Μάνος Χατζιδάκις - Το πρόσωπο του τέρατος - Manos Hatzidakis
HTML-код
- Опубликовано: 20 янв 2010
- "Το πρόσωπο του τέρατος και ο φόβος μήπως το συνηθίσουμε"
Όποιος δεν φοβάται το πρόσωπο του τέρατος, πάει να πει ότι του μοιάζει. Και η πιθανή προέκταση του αξιώματος είναι, να συνηθίσουμε τη φρίκη, να μας τρομάζει η ομορφιά.
(...)
Από την ώρα που ο Frankenstein γίνεται στόλισμα νεανικού δωματίου, o κόσμος προχωράει μαθηματικά στην εκμηδένιση του. Γιατί δεν είναι που σταμάτησε να φοβάται, αλλά γιατί συνήθισε να φοβάται. Κι εγώ με τη σειρά μου δεν φοβάμαι τίποτα περισσότερο, απ το μυαλό της κότας. Απ το να υποχρεωθώ να συνομιλήσω με μια κότα ή μ ένα σκύλο, ή τέλος πάντων, μ ένα ζώο δυνατό πού βρυχάται. Τί να τους πω και πώς να τους το πω; Και μήπως δεν είναι εξευτελισμός, αν επιχειρήσω να μεταφράσω ή να καλύψω τις σκέψεις μου, κάτω από φράσεις απλοϊκές και ηλίθια νοήματα, για να καθησυχάσω τυχόν τη φιλυποψία μιας κότας, που όμως έχει άνωθεν τοποθετηθεί για να μας ελέγχει και να μας καθοδηγεί;
Η υποταγή ή ο εθισμός σε μια τέτοια συνύπαρξη, ή συνδιαλλαγή, δεν προκαλεί τον κίνδυνο της αφομοίωσης ή της λήθης, του πώς πρέπει, του πώς οφείλουμε να σκεφτόμαστε, να πράττουμε και να μιλάμε; Αναμφισβήτητα αρχίσαμε να το ανεχόμαστε. Και η ανοχή, πολλαπλασιάζει τα ζώα στη δημόσια ζωή, τα ισχυροποιεί και τα βοήθα να συνθέσουν με ακρίβεια τη μορφή του τέρατος, που προΐσταται, ελέγχει και μας κυβερνά.
Το τέρας σχηματίζεται από τα ζώα κι απ τους εχθρούς.
Θα σας θυμίσω μια συνομιλία τότε, μέσα στη τάξη του σχολείου. Με πλησιάζει ένας ψηλός συμμαθητής, μ ένα δυσάρεστο έκζεμα στο δέρμα του προσώπου του, στραβή τη μύτη και ξεθωριασμένα τα μαλλιά του, ακατάστατα. Ήταν η πρώτη μέρα της σχολικής χρονιάς.
- Πώς λέγεσαι, ρωτάει, ενώ πλάι του είχαν σταθεί αμίλητοι δυο άλλοι, δικοί του φίλοι.
- Βασίλης, του απαντώ.
- Και που μένεις, εκείνος εξακολουθεί.
- Πάνω στο λόφο, του λέω και τον κοιτώ στα μάτια. Εκείνος χαμογέλασε κι άφησε να φανούν τα χαλασμένα δόντια του. Μου λέει:
- Εγώ μένω στην απέναντι όχθη. Είσαι λοιπόν εχθρός. Και μου δίνει μια στο κεφάλι με το χέρι του, που με πονάει ακόμα τώρα σαν το θυμηθώ. Τον κοιτάζω έτοιμος να κλάψω. Μα συγκρατιέμαι. Αυτός σκάει στα γέλια και χάνεται. Προς το παρόν. Γιατί θα τον ξαναδώ: Εισπράκτορα, εκπαιδευτή στο στρατό, τηλεγραφητή, κλητήρα στο υπουργείο, αστυνόμο, μουσικό στην ορχήστρα, παπά στην ενορία, συγκάτοικο στην πολυκατοικία, γιατρό σε κρατικό νοσοκομείο και τέλος νεκροθάφτη, όταν πετύχει να με θάψει.
(...)
Πώς θ αντιδράσουμε και πώς δε θα συμβιβαστούμε με το τέρας;
(...)
Κυριακή, 30 Ιουλίου 1978 -Από το βιβλίο: «Τα Σχόλια του Τρίτου», Εκδ. Εξάντας, Αθήνα 1980.
με την ανοχή μας μεγαλώνει το τέρας να μην το ξεχνάμε !
Πανμέγιστος. Έπρεπε να διδάσκεται στα σχολεία
Έπρεπε! Μόνο τα αντίθετα κάνουν
Πόσο τον χρειαζόμαστε!!!!!
φανταστικος Χατζιδακις
Μεγάλος.. άξιος.Μανος...
Ο Μάνος Χατζιδάκις αποδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο μεγάλο πνεύμα ήταν.
Εδαφιαία υπόκλιση στο απέραντο πνεύμα του Μάνου !!!!!!!
Μέγιστος
Απιστευτο μυαλο !!! Σ'ευχαριστουμε για την αναρτηση και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ !!!!
Προφητικός πάντα υπάρχει και θα υπάρχει το τέρας .
Ευγε φίλε για την ανάρτηση· αλλά και για τον κόπο γραφής των λεχθέντων!!!!!!
Μόνο καμάρι και τιμή νοιώθω που σε γνωρίζω. Μόνο αξιοπρέπεια και πνευματική τροφή αποφέρουν οι αναρτήσεις, τα σχόλια και οι προβληματισμοί σου.
Με εκτίμηση και σεβασμό σε χαιρετώ λέγοντάς σου ένα μεγάλο ευχαριστώ που μεταφέρεις και μοιράζεσαι μαζί μας, τις γνώσεις και τις σκέψεις σου.
Και αυτό διότι κάνεις κάτι που λίγοι κάνουν. Μοιράζεις σοφία ως σοφός και μαζεύεις Ελλάδα, ως μέλισσα που ψάχνει να βρει τρόπους να συγκεντρώσει το "βασίλειο της" που έχει σκορπιστεί στους 4 ανέμους. Της άγνοιας και της λησμονιάς.
Γιώργη μου, με συγκινείς. Μόνο κάποιοι λίγοι Άνθρωποι, Ελεύθεροι Άνθρωποι, μου δίνουν δύναμη να κάνω έστω κάτι ελάχιστο, στον δρόμο του Χρέους. Ένας από αυτούς είσαι εσύ -τολμώ να πω ότι είσαι ο πιο θαρραλέος απ' όλους. Σου είμαι ευγνώμων και σε θαυμάζω.
Εκπληκτικός ... Μπράβο στον uploader
O megalos MANOS HATZIDAKIS
άλλοι καιροί ωραιοι
@ge0graphe Αμην !!!! Σε ολους μας ...
μονο τον φοβο φοβαμαι...κι'επειδη αλλοι φοβουνται,περιστιχοιζομαι απο φοβο...ειμαι σ'ενα πλεγμα φοβου...και σπρωχνω στα λεωφορεια,και δεν θελω τις ουρες στα καταστηματα,και.......γυρναω σπιτι με την αυρα μου,σαν Ελβετικο τυρι.....εε!...θα γινω σαν τον Ριχαρδο...κρεμασμενος στον διαδρομο του κυριου διαδρομου,να τρομαζω τις κοτες!....ρεεεε
Κα-τα-πλη-κτι-κό!!
Το πιο τρομακτικό είναι ότι γεννιόμαστε με το τέρας μέσα μας, μόνο που χρειάζεται σοφία και γενναιότητα για να το αναγνωρίσουμε και να το πολεμήσουμε!!!
Δεν νομιζω οτι γεννιόμαστε με το τέρας. Αντιθέτως γεννιόμαστε αγνοί. Το τέρας όμως παραμονεύει απο την μέρα της γέννησης μας. Ετσι ο Άνθρωπος ο απαίδευτος, ο ακαθοδήγητος χωρίς αγωγή και παιδεία θα γινει ενα με το τέρας και θα το θεωρεί φύση του και λογικό.
Ουδείς έκων κακός.
Έχω να αναλύσω αυτό το βίντεο σε μια εργασία αλλά παρακολουθώντας το βίντεο του αξέχαστου Χατζιδάκι δεν κατάλαβα και πολλά (ίσως λόγω και της απειρίας μου)... Θα μπορούσε κάποιος να μου εξηγήσει για ποιο πράγμα μιλάει το βίντεο;
Τέρας = φασισμός, ρατσισμός και λοιπά καλούδια...
οι Ελληνες ετουτη την περιοδο διακατεχομαστε απο αντεπαναστατικο πνευμα...την πιο κρισιμη στιγμη
Ο ορισμος του Λαικισμου.....ειναι το "τερας"
Ρούλα Χρηστεα . Ή έκπτωση των ανθρωπίνων αξιών και η ασυνειδησια αποτελούν το τέρας.
Τελικα είχε διαβάζει η κυρία Κανέλλη στην θεατρικη της (αλλα σωστη επι της ουσίας) παράσταση....