Eski haline geri dönebilirsin tedavi çok önemli depresyon yaşamıyorsan saķın ilaç kullanma ,önce herşeyi kabullenmelisin düşüncelerine sakın kapılma düşünce gerçeği yansıtmıyor kendini kaptırma
Merhaba arkadaşlar videoya tesadüfen denk geldim. Yorumları okudum ümitsiz insanlar gördüm ve üzüldüm. Ben 10 sene önce anksiyete bozukluğuyla beraber derealizasyon ve depersonilasyonu yoğun bir şekilde yaşadım. Ben de bunun geçmeyeceğini düşündüm ama yaklaşık 1.5 senede atlattım. Bir daha da olmadı çok şükür. Size tavsiyem doktorunuzun size verdiği tedaviyi aksatmadan uygulayın. Korkularınızın üstüne gidin korkmayın kaçmayın. Dışarı çıkın arkadaşlarınızla buluşun okula gidin ders çalışın. Kısacası eskiden ne yapıyorsanız aynısını yapın ne olursa olsun atak geçirseniz bile. Unutmayın bu bir süreç. Yavaş yavaş azalıp yok olacak. Aklınıza bile gelmeyecek. Allah yardımcınıx olsun acil şifalar.
@@ilginsevinc5589 öncelikle merhaba. Aynı şeyleri ben de yaşadım. Ancak bu durum ne kadar geçmez etmez desen de geçiyor. Biz de bir insanız ve duygularımız var. Her insanın başına gelebilecek durumdur bunlar. Gündelik yapman gerelen şeyleri yapmaya devam et. Elbet bir gün geçecek. Geçecek olan bir şeyde bu kadar üzerinde durmanın mantığı yok. Ve deliren kişiler delirdiğinin farkında olmazlar. Yani deliriyor muyum diye düşünen kişi delirmez sadece delirmekten korkuyorsun. Çok geçmiş olsun.😊
Merhaba sevgilim kaza sonucu böyle bir şey yaşadı ve hiç bir şey hissetmediğini söylüyor bana karşı ailesine karşı duygusuz herşeye karşı hissiz olduğunu söylüyor inanın bilmiyorum siz böyle bir durumda sevdiklerinizden uzaklaştınız mı ya da ona tavsiye vermek isterseniz ne verirsiniz 🥺
Yaşadığım en kötü his. Daha kötüsünü yaşamadım. Aşırı stres ve kaygı altında beyne ciddi bir yük yüklenir arkadaşlar. Beyin o kadar yoğun çalışır ki insanın anne karnından çıktığından beri ilk dürtüsü olan kendini koruma güdüsü ile hareket eder. Beyin kendini kapatır. Yaşarsınız nefes alırsınız ordasınızdır ama aynı anda orada değilmiş hissi gelir. Geçmişte yaşanan travmalar, aşırı üzüntüler, acı veren tekrarlayan düşünceler beyne bir süre sonra fazla geliyor ve kapanıyorsunuz. Şunu bilin bu size oluyorsa delirmiyorsunuz size hiçbirşey olmayacak depersonalizasyonun sonu bu, bundan daha kötüsü yok, sakin kalmak ve bir an önce size ne iyi geliyorsa ona yönelmek yapabileceğiniz en iyi şey. Ben de kendimden biliyorum kendimden, terapilerden, izlediklerimden Türkçe ve yabancı kaynaklardan. Hormonal tarafı da var bunun aşırı kaygı hormonları uyarılmalara karşı beyniniz sizi bir süre sonra hayatta tutmaya çalışıyor daha fazla zarar almamak için. Geçeceğini bilin. Derin nefes alın nefese odaklanın. Bu durumdan korkmayın korkmuyorum deyin ve geçip gitmesi izleyin. İyi olacaksınız. Bunu yönetmeyi öğreneceksiniz. İnsan organik bir mekanizma. Çok uzun yazdım kusura bakmayın çünkü ben de çok çaresiz kaldım bu histen. Sosyalleşin. Spor yapın. Yardım alma imkanınız varsa profesyonel yardım alın ertelemeyin. Özşefkat terapi videoları izleyin ve içinizdeki küçük çocuğa uyumadan önce sımsıkı sarılın iyi olacağız diyerek uyuyun. İyi olacaksınız 🌷
Allah düşmanımın başına vermesin 26 yaşındayım 17 yaşından beri böyleyim bütün bir gençliğimi bunu yaşayarak kalabalıktan kaçarak asosyal şekilde gölgelerde geçirdim almadığım terapi içmediğim ilaç kalmadı Hala kesin bir çözümü olmaması beni kahrediyor yıllardır 24 saat bunu yaşıyorum resmen ömrümün yarısını yaşamamışım gibi ne oldu nasıl oldu bu aynadaki kim aynı evde yaşadığım anne babamın yüzleri bile her gün yabancı geliyor.Doktorlara ilaçlara milyarlar döktük.Üniversiteyi ,derslikler ve kalabalık bana aşırı yabancı geldiğinden bırakmak zorunda kaldım.Geçinme maksadıyla mecburi olarak bir işe girmek zorundayım ama sürekli iş değiştirmek zorunda kalıyorum yoğun ışıklardan kaçıyorum.Resmen gölgelerde yaşıyorum.Bilmiyorum aklım hala başımda olduğu için şükrediyorum ama bu hayattan keyif nimetinden sonuna kadar mahrum bir şekilde yıllarımı geçirdim ve geçiriyorum.Nasıl olur ne kadar devam eder çıkmazdayım.Bu rahatsızlığın bende olmadığı zamanları hatırlamıyorum bile.Eskiden nasıldı aldığım keyif ve lezzet o gerçeklik hissi nasıl birşeydi unuttum.Güzel bir manzara deniz vb şeyler gördüğümde bana resmen 2 boyutlu bir kartpostal gibi geldiği için manzaraya bakmak bile hiç birşey ifade etmiyor.Hep bir yerdeyim ama hiç bir zaman orada değilim.Konuşan benim ses benim ama yöneten ben değilim.Sanki beynim ikiye bölünmüş biri sadece gerçeklik sorgulaması ve boyut düşürme yaparken biri de rutin bir robot gibi karakterime göre devam ediyor sanki.Saatlerce yazsam bu rahatsızlığın noktasını anlatamam.ALLAH yardımcımız olsun.Zorluğunu anlatabilmenin türkçede bir karşılığı yok.Umuyorum ki bir gün geçicek.Herkese geçmiş olsun.
DP DZ den muzdarip herkese geçmiş olsun, bu rahatsızlıktan çok çekmiş biri olarak söylüyorum, kesinlikle geçiyor, hatta çok daha güçlü bir geri dönüş söz konusu. Iyi bir hekime danışın, zamanla azalarak geçiyor
her şey normal giderken bir anda bu dünya gerçek değilmiş gibi hissediyorum, kapana kısılmış gibi hissediyorum, burada sıkışıp kalmışım gibi. beynim gerçekliği algılamıyor sanki, kafayı yiyecek gibi oluyorum ve panikliyorum, düşüncelerden kaçmak ve o panik anından kurtulmak için önce kendime zarar verip dikkatimi dağıtmaya çalışıyorum ama işe yaramıyor bu yüzden çevremde kim varsa (genelde annemler oluyor) onların ismini bağırarak sayıklamaya başlıyorum. çevremdekiler ne oldu diye yanıma gelince ister istemez sakinleşiyorum çünkü utanç hissi geliyor ve panik hissi kayboluyor. aileme sorunumun ne olduğunu açıklamaya çalıştığım zaman psikoloğa götürmemek için saçma sapan tavsiyeler veriyorlar, psikoloğa gitmeden bu sorunu aşabileceğimi düşünmüyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. düşüncelerimle baş başa kalmaktan korkuyorum.
Ben ayda bir yaşıyorum bunu sebebine inmek gerekiyor galiba mesela ben kendimin sinav stresi olduğunu fark ettim bu aralar fazla yasiyorum bunu yaşayınca direkt düşünme düşünme diyorum şimdi yaşayıp geldim
2 sene önce bi stresten kaynaklı başıma gelen kabus gibi bir olaydı. 1 hafta kadar araklıksız bir şekilde devam etti. 1 ay önce yeniden tekrarladı fakat bu sefer kendime değil sadece eşyalar etrafımdakiler herşey garip gelmeye başladı,delirdiğimi düşündüm.Geçmek bilmedi ama farkettim ki arkadaşlar şunu söylüyorum ki herşey kişinin kafasında bitiyor ben o kadar çok düşünüyordum ve o kadar çok araştırıyordum ki tek tek yorumları okuyup benim yaşadıklarımı başkaları yaşamış mı diye araştırıyordum.Stresten kaynaklı olduğunu düşünüyorum hala daha 1 ay geçmesine rağmen ara ara geliyor gibi oluyor,düşünmüyorum kafamı ona yormuyorum kendimi meşgul edicek şeylerle ilgileniyorum anda olmaya çalışıyorum genellikle konuşuyorum okuyorum bu şekilde gerçekten hafiflediğimi düşünüyorum.Çok zor bir durum keşke birilerinin hayatına dokunup düzeltebilsem.
Aynı şekilde 2-3 yıl önce yaşıyordum uzun zamandır yaşamamıştım son 1-2 aydır yeniden yaşamaya başladım. Daha böyle bir hastalık olduğunu bu hastalığın bir ismi olduğunu bile yeni öğreniyorum. Ne yapacağım bilmiyorum
yaklasık 5 seneden fazladır yaşadığım ve beni tanıyan kimsenin bunu bilmediği ama hep içimde savaştığım durumdur. allah düşmanımı sınamasın bu yaşıma geldim anneme babama anlatamadım. bunu yaşayan arkadaşlara kendi kendime geliştirdiğim önerim şudur ki kendinize zarar vermeyecek şekilde kolunuzu bacağınızı çimdiklemeniz. sizi yabancılaştığınız hissizleştiğiniz o ortama geri getirir odağınızı toplar panik atak seviyenizi düşürür. çok küçük yaştan beri bunu yapıyorum. zamanla bununla yaşamaya alışıyorsunuz. ilk geçirdiğim ataklarla şu ankiler arasında çok fark var
Benim gibi özellikle derealizasyonu 7/24 yaşayan arkadaşlara sesleniyorum,bunu tek başınıza atlatamazsınız.en az 6 ay boyunca mutlaka seratonin geri alımı sağlayan bir ilaç kullanmanız lazım.
DEREALİZASYON Hissedilen : Korku hariç tüm duyguların bir anda yokolduğu bir durum. Sanki bir anda kendini uzayın boşluğunda amaçsızca süzülüyormuş gibi hissetmek. Gördüğün her şey anlamsızlaşıyor. Tek hissettiğin yoğun bir korku. Sebep olduğunu düşündüğüm bulgular : 1- Sevgi ve güven eksikliği 2- Özgüven Kaybı 3- Aşırı strese maruz kalma 4- Yalnızlık Hissi 5- Delirme Korkusu 6- Doğru mu yapıyorum sorgusu 7- Her şeyde anlam arama düşüncesi 8- En büyük nedeni inanç kaybı Çözümler : 1- Herseyi olduğu gibi kabul edebilmek 2- İnancına sarılıp, kalbini karşılıksız sevgiyle doldurmak
Bu iki problem bende de var. Yineleyen depresif bozukluk için ve öfke kontrolüm olmadığı için ilaçlar kullanıyorum. Şimdi de anksiyete başladı defalarca panik atak yüzünden acillik oldum dolmuşa bindiğimde otobüse bindiğimde evde durup dururken atak geçiriyordum. Sonra panik atak ile birlikte bu problemler ortaya çıktı ve kendimi dışardan izlemeye başladığımda korkup tekrar panik atak geliyor. Bir sürü ilaç verdiler hiç biri fayda etmiyor. Kafayı yiyormuşum gibi hissediyorum. Bu hissi yaşayanlara Allah yardım etsin.
Aynı şeyleri yaklaşık 7 senedir yaşıyorum. İlk zamanlar (1-2) sene çok şiddetli oluyor, zamanla azalıyor, bu duruma alışıyorsun. Yani bu artık seni korkutan bir olay olmaktan çıkıyor. Anlamlandirabiliyorsun diyelim, geçmiş olsun ama korkularınız zamanla azalicak güvenin bana.
@@yavuzhanbulbul9676 evet alisiyorsun ama sunu soyleyebilirim hic bir sey eskisi kadar ilgi cekici gelmiyor.sanki o canlı renkli dunya gitti yerine kapkara soluk bir dunya geldi.goz bozukluguyla bile karistirdigim oldu ama bilinc meselesi.tamamen beyinle alakali bir durum.cok zor.cok.
Arkadaşlar tam 1 sene önce bu duyguyu yaşadım. Adı üstünde duygu diyorum. Bunu yaşayan kişi 15 gün 1 hafta falan kendine gelemiyo. Çok acı bişey sanki yok oluyomuşsunuz gibi olursunuz. Bugün 1 sene oldu ve şuan hafif kendini gösteriyo. Bunun ilacıda sosyal çevreyle uğraşmak, neyden zevk alıyosanız ona yönelmek. Ne zaman stresli olsanız yanlız kalsanız bu duygu sizi buluyo. Bu yorumu yaptım çünki bana göre dünyanın en pis şeyi bu hissiyat, ölsem daha iyi dediğim bu hissiyatı yaşayan kişilere kardeşlerime önerim lütfen umudunuzu kaybetmeyin, düşünmeyin, sorgulamayın sadece meşgul olun. ALLAH yardımcınız olsun inşallah geçicek
panik atak yasamis sonrasinda panik bozukluk yasamis biri olarak yaziyorum,, birakalim su bozuklugu atagi,, sizle insana dair konulardan muhabbet etmek istiyo insan , kendini gelistirmek icin , degerlisiniz hocam, kismet olur insallah bi gun , iyi calismalar hocam
Ben derealizasyon yasayan biri olarak eski halimde aşırı derecede anksiyete ve stres bpzukluğu hali vardı.Benim icin tahtada sunun yapmak ölüm gibi birşeydi.Tanımadıgın birine birşey sormak vesaire klasik anksiyeteye sahip biriydim.Ayrıca kaygı düzeyimde çok yüksekti.Daha sonrasında tetikleyen ne oldu bilmiyorum ama beynim bana oyun oynuyor gibi.Artık tahtaya cikmak birielrine birşey sormak hic sorun değil.Anksiyetemi çok büyük oranla hallettim.Doktora gitmeden hemde.Bunun nasıl gerçekleştiğini ilk başta anlamadım fakat sonra derealizasyon yaşadigimi farkettim.Hemde artik hayatimin her aninda.Dünya gerçekten eskisi kadar gerçek gelmiyor,belki de bu yüzden anksiyetemde azalma oldu,beynim bana bu dunyanin yeterince gercek olmadigini hissettirerek anksiyetemi yenmeme yardimci olmak istedi fakat artik eskisi gibi duygular hissedemiyorum.Hissizeştim,stres duyamıyorum,daha doğrusu çok stresliyim ama kendim bunun farkinda degil,bu da erteleme alışkanlıklarımı arttırdı. Depresyondayim ve hayattan beklentim olsa bile o beklentileri gerçekleştirebilmek için ıçimde çok buyuk bir savas versemde gerceklestirmekte zorlanıyorum.Insanlarla eskisi gibi konuşamıyorum gercek degillermiş gibi.Hayati bulanik gordugumu sanip 3 kez goz doktoruna gittim ve birsey olmadigini soylediler :) Kisacasi evet anksiyeteli ve stresli halim cogunlukla uzuluyordu ama o halim gercek bir hayatta yaşayıp herşeyi gerçek görüyordu. Ve en önemlisi hissedebiliyordu.Hislerini hissedip kararlar alabiliyordu.
Ben artık kendim gibi hissetmiyorum. Büyük bir depresyondayım ama güçsüzlüğümü belli edemem. Kimseye anlatamıyorum diye içimde yaşıyorum bir süredir. Dışarıdan mutlu gözüküyorum, kendimi kasıyorum. Bir süre sonra mutluymuş gibi de durmaya başladım ama çok kötüyüm. Evde de mutsuzluğumu saklıyorum. Kapalı kapılar ardında bile “şimdi bir ağlarsam kendimi toparlayamam” diyerek saklıyorum. Artık böyle hiçbir şeye yetişemeyen, umursayamayan biri oldum. Ama nasılsın deseniz ağlarım. O an mutsuz olup olmamam etkilemez. Ağlamamam imkansız. Taktığım önemli şeyleri takamıyorum. Hiçbir şeyi önemseyemiyorum. Önemsediğim belli başlı şeyler dışında bir şeyin üstüne düşünemiyorum bile. Bi tuhaf oldum. Eski halimi hatırlayamıyorum. Gerçekten tasasız, içi dışı bir olan halimi hatırlamıyorum. İmkansız geliyor. Şu an bunları yazarken bile rüyada gibiyim. Günlerin bir önemi kalmadı. Hiçbir şeyin bir önemi yok. Psikiyatriye de verecek param yok. Seans başı en az 1000₺ veremem. Öyle bi bütçem yok. Daha kötü hissederim. Umarım geçer
Uzun zamandır yaşadıgım duygu. Şimfi tedavi görüyorum inşallah daha iyiye gidecegim. Bu hastalıga yakalanan herkese geçmiş olsun çok zor. Hemde çok zor bir hastalık. Tedavi alın tek başınıza olmaz
Kaç ay öncesine kadar ben de bu videoları izleyerek kendime bir çare arama yolundaydim.bu durumu 4 ay kadar doruklarına kadar yaşadım.delirdigimi düşünüyordum.simdi ise tamamen kurtulmuş durumdayım.yani arkadaşlar geçiyor merak etmeyin eser bile kalmıyor
Nasıl cagre buldunuz ben kendimi anlatayım yaklaşık 5 ay önce bı kalp rahatsızlığı geçirdim bu arada 21 yaşındayım bu rahatsızlıktan sonra baş dönmesi yaşadım yaklaşık 1 ay kadar sonra baş dönmesinin yanı sıra etrafa baktığımda gözle alakalı bir problemim olmamasina rağmen eskiso gibi canlı göremiyorum etrafı sanki o capcanli dünya gitmiş de karanlık bı dünya gelmiş gibi sürekli böyle görüyorum etrafı hani his değil sadece gerçekten etrafımi telefonun parlakligini bı tık kısmıs gibi görüyorum dışardan görenler iyisin dışarıya çıkıyorsun falan diyolar ama kendimi rüyada gibi hissediyorum hissetmemim sebebi de öyle görüyorum etrafımi kafamda bir doluluk var tarif edemedigim ve bu doluluk yüzünden sürekli uyku sersemi gibiyim gece uykumin geldiğini anlamıyorum sabah kalktigimda uykumu almış gibi kalkamıyorum uyku haliyle uyanıklık halinin çok bı farkı yok bende bilincim bulanık gibi sanki KBB dahiliye kardiyoloji nöroloji gitmedigim bölüm kalmadı bugün psikologa gittim aynı bu yazdıklarımı anlattım bana gün içinde agliyormusun moralin nasıl deyip sakinlestirici verdi hani benim anlattığımı ne kastettigimi anlamadı mi dusunmuyo değilim ben kalp rahatsızlığı geçirdim 2 gün yoğun bakımda kaldım ancak o bile benim hayatımı bu kadar zehir etmedi 5 ay boyunca yataktan cikamayacak hale geldim ki yatakta yatmak bile rahatlatmiyor etrafı 7/24 rüya da gibi görüyorum önceden böyle görmüyordum ve 5 aydır geçmediği için artık gecermi diye düşünmeye başladım çok aktif birisiydim hem okulumu hem işlerimi hem gönül işlerini hem arkadaş islerini aynı anda götürebilecek birisiydim şuan ne kız arkadaşımla eskisi gibiyim ne arkadaş cevremle çıkarsam 1-2 saat cikiyorum zevk almıyorum hemen eve kaçıyorum geri zaten iş durumundan hiç bahsetmiyorum bu şekilde bir işe girip çalışmam imkansız okul çok şükür bu hastalığa denk gelmedi siz neler yaşadınız ve nasıl çözüm buldunuz lütfen detaylıca anlatirmisiniz yaşadığım şey tam olarak bu hastalık mı onu da bilmiyorum çünkü kalp rahatsızlığından önce de çok zor günler geçirdim ama böyle birşey yasamamistim kalp rahatsızlığından sonra olduğu için kesin kesin psikolojik de diyemiyorum ama vücutla alakalı bütün testlerim temiz çıktı
@@burakduran7894 ah o kadar iyi biliyorum ki o sersemlik rüyada hissini disari çıktığımda sanki dünyanın rengi değişmiş gibi olurdu hepsi geçer merak etme guzel bi tedavi ve sabir
Çok zor bir duygu ya. Metroya biniyorum, insanları izliyorum ama sanki bir tek ben nefes alıyormuşum gibi hissediyorum. Sanki o an çığlık atsam, ya da birine Tokat atsam asla dönüp beni uyarmazlarmış gibi… çünkü böyle bir şey yapıldığında reaksiyon göstermeye programlanmamışlar gibi… Ve o an o metro yansa bitse kül olsa ben halen yaşamaya devam edermişim gibi hissediyorum, çünkü zaten orada değilmişim gibi. Etimi sıksam, ancak canım acırmış, bana bir zarar gelmezmiş gibi. Sanki bedenim ben değilmişim gibi. Birine bunları anlatınca felaket deli muamelesi görüyorum.
sonsuza kadar yaşayacakmışsın gibi geliyo değil mi. bende hayatım hep aynı şekilde devam edecek gibi hissediyorum ama böyle olmıcağını biliyorum, yine de birşey yapmıyorum kendimi inandıramıyorum
Bu aileden değilim hisside oluyor. Nekadar sevsemde farketmiyor. Hayata sadelik içinde felsefi ve sıradışı bakmayı seviyorum. Bide gerçekler var. Hepsi saçma mecburiyetler gibi geliyor. Sonra ne okul, ne ilişki hiçbir şey sürmüyor.
KESINLIKLE.ayyynen oyle.bir kac gundur cok guclu bir yabancilasma hissediyorum aileye karsi.sanki o eski ailem gitmis baska birileri gelmis.inanilmaz bir his.tarifi cok zor.
Bun tarz olayları, (özellikle mekana yabancılaşma) hislerini toplum içinde çok yaşıyorum. Derste, önemli bir şeyi dinlerken içimde tetiklenen herhangi birşeyden dolayı olabiliyor ve odağımı başka yöne çekip almaya çalıştığımda bu his kesik kesik gelneye başlıyor. Bi an çekilip bir an ani bir dalgayla vurunca çok daha kötü oluyorum
bu sorunu yaşıyorum gerçekten korkutucu bir his. aynaya bakarken yüzümü mimiklerimi izliyorum bazen ellerimi sanki hayalet görüyormuşum gibi müthiş bir korku getiriyor insana. bunun yanında bu durumun teşhis edilmiş isimlendirilmiş bir hastalık olduğunu da yeni tesadüfen fark ettim açıkçası bu biraz iyi hissettirdi, yalnız değilmişim. bu ay sonunda bir doktora gideceğim bu ve daha birçok sorun yüzünden...
etrafımdaki herşey sahte ve simülasyon gibi geliyo nerdeyse her an küçüklükten anılarım sanki bana ait değilmiş gibi, şuan birlikte yaşadığım annem sanki bir yabancı, yeni doğan kardeşim ise sanki yabancı gördüğüm annemin başkası için baktığı bir çocukmuş gibi
Aynısı bana da oluyo sanki eskiden her şey daha gerçekti gibi veya sadece ben varım etrafımdaki her şey benim hayal ürünüm gibi hiç gerçekçi hissetmiyorum artık
@@serkanablak6034 16 mı gercekten mi, bu rakam surekli denk geliyo ilk okulda da numaram 16ydı , peki nasıl yapıyorsun biseylerden keyif alabiliyor musun şu ana kadar nasıl geçti
Merhabalar öncelikle herkese geçmiş olsun arkadaşlar bu rahatsızlıgı 3 yıl 7/24 yasamıs ve atlatmıs biri olarak tedavı surecımı ve tecrubelerimi sizlere aktarmak istiyorum. Bu durum baslı basına oluşan bir rahatsızlık degıldır bende panık atak ve depresyon durumlarımdan dolayı bu rahatsızlıga yakalandım. İlk olarak şunu belirtmek ısterım kı bu rahatsızlıgı cok arastırmayın arkadaslar okumayın gercekten cok onemlı bır husus evet sizleri cok iyi anlıyorum bır umut arıyoruz ama bu yanlısları yaparak hastalıgımızı hayatımızın merkezıne koyuyoruz ve zaten kafamız ambole olmusken okuyarak hastalıgımızı korku ve kaygılarla dahada beslıyoruz. Ankarada yasamaktayım cok fazla psıkolog ile görüşme sağlamıstım ama hepsiyle de 1 sefer sadece ne yazıkkı cok bilgi sahibi birine rastlamadım 2. sefer gıtme gereksımınde bulunmadım.Hastahane sürecim oldu gata pskiyatri merkezınde 1.5 ay yattım arkadaslar ve orda düzenli ilaç kullanımı düzenli beslenme ve senden daha kötü hastaları görünce kendı halıme sukredıp o ınsanlara yardımcı olmaya calısmıstım bana bıraz olsun yatıs ıyı gelmıstı cıktıktan sonra sunu anladım kı bu hastalıkta yanlızdım ve bır seyler yapmam gerekıyordu ilk olarak yogun tempoda bir işe girmek istedım anlamıstımkı rahatsızlıgı hayatımın merkezınden cıkarmam gerekıyordu ve gercekten yorucu ve yogun bır ıse basladım ılk donemlerım cok zor gecmıstı bır yandan panık atak yasıyorum ve korktukca yabancılasmayı cok yogun yasıyordum ama zamanla ilaçlarında vermıs oldugu etkıyle ılk olarak kaygı ve korkularım azalmaya basladı spor yaptım kulaklıgımı takıp yuruyus ve kosu vs ugrastım yenı cevre edındım yenı ınsanlar tanıdım ve artık hayatın içine atabılmıstım kendımı evimi otel gıbı kullanıyordum sadece yatmadan yatmaya yanı..Sonuc olarak yavas yavas duzelmeye basladım arkadaslar kendımı hıssetmeye mutlu olmaya baslamıstım uzun ugraslarım sonucunda %100 olarak benlıgıme gerı döndüm ve 5 yıldırda sağlıklıyım cok sükür gücünüz farkına varın ve sizcede artık 1 adım atma vaktı gelmedı mi ? Kendiniz çok iyi bakın arkadaslar umarım bı nebze olsun yardımım dokunduysa ne mutlu bana @bakiyildirim06
Travma sonrası aşırı stres ve kendini aşağılama ezikleme sebebiyle mi bu oluşur? mesela aynaya bakınca kendine aynada gördüğun yüzün farklı yabancılaşması ve eskisi gibi benimseyip kendini sevme duygusunun olmamasi öylesine yüzüne bakıp gitmek , veya arkadaşlara karşı yada bir alışveriş merkezinde konuşunca farklı ve aşırı enerjisiz sanki eriyormuş ortamda gibi hissetmek özgüvensizlikle hemen ortamdan çıkmak istemek konuşmak istemeyen ve kendini görünmez ve gizlice gitmek istemek hangisidir acaba? Deporzanizasyon mu? Derealizasyon mu? Her ikisi mi?
Bana şöyle oluyor aynanın önünden geçiyorum bişey almak için falan ama sonra aynaya takılıyorum kendime bakmaya başlıyorum ama sanki o aynadaki kişi ben değilmişim gibi hissediyorum sanki bu bedendeyim ama asıl ben asıl görünüşüm nasıl gibi sorular geçiyo kafamdan o duygu çok o kadar tuhaf Bi duygu ki sanki o beden benim bedenim değilmiş gibi ve bazen annemi de tanımıyorum gibi hissediyorum ona hiç açıklamadım bu durumu ama sanki o annem değilmiş öylesine benimle yaşayan Bi insanmış gibi hissediyorum öyle tuhaf Bi duyguki
Aynısı bana oluyor aynaya belirli bir süre bakınca bu derealizasyon mu yoksa normal birşey mi açıklık getirebilir misiniz lütfen aynı zamanda annem dahil çok yakından tanıdığım insanları bir anda unutuyorum sanki daha önce hiç görmediğim biri gibi
@@TURABi.1 lütfen yardım et ben neredeyse 10 yıldır bu sorunla yaşıyorum son günler de duygusuzluk hiçbir şeyden zevk alamama gibi şeyler de ortaya çıktı sevdiklerimi hiç tanımıyor gibiyim nasıl kurtulucam bundan
Arkadaşlar geçicek merak etmeyin psikiyatrınıza mutlaka gidin destek alın. hatta şunu söyliyeyim depersonalizasyon ve dereasonalizasyon yaşıyorsanız keyfini çıkarın :) her zaman herkesin yaşayamadığı hislerdir tedavi olduktan sonra bu günleri hatırlayınca gülüp geçiceksiniz emin olun.
Hocam ben birşey fark ettim insan en çok sevdiği rahat ettiği şeyde bu anlar da uzaklaşıyor benim bir psikolojik sorunum olduğun da ilk evimden soğuyorum çok sevmeme rahat etmeme rağmen yalnız kalmak istemiyorum
O durumun üstüne gitmelisiniz, o an evden ayrılmamanız gerekiyor. O durumun geçici olduğunu bizi oldurmeyecegini ya da delirtmeyecwgini beynimize kanıtlamamız gerekiyor. Beyin bilmediği şeyden korkuyor bende aynı durumu yaşıyorum hatta şu an ağlayarak yazıyorum bunları ama emin olun geçecek başka çaresi yok geçecek beynimizin bir oyunu bu
Dönem dönem yaşadığım bir atak. Çok stresli olduğumda çok üzülüp içimde biriktirdiğim sonunda bu atakla karşılaşıyorum. Ama arkadaşlar bakın bu geçici bir dönem. Her şey gibi bu da geçiyor. Hayat bile sonsuz değil, nasıl sonsuza dek sürsün...sadece düşünüp kafa yormayın, unutun aklınıza geldiği an kalkın başka bir şey yapın, spor yapın, yuruyus yapın, sosyalleşin, neşeli şeyler izleyin, bir süre negatiften uzak durun, şöyle diyin en fazla böyle yaşamaya alışırım ne var ki yaşıyorum işte. Bakın nefes alıyorsunuz, yemek yiyorsunuz, bu düşünceleri bile var olmanız sayesinde düşünüyorsunuz...Uyuyunca rüya görüyoruz değil mi, işte var olduğunuza burdan bile ikna olabilirsiniz. Ben burdayım dünyadayım uyuyorum rüya görüyorum ve uyanıyorum,. Birsürü temel ihtiyacımızı yerine getiriyoruz nasıl var olmayalım. Aslında böyle beyninizi ikna ettikçe yavaş yavaş daha iyi hissedeceksiniz. Bir atak geldiğinde sadece nefesinizi takip edin.. daha sonra etrafınıza bakın görün.. dokunun,.. iyi olacaksınız. Hiç merak etmeyin sadece biraz zaman...
Gamze hanım geçmiş olsun öncelikle Mide bulantısı,sıcak basması,terleme,bir şeyler görme ama sonra hatırlamama,tuvalete gitme ihtiyacı hissediliyor mu ?
Ben dışarı çıkarken arkadaşlarım hep bana dalgınsın keyfin yok sözünü çok diyorlar . Aslında çok pozitiv biriyim ama dışarı çıkarken yada misafir gelince eve böyle oluyorum bir kaç dakika geçiyor sonra yine oluyor
Derealizasyon Anlık ben ne yapıyorum sorusunun insana verdiği karmaşık bir his bu hisse korku da karışınca derealizasyon geçiriyorsun. bir an bulunduğum yer ve yaptığım iş doğru mu sorusunun insana verdiği saçma bi soru hissi ve bu soruya gereksiz cevap bulma çabası. Bunlar çok anlık oluyor.. şunu diyin kendinize evet doğru yerdeyim ve doğru işi yapıyorum. Ama o an gerçekten doğru yerde olduğunuzu ve doğru işi yaptığınızı kabullenin. Bir şüpheniz varsa eğer o an bulunduğunuz Yer ve yaptığınız iş için kendinize mecburi sebepler üretin ve o sebeplere sarılın. Her zaman mutlu olduğumuz yerde olacaz diye birsey yok bazen mecburi olarak ta o an o ortamda bulunmalıyız. Kendinizi birseylere mecbur hissetmeye alıştırın. Ve mecburiyetlerinizi sevmeye çalışın. İçinizdeki isyanı durdurun. İsyan bitince kabulleniş başlar. Kabulleniş başlayınca bu da gelir bu da geçer havasına girersiniz. Kafanız rahat olur.
Çok değişik algılıyorum her şeyi, yabancı geliyor neredeyim ben kimim gibi sorular soruyorum sürekli kendime rüyada gibi hissediyorum her şey rüyadan ibaretmiş gibi geliyor bedenim içinden çıkmak istiyorum bu benim bedenim değil ben sadece izleyiciyim başka bir pencereden seyrediyor gibiyim sonra bazen yaşıyor muyum onu bile bilmiyorum kendimi hissetmiyorum ailemi tanımamaya başladım. Aynaya bakınca karşımdaki kişinin ben olamadığı düşünüyorum gözüme falan dokunuyorum ben değilmiş gibi geliyor bana. Hiç bir şeye tepki veremiyorum çevremde gelişen olaylara karşı hissizlik gibi galiba , toplumdan kaçıyorum aşırı derecede zevk alamıyorum kendimi ifade edemiyorum önümdeki hedeflere karşı çok ilgisiz davranıyorum insanlardan uzaklaşma isteği duyuyorum yanlızlaşma çabasına giriyorum hep yalnız kalmak istiyorum sürekli kötü şeyler düşünüyorum ve hep depresyon halindeyim sürekli uyuma isteği oluyor ben de ve hep hayatımın en kötü anılarına saplanıp kalıyorum benim hastalığım nedir Allahını seven söylesin :'((((
Bende bu durumu 1 seneden beri yaşıyorum senin yaşadıklarının senin hissettiklerinin aynısını bende hissediyorum yaşıyorum.. sen kaç seneden beri yaşıyorsun bu rahatsızlığı
İnaniyormusun 8 aydir bende boyleyim hayatda yok gibi ruyada gibi kimim nerdeyim bu dunya neresi herkes insan hayatda ben neden yokum diyorum ruyada yasiyorum tam 8ay yok gibiyim hissiz gibi
Hic bir sey hiss etmiyorum bende tepki veremiyorum olu gibi robot gibiyim sanki bir ruyaya dalmisim halan uyanamiyorum istersen insta hesabimi vereyim konusalim feyyzullayeva insta hesabim
Okadar çaresiz, çıkmaz, bitmez bir döngü yaşıyorumki yaklaşık 2yıldan beri yaygın anksiyete denilen iğrenç bir çukura düştüm nekadar çırpınırsam okadar dibe batıyorum ve bu duygu beni mahvediyor. Yaşım daha 15 ama ruhum oldukça yaşlı eskiden hiç böyle deyildim bana ne oldu böyle diyorum içimden defalarca kez yaklaşık 5aydırilaç kullanıyorum terapi görüyorum halen daha doğru ilacı bulamadım tam 7 ilaç değiştirdim bu süreçte ve hepsi beni perişan ettişimdi yine yeni bir ilaca başladım 3.haftasına giricem ama yine çok kötüyüm ilk defa bu kadar çaresiz ve tamamen BİTMİŞ hissediyorum🥺
Çok uzun olacak ama gerek madde kullanımı hakkında bilgilenmek isteyen gerekse ağır durumum hakkında bana yardımı dokunabileceğini düşünen kişilerin okumasını bekliyorum. 20 yaşındayım, bundan 2 hafta önce hayatımda 2. kez esrar çektim. Öyle çok yüksek bi doz da değildi olsa olsa en fazla tek bi sigaranın yarısı kadardı. Arkadaşlarımsa geçmişte defalarca kez esrar çekmiş kişiler fakat onlar benim yaşadığım durumu ya hiçbir zaman yaşamamışlar ya da yaşamışlarsa da belliki benim yaşadığım kadar şiddetli yaşamamışlar. Şimdi yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk birkaç dakika içinde hiç beklemediğim bir anda bad trip dediğimiz duruma maruz kaldım. Önce hafif başım dönmeye başladı ardından kalp atışlarım hayatımda hiçbir zaman olmadığı kadar hızlandı ve bildiğiniz aniden gerçeklikten koptum. Kendimi kontrol edebiliyorum, istediğim yere istediğim gibi yürüyebiliyorum, istediğimde oturup kalkabiliyorum, uzuvlarımı sorunsuzca kontrol edebiliyorum fakat buna rağmen içimde içimi kemiren bi kendimi kaybetme korkusu var. Sanki her an vücudumun kontrolünü kaybedip tamamen aklımı kaçırabilirmişim gibi veya bayılıp ardından ölebilirmişim gibi bir korku var. O gece hayatımın travmasını yaşadım. Yaklaşık 3 saatlik süreç boyunca hayatımda hiçbir zaman olmadığı kadar korku ve panik yaşadım. Hiçbir zaman kalbimin böylesine çarptığını hatırlamıyorum. Konuşurken cümle kurmakta zorlanıyorum, söylediğim şeyleri sadece birkaç saniye sonra tamamen unutuyorum, konudan konuya atlıyorum ve içimde felaket bi ölüm korkusu var. Bu 3 saatlik süre zarfında en yoğun hissettiğim şey ise kendimi bedenimin dışından seyrediyor gibi veya ruhum bedenimden ayrıymış gibi düşündüren bir gerçeklikten kopukluk hissiydi. Bunu bilen bilir, bu hissi ne yaşamayan anlayabilir ne de herhangi bir kelimeyle tam anlamıyla ifade edilebilir. Şimdi gelelim ertesi güne, sabah uyandığımda artık normaldim fakat evden çıkıp 10 dakika sonra alışverişe geldiğimde her şeyin normale döndüğü kanaatine varmak için daha çok çok erken olduğunun farkına vardım. Her şey normalken aniden panik atak benzeri bir kalp çarpıntısı ve korku eşliğinde saniyeler içinde aynı korkunç durumun nüksetmesi. Sadece birkaç saniyede boyut değiştirdim. Ruhum bedenimden ayrılmış gibi oldu, bütün dünyayı koca bir televizyon ekranından izliyormuş gibi hissetmeye başladım. Her şey anlamsızdı, kendi sesimi bile kendi sesim gibi değil de uzaktan konuşan bir başkasının sesi gibi duyuyor ve rüyada gibi hissediyordum. O andan sonra, bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Şu an yaklaşık 2-3 hafta oldu ve bu zamana kadar birkaç kez panik atak yaşadığım oldu fakat artık bu durum ortadan kalktı. Buna rağmen hala daha gerçekte değilim, hala daha rüyada gibiyim, o gece öldüğüme ve gerçektende rüyada olduğuma inandığım çok sefer oldu. Her şey anlamsız, çevremdeki herkes normalinden farklı, yataktan kalkıp geri uyumak için yatağa girene kadar ki her saniye sonu gelmeyen bir rüyanın içindeyim. Ayrıca işin çok daha zoru o günden sonra çok değişik bir unutkanlık durumu baş gösterdi. Gün boyunca yaptığı her şeyi en ufak detayına kadar canlı canlı hatırlayan ben şu an önceki günlerde yaptıklarımın yarısını hatırlamıyorum. Bir sevgilim var fakat sohbet ederken bile sanki onu değil bir televizyon programını izliyorum. Her şeye herkese ve de her hisse sonuna kadar yabancılaşmış durumdayım. Her geçen gün çok farklı davranıyorum. Çok kolay ve çok fazla sinirleniyorum, kendime ve çevremdekilere zarar vermekten korkuyorum, sanki bir rüyadayım ve her an uyanabilirim ama uyanamıyorum, ilişkilerimin zarar görmesinden korkuyorum, her şeyden korkuyorum. Bazen çok rahat, bazen çok sinirli ve kırıcı oluyorum. Belki de rüyada olduğumu hissettiğim için bu kadar rahatım. Normalde insan içinde tartışmaya bile çekinen ben şimdi dışarda kah can sıkıntısından kah ufak bir sinirlilik halinden kontrolümü kaybedip bağıra bağıra küfür edebiliyorum. İnsanların gözlerinin içine bakıp bakışlarından rahatsız olduklarıma sesli bir şekilde hakaret edebiliyorum, bazen inanılmaz bir enerji patlaması yaşıyorum. Bir çok mutlu oluyorum bir ağlamak istiyorum. İşin ilginç yanı o gecenin öncesinde tamamen normalken bütün bu gariplikler o gecenin ardından başladı. Her şey çok sahte ve bambaşka bir dünyada yaşıyorum, rüya aleminde gibiyim ve çıkamıyorum. İntiharı düşünüyorum. Ne yapmam lazım? Bu süreç kendi kendine sona erebilir mi? Ne kadar daha devam edecek? Tedavi son çarem mi ve şüphesiz işe yarayacak mı? Ömrümün geri kalanını bu şekilde yaşamaya alışmam mı gerek? Dayanmaya gücüm yeter mi? Çevremdeki diğer herkesten yardım almaya ve durumumu açmaya çekiniyorum. Yalnızca birkaç arkadaşım durumumdan haberdar, ne yapabilirim?
Yaklaşık olarak 1.5 aydır bu durumun içerisindeyim hersey yabancı geliyor aynanın karşısında oturup kendime bakıyorum sanki uzaktan kendime bakıyormuş gibi hissediyorum insanları bi et parçası gibi görüyorum bu beni delirtiyor kafayı yemek üzereyim herhalde Allah yardımcımız olsun
Kafama 2 göz çakılmış bende bi pencereden bakıyormuş gibi hissediyorum yediğim yemekten tat almıyorum ağzımdan ayrılmayan bi sigara var iç sesim artık kayboldu yaklaşık 1 yıldır bu durumun içindeyim her gece sağa dön sola dön Gibi pek çok şey
@Yunus Emre Yavuz görüntü çok bozuk değil mi? Berbat yani rüya gibi...zaten görüntünün payı çok yüksek.görüntüyü etkilemese belki bu kadar ağır geçmeyecek...
Bende de aynisi var ve sanki duygularımı kaybetmiş gibiyim ailemi tanımıyor gidiyim eskisi gibi düşünüp hayal kuramıyorum lütfen yardımcı olun bu his nasıl gecicek
Zamanla geçiyor güven bana benim acayip azaldı 4 günde sadece şunları yap bu gerçek değil bu bir yanılma ben bu hayattayım diceksin gerekirse bağıracaksın baktın çok ağırlaştı Birinin sana tokat atmasını rica et , bu , seni kendine getirir.Veee en önemlisi diyafram nefesi al 3 saniye karnını şişiren bir soluk al 2-3 saniye tut ve yavaşça bırak Accayip faydasını gördüm
9 yaşından 11 yaşına kadar yaşadım ve genelde uyuyup uyandıktan sonra gecyigini hissediyordum ama bir kaç saat sonra yeniden hissedoyordum sanki hayatı bir televizyon ekranından izliyordum sesler yan odadaki radyodan geliyor gibiydi ya da iç sesim gibiydi cevap vermiyordum genelde insanlara sonra gercekten konuştuklarını fark edince kısa cevaplar veriyordum konuşmak istemiyordum sonra sıradan adam kanalının bir videosu karşıma çıktı psikolojik şeylerden bahsediyordu depersonalizasyonu görünce gerçekten yaşadığımı farkettim ama bunu kimseye söylemedim şu an 14 yaşındayım ve 2019 da ayda 4 5 kere yaşamaya başladım ve son iki yıl da şimdiye kadar sadece 3 kez yasadım biraz uzun olmuş yorum neyse...
Selam hocam bayadir hocam kendim değilmişim gibi hissediyorum sanki rüyyadamişim gibi biri beni ele geçirmiş kullaniyor gibi endişe yapiyor her şeyi kafaya takiyorum teşekkürler
Iki gün önce bu zamana kadar yaşadığım en ağır atağı geçirdim. Ve o günden beri sanki ne ben benim ne çevrem eski çevrem. Kendimi uzayda gibi hissediyorum resmen :(
@@eylulkinabastv Eylül son zamanlarda neler hisettin hissizlesme oldu mu bende yaşıyorum şu an eskisi kadar kormuyorum bu histen kendimi tanıyorum biliyorum ama dışarıyı algilayamiyorum sanki herşey oyun kurgu gibi geliyor bide kafamda boşluk hissi var
Hayatın Rüyadan Farksız Olduğunu Anlamak Çokta Kötü değil aslında. Bütün Yolların Allah'a çıkacağını farketmek. Yapmanız Gereken Kafaya Takmamak ve beyninize DP nin sıradan olduğunu inandırmak.
@@zhr5246 4 gün oldu bende başlayalı kendimde değilmişim gibi sürekli var. Delirdim mi diye düşünüp duruyorum. Sonra hiç geçmeyecekmiş hissi vuruyor. Siz nasıl atlattınız?
@@hasanaksoy7127 bana 2 hafta oldu ve geçiyor yavaş yavaş. Arkadaşlarınla dışarı çık bi şeye kafa yor bunu her gün yap 1 hafta sonra azalıcak ve yavaş yavaş geçicektir Allah sabır versin
bana küçükken böyle oluyordu kafayı yemiş gibi hissediyordum ama kimseye anlatamıyordum :) 10 yaşlarımda filandım genelde hiç dışarı çıkmazdım babam izin vermezdi ama bayram olduğu için çıkmıştım 10 dk geçtikten sonra sanki ben bedenimin içinde değilmişim gibi hissediyordum etrafıma boş gözlerle bakıyordum.Ama kendime sürekli geçecek geçecek diyiyordum.Bilmiyorum belki yaşadığım aynı şey değil ama çok kötü hissettiriyordu.
Bendede var aynısı .. aniden oldu. benimde 2006 da başladı halen devam ediyor . Aniden herşey bir anda yabancılaşma ya başladı sanki başka bir boyuta geçtim ben kimim neyim neden varım bu insanlar kim niçin varlar ..aslında herşeyi biliyorsun ama çok garip geliyor herşey ... Öylemi sanki öldünde ölüm şekli gibi kendini hissetmiyorsun kendi kişiliğini ...insan kafasının içinde sıkışıp kalıyor geçen zaman geçen olaylar insanlar kısacası herşeyi sanki bir pencerenin arkasında izliyorsun gibi.. yani algın seni içine haps ediyor . Çok zor bir durumdur bunu yaşayan herkese Allah sabır ve şifa versin inşallah
Arkadaslar bende de vardi simdide var hic bit ilac destek gormedim bu hisler genelikle cok stresi atlatiniz yada panik ataklari gecirdikden sonra basliyor kesinikle bir ortamda durmayin disari cikin arkadaslariyla zaman gecirin sosyalesin bu durumda stresiniz de azalmis olur ve stres azalinca da bu hislerde azaliyor bende zaman zaman geliyor bu hisler genelde cok stresi gecince oluyor ama zamanla azaliyor bunu ilac destek kulanmadan basardim eyer ilaclari da kulanip tedavi gorurseniz hic birseyiniz kalmas
Markette alışveriş yaparken bir anda kilitlendim ve ne dolduğunu anlayamadım ben ne yapıyorum, neredeyim, buraya neden geldim, ne alacaktım hepsi saniyeler içinde gidip geldi, çok korkmuştum sonra bu daha sık yaşanmaya başladı tarihleri ve saatleri karıştırmaya yada bilememeye başladım, daha Sabah ne yaptığımı hatırlayamadım, ve gördüğüm yüzler sanki çok tanıdıkta ben hatırlamıyorum gibi oluyor, daha önce defalarca gördüğün yüzü bir anda ataklar şeklinde sana tanıdık gelmesi ama senin o yüze kendini yabancı hissetmen daha sonra hatırlaman, bu çok korkunç bir deneyim, hatırlamaya çalıştıkça sanki beynimin içi kaynıyor ve kafam sıkışıyor gibi hissediyorum, 1 - 2 gün önce ne yaptığmı hatırlayamıyorum daha sonra kendiliğinden anılar geri geliyor ve bu irili ufaklı şekilde hergün oluyor artık bıktım 19. yaşıma gireceğim hayatımın geri kalanını bu şekilde geçirmek istemiyorum.
@@ares-vw5sf kendini sakinleştir kardeşim bütün yorumlarda sen varsın biliyorum zor ama böyle araştırdıkça daha kötü olacaksın gerekiyorsa bu platformu kullanma bile düzenli psikoterapiye git inşallah faydasını görürsün bende yaşıyorum Ağustos ayından beri ama buraya girince beynine kodluyorsun hastalığı farklı bir şeyler araştır dinle aktiviteler yap demesi kolay biliyorum bende robot gibiyim ama içimden gelmese de yapıyorum bir şekilde beynini meşgul edince unutuyorsun 🙏
Derealizasyon baslayali 9 uncu yili. suna eminim stresden oldu. ocak 2015 yillinda cok stresliydim birseye uzuluyordum ondan sonra Derealizasyon basladi. deniyorki stres olmayinca azalmali ben cogu zaman stres yok. oyle hersey kafayi takan biri degilim. cogu zaman Derealizasyon hatirlamiyorum. aklima gelince cevreye dikkat edince bu hastalikta oldugumun farkindayim. peki stres uzuntu yok neden gecmiyor veya asiri azalmiyor. su anki halim 2015 yilina gore 30% daha iyi. ama yinede hatirlayinca aklimi veringe, getirince, ruyada yasiyor gibiyim. turkiyede 2 sefer pisikiyatre gittim degisik ilaclar kullandim hollanda da 9 yildir pisikoloj pisikiyatire gidiyorum gecmiyor. bu hastalik nasil gececek hakkinda uzmanlarin fazla bilgisi yok ve en kotusu ilaci da yok. 4 yil once kafadan uzun sure film cektiler yani kutu icinde bir yere girdim 30 dakika kafadan film cektiler. beyinde bir problem yok.
Yaşım 16 2 yıldan beri bu şeyi yaşıyorum kendi kendine geçeceğini düşünüyordüm 1 2 defa baktım videolara ve bu içinde olduğum şeyin depersonalizasyon olduğunu anladım lütfen bir yardım edin
ilk yaşadığım zaman çok kötü oluyor çok panik oluyorsun zaman geçitkce hafiflir arkadaşlar düşüncenizi ona yormayın ona yorduğunuz zaman orda takılıp kalırsınız başka şeyler düşünmeye başlayın hobilerinizi felan veya sevdiğiniz bir iş felan illa geçiyor. ilk olduğu zaman çok panik olmuştum ama. 1,2 dk oluyordu sonre geçiyordu, gece 12 felan eve yürüken bi amda başlamıştı aynı his çok korkmuştum bi an önce eve gidmek istedim. eve geldim gelikten sonra yatağa uzandım biraz kafamı dağıtmam lazımdı, telefona bakarken bile bu his peşimi bıramıyodu.sonea telefonu bırakıp uyumaya başladım ama hala o his var ve çok şiddetli bi şekilde. bi anda kaltım annemin yanına koştum anneme anlattım . ve sonra bu durumdayım kafamı baika şeylere odaklıyorum onu düşünmüyorum.
derealizasyon ve depersonalizasyon belirtilerine çocukluktan beri sahip olan ve sık sık derealizasyon ve depersonalizasyonu bir arada yaşayan bir birey sizce psikiyatra mı davranışçı vb. bir psikoloğa mı gitmeli? videolarınızı zevkle izliyorum bilmediğim eksik kaldığım konuları öğreniyorum ağzınıza ve bilginize sağlık :)
@@CemGumusAkademi sayin abim kucuklugumden beri bedenimi disardan izleme dedigimiz hissi yasayip atlatan biri olarak son olarak ruya haline girdi beynim vede cikmadi geri 1 2 senedir bu sekildeyim ne yapabilirim lutfen cevap verebilirsenis sevinirim tessekkurler
Son 1 haftadır bu şekilde yaşıyorum kollarda bacaklarda başımda uyuşma var hatta bu yabancılaşma hissi yoğunlaştığında uyuşmalar karıncalanmalar çok artıyo ve aklımı kaybetmekten delirmekten korkuyorum. Sürekli varoluşsal düşünceler aklıma geliyo ve bi cevabını bulamıyorum önceden uyuşturucu ve alkol kullanıyordum ondan sonra bunlar olmaya başladı nolur yardım edin
Cem hocam selam🙂fiziki zarara uğrandığında organların sistematik bir şekilde organizmayı korumaya alması gibi ruhda tehdit algılayıp kendini korumaya alıyor bilinçdışı sanki 🙂sayın hocam bunu yaşayan kişi bir nevi korunmaya alındığını idrak etse ve bu durumu benimsese sıkıntısını hafifletemezmi. Aynı zamanda durumun vahametinide anlayıp kendini geliştirmeli tabii.
@@CemGumusAkademi hocam simdi bunu enguzl siz aciklarmisiniz ayrıca dissasyon ne deperzonilasyon ne pek anladım ayrıca ben panik bozukluk var burda dissasyon mu yasiyorum tam bilmiyorum ama yardımcı olur musunuz dissasyon bayiltir ve ruhsagligini ilerlerse tehtit eder demişler nedir cozemedim
@@CemGumusAkademi ayrıca bana obsesyon şeklinde geliyor gözlerim daliyor aniden hissizlesiyirum kulaklarım ugulduyor başka yere odaklaninca geçiyor 7 gündür yok bu deperzonilasyon mu dissayon mu
@@CemGumusAkademi lütfen aciklarsaniz çok memnun olurum ayrıca bu konuyu tek detaylı siz anlatmissiniz elli kere izledim ama bu sorun çok kafama takildi
Abartısız olarak şunu söyleyebilirim ki Türkçede bu hastalığın zorluk derecesini anlatabilmenin bir yolu yok, ruh bedenden ayrılmış gibi düşünebilme yetisini bile sorgulatiyor bu rahatsızlık çok fazla zor çok umarım bir gün iyilesiriz gerçekten işe yarayacak birşey bilen varsa lütfen belirtsin
Tam anlamiyla özüme dönmesem de büyük ölcude yendim. Beynim eskisi gibi mi hayir. Fakat eksileri oldugu kadar artilari da var . Nasil yendim ? 1) beden farkindalıgi meditasyonu 2) youtubeda yer alan derealization 10 hours adi altindaki gercegi hissettirmeye yarayan yagmur sesi 3) doktorumun verdigi ilaclar 4) alabildigince kaygiyi azaltmak 5) spor 6) çok ilginc gelebilir fakat ben gozluklerimi kullanmaya basladiktan sonra buyuk oranda azaldi, dis dunyayi goremeyisim kopusuma sebep oluyormus meger
Hocam merhaba ben 4 yıllık imamim ilk yıllarında herşey normaldi ama son 2 yıldır namaz kıldırırken sanki nefes alamıyorum kalbim duracak gibi kollarında uyuşukluk oluyoyo mide tam göbek bölgemde titreme oluyo ve namazı kildiramiyorum ve bu durum beni çok üzüyo görevimi yapamayacak durumdayım.bunun için kalp göğüs ve piskologoda gittim hiç bir sorunum yokmuş piskolok ilaç verdi kisa bir süre sonra tekrar başladı tam namaza geçiyorum süreleri okumaya başkasında oluyo gibi oluyorum namazdan sonra geciyo hocam başka şeyler düşünüyorum o an o duruma yakalanmamak için ama bu kezde o duruma yakalanmamak için düşünün şeyde beni heycanlandiriyo buda ise yaramıyo namaza geçmeden kızımı yada kıldırırken kızımı dusunuyom ama dahada kötü oluyon..
Terapi almanız lazım o durum sizde klasik kosullanma olmuş tek başınıza zor ve sadece namazda nefesinize odaklanin zamanla yenersiniz ama yine ortaya çıkar o yüzden terapi almanız lazım
Bunu 4-5 yıldır aralıksız yaşıyorum sadece bazen az bazen çok yoğun oluyor,eskiden anlayamıyordum herkes böyle zannediyorum,ama sonra araştırdıkça ve insanlara anlattıkça farketmeye başladım.
Zihnini yüklemiş ola bilirsin. Rahat burak zihnini yükleme. Şu gibi durumu yaşadın zaman sabr et . Halini düzenle..Duruma itiraz etme. Sabrt et zamanla gecicek Allahın izniyle.
Bir sabah kalkdim ruhum bedenimde diyil gozlerimi acdim kimim nerdeyim neden hayaatda yokum sanki bugune kadar hic hayat yasamamiisim her seyle ilk defa karsilasiyorum ilk defa goriyorum cok zor durumdayim 5aydir hayaytda yokum ruyada yasiyorum sanki beynime bedenime haps olunmusum dunya hayat durmjs benimcin ne zaman gecicek bilmiyorum(
bak öyle hissediyorsun çünkü 5 aydır düşüne düşüne olumsuz düşüne düşüne algıların artık olumsuz yönde ilerliyor olumlu düşünmeye çalış olumlu düşün onu umursama. her şey senin elinde bak inan bana her şey senin elinde, onu yenmek senin elinde çünkü senin düşüncelerin 5 ay boyunca kafana takmışsın ve bu durum ilerleme halini almış bende de vardı aynı durum ve farkettim ki umursamayınca kafama takmayınca üzerinde kafamı yormadığımda korku, panik haline gelmediğimde geçiyor
bunları yazarken sende biliyorsun bunların sadece beynin de ki olumsuz düşünceler olduğunu, yaptığın yorumdan belli bir kere. yani kendin yapıyorsun onu yenmek o düşünceleri o hissiyatları atmak senin elinde. 5 aydır kafana takıyorsun ve bu yüzden öyle hissediyorsun
@Utku Aytekin dostum o şeyi yenmek senin elinde. sadece fazla kafayı takıp fazla sorgulamışsın. inan bana onun üzerine yürü ve günün sonunda yendiğini farkedeceksin
Merhaba.Ben psikoloğa gidiyordum ve bende tssb ve anksiyete olduğunu öğrendim.Şu an gitmiyorum ve bi şeyi çok merak ettim.Benim yaşadığım şey derealizyon değil de geçen sene yaşadıklarımı sanki yaşamamışım,sanki bi film izlemişim de onun kesitleri aklıma geliyomuş gibi hissediyorum.Sanki hiç ben yaşamamışım,rüyadaymış gibi.Aslında gerçek olduğunun da farkındayım ama yine de böyle hissediyorum.Yaşadığımı biliyorum ama anlamdıramıyorum.Bu neden böyle?
Bende oyleyim bir sabah kalkdim nefes alamiyorum gozumu acdim kimim nerdeyim bu dunya neresi herkes insan hayatda ben neden yokum sanki bu gune kadar hic hayat yasamamisim ruyada ve yok gibiyim hissiz gibi cok zor anliyorum seni
Derealizasyon anını çok kez yaşadım. Ancak benim durumumda tetikleyiciler çok farklı. Denize girdiğimdeki dalgalar, trafikteki araçların farları ve yanıp sönen ışıklar beni tetikliyor. En son yaşadığımda okuldaydım. Geri dönüştürmek amacıyla pet şişeleri bir araya getiriyorduk. Pet şişelere yansıyan güçlü güneş ışığı gözüme vurduğu anda bu durumu yaşadım. Benim durumum eskiden daha kötüydü düzelmek için 50 - 60 dakika ışıksız ortamda dinlenmem gerekiyordu. Ancak bu seferkinde 5 dakika izin alıp tuvalete gittim. Ardından derse girdim. Hiç tedavi almamama rağmen bu hissin yavaş yavaş süresini azaltıyorum. Sıklığıda oldukça azaldı önceden 2 - 3 günde bir bu durumu yaşarken şuan 3 - 4 ay gibi nadir bir sıklığa çıkardım.
@@ares-vw5sf Şuanda sadece çok uykusuz kaldığımda oluyor. Neredeyse tetiklenme gibi bir durumum yok. Keşke zamanında hiç birşey bilmeyen çocuk psikologlarına para verdirmek yerine ailem ile internet araştırması yapsaydım diyorum. Ama tabiki sen buna ihtiyaç duyduğunu hissedersen mutlaka git. Sorun benim denk geldiklerimde.
O an kendimi döndürmeye çalışıyorum bunu yaparken paniklemiyprum ve çevremdekilere de bunu yaşadığımı söylüyorum genelde okulda yaşıyorum ve kendimi hissedemediğimi arkadaşlarıma söylüyorum çok baskı altında kalmaktan mı emin değilim ama okulda yaşıyorum
Bende okulda çok yaşıyorum geçmesi için içimden şarkı falan söylüyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum gerçekten çok zor durum peki sizde odaklanma sorunu yaşıyor musunuz?
3 Hafta önce başladı çıldırmak üzereyim delirecekmişim gibi hissediyorum sanki hiç geçmeyecekmiş gibi bir çözüm yolu bulamıyorum hayattan soğudum eskisi gibi zevk alamıyorum spor yapıyordum sporu bıraktım, kendimi eve hapsettim ve sürekli bilgisayarın basında oturuyorum hayat benim icin birsey ifade etmiyor artık her gün gün gectikce ilerliyormus gibi hissediyorum git gide hayattan kopuyormus gibiyim bu durum beni cok kötü hissettiriyor care bulamıyorum düsüncelerimden kurtulamıyorum sürekli kötüye gidecekmis gibi hissediyorum bir cıkmazın icindeyim, bunu aileme anlattıgımda ise beni anladıklarını söyleyip gecistiriyorlar adeta bir cözüm yolu bulamıyorum.. Daha önce bunu yaşamış ve atlatmış olanlar var ise ve bu yorumu görüyorsa cevaplarsa çok sevinirim lütfen.
Bendede 2 yıldır aynı bozukluk var ve 14 yaşındayım 12 yaşımdan beri çekiyorum bunu ve henüz bir psikiyatriste görünmedim kendi kendine geçmesini bekledim ve sonuç:"geçmedi" bende en kısa zamanda bir psikiyatriste görüneceğim sende en kısa zamanda yol yakınken aileni ikna edip görün.
@@Yigitbabapuro Merhaba evet haklısın kesinlikle bir uzmana görünmek şart, bir sorum olacak bu durumu sürekli mi yaşıyorsun yoksa bazı durumlarda mı yaşıyorsun? Ben sürekli bu hissi yaşıyorum etrafa ve bedenime yabancı gibiyim. Cevaplarsan sevinirim.
Hocam bende 15 yıldır bu rahatsızlık var ama bu şekil yaşamaya alıştım ama tekrar 5 yıldır kalan hislermde gitti şimdi hiç bir şey hissetmiyorum aynı bir ölü gibiyim ne acı ne sevinç ne üzüntü artık hiç bir şey hissetmiyorum sanki beynimnde bana enerji veren elektirik kesilmiş gibi çok dokturlara gittim hiçbir faydası olmadı sanki yaşamam için hiç bir sebep yok ama iki kızım var onlar için yaşamam lazım oldugunu düşünüyorum sadece aklımla kendimimi yönetiyorum bana yardımcı olun lütfen bu hislermde aralilarla gitti kısım kısım artık hiç bir şey hissetmiyorum
Arkadaşlar bende şuan bu durumu yaşıyorum daha önce çok sıkıntılı durumlar atlattım annem vefat etti arkasından dedem sonra annanem ve kız arkadaşımdan ayrıldım öyle bir boşluğa düştümki acaba ben seçilmiş kişimiyim yaratıcımıyım kendimi bulmayamı calışıyorum gibi şeyler geliyordu aklıma şizofren olduğumu düşündüm 4 tane psikiatrise gittim hepside aynı şeyleri söyledi stres bozukluğu bipolar bozukluk okb dediler beynimdem eegler emarlar çekindim hepsi temiz çıktı şuan 7 aydır düzenli ilaç kullanıyorum ama nalet olsunki son 1 haftadır bu nalet durum bendede başladı ne yapıcam bilmiyorum 😔😔 bir an birden zaman mekan varlık eşya algım bozuluyor hiçbirşey yok ama var anlatamıyorum deliricekmiş gibi oluyorum hemen dikkatimi dağıtıyorum yoksa insanı perişan eder bu durum
Panik atak ilaçlarını bıraktıktan sonra yoğunlaşmıştı bu illet. Pencereden baktığımda sahra çölündeki bir manzarayı izliyormuşum gibi hissediyordum. evim, evim değil de başka bir yermiş gibiydi.. çok berbat bir his
@@aytacaliyeffa208 kecmiyib hele sizde? commentlerde gormusem sizi. mende bu zehrimari 1_2 ildi yasiyram. ama ayilmiram) ne vaxtsa ayilsam ne olacag bilmirem
Merhabalar hocam ben bu iki tanıyı da 5 yaşından beri yaşıyorum ve bu zamana kadar kimeseye de anlatamıyordum.Küçüklüğümden beri de çok sık bayılmalarım vardı nedensiz bir şekilde gitmediğim doktor baktırmadığım bir yerim kalmadı hiçbir şey yok acaba bu hastalıklar bunu mu tetikledi? Ve çocukluğumdan beri bir travma yaşamadım bu olay sanki ben doğduğum anda bana gelmiş gibi geliyor.
Bende küçüklüğümden beri yaşıyorum 14 yıl oldu bıktım artık çok yoruldum dayanamıyorum ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum. Diğer insanlar gibi normal olmak istiyorum.
Malesef kardeşim ben yaşıyorum hatta 2 defadır başıma geldi ilki 2020 senesiydi yaklaşık 10 hap atmıştım panik atak geçirirdim depersonalizasyon yaşadım yaklaşık 1 buçuk yıl sürdü geçti şimdi 5 ay önce tekrar kullandım yine aynı durumu yaşıyorum tedavi görüyorum ama boş geçmiyor bıktım yoruldum kendim gibi olmamaktan yaş 26 ve evliyim konuşalım mı biraz 😢
Bende almanyadayim. Beni hicbir doktor ciddiye almiyor. Hap bile yazmiyorlar alismiyim diye. 32 yasindayim bana çocuk gibi davraniyorlar. Sizi çok iyi anliyorum :(
Merhaba,
Soru sormadan önce mutlaka aşağıdaki sayfayı okuyun.
www.cemgumus.com/sorular-hakkinda-bilgilendirme-sayfasi/
Keşke eski kendimin kıymetini bilseydim
Ne zamandır böylesiniz ilaç kullanıyor musunuz
@@berfindemir6083 geçtimi?varsa sende
Eski haline geri dönebilirsin tedavi çok önemli depresyon yaşamıyorsan saķın ilaç kullanma ,önce herşeyi kabullenmelisin düşüncelerine sakın kapılma düşünce gerçeği yansıtmıyor kendini kaptırma
Keske
hayatımın en büyük keşkesi
Merhaba arkadaşlar videoya tesadüfen denk geldim. Yorumları okudum ümitsiz insanlar gördüm ve üzüldüm. Ben 10 sene önce anksiyete bozukluğuyla beraber derealizasyon ve depersonilasyonu yoğun bir şekilde yaşadım. Ben de bunun geçmeyeceğini düşündüm ama yaklaşık 1.5 senede atlattım. Bir daha da olmadı çok şükür. Size tavsiyem doktorunuzun size verdiği tedaviyi aksatmadan uygulayın. Korkularınızın üstüne gidin korkmayın kaçmayın. Dışarı çıkın arkadaşlarınızla buluşun okula gidin ders çalışın. Kısacası eskiden ne yapıyorsanız aynısını yapın ne olursa olsun atak geçirseniz bile. Unutmayın bu bir süreç. Yavaş yavaş azalıp yok olacak. Aklınıza bile gelmeyecek. Allah yardımcınıx olsun acil şifalar.
Merhaba ben 2 yıldır yoğun olarak yaşıyorum. Delirecek gibi hissediyorum çok korkuyorum. İçimi ümitsizlik kaplıyor
Merhaba konuşabilir miyiz
@@ilginsevinc5589 öncelikle merhaba. Aynı şeyleri ben de yaşadım. Ancak bu durum ne kadar geçmez etmez desen de geçiyor. Biz de bir insanız ve duygularımız var. Her insanın başına gelebilecek durumdur bunlar. Gündelik yapman gerelen şeyleri yapmaya devam et. Elbet bir gün geçecek. Geçecek olan bir şeyde bu kadar üzerinde durmanın mantığı yok. Ve deliren kişiler delirdiğinin farkında olmazlar. Yani deliriyor muyum diye düşünen kişi delirmez sadece delirmekten korkuyorsun. Çok geçmiş olsun.😊
Merhaba, konuşabilir miyiz
Merhaba sevgilim kaza sonucu böyle bir şey yaşadı ve hiç bir şey hissetmediğini söylüyor bana karşı ailesine karşı duygusuz herşeye karşı hissiz olduğunu söylüyor inanın bilmiyorum siz böyle bir durumda sevdiklerinizden uzaklaştınız mı ya da ona tavsiye vermek isterseniz ne verirsiniz 🥺
Yaşadığım en kötü his. Daha kötüsünü yaşamadım. Aşırı stres ve kaygı altında beyne ciddi bir yük yüklenir arkadaşlar. Beyin o kadar yoğun çalışır ki insanın anne karnından çıktığından beri ilk dürtüsü olan kendini koruma güdüsü ile hareket eder. Beyin kendini kapatır. Yaşarsınız nefes alırsınız ordasınızdır ama aynı anda orada değilmiş hissi gelir. Geçmişte yaşanan travmalar, aşırı üzüntüler, acı veren tekrarlayan düşünceler beyne bir süre sonra fazla geliyor ve kapanıyorsunuz. Şunu bilin bu size oluyorsa delirmiyorsunuz size hiçbirşey olmayacak depersonalizasyonun sonu bu, bundan daha kötüsü yok, sakin kalmak ve bir an önce size ne iyi geliyorsa ona yönelmek yapabileceğiniz en iyi şey. Ben de kendimden biliyorum kendimden, terapilerden, izlediklerimden Türkçe ve yabancı kaynaklardan. Hormonal tarafı da var bunun aşırı kaygı hormonları uyarılmalara karşı beyniniz sizi bir süre sonra hayatta tutmaya çalışıyor daha fazla zarar almamak için. Geçeceğini bilin. Derin nefes alın nefese odaklanın. Bu durumdan korkmayın korkmuyorum deyin ve geçip gitmesi izleyin. İyi olacaksınız. Bunu yönetmeyi öğreneceksiniz. İnsan organik bir mekanizma. Çok uzun yazdım kusura bakmayın çünkü ben de çok çaresiz kaldım bu histen. Sosyalleşin. Spor yapın. Yardım alma imkanınız varsa profesyonel yardım alın ertelemeyin. Özşefkat terapi videoları izleyin ve içinizdeki küçük çocuğa uyumadan önce sımsıkı sarılın iyi olacağız diyerek uyuyun. İyi olacaksınız 🌷
Umarım geçer ya son 2 senede çok ağır travmatik şeyler yaşadım.
Merhaba lütfen bana yardımcı olabilir misiniz?
@@sevvalnur4400nasil oldun
Allah düşmanımın başına vermesin 26 yaşındayım 17 yaşından beri böyleyim bütün bir gençliğimi bunu yaşayarak kalabalıktan kaçarak asosyal şekilde gölgelerde geçirdim almadığım terapi içmediğim ilaç kalmadı Hala kesin bir çözümü olmaması beni kahrediyor yıllardır 24 saat bunu yaşıyorum resmen ömrümün yarısını yaşamamışım gibi ne oldu nasıl oldu bu aynadaki kim aynı evde yaşadığım anne babamın yüzleri bile her gün yabancı geliyor.Doktorlara ilaçlara milyarlar döktük.Üniversiteyi ,derslikler ve kalabalık bana aşırı yabancı geldiğinden bırakmak zorunda kaldım.Geçinme maksadıyla mecburi olarak bir işe girmek zorundayım ama sürekli iş değiştirmek zorunda kalıyorum yoğun ışıklardan kaçıyorum.Resmen gölgelerde yaşıyorum.Bilmiyorum aklım hala başımda olduğu için şükrediyorum ama bu hayattan keyif nimetinden sonuna kadar mahrum bir şekilde yıllarımı geçirdim ve geçiriyorum.Nasıl olur ne kadar devam eder çıkmazdayım.Bu rahatsızlığın bende olmadığı zamanları hatırlamıyorum bile.Eskiden nasıldı aldığım keyif ve lezzet o gerçeklik hissi nasıl birşeydi unuttum.Güzel bir manzara deniz vb şeyler gördüğümde bana resmen 2 boyutlu bir kartpostal gibi geldiği için manzaraya bakmak bile hiç birşey ifade etmiyor.Hep bir yerdeyim ama hiç bir zaman orada değilim.Konuşan benim ses benim ama yöneten ben değilim.Sanki beynim ikiye bölünmüş biri sadece gerçeklik sorgulaması ve boyut düşürme yaparken biri de rutin bir robot gibi karakterime göre devam ediyor sanki.Saatlerce yazsam bu rahatsızlığın noktasını anlatamam.ALLAH yardımcımız olsun.Zorluğunu anlatabilmenin türkçede bir karşılığı yok.Umuyorum ki bir gün geçicek.Herkese geçmiş olsun.
Geçtimi kardeşim
İnşallah geçer senin için
Eskiden böyle değildim ya 1 senedir böyleyim :( Allah bunu çekenlere şifa sabır versin
Zaten bu rahatsızlık eskiden ben böyle değildim
Aminn
Uzmana görün
sanki o renkli canlı dünya gitti yerine soluk kapkara bir dünya geldi.göz bozukluğu gibi bir şey.allah bundan muzdarip olanlara sabir ve şifa versin.
@@julide1965 bende yasiyorum bu durumu Allah yrdimcimiz olsun
DP DZ den muzdarip herkese geçmiş olsun, bu rahatsızlıktan çok çekmiş biri olarak söylüyorum, kesinlikle geçiyor, hatta çok daha güçlü bir geri dönüş söz konusu. Iyi bir hekime danışın, zamanla azalarak geçiyor
Ilac tedavisi gordun mu etkilimi ne kadar surede gecti
@@betulazra882 gördüm, halen de görüyorum
@@itsthefinalbraincell3216 önerdiğiniz telkin varmı lütfen yardımcı olabilirmisiniz
guclu bir geri donus hakkinda ayni fikirdeyim.kesinlikle geciyor ve daha az umursuyorsun umursamaman gereken seyleri.
@@julide1965 nasıl peki
her şey normal giderken bir anda bu dünya gerçek değilmiş gibi hissediyorum, kapana kısılmış gibi hissediyorum, burada sıkışıp kalmışım gibi. beynim gerçekliği algılamıyor sanki, kafayı yiyecek gibi oluyorum ve panikliyorum, düşüncelerden kaçmak ve o panik anından kurtulmak için önce kendime zarar verip dikkatimi dağıtmaya çalışıyorum ama işe yaramıyor bu yüzden çevremde kim varsa (genelde annemler oluyor) onların ismini bağırarak sayıklamaya başlıyorum. çevremdekiler ne oldu diye yanıma gelince ister istemez sakinleşiyorum çünkü utanç hissi geliyor ve panik hissi kayboluyor. aileme sorunumun ne olduğunu açıklamaya çalıştığım zaman psikoloğa götürmemek için saçma sapan tavsiyeler veriyorlar, psikoloğa gitmeden bu sorunu aşabileceğimi düşünmüyorum ne yapmalıyım bilmiyorum. düşüncelerimle baş başa kalmaktan korkuyorum.
psikologsuz olmaz.kesinlikle ilac tedavisi gormen gerekiyor.
İlaç yardımı al öneriyorum subat ayında yasadıgım durumdu suan şükür iyiyim
@SU nasıl oldunuz
Nasıl oldun
Ben ayda bir yaşıyorum bunu sebebine inmek gerekiyor galiba mesela ben kendimin sinav stresi olduğunu fark ettim bu aralar fazla yasiyorum
bunu yaşayınca direkt düşünme düşünme diyorum şimdi yaşayıp geldim
2 sene önce bi stresten kaynaklı başıma gelen kabus gibi bir olaydı. 1 hafta kadar araklıksız bir şekilde devam etti. 1 ay önce yeniden tekrarladı fakat bu sefer kendime değil sadece eşyalar etrafımdakiler herşey garip gelmeye başladı,delirdiğimi düşündüm.Geçmek bilmedi ama farkettim ki arkadaşlar şunu söylüyorum ki herşey kişinin kafasında bitiyor ben o kadar çok düşünüyordum ve o kadar çok araştırıyordum ki tek tek yorumları okuyup benim yaşadıklarımı başkaları yaşamış mı diye araştırıyordum.Stresten kaynaklı olduğunu düşünüyorum hala daha 1 ay geçmesine rağmen ara ara geliyor gibi oluyor,düşünmüyorum kafamı ona yormuyorum kendimi meşgul edicek şeylerle ilgileniyorum anda olmaya çalışıyorum genellikle konuşuyorum okuyorum bu şekilde gerçekten hafiflediğimi düşünüyorum.Çok zor bir durum keşke birilerinin hayatına dokunup düzeltebilsem.
Bende 1 hatta 2 ay oldu nerdeyse aynı durumu yaşadım ve nefes aldırmıyor gerçekten Allah yardımcımız olsun
Aynı şekilde 2-3 yıl önce yaşıyordum uzun zamandır yaşamamıştım son 1-2 aydır yeniden yaşamaya başladım. Daha böyle bir hastalık olduğunu bu hastalığın bir ismi olduğunu bile yeni öğreniyorum. Ne yapacağım bilmiyorum
Nasıl yendiniz lütfen bahsedermisiniz
@@samilyasar.01 bende atlattım ama tekrar başlar diye korkuyorum
@@zeynepaslan1531 nasıl atlattınız
eski kendimi eski hayatımı o kadar çok özlüyorum ki...
her sey gens eskisi gibi merak etmeyin inanın geçiyor geçmese benimki geçmezdi
@@kadriyeguzel9918 ne kadar sürede geçti
yaklasık 5 seneden fazladır yaşadığım ve beni tanıyan kimsenin bunu bilmediği ama hep içimde savaştığım durumdur. allah düşmanımı sınamasın bu yaşıma geldim anneme babama anlatamadım. bunu yaşayan arkadaşlara kendi kendime geliştirdiğim önerim şudur ki kendinize zarar vermeyecek şekilde kolunuzu bacağınızı çimdiklemeniz. sizi yabancılaştığınız hissizleştiğiniz o ortama geri getirir odağınızı toplar panik atak seviyenizi düşürür. çok küçük yaştan beri bunu yapıyorum. zamanla bununla yaşamaya alışıyorsunuz. ilk geçirdiğim ataklarla şu ankiler arasında çok fark var
Derealizasyon sorununu gün boyu mu yaşıyordunuz acaba şimdi nasılsınız çok sık oluyormu
Geçti mi peki
Bencede 7 senedir var ama inşallah geçer
İyimisiniz şu an ben atlattım destek istiyorsaniz yazın lutfen faydam dokunsa ne mutlu bana
Benim gibi özellikle derealizasyonu 7/24 yaşayan arkadaşlara sesleniyorum,bunu tek başınıza atlatamazsınız.en az 6 ay boyunca mutlaka seratonin geri alımı sağlayan bir ilaç kullanmanız lazım.
DEREALİZASYON
Hissedilen : Korku hariç tüm duyguların bir anda yokolduğu bir durum. Sanki bir anda kendini uzayın boşluğunda amaçsızca süzülüyormuş gibi hissetmek. Gördüğün her şey anlamsızlaşıyor. Tek hissettiğin yoğun bir korku.
Sebep olduğunu düşündüğüm bulgular :
1- Sevgi ve güven eksikliği
2- Özgüven Kaybı
3- Aşırı strese maruz kalma
4- Yalnızlık Hissi
5- Delirme Korkusu
6- Doğru mu yapıyorum sorgusu
7- Her şeyde anlam arama düşüncesi
8- En büyük nedeni inanç kaybı
Çözümler :
1- Herseyi olduğu gibi kabul edebilmek
2- İnancına sarılıp, kalbini karşılıksız sevgiyle doldurmak
Sende varmi
@@altun637 sende var mı
insanları yanlış yönlendirme,inançla ne alakası var bunun?
Bu iki problem bende de var. Yineleyen depresif bozukluk için ve öfke kontrolüm olmadığı için ilaçlar kullanıyorum. Şimdi de anksiyete başladı defalarca panik atak yüzünden acillik oldum dolmuşa bindiğimde otobüse bindiğimde evde durup dururken atak geçiriyordum. Sonra panik atak ile birlikte bu problemler ortaya çıktı ve kendimi dışardan izlemeye başladığımda korkup tekrar panik atak geliyor. Bir sürü ilaç verdiler hiç biri fayda etmiyor. Kafayı yiyormuşum gibi hissediyorum. Bu hissi yaşayanlara Allah yardım etsin.
Aynı şeyleri yaklaşık 7 senedir yaşıyorum. İlk zamanlar (1-2) sene çok şiddetli oluyor, zamanla azalıyor, bu duruma alışıyorsun. Yani bu artık seni korkutan bir olay olmaktan çıkıyor. Anlamlandirabiliyorsun diyelim, geçmiş olsun ama korkularınız zamanla azalicak güvenin bana.
Merhaba! Gecti mi derealizasyon sorununuz??
@@huseyincin4748 bu benim hayatımın bir parçası sürekli olarak yaşıyorum malesef, ama dediğim gibi alıştığım için artık zor gelmiyor.
@@yavuzhanbulbul9676 evet alisiyorsun ama sunu soyleyebilirim hic bir sey eskisi kadar ilgi cekici gelmiyor.sanki o canlı renkli dunya gitti yerine kapkara soluk bir dunya geldi.goz bozukluguyla bile karistirdigim oldu ama bilinc meselesi.tamamen beyinle alakali bir durum.cok zor.cok.
@@julide1965 nasıl oldunuz gectımı sızde
Arkadaşlar tam 1 sene önce bu duyguyu yaşadım. Adı üstünde duygu diyorum. Bunu yaşayan kişi 15 gün 1 hafta falan kendine gelemiyo. Çok acı bişey sanki yok oluyomuşsunuz gibi olursunuz. Bugün 1 sene oldu ve şuan hafif kendini gösteriyo. Bunun ilacıda sosyal çevreyle uğraşmak, neyden zevk alıyosanız ona yönelmek. Ne zaman stresli olsanız yanlız kalsanız bu duygu sizi buluyo. Bu yorumu yaptım çünki bana göre dünyanın en pis şeyi bu hissiyat, ölsem daha iyi dediğim bu hissiyatı yaşayan kişilere kardeşlerime önerim lütfen umudunuzu kaybetmeyin, düşünmeyin, sorgulamayın sadece meşgul olun. ALLAH yardımcınız olsun inşallah geçicek
Geçti mi
panik atak yasamis sonrasinda panik bozukluk yasamis biri olarak yaziyorum,, birakalim su bozuklugu atagi,, sizle insana dair konulardan muhabbet etmek istiyo insan , kendini gelistirmek icin , degerlisiniz hocam, kismet olur insallah bi gun , iyi calismalar hocam
Aynn biraz panik atak korkunc
Ben derealizasyon yasayan biri olarak eski halimde aşırı derecede anksiyete ve stres bpzukluğu hali vardı.Benim icin tahtada sunun yapmak ölüm gibi birşeydi.Tanımadıgın birine birşey sormak vesaire klasik anksiyeteye sahip biriydim.Ayrıca kaygı düzeyimde çok yüksekti.Daha sonrasında tetikleyen ne oldu bilmiyorum ama beynim bana oyun oynuyor gibi.Artık tahtaya cikmak birielrine birşey sormak hic sorun değil.Anksiyetemi çok büyük oranla hallettim.Doktora gitmeden hemde.Bunun nasıl gerçekleştiğini ilk başta anlamadım fakat sonra derealizasyon yaşadigimi farkettim.Hemde artik hayatimin her aninda.Dünya gerçekten eskisi kadar gerçek gelmiyor,belki de bu yüzden anksiyetemde azalma oldu,beynim bana bu dunyanin yeterince gercek olmadigini hissettirerek anksiyetemi yenmeme yardimci olmak istedi fakat artik eskisi gibi duygular hissedemiyorum.Hissizeştim,stres duyamıyorum,daha doğrusu çok stresliyim ama kendim bunun farkinda degil,bu da erteleme alışkanlıklarımı arttırdı. Depresyondayim ve hayattan beklentim olsa bile o beklentileri gerçekleştirebilmek için ıçimde çok buyuk bir savas versemde gerceklestirmekte zorlanıyorum.Insanlarla eskisi gibi konuşamıyorum gercek degillermiş gibi.Hayati bulanik gordugumu sanip 3 kez goz doktoruna gittim ve birsey olmadigini soylediler :) Kisacasi evet anksiyeteli ve stresli halim cogunlukla uzuluyordu ama o halim gercek bir hayatta yaşayıp herşeyi gerçek görüyordu. Ve en önemlisi hissedebiliyordu.Hislerini hissedip kararlar alabiliyordu.
Geçtimi sizin
Ben artık kendim gibi hissetmiyorum. Büyük bir depresyondayım ama güçsüzlüğümü belli edemem. Kimseye anlatamıyorum diye içimde yaşıyorum bir süredir. Dışarıdan mutlu gözüküyorum, kendimi kasıyorum. Bir süre sonra mutluymuş gibi de durmaya başladım ama çok kötüyüm. Evde de mutsuzluğumu saklıyorum. Kapalı kapılar ardında bile “şimdi bir ağlarsam kendimi toparlayamam” diyerek saklıyorum. Artık böyle hiçbir şeye yetişemeyen, umursayamayan biri oldum. Ama nasılsın deseniz ağlarım. O an mutsuz olup olmamam etkilemez. Ağlamamam imkansız. Taktığım önemli şeyleri takamıyorum. Hiçbir şeyi önemseyemiyorum. Önemsediğim belli başlı şeyler dışında bir şeyin üstüne düşünemiyorum bile. Bi tuhaf oldum. Eski halimi hatırlayamıyorum. Gerçekten tasasız, içi dışı bir olan halimi hatırlamıyorum. İmkansız geliyor. Şu an bunları yazarken bile rüyada gibiyim. Günlerin bir önemi kalmadı. Hiçbir şeyin bir önemi yok. Psikiyatriye de verecek param yok. Seans başı en az 1000₺ veremem. Öyle bi bütçem yok. Daha kötü hissederim. Umarım geçer
@selinyldz4217 şuan nasilsin geçmiş olsun
Nasil oldun
Uzun zamandır yaşadıgım duygu. Şimfi tedavi görüyorum inşallah daha iyiye gidecegim. Bu hastalıga yakalanan herkese geçmiş olsun çok zor. Hemde çok zor bir hastalık. Tedavi alın tek başınıza olmaz
Ne zamandan beri var oeki
Kardesim peki tedavi nasil oluyor biraz anlatirmisin bende 1 2 senedir var
Simdi nasılsınız
Tedavısı ne sekılde oluyo
@@mehmetemincelik3646 salam sizde hansi elametler olur
Kaç ay öncesine kadar ben de bu videoları izleyerek kendime bir çare arama yolundaydim.bu durumu 4 ay kadar doruklarına kadar yaşadım.delirdigimi düşünüyordum.simdi ise tamamen kurtulmuş durumdayım.yani arkadaşlar geçiyor merak etmeyin eser bile kalmıyor
Nasıl cagre buldunuz ben kendimi anlatayım yaklaşık 5 ay önce bı kalp rahatsızlığı geçirdim bu arada 21 yaşındayım bu rahatsızlıktan sonra baş dönmesi yaşadım yaklaşık 1 ay kadar sonra baş dönmesinin yanı sıra etrafa baktığımda gözle alakalı bir problemim olmamasina rağmen eskiso gibi canlı göremiyorum etrafı sanki o capcanli dünya gitmiş de karanlık bı dünya gelmiş gibi sürekli böyle görüyorum etrafı hani his değil sadece gerçekten etrafımi telefonun parlakligini bı tık kısmıs gibi görüyorum dışardan görenler iyisin dışarıya çıkıyorsun falan diyolar ama kendimi rüyada gibi hissediyorum hissetmemim sebebi de öyle görüyorum etrafımi kafamda bir doluluk var tarif edemedigim ve bu doluluk yüzünden sürekli uyku sersemi gibiyim gece uykumin geldiğini anlamıyorum sabah kalktigimda uykumu almış gibi kalkamıyorum uyku haliyle uyanıklık halinin çok bı farkı yok bende bilincim bulanık gibi sanki KBB dahiliye kardiyoloji nöroloji gitmedigim bölüm kalmadı bugün psikologa gittim aynı bu yazdıklarımı anlattım bana gün içinde agliyormusun moralin nasıl deyip sakinlestirici verdi hani benim anlattığımı ne kastettigimi anlamadı mi dusunmuyo değilim ben kalp rahatsızlığı geçirdim 2 gün yoğun bakımda kaldım ancak o bile benim hayatımı bu kadar zehir etmedi 5 ay boyunca yataktan cikamayacak hale geldim ki yatakta yatmak bile rahatlatmiyor etrafı 7/24 rüya da gibi görüyorum önceden böyle görmüyordum ve 5 aydır geçmediği için artık gecermi diye düşünmeye başladım çok aktif birisiydim hem okulumu hem işlerimi hem gönül işlerini hem arkadaş islerini aynı anda götürebilecek birisiydim şuan ne kız arkadaşımla eskisi gibiyim ne arkadaş cevremle çıkarsam 1-2 saat cikiyorum zevk almıyorum hemen eve kaçıyorum geri zaten iş durumundan hiç bahsetmiyorum bu şekilde bir işe girip çalışmam imkansız okul çok şükür bu hastalığa denk gelmedi siz neler yaşadınız ve nasıl çözüm buldunuz lütfen detaylıca anlatirmisiniz yaşadığım şey tam olarak bu hastalık mı onu da bilmiyorum çünkü kalp rahatsızlığından önce de çok zor günler geçirdim ama böyle birşey yasamamistim kalp rahatsızlığından sonra olduğu için kesin kesin psikolojik de diyemiyorum ama vücutla alakalı bütün testlerim temiz çıktı
İnsallah bendede gecer cok zor (tam 2yildir ruyada gibiyim hayatda yok gibi hissiz (
@@burakduran7894 ah o kadar iyi biliyorum ki o sersemlik rüyada hissini disari çıktığımda sanki dünyanın rengi değişmiş gibi olurdu hepsi geçer merak etme guzel bi tedavi ve sabir
@Huriye Aydın şuan nasılsıniz hafifledi mi ilaç tedavisi alıyor musun
@@burakduran7894 geçti mi lütfen cevap verin
Çok zor bir duygu ya. Metroya biniyorum, insanları izliyorum ama sanki bir tek ben nefes alıyormuşum gibi hissediyorum. Sanki o an çığlık atsam, ya da birine Tokat atsam asla dönüp beni uyarmazlarmış gibi… çünkü böyle bir şey yapıldığında reaksiyon göstermeye programlanmamışlar gibi… Ve o an o metro yansa bitse kül olsa ben halen yaşamaya devam edermişim gibi hissediyorum, çünkü zaten orada değilmişim gibi. Etimi sıksam, ancak canım acırmış, bana bir zarar gelmezmiş gibi. Sanki bedenim ben değilmişim gibi. Birine bunları anlatınca felaket deli muamelesi görüyorum.
sonsuza kadar yaşayacakmışsın gibi geliyo değil mi. bende hayatım hep aynı şekilde devam edecek gibi hissediyorum ama böyle olmıcağını biliyorum, yine de birşey yapmıyorum kendimi inandıramıyorum
@@nomini_nom aradan 3 ay geçmiş, şimdi nasılsınız?
Ayni ben vallahi(
Şimdi nasilsiniz
@@ddjjss648 yaş kaç kardesim ne zamandir yaşıyorsun bu durumu
Bu aileden değilim hisside oluyor. Nekadar sevsemde farketmiyor. Hayata sadelik içinde felsefi ve sıradışı bakmayı seviyorum. Bide gerçekler var. Hepsi saçma mecburiyetler gibi geliyor. Sonra ne okul, ne ilişki hiçbir şey sürmüyor.
KESINLIKLE.ayyynen oyle.bir kac gundur cok guclu bir yabancilasma hissediyorum aileye karsi.sanki o eski ailem gitmis baska birileri gelmis.inanilmaz bir his.tarifi cok zor.
Aynı durumu ablam yaşıyor şuan hastaneye kaldırdık acaba nasıl geçer bilginiz var mı ?
Gerçekten aynıları ya şimdi nasıl oldunuz
@@aysegulay4490 geçti mi
@@julide1965 geçti mi
Bun tarz olayları, (özellikle mekana yabancılaşma) hislerini toplum içinde çok yaşıyorum. Derste, önemli bir şeyi dinlerken içimde tetiklenen herhangi birşeyden dolayı olabiliyor ve odağımı başka yöne çekip almaya çalıştığımda bu his kesik kesik gelneye başlıyor. Bi an çekilip bir an ani bir dalgayla vurunca çok daha kötü oluyorum
Geçti mi
Aynısı ya bıktım artık
Tam 9 aydır kendime yabancıyım sanki kendimi tanımıyorum sanki benliğimi kaybettim:(
Bende oyleyim
Geçecek güven bana dostum.
@@Sahavet gecmiyor
@@bigdelusion8016 evet
@@Sahavet cok zor insallah gecer
Cok guzel anlatmissiniz tesekkur ederim🙏🏻
bu sorunu yaşıyorum gerçekten korkutucu bir his. aynaya bakarken yüzümü mimiklerimi izliyorum bazen ellerimi sanki hayalet görüyormuşum gibi müthiş bir korku getiriyor insana. bunun yanında bu durumun teşhis edilmiş isimlendirilmiş bir hastalık olduğunu da yeni tesadüfen fark ettim açıkçası bu biraz iyi hissettirdi, yalnız değilmişim. bu ay sonunda bir doktora gideceğim bu ve daha birçok sorun yüzünden...
Geçti mi
etrafımdaki herşey sahte ve simülasyon gibi geliyo nerdeyse her an
küçüklükten anılarım sanki bana ait değilmiş gibi, şuan birlikte yaşadığım annem sanki bir yabancı, yeni doğan kardeşim ise sanki yabancı gördüğüm annemin başkası için baktığı bir çocukmuş gibi
İyimisin şu an hastalığı ben atlattım destek istiyorsan yaz dostum
Bu hisleri bende yasiyorum 16 senedir aniden basladi
Aynısı bana da oluyo sanki eskiden her şey daha gerçekti gibi veya sadece ben varım etrafımdaki her şey benim hayal ürünüm gibi hiç gerçekçi hissetmiyorum artık
@@serkanablak6034 16 mı gercekten mi, bu rakam surekli denk geliyo ilk okulda da numaram 16ydı , peki nasıl yapıyorsun biseylerden keyif alabiliyor musun şu ana kadar nasıl geçti
@@TURABi.1 hocam bi yardımcı olun kafayı yicem artık
Annem beni dünyada seven tek insandı vefat edince hayattan koptum ondan sonra beni kimse sevmedi düşüncesi hakim oldu bende 😔
Ben seni seviyorum ❤🌸
Benim de annem vefat etti seni çok iyi anlıyorum ama seni tanımasam da yanında olduğumu bil ruhen olur mu bende seni seviyorum her şey geçecek 😊💕
Merhabalar öncelikle herkese geçmiş olsun arkadaşlar bu rahatsızlıgı 3 yıl 7/24 yasamıs ve atlatmıs biri olarak tedavı surecımı ve tecrubelerimi sizlere aktarmak istiyorum. Bu durum baslı basına oluşan bir rahatsızlık degıldır bende panık atak ve depresyon durumlarımdan dolayı bu rahatsızlıga yakalandım. İlk olarak şunu belirtmek ısterım kı bu rahatsızlıgı cok arastırmayın arkadaslar okumayın gercekten cok onemlı bır husus evet sizleri cok iyi anlıyorum bır umut arıyoruz ama bu yanlısları yaparak hastalıgımızı hayatımızın merkezıne koyuyoruz ve zaten kafamız ambole olmusken okuyarak hastalıgımızı korku ve kaygılarla dahada beslıyoruz. Ankarada yasamaktayım cok fazla psıkolog ile görüşme sağlamıstım ama hepsiyle de 1 sefer sadece ne yazıkkı cok bilgi sahibi birine rastlamadım 2. sefer gıtme gereksımınde bulunmadım.Hastahane sürecim oldu gata pskiyatri merkezınde 1.5 ay yattım arkadaslar ve orda düzenli ilaç kullanımı düzenli beslenme ve senden daha kötü hastaları görünce kendı halıme sukredıp o ınsanlara yardımcı olmaya calısmıstım bana bıraz olsun yatıs ıyı gelmıstı cıktıktan sonra sunu anladım kı bu hastalıkta yanlızdım ve bır seyler yapmam gerekıyordu ilk olarak yogun tempoda bir işe girmek istedım anlamıstımkı rahatsızlıgı hayatımın merkezınden cıkarmam gerekıyordu ve gercekten yorucu ve yogun bır ıse basladım ılk donemlerım cok zor gecmıstı bır yandan panık atak yasıyorum ve korktukca yabancılasmayı cok yogun yasıyordum ama zamanla ilaçlarında vermıs oldugu etkıyle ılk olarak kaygı ve korkularım azalmaya basladı spor yaptım kulaklıgımı takıp yuruyus ve kosu vs ugrastım yenı cevre edındım yenı ınsanlar tanıdım ve artık hayatın içine atabılmıstım kendımı evimi otel gıbı kullanıyordum sadece yatmadan yatmaya yanı..Sonuc olarak yavas yavas duzelmeye basladım arkadaslar kendımı hıssetmeye mutlu olmaya baslamıstım uzun ugraslarım sonucunda %100 olarak benlıgıme gerı döndüm ve 5 yıldırda sağlıklıyım cok sükür gücünüz farkına varın ve sizcede artık 1 adım atma vaktı gelmedı mi ? Kendiniz çok iyi bakın arkadaslar umarım bı nebze olsun yardımım dokunduysa ne mutlu bana @bakiyildirim06
Paylaşımın için çok teşekkür ederim bana iyi geldi. Keşke bu yorumun en üstlerde olsa da daha fazla insan okuyabilse..
harika bir insansınız. Var olun…
Travma sonrası aşırı stres ve kendini aşağılama ezikleme sebebiyle mi bu oluşur? mesela aynaya bakınca kendine aynada gördüğun yüzün farklı yabancılaşması ve eskisi gibi benimseyip kendini sevme duygusunun olmamasi öylesine yüzüne bakıp gitmek , veya arkadaşlara karşı yada bir alışveriş merkezinde konuşunca farklı ve aşırı enerjisiz sanki eriyormuş ortamda gibi hissetmek özgüvensizlikle hemen ortamdan çıkmak istemek konuşmak istemeyen ve kendini görünmez ve gizlice gitmek istemek hangisidir acaba?
Deporzanizasyon mu? Derealizasyon mu? Her ikisi mi?
Hepsi
Şahsen bana öyle oldu trvma sonrası. Kendimi asaladim hep
@@ahmetturkoglu1575 geçti mi sizin
Bana şöyle oluyor aynanın önünden geçiyorum bişey almak için falan ama sonra aynaya takılıyorum kendime bakmaya başlıyorum ama sanki o aynadaki kişi ben değilmişim gibi hissediyorum sanki bu bedendeyim ama asıl ben asıl görünüşüm nasıl gibi sorular geçiyo kafamdan o duygu çok o kadar tuhaf Bi duygu ki sanki o beden benim bedenim değilmiş gibi ve bazen annemi de tanımıyorum gibi hissediyorum ona hiç açıklamadım bu durumu ama sanki o annem değilmiş öylesine benimle yaşayan Bi insanmış gibi hissediyorum öyle tuhaf Bi duyguki
Aynısı bana oluyor aynaya belirli bir süre bakınca bu derealizasyon mu yoksa normal birşey mi açıklık getirebilir misiniz lütfen aynı zamanda annem dahil çok yakından tanıdığım insanları bir anda unutuyorum sanki daha önce hiç görmediğim biri gibi
Kelimesi kelimesine aynılarını yaşıyorum
@@ezgicanbaz gecmediyse yazın size yardımcı olacam elimden geldiği kadarıyla ben atlattım çok şükür
@@TURABi.1 nasıl atlattın
@@TURABi.1 lütfen yardım et ben neredeyse 10 yıldır bu sorunla yaşıyorum son günler de duygusuzluk hiçbir şeyden zevk alamama gibi şeyler de ortaya çıktı sevdiklerimi hiç tanımıyor gibiyim nasıl kurtulucam bundan
Arkadaşlar geçicek merak etmeyin psikiyatrınıza mutlaka gidin destek alın. hatta şunu söyliyeyim depersonalizasyon ve dereasonalizasyon yaşıyorsanız keyfini çıkarın :) her zaman herkesin yaşayamadığı hislerdir tedavi olduktan sonra bu günleri hatırlayınca gülüp geçiceksiniz emin olun.
Cok zor hayatda yok gibiyim ruyada gibi kendimi tanimiyorum diyorum kimim nerdeyim falan filan 8aydir boyleyim
Kesinlikle
Merhaba! Sizde nekadAr sürdü bu hastalık??
İnşallah :(
Ben 98 den beri ataklar halinde yaşıyorum. En güzeli bence ekt yapacaksınız. Artık berbat bir dugu
9 Ay boyunca Bu hastalıkla mücadele Ettim , Şuan çok İyiyim 😇 Sizlerde Birgün Düzeleceksiniz Arkadaşlar
Nasıl düzeldi?
@@emiraykanat2356 öncelikle psikiyatri uzmanına görünmeniz gerekiyor , sonra ilaç tedavisiyle 3 , 6 Ay arasında sağlığınıza kavuşacaksınız
@@silan901 ilaç tedavisi ve düzeleceğime inanarak geçti
Hangi ilaci kullandin bende su an kullaniyorum ayni mi merak ettim
@bilge bükülmez size yardımci olabilirim elimden geldiğince ben atlattim
Hocam ben birşey fark ettim insan en çok sevdiği rahat ettiği şeyde bu anlar da uzaklaşıyor benim bir psikolojik sorunum olduğun da ilk evimden soğuyorum çok sevmeme rahat etmeme rağmen yalnız kalmak istemiyorum
Bende
O durumun üstüne gitmelisiniz, o an evden ayrılmamanız gerekiyor. O durumun geçici olduğunu bizi oldurmeyecegini ya da delirtmeyecwgini beynimize kanıtlamamız gerekiyor. Beyin bilmediği şeyden korkuyor bende aynı durumu yaşıyorum hatta şu an ağlayarak yazıyorum bunları ama emin olun geçecek başka çaresi yok geçecek beynimizin bir oyunu bu
@@cringeshortsvideo gecdimi??
Dönem dönem yaşadığım bir atak. Çok stresli olduğumda çok üzülüp içimde biriktirdiğim sonunda bu atakla karşılaşıyorum. Ama arkadaşlar bakın bu geçici bir dönem. Her şey gibi bu da geçiyor. Hayat bile sonsuz değil, nasıl sonsuza dek sürsün...sadece düşünüp kafa yormayın, unutun aklınıza geldiği an kalkın başka bir şey yapın, spor yapın, yuruyus yapın, sosyalleşin, neşeli şeyler izleyin, bir süre negatiften uzak durun, şöyle diyin en fazla böyle yaşamaya alışırım ne var ki yaşıyorum işte. Bakın nefes alıyorsunuz, yemek yiyorsunuz, bu düşünceleri bile var olmanız sayesinde düşünüyorsunuz...Uyuyunca rüya görüyoruz değil mi, işte var olduğunuza burdan bile ikna olabilirsiniz. Ben burdayım dünyadayım uyuyorum rüya görüyorum ve uyanıyorum,. Birsürü temel ihtiyacımızı yerine getiriyoruz nasıl var olmayalım. Aslında böyle beyninizi ikna ettikçe yavaş yavaş daha iyi hissedeceksiniz. Bir atak geldiğinde sadece nefesinizi takip edin.. daha sonra etrafınıza bakın görün.. dokunun,.. iyi olacaksınız. Hiç merak etmeyin sadece biraz zaman...
Ne oluyor o anda, hayat ne biz neyiz. İmdat çıkamıyorum bu oluşumdan nereye gidiyor bu alem hissi oluyor mu. Ne oluyor tam
@@vanavv oluyor
Gamze hanım geçmiş olsun öncelikle
Mide bulantısı,sıcak basması,terleme,bir şeyler görme ama sonra hatırlamama,tuvalete gitme ihtiyacı hissediliyor mu ?
Ben dışarı çıkarken arkadaşlarım hep bana dalgınsın keyfin yok sözünü çok diyorlar . Aslında çok pozitiv biriyim ama dışarı çıkarken yada misafir gelince eve böyle oluyorum bir kaç dakika geçiyor sonra yine oluyor
Derealizasyon
Anlık ben ne yapıyorum sorusunun insana verdiği karmaşık bir his bu hisse korku da karışınca derealizasyon geçiriyorsun. bir an bulunduğum yer ve yaptığım iş doğru mu sorusunun insana verdiği saçma bi soru hissi ve bu soruya gereksiz cevap bulma çabası. Bunlar çok anlık oluyor.. şunu diyin kendinize evet doğru yerdeyim ve doğru işi yapıyorum. Ama o an gerçekten doğru yerde olduğunuzu ve doğru işi yaptığınızı kabullenin. Bir şüpheniz varsa eğer o an bulunduğunuz Yer ve yaptığınız iş için kendinize mecburi sebepler üretin ve o sebeplere sarılın. Her zaman mutlu olduğumuz yerde olacaz diye birsey yok bazen mecburi olarak ta o an o ortamda bulunmalıyız. Kendinizi birseylere mecbur hissetmeye alıştırın. Ve mecburiyetlerinizi sevmeye çalışın. İçinizdeki isyanı durdurun. İsyan bitince kabulleniş başlar. Kabulleniş başlayınca bu da gelir bu da geçer havasına girersiniz. Kafanız rahat olur.
Bendede tam oyle oluyor, bi an okudugum universite dogrumu tam buradamiyim diyorum , yabancilik yasiyorum. Asiri korku veriyo
Sanki ellerim benim değil sanki benim bedenim ben değil robot gibi korkutucu ürkütücü 😔😔😔😔
Hayatı sorgular oldum. Boşluktayim. Herşey tiyatrodan ibaret gibi. Kalbim atmiyormus gibi hissediyorum
Bende oyleyim vallahi
@@buserelllabuserellla5588 aynen bende boslukdayim sanki havadayim
@@aytacaliyeffa208 kaç aydan beri boylesiniz
Ben de yaşadım birkaç kez kriz geçirdim genelde travma yaşadığımda ortaya çıkıyor onun dışında olmuyor
Çok değişik algılıyorum her şeyi, yabancı geliyor neredeyim ben kimim gibi sorular soruyorum sürekli kendime rüyada gibi hissediyorum her şey rüyadan ibaretmiş gibi geliyor bedenim içinden çıkmak istiyorum bu benim bedenim değil ben sadece izleyiciyim başka bir pencereden seyrediyor gibiyim sonra bazen yaşıyor muyum onu bile bilmiyorum kendimi hissetmiyorum ailemi tanımamaya başladım. Aynaya bakınca karşımdaki kişinin ben olamadığı düşünüyorum gözüme falan dokunuyorum ben değilmiş gibi geliyor bana. Hiç bir şeye tepki veremiyorum çevremde gelişen olaylara karşı hissizlik gibi galiba , toplumdan kaçıyorum aşırı derecede zevk alamıyorum kendimi ifade edemiyorum önümdeki hedeflere karşı çok ilgisiz davranıyorum insanlardan uzaklaşma isteği duyuyorum yanlızlaşma çabasına giriyorum hep yalnız kalmak istiyorum sürekli kötü şeyler düşünüyorum ve hep depresyon halindeyim sürekli uyuma isteği oluyor ben de ve hep hayatımın en kötü anılarına saplanıp kalıyorum benim hastalığım nedir Allahını seven söylesin :'((((
Bende bu durumu 1 seneden beri yaşıyorum senin yaşadıklarının senin hissettiklerinin aynısını bende hissediyorum yaşıyorum.. sen kaç seneden beri yaşıyorsun bu rahatsızlığı
İnaniyormusun 8 aydir bende boyleyim hayatda yok gibi ruyada gibi kimim nerdeyim bu dunya neresi herkes insan hayatda ben neden yokum diyorum ruyada yasiyorum tam 8ay yok gibiyim hissiz gibi
Ayni ben vallahi anlatdin sanki ben yasadiklarimi anlatdin
Hic bir sey hiss etmiyorum bende tepki veremiyorum olu gibi robot gibiyim sanki bir ruyaya dalmisim halan uyanamiyorum istersen insta hesabimi vereyim konusalim feyyzullayeva insta hesabim
@@oraleteinanyomben4701 bende oyleyim(
Okadar çaresiz, çıkmaz, bitmez bir döngü yaşıyorumki yaklaşık 2yıldan beri yaygın anksiyete denilen iğrenç bir çukura düştüm nekadar çırpınırsam okadar dibe batıyorum ve bu duygu beni mahvediyor. Yaşım daha 15 ama ruhum oldukça yaşlı eskiden hiç böyle deyildim bana ne oldu böyle diyorum içimden defalarca kez yaklaşık 5aydırilaç kullanıyorum terapi görüyorum halen daha doğru ilacı bulamadım tam 7 ilaç değiştirdim bu süreçte ve hepsi beni perişan ettişimdi yine yeni bir ilaca başladım 3.haftasına giricem ama yine çok kötüyüm ilk defa bu kadar çaresiz ve tamamen BİTMİŞ hissediyorum🥺
Simdi nasılsın peki
Çok uzun olacak ama gerek madde kullanımı hakkında bilgilenmek isteyen gerekse ağır durumum hakkında bana yardımı dokunabileceğini düşünen kişilerin okumasını bekliyorum. 20 yaşındayım, bundan 2 hafta önce hayatımda 2. kez esrar çektim. Öyle çok yüksek bi doz da değildi olsa olsa en fazla tek bi sigaranın yarısı kadardı. Arkadaşlarımsa geçmişte defalarca kez esrar çekmiş kişiler fakat onlar benim yaşadığım durumu ya hiçbir zaman yaşamamışlar ya da yaşamışlarsa da belliki benim yaşadığım kadar şiddetli yaşamamışlar. Şimdi yaşadıklarımı sizlerle paylaşmak istiyorum. İlk birkaç dakika içinde hiç beklemediğim bir anda bad trip dediğimiz duruma maruz kaldım. Önce hafif başım dönmeye başladı ardından kalp atışlarım hayatımda hiçbir zaman olmadığı kadar hızlandı ve bildiğiniz aniden gerçeklikten koptum. Kendimi kontrol edebiliyorum, istediğim yere istediğim gibi yürüyebiliyorum, istediğimde oturup kalkabiliyorum, uzuvlarımı sorunsuzca kontrol edebiliyorum fakat buna rağmen içimde içimi kemiren bi kendimi kaybetme korkusu var. Sanki her an vücudumun kontrolünü kaybedip tamamen aklımı kaçırabilirmişim gibi veya bayılıp ardından ölebilirmişim gibi bir korku var. O gece hayatımın travmasını yaşadım. Yaklaşık 3 saatlik süreç boyunca hayatımda hiçbir zaman olmadığı kadar korku ve panik yaşadım. Hiçbir zaman kalbimin böylesine çarptığını hatırlamıyorum. Konuşurken cümle kurmakta zorlanıyorum, söylediğim şeyleri sadece birkaç saniye sonra tamamen unutuyorum, konudan konuya atlıyorum ve içimde felaket bi ölüm korkusu var. Bu 3 saatlik süre zarfında en yoğun hissettiğim şey ise kendimi bedenimin dışından seyrediyor gibi veya ruhum bedenimden ayrıymış gibi düşündüren bir gerçeklikten kopukluk hissiydi. Bunu bilen bilir, bu hissi ne yaşamayan anlayabilir ne de herhangi bir kelimeyle tam anlamıyla ifade edilebilir. Şimdi gelelim ertesi güne, sabah uyandığımda artık normaldim fakat evden çıkıp 10 dakika sonra alışverişe geldiğimde her şeyin normale döndüğü kanaatine varmak için daha çok çok erken olduğunun farkına vardım. Her şey normalken aniden panik atak benzeri bir kalp çarpıntısı ve korku eşliğinde saniyeler içinde aynı korkunç durumun nüksetmesi. Sadece birkaç saniyede boyut değiştirdim. Ruhum bedenimden ayrılmış gibi oldu, bütün dünyayı koca bir televizyon ekranından izliyormuş gibi hissetmeye başladım. Her şey anlamsızdı, kendi sesimi bile kendi sesim gibi değil de uzaktan konuşan bir başkasının sesi gibi duyuyor ve rüyada gibi hissediyordum. O andan sonra, bir daha hiçbir şey eskisi gibi olmadı. Şu an yaklaşık 2-3 hafta oldu ve bu zamana kadar birkaç kez panik atak yaşadığım oldu fakat artık bu durum ortadan kalktı. Buna rağmen hala daha gerçekte değilim, hala daha rüyada gibiyim, o gece öldüğüme ve gerçektende rüyada olduğuma inandığım çok sefer oldu. Her şey anlamsız, çevremdeki herkes normalinden farklı, yataktan kalkıp geri uyumak için yatağa girene kadar ki her saniye sonu gelmeyen bir rüyanın içindeyim. Ayrıca işin çok daha zoru o günden sonra çok değişik bir unutkanlık durumu baş gösterdi. Gün boyunca yaptığı her şeyi en ufak detayına kadar canlı canlı hatırlayan ben şu an önceki günlerde yaptıklarımın yarısını hatırlamıyorum. Bir sevgilim var fakat sohbet ederken bile sanki onu değil bir televizyon programını izliyorum. Her şeye herkese ve de her hisse sonuna kadar yabancılaşmış durumdayım. Her geçen gün çok farklı davranıyorum. Çok kolay ve çok fazla sinirleniyorum, kendime ve çevremdekilere zarar vermekten korkuyorum, sanki bir rüyadayım ve her an uyanabilirim ama uyanamıyorum, ilişkilerimin zarar görmesinden korkuyorum, her şeyden korkuyorum. Bazen çok rahat, bazen çok sinirli ve kırıcı oluyorum. Belki de rüyada olduğumu hissettiğim için bu kadar rahatım. Normalde insan içinde tartışmaya bile çekinen ben şimdi dışarda kah can sıkıntısından kah ufak bir sinirlilik halinden kontrolümü kaybedip bağıra bağıra küfür edebiliyorum. İnsanların gözlerinin içine bakıp bakışlarından rahatsız olduklarıma sesli bir şekilde hakaret edebiliyorum, bazen inanılmaz bir enerji patlaması yaşıyorum. Bir çok mutlu oluyorum bir ağlamak istiyorum. İşin ilginç yanı o gecenin öncesinde tamamen normalken bütün bu gariplikler o gecenin ardından başladı. Her şey çok sahte ve bambaşka bir dünyada yaşıyorum, rüya aleminde gibiyim ve çıkamıyorum. İntiharı düşünüyorum. Ne yapmam lazım? Bu süreç kendi kendine sona erebilir mi? Ne kadar daha devam edecek? Tedavi son çarem mi ve şüphesiz işe yarayacak mı? Ömrümün geri kalanını bu şekilde yaşamaya alışmam mı gerek? Dayanmaya gücüm yeter mi? Çevremdeki diğer herkesten yardım almaya ve durumumu açmaya çekiniyorum. Yalnızca birkaç arkadaşım durumumdan haberdar, ne yapabilirim?
Allah yardımcınız olsun ben de yaşıyorum ve aşırı zor bi durum
Bende şu an o durumdayım senin yaşadığın şeyi 10 gün önce yaşadım,şimdi nasılsın geçme varmı yoksa hala devam ediyormu?
@@zhrbzz meraba bende aynı durumdayım sızde gectımı?
İyileştin mi 😢
@@murrad745 nasıl oldun kardeşim
Yaklaşık olarak 1.5 aydır bu durumun içerisindeyim hersey yabancı geliyor aynanın karşısında oturup kendime bakıyorum sanki uzaktan kendime bakıyormuş gibi hissediyorum insanları bi et parçası gibi görüyorum bu beni delirtiyor kafayı yemek üzereyim herhalde Allah yardımcımız olsun
İlaç tedavisi alıyor musunuz
Geçti mi
@@ares-vw5sf geçti mi ares :D
Kafama 2 göz çakılmış bende bi pencereden bakıyormuş gibi hissediyorum yediğim yemekten tat almıyorum ağzımdan ayrılmayan bi sigara var iç sesim artık kayboldu yaklaşık 1 yıldır bu durumun içindeyim her gece sağa dön sola dön
Gibi pek çok şey
Kanka bende sanki ölmüşum gibi hissediyorum dişari çikinca ölmüşumde gömmüşler gibi allah kimsenin başina vermesin ama güzel duygu
@Yunus Emre Yavuz görüntü çok bozuk değil mi? Berbat yani rüya gibi...zaten görüntünün payı çok yüksek.görüntüyü etkilemese belki bu kadar ağır geçmeyecek...
@@julide1965 aynen bende oyleyim
Yemin ederim aynı his
Bende de aynisi var ve sanki duygularımı kaybetmiş gibiyim ailemi tanımıyor gidiyim eskisi gibi düşünüp hayal kuramıyorum lütfen yardımcı olun bu his nasıl gecicek
Tam 13 yıl oldu bununla yaşadım büyüdüm normal hayat nasıldı artık hatırlayamıyorum
Hocam ne diyorsun korkutma beni daha 16 yaşındayım ilk defa oldu
Bende
@@recepdaysal8248 aga bende 15 yaşındayım
Nasıl 13 yıl
Atıp tutup milletin ümidini kesmeyin
bazen kendimi o kadar uyumsuz ve buraya ait hissetmiyorum ki okula vardığım zaman acaba doğru okula mı geldim diye kontrol ediyorum.
Zamanla geçiyor güven bana benim acayip azaldı 4 günde sadece şunları yap bu gerçek değil bu bir yanılma ben bu hayattayım diceksin gerekirse bağıracaksın baktın çok ağırlaştı
Birinin sana tokat atmasını rica et , bu , seni kendine getirir.Veee en önemlisi diyafram nefesi al
3 saniye karnını şişiren bir soluk al 2-3 saniye tut ve yavaşça bırak
Accayip faydasını gördüm
@@minesotadabirmine tamamen geçti mi
bu bi hastalık değil, olmamalı. Sıradanlaşmaktan korkarım.
Konuşabilir miyiz nasıl oldun
@@sedatkartal1389 knk konuşalımı
9 yaşından 11 yaşına kadar yaşadım ve genelde uyuyup uyandıktan sonra gecyigini hissediyordum ama bir kaç saat sonra yeniden hissedoyordum sanki hayatı bir televizyon ekranından izliyordum sesler yan odadaki radyodan geliyor gibiydi ya da iç sesim gibiydi cevap vermiyordum genelde insanlara sonra gercekten konuştuklarını fark edince kısa cevaplar veriyordum konuşmak istemiyordum sonra sıradan adam kanalının bir videosu karşıma çıktı psikolojik şeylerden bahsediyordu depersonalizasyonu görünce gerçekten yaşadığımı farkettim ama bunu kimseye söylemedim şu an 14 yaşındayım ve 2019 da ayda 4 5 kere yaşamaya başladım ve son iki yıl da şimdiye kadar sadece 3 kez yasadım biraz uzun olmuş yorum neyse...
Sureklımı oluyordu sende de butun gun yanı sımdı tamamen kecdımı?
@@ramilequrbanova6241 sizde süreklimi var
Şimdi geçti mi
Selam hocam bayadir hocam kendim değilmişim gibi hissediyorum sanki rüyyadamişim gibi biri beni ele geçirmiş kullaniyor gibi endişe yapiyor her şeyi kafaya takiyorum teşekkürler
Aynen bende oyleyim yeminle konusa bilirmiyiz instagram hesab varmi
Geçti mi
Iki gün önce bu zamana kadar yaşadığım en ağır atağı geçirdim. Ve o günden beri sanki ne ben benim ne çevrem eski çevrem. Kendimi uzayda gibi hissediyorum resmen :(
@ozz büyücüsü evet geçti. Ilaçlar yardımıyla sanırım
Kullandiginiz ilaci soylermisiniz
@@betulazra882 Bu durum gerçekten yıldırıcı
Kendine yabancılaşan var mı bedenini eskisi gibi hissetmeyen sanki vucutumda hisler alınmış gibi daha vs vs
@@eylulkinabastv Eylül son zamanlarda neler hisettin hissizlesme oldu mu bende yaşıyorum şu an eskisi kadar kormuyorum bu histen kendimi tanıyorum biliyorum ama dışarıyı algilayamiyorum sanki herşey oyun kurgu gibi geliyor bide kafamda boşluk hissi var
Hayatın Rüyadan Farksız Olduğunu Anlamak Çokta Kötü değil aslında.
Bütün Yolların Allah'a çıkacağını farketmek. Yapmanız Gereken Kafaya Takmamak ve beyninize DP nin sıradan olduğunu inandırmak.
Atlattınız mı
@@ozgetemel2140 Evet. Bana ne oluyor, aceba delirdim mi, ben bittim, mahvoldum derseniz kurtulmak mümkün değil.
@@zhr5246 kaç ay sürdü sizin nasıl kurtuldunuz
@@zhr5246 4 gün oldu bende başlayalı kendimde değilmişim gibi sürekli var. Delirdim mi diye düşünüp duruyorum. Sonra hiç geçmeyecekmiş hissi vuruyor. Siz nasıl atlattınız?
@@hasanaksoy7127 bana 2 hafta oldu ve geçiyor yavaş yavaş. Arkadaşlarınla dışarı çık bi şeye kafa yor bunu her gün yap 1 hafta sonra azalıcak ve yavaş yavaş geçicektir Allah sabır versin
Dediklerinizi yapacagim teşekkür ederim
bana küçükken böyle oluyordu kafayı yemiş gibi hissediyordum ama kimseye anlatamıyordum :)
10 yaşlarımda filandım genelde hiç dışarı çıkmazdım babam izin vermezdi ama bayram olduğu için çıkmıştım 10 dk geçtikten sonra sanki ben bedenimin içinde değilmişim gibi hissediyordum etrafıma boş gözlerle bakıyordum.Ama kendime sürekli geçecek geçecek diyiyordum.Bilmiyorum belki yaşadığım aynı şey değil ama çok kötü hissettiriyordu.
Geçti mi
Her şeyi sorgular oldum bu çevremdekiler ne ben neyim insanlardan ve herşey den kork diyor beynim aynısı var mı sizde?
Bana yazarmsiniz
Bende yaşadım istersen yardımcı olurum elimden geldiğince size bende atlattim
Bendede var aynısı .. aniden oldu. benimde 2006 da başladı halen devam ediyor . Aniden herşey bir anda yabancılaşma ya başladı sanki başka bir boyuta geçtim ben kimim neyim neden varım bu insanlar kim niçin varlar ..aslında herşeyi biliyorsun ama çok garip geliyor herşey ... Öylemi sanki öldünde ölüm şekli gibi kendini hissetmiyorsun kendi kişiliğini ...insan kafasının içinde sıkışıp kalıyor geçen zaman geçen olaylar insanlar kısacası herşeyi sanki bir pencerenin arkasında izliyorsun gibi.. yani algın seni içine haps ediyor . Çok zor bir durumdur bunu yaşayan herkese Allah sabır ve şifa versin inşallah
@@serkanablak6034 yeminle ayni ben lutfen konusalim lutfen🙏🏻
@@aytacaliyeffa208 geçti mi
Arkadaslar bende de vardi simdide var hic bit ilac destek gormedim bu hisler genelikle cok stresi atlatiniz yada panik ataklari gecirdikden sonra basliyor kesinikle bir ortamda durmayin disari cikin arkadaslariyla zaman gecirin sosyalesin bu durumda stresiniz de azalmis olur ve stres azalinca da bu hislerde azaliyor bende zaman zaman geliyor bu hisler genelde cok stresi gecince oluyor ama zamanla azaliyor bunu ilac destek kulanmadan basardim eyer ilaclari da kulanip tedavi gorurseniz hic birseyiniz kalmas
Geçti mi reis
Markette alışveriş yaparken bir anda kilitlendim ve ne dolduğunu anlayamadım ben ne yapıyorum, neredeyim, buraya neden geldim, ne alacaktım hepsi saniyeler içinde gidip geldi, çok korkmuştum sonra bu daha sık yaşanmaya başladı tarihleri ve saatleri karıştırmaya yada bilememeye başladım, daha Sabah ne yaptığımı hatırlayamadım, ve gördüğüm yüzler sanki çok tanıdıkta ben hatırlamıyorum gibi oluyor, daha önce defalarca gördüğün yüzü bir anda ataklar şeklinde sana tanıdık gelmesi ama senin o yüze kendini yabancı hissetmen daha sonra hatırlaman, bu çok korkunç bir deneyim, hatırlamaya çalıştıkça sanki beynimin içi kaynıyor ve kafam sıkışıyor gibi hissediyorum, 1 - 2 gün önce ne yaptığmı hatırlayamıyorum daha sonra kendiliğinden anılar geri geliyor ve bu irili ufaklı şekilde hergün oluyor artık bıktım 19. yaşıma gireceğim hayatımın geri kalanını bu şekilde geçirmek istemiyorum.
Aynı şeyleri yaşıyoruz nasıl oldunuz
Bu hastalık bana keşke kanser olssydım da bunu yaşamadaydım dedirtti
Sz kndinize bn cevreye yabanciyim
O daha kotu inaninn.
Abi nasıl düzeltin kendini
@@sahincelik7716 eşyalara yaşadığın odaya ve zamana da yabancılık oluyormu sizde
@@ibrahimdemirezenn bnde ikisi de var.oyuzden diyorum
Aynen
Daha basit bir nedenden dolayı derealizasyon yaşanabilir mi?
gececek hic korkmayin cok zor ama gecicek 14 yaşındayım cok cok cok zoedu ama gecihor inanın sakin olun sadece
Simdi nasılsın
@@ares-vw5sf kendini sakinleştir kardeşim bütün yorumlarda sen varsın biliyorum zor ama böyle araştırdıkça daha kötü olacaksın gerekiyorsa bu platformu kullanma bile düzenli psikoterapiye git inşallah faydasını görürsün bende yaşıyorum Ağustos ayından beri ama buraya girince beynine kodluyorsun hastalığı farklı bir şeyler araştır dinle aktiviteler yap demesi kolay biliyorum bende robot gibiyim ama içimden gelmese de yapıyorum bir şekilde beynini meşgul edince unutuyorsun 🙏
Derealizasyon baslayali 9 uncu yili. suna eminim stresden oldu. ocak 2015 yillinda cok stresliydim birseye uzuluyordum ondan sonra Derealizasyon basladi.
deniyorki stres olmayinca azalmali ben cogu zaman stres yok. oyle hersey kafayi takan biri degilim. cogu zaman Derealizasyon hatirlamiyorum. aklima gelince cevreye dikkat edince bu hastalikta oldugumun farkindayim. peki stres uzuntu yok neden gecmiyor veya asiri azalmiyor. su anki halim 2015 yilina gore 30% daha iyi. ama yinede hatirlayinca aklimi veringe, getirince, ruyada yasiyor gibiyim. turkiyede 2 sefer pisikiyatre gittim degisik ilaclar kullandim hollanda da 9 yildir pisikoloj pisikiyatire gidiyorum gecmiyor. bu hastalik nasil gececek hakkinda uzmanlarin fazla bilgisi yok ve en kotusu ilaci da yok. 4 yil once kafadan uzun sure film cektiler yani kutu icinde bir yere girdim 30 dakika kafadan film cektiler. beyinde bir problem yok.
Cok kötü bi durum bende öyleyim yaşamayan bilmez ilacı karacida yok😢
Yaşım 16 2 yıldan beri bu şeyi yaşıyorum kendi kendine geçeceğini düşünüyordüm 1 2 defa baktım videolara ve bu içinde olduğum şeyin depersonalizasyon olduğunu anladım lütfen bir yardım edin
ben de senin gibiyim. umarım atlatırız
Arkadaşlar bana ulaşın instagramdan konuşalım bu konu hakkında --> recep.daysal
Geçti mi
Hocam beni mutsuz eden birse düşündüğümde gözumd bir şey oluyor ve kim olduğumu unutuyorum
10:30 her zaman aynen dediğiniz gibi yapıyorum ve kendimi iyi hiss ediyorum.
Geçti mi
ilk yaşadığım zaman çok kötü oluyor çok panik oluyorsun zaman geçitkce hafiflir arkadaşlar düşüncenizi ona yormayın ona yorduğunuz zaman orda takılıp kalırsınız başka şeyler düşünmeye başlayın hobilerinizi felan veya sevdiğiniz bir iş felan illa geçiyor. ilk olduğu zaman çok panik olmuştum ama. 1,2 dk oluyordu sonre geçiyordu, gece 12 felan eve yürüken bi amda başlamıştı aynı his çok korkmuştum bi an önce eve gidmek istedim. eve geldim gelikten sonra yatağa uzandım biraz kafamı dağıtmam lazımdı, telefona bakarken bile bu his peşimi bıramıyodu.sonea telefonu bırakıp uyumaya başladım ama hala o his var ve çok şiddetli bi şekilde. bi anda kaltım annemin yanına koştum anneme anlattım . ve sonra bu durumdayım kafamı baika şeylere odaklıyorum onu düşünmüyorum.
arkadaşlar kafanınızı başka şeylere odaklarsanız daha iyi olur sizin için bi müddet hafifletir ama geçmesi için piskiyatire görünmeniz şart.
derealizasyon ve depersonalizasyon belirtilerine çocukluktan beri sahip olan ve sık sık derealizasyon ve depersonalizasyonu bir arada yaşayan bir birey sizce psikiyatra mı davranışçı vb. bir psikoloğa mı gitmeli? videolarınızı zevkle izliyorum bilmediğim eksik kaldığım konuları öğreniyorum ağzınıza ve bilginize sağlık :)
Ayırıcı tanı açısından öncelikle bir psikiyatriste gidebilirsiniz.
@@CemGumusAkademi dönüt verdiğiniz için teşekkür ederim cem bey :)
@@CemGumusAkademi sayin abim kucuklugumden beri bedenimi disardan izleme dedigimiz hissi yasayip atlatan biri olarak son olarak ruya haline girdi beynim vede cikmadi geri 1 2 senedir bu sekildeyim ne yapabilirim lutfen cevap verebilirsenis sevinirim tessekkurler
@@rukiyeaktas3856İyileştin mi knk?
@@Music-xe5qf sende var mı
bilinçli olarak yaşıyorum
Aynen bende sorun olarak olmuyor bu isteyince bu hissi yaşayabiliyorum sadece. Çok odaklanınca oluyor kendime
Ben ikisini de yaşıyorum hem panik atak hem agorafobi ve üstüne üstlük yapancılaşmaların ikisini de nasıl başa çıkacağımı bilmiyorum
bugün yerde oturup ağladım ve bu hissi yaşadım aşırı korkunç birşey
Son 1 haftadır bu şekilde yaşıyorum kollarda bacaklarda başımda uyuşma var hatta bu yabancılaşma hissi yoğunlaştığında uyuşmalar karıncalanmalar çok artıyo ve aklımı kaybetmekten delirmekten korkuyorum. Sürekli varoluşsal düşünceler aklıma geliyo ve bi cevabını bulamıyorum önceden uyuşturucu ve alkol kullanıyordum ondan sonra bunlar olmaya başladı nolur yardım edin
bunu neredeyse hayatının her anında yaşayan var mı ? ben yaşıyorum
Ben
Keşke ruhunda bir tahlili olsaydi teşsis koymak zor bu hastalikta
Cem hocam selam🙂fiziki zarara uğrandığında organların sistematik bir şekilde organizmayı korumaya alması gibi ruhda tehdit algılayıp kendini korumaya alıyor bilinçdışı sanki 🙂sayın hocam bunu yaşayan kişi bir nevi korunmaya alındığını idrak etse ve bu durumu benimsese sıkıntısını hafifletemezmi. Aynı zamanda durumun vahametinide anlayıp kendini geliştirmeli tabii.
Evet böyle bakması faydalı olur
@@CemGumusAkademi hocam simdi bunu enguzl siz aciklarmisiniz ayrıca dissasyon ne deperzonilasyon ne pek anladım ayrıca ben panik bozukluk var burda dissasyon mu yasiyorum tam bilmiyorum ama yardımcı olur musunuz dissasyon bayiltir ve ruhsagligini ilerlerse tehtit eder demişler nedir cozemedim
@@CemGumusAkademi ayrıca bana obsesyon şeklinde geliyor gözlerim daliyor aniden hissizlesiyirum kulaklarım ugulduyor başka yere odaklaninca geçiyor 7 gündür yok bu deperzonilasyon mu dissayon mu
@@CemGumusAkademi lütfen aciklarsaniz çok memnun olurum ayrıca bu konuyu tek detaylı siz anlatmissiniz elli kere izledim ama bu sorun çok kafama takildi
Abartısız olarak şunu söyleyebilirim ki Türkçede bu hastalığın zorluk derecesini anlatabilmenin bir yolu yok, ruh bedenden ayrılmış gibi düşünebilme yetisini bile sorgulatiyor bu rahatsızlık çok fazla zor çok umarım bir gün iyilesiriz gerçekten işe yarayacak birşey bilen varsa lütfen belirtsin
Düzeldi mi eğer düzelmesiyse mindflunes tekniğini deniyebilirsin
@@Guccinn o nedir
@@Guccinn sizin düzeldi mi
Tam anlamiyla özüme dönmesem de büyük ölcude yendim. Beynim eskisi gibi mi hayir. Fakat eksileri oldugu kadar artilari da var . Nasil yendim ?
1) beden farkindalıgi meditasyonu
2) youtubeda yer alan derealization 10 hours adi altindaki gercegi hissettirmeye yarayan yagmur sesi
3) doktorumun verdigi ilaclar
4) alabildigince kaygiyi azaltmak
5) spor
6) çok ilginc gelebilir fakat ben gozluklerimi kullanmaya basladiktan sonra buyuk oranda azaldi, dis dunyayi goremeyisim kopusuma sebep oluyormus meger
Geçti mi
3 senedir bunu çekiyorum
Geçti mi
Hocam merhaba ben 4 yıllık imamim ilk yıllarında herşey normaldi ama son 2 yıldır namaz kıldırırken sanki nefes alamıyorum kalbim duracak gibi kollarında uyuşukluk oluyoyo mide tam göbek bölgemde titreme oluyo ve namazı kildiramiyorum ve bu durum beni çok üzüyo görevimi yapamayacak durumdayım.bunun için kalp göğüs ve piskologoda gittim hiç bir sorunum yokmuş piskolok ilaç verdi kisa bir süre sonra tekrar başladı tam namaza geçiyorum süreleri okumaya başkasında oluyo gibi oluyorum namazdan sonra geciyo hocam başka şeyler düşünüyorum o an o duruma yakalanmamak için ama bu kezde o duruma yakalanmamak için düşünün şeyde beni heycanlandiriyo buda ise yaramıyo namaza geçmeden kızımı yada kıldırırken kızımı dusunuyom ama dahada kötü oluyon..
Izzet güllüyü takip edin oda baya faydalı.bende aynı durumu yıllar önce yaşadım hamdolsun geçti bendede cemaat yurdunda oluyordu yatılı okulda...
Terapi almanız lazım o durum sizde klasik kosullanma olmuş tek başınıza zor ve sadece namazda nefesinize odaklanin zamanla yenersiniz ama yine ortaya çıkar o yüzden terapi almanız lazım
Panik atak olabilir sizde
Bunu 4-5 yıldır aralıksız yaşıyorum sadece bazen az bazen çok yoğun oluyor,eskiden anlayamıyordum herkes böyle zannediyorum,ama sonra araştırdıkça ve insanlara anlattıkça farketmeye başladım.
Zihnini yüklemiş ola bilirsin. Rahat burak zihnini yükleme. Şu gibi durumu yaşadın zaman sabr et . Halini düzenle..Duruma itiraz etme. Sabrt et zamanla gecicek Allahın izniyle.
@@islamdunyagorusu2125 zamanla gececek bisey degil bos yapma
@@nomini_nom evet geçmiyor.özellikle kişi arka planda dpdr'yi tetikleyecek başka hastalıklara sahipse.mesela anksiyete gibi.
@@julide1965 geçti mi
@@ares-vw5sf sizin geçti mi kaç yaşındasın
Benim panik atak başlangıç sebebim 21 yasinda yegenimin ani ölümü oldu ve sonraki yıllarım felaket gibi geçiyor
Aynısını bende yaşadım vede atlattım çok şükür gecmediyse hayla yardımcı olurum elimden geldigince
@@TURABi.1 meraba sız nasıl atlatdınız bende rüyada gıbı yasıyorum 6 aydır
@@TURABi.1 hocam herkese yardımcı olurum yazmışsınız mesajımı görürseniz telefon numaramı vereyim ordan iletişime gecelim
@@ramilequrbanova6241 eynen mende eleyem valla
@@burakduran7894 geçti mi
Bir sabah kalkdim ruhum bedenimde diyil gozlerimi acdim kimim nerdeyim neden hayaatda yokum sanki bugune kadar hic hayat yasamamiisim her seyle ilk defa karsilasiyorum ilk defa goriyorum cok zor durumdayim 5aydir hayaytda yokum ruyada yasiyorum sanki beynime bedenime haps olunmusum dunya hayat durmjs benimcin ne zaman gecicek bilmiyorum(
bak öyle hissediyorsun çünkü 5 aydır düşüne düşüne olumsuz düşüne düşüne algıların artık olumsuz yönde ilerliyor olumlu düşünmeye çalış olumlu düşün onu umursama. her şey senin elinde bak inan bana her şey senin elinde, onu yenmek senin elinde çünkü senin düşüncelerin 5 ay boyunca kafana takmışsın ve bu durum ilerleme halini almış bende de vardı aynı durum ve farkettim ki umursamayınca kafama takmayınca üzerinde kafamı yormadığımda korku, panik haline gelmediğimde geçiyor
bunları yazarken sende biliyorsun bunların sadece beynin de ki olumsuz düşünceler olduğunu, yaptığın yorumdan belli bir kere. yani kendin yapıyorsun onu yenmek o düşünceleri o hissiyatları atmak senin elinde. 5 aydır kafana takıyorsun ve bu yüzden öyle hissediyorsun
@Utku Aytekin dostum o şeyi yenmek senin elinde. sadece fazla kafayı takıp fazla sorgulamışsın. inan bana onun üzerine yürü ve günün sonunda yendiğini farkedeceksin
Mesut Güneri ben de kendime yabancılaşma yaşıyorum sanki kendimi tanımıyorum sanki benliğimi kaybettim 9 ay oldu azaldı ama tam düzelmedim
Valla eyni weylerdi 1 ilden coxdu yawyoram bu atakllari
Merhaba.Ben psikoloğa gidiyordum ve bende tssb ve anksiyete olduğunu öğrendim.Şu an gitmiyorum ve bi şeyi çok merak ettim.Benim yaşadığım şey derealizyon değil de geçen sene yaşadıklarımı sanki yaşamamışım,sanki bi film izlemişim de onun kesitleri aklıma geliyomuş gibi hissediyorum.Sanki hiç ben yaşamamışım,rüyadaymış gibi.Aslında gerçek olduğunun da farkındayım ama yine de böyle hissediyorum.Yaşadığımı biliyorum ama anlamdıramıyorum.Bu neden böyle?
ne zamandır böyle
Bende oyleyim bir sabah kalkdim nefes alamiyorum gozumu acdim kimim nerdeyim bu dunya neresi herkes insan hayatda ben neden yokum sanki bu gune kadar hic hayat yasamamisim ruyada ve yok gibiyim hissiz gibi cok zor anliyorum seni
@@ismailakkaya2668 1 senedir oluyordu ama son 1 aydır böyle bir şey hissetmiyorum, şimdi fark edince mutlu oldum
@@ibrahimdemirezenn teşekkür ederim.Ne mutlu ki şu an artık böyle hissetmediğimi fark ettim
@@caglakucuk9881 nasıl atlattım ne kadar surdu
Derealizasyon anını çok kez yaşadım. Ancak benim durumumda tetikleyiciler çok farklı. Denize girdiğimdeki dalgalar, trafikteki araçların farları ve yanıp sönen ışıklar beni tetikliyor. En son yaşadığımda okuldaydım. Geri dönüştürmek amacıyla pet şişeleri bir araya getiriyorduk. Pet şişelere yansıyan güçlü güneş ışığı gözüme vurduğu anda bu durumu yaşadım. Benim durumum eskiden daha kötüydü düzelmek için 50 - 60 dakika ışıksız ortamda dinlenmem gerekiyordu. Ancak bu seferkinde 5 dakika izin alıp tuvalete gittim. Ardından derse girdim. Hiç tedavi almamama rağmen bu hissin yavaş yavaş süresini azaltıyorum. Sıklığıda oldukça azaldı önceden 2 - 3 günde bir bu durumu yaşarken şuan 3 - 4 ay gibi nadir bir sıklığa çıkardım.
Geçti mi tamamen
@@ares-vw5sf Şuanda sadece çok uykusuz kaldığımda oluyor. Neredeyse tetiklenme gibi bir durumum yok. Keşke zamanında hiç birşey bilmeyen çocuk psikologlarına para verdirmek yerine ailem ile internet araştırması yapsaydım diyorum. Ama tabiki sen buna ihtiyaç duyduğunu hissedersen mutlaka git. Sorun benim denk geldiklerimde.
@@Ryo901_ benimki geçmiyor
O an kendimi döndürmeye çalışıyorum bunu yaparken paniklemiyprum ve çevremdekilere de bunu yaşadığımı söylüyorum genelde okulda yaşıyorum ve kendimi hissedemediğimi arkadaşlarıma söylüyorum çok baskı altında kalmaktan mı emin değilim ama okulda yaşıyorum
Bende genelde okulda yaşıyorum bunu ama kimseye belli etmemeye çalışıyorum geçmesini bekliyorum sessizce
Bende okulda çok yaşıyorum geçmesi için içimden şarkı falan söylüyorum kafamı dağıtmaya çalışıyorum gerçekten çok zor durum peki sizde odaklanma sorunu yaşıyor musunuz?
Geçti mi
Arkadaşlar geçiyor.Bana güvenin ve zihninizden eskileri ve çevreyi nasıl algıladığımızı hatırlatın
peki nasil
2yildir ruyada gibiyom ölmüş hissiz hayatda yok gibi cok zor(
@@aytacaliyeffa208nece oldum
3 Hafta önce başladı çıldırmak üzereyim delirecekmişim gibi hissediyorum sanki hiç geçmeyecekmiş gibi bir çözüm yolu bulamıyorum hayattan soğudum eskisi gibi zevk alamıyorum spor yapıyordum sporu bıraktım, kendimi eve hapsettim ve sürekli bilgisayarın basında oturuyorum hayat benim icin birsey ifade etmiyor artık her gün gün gectikce ilerliyormus gibi hissediyorum git gide hayattan kopuyormus gibiyim bu durum beni cok kötü hissettiriyor care bulamıyorum düsüncelerimden kurtulamıyorum sürekli kötüye gidecekmis gibi hissediyorum bir cıkmazın icindeyim, bunu aileme anlattıgımda ise beni anladıklarını söyleyip gecistiriyorlar adeta bir cözüm yolu bulamıyorum.. Daha önce bunu yaşamış ve atlatmış olanlar var ise ve bu yorumu görüyorsa cevaplarsa çok sevinirim lütfen.
Bendede 2 yıldır aynı bozukluk var ve 14 yaşındayım 12 yaşımdan beri çekiyorum bunu ve henüz bir psikiyatriste görünmedim kendi kendine geçmesini bekledim ve sonuç:"geçmedi" bende en kısa zamanda bir psikiyatriste görüneceğim sende en kısa zamanda yol yakınken aileni ikna edip görün.
@@Yigitbabapuro Merhaba evet haklısın kesinlikle bir uzmana görünmek şart, bir sorum olacak bu durumu sürekli mi yaşıyorsun yoksa bazı durumlarda mı yaşıyorsun? Ben sürekli bu hissi yaşıyorum etrafa ve bedenime yabancı gibiyim. Cevaplarsan sevinirim.
Nasıl oldunuz hayat akışını yakaladınız mi bu his geçiyor mu
@@Yigitbabapuro geçti mi
@@velskud4361 geçti mi
Eft tekniği ışe yarar mi hocam, ilaç tedavisine ek olarak?
Kullanmadığım bir yöntem. O yüzden yorum yapamayacağım.
@@CemGumusAkademi Tamam hocam
@@CemGumusAkademi hocam deperzonilasyon ne dissasyon aynimi yani bunu nasıl ayırt edicem hangisi tehlikeli
Hocam bende 15 yıldır bu rahatsızlık var ama bu şekil yaşamaya alıştım ama tekrar 5 yıldır kalan hislermde gitti şimdi hiç bir şey hissetmiyorum aynı bir ölü gibiyim ne acı ne sevinç ne üzüntü artık hiç bir şey hissetmiyorum sanki beynimnde bana enerji veren elektirik kesilmiş gibi çok dokturlara gittim hiçbir faydası olmadı sanki yaşamam için hiç bir sebep yok ama iki kızım var onlar için yaşamam lazım oldugunu düşünüyorum sadece aklımla kendimimi yönetiyorum bana yardımcı olun lütfen bu hislermde aralilarla gitti kısım kısım artık hiç bir şey hissetmiyorum
@@leyla4661 geçti mi bende de bu his var daha 2 gündür ortaya çıktı geçtiyse lütfen yardımcı olun
Arkadaşlar bende şuan bu durumu yaşıyorum daha önce çok sıkıntılı durumlar atlattım annem vefat etti arkasından dedem sonra annanem ve kız arkadaşımdan ayrıldım öyle bir boşluğa düştümki acaba ben seçilmiş kişimiyim yaratıcımıyım kendimi bulmayamı calışıyorum gibi şeyler geliyordu aklıma şizofren olduğumu düşündüm 4 tane psikiatrise gittim hepside aynı şeyleri söyledi stres bozukluğu bipolar bozukluk okb dediler beynimdem eegler emarlar çekindim hepsi temiz çıktı şuan 7 aydır düzenli ilaç kullanıyorum ama nalet olsunki son 1 haftadır bu nalet durum bendede başladı ne yapıcam bilmiyorum 😔😔 bir an birden zaman mekan varlık eşya algım bozuluyor hiçbirşey yok ama var anlatamıyorum deliricekmiş gibi oluyorum hemen dikkatimi dağıtıyorum yoksa insanı perişan eder bu durum
Geçti mi
Hocam disosyatif bozukluklugun füg, amnezi ve coklu kisilik bozuklugu asamalari hakkinda da video cekip bize rehber ve yardimci olabilir misiniz?
Panik atak ilaçlarını bıraktıktan sonra yoğunlaşmıştı bu illet. Pencereden baktığımda sahra çölündeki bir manzarayı izliyormuşum gibi hissediyordum. evim, evim değil de başka bir yermiş gibiydi.. çok berbat bir his
Bende boyleyim
@@aytacaliyeffa208 kecmiyib hele sizde? commentlerde gormusem sizi. mende bu zehrimari 1_2 ildi yasiyram. ama ayilmiram) ne vaxtsa ayilsam ne olacag bilmirem
Merhabalar hocam ben bu iki tanıyı da 5 yaşından beri yaşıyorum ve bu zamana kadar kimeseye de anlatamıyordum.Küçüklüğümden beri de çok sık bayılmalarım vardı nedensiz bir şekilde gitmediğim doktor baktırmadığım bir yerim kalmadı hiçbir şey yok acaba bu hastalıklar bunu mu tetikledi?
Ve çocukluğumdan beri bir travma yaşamadım bu olay sanki ben doğduğum anda bana gelmiş gibi geliyor.
Bende küçüklüğümden beri yaşıyorum 14 yıl oldu bıktım artık çok yoruldum dayanamıyorum ne yapmam gerekiyor hiç bilmiyorum. Diğer insanlar gibi normal olmak istiyorum.
@@elifimsinotlar geçti mi
Şuanda yasıyorum :(
Madde kullanımı yüzünden panik atak geçirip bu durumu yaşayan var mı varsa yorum yapabilir mi
Var ben yaşıyorum şuan o durumu
Vsgsg Svgsgs sen ne yaşadın
Malesef kardeşim ben yaşıyorum hatta 2 defadır başıma geldi ilki 2020 senesiydi yaklaşık 10 hap atmıştım panik atak geçirirdim depersonalizasyon yaşadım yaklaşık 1 buçuk yıl sürdü geçti şimdi 5 ay önce tekrar kullandım yine aynı durumu yaşıyorum tedavi görüyorum ama boş geçmiyor bıktım yoruldum kendim gibi olmamaktan yaş 26 ve evliyim konuşalım mı biraz 😢
@@MehmetGuran tamamen geçmiyor mu abi bu
Geçti mi
hocam aynaya bakiyorum bu kim doyorum ilaclarla geciyo nedense
Deprsonda olurmu peki bu his ben bu yil yasadim ruyada gibiyim ve cevremdeki insanlar bana tuhaf geliyor
Aynen ben vallahi yeminle benn( simdi nasilsiniz gecdimi
@@synthecid bende 2yildir ruyada gibi yasiyorum sanki hayatda yok gibi hissiz gibi cok zor(
@@synthecid detaylıca anlatabilir misiniz umarım bende de işe yarar
Hocam bende panik atak geçiriyorum ilaç. Tedavisi alıyorum ama hala kaygılarım var ne yapmam gerek
İlaç tek başına yetmez, Psikoterapi şart.
Geçti mi
Derealizasyon genetikten geçer mi acaba?
bende sadece boşlukta yürüyormuş gibi bir his oluyor acaba bu derealizasyon olur mu? yoksa başka bir hastalığım mı var?
Hocam ne olursunuz acil yardim.durumum hiç iyi degil.yurtdisindayim burda pek ilgilenmiyorlar.ben tedavi icin ne yapmalıyım.lutfen yardim edin.
Bende almanyadayim. Beni hicbir doktor ciddiye almiyor. Hap bile yazmiyorlar alismiyim diye. 32 yasindayim bana çocuk gibi davraniyorlar. Sizi çok iyi anliyorum :(
@@Esra88 nasıl oldunuz?
ben bu oldum
Ben artık alıştım 3 yıl oldu pandemiden 1 ay önce başladı
Geçti mi
arkadaşlar sizde de okuduğunu anlamama ya da bir şey konuşulurken böyle fransız kalma oluyor mu?
Evet. Çok zor. Belli etmemeğe çalışıyorum ama anlatilanlari kavramakta da zorlanmama neden oluyor bu durum
Evetya
Merhaba, bu durumu neynemek olar?,deyana bilmiyorum,aglimi itirmiwim, sanki robot kimiyim
Hocam ya mükemmelsiniz teşekkürler