Στιχοι: Οταν σκεπασανε τα συννεφα αποκρυφα μερη, ησουν εδω μα το εδω δεν ηταν τοσο κοντα μου εν μερει, Ποιος ηλιος δροσισε τα χειλια σου να 'χει να με πλανευει, ποιο φεγγαρι σου λερωνει το μυαλο και ποια γαληνη το χερι, Καποιος θα ξερει τι φταιει και μαγνητιζει, Απορημενος να γραφω μ' εικονα εκεινο το βλεμμα που με ηλεκτριζει, Ξημερωνει και η θεα μου μυριζει αυτοκτονια. Ο αναμαρτητος υπαρχει μονο αν ξερεις να πλαθεις με φαντασια, με λιγο ψεμα κι αμμωνια, με λιγο δερμα κι αρμονια, Μην απορεις γιατι η πιστη σου δεν σε εσωσε ακομα απο τα θηρια, Αμα ψαχνεις την ουσια καπου χανεσαι, σκεψη στη σκεψη, οργη, χαμογελο και μισος αγαπης τοτε μην επαναλαμβανεσαι ρε, οποιος πρεπει να νιωσει θα νιωσει μια. Οποιος δεν ενιωσε κοιταζει απλα να κατηγορησει τη μαγεια Δεν σε βλεπω, καπου χαθηκες Βρηκες το μηλο και ξεχαστηκες, βρηκες στα στηθια σου κακια και δεν την αντεξες, αντε ξεκολλα, ζησε το μαρτυριο, Αν δεν πονεσεις πως θα βγει το δηλητηριο, Το τιποτα ειναι πιο υπερβολικο απ' το πολυ στου μυαλου σου το δικαστηριο, Ολα ή τιποτα και ζησε στο ντελιριο, Να θυμασαι πως ο,τι εκανες το εκανες για να παψεις για λιγο να φοβασαι, για να μπορεις να σε κοιτας, για να μπορεις να ισορροπεις, για να μπορεσεις να κοιμασαι. Πηρα στην πλατη μου οσα αφησαμε αφου ενω οσα διναμε αφετερου γη και ουρανο κινησαμε μεσα σε μια προσπαθεια να γυρισουμε τον χρονο μεχρι εκει που ισορροπησαμε, Δεν ειναι τιποτα να νιωθεις εν τελει, αν δεν νιωθεις τιποτα ειναι κατι, Κι οσο απομακρυνομαι απ' τη σταχτη μπροστα μου κατι καιγεται κι ενδεχεται να αφησαμε για το αυριο ο,τι αυριο δεν λεγεται, Ή θα πονεσεις για να μαθεις ή δεν εμαθες ποτε σου να πονας Ανθρωποι ευαλωτοι περνατε και διαλεγετε, Σημερα ξημερωνει απο συνηθεια Διχως ουσια εφοσον καπου κρυβεσαι κι ο ηλιος που σε βλεπει σε κραταει σαν μυστικο με εχεμυθεια Ειμαι ο Αρης και τα σκεπτικα μου ηλιθια, που λες Τα σκεπτικα μου ειναι για να γεμιζω σε εναν τοιχο οσα δεν λες Ειμαι στα καστρα κι αγναντευω παρυφες απ' το τοπιο Το λαθος βημα μ' ενα βιαστικο αντιο. Ακομη κατι, στα ματια ριχνω σταχτη για να δω αν εκρυψες πισω απ' τα συννεφα αυτο το μαγικο σου παλατι, μα βρεχει σημερα κι ο εξω κοσμος δεν μου λεει και κατι, Οταν τον χρονο θα σπασεις τοτε θα νιωσεις το κενο και θα 'σαι ευαλωτος, ο λογισμος μου αρρωστος, μουτζουρες στα χαρτια μου κι αλλα γραμματα σαν να 'ναι αλλος ανθρωπος πως γινεται στον πολεμο που ανοιξες να θες να μεινεις ατρωτος, Ανοιξ' τα ματια σου και δες ολο το δασος, Τοσο ηταν σωστοι τοσο ειδα το λαθος, ειμαι απλα καποιος, σπασμενα κομματια στο πατωμα, παρ' ολα αυτα εσυ που βλεπεις στο βαθος γιναμε σκονη και φυσουσες δυνατα μα ευχαριστω πραγματικα γιατι το καπου ομορφοτερα ειναι λιγο πιο κοντα Μιλα κι αποψε στο φεγγαρι, δε θα το πει πουθενα απλα προσπαθησε, ξεστομισε οσα χρονια σου βαραινουν το κεφαλι, με απλες λεξεις, Γκριζες εικονες, αδειες σκεψεις, λιγα λογια, Το ειδα μεσα μου να αλλαζει και μου κοπηκαν τα ποδια.
αυτο το τραγούδι τωρα τελει καλοκαιριού σε κανει να νιωθεις πολυ περίεργα σου ρχονται εικονες για ζωές που δεν έζησες και για πράγματα που δεν εκανες η δε προλαβαίνεις να κανεις ενω σκεφτόσουν ολη την χρονια τι θα κανείς αυτο το ‘’γαμάτο καλοκαίρι’’
Δεν είναι τίποτα να νιώθεις εν τέλει αν δεν νιώθεις τίποτα είναι κάτι και όσο απομακρύνομαι από την στάχτη μπροστά μου κάτι καίγεται και ενδέχεται αφήσαμε για το αύριο ότι αύριο δεν λέγεται ή θα πονέσεις για να μάθεις η δεν έμαθες ποτέ σου να πονάς άνθρωποι ευάλωτοι περνάτε και διαλέγετε σήμερα ξημερώνει από συνήθειά δίχως ουσία εφόσον κάπου κρύβεσαι
Στιχοι:
Οταν σκεπασανε τα συννεφα αποκρυφα μερη, ησουν εδω μα το εδω δεν ηταν τοσο κοντα μου εν μερει,
Ποιος ηλιος δροσισε τα χειλια σου να 'χει να με πλανευει, ποιο φεγγαρι σου λερωνει το μυαλο και ποια γαληνη το χερι,
Καποιος θα ξερει τι φταιει και μαγνητιζει,
Απορημενος να γραφω μ' εικονα εκεινο το βλεμμα που με ηλεκτριζει,
Ξημερωνει και η θεα μου μυριζει αυτοκτονια.
Ο αναμαρτητος υπαρχει μονο αν ξερεις να πλαθεις με φαντασια, με λιγο ψεμα κι αμμωνια, με λιγο δερμα κι αρμονια,
Μην απορεις γιατι η πιστη σου δεν σε εσωσε ακομα απο τα θηρια,
Αμα ψαχνεις την ουσια καπου χανεσαι, σκεψη στη σκεψη, οργη, χαμογελο και μισος αγαπης τοτε μην επαναλαμβανεσαι ρε,
οποιος πρεπει να νιωσει θα νιωσει μια.
Οποιος δεν ενιωσε κοιταζει απλα να κατηγορησει τη μαγεια
Δεν σε βλεπω, καπου χαθηκες
Βρηκες το μηλο και ξεχαστηκες, βρηκες στα στηθια σου κακια και δεν την αντεξες, αντε ξεκολλα, ζησε το μαρτυριο,
Αν δεν πονεσεις πως θα βγει το δηλητηριο,
Το τιποτα ειναι πιο υπερβολικο απ' το πολυ στου μυαλου σου το δικαστηριο,
Ολα ή τιποτα και ζησε στο ντελιριο,
Να θυμασαι πως ο,τι εκανες το εκανες για να παψεις για λιγο να φοβασαι, για να μπορεις να σε κοιτας, για να μπορεις να ισορροπεις, για να μπορεσεις να κοιμασαι.
Πηρα στην πλατη μου οσα αφησαμε αφου ενω οσα διναμε αφετερου γη και ουρανο κινησαμε μεσα σε μια προσπαθεια να γυρισουμε τον χρονο μεχρι εκει που ισορροπησαμε,
Δεν ειναι τιποτα να νιωθεις εν τελει, αν δεν νιωθεις τιποτα ειναι κατι,
Κι οσο απομακρυνομαι απ' τη σταχτη μπροστα μου κατι καιγεται κι ενδεχεται να αφησαμε για το αυριο ο,τι αυριο δεν λεγεται,
Ή θα πονεσεις για να μαθεις ή δεν εμαθες ποτε σου να πονας
Ανθρωποι ευαλωτοι περνατε και διαλεγετε,
Σημερα ξημερωνει απο συνηθεια
Διχως ουσια εφοσον καπου κρυβεσαι κι ο ηλιος που σε βλεπει σε κραταει σαν μυστικο με εχεμυθεια
Ειμαι ο Αρης και τα σκεπτικα μου ηλιθια, που λες
Τα σκεπτικα μου ειναι για να γεμιζω σε εναν τοιχο οσα δεν λες
Ειμαι στα καστρα κι αγναντευω παρυφες απ' το τοπιο
Το λαθος βημα μ' ενα βιαστικο αντιο.
Ακομη κατι, στα ματια ριχνω σταχτη για να δω αν εκρυψες πισω απ' τα συννεφα αυτο το μαγικο σου παλατι, μα βρεχει σημερα κι ο εξω κοσμος δεν μου λεει και κατι,
Οταν τον χρονο θα σπασεις τοτε θα νιωσεις το κενο και θα 'σαι ευαλωτος, ο λογισμος μου αρρωστος, μουτζουρες στα χαρτια μου κι αλλα γραμματα σαν να 'ναι αλλος ανθρωπος πως γινεται στον πολεμο που ανοιξες να θες να μεινεις ατρωτος,
Ανοιξ' τα ματια σου και δες ολο το δασος,
Τοσο ηταν σωστοι τοσο ειδα το λαθος, ειμαι απλα καποιος, σπασμενα κομματια στο πατωμα, παρ' ολα αυτα εσυ που βλεπεις στο βαθος γιναμε σκονη και φυσουσες δυνατα μα ευχαριστω πραγματικα γιατι το καπου ομορφοτερα ειναι λιγο πιο κοντα
Μιλα κι αποψε στο φεγγαρι, δε θα το πει πουθενα απλα προσπαθησε, ξεστομισε οσα χρονια σου βαραινουν το κεφαλι, με απλες λεξεις,
Γκριζες εικονες, αδειες σκεψεις, λιγα λογια,
Το ειδα μεσα μου να αλλαζει και μου κοπηκαν τα ποδια.
αυτο το τραγούδι τωρα τελει καλοκαιριού σε κανει να νιωθεις πολυ περίεργα σου ρχονται εικονες για ζωές που δεν έζησες και για πράγματα που δεν εκανες η δε προλαβαίνεις να κανεις ενω σκεφτόσουν ολη την χρονια τι θα κανείς αυτο το ‘’γαμάτο καλοκαίρι’’
Ήσουν εδώ μα το εδώ δεν ήταν τόσο κοντά μου εν μέρει!
Όποιος πρέπει να νιώσει θα νιώσει μία
Όποιος δεν ένιωσε κοιτάζει απλά να κατηγορήσει τη μαγεία!
Γεια σου Μιχαλάρα.
❤
Αδερφια μου πολυ ομορφη δουλεια....
Respect
Λουκοοο ❤
Επρεπε να ανεβει ξανα για οσους δεν το εχουν κατεβασμενο! Βιβα αδερφια!
καλο μηνα wow
Σε ε να τοίχο ...όσα δεν λες.. #memyselfandi 2
Σήμερα ξημερώνει από συνήθεια ...
Σήμερα ξημερώνει από συνήθεια.
Δεν είναι τίποτα να νιώθεις εν τέλει αν δεν νιώθεις τίποτα είναι κάτι
και όσο απομακρύνομαι από την στάχτη
μπροστά μου κάτι καίγεται και ενδέχεται
αφήσαμε για το αύριο ότι αύριο δεν λέγεται
ή θα πονέσεις για να μάθεις η δεν έμαθες ποτέ σου να πονάς
άνθρωποι ευάλωτοι περνάτε και διαλέγετε
σήμερα ξημερώνει από συνήθειά
δίχως ουσία εφόσον κάπου κρύβεσαι
😎😎😎🔥🔥🔥😎😎😎
Όποιος πρέπει να νιώσει θα νιώσει μια. Όποιος δεν ένιωσε κοιτάζει απλά να κατηγορήσει την μαγεία.
!
Δε σε βλεπω, καπου χαθηκες
Louko leipeis poly,min xanesai
Wraia douleia
NAIIIIII