σκίτσο - pH 7,1

(unmixed)
beat: Locust
άνθρωποι κενοί πλημμυρισμένοι σκοτάδια μπλέκουν με φώτα,
κλείνοντας την εξώπορτα
φρόντισε να μη κουβαλάς πρόχειρα ονόματα και αποτυπώματα που τρέφονται φόβο κ ανησυχία,
δεν βρέχει σήμερα στο ορκίζομαι,
σήμερα πάλεψα και έπαψα να υποκρίνομαι σε έμενα κατά βάση,
γίνομαι πράξη και σου δίνομαι,
δεν με ενδιαφέρει αν σε τρομάξει φοβάμαι που δεν διαλύομαι,
παράξενα πράγματα,
πως λίγο σάλιο μου επουλώνει τα εγκαύματα,
σε κλάσματα του 1 δευτερολέπτου παρασύρομαι
έκανα την καρδία μου φυλακή για το ξημέρωμα,
σε μια προσπάθεια να δικαιολογώ τους πάντες με έβλαπτα
μη ριζώσουν οι αυταπάτες μέσα μου και ξεχάσω ότι ορκίστηκα ποτέ πως δεν θα ξέχναγα,
όσοι ψάχνουν να βρουν αληθινή αγάπη καλύτερα να ξεχαστούνε στον έρωτα,
όσο μισούσα να διαβάζω αγαπούσα να γράφω για ότι υπέφερα,
κ άμα μισούσα να γράφω θα αγαπούσα ότι κατάφερα,
όσο και αν δεν πίστευε το ίδιο μου το αίμα σε έμενα δεν τα παράτησα,
ότι κράτησα διπλά μου μόνο του έμεινε , με γέμιζε με γέμιζε και χάθηκα,
ώσπου έγινε η μόνη μου περιουσία.
στείλε μήνυμα στα παιδιά ότι τα πιο σκληρά μου ραπ για αποκρυπτογραφηθούν,
όσοι τα ακούν πρέπει να έχουν ευαισθησία,
περίπλοκες γραμμές άμα το σκίτσο σκαμπάζει καλλιγραφία,
καλλίγραφα περίπλοκο γιατί αν το σκίσω και δεν στο δείξω ποτέ ίσως τότε να πάρει αξία,
γιαυτο το βγάζω σήμερα για να υποτιμηθεί και αυτό και εγώ δίχως φαιά ουσία,...
μένουμε άνθρωποι μαλάκα