Τα τελευταία δυόμιση λεπτά είναι μάθημα! Αξίζει να δεις το βίντεο μόνο για αυτό. ΔΕΝ ήταν όλοι οι νέοι της εποχής έτσι. Όπως και τώρα δεν είναι αυτό που μας παρουσιάζουν κάποιοι. Συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε!
Μια μικρή διόρθωση. Το Saloon δεν ήταν καφέ ήταν εστατόριο και μάλιστα αρκετά καλό στο οποίο σύχναζαν άνθρωποι του θεάματος. Εξ ου και στο μενού του υπήρχαν πιάτα αφιερωμένα σ΄αυτούς. Όπως λ.χ στον Γεωργουσόπουλο. Το καλοκαίρι έβγαζε τραπέζια στο άλσος (του Αγ. Χαραλάμπους) . Ο Δαλιανίδης έμενε στην περιοχή. Ο ιδιοκτήτης του πέθανε πριν από 5χρόνια περίπου και έκτοτε παραμένει κλειστό. Bravo για τις αναρτήσεις σας 👏👏👏👏
ΚΙ ΕΓΏ ΤΌΤΕ, ΤΟ 1980 ΉΜΟΥΝΑ 13. ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 1967. ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑ ΤΌΤΕ ΤΑ ΗΟΝDA TA BOLD'OR, TA SUZUKI 55O TA 4ΚΥΛΙΝΔΡΑ ΤΑ ΚΑWASAKIA TA 550-750 GPZ....... XT 550, XT 600, XL, XR...... TΟ 1995 ΣΤΑ 28 ΜΟΥ ΑΓΌΡΑΣΑ ΈΝΑ ΧΤ 600 ΤΟΥ '84!!! ΤΟ ΈΧΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΏΣΩ!
Εξαιρετική δουλειά. Να πω ότι εχω επισκεφτεί τα περισσότερα από τα μέρη που παραθέτεις, όπως και άπειρα ακόμη από παλιές ταινίες και σειρές που αγαπήσαμε, καθώς είναι συνήθεια που μου έμεινε από τις σπουδές μου στην Αθήνα και όποτε έρθω εχω έτοιμη λίστα 😊. Νιώθεις ένα "δέος" όταν ξέρεις ότι εκεί που στέκεσαι γράφτηκε ιστορία που μπήκε από την τηλεόραση στα σπίτια ολόκληρης της χώρας με πανελλήνιου βεληνεκούς προσωπικότητες, αλλά και μια "μελαγχολία" βλέποντας τη φθορά που φέρνει η αλλαγή των εποχών σε αισθητική/κτίρια/δρόμους/τρόπο ζωής. Τίποτα δεν μένει ίδιο, ο χρόνος είναι αμείλικτος.
Ανδρονικε για ακομη μια φορα αγγιξες την ψυχη μου...Ημουν 14-15 χρονων τοτε ...(1967 εσκασα μυτη στον ματαιο τουτο κοσμο και ντουνια)...και τα Τσακαλια εγιναν ταινια-σταθμος για μας (που το εζησα εμπειρικα), που ημασταν και γεννημα θρεμμα Κορυδαλλιωτες...Θεμα καθημερινων "σοβαροτατων" και πολυωρων συζητησεων (στο Γυμνασιο τοτε)..(για τις ιστοριες των ηρωων-για τους ηρωες τους κουκλους-για τα τραγουδια της ταινιας κλπ)...Μια ταινια που ηταν πολυ κοντα στην καρδια και την ιδεολογια της τοτε υπαρχουσας νεολαιας της ευρυτερης -για εμας τουλαχιστον- περιοχης...(Νικαια-Κορυδαλλος-Κερατσινι -και περιξ- ηταν δαχτυλοδειχτουμενες -και δυστυχως οχι παντα αδικα-περιοχες της δεκαετιας ΄80 )...Καποιοι ξεκινουσαν και ζουσαν απο κοντα, αυτη την νεα κατασταση (ναρκωτικα-αλητεια-βια στα γηπεδα κλπ)...και οι υπολοιποι εδιωχναν με τρομο (και ισως περισσοτερο με απεχθεια) και τον αερα απο γυρω τους, οταν περνουσαν απο κοντα τους οι "αλητες"...(η αλητεια βλεπεις τοτε, σου "κολλουσε" απο τα 10 μετρα και κοντυτερα)...Ομορφη και αγρια-δυσκολη και παθιαρικη-νεανικη και ερωτικη εποχη...ολα ή τιποτα...καπως ετσι ηταν τοτε...Rock μουσικη και τζιν-καφετερια και ντισκοτεκ-μηχανες και αρχη ξενυχτιων-πρωτα γλυκα καρδιοχτυπια και περισοτερες πρωτες πικρες χυλοπιτες..."Προσεχε μη σου ριξουν κατι στον καφε σου"..."μην κανεις παρεα με αυτους τους μαλλιαδες"..."μακρια απο τους αλητες τους μηχανοβιους"...και παρομοιες συμβουλες συνοδεψαν τις πρωτες εφηβικες μας εξορμησεις (με ωραριο εξοδου κι επιστροφης εννοειται για εμας τα κοριτσια)...και φυσικα δεν ηταν ετσι ολη η νεολαια της εποχης...και εχεις δικιο η ματια της ταινιας ειναι του ενηλικα που τα μαθαινει τα "καινουρια κακα πραγματα" απο τις εφημεριδες και τις ειδησεις της εποχης που ηταν status και θεωρουνταν αδιαπραγματευτα αυτα που παρουσιαζαν...οπως κι αν ηταν ομως ηταν τα καλυτερα μας χρονια... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με "ταξιδεψες" σε αυτα μου τα χρονια...με ολα τα καλα και τα στραβα που ειχαν μεσα οι ωρες τους...Περιμενω το επομενο "ταξιδι"...Καλη συνεχεια...
Μπραβο!!!! Μπράβο!!!! Μπράβο σου!!!! Δεν είμασταν όλοι έτσι, 16 ήμουν το ΄80 . Πηγαίναμε στις εκθέσεις βιβλίων, ξεκοκαλίζαμε τις εφημερίδες, εγώ προσωπικά λεφτά για καφετέρια δεν είχα, 2-3 φορές να είχα πάει, χώρια που δεν μας άφηναν κιόλας, τσιγάρο για πρώτη φορά στα 19 ως φοιτήτρια. Η ζωή μεταξύ σπιτιού και σχολείου (το σχολείο μακρυά, συγκοινωνία και πόδια, για την Αθήνα μιλάω). Όλα υπήρχαν, ήταν αναλόγως που έμενες, τι παρέες έκανες, πόσο τολμηρός ήσουν, τι ενδιαφέροντα είχες, πόσο ευάλωτος ήσουν, πόσο δημιουργικός, αμφισβητίας, όλα έπαιζαν ρόλο. Εγώ από μικρό παιδί μεγάλωσα κολλημένη σε ένα ραδιόφωνο. Εκεί γνώρισα την μουσική, το τραγούδι, τα ταξίδια, τα βιβλία, το θέατρο και μεγαλώνοντας στην υπέροχη για εμένα δεκαετία του ΄80, τις ντισκοτεκ, τις εναπομείναντες μπουατ, τις ταβέρνες με ζωντανή μουσική που χορεύαμε , φθηνή και χορταστική διασκέδαση τότε, εκδρομές, ταξίδια , εκθέσεις βιβλίων, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους (χάρη στην Μελίνα τζάμπα για τους Έλληνες), κινηματογράφο για ξένες ταινίες (νόημα της ζωής πχ), ελάχιστες ελληνικές, δυστυχώς λίγες άξιζαν αλλά υπήρχαν (το 1922 ,και τα πέτρινα χρόνια πχ στο σινεμά τα είδα) , θέατρο που είναι λατρεία. Και για να μην ευλογάω τα γένεια μου και μπούρδες είδα και μπουζούκια πήγα και απογοητεύσεις είχα, και χαρτζιλίκι δεν είχα, από νωρίς δουλίτσες για τα μικροέξοδα και σύντομα δουλειά για την επιβίωση. Όμορφη η δεκαετία αυτή των νιάτων μας με ευκαιρίες άλλοτε όμορφες άλλοτε άσχημες για άλλους εύκολη , για άλλους δύσκολη. Τίποτε δεν είναι ονειρικό. Ουσιαστικά τα νιάτα μας νοσταλγούμε. Πολλές, πάντως από τις ταινίες όπως τα τσακάλια κι όλα τα άλλα που είπες προσπάθησα να δω αργότερα. Άλλες κατάφερα να τις δω και άλλες δεν άντεξα. Μεγάλωσα με τις ελληνικές ταινίες του΄50 ΄60 ΄70 περιμένοντας Κυριακή μεσημέρι ή το Σάββατο πριν την Ανάσταση. Πως να δεις τους παπασούζες τους παρθενοκυνηγους κι όλες αυτές τις αχαρακτήριστες για μένα.
Ήταν ολα όμορφα το 81 82 δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα νέοι που να έχουν μπλέξει με ναρκωτικά κόντρες με μηχανες βιασμοί απλά οι σκηνοθέτες Φώσκολος Δαδήρας διαλιανιδης οι οποίοι ήθελαν να στείλουν ένα κοινωνικό μύνημα στη νεολαία που μπορεί να φτάσει αν μπλέξουν με ναρκωτικά κακίες πάρεις ουσιες
Έχω δει τα περισσότερα βίντεο σου, όλα πολύ καλές δουλειές, όμως αυτό είναι πραγματικά κορυφαίο. Μιλάς για την εποχή μας μέσα από τις ταινίες και τους δίνεις μια διάσταση που είχε περάσει απαρατήρητη στους περισσότερους από εμάς. Συγχαρητήρια!
Φοβερή ανάλυση, συμφωνώ με την οπτική των ταινιών της εποχής και για την ίδια την ταινία. Σκουπίδια τα περισσότερα και όλα για το κέρδος, επιφανειακά. Το καλύτερο φόντο που έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιηθεί στις παρουσιάσεις σας. Κρατήστε το. Ευχαριστούμε.
Πραγματικά οι νέοι του 80 δεν ήταν ότι βλέπαμε στις βιντεοταινίες!! Αποτυπώσατε ακριβώς όπως ήταν τότε οι βιντεοταινίες! Από τις κλασικές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου που είμαι λάτρης, οι βιντεοταινιες είχαν άλλη θεματολογία που εμένα, δεν μου άρεσαν! Εκτός ορισμένων εξαιρέσεων.. Ευχαριστούμε πολύ κ. Ανδρονικε!!💎
Ανδρόνικε καλησπέρα , Είναι μια γεμάτη παρουσίαση μιας εποχής που μεγαλώσαμε(είμαι του 1969) τα ζήσαμε άλλοι έντονα και μπλεγμένοι και άλλοι ευτυχώς για μένα απλά να ξέρω τι γίνεται χωρίς να συμμετέχω (ουσίες) . Το είδα σε μεγάλη ηλικία όταν έγινα Πατέρας πριν το απέφευγα . Η οπτική σου μου δίνει περισσότερα στοιχεία . Ευχαριστώ !!!!
Καλησπέρα Ανδρόνικε. Τρομερά εμπερηστατωμένη τοποθέτηση. Όταν είδα τον τίτλο του βίντεο....ειλικρινά το άνοιξα με λίγο επιφύλαξη. Ημουν & εγώ την εποχή της βιντεοκασέτας 10 χρονών (περίπου 5-6χρ. μετά τη προβολή στις αίθουσες) και ονολογώ πως θέλω πολλά απ' αυτή την εποχή να ξεχάσω. Όλα όσα θύγει η ταινία δεν υπήρχαν τότε ούτε στην πιο τρελή μας φαντασία, στην επαρχία & το έβλεπαν με τέτοια απόσταση όσο έχει η Γη απ' τη Σελήνη. Το πιο ''βαρύ'' ήταν να καπνίζει καποιος νέος, (και αυτός ο ''κάποιος'' έπαιρνε όνομα: Αλήτης Ρεμάλι κλπ) . Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος ο Γ. Δαλιανίδης. Αν και σε αυτή την ηλικία άνοιξε το θέμα όπως το απαιτούσαν οι καιροί, χωρίς όμως να το δει πιο σφαιρικά. Προσωπικά περιμένω ένα 2ο βίντεο πάνω στο θέμα, όπως λες. Θα είχε ενδιαφέρον.
Η ταινία αναφέρετε για τα παιδιά της Αθήνας. Η επαρχία δεν είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ όπως σήμερα. Όσο για τα καμώματα της επαρχίας ήταν μεγάλο κρυφτό για τα παιδικά μάτια. Χαρακτηριστικό μιας και μιλάμε για το 80 ήταν το θέμα της ομοφυλοφιλίας, που τα περισσότερα παιδιά της επαρχίας, που είχαν τότε αυτήν την ιδιαιτερότητα ερχόντουσαν στην Αθήνα για να εκφραστούν και να ζήσουν. Έτσι "δημιουργήθηκαν" και οι τραβεστί (από το βιβλίο πεζοδρόμιο).
@@tasoulisbarbounakis161 κε αρχικά καλημέρα σας. Αυτή που καθονομάζεται είναι η εικόνα στην αρχή του '80. Δηλ. την εποχή που γυρίστικε η ταινία, ( γι' αυτό αναφέρω κάπου ότι ο κος Δαλιανίδης δεν το είδε σφαιρικά. Το ''σφαιρικά '' το παιδί/έφηβο του σχολείου που το φωνάζουν ''φυτό'' &τρώει μπούλινγκ, τον νέο που τρέχει &''χτυπά'' πόρτες για δουλειά ή φτάνει στο σημείο να δουλέψει σε εργοστάσιο για ψίχουλα, και πολλά άλλα, τα οποία συνέβαιναν & στην Αθήνα. Μπορώ όμως να μάθω την άποψή ΄σας, για ποιο λόγο έκανε την εμφάνισή της στις αίθουσες τις επαρχίας& αργότερα σε βιντεοκασέτες; Μη ξεχνάτε ότι δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να ''φύγουν'' για τις μεγάλες πόλεις, γιατί Ελλάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ η Αθήνα
Αν και χθες σας είχα απαντήσει πιο ολοκληρωμένα, η εικόνα που έχετε για την επαρχία είναι εντελώς αβάσιμη. Δέχομαι ότι κάποια στοιχεία τα πήρατε απο βιβλίο και τοποθετηθήκατε, αλλά η αλήθεια είναι πάντα διαφορετική
Μπραβο Ανδρονικε. Με εκανες να δω την ταινια απο αλλη οπτικη. Την ειχα δει οταν πρωτοπαιχτηκε και ομολογω οτι την ειχα απαξιωσει ευθυς εξ αρχης. Ισως γιατι αφορουσε την γενια που ερχοταν μετα απο μενα. Μια γενια στην οποια προσπαθησαν να τη διαβρωσουν και να την αποπροσανατολισουν μεθοδικα (Ροζενταλ: Στοχος η φθορα των συνειδησεων). Παντως οσο επιφανειακα κι αν θιγει το θεμα ο Δαλιανιδης το ζητημα για μενα ειναι οτι η νεολαια εκεινης της εποχης και ακομα περισοτερο και της σημερινης, βρεθηκε εκτεθειμενη σε μια μεθοδικη απαξιωση. Ποιος φταιει γι αυτο? Τολμω να πω η δικη μου γενια (ας πουμε η γενια του Πολυτεχνειου). η οποια παρελαβε απο τη προηγουμενη ιδανικα και ινδαλματα και επεστρεψε ανδεικελα. Ευχαριστω.
Καλησπέρα κ. Ανδρονικε σας ευχαριστούμε για άλλο ένα υπέροχο βίντεο με την αγαπημένη δεκαετία!! Ο θεός να σε έχει πάντα καλά εσένα κ την οικογένεια σου.
Άλλη μία πλήρη έρευνα από τον Ανδρόνικο... Μπράβο Ανδρόνικε... Μας φέρνεις πίσω στις δικές μας εποχές.... Μικρή διόρθωση, ότι το SALLON, δεν ήταν καφετέρια αλλά εστιατόριο και μάλιστα από τα "κυριλέ" της εποχής, με πιάνο και... απλησίαστες τιμές για τους κοινούς θνητούς. Ήταν καλλιτεχνικό στέκι της εποχής και μάλιστα το χρησιμοποιούσε και ο Δαλιανίδης για τα επαγγελματικά ραντεβού του, με τους καλλιτέχνες. Ήταν άλλωστε πολύ φίλος του κου Γιάννη (έτσι τον έλεγαν τον ιδιοκτήτη του Sallon). Δίπλα ακριβώς, όπως σωστά είπες, ήταν ο "Κίτρινος Σκίουρος", στέκι της εποχής για τους νέους. Ήταν καφετέρια και το βράδυ μεταμορφωνόταν σε μπαράκι που ήταν το καθημερινό στέκι του Δαλιανίδη, ο οποίος έμενε ακριβώς από πάνω, στον 1ο όροφο. Κάθε βράδυ που ερχόταν ο Δαλιανίδης, έκανε παρέα με όλους τους θαμώνες του Σκίουρου, κατά κύριο λόγο νέοι 18-25 ετών, και συζητούσε τα θέματα που τους απασχολούσαν, για να μπορεί να αφουγκραστεί και να δημιουργήσει τις ταινίες του. Πολλές φορές μας ρωτούσε τις συνήθειές μας, τις ασχολίες μας, το τί μας αρέσει και γενικά τις σκέψεις μας. Ήθελε να ξέρει, για παράδειγμα, ποια μηχανή θα μας άρεσε να έχουμε, πόσα κυβικά, ποια μάρκα, αλλά ρωτούσε και λεπτομέρειες, όπως πόσο μπορεί να στοιχίζει μία μηχανή και με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να την αποκτήσουμε.... Περάσαμε καλά τότε με τον κύριο Γιάννη (Δαλιανίδη), όπου μας ρωτούσε, ποιον από τους ηθοποιούς θα θέλαμε να μας φέρει να συναντήσουμε, και ανταποκρινόταν σε ότι του ζητούσαμε. Μία ηθοποιό μόνο δεν πρόλαβε να μας φέρει που μας είχε υποσχεθεί: την Ζωζώ..... Σε ευχαριστούμε Ανδρόνικε.... :)
Εχω μερικές δεκαετίες που λέω πάνω κάτω το ίδιο πράγμα: Η ταινία αυτή, δεν έδειχνε τους νέους, αλλά το πως έβλεπαν τους νέους ΜΕΡΙΚΟΙ μεγαλύτεροι, και μάλιστα το ''θείτσικο-μπαρμπαδίστικο'' μέρος αυτών, που είχαν λιγάκι χάσει πια επαφή. Ομοίως και το Οταν οι Ροδες Χορεύουν, που αν δεν κάνω λάθος, πάλι του Δαλιανίδη ήταν. Θαυμάζω τον Δαλιανίδη, οι ταινίες του, αν μη τι άλλο, είναι ένα ντοκυμαντέρ της εποχής που γυρίστηκαν, δείχνουν πως ήταν οι άνθρωποι και πως ήταν τα μέρη, τα ήθη, οι συνήθειες, το πως σκεφτόντουσαν κ.ο.κ. Στην δεκαετία του '80 όμως, ο Δαλιανίδης, μας το χάλασε αυτό. Αυτά που δείχνει εδώ είναι καρικατούρες ανθρώπων. Ολες οι ταινίες δείχνουν χαρακτήρες μη-ρεαλιστικούς, αλλά εδώ το παραέκανε. Σαν ντοκυμαντέρ της δεκαετίας του '80 ο Δαλιανίδης λίγη σχέση έχει, εγώ βλέπω να το περιγράφουν καλύτερα, ταινίες όπως Οι Απέναντι ή το Νοκ Αουτ. Ποτέ δεν μου αρεσε και αυτή η δαιμονοποίηση της μοτοσυκλέτας, η οποια ως ενα βαθμό από τις ταινίες, παρέσυρε την πραγματική κοινωνία. Είμαι 53 ετών σήμερα, έχω 8 μοτοσυκλέτες, ασχολήθηκα μαζί τους σε μεγαλύτερη ηλικία, σαν έφηβος δεν πρόσεχα καν την υπαρξή τους, σαν αυτούς που δείχνει η ταινία δεν ήμουν ποτέ. Ούτε οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές ήταν ποτέ έτσι. Γενικότερα, τα ναρκωτικά, μου φαίνεται, μάλλον τα έπαιρναν αυτοί που φτιάξανε την ταινία ή τα ετοίμαζαν για το Οταν οι Ροδες Χορεύουν που ειναι ΑΚΟΜΑ χειρότερο, σε σουρεαλιστικό πλεον επίπεδο. Ωραίο βίντεο και επί του θέματος, μπράβο για μια ακόμα φορά.
Αυτή είναι η άποψη σου και δεν πάει να πει ότι είναι ορθή. Σαφώς και ήταν αυτή η κατάσταση με τις μηχανές γι'αυτό και τις περιέγραφαν ως σκοτωστρες, ούτε εσύ ούτε γώ το λέω αλλά τα γεγονότα. Και σαφώς η ηρωίνη και τα ναρκωτικά θέριζαν στην δεκαετία του 80-90, πιάτσες όπως Εξάρχεια, Πεδίον, Καλλιθέα, Ζωγράφου, κ.α
ΦΙΛΕ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.ΕΓΩ ΣΥΧΝΑΖΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΦΕΥΓΑ ΛΟΓΩ ΣΥΜΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΩΝ ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΣΥΧΝΑΖΑΝ ΨΑΧΝΟΤΑΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ,ΗΤΑΝΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ.ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ
Ευχαριστούμε εξαιρετική ανάλυση είσαι μεγάλος γνώστης του κινηματογράφου. Συμφωνώ με το σχόλιο στο τέλος υπηρχε μια μειονότητα που ταυτιζοταν με το ρόλο των τσακαλιων (αληταμπουρες, αλάνια, κωλόπαιδα τότε). Μια μεγάλη όμως μερίδα θέλω να πιστεύω ότι ταυτιζονταν με το ήθος του κλασικού κινηματογράφου (γεννημένοι δεκαετία 70 κυρίως). ❤
Συγχαρητήρια για το βίντεο, είμαι κι εγώ από αυτούς που ανέμεναν από σας να στραφείτε και στις μεταγενέστερες δεκαετίες. Ο τίτλος βέβαια αδικεί το περιεχόμενο καθώς εδώ έχουμε μια πλήρη ανάλυση της ταινίας και ως τέτοια θα πρέπει να παρουσιάζεται, αλλά αν αυτό σημαίνει περισσότερες θεάσεις το σέβομαι. Θα χαρώ κι εγώ να δω περισσότερα ανάλογα βίντεο για ταινίες εκείνης της δεκαετίας (και γιατί όχι και της επόμενης) πχ άλλες του Δαλιανίδη, τις άγαρμπες - τουλάχιστον - προσπάθειες του Φώσκολου κλπ κλπ, ακόμα και γι' αυτές που αποτέλεσαν το απόλυτο ναδίρ του ελληνικού σινεμά, μερικές από τις οποίες αναφέρατε κι εδώ και πιστεύω ότι επιβάλλεται να τις δούμε ως ένα από τα φαινόμενα της εποχής και πώς προέκυψαν. Μπράβο και πάλι!
συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνετε , κάθε βίντεό σας για τον ελληνικό κινηματογράφο είναι και μοναδικό , συνεχίστε το έργο σας για τις αξέχαστες δεκαετίες και τα αληθινά ταλέντα που σημάδεψαν μάγεψαν γενιές και συνεχίζουν ακόμα
Ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε! Πολύ καλη η ανάλυση σου τα σχόλια, οι συγκρίσεις κάνουν πολύ ενδιαφέρουσα αυτη την δουλειά, πορ' οτι αναφέρεται σε ταινία της δεκαετίας του 80, που οπως και συ αναφέρεις μας δείχνει επιφανειακά τα σημεία των καιρών. Σε αυτην την δεκαετία ημουν νεαρή, μας αρέσουν όμως περισσότερο οι παλιότερες ταινίες, για τους λόγους που έχεις εξηγησει και συμφωνώ μαζί σου. Πολύ, πολυ αξιόλογη η δουλειά σου! Καλη δύναμη!
Καλησπέρα Κύριε Ανδρόνικε . 🙋♀️ Ευχαριστώ τόσο πολύ 🙏🏻🙏🏻 για το σημερινό βίντεο. Λατρεύω❤ τα βίντεο , που γυρίστηκαν οι παλιές Ελληνικές ταινίες . Συνεχίστε αυτά τα βίντεο είναι τα αγαπημένα όλων των συνδρομητών του καναλιού σας. Καλό σας βράδυ . Καλό μήνα για αύριο και καλές γιορτές. Εύη από Αθήνα . 🙋♀️ 🎄☃️✨️🌲⛄️❄️
Και μόνο που πέρασαν πάνω από 40 χρόνια από τις αρχες του '80, η ταινία μας συγκινεί αν και είμασταν μικροί ανήλικοι και δεν μας επίτρεπαν να τη δουμε στα τοπικά σινεμά (Λένορμαν, Αστόρια, Αρμονία) του Κολωνού, λογω θέματος και γλώσσας! Συγχαρητήρια για το βιντεο και παλι!
Ήμουν ακριβώς 15 ετών και το είδα στο Λητώ στην Φορμίωνος τότε και χωρίς πρόβλημα.ηταν πρωθυπουργός ο Παπανδρέου το 81και δεν υπήρχε λογοκρισία και ακατάλληλα της χούντας.αλλα και από τότε όλοι κάνανε πως δεν βλέπουν όπως και με τα ποτά μπόμπες στ ανήλικα σημερα
Καλησπέρα και πολλά συγχαρητήρια κι από μένα τόσο για την άψογη έρευνα όσο και τη θεματολογία και βέβαια την παρουσίαση . Επιβεβαιώνω κι εγώ ως πρώην Ζωγραφιώτης ότι ο Δαλιανίδης ήταν κάτοικος της περιοχής και συγκεκριμένα έμενε στη 2η γωνιακή πολυκατοικία μετά το sallon και τον κίτρινο σκίουρο κατεβαίνοντας ( Δημητρέσσα & Αντιφίλου ) στον πρώτον όροφο . Πολλές φορές τον βλέπαμε εκεί στο μπαλκόνι από το παρκάκι απέναντι .
Πολλα μπραβο Ανδρονικε για ενα ακομα υπεροχο βιντεο!!!Ειναι βεβαια γνωστο οτι ο ερχομος της τηλεορασης και η παραγωγη μυθοπλασιας εξαφανισε το λεγομενο εμπορικο κινηματογραφο των δεκαετιων ΄50 και ΄60.Αυτο ηταν βεβαια λογικο και φυσικο επακολουθο.Συμφωνω με αυτο που ανεφερες οτο δηλαδη η ΕΡΤ ''κουρασε'' το κοινο με ως επι το πλειστον ''βαρια'' δραματα βασισμενα σε βιβλια τα οποια οσο καλες αξιολογες παραγωγες ηταν και με καταξιωμενους ηθοποιους (Λωξαντρα,η εξαφανιση του Τζων Αυλακιωτη,Αστροφεγγια κλπ κλπ) στερεψε απο ιδεες και ελλειψει κωμωδιογραφων αφου ειτε ειχαν γερασει ειτε ηταν σε μεγαλη ηλικια οι παλιοι(Τσιφορος,Πρετεντερης,Γιαλαμας,Σακελλαριος κα).Ετσι με τον ερχομο του βιντεο ο κοσμος καταναλωσε αφθονη σαχλαμαρα για να ξεσκασει απο τα ''αρτηριοσκληρωτικα''δραματα της ΕΡΤ.Με την ιδιωτικη τηλεοραση βεβαια ολα αυτα τελειωσαν αφου τα ιδιωτικα καναλια εδωσαν στον κοσμο ατελειωτη μπουρδα απο το πρωι ως το βραδυ.Νομιζω ομως οτι μια απο τις πρωτες αποπειρες πιο ''αμεσου και γηινου'' σινεμα ηταν η Παραγγελιά το 1979 αν δεν κανω λαθος.Μετα βεβαια ηρθε ο Ανθρωπος με το γαλυφαλλο,ο Αγγελος και αλλες ταινιες βασισμενες σε αληθινα γεγονοτα.Μην ξεχναμε βεβαια τις ταινιες του Περακη( αρπα κολλα,λουφα και παραλλαγη)οι οποιες βεβαια εκοψαν πολλα εισιτηρια κι οχι τυχαια.Οπως βλεπουμε ολα ερχονται και παρερχονται,κανουν τον κυκλο τους και ειτε επανακαμπτουν ΄΄ανανεωμενα΄΄ ειτε εξαφανιζονται οπως η βιντεοκασετα.Ευχαριστω πολυ και συγγνωμη για το μακροσκελες κειμενο.Καλες γιορτες σε εσενα και την οικογενεια σου!
Very informative video. Your discussion of narcotics being a new topic for Greece in the late '70s brought back a memory from that time. Some time in the late '70s my father brought home his usual monthly Greek magazines imported to Canada from Greece. One magazine called "Thisavros", I believe, had the entire front cover of an album from the rock group KISS. The headline went something like "Ta Narkotika kai i Neolea" (Drugs and our Youth). I had to explain to my mother that I don't take drugs even though I listened to KISS. [Sorry for my comment being in English. I speak and understand Greek quite well, but I am not able to type in Greek). Thanks for your very interesting content.
Άλλο ένα πολύ καλό βίντεο! Ίσως άξιζε, στην αναδρομή στα 80'ς, μια αναφορά στους Νικολαιδη και Περάκη.... Εγώ τουλάχιστον, στα 18 όταν προβλήθηκαν τα Τσακάλια, αυτό το ελληνικό σινεμά θυμάμαι εκείνη την , δυστυχώς, μακρινή εποχή.... Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ!!!
Πολύ όμορφο βίντεο και έβαλε πολλά πράγματα σε μια σειρά... Γεννημένος το 1975 και πλέον 10 ετών στα μέσα των 80s ζήσαμε τον απόηχο αυτής της εποχής που περιγράφει η ταινία. Ως έφηβος των 90s με την βιντεοκασέτα αλλά και την ιδιωτική τηλεόραση, συμμερίζομαι απόλυτα τα όσα περιγράφεις. Δεν διαφωνώ πουθενά μιας και η οπτική σου με βρίσκει σύμφωνο διότι ηλικιακά ήμαστε πολύ κοντά... Και φυσικά ανήκω και εγώ σε αυτούς που ναι μεν θα πηγαίναμε στα καφέ και στα club αλλά υπήρχε και πολύ κινηματογράφος, τέχνη, βιβλίο και φυσικά πολύ μουσική στην ζωή μας χωρίς ακρότητες.
Eξαιρετικο!! Την θυμαμαι εκεινη την εποχη αν και λογω του οτι ειμαστε σχεδον συνομηλικοι (πρεπει να μου ριχνεις κανα χρονο) δεν την θυμομαστε βιωματικα.Στα 10 και 11 δεν βγαιναμε εξω,δεν πηγαιναμε σε καφε και ντισκο (αυτες τις προλαβαμε στα τελειωματα τους προς τα τελη των 80s πριν αντικατασταθουν απο τα club) και σιγουρα δεν καπνιζαμε,πιναμε,καβαλουσαμε μηχανες. Παντως το τελειο βιντεο σου μου θυμισε μια θεια που ειχα η οποια ετρεμε μηπως τα ξαδερφια μου (που με περνουσαν 4-5 χρονια) γινουν "αλητες με μυτερα παπουτσια,μηχανακια,μαγκιες αλητειες και ναρκωτικα" 😂 Αν κατι μαθαινουμε απο αυτο το βιντεο αλλα και απο τις προσωπικες εμπειριες ως μελος ψιλοαγριας παρεας στα late 80s-early 90s ειναι πως πολλα που σοκαρουν τους σημερινους γονεις (νεανικη παραβατικοτητα,ναρκωτικα κ.α) δεν ειναι τωρινο φαινομενο.Ισως οπως η ταινια με καπως αφελη και boomer-ιστικο (πριν καν υπαρξει ο ορος) αναδεικνυει κανοντας τον γονιο του 1980 να πιστεψει πως ολοι οι νεοι ειναι "αλητες-μηχανοβιοι-πρεζακια" τωρα αυτο γινεται απο τα κοινωνικα δικτυα και τα βιντεο που ανεβαζουν οι πιτσιρικαδες. Κατι παρομοιο ειχε κανει πριν καμμια 15ετια με μια σειρα ή τηλεταινια θα σε γελασω,ο Λακης Λαζοπουλος οπου με τον ιδιο αφελη και αστειο,εως cringey τροπο προσπαθησε να δειξει την σε αδιεξοδο-κουρασμενη με το συστημα-επαναστατημενη νεολαια των 00s.Οχι οπως ηταν,αλλα προφανως οπως αυτος νομιζε οτι ηταν.
Στο μέρος που έμενα-Κορυδαλλός- τα πράματα ήταν περίπου όμοια με την ταινία.Επίσης σε πολλά μέρη της Αθήνας και του Πειραιά,έτσι ήταν και χειρότερα με αφετηρία τα γήπεδα.Για την τηλεόραση που λες,πριν το 1981 υπήρχαν σειρές που σε καθήλωναν,άλλες εκπομπές ενδιαφέρουσες αλλά λίγες.Ολα ήρθαν πάνω κάτω με την Αλλαγή το 81.Ετυχε να βλέπω στην ΕΡΤ το οσκαρικό έργο "Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι".Μια πλοκή περίεργη,και φτάνουμε στο επίμαχο σημείο που ένας μουσάτος με γυαλιά βυζαίνει την μάνα του.Το τι έγινε από τηλεφωνήματα,χαλασμός.Κόψανε το αριστούργημα και έπεσε μαύρη μαυρίλα για πολλή ώρα....Οσο για την σύγκριση που κάνεις με τον εαυτό σου και τα ενδιαφέροντά σου περί τέχνης,σε πληροφορώ ότι ήσασταν πολύ λίγοι.Οι πολλοί την έβρισκαν κάπως έτσι σχεδόν.
Πολύς νέος κόσμος αρχές του 80 έμαθε τα ναρκωτικά στα γήπεδα και ειδικά στην θύρα 7 στο Φάληρο. Θυμάμαι πλ Μέμου Κορυδαλλό και Βικτώρια Νίκαια γεμάτα ντρόγκες. Πολλές κλοπές μηχανών επίσης από Μπραχαμιώτες και Μενιδιάτες κυρίως, γενικά έπαιζε και τότε παραβατικότητα αλλά υπήρχε αστυνομία που τώρα είναι ανύπαρκτη.
Απίστευτη ανάλυση. Πιστεύω ότι έχετε να δώσετε πολλά στο κοινό σας με ανάλυση κι άλλων ταινιών του 80. Για τη συγκεκριμένη μου έχει μείνει η εικόνα που έχει το σπίτι που προμηθεύονται τα ναρκωτικά. Το έχει αν θυμάμαι μια Ολλανδέζα και στο κεντρικό πλάνο υπάρχει η φωτογραφία του Τσέ γκεβαρα . Γενικά ο Δαμιανίδης νομιζω ουι και ιδεολογικά πρέσβευε τις συντηρητικές δυνάμεις και η ταινία γυρίστηκε λίγο πριν την Αλλαγή ( ΠΑΣΟΚ ). Έτσι τα κακά παιδιά ήταν και λίγο αριστερά !😂😂
Ανδρόνικε καλημέρα και καλό μήνα. Και εγώ ως λίγο μικρότερος από εσένα αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι εμάς δεν μας άφηναν τότε οι δικοί μας να δούμε αυτές τις ταινίες, θεωρούνταν ως ακατάλληλες. Αν θυμάσαι, τότε εμφανιζόταν το Α πάνω δεξιά στην οθόνη, κάτι που για μας σήμαινε ότι έπρεπε να κλείσει η τηλεόραση ή να πάμε για ύπνο... Το 1981 ήμουν 7... Να φανταστείς ότι π.χ. το Ρόδα, τσάντα και κοπάνα ήταν τότε απαγορευμένο στα παιδιά στις ηλικίες 10-12-15 χρόνων από πολλούς γονείς... Για ακόμη μία φορά, συγχαρητήρια για το εξαιρετικό βίντεο...
Μπράβο Ανδρόνικε!! Ιδίως για τα σχόλια που κάνεις τα τελευταία λεπτά του βίντεο. Εγώ ήμουν 10 ετών όταν προβλήθηκαν τα Τσακάλια, και τα όσα λες για τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας 80, με εκφράζουν και με βρίσκουν απόλυτα συμφωνη. Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά!!! Συγχαρητήρια!!!
Ανδρόνικε συγχαρητήρια και για αυτό το βίντεο. Με μεγάλη χαρά συναντώ την επέκταση σου και σε άλλες δεκαετίες. Να συμπληρώσω ότι το Saloon και ο Κίτρινος Σκίουρος εμφανίζονται και σε επεισόδιο της σειράς "Ρετιρέ" του Δαλιανίδη.
Πολύ ωραιο βίντεο με εξαιρετική ανάλυση όπως πάντα. Ναι, η αλήθεια είναι οτι δεν αντιπροσώπευαν ολους τους νέους αυτοί οι ήρωες των τσακαλιών. Όπως δεν αντιπροσώπευαν και όλους τους νέους, οι ήρωες του Κατήφορου εκείνη την εποχή. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε. Νομίζω πως απλά μέσα από αυτές τις ταινίες προσπαθούσαν κάποιοι να αναδείξουν ένα θέμα και να αποτρέψουν την κοινωνία απο μια εξάπλωση. Δεν θα ξεχάσω στα μάτια μου τα παιδικά, ρεπορτάζ του Κώστα Τσιβιλίκα (του δημοσιογράφου) με μανάδες παιδιών που χάθηκαν απο τα ναρκωτικά και τον τρόμο που ένιωθα οτι το "τέρας" μας πλησιάζει. Εγώ νομίζω οτι όλα είναι θέμα εποχής και κοινωνικών συνθηκών. Μεγαλύτερη ζημιά ας πούμε έκανε το πρότυπο με τις μηχανές που παρουσιαζονταν (και απο τον Δαλιανίδη) σε διάφορες ταινίες ή βιντεοταινίες, ως το πρότυπο μαγκιάς και αρρενοπότητας και όλη η Ελλάδα θρηνούσε θύματα καθημερινά. Όπως και η βιντεοταινία, η αποενοχοποίηση του γυμνού. Η σεξουαλικότητα. Το τρίτο φίλο ως κάτι που ζει αναμεσά μας κτλ. Σημεία των καιρών.
Καλό το βίντεο και η επιλογή σου αν και μου φάνηκε πολύ παράξενο που έβαλες ταινία του 80. Θίγεις ένα ιδιαίτερο θέμα που αφορά τα νιάτα μας. Θα διαφωνήσω αρκετά με όσα είπες στο βίντεο. Προτού όμως μιλήσω για τις διαφωνίες μου σχετικά με την εποχή εκείνη, να σημειώσω δύο πραγματάκια που έχουν σημασία. Το πρώτο, που είναι και καλλιτεχνικό, θυμάμαι το σκηνοθέτη Φέρρη που ήταν μαζί με τον Τσιβιλίκα και τον Πλέσσα στην εκπομπή καλλιτεχνικό καφενείο (υπάρχει στο tube), να έχει μία διαφωνία με έναν καλεσμένο του και να του εξηγεί πως οι σημερινοί σκηνοθέτες θέλουν πιο ρεαλιστικές σκηνές αντί όπως γινόταν παλιά. Όντως σε πολλές κοινωνικές ταινίες που παίχτηκαν τότε το ρεαλιστικό στοιχείο αποδίδεται, άγαρμπα (γνώμη μου) αλλά αποδίδεται δε. Το δεύτερο στοιχείο ήταν πως την θεματολογία των κοινωνικών ταινιών οι σεναριογράφοι την έβρισκαν από την επικαιρότητα των εφημερίδων (όπως πολύ εύστοχα είχα διαβάσει σε κάποιο αφιέρωμα για τη δεκαετία αυτή). Τα κύρια άσχημα κοινωνικά φαινόμενα τότε ήταν τα ναρκωτικά, ο χουλιγκανισμός, τα δυστυχήματα από μηχανές και ο τζόγος (ως τα μέσα της δεκαετίας, μετά ξεκινάνε πιο σοβαρά όπως ασθένειες, οικολογικές καταστροφές και τα πολιτικά σκάνδαλα). Υπήρχε και ένα άλλο που το έθιγαν με έμμεσο τρόπο και αυτό ήταν το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Όλα αυτά αναφέρονται για ηλικίες από 17 και πάνω. Η παραβατικότητα ήταν αυξημένη σ’ αυτές τις ηλικίες έως και τα 45. Η δεκαετία αυτή ήταν μία μεταβατική περίοδος από το παλιό προς το σύγχρονο και από το ελληνικό στο ξένο. Τα θέματα τεχνολογίας αν και με βήματα σαλίγκαρου, ενώ τα κοινωνικά τα ρουφούσαμε με το κουτάλι. Αυξήθηκε η προσέλευση του κόσμου στο σινεμά με ξένες ταινίες, κυρίως εμπορικές αμερικάνικες. Το ίδιο και στην τηλεόραση. Star wars, Gallactika, Star Trek, Βιονική γυναίκαι και άντρας, Κιτ, ήταν σειρές και ταινίες που επηρέασαν γενιές έως και σήμερα. Αγαπήσαμε όσο ποτέ την τεχνολογία. Θέλαμε να επικοινωνούμε όπως στο Σταρ Τρεκ ή και να διακτινόμαστε, να πηδάμε όπως η βιονική γυναίκα και να οδηγάμε μηχανές που πετάνε όπως στο Γκαλάκτικα ή αυτοκίνητα όπως στον κιτ ή στου ντιουκς. Επίσης είχαμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τον υπολογιστή, την ιδιωτική και δορυφορική τηλεόραση και πολύ σύντομα ήρθαν και τα κινητά (αρχές δεκαετίας του 90). Στην πολιτική η δεκαετία αυτή μέσω του πασοκικού σοσιαλισμού πάντρεψε τον σοσιαλισμό με τον καπιταλισμό με τον πιο περίεργο τρόπο που μπορούσε να γίνει. Επιφανειακά ο ένας έβριζε τον άλλον με ταμπέλες (δεξιός - αριστερός) ενώ όλοι τα αρπάζανε με τον ίδιο τρόπο. Αναφέρομαι σε όλα αυτά διότι η νεολαία αυτά κυνηγούσε ως όνειρα αλλά είχε πολύ λιγότερα, από αυτά που ήθελε. Όμως τα ήθελε και πάλευε να τα αποκτήσει. Στις ταινίες τα δείχνει όμως από την πλευρά των παραβατικών παιδιών που δεν θέλουν τον δύσκολο τρόπο και μάθανε στα εύκολα. Έτσι γοητεύονταν από τα παραμύθια επιτήδειων και το κακό δεν αργούσε να γίνει. Η μπόρα έπαιρνε και καλά παιδιά που παραστρατούσαν. Οι ειδικοί που δείχνει στην ταινία ήταν κάτι σύνηθες για την τηλεόραση, αλλά χωρίς κανένα αντίκρυσμα. Ο αμερικανισμός που είχε έρθει, είχε καταφέρει να κυριαρχήσει κάθε νέο και νέα στα πάντα. Από μουσική, σινεμα, απόψεις, κουλτούρα, θρησκεία. Ακόμα και τους αντίθετους του, κατάφερε να τους ενσωματώσει εκεί ακριβώς που ήθελε. Δεν άφησε τίποτα και τα κατάφερε πολύ καλά. Έως και σήμερα που έχουμε γίνει …… (δε λέω). Αν και υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια απ΄ ότι σήμερα, διότι υπήρχε γειτονιά, επικοινωνία, επαφή κάτι που δεν υπάρχει σήμερα. Αλλά δεν ήταν αρκετά για να τα προστατεύσει από τέτοια προβλήματα. Σας θυμίζει κάτι; Αν ανατρέξετε στις ξένες κοινωνικές και δράσης σειρές και ταινίες της που παιζόταν του 80 (κυρίως του 90), αυτοί είχαν αυτά τα χάλια από τότε και εμείς δεν τα καταλαβαίναμε ή δεν πιστεύαμε ότι θα τα αποκτούσαμε.
Μπαίνω στο πειρασμό να γράψω σεντόνια αλλά δε θα το κάνω. Νομίζω ότι αξίζουν και αυτές οι ταινίες την προσοχή μας (ακόμα και οι βιντεοταινίες). Ας προσπαθήσουμε να τις δούμε χωρίς να αναζητούμε "ποιότητα" και βαθιά νοήματα. Ναι, πολλές από αυτές ήταν άρπα κόλα. Ακόμα και ως "κακές" ταινίες αντιπροσωπεύουν μια εποχή. Και για κάποιο λόγο αυτή η εποχή κοντεύει να λάβει μυθικές διαστάσεις στη συλλογική μνήμη
Μπράβο Ανδρόνικε, πραγματεύεσαι εξαιρετικά το θέμα καθώς το έζησες και ο ίδιος. Καθώς είμαστε συνομήλικοι, νομίζω ή τουλάχιστον έτσι βίωσα εγώ την εφηβεία μου τη δεκαετία του 80, ότι όλο αυτό που δείχνει η ταινία έχει να κάνει λίγο ή πολύ και με τις γειτονιές ή αν θέλεις και τις παρέες που επέλεγε ο καθένας μας και πολύ σωστά το αναφέρεις ότι η δική σου παρέα ήταν σινεμά, βιβλία, έρωτες κλπ. Κάπως έτσι είχα επιλέξει κι εγώ τη δική μου παρέα γιατί οι άλλες αυτές οι πιο κοντά στην ταινία, απλά με τρόμαζαν. Παίζει ρόλο βέβαια και το περιβάλλον που μεγαλώνει κάποιος και πρωτίστως το ίδιο του το σπίτι. Πάντως σινεμά πηγαίναμε κι εμείς και όχι ελληνικό κινηματογράφο (Το όνομα του ρόδου πχ τι ταινιάρα...) και για καφέ τα Σαββατόβραδα και που και που και κανένα ηλεκτρονικό παιχνίδι (games) λέγαν τα εν λόγω μαγαζιά και ντίσκο μόνο για τον ετήσιο χορό της τάξης μας.... Βίντεο είχαμε στο σπίτι (ήταν της μόδας) και οι γονείς έστελναν εμένα στο videoclub για ταινία, ελληνική κατά προτίμηση αλλά όχι τύπου Ψάλτη. Νομίζω τελικά και χωρίς να έχω τάσεις ρομαντισμού ή αναπόλησης, ότι η γενιά μας ήταν μεταβατική από αυτή του σινεμά και των πάρτι σε αυτή τη σημερινή των παιδιών μας με τα κινητά και τις συζητήσεις τύπου έλα ρε Bro.... Και πάλι συγχαρητήρια !!!
Κύριε Ανδρόνικε συγχαρητήρια για τη σπουδαία δουλειά!! Μακάρι να προβαλλονταν τηλεοπτικά τα βίντεο σας προκειμένου να μπορούσε να τα απολαμβάνει ένα μεγαλύτερο εύρος τηλεθεατών.Μας ταξιδεψατε στο χρόνο. Ευχαριστούμε!
Καλησπέρα και από μένα! Η δική μου γενιά που ήμασταν λίγο μεταγενέστεροι είχαμε επιρροές από τα 80' καφετέριες, κλαμπ είχαμε βέβαια αντί για ντίσκο, μηχανές και πολύ τζιν ντύσιμο που είναι διαχρονικό!...αν και είμαι γυναίκα το προτιμώ ακόμα! Πάντως ο Δαλιανίδης έβγαλε μεγάλα ονόματα και παλιά και πιο νέα. Καλή συνέχεια και θέλουμε και άλλες ταινίες από τα 80' γιατί υπάρχουν κάποιες που είναι αξιόλογες!
Πολυ καλη και ωραια χρηση της γλωσσας! Δε περιμενα οτι θα μου εκανε αυτο περισσοτερο εντυπωση περαν της υπολοιπης πολυ καλης δουλειας που εχεις κανει στο βιντεο. Εγγραφη και like πολυ ευκολα.
πω, πω! το πόσο καλό ήταν αυτό το αφιέρωμα, Ανδρόνικε το αποδεικνύει το ότι μου ξύπνησε τόσες σκέψεις, που φοβάμαι ότι δε θα μπορέσω να τις αποτυπώσω ούτε περιεκτικά, ούτε με τον απαιτούμενο ειρμό. ας κάνω μια προσπάθεια ωστόσο. κατ' αρχάς, ευκαιρίας δοθείσης να καταθέσω την απορία μου σχετικά με το ότι, ενώ την δεκαετία του '80 υπήρχαν στην τηλεόραση πολλά αφιερώματα σχετικά με την μάστιγα των ναρκωτικών (εκ των οποίων πολλά αρκούντως ρεαλιστικά και σοκαριστικά), πλέον η τηλεόραση ()όχι ότι παρακολουθώ κιόλας) μου δίνει την εντύπωση ότι είτε θεωρεί το θέμα αυτό κάτι το δεδομένο, είτε ακόμη χειρότερα ἐμμεσα να το διαφημίζει. δεν λέω ότι αυτά τα τηλεοπτικά αφιερώματα περί ναρκωτικών με απέτρεψαν, θέλω να πιστεύω ότι οι γονείς και το περιβάλλον μου δεν μού άφησαν κενά ώστε να αναζητήσω την πλήρωσή τους αλλαχού, μιας και κατά την φοιτητική μου περίοδο παρήλασαν από μπροστά μου κάθε είδους σκευάσματα, τα οποία δεν μπήκα καν στη διαδικασία της περιέργειας να τα πλησιάσω. σε κάθε περίπτωση η απουσία κάθε προσπάθειας ευαισθητοποίησης από τα ΜΜΕ, μου φαίνεται περίεργη. τώρα ας περάσω στα του κινηματογράφου. πρώτη φορά πήγα με τους γονεί μου στον κινηματογράφο στο «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», βέβαια ήμουν τόσο μικρός που όχι μόνον δεν έχω συγκεκριμένη ανάμνηση από την ταινία, αλλά υποσυνείδητα μάλλον επηρεάστηκα αρνητικά, ώστε ποτέ δεν επεδίωξα να την ξαναδώ! άλλο περίεργο είναι ότι με τους παιδικούς φίλους πηγαίναμε σινεμά να δούμε από «ΕΤ ο εξωγήινος» μέχρι και αλλοδαπά σκουπίδια του στυλ Μπαντ Σπένσερ Τέρενς Χιλ, δεν πηγαίναμε να δούμε ελληνικό κινηματογράφο! η μόνη ελληνική ταινία που πήγα να δω στο σινεμά την δεκαετία του '80, ήταν το «Εις μνήμην Χάρυ Κλυνν». Ακόμη και σήμερα η μόνη ελληνική ταινία που μπορώ να παρακολουθήσω από την εν λόγῳ δεκαετία με ευχαρίστηση είναι το «Λούφα και παραλλαγή». ακόμη και ο δεκαεννεάχρονος γιός μου προτιμά τις ελληνικές ταινίες του '50 και δεν βλέπει καν αυτές του '80. Ανδρόνικε, προσπάθησα σκληρά να συνοψίσω, είχα κι άλλα να ανφέρω, όμως τα ωραία σου αφιερώματα σίγουρα θα μας ξαναδώσουν την ευκαιρία να ανταλλάξουμε σκέψεις. σε χαιρετώ!
Ηθελα καιρο τωρα να δω που γυριστηκαν οι ταινιες της δεκαετιας του 80.το σημερινο βιντεο ηταν ευχαριστη εκπληξη.θιξατε κυριε Ανδρονικε με τον καλυτερο τροπο το νοημα της ταινιας.ελπιζω να συνεχιστει το αφιερωμα στην δεκαετια των παιδικων μου χρονων.
Καλησπέρα κύριε Ανδρονικε, πολύ ωραίο το αφιέρωμα σε αυτή την ταινία και την δεκαετία. Πιστεύω η κάθε εποχή έχει την δική της κουλτούρα. Οι ταινίες αυτές που λέτε του ‘80 δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύουν όλη την τότε κοινωνία απλά δείχνουν κάποια πράγματα που για την εποχή έδειχνα θεόρατα και άγνωστα τελείως.(μηχανές, ναρκωτικά κλπ). Όπως κ η ρόδα τσάντα κ κοπάνα… είναι ταινία που για την εποχή της είναι μπροστά, από την άποψη πως τα αστεία που γινόντουσαν στους καθηγητές κ γενικά αυτή η κ του χιούμορ δεν μπορούσες να την κάνεις παλιότερα. Αφήστε και τα τεράστια μεγέθη ηθοποιών που παίζουν σε αυτήν την ταινία.Μην ξεχνάτε πως η χώρα είχε βγει από την χούντα είχε μια νεοσύστατη κυβέρνηση που έφερε πολλές αλλαγές. Οπότε θεωρώ πως δείχνουν τις ριζικές αλλαγές που προέκυπταν τότε. Θα ήθελα να κάνατε κ ένα αφιέρωμα στο ρόδα τσάντα κ κοπάνα. Σας ευχαριστώ
Δεδομένου ότι δεν είμαι εγώ αυτός που ανακαλύπτει τα εξωτερικά γυρίσματα, αλλά οι συνεργάτες μου, θα τους ενημερώσω. Το μάθε παιδί μου γράμματα σε κάποιο χωριό, νομίζω, πως έγιναν τα γυρίσματα.
Πολύ σωστά τα λες Ανδρόνικε: Τέχνες, βιβλίο, ποίηση έρωτας κινηματογράφος ήταν τα ενδιαφέροντα πολλών νέων της εποχής εκείνης!! Ναρκωτικά; Ουσίες;; Μακριά από μας!!! Είχαμε την ωριμότητα πιστεύω αλλά και την ευλογία να έχουμε καλούς καθοδηγητές: γονείς και δασκάλους και έτσι μείναμε μακριά από πολλά κακά. Ναι δεν ήταν έτσι, η πλειοψηφία τουλάχιστον, των νέων της δεκαετίας του 80. Γεννημένη το 1972. Θυμάμαι στην έκτη δημοτικού, ο δάσκαλος μου (καλή του ωρα!!!) μας έκανε ανάλυση στους στίχους της Άρνησης (Το περιγιάλι το Κρυφό) Μίκη Θεοδωράκη μελοποίηση του ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη. Πόση ευγνωμοσύνη του χρωστάω!!! Επίσης όταν πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο, παίρναμε μαζί μας μεγάλες σακούλες και μας παρότρυνε να μαζέψουμε όλα τα απορρίμματα, που κάποιοι άλλοι πέταξαν μέσα στο δάσος. Τον ενδιέφερε πολύ να ξοδέψει χρόνο για να μας εξηγήσει ότι το να σεβόμαστε και να αγαπάμε τη φύση είναι πολιτισμός και σημαίνει ότι αγαπάμε και σεβόμαστε πρωτίστως τον ίδιο μας τον εαυτό. Στο γυμνάσιο η φιλόλογος, με το τέλος της σχολικής χρονιάς, το καλοκαίρι, μας έκανε δώρο "εξωσχολικά" βιβλία. Έτσι πρωτοδιάβασα στην πρώτη γυμνασίου την Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη. Και έκτοτε διάβασα πολλά αξιόλογα βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που θεωρώ ότι με "πλούτισαν" πολύ. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!! Δόξα τω Θεώ για τους δασκάλους και καθηγητές που είχα. Εύχομαι και σήμερα να υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι και καθηγητές. Όσο για την εφηβική καθημερινότητα: αγοράζαμε πού και πού νέους δίσκους με ανυπομονησία , μετά το σχολείο πολύ μουσική από τους πειρατικούς σταθμούς τότε, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση Μουσικόραμα κάθε Παρασκευή από την ΕΡΤ . Το περιμέναμε πως και πως... 😊 Και κάποιες ελληνικές σειρές: η κραυγή των λύκων, οι ιερόσυλοι... αυτά έπαιζε τότε, 2 κανάλια είχαμε. Αλλά και κλασσικό αγαπημένο κινηματογράφο δεκαετιών 50 και 60 κυρίως ελληνικό, αλλά και ξένο. Άντε που και που πηγαίνανε και σε κανένα πάρτυ γενεθλίων κάποιου συμμαθητη/τριας, ντροπαλά παιδάκια και όσο για ντισκοτέκ πολύ αραιά. Το καλοκαίρι στις διακοπές και κανένα θερινό σινεμαδάκι όλα τα παιδιά της παρέας, συνήθως όμως με τη σκιώδη επίβλεψη των μεγαλύτερων. Αυτή ήταν τα ενδιαφέροντα των τότε εφήβων, πιστεύω και άλλων συνομιλήκων μου. Καμία σχέση με την "ανήσυχη" νεολαία των Τσακαλιών Ευχαριστώ πολύ Ανδρόνικε!! Με τα σχόλια σου μου έδωσες έναυσμα και"ξεδίπλωσα" αυτές μου τις αναμνήσεις. Να είσαι καλά!!!
ΓΕΙΆ ΣΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΕ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΠΟΛΎ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΠΟΥΔΑΊΑ ΔΟΥΛΕΙΆ ΠΟΥ ΚΆΝΕΙΣ ΜΠΡΆΒΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΈΡΓΑ!!!!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΟΠΩΣ ΠΆΝΤΑ ΆΛΛΩΣΤΕ ❤ΝΆΣΑΙ ΚΑΛΆ ΠΆΝΤΑ ❤
Ωραία ανάλυση Ανδρόνικε! Έμαθα κι εγώ για το περιεχόμενο των Τσακαλιών😂😂😂 Δεν έχω δει καμμία από αυτές τις δαλιανιδικού τύπου ταινίες από το 1980 και μετά ούτε στον σινεμά αλλά ούτε και σε μετέπειτα προβολή τους στην τηλεόραση. Ούτε και καμμία από εκείνες τις, δεν ξέρω πώς να τις ονομάσω, βιντεοταινίες. Θυμάμαι ότι δεν είχαν καμμία γοητεϊα για μένα και φυσικά τις θεωρούσα και πολύ δευτεράντζες. Βίωνα κι ένα είδος απώλειας τού αγαπημένου μου παλιού ελληνικού κινηματογράφου και αυτό επιδείνωνε την αποστροφή μου .. Εγώ σαν λίγο μεγαλύτερη από εσένα εκτός από την τηλεόραση, είχα ζήσει το παλιό ελληνικό σινεμά και καλοκαίρια σε θερινά σινεμά ως παιδί και άρχη εφηβείας σε Αθήνα και Καμένα Βούρλα που κάναμε διακοπές με γονείς και συγγενείς. Οι ταινίες που παρακολούθησα προς το τέλος της δεκαετίας τού '70 κι εξής, οι ελληνικές, ήταν άλλου περιεχομένου κι αισθητικής,. Άνθρωπος με το γαρύφαλλο ", "Η παραγγελιά" που με συγκλόνισε, η "Γλυκειά συμμορία ", οι ταινίες του Θανάση Βέγγου πάντα....κ.λπ. Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου πως η νεολαία της εποχής δεν ήταν όπως την έβλεπε το κουρασμένο βλέμμα τού εξηντάρη πιά Δαλιανίδη, κάποια παιδιά ήταν και έτσι αλλά αν θυμηθώ τους φίλους μου και τους φίλους των φίλων μου, ήμασταν παιδιά με πολιτικοκοινωνικές ανησυχίες και καλλιτεχνικές και μουσικές.... Το σίγουρο είναι το "πένθος" μου για την απώλεια των λαμπερών σταρ και αγαπημένων κωμικών τού '50 και τού '60 που στην δεκαετία του 1980 είχαν σιωπήσει και αποσυρθεί κινηματογραφικά. Σε ευχαριστούμε πολύ🙏🙏🙏🌷🌷🌷🌷🌿😀
Την είχαμε δει στον "σινεμά" . Τίγκα ασφυκτικά γεμάτο σε όλες τις προβολές. Ειδικά Σ/Κ Μετά πήγαμε με τα παπάκια και οτι άλλο ειχε η παρέα τσάρκα προς παραλιακή. Κράνος κανείς !!! Πάντως πολύ ντρόγκα τότε σε σύντομο χρονικό διάστημα ! Καταπληκτικο το τελευταίο τετραλεπτο/κλείσιμο εξαιρετικό. Ήμουν απο την πλευρά των σούζα/φραπέ/τσιγάρο. Όχι οπως τα έδειχναν στην ταινία. Λατρέψαμε Μοντυ Πάϊθονς, αλλά και Ρόκυ. Δεν είχαμε τα παραδείγματα σπίτι ώστε να μπούμε στην αναζήτηση. Ένα Studio στην πλατεία Αμερικής δεν είχε φέρει την άνοιξη (σε εμάς που ήμασταν γυμνάσιο τότε) Μέτριας απόδοσης στο σχολείο με ότι αυτό συνεπάγεται . Αργότερα βελτιώθηκε αυτό. Βέβαια είχαμε καταπιεί δεκάδες βιντεοταινίες οπως πολλοί τότε. Η αγάπη για τον ελληνικό κινηματογράφο όμως έχει μείνει βαθειά μέσα μας !😮
Αγαπητέ Ανδρόνικε, βλέπω στο κανάλι σου μια ποιοτική αναβάθμιση με τον καιρό. Πολλά συγχαρητήρια. Δεν είμαι φαν των ξερών πληροφοριών, αλλά κυρίως των περισσότερο ή λιγότερο εύστοχων αναλύσεων που κάνεις, δηλαδή εκεί που ενώνεις την τέχνη του κινηματογράφου με την εκάστοτε κοινωνία. Επίσης πολύ ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση για το πώς γυρίζονταν οι ταινίες, για το τεχνικό μέρος λέω. Και πάλι πολλά μπράβο. !!!!
αλλη μια φορα μπράβο και νεοτερες φαινονενικα ταινιες ειναι 35 και 40 χρονια πριν , ενδιαφέρον το αφιερωμα σε νεότερες ταινιες μακαρι να ακολουθησουν κιαλλες (που γυρίστηκαν)
πολύ όμορφος ο λόγος σας έτσι ήταν δεν ήμασταν η περισσότερη αυτό που εκπροσωπούσαν η ταινίες τότε... 13 χρόνον σχολείο και δουλεία για να βοηθήσουμε το σπίτι αργότερα θυμάμαι στη ν φιλαδελφεια στα περίφημα τότε rappit πατίνια καφετερία κλπ κάποια ταινία δεν θυμάμαι πια ήταν και μετά στο σχολείο το φαλακρό μαθητή με θαναση βεγγο..
Συγχαρητήρια για την επιλογή και τη ματιά σας. Τα «Τσακάλια» τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχτεί σε «must» θέμα για κινηματογραφική και κοινωνική ανάλυση και αυτό φαίνεται από τα βίντεο που κυκλοφορούν (μέχρι και τα τραγούδια έχουν αναλυθεί). Όντως ο Δαλιανίδης κινήθηκε πανέξυπνα, δημιούργησε μια ολόκληρη μετέπειτα κινηματογραφική θεματολογία που κράτησε 4-5 χρόνια, ενώ επαναδημιούργησε την «παλιοπαρέα» των ‘60ς (Βουτσάς, Λάσκαρη, Καραγιάννη, Λιάσκου κλπ) μέσα από τους Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Φίνου, Αλιμπέρτη και άλλους και δε στάθηκε σε περιπέτειες ή δράματα, αλλά και μουσικές κωμωδίες με κυριότερο το «Βασικά καλησπέρα σας». Να συμπληρώσω 2 - 3 πράγματα: - Η ταινία όπως αναφέρεται βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (πιθανώς ένα από τα περιστατικά στους τίτλους εφημερίδας που δε διαδραματίστηκε σε Ιλίσια, Ζωγράφου, όπως στην ταινία) και αυτό βοήθησε τον Δαλιανίδη να καθορίσει το θέμα και την υπόθεση με λεπτομέρεια και να μην κινηθεί μόνο με βάση τη δική του ματιά ως μεγαλύτερη γενιά. Επίσης αν διακρίνει κάποιος τους τίτλους αρχής σε εφημερίδα υπάρχει περιστατικό για «δυο νέους που έφεραν ναρκωτικά από την Τουρκιά», σκηνή που υπάρχει στη δεύτερη ταινία της τριλογίας του, τη «Στροφή», ένα χρόνο μετρά το 1982. - Πρώτη ταινία με αποκλειστικό θέμα τα ναρκωτικά ήταν το «Κατάχρηση εξουσίας» το 1971, πιθανώς πιο σκοτεινό από τα «Τσακάλια» που όμως όπως είπατε είχαν ως ευρύτερο θέμα τη νεολαία του ’80. Πολλές αναφορές στα ναρκωτικά υπήρξαν και ένα χρόνο πριν, το 1980 στο «Έξοδος κινδύνου» που είναι όμως καθαρόαιμη αστυνομική περιπέτεια. - Οι ντισκοτέκ ως χώρος εμφανίστηκαν περιστασιακά σε ερωτικές ταινίες μετά το 1976, ενώ η πρώτη μεγάλη σκηνή γίνεται νομίζω στις «Φανταρίνες» το 1979. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται και στις στις σπονδυλωτές ταινίες του 1980 «Γεύση από Ελλάδα» και «Καθένας με την τρέλα του» όπου η ντίσκο μουσική και οι ντισκοτέκ «παίζουν» με τον δημιουργό Γιώργος Λαζαρίδη είτε να είχε μεγάλη τρέλα με τη ντίσκο ως είδος γενικά, είτε θέλησε να περιγράψει τη μόδα στην Ελλάδα που ήταν στο φόρτε της. Τέλος ψάχνω χρόνια δυο δρόμους που υπάρχουν στην ταινία και δεν αναφέρονται στο αφιέρωμα. Στη σεκάνς της καταδίωξης εκεί που η μηχανή γυρίζει σε ένα στενό και πάει ανάποδα στην πορεία του περιπολικού και το περνάει. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια στα αφιερώματα!
@@kastalia8812 Και ποια λογική εξήγηση δίνεις (έτσι όπως τα δείχνει) να φεύγουν από την Μελίνας Μερκούρη και να κατευθύνονται προς Παγκράτι και μετά Λυκαβηττό και Εξάρχεια και τέλος Ιλίσια; Μπέρδεμα πολύ (θεωρώ) Θα ήθελα την εξήγηση σου // σας...
Τα τελευταία δυόμιση λεπτά είναι μάθημα! Αξίζει να δεις το βίντεο μόνο για αυτό. ΔΕΝ ήταν όλοι οι νέοι της εποχής έτσι. Όπως και τώρα δεν είναι αυτό που μας παρουσιάζουν κάποιοι. Συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε!
Eξαιρετικός, όπως πάντα! Το κανάλι σας είναι φάρος στον ζόφο της εποχής.
Μια μικρή διόρθωση. Το Saloon δεν ήταν καφέ ήταν εστατόριο και μάλιστα αρκετά καλό στο οποίο σύχναζαν άνθρωποι του θεάματος. Εξ ου και στο μενού του υπήρχαν πιάτα αφιερωμένα σ΄αυτούς. Όπως λ.χ στον Γεωργουσόπουλο. Το καλοκαίρι έβγαζε τραπέζια στο άλσος (του Αγ. Χαραλάμπους) . Ο Δαλιανίδης έμενε στην περιοχή. Ο ιδιοκτήτης του πέθανε πριν από 5χρόνια περίπου και έκτοτε παραμένει κλειστό. Bravo για τις αναρτήσεις σας 👏👏👏👏
😮
Ακριβώς.
Σωστό. Εδινε και καφέ όμως. Ο Δαλιανίδης έμενε ακριβώς από πάνω, στην πολυκατοικία αυτή.
Να σημειώσω ότι πιάνο έπαιζε τα βράδια ο Γιώργος Ζωγράφος και τραγουδούσε φυσικά. Πολύ καλή δουλειά Ανδρόνικε.
ΚΙ ΕΓΏ ΤΌΤΕ, ΤΟ 1980 ΉΜΟΥΝΑ 13.
ΓΕΝΝΗΜΕΝΟΣ ΤΟ 1967.
ΠΩΣ ΕΒΛΕΠΑ ΤΌΤΕ ΤΑ ΗΟΝDA TA BOLD'OR, TA SUZUKI 55O TA 4ΚΥΛΙΝΔΡΑ ΤΑ ΚΑWASAKIA TA 550-750 GPZ.......
XT 550, XT 600, XL, XR......
TΟ 1995 ΣΤΑ 28 ΜΟΥ ΑΓΌΡΑΣΑ ΈΝΑ ΧΤ 600 ΤΟΥ '84!!!
ΤΟ ΈΧΩ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΠΡΌΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΤΟ ΔΏΣΩ!
Εξαιρετική δουλειά. Να πω ότι εχω επισκεφτεί τα περισσότερα από τα μέρη που παραθέτεις, όπως και άπειρα ακόμη από παλιές ταινίες και σειρές που αγαπήσαμε, καθώς είναι συνήθεια που μου έμεινε από τις σπουδές μου στην Αθήνα και όποτε έρθω εχω έτοιμη λίστα 😊. Νιώθεις ένα "δέος" όταν ξέρεις ότι εκεί που στέκεσαι γράφτηκε ιστορία που μπήκε από την τηλεόραση στα σπίτια ολόκληρης της χώρας με πανελλήνιου βεληνεκούς προσωπικότητες, αλλά και μια "μελαγχολία" βλέποντας τη φθορά που φέρνει η αλλαγή των εποχών σε αισθητική/κτίρια/δρόμους/τρόπο ζωής. Τίποτα δεν μένει ίδιο, ο χρόνος είναι αμείλικτος.
Ανυπομονουσα χρονια να ασχοληθείς με ταινιες της δεκαετιας του 80! Ευγε!
η αποθέωση της Τέχνης
Η ανάλυση των ταινιών όπως πάντα υπέροχη! Καλημέρα και καλό μήνα κύριε Ανδρόνικε!!
Ανδρονικε για ακομη μια φορα αγγιξες την ψυχη μου...Ημουν 14-15 χρονων τοτε ...(1967 εσκασα μυτη στον ματαιο τουτο κοσμο και ντουνια)...και τα Τσακαλια εγιναν ταινια-σταθμος για μας (που το εζησα εμπειρικα), που ημασταν και γεννημα θρεμμα Κορυδαλλιωτες...Θεμα καθημερινων "σοβαροτατων" και πολυωρων συζητησεων (στο Γυμνασιο τοτε)..(για τις ιστοριες των ηρωων-για τους ηρωες τους κουκλους-για τα τραγουδια της ταινιας κλπ)...Μια ταινια που ηταν πολυ κοντα στην καρδια και την ιδεολογια της τοτε υπαρχουσας νεολαιας της ευρυτερης -για εμας τουλαχιστον- περιοχης...(Νικαια-Κορυδαλλος-Κερατσινι -και περιξ- ηταν δαχτυλοδειχτουμενες -και δυστυχως οχι παντα αδικα-περιοχες της δεκαετιας ΄80 )...Καποιοι ξεκινουσαν και ζουσαν απο κοντα, αυτη την νεα κατασταση (ναρκωτικα-αλητεια-βια στα γηπεδα κλπ)...και οι υπολοιποι εδιωχναν με τρομο (και ισως περισσοτερο με απεχθεια) και τον αερα απο γυρω τους, οταν περνουσαν απο κοντα τους οι "αλητες"...(η αλητεια βλεπεις τοτε, σου "κολλουσε" απο τα 10 μετρα και κοντυτερα)...Ομορφη και αγρια-δυσκολη και παθιαρικη-νεανικη και ερωτικη εποχη...ολα ή τιποτα...καπως ετσι ηταν τοτε...Rock μουσικη και τζιν-καφετερια και ντισκοτεκ-μηχανες και αρχη ξενυχτιων-πρωτα γλυκα καρδιοχτυπια και περισοτερες πρωτες πικρες χυλοπιτες..."Προσεχε μη σου ριξουν κατι στον καφε σου"..."μην κανεις παρεα με αυτους τους μαλλιαδες"..."μακρια απο τους αλητες τους μηχανοβιους"...και παρομοιες συμβουλες συνοδεψαν τις πρωτες εφηβικες μας εξορμησεις (με ωραριο εξοδου κι επιστροφης εννοειται για εμας τα κοριτσια)...και φυσικα δεν ηταν ετσι ολη η νεολαια της εποχης...και εχεις δικιο η ματια της ταινιας ειναι του ενηλικα που τα μαθαινει τα "καινουρια κακα πραγματα" απο τις εφημεριδες και τις ειδησεις της εποχης που ηταν status και θεωρουνταν αδιαπραγματευτα αυτα που παρουσιαζαν...οπως κι αν ηταν ομως ηταν τα καλυτερα μας χρονια... ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ που με "ταξιδεψες" σε αυτα μου τα χρονια...με ολα τα καλα και τα στραβα που ειχαν μεσα οι ωρες τους...Περιμενω το επομενο "ταξιδι"...Καλη συνεχεια...
Μπραβο!!!! Μπράβο!!!! Μπράβο σου!!!! Δεν είμασταν όλοι έτσι, 16 ήμουν το ΄80 . Πηγαίναμε στις εκθέσεις βιβλίων, ξεκοκαλίζαμε τις εφημερίδες, εγώ προσωπικά λεφτά για καφετέρια δεν είχα, 2-3 φορές να είχα πάει, χώρια που δεν μας άφηναν κιόλας, τσιγάρο για πρώτη φορά στα 19 ως φοιτήτρια. Η ζωή μεταξύ σπιτιού και σχολείου (το σχολείο μακρυά, συγκοινωνία και πόδια, για την Αθήνα μιλάω). Όλα υπήρχαν, ήταν αναλόγως που έμενες, τι παρέες έκανες, πόσο τολμηρός ήσουν, τι ενδιαφέροντα είχες, πόσο ευάλωτος ήσουν, πόσο δημιουργικός, αμφισβητίας, όλα έπαιζαν ρόλο. Εγώ από μικρό παιδί μεγάλωσα κολλημένη σε ένα ραδιόφωνο. Εκεί γνώρισα την μουσική, το τραγούδι, τα ταξίδια, τα βιβλία, το θέατρο και μεγαλώνοντας στην υπέροχη για εμένα δεκαετία του ΄80, τις ντισκοτεκ, τις εναπομείναντες μπουατ, τις ταβέρνες με ζωντανή μουσική που χορεύαμε , φθηνή και χορταστική διασκέδαση τότε, εκδρομές, ταξίδια , εκθέσεις βιβλίων, μουσεία, αρχαιολογικούς χώρους (χάρη στην Μελίνα τζάμπα για τους Έλληνες), κινηματογράφο για ξένες ταινίες (νόημα της ζωής πχ), ελάχιστες ελληνικές, δυστυχώς λίγες άξιζαν αλλά υπήρχαν (το 1922 ,και τα πέτρινα χρόνια πχ στο σινεμά τα είδα) , θέατρο που είναι λατρεία. Και για να μην ευλογάω τα γένεια μου και μπούρδες είδα και μπουζούκια πήγα και απογοητεύσεις είχα, και χαρτζιλίκι δεν είχα, από νωρίς δουλίτσες για τα μικροέξοδα και σύντομα δουλειά για την επιβίωση. Όμορφη η δεκαετία αυτή των νιάτων μας με ευκαιρίες άλλοτε όμορφες άλλοτε άσχημες για άλλους εύκολη , για άλλους δύσκολη. Τίποτε δεν είναι ονειρικό. Ουσιαστικά τα νιάτα μας νοσταλγούμε. Πολλές, πάντως από τις ταινίες όπως τα τσακάλια κι όλα τα άλλα που είπες προσπάθησα να δω αργότερα. Άλλες κατάφερα να τις δω και άλλες δεν άντεξα. Μεγάλωσα με τις ελληνικές ταινίες του΄50 ΄60 ΄70 περιμένοντας Κυριακή μεσημέρι ή το Σάββατο πριν την Ανάσταση. Πως να δεις τους παπασούζες τους παρθενοκυνηγους κι όλες αυτές τις αχαρακτήριστες για μένα.
Ε όχι στα μπουζούκια δεν έπρεπε να πας...φαίνεσαι ψαγμένο άτομο...τί γύρευες εσύ εκεί πέρα;
Αν μου επιτρέπεις, θα σε πω τυχερή. Ήσουν κοντά σε μεγάλους χώρους που προσέφεραν ανάπτυξη πνεύματος.
@@katiatsolaki8665 ναι, ομολογώ ότι στάθηκα αρκετά τυχερή, αλλά βοήθησα κι εγώ την τύχη μου......
Ευγε ωραια προσεγγιση, δεν ειναι ολα ονειρικα επειδη ημασταν νεοι τοτε
Ήταν ολα όμορφα το 81 82 δεν υπήρχαν στην πραγματικότητα νέοι που να έχουν μπλέξει με ναρκωτικά κόντρες με μηχανες βιασμοί απλά οι σκηνοθέτες Φώσκολος Δαδήρας διαλιανιδης οι οποίοι ήθελαν να στείλουν ένα κοινωνικό μύνημα στη νεολαία που μπορεί να φτάσει αν μπλέξουν με ναρκωτικά κακίες πάρεις ουσιες
Συγχαρητήρια για ακόμη μια φορά. Υπέροχος.
Έχω δει τα περισσότερα βίντεο σου, όλα πολύ καλές δουλειές, όμως αυτό είναι πραγματικά κορυφαίο. Μιλάς για την εποχή μας μέσα από τις ταινίες και τους δίνεις μια διάσταση που είχε περάσει απαρατήρητη στους περισσότερους από εμάς. Συγχαρητήρια!
Σ' ευχαριστώ, πάρα πολύ. Χαίρομαι ιδιαιτέρως.
Μπραβο για το πολυ χρησιμο βιντεο να μαθουμε περισσοτερα για τους χωρους που γυριστηκε η αγαπημενη μας ταινια 80ς για παντα
Γεια σου ρε βασιλια των 80s Αρη
@@rupertcadell Να εισαι καλα σε ευχαριστω
Φοβερή ανάλυση, συμφωνώ με την οπτική των ταινιών της εποχής και για την ίδια την ταινία. Σκουπίδια τα περισσότερα και όλα για το κέρδος, επιφανειακά. Το καλύτερο φόντο που έχει μέχρι τώρα χρησιμοποιηθεί στις παρουσιάσεις σας. Κρατήστε το. Ευχαριστούμε.
Θα ήταν πιο ευγενικό να χρησιμοποιήσετε έναν ευγενέστερο χαρακτηρισμό για τις ταινίες αυτές που σημάδεψαν μια ολόκληρη εποχή.
Να και τα νεώτερα! Και "δεν θέλω ου και αλλαγή". Πόσοι τα κατάλαβαν βέβαια από τους πιο νέους! Εξαιρετική προσέγγιση!
81 δεν θελω ''ου'' κυγιε
Πραγματικά οι νέοι του 80 δεν ήταν ότι βλέπαμε στις βιντεοταινίες!! Αποτυπώσατε ακριβώς όπως ήταν τότε οι βιντεοταινίες! Από τις κλασικές ταινίες του Ελληνικού κινηματογράφου που είμαι λάτρης, οι βιντεοταινιες είχαν άλλη θεματολογία που εμένα, δεν μου άρεσαν! Εκτός ορισμένων εξαιρέσεων.. Ευχαριστούμε πολύ κ. Ανδρονικε!!💎
Δεν ηταν βιντεοταινια τα Τσακάλια, αλλα κινηματογραφική ταινία.
@@81StrangeFruit δεν παύει να είναι σκουπίδι
Ανδρόνικε καλησπέρα ,
Είναι μια γεμάτη παρουσίαση μιας εποχής που μεγαλώσαμε(είμαι του 1969) τα ζήσαμε άλλοι έντονα και μπλεγμένοι και άλλοι ευτυχώς για μένα απλά να ξέρω τι γίνεται χωρίς να συμμετέχω (ουσίες) .
Το είδα σε μεγάλη ηλικία όταν έγινα Πατέρας πριν το απέφευγα .
Η οπτική σου μου δίνει περισσότερα στοιχεία .
Ευχαριστώ !!!!
Γιατί το απέφευγες ?? Βλεποντάς το θα είχες την επιθυμία να δοκιμάσεις ???
Καλησπέρα φίλε μου ανδρονικε και ή Παναγία μαζί σου και για την οικογένεια σου και ευχαριστούμε για τά βίντεο πού ανεβάζεις
Μοναδική εξιστόριση …ευχαριστούμε για όλα
Καλησπέρα Ανδρόνικε. Τρομερά εμπερηστατωμένη τοποθέτηση. Όταν είδα τον τίτλο του βίντεο....ειλικρινά το άνοιξα με λίγο επιφύλαξη. Ημουν & εγώ την εποχή της βιντεοκασέτας 10 χρονών (περίπου 5-6χρ. μετά τη προβολή στις αίθουσες) και ονολογώ πως θέλω πολλά απ' αυτή την εποχή να ξεχάσω.
Όλα όσα θύγει η ταινία δεν υπήρχαν τότε ούτε στην πιο τρελή μας φαντασία, στην επαρχία & το έβλεπαν με τέτοια απόσταση όσο έχει η Γη απ' τη Σελήνη. Το πιο ''βαρύ'' ήταν να καπνίζει καποιος νέος, (και αυτός ο ''κάποιος'' έπαιρνε όνομα: Αλήτης Ρεμάλι κλπ) . Ήταν ένας πολύ έξυπνος άνθρωπος ο Γ. Δαλιανίδης. Αν και σε αυτή την ηλικία άνοιξε το θέμα όπως το απαιτούσαν οι καιροί, χωρίς όμως να το δει πιο σφαιρικά.
Προσωπικά περιμένω ένα 2ο βίντεο πάνω στο θέμα, όπως λες. Θα είχε ενδιαφέρον.
Η ταινία αναφέρετε για τα παιδιά της Αθήνας. Η επαρχία δεν είχε αναπτυχθεί τόσο πολύ όπως σήμερα. Όσο για τα καμώματα της επαρχίας ήταν μεγάλο κρυφτό για τα παιδικά μάτια. Χαρακτηριστικό μιας και μιλάμε για το 80 ήταν το θέμα της ομοφυλοφιλίας, που τα περισσότερα παιδιά της επαρχίας, που είχαν τότε αυτήν την ιδιαιτερότητα ερχόντουσαν στην Αθήνα για να εκφραστούν και να ζήσουν. Έτσι "δημιουργήθηκαν" και οι τραβεστί (από το βιβλίο πεζοδρόμιο).
@@tasoulisbarbounakis161 κε αρχικά καλημέρα σας. Αυτή που καθονομάζεται είναι η εικόνα στην αρχή του '80. Δηλ. την εποχή που γυρίστικε η ταινία, ( γι' αυτό αναφέρω κάπου ότι ο κος Δαλιανίδης δεν το είδε σφαιρικά. Το ''σφαιρικά '' το παιδί/έφηβο του σχολείου που το φωνάζουν ''φυτό'' &τρώει μπούλινγκ, τον νέο που τρέχει &''χτυπά'' πόρτες για δουλειά ή φτάνει στο σημείο να δουλέψει σε εργοστάσιο για ψίχουλα, και πολλά άλλα, τα οποία συνέβαιναν & στην Αθήνα.
Μπορώ όμως να μάθω την άποψή ΄σας, για ποιο λόγο έκανε την εμφάνισή της στις αίθουσες τις επαρχίας& αργότερα σε βιντεοκασέτες; Μη ξεχνάτε ότι δεν είχαν όλοι τη δυνατότητα να ''φύγουν'' για τις μεγάλες πόλεις, γιατί Ελλάδα ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟ η Αθήνα
Αν και χθες σας είχα απαντήσει πιο ολοκληρωμένα, η εικόνα που έχετε για την επαρχία είναι εντελώς αβάσιμη. Δέχομαι ότι κάποια στοιχεία τα πήρατε απο βιβλίο και τοποθετηθήκατε, αλλά η αλήθεια είναι πάντα διαφορετική
τρομερή αφήγηση! τυχαία έπεσα στο βίντεο! Μπράβο σας.
Ατυχήσατε, αγαπητέ κ. Ανδρόνικε! Δεν έχω να σχολιάσω απολύτως τίποτα, παρά μόνο ότι μου άρεσε πολύ το βίντεο! Να είστε πάντα καλά!
Μπραβο Ανδρονικε. Με εκανες να δω την ταινια απο αλλη οπτικη. Την ειχα δει οταν πρωτοπαιχτηκε και ομολογω οτι την ειχα απαξιωσει ευθυς εξ αρχης. Ισως γιατι αφορουσε την γενια που ερχοταν μετα απο μενα. Μια γενια στην οποια προσπαθησαν να τη διαβρωσουν και να την αποπροσανατολισουν μεθοδικα (Ροζενταλ: Στοχος η φθορα των συνειδησεων). Παντως οσο επιφανειακα κι αν θιγει το θεμα ο Δαλιανιδης το ζητημα για μενα ειναι οτι η νεολαια εκεινης της εποχης και ακομα περισοτερο και της σημερινης, βρεθηκε εκτεθειμενη σε μια μεθοδικη απαξιωση. Ποιος φταιει γι αυτο? Τολμω να πω η δικη μου γενια (ας πουμε η γενια του Πολυτεχνειου). η οποια παρελαβε απο τη προηγουμενη ιδανικα και ινδαλματα και επεστρεψε ανδεικελα. Ευχαριστω.
Καλησπέρα!!! Ευχαριστούμε πολύ,εξαιρετικό ταξίδι στο παρελθόν και εξαιρετικές πληροφορίες!!
Καλησπέρα κ. Ανδρονικε σας ευχαριστούμε για άλλο ένα υπέροχο βίντεο με την αγαπημένη δεκαετία!! Ο θεός να σε έχει πάντα καλά εσένα κ την οικογένεια σου.
Άλλη μία πλήρη έρευνα από τον Ανδρόνικο... Μπράβο Ανδρόνικε... Μας φέρνεις πίσω στις δικές μας εποχές.... Μικρή διόρθωση, ότι το SALLON, δεν ήταν καφετέρια αλλά εστιατόριο και μάλιστα από τα "κυριλέ" της εποχής, με πιάνο και... απλησίαστες τιμές για τους κοινούς θνητούς. Ήταν καλλιτεχνικό στέκι της εποχής και μάλιστα το χρησιμοποιούσε και ο Δαλιανίδης για τα επαγγελματικά ραντεβού του, με τους καλλιτέχνες. Ήταν άλλωστε πολύ φίλος του κου Γιάννη (έτσι τον έλεγαν τον ιδιοκτήτη του Sallon). Δίπλα ακριβώς, όπως σωστά είπες, ήταν ο "Κίτρινος Σκίουρος", στέκι της εποχής για τους νέους. Ήταν καφετέρια και το βράδυ μεταμορφωνόταν σε μπαράκι που ήταν το καθημερινό στέκι του Δαλιανίδη, ο οποίος έμενε ακριβώς από πάνω, στον 1ο όροφο. Κάθε βράδυ που ερχόταν ο Δαλιανίδης, έκανε παρέα με όλους τους θαμώνες του Σκίουρου, κατά κύριο λόγο νέοι 18-25 ετών, και συζητούσε τα θέματα που τους απασχολούσαν, για να μπορεί να αφουγκραστεί και να δημιουργήσει τις ταινίες του. Πολλές φορές μας ρωτούσε τις συνήθειές μας, τις ασχολίες μας, το τί μας αρέσει και γενικά τις σκέψεις μας. Ήθελε να ξέρει, για παράδειγμα, ποια μηχανή θα μας άρεσε να έχουμε, πόσα κυβικά, ποια μάρκα, αλλά ρωτούσε και λεπτομέρειες, όπως πόσο μπορεί να στοιχίζει μία μηχανή και με ποιο τρόπο θα μπορούσαμε να την αποκτήσουμε.... Περάσαμε καλά τότε με τον κύριο Γιάννη (Δαλιανίδη), όπου μας ρωτούσε, ποιον από τους ηθοποιούς θα θέλαμε να μας φέρει να συναντήσουμε, και ανταποκρινόταν σε ότι του ζητούσαμε. Μία ηθοποιό μόνο δεν πρόλαβε να μας φέρει που μας είχε υποσχεθεί: την Ζωζώ..... Σε ευχαριστούμε Ανδρόνικε.... :)
Συγχαρητήρια, εξαιρετική ανάλυση με συνειρμούς και παραβολές γεγονότων.
Εχω μερικές δεκαετίες που λέω πάνω κάτω το ίδιο πράγμα: Η ταινία αυτή, δεν έδειχνε τους νέους, αλλά το πως έβλεπαν τους νέους ΜΕΡΙΚΟΙ μεγαλύτεροι, και μάλιστα το ''θείτσικο-μπαρμπαδίστικο'' μέρος αυτών, που είχαν λιγάκι χάσει πια επαφή. Ομοίως και το Οταν οι Ροδες Χορεύουν, που αν δεν κάνω λάθος, πάλι του Δαλιανίδη ήταν.
Θαυμάζω τον Δαλιανίδη, οι ταινίες του, αν μη τι άλλο, είναι ένα ντοκυμαντέρ της εποχής που γυρίστηκαν, δείχνουν πως ήταν οι άνθρωποι και πως ήταν τα μέρη, τα ήθη, οι συνήθειες, το πως σκεφτόντουσαν κ.ο.κ.
Στην δεκαετία του '80 όμως, ο Δαλιανίδης, μας το χάλασε αυτό. Αυτά που δείχνει εδώ είναι καρικατούρες ανθρώπων. Ολες οι ταινίες δείχνουν χαρακτήρες μη-ρεαλιστικούς, αλλά εδώ το παραέκανε. Σαν ντοκυμαντέρ της δεκαετίας του '80 ο Δαλιανίδης λίγη σχέση έχει, εγώ βλέπω να το περιγράφουν καλύτερα, ταινίες όπως Οι Απέναντι ή το Νοκ Αουτ.
Ποτέ δεν μου αρεσε και αυτή η δαιμονοποίηση της μοτοσυκλέτας, η οποια ως ενα βαθμό από τις ταινίες, παρέσυρε την πραγματική κοινωνία. Είμαι 53 ετών σήμερα, έχω 8 μοτοσυκλέτες, ασχολήθηκα μαζί τους σε μεγαλύτερη ηλικία, σαν έφηβος δεν πρόσεχα καν την υπαρξή τους, σαν αυτούς που δείχνει η ταινία δεν ήμουν ποτέ. Ούτε οι περισσότεροι μοτοσυκλετιστές ήταν ποτέ έτσι.
Γενικότερα, τα ναρκωτικά, μου φαίνεται, μάλλον τα έπαιρναν αυτοί που φτιάξανε την ταινία ή τα ετοίμαζαν για το Οταν οι Ροδες Χορεύουν που ειναι ΑΚΟΜΑ χειρότερο, σε σουρεαλιστικό πλεον επίπεδο.
Ωραίο βίντεο και επί του θέματος, μπράβο για μια ακόμα φορά.
Re φιλε εισαι τελείως εκτός..έπαιζε πολυ αλητεια τοτε πολυ ναρκωτικά πολυ πρεζα πολυ αλητεια...
Αυτή είναι η άποψη σου και δεν πάει να πει ότι είναι ορθή. Σαφώς και ήταν αυτή η κατάσταση με τις μηχανές γι'αυτό και τις περιέγραφαν ως σκοτωστρες, ούτε εσύ ούτε γώ το λέω αλλά τα γεγονότα. Και σαφώς η ηρωίνη και τα ναρκωτικά θέριζαν στην δεκαετία του 80-90, πιάτσες όπως Εξάρχεια, Πεδίον, Καλλιθέα, Ζωγράφου, κ.α
ΦΙΛΕ Σ ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ ΓΙΑ ΤΙΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ.ΕΓΩ ΣΥΧΝΑΖΑ ΣΤΑ ΓΗΠΕΔΑ ΜΕΤΑ ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ.ΚΑΦΕΤΕΡΙΑ ΤΗΝ ΑΠΕΦΕΥΓΑ ΛΟΓΩ ΣΥΜΟΡΙΩΝ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΩΡΙΑΚΩΝ ΕΞΩΣΧΟΛΙΚΩΝ ΑΤΟΜΩΝ ΠΟΥ ΣΥΧΝΑΖΑΝ ΨΑΧΝΟΤΑΣ ΠΕΛΑΤΕΣ ,ΗΤΑΝΜΑΣΤΙΓΑ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΚΥΡΙΩΣ ΟΙ ΚΑΦΕΤΕΡΙΕΣ ΠΟΥ ΗΤΑΝ ΚΟΝΤΑ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ.ΝΑ ΣΑΙ ΚΑΛΑ
Ευχαριστούμε εξαιρετική ανάλυση είσαι μεγάλος γνώστης του κινηματογράφου. Συμφωνώ με το σχόλιο στο τέλος υπηρχε μια μειονότητα που ταυτιζοταν με το ρόλο των τσακαλιων (αληταμπουρες, αλάνια, κωλόπαιδα τότε). Μια μεγάλη όμως μερίδα θέλω να πιστεύω ότι ταυτιζονταν με το ήθος του κλασικού κινηματογράφου (γεννημένοι δεκαετία 70 κυρίως). ❤
Συγχαρητήρια για το βίντεο, είμαι κι εγώ από αυτούς που ανέμεναν από σας να στραφείτε και στις μεταγενέστερες δεκαετίες. Ο τίτλος βέβαια αδικεί το περιεχόμενο καθώς εδώ έχουμε μια πλήρη ανάλυση της ταινίας και ως τέτοια θα πρέπει να παρουσιάζεται, αλλά αν αυτό σημαίνει περισσότερες θεάσεις το σέβομαι. Θα χαρώ κι εγώ να δω περισσότερα ανάλογα βίντεο για ταινίες εκείνης της δεκαετίας (και γιατί όχι και της επόμενης) πχ άλλες του Δαλιανίδη, τις άγαρμπες - τουλάχιστον - προσπάθειες του Φώσκολου κλπ κλπ, ακόμα και γι' αυτές που αποτέλεσαν το απόλυτο ναδίρ του ελληνικού σινεμά, μερικές από τις οποίες αναφέρατε κι εδώ και πιστεύω ότι επιβάλλεται να τις δούμε ως ένα από τα φαινόμενα της εποχής και πώς προέκυψαν.
Μπράβο και πάλι!
συγχαρητήρια για τη δουλειά που κάνετε , κάθε βίντεό σας για τον ελληνικό κινηματογράφο είναι και μοναδικό , συνεχίστε το έργο σας για τις αξέχαστες δεκαετίες και τα αληθινά ταλέντα που σημάδεψαν μάγεψαν γενιές και συνεχίζουν ακόμα
Ευχαριστούμε πολύ Ανδρόνικε! Πολύ καλη η ανάλυση σου τα σχόλια, οι συγκρίσεις κάνουν πολύ ενδιαφέρουσα αυτη την δουλειά, πορ' οτι αναφέρεται σε ταινία της δεκαετίας του 80, που οπως και συ αναφέρεις μας δείχνει επιφανειακά τα σημεία των καιρών. Σε αυτην την δεκαετία ημουν νεαρή, μας αρέσουν όμως περισσότερο οι παλιότερες ταινίες, για τους λόγους που έχεις εξηγησει και συμφωνώ μαζί σου. Πολύ, πολυ αξιόλογη η δουλειά σου! Καλη δύναμη!
Εξαιρετικό!!!!!!!!!!
Τ'αναλεκτα του κινηματογράφου.
Καλησπέρα Κ ' Ανδρόνικε. Αξέχαστη η δεκαετία του 80.
Χαίρομαι πολύ που περνάμε στην αγαπημένη δεκαετία.
Εξαιρετική ανάλυση.Ένα από τα πιο δυνατά video.Συγχαρητήρια.
Καλησπέρα Κύριε
Ανδρόνικε . 🙋♀️
Ευχαριστώ τόσο πολύ 🙏🏻🙏🏻 για το σημερινό βίντεο.
Λατρεύω❤ τα βίντεο , που γυρίστηκαν οι παλιές Ελληνικές
ταινίες .
Συνεχίστε αυτά τα βίντεο είναι τα αγαπημένα όλων των συνδρομητών του καναλιού σας.
Καλό σας βράδυ . Καλό μήνα για αύριο και καλές γιορτές.
Εύη από Αθήνα . 🙋♀️
🎄☃️✨️🌲⛄️❄️
ΚΟΛΩΝΆΚΙ ΕΞΆΡΧΕΙΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ !!!! ΑΠΟ ΟΛΑ ΤΑ ΜΕΡΗ ΑΥΤΆ ΕΧΩ ΠΕΡΆΣΕΙ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΆ ΣΤΑ ΕΞΆΡΧΕΙΑ ΤΑ ΓΝΩΡΙΖΩ ΚΑΛΑ !!!!!
Εξαιρετικός όπως πάντα. Ασχοληθήκατε με μια ταινία του '80 και συγκρίνοντας τις αντίστοιχες του '50 και του '60.
Δεν περίμενα να ακούσω μια τόσο βαθιά και εύστοχη κοινωνιολογική ανάλυση, βλέποντας τον τίτλο του βίντεο!
Και μόνο που πέρασαν πάνω από 40 χρόνια από τις αρχες του '80, η ταινία μας συγκινεί αν και είμασταν μικροί ανήλικοι και δεν μας επίτρεπαν να τη δουμε στα τοπικά σινεμά (Λένορμαν, Αστόρια, Αρμονία) του Κολωνού, λογω θέματος και γλώσσας! Συγχαρητήρια για το βιντεο και παλι!
Ήμουν ακριβώς 15 ετών και το είδα στο Λητώ στην Φορμίωνος τότε και χωρίς πρόβλημα.ηταν πρωθυπουργός ο Παπανδρέου το 81και δεν υπήρχε λογοκρισία και ακατάλληλα της χούντας.αλλα και από τότε όλοι κάνανε πως δεν βλέπουν όπως και με τα ποτά μπόμπες στ ανήλικα σημερα
Καλησπέρα και πολλά συγχαρητήρια κι από μένα τόσο για την άψογη έρευνα όσο και τη θεματολογία και βέβαια την παρουσίαση . Επιβεβαιώνω κι εγώ ως πρώην Ζωγραφιώτης ότι ο Δαλιανίδης ήταν κάτοικος της περιοχής και συγκεκριμένα έμενε στη 2η γωνιακή πολυκατοικία μετά το sallon και τον κίτρινο σκίουρο κατεβαίνοντας ( Δημητρέσσα & Αντιφίλου ) στον πρώτον όροφο . Πολλές φορές τον βλέπαμε εκεί στο μπαλκόνι από το παρκάκι απέναντι .
Μια Υπεροχη αναρτηση και ενα υπεροχο Μαθημα .Μαθαμε τοσα πραγματα για την ταινια τα Τσακαλια και τοσα πραγματα για την Δεκαετια του Ογδοντα
3:30 "η γυάλινη γκουμουτσα"😂😂.
Να είσαι καλά Ανδρόνικε, με έκανες και γέλασα πολύ.
Συνέχισε την πολύ καλή δουλειά που κάνεις!!
Πολλα μπραβο Ανδρονικε για ενα ακομα υπεροχο βιντεο!!!Ειναι βεβαια γνωστο οτι ο ερχομος της τηλεορασης και η παραγωγη μυθοπλασιας εξαφανισε το λεγομενο εμπορικο κινηματογραφο των δεκαετιων ΄50 και ΄60.Αυτο ηταν βεβαια λογικο και φυσικο επακολουθο.Συμφωνω με αυτο που ανεφερες οτο δηλαδη η ΕΡΤ ''κουρασε'' το κοινο με ως επι το πλειστον ''βαρια'' δραματα βασισμενα σε βιβλια τα οποια οσο καλες αξιολογες παραγωγες ηταν και με καταξιωμενους ηθοποιους (Λωξαντρα,η εξαφανιση του Τζων Αυλακιωτη,Αστροφεγγια κλπ κλπ) στερεψε απο ιδεες και ελλειψει κωμωδιογραφων αφου ειτε ειχαν γερασει ειτε ηταν σε μεγαλη ηλικια οι παλιοι(Τσιφορος,Πρετεντερης,Γιαλαμας,Σακελλαριος κα).Ετσι με τον ερχομο του βιντεο ο κοσμος καταναλωσε αφθονη σαχλαμαρα για να ξεσκασει απο τα ''αρτηριοσκληρωτικα''δραματα της ΕΡΤ.Με την ιδιωτικη τηλεοραση βεβαια ολα αυτα τελειωσαν αφου τα ιδιωτικα καναλια εδωσαν στον κοσμο ατελειωτη μπουρδα απο το πρωι ως το βραδυ.Νομιζω ομως οτι μια απο τις πρωτες αποπειρες πιο ''αμεσου και γηινου'' σινεμα ηταν η Παραγγελιά το 1979 αν δεν κανω λαθος.Μετα βεβαια ηρθε ο Ανθρωπος με το γαλυφαλλο,ο Αγγελος και αλλες ταινιες βασισμενες σε αληθινα γεγονοτα.Μην ξεχναμε βεβαια τις ταινιες του Περακη( αρπα κολλα,λουφα και παραλλαγη)οι οποιες βεβαια εκοψαν πολλα εισιτηρια κι οχι τυχαια.Οπως βλεπουμε ολα ερχονται και παρερχονται,κανουν τον κυκλο τους και ειτε επανακαμπτουν ΄΄ανανεωμενα΄΄ ειτε εξαφανιζονται οπως η βιντεοκασετα.Ευχαριστω πολυ και συγγνωμη για το μακροσκελες κειμενο.Καλες γιορτες σε εσενα και την οικογενεια σου!
Very informative video. Your discussion of narcotics being a new topic for Greece in the late '70s brought back a memory from that time. Some time in the late '70s my father brought home his usual monthly Greek magazines imported to Canada from Greece. One magazine called "Thisavros", I believe, had the entire front cover of an album from the rock group KISS. The headline went something like "Ta Narkotika kai i Neolea" (Drugs and our Youth). I had to explain to my mother that I don't take drugs even though I listened to KISS. [Sorry for my comment being in English. I speak and understand Greek quite well, but I am not able to type in Greek). Thanks for your very interesting content.
Ευχαριστώ πολύ κι εγώ. Νά ' σαι καλά.
Βίντεο πραγματική πολιτιστική κληρονομιά.
Τελειωνει και αμεσως πας στο επόμενο.
Θερμά συγχαρητήρια Ανδρόνικε!
Η δουλειά σου με κάνει περήφανο που είμαι ένας από τους πρώτους 1000 συνδρομητές σου.
Νά 'σαι καλά.
Άλλο ένα πολύ καλό βίντεο! Ίσως άξιζε, στην αναδρομή στα 80'ς, μια αναφορά στους Νικολαιδη και Περάκη....
Εγώ τουλάχιστον, στα 18 όταν προβλήθηκαν τα Τσακάλια, αυτό το ελληνικό σινεμά θυμάμαι εκείνη την , δυστυχώς, μακρινή εποχή....
Και πάλι ΜΠΡΑΒΟ!!!
Εξαιρετικό βίντεο όπως πάντα
Μεγάλος ηθοποιός ο Κοντογιαννίδης που έκανε πολύ λίγο σοβαρό κινηματογράφο (λ.χ. ο Θεός αγαπάει το χαβιάρι)
Πολύ όμορφο βίντεο και έβαλε πολλά πράγματα σε μια σειρά...
Γεννημένος το 1975 και πλέον 10 ετών στα μέσα των 80s ζήσαμε τον απόηχο αυτής της εποχής που περιγράφει η ταινία.
Ως έφηβος των 90s με την βιντεοκασέτα αλλά και την ιδιωτική τηλεόραση, συμμερίζομαι απόλυτα τα όσα περιγράφεις.
Δεν διαφωνώ πουθενά μιας και η οπτική σου με βρίσκει σύμφωνο διότι ηλικιακά ήμαστε πολύ κοντά...
Και φυσικά ανήκω και εγώ σε αυτούς που ναι μεν θα πηγαίναμε στα καφέ και στα club αλλά υπήρχε και πολύ κινηματογράφος, τέχνη, βιβλίο και φυσικά πολύ μουσική στην ζωή μας χωρίς ακρότητες.
Eξαιρετικο!! Την θυμαμαι εκεινη την εποχη αν και λογω του οτι ειμαστε σχεδον συνομηλικοι (πρεπει να μου ριχνεις κανα χρονο) δεν την θυμομαστε βιωματικα.Στα 10 και 11 δεν βγαιναμε εξω,δεν πηγαιναμε σε καφε και ντισκο (αυτες τις προλαβαμε στα τελειωματα τους προς τα τελη των 80s πριν αντικατασταθουν απο τα club) και σιγουρα δεν καπνιζαμε,πιναμε,καβαλουσαμε μηχανες.
Παντως το τελειο βιντεο σου μου θυμισε μια θεια που ειχα η οποια ετρεμε μηπως τα ξαδερφια μου (που με περνουσαν 4-5 χρονια) γινουν "αλητες με μυτερα παπουτσια,μηχανακια,μαγκιες αλητειες και ναρκωτικα" 😂
Αν κατι μαθαινουμε απο αυτο το βιντεο αλλα και απο τις προσωπικες εμπειριες ως μελος ψιλοαγριας παρεας στα late 80s-early 90s ειναι πως πολλα που σοκαρουν τους σημερινους γονεις (νεανικη παραβατικοτητα,ναρκωτικα κ.α) δεν ειναι τωρινο φαινομενο.Ισως οπως η ταινια με καπως αφελη και boomer-ιστικο (πριν καν υπαρξει ο ορος) αναδεικνυει κανοντας τον γονιο του 1980 να πιστεψει πως ολοι οι νεοι ειναι "αλητες-μηχανοβιοι-πρεζακια" τωρα αυτο γινεται απο τα κοινωνικα δικτυα και τα βιντεο που ανεβαζουν οι πιτσιρικαδες.
Κατι παρομοιο ειχε κανει πριν καμμια 15ετια με μια σειρα ή τηλεταινια θα σε γελασω,ο Λακης Λαζοπουλος οπου με τον ιδιο αφελη και αστειο,εως cringey τροπο προσπαθησε να δειξει την σε αδιεξοδο-κουρασμενη με το συστημα-επαναστατημενη νεολαια των 00s.Οχι οπως ηταν,αλλα προφανως οπως αυτος νομιζε οτι ηταν.
Στο μέρος που έμενα-Κορυδαλλός- τα πράματα ήταν περίπου όμοια με την ταινία.Επίσης σε πολλά μέρη της Αθήνας και του Πειραιά,έτσι ήταν και χειρότερα με αφετηρία τα γήπεδα.Για την τηλεόραση που λες,πριν το 1981 υπήρχαν σειρές που σε καθήλωναν,άλλες εκπομπές ενδιαφέρουσες αλλά λίγες.Ολα ήρθαν πάνω κάτω με την Αλλαγή το 81.Ετυχε να βλέπω στην ΕΡΤ το οσκαρικό έργο "Οι σφαίρες πέφτουν σαν το χαλάζι".Μια πλοκή περίεργη,και φτάνουμε στο επίμαχο σημείο που ένας μουσάτος με γυαλιά βυζαίνει την μάνα του.Το τι έγινε από τηλεφωνήματα,χαλασμός.Κόψανε το αριστούργημα και έπεσε μαύρη μαυρίλα για πολλή ώρα....Οσο για την σύγκριση που κάνεις με τον εαυτό σου και τα ενδιαφέροντά σου περί τέχνης,σε πληροφορώ ότι ήσασταν πολύ λίγοι.Οι πολλοί την έβρισκαν κάπως έτσι σχεδόν.
Πολύς νέος κόσμος αρχές του 80 έμαθε τα ναρκωτικά στα γήπεδα και ειδικά στην θύρα 7 στο Φάληρο. Θυμάμαι πλ Μέμου Κορυδαλλό και Βικτώρια Νίκαια γεμάτα ντρόγκες. Πολλές κλοπές μηχανών επίσης από Μπραχαμιώτες και Μενιδιάτες κυρίως, γενικά έπαιζε και τότε παραβατικότητα αλλά υπήρχε αστυνομία που τώρα είναι ανύπαρκτη.
Απίστευτη ανάλυση. Πιστεύω ότι έχετε να δώσετε πολλά στο κοινό σας με ανάλυση κι άλλων ταινιών του 80. Για τη συγκεκριμένη μου έχει μείνει η εικόνα που έχει το σπίτι που προμηθεύονται τα ναρκωτικά. Το έχει αν θυμάμαι μια Ολλανδέζα και στο κεντρικό πλάνο υπάρχει η φωτογραφία του Τσέ γκεβαρα . Γενικά ο Δαμιανίδης νομιζω ουι και ιδεολογικά πρέσβευε τις συντηρητικές δυνάμεις και η ταινία γυρίστηκε λίγο πριν την Αλλαγή ( ΠΑΣΟΚ ). Έτσι τα κακά παιδιά ήταν και λίγο αριστερά !😂😂
Ανδρόνικε καλημέρα και καλό μήνα. Και εγώ ως λίγο μικρότερος από εσένα αυτό που έχω να καταθέσω είναι ότι εμάς δεν μας άφηναν τότε οι δικοί μας να δούμε αυτές τις ταινίες, θεωρούνταν ως ακατάλληλες. Αν θυμάσαι, τότε εμφανιζόταν το Α πάνω δεξιά στην οθόνη, κάτι που για μας σήμαινε ότι έπρεπε να κλείσει η τηλεόραση ή να πάμε για ύπνο... Το 1981 ήμουν 7... Να φανταστείς ότι π.χ. το Ρόδα, τσάντα και κοπάνα ήταν τότε απαγορευμένο στα παιδιά στις ηλικίες 10-12-15 χρόνων από πολλούς γονείς... Για ακόμη μία φορά, συγχαρητήρια για το εξαιρετικό βίντεο...
Εξαιρετική δουλειά Ανδρόνικε σε ευχαριστούμε πολύ!
Συγχαρητηρια,μας αρεσουν αυτα τα βιντεο ειναι μια γλυκια νοσταλγια στο Παρελθον
Μπραβο σου.... μ αρεσε πολυ που δεν μιλας μονο για την ταινια και μας λες και για το γενικο κλημα της καταστασηςγια το πριν και τοτε της ταινιας.
Επίσης στο «Δις Διευθυντής» φαίνεται κι η Καρέζη σε see through μπάνιο!
Μπράβο Ανδρόνικε!! Ιδίως για τα σχόλια που κάνεις τα τελευταία λεπτά του βίντεο. Εγώ ήμουν 10 ετών όταν προβλήθηκαν τα Τσακάλια, και τα όσα λες για τον ελληνικό κινηματογράφο της δεκαετίας 80, με εκφράζουν και με βρίσκουν απόλυτα συμφωνη.
Ευχαριστούμε για άλλη μια φορά!!! Συγχαρητήρια!!!
Ευχαριστουμε για ακομα μια φορα!!!!
Καλησπερα Ανδρονικε.Πολυ ωραιο θεμα και παλι.Συγχαρητηρια;;;;
Συγχαρητήρια για την δουλειά που κάνετε!
Πολύ ωραία αφήγηση Γύρισα πίσω σε νοσταλγικές αναμνήσεις Μπράβο Ανδρόνικε❤❤❤
Καλησπέρα Ανδρόνικε, μπράβο για το βίντεο σου. Θυμηθηκαμε τα νιάτα μας.😊
Συγχαρητήρια και πάλι κύριε Ανδρόνικε 👏👏👏
Ανδρόνικε συγχαρητήρια και για αυτό το βίντεο. Με μεγάλη χαρά συναντώ την επέκταση σου και σε άλλες δεκαετίες. Να συμπληρώσω ότι το Saloon και ο Κίτρινος Σκίουρος εμφανίζονται και σε επεισόδιο της σειράς "Ρετιρέ" του Δαλιανίδη.
Ρετιρε αχουυυυ για πολλα γελια Καταπτωση . Κριμα που επαιζαν καποιοι καλοι ηθοποιοι
Πολύ ωραιο βίντεο με εξαιρετική ανάλυση όπως πάντα. Ναι, η αλήθεια είναι οτι δεν αντιπροσώπευαν ολους τους νέους αυτοί οι ήρωες των τσακαλιών. Όπως δεν αντιπροσώπευαν και όλους τους νέους, οι ήρωες του Κατήφορου εκείνη την εποχή. Και πως θα μπορούσαν άλλωστε. Νομίζω πως απλά μέσα από αυτές τις ταινίες προσπαθούσαν κάποιοι να αναδείξουν ένα θέμα και να αποτρέψουν την κοινωνία απο μια εξάπλωση. Δεν θα ξεχάσω στα μάτια μου τα παιδικά, ρεπορτάζ του Κώστα Τσιβιλίκα (του δημοσιογράφου) με μανάδες παιδιών που χάθηκαν απο τα ναρκωτικά και τον τρόμο που ένιωθα οτι το "τέρας" μας πλησιάζει. Εγώ νομίζω οτι όλα είναι θέμα εποχής και κοινωνικών συνθηκών. Μεγαλύτερη ζημιά ας πούμε έκανε το πρότυπο με τις μηχανές που παρουσιαζονταν (και απο τον Δαλιανίδη) σε διάφορες ταινίες ή βιντεοταινίες, ως το πρότυπο μαγκιάς και αρρενοπότητας και όλη η Ελλάδα θρηνούσε θύματα καθημερινά. Όπως και η βιντεοταινία, η αποενοχοποίηση του γυμνού. Η σεξουαλικότητα. Το τρίτο φίλο ως κάτι που ζει αναμεσά μας κτλ. Σημεία των καιρών.
Καλό το βίντεο και η επιλογή σου αν και μου φάνηκε πολύ παράξενο που έβαλες ταινία του 80. Θίγεις ένα ιδιαίτερο θέμα που αφορά τα νιάτα μας. Θα διαφωνήσω αρκετά με όσα είπες στο βίντεο. Προτού όμως μιλήσω για τις διαφωνίες μου σχετικά με την εποχή εκείνη, να σημειώσω δύο πραγματάκια που έχουν σημασία.
Το πρώτο, που είναι και καλλιτεχνικό, θυμάμαι το σκηνοθέτη Φέρρη που ήταν μαζί με τον Τσιβιλίκα και τον Πλέσσα στην εκπομπή καλλιτεχνικό καφενείο (υπάρχει στο tube), να έχει μία διαφωνία με έναν καλεσμένο του και να του εξηγεί πως οι σημερινοί σκηνοθέτες θέλουν πιο ρεαλιστικές σκηνές αντί όπως γινόταν παλιά. Όντως σε πολλές κοινωνικές ταινίες που παίχτηκαν τότε το ρεαλιστικό στοιχείο αποδίδεται, άγαρμπα (γνώμη μου) αλλά αποδίδεται δε. Το δεύτερο στοιχείο ήταν πως την θεματολογία των κοινωνικών ταινιών οι σεναριογράφοι την έβρισκαν από την επικαιρότητα των εφημερίδων (όπως πολύ εύστοχα είχα διαβάσει σε κάποιο αφιέρωμα για τη δεκαετία αυτή). Τα κύρια άσχημα κοινωνικά φαινόμενα τότε ήταν τα ναρκωτικά, ο χουλιγκανισμός, τα δυστυχήματα από μηχανές και ο τζόγος (ως τα μέσα της δεκαετίας, μετά ξεκινάνε πιο σοβαρά όπως ασθένειες, οικολογικές καταστροφές και τα πολιτικά σκάνδαλα). Υπήρχε και ένα άλλο που το έθιγαν με έμμεσο τρόπο και αυτό ήταν το θέμα της ομοφυλοφιλίας. Όλα αυτά αναφέρονται για ηλικίες από 17 και πάνω. Η παραβατικότητα ήταν αυξημένη σ’ αυτές τις ηλικίες έως και τα 45.
Η δεκαετία αυτή ήταν μία μεταβατική περίοδος από το παλιό προς το σύγχρονο και από το ελληνικό στο ξένο. Τα θέματα τεχνολογίας αν και με βήματα σαλίγκαρου, ενώ τα κοινωνικά τα ρουφούσαμε με το κουτάλι. Αυξήθηκε η προσέλευση του κόσμου στο σινεμά με ξένες ταινίες, κυρίως εμπορικές αμερικάνικες. Το ίδιο και στην τηλεόραση. Star wars, Gallactika, Star Trek, Βιονική γυναίκαι και άντρας, Κιτ, ήταν σειρές και ταινίες που επηρέασαν γενιές έως και σήμερα. Αγαπήσαμε όσο ποτέ την τεχνολογία. Θέλαμε να επικοινωνούμε όπως στο Σταρ Τρεκ ή και να διακτινόμαστε, να πηδάμε όπως η βιονική γυναίκα και να οδηγάμε μηχανές που πετάνε όπως στο Γκαλάκτικα ή αυτοκίνητα όπως στον κιτ ή στου ντιουκς. Επίσης είχαμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, τον υπολογιστή, την ιδιωτική και δορυφορική τηλεόραση και πολύ σύντομα ήρθαν και τα κινητά (αρχές δεκαετίας του 90).
Στην πολιτική η δεκαετία αυτή μέσω του πασοκικού σοσιαλισμού πάντρεψε τον σοσιαλισμό με τον καπιταλισμό με τον πιο περίεργο τρόπο που μπορούσε να γίνει. Επιφανειακά ο ένας έβριζε τον άλλον με ταμπέλες (δεξιός - αριστερός) ενώ όλοι τα αρπάζανε με τον ίδιο τρόπο.
Αναφέρομαι σε όλα αυτά διότι η νεολαία αυτά κυνηγούσε ως όνειρα αλλά είχε πολύ λιγότερα, από αυτά που ήθελε. Όμως τα ήθελε και πάλευε να τα αποκτήσει. Στις ταινίες τα δείχνει όμως από την πλευρά των παραβατικών παιδιών που δεν θέλουν τον δύσκολο τρόπο και μάθανε στα εύκολα. Έτσι γοητεύονταν από τα παραμύθια επιτήδειων και το κακό δεν αργούσε να γίνει. Η μπόρα έπαιρνε και καλά παιδιά που παραστρατούσαν. Οι ειδικοί που δείχνει στην ταινία ήταν κάτι σύνηθες για την τηλεόραση, αλλά χωρίς κανένα αντίκρυσμα.
Ο αμερικανισμός που είχε έρθει, είχε καταφέρει να κυριαρχήσει κάθε νέο και νέα στα πάντα. Από μουσική, σινεμα, απόψεις, κουλτούρα, θρησκεία. Ακόμα και τους αντίθετους του, κατάφερε να τους ενσωματώσει εκεί ακριβώς που ήθελε. Δεν άφησε τίποτα και τα κατάφερε πολύ καλά. Έως και σήμερα που έχουμε γίνει …… (δε λέω).
Αν και υπήρχε μεγαλύτερη ασφάλεια απ΄ ότι σήμερα, διότι υπήρχε γειτονιά, επικοινωνία, επαφή κάτι που δεν υπάρχει σήμερα. Αλλά δεν ήταν αρκετά για να τα προστατεύσει από τέτοια προβλήματα. Σας θυμίζει κάτι; Αν ανατρέξετε στις ξένες κοινωνικές και δράσης σειρές και ταινίες της που παιζόταν του 80 (κυρίως του 90), αυτοί είχαν αυτά τα χάλια από τότε και εμείς δεν τα καταλαβαίναμε ή δεν πιστεύαμε ότι θα τα αποκτούσαμε.
Καλησπέρα ήταν πάρα πολύ ωραίο βίντεο περιμένουμε το νέο βίντεο συνέχισε έτσι. ❤❤❤
Πως περασανε τ χρονια😢καλησπερα!ευχαριστουμε,
Μπαίνω στο πειρασμό να γράψω σεντόνια αλλά δε θα το κάνω. Νομίζω ότι αξίζουν και αυτές οι ταινίες την προσοχή μας (ακόμα και οι βιντεοταινίες). Ας προσπαθήσουμε να τις δούμε χωρίς να αναζητούμε "ποιότητα" και βαθιά νοήματα. Ναι, πολλές από αυτές ήταν άρπα κόλα. Ακόμα και ως "κακές" ταινίες αντιπροσωπεύουν μια εποχή. Και για κάποιο λόγο αυτή η εποχή κοντεύει να λάβει μυθικές διαστάσεις στη συλλογική μνήμη
Εξαιρετικός 👌
Μπράβο Ανδρόνικε, πραγματεύεσαι εξαιρετικά το θέμα καθώς το έζησες και ο ίδιος. Καθώς είμαστε συνομήλικοι, νομίζω ή τουλάχιστον έτσι βίωσα εγώ την εφηβεία μου τη δεκαετία του 80, ότι όλο αυτό που δείχνει η ταινία έχει να κάνει λίγο ή πολύ και με τις γειτονιές ή αν θέλεις και τις παρέες που επέλεγε ο καθένας μας και πολύ σωστά το αναφέρεις ότι η δική σου παρέα ήταν σινεμά, βιβλία, έρωτες κλπ. Κάπως έτσι είχα επιλέξει κι εγώ τη δική μου παρέα γιατί οι άλλες αυτές οι πιο κοντά στην ταινία, απλά με τρόμαζαν. Παίζει ρόλο βέβαια και το περιβάλλον που μεγαλώνει κάποιος και πρωτίστως το ίδιο του το σπίτι. Πάντως σινεμά πηγαίναμε κι εμείς και όχι ελληνικό κινηματογράφο (Το όνομα του ρόδου πχ τι ταινιάρα...) και για καφέ τα Σαββατόβραδα και που και που και κανένα ηλεκτρονικό παιχνίδι (games) λέγαν τα εν λόγω μαγαζιά και ντίσκο μόνο για τον ετήσιο χορό της τάξης μας.... Βίντεο είχαμε στο σπίτι (ήταν της μόδας) και οι γονείς έστελναν εμένα στο videoclub για ταινία, ελληνική κατά προτίμηση αλλά όχι τύπου Ψάλτη. Νομίζω τελικά και χωρίς να έχω τάσεις ρομαντισμού ή αναπόλησης, ότι η γενιά μας ήταν μεταβατική από αυτή του σινεμά και των πάρτι σε αυτή τη σημερινή των παιδιών μας με τα κινητά και τις συζητήσεις τύπου έλα ρε Bro.... Και πάλι συγχαρητήρια !!!
Κύριε Ανδρόνικε συγχαρητήρια για τη σπουδαία δουλειά!!
Μακάρι να προβαλλονταν τηλεοπτικά τα βίντεο σας προκειμένου να μπορούσε να τα απολαμβάνει ένα μεγαλύτερο εύρος τηλεθεατών.Μας ταξιδεψατε στο χρόνο.
Ευχαριστούμε!
Μπράβο Ανδρόνικε τέλειο και αυτό το αφιέρωμα!
Μπράβο σου ρε φίλε είσαι εξαιρετικός!!
Καλησπέρα και από μένα! Η δική μου γενιά που ήμασταν λίγο μεταγενέστεροι είχαμε επιρροές από τα 80' καφετέριες, κλαμπ είχαμε βέβαια αντί για ντίσκο, μηχανές και πολύ τζιν ντύσιμο που είναι διαχρονικό!...αν και είμαι γυναίκα το προτιμώ ακόμα! Πάντως ο Δαλιανίδης έβγαλε μεγάλα ονόματα και παλιά και πιο νέα. Καλή συνέχεια και θέλουμε και άλλες ταινίες από τα 80' γιατί υπάρχουν κάποιες που είναι αξιόλογες!
Πολυ καλη και ωραια χρηση της γλωσσας! Δε περιμενα οτι θα μου εκανε αυτο περισσοτερο εντυπωση περαν της υπολοιπης πολυ καλης δουλειας που εχεις κανει στο βιντεο. Εγγραφη και like πολυ ευκολα.
πω, πω!
το πόσο καλό ήταν αυτό το αφιέρωμα, Ανδρόνικε το αποδεικνύει το ότι μου ξύπνησε τόσες σκέψεις, που φοβάμαι ότι δε θα μπορέσω να τις αποτυπώσω ούτε περιεκτικά, ούτε με τον απαιτούμενο ειρμό.
ας κάνω μια προσπάθεια ωστόσο.
κατ' αρχάς, ευκαιρίας δοθείσης να καταθέσω την απορία μου σχετικά με το ότι, ενώ την δεκαετία του '80 υπήρχαν στην τηλεόραση πολλά αφιερώματα σχετικά με την μάστιγα των ναρκωτικών (εκ των οποίων πολλά αρκούντως ρεαλιστικά και σοκαριστικά), πλέον η τηλεόραση ()όχι ότι παρακολουθώ κιόλας) μου δίνει την εντύπωση ότι είτε θεωρεί το θέμα αυτό κάτι το δεδομένο, είτε ακόμη χειρότερα ἐμμεσα να το διαφημίζει.
δεν λέω ότι αυτά τα τηλεοπτικά αφιερώματα περί ναρκωτικών με απέτρεψαν, θέλω να πιστεύω ότι οι γονείς και το περιβάλλον μου δεν μού άφησαν κενά ώστε να αναζητήσω την πλήρωσή τους αλλαχού, μιας και κατά την φοιτητική μου περίοδο παρήλασαν από μπροστά μου κάθε είδους σκευάσματα, τα οποία δεν μπήκα καν στη διαδικασία της περιέργειας να τα πλησιάσω. σε κάθε περίπτωση η απουσία κάθε προσπάθειας ευαισθητοποίησης από τα ΜΜΕ, μου φαίνεται περίεργη.
τώρα ας περάσω στα του κινηματογράφου.
πρώτη φορά πήγα με τους γονεί μου στον κινηματογράφο στο «Ο άνθρωπος με το γαρύφαλλο», βέβαια ήμουν τόσο μικρός που όχι μόνον δεν έχω συγκεκριμένη ανάμνηση από την ταινία, αλλά υποσυνείδητα μάλλον επηρεάστηκα αρνητικά, ώστε ποτέ δεν επεδίωξα να την ξαναδώ!
άλλο περίεργο είναι ότι με τους παιδικούς φίλους πηγαίναμε σινεμά να δούμε από «ΕΤ ο εξωγήινος» μέχρι και αλλοδαπά σκουπίδια του στυλ Μπαντ Σπένσερ Τέρενς Χιλ, δεν πηγαίναμε να δούμε ελληνικό κινηματογράφο! η μόνη ελληνική ταινία που πήγα να δω στο σινεμά την δεκαετία του '80, ήταν το «Εις μνήμην Χάρυ Κλυνν». Ακόμη και σήμερα η μόνη ελληνική ταινία που μπορώ να παρακολουθήσω από την εν λόγῳ δεκαετία με ευχαρίστηση είναι το «Λούφα και παραλλαγή».
ακόμη και ο δεκαεννεάχρονος γιός μου προτιμά τις ελληνικές ταινίες του '50 και δεν βλέπει καν αυτές του '80.
Ανδρόνικε, προσπάθησα σκληρά να συνοψίσω, είχα κι άλλα να ανφέρω, όμως τα ωραία σου αφιερώματα σίγουρα θα μας ξαναδώσουν την ευκαιρία να ανταλλάξουμε σκέψεις.
σε χαιρετώ!
Ευχαριστω Ανδρονικε!!!
Φανταστικο βιντεο
Μπράβο απίστευτος από τις αγαπημένες μου ταινίες..Θα πάω σε αυτά τα μέρη να δω όλα αυτά που αναφέρεις...Μπράβο και πάλι!!!
Είσαι εξαιρετικός. Θα ήθελα να το κάνεις και για άλλες ταινίες του 80 π.χ Νονά ή Ροζ Γάτος.
Ηθελα καιρο τωρα να δω που γυριστηκαν οι ταινιες της δεκαετιας του 80.το σημερινο βιντεο ηταν ευχαριστη εκπληξη.θιξατε κυριε Ανδρονικε με τον καλυτερο τροπο το νοημα της ταινιας.ελπιζω να συνεχιστει το αφιερωμα στην δεκαετια των παιδικων μου χρονων.
Συγχαρητήρια φίλε μου πολύ ωραία τα βίντεο σου!!
Καλησπέρα κύριε Ανδρονικε, πολύ ωραίο το αφιέρωμα σε αυτή την ταινία και την δεκαετία. Πιστεύω η κάθε εποχή έχει την δική της κουλτούρα. Οι ταινίες αυτές που λέτε του ‘80 δεν πιστεύω ότι αντιπροσωπεύουν όλη την τότε κοινωνία απλά δείχνουν κάποια πράγματα που για την εποχή έδειχνα θεόρατα και άγνωστα τελείως.(μηχανές, ναρκωτικά κλπ). Όπως κ η ρόδα τσάντα κ κοπάνα… είναι ταινία που για την εποχή της είναι μπροστά, από την άποψη πως τα αστεία που γινόντουσαν στους καθηγητές κ γενικά αυτή η κ του χιούμορ δεν μπορούσες να την κάνεις παλιότερα. Αφήστε και τα τεράστια μεγέθη ηθοποιών που παίζουν σε αυτήν την ταινία.Μην ξεχνάτε πως η χώρα είχε βγει από την χούντα είχε μια νεοσύστατη κυβέρνηση που έφερε πολλές αλλαγές. Οπότε θεωρώ πως δείχνουν τις ριζικές αλλαγές που προέκυπταν τότε. Θα ήθελα να κάνατε κ ένα αφιέρωμα στο ρόδα τσάντα κ κοπάνα. Σας ευχαριστώ
Εξαιρετικη δουλειά όπως πάντα άλλωστε, εχω αν θέλετε το τοτε και το τωρα σε 2 ταινίες που γυριστηκαν εκτός Αττικής!
Για ποιες ταινίες;
@kastalia8812 η αγάπη άργησε μια μέρα και το μάθε παιδί μου γράμματα!
Εκτός και έχετε κάνει κάτι και δεν το έχω δει 😀
Δεδομένου ότι δεν είμαι εγώ αυτός που ανακαλύπτει τα εξωτερικά γυρίσματα, αλλά οι συνεργάτες μου, θα τους ενημερώσω. Το μάθε παιδί μου γράμματα σε κάποιο χωριό, νομίζω, πως έγιναν τα γυρίσματα.
@kastalia8812 σε 2 χωριά Δημητσάνα και Στεμνίτσα έγιναν τα γυρίσματα
@@kallas_traveller Το μάθε παιδί μου γράμματα, θέλει ένα αφιέρωμα.
Πολύ σωστά τα λες Ανδρόνικε: Τέχνες, βιβλίο, ποίηση έρωτας κινηματογράφος ήταν τα ενδιαφέροντα πολλών νέων της εποχής εκείνης!! Ναρκωτικά; Ουσίες;; Μακριά από μας!!!
Είχαμε την ωριμότητα πιστεύω αλλά και την ευλογία να έχουμε καλούς καθοδηγητές: γονείς και δασκάλους και έτσι μείναμε μακριά από πολλά κακά.
Ναι δεν ήταν έτσι, η πλειοψηφία τουλάχιστον, των νέων της δεκαετίας του 80.
Γεννημένη το 1972.
Θυμάμαι στην έκτη δημοτικού, ο δάσκαλος μου (καλή του ωρα!!!) μας έκανε ανάλυση στους στίχους της Άρνησης (Το περιγιάλι το Κρυφό) Μίκη Θεοδωράκη μελοποίηση του ποιήματος του Γιώργου Σεφέρη. Πόση ευγνωμοσύνη του χρωστάω!!!
Επίσης όταν πηγαίναμε εκδρομή με το σχολείο, παίρναμε μαζί μας μεγάλες σακούλες και μας παρότρυνε να μαζέψουμε όλα τα απορρίμματα, που κάποιοι άλλοι πέταξαν μέσα στο δάσος.
Τον ενδιέφερε πολύ να ξοδέψει χρόνο για να μας εξηγήσει ότι το να σεβόμαστε και να αγαπάμε τη φύση είναι πολιτισμός και σημαίνει ότι αγαπάμε και σεβόμαστε πρωτίστως τον ίδιο μας τον εαυτό.
Στο γυμνάσιο η φιλόλογος, με το τέλος της σχολικής χρονιάς, το καλοκαίρι, μας έκανε δώρο "εξωσχολικά" βιβλία. Έτσι πρωτοδιάβασα στην πρώτη γυμνασίου την Αιολική Γη του Ηλία Βενέζη. Και έκτοτε διάβασα πολλά αξιόλογα βιβλία Ελλήνων και ξένων συγγραφέων που θεωρώ ότι με "πλούτισαν" πολύ.
Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό!! Δόξα τω Θεώ για τους δασκάλους και καθηγητές που είχα.
Εύχομαι και σήμερα να υπάρχουν τέτοιοι δάσκαλοι και καθηγητές.
Όσο για την εφηβική καθημερινότητα: αγοράζαμε πού και πού νέους δίσκους με ανυπομονησία , μετά το σχολείο πολύ μουσική από τους πειρατικούς σταθμούς τότε, στο ραδιόφωνο και στην τηλεόραση Μουσικόραμα κάθε Παρασκευή από την ΕΡΤ . Το περιμέναμε πως και πως... 😊 Και κάποιες ελληνικές σειρές: η κραυγή των λύκων, οι ιερόσυλοι... αυτά έπαιζε τότε, 2 κανάλια είχαμε.
Αλλά και κλασσικό αγαπημένο κινηματογράφο δεκαετιών 50 και 60 κυρίως ελληνικό, αλλά και ξένο.
Άντε που και που πηγαίνανε και σε κανένα πάρτυ γενεθλίων κάποιου συμμαθητη/τριας, ντροπαλά παιδάκια και όσο για ντισκοτέκ πολύ αραιά.
Το καλοκαίρι στις διακοπές και κανένα θερινό σινεμαδάκι όλα τα παιδιά της παρέας, συνήθως όμως με τη σκιώδη επίβλεψη των μεγαλύτερων.
Αυτή ήταν τα ενδιαφέροντα των τότε εφήβων, πιστεύω και άλλων συνομιλήκων μου.
Καμία σχέση με την "ανήσυχη" νεολαία των Τσακαλιών
Ευχαριστώ πολύ Ανδρόνικε!! Με τα σχόλια σου μου έδωσες έναυσμα και"ξεδίπλωσα" αυτές μου τις αναμνήσεις.
Να είσαι καλά!!!
Εξαιρετικός. Μπράβο.
ΓΕΙΆ ΣΟΥ ΑΝΔΡΟΝΙΚΕ ΣΕ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΎΜΕ ΠΟΛΎ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΠΟΥΔΑΊΑ ΔΟΥΛΕΙΆ ΠΟΥ ΚΆΝΕΙΣ ΜΠΡΆΒΟ ΚΑΙ ΣΥΓΧΑΡΗΤΉΡΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΝΗΜΈΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΘΟΠΟΙΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝΤΑ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΈΡΓΑ!!!!ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ ΟΠΩΣ ΠΆΝΤΑ ΆΛΛΩΣΤΕ ❤ΝΆΣΑΙ ΚΑΛΆ ΠΆΝΤΑ ❤
Ωραία ανάλυση Ανδρόνικε!
Έμαθα κι εγώ για το περιεχόμενο των Τσακαλιών😂😂😂
Δεν έχω δει καμμία από αυτές τις δαλιανιδικού τύπου ταινίες από το 1980 και μετά ούτε στον σινεμά αλλά ούτε και σε μετέπειτα προβολή τους στην τηλεόραση. Ούτε και καμμία από εκείνες τις, δεν ξέρω πώς να τις ονομάσω, βιντεοταινίες. Θυμάμαι ότι δεν είχαν καμμία γοητεϊα για μένα και φυσικά τις θεωρούσα και πολύ δευτεράντζες. Βίωνα κι ένα είδος απώλειας τού αγαπημένου μου παλιού ελληνικού κινηματογράφου και αυτό επιδείνωνε την αποστροφή μου ..
Εγώ σαν λίγο μεγαλύτερη από εσένα εκτός από την τηλεόραση, είχα ζήσει το παλιό ελληνικό σινεμά και καλοκαίρια σε θερινά σινεμά ως παιδί και άρχη εφηβείας σε Αθήνα και Καμένα Βούρλα που κάναμε διακοπές με γονείς και συγγενείς.
Οι ταινίες που παρακολούθησα προς το τέλος της δεκαετίας τού '70 κι εξής, οι ελληνικές, ήταν άλλου περιεχομένου κι αισθητικής,.
Άνθρωπος με το γαρύφαλλο ", "Η παραγγελιά" που με συγκλόνισε, η "Γλυκειά συμμορία ", οι ταινίες του Θανάση Βέγγου πάντα....κ.λπ.
Θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου πως η νεολαία της εποχής δεν ήταν όπως την έβλεπε το κουρασμένο βλέμμα τού εξηντάρη πιά Δαλιανίδη, κάποια παιδιά ήταν και έτσι αλλά αν θυμηθώ τους φίλους μου και τους φίλους των φίλων μου, ήμασταν παιδιά με πολιτικοκοινωνικές ανησυχίες και καλλιτεχνικές και μουσικές....
Το σίγουρο είναι το "πένθος" μου για την απώλεια των λαμπερών σταρ και αγαπημένων κωμικών τού '50 και τού '60 που στην δεκαετία του 1980 είχαν σιωπήσει και αποσυρθεί κινηματογραφικά.
Σε ευχαριστούμε πολύ🙏🙏🙏🌷🌷🌷🌷🌿😀
Ωραίες εποχές.
Αυτό έχω να πω.
Την είχαμε δει στον "σινεμά" . Τίγκα ασφυκτικά γεμάτο σε όλες τις προβολές. Ειδικά Σ/Κ
Μετά πήγαμε με τα παπάκια και οτι άλλο ειχε η παρέα τσάρκα προς παραλιακή.
Κράνος κανείς !!!
Πάντως πολύ ντρόγκα τότε σε σύντομο χρονικό διάστημα !
Καταπληκτικο το τελευταίο τετραλεπτο/κλείσιμο εξαιρετικό.
Ήμουν απο την πλευρά των σούζα/φραπέ/τσιγάρο. Όχι οπως τα έδειχναν στην ταινία.
Λατρέψαμε Μοντυ Πάϊθονς, αλλά και Ρόκυ.
Δεν είχαμε τα παραδείγματα σπίτι ώστε να μπούμε στην αναζήτηση.
Ένα Studio στην πλατεία Αμερικής δεν είχε φέρει την άνοιξη (σε εμάς που ήμασταν γυμνάσιο τότε)
Μέτριας απόδοσης στο σχολείο με ότι αυτό συνεπάγεται .
Αργότερα βελτιώθηκε αυτό. Βέβαια είχαμε καταπιεί δεκάδες βιντεοταινίες οπως πολλοί τότε.
Η αγάπη για τον ελληνικό κινηματογράφο όμως έχει μείνει βαθειά μέσα μας !😮
Πολύ ωραίος ο σχολιασμός σου.👍👍👍
Καλό μήνα.
Αγαπητέ Ανδρόνικε, βλέπω στο κανάλι σου μια ποιοτική αναβάθμιση με τον καιρό. Πολλά συγχαρητήρια. Δεν είμαι φαν των ξερών πληροφοριών, αλλά κυρίως των περισσότερο ή λιγότερο εύστοχων αναλύσεων που κάνεις, δηλαδή εκεί που ενώνεις την τέχνη του κινηματογράφου με την εκάστοτε κοινωνία. Επίσης πολύ ενδιαφέρον είχε η παρουσίαση για το πώς γυρίζονταν οι ταινίες, για το τεχνικό μέρος λέω. Και πάλι πολλά μπράβο. !!!!
αλλη μια φορα μπράβο και νεοτερες φαινονενικα ταινιες ειναι 35 και 40 χρονια πριν , ενδιαφέρον το αφιερωμα σε νεότερες ταινιες μακαρι να ακολουθησουν κιαλλες (που γυρίστηκαν)
πολύ όμορφος ο λόγος σας έτσι ήταν δεν ήμασταν η περισσότερη αυτό που εκπροσωπούσαν η ταινίες τότε... 13 χρόνον σχολείο και δουλεία για να βοηθήσουμε το σπίτι αργότερα θυμάμαι στη ν φιλαδελφεια στα περίφημα τότε rappit πατίνια καφετερία κλπ κάποια ταινία δεν θυμάμαι πια ήταν και μετά στο σχολείο το φαλακρό μαθητή με θαναση βεγγο..
Η Jacky 'O' έχει ανοίξει εκ νέου. Στο ίδιο σημείο. Κάτω από το Hotel Ilisia.
(Ανδρόνικε ήρθε ίσως η ώρα να εκδόσεις βιβλίο)
Καλό μήνα να έχεις!
Το ετοιμάζω.
Συγχαρητήρια για την επιλογή και τη ματιά σας. Τα «Τσακάλια» τα τελευταία χρόνια έχουν αναδειχτεί σε «must» θέμα για κινηματογραφική και κοινωνική ανάλυση και αυτό φαίνεται από τα βίντεο που κυκλοφορούν (μέχρι και τα τραγούδια έχουν αναλυθεί).
Όντως ο Δαλιανίδης κινήθηκε πανέξυπνα, δημιούργησε μια ολόκληρη μετέπειτα κινηματογραφική θεματολογία που κράτησε 4-5 χρόνια, ενώ επαναδημιούργησε την «παλιοπαρέα» των ‘60ς (Βουτσάς, Λάσκαρη, Καραγιάννη, Λιάσκου κλπ) μέσα από τους Μιχαλόπουλο, Γαρδέλη, Φίνου, Αλιμπέρτη και άλλους και δε στάθηκε σε περιπέτειες ή δράματα, αλλά και μουσικές κωμωδίες με κυριότερο το «Βασικά καλησπέρα σας». Να συμπληρώσω 2 - 3 πράγματα:
- Η ταινία όπως αναφέρεται βασίζεται σε αληθινά γεγονότα (πιθανώς ένα από τα περιστατικά στους τίτλους εφημερίδας που δε διαδραματίστηκε σε Ιλίσια, Ζωγράφου, όπως στην ταινία) και αυτό βοήθησε τον Δαλιανίδη να καθορίσει το θέμα και την υπόθεση με λεπτομέρεια και να μην κινηθεί μόνο με βάση τη δική του ματιά ως μεγαλύτερη γενιά. Επίσης αν διακρίνει κάποιος τους τίτλους αρχής σε εφημερίδα υπάρχει περιστατικό για «δυο νέους που έφεραν ναρκωτικά από την Τουρκιά», σκηνή που υπάρχει στη δεύτερη ταινία της τριλογίας του, τη «Στροφή», ένα χρόνο μετρά το 1982.
- Πρώτη ταινία με αποκλειστικό θέμα τα ναρκωτικά ήταν το «Κατάχρηση εξουσίας» το 1971, πιθανώς πιο σκοτεινό από τα «Τσακάλια» που όμως όπως είπατε είχαν ως ευρύτερο θέμα τη νεολαία του ’80. Πολλές αναφορές στα ναρκωτικά υπήρξαν και ένα χρόνο πριν, το 1980 στο «Έξοδος κινδύνου» που είναι όμως καθαρόαιμη αστυνομική περιπέτεια.
- Οι ντισκοτέκ ως χώρος εμφανίστηκαν περιστασιακά σε ερωτικές ταινίες μετά το 1976, ενώ η πρώτη μεγάλη σκηνή γίνεται νομίζω στις «Φανταρίνες» το 1979. Ξεχωριστή αναφορά γίνεται και στις στις σπονδυλωτές ταινίες του 1980 «Γεύση από Ελλάδα» και «Καθένας με την τρέλα του» όπου η ντίσκο μουσική και οι ντισκοτέκ «παίζουν» με τον δημιουργό Γιώργος Λαζαρίδη είτε να είχε μεγάλη τρέλα με τη ντίσκο ως είδος γενικά, είτε θέλησε να περιγράψει τη μόδα στην Ελλάδα που ήταν στο φόρτε της.
Τέλος ψάχνω χρόνια δυο δρόμους που υπάρχουν στην ταινία και δεν αναφέρονται στο αφιέρωμα. Στη σεκάνς της καταδίωξης εκεί που η μηχανή γυρίζει σε ένα στενό και πάει ανάποδα στην πορεία του περιπολικού και το περνάει. Ευχαριστώ και καλή συνέχεια στα αφιερώματα!
Τη διασταύρωση ψάχνεις σωστά;
Αντήνορος και Αστυδάμαντος, στο Παγκράτι.
@@kastalia8812 Και ποια λογική εξήγηση δίνεις (έτσι όπως τα δείχνει) να φεύγουν από την Μελίνας Μερκούρη και να κατευθύνονται προς Παγκράτι και μετά Λυκαβηττό και Εξάρχεια και τέλος Ιλίσια;
Μπέρδεμα πολύ (θεωρώ)
Θα ήθελα την εξήγηση σου // σας...
@@kastalia8812 Τέλεια ευχαριστώ πολύ!
@@HerzAusStahl-k5e Ναι, βρέθηκε, ευχαριστώ!
Πολυ Καλο Ανδρονικε ξεκινησες με της (Βιντεοταινιες του 80 Ετσι τις λεω εγω) Μπραβο....
Εισαι απιστευτος με τα εξωτερικα. Φοβερη δουλεια. Τα αλλα περι αναλυσης ταινιων και μηνυματων μου ειναι αδιαφορα