Oppacılık gibi bir amacım yok.Hikayelerimin herhangi bir platformda paylaşılmasına izinim yoktur. -Şarkı ile okursanız daha iyi olur. HİKAYE: Dün de olduğu gibi bugünde işlerim uzadığı için eve saat 9.30'da gelebilmiştim.Bu işe acil bir çözüm bulmam gerekiyordu.Ayakkabılarımı çıkarıp yukarı kata çıktım ve aralık olan odanın kapısından yatağın üzerinde arkası kapıya dönük şekilde ağlayarak telefonla konuşan Jungkook'u görmemle gözlerim dolmaya başladı.O an tek duyduğum şey telefondaki kişiye 'Çok çalışıyor Hyung onunla beraber bir yemek bile yiyemiyoruz' demesiydi. Söyledikleriyle gözümden bir yaş akarken hızla gözyaşımı sildim ve hızlıca giyinme odasına gittim. Bir anda -kendime- o kadar sinirlenmiştim ki nasıl üstümü değiştirdiğimi bile anlayamadan odadan çıktım. Yatak odasının önüne geldiğimde kapı arasından içeriye baktım. Benim geldiğimi seslerden anlamış olacak ki kendini toparlamaya çalışmıştı ama bunda pek başarılı olduğu söylenemezdi.Kızarık gözleri ve yanakları onu ele veriyordu. Birkaç haftadır şirketteki işlerin yoğunluğundan gece geç saatlerde eve geliyordum.Eve geldiğimde Jungkook ya koltukta uyuyakalmış ya da yorgun olduğu için odaya gidip uyumuş oluyordu.Bugün ise uyumamıştı ya da uyuyamamıştı. Ayakta dikilmeyi bırakıp gözlerimin dolmasına aldırmadan yatağa oturdum ve bir tepki vermesini bekledim.Hiç birşey yapmayıp hala telefona baktığını gördüğümde daha çok üzülmüştüm.Yatakta ona biraz daha yaklaşıp kollarımı beline sardığımda yine hiçbir tepki vermedi. Onun ağlaması beni o kadar etkilemiştiki ölmek,kendime cezalar vermek istemistim. Göğüsüne kafamı bastırdığım anda onun ağladığı anlar gözümün önüne geldi ve gözyaşlarım birer birer dökülmeye başladı.Ağladığımı anladığı için: Kafamı göğüsünden uzaklaştırıp endişeli gözlerle bana baktı ve "Neden ağlıyorsun?"dedi.O konuşunca gözyaşlarım daha da arttı.Hıçkırarak ama sessizce ağlıyordum.Hiçbir zaman yanımda birisi varken ağlamazdım.Ama o Benim sevgilimdi.(O t-taenin kocasiydi? +Saka yaptim devam ) Onun yanında ağlayabilirdim.Ağlamak benim için herkesten saklanılması gereken birşey,güçsüzlüktü.Fakat ağlamamı değer verdiğim kişilerden saklamam da saçmalıktı. Bir kaç saniye sonra sorusuna cevap olarak'Çünkü sen benim yüzümden ağladın' dedim. Kollarını yavaşça bana sardı ve kafasını omzuma koydu.Ben ise aklımda söyleyeceklerimi toparlamaya çalışıyordum.Omzumun ıslanmasından onunda ağladığını anladım ve konuşmaya başladım; "Ben özür dilerim Jungkook neredeyse 1 aydır seninle ilgilenemedim,seninle uyuyamadım ya da sana sarılamadım ama yemin ederimki çalışırken yemek yerken veya başka birşeyler yaparken her zaman seni düşündüm.Bundan sonra böyle birşey olmayacak her istediğinde yanında olacağım sevgilim." Hızla herşeyi söyledikten sonra rahatladım ve bir şey yapmasını bekledim.Birkaç dakika sonra kafasını omzundan kaldırdı ve yavaşça yüzüme doğru eğildi. "Seni özledim Mina ama sana trip atmadan affedecek değilim.Hem senin yüzünden ne kadar üzüldüm biliyormusun?" Dudaklarımı büzerek kafamla onu Yavaş hareketlerle kollarımı boynuna sardım ve zaten yakın olan yüzlerimizi biraz daha yakınlaştırdım ve dudaklarına bir öpücük kondurdum ve sonrasında"Affetsen yeter trip işinide hallederim bir şekilde artık"dedim. Güldü...Gülüşünü özlemiştim.Sadece onu incelemekle yetinecek değildim.Hızla dudağına bir öpücük daha kondurdum.Kaşlarını çattı.Tek kolunu belimden ayırıp elini boynuma koydu ve dudaklarımızı birleştirdi. Dudaklarımızı ayırdığımızda konuştum: 'Hani trip atacaktın?' Sırıttı ve"Öpüp duruyordun dayanamayıp öptüm bende şımarma hemen" Söylediklerine karşın dudaklarımı büzdüm.Burnundan güldü ve yorganı kaldırarak yatağın içine girdi ve benide yanına çekti. "Hadi uyuma vakti"dedi. İkimizde rüyalarımızda birbirimizi görmek dileğiyle gecenin karanlığında kendimizi derin bir uykuya bırakmıştık. THE END ...
Oppacılık gibi bir amacım yok.Hikayelerimin herhangi bir platformda paylaşılmasına izinim yoktur.
-Şarkı ile okursanız daha iyi olur.
HİKAYE:
Dün de olduğu gibi bugünde işlerim uzadığı için eve saat 9.30'da gelebilmiştim.Bu işe acil bir çözüm bulmam gerekiyordu.Ayakkabılarımı çıkarıp yukarı kata çıktım ve aralık olan odanın kapısından yatağın üzerinde arkası kapıya dönük şekilde ağlayarak telefonla konuşan Jungkook'u görmemle gözlerim dolmaya başladı.O an tek duyduğum şey telefondaki kişiye 'Çok çalışıyor Hyung onunla beraber bir yemek bile yiyemiyoruz' demesiydi.
Söyledikleriyle gözümden bir yaş akarken hızla gözyaşımı sildim ve hızlıca giyinme odasına gittim.
Bir anda -kendime- o kadar sinirlenmiştim ki nasıl üstümü değiştirdiğimi bile anlayamadan odadan çıktım.
Yatak odasının önüne geldiğimde kapı arasından içeriye baktım.
Benim geldiğimi seslerden anlamış olacak ki kendini toparlamaya çalışmıştı ama bunda pek başarılı olduğu söylenemezdi.Kızarık gözleri ve yanakları onu ele veriyordu.
Birkaç haftadır şirketteki işlerin yoğunluğundan gece geç saatlerde eve geliyordum.Eve geldiğimde Jungkook ya koltukta uyuyakalmış ya da yorgun olduğu için odaya gidip uyumuş oluyordu.Bugün ise uyumamıştı ya da uyuyamamıştı.
Ayakta dikilmeyi bırakıp gözlerimin dolmasına aldırmadan yatağa oturdum ve bir tepki vermesini bekledim.Hiç birşey yapmayıp hala telefona baktığını gördüğümde daha çok üzülmüştüm.Yatakta ona biraz daha yaklaşıp kollarımı beline sardığımda yine hiçbir tepki vermedi.
Onun ağlaması beni o kadar etkilemiştiki ölmek,kendime cezalar vermek istemistim.
Göğüsüne kafamı bastırdığım anda onun ağladığı anlar gözümün önüne geldi ve gözyaşlarım birer birer dökülmeye başladı.Ağladığımı anladığı için:
Kafamı göğüsünden uzaklaştırıp endişeli gözlerle bana baktı ve "Neden ağlıyorsun?"dedi.O konuşunca gözyaşlarım daha da arttı.Hıçkırarak ama sessizce ağlıyordum.Hiçbir zaman yanımda birisi varken ağlamazdım.Ama o Benim sevgilimdi.(O t-taenin kocasiydi? +Saka yaptim devam )
Onun yanında ağlayabilirdim.Ağlamak benim için herkesten saklanılması gereken birşey,güçsüzlüktü.Fakat ağlamamı değer verdiğim kişilerden saklamam da saçmalıktı.
Bir kaç saniye sonra sorusuna cevap olarak'Çünkü sen benim yüzümden ağladın' dedim.
Kollarını yavaşça bana sardı ve kafasını omzuma koydu.Ben ise aklımda söyleyeceklerimi toparlamaya çalışıyordum.Omzumun ıslanmasından onunda ağladığını anladım ve konuşmaya başladım;
"Ben özür dilerim Jungkook neredeyse 1 aydır seninle ilgilenemedim,seninle uyuyamadım ya da sana sarılamadım ama yemin ederimki çalışırken yemek yerken veya başka birşeyler yaparken her zaman seni düşündüm.Bundan sonra böyle birşey olmayacak her istediğinde yanında olacağım sevgilim."
Hızla herşeyi söyledikten sonra rahatladım ve bir şey yapmasını bekledim.Birkaç dakika sonra kafasını omzundan kaldırdı ve yavaşça yüzüme doğru eğildi.
"Seni özledim Mina ama sana trip atmadan affedecek değilim.Hem senin yüzünden ne kadar üzüldüm biliyormusun?"
Dudaklarımı büzerek kafamla onu
Yavaş hareketlerle kollarımı boynuna sardım ve zaten yakın olan yüzlerimizi biraz daha yakınlaştırdım ve dudaklarına bir öpücük kondurdum ve sonrasında"Affetsen yeter trip işinide hallederim bir şekilde artık"dedim.
Güldü...Gülüşünü özlemiştim.Sadece onu incelemekle yetinecek değildim.Hızla dudağına bir öpücük daha kondurdum.Kaşlarını çattı.Tek kolunu belimden ayırıp elini boynuma koydu ve dudaklarımızı birleştirdi.
Dudaklarımızı ayırdığımızda konuştum:
'Hani trip atacaktın?'
Sırıttı ve"Öpüp duruyordun dayanamayıp öptüm bende şımarma hemen"
Söylediklerine karşın dudaklarımı büzdüm.Burnundan güldü ve yorganı kaldırarak yatağın içine girdi ve benide yanına çekti.
"Hadi uyuma vakti"dedi.
İkimizde rüyalarımızda birbirimizi görmek dileğiyle gecenin karanlığında kendimizi derin bir uykuya bırakmıştık.
THE END
...
Kalbine böyle yakın biriyle karşılaşırız ınşallah
Özlettin kendini, çok güzel olmuş eline kalemime sağlık 🦋✨️
Bende senin hikayelerini özledim askm bekliyorum senin güzel hikayelerini💞
Mükemmel olmuş
Sağol askmm
Harika yazmışsın asko
Teşekkürler bebeğim
Yine muthistin🖤💫
Teşekkürler bebeğim
@@dreambts_tawkk asil sen sag ol golnumuzu boyle hikaye ile senlendirdiyin icin💜🔥
İşte beklediğim an askm hikaye atmiss
💜