Bardzo mi się podoba koncepcja, żeby w związku z dziećmi na pierwszym miejscu stawiać partnera. Bo jakby nie patrzeć, dla dziecka harmonia i spokój emocjonalny w domu są niezmiernie istotne. Dodatkowo, dziecko przede wszystkim przyswaja wzorce, które widzi, a nie o których słyszy. Jeśli widzi miłość i szacunek rodziców wobec siebie wzajemnie to dostaje bardzo dobrą bazę. Zresztą, skonfliktowani rodzice i tak nie są w stanie dać pełni miłości, uwagi i akceptacji dzieciom.
Zgadzam się z wszystkim co napisałaś. Tylko związek dwóch osób, które się kochają, szanują i które żyją w harmonii i spokoju emocjonalnym może zapewnić dzieciom odpowiednie warunki do rozwoju. Jeżeli, w związku, jeden z partnerów czuje się zaniedbany, lekceważony lub odrzucony, to zaczynają pojawiać się konflikty, psuje się atmosfera w domu i, bardzo często, dochodzi do zdrady lub nawet rozpadu związku na zawsze. Ważne jest, żeby rodzice byli, przede wszystkim, dobrymi partnerami dla siebie i, żeby się nawzajem wspierali we wszystkich dziedzinach/aspektach ich życia, nie tylko w wychowywaniu dzieci czy w spłacaniu wspólnych kredytów.
Nie rozumiem kompletnie, jak ludzie mieliby uważać inaczej i nie traktować tego jako oczywistą oczywistość. Ale jeśli stawianie partnera na pierwszym miejscu jest wyjątkiem niż absolutną normą, to smutne i skończy się to raczej kiepsko. To tak jakby naprawiać sprawny dach, kiedy sypią się fundamenty.
@@artfoox0891 no niestety normą to zbyt często nie jest. Sama wyrosłam w domu, gdzie tej harmonii między rodzicami nie było i przez całe dorosłe życie muszę naprawiać tego konsekwencje
Faktycznie "gadasz jak nakręcony"! Ale bardzo pozytywnie! Haha. Widać i słychać pasje i zainteresowanie tematem :) także popłynęłam razem z Tobą przez ten temat! Pozdrowienia
Bardzo często przeciwieństwa się przyciągają. Sama jestem tego przykładem. Mój mąż uosobienie łagodności i spokoju. A ja? Uporządkowana romantyczka. Prawie pedantka. Zazwyczaj lubię wszystko zaplanować. Muzykę lubimy zupełnie inną. Są rzeczy które tutaj nie wymienię. Nauczyliśmy się ze sobą żyć i dopasowaliśmy.
Dziękuję za uświadomienie mi, że jednak mamy w związku koluzję:) Dla przypomnienie to ten przypadek związku skrajnego optymisty ze skrajnym pesymistą/marudą. U nas to wygląda tak, że jak np. mój facet przez przypadek przejedzie na czerwonym świetle to zaraz zaczyna się lament, że na pewno dostanie mandat, że ktoś go sfotografował i że w ogóle na pewno zabiorą mu prawo jazdy. Ja nie jestem w stanie tego wysłuchiwać, bo przecież widziałam, że ulica była totalnie pusta i nigdzie nie było fotoradaru- no i zaczyna się kłótnia. I tak mamy niemal codziennie od kilkunastu lat. Mam wrażenie, że my żyjemy w jakiś dwóch skrajnie różnych rzeczywistościach. Z drugiej strony jak by się tak zastanowić to ja też często do wielu spraw podchodzę zbyt lajtowo, nikogo nie podejrzewam o złe intencje, wydaje mi się, że wszyscy są wobec mnie uczciwi i tak z perspektywy czasu widzę, że trochę pesymistycznego spojrzenia też się czasem w życiu przydaje:)
Prosze niech pan nagra odcinek o ataku śmiechu, poniważ ostatnio mam tak że jak zaczne się z czegoś smieć to nie moge przestać i zaczynam się śmiać tylko jak ktoś coś powie
@@ewelinamalinowska2314 Twierdzisz, że nie możesz zapanować nad śmiechem, a nie zrozumiałaś tak oczywistego żartu? To ja wyjaśnię. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że takie ciągłe śmianie się ze wszystkiego jest czymś super, no bo kto nie lubi się śmiać. No więc w ramach żartu zapytałem "A gdzie można się tym zarazić?", że niby chciałbym też tak mieć, a jednocześnie użyłem wyrażenia "zarazić", bo powszechnie znanym truizmem jest to, że żadne przypadłości psychiczne nie są zaraźliwe, więc od razu sugeruje to, że jest to żart.
Interesujące przemyślenia. Bardzo przydatny odcinek. Pozwala on pogłębić niektóre tematy. Wydaje mi się, że wiele osób piszących komentarze oczekuje jakiejś reakcji, jakiejś odpowiedzi na nie. Dzielenie się naszymi doświadczeniami i naszymi przemyśleniami jest bardzo wzbogacające i przyspiesza nasz rozwój. Pozdrawiam.
Nie da sie byc w zwiazku z osoba pesymistyczna, wiecznie narzekajaca, szukajaca problemow i czekajaca na koniec swiata samemu bedac szczesliwym optymistycznym czlowiekiem. Przezylam cos takiego i to byla katorga. Ciagle klotnie o swiatopoglad.. czyli o cos co powinno byc podstawa zwiazku. Przeciwienstwa moga dotyczyc mniej waznych aspektow, a nie tych kluczowych.
Ja i mój mąż dzięki rozwojowi osobistemu jesteśmy optymistami i oboje bierzemy odpowiedzialność za nasz związek. Dziękuje za twoje filmiki, bo bardzo mi one pomagają. Chciałam do czegoś wrócić: czy mógłbyś dograć film o związkach z chorym na CHAD bo borderline było a CHAD było tylko ogólnie.
Moim zdaniem typowe przeciwieństwa się nie przyciągają. Musi być więcej wspólnych punktów, które łączą ludzi...A mniej tych, które dzielą...wtedy związek ma szansę przetrwać do końca wspólnej podróży zwanej życiem ;)
Albo po prostu tak działa jego mózg, jest bardziej praktyczny, przyziemny i widzi realne zagrożenia więc pesymistyczny i narzekający z natury ale tak naprawdę funkcjonuje dobrze i jest zadowolony. Natomiast taki o optymista lata w obłokach, jest optymistyczny, roztargniony i radosny jak dziecko bo nie przejmuje sie az tak tymi ziemskimi problemami, oraz praktycznością, pragnatycznością.
Ja jestem ciekawa czy dobrze jest dobierac tylko rozumem. Czy powinno byc jakieś uczucie w związku. Mnie akurat przyciągają przeciwieństwa. Tylko muszę jeszcze coś czuc do tej osoby. Bo jeśli nic nie czuję nie mam potrzeby tworzenia związków.
Miłość się czuje :) ja osobiście nigdy nie byłam za randkami .. umawianie się na spotkanie .. to takie szukanie kogoś na sile... to się najczęściej nie kończy dobrze :) Miłość przyjdzie niespodziewanie :)
Zastanawiam się czy możliwa jest zdrowa i normalna relacja z więcej niż jednym partnerem bądź partnerką. Zastanawia mnie również czy możliwe jest zbudowanie trwałej relacji gdzie np. jest jakby "główny" partner bądź partnerka i ma zarówno partnera i partnerkę. Nie tylko chodzi o kwestie orientacji seksualnej, że np. ta główna osoba jest biseksualna, ale też np. są pewne rodzaje problemów, zwłaszcza intymnych z którymi np. mężczyzna łatwiej zwierzy się innemu mężczyźnie bądź innej kobiecie. Wiem, że w Polsce to raczej temat tabu, ale zastanawia mnie czy np. na Zachodzie czy w USA istnieją takie związki partnerskie.
Takie związki istnieją,poszukaj sobie Trifecta na RUclips. Stamtąd powinno cię pokierować na inne związki 3 lub więcej osobowe. Oczywiście są to subiektywne filmiki,zawierają opinie osób w tych związkach ale ciekawe do zobaczenia czy posłuchania
Podjąłbyś może temat atopowego zapalenia skóry na psychikę osób chorych? Obecnie jest to jedna z chorób cywilizacyjnych i sam na swoim przykładzie wiem, jak duży wpływ ma to też na moje zdrowie psychiczne.
Myśle ze to można razem połączyć.. jin i jang :) wiesz :D niby przeciwieństwa, ale jednak jedność :D Ludzie w związkach muszą się po prostu pogodzić się z tym ze te różnice są i sprawić by się uzupełniały ..
To nie jest tak że przeciwieństwa się przyciągają. Ludzie po prostu łączą się z osobami które ich pociągają seksualnie, a że akurat znajdzie się taki człowiek który ma przeciwny charakter to po prostu kwestia pecha a nie tego że przeciwieństwo ich przyciąga. Ps. Jak ktoś zastanawia się czy warto wejść w jakaś relację, to to już nie jest miłość tylko układ.
Baaardzo lubię ten kanał ale wydaje mi się że jest w nim mały minusik. Być może wynika z mojej wybredność, ale czy tylko ja tak mam, że drastyczna modulacja głosu psuje mi słuchanie? Oczywiście jest ona potrzebna, ale mam wrażenie, że jest raz strasznie cicho a po chwili, na ogół ostatnie słowa, wypowiedziane są straaasznie głośno. Być może kwestia mikrofonu też odgrywa swoją rolę 🤔 Poza tym minusikiem super kanał jakich mało! 💞
@@plazek1715 tylko pojęcie,, samca alfa,, to gość który podoba sie kobietom i może bez problemu znaleźć kobietę, więc raczej nie są zdesperowani. Raczej samcy beta czy incele bardziej oglądają filmy o tematyce związków, chociaż może sa wyjątki
Bardzo fajny filmik (ten, który poleciłaś w Twoim komentarzu). Jest on bardzo ciekawym uzupełnieniem tego odcinka Człowieka Absurdalnego. 👍 Szkoda, że, w Twoim komentarzu, nie podałaś, dla zachęty, tytułu filmu, do którego ten link odsyła : "Czy przeciwieństwa się przyciągają? NIE!" Polecam wszystkim. 😊 Nie znam Damiana Parcela, ale ten odcinek jest bardzo interesujący.
Hej, czy mógłbyś przygotować materiał o tym dlaczego u niektórych małych dzieci rodzi się agresja w stosunku do zabawek. Dzieci potrafią wymyślac sobie czasem różnego typu okrutne i zbreźne zabawy jak morderstwa, katastrofy czy przyrządy do torturowania z LEGO, przykładów pewnie jest wiele... Ciekawy temat generalnie.
Dzieci moga miec rozny poziom agresji, ktory przejawia sie pozniej w poznawaniu "najblizszego srodowiska". Poza tym projekcja. Zlosc skierowana jest na cos innego, w zastepstwie, zamiast na rodzica, czy tez jako rozladowanie frustracji.
jesli dziecko ma takie dziwne pomysły, mozliwe ze zobaczyło cos podobnego w grach bądz telewizji, podobno nie mozesz wyobrazić sobie psa, jesli go nigdy nie widziałeś w zyciu :p
Hej! Fajnie by było gdybyś zrobił odcinek o terapii, treningu mózgu metodą Neurofeedback. Jestem bardzo ciekawa co masz do powiedzenia o tej metodzie i co generalnie o tym myślisz. Czy jest to terapia warta uwagi i czy faktycznie może pomóc "naprawić" mózg, pomóc osobom cierpiącym na różne zaburzenia, schorzenia takie jak autyzm, ADD, depresja i różnego rodzaju nerwice i uzależnienia? Czy naprawdę może pomóc w skupieniu, nauce i lepszej kontroli nad rozchwianymi emocjami?
Jako introwertyka, niezwykle pociągają mnie ekstrawertyczki. Czuję, że taka osoba dużo by mnie nauczyła o relacjach z ludźmi, wyciągnęła do świata (nawet na siłę), ale jednocześnie ja byłbym jej azylem, stałą przystanią. Łatwo powiedzieć, bo życie weryfikuje takie myśli bardzo szybko.
Bardzo dobry odcinek, w moim przypadku chociaż bardzo chciałem, to jednak nie sprawdził się w model przeciwieństw, związek się rozpadł z hukiem, dlatego wg mnie, w moim przypadku lepiej sprawdziłby się związek z osobą o podobnych do mnie cechach charakteru, podobnym stylu bycia. Mam wielu znajomych z całkowicie przeciwstawnymi do mnie cechami, te osoby jako znajomi , przyjaciele sprawdzają się świetnie, pozwalają spojrzeć na wiele spraw z innego punktu widzenia, aczkolwiek do związku się wg mnie niezbyt nadają, oczywiście z kimś takim, jak ja ;)
Bo tak naprawdę to musimy być do siebie podobni żeby razem coś zbudować. Wg mnie przeciwieństwa się nie przyciągają, bo czym? Chwilowa odmienność jest fajna, ale żeby powstalo coś trwałego potrzebujemy cech, zainteresowań wspólnych po to żeby razem coś robic, a przez to pogłębiać więź. Jeśli każde z nas lubi coś innego i każde z nas inaczej lubi spędzać czas, to co nas spaja w związek? Niewiele.
Tez tak mysle. Nie wyobrazam sobie partnera, ktory jest moim przeciwienstwem. Zazwyczaj taki facet jest moim znajomym, z ktorym mozna sie od czasu do czasu spotkac na pogaduchy. Nic wiecej.
@@annaziorkiewicz6837 Dokładnie tak samo uważam, tylko, że w odniesieniu do kobiet. Uważam, że osoby będące naszymi przeciwieństwami są świetne w relacjach towarzyskich, dobrze je mieć w znajomych, pozwalają poszerzyć horyzonty myślowe, inaczej spojrzeć na dany problem, mają w końcu totalnie odmienny od naszego punkt widzenia na daną sytuację. Jednak w temacie związków, które z zasady mają, powinny wchodzić także w strefę intymną osobiście uważam, iż rozsądniejsze jest dobieranie się w pary na zasadzie podobieństw, poza tym zwyczajnie łatwiej się porozumieć na co dzień z kimś, kto ma podobny punkt widzenia, podobnie myśli, ma podobne zainteresowania, podobnie spędza czas, co ja. Podobnie ogólnie patrzy na życie, co ja. Z taką osobą także można o wiele szybciej dojść do konsensusu, kompromisu. Z osobą o zupełnie innym punkcie widzenia na wiele spraw jest to o wiele trudniejsze, takie jest moje zdanie. Wg mnie idealna opcja jest wtedy, gdy jesteśmy w związku z tzw. bratnią duszą, aczkolwiek to nie zdarza się zbyt często.
@@MrJanek91 Jasne, ja bym to jeszcze rozciagnela dalej. Nawet szukamy partnerow o podobnym do nas wygladzie czy urodzie. Nie mowiac juz o samych cechach charakteru. Chyba komunikacja jest wtedy na duzo lepiszym poziomie, bo bardziej rozumiemy kogos, kto jest do nas podobny. Powszechnie mowi sie tez, ze ktos nadaje na tych samych falach co my. Cos musi w tym byc.
Ej no jestem przy 6 minucie i już nie wytrzymiem. xd Wczoraj dosłownie oddałam esej nt. mitów małżeńskich i WIĘKSZOŚĆ BADAŃ EMPIRYCZNYCH DOWODZI, ŻE PODOBIEŃSTWA SIĘ PRZYCIĄGAJĄ. W Aronsonie "Psychologii społecznej", w "50 wielkich mitach psychologii popularnej", u Lazarusa, u Wojciszke... No kurde to w większości psychodynamiczni gadają o przyciąganiu przeciwieństw. A dowody empiryczne sobie. Przeciwieństwa (ale nie za duże) mogą korzystnie wpływać na relację w dalszych fazach związku, ale generalnie to właśnie podobieństwa się przyciągają!
Czy mógłby Pan nagrać film jak ogarnąć się będąc osobą lekko neurotyczną? Z metaprogramem zewnątrz sterownym i jak przestawić sie na wewnętrzne sterowanie?
Jeśli chodzi o mnie, to przeciwieństwa mnie przyciągały, ekscytowały i fascynowały tylko do około 25-tego roku życia. Później zrozumiałam, że trwały związek mogę zbudować tylko z kimś bardzo do mnie podobnym, nie tylko pod względem temperamentu, charakteru i wrażliwości, ale również pod względem wyznawanych wartości, poziomu inteligencji i wykształcenia, sposobu spędzania czasu wolnego, poglądów politycznych, pochodzenia społecznego, potrzeb seksualnych, wiary (a właściwie jej braku), chęci rozwoju osobistego, otwartości na innych ludzi i na otaczający nas świat, dochodów/zarobków, sposobu bycia (manier), stylu ubierania się, sposobu odżywiania i przemieszczania się, gustów kulinarnych, muzycznych i dotyczących innych rozrywek, itp. Duże różnice w tym wszystkim, co tutaj wymieniłam, zaczynają, dość szybko, być męczące i denerwujące, co, z reguły, prowadzi do rozstania z powodu "różnicy charakterów".
Według mnie bardziej to wynika z tego, że większość kobiet i mężczyzn, musi się wyszaleć. Powiedzmy, że do 25 roku życia "korzysta z życia" +- 3 lata. Niektórym trzeba by było doliczyć +30 ale... ;) Więc to jacy/jakie są partnerki, nie ma tak dużego znaczenia, liczą się emocje "Love Story" sex i przygoda. A zegar biologiczny tyka, dlatego kobiety dużo wcześniej, zaczynają zwracać uwagę na to jaki dany mężczyzna ma potencjał rozwojowy... Głównie chodzi o $. Doskonale to widać na przykładzie portali randkowych. Jak wymagania kobiet zmieniają się, w zależności od wieku, oczywiście są wyjątki. A najlepszym przykładem tego, są samotne matki. W bardzo wielu przypadkach, szukają zaradnego($) opiekuńczego i miłego Pana, gdzie poczują się bezpiecznie. Dlatego, że ojciec dziecka, lub dzieci zapewne taki nie był.
@@MaximusDecimus-nb3gk Zgadzam się z tym, że większość z nas czuje potrzebę wyszalenia się przed ukończeniem dwudziestegoktóregoś roku życia, ale mam kilka uwag, dotyczących reszty Twojego komentarza. 😇 Jeśli chodzi o mnie, to ten przełom, który zauważyłam, w wieku około 25 lat, nie był związany z tykaniem mojego zegara biologicznego. Nie zaczęłam nagle myśleć o znalezieniu kandydata na męża i potencjalnego ojca moich przyszłych dzieci. 😊 Był to raczej objaw kolejnego etapu dojrzewania, wynikającego z różnych moich doświadczeń życiowych. W wieku 25 lat, mieszkałam, już od kilku lat, we Francji, gdzie studiowałam i pracowałam, żeby zarobić na studia i na moje utrzymanie. W sumie studiowałam przez 10 lat, na 3 kierunkach. Po ukończeniu studiów, nie myślałam o rodzeniu dzieci, ponieważ chciałam najpierw zdobyć doświadczenie zawodowe. Nigdy nie słyszałam tykania mojego zegara biologicznego, bo byłam zbyt zajęta pracą i życiem w dużym, kilkumilionowym mieście, w którym jest bardzo dużo możliwości. Poza tym, przykład moich rodziców był dla mnie odstraszaczem, jeśli chodzi o małżeństwo i zakładanie rodziny tak w ogóle... Zawsze uważałam, że kobieta dużo traci wychodząc za mąż. Jeśli chodzi o portale randkowe, to, absolutnie, nie znam tego tematu, ani w Polsce, ani we Francji. Piszesz, że "wymagania kobiet zmieniają się w zależności od wieku". Myślę, że jest to jak najbardziej normalne i że dziwne by było, gdyby tak nie było. 😉 Jeżeli cyfra "1985", zawarta w Twoim pseudonimie, wskazuje rok Twoich narodzin, to znaczy, że ukończyłeś już 35 lat. W związku z tym, na pewno, zauważyłeś jak się zmieniłeś w ciągu tych ostatnich 5-ciu, 10-ciu, 15-tu i 20-tu lat. Twoje wymagania, na pewno, również bardzo się zmieniły. Nie wiem czy masz dzieci i czy mieszkają one z Tobą 24h/24 i 7dni/7 ? Jakiej nowej partnerki byś szukał, gdybyś był np wdowcem lub rozwodnikiem z dwójką małych dzieci? Nasze wymagania nie zależą od płci, lecz od wieku oraz od naszej sytuacji rodzinnej i zawodowej. Nawet, jeżeli jesteś 35-letnim, bezdzietnym mężczyzną, to, na pewno, nie napisałeś, w Twoim ogłoszeniu, na Twoim profilu, że szukasz kobiety niezaradnej życiowo, nieopiekuńczej, niemiłej i niedającej poczucie bezpieczeństwa... 🙃 Wszyscy, bez względu na płeć, szukamy tego samego, tzn, chcemy, żeby ktoś nas kochał i szanował, żeby okazał nam czułość, ciepło i wsparcie psychiczne, kiedy tego potrzebujemy, żeby nam zrobił herbatę lub wezwał pogotowie, kiedy jesteśmy chorzy, żeby nas pochwalił kiedy na to zasługujemy, żeby nas przytulił, kiedy tego potrzebujemy, żeby dzielił nasze radości i przyjemności, itd. Nie sądzę, żeby te kobiety, na portalach randkowych, szukały głównie facetów nadzianych kasą... 🤔 Na przykład mnie i moich znajomych interesowało, przede wszystkim, to, co ta druga osoba ma w głowie, co ona ma do powiedzenia, jaki ma sposób bycia, co ją motywuje w życiu i do życia, jaki ma charakter, itd, itp. Jeżeli masz czas, to wejdź na kanał "Selfmastery" (mój ulubiony kanał)j, gdzie jest dużo bardzo mądrych i pouczających filmików, dotyczących prawdziwego, głębokiego rozwoju osobistego. Polecam Ci szczególnie: - "Jak być atrakcyjnym" - "Jak być niezależnym emocjonalnie" - "Jak stworzyć trwały i dobry związek" - "Jak dobrze poradzić sobie z rozstaniem" - "Jak poradzić sobie z przeszłością" - "Jak być autentycznym" + wiele innych, w zależności od zainteresowań... Na kanale Jarosława Gibasa polecam: - "11 praw udanego związku" - "Toksyczne związki, czyli Czterej Jeźdźcy Apokalipsy" - "7 komponentów skutecznych przeprosin" - "Tak programują nas znajomi" - 'Szantaż emocjonalny" + wiele innych (jest to jeden z moich ulubionych kanałów). Życzę Ci powodzenia w poszukiwaniu bratniej duszy i w rozwoju osobistym. Pozdrawiam.
@@enoraalter242 I dlatego Twój przypadek, jest mało reprezentatywny🤷♂️ Bo jesteś po prostu nastawiona na sukces, ale zawodowy, a zakładanie rodziny jest na dalszym planie. I do tego mieszkasz w kraju, gdzie standard przeciętnego Francuza, jest dużo wyższy niż przeciętnego Polaka. Poza tym takie a nie inne podejście do związków wyniosłaś z domu. Dlatego też kariera może być dla Ciebie nr. jeden. Co do mojej osoby, nie mam dzieci i nie przewiduje, nie czuje tego, to nie dla mnie🤷♂️ Tak 85 to rocznik narodzin. I od kilku miesięcy jestem stałym bywalcem, pewnego portalu randkowego. Więc mam z tym "jakieś" doświadczenie. Oczywiście kobieta nie napiszę wprost, że szuka mężczyzny z $ Chociaż kilkanaście "spotkałem" które miały w opisie, że chodzi o $, ale to margines. Większość ma jedno z tych 3 słów, ambitny, zaradny, obrotny, lub wszystkie 3 słowa. Szczególnie jest to widoczne u samotnych matek. Oczywiście opis 90% wygląda tak "Ambitna, zaradna, twardo stąpająca po ziemi, wie czego chce, swoje zainteresowania. I nie szuka sponsora bo sama sobie bardzo dobrze radzi" I często wpadam w oko takim samotnym matką. Niestety one mnie nie🤷♂️ Zaczynam z nimi pisać, w końcu dochodzi do kwestii pracy i zarobków. Więc wymyślam, że pracuje jako nauczyciel, urzędnik, albo inny mało płatny i mało prestiżowy zawód. Ale pisze, że bardzo lubię to co robię itp. Że pieniądze może nie duże, ale jestem zaradny i takie tam bla bla bla. I wiesz co się dzieje, nagle te niezależne kobiety tracą zainteresowanie. Ciekawe dlaczego🤔🤔🤔 "Nawet, jeżeli jesteś 35-letnim, bezdzietnym mężczyzną, to, na pewno, nie napisałeś, w Twoim ogłoszeniu, na Twoim profilu, że szukasz kobiety niezaradnej życiowo, nieopiekuńczej, niemiłej i niedającej poczucie bezpieczeństwa... 🙃" Żadna kobieta takiego mężczyzny by nie zaakceptowała, a wielu mężczyzn z pocałowaniem ręki taką kobietę by się zaopiekowało, zwłaszcza jeśli byłaby urodziwa. Może dlatego, że większość kobiet jest hipergamiczna, a większość mężczyzn hipogamiczna. Słyszałaś może o Prawie Briffaulta? "Samica, nie samiec ustala wszystkie warunki danej Rodziny zwierząt. Jeśli samica nie czerpie korzyści z kontaktów z samcem , tego typu kontakty nie będą miały miejsca." Im bardziej zagłębiam się, w relacje damsko męskie i to co kieruje ludźmi. Tym bardziej widzę, jak dużo mamy bardzo prymitywnych instynktów, iście zwierzęcych. A "miłość" z tym wszystkim niewiele ma wspólnego🤷♂️
A co jeśli jeden partner jest mega zajawiony i podekscytowany tym drugim, a ten pierwszy (facet) jakoś tak nie tryska /złesłowo/ emocjami (jakoś nigdy za bardzo nie tryskałem emocjami do kobiet)
To się takiego żeńskiego simpa odrzuca, bo po zawarciu związku będzie prawdopodobnie bardzo zazdrosna o partnera. No chyba, że ktoś tak lubi, nie oceniam
@@indrickboreale7381 Bo powiem Ci tak, bez pompowania sobie ego, ale serio, nie wiem co by się musiało pojawić na radarze, żebym miał takie wooooow i chciał naprawdę się zaangażować (i przez to, że mocno nad sobą pracuję i że tak powiem - mam co robić, nikogo nie potrzebuję, jak i też jestem po grubej traumie po poprzedniej lasce). A naprawdę chciałbym się zakochać w kimś po uszy ;>
@@indrickboreale7381 Właśnie o to mi chodzi - czy to jest dobre, czy nie. Bo takie "nigdy więcej" jest okej, masz prawo się tak czuć, ale umówmy się - każdy w końcu chce miłości i będzie tego prędzej, czy później szukał. Jak emocje już opadną, to właśnie pojawia się taki chłód, obojętność i koncentracja na własnej osobie. To jest super, ale zawsze jednak kiedyś będzie się chciało z kimś tym wszystkim dzielić, taka jest nasza natura. Tego Ci życzę kolego, pisz, jeśli będziesz miał chęć pogadać ;)
Mysle ,ze szukania partnera to skomplikowane proces naszej podswiadomosci . Wypieramy ,ze nie szukamy podobienstwa z naszego dziecinstwa, mama, tata itp. Neurotyzm zawsze wygra ! Przebudzenie przychodzi czasami po latch...
@@CzowiekAbsurdalny dzięki, juz obejrzany 😁, oglądając ten odcinek sprzed 2 lat widzę bardzo duża zmiane, oczywiście na plus, duża uwage przykuł do mnie sposób w jaki odpowiadasz na filmie o wiele bardziej trafia do mnie obecna forma, tamta jakby hmm .. (oczywiście bez obrazy) powiedziałabym, że dosyć przerysowana i arogancka, wręcz odebrałam twoja osobe jako osobowość narcystyczna i bardzo bezwzględna, jakbym widziała dwie różne osoby( w porównaniu do bieżącym odcinków) 🤔 w obecnych filmach widzę już sporo dystansu, rozmyśleń i filozoficznej postawy. Fajnie zobaczyć taką zmianę:)
Ciekawe może być to, ze samotne osoby 50+ mogą potrzebować miłości.. starzeją się.. dla niektórych mogą być to ostatnie lata życia, wiec myśle ze chcieli by znaleść druga osobę by moc na nowo i po raz ostatni poczuć miłość. Myśle tez ze nie jest to taka sztuka na jaka się wydaje.. tylko ze większość tych starszych osob, nie wierzy ze jeszcze jest w stanie się zakochać.. z powodu starości.. lub tez z wierności do zmarłego już partnera .. Ogólnie ciekawy temat i myśle ze warty by go przedstawić w filmiku :)
@@dyskutantka5639 Ludzie nie potrzebuja milosci, bo sie starzeja, a dlatego ze milosc jest elementem zycia. W kazdym wieku i do konca zycia. Pozdrawiam
A co jesli ktos sie laczy z kobieta despotyczna i ma potem etykietke PIZDUS albo ktos sie laczy z kobieta nieskoreaktywna i ma etykietke ZAPCHAJDZIURA. Czy napewno te przeciwienstwa wszystkie sa takie zdrowe dla zwiazku i dla pozniejszej tozsamosci mezczyzny?
Lubię pana posłuchać, pokazuje pan różne aspekty w życiu, to lubię, takiego partnera chciałbym mieć, widzącego różne strony, ewentualnie otwartego na to, że życie ma wiele kolorów. Dziękuję.
W moim przypadku, ja i mój partner jesteśmy bardzo podobni co bardzo mi się podoba, ale jednak z drugiej strony jestem inni. Pociąga mnie w moim partnerze to, że w pewnych aspektach jest inny niż ja, a te inne cechy właśnie są tymi, których ja nie mam,a cenię je i sama chciałabym mieć. Natomiast myślę, że zbyt dużo różnic może sprawić, że ludzie nie znajdą wspólnego języka i nie będą w stanie wspólnie żyć. Myślę, że w każdym związku wygląda to inaczej i generalizowanie, że przeciwieństwa się przyciągają, lub że właśnie się odpychają. To zależy od człowieka, od sytuacji, od relacji od wielu innych zmiennych. Personalnie podoba mi się powiedzenie, że jesteśmy dwoma innymi połówkami ( częściami) jednej całości.
Czy może będzie w przyszłości odcinek na temat mentalizmu? Znalazłem ostatnio pewną stronę na ten temat: zyskiwanieprzewagi.com/czym-mentalizm/ i chętnie poznam opinię od strony psychologicznej tego zagadnienia.
Ostatnio doszłam do wniosku, że relacja humanisty z umysłem ścisłym absolutnie nie pasuje. Gdzie humanista myśli wieloaspektowo, osoba o ścisłym umyśle wydaje mi się, że widzi zdecydowanie mniej ważnych kwestii, a przede wszystkim mniej może rozumieć uczucia drugiej osoby. Stąd zaprzeczenie ról. Gdy pesymista łączy się z optymistą natomiast, to on jest po lepszej stronie, gorzej po stronie optymisty, bo gdy wzrasta, ktoś uniża go w swoich przekonaniach do życia...
Myślę, że określanie ludzi per humanista/umysł ścisły to ogromne uproszczenie. To o czym piszesz przypomina bardziej problem w różnicach wrażliwości i dojrzałości emocjonalnej.
Możliwe...Nie jestem specjalistą, dużo rzeczy analizuję na swój sposób 😉 I ostatnio wysnułam takie wnioski, może mylne... Wydaje mi się jednak, że skoro te umysły są różne w kontekście podejścia do wszelkich działań, to i może w kontekście relacji i się sprawdza...
wydaje mi się, że takie określanie "ścisłowiec", "humanista" to bardziej spektrum, aniżeli binarne w stylu "albo jesteś 100% humanistą albo 100% ścisły" i nic po środku. Akurat wielu ludzi znajduje się bliżej ekstremów - bo tak jesteśmy przez system wychowani, czyli kategoryzowani, wrzucani do określonego worka i potem żyjemy z taką łatką wiele lat albo i całe życie, wierząc, że to prawda. Każdy urodził się z dwiema półkulami mózgowymi, smutne że wielu umie zrobić pożytek tylko z jednej.
Może odcinek na temat pamięci ?
Bardzo mi się podoba koncepcja, żeby w związku z dziećmi na pierwszym miejscu stawiać partnera. Bo jakby nie patrzeć, dla dziecka harmonia i spokój emocjonalny w domu są niezmiernie istotne. Dodatkowo, dziecko przede wszystkim przyswaja wzorce, które widzi, a nie o których słyszy. Jeśli widzi miłość i szacunek rodziców wobec siebie wzajemnie to dostaje bardzo dobrą bazę. Zresztą, skonfliktowani rodzice i tak nie są w stanie dać pełni miłości, uwagi i akceptacji dzieciom.
Bardzo celne spostrzeżenia, dziękuję!
Zgadzam się z wszystkim co napisałaś.
Tylko związek dwóch osób, które się kochają, szanują i które żyją w harmonii i spokoju emocjonalnym może zapewnić dzieciom odpowiednie warunki do rozwoju.
Jeżeli, w związku, jeden z partnerów czuje się zaniedbany, lekceważony lub odrzucony, to zaczynają pojawiać się konflikty, psuje się atmosfera w domu i, bardzo często, dochodzi do zdrady lub nawet rozpadu związku na zawsze.
Ważne jest, żeby rodzice byli, przede wszystkim, dobrymi partnerami dla siebie i, żeby się nawzajem wspierali we wszystkich dziedzinach/aspektach ich życia, nie tylko w wychowywaniu dzieci czy w spłacaniu wspólnych kredytów.
@@terraincognita5005 umiesz czytać?
Nie rozumiem kompletnie, jak ludzie mieliby uważać inaczej i nie traktować tego jako oczywistą oczywistość. Ale jeśli stawianie partnera na pierwszym miejscu jest wyjątkiem niż absolutną normą, to smutne i skończy się to raczej kiepsko. To tak jakby naprawiać sprawny dach, kiedy sypią się fundamenty.
@@artfoox0891 no niestety normą to zbyt często nie jest. Sama wyrosłam w domu, gdzie tej harmonii między rodzicami nie było i przez całe dorosłe życie muszę naprawiać tego konsekwencje
Faktycznie "gadasz jak nakręcony"! Ale bardzo pozytywnie! Haha. Widać i słychać pasje i zainteresowanie tematem :) także popłynęłam razem z Tobą przez ten temat! Pozdrowienia
Bardzo często przeciwieństwa się przyciągają. Sama jestem tego przykładem. Mój mąż uosobienie łagodności i spokoju. A ja? Uporządkowana romantyczka. Prawie pedantka. Zazwyczaj lubię wszystko zaplanować. Muzykę lubimy zupełnie inną. Są rzeczy które tutaj nie wymienię. Nauczyliśmy się ze sobą żyć i dopasowaliśmy.
Dziękuję za uświadomienie mi, że jednak mamy w związku koluzję:) Dla przypomnienie to ten przypadek związku skrajnego optymisty ze skrajnym pesymistą/marudą. U nas to wygląda tak, że jak np. mój facet przez przypadek przejedzie na czerwonym świetle to zaraz zaczyna się lament, że na pewno dostanie mandat, że ktoś go sfotografował i że w ogóle na pewno zabiorą mu prawo jazdy. Ja nie jestem w stanie tego wysłuchiwać, bo przecież widziałam, że ulica była totalnie pusta i nigdzie nie było fotoradaru- no i zaczyna się kłótnia. I tak mamy niemal codziennie od kilkunastu lat. Mam wrażenie, że my żyjemy w jakiś dwóch skrajnie różnych rzeczywistościach. Z drugiej strony jak by się tak zastanowić to ja też często do wielu spraw podchodzę zbyt lajtowo, nikogo nie podejrzewam o złe intencje, wydaje mi się, że wszyscy są wobec mnie uczciwi i tak z perspektywy czasu widzę, że trochę pesymistycznego spojrzenia też się czasem w życiu przydaje:)
Prosze niech pan nagra odcinek o ataku śmiechu, poniważ ostatnio mam tak że jak zaczne się z czegoś smieć to nie moge przestać i zaczynam się śmiać tylko jak ktoś coś powie
Albo o śmianiu się w malo odpowiednich momentach, ze stresu...
A gdzie można się tym zarazić?
@@Marcin_Nyczka tym się nie da zarazić lol
@@ewelinamalinowska2314 Twierdzisz, że nie możesz zapanować nad śmiechem, a nie zrozumiałaś tak oczywistego żartu? To ja wyjaśnię. Na pierwszy rzut oka może się wydawać, że takie ciągłe śmianie się ze wszystkiego jest czymś super, no bo kto nie lubi się śmiać. No więc w ramach żartu zapytałem "A gdzie można się tym zarazić?", że niby chciałbym też tak mieć, a jednocześnie użyłem wyrażenia "zarazić", bo powszechnie znanym truizmem jest to, że żadne przypadłości psychiczne nie są zaraźliwe, więc od razu sugeruje to, że jest to żart.
Interesujące przemyślenia. Bardzo przydatny odcinek. Pozwala on pogłębić niektóre tematy.
Wydaje mi się, że wiele osób piszących komentarze oczekuje jakiejś reakcji, jakiejś odpowiedzi na nie.
Dzielenie się naszymi doświadczeniami i naszymi przemyśleniami jest bardzo wzbogacające i przyspiesza nasz rozwój.
Pozdrawiam.
Nie da sie byc w zwiazku z osoba pesymistyczna, wiecznie narzekajaca, szukajaca problemow i czekajaca na koniec swiata samemu bedac szczesliwym optymistycznym czlowiekiem. Przezylam cos takiego i to byla katorga. Ciagle klotnie o swiatopoglad.. czyli o cos co powinno byc podstawa zwiazku. Przeciwienstwa moga dotyczyc mniej waznych aspektow, a nie tych kluczowych.
Ja i mój mąż dzięki rozwojowi osobistemu jesteśmy optymistami i oboje bierzemy odpowiedzialność za nasz związek.
Dziękuje za twoje filmiki, bo bardzo mi one pomagają.
Chciałam do czegoś wrócić: czy mógłbyś dograć film o związkach z chorym na CHAD bo borderline było a CHAD było tylko ogólnie.
Moim zdaniem typowe przeciwieństwa się nie przyciągają. Musi być więcej wspólnych punktów, które łączą ludzi...A mniej tych, które dzielą...wtedy związek ma szansę przetrwać do końca wspólnej podróży zwanej życiem ;)
I Pani podejście potwierdzają dowody empiryczne. ;)
Czy moge prosic coś wiecej o snie w fazie rem , i czy można śnić poza nią ? np, na jawie ? pozdrawiam
Albo po prostu tak działa jego mózg, jest bardziej praktyczny, przyziemny i widzi realne zagrożenia więc pesymistyczny i narzekający z natury ale tak naprawdę funkcjonuje dobrze i jest zadowolony. Natomiast taki o optymista lata w obłokach, jest optymistyczny, roztargniony i radosny jak dziecko bo nie przejmuje sie az tak tymi ziemskimi problemami, oraz praktycznością, pragnatycznością.
Ja jestem ciekawa czy dobrze jest dobierac tylko rozumem. Czy powinno byc jakieś uczucie w związku. Mnie akurat przyciągają przeciwieństwa. Tylko muszę jeszcze coś czuc do tej osoby. Bo jeśli nic nie czuję nie mam potrzeby tworzenia związków.
Miłość się czuje :) ja osobiście nigdy nie byłam za randkami .. umawianie się na spotkanie .. to takie szukanie kogoś na sile... to się najczęściej nie kończy dobrze :)
Miłość przyjdzie niespodziewanie :)
Może coś na temat tego, dlaczego większość teorii psychologicznych nie ma podstaw w rzetelnych badaniach? :D
Zastanawiam się czy możliwa jest zdrowa i normalna relacja z więcej niż jednym partnerem bądź partnerką. Zastanawia mnie również czy możliwe jest zbudowanie trwałej relacji gdzie np. jest jakby "główny" partner bądź partnerka i ma zarówno partnera i partnerkę. Nie tylko chodzi o kwestie orientacji seksualnej, że np. ta główna osoba jest biseksualna, ale też np. są pewne rodzaje problemów, zwłaszcza intymnych z którymi np. mężczyzna łatwiej zwierzy się innemu mężczyźnie bądź innej kobiecie. Wiem, że w Polsce to raczej temat tabu, ale zastanawia mnie czy np. na Zachodzie czy w USA istnieją takie związki partnerskie.
Takie związki istnieją,poszukaj sobie Trifecta na RUclips. Stamtąd powinno cię pokierować na inne związki 3 lub więcej osobowe. Oczywiście są to subiektywne filmiki,zawierają opinie osób w tych związkach ale ciekawe do zobaczenia czy posłuchania
Bardzo dobry odcinek. Z mojego doświadczenia moi rodzice są przeciwieństwami i są małżeństwem 30 lat
Podjąłbyś może temat atopowego zapalenia skóry na psychikę osób chorych? Obecnie jest to jedna z chorób cywilizacyjnych i sam na swoim przykładzie wiem, jak duży wpływ ma to też na moje zdrowie psychiczne.
Jak się ma psychopata do Narcyza czy każdy N to P. Czy każdy uzależniony od alkoholu to P i N. Dzięki za wykład.
Czy każdy pijak, to złodziej?
A powiadaja, ze " swoj do swego ciagnie "..;wiec jak to jest ?
Myśle ze to można razem połączyć..
jin i jang :) wiesz :D niby przeciwieństwa, ale jednak jedność :D
Ludzie w związkach muszą się po prostu pogodzić się z tym ze te różnice są i sprawić by się uzupełniały ..
To nie jest tak że przeciwieństwa się przyciągają. Ludzie po prostu łączą się z osobami które ich pociągają seksualnie, a że akurat znajdzie się taki człowiek który ma przeciwny charakter to po prostu kwestia pecha a nie tego że przeciwieństwo ich przyciąga.
Ps. Jak ktoś zastanawia się czy warto wejść w jakaś relację, to to już nie jest miłość tylko układ.
A gdzie ja napisałem, że to daje gwarancję?
Baaardzo lubię ten kanał ale wydaje mi się że jest w nim mały minusik. Być może wynika z mojej wybredność, ale czy tylko ja tak mam, że drastyczna modulacja głosu psuje mi słuchanie? Oczywiście jest ona potrzebna, ale mam wrażenie, że jest raz strasznie cicho a po chwili, na ogół ostatnie słowa, wypowiedziane są straaasznie głośno. Być może kwestia mikrofonu też odgrywa swoją rolę 🤔 Poza tym minusikiem super kanał jakich mało! 💞
U nas na ślubie w urzędzie cywilnym Pan właśnie na to zwracał uwagę, żeby stawiać małżonkę/ka na pierwszym miejscu jak już się dzieci pojawią.
Trochę to mi się skojarzyło z wierszem "Dwa Michały"...
Komentarz dla statystyk.
Podobienstwa sie przyciagaja.przeciwienstwa odpychaja.i tak emata szuka empaty a nie szuka psychopaty
Samce alfa się czegoś dzisiaj nauczą
Raczej samiec alfa nie ogląda filmów o związkach
@@tokio9011 A może jednak odwrotnie i są zdesperowani by szukać miłości
@@plazek1715 tylko pojęcie,, samca alfa,, to gość który podoba sie kobietom i może bez problemu znaleźć kobietę, więc raczej nie są zdesperowani. Raczej samcy beta czy incele bardziej oglądają filmy o tematyce związków, chociaż może sa wyjątki
@@tokio9011 Nie myl pojęcia samiec alfa i stereotypowego maczo :)
@@ctrn_8754 to chyba wszystkie fora dla mężczyzn, trenerzy uwodzenia i ogólnie społeczność męska + definicje internetowe się mylą 😉.
Ja to tu zostawię.
ruclips.net/video/kuJ1_8MWesM/видео.html
Bardzo fajny filmik (ten, który poleciłaś w Twoim komentarzu).
Jest on bardzo ciekawym uzupełnieniem tego odcinka Człowieka Absurdalnego. 👍
Szkoda, że, w Twoim komentarzu, nie podałaś, dla zachęty, tytułu filmu, do którego ten link odsyła :
"Czy przeciwieństwa się przyciągają? NIE!"
Polecam wszystkim. 😊
Nie znam Damiana Parcela, ale ten odcinek jest bardzo interesujący.
Przyciagaja sie? Watpie.
Hej, czy mógłbyś przygotować materiał o tym dlaczego u niektórych małych dzieci rodzi się agresja w stosunku do zabawek. Dzieci potrafią wymyślac sobie czasem różnego typu okrutne i zbreźne zabawy jak morderstwa, katastrofy czy przyrządy do torturowania z LEGO, przykładów pewnie jest wiele... Ciekawy temat generalnie.
Dzieci moga miec rozny poziom agresji, ktory przejawia sie pozniej w poznawaniu "najblizszego srodowiska". Poza tym projekcja. Zlosc skierowana jest na cos innego, w zastepstwie, zamiast na rodzica, czy tez jako rozladowanie frustracji.
jesli dziecko ma takie dziwne pomysły, mozliwe ze zobaczyło cos podobnego w grach bądz telewizji, podobno nie mozesz wyobrazić sobie psa, jesli go nigdy nie widziałeś w zyciu :p
facebook.com/ChujowaPaniDomu/posts/2078986992240450 tutaj sa rozne dziwne przyklady, ktore mialem na mysli w poprzednim wpisie.
Jeden z moich ulubionych odcinków na kanale, pomaga ułożyć sobie pewne rzeczy w głowie :)
To, co na początku nazywamy ekscytującą różnicą charakterów, po latach prokurator nazwie motywem.
jestem introwertykiem ale nie wyobrazam sobie zeby miec partnera ktory rowniez jest intro. To nie bedzie dzialac
Hhahahahaha :D dokładnie takie zakończenie widzę, kiedy patrzę na związki, które sobie z tymi różnicami nie radzą :D
Hej! Fajnie by było gdybyś zrobił odcinek o terapii, treningu mózgu metodą Neurofeedback. Jestem bardzo ciekawa co masz do powiedzenia o tej metodzie i co generalnie o tym myślisz. Czy jest to terapia warta uwagi i czy faktycznie może pomóc "naprawić" mózg, pomóc osobom cierpiącym na różne zaburzenia, schorzenia takie jak autyzm, ADD, depresja i różnego rodzaju nerwice i uzależnienia? Czy naprawdę może pomóc w skupieniu, nauce i lepszej kontroli nad rozchwianymi emocjami?
Jako introwertyka, niezwykle pociągają mnie ekstrawertyczki. Czuję, że taka osoba dużo by mnie nauczyła o relacjach z ludźmi, wyciągnęła do świata (nawet na siłę), ale jednocześnie ja byłbym jej azylem, stałą przystanią. Łatwo powiedzieć, bo życie weryfikuje takie myśli bardzo szybko.
Dziękuję Panu bardzo!! Dobrze Pan mówi ! Nie za dużo Pan gada ;), pozdrówka dla Pana za super Wiedzę i przekaz , dużo zdrowia 🌻👍🌻👍🌻👍🌻👍🌻👍🌻
Na poczatku przeciwieństwa a potem szukamy podobieństw
Bardzo dobry odcinek, w moim przypadku chociaż bardzo chciałem, to jednak nie sprawdził się w model przeciwieństw, związek się rozpadł z hukiem, dlatego wg mnie, w moim przypadku lepiej sprawdziłby się związek z osobą o podobnych do mnie cechach charakteru, podobnym stylu bycia. Mam wielu znajomych z całkowicie przeciwstawnymi do mnie cechami, te osoby jako znajomi , przyjaciele sprawdzają się świetnie, pozwalają spojrzeć na wiele spraw z innego punktu widzenia, aczkolwiek do związku się wg mnie niezbyt nadają, oczywiście z kimś takim, jak ja ;)
Bo tak naprawdę to musimy być do siebie podobni żeby razem coś zbudować. Wg mnie przeciwieństwa się nie przyciągają, bo czym? Chwilowa odmienność jest fajna, ale żeby powstalo coś trwałego potrzebujemy cech, zainteresowań wspólnych po to żeby razem coś robic, a przez to pogłębiać więź. Jeśli każde z nas lubi coś innego i każde z nas inaczej lubi spędzać czas, to co nas spaja w związek? Niewiele.
@@barbarra Dokładnie tak, mam takie samo zdanie.
Tez tak mysle. Nie wyobrazam sobie partnera, ktory jest moim przeciwienstwem. Zazwyczaj taki facet jest moim znajomym, z ktorym mozna sie od czasu do czasu spotkac na pogaduchy. Nic wiecej.
@@annaziorkiewicz6837 Dokładnie tak samo uważam, tylko, że w odniesieniu do kobiet. Uważam, że osoby będące naszymi przeciwieństwami są świetne w relacjach towarzyskich, dobrze je mieć w znajomych, pozwalają poszerzyć horyzonty myślowe, inaczej spojrzeć na dany problem, mają w końcu totalnie odmienny od naszego punkt widzenia na daną sytuację. Jednak w temacie związków, które z zasady mają, powinny wchodzić także w strefę intymną osobiście uważam, iż rozsądniejsze jest dobieranie się w pary na zasadzie podobieństw, poza tym zwyczajnie łatwiej się porozumieć na co dzień z kimś, kto ma podobny punkt widzenia, podobnie myśli, ma podobne zainteresowania, podobnie spędza czas, co ja. Podobnie ogólnie patrzy na życie, co ja. Z taką osobą także można o wiele szybciej dojść do konsensusu, kompromisu. Z osobą o zupełnie innym punkcie widzenia na wiele spraw jest to o wiele trudniejsze, takie jest moje zdanie. Wg mnie idealna opcja jest wtedy, gdy jesteśmy w związku z tzw. bratnią duszą, aczkolwiek to nie zdarza się zbyt często.
@@MrJanek91 Jasne, ja bym to jeszcze rozciagnela dalej. Nawet szukamy partnerow o podobnym do nas wygladzie czy urodzie. Nie mowiac juz o samych cechach charakteru. Chyba komunikacja jest wtedy na duzo lepiszym poziomie, bo bardziej rozumiemy kogos, kto jest do nas podobny. Powszechnie mowi sie tez, ze ktos nadaje na tych samych falach co my. Cos musi w tym byc.
Ej no jestem przy 6 minucie i już nie wytrzymiem. xd Wczoraj dosłownie oddałam esej nt. mitów małżeńskich i WIĘKSZOŚĆ BADAŃ EMPIRYCZNYCH DOWODZI, ŻE PODOBIEŃSTWA SIĘ PRZYCIĄGAJĄ. W Aronsonie "Psychologii społecznej", w "50 wielkich mitach psychologii popularnej", u Lazarusa, u Wojciszke... No kurde to w większości psychodynamiczni gadają o przyciąganiu przeciwieństw. A dowody empiryczne sobie. Przeciwieństwa (ale nie za duże) mogą korzystnie wpływać na relację w dalszych fazach związku, ale generalnie to właśnie podobieństwa się przyciągają!
Czy mógłby Pan nagrać film jak ogarnąć się będąc osobą lekko neurotyczną? Z metaprogramem zewnątrz sterownym i jak przestawić sie na wewnętrzne sterowanie?
Człowiek, jest niesamowitą tajemnicą.
W którą warto się zagłębiać
@@dyskutantka5639 dokładnie.
Jeśli chodzi o mnie, to przeciwieństwa mnie przyciągały, ekscytowały i fascynowały tylko do około 25-tego roku życia.
Później zrozumiałam, że trwały związek mogę zbudować tylko z kimś bardzo do mnie podobnym, nie tylko pod względem temperamentu, charakteru i wrażliwości, ale również pod względem wyznawanych wartości, poziomu inteligencji i wykształcenia, sposobu spędzania czasu wolnego, poglądów politycznych, pochodzenia społecznego, potrzeb seksualnych, wiary (a właściwie jej braku), chęci rozwoju osobistego, otwartości na innych ludzi i na otaczający nas świat, dochodów/zarobków, sposobu bycia (manier), stylu ubierania się, sposobu odżywiania i przemieszczania się, gustów kulinarnych, muzycznych i dotyczących innych rozrywek, itp.
Duże różnice w tym wszystkim, co tutaj wymieniłam, zaczynają, dość szybko, być męczące i denerwujące, co, z reguły, prowadzi do rozstania z powodu "różnicy charakterów".
Według mnie bardziej to wynika z tego, że większość kobiet i mężczyzn, musi się wyszaleć. Powiedzmy, że do 25 roku życia "korzysta z życia" +- 3 lata. Niektórym trzeba by było doliczyć +30 ale... ;) Więc to jacy/jakie są partnerki, nie ma tak dużego znaczenia, liczą się emocje "Love Story" sex i przygoda.
A zegar biologiczny tyka, dlatego kobiety dużo wcześniej, zaczynają zwracać uwagę na to jaki dany mężczyzna ma potencjał rozwojowy... Głównie chodzi o $.
Doskonale to widać na przykładzie portali randkowych. Jak wymagania kobiet zmieniają się, w zależności od wieku, oczywiście są wyjątki.
A najlepszym przykładem tego, są samotne matki. W bardzo wielu przypadkach, szukają zaradnego($) opiekuńczego i miłego Pana, gdzie poczują się bezpiecznie. Dlatego, że ojciec dziecka, lub dzieci zapewne taki nie był.
@@MaximusDecimus-nb3gk
Zgadzam się z tym, że większość z nas czuje potrzebę wyszalenia się przed ukończeniem dwudziestegoktóregoś roku życia, ale mam kilka uwag, dotyczących reszty Twojego komentarza. 😇
Jeśli chodzi o mnie, to ten przełom, który zauważyłam, w wieku około 25 lat, nie był związany z tykaniem mojego zegara biologicznego. Nie zaczęłam nagle myśleć o znalezieniu kandydata na męża i potencjalnego ojca moich przyszłych dzieci. 😊
Był to raczej objaw kolejnego etapu dojrzewania, wynikającego z różnych moich doświadczeń życiowych.
W wieku 25 lat, mieszkałam, już od kilku lat, we Francji, gdzie studiowałam i pracowałam, żeby zarobić na studia i na moje utrzymanie.
W sumie studiowałam przez 10 lat, na 3 kierunkach.
Po ukończeniu studiów, nie myślałam o rodzeniu dzieci, ponieważ chciałam najpierw zdobyć doświadczenie zawodowe. Nigdy nie słyszałam tykania mojego zegara biologicznego, bo byłam zbyt zajęta pracą i życiem w dużym, kilkumilionowym mieście, w którym jest bardzo dużo możliwości.
Poza tym, przykład moich rodziców był dla mnie odstraszaczem, jeśli chodzi o małżeństwo i zakładanie rodziny tak w ogóle...
Zawsze uważałam, że kobieta dużo traci wychodząc za mąż.
Jeśli chodzi o portale randkowe, to, absolutnie, nie znam tego tematu, ani w Polsce, ani we Francji.
Piszesz, że "wymagania kobiet zmieniają się w zależności od wieku".
Myślę, że jest to jak najbardziej normalne i że dziwne by było, gdyby tak nie było. 😉
Jeżeli cyfra "1985", zawarta w Twoim pseudonimie, wskazuje rok Twoich narodzin, to znaczy, że ukończyłeś już 35 lat.
W związku z tym, na pewno, zauważyłeś jak się zmieniłeś w ciągu tych ostatnich 5-ciu, 10-ciu, 15-tu i 20-tu lat.
Twoje wymagania, na pewno, również bardzo się zmieniły.
Nie wiem czy masz dzieci i czy mieszkają one z Tobą 24h/24 i 7dni/7 ?
Jakiej nowej partnerki byś szukał, gdybyś był np wdowcem lub rozwodnikiem z dwójką małych dzieci?
Nasze wymagania nie zależą od płci, lecz od wieku oraz od naszej sytuacji rodzinnej i zawodowej.
Nawet, jeżeli jesteś 35-letnim, bezdzietnym mężczyzną, to, na pewno, nie napisałeś, w Twoim ogłoszeniu, na Twoim profilu, że szukasz kobiety niezaradnej życiowo, nieopiekuńczej, niemiłej i niedającej poczucie bezpieczeństwa... 🙃
Wszyscy, bez względu na płeć, szukamy tego samego, tzn, chcemy, żeby ktoś nas kochał i szanował, żeby okazał nam czułość, ciepło i wsparcie psychiczne, kiedy tego potrzebujemy, żeby nam zrobił herbatę lub wezwał pogotowie, kiedy jesteśmy chorzy, żeby nas pochwalił kiedy na to zasługujemy, żeby nas przytulił, kiedy tego potrzebujemy, żeby dzielił nasze radości i przyjemności, itd.
Nie sądzę, żeby te kobiety, na portalach randkowych, szukały głównie facetów nadzianych kasą... 🤔
Na przykład mnie i moich znajomych interesowało, przede wszystkim, to, co ta druga osoba ma w głowie, co ona ma do powiedzenia, jaki ma sposób bycia, co ją motywuje w życiu i do życia, jaki ma charakter, itd, itp.
Jeżeli masz czas, to wejdź na kanał "Selfmastery" (mój ulubiony kanał)j, gdzie jest dużo bardzo mądrych i pouczających filmików, dotyczących prawdziwego, głębokiego rozwoju osobistego.
Polecam Ci szczególnie:
- "Jak być atrakcyjnym"
- "Jak być niezależnym emocjonalnie"
- "Jak stworzyć trwały i dobry związek"
- "Jak dobrze poradzić sobie z rozstaniem"
- "Jak poradzić sobie z przeszłością"
- "Jak być autentycznym"
+ wiele innych, w zależności od zainteresowań...
Na kanale Jarosława Gibasa polecam:
- "11 praw udanego związku"
- "Toksyczne związki, czyli Czterej Jeźdźcy Apokalipsy"
- "7 komponentów skutecznych przeprosin"
- "Tak programują nas znajomi"
- 'Szantaż emocjonalny"
+ wiele innych (jest to jeden z moich ulubionych kanałów).
Życzę Ci powodzenia w poszukiwaniu bratniej duszy i w rozwoju osobistym.
Pozdrawiam.
@@enoraalter242
I dlatego Twój przypadek, jest mało reprezentatywny🤷♂️
Bo jesteś po prostu nastawiona na sukces, ale zawodowy, a zakładanie rodziny jest na dalszym planie. I do tego mieszkasz w kraju, gdzie standard przeciętnego Francuza, jest dużo wyższy niż przeciętnego Polaka.
Poza tym takie a nie inne podejście do związków wyniosłaś z domu. Dlatego też kariera może być dla Ciebie nr. jeden.
Co do mojej osoby, nie mam dzieci i nie przewiduje, nie czuje tego, to nie dla mnie🤷♂️
Tak 85 to rocznik narodzin.
I od kilku miesięcy jestem stałym bywalcem, pewnego portalu randkowego. Więc mam z tym "jakieś" doświadczenie.
Oczywiście kobieta nie napiszę wprost, że szuka mężczyzny z $ Chociaż kilkanaście "spotkałem" które miały w opisie, że chodzi o $, ale to margines. Większość ma jedno z tych 3 słów, ambitny, zaradny, obrotny, lub wszystkie 3 słowa. Szczególnie jest to widoczne u samotnych matek.
Oczywiście opis 90% wygląda tak "Ambitna, zaradna, twardo stąpająca po ziemi, wie czego chce, swoje zainteresowania. I nie szuka sponsora bo sama sobie bardzo dobrze radzi"
I często wpadam w oko takim samotnym matką. Niestety one mnie nie🤷♂️
Zaczynam z nimi pisać, w końcu dochodzi do kwestii pracy i zarobków. Więc wymyślam, że pracuje jako nauczyciel, urzędnik, albo inny mało płatny i mało prestiżowy zawód. Ale pisze, że bardzo lubię to co robię itp. Że pieniądze może nie duże, ale jestem zaradny i takie tam bla bla bla.
I wiesz co się dzieje, nagle te niezależne kobiety tracą zainteresowanie. Ciekawe dlaczego🤔🤔🤔
"Nawet, jeżeli jesteś 35-letnim, bezdzietnym mężczyzną, to, na pewno, nie napisałeś, w Twoim ogłoszeniu, na Twoim profilu, że szukasz kobiety niezaradnej życiowo, nieopiekuńczej, niemiłej i niedającej poczucie bezpieczeństwa... 🙃"
Żadna kobieta takiego mężczyzny by nie zaakceptowała, a wielu mężczyzn z pocałowaniem ręki taką kobietę by się zaopiekowało, zwłaszcza jeśli byłaby urodziwa.
Może dlatego, że większość kobiet jest hipergamiczna, a większość mężczyzn hipogamiczna.
Słyszałaś może o Prawie Briffaulta?
"Samica, nie samiec ustala wszystkie warunki danej Rodziny zwierząt. Jeśli samica nie czerpie korzyści z kontaktów z samcem , tego typu kontakty nie będą miały miejsca."
Im bardziej zagłębiam się, w relacje damsko męskie i to co kieruje ludźmi. Tym bardziej widzę, jak dużo mamy bardzo prymitywnych instynktów, iście zwierzęcych.
A "miłość" z tym wszystkim niewiele ma wspólnego🤷♂️
A co jeśli jeden partner jest mega zajawiony i podekscytowany tym drugim, a ten pierwszy (facet) jakoś tak nie tryska /złesłowo/ emocjami (jakoś nigdy za bardzo nie tryskałem emocjami do kobiet)
To się takiego żeńskiego simpa odrzuca, bo po zawarciu związku będzie prawdopodobnie bardzo zazdrosna o partnera. No chyba, że ktoś tak lubi, nie oceniam
@@indrickboreale7381 Bo powiem Ci tak, bez pompowania sobie ego, ale serio, nie wiem co by się musiało pojawić na radarze, żebym miał takie wooooow i chciał naprawdę się zaangażować (i przez to, że mocno nad sobą pracuję i że tak powiem - mam co robić, nikogo nie potrzebuję, jak i też jestem po grubej traumie po poprzedniej lasce). A naprawdę chciałbym się zakochać w kimś po uszy ;>
@@vinci_irl Ja akurat zazdroszczę ci takiego chłodu. Raz już byłem zakochany. Nigdy więcej
@@indrickboreale7381 Właśnie o to mi chodzi - czy to jest dobre, czy nie. Bo takie "nigdy więcej" jest okej, masz prawo się tak czuć, ale umówmy się - każdy w końcu chce miłości i będzie tego prędzej, czy później szukał. Jak emocje już opadną, to właśnie pojawia się taki chłód, obojętność i koncentracja na własnej osobie. To jest super, ale zawsze jednak kiedyś będzie się chciało z kimś tym wszystkim dzielić, taka jest nasza natura. Tego Ci życzę kolego, pisz, jeśli będziesz miał chęć pogadać ;)
@@terraincognita5005 ty jesteś jakimś trollem XDDDDD
Mysle ,ze szukania partnera to skomplikowane proces naszej podswiadomosci .
Wypieramy ,ze nie szukamy podobienstwa z naszego dziecinstwa, mama, tata itp.
Neurotyzm zawsze wygra !
Przebudzenie przychodzi czasami po latch...
Super materiał ! A może nagrasz odcinek o antynatalizmie? Myślę, że ciekawy temat i chyba dosyć mało znany
Już jest na kanale😉
@@CzowiekAbsurdalny dzięki, juz obejrzany 😁, oglądając ten odcinek sprzed 2 lat widzę bardzo duża zmiane, oczywiście na plus, duża uwage przykuł do mnie sposób w jaki odpowiadasz na filmie o wiele bardziej trafia do mnie obecna forma, tamta jakby hmm .. (oczywiście bez obrazy) powiedziałabym, że dosyć przerysowana i arogancka, wręcz odebrałam twoja osobe jako osobowość narcystyczna i bardzo bezwzględna, jakbym widziała dwie różne osoby( w porównaniu do bieżącym odcinków) 🤔 w obecnych filmach widzę już sporo dystansu, rozmyśleń i filozoficznej postawy. Fajnie zobaczyć taką zmianę:)
ruclips.net/video/1D34NKL16NY/видео.html A JUŻ MYŚLAŁEM ŻE W TYM ODCINKU NIE BĘDZIE ERISIAFROMA WOOO
Również zwróciłam na to uwagę. 😊
Ku informacji: Erich Fromm, więc : "nie będzie Ericha Fromma" 😉
@@enoraalter242 trudno jest zawrzeć sarkazm w komentarzu, wiem jak to się pisze :P
Ja tam lubię Twój flow...😉👍😊
Ale stworzyc zwiazek w wieku 50+ , to dopiero sztuka. A moze sa jakies ciekawe informacje w tym temacie?
Ciekawe może być to, ze samotne osoby 50+ mogą potrzebować miłości.. starzeją się.. dla niektórych mogą być to ostatnie lata życia, wiec myśle ze chcieli by znaleść druga osobę by moc na nowo i po raz ostatni poczuć miłość.
Myśle tez ze nie jest to taka sztuka na jaka się wydaje.. tylko ze większość tych starszych osob, nie wierzy ze jeszcze jest w stanie się zakochać.. z powodu starości.. lub tez z wierności do zmarłego już partnera ..
Ogólnie ciekawy temat i myśle ze warty by go przedstawić w filmiku :)
@@dyskutantka5639 Ludzie nie potrzebuja milosci, bo sie starzeja, a dlatego ze milosc jest elementem zycia. W kazdym wieku i do konca zycia. Pozdrawiam
A co jesli ktos sie laczy z kobieta despotyczna i ma potem etykietke PIZDUS albo ktos sie laczy z kobieta nieskoreaktywna i ma etykietke ZAPCHAJDZIURA. Czy napewno te przeciwienstwa wszystkie sa takie zdrowe dla zwiazku i dla pozniejszej tozsamosci mezczyzny?
Lubię pana posłuchać, pokazuje pan różne aspekty w życiu, to lubię, takiego partnera chciałbym mieć, widzącego różne strony, ewentualnie otwartego na to, że życie ma wiele kolorów. Dziękuję.
W moim przypadku, ja i mój partner jesteśmy bardzo podobni co bardzo mi się podoba, ale jednak z drugiej strony jestem inni. Pociąga mnie w moim partnerze to, że w pewnych aspektach jest inny niż ja, a te inne cechy właśnie są tymi, których ja nie mam,a cenię je i sama chciałabym mieć. Natomiast myślę, że zbyt dużo różnic może sprawić, że ludzie nie znajdą wspólnego języka i nie będą w stanie wspólnie żyć. Myślę, że w każdym związku wygląda to inaczej i generalizowanie, że przeciwieństwa się przyciągają, lub że właśnie się odpychają. To zależy od człowieka, od sytuacji, od relacji od wielu innych zmiennych. Personalnie podoba mi się powiedzenie, że jesteśmy dwoma innymi połówkami ( częściami) jednej całości.
Proszę o madry film o dwoch narcyzach i ich relacji ...ukryty - wielkościowy prosze
Czy może będzie w przyszłości odcinek na temat mentalizmu? Znalazłem ostatnio pewną stronę na ten temat:
zyskiwanieprzewagi.com/czym-mentalizm/
i chętnie poznam opinię od strony psychologicznej tego zagadnienia.
Ja pije pepsi z lodem , a mój facet woli ciepłą więc zgadzam się z tytułem😁
super film!
Ostatnio doszłam do wniosku, że relacja humanisty z umysłem ścisłym absolutnie nie pasuje. Gdzie humanista myśli wieloaspektowo, osoba o ścisłym umyśle wydaje mi się, że widzi zdecydowanie mniej ważnych kwestii, a przede wszystkim mniej może rozumieć uczucia drugiej osoby. Stąd zaprzeczenie ról. Gdy pesymista łączy się z optymistą natomiast, to on jest po lepszej stronie, gorzej po stronie optymisty, bo gdy wzrasta, ktoś uniża go w swoich przekonaniach do życia...
Myślę, że określanie ludzi per humanista/umysł ścisły to ogromne uproszczenie. To o czym piszesz przypomina bardziej problem w różnicach wrażliwości i dojrzałości emocjonalnej.
Możliwe...Nie jestem specjalistą, dużo rzeczy analizuję na swój sposób 😉 I ostatnio wysnułam takie wnioski, może mylne... Wydaje mi się jednak, że skoro te umysły są różne w kontekście podejścia do wszelkich działań, to i może w kontekście relacji i się sprawdza...
wydaje mi się, że takie określanie "ścisłowiec", "humanista" to bardziej spektrum, aniżeli binarne w stylu "albo jesteś 100% humanistą albo 100% ścisły" i nic po środku. Akurat wielu ludzi znajduje się bliżej ekstremów - bo tak jesteśmy przez system wychowani, czyli kategoryzowani, wrzucani do określonego worka i potem żyjemy z taką łatką wiele lat albo i całe życie, wierząc, że to prawda. Każdy urodził się z dwiema półkulami mózgowymi, smutne że wielu umie zrobić pożytek tylko z jednej.