nigdy nie poczulam sie tak zrozumiana. aktualnie znowu przechodze okres, w ktorym codziennie zmagam sie z bolami psychosomatycznymi i strachem przed wyjsciem z domu "bo na pewno cos mi sie stanie". uwazam ze kazdy kto zmaga sie z podobnymi problemami powinien obejrzec ten film!! dziekuje ze podzielilas sie z nami tymi informacjami i jestem pewna ze wielu osobom to pomoze i doda otuchy
Klara dziękuję za ten film. Sama mam nerwice hipochondryczną i też lękową od 2 lat . Jesteś dla mnie pewnego rodzaju inspiracją i wspiera mnie to że osoba którą podziwiam i mnie motywuje ma podobne problemy i nie czuję się z tym sama. Pamiętam że kiedy zamykałam się sama w pokoju, bo bałam się wychodzić oglądałam twoje live na tiktoku żeby „zapomnieć” o problemach. Dziękuję za twoją twórczość w Internecie bo dużo mi pomogłaś 🤍
Tak. Ja wiekszosc swojego zycia myslalam o tym, zeby ktos inny lepiej sie czul, a sama siebie stawiałam na koncu. No way. Teraz ja jestem egoistką. Gdy zaczelam miec nerwice lekowa nikogo nie bylo obok mnie oprocz najblizszej mi osoby, a wszyscy, ktorzy bylo gdy mialam pozycje - wyparowali. Dzis sie z tego ciesze. Ja pierwszy raz doswiadczyłam nerwicy lękowej przez toksycznych wspolpracownikow na tym samym szczeblu. To co czulam, zdenerwowanie, żal, przykrosc, to wszystko tłumiłam w sobie, musialam byc zawsze miła, a gdy stawialam granice - bylo wielkoe zdziwienie typu "ale X, o co Ci chodzi?" To byl najgorszy dla mnie czas. Doświadczyłam mobbingu w bialych rekawiczkach. Zaczelam miec stany lękowe, bez pwoodu szybkie bicie serca, cala drżałam, zawroty glowy, stan, lrzez ktlry myslalam, ze oszalalam... rzuciłam te pracę, zmieniłam ją na porzadna, wsrod kulturalnych i emaptycznych ludzi. ROK czasu zajelo mi wyjscie ze stanow lekowych bez farmakologii. Jedyne co bralam w gorszym czasie to Validol ziolowy - pozwalal mi sie wyciszyc i uapokoic. Teraz jestem mądrzejszym czlowiekiem o te doswiadczenia, zrozumialam jak wazne jest to, kim na co dzien sie otaczamy... nikomu nie zycze takich stanow. To jest cos okropnego. Zdrowka dla wszystkich, jak najdalej od lęków
Mam 31 lat z nerwicą walcze już 16 lat somaty chyba wszystkie miałem ataki paniki dretwienie nóg rąk udary zawały wylewy normalnie wszystko palpitacje serca klucie w klatce ból brzucha ból pleców raz mi nawet odcieło nogi góla w gardle ciągły strach przed wszystkim alkohol i narkotyki były ze mną 10 lat myślałem że to ukoi mój ból ale bylo na odwrót jestem po dwóch odwykach nie pije 2 lata pracuje nad sobą ale dalej to siedzi we mnie mimo wszystko chodze do pracy trenuje zyje normalnie jest i usmiech na twarzy ale w srodku pustka dziekuje ze nagrałas ten filmik brawo za odwage pozdrawiam wszystkich co z tym walczą trzymajcie sie pozdrawiam ❤❤❤❤
A ja opowiem o tym jak nerwica lękowa i nie tylko znikneły mi na dobre, po prostu pewnego dnia postanowiłam, że z tego wylecze i przezstałam się skupiąc na tym, skupiając na innych askeptach które postanowiłam, że zmienie (moje choroby hormonalne, schudnięcie itp) było ciężko, ale z czasem coraz mniej aż do momentu, że ich nie mam. Pracuje od roku aby całkowicie być spokojna. Polecam zainterysować o pokochaniu siebie i przepracowaniu także pewnych schematów na temat (bycie ważną,kochaną itp) to niesamowicie też zmieniło mi sposób myslenia bardziej siebie szanuje i kocham, wiecej spedzam czas na pasje i to co sprawia że czuje się spokojniejsza.
Serdecznie dziękuję Ci za takie treści. A nie głupoty typu makijaże czy inne przyziemne sprawy, które były głównie w necie gdy powstawał RUclips kiedy ja byłam nastolatką. Wtedy nikt takich treści nie publikował, a pewnie pomogłoby to mi czy innym dzisiejszym 30 letnim już babkom. Ciesze sie, że jesteś i podobne osoby do Ciebie, mam nadzieję tylko, że młodzież doceni dostęp do takiej wiedzy i zacznie chętniej oglądać tego typu treści zamiast głupot. Btw. Jesteś przepiękna, cudownie się wypowiadasz, życzę dużo siły i go girl podbijaj świat! ❤️
Ja od dziecka byłam jakaś taka ,,popsuta '' ciągle coś bolało , ciągle szpitale , ciągle badania , leki , teraz już wiem , że 99% bólu było wywoływane stresem , nerwicą , lękami. Od lat jestem na terapii i jestem bardzo dumna z tego , jak funkcjonuję teraz , jednak droga jest zajebiście trudna i tak jak mówisz , potrzeba dużo wyrozumiałości i opieki sobą . Piszę to tutaj bo pamiętam jak płakałam gdy znalazłam choć jedną osobę z którą mogłam się utożsamić , tu w komentarzach ludzie czytają i szukają waśnie tego , zobaczyć że nie są sami. Bardzo ci dziękuję za ten film , myślę że dzielenie się swoimi przeżyciami to coś co naprawdę pomaga przebrać innym przez cały ten shit .Zawsze gdy słyszałam że,, będzie lepiej '' to miałam ochotę drzeć mordę , czułam się bagatelizowana i że jest to pier**lenie. Ale teraz mogę śmiało powiedzieć że ... będzie dobrze ❤
Klara, nawet nie wiesz jak bardzo jestem Ci wdzięczna za ten film. Sama podejrzewam u siebie nerwicę lękowa, nie mam jeszcze diagnozy. Utożsamiam się z wieloma rzeczami, o których tu mówisz. Ale moze od początku... Wszystko zaczęło się u mnie od niepozornych "lekkich" ataków paniki i pierwszego epizodu depresyjnego pod koniec 6 klasy. Wtedy próbowałam znajdować komfort w bajkach (do teraz je uwielbiam) i jestem też wdzięczna rodzicom, że pomagali mi np. w odrabianiu lekcji kiedy nie miałam siły. Epizod depresyjny po jakichś 2/3 miesiącach się skończył. Wszystko było mniej więcej okej, do czasu. Kiedyś moją pasją był śpiew. Wybrałam się na koncert, pamiętam, że było to na dzień babci i dziadka. Zaczęłam śpiewać. Śpiewam, śpiewam.. i nagle.. coś jakby mnie odcięło od tego świata. Byłam bardzo zdezorientowana, a jeszcze bardziej mój nauczyciel śpiewu. Jednak zaczął grać jeszcze raz a ja zaśpiewałam całą piosenkę. Jak wróciłam do domu czułam taki wstyd, że przeplakalam kolejne parę dni. Nie poszlam też do szkoły kolejnego dnia, bo na tyle źle się czułam. Chciałabym teraz przytulić tamtą mnie :(. Było mi strasznie ciężko. Wcześniej w szkole dużo angażowałam się w różne występy i przez tą sytuacje nagle przestałam. Do teraz za nic nie wystąpiłabym publicznie, bałbym się, że zasłabnę. Próbowałam pójść na terapię, jednak czuję, że było to za wcześnie, nie potrafiłam się otworzyć. Potem był koronawirus, więc głębiej odetchnęłam i jakos doczołgałam sie do końca podstawówki (8 klasę wspominam najlepiej!). Ale potem zaczęło się liceum, gdzie grupka chłopaków z mojej klasy wyśmiewała się z rzeczy, która w tamtym momencie sprawiała mi komfort, czyli kpopu. Przez to totalnie zmienilam styl. Stalam się metaluwą. Tak bardzo bałam się wyśmiania jakichś randomowych typków, że się zmieniłam.. Do teraz próbuje sie bardziej przekonywać do kpopu, ale uczucie niekomfortu przez nich powraca. Teraz możnaby rzec staram się wrócić na dawne tory. Jestem trochę kpopiarą, trochę metaluwą, troche gotką. Próbuje się przełamać przez mój alternatywny styl, który dodaje mi dużo pewności siebie. Od 2 miesięcy biorę antydepresanty, niby zwiekszylam dawkę, ale nadal nie czuję poprawy. Zapomniałam wspomnieć o czymś równie istotnym. Przez mój lęk mój żołądek zaczął nie wyrabiać i chyba zrobił mi się refluks. Niedługo idę na gastroskopię przez to, bo serio to utrudnia codziennie funkcjonowanie i też działa depresyjnie, bo boje sie ze to sie nigdy nie skończy. Przez to unikam ludzi, a chciałabym już do nich wychodzic. Niestety objawy somatyczne póki co wygrywają ze mną. Jeśli chodzi o obojętność to dosłownie jakbyś mi to z głowy wyjęła. Mam tak samo, przestałam odczuwac emocje, każdy dzien jest taki sam, a ja stracilam ambicje. Jednak tak łatwo sie nie poddam, niedługo zamierzam iść na terapię i serio już czas wziąć sie za siebie, bo w tym roku skończyłam juz 18 lat... Już 6 lat się z tym zmagam. Wierzę, że i u Ciebie i u mnie będzie lepiej. Pozdrawiam Cię Klara i jeszcze raz dziękuję za ten film 🤍
To uczucie odcięcia to derealizacja i te objawy które odpisujesz np. strach przed utratą przytomności najprawdopodobniej są nerwicą. Życzę zdrowia i dużo siły bo wiem jakie to piekło na ziemi 💔
Super, że takie tematy są poruszane. Powiedziałaś bardzo dużo ważnych rzeczy i mam nadzieję, że ten film trafi do dużej ilości osób które właśnie potrzebują tych słów. Początki nerwicy lękowej są trudne ale po sobie wiem (2 lata już leczę się i chodzę na terapie) wiem że da się żyć i być szczęśliwym 🩷🩷
bardzo dziękuję za ten filmik! inspiruje mnie z jaką empatią do siebie teraz podchodzisz i motywuje mnie to do budowania lepszej relacji z samą sobą w kryzysie 💕
Amanitą muskarją można to wyleczyć miałem podobne stany zacząłem mikro dawkowanie, pomogło mi to odcinać myśli, stajesz się wtedy bardziej obojętnym. Nie odczuwam teraz lęków. I emocje się uspokoiły.
ja lubie w domu siedziec, ale po czasie czuje sie samotny. Nie chce mi sie nigdzie wychodzic bo szkoda mi czasu, ale jak wyjde to zawsze dobrze sie czuje. Wyjde na spacer to go przeciagam, wyjde ze znajomymi to zawsze sie dobrze czuje czy to restauracja czy to jakis bar. I w sumie nie wiem czy cos sie dzieje czy po prostu sie rozleniwilem. Tobie Klara zycze wszystkiego dobrego, dobrą odobą jesteś, nie zmieniaj sie i glowa do gory. Pozdrowiam
Miałam czasami podobnie... chodzi o sytuację w pociągu, gdy mam jakiś dalszy wyjazd sama (nie z kimś) to też podobnie się czuję. Bardzo dobra historia, dzięki za rady i podzielenie się nią :)
Klara, śledzę Ciebie już od jakiegoś czasu, na ten filmik trafiłam dopiero teraz - dziękuję. 💖 nawet nie wiesz, jak bardzo rozumiem to o czym mówisz i jak doceniam to, że się otworzyłaś, przytulam🫂
Musiałam obejrzeć ten film partiami, jest to tak emocjonujące dla mnie, jak mówisz o nerwicy, bo czułam, że tak bardzo mnie to opisuje, że aż jest trudne usłyszeć o tym, ale było mi to potrzebne i jest ważne by o tym mówić. Dziękuję Ci za ten materiał ❤
dziekuje ze jesteś , jeszcze nigdy nie poczułam się tak zrozumiana . sama mam 15 lat i zmagam się z podobnymi rzeczami a kiedy staram się komuś coś wytłumaczyć to nikt mnie nie rozumie bo nie stresuje się tak jak ja.
Męczę się z tym gównem już 3 lata. Brzmisz bardzo podobnie do tego co ja przeszłam, masa marzeń, ambicji, radości i nagle wszystko prysło. Do dzisiaj nie wróciło. Oczywiście jest o wiele lepiej, ale moja stara ja została tam gdzieś w 2020. Przykre ile osób przez to przechodzi... Jest nas naprawdę dużo. Gdyby nie moja mama i babcia, już pewnie by mnie tu nie było. Budzisz się o 3 w nocy i już nie śpisz do rana, bo rozpierdala cię gigantyczny lęk i wewnętrzny ból. Niesamowicie męczy cię samo egzystowanie, a podstawowe czynności są niewyobrażalnie trudne. I tak do 18. Przeszło, zaraz kładziesz się spać, bo w końcu możesz zasnąć. I znów budzisz się o 3 rano. Jeszcze niedawno nie pomyślałabym, że człowiek jest zdolny do odczuwania tak wielkiego bólu psychicznego. Ktoś kto tego nie doświadczył tego nie zrozumie. Wcześniej też myślałam, że to rozumiem, ale jak bardzo się pomyliłam. Wszystkim którzy dopiero zaczynają z tym zaburzeniem, idźcie na terapię jeśli macie możliwość, to naprawdę pomaga, leków też się nie bójcie, czasami nie ma wyjścia. Leki też mnie uratowały, pozwoliły wyjść z tej czarnej dziury i przejść terapię. Dzisiaj nie zażywam i jakoś sobie radzę, będzie dobrze. Chociaż czasami to wraca, to jest nic w porównaniu z tym co było na samym początku.
10 lat z tym walcze. Okropny lęk przed jedzeniem ( bo co jeśli zjem coś nie dobrego i zwymiotuję lub co jeśli dostanę od tego grypy zapadkowej) i lęk przed nie zjedzeniem (bo co jeśli zemdleje lub wymiotuję sokiem trawiennym z głodu) wieczna walka, ataki paniki, wizyty w szpitalu, u psychiatry, milion terapi, wydanych pieniędzy i teraz już realny uszczerbek na zdrowiu. Mogłabym o tym napisać książkę. Dziękuję za ten film. Faktycznie nie jestem sama.
Od góry do dołu wiem o czym mówisz. Lubię to nazywać inicjacją, bo to ile się na mnie zwaliło w jednym momencie i jak myślami odpalałam kolejne czysto fizyczne objawy było wręcz absurdalne. Wcześnie tego doświadczyłaś, oby się wiodło. Nic mi więcej nie dało jak to paskudne doświadczenie, ale koncepcje duchowe mnie wspierały - stare i jare. I dlatego nigdy nie musiałam dojść do punktu gdzie muszę zaakceptować że żyję obok siebie z jakąś drugą ja, którą niektórzy rozumieją jako "przydarza mi się". "Ja" jest, była nierozpiznana lub zapomniana, ale masa ludzi do dzisiaj żyje przekonaniem że pewne rzeczy po prostu się zdarzają, a oni nie są w stanie się uchronić niezależnie co zrobią, jak będą o siebie dbać, bo są stany potencjalnie powracające, a nawet przewlekłe i niezależne od nich. Myśle, że największym problemem jest to, że my nie wierzymy jak bardzo umysł potrafi uzewnętrznić objawy; racjonalny umysł dopuszcza jego stwórczą moc, ale tylko do pewnego momentu i dlatego hipochondria jest tak trudna, pomimo świadomości że to robi głowa. Jakby "w pale się nie mieści ". U mnie wszystko zaczęło się zmieniać, wraz z poznaniem techniki odpuszczenia Hawkinsa. Gość uleczył trudne lekkooporne choroby na dwie strony książki, a na końcu doszedł do poziomu mistyka. Niewiarygodne, w końcu szewc z pięcioma parami butów na jednej stopie. A był nie byle kim bo wziętym psychiatrą i zanim zaczął pracować nad odpuszczenie oporu, przerobił chyba wszystkie możliwe techniki uzdrawiania. Ps. Przenikliwiec z Ciebie.
mam bardzo podobne doswiadczenia, tez mialam mocne objawy somatyczne i wlasnie ze strony ukladu pokarmowego. ale wazne jest wychodzic ze swojej strefy komfortu i stawiac czola tym lękom takze super ze lecisz do wloch, trzymam za ciebie kciuki ciesz sie wakacjami piekna
Ja w moim najgorszym momencie miałam ataki paniki co godzinę przez dwa miesiące, nie wiem jak to przeżyłam. Ważyłam 35kg bo przez cały dzień brałam tylko 3 łyki jogurtu pitnego bo nie mogłam nic przełknąć, jedzenie mnie przerażało. Przestałam mówić dosłownie, nie potrafiłam, nie miałam siły. Stać mnie było może na to by wymówić 2 słowa dziennie. Płakałam od rana do nocy, może z godzinną przerwą w ciągu dnia. Leżałam cały dzień i patrzyłam się w ścianę, 0 tik toka, 0 filmow nic. Nic mnie nie interesowało, byłam jak warzywo, nawet żadnych myśli nie miałam w głowie przez większość czasu. Czułam tylko ból/nic nie czułam. Pamiętam, że pomyslalam raz o osobach których nienawidzę, że nawet im bym tego nie życzyła, bo nie wyobrazam sobie niczego gorszego niz nerwica lękowa.
Od kwarantanny wszystko jest gorsze nawet jak to znieśli. Ja też jestem chora od tego momentu jednak nie miałam żadnych bóli jedynie ogromny nadmiar ludzi wokół siebie którzy mi dokładali problemów .
Anime zawsze spoko 😁 straszne jest to, że dużo ludzi tego nie rozumie... Oglądam Anime czytam mangę mam 35 lat i jestem poważnym facetem choć dużo ludzi dziwnie na to patrzy 😅
Twój film to naprawdę bardzo ważny głos. Kiedy pierwszy raz dostałam ataku paniki, byłam w szoku. To był grudzień, zobaczyłam tłum ludzi na zakupach w markecie w galerii handlowej i mnie to przeraziło, trzęsłam się jak galareta, a w mojej pracy ogólnie miałam nieustanny kontakt z ludźmi i dziećmi, więc w głowie miałam kompletny dysonans, to nie miało sensu. Teraz umiem lepiej sobie radzić z atakami paniki, jeśli jestem w galerii handlowej to zawsze gdy już czuję, że się zaczyna, wchodzę do księgarni i chodzę między półkami, bo między nimi mogę oddychać i właśnie skupiać uwagę na czymś innym niż lęk. Często też po prostu skupiam się na zadaniu i omijam ludzi (gdy atak jest blisko, muszę po prostu skupić się na sobie i na przekonaniu mojej głowy, że dam radę to przetrwać, ograniczam bodźce). Ja założyłam swój kanał po to, żeby właśnie wychodzić ze swojej nerwicowej strefy komfortu na własnych zasadach, aby w czymś działać i iść do przodu, bo niestety mój stan nie jest unormowany i każdy dzień to walka. Teraz właśnie uczę się mieć wyje*ane na to, że gdy stawiam granice spotyka się to z nieprzyjemną reakcją. Nikt nie będzie już zrzucał na mnie dodatkowych, nie moich problemów kiedy muszę wyjść na prostą i na nowo ułożyć sobie życie. Damy sobie radę, tylko na to wszystko trzeba czasu i odpowiednich ludzi obok, jak Twoja osoba partnerska czy np. mój narzeczony, który mimo tych trudów wspiera mnie tak bardzo, że nie mogę uwierzyć, jakie mam szczęście mieć go u swego boku. Dużo zdrowia i siły. 💞
ludzie są parszywi , niedowartościowani, wyładowują się na innych, nie przejmujcie się niczym, znajdujcie sile w małych rzeczach, nie patrzcie na innych, nie patrzcie za siebie
Jak zobaczyłem tytuł filmu, od razu pomyślałem 'jelita'. Choć trudno to pojąć, to dużą rolę odgywa dieta, im bardziej urozmaicona, tym lepiej. KIszonki, orzechy, warzywa, przyprawy, zioła. Kawa, alkohol, cukier, to konie trojańskie. Trzeba się ruszać, po prostu spocić, wyrzucać toksyny. Taniec, pływanie, rower.. cokolwiek Mikrodawki z grzybów psylocybinowych też działają cuda, (jeśli ktoś już jest w głębokiej dupie). Masaż, solarium (jesienią i zimą). To są małe rzeczy, ale bez nich głowa zaczyna szwankować, zwłaszcza w dobie telefonów i kosmicznej dawki informacji, jakie - chcąc niechcąc - pochłaniamy. Super materiał, odważny i szczery. Trzymaj sie 👊
Sam znam sie z nerwica ale nerwica natręctw znans bardziej jako zaburzenie obsesyjno -kompulsywne(odc) mam to razem z osobowością schizoidalna .czasem pojawia sie problem z agorafobia.
@@tomaszbogucki1582 trzymaj sie😢 chodzisz na terapię? Polecam. Ja akurat chodziłam na NFZ do wspaniałego terapeuty który mi bardzo pomógł w nurcie poznawczo-behawioralnym
Nerwica lękowa u ładnej kobiety, która ma powodzenie, jest inna niż u brzydkiego przegrywa. Sorry, not sorry. Może to nie jest humanitarne stwierdzenie, ale takie sa fakty.
Racja jak jesteś ładna to słyszysz komentarze pod tytułem ,, przecież jesteś piękna, masz wszytsko niczego ci nie brakuje, w dupie ci się od dobrobytu poprzewracało” itp. Albo zarzuty fake depresji bo przecież tylko ludzie którzy chodzą jak żule nie umyci w dresie mają depresję. Ty z całą skin care rootine popijając matcha latte musisz być w chu* szczęśliwa.
Te zwroty że nikt nie cierpi tak jak Ty że zawsze cierpiałaś bardziej od innych albo że nie interesują Cie inni jest bardzo subiektywne i to nie prawda. Dużo ludzi cierpi tak samo jak Ty albo i bardziej. Warto otworzyć się na empatię na innych. Lubię Cię ale myślę że nie widzisz innych ludzi albo jesteś na nich zamknięta. ;(
zdecydowanie nie to miałam na myśli i to widać na filmie, mogłam co jedynie źle ubrać jakieś zdanie w słowa przez co mogłaś je źle zinterpretować, jestem bardzo empatyczna i zawsze dbam o innych co również miałam na myśli wrzucając ten film na yt
Padło tam takie zdanie więc nie miałam co źle zinterpretować, odniosłam sie tylko do słów wypowiedzianych w filmie. Nie podważam Twojej empatii, dziękuję że odniosłaś się do komentarza to się ceni i pozdrawiam ciepło z Gdańska :D
IMO nie jesteś naturalna. Cały czas kogoś naśladujesz (może dodę) i masz w sobie mało luzu. Dużo więcej byś zyskała w oczach ludzi, jeśli byś się więcej uśmiechała. Możesz mieć nowy wariant Covida objawy podobne do tych co mówisz. Jak nie jesz to ci się poziom kortyzolu podwyższa i stąd panika.
Ciekawe, ty wiesz lepiej co jej dolega, jaka powinna być i co powinna robić. Jesteś jej kimś bliskim? A może terapeutą? Bo jeśli nie to nie do końca rozumiem sens tego komentarza. A tak poza tym to mając nerwice lękową ciężko mieć w sobie "dużo luzu" i właśnie o tym jest ten filmik XD Wystarczy słuchać ze zrozumieniem i interesować się choć trochę psychologią żeby nie pisać takich rzeczy w internecie.
@@nudzimisieokNie rozumiesz komentarza, bo widocznie pasuje ci świat w którym ludzie chodzą ze smutnymi ryjami. I nigdy tego komentarza nie zrozumiesz.
@@bozydarziemniak1853 Masz racje, nie przeszkadza mi to czy jakis obcy czlowiek sie usmiecha czy nie, nie interesuje sie na tyle czyims zyciem zeby mowic obcym ludziom w internecie jak maja wygladac, zachowywac sie i zyc ani nie czuje potrzeby dawania swoich przypuszczeń na temat czyjegos zdrowia. Wspolczuje tobie ze ty tak robisz. Na twoim miejscu wolalabym skomplementowac, wyrazic szacunek za to ze daje sobie rade z nerwica, dac od siebie jakas mila rade. Nie trzeba byc takim surowym wobec innych ludzi, skup sie na sobie. A i tak pragne zaznaczyc ze brak luzu, poczucie ze zachowuje sie nienaturalnie, powaznie i sie nie usmiecha moze byc objawem jej zaburzen i pisanie takich rzeczy jest po prostu obrzydliwe, doedukuj sie i wtedy zacznij oceniac.
@@nudzimisieok No widzisz, a ja jestem inny niż ty i mi to przeszkadza, że ktoś się nie uśmiecha i zamierzam innym ludziom o tym mówić. BTW. Jesteś hipokrytką. Cytując ciebie: "nie interesuje sie na tyle czyims zyciem zeby mowic obcym ludziom w internecie jak maja wygladac, zachowywac sie i zyc ", a zaraz potem: "Na twoim miejscu wolalabym... itd." "Skup sie na sobie...", zrób to zrób tamto, ale nie ni huja nie pouczasz kogoś jak ma żyć. Jesteś MEGA hipokrytką.
nigdy nie poczulam sie tak zrozumiana. aktualnie znowu przechodze okres, w ktorym codziennie zmagam sie z bolami psychosomatycznymi i strachem przed wyjsciem z domu "bo na pewno cos mi sie stanie". uwazam ze kazdy kto zmaga sie z podobnymi problemami powinien obejrzec ten film!! dziekuje ze podzielilas sie z nami tymi informacjami i jestem pewna ze wielu osobom to pomoze i doda otuchy
Klara dziękuję za ten film. Sama mam nerwice hipochondryczną i też lękową od 2 lat . Jesteś dla mnie pewnego rodzaju inspiracją i wspiera mnie to że osoba którą podziwiam i mnie motywuje ma podobne problemy i nie czuję się z tym sama. Pamiętam że kiedy zamykałam się sama w pokoju, bo bałam się wychodzić oglądałam twoje live na tiktoku żeby „zapomnieć” o problemach. Dziękuję za twoją twórczość w Internecie bo dużo mi pomogłaś 🤍
Nerwica zawsze jest lękowa, rozumiem, że sie rozszerzyła. Sporo ludzi to teraz prześladuje : (
Ma to jakieś oznaczenie .
Mogłabyś mi powiedzieć jakie masz objawy przy tej nerwicy hipochondrycznej jeśli mogę wiedzieć? Podejrzewam u siebie coś podobnego
Tak. Ja wiekszosc swojego zycia myslalam o tym, zeby ktos inny lepiej sie czul, a sama siebie stawiałam na koncu. No way. Teraz ja jestem egoistką. Gdy zaczelam miec nerwice lekowa nikogo nie bylo obok mnie oprocz najblizszej mi osoby, a wszyscy, ktorzy bylo gdy mialam pozycje - wyparowali. Dzis sie z tego ciesze. Ja pierwszy raz doswiadczyłam nerwicy lękowej przez toksycznych wspolpracownikow na tym samym szczeblu. To co czulam, zdenerwowanie, żal, przykrosc, to wszystko tłumiłam w sobie, musialam byc zawsze miła, a gdy stawialam granice - bylo wielkoe zdziwienie typu "ale X, o co Ci chodzi?" To byl najgorszy dla mnie czas. Doświadczyłam mobbingu w bialych rekawiczkach. Zaczelam miec stany lękowe, bez pwoodu szybkie bicie serca, cala drżałam, zawroty glowy, stan, lrzez ktlry myslalam, ze oszalalam... rzuciłam te pracę, zmieniłam ją na porzadna, wsrod kulturalnych i emaptycznych ludzi. ROK czasu zajelo mi wyjscie ze stanow lekowych bez farmakologii. Jedyne co bralam w gorszym czasie to Validol ziolowy - pozwalal mi sie wyciszyc i uapokoic. Teraz jestem mądrzejszym czlowiekiem o te doswiadczenia, zrozumialam jak wazne jest to, kim na co dzien sie otaczamy... nikomu nie zycze takich stanow. To jest cos okropnego. Zdrowka dla wszystkich, jak najdalej od lęków
Mam 31 lat z nerwicą walcze już 16 lat somaty chyba wszystkie miałem ataki paniki dretwienie nóg rąk udary zawały wylewy normalnie wszystko palpitacje serca klucie w klatce ból brzucha ból pleców raz mi nawet odcieło nogi góla w gardle ciągły strach przed wszystkim alkohol i narkotyki były ze mną 10 lat myślałem że to ukoi mój ból ale bylo na odwrót jestem po dwóch odwykach nie pije 2 lata pracuje nad sobą ale dalej to siedzi we mnie mimo wszystko chodze do pracy trenuje zyje normalnie jest i usmiech na twarzy ale w srodku pustka dziekuje ze nagrałas ten filmik brawo za odwage pozdrawiam wszystkich co z tym walczą trzymajcie sie pozdrawiam ❤❤❤❤
A ja opowiem o tym jak nerwica lękowa i nie tylko znikneły mi na dobre, po prostu pewnego dnia postanowiłam, że z tego wylecze i przezstałam się skupiąc na tym, skupiając na innych askeptach które postanowiłam, że zmienie (moje choroby hormonalne, schudnięcie itp) było ciężko, ale z czasem coraz mniej aż do momentu, że ich nie mam. Pracuje od roku aby całkowicie być spokojna. Polecam zainterysować o pokochaniu siebie i przepracowaniu także pewnych schematów na temat (bycie ważną,kochaną itp) to niesamowicie też zmieniło mi sposób myslenia bardziej siebie szanuje i kocham, wiecej spedzam czas na pasje i to co sprawia że czuje się spokojniejsza.
Serdecznie dziękuję Ci za takie treści. A nie głupoty typu makijaże czy inne przyziemne sprawy, które były głównie w necie gdy powstawał RUclips kiedy ja byłam nastolatką. Wtedy nikt takich treści nie publikował, a pewnie pomogłoby to mi czy innym dzisiejszym 30 letnim już babkom. Ciesze sie, że jesteś i podobne osoby do Ciebie, mam nadzieję tylko, że młodzież doceni dostęp do takiej wiedzy i zacznie chętniej oglądać tego typu treści zamiast głupot.
Btw. Jesteś przepiękna, cudownie się wypowiadasz, życzę dużo siły i go girl podbijaj świat! ❤️
dziękuje za ten film
Ja od dziecka byłam jakaś taka ,,popsuta '' ciągle coś bolało , ciągle szpitale , ciągle badania , leki , teraz już wiem , że 99% bólu było wywoływane stresem , nerwicą , lękami. Od lat jestem na terapii i jestem bardzo dumna z tego , jak funkcjonuję teraz , jednak droga jest zajebiście trudna i tak jak mówisz , potrzeba dużo wyrozumiałości i opieki sobą . Piszę to tutaj bo pamiętam jak płakałam gdy znalazłam choć jedną osobę z którą mogłam się utożsamić , tu w komentarzach ludzie czytają i szukają waśnie tego , zobaczyć że nie są sami. Bardzo ci dziękuję za ten film , myślę że dzielenie się swoimi przeżyciami to coś co naprawdę pomaga przebrać innym przez cały ten shit .Zawsze gdy słyszałam że,, będzie lepiej '' to miałam ochotę drzeć mordę , czułam się bagatelizowana i że jest to pier**lenie. Ale teraz mogę śmiało powiedzieć że ... będzie dobrze ❤
Klara, nawet nie wiesz jak bardzo jestem Ci wdzięczna za ten film. Sama podejrzewam u siebie nerwicę lękowa, nie mam jeszcze diagnozy. Utożsamiam się z wieloma rzeczami, o których tu mówisz. Ale moze od początku... Wszystko zaczęło się u mnie od niepozornych "lekkich" ataków paniki i pierwszego epizodu depresyjnego pod koniec 6 klasy. Wtedy próbowałam znajdować komfort w bajkach (do teraz je uwielbiam) i jestem też wdzięczna rodzicom, że pomagali mi np. w odrabianiu lekcji kiedy nie miałam siły. Epizod depresyjny po jakichś 2/3 miesiącach się skończył. Wszystko było mniej więcej okej, do czasu. Kiedyś moją pasją był śpiew. Wybrałam się na koncert, pamiętam, że było to na dzień babci i dziadka. Zaczęłam śpiewać. Śpiewam, śpiewam.. i nagle.. coś jakby mnie odcięło od tego świata. Byłam bardzo zdezorientowana, a jeszcze bardziej mój nauczyciel śpiewu. Jednak zaczął grać jeszcze raz a ja zaśpiewałam całą piosenkę. Jak wróciłam do domu czułam taki wstyd, że przeplakalam kolejne parę dni. Nie poszlam też do szkoły kolejnego dnia, bo na tyle źle się czułam. Chciałabym teraz przytulić tamtą mnie :(. Było mi strasznie ciężko. Wcześniej w szkole dużo angażowałam się w różne występy i przez tą sytuacje nagle przestałam. Do teraz za nic nie wystąpiłabym publicznie, bałbym się, że zasłabnę. Próbowałam pójść na terapię, jednak czuję, że było to za wcześnie, nie potrafiłam się otworzyć. Potem był koronawirus, więc głębiej odetchnęłam i jakos doczołgałam sie do końca podstawówki (8 klasę wspominam najlepiej!). Ale potem zaczęło się liceum, gdzie grupka chłopaków z mojej klasy wyśmiewała się z rzeczy, która w tamtym momencie sprawiała mi komfort, czyli kpopu. Przez to totalnie zmienilam styl. Stalam się metaluwą. Tak bardzo bałam się wyśmiania jakichś randomowych typków, że się zmieniłam.. Do teraz próbuje sie bardziej przekonywać do kpopu, ale uczucie niekomfortu przez nich powraca. Teraz możnaby rzec staram się wrócić na dawne tory. Jestem trochę kpopiarą, trochę metaluwą, troche gotką. Próbuje się przełamać przez mój alternatywny styl, który dodaje mi dużo pewności siebie. Od 2 miesięcy biorę antydepresanty, niby zwiekszylam dawkę, ale nadal nie czuję poprawy. Zapomniałam wspomnieć o czymś równie istotnym. Przez mój lęk mój żołądek zaczął nie wyrabiać i chyba zrobił mi się refluks. Niedługo idę na gastroskopię przez to, bo serio to utrudnia codziennie funkcjonowanie i też działa depresyjnie, bo boje sie ze to sie nigdy nie skończy. Przez to unikam ludzi, a chciałabym już do nich wychodzic. Niestety objawy somatyczne póki co wygrywają ze mną. Jeśli chodzi o obojętność to dosłownie jakbyś mi to z głowy wyjęła. Mam tak samo, przestałam odczuwac emocje, każdy dzien jest taki sam, a ja stracilam ambicje. Jednak tak łatwo sie nie poddam, niedługo zamierzam iść na terapię i serio już czas wziąć sie za siebie, bo w tym roku skończyłam juz 18 lat... Już 6 lat się z tym zmagam. Wierzę, że i u Ciebie i u mnie będzie lepiej. Pozdrawiam Cię Klara i jeszcze raz dziękuję za ten film 🤍
To uczucie odcięcia to derealizacja i te objawy które odpisujesz np. strach przed utratą przytomności najprawdopodobniej są nerwicą. Życzę zdrowia i dużo siły bo wiem jakie to piekło na ziemi 💔
@@aleksandrat4254 dziękuję 💗
Bardzo doceniam, że się otworzyłaś i nagrałaś taki film🤍
Super, że takie tematy są poruszane. Powiedziałaś bardzo dużo ważnych rzeczy i mam nadzieję, że ten film trafi do dużej ilości osób które właśnie potrzebują tych słów. Początki nerwicy lękowej są trudne ale po sobie wiem (2 lata już leczę się i chodzę na terapie) wiem że da się żyć i być szczęśliwym 🩷🩷
bardzo dziękuję za ten filmik! inspiruje mnie z jaką empatią do siebie teraz podchodzisz i motywuje mnie to do budowania lepszej relacji z samą sobą w kryzysie 💕
Amanitą muskarją można to wyleczyć miałem podobne stany zacząłem mikro dawkowanie, pomogło mi to odcinać myśli, stajesz się wtedy bardziej obojętnym. Nie odczuwam teraz lęków. I emocje się uspokoiły.
ja lubie w domu siedziec, ale po czasie czuje sie samotny. Nie chce mi sie nigdzie wychodzic bo szkoda mi czasu, ale jak wyjde to zawsze dobrze sie czuje. Wyjde na spacer to go przeciagam, wyjde ze znajomymi to zawsze sie dobrze czuje czy to restauracja czy to jakis bar. I w sumie nie wiem czy cos sie dzieje czy po prostu sie rozleniwilem.
Tobie Klara zycze wszystkiego dobrego, dobrą odobą jesteś, nie zmieniaj sie i glowa do gory. Pozdrowiam
Oglądam ten film drugi raz, jesteś dla mnie bardzo komfortową osobą. Dziękuję ci za ten film🤍
Miałam czasami podobnie... chodzi o sytuację w pociągu, gdy mam jakiś dalszy wyjazd sama (nie z kimś) to też podobnie się czuję. Bardzo dobra historia, dzięki za rady i podzielenie się nią :)
Klara, śledzę Ciebie już od jakiegoś czasu, na ten filmik trafiłam dopiero teraz - dziękuję. 💖 nawet nie wiesz, jak bardzo rozumiem to o czym mówisz i jak doceniam to, że się otworzyłaś, przytulam🫂
Musiałam obejrzeć ten film partiami, jest to tak emocjonujące dla mnie, jak mówisz o nerwicy, bo czułam, że tak bardzo mnie to opisuje, że aż jest trudne usłyszeć o tym, ale było mi to potrzebne i jest ważne by o tym mówić. Dziękuję Ci za ten materiał ❤
bardzo dziekuje za ten film! jestes niesamowita
Wystarczy Przyjść do Lekarza -Jezusa ❤❤❤❤❤❤.
Mamy za darmo ,więcej niż myślimy 😍
dziekuje ze jesteś , jeszcze nigdy nie poczułam się tak zrozumiana . sama mam 15 lat i zmagam się z podobnymi rzeczami a kiedy staram się komuś coś wytłumaczyć to nikt mnie nie rozumie bo nie stresuje się tak jak ja.
Polecam stosować trening uważności. Polega to mniej więcej na tym, że wymieniasz 5 rzeczy, które widzisz, 4, które czujesz, 3, które słyszysz 🥰
nie mam nerwicy, ale i tak obejrzałam ten filmik, jeżeli ktoś z moich bliskich bedzie miał atak paniki to wiem co robic
Marzylam o takim wieczorze z Tobą
sameee boże jak fajnie że Klara wrzuciła ten film. Lecę robić herbatkę
Jesteś super😊 bardzo dobrze się Ciebie słucha. Motywujesz do działania ❤Czekam z niecierpliwością na kolejne filmy ❤
Ależ Ty jesteś piękna , dla Ciebie mógłbym zostać pantoflem .
Męczę się z tym gównem już 3 lata. Brzmisz bardzo podobnie do tego co ja przeszłam, masa marzeń, ambicji, radości i nagle wszystko prysło. Do dzisiaj nie wróciło. Oczywiście jest o wiele lepiej, ale moja stara ja została tam gdzieś w 2020. Przykre ile osób przez to przechodzi... Jest nas naprawdę dużo. Gdyby nie moja mama i babcia, już pewnie by mnie tu nie było.
Budzisz się o 3 w nocy i już nie śpisz do rana, bo rozpierdala cię gigantyczny lęk i wewnętrzny ból. Niesamowicie męczy cię samo egzystowanie, a podstawowe czynności są niewyobrażalnie trudne. I tak do 18. Przeszło, zaraz kładziesz się spać, bo w końcu możesz zasnąć. I znów budzisz się o 3 rano.
Jeszcze niedawno nie pomyślałabym, że człowiek jest zdolny do odczuwania tak wielkiego bólu psychicznego. Ktoś kto tego nie doświadczył tego nie zrozumie. Wcześniej też myślałam, że to rozumiem, ale jak bardzo się pomyliłam.
Wszystkim którzy dopiero zaczynają z tym zaburzeniem, idźcie na terapię jeśli macie możliwość, to naprawdę pomaga, leków też się nie bójcie, czasami nie ma wyjścia. Leki też mnie uratowały, pozwoliły wyjść z tej czarnej dziury i przejść terapię. Dzisiaj nie zażywam i jakoś sobie radzę, będzie dobrze. Chociaż czasami to wraca, to jest nic w porównaniu z tym co było na samym początku.
Współczuję ze zdrowiem. Piękna jesteś.
10 lat z tym walcze. Okropny lęk przed jedzeniem ( bo co jeśli zjem coś nie dobrego i zwymiotuję lub co jeśli dostanę od tego grypy zapadkowej) i lęk przed nie zjedzeniem (bo co jeśli zemdleje lub wymiotuję sokiem trawiennym z głodu) wieczna walka, ataki paniki, wizyty w szpitalu, u psychiatry, milion terapi, wydanych pieniędzy i teraz już realny uszczerbek na zdrowiu. Mogłabym o tym napisać książkę.
Dziękuję za ten film.
Faktycznie nie jestem sama.
Od góry do dołu wiem o czym mówisz. Lubię to nazywać inicjacją, bo to ile się na mnie zwaliło w jednym momencie i jak myślami odpalałam kolejne czysto fizyczne objawy było wręcz absurdalne. Wcześnie tego doświadczyłaś, oby się wiodło. Nic mi więcej nie dało jak to paskudne doświadczenie, ale koncepcje duchowe mnie wspierały - stare i jare. I dlatego nigdy nie musiałam dojść do punktu gdzie muszę zaakceptować że żyję obok siebie z jakąś drugą ja, którą niektórzy rozumieją jako "przydarza mi się". "Ja" jest, była nierozpiznana lub zapomniana, ale masa ludzi do dzisiaj żyje przekonaniem że pewne rzeczy po prostu się zdarzają, a oni nie są w stanie się uchronić niezależnie co zrobią, jak będą o siebie dbać, bo są stany potencjalnie powracające, a nawet przewlekłe i niezależne od nich.
Myśle, że największym problemem jest to, że my nie wierzymy jak bardzo umysł potrafi uzewnętrznić objawy; racjonalny umysł dopuszcza jego stwórczą moc, ale tylko do pewnego momentu i dlatego hipochondria jest tak trudna, pomimo świadomości że to robi głowa. Jakby "w pale się nie mieści ".
U mnie wszystko zaczęło się zmieniać, wraz z poznaniem techniki odpuszczenia Hawkinsa. Gość uleczył trudne lekkooporne choroby na dwie strony książki, a na końcu doszedł do poziomu mistyka. Niewiarygodne, w końcu szewc z pięcioma parami butów na jednej stopie. A był nie byle kim bo wziętym psychiatrą i zanim zaczął pracować nad odpuszczenie oporu, przerobił chyba wszystkie możliwe techniki uzdrawiania.
Ps. Przenikliwiec z Ciebie.
mam bardzo podobne doswiadczenia, tez mialam mocne objawy somatyczne i wlasnie ze strony ukladu pokarmowego. ale wazne jest wychodzic ze swojej strefy komfortu i stawiac czola tym lękom takze super ze lecisz do wloch, trzymam za ciebie kciuki ciesz sie wakacjami piekna
Ja w moim najgorszym momencie miałam ataki paniki co godzinę przez dwa miesiące, nie wiem jak to przeżyłam. Ważyłam 35kg bo przez cały dzień brałam tylko 3 łyki jogurtu pitnego bo nie mogłam nic przełknąć, jedzenie mnie przerażało. Przestałam mówić dosłownie, nie potrafiłam, nie miałam siły. Stać mnie było może na to by wymówić 2 słowa dziennie. Płakałam od rana do nocy, może z godzinną przerwą w ciągu dnia. Leżałam cały dzień i patrzyłam się w ścianę, 0 tik toka, 0 filmow nic. Nic mnie nie interesowało, byłam jak warzywo, nawet żadnych myśli nie miałam w głowie przez większość czasu. Czułam tylko ból/nic nie czułam. Pamiętam, że pomyslalam raz o osobach których nienawidzę, że nawet im bym tego nie życzyła, bo nie wyobrazam sobie niczego gorszego niz nerwica lękowa.
Jestem facetem.Mam 28lat.Bedąc w liceum mialem przez okolo rok czasu słowo w słowo to samo co ty.Wspolczuje i pozdrawiam
jesteś moją komfortową osobą
Od kwarantanny wszystko jest gorsze nawet jak to znieśli. Ja też jestem chora od tego momentu jednak nie miałam żadnych bóli jedynie ogromny nadmiar ludzi wokół siebie którzy mi dokładali problemów .
Anime zawsze spoko 😁 straszne jest to, że dużo ludzi tego nie rozumie... Oglądam Anime czytam mangę mam 35 lat i jestem poważnym facetem choć dużo ludzi dziwnie na to patrzy 😅
Jaka ty śliczna 😍jak patrzę się na ciebie to wszystkie lęki zninkają🥳😘
Twój film to naprawdę bardzo ważny głos. Kiedy pierwszy raz dostałam ataku paniki, byłam w szoku. To był grudzień, zobaczyłam tłum ludzi na zakupach w markecie w galerii handlowej i mnie to przeraziło, trzęsłam się jak galareta, a w mojej pracy ogólnie miałam nieustanny kontakt z ludźmi i dziećmi, więc w głowie miałam kompletny dysonans, to nie miało sensu. Teraz umiem lepiej sobie radzić z atakami paniki, jeśli jestem w galerii handlowej to zawsze gdy już czuję, że się zaczyna, wchodzę do księgarni i chodzę między półkami, bo między nimi mogę oddychać i właśnie skupiać uwagę na czymś innym niż lęk. Często też po prostu skupiam się na zadaniu i omijam ludzi (gdy atak jest blisko, muszę po prostu skupić się na sobie i na przekonaniu mojej głowy, że dam radę to przetrwać, ograniczam bodźce). Ja założyłam swój kanał po to, żeby właśnie wychodzić ze swojej nerwicowej strefy komfortu na własnych zasadach, aby w czymś działać i iść do przodu, bo niestety mój stan nie jest unormowany i każdy dzień to walka. Teraz właśnie uczę się mieć wyje*ane na to, że gdy stawiam granice spotyka się to z nieprzyjemną reakcją. Nikt nie będzie już zrzucał na mnie dodatkowych, nie moich problemów kiedy muszę wyjść na prostą i na nowo ułożyć sobie życie. Damy sobie radę, tylko na to wszystko trzeba czasu i odpowiednich ludzi obok, jak Twoja osoba partnerska czy np. mój narzeczony, który mimo tych trudów wspiera mnie tak bardzo, że nie mogę uwierzyć, jakie mam szczęście mieć go u swego boku. Dużo zdrowia i siły. 💞
ludzie są parszywi , niedowartościowani, wyładowują się na innych, nie przejmujcie się niczym, znajdujcie sile w małych rzeczach, nie patrzcie na innych, nie patrzcie za siebie
Jak zobaczyłem tytuł filmu, od razu pomyślałem 'jelita'. Choć trudno to pojąć, to dużą rolę odgywa dieta, im bardziej urozmaicona, tym lepiej. KIszonki, orzechy, warzywa, przyprawy, zioła.
Kawa, alkohol, cukier, to konie trojańskie. Trzeba się ruszać, po prostu spocić, wyrzucać toksyny. Taniec, pływanie, rower.. cokolwiek Mikrodawki z grzybów psylocybinowych też działają cuda, (jeśli ktoś już jest w głębokiej dupie). Masaż, solarium (jesienią i zimą). To są małe rzeczy, ale bez nich głowa zaczyna szwankować, zwłaszcza w dobie telefonów i kosmicznej dawki informacji, jakie - chcąc niechcąc - pochłaniamy.
Super materiał, odważny i szczery. Trzymaj sie 👊
Solarium jest niezdrowe bo może powodować nowotwory skóry
@@ucja6016 wszystko z umiarem przecież.. 7-8min raz na 2tyg..
mozna te grzybki jakos dostac legalnie? wiem, ze w niektorych krajach sa leki z psylocybina, ale w pl to chyba raczej nie
dziekuje za ten fim
Glupio się przyznać ale ja mam tak przy pięknych kobietach, nawet nie wiedziałem że to te same objawy, da się to wyleczyc, też tak macie?
❤
kocham cie
Sam znam sie z nerwica ale nerwica natręctw znans bardziej jako zaburzenie obsesyjno -kompulsywne(odc) mam to razem z osobowością schizoidalna .czasem pojawia sie problem z agorafobia.
U mnie obja sie tym ze mam problem z lekkim przed otwartym terenem. Pójście do sklepu to sukces.
@@tomaszbogucki1582 trzymaj sie😢 chodzisz na terapię? Polecam. Ja akurat chodziłam na NFZ do wspaniałego terapeuty który mi bardzo pomógł w nurcie poznawczo-behawioralnym
Też się zmagam z nerwicą lękową od 5-6 lat i juz powoli nie daję rady😢
Trzymaj sie!
jakiej farby uzywasz do wlosow?🙏🏻😍
to jej naturalny kolor
Bierzesz lub brałas leki ?
Ładne piersi
Dobrze się ciebie słucha ale to poprawianie włosów co 5 sekund mega drażni
To tez moze byc objawem zaburzeń lękowych.Nie patrz tylko sluchaj .
Nerwica lękowa u ładnej kobiety, która ma powodzenie, jest inna niż u brzydkiego przegrywa. Sorry, not sorry. Może to nie jest humanitarne stwierdzenie, ale takie sa fakty.
Yeah nie jest ona najlepszym wykładnikiem jakiejkolwiek z ,,marginalizowanych" grup
Racja jak jesteś ładna to słyszysz komentarze pod tytułem ,, przecież jesteś piękna, masz wszytsko niczego ci nie brakuje, w dupie ci się od dobrobytu poprzewracało” itp.
Albo zarzuty fake depresji bo przecież tylko ludzie którzy chodzą jak żule nie umyci w dresie mają depresję. Ty z całą skin care rootine popijając matcha latte musisz być w chu* szczęśliwa.
Te zwroty że nikt nie cierpi tak jak Ty że zawsze cierpiałaś bardziej od innych albo że nie interesują Cie inni jest bardzo subiektywne i to nie prawda. Dużo ludzi cierpi tak samo jak Ty albo i bardziej. Warto otworzyć się na empatię na innych. Lubię Cię ale myślę że nie widzisz innych ludzi albo jesteś na nich zamknięta. ;(
zdecydowanie nie to miałam na myśli i to widać na filmie, mogłam co jedynie źle ubrać jakieś zdanie w słowa przez co mogłaś je źle zinterpretować, jestem bardzo empatyczna i zawsze dbam o innych co również miałam na myśli wrzucając ten film na yt
Padło tam takie zdanie więc nie miałam co źle zinterpretować, odniosłam sie tylko do słów wypowiedzianych w filmie. Nie podważam Twojej empatii, dziękuję że odniosłaś się do komentarza to się ceni i pozdrawiam ciepło z Gdańska :D
myślę, że lobotomia w twoim przypadku mogłaby zdziałać cuda
IMO nie jesteś naturalna. Cały czas kogoś naśladujesz (może dodę) i masz w sobie mało luzu. Dużo więcej byś zyskała w oczach ludzi, jeśli byś się więcej uśmiechała. Możesz mieć nowy wariant Covida objawy podobne do tych co mówisz. Jak nie jesz to ci się poziom kortyzolu podwyższa i stąd panika.
Ciekawe, ty wiesz lepiej co jej dolega, jaka powinna być i co powinna robić. Jesteś jej kimś bliskim? A może terapeutą? Bo jeśli nie to nie do końca rozumiem sens tego komentarza. A tak poza tym to mając nerwice lękową ciężko mieć w sobie "dużo luzu" i właśnie o tym jest ten filmik XD Wystarczy słuchać ze zrozumieniem i interesować się choć trochę psychologią żeby nie pisać takich rzeczy w internecie.
@@nudzimisieokNie rozumiesz komentarza, bo widocznie pasuje ci świat w którym ludzie chodzą ze smutnymi ryjami. I nigdy tego komentarza nie zrozumiesz.
@@bozydarziemniak1853 Masz racje, nie przeszkadza mi to czy jakis obcy czlowiek sie usmiecha czy nie, nie interesuje sie na tyle czyims zyciem zeby mowic obcym ludziom w internecie jak maja wygladac, zachowywac sie i zyc ani nie czuje potrzeby dawania swoich przypuszczeń na temat czyjegos zdrowia. Wspolczuje tobie ze ty tak robisz. Na twoim miejscu wolalabym skomplementowac, wyrazic szacunek za to ze daje sobie rade z nerwica, dac od siebie jakas mila rade. Nie trzeba byc takim surowym wobec innych ludzi, skup sie na sobie. A i tak pragne zaznaczyc ze brak luzu, poczucie ze zachowuje sie nienaturalnie, powaznie i sie nie usmiecha moze byc objawem jej zaburzen i pisanie takich rzeczy jest po prostu obrzydliwe, doedukuj sie i wtedy zacznij oceniac.
@@nudzimisieok No widzisz, a ja jestem inny niż ty i mi to przeszkadza, że ktoś się nie uśmiecha i zamierzam innym ludziom o tym mówić. BTW. Jesteś hipokrytką. Cytując ciebie: "nie interesuje sie na tyle czyims zyciem zeby mowic obcym ludziom w internecie jak maja wygladac, zachowywac sie i zyc ", a zaraz potem: "Na twoim miejscu wolalabym... itd." "Skup sie na sobie...", zrób to zrób tamto, ale nie ni huja nie pouczasz kogoś jak ma żyć. Jesteś MEGA hipokrytką.
xd
Wychodzi torebka mojej marki 😂
a ty co osiągnęłaś w życiu? Masz się czym pochwalić?
Pomogłabyś mi jkabys usuneła gre w która dzisiaj grałas
Odwaga to ty sie wykazałas dzisiaj na jungli ekko
Cieżka to była gra z toba na jungli nie pozdrawiam
Brzmi jak wypalenie