a nie, że east to kolejna rzecz na głowie MG, ponieważ gdy gracze nie czują klimatu i go nie oddają to największe starania MG tego nie zmienią.
Humor na sesji
Pozwalam, często sam nie wytrzymuje ze śmiechu. Nawet jak jakiś gag czy żart sytuacyjny niszczy klimat sesji to pozwalam ponieważ spotykamy się by się dobrze bawić, niż na silę udawać powagę.
Reszty podpunktów nie pamiętam lecz mogę dodac, że w tym wszystkim chodzi tylko i wyłącznie o dobrą zabawę i spotkanie z przyjaciółmi niż odgrywanie czegoś na siłę.
Aktualnie prowadzę 3 kampanie z 2 różnymi ekipami. D&D ze stalą ekipa i to jest coś co dobrze znamy i się bawimy, Wrath and Glory z członkami pierwszej ekipy, z którymi mamy czas jak pełna nie może się zebrać do D&D - tutaj i ja i gracze uczymy się systemu podczas grania (Oczywiście przed graniem przeczytałem podręcznik), i ostatnia to kampania w Fabula Ultima na discordzie ze wspaniała (chociaż trochę rozlatującą się ekipa) gdzie i ja i gracze uczymy się systemu i jak wyżej poczytałem przed wszystkim poderek :)
OStatnia rada dla nowych MG: Jeśli po sesji Ty i gracze są zadowoleni to poprowadziłeś sesje dobrze, nawet jak zapomniałeś o połowie handotów czy zasad mechanicznych :)
Jak ktoś ma do mnie pytania to można tutaj lub na dsc Gram Przygody pod tym samym nickiem :)
O wow, przekonaliśmy Cie do posłuchania podcasty? Nice! Dzięki za bardzo wnikliwy komentarz! :) / Marcin
"świeczki są dobrym pomysłem na sesję"
Sesja wampira:
MG : Drodzy gracze, rzućcie na Rotschrek.
Gracze fail.
MG: wpadacie w szał strachu. Rzucacie się do panicznej ucieczki. Koniec sesji.
I cyk, fajrant. Pora na CSa.
My używamy świeczek na baterie ;) / Marcin
Ja z moim byciem mistrzem gry (coś nie pykło chat gpt nie pomaga ) ale wy mi pomożecie 💕💕💕💕💕 fajny film 🌷🌷🌷
Dzięki Tulin. Nie poddawaj się! :) / Marcin
Ten wstęp wieleee tłumaczy 😉
Wait what? ;) / Marcin
Fajne takie nieudane wycinki. Materiał klasa. Powodzonka 💪🏻
Kur.. jaka ładna dziewczyna 😮
jejuuu Dziękuję ☺️/Sylwia
@GramPrzygody 😉 robisz cudowne wrażenie. Masz miły uśmiech i bardzo szlachetne rysy twarzy. Poprostu nie mogłem się powstrzymać. Buzia jak z portretu.
Nie miałbym z kim
Szukanie grupy do grania w RPG to część przygody z grami fabularnymi :) / Marcin
Jest taka wstydliwa choroba której można się nabawić "skazany na Mistrzowanie"... uważajcie! pewne decyzje mogą zmienić wasze życie na zawsze :D
Niektórzy to lubią ;) Np. ja :D / Marcin
@@GramPrzygody Kocham i nienawidzę - pomijając rzeczy które wymieniłeś mówiąc dlaczego to lubisz ... to u mnie dochodzi jeszcze jedna rzecz... "bo ja zrobię to lepiej " XD
Kds