yorum ve fikirlerinizi cok merak ediyorum paylaşır mısınız lütfen bir de videoyu begenirseniz ve sarkıyla okursanız cok sevinirim ❤ 1-) Nefes ihtiyacıyla aralanan dudaklarıma kaydı bu sefer de bakışları. İtirafları karşısında donup kalmış gibiydim. Yutkundum ve verebildiğim tek tepki titremek oldu. Yine soğuktandı. Kesinlikle... Sonunda sesimi bulduğumda karnıma saplanan krampları umursamadım. "Yüzüme bak Jungkook." Dediğimi yaptığında içimdeki inatçı kadın kahkahalarla güldü. Derin bir nefes daha yolladım ciğerlerime, buram buram kokusunu solurken. Erkeksi ve hoş bir kokuydu. "Titreme." Omuz silktim. "Üşüyorum." Göz devirdi. Bileklerimi kurtarmak istediğimde tutuşu sertleşti. "Şimdi ikna oldun mu beni yenemeyeceğine?" "Bırak artık." "Sen benim sözümü dinlemiyorsun, ben bunu neden yapayım?" Dudaklarımı birbirine bastırdım. "Buz gibisin, üşüyorum diyorum sana!" Sonunda aramıza biraz mesafe girdiğinde üzerindeki boğazlı kazağı çıkartıp hızlıca başımdan geçirdi ve kol kısmını giydirdi. Bana büyük gelen kazağı elbiseden de uzun olmuştu. Onun gibi kokması ve onun gibi soğuk olması bir yana, şaşkınca bakıyordum. O, çıplak kalmıştı. İnsanı deli edebilecek kasları vardı, neden böyle bir şey yaptığını sorgularken fazla bakmamak için gözlerine odaklandım. "Sakın aptalca bir şey yapma. Dağ başında kurtlara yem olursun." Mutfaktan çıkıp gözden kayboldu. Birkaç saniye sonra duvara yaslanıp elimi hızla atan kalbime bastırdım. Delirecektim. Normal değildi, hiçbir şey normal değildi. Jimin'i istiyordum, güvenilir ve sıcak bir kucaklaşmaya ihtiyacım vardı, şuan annem bile olurdu. Solana girdiğimde banyodan gelen su sesleriyle neden beni uyardığını anladım. Kapıya yaklaştığım an sesleri duyup yine önümde bitecekti, hem de ıslak bir şekilde belki de... Koltuğa oturup beklemeye başladım. Neyi beklediğimi bile bilmiyordum. Saat biraz daha ilerledi, dolaptaki tek tük meyveyi atıştırmıştım. Yemek yemek aklıma gelmezdi ama Jungkook zorlamıştı. Onu asla çözemiyordum, işin garibi bunu isteyip istemediğimi bile bilmiyordum. Altına eşofman ve üzerine düz bir tişört giyip masa başına geçmişti. "Madem burada kıyafetlerin vardı, neden bana vermedin?" Kafasını önündeki kağıtlardan bana döndü. Düşünür gibi yapıp yüzüme baktı, sonra güldü. "Aklıma gelmedi." Kaşlarım çatıldı. "Sana üşüdüğümü defalarca söyledim." Başını omzuna yaslayıp neredeyse tatlı diyebileceğim bir ifade takındı. "Evimin içinde dolaşan yarı çıplak bir kadın olması hoşuma gidiyordur belki." Gözlerim şaşkınlıkla aralandı. Yanımdaki sehpanın üstündekileri alıp fırlattım. Hiçbiri ona ulaşamadan havada yakalamıştı. "Sapık herifin tekisin! Aptal!" Gülüşünü duyduğumda sinirle elime gelen her şeyi atıyordum. Hepsini yakalayıp masaya diziyordu. "Bir daha gözlerini üzerimde hissedersem seni mahvederim!" "Yapamayacağın şeyler söyleme." "Söylemiyorum zaten!" Çocuk gibi inatlaştığımı fark edip içerideki odaya girdim. Dolabı açıp kendime bir şeyler bakarken bulduğum ilk erkek eşofmanını giymiştim, bol olduğu için paçalarını katlayıp beline kazağı sıkıştırdım. Çok garip bir kombin olmuştu. Ama olsundu, en azından daha sıcaktı. Tekrar yanına çıkmak istemediğim için burada bekleyecektim. Düşüncelerimi bozan açılan kapı oldu. Sonra acılı bir inilti. Koşup içeri girdiğimde gördüğüm şeyle duraksadım. "Yn kapıyı kapat." İki büklüm duran Taehyung'un koluna giren Jungkook onu hızlıca odaya götürüp yatağa bıraktı. Her şey o kadar hızlı oluyordu ki düşünecek vaktim bile yoktu. Kapıyı kapattıktan sonra yanlarına girdim. "Taehyung, iyi misin?" Üzerindeki yırtık gömlek eskisi gibi beyaz değildi, kıpkırmızıydı. Saçları dağılmış ve büyük ihtimalle kandan ıslanıp birbirine yapışmıştı. Yüzünde bir sürü yara vardı ve gözleri durmadan renk değiştiriyordu. Dişlerini sıkıp kalkmaya çalıştığında Jungkook onu durdurdu. "Dinlen." Beklemeden koşup elimi alnına koydum ama çok soğuktu.Saçmaladığımı fark edince nabzını kontrol ettim bu sefer de çok hızlıydı. Burada yapacak bir şeyim olmadığını kabullenince kenarda beklemeyi tercih ederek geri çekilecekken bileğimi sardı bir el. "Yn" "Taehyung, sana neler oldu?" Jungkook söylenerek odadan çıktı. "Yardımın lazım. Gömleği çıkart." Dediğini ikiletmeden titreyen ellerime rağmen hızlıca açtım düğmeleri. Onun da en az Jungkook kadar yapılı bir vücudu vardı, ama şuan berbat görünüyordu. "Şimdi ne yapacağım?" Odaya Jungkook girdi. Göz göre geldik, elindeki büyük ateşi görünce dudaklarım şaşkınca aralandı. "Geri çekil." Dediğini yaptığımda yatağa oturup her zaman yaptığı bir şeymiş gibi rahatça ateşi Taehyung'un vücuduna tuttu. Açık yaralar ateşle kapanırken acılı iniltileri duymamak için kulaklarımı kapattım. "Yataktan kalkarsan bittin sen. Uyumaya çalış." Jungkook Taehyung'u azarladığında şaşkınca olayı çözmeye çalışıyordum. Anlamamıştım. Ama Taehyung eskisi gibi kötü durmuyordu, hiç değilse gözleri normaldi. İnsan gibi. "Şey biliyorum, sırası değil ama... Jimin'i arayabilir miyim?" Gözlerim Taehyung'da durdu, Jungkook izin vermiyordu. "Cebimdeki telefondan son numarayı ara. O da seni merak ediyor." İkisiyle de göz teması kurmadan telefonu alıp sayısız araması olan numarayı tuşladım. İlk çalışta açıldı. "Yn nerede!?" Kükreyen sesi yorgundu. Gözlerim dolduğunda saklamak için onlara arkamı döndüm. "Jimin?" Bir süre sessizlik oldu. "Yn?" Bu sefer az öncekinin aksine kısık çıkan sesiyle dudaklarımı birbirine bastırdım. "Beni dinle, iyiyim." "İnanmıyorum, bir şeyler dönüyor etrafta, ulaşamıyorum Yn çıldırmak üzereyim, bana konum at gelip seni alayım güzelim. Lütfen." "Ben geleceğim. Her şeyi anlatacağım söz. İyiyim sadece bunu bil yeter. Taehyung ve Jungkook da iyi." "Onlar umrumda bile değil, sana sahip çıkamadılar sandım. Korktum." "Gerçekten iyiyim, geleceğim. Söz." Telefon kapandığında derin birkaç nefes aldım. Yüzüne kapatmasam konuşma uzayacaktı. Üzgünüm Jim. Arkamı döndüğümde ikisi de pür dikkat beni izliyordu. Bıkkın bir nefes daha verdim. "Eve gitmek istiyorum." Birbirlerine baktılar, Jungkook kafasını salladı. "Gidiyoruz." Arabada sessiz geçen dakikalarda Jungkook sürücü koltuğunda ben yanındaydım. Arkada uzanan Taehyung hala yaralıydı ama hızlı iyileşiyordu. Yarına toparlayacağını söylemişti Jungkook. İçimi kemiren bazı şeyler vardı. Şuan vakti miydi bilmiyorum, ama sordum. "Taehyung, neden habersiz ayrıldın?"
2-) "Taehyung, neden habersiz ayrıldın?" "Peşimde birileri vardı." "Bana söyleyebilirdin." "Seni tehlikeye atamazdım." Konuşmadan bekledim bir süre. Doğru mu anlamıştım? Arkamı döndüğümde göz göze geldik, yüzünde yine o sıcak gülümsemesi vardı. "Beni korumak için başına iş açmadın, değil mi?" "Evet. Hayır." Kaşlarım çatıldı. "Sen iyi olduğun sürece bunun bir önemi yok." "Taehyung bir soru sordum, beni korumak için mi yaralandın?" "Mantıken evet, sen olmasan izimi kaybettirirdim ama onları ormana çekmek zorunda kaldım, ve hayır bundan dolayı pişmanlık duymuyorum Yn. Sen iyiysen sorun yok." "Bir daha böyle bir şey yapma. Ya sana bir şey olsaydı." Yine gülümsedi ve ben allak bullak olan düşüncelerimle önüme döndüm. Yolun kalanı sessiz geçmiş, sonunda eve gelmiştik. Binaya girip fazla dikkat çekmeden kendi katımıza çıktık. Kapıda bizi bekleyen Jimin'i görünce yüzüme rahatlama yayıldı, onda da aynı şey olmuştu. Çöktüğü yerden kalkıp beni süzdü, üzerimdeki kıyafetlerle kaşı çatılırken ne olduğunu sorguluyordu. Yine de iyi olduğuma emin olunca rahatlamış gibi bir nefes verip kollarını açtı. Düşünmeden ona sarıldığımda beni kucaklayıp sıkıca sardı. "Aklım çıktı." "Benim de Jiminshi, benim de..." Taehyung ve Jungkook kendi odalarındayken ben de kısa bir duş alıp Jiminle odama geçmiştim. İlk iş yeni bir telefon sipariş etmek oldu. Jungkook'un elimden çekeceği vardı. Her şeyi Jimin'e anlattığımda önce rengi attı, inanmak istemedi. Şaka yaptığımı iddia edip dalga geçti. Ben ciddi tavrımdan ödün vermeyince bir küfür savurup gerçekleri kabullendi. "Şimdi onlar vampir, değil mi?" Beşinci kez kafamı salladığımda normal bir şeyden bahsediyor gibiydim. Kahkaha atmaya başladı. "Şaka yapıyorsun, mümkün değil. Söyle sana ne yaptılar orada, bir şey mi içtin?" "Aslında anlıyorsun, ama inanmamak için direniyorsun Jim." "Tamam bekle, onlardan hesap soralım." Kalkıp odamdan çıktı ve ben peşinden koşturup ona yetişene kadar Jungkook'un odasına dalmıştı. "Sizi öldüreceğim!" Elimle alnıma vurduğumda artık dinlenmek istiyordum. Jungkook kaşlarını çatıp yataktaki arkadaşını yalnız bırakarak karşımıza dikildi. Jimin'in bakışları yataktaki Taehyungdaydı. Ben de göz ucuyla baktığımda eskisinden gerçekten daha iyiydi. "Ona zarar verdiniz mi?" Jungkook'un bakışları yavaşça bana döndü ve gözlerimde çok garip bir şekilde durdu. Tek yaptığım hiçbir şey düşünmemekti. "Sevgilini al ve çık." Söyledikleriyle şaşkınca havalandı kaşlarım. Hadi ama, bu yanlış anlaşılmayı artık düzeltmem gerekiyordu. Dudaklarımı aralayacağım sırada Taehyung yataktan çıkıp karşımıza dikildi. Susmak zorunda kaldım. "Onu zorla alıkoydunuz." Jimin sinirliydi ve haklıydı ama ortam gittikçe geriliyordu. Aralarına girecekken gördüğüm son şey Jimin'in yüzünde patlayan yumruk oldu. Çığlık atıp önüne geçtiğimde kızgın gözlerle Taehyung'a bakıyordum. İnsanlar üzerinde böyle güç kullanmamalıydı. Kimse üzerine güç kullanmamalıydı. "Jimin!" Taehyung'a sert bir bakış atıp arkamı döndüm ve aptal kardeşimin yüzünü ellerimle tuttum. Gözleri kısıktı, hala kendine gelememişti. "Jimin, duyuyor musun beni?" Gözleri bana bakıyordu ama odaklı değildi. Kanayan burnuna götürdüm elimi, yüzünü yokladım parmaklarımla, başka hasar yoktu. "Taehyung! Ne yaptığını sanıyorsun sen!?" "Kimse bizi ölümle tehdit edemez. O sıradan bir insan." Rahatça omzunu silktiğinde içimde yayılan öfke bana yabancıydı. Taehyung'a minnet duyuyordum ama buraya kadardı. "Ben de sıradan bir insanım, hiç değilse Jimin'in benim için kıymetli olduğunu anlamış olman gerekiyordu." Elimden gelse ona zarar vermek isterdim, yenilmez olmadığını göstermek için. Ama şuan için yapacak bir şey yoktu. Sert çıkışımdan sonra konuşmadı ama rahatı kaçmış gibiydi. Çatık kaşlarım son kez Jungkook'a kaydı ve Jimin'in koluna girip onu odama götürdüm. Sırtımdaki bakışları hissediyordum. Dakikalar sonra Jimin yatağımda oturmuş tavanı izliyordu. İyiydi. "Bu gece seninle kalacağım." "Olmaz. Tehlikeli." "Yn beni delirtme, onlarla tek mi kalacaksın?" Gözleri sonunda beni buldu ve omuz silktim. "Bir şey yapacak olsalar şuana kadar yaparlardı Jim." "Acilen bu evi terk ediyorsun, başka yere gidiyoruz." Kaşlarım çatıldı. "Ne? Nasıl?" "Bilmiyorum, ama burada kalamazsın. Artık olmaz." "Başka yere de gidemem." "Neden?" "Param bitti, hiç kalmadı." Neyse ki üç aylık kirayı kadına elden ödemiştim. Sıkıntıyla çöken omuzlarıma acıdım, o kadar yük çekiyorlardı. Jimin artık bu konudan sıkılmış gibi gündelik işini ve ben kaybolunca neler yaptığını anlattı. Gece yanımda kalmış ama inatla uyumamış nöbet tutmuştu. Sabahın ilk ışıklarıyla ben güne başlarken onu zorla yatağıma geçirip üzerini örttüm. Biraz uyursa her şey daha çekilir olurdu. Sonraki birkaç gün aynı geçti, sonunda ikna olan Jimin normal hayatına dönmüştü. Ne Taehyungla ne de Jungkookla konuşmuyordum. Gece kapıyı kitlemiyor, direkt uyuyordum. Bu onlara güvendiğim için değil, kapının onları durdurmayacağını bildiğim içindi. Neyse ki kabus görmemiştim. Normal bir sabaha uyandığımı sanarken karnıma saplanan sancıyla gözlerimi sıkıca yumdum. Ah hayır, regl oluyordum. İsteksizce kalkıp işlerimi hallettikten sonra tekrar yatağa girdim, hiçbir şey yapacak halim yoktu. Kapı paldır küldür açılınca neye uğradığımı şaşırdım. Jungkook içeri dalıp odayı taradı, bakışları bende durdu. "İyi misin?" Şaşkınlığı üzerimden atınca bağırmak ve sorgulamak arasında kaldım ama mantığım ağır bastı. "Odama böyle dalma cürretini nereden ve nasıl buluyorsun?" Duraksadı. "Seni kontrol etmeye geldim." Dudaklarım şaşkınca aralandığında sorunun ne olduğunu anlamıyordum. "Kontrol mü?" İyice yanıma gelip başımda dikildi ve kaşları çatıldı. "Kan Yn. Kan kokuyor." Kaşlarım öyle bir havalandı ki o bile anlam veremedi. Yutkundum, regl olduğum için kan kokusu alıyordu. "İyiyim." Dedim uzatmamak için. Değildim, karnım çok ağrıyordu. Ona sırtımı dönüp uyumak istediğimi gösterdim. "Çıkar mısın şimdi lütfen?"
3-) (son) "Çıkar mısın şimdi lütfen?" "Sorunun ne olduğunu açıkla." "Başladın yine Jungkook." "Yn, kalk." "Saçmalama ve çık odamdan." Neden sadece gitmiyordu? Sinirlendiğini verdiği sesli nefesinden anladığımda yataktan havalanmam bir oldu. Kucağındaki bedenimi gözleriyle inceliyordu. "Bıraksana be! Manyak mısın sen?" Gözlerime anlamsız bir şey demişim gibi bakıp tekrar taradı bakışları beni, gözleri karnımın altında durduğunda yutkundum. Utanılacak bir şey değildi, ama bilmesini de istemezdim. "Jungkook." Gözleri gözlerimi buldu bu sefer. "Regl misin?" Karnım ağrıyordu ve agresifleşiyordum. "Evet! İndir şimdi beni." Yatağa yavaşça bıraktığında beklemediğim bir kibarlık gösterdiği için şaşkınca kirpiklerimi kırpıştırdım. "Neden söylemedin?" "Nereden bileyim her kokuyu alacağını? Arama köpeği misin nesin." Donuk ifadesiyle bir süre bakıp kafasını iki yana salladı. "Sinirimi bozmaya başladın." "Bir şey olmaz düzelir." Umursamadan omuz silktim. "Alışıksındır böyle şeylere." "Değilim, benim sözümü herkes dinler." "Üzgünüm o zaman, tekrar hatırlatmam gerekiyor sanırım. Ben herkesin içinde değilim. Çık şimdi odamdan." Dinlenmek istiyordum. Karnıma bir sancı girdiğinde yüzümü buruşturmak zorunda kaldım. "İyi olduğuna emin değilim." Şüpheli bakışlarına aldırmadan iki elimi karnıma götürdüm. "Hep yaşadığım şeyler. Sorun yok." "Acı çekiyorsun." "Zevkle izleyebilirsin o zaman." Sabır dilenir gibi tavana baktı. "Neden acı çekmenden zevk alayım?" "Almaz mısın?" "Almam Yn." "Senden bir şey isteyebilir miyim Jungkook?" "Söyle." "Dolapta ağrı kesici var, getirebilir misin?" "Benimle ilk defa uzlaşmacı konuşuyorsun." Sakin yüz ifadem bıçak gibi kesildiğinde bir hışımla yataktan kalkıp odadan çıktım. Başta arkamdan baksa da önüme geçmesi uzun sürmemişti. "Kızım manyak mısın sen?" "Manyağım, isteyende suç. Çekil." Yanından geçip mutfağa girdim, dolaptan ilacı aldığımda çıkardığım hapı elimden kaptı. Gerçekten sinirleniyordum. "Kahvaltı yaptın mı sen?" Alttan alttan bakmakla yetindim. "Hayır." "O zaman içemezsin." "Jungkook ben doktorum farkında mısın?" "Yani?" "Ve sen de vampirsin." Boş boş baktı yüzüme. "Karışma işime. Ver ilacımı." "Önce kahvaltı." Konuşacağım sırada karnıma giren sancıyla iki büklüm oldum. Geçen hafta üşüttüğüm için bu ay zor geçicekti galiba. "Ölürsün itiraz etmesen." Söylenerek sandalyeye oturmama yardım edip hızlı, gerçekten hızlı, bir şekilde masaya yiyecek bir şeyler koyduğunda sırf dilinden kurtulmak için birkaç lokma atıştırdım. En sonunda ilacı içtiğimde tek yapmam gereken beklemekti. Aradan saatler geçmişti ama ağrım azalmak yerine artmıştı. Televizyonunun karşısındaki kanepeye oturup dalgınca duvarı izlemeye başladım. "Oturabilir miyim?" Kafamı kaldırdığımda Jungkookla göz göze gelmiştik. Sabahtan beri bana yardımcı olmaya çalışıyordu. "Film izleyelim mi?" dediğinde şaşırsam da kabul ettim teklifini. Belki kafam dağılırdı. Jungkook yanımdaki yerini aldı, film başladı. Hiçbir şey yapmamış olsam da yorgundum ve karnımdaki pis ağrı beni bırakmıyordu. Aslıda bir sıcak su torbası iş görürdü, ama nereden bulacaktım? Gözlerim yanımda duran Jungkook'un eline kaydı, aslında iş görebilirdi ama maalesef soğuktu. Umursamadan filme odaklanmaya çalıştım, bir süre başarılı olsam da sonrasında kayışlar tamamen koptu ve bilincim bulanıklaşmaya başladı. Kafam yanımdaki omza düşerken ellerim sıkıca karnıma baskı uyguluyordu. Adımı duydum, Jungkook seslenmişti ama çok kısık çıkmıştı sesi, ya da ben uyku ve uyanıklık arasında öyle duymuştum. O tekrar seslenmedi, ben de cevap verecek gücü bulamadım. Yapmamam gereken bir şey yaparak onun omzunda uykuya teslim ettim kendimi. Jeon Jungkook Gözlerimi kapatıp beklemek için kendime biraz süre verdim. İlk defa farklı şeyler hissediyordum. Kan kokusu baştan çıkarıcı davetler sunuyordu. Yine kontrollüydüm ama bu sefer daha zordu. Bunu her ay yaşayacak mıydım? Bildiğim kadarıyla birkaç gün sürüyordu, ve her ay mı? Onunla daha ne kadar kalacaktım ki? Kafası omzuma düştüğünde nefes alıp verişleri çoktan düzene girmişti. Yandan bir bakış atıp onu rahatsız etmeden kumandayı aldım ve televizyonu kapattım. Alnını örten saçları yavaşça geriye itip yüzünü izlemeye başladım. Güzeldi. İnatçı olduğu kadar güzeldi. Sevdiği insanları benimsiyor ve onlara değer veriyordu. Onun tarafından sevilmek nasıl olurdu merak ediyordum. Jimin denen sarışın çocuk şanslı piçin tekiydi. Kaşları çatıldığında karnındaki ellerini biraz daha kendine bastırdı. Acı çekiyordu ve bu hoşuma gitmedi. Nasıl ağrısını alabilirdim? Elimi ellerinin üzerine koyduğumda hafifçe titredi. Üşümüştü. Destek vermek amaçlı yapıyordum sadece. Bir süre sonra yüz ifadesi belli belirsiz değişti ve nefesi daha da derinleşti. Yn, uzun hayatımda çözemediğim tek kişi olabilirdi. İnanılmazdı. Her şeyden birazdı. Hayatımda yeri olmayan duyguları gün yüzüne çıkartmıştı. İç çektiğinde gülümsedim. Uyurken daha masum ve tatlı görünüyordu. Konuşmuyordu ve bu kesinlikle uykusunun en iyi yanıydı. İnatçı çenesi açılınca susmak bilmiyordu. Bir yandan da uyumuş olması kafamı karıştırdı. Bana güveniyor muydu? Odasında beklediğim gece uyumadığını biliyordum. Nefesleri düzensizdi ve bazen nefes darlığı çekiyor, korkuyordu. Şimdi olduğu gibi huzurlu değildi. Elimin altındaki parmakları kıpırdandığında yutkundum. Bu şekilde uyanırsa ne yapacaktım. Beynim durmuş gibiydi. Uyumaya devam etti. Parmakları bugün Jimin'in yüzünde acısını hisseder gibi gezmişti. O an aklıma gelince anlamsız bir kırıklık hissettim. Sevgilisi değil miydi? İster yüzünde ister vücudunda gezdirirdi. Bana ne oluyordu? Sevgilisi olan bir kızın omzumda uyumasına izin vermek ne kadar doğruydu peki? Bütün soruları görmezden gelip koltukta biraz daha yayıldım ve rahat bir pozisyon almasını sağladım. O uyudu ben onu izledim. Ona sahip olan adam şanslıydı. bölüm sonu nasıldı????
Olum bi insan bu kadar mı perfect olur yaa😭😭😭 kelimenin tam anlamıyla HA Rİ KAY DI ay ama ben şimdi devamına kadar nasıl dayanicam diğer bölüme 😭😭😭 ay nolur çabuk yaz ama sende hep mahrum bırakıyorsun bizi bu şaheserden ayıp değil mi ama 😭😭😭 bide en güzel yerinde de kesmişsin double ayıp oldu 😭😭 hadi çabuk telafi et ve hemencecik yeni bölümü at. Ve bide çok az yazmışsın ya kızım bu kez uzuuuunn uzuuunnn okumak isterdim kiii. Tmm bunada razıyım atsan yeterde eskisi gibi biraz daha uzunlu yazsan 😭😭
açıkçası kapakta taekook görünce taekook fic sandım lakin öyle olmadigini öğrendim ama çok sarığı için okumaya devam ettim cidden çok güzel yazıyorsun ama herkes jungkook diyince hevesim kaçtı açıkçası ben Taehyung olması umudu ile okumaya başladım umarım u dönüşü yapıp Taehyung ile yaparsın hesabın çok güzel önceden fanın var mı bilmiyorum ama yeni fanı olarak merhabalar diyorum açıkçası şuan 4.bolume kadar okudum Taehyung mu jungkook mu olacağını haber verseniz lütfen belki bu son bölümdür (umarım değildir final yazmadığı için bu kısma yazdım) ama umarım herkesi şok uğratacak belki de ilk ve özgün olarak Taehyung ile yaparsın (lütfen Taehyung mu jungkook dermisiniz ona göre okuyacağım ilk kez olduğum Yn hikayesi)
![Peşindeki Mafya Babanla Ortak Olur [JJK] #ff](http://i.ytimg.com/vi/ckZi72VWCEc/mqdefault.jpg)
yorum ve fikirlerinizi cok merak ediyorum paylaşır mısınız lütfen
bir de videoyu begenirseniz ve sarkıyla okursanız cok sevinirim ❤
1-) Nefes ihtiyacıyla aralanan dudaklarıma kaydı bu sefer de bakışları. İtirafları karşısında donup kalmış gibiydim. Yutkundum ve verebildiğim tek tepki titremek oldu. Yine soğuktandı. Kesinlikle...
Sonunda sesimi bulduğumda karnıma saplanan krampları umursamadım.
"Yüzüme bak Jungkook." Dediğimi yaptığında içimdeki inatçı kadın kahkahalarla güldü. Derin bir nefes daha yolladım ciğerlerime, buram buram kokusunu solurken. Erkeksi ve hoş bir kokuydu.
"Titreme." Omuz silktim.
"Üşüyorum." Göz devirdi. Bileklerimi kurtarmak istediğimde tutuşu sertleşti.
"Şimdi ikna oldun mu beni yenemeyeceğine?"
"Bırak artık."
"Sen benim sözümü dinlemiyorsun, ben bunu neden yapayım?" Dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Buz gibisin, üşüyorum diyorum sana!" Sonunda aramıza biraz mesafe girdiğinde üzerindeki boğazlı kazağı çıkartıp hızlıca başımdan geçirdi ve kol kısmını giydirdi. Bana büyük gelen kazağı elbiseden de uzun olmuştu. Onun gibi kokması ve onun gibi soğuk olması bir yana, şaşkınca bakıyordum. O, çıplak kalmıştı. İnsanı deli edebilecek kasları vardı, neden böyle bir şey yaptığını sorgularken fazla bakmamak için gözlerine odaklandım.
"Sakın aptalca bir şey yapma. Dağ başında kurtlara yem olursun." Mutfaktan çıkıp gözden kayboldu. Birkaç saniye sonra duvara yaslanıp elimi hızla atan kalbime bastırdım. Delirecektim. Normal değildi, hiçbir şey normal değildi.
Jimin'i istiyordum, güvenilir ve sıcak bir kucaklaşmaya ihtiyacım vardı, şuan annem bile olurdu.
Solana girdiğimde banyodan gelen su sesleriyle neden beni uyardığını anladım. Kapıya yaklaştığım an sesleri duyup yine önümde bitecekti, hem de ıslak bir şekilde belki de... Koltuğa oturup beklemeye başladım. Neyi beklediğimi bile bilmiyordum.
Saat biraz daha ilerledi, dolaptaki tek tük meyveyi atıştırmıştım. Yemek yemek aklıma gelmezdi ama Jungkook zorlamıştı. Onu asla çözemiyordum, işin garibi bunu isteyip istemediğimi bile bilmiyordum. Altına eşofman ve üzerine düz bir tişört giyip masa başına geçmişti.
"Madem burada kıyafetlerin vardı, neden bana vermedin?" Kafasını önündeki kağıtlardan bana döndü. Düşünür gibi yapıp yüzüme baktı, sonra güldü.
"Aklıma gelmedi." Kaşlarım çatıldı.
"Sana üşüdüğümü defalarca söyledim." Başını omzuna yaslayıp neredeyse tatlı diyebileceğim bir ifade takındı.
"Evimin içinde dolaşan yarı çıplak bir kadın olması hoşuma gidiyordur belki." Gözlerim şaşkınlıkla aralandı. Yanımdaki sehpanın üstündekileri alıp fırlattım. Hiçbiri ona ulaşamadan havada yakalamıştı.
"Sapık herifin tekisin! Aptal!" Gülüşünü duyduğumda sinirle elime gelen her şeyi atıyordum. Hepsini yakalayıp masaya diziyordu. "Bir daha gözlerini üzerimde hissedersem seni mahvederim!"
"Yapamayacağın şeyler söyleme."
"Söylemiyorum zaten!" Çocuk gibi inatlaştığımı fark edip içerideki odaya girdim. Dolabı açıp kendime bir şeyler bakarken bulduğum ilk erkek eşofmanını giymiştim, bol olduğu için paçalarını katlayıp beline kazağı sıkıştırdım. Çok garip bir kombin olmuştu. Ama olsundu, en azından daha sıcaktı. Tekrar yanına çıkmak istemediğim için burada bekleyecektim. Düşüncelerimi bozan açılan kapı oldu. Sonra acılı bir inilti. Koşup içeri girdiğimde gördüğüm şeyle duraksadım.
"Yn kapıyı kapat." İki büklüm duran Taehyung'un koluna giren Jungkook onu hızlıca odaya götürüp yatağa bıraktı. Her şey o kadar hızlı oluyordu ki düşünecek vaktim bile yoktu. Kapıyı kapattıktan sonra yanlarına girdim.
"Taehyung, iyi misin?" Üzerindeki yırtık gömlek eskisi gibi beyaz değildi, kıpkırmızıydı. Saçları dağılmış ve büyük ihtimalle kandan ıslanıp birbirine yapışmıştı. Yüzünde bir sürü yara vardı ve gözleri durmadan renk değiştiriyordu. Dişlerini sıkıp kalkmaya çalıştığında Jungkook onu durdurdu.
"Dinlen." Beklemeden koşup elimi alnına koydum ama çok soğuktu.Saçmaladığımı fark edince nabzını kontrol ettim bu sefer de çok hızlıydı. Burada yapacak bir şeyim olmadığını kabullenince kenarda beklemeyi tercih ederek geri çekilecekken bileğimi sardı bir el.
"Yn"
"Taehyung, sana neler oldu?" Jungkook söylenerek odadan çıktı.
"Yardımın lazım. Gömleği çıkart." Dediğini ikiletmeden titreyen ellerime rağmen hızlıca açtım düğmeleri. Onun da en az Jungkook kadar yapılı bir vücudu vardı, ama şuan berbat görünüyordu.
"Şimdi ne yapacağım?" Odaya Jungkook girdi. Göz göre geldik, elindeki büyük ateşi görünce dudaklarım şaşkınca aralandı.
"Geri çekil." Dediğini yaptığımda yatağa oturup her zaman yaptığı bir şeymiş gibi rahatça ateşi Taehyung'un vücuduna tuttu. Açık yaralar ateşle kapanırken acılı iniltileri duymamak için kulaklarımı kapattım.
"Yataktan kalkarsan bittin sen. Uyumaya çalış." Jungkook Taehyung'u azarladığında şaşkınca olayı çözmeye çalışıyordum. Anlamamıştım. Ama Taehyung eskisi gibi kötü durmuyordu, hiç değilse gözleri normaldi. İnsan gibi.
"Şey biliyorum, sırası değil ama... Jimin'i arayabilir miyim?" Gözlerim Taehyung'da durdu, Jungkook izin vermiyordu.
"Cebimdeki telefondan son numarayı ara. O da seni merak ediyor." İkisiyle de göz teması kurmadan telefonu alıp sayısız araması olan numarayı tuşladım. İlk çalışta açıldı.
"Yn nerede!?" Kükreyen sesi yorgundu. Gözlerim dolduğunda saklamak için onlara arkamı döndüm.
"Jimin?" Bir süre sessizlik oldu.
"Yn?" Bu sefer az öncekinin aksine kısık çıkan sesiyle dudaklarımı birbirine bastırdım.
"Beni dinle, iyiyim."
"İnanmıyorum, bir şeyler dönüyor etrafta, ulaşamıyorum Yn çıldırmak üzereyim, bana konum at gelip seni alayım güzelim. Lütfen."
"Ben geleceğim. Her şeyi anlatacağım söz. İyiyim sadece bunu bil yeter. Taehyung ve Jungkook da iyi."
"Onlar umrumda bile değil, sana sahip çıkamadılar sandım. Korktum."
"Gerçekten iyiyim, geleceğim. Söz." Telefon kapandığında derin birkaç nefes aldım. Yüzüne kapatmasam konuşma uzayacaktı. Üzgünüm Jim.
Arkamı döndüğümde ikisi de pür dikkat beni izliyordu. Bıkkın bir nefes daha verdim.
"Eve gitmek istiyorum." Birbirlerine baktılar, Jungkook kafasını salladı.
"Gidiyoruz." Arabada sessiz geçen dakikalarda Jungkook sürücü koltuğunda ben yanındaydım. Arkada uzanan Taehyung hala yaralıydı ama hızlı iyileşiyordu. Yarına toparlayacağını söylemişti Jungkook. İçimi kemiren bazı şeyler vardı. Şuan vakti miydi bilmiyorum, ama sordum.
"Taehyung, neden habersiz ayrıldın?"
2-)
"Taehyung, neden habersiz ayrıldın?"
"Peşimde birileri vardı."
"Bana söyleyebilirdin."
"Seni tehlikeye atamazdım." Konuşmadan bekledim bir süre. Doğru mu anlamıştım? Arkamı döndüğümde göz göze geldik, yüzünde yine o sıcak gülümsemesi vardı.
"Beni korumak için başına iş açmadın, değil mi?"
"Evet. Hayır." Kaşlarım çatıldı. "Sen iyi olduğun sürece bunun bir önemi yok."
"Taehyung bir soru sordum, beni korumak için mi yaralandın?"
"Mantıken evet, sen olmasan izimi kaybettirirdim ama onları ormana çekmek zorunda kaldım, ve hayır bundan dolayı pişmanlık duymuyorum Yn. Sen iyiysen sorun yok."
"Bir daha böyle bir şey yapma. Ya sana bir şey olsaydı." Yine gülümsedi ve ben allak bullak olan düşüncelerimle önüme döndüm. Yolun kalanı sessiz geçmiş, sonunda eve gelmiştik.
Binaya girip fazla dikkat çekmeden kendi katımıza çıktık. Kapıda bizi bekleyen Jimin'i görünce yüzüme rahatlama yayıldı, onda da aynı şey olmuştu. Çöktüğü yerden kalkıp beni süzdü, üzerimdeki kıyafetlerle kaşı çatılırken ne olduğunu sorguluyordu. Yine de iyi olduğuma emin olunca rahatlamış gibi bir nefes verip kollarını açtı. Düşünmeden ona sarıldığımda beni kucaklayıp sıkıca sardı.
"Aklım çıktı."
"Benim de Jiminshi, benim de..." Taehyung ve Jungkook kendi odalarındayken ben de kısa bir duş alıp Jiminle odama geçmiştim. İlk iş yeni bir telefon sipariş etmek oldu. Jungkook'un elimden çekeceği vardı. Her şeyi Jimin'e anlattığımda önce rengi attı, inanmak istemedi. Şaka yaptığımı iddia edip dalga geçti. Ben ciddi tavrımdan ödün vermeyince bir küfür savurup gerçekleri kabullendi.
"Şimdi onlar vampir, değil mi?" Beşinci kez kafamı salladığımda normal bir şeyden bahsediyor gibiydim. Kahkaha atmaya başladı.
"Şaka yapıyorsun, mümkün değil. Söyle sana ne yaptılar orada, bir şey mi içtin?"
"Aslında anlıyorsun, ama inanmamak için direniyorsun Jim."
"Tamam bekle, onlardan hesap soralım." Kalkıp odamdan çıktı ve ben peşinden koşturup ona yetişene kadar Jungkook'un odasına dalmıştı.
"Sizi öldüreceğim!" Elimle alnıma vurduğumda artık dinlenmek istiyordum. Jungkook kaşlarını çatıp yataktaki arkadaşını yalnız bırakarak karşımıza dikildi. Jimin'in bakışları yataktaki Taehyungdaydı. Ben de göz ucuyla baktığımda eskisinden gerçekten daha iyiydi.
"Ona zarar verdiniz mi?" Jungkook'un bakışları yavaşça bana döndü ve gözlerimde çok garip bir şekilde durdu. Tek yaptığım hiçbir şey düşünmemekti.
"Sevgilini al ve çık." Söyledikleriyle şaşkınca havalandı kaşlarım. Hadi ama, bu yanlış anlaşılmayı artık düzeltmem gerekiyordu. Dudaklarımı aralayacağım sırada Taehyung yataktan çıkıp karşımıza dikildi. Susmak zorunda kaldım.
"Onu zorla alıkoydunuz." Jimin sinirliydi ve haklıydı ama ortam gittikçe geriliyordu. Aralarına girecekken gördüğüm son şey Jimin'in yüzünde patlayan yumruk oldu. Çığlık atıp önüne geçtiğimde kızgın gözlerle Taehyung'a bakıyordum. İnsanlar üzerinde böyle güç kullanmamalıydı. Kimse üzerine güç kullanmamalıydı.
"Jimin!" Taehyung'a sert bir bakış atıp arkamı döndüm ve aptal kardeşimin yüzünü ellerimle tuttum. Gözleri kısıktı, hala kendine gelememişti. "Jimin, duyuyor musun beni?" Gözleri bana bakıyordu ama odaklı değildi. Kanayan burnuna götürdüm elimi, yüzünü yokladım parmaklarımla, başka hasar yoktu.
"Taehyung! Ne yaptığını sanıyorsun sen!?"
"Kimse bizi ölümle tehdit edemez. O sıradan bir insan." Rahatça omzunu silktiğinde içimde yayılan öfke bana yabancıydı. Taehyung'a minnet duyuyordum ama buraya kadardı.
"Ben de sıradan bir insanım, hiç değilse Jimin'in benim için kıymetli olduğunu anlamış olman gerekiyordu." Elimden gelse ona zarar vermek isterdim, yenilmez olmadığını göstermek için. Ama şuan için yapacak bir şey yoktu. Sert çıkışımdan sonra konuşmadı ama rahatı kaçmış gibiydi. Çatık kaşlarım son kez Jungkook'a kaydı ve Jimin'in koluna girip onu odama götürdüm. Sırtımdaki bakışları hissediyordum.
Dakikalar sonra Jimin yatağımda oturmuş tavanı izliyordu. İyiydi.
"Bu gece seninle kalacağım."
"Olmaz. Tehlikeli."
"Yn beni delirtme, onlarla tek mi kalacaksın?" Gözleri sonunda beni buldu ve omuz silktim.
"Bir şey yapacak olsalar şuana kadar yaparlardı Jim."
"Acilen bu evi terk ediyorsun, başka yere gidiyoruz." Kaşlarım çatıldı.
"Ne? Nasıl?"
"Bilmiyorum, ama burada kalamazsın. Artık olmaz."
"Başka yere de gidemem."
"Neden?"
"Param bitti, hiç kalmadı." Neyse ki üç aylık kirayı kadına elden ödemiştim. Sıkıntıyla çöken omuzlarıma acıdım, o kadar yük çekiyorlardı.
Jimin artık bu konudan sıkılmış gibi gündelik işini ve ben kaybolunca neler yaptığını anlattı.
Gece yanımda kalmış ama inatla uyumamış nöbet tutmuştu. Sabahın ilk ışıklarıyla ben güne başlarken onu zorla yatağıma geçirip üzerini örttüm. Biraz uyursa her şey daha çekilir olurdu.
Sonraki birkaç gün aynı geçti, sonunda ikna olan Jimin normal hayatına dönmüştü. Ne Taehyungla ne de Jungkookla konuşmuyordum.
Gece kapıyı kitlemiyor, direkt uyuyordum. Bu onlara güvendiğim için değil, kapının onları durdurmayacağını bildiğim içindi. Neyse ki kabus görmemiştim.
Normal bir sabaha uyandığımı sanarken karnıma saplanan sancıyla gözlerimi sıkıca yumdum. Ah hayır, regl oluyordum. İsteksizce kalkıp işlerimi hallettikten sonra tekrar yatağa girdim, hiçbir şey yapacak halim yoktu. Kapı paldır küldür açılınca neye uğradığımı şaşırdım. Jungkook içeri dalıp odayı taradı, bakışları bende durdu.
"İyi misin?" Şaşkınlığı üzerimden atınca bağırmak ve sorgulamak arasında kaldım ama mantığım ağır bastı.
"Odama böyle dalma cürretini nereden ve nasıl buluyorsun?" Duraksadı.
"Seni kontrol etmeye geldim." Dudaklarım şaşkınca aralandığında sorunun ne olduğunu anlamıyordum.
"Kontrol mü?" İyice yanıma gelip başımda dikildi ve kaşları çatıldı.
"Kan Yn. Kan kokuyor." Kaşlarım öyle bir havalandı ki o bile anlam veremedi. Yutkundum, regl olduğum için kan kokusu alıyordu.
"İyiyim." Dedim uzatmamak için. Değildim, karnım çok ağrıyordu. Ona sırtımı dönüp uyumak istediğimi gösterdim.
"Çıkar mısın şimdi lütfen?"
3-) (son)
"Çıkar mısın şimdi lütfen?"
"Sorunun ne olduğunu açıkla."
"Başladın yine Jungkook."
"Yn, kalk."
"Saçmalama ve çık odamdan." Neden sadece gitmiyordu? Sinirlendiğini verdiği sesli nefesinden anladığımda yataktan havalanmam bir oldu. Kucağındaki bedenimi gözleriyle inceliyordu.
"Bıraksana be! Manyak mısın sen?" Gözlerime anlamsız bir şey demişim gibi bakıp tekrar taradı bakışları beni, gözleri karnımın altında durduğunda yutkundum. Utanılacak bir şey değildi, ama bilmesini de istemezdim.
"Jungkook." Gözleri gözlerimi buldu bu sefer.
"Regl misin?" Karnım ağrıyordu ve agresifleşiyordum.
"Evet! İndir şimdi beni." Yatağa yavaşça bıraktığında beklemediğim bir kibarlık gösterdiği için şaşkınca kirpiklerimi kırpıştırdım.
"Neden söylemedin?"
"Nereden bileyim her kokuyu alacağını? Arama köpeği misin nesin." Donuk ifadesiyle bir süre bakıp kafasını iki yana salladı.
"Sinirimi bozmaya başladın."
"Bir şey olmaz düzelir." Umursamadan omuz silktim. "Alışıksındır böyle şeylere."
"Değilim, benim sözümü herkes dinler."
"Üzgünüm o zaman, tekrar hatırlatmam gerekiyor sanırım. Ben herkesin içinde değilim. Çık şimdi odamdan." Dinlenmek istiyordum. Karnıma bir sancı girdiğinde yüzümü buruşturmak zorunda kaldım.
"İyi olduğuna emin değilim." Şüpheli bakışlarına aldırmadan iki elimi karnıma götürdüm.
"Hep yaşadığım şeyler. Sorun yok."
"Acı çekiyorsun."
"Zevkle izleyebilirsin o zaman." Sabır dilenir gibi tavana baktı.
"Neden acı çekmenden zevk alayım?"
"Almaz mısın?"
"Almam Yn."
"Senden bir şey isteyebilir miyim Jungkook?"
"Söyle."
"Dolapta ağrı kesici var, getirebilir misin?"
"Benimle ilk defa uzlaşmacı konuşuyorsun." Sakin yüz ifadem bıçak gibi kesildiğinde bir hışımla yataktan kalkıp odadan çıktım. Başta arkamdan baksa da önüme geçmesi uzun sürmemişti.
"Kızım manyak mısın sen?"
"Manyağım, isteyende suç. Çekil." Yanından geçip mutfağa girdim, dolaptan ilacı aldığımda çıkardığım hapı elimden kaptı. Gerçekten sinirleniyordum.
"Kahvaltı yaptın mı sen?" Alttan alttan bakmakla yetindim.
"Hayır."
"O zaman içemezsin."
"Jungkook ben doktorum farkında mısın?"
"Yani?"
"Ve sen de vampirsin." Boş boş baktı yüzüme. "Karışma işime. Ver ilacımı."
"Önce kahvaltı." Konuşacağım sırada karnıma giren sancıyla iki büklüm oldum. Geçen hafta üşüttüğüm için bu ay zor geçicekti galiba.
"Ölürsün itiraz etmesen." Söylenerek sandalyeye oturmama yardım edip hızlı, gerçekten hızlı, bir şekilde masaya yiyecek bir şeyler koyduğunda sırf dilinden kurtulmak için birkaç lokma atıştırdım.
En sonunda ilacı içtiğimde tek yapmam gereken beklemekti.
Aradan saatler geçmişti ama ağrım azalmak yerine artmıştı. Televizyonunun karşısındaki kanepeye oturup dalgınca duvarı izlemeye başladım.
"Oturabilir miyim?" Kafamı kaldırdığımda Jungkookla göz göze gelmiştik. Sabahtan beri bana yardımcı olmaya çalışıyordu. "Film izleyelim mi?" dediğinde şaşırsam da kabul ettim teklifini. Belki kafam dağılırdı.
Jungkook yanımdaki yerini aldı, film başladı. Hiçbir şey yapmamış olsam da yorgundum ve karnımdaki pis ağrı beni bırakmıyordu. Aslıda bir sıcak su torbası iş görürdü, ama nereden bulacaktım?
Gözlerim yanımda duran Jungkook'un eline kaydı, aslında iş görebilirdi ama maalesef soğuktu.
Umursamadan filme odaklanmaya çalıştım, bir süre başarılı olsam da sonrasında kayışlar tamamen koptu ve bilincim bulanıklaşmaya başladı. Kafam yanımdaki omza düşerken ellerim sıkıca karnıma baskı uyguluyordu. Adımı duydum, Jungkook seslenmişti ama çok kısık çıkmıştı sesi, ya da ben uyku ve uyanıklık arasında öyle duymuştum. O tekrar seslenmedi, ben de cevap verecek gücü bulamadım. Yapmamam gereken bir şey yaparak onun omzunda uykuya teslim ettim kendimi.
Jeon Jungkook
Gözlerimi kapatıp beklemek için kendime biraz süre verdim. İlk defa farklı şeyler hissediyordum. Kan kokusu baştan çıkarıcı davetler sunuyordu. Yine kontrollüydüm ama bu sefer daha zordu.
Bunu her ay yaşayacak mıydım? Bildiğim kadarıyla birkaç gün sürüyordu, ve her ay mı? Onunla daha ne kadar kalacaktım ki?
Kafası omzuma düştüğünde nefes alıp verişleri çoktan düzene girmişti. Yandan bir bakış atıp onu rahatsız etmeden kumandayı aldım ve televizyonu kapattım.
Alnını örten saçları yavaşça geriye itip yüzünü izlemeye başladım. Güzeldi. İnatçı olduğu kadar güzeldi.
Sevdiği insanları benimsiyor ve onlara değer veriyordu. Onun tarafından sevilmek nasıl olurdu merak ediyordum. Jimin denen sarışın çocuk şanslı piçin tekiydi.
Kaşları çatıldığında karnındaki ellerini biraz daha kendine bastırdı. Acı çekiyordu ve bu hoşuma gitmedi. Nasıl ağrısını alabilirdim?
Elimi ellerinin üzerine koyduğumda hafifçe titredi. Üşümüştü. Destek vermek amaçlı yapıyordum sadece. Bir süre sonra yüz ifadesi belli belirsiz değişti ve nefesi daha da derinleşti. Yn, uzun hayatımda çözemediğim tek kişi olabilirdi. İnanılmazdı. Her şeyden birazdı. Hayatımda yeri olmayan duyguları gün yüzüne çıkartmıştı.
İç çektiğinde gülümsedim. Uyurken daha masum ve tatlı görünüyordu. Konuşmuyordu ve bu kesinlikle uykusunun en iyi yanıydı. İnatçı çenesi açılınca susmak bilmiyordu.
Bir yandan da uyumuş olması kafamı karıştırdı. Bana güveniyor muydu? Odasında beklediğim gece uyumadığını biliyordum. Nefesleri düzensizdi ve bazen nefes darlığı çekiyor, korkuyordu. Şimdi olduğu gibi huzurlu değildi.
Elimin altındaki parmakları kıpırdandığında yutkundum. Bu şekilde uyanırsa ne yapacaktım. Beynim durmuş gibiydi. Uyumaya devam etti. Parmakları bugün Jimin'in yüzünde acısını hisseder gibi gezmişti. O an aklıma gelince anlamsız bir kırıklık hissettim. Sevgilisi değil miydi? İster yüzünde ister vücudunda gezdirirdi. Bana ne oluyordu? Sevgilisi olan bir kızın omzumda uyumasına izin vermek ne kadar doğruydu peki?
Bütün soruları görmezden gelip koltukta biraz daha yayıldım ve rahat bir pozisyon almasını sağladım. O uyudu ben onu izledim.
Ona sahip olan adam şanslıydı.
bölüm sonu
nasıldı????
@@cynosurecattyDevamı lütfennnnnnnnnnnnn
@@BTS.Ot_7A yazmadım dahaa
Cook romantik tam benim istediğim gibi kiskanclık sahiplenme aşkkk cok guzeldi aşk☘️
Seni cok ozledim canim hikayem
@@Alminawest 😔🫠
Her zamanki gibi mükemmel best yazarım senin ünlü olman lazım ben olamıyorum sjjajaks sen ol bari😍💖💕🪄⭐
yok askm sen ol bana siz yetersiniz üne gerek yok nmüşiwüwnşsmü
@cynosurecatty yaaa😍😍best yazarım işte 😍😘
Ellerine sağlık ❤❤❤❤❤
muahhh❤
Yeni bölüm ne zaman gelir
Cok iyii nasıl bu kadar mukemmel yazıyorsunn ve jungkookla taehyungada yazik valla jimini yn nin sevgilisi sanıyolar kıyamam dbskdbbfbf
teşekkür ederim askmmm sapsal onlar bosver bnmöwü
Askm yeni bolum gelsin luftenn çokk iyi ve bence smutda ekleye bilirsin
Yine süper olmuş güzelimm
Geldi best yazarım gözüm yollarda kalmıştı🥲😍💖
😽😽
Yine cok iyi olmuşş❤️🔥😩
Yiaa çok güzel olmuş
Devamı ne zaman gelir
teşekkür ederim askm, en kısa zamanda diye umuyorum
@cynosurecatty Tm bebeğim
Geldimmmm🎉🎉🎉❤❤❤ okuycam hemen❤❤
oku askmm
Geldi gözümün nuru gözüm yollarda kalmıştı birde başlıkta smut yazılmış smut bölümmü bu bölüm gülüm?
Bir yarim saata okuyucam gülüm benim ❤❤❤
smut değil, ama ne zaman olur kestiremiyorum sadece kiss yakın diyebilirim cvbnkwlüş
@cynosurecatty anladım meleyim benim 😘😘 şimdi okuyorum çok güzel olduğundan adım gibi eminim
@@cynosurecatty Ama sen böyle dersen ben kalpten giderim kiiii😭😭😭😭😭
Wuagagagag ilkim
yeyyy 🎉🎉🎉
Devami gelsin lutfen❤❤❤❤
Olum bi insan bu kadar mı perfect olur yaa😭😭😭 kelimenin tam anlamıyla HA Rİ KAY DI ay ama ben şimdi devamına kadar nasıl dayanicam diğer bölüme 😭😭😭 ay nolur çabuk yaz ama sende hep mahrum bırakıyorsun bizi bu şaheserden ayıp değil mi ama 😭😭😭 bide en güzel yerinde de kesmişsin double ayıp oldu 😭😭 hadi çabuk telafi et ve hemencecik yeni bölümü at. Ve bide çok az yazmışsın ya kızım bu kez uzuuuunn uzuuunnn okumak isterdim kiii. Tmm bunada razıyım atsan yeterde eskisi gibi biraz daha uzunlu yazsan 😭😭
Lütfen yeni bölüm gelsin artık eski bölümleri unutmaya başladımm
Ay sonudaaaa🎉❤❤
😽
açıkçası kapakta taekook görünce taekook fic sandım lakin öyle olmadigini öğrendim ama çok sarığı için okumaya devam ettim cidden çok güzel yazıyorsun ama herkes jungkook diyince hevesim kaçtı açıkçası ben Taehyung olması umudu ile okumaya başladım umarım u dönüşü yapıp Taehyung ile yaparsın hesabın çok güzel önceden fanın var mı bilmiyorum ama yeni fanı olarak merhabalar diyorum açıkçası şuan 4.bolume kadar okudum Taehyung mu jungkook mu olacağını haber verseniz lütfen belki bu son bölümdür (umarım değildir final yazmadığı için bu kısma yazdım) ama umarım herkesi şok uğratacak belki de ilk ve özgün olarak Taehyung ile yaparsın (lütfen Taehyung mu jungkook dermisiniz ona göre okuyacağım ilk kez olduğum Yn hikayesi)
ikisinde de azar azar var ama taehyung a daha yakın❤
Ya lütfen yeni bölüm gelsin😢
Oha Jungkook benim hoşuma da sen gidiyorsun
artık yeni bölüm gelebilir mi lütfennn
Diğer bölüm ne zamaaaaannnnnnnnnnn😭😭😭😭
Nerelerdesin be neredeyse bir ay olucak ama 😖
aggagaagga okumayi bekliyorummmm❤
Bende okumanı bekliyorumm
@cynosurecatty okudum bebeğim guzeldi
herzamanki
@Ariana_YAHAN 😽😽
Yine nereye kayboldun ya
Çabucak gel lütfen endişeleniyorum iyi misin nerelerdesin