!!БОБОИ ДОМУЛЛО БАРОИ ЧИ МУЛЛОХО. МУФТХУРИ.ХАРОМ ХУРАНД АЗ ЧИ САБАБ МУЛЛОХО БАРОИ ЧИ МЕХНАТ НАМЕКУНАНД ФАКАТ ДАСТИ ЯК ОДАМА НИГАХ МЕКУНАНд ЧАХД КУНАД ЯГОНЧИХУРЕМ.ГУФТА муло МАРДУМ барои Чи аз харомхури наметарсанд !!!!¡
Салом алекум. Барои посух додан ба мункирони зиндашудан баъд аз марг, китобҳо ва далелҳои зиёде аз фалсафа, диниёт ва илм вуҷуд доранд. Вале, назарҳое, ки дар адабиёти аврупоӣ дар ин мавзӯъ баён шудаанд, бештар ба фалсафа ва таҳлилҳои амиқи ақлонӣ асос ёфтаанд. Инҷо якчанд асарҳои маъруф ва муаллифони аврупоиро номбар мекунам, ки дар мавзӯи ҳаёт пас аз марг ва ақидаҳои гуногуни иртиботдошта андешаронӣ кардаанд: 1. "Теодиссея" аз Лейбниц (Theodicy by Gottfried Wilhelm Leibniz) - Лейбниц дар ин китоб масъалаи шарр ва адолати илоҳиро муҳокима мекунад ва кӯшиш мекунад, ки мавҷудияти Худо ва зиндагии пас аз маргро бо роҳҳои ақлониву фалсафӣ тасдиқ кунад. 2."Критикаи ақли холис" аз Имоннуил Кант (Critique of Pure Reason by Immanuel Kant) - Кант дар бораи имконияти шинохтани ҳақиқат ва масъалаҳои фалсафии иртиботдошта, аз ҷумла, масъалаи ҷовидонии рӯҳ ва зиндагӣ пас аз марг сухан мегӯяд. Вай далелҳои ақлонӣ меорад, ки чаро инсон наметавонад бо комилан итминон донад, ки пас аз марг чӣ мешавад. 3."Фалсафаи дин" аз Ҳегел (Philosophy of Religion by Georg Wilhelm Friedrich Hegel) - Ҳегел дар бораи дин ва ақидаҳои иртиботдошта, аз ҷумла, ҷовидонии рӯҳ ва зиндашавии инсон баъд аз марг, андеша мекунад. Вай динро ҳамчун як падидаи иҷтимоӣ ва таърихӣ таҳлил мекунад ва кӯшиш мекунад, ки бо фалсафа ва маънидодҳои таърихӣ ба он равшанӣ андозад. 4."Саволҳо ва ҷавобҳо" аз Карл Поппер (Conjectures and Refutations by Karl Popper) - Поппер дар бораи масоили гуногуни фалсафӣ, аз ҷумла, масъалаи ҷовидонӣ ва ҳаёти пас аз марг сухан мегӯяд. Вай бо назари интиқодӣ ба масъалаҳои динӣ ва фалсафӣ менигарад ва ин ақидаҳоро ба таҳлил мегирад. 5. "Фалсафа ва маънии ҳаёт" аз Альбер Камю (The Myth of Sisyphus by Albert Camus) - Камю масъалаи абсурд ва маънии ҳаётро дар рӯ ба рӯи марг ва нобудӣ муҳокима мекунад. Вай ҷустуҷӯи маъноро бе эътиқод ба ҳаёти пас аз марг таҳлил менамояд. Ин асарҳо ва муаллифон метавонанд барои мункирони зиндашудан баъд аз марг як нуқтаи назари фалсафии зеҳниро пешниҳод кунанд, ки на танҳо ба далелҳои диниву маънавӣ, балки ба таҳлилҳои амиқи ақлонӣ ва мантиқӣ такя мекунанд. (Админи шабака)
Худованд умри дарозу сихату саломати баршмо бдихад бехтарин суханхо бехтарин Амри маруф , Атейсто Ислома Кабул мекнан агар суханхой шмора бфахман . балантарин акли инсоният итари гапора фахмонда метона харкас не.
Офариниши "Одам-Инс", ин худ муъчизаи Аллох Таъолост!
СУБХОНАЛЛОХИ ВА БИХАМДИХИ!
СУБХОНАЛЛОХИЛ ЪАЗЫМ!
ЛО ХАВЛА ВА ЛО КУВВАТА ИЛЛО БИЛЛОХ!☝
Беҳтарин ҳамавақт хамихели да болои минбар дурахшон бошед бобои эшон☝️☝️☝️
Офарин ҳазрати Эшон. Гузаштагони Шуморо Аллоҳ мағфират кунад. ОМИН. Илоҳо доимо тансиҳату сарбаланд бошед. Ба илматон афзоиш хоҳонам.
😊😊
😊
ОМИН Ё РАББАЛ ОЛАМИН
Худованд муайяду муваффақатон бигардонад. Ин шо Аллоҳ. Ҷазокаллоҳу хайр.
Эшон домуллоро падарша модарша рахмати махфират куна хаммаи гузаштагиеша жохаша жаннат гардона
МашаАллох Чазакаллоху хайран Устодчон
ХАЗРАТ ИЛОХИМ 100 СОЛА ШАВИ ХАМТУ ХИЗМАТ КУНИ БАРОИ МИЛАТИ ТОЧИК!!
Аллохи мехрубон шумора нигахбон бошад ба падару модари шумо хазор рахмат оби дида мекунем борои мухочирои дур аз ватанмон ин аст чавоб ба комунистони зиди дин зиди фарханги точики зиди худованд аллох нигахбони шумо бошад ба падару модари шумо хазор рахмат бародари исломи эшони махмудчон
Мошо.Аллох.барака.тияд.умратонба.омин.
Бехтарин. Амри. Маьруф. Хазратчон. Худованд. Дар. Панорам. Нигох. Дорад.
Ассалому алайкум Аллохи мехрубон нигахбон бошад омин е Раббальоламин аз Маскав
Машааллах устоди азиз Аллох умри дароз тиятона иншааллох
Хазрато чароги рохнамои моян худо нигохшон бдора🤲
Аллоху Акбар хакай
Саломат боши устоз .
Салом алейкум эшончонн бисёр видео 📹 партоен илтимос
Илтимос бген сабтои навай🙏🙏🙏🤲
Бобоҷон ❤
Босаводтари олими точикистон
РАҲМАТИ ХУДОВАНД БАР ШУМОЮ БАР ГУЗАШТАГОНИ ШУМО БОД.
❤❤❤🤝🤝🤝🤲🤲🤲🤲😂
❤❤❤❤❤❤❤
Носири Хусрави Кубодиени мегуяд;"Дарахт ин чахон мева моем.Ки хуррам бар Дарахти у барорем.Дигар хастан баргу мо бар .Туфайли мо шудан онхо саросар.
ХУДОВАНД ҲИВЗАТОН КУНАД.
АЛ-ХАК🥹
!!БОБОИ ДОМУЛЛО БАРОИ ЧИ МУЛЛОХО. МУФТХУРИ.ХАРОМ ХУРАНД
АЗ ЧИ САБАБ
МУЛЛОХО БАРОИ ЧИ МЕХНАТ НАМЕКУНАНД
ФАКАТ ДАСТИ ЯК ОДАМА НИГАХ МЕКУНАНд
ЧАХД КУНАД ЯГОНЧИХУРЕМ.ГУФТА муло МАРДУМ барои Чи аз харомхури наметарсанд !!!!¡
Салом алекум.
Мулло Олим ё олимони динӣ дар ҷомеаи исломӣ мақоми муҳими роҳнамоӣ ва омӯзишро доро мебошанд. Вазифаи онҳо дар ҷомеаи башарӣ аз дидгоҳи дин ва илм дорои чанд паҳлуи муҳим аст:
Аз дидгоҳи дин:
1.Омӯзиш ва интиқоли донишҳои динӣ: Муллоҳо вазифадоранд, ки илмҳои диниро, аз ҷумла Қуръон, ҳадис, фиқҳ ва ақида, омӯзанд ва ба мардум таълим диҳанд. Инчунин, онҳо тартиботи дурусти ибодат, риояи шариат ва таълимоти ахлоқиро тарғиб мекунанд.
2.Фатво додан: Олимони динӣ, бо дониши амиқи фиқҳӣ ва шариат, ба саволҳо ва масъалаҳои шаръӣ ҷавоб медиҳанд. Онҳо фатво медиҳанд, ки мардум дар зиндагии рӯзмарра мувофиқи қонунҳои Ислом амал кунанд.
3.Насеҳат ва ҳидоят: Муллоҳо ҳамчун роҳнамо ва маслиҳатгар дар масъалаҳои ахлоқӣ ва маънавӣ хизмат мекунанд. Онҳо ба ҷомеа маънавиятро тарғиб намуда, барои таҳкими арзишҳои исломӣ ва ахлоқи инсонӣ кӯшиш мекунанд.
4.Сулҳу ваҳдат ва адолат: Олимони динӣ метавонанд дар ҳалли ихтилофҳои иҷтимоӣ ва сиёсӣ нақш бозанд, ваҳдати мусалмононро ҳифз кунанд ва адолатро тарғиб намоянд. Инчунин, онҳо метавонанд сулҳу осоиштагиро ба ҷомеа пешниҳод кунанд, хусусан дар замонҳои муноқиша ва низоъ.
Аз дидгоҳи илм:
1.Нигоҳдории мувозинати илм ва дин: Олимони динӣ ба худ вазифа мегузоранд, ки муносибати дуруст байни донишҳои илмӣ ва арзишҳои диниро ҳифз кунанд. Онҳо таълим медиҳанд, ки илм ва дин якдигарро пурра мекунанд, на зиддият доранд. Ба ин восита, онҳо ҳам диндориро ва ҳам пешрафти илмиро тарғиб менамоянд.
2.Тарғиби омӯзиш ва таҳқиқот: Муллоҳо на танҳо донишҳои диниро, балки донишҳои илмии муосирро низ омӯхта, ба ҷомеа интиқол медиҳанд. Дар таърихи исломӣ, бисёр олимони динӣ ҳамзамон дар илмҳои табиӣ, тиб ва риёзиёт пешвоёни муҳим буданд, мисли Ибни Сино ва Ал-Хоразмӣ.
3.Масъалаҳои иҷтимоӣ ва технологӣ: Олимони динӣ дар масъалаҳои муосир, аз ҷумла этикаи тиббӣ, истифодаи технологияи нав, ҳуқуқи инсон ва масъалаҳои экология низ метавонанд мавқеи динро ба таври муназзам шарҳ диҳанд. Ба ин васила, онҳо дар ҳалли масъалаҳои глобалӣ саҳми худро мегузоранд.
Нақши иҷтимоӣ ва маънавӣ:
•Роҳнамои маънавӣ: Мулло олим метавонад бо даъвати ахлоқӣ ва маънавӣ ба мардум кӯмак кунад, ки дар зиндагии ҳаррӯзаи худ арзишҳои исломиро риоя кунанд.
•Тарғиби инсондӯстӣ: Бо такя ба таълимоти Ислом, мулло олим ба кӯмак ва дастгирии камбағалон, баробарии иҷтимоӣ ва рафтори инсондӯстона даъват мекунад.
Хулоса:
Вазифаи Мулло Олим дар ҷомеаи башарӣ якҷоя кардани донишҳои динӣ ва илмӣ барои беҳбудии маънавӣ ва иҷтимоии инсонҳост. Онҳо ҳамчун роҳнамо ва омӯзгор, инчунин фатво дода, насеҳат мекунанд ва нақши муҳимро дар таҳкими арзишҳои динӣ ва илмӣ мебозанд.
(Админи шабака)
Дар ҷомеаи исломӣ ва аз дидгоҳи инсонгароии умумӣ, вазифаи кӯмак кардан ба дигарон бар дӯши ҳар як шахс аст. Ин кӯмак метавонад дар шаклҳои гуногун, аз кӯмакҳои моддӣ то маънавӣ ва ахлоқӣ зоҳир шавад. Маънии “дасти касеро гирифтан” ҳамчун як ишораи рамзӣ барои ёрӣ, дастгирӣ ва кумак дар вақти мушкилот аст. Дар Ислом ва бисёр фарҳангҳо, ин вазифа на танҳо ба як шахс ё гурӯҳ, балки бар уҳдаи ҳама аъзои ҷомеа гузошта шудааст.
1. Вазифаи шахсӣ:
•Ҳар як шахс: Дар Ислом, кӯмак ба дигарон як вазифаи фарде мебошад. Ҳар мусалмон бояд кӯшиш кунад, ки ҳамеша ба бародарон ва хоҳарони худ ёрӣ расонад. Ҳадисҳои Паёмбар Муҳаммад (саллалоҳу алайҳи васаллам) ба кӯмак ва дастгирии дигарон таъкид мекунанд, аз ҷумла ҳадиси машҳуре, ки мегӯяд: “Беҳтарин аз шумо касе аст, ки барои дигарон манфиатбахш бошад.”
Ҳар шахс, новобаста аз мақом ё вазъи худ, метавонад бо амалҳои хурд ё калон кӯмак расонад - хоҳ ба воситаи молӣ (садақа), хоҳ бо дастгирии маънавӣ (насиҳат, ғамхорӣ).
2. Оила ва наздикон:
•Аҳли хонавода: Дар Ислом ва дар дигар фарҳангҳо, оила аввалин доираест, ки шахс бояд ба аъзои он ёрӣ расонад. Ба оилавӣ ёрӣ расонидан, дастгирии якдигар дар замони мушкилот, хусусан вақте ки аъзои оила ба мушкилоти молӣ, эмотсионалӣ ё ҷисмонӣ дучор мешаванд, вазифаи муҳими ҳар як узви хонавода мебошад.
3. Ҷомеа ва ҳамсоягон:
•Ҳамсоягон: Мутобиқи таълимоти Ислом, кӯмак кардан ба ҳамсояҳо низ вазифаи муҳимест. Ҳадиси Паёмбар (с) таъкид мекунад, ки: “Он шахс, ки ҳамсояи худро гурусна мегузорад, аз мо нест.” Ҳамсоягон, ҳамдеҳаҳо ва аъзои ҷомеа метавонанд якдигарро дар ҳолатҳои душвор кумак кунанд.
•Ҷомеаи маҳаллӣ: Дар ҷомеаи калонтар, ҳамаи аъзои ҷомеа бояд якдигарро дастгирӣ кунанд. Ин на танҳо як амали динӣ, балки як масъулияти ахлоқӣ аст. Мусалмон бояд дар кӯмак кардан ба ниёзмандон, бо қудрати молӣ (садақа ва закот) ё бо вақт ва кӯшишашон (ихтиёрӣ ва хизматрасонӣ) фаъол бошад.
4. Вазифаи давлат ва роҳбарон:
•Роҳбарон ва давлат: Роҳбарон ва ҳокимон вазифадоранд, ки адолатро нигоҳ доранд ва ба мардум ёрӣ расонанд. Давлат бояд низоми иҷтимоие дошта бошад, ки ниёзмандонро дастгирӣ кунад ва ба фақирон ва камбағалон кӯмак расонад. Закот, яке аз панҷ рукни Ислом, ҳамчун низоми молиявии иҷтимоӣ амал мекунад, ки тавассути он давлат ё ҷомеа метавонад ба кумак кардани бенавоён ва заифон машғул шавад.
5. Вазифаи умумии ҷомеа:
•Инсондӯстӣ ва ҳамбастагӣ: Аз нуқтаи назари умумибашарӣ, вазифаи кумак кардан ба якдигар ба ҳама одамон дахл дорад. Ин маънои онро дорад, ки ҳар шахс, новобаста аз дину миллат, бояд кӯшиш кунад, ки ба дигарон дар ҳалли мушкилот ёрӣ расонад. Ин метавонад дар шакли кумакҳои моддӣ (ба монанди хайрия), ёрии маънавӣ (маслиҳат, роҳнамоӣ) ё амалҳои иҷтимоӣ (ғамхорӣ, пуштибонӣ) бошад.
Хулоса:
Вазифаи кумак кардан ба якдигар як амали ҳам динӣ ва ҳам инсондӯстона аст, ки ҳам фарди оддӣ, ҳам оила, ҳам ҷомеа ва ҳам давлат бояд онро иҷро кунанд. Дар Ислом, ин маънои масъулияти шахсӣ ва иҷтимоиро дорад, ки ҳадафаш ташкили як ҷомеаи ҳамбастагӣ ва ғамхорӣ мебошад.
(Админи шабака)
Бародари азиз суяршох харкас муло олими дин наметавон шуд 30 50сол лозим бародар хело мушкил аст шумо сабур бошед бо ахлоки хубу хамида нависед мардумро ба суй парешони набаред хушёр ва зиракиро аз даст надием афсус комунистони зиди дин зиди фарханги точик мисли ин бародар эшони махмудчонро несту нобуд кардан хасад бадгумони ин мансабдорони точик ин минбари даъвати исломи ноб мекард манъ кардан
Афсонаҳо дуруғинро сар карди шарм доред ҳаёт ба кадом тараф рафта истодааст. Гумроҳкунии ТОҶИКро давом дода истодаӣ аз аз барои Ҳӯдованд шарм дор
Салом алекум.
Барои посух додан ба мункирони зиндашудан баъд аз марг, китобҳо ва далелҳои зиёде аз фалсафа, диниёт ва илм вуҷуд доранд. Вале, назарҳое, ки дар адабиёти аврупоӣ дар ин мавзӯъ баён шудаанд, бештар ба фалсафа ва таҳлилҳои амиқи ақлонӣ асос ёфтаанд. Инҷо якчанд асарҳои маъруф ва муаллифони аврупоиро номбар мекунам, ки дар мавзӯи ҳаёт пас аз марг ва ақидаҳои гуногуни иртиботдошта андешаронӣ кардаанд:
1. "Теодиссея" аз Лейбниц (Theodicy by Gottfried Wilhelm Leibniz)
- Лейбниц дар ин китоб масъалаи шарр ва адолати илоҳиро муҳокима мекунад ва кӯшиш мекунад, ки мавҷудияти Худо ва зиндагии пас аз маргро бо роҳҳои ақлониву фалсафӣ тасдиқ кунад.
2."Критикаи ақли холис" аз Имоннуил Кант (Critique of Pure Reason by Immanuel Kant)
- Кант дар бораи имконияти шинохтани ҳақиқат ва масъалаҳои фалсафии иртиботдошта, аз ҷумла, масъалаи ҷовидонии рӯҳ ва зиндагӣ пас аз марг сухан мегӯяд. Вай далелҳои ақлонӣ меорад, ки чаро инсон наметавонад бо комилан итминон донад, ки пас аз марг чӣ мешавад.
3."Фалсафаи дин" аз Ҳегел (Philosophy of Religion by Georg Wilhelm Friedrich Hegel)
- Ҳегел дар бораи дин ва ақидаҳои иртиботдошта, аз ҷумла, ҷовидонии рӯҳ ва зиндашавии инсон баъд аз марг, андеша мекунад. Вай динро ҳамчун як падидаи иҷтимоӣ ва таърихӣ таҳлил мекунад ва кӯшиш мекунад, ки бо фалсафа ва маънидодҳои таърихӣ ба он равшанӣ андозад.
4."Саволҳо ва ҷавобҳо" аз Карл Поппер (Conjectures and Refutations by Karl Popper)
- Поппер дар бораи масоили гуногуни фалсафӣ, аз ҷумла, масъалаи ҷовидонӣ ва ҳаёти пас аз марг сухан мегӯяд. Вай бо назари интиқодӣ ба масъалаҳои динӣ ва фалсафӣ менигарад ва ин ақидаҳоро ба таҳлил мегирад.
5. "Фалсафа ва маънии ҳаёт" аз Альбер Камю (The Myth of Sisyphus by Albert Camus)
- Камю масъалаи абсурд ва маънии ҳаётро дар рӯ ба рӯи марг ва нобудӣ муҳокима мекунад. Вай ҷустуҷӯи маъноро бе эътиқод ба ҳаёти пас аз марг таҳлил менамояд.
Ин асарҳо ва муаллифон метавонанд барои мункирони зиндашудан баъд аз марг як нуқтаи назари фалсафии зеҳниро пешниҳод кунанд, ки на танҳо ба далелҳои диниву маънавӣ, балки ба таҳлилҳои амиқи ақлонӣ ва мантиқӣ такя мекунанд.
(Админи шабака)
@@ДалерЮсупов-и4г бародар далер мусалмон бошед агар не хасрати мерай ту ахлоки хамида медошти фахму балогат медошти хуб чавоб медоди афсус садкаи номи точик шави хасад кур кардааст шумора афсус шояд худонобавар бошед вакт охир расад дев ба як косаи об ту ба ин Оби адув гахвари имон мафуруш
Далер алох идоят куната т кури кари
Бо Кадом тараф рафта?
❤❤❤