Ο «Αφούσης» ήταν ένας καλός και εγγράμματος νέος. Κάποτε όταν μετέβη στην Κρήτη, όπου είχε συγγενείς, αντίκρισε να σφάζεται μπρος στα μάτια του ο πατέρας. Αυτή ήταν η αιτία που παραλόγισε και όταν έφθασε στην Κάσο σε κατάσταση μωρίας, δεν μπορούσε πια να εργαστεί ως δάσκαλος. Έτσι, περιφερόταν στους δρόμους του νησιού ξυπόλυτος, με τρύπιο παντελόνι που το βαστούσε ένα μάλλινο ζωνάρι στη μέση και ξεκουμπωμένο πουκάμισο. Στο χέρι του κρατούσε ένα καλάθι και τον συνόδευε πάντα ο πιστός του σκύλος, ο Λεονταρής, που μοιραζόταν μαζί του τα ξεροκόμματα, που του πρόσφεραν. Συνήθως φορούσε στο κεφάλι του περισσότερα από πέντε καπέλα…Παρά την ψυχολογική και διανοητική του κατάσταση, ποτέ δεν έβλαψε κανένα και γνώριζε κάθε κατοίκου την ιδιότητα. Οι συμπατριώτες του όταν γλεντούσαν τον έβαζαν στην παρέα τους, γιατί με ένα ποτηράκι, ο Αφούσης άρχιζε να διηγείται διάφορες ιστορίες και μύθους ή να ταιριάζει στίχους προκαλώντας το γέλιο τους. Η πιο συχνή του φράση ήταν: «Εγώ Αφούσης παλλαρός;…». Σε ανθρώπους πάλι που τον ρωτούσαν ποιός είναι, αυτός απαντούσε στερεότυπα: «Ντροπή σας να ρωτήξετε τους άλλους να σας πούσι… Ούλοι σας θα γνωρίζετε εμένα τον Αφούση…». Ο Αφούσης, μεγάλος πια, περιφρονημένος, εξασθενημένος και άρρωστος βαριά, όταν κατάλαβε το τέλος του, πλάγιασε σε ένα εγκαταλειμμένο χάλασμα. Η απουσία του έγινε αισθητή από τους ανθρώπους του χωριού, που τον αναζητούσαν μέρες. Κάποια παιδιά τον ανακάλυψαν και τον μετέφεραν στον καφενέ του Κώστα του Μιχ. Διάκου. Τότε όλοι έτρεξαν να του συμπαρασταθούν στις τελευταίες του στιγμές. Σε κάποια στιγμή του παραληρήματος του, γιατί ο Αφούσης είχε 40 πυρετό, άρχισε να τραγουδά γλυκά το «γιαέλυ», λέγοντας: «Σήμερον είμ’ ακόμ’ εδώ, αύριο θα πεθάνω… Και θα με πάρουν στο Χριστό σαν ένα καπετάνο…» Πράγματι, την επομένη ο Αφούσης πέθανε. Λέγεται δε πώς ποτέ νεκρός δε συγκέντρωσε τόση μεγάλη συνοδεία. Ο λαός της Κάσου όχι μόνο αγάπησε τον Αφούση, τον τρελό του χωριού, αλλά για να τον θυμάται, διέσωσε κάποιους στοίχους από τη μελωδία που συχνά μονολογούσε στη μοναξιά του ο Αφούσης. (Αποσπάσματα από κείμενο που έχει γράψει ο Μιχάλης Κ. Σκουλιός)
τί όμορφη παρέα, τί ζεστό συναπάντημα, με ένα τραγούδι που κρύβει πίσω του μια θλιβερή ιστορία.... αυτός είναι ο λαός μας, κι ας το έχουμε λησμονήσει.... ας ακουμπήσουμε στα τραγούδια και στα πάθια του λαού μας για να βρούμε την ταυτότητά μας...
Pε παιδιά να το πω, να μην το πω; η ιστορία του Αφούση -Αντρά έσκισε την καρδιά μου...Τον καημενούλη! τέλος πάντων...μια μεγάλη αγκαλιά για την ωραία Κάσο
Ωραίο αντάμωμα κάνατε με όμορφο παρεακι!!!Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που βοηθάτε να κρατήσουμε τα σπίτια στο χωριο μας ζωντανά!!Εγω μόλις γύρισα από το χωριο και ήδη σκέφτομαι την επόμενη φορα!!Παναγιωτάκη αν εσυ είσαι ο uploader χαιρετίσματα αλλιώς φιλε uploader δωσε χαιρετίσματα σε όλα τα αδέλφια Γ. απο τον Γιωργο-Τασο-Ανδρεα αδερφια Κ. ΥΓ:To Παναγιωτακης καθαρα επειδη ηταν ο μικροτερος και ετσι τον φωναζαμε στην Πλατεια! Πλεον ΞΕΚΑΘΑΡΑ Παναγιωτης!!
Ο «Αφούσης» ήταν ένας καλός και εγγράμματος νέος. Κάποτε όταν μετέβη στην Κρήτη, όπου είχε συγγενείς, αντίκρισε να σφάζεται μπρος στα μάτια του ο πατέρας. Αυτή ήταν η αιτία που παραλόγισε και όταν έφθασε στην Κάσο σε κατάσταση μωρίας, δεν μπορούσε πια να εργαστεί ως δάσκαλος. Έτσι, περιφερόταν στους δρόμους του νησιού ξυπόλυτος, με τρύπιο παντελόνι που το βαστούσε ένα μάλλινο ζωνάρι στη μέση και ξεκουμπωμένο πουκάμισο. Στο χέρι του κρατούσε ένα καλάθι και τον συνόδευε πάντα ο πιστός του σκύλος, ο Λεονταρής, που μοιραζόταν μαζί του τα ξεροκόμματα, που του πρόσφεραν. Συνήθως φορούσε στο κεφάλι του περισσότερα από πέντε καπέλα…Παρά την ψυχολογική και διανοητική του κατάσταση, ποτέ δεν έβλαψε κανένα και γνώριζε κάθε κατοίκου την ιδιότητα. Οι συμπατριώτες του όταν γλεντούσαν τον έβαζαν στην παρέα τους, γιατί με ένα ποτηράκι, ο Αφούσης άρχιζε να διηγείται διάφορες ιστορίες και μύθους ή να ταιριάζει στίχους προκαλώντας το γέλιο τους. Η πιο συχνή του φράση ήταν: «Εγώ Αφούσης παλλαρός;…». Σε ανθρώπους πάλι που τον ρωτούσαν ποιός είναι, αυτός απαντούσε στερεότυπα: «Ντροπή σας να ρωτήξετε τους άλλους να σας πούσι… Ούλοι σας θα γνωρίζετε εμένα τον Αφούση…». Ο Αφούσης, μεγάλος πια, περιφρονημένος, εξασθενημένος και άρρωστος βαριά, όταν κατάλαβε το τέλος του, πλάγιασε σε ένα εγκαταλειμμένο χάλασμα. Η απουσία του έγινε αισθητή από τους ανθρώπους του χωριού, που τον αναζητούσαν μέρες. Κάποια παιδιά τον ανακάλυψαν και τον μετέφεραν στον καφενέ του Κώστα του Μιχ. Διάκου. Τότε όλοι έτρεξαν να του συμπαρασταθούν στις τελευταίες του στιγμές. Σε κάποια στιγμή του παραληρήματος του, γιατί ο Αφούσης είχε 40 πυρετό, άρχισε να τραγουδά γλυκά το «γιαέλυ», λέγοντας: «Σήμερον είμ’ ακόμ’ εδώ, αύριο θα πεθάνω… Και θα με πάρουν στο Χριστό σαν ένα καπετάνο…» Πράγματι, την επομένη ο Αφούσης πέθανε. Λέγεται δε πώς ποτέ νεκρός δε συγκέντρωσε τόση μεγάλη συνοδεία. Ο λαός της Κάσου όχι μόνο αγάπησε τον Αφούση, τον τρελό του χωριού, αλλά για να τον θυμάται, διέσωσε κάποιους στοίχους από τη μελωδία που συχνά μονολογούσε στη μοναξιά του ο Αφούσης. (Αποσπάσματα από κείμενο που έχει γράψει ο Μιχάλης Κ. Σκουλιός)
Σε ευχαριστούμε πολύ για την εξιστόρηση
😊
Αξία ζωης
Ημουν ο πιο τυχερος που υπηρετησα στο Λιμεναρχειο της Κασου επι 5 ετιας!!! Τα καλυτερα της ζωης μου !!!!! Τους αγαπω !!!!❤❤
Αυτό το τραγούδι με έχει κάνει να θέλω να επισκεφθώ το νησί της Κάσου ...😊😊😊
Πρέπει!
Μπραβο σας ρε μαγκες μας κανετε περιφανους ΜΠΡΑΒΟ!!!!
τί όμορφη παρέα, τί ζεστό συναπάντημα, με ένα τραγούδι που κρύβει πίσω του μια θλιβερή ιστορία.... αυτός είναι ο λαός μας, κι ας το έχουμε λησμονήσει.... ας ακουμπήσουμε στα τραγούδια και στα πάθια του λαού μας για να βρούμε την ταυτότητά μας...
Πολύ με συγκίνησε η Ιστορία του Αφούση, δεν την γνώριζα, Μπράβο στους Ανθρώπους που του στάθηκαν μέχρι τέλος. Άξιοι.
Pε παιδιά να το πω, να μην το πω; η ιστορία του Αφούση -Αντρά έσκισε την καρδιά μου...Τον καημενούλη! τέλος πάντων...μια μεγάλη αγκαλιά για την ωραία Κάσο
Χαρώ σας! Περήφανος που υπηρέτησα στα τιμημένα μέρη σας. Να ζήσει η Κάσος!
Από καβοντορο σας χαιρετώ
Γεια σας μαγκιτισσες και μαγκες με τα ωραια σας! Χαιρετισματα στην ομορφη Δωριδα!
Καθημερινά το ακούω ίσα με 5-10 φορές , συγχαρητήρια!
certified φασαιος λοιπον 🤣
Συγχαρητήρια!!! Καταπληκτική εκτέλεση!
Φοβερή απόδοση τραγουδι με ψυχή μπράβο!!!
Ωραίο αντάμωμα κάνατε με όμορφο παρεακι!!!Θα ήθελα να σας ευχαριστήσω που βοηθάτε να κρατήσουμε τα σπίτια στο χωριο μας ζωντανά!!Εγω μόλις γύρισα από το χωριο και ήδη σκέφτομαι την επόμενη φορα!!Παναγιωτάκη αν εσυ είσαι ο uploader χαιρετίσματα αλλιώς φιλε uploader δωσε χαιρετίσματα σε όλα τα αδέλφια Γ. απο τον Γιωργο-Τασο-Ανδρεα αδερφια Κ.
ΥΓ:To Παναγιωτακης καθαρα επειδη ηταν ο μικροτερος και ετσι τον φωναζαμε στην Πλατεια!
Πλεον ΞΕΚΑΘΑΡΑ Παναγιωτης!!
Την επόμενη φορά όλοι αντάμα.. φιλιά πολλά χαιρετισματα.
Παναγιώτης
ΠΟΛΥ ΣΥΓΚΙΝΗΤΙΚΟ!!!!
Αρέσει πολύ να το ακούω
Υπέροχο, και η εκτέλεση αλλά και βίντεο!
Υπέροχο μπράβο σας!!!!
Ωραία παρέα πολύ ωραίο συναίσθημα.....👍
Υπέροχο βιντεο! Φοβερες εικόνες ολα τα συναισθήματα του νησιού! Μπράβο σας!
Love this song. Great story. Could listen to this on repeat ❤️
μπράβο σας από την Νέα Υόρκη!
Υπέροχο...!!
❤ υπέροχη όλη η παρέα
Ουδέν σχόλιο. Σας ευχαριστώ.
100 ΜΠΡΑΒΟ ΣΑΣ.
Θυμαμαι τον μπαμπα μου να το τραγουδα....Μπραβο!!!!
μπράβο μάγκες
Το νησί γέννησης του πατέρα μου Γεωργίου Σκαζή❤️❤️❤️❤️
Υπέροχο ! Πώς χορεύεται ; Σούστα ;
Γίνονται τέτοια μαζώματα στη Σεργουλα;
Ωραίο βίντεο!
Υγεία σας βρε παιδιά.
Παλλαρε παλλαρα αντρα τί σημαίνει ;ποιητική αδεία;
apla mangkes
Αυθεντικα πραματα..
ευγε στην παρεαρα!!!!!!!!απο τιs πιο συγκηνητικεs & αυθεντικεs εκτελεσειs του ΑΦΟΥΣΗ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!❤🔥✊❤🔥>>>>>>>>>>>.
ΕΙναι απο καποιο μουσικο εργαστηριο η συναξη;