Voor wie is toch dat oorlogsmonument op de dijk in 's-Gravenpolder?

In de nacht van 30 maart 1944 stijgt er in Groot-Brittannië een vliegtuig op met daarin twaalf soldaten. Het einddoel: gedropt worden in de regio Antwerpen om ondersteuning te bieden aan een geheim Belgisch leger. Boven de Westerschelde strandt die poging wanneer het viermotorige Halifax vliegtuig bij Vlissingen uit de lucht wordt geschoten. Een crash volgt en slechts vijf bemanningsleden overleven die. Het lichaam van luitenant Robert Deprez wordt nooit meer gevonden....
Schapen grazen vrolijk op de dijk achter 's-Gravenpolder en kijken ietwat verbaasd naar mij en de cameraman. Vandaag is het laag tij en de vogels aan de oever van de Westerschelde zoeken naar voedsel. Trap op en bovenaan de dijk daar staat het gedenkteken voor Robert Deprez, een in de Tweede Wereldoorlog gesneuvelde Belgische soldaat. Mijn ogen lezen: 'Deerlijk Sport; Aan zijn betreurd spelend lid en vriend Luitenant Robert Deprez'. Op het aandenken staat zijn foto.
Te heet onder de voeten
De afgelopen tijd is Robert Deprez voor mij tot leven gekomen. Hij is pas negentien jaar oud als de oorlog begint en leidt een zorgeloos leven in Harelbeke een dorpje net buiten Kortrijk. Samen met André Schaepdrijver en Marcel Becquaert vormt hij een haast onafscheidelijk trio in hun jeugdjaren. Na het afronden van de middelbare school gaat hij naar Gent om een lerarenopleiding te volgen.
Deprez is daar druk mee bezig als de Duitsers in 1940 ook België binnenvallen. Met zijn twee boezemvrienden sluit Deprez zich aan bij het lokale verzet in Harelbeke. Ze proberen vooral de boel te ontregelen met sabotages en sluikpers. Als het hen te heet onder de voeten wordt, moeten Deprez, Schaepdrijver en Becquart vluchten. Ze willen Engeland bereiken om vanuit daar hun strijd tegen de Duitsers te hervatten.
Deprez en zijn maten weten dan nog niet dat het een heel lange reis wordt. In Frankrijk wordt het drietal aangehouden. De andere twee worden gezien als vreemdelingen, maar vanwege zijn Frans klinkende achternaam wordt Deprez ongemoeid gelaten. Zijn vrienden worden na twee dagen vrijgelaten omdat ze niet joods zijn. Later belandt het trio alsnog achter de tralies. Dat gebeurt in Spanje, waar generaal Franco dan de teugels in handen heeft.
'De drie musketiers zijn goed aangekomen'
Door het Britse consulaat worden de vrienden in 1943 vrijgekocht en vertrekken ze naar Gibraltar. Daar gaan ze op een schip richting Groot-Brittannië. Op het moment dat ze daar aankomen wordt hun familie in Harelbeke via de BBC geïnformeerd met de volgende zin: "De drie musketiers zijn goed aangekomen."
In Engeland wordt het trio van elkaar gescheiden als ze zich voegen bij de Belgische Strijdkrachten. Deprez wordt opgeleid tot organisator van sabotages. Het doel voor hem wordt om in België de Duitsers verder dwars te zitten in voorbereiding op de landing in Normandië die een paar maanden later zal zijn.
In een koude nacht in maart waarin het kwik onder de nul graden is en de gure noordoostenwind in de gezichten van de soldaten blaast, bereidt luitenant Robert Deprez zich voor op zijn missie. Na drie jaar zal hij weer voet zetten op zijn geboortegrond. Vertrokken als tiener en na vier jaar oorlog is hij op pas 23-jarige leeftijd al een gelouterde soldaat.
Vastberaden is Deprez om zijn taak uit te voeren. Met zijn parachute op de rug stapt hij de Halifax in. Gebrom van de motoren om hem en zijn elf kameraden heen wanneer het vliegtuig stijgt. België, zijn thuisland in zicht. Verder dan de Westerschelde komt hij niet.
Het oorlogsmonument in 's-Gravenpolder voor luitenant Robert Deprez werd kort na de oorlog geplaatst door Deerlijk Sport. Jarenlang werd het onderhouden door de Belgische voetbalclub, waar Deprez in zijn jeugd lid van was. Na geïnformeerd te hebben bij Deerlijk Sport blijkt dat de club het monument al een hele tijd niet meer onderhoudt. Wie dat wel doet is niet duidelijk.