FANTASTYKON #2 - 30 lat pisma Kaczor Donald!
HTML-код
- Опубликовано: 5 апр 2024
- Komiksy Carla Barksa i Dona Rosy, rubryki „Figle figlarzy” i „Zagadki Mikiego”, prezenty „Drzewo genealogiczne Kaczora Donalda” i „Lepka rączka”, gry „Zbuduj swój Kaczogród” i „Gwiezdna Flota”, i wiele, wiele innych atrakcji. Pismo „Kaczor Donald” świętuje 30. urodziny! Z tej okazji Tomasz Kołodziejczak, wieloletni redaktor naczelny KD, snuje opowieść o początkach pisma, największych sukcesach i wpadkach, rynkowych zmianach. Będą też osobiste wspominki i anegdotki. Wszystkich kaczkofanów (i nie tylko) zapraszamy na supersentymentalną podróż!
Na historyjki z gumy się też załapałem jeszcze :D
świetnie się słucha Pana Tomasza. co tu dużo mówić, ale dzisiejszy rynek komiksowy bardzo dużo mu zawdzięcza. Może i ważne jest wydawnictwo i tak dalej, ale to osobowość Pana Tomasza i jego wielka pasja do komiksów była kluczem do sukcesu. Jako czytelnik komiksów od lat, bardzo doceniam jego wkład w rozwój tego rynku w naszym kraju. :)
Pamiętam z TV tę reklamę "Kaczor Donald tysiące Polskich dzieci już wybrały" :D Choć pamiętam też reklamę "Kaczor Donald fajnym ziomalem jest ;) "
Gry planszowe były super. Pamiętam do dziś "Świątynię Azteków" z lipca 1997 :)
Aż się dzieciństwo przypomniało, wspaniała rzecz
Panie Tomku z pewnych rzeczy się nie wyrasta.Dziękuje za lata śmiechu i radości ;)
Ulubiona gazetka dzieciństwa. Najlepsze dodatki to zawsze były gry planszowe, do dziś je pamiętam, aż się łezka w oku kręci. Widząc te okładki od razu wracają wspomnienia ❤❤ Dziękuję za sentymentalną podróż w przeszłość 🎉😊
Tłumaczenia i ogólna „lokalizacja” tych komiksów były robione genialnie choć z lekkością. Do dziś pamiętam historyjkę o tym jak Donald został skandalizującym artystą i miał wystawę w galerii „Zniechęta”. :)
Redaktorzy i tłumacze też mieli przy tym dużo zabawy. Więc - korzyść była obopólna.
Dziękuję!
Pamiętam jak chodziłem do fryzjerki i przed wizytą kupiłem swój pierwszy numer Kaczora Donalda i tak się zaczytałem że fryzjer został odłożony na inny termin. Gry planszowe były genialne i chętnie do nich wracam z córką żeby jej pokazać te perełki. Klimat Azteków, Indiany Jonesa, kosmicznych przygód, zbuduj swój Kaczogród był wspaniały. Gry do plecaka zabierałem nad morzem na plażę i grałem z bratem. Cudowne wspomnienia wakacji tamtych czasów z Kaczorem Donaldem, Gigantami czy Życie i czasy Wujka Sknerusa.
Komiksy Barksa w KD były świetne, plus bardzo dobre tłumaczenia Michała Wojnarowskiego, plus oczywiście dodatki - gry, plakaty, naklejki. Dzięki temu odniósł sukces.
ŻYCIE I CZASY to cholernie ważny komiks bo możliwe, że jakby nie on bym na którymś etapie od życia odszedł od komiksów, a on uzmysłowił mi, że nawet z takich postaci jak Sknerus można wyciągnąć morze głębi. Tłumaczenie Tomka Kołodziejczaka może miejscami traktuje oryginał swobodnie i pozwala sobie na sporo ale jakoś najmilej mi się do niego wraca. Jest pewna lekkość która tam panuje, którą doceniam bardzo
Tomasz docenia opinię ale nie jest zadowolony z tej swojej dawnej pracy.
@@KanalFantastyczny Oczywiście, były tam dzwinostki gdy się porówna z pierwowzorem np. Bracia Be wspominają, że wysmarowali złoto tłuszczem ze skunksa by zmylić pościg. W orginale mówią "It went slicker then skunk grease" co jest po prostu takim starym idiomem co znaczy "że poszło jak z płatka" czy "poszło jak po maśle". Więc to trochę tak jakby postać w Polskim komiksie mówiła "Przyprawia mnie to o szewską pasję" a w wersji angielskiej przetłumaczyli by to, że wspomina ni z gruchy ni z pietruchy, że dostała przyprawy od szewca pasjonata... ale jak mówię to drobiazgi, ważne że dialogi się czytało i czyta super :)
@@KanalFantastyczny Z drugiej strony Don Rosa, autor tego komiksu też z czasem nabrał dziwnych nawyków jeśli chodzi o wytyczne dla tłumaczy np. by nie tłumaczyć napisów na budynkach albo jak postać śpiewa jakąś starą piosenkę i teraz weź mu tłumacz że nie każdy znać angielski zwłaszcza nieletni fan z Europy
Czytało się w dzieciństwie, tak jak "Giganty". Do tego jeszcze świetne tłumaczenia Jacka Drewnowskiego z nawiązaniami do historii i klasyki literatury oraz filmu.
Ja jednak pozostanę fanem pierwszych wydań Egmontu czyli Mickey Mouse, Donald Duck, Donalda i Spółki i pierwszych Gigantów. To były po prostu pisma komiksowe bez jakiś dodatkowych elementów typu gadżety, dowcipy, gry etc. Nowa wersja Kaczora mi zupełnie nie podeszła, ale może dlatego, że przestałem być już wtedy targetem (30 lat temu byłem już nastolatkiem). Sam materiał super ciekawy i czekam na następne. Panowie, tak trzymać!
Rozumiemy. Ale prawda jest taka, że te gadżety miały decydujący wpływ na sprzedaż pisma. Nawet kilkadziesiąt tysięcy sztuk zależało od gadżetu.
@@KanalFantastyczny I ja to w pełni rozumiem - tak jak pisałem na gadżety byłem już chyba po prostu za stary :) Wtedy już w sferę zainteresowań wchodziły bardziej pisma o grach komputerowych oraz Nowa Fantastyka i Magia i Miecz. Mój młodszy brat kolekcjonował Kaczora w nowym wydaniu więc o czymś to świadczy. Ja czekałem na Świat Komiksu, który pozwolił mi na powrót do stajni Egmontu ;) PS. Wczoraj po obejrzeniu odcinka zakupiłem Komiks Gigant - ech, ta nostalgia :)
Szok... nie wiedziałem, że to dzięki Panu, Panie Tomku, dziś jestem miłośnikiem Gier planszowych, karciamych i kolekcjonerskich. :) Dziękuję za te wszystkie Kaczory Donaldy, które czytałem w latach 90. Świetną robotę Pan zrobił.
Tomaszowi jest miło, ale nie poczuwa się do żadnej odpowiedzialności za poczynione przez pana w tych obszarach wydatki :-).
Piękna praca pod każdym względem. I to, co Pan dla nas wykonał, ale i dla Pana, bo kto nie chciałby takiej pracy wykonywać :)
Jestem z rocznika 89 i podobnie jak w przypadku wielu moich rówieśników, pismo Kaczor Donald zaszczepiło mi miłość do czytania. Wpierw komiksów, następnie książek, która trwa do dziś.
Moim pierwszym numerem był 21. zeszyt. Teraz po latach mogę podziękować Panu i całej ekipie pisma - to było coś wspaniałego.
Moja młodość spędziłem na mazowieckiej wsi, gdzie jedynym źródłem zakupu pism był zielony kiosk Ruchu. Jeżeli moja mama nie mogła mi akurat zakupić go z powodu obowiązków, sam dreptałem w środę rano i ledwo sięgając do okienka pytałem "czy jest już Kaczorek?", razem z odliczoną kwotą w garści. Zachowane komiksy po dziś dzień są cenną pamiątką z tamtych lat. Prowadzone przez Pana pismo wnosiło wiele radości do mojego młodego życia, nigdy o tym nie zapomnę!
:-)
Zbuduj swój Kaczogród było świetne. Mój młodszy braciszek kupował Donalda i jako za stary na "bajeczki" uważałem, że to świetna gra :)
Wspaniala opowiesc ! Kolekcjonowalam historyjki z gum balonowych i kupowalam Kaczora Donalda dzieciom. Pamietam rozsypane na podlodze karty kolekcjonerskie. Pozdrawiam goraco 😊
"Komiks Gigant" i "Kaczor Donald" odegrały dużą rolę w moim procesie nauki czytania :D Jestem przekonany, że gdyby nie komiksy z Donaldem i spółką, moja przygoda z czytelnictwem opóźniłaby się, albo była dość krótka lub nieprzyjemna. Pozdro, rocznik 89'. Dzięki :)
Dokładanie pierwszy raz z fajnymi grami zetknąłem sie u Kaczora Donalda i zawsze czekałem na gry, jako dodatek. Do dziś mam kolonizacje i sentymentem wspominam Piramidy i inne gr, które były bardzo klimatyczne i pozwalały przeżyć przygodę. Powinna być wydana grą, duże pudło z wszystkimi grami z komiksu, myśle że ludzie by kupowali dla siebie i dzieciaków.
Moja przygoda i zainteresowanie grami planszowymi właśnie zrodziła się dzięki komiksowi Kaczor Donald.
👏👏👏
:-)
Świetna historia. Mój pierwszy kontakt z Kaczorem Donaldem, to książeczka z amerykańskiej serii Little Golden Book z 1956 "Prize Driver". Mój ojciec kupił ją dla mnie od jakiegoś znajomego. To były lata 80. Uwielbiałem tę książeczkę. Tata ją dla mnie przetłumaczył i ołówkiem wypisał na marginesach najtrudniejsze wyrazy, by mi ją móc czytać. Miałem może 4-5 lat. Później była czytana już samodzielnie "Wyprawa wikingów" z serii Donald i wehikuł czasu. Mam nawet zdjęcie podczas jej lektury w pociągu. A "gazetkowe" Donaldy czytałem jeszcze jako nastolatek. To zawsze była super rozrywka chociażby z uwagi na rewelacyjne tłumaczenia, np. myszy nie chodziło na wystawę do muzeum tylko do myszeum. Dziś Giganty czyta mój syn i bawią go tak samo jak mnie, gdy byłem dzieckiem.
Mam sentyment do tych komiksów, mimo, że jakoś dużo ich nie miałem niestety, chyba raptem kilka gigantów + może kilka zeszytów Kaczora Donalda, ale wspominam ciepło. Też takie dobranocki były, chyba nasze ulubione z bratem: "Kacze opowieści", też bardzo dobrze wspominam. A co do komiksów to chyba nawet szsperając w starociach z dzieciństwa wziąłem do ręki jakiegoś giganta już jako dorosły, przekartkowałem, i to się nadal bardzo dobrze czytało, jakoś tak odpowiada mi ten humor. Podejrzewam, że jakbym kupił teraz na allegro jakąś pakę tych gigantów to bym się wciągnął w to jak nic, a mam już lekko po 40-tce, więc Pan Tomasz nie jest jedyny pod tym względem :)
W tym roku byłem po raz pierwszy na Portalconie. Daleko nie mam, dobra okazja, skoro ćwierćwiecze firmy, no, wszystko spoko. Jeszcze jadąc tramwajem nie spodziewałem się, jakim podsumowaniem mojego życia i zajawek będzie ta impreza. Bo oto, nie spodziewając się tego, widzę naraz trzy osoby, które stoją za moim (pop)kulturowym rozwojem na przestrzeni dekad. Jasne, obecność Ignacego to żadna niespodzianka, ale... Pan, panie Tomku, zawsze będzie dla mnie nazwiskiem (a teraz, z uwagi na gęstość materiałów tu na kanale, także twarzą) firmującym Kaczora Donalda po polsku, nie umniejszając całemu pozostałemu pańskiemu dorobkowi. Jestem z rocznika '92, moje najwcześniejsze wspomnienia czytelnicze to gazeta z programem TV (na czym czytać się nauczyłem) i Kaczor Donald. Pierwsze polskie wydanie Życia i czasów... było chyba pierwszą wyczekiwaną przeze mnie premierą czegokolwiek, do tej pory pamiętam sobotni poranek i wypad do pobliskiego sklepu, miejsca, w których czytałem konkretne rozdziały, strony po raz pierwszy. Proszę się tak nie kajać z tym tłumaczeniem - dla małego mnie było wystarczająco dobre, żeby niektóre teksty wdrukować sobie w pamięć. Pismo KD z kolei było ze mną, z różną częstotliwością, jakoś tak chyba nawet do ostatniej, szóstej klasy podstawówki. W gimnazjum miałem już dostęp do internetu, pojawiały się nowe zajawki, ale w jedną wsiąknąłem na lata... Świat Dysku. A przecież na Portalconie obecny był też Piotr Cholewa! I znowu: nazwisko, z którym jakieś dzieło w polskiej wersji mi się jednoznacznie zespala. Do tej pory jest to jedna z moich najbardziej ulubionych serii czy światów, o ile nie top #1 w ogóle. Na przestrzeni 2022-2023 po raz pierwszy udało mi się przeczytać cykl w sposób kompletny i wciąż robi ogromne wrażenie, tak dzięki autorowi, jak i dzięki tłumaczowi. Gimnazjum, liceum, po części czas studiów - to dla mnie przede wszystkim czas ŚD. Kolejnych parę lat było dla mnie dość kryzysowych i poza muzyką, zgubiłem większość zainteresowań, a ewentualne zajawki były płytsze i trwały krócej. Aż, już po studiach, na etacie, z przyszłą żoną postanowiliśmy spróbować planszówek, które zdominowały mój czas wolny na kolejnych pięć lat (i ciągle rośnie). A że pierwszą poważną pozycją, od której zaczęliśmy, na której uczyliśmy się czytania instrukcji gier, wreszcie: taką, która towarzyszy nam po dziś dzień i wciąż wpada po kilkadziesiąt czy ponad sto partii co rok - że tą pozycją była i jest Neuroshima Hex, to nie mogę inaczej na te ostatnie lata patrzeć niż poprzez pryzmat Portal Games, dowodzonego przez charyzmatycznego Prezesa, tym bardziej, że to z logiem PG chyba co roku najwięcej nowych pudełek sobie sprawiam. Tak że dziękuję każdemu z tego trojga za dostarczanie mi rozrywki przez dekady, i dziękuję za stworzenie Kanału Fantastycznego. Tym bardziej teraz, kiedy już wiem, że, co prawda raczej odświętnie, ale spotkam tu również i pana Piotra. :)
Bardzo dziękujemy za to wspomnienie i bardzo miły wpis. My (Tomasz, Ignacy, Piotr) po prostu jesteśmy już tacy wiekowi, że możemy sprawiać, że żyjemy i działamy od zawsze (ale to nieprawda, też kiedyś byliśmy młodymi fanami, naprawdę). No i serdecznie zapraszamy na niedzielę - Piotr Cholewa opowie i swoim spojrzeniu na cały cykl Świat Dysku.
Gry z serii podróże do dzisiaj miło wspominam, nawet kilka lat temu znalazłem gdzieś w necie pliki do wydruku tylko jeszcze ich nie wykorzystałem. Ale mam i trzymam ;) co do historii która najbardziej zapadła mi w pamięć to nazywała się chyba "Co by było gdyby" (z Giganta). Nauczyła mnie żeby być wdzięcznym i doceniać to co się ma :)
Pierwsza gazetka jaką kupowałem, od roku znowu wróciłem do KD.
Swoją kolekcję straciłem dawno temu ale rok temu kupiłem numer w którym padło moje imię i nazwisko konkretnie 2/1997, wygrałem wtedy książkę w królestwie legwana która mam po dziś dzień, a w konkursie tym chodziło aby wysłać jak najwięcej zdublowanych naklejek do album w królestwie zwierząt.
Pamiętam jak zbierało się historyjki z donaldówek. Pamiętam też jak z dziećmi czytaliśmy Kaczora Donalda i Giganty.
Najlepszy komiks to z Giganta jak w skarbcu Sknerusa dolary zaczęły gnić :) pozdrawiam Tomku i proszę o więcej treści z DC
Witam Mistrzu, to wielki zaszczyt! Jestem wieloletnim fanem pisma ❤
Pozdrawiamy!
Wzruszyły mnie te wspomnienia. "Kaczor Donald" i jego odpryski ("Gigant", "Miki Max") to bardzo ważny kawał i mojego zawodowego życia - jako tłumacza, redaktora oraz autora tekstów. Była to dla mnie także szkoła poważnej roboty, w dodatku taka, w której nauka odbywała się w świetnej atmosferze. Po dziś dzień, szefując, z powodzeniem stosuję podpatrzone tam zawodowe patenty. Bardzo się też wzruszyłem, kiedy kilka lat temu, w budynku gdzie miałem biuro, zaanonsowano poważne spotkanie z poważnym fachowcem, którego zapamiętałem jako dzieciaka z prowadzonych ongiś przeze mnie Klubów Kaczora Donalda. Wielkie dzięki Tomku!!!!
Cześć Maciek! Dzięki za ten wpis.
Uwielbialam Gigant komiksy z Donaldem. Poznalam chyba w szkolnej bibliotece.
Teraz lezka mi sie w oku kręci jak patrze na mojego ośmiolatka, ktorego pierwszym wyborem w szkolnej bibliotece były właśnie stare komisksy z Donaldem. Jak na nie patrzę to myślę, że jest szansa że to te same egzemplarze są 😅 No i po mamusi ma też czytanie w nocy z latarką zamiast spania 🙈
Niezdrowe dla oczu, ale wszyscy to kiedyś robiliśmy po rutynowym rodzicielskim "Gaś światło! Pora spać!".
Uwielbiałam Kaczora Donalda! Zarówno Giganty jak i gazetki z gadżetami. Zapomniałam o ich istnieniu, po obejrzeniu tego materiału odblokowały się niektóre wspomnienia :D karty, lepka łapka, poduszka pierdzioszka - miałam, pamiętam! A najbardziej chyba pamiętam gadżety detektywa, mam wspomnienie jak chowałam się po gabinecie lekarza z tym i jego i moją Mamę wciągałam w zabawę 😅
Uwielbiałem to! Mialem dużo komiksów, a najlepsze dodatki to gra karciana kaczogrod, której totalnie nie ogarniałem, ale karty były piękne, polipiak monster, spinery i gra ktora nawiazywala do infoany jonesa
Ja Kaczora Donalda zbierałem w okolicach 2008 roku. Zawsze najbardziej podobały mi się gadżety załączone do pisma.
Dziękuję za kolejny materiał! Pamiętam, jak wszystkie Kaczory Donaldy były dostępne w bibliotece szkolnej. Czytelnia byka oblegana na przerwach. Bitwa była o każdy nowy numer.
Ja ogólnie uważam że czasopismo powinno powrócić do wydawania 12 numerów w roku. Kaczor na to zasługuje a i wrażenie odnoszę że sprzedaż pójdzie w górę. Mi osobiście najbardziej podobały się wszelkie gadżety detektywistyczne i surviwalowe, to był sztos, szczególnie te z gadżetami rozkładanymi na 3 numery, mocowanymi później na pasku; te detektory też były świetne różne no j okulary z lusterkiem - sztos który ciężko znaleźć nawet dziś!
Proszę naciskać wydawcę ale podejrzewamy, że gdyby był teraz w Polsce rynek na 12 wydań rocznie, to kapitalista, by ani chwili nie zwlekał ze zwiększeniem częstotliwości. Ukazuje się za to więcej gigantopodobnych tomików niż w minionych latach.
Witam. Kaczki komiksowe to nie moja bajka, w latach dziecinstwa żyłem Batmanem Punisherem Xmenami itd ..czyli TM-Semic.
Co prawda posiadalem i posiadam kilka numerow z tamtych lat. Cos tam czasem kupywalem dla gier np Aztekowie, Wyspy Wielkanocne (chyba 97r) czy dla mapy Konstelacji gwiazd.
Dzis kupilem ten specjalny podwójny numer. Poczytam oczywiscie z moimi mlodymi 😊 swietna sprawa i odcinek super , pozdrawiam Panie Tomaszu 🍻
bardzo ciekawa opowieść o pewnej "erze komiksowej" w Polsce. Sam nigdy nie czytałem Kaczora ale słuchało się świetnie. Idziemy po 100k subów! :)
Dziękujemy. Warto spróbować - np. "Życie i czasy Sknerusa McKwacza".
Dzieki za swietne czasopismo, chyba najwazniejsze z czasow dziecinstwa. Oczywiscie mialem lepką raczke i poduszke pierdziuszkę. Na jednej z koszulek mialem tez prasowankę z komiksu: "jestem kaczkofanem". I chyba tym kaczkofanem to jestem do dzisiaj. Nawet w zeszlym miesiacu synowi kupilem giganta i zalała mnie fala nostalgii
Kaczor Donald to kawał mojego dzieciństwa :D
Czyli to przez Pana oszalałem z kolegami na punkcie poduszki pierdziuszki! Z wypiekami na twarzy lataliśmy po kioskach i szukaliśmy tego numeru! (przylepna łapka również wymiatała!)
Tomasz nie jest pewien, czy po tym wpisie ma się cieszyć, czy mieć wyrzuty sumienia...
Jestem rocznik 1997 i kupowałem Kaczory w latach 2002-2010. Środa zawsze była dla mnie świętem, bo gdy wracałem ze szkoły czekał na mnie kupiony przez tatę nowy numer Donalda. Pamiętam że z sentymentu kupiłem numer 1000 w 2019 roku i przymierzam się do kupna również tego jubileuszowego numeru. Jestem sentymentalistą, a ten magazyn zawsze będzie miał w moim sercu szczególne miejsce :)
Panie Tomku, ogromne podziękowania za te kilkanaście lat pracy nad czasopismem. To dzięki komiksom z "Kaczora Donalda" nauczyłem się płynnie czytać, a dzięki temu, że dbaliście o poziom językowy, poznałem wiele zwrotów literackich i nawiązań (pop)kulturowych. Miałem kartę kolekcjonera KD, grałem w olimpiadę, Zbuduj swój Kaczogród i wiele, wiele innych. Wiele moich najfajniejszych wspomnień z dzieciństwa wiąże się z tym czasopismem :)
Dostawałem KD i Giganty w latach 97-00 (w szkolnej bibliotece wypożyczalo się starsze!), w 2000 roku jako 10-latek stwierdziłem że jestem za stary na to 😂 W kolejnych latach sporadycznie jednak czytałem, do dzisiaj mam wrażenie że wtedy był jakiś problem z dostępnością gazety w mojej okolicy. Wróciłem przy okazji początku kolekcji Barksa jako wspomniany 30-latek trafiając przypadkiem na fanpage Centrum Komiksów Disneya i kupuje do dzisiaj wszystkie z twarda okładka. Don Rosa i inni to świetni rysownicy, ale Carl Barks to mistrz dwie klasy nad nimi - uwielbiam. Bez KD, Giganta i chwilę później książek Harrego Pottera moje życie jako 7-13 latka byłoby dużo gorsze 😊 Pozdrowienia!
Czyli sprytna generacyjna teoria Tomasza działa w praktyce! Pozdrawiamy!
To fakt, łapka i poduszka pierdziuszka były w mojej kolekcji, ale jeszcze wspominał zarąbisty gadżet podróżnika. Kompas, miarka UV, jakieś śrubokręty itd, którymi można było swoje dziecięce rowery czasami podreperować :-p
bardzo ciekawy film 😉
Świetna pogadanka. Uwielbiałem wasze gry! Co do tłumaczenia Sknerusa, ciężko je się czytało. Ale do teraz mam swoją kopie.
Piękne wspomnienia wróciły :). Za dzieciaka, mimo wielkiej sympatii do kaczek ( szczególnie kaczych opowieści) bardziej jednak lubiłem wydania tm-semic. Dziś natomiast ( koło czterdziestki) faceci ubierający majtki na spodnie nie mogą u mnie konkurować z pogodnymi, pozbawionymi zbędnego patosu historyjkami. Materiał najlepszy z najlepszych Panie Tomku💪😀
Kawał życia, który trwa... Giganty tłumaczę już od ponad ćwierć wieku, a ćwierćwiecze tłumaczenia KD minie w przyszłym roku. To była dobra decyzja, Tomku. Żeby odejść z redakcji i skupić się na tłumaczeniach. Chociaż wtedy chciałeś mnie rozszarpać. :)
Bez przesady, co najwyżej lekko naruszyć...
Super odcinek :) u mnie miała miejsce sytuacja opisana w odcinku odnośnie przekazywania komiksów kaczora Donalda młodszemu pokoleniu, zamiast kupowania nowych pozycji. Całego giganta odziedziczyłem po bracie jak on z niego wyrusł. Jeśli chodzi o gazety to kupowane były pojedyczne tytuły dla gadżetów 😊
Aż łzy nostalgii poleciały i nie mogłem ich powstrzymać. "Kaczora Donalda" kupowałem od 1 numeru, wcześniej miałem też kilka numerów "Mickey Mouse" ale to od "Kaczora" byłem regularnym czytelnikiem. Do dzisiaj gdzieś powinny leżeć te numery. Pamiętam akcje kaczogrodzkie, drzewo genealogiczne, lepką łapkę, oczywiście też poduszkę pierdzioszkę i wiele wiele cudownych chwil z dzieciństwa dzięki temu komiksowi. Dzisiaj próbuje w świat Kaczogrodu wprowadzać syna, a za główne źródło służy "Gigant"🙂 pozdrawiam serdecznie i dziękuję za ten materiał🙂
Tomasz przy nagrywaniu też się wzruszył.
jako typowy chomik szybko wpadłem w nałóg zbierania Kaczora. Udało mi się uzbierać kilka pełnych roczników. To była frajda - lubiłem te pierwsze wydania właśnie z grami kartonowymi. Te wszystkie walizki (były gry detektywistyczne, później olimpiada zimowa i letnia, kolejka duchów i wiele więcej), pamiętam, że za czasów tygodnika zbierało się też "scyzoryk" podróżnika. Była w nim lupka, kompas, "nóż" ;) oczywiście gumowe zabawki też był spoko. Jednak mi więcej frajdy dawały te kartonowe gry. Choć obalając to co powiedział Pan Tomek - nie jestem teraz jakimś fanem gier/planszówek.
Pamiętam też że w pierwszych latach były do zdobycie roczniki (twarda oprawa itp) Kaczora Donalda. Szukałem kiedyś na necie - ale nigdzie nie widziałem tych egzemplarzy.
Myślę, że jednym z sukcesów pisma było to że to nie był Donald Duck, tylko Kaczor Donald, że miasto nazywało się Kaczogród. Że to wszystko było "nasze" a nie gdzieś tam dalekie w Ameryce ;)
Panie Tomku - wielkie podziękowania za to co Pan robił i co w sumie robi nadal ;)
Polecamy nagranie Tomasza o geekowskim kolekcjonowaniu.
@@KanalFantastyczny znam znam ;) Tomkowe oglądam wszystko
Zdecydowanie bardziej ciekawiła mnie zawartość magazynu, niż gadżety. Z tych pamiętam przede wszystkim lepką rączkę (niesamowicie przyciągała bród i szybko straciła swój klej) oraz niektóre planszówki. Pamiętam też karcianki o Giełdzie Kaczogrodu i Zbuduj swój Kaczogród, ale ich wówczas nie rozumiałem. Chyba byłem za młody
Ponoć wiele lepkich rączek skończyło żywot przylepione do sufitu w dziecięcych pokojach.
Dziękujemy za materiał
Ile to ja lat czytałem Kaczora Donalda.
Jedyne z czym nie mogłem się pogodzić w dzieciństwie to fakt, że w Giełdzie Kaczogrodu zawsze cena akcji Wydawnictw Kaczora Donalda była najwyższa.
Wspomnień czar.
Kaczor znał się na inwestycjach, najwidoczniej.
Kaczora nie czytałam, ale za to zamówiłam sobie już w bibliotece "Kolory sztandarów".
:-)
Niesamowita przyjemność - taka historia zza kulis redakcji/wydawców. Dzięki wielkie!
Pamiętam dni młodości, wpatrzony w okładki komiksów za kioskową szybą (lata 80/90). Niestety, najczęściej były poza moim zasięgiem finansowym :).
Panie Tomku myślę, że jeszcze nie wszystko stracone. Z pana więdzą odnośnie "Kaczki" i pomocą szanownych kolegów z KF może jest szansa na nową, sentymentalna grę planszową ze świata Kaczogrodu? ;)
Zrobimy zrzutkę na Gamefound ;)
Dziękujemy za miłe słowa. Wydawaniem gier planszowych z licencjami Disneya zajmują się duże, wyspecjalizowane wydawnictwa.
Gry podróżnicze
Panie Tomaszu, fantastyczny materiał. Dziękuję, jako kolejny wychowanek Kaczora Donalda lat 90.
Józek
Pozdrawiamy!
Dziekuję Panie Tomaszu za ten odcinek ❤ Pamiętam te premierowe wydanie KD 😊 Czekało się co dwa tygodnie a później co tydzień 😊 Oczywiście zamówiłem teraz numer jubileuszowy z przedrukiem 😁Pamiętam dobrze giełdę Kaczogrodu czy naklejki z drzewa genealogicznego 😃 co do gier planszowych to bylo ich mnóstwo i chyba wychodziły pod kolekcję z kolejnymi numerami 😊
Redakcja - w miarę możliwości - łączyła gry ze specjalnymi stronami, komiksami i okładkami.
Łezka w oku się kręci. W podstawówce byłem maniakiem KD (giganta trochę też), ciągle wypożyczyłem je ze szkolnej biblioteki i co roku dostawałem dyplom za największą ilość wypożyczeń (co z tego, że książek było może 5%).
Jakąś dekadę temu zacząłem kolekcjonować stare numery (1994-2005), ale straciłem do tego zapał i sprzedałem kolekcję. Teraz tego żałuję, ale na pocieszenie mam ładne zbiorcze wydania od Egmontu (Barks, Rosa). Swoją drogą jakie było moje zdziwinie, gdy dowiedziałem się, że jedne z moich ulubionych komiksów, czyli Barksa, mają aż po kilkadziesiąt lat.
Tomasz też się wzruszył, jak kręcił...
Oczywiście, że gry z KD miały znaczenie dla rozwoju planszowek w PL. Świątynia Azteków to gra, która pokazała mi jak marny jest Chińczyk. Można się śmiać, ale dla ówczesnego ośmiolatka bodajże to było przetarcie przed Magią i Mieczem, a potem w konsekwencji przygodą z planszówkami XXI wieku. Wielka sprawa.
Tomaszowi ten wpis bardzo się podoba :-).
Oj, do dzisiaj pamiętam ten smród zgniłych jajek na szkolnych korytarzach 🤣
Zły to był pomysł, oj zły!
Lilavati - myślałem, że byłem jedynym czytelnik iem świata :) Zbuduj swój kwczogrod - pierwsza gra CCG w życiu :) Dzięki za Pana pracę i materiał :)
Szczepan Jeleński. Godziny lektury i rozwiązywania zadań i łamigłówek. Był też drugi tom: "Śladami Pitagorasa".
Oj tak Kaczor Donald to było to.
Rocznik 89 kłania się 😉
I tak jak Pan wspominał moje trzy numery na które człowiek polował w całym mieście żeby może gdzieś dorwać w jakimś ostatnim kiosku
To ten z poduszką pierdziuszką, lepką łapką no i bomba śmierdziowa, którą jak się okazuje nie tylko my, zdetonowaliśmy w szkole.
Pięknie to były czasy, jak każdy grosik zbierało się na kolejny numer.
Dzięki !
Dzieci - szczególnie gdy przychodzi czas na klasówkę - są gotowe na wiele...
Czytało się i gumy Donaldówy też się żuło :)
oj tak, komiks gigant, kawal wspomnien z dziecinstwa (rocznik 82)
Można powiedzieć: gigantyczny kawał wspomnień :-).
Panie Tomku, dziękuję za te wszystkie lata od 94 poczynając. Kaczor Donald wniósł bardzo dużo w moje życie - humoru, wiedzy i wartości, które warto cenić. Jest pan świetnym człowiekiem. Przy okazji, proszę o namiar na koszulkę :)
Koszulka sprzed lat. Proszę sobie wrzucić do Internetu hasło "duckomenta". Tam różne kacze skarby są. Pozdrawiamy!
Super❤
Powtarzam się ale znowu super materiał na kanale. Tomku takie 45 czy 50 minut materiału to absolutne minimum.
Nie jesteśmy pewni, czy wszyscy podzielają to zdanie i lubią aż tak długie nagrania (w tym - montażysta naszych filmów). Więc Tomasz stara się streszczać, ale poniżej 40 minut, to mu jakoś nie wychodzi...
@@KanalFantastyczny Rozumiem, zawsze dany temat można podzielić na kilka albo więcej części i to załatwi sprawę.
Gry z pisma były świetne!!!. Karcianka Zbuduj Swój Kaczogród oraz seria gier o podróżach piramidy, aztekowie, wyspy wielkanocne. Nie da się tych gier jakoś przywrócić albo może wydać w nowej oprawie? ;) Świat Kaczora Donalda jest dosyć ciekawy, żeby na jego bazie stworzyć jakaś fajną planszówkę :) Może ktoś mógłby się nad tym zastanowić ;)
Nie wiadomo czy dziś wydawałyby się tak samo atrakcyjne, jak wtedy - jednak rynek się zmienił co nieco. Osobna kwestia to prawa autorskie. Więc raczej szans na wznowienie nie ma...
@@KanalFantastyczny wszystko można dopasować pod dzisiejszy rynek Taki luźny pomysł.
Wydania zbiorcze Epic Collection Kaczor Donald kupowałbym jak poje*any. Po 400-500 stron. Z lat 94-99 mmmm. Marzenie.
W tej sprawie proszę naciskać wydawnictwo Egmont ale - na ile się orientujemy - raczej taka opcja jest mało możliwa. Polecamy kolekcje Barksa, Rosy i Cavazzano.
Odcinek przywołujący trochę wspomnień 😢
Byłem wiernym czytelnikiem w drugiej połowie lat 90. a każda środa kiedy wychodził nowy numer Kaczora był najbardziej wyczekiwanym dniem tygodnia przeze mnie. Pamiętam, że pierwszy numer jaki miałem miał sekcję o Królu Lwie, który akurat wówczas wchodził do kin. Doskonale pamiętam moment przejścia na tygodnik i byłem z tej zmiany bardzo zadowolony. Niektóre numery czytałem po kilkanaście razy. Pamiętam świetny komiks o Sknerusie w roli rolnika, który uczył podstaw ekonomii, gdzie Sknerus jako jedyny rolnik w swojej okolicy zabezpieczył uprawy przed jakimś kataklizmem, dzięki czemu nie stracił swojego towaru, co w efekcie dało mu monopol handel i pozwoliło dowolnie windować ceny :)
To ja się nie cieszyłem jak został tygodnikiem, bo trudniej było zachęcić rodziców do kupienie niż jak był 2 tygodnikiem.
To jest argument za dwutygodnikiem :-).
Ma Pan taki dar opowiadania że historii na temat który mnie w ogóle nie interesuje słucham z rozdziawioną gębą
Nauczyłem się na nich czytać leżąc w szpitalu, 4 lata miałem
Czyli zgodnie z mottem mistrza Papcia - bawić ucząc, uczyć bawiąc. Pozdarwiamy.
Tomek powtarzam po raz wtórny,jesteś tak interesującą osobą z taką przeszłością historiami itd że naprawdę czas pomyśleć nad książkowym wydaniem swojej biografii.
Pzdr.
Książkę to trzeba napisać... Na razie jutubowe pogawędki.
Ach kaczory donaldy, miałem kiedyś sporą kolekcję ale ojciec wywalił wszystko do śmieci 😢
Jedyne co mi zostało "życie i czasy Sknerusa McKwacza"
Czyli, jak to mówią, kremdelakrem!
Pamiętam bardzo ciekawe dodatki w stylu książeczki z kaczorowymi komiksami w stylu mangi (mój pierwszy kontakt z nią) lub komiksami w 3D z dołączonymi okularami. Efekt 3D niestety prawie wcale nie działał przez niedokładnie wydrukowane kolory
Jestem rocznik 92 i coś mi się przypomina był taki numer chyba był to kaczor donald i była dodawany papierowy karton z którego można było złożyć pulpit i był tam wplątany motyw Wolframika jeśli ktoś jest pomóc który był to rok i jaki numer był to? Byłbym Wdzięczny
Nie jesteśmy sobie w stanie przypomnieć. Proponujemy zajrzeć na portal Kaczej Agencji Informacyjnej - oni wiedzą niemal wszystko o KD.
Same pochlebne komentarze, a co z dyskusją na temat spadku jakości treści na przestrzeni lat?
Giganty kupowałem dzieciakom, cienkie bardzo rzadko, chyba z racji oprawy. Giganty byly trwalsze, miekkie wydania mialy żywotnośc dużo krotszą.
Dzis czytanie wśrod mlodych skonalo, nawet komiksów nie ruszają, jak twierdzą literki to "archaiczne medium" ;(
Bomba śmierdziuchowa... Nie przeczytałem, co to jest, więc kiedy obiekt zaczął puchnąć, to zamiast spierniczać, pochyliłem się do przodu z ciekawością, która skończyła się podobnie jak w Ósmym pasażeru Nostromo.🤢
Niestety komiks przez to wyglądał jak źle użyty PlayBoy; ale wtedy byłem za młody by mieć takie skojarzenia.
:D
Dziękuję dziękuję dziękuję :)
Rocznik 86 się kłania :) Chciałbym panu podziękować za ten film i za wspaniałe dzieciństwo związane z Kaczorem Donaldem to było jedyne czasopismo które kupowałem przez większość dzieciństwa. A temu kto wymyślił grę pt zbuduj swój kaczogród to mam nadzieję że postawią pomnik :D Mam ją do dziś gdzieś w pudelku, a w piwnicy mam chyba ze 150 nr z lat 94-04 albo 05. Pozdrawiam serdecznie :)
Edit POMNIK DLA CIEBIE MISTRZU ZA KACZOGRÓD CZŁOWIEKU TY CHYBA NIE WIESZ CO ZROBILES TĄ GRĄ
Dzięki za mail (i za edit). Szewc bez butów chodzi - Tomasz właśnie się zorientował, że mu brakuje dwóch kart... Pozdrawiamy!
Pamiętam mini-komiksy w gumach "donaldówach", byłam ich fanką. Niestety, gdy do Polski dotarł "KD" jako regularne czasopismo dla dzieci wydawane przez Egmont, ja byłam już zbyt dojrzała na czytanie, ale pamiętam zachwyt moich siostrzeńców i wielkiej rzeszy dzieci moich znajomych.
Piękny jubileusz, fajnie, że czasopismo nadal jest na rynku, to fenomen tytułu i samego bohatera łączącego w nazwie (dla polskich rodziców) dwie skrajnie różne siły polityczne 🙂
Gratulacje dla wszystkich szefów, redaktorów i opiekunów tytułu.