Στον Άγνωστο Ποιητή - Μίκης Θεοδωράκης - Μπέτυ Χαρλαύτη - Ζάτουνα 2014
HTML-код
- Опубликовано: 8 сен 2024
- "Στον Άγνωστο Ποιητή" [Αρκαδία VI]
Μουσική και Στίχοι Μίκη Θεοδωράκη
Ερμηνεία Μπέτυ Χαρλαύτη
Παίζει η Ορχήστρα "Μίκης Θεοδωράκης"
Η ηχογράφηση έγινε στη Ζάτουνα, στις 29 Ιουλίου 2014, στο αφιέρωμα για τον Μίκη Θεοδωράκη.
Ρήγα Φεραίε σε σε κράζω.
Από την Αυστραλία στον Καναδά
κι από τη Γερμανία στην Τασκένδη,
σε φυλακές, σε βουνά και σε νησιά,
διασκορπισμένοι οι Έλληνες.
Διονύσιε Σολωμέ σε σε κράζω.
Κρατούμενοι και κρατούντες,
δέροντες και δερόμενοι,
διατάσσοντες και διατασσόμενοι,
τρομοκρατούντες και τρομοκρατούμενοι,
κατέχοντες και κατεχόμενοι,
διηρημένοι οι Έλληνες.
Αντρέα Κάλβε σε σε κράζω.
Λαμπερότατος ο ήλιος απορεί,
απορούν τα βουνά και τα έλατα,
οι ακρογιαλιές και τ' αηδόνια,
λίκνο ομορφιάς και μέτρου η πατρίς μου,
σήμερα τόπος θανάτου.
Κωστή Παλαμά σε σε κράζω.
Ποτέ άλλοτε τόσο φως δεν έγινε σκότος,
τόση ανδρεία φόβος,
τόση αδυναμία η δύναμη,
τόσοι ήρωες μαρμάρινες προτομές,
πατρίς του Διγενή και του Διάκου η πατρίς μου,
σήμερα χώρα υποτελών.
Νίκο Καζαντζάκη σε σε κράζω.
Κι όμως αν λησμονούν οι θνητοί
που μιλούν ακόμα τη γλώσσα του Ανδρούτσου,
η μνήμη κατοικεί πίσω από τα σίδερα και τις σκοπιές,
η μνήμη κατοικεί μέσα στα ληθάρια,
φωλιάζει στα κίτρινα φύλα
που σκεπάζουν το κορμί σου Ελλάδα.
Άγγελε Σικελιανέ σε σε κράζω.
Η ψυχή της πατρίδας μου είσ' εσύ πολύμορφο ποτάμι,
τυφλό από το αίμα, κουφό από το δόγκο,
ανήμπορο από το μέγα μίσος και τη μεγάλη αγάπη,
που εξίσου εξουσιάζουν την ψυχή σου.
Η ψυχή της πατρίδας μου είναι
δυο χειροπέδες σφιγμένες σε δυο ποτάμια,
δυο βουνά δεμένα με σκοινιά
στον πάγκο της ταράτσας,
ο Αργίτικος κάμπος φουσκωμένος από το μαστίγιο
και ο Όλυμπος κρεμασμένος πισθάγκωνα
από το κατάρτι του αεροπλανοφόρου για να ομολογήσει.
Η ψυχή της πατρίδας μου είναι αυτός ο σπόρος
π' άπλωσε ρίζες πάνω στο βράχο.
Είσ' εσύ μάνα, γυναίκα, κόρη,
που αγναντεύεις τη θάλασσα και τα βουνά
και κρυφόβαφεις μ' αίμα
τα κόκκινα αβγά της Αναστάσεως
που εγκυμονούν οι καιροί και οι άντρες.
Αν ποτές να 'ρθει στη δύστυχη χώρα μου,
Πάσχα Ελλήνων.
Άγνωστε Ποιητή σε σε κράζω.
Θαυμασια ερμηνεια σε αυτο το πολυ δυσκολο τραγουδι ποταμο !!!
Χαίρομαι και λυπάμαι ταυτόχρονα που έχει επανέλθει το τραγούδι αυτό στα συναυλιακά προγράμματα. Χαίρομαι διότι είναι μια υπεραριστουργηματάρα, λυπάμαι όμως γιατί φαίνεται πως οι συνθήκες στην Ελλάδα κάθε άλλο παρά έχουν αλλάξει προς το καλύτερο... Ίσως όμως ο λόγος του Μίκη βοηθήσει περισσότερο κόσμο να συνειδητοποιηθεί.
Τραγούδι ποταμός.Ο στίχος κραυγή απελπισίας στους ανθρώπους του πνεύματος, μα και στον ίδιο τον λαό, και μια ερμηνεία αξεπέραστη.Σίγουρα σείστηκαν τα μεγαλοπρεπή και πανύψηλα βουνά της Αρκαδίας εκείνο το βράδυ!!!!!
πενηντα τέσσερις στιχοι, ολη η δακρυβρεχτη ιστορια της Ελλαδας, και κάθε ενας εχει διαφορετικη μουσικη φορμα. αν αυτό δεν είναι μουσικη διαννοια, τοτε τι είναι.