Avondschemering over Hulhuizen

In de schemering, toen de lucht zich met zachte tinten van blauw, paars en oranje vulde, steeg de drone langzaam omhoog. De propellers zoemden zachtjes terwijl het klom naar 115 meter hoogte. De wereld beneden werd steeds kleiner, en het landschap veranderde in een tapijt van schaduwen en licht. Boven de huizen, voelde ik de stilte van de avond om me heen, slechts onderbroken door het zachte gezoem van de drone.
De drone maakte een langzame 360 graden draai, nieuwsgierig naar het schitterende panorama dat zich rondom uitstrekte en het scherm toonde het gebied in al haar glorie. Aan de ene kant zag ik de lichtjes en contouren van de straten en de gebouwen, en aan de andere kant golfden de rivier met zijn voor de tijd van het jaar hogere waterstand. Ze danst als een tapijt dat zich uitstrekte tot aan de horizon.
De schemering gaf alles een magische gloed, terwijl de drone zijn draai voltooide. Voor een moment leek de tijd stil te staan, gevangen in dat perfecte panoramische beeld van de schemerende avond.
Kje kje kje, wah wonen we toch prachtig ien 'ons' Hulleze.