Bierna agresja, czyli agresja w białych rękawiczkach
HTML-код
- Опубликовано: 8 сен 2024
- Gdy mamy problem z pokazaniem złości, stawianiem granic, wyrażaniem potrzeb, wówczas to co ukryte i tak zostanie ujawnione. Wymuszona spolegliwość nic nie da, gdyż niewyrażone otwarcie uczucia czy myśli i tak zamanifestują się na swój sposób. W postaci skrytej niechęci, żalu czy innego negatywnego uczucia do ludzi, wobec których nie potrafimy być asertywni. A to prowadzi do zachowań zwanych bierną agresją, którą nazywam agresją w białych rękawiczkach. Przykładem może być unikanie kontaktu, obgadywanie, obnoszenie się ze swoim cierpieniem, martwienie się o kogoś, itd. Podobnych zachowań jest bardzo dużo, gdyż „sztukę” biernej agresji opanowaliśmy do perfekcji.
Myślę że rodzina i religia tak nas ukształtowały że należy pomagać wszystkim i zapominać o swoich potrzebach.
To prawda
Bardzo konkretny, wyważony film, bardzo dziękuję 🙂🍀
SUPER, dziękuję bardzo za ten przekaz 🙏👌🙂
Bardzo proszę
Myślę że agresja w białych rękawiczkach jest efektem nierozwiązanych problemów.. Bardzo podobał mi się wykład.. Pozdrawiam ❤️
Tak, zwykle to efekt nierozwiązanych problemów emocjonalnych. Pozdrawiam
Bardzo podoba mi się ten film. Mówi o biernej agresji, nie oceniając osób które ja stosują. Pozwala zrozumieć. Jednak byłam w szoku gdy pod koniec filmiku usłyszałam o dobrych i złych uczuciach 😯🙈 chyba przyjemnych i nieprzyjemnych
Cóż, zwykle używam określenia "tzw. dobre i złe" emocje, gdyż wiadomo że taki podział funkcjonuje w naszej kulturze. Co do podziału na przyjemne i nieprzyjemne - to jest to również umowne, gdyż to kwestia nastawienia jak je przeżywamy. Nasza ludzka psychika ma potrzebę klasyfikacji i dzielenia wszystkiego na dobre i złe, jasne i ciemne, przyjemne i nieprzyjemne, itd. To naturalne.
Czasem trudno komus powiedzieć cos w oczy zeby go nie skrzywdzić a jak mowi sie tym osobom delikatnie to nie kumają o co chodzi. Ja mialam pewną osobę której nawet jak powiedziałam w oczy to i tak nie trybiła o co chodzi i mowila ze nie wiedziala ze ma takie zachowania a jak zmowu jej zwrocilam uwage bo sie nadal nic nie zmienilo to powiedziala ze ona tak nie robi.
5:40 nie ma w tym nic dziwnego w obliczu tego że większość ludzi przy próbie jakiejkolwiek rozmowy , wpiera sie, zaprzecza, obraca kota ogonem w efekcie tego jedyne co można uzyskać to jeszcze większy konflikt. Tylko z refleksyjna i otwarta osoba można wyciągnąć kawę na ławę bez uszczerbku.
Świetnie to ująłeś !!!❤
Dziękuję
Super..... swietny pan jest
Dziękuję :-)
Spolegliwy nie znaczy uległy. Tak określa się osobę na której można polegać. Chociaż gdyby się zastanowić to może czasami przybierać to formę braku asertywności...
dziękuję za komentarz, nie zdawałem sobie sprawy z takiego znaczenia tego słowa, bardziej kojarzyło mi się z uległością
👍
Po tygodniu goszczenia, gotowania i podawania macosze mojego męża, wyjeżdżając powiedziała do niego "Zwrócę Basi pieniądze za papier toaletowy, bo dużo sikałam" Mąż nie chce słyszeć, że to wampir, który zrobił sobie ze mnie bufet energetyczny.
Dzień dobry ❣ Czy zrobi Pan filmik nt. Biernej/pasywnej agresji rodzocowwobec dzieci? Jak sie zachowac jako dziecko w takiej relacji?
Pozdrawiam i dziękuję za przekazywaną wiedzę.
Dzień dobry Panie Krzysztofie - czy może Pan powiedzieć coś na temat konfrontacji , jako sposobu rozwiązywania konfliktu. Zauważyłam, że ludzie (ja tez) bardzo często stosują strategię unikania (lub inne), boją się stanąć twarzą w twarz z problemem, że strona konfliktu i omówić, nazwać problem, znaleźć wspólne rozwiązanie. Co stoi za lękiem przed konfrontacja, dlaczego to jest takie trudne. Ja sama miałam ostatnio W nowej pracy taka sytuację i posluzylam się osobą trzecią (kierownikiem dzialu), żeby doprowadził do konfrontacji z osobą, której zachowanie wyzwalalo we mniie frustrację. Doszło do rozmówcy - ta osoba na polecenie przełożonego została zobowiązana do skontaktowania się że mną i ja wtedy (stosując gł komunikat na "ja") powiedziałam tej osobie o co chodzi. Z jednej strony jest mi wstyd, że zaslonilam się za plecami przełożonego (" dla dobra zespolu" nie chciałam eskalowac konfliktu, tak to tłumaczyłam ), z drugiej strony jestem z siebie dumna, że w ogóle zareagowalam, stanelam W swoje obronie, tak, jak umiałam, przerywajac tym samym ciąg pewnych zachowań W moim kierunku. Zreszta podczas rozmowy przeprosilam te osobe, ze nie umialam sie do niej zglosic bezpośrednio, ale po prostu miałam z tym problemy, ale musiałam stanąć w swojej obronie. Co ta osoba chyba przyjela że zrozumieniem. Chciałabym jednak w przyszłości lepiej sobie radzić w takich sytuacjach i konfrontacja bezposrednia U źródła wydaje mi się najlepsza metoda. Dlaczego to jest tak trudne, co się za tym kryje i czy konfrontacja jest rzeczywiście zawsze najlepszym rozwiązaniem,zwłaszcza, gdy wiemy, że przynajmniej przez jakis czas nie możemy wyjść z danego środowiska i musimy tolerować/ znosić się nawzajem (po nieudanej probie konfrontacji). Czy zgłoszenie problemu z osobą z pracy ( naduzywanie "wladzy", arogancja) jeśli się nie ma odwagi/chęci na konfrontację jest dobrym rozwiązaniem? . Być może Pan mi podpowie i myślę, ze wiek osób ma taki problem. Dziękuję Z góry z ewentualną odpowiedź, pozdr
To wszystko wynika z lęku przed przeżywaniem pewnych emocji w relacji z drugim człowiekiem. Ponieważ konfrontacja, czy też otwarte mówienie o tym co się myśli i czuje, otwarte wyrażanie własnych potrzeb wiąże się z określoną reakcją drugiej osoby. I właśnie tej reakcji się boimy oraz boimy się własnych emocji, które pojawią się w odpowiedzi na tą reakcję. Innymi słowy boimy się tego co wydarzy się w relacji z daną osobą. Boimy się tej emocjonalnej wymiany. Gdyż tutaj mogą być rożne scenariusze - taka konfrontacja może wywołać na przykład odrzucenie, złość, żal, i inne emocje. To co zwykle dzieje się w relacji. I my się tego po prostu boimy. Boimy się też odsłonić, gdyż pokazanie emocji to rodzaj „obnażenia”. W naszej kulturze emocjonalność kojarzona jest ze słabością, z ryzykiem, że zostanie przez kogoś wykorzystana. Dlatego uczy się nas emocjonalnego dystansu i unikania konfrontacji. Wszystko z braku ufności dla własnej emocjonalnej natury i braku ufności do innych ludzi. Z tego więc robi się błędne koło. Unikamy konfrontacji bo nie ufamy własnym emocjom i emocjom drugiego człowieka. Boimy się być skrzywdzonym ale też nie chcemy krzywdzić. A taka emocjonalna wymiana właśnie z krzywdzeniem się kojarzy. Gdyż tak naprawdę nie potrafimy w zdrowy sposób wyrażać swoich uczuć. Nikt nas tego nie nauczył. I przez tą nieumiejętność krzywdzimy i jesteśmy krzywdzeni. Zawsze wtedy, gdy nie potrafimy tego co czujemy wyrazić wprost. Na przykład przez bierną agresję. To tak w wielkim skrócie. Powiem o tym więcej w nastepnym filmiku, który bedzie drugą częścią o biernej agresji.
@@banekkrzysztof Panie Krzysztofie o moze Pan podpowie jak zareagować w zdrowy sposób, kiedy zauważymy, że ktoś w pracy się nami wysluguje. Sprawa jest o tyle trudniejsza, że nie ma ściśle i dokładnie określonych obowiązków, raczej sytuacja polega na współpracy i sumiennosci , uczciwości wspolpracownikow względem siebie. Co zrobić kiedy przyuwazymy, że ktoś się miga i próbuje przerzucić obowiązki na kogoś innego - ponieważ nie ma sztywnych reguł, trudno to udowodnić, a w razie czego będzie wykręcanie kota ogonem, jestem pewna. A może -przewrotnie - stosowanie w takich przypadkach biernej agresji jest najlepszym wyjściem (pięknym za nadobne) i tak, aż komuś puszczą nerwy, a wtedy nie będzie miło, a raczej tylko zgliszcza. Tylko jak potem na drugi dzień wrócić do pracy...
@@HedaLuiza Tu są dwie kwestie - zawodowa i relacyjna. W pracy potrzebna jest klarowność, jasne ustalenie zakresu obowiązków. I tutaj należy pewnie rozmawiać z przełożonymi, żeby unikać opisanych sytuacji. Co do kwestii relacyjnej, to zalecam otwarte mówienie o tym co się nie podoba na bieżąco, po to żeby nie było nieporozumień, ukrytych pretensji, itd. Uważam, że otwarta komunikacja jest najlepszym rozwiązaniem. Stawianie granic i mówienie o swoich potrzebach. Ukrywanie tego nie przyniesie niczego dobrego, nawet jeśli miałoby dojść do konfrontancji.
A jeśli potrafi się przepracować wywołane w nas emocje i nie odczuwać za bardzo tego co nas spotyka?Być może to jest klucz do bycia sobą,a nie kumulowania złych lub przykrych doznań.Czasami warto swoje życie potraktować jak scenariusz filmu i odegrać powierzoną rolę zgodnie z oczekiwaniami.... I mniej analizować bardziej zaufać intuicji.Bo przecież nie ma jednakowej metody na różne sytuacje.pozdrawiam
Zgadzam się. Optymalnym rozwiązaniem jest "przepracowanie" emocji, po to żeby sobie pozwalać na ich swobodne przeżywanie a nie tłumienie i kumulowanie w środku. Gdy potrafimy to robić życie jest o wiele prostsze.
@@banekkrzysztof pewnie bo dlaczego się katować za cały pokręcony świat! Trzeba żyć przyjemnie i wesoło, idioci i idiotyczne sytuacje same się unicestwią , potrzebny jest CZAS i nie wolno Go poganiać .Serdecznie pozdrawiam .
@@magorzatarosinska9108 To prawda, trzeba się dobrze bawić w życiu. Pozdrawiam
Ciekawy przekaz
Dziękuję
Prosze mi powiedziec , co zrobic , gdy mowi sie o swoich potrzebach i nikogo one nie obchodza. Ponadto wymaga sie dalej i zada bez bezposrednich komunikatow , zebym niczego nie oczekiwala. Czesto zrzucajac na mnie wine, ze sie kloce. Co zrobic z takimi manipulacjami. Dotyczy to najblizszych osob.
Najwidoczniej Pani sama nie wierzy w to, że te potrzeby mogą być zaspokojone. Lekceważący stosunek innych ludzi pokazuje nam jak sami siebie traktujemy. Proszę się temu przyjrzeć. Żródło zewnętrznych problemów jest w nas. Dlatego najlepiej zająć się sobą i w ten sposób coś zmieniać. Prosze więc "popracować" nad poczuciem własnej wartości, nad stawianiem granic, nad byciem konsekwentnym w wyrażaniu swoich uczuć i potrzeb. Niezależnie od tego jak reagują inni. Proszę się nie poddawać i być konsekwentną. Poza tym radzę też zająć się swoimi emocjami, czy to przez medytację, skorzystanie z jakiegoś warsztatu rozwojowego albo w ostateczności przez terapię.
@@banekkrzysztof . Dziekuje z serca za odpowiedz. To prawda nie szanuja mnie najblizsi. Ucze sie od paru lat stawiania granic i mowienia czego potrzebuje. Choc nie zawsze potrzeby sa zaspokojone to przynosi mi to uwolnienie wewnetrzne i odkrywam siebie prawdziwa. Uczy mnie tego Bog na modlitwie, oswieca Swoim swiatlem, ze glebiej rozumiem siebie i Jego i innych ludzi. W domu rodzinnym nikt mnie nie obronil i nie pozwolil mnie samej sie bronic. Bog wyjasnia mi powoli te trudne prawdy, to bol i cierpienie, ale przyjecie tego w milosci Chrystusa i przebaczenie krzywdzicielom daje mi uzdrowienia serca ,a mojej rodzinie szanse na przemiane zycia i zbawienie wieczne (przebywanie z Bogiem w niebie). Jeszcze raz z serca dziekuje, chetnie slucham Pana wykladow. Pozdrawiam Wioletta
@@wiolettahoffmann2087 Pozdrawiam i życzę powodzenia
Co oznacza czerwony kolor w naszym ubraniu ?
Trudno jednoznacznie powiedzieć, co oznacza, że ktoś się ubrał na czerwono. Wszystko zależy od okoliczności i kontekstu danej sytuacji. Kolor czerwony jest zwykle symbolem emocji, pasji, energii męskiej, miłości i namiętności. Ale też może być symbolem złości, agresji i siły destrukcyjnej (np. ogień). Symbolika czerwieni jest bogata i niejednoznaczna.
A moze jednak niekoniecznie biała agresja to problem osób asertywnych, ale raczej psychopatycznych... tu wyrażę jawnie swoje uczucia... nie mogę dalej tego słuchać i jestem zmuszona stracić dalszy ciąg być może interesującego wykladu.
Diagnoza oczywista a jakie rozwiazanie? To by dopelnilo wyklad...
Ten problem, jak wiele innych opisanych w moich filmikach, wynika z blokowania emocji, zwłaszcza złości, żalu, i innych podobnych. Każde wypieranie uczuć prowadzi do toksycznych efektów. Dlatego rozwiązaniem jest otwieranie się na emocje, przeżywanie ich. Mówię o tym niemal we wszystkich swoich wystąpieniach. Oczywiście mamy z tym problem, gdyż od dziecka nie pozwala nam się tych emocji przeżywać, dlatego mamy nawyk, żeby je blokować. W efekcie nie wiemy jak to jest przeżywać emocje w zdrowy sposób. Trzeba się więc tego uczyć na nowo, na przykład na terapii albo warsztatach rozwojowych. W związku z Pana pytaniem zrobię uzupełniający filmik o tym jak sobie radzić z problemem biernej agresji. Pozdrawiam
bierna agresja to także foch i ciche tygodnie lub alienacja seksualna
O czym ty mówisz nie masz pojęcia, wyrażasz wszystko otwarcie do odpowiednich ludz którzy mają władzę sprawczą i nic nie robią w tych sprawach a chcą karać tych ktörzy im otwarcie to zgłosilii pozdrawiam
Flegmatyczny wywód, może i na temat, ale normalnie nie da się tego słuchać, typu coś wiem, ale nie powiem, jak obejrzysz do końca to usłyszysz jedno właściwe zdanie.
A mi ten wykład dużo rzeczy rozjaśnił. Bardzo dobrze się tego słuchało.